جنگ قره باغ بخش دوم طبق برخی گزارش‌ها تیم‌های عملیات ویژه آذربایجانی چند روز قبل از شروع درگیری با نفوذ به ارمنستان در بعضی از خانه‌های خالی مستقر شده بودند. ساکنین ارمنی این مناطق، رفت و آمد افرادی با چهره‌های مشکوک را گزارش کرده‌اند. حملات ابتدایی پهپادهای آذری توانست مواضع دفاعی ارمنستان را از بین ببرد و شکافی را در خطوط دفاعی نیروهای ارمنی ایجاد کند و تیم‌های کوچک آذری قادر شدند کنترل مناطق کلیدی را با حداقل مقاومت از طرف نیروهای ارمنی به دست گیرند. همچنین تیم‌های عملیات ویژه توانستند با استفاده از پهپادها اجرای آتش کنند و موشکهای دقیق، توپخانه و موشک‌های هوا به زمین را به سمت اهداف از پیش تعیین شده هدایت کنند. البته مشخص نیست که آیا این نیروها از هر نوع پلتفرم بدون سرنشین یا سرنشین‌دار برای دریافت تصاویر زنده، شناسایی اهداف یا ارزیابی خسارات جنگی استفاده کرده‌اند یا خیر؟ این تاکتیک‌ها شباهت زیادی به عملیات ناتو در افغانستان دارد که در آن نیروی‌های عملیات ویژه ایالات متحده پرنده‌های بدون سرنشین و تجهیزات مسافت یاب لیزری و هدفگذار لیزری را برای هدایت مهمات هدایت لیزری دقیق یا کمک به هدایت مهمات غیرهدایت شونده به سمت اهداف به کار می‌گرفتند. تجمع نیروهای ارمنستانی در فضای باز و بدون رعایت پدافند غیر عامل حرکت نیروی پیاده نظام در کوههای متراکم قره باغ به کندی صورت می‌گیرد، همچنین محدودیت‌های زیادی برای فعالیت تانک‌ها وجود دارد. در چنین شرایطی پهپادها ضعف قدرت را جبران می کنند و مزیت‌هایی را که توسط زمین‌های مرتفع، پوشش گیاهی و اختفا برای دشمن ایجاد شده است از بین می‌برند. پایگاه‌ها و مواضع جنگی در مناطق کوهستانی توسط پهپادهای مجهز به حسگرها و تسلیحات مدرن قابل شناسایی و تخریب است. استفاده از پهپادها به ویژه بر علیه مواضع جنگی که پدافند غیرعامل نامناسبی دارد قابل اجراست. چنانچه پهپاد، حامل تسلیحات نباشد یا پهپادی دیگر توانایی پشتیبانی از راه دور برای درگیری نداشته باشد، پهپاد شناسایی می‌تواند مختصات دقیق هدف را به توپخانه یا سامانه‌های راکتی هدایت شونده‌ای که قابلیت اجرای آتش فوری را دارند، ارسال کند تا آتش موثری را با دقت کمتر از 10 متر بر ضد هدف شناسایی شده تدارک ببینند. تصاویر ویدئویی نشان می‌دهد نیروهای طرفین فاقد آموزش و مهارت لازم در استفاده از تکنیک‌های پدافند غیرعامل هستند. مشاهده می‌شود نیروها به طور پیوسته در فضای باز فعالیت می‌کنند، توقف می‌کنند یا به آرامی حرکت می‌کنند. این نیروها از استتار کمی برخوردار هستند و به صورت گروهی تجمع می‌کنند. حرکت ستون‌های زرهی ارمنستان بدون پوشش پدافندی یکی از عوامل بسیار تاثیرگذار در تلفات بالای ارمنیها بود رابرت بیتمن نویسنده Foreign Policy می‌گوید: گرچه پهپادها ابزاری در جهت افزایش قدرت هستند اما بسیاری از شکست‌هایی که در طول جنگ مشاهده شده است میتواند نشانی از آموزش ضعیف باشد. هیچ یک از طرفین به این درک نرسیده است که اگر شما یک نیروی جنگی آموزش دیده و بانظم در داخل