ahmad212

Monitored Members
 نمایش پروفایل  دیدن فعالیت آن

  • تعداد محتوا

    191

  • عضوشده

  • آخرین بازدید

اعتبار در انجمن

18

درباره ahmad212

  • رتبه حساب کاربری
    گروهبان دوم

آخرین بازدید کنندگان پروفایل

1,937 نمایش های پروفایل
  1. ahmad212 دنبال کنندگان آغاز شده تحلیل و پیگیری تحولات ایالات متحده
  2. ahmad212
    اگر اینطور باشه پس چرا در جدول سقف پراز کلود و زیرو مشابه رایدن و رپو هست؟
  3. ahmad212
    صددرصد حجم سیلندر تاثیر داره در طرح ام اف10 از نمونه اولیه موتور استفاده شده که بعدا با ارتقای اون و استفاده از سیلندرهای با حجم بیشتر و تعداد کمتر به موتور کلود رسیدند این رویه احتمالا در رایدن به کار رفته الا که منبعی از توربو شارژ بودن انها حکایت کنه و تا جایی که می دانم فقط آلمان ها و امریکائیها به این موتور دست پیدا کرده بودند و ژاپنی ها از نظر صنعتی در مقایسه با متفقین و آلمان در سطح پایین تری بودند اما در هر صورت این ناقض حرف های من نیست که هر چه تعداد سیلندر بیشتر باشد قدرت موتور بیشتر می شود به عنوان مثال قدرتموتور رپو سه برابر موتور ام اف 10 می باشد اگر تعداد سیلندر ام اف10 را سه برابر کنیم به عدد 42 سیلندر می رسیم که برابر قدرت 18 سیلندر رپو می باشد
  4. ahmad212
    موتورهای توربو شارژ پیچیدگی خاص خودشون داشتند و فکر نکنم ژاپنی ها موفق به تولید اونها شده باشند ولی نکته ای که در جدول بهش اشاره کرده بودم این بود که با کاهش و یا افزایش سیلندرها در موتور ، شما می توانید قدرت موتورها را کم و یا زیاد کنید البته کار ساده ای نیست و موتور باید باز طراحی بشه
  5. ahmad212
    موتور که هست ولی کدوم بخش؟
  6. ahmad212
    جدول مقایسه هواگردهای ژاپنی یک نکته فنی داره برای دوستان اهل خرد
  7. ahmad212
    دوست عزیز از نظر توانایی ساختن و زیرساخت ما توانایی ساخت چنین رادارهایی را داریم حتی در منابع غیر رسمی خبر ساخت رادار بومی برای تامکت موجود هستش در واقع وقتی صنعت دفاعی ما سامانه های پیچیده ای مثل باور و 15 خرداد و غیره را تولید می کنه پس از نظر امکان ساخت مشکلی نداریم فقط اختصاص بودجه و مدیریت می خواهد
  8. ahmad212
    در جواب دوست اول باید بگم این فقط مثالی بود برای اینکه یک رادار بزرگ دروبرد چه مقدار وزن داره و ایا تایگر میتونه اون رو حمل کنه یا نه و ابعاد اون حتما باید جوری طراحی بشه که قابل نصب باشه و مورد اخر شما در هر عملیات هوایی که در دنیا انجام شده می بینید که همیشه پیش بینی نقص فنی و جایگذاری با هواگرد سالم وجود داره و در مورد هزینه شوخی می کنید تایگر و هزینه؟ در جواب دوست دیگر مهم نیست اصلا این رادار قدیمی شده مهم اون هست که ما الگویی داریم برای ساخت نمونه ای سبکتر و با قابلیت و شاید برد بیشتر
  9. ahmad212
    دوستان پیشنهاداتی در زمینه تقویت نیروی هوایی دارند که بیشتر بر خرید خارجی تاکید دارند که در آخر با صرف هزینه گزاف آنچیزی که هم می خواهیم به دست نمی آوریم واگر یه مقداری هوشمندی به خرج بدهیم می توانیم این بودجه را در صنایع داخلی هزینه کنیم که موجب توسعه اقتصادی و اشتغال زایی خواهد شد اما یک شرط اساسی دارد آن هم وجود مسئولینی وطن پرست و دست پاک اگر چنین کسانی بر مسند نباشند خرید خارجیمون در قبل از انقلاب می شود تامکت 30 میلیون دلاری به پول الان می شود 300 میلیون دلار که با قطع روابط مشکل دو چندان می شود و یا بعد از انقلاب اف 7 های چینی حالا من در تایپیک های دیگر پیشنهاد داده بودم که کشور ما توانایی ساخت جنگنده رهگیر را به صورت بومی دارد فقط بودجه و خلاقیت می خواهد من برای این منظور دو تا پیشنهاد داده بودم 1- الگوبرداری از تامکت برای ساخت رهگیر وطنی ولی برای غلبه بر پیچیدگی فنی این پروسه و امکان ساخت آن باید قسمت های گلوگاهی و تکنولوژیک را با درجه کیفیت کمتر ساخت مثلا اگر موتور اصلی عمر سه هزار ساعته داشت ما گونه ای از موتور را تولید کنیم که عمری 100 ساعته داشته باشد و یا اگر بدنه تامکت با عمری 30 ساله شرکتی باشد ما بدنه ای طراحی کنیم با عمر خدمتی 10 ساله با این روند و ادامه تولید کم کم بر پیچیدگی ها غلبه می کنیم و کیفیت را بالا می بریم 2- استفاده از خود جنگنده تایگر یا صاعقه به عنوان رهگیر با برطرف کردن ضعف های ساختاری بدون تغییر یا طراحی بدنه جنگنده ولی تایگر در واقع با دماغه کوچک و لود پایین و ظرفیت پایین سوخت چگونه می تواند نقش رهگیر را اجرا بکند پاسخ در موارد زیر است استفاده از ترکیب گروه رهگیر تایگر 1- تجهیز تایگر اول به پاد راداری برد بلند همانند تامکت لازم به ذکر است خود رادار awg9 بیشتر از 500 کیلو وزن ندارد و محل قرارگیری این پاد می تواند زیر دماغه تایگر باشد و قرارگیری سامانه برد بلند دید اپتیکی حرارتی در دماغه برای شناسایی اهداف پنهان کار و پاد جنگ الکترونیک که می تواند در زیر بدنه و یا ریشه بال قرار بگیرد 2- تجهیز تایگر دوم به چهار موشک فونیکس که این موشک ها در زیر بدنه لود می شوند اما به نظر من می شود یک عدد موشک فونیکس را در ریشه بال لود کرد 3- تایگر سوم با حمل حداقل چهار موشک حرارتی وظیفه نبرد نزدیک را به عهده می گیرد همانطور که می بینید تایگرها ما با لود کامل نشدند و می توانند برای افزایش برد رزمی مخزن های سوخت را هم حمل کنند در واقع تایگر حامل رادار وظیفیه رهگیری و تایگر دوم با دریافت اهداف وظیفه شلیک را انجام می هد و تایگر سوم در مواقع ضروری وظیفه نبرد نزدیک را به عهده می گیرد این گروه رهگیر تایگر با شبکه شدن و لینک به هم می توانند اهداف متخاصم را نابود کنند برای افزایش بیشتر برد رزمی و طولانی کردن گشت های رهگیری تایگرها تولیدی باید به مخزن های تطبیقی همانند تایگرهای برزیلی مجهز بشوند و یک اف 4 یا سوخو24 به عنوان سوخت رسان نیز می تواند برد رزمی تایگرها را به نحو شگفت انگیزی افزایش بدهد
  10. ahmad212
    عملکردش هم توضیح می دادین و به نظر می رسه یک سایت اپتیکی ساده باشه
  11. ahmad212
    مثل اینکه شما هم نقشه آمریکا درست توجه نکردی بیشتر صنایع حیاتی و جمعیتی امریکا در ساحل شرقی این کشور مستقر هستند بعد هم این بمباران های کور بود که کمر ژاپن و آلمان شکاند و در اواخر جنگ بود که امریکا یک سایت نشانه وری انالوگ کامپوتری برای بی 29 توسعه داد که به جنگ هم نرسید و نکته دیگر اینکه متفقین دو سال تمام المان را بمباران کردند تا به نتیجه رسیدند و نه با دو سه حمله هوایی
  12. ahmad212
    در پست های قبلی توضیح دادم این سوخت رسانی یار به یار پیشنهاد بنده می باشد برای رسیدن به عمق اقتصادی دشمن با توجه به وضعیت سخت جنگ و اقتصاد آلمان و نداشتن عملیاتی یک بمب افکن دوربرد و اصلا حرفی از لوفت وافه و داشتن چنین برنامه ای نزدم به نظر من اگر آلمان چنین طرحی را اجرا می کرد و عمق اقتصادی شوروی و امریکا را مورد تهاجم قرار می داد در واقع دو موتور محرک شوروی و امریکا را خاموش می کرد و روند جنگ به نفع انها تموم می شد