این تجهیزات نداشته باشید حتی پیشرفته ترین تانک‌ها و سایر خوردوهای زرهی بی فایده هستند. عدم آموزش نیروهای ارمنی و یا نبود نظم تاکتیکی و شکیبایی لازم نیروها، هزینه زیادی را برای ارمنستان به بار آورد. همچنین ویدئوهای منتشر شده از جنگ نشان می‌دهد پهپادهای آذری ابتدا چندین هدف با ارزش بالا را رصد می‌کنند و بلافاصله پس از نابودی این اهدافِ با اولویت بالا، اهداف با اولویت کمتر مانند نیروهای حاضر در فضای باز و داخل خوردوهای غیرزرهی را مورد حمله قرار می‌دهند. در فضایی که کمبود مهمات وجود دارد تجهیزات هوایی مشغول حمله به گروه‌های کوچک یا تجهیزات با اولویت پایین هستند که نشان می‌دهد نیروهای آذری زرادخانه بزرگی از موشک‌های هوا به زمین ترکی و پهپادهای انتحاری اسرائیلی را در اختیار دارند. حمله پهپادها به نیروهای پیاده نظام نشان دهنده حجم زیاد تسلیحات هواپرتاب زرادخانه آذربایجان است نقش ترکیه تمام نشانه‌ها حاکی از آن است که آذربایجان بخش عمده‌ای از پهپادهای بیرقدار خود را درست قبل از جنگ خریداری کرده است. بنابر گزارش‌ها فقط در ابتدای سال 2020 ترکیه بیش از 120 میلیون دلار تجهیزات نظامی به آذربایجان فروخته است. با توجه به جمع آوری سریع تجهیزات، متخصصان موضوع، ابراز تردید کرده اند که نیروهای آذری بتوانند سطح مناسبی از آموزش به موقع و مهارت کافی در رابطه با تجهیزات جدید برای انجام چنین حملات مهلکی دیده باشند. یک نتیجه گیری منطقی این است که ترکیه احتمالاً نقش گسترده تری در حملات به نیروها و تجهیزات ارمنستان داشته است. مارک اپیسکوپوس ، گزارشگر National Interest ، نقش بالقوه ترکیه در جنگ را قابل توجه می‌داند: مجموعه‌ای از شواهد نشان می‌دهد برنامه ریزی و هماهنگی اقدامات نظامی آذربایجان توسط ترکیه صورت گرفته و تا حد زیادی اجرای آن نیز بر عهده ترکیه بوده است. کمک های نظامی آنکارا شامل هواپیماهای بدون سرنشین بیرقدار، تکاوران نیروهای ویژه و مزدوران سوری وابسته به ترکیه بود. کنترل ترکیه بر نیروهای مسلح آذربایجان چنان عمیق است که طبق گزارش ها، تعدای از افسران آذربایجانی که از انتقاد به میزان درگیری ترکیه در نبرد قره باغ انتقاد کرده بودند، به دستور آنکارا از ارتش آذربایجان اخراج شده‌اند. شرکت رجب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در رژه پیروزی در باکو، صحنه‌ای قابل توجه را پدید آورد: دو رهبر در کنار هم ایستاده‌اند و پشت سر آنها به صورت مساوی یکی در میان پرچم ترکیه و آذربایجان قرار داشت. در واقع پرچم ترکیه به همان اندازه که در خیابان‌های باکو دیده می‌شود در سایر مناطق آذربایجان هم حضور دارد. مفاهیم منطقه‌ای درگیری ترکیه در قفقاز جنوبی بسیار فراتر از حمایت آشکار آن از حاکمیت آذربایجان است برخی اعتقاد دارند کنترل حاکمیت آذربایجان در دست ترکیه است. با تلاش‌های مسالمت‌آمیز روسیه، حداقل تا پنج سال آینده مشخص نیست واقعا چه کسی قره باغ را کنترل خواهد کرد و نفوذ کدام کشور بر منطقه‌ی بزرگتر قفقاز جنوبی مسلط خواهد شد. ادامه دارد ...