  13. ahmad212
    نمیدونم شما چرا سراغ طرح های پیش نمونه ای میرید که در حد دو و سه نمونه ای تحقیقاتی تولید نشدند تنها رقیبان یونکرس88در دسترس و عملیاتی اون زمان هینکل 111 و فوک ولف200 بودند که اولی همون مقدورات پروازی را ارائه می داد و دومی با اینکه برد 3500 کیلومتری داشت ولی تعداد تولیدی بیشتر از 300 فروند نبود اگر نمونه ای بهتر عملیاتی اون زمان سراغ دارید حتما بگید با توجه به نظر شما من نتیجه می گیرم که آلمان ها دست روی دست گذاشتند و منتظر تولید هزاران بمب افکن دوربرد در صنایعی که خود زیر بمباران متفقین بودند شدند و در آخر هم نتیجش شکستی بود که رقم خورد
  14. ahmad212
    هر کاری سختی و پیچیدگی خاص خودش داره اصلا همین پرواز شبانه نیاز به مهارت بالایی داره اما سوخت گیری شبانه غیرممکن نیست فقط نیاز به تمرین زیاد و آموزش داره اون هم با ویژگی که آلمان ها دارند( سخت کوشی و پشتکار ) مورد بعدی یونکرس88 چه بمب افکن چه سوخت رسان مانند بی29 سنگین و با مانور کم نیستند و به دلیل سبکتر بودن و مانورپذیری و نیز دارا بودن مسلسل های سنگین لقمه راحتی برای شکار ی ها نبودند و در صورت حملات شبانه وسیع با گروههای کوچکتر رهگیری و مقابله با آنها سخت تر می شد به عنوان نمونه المان هم رهگیر شبانه داشت ولی در جلوگیری از بمباران شبانه متفقین موفق نشد در اخر اگر به فرماندهان آلمانی با اون شرایط سخت و اضطرار برای بمباران حیاتی جبه داخلی دشمن دو پیشنهاد می شد 1- ساخت بمب افکن پیچیده ای مشابه بی 29 ولی با تولید و اینده نامعلوم 2- بکار گیری گروهی یونکرس در نقش بمب افکن و سوخت رسان برای رسیدن به عمق حیاتی دشمن به نظر شما کدام مورد ارجحیت بیشتری داشت
  15. ahmad212
    در جواب نکته اول باید گفت اینکار کار پیچیده نبود که نیاز به تکنولوژی خاصی داشته باشه که مشمول گذر زمان بشه اینکار در جنگ جهانی اول هم قابل انجام بود حالا المانی ها حماقت کردند و اینکار را نکردند مسئله دیگری است جواب نکته دوم: این مسئله همراهی شکاری ، با سوخت رسان های بیشتر ، قابل حل بود و اگر بمب افکن ها شبانه حمله می کردند که دیگر نیازی به انها نبود چون اصلا امریکائی ها شکاری شبانه نداشتند جواب نکته سوم:آلمانی ها توانایی اقتصادی و زمانی برای ساخت بمب اتم را نداشتند و هر چه بود تحقیقات اولیه برای امکان سنجی ساخت بمب بود لازم به ذکره که امریکا با ارزش دلار امروز 30 میلیارد دلار در پروژه منهتن سرمایه گزاری کرد بعد هم از آلمان انتظار دارید زیر بمب باران متفقین این حجم از بودجه و تاسیسات را اختصاص بده ودر آخر بمباران متعارف استراتژیک متفقین کار را یکسره کرد نه بمب اتم و اینکه بمب افکن دوربردی ساخته بشه فقط برای بمب اتمی خیالی آلمانی این هم برگی دیگر از حماقت دستگاه نظامی آلمان را نشان می دهد
  16. ahmad212
    من حرفی از ناتوانی تکنولوژیک آلمان نازی برای ساخت چنین بمب افکن های نزدم و این طرح ها در حد همون پیش نمونه باقی ماندند چرا؟ چون آلمان ظرفیت اقتصادی و توان تولید انبوه نداشت و در واقع راه حل در همون زمان اندک وسط جنگ استفاده ترکیبی از یونکرس88 بود برای پر کردن خلاء بمباران های استراتژیک جبه داخلی دشمن ، و تا جایی که اطلاع دارم 10000 فروند از این نوع بمب افکن و هزاران فروند دیگر مشابه این بمب افکن از شرکت های مختلف تولید و تحت اختیار آلمانی نازی بود