پهپادها فرشتگان مرگ نبردهای آینده مقدمه پهپادها به عنوانی سلاحی ارزان قیمت و قابل دسترس به یک پلتفرم مورد علاقه برای بازیگران دولتی و غیر دولتی تبدیل شده اند. با توجه به وجود انواع پهپادهای تجاری و فراوانی و در دسترس بودن قطعات تجاری در بازاراهای جهانی برای ساخت پهپادها ، بسیاری از نیرو های شبه نظامی و کشورهای فاقد نیروی هوایی و یا دارای نیروی هوایی محدود، به سمت این جنگ افزار تمایل پیدا کرده اند. در این سلسه مقالات سعی کرده ام خطرات پهپادها، میزان تاثیرگذاری آنها بر روند جنگ، و راه های مقابله با این جنگ افزار را مورد بررسی قرار دهم. گرچه از حداقل دو دهه گذشته خطر پهپادها به طور آشکار نمایان شده است اما این تسلیحات تا میانه جنگ یمن، به طور بسیار گسترده مورد استقاده قرار نگرفته بودند و همیشه نقش فرعی را در جنگها ایفا می‌کردند. نیروهای انصارالله یمن با کمک ایران اقدام به تهیه پهپادهای انتحاری کردند و توانستند صدها فروند از این پهپادها را به عنوان یک سلاح محوری علیه مواضع ائتلاف عربی در داخل خاک یمن و خارج از آن به کار گیردند. اما اوج نقش آفرینی هواگردهای بدون سرنشین در جنگ قره باغ اتفاق افتاد. جنگ قره باغ بخش اول حضور خوردوی پرتابگر پهپاد هاروپ مجهز به 9 فروند هاروپ در رژه باکو پیش زمینه آذربایجان در تاریخ 27 سپتامبر 2020 برای بازپس‌گیری مناطقی که در جنگ 1994 از دست داده بود جنگ شدیدی را بر ضد ارمنستان راه اندازی کرد. اما برای درک علل اصلی این درگیری باید ریشه خصومت‌ها و نقش سایر قدرتهای منطقه‌ای را مورد بررسی قرار داد. اتحاد جماهیر شوروی در سال 1920 منطقه کوهستانی قره باغ واقع در مرزهای آذربایجان را به عنوان منطقه‌ای خود مختار تاسیس کرد. گرچه این سرزمین جزو اراضی آذربایجان بود، تقریبا 95 درصد جمعیت آن را ارامنه تشکیل می‌دادند. این منطقه تا زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروری نسبتا پایدار باقی‌ ماند و همین امر دریچه‌ای برای اعلام استقلال ساکنان در محاصره این منطقه باز کرد و باعث آغاز جنگ بین آذربایجان و ارمنستان شد. در ابتدای امر روسیه نقش تامین سلاح و مزدور را برای دو طرف جنگ داشت اما روسها سرانجام در سال 1994 برای کاهش بی ثباتی منطقه، آتش‌ بس را به اجرا گذاشتند. علی رغم قرارگیری این منطقه کوهستانی در داخل مرزهای آذربایجان، این آتش بس موجب شد قره باغ به استقلال نظامی و سیاسی دست پیدا کند. اما پس از دو دهه تعلل در ایجاد صلح، آذربایجان و ارمنستان یکبار دیگر بر سر منطقه با یکدیگر وارد جنگ شدند که در نتیجه‌ی آن، بیش از 20000 نفر کشته و میلیون‌ها نفر آواره شدند. با وجود توافق آتش بس در سال 1994 اما این آتش بس 7000 بار مورد نقض قرار گرفت. جنگ 4 روزه آوریل 2016 که در امتداد خطوط تماس صورت گرفت یکی از مرگبارترین درگیری‌ها بود. پس از چند دهه رکود، جنگ 4 روزه به آذربایجان نشان داد که می‌تواند با اعمال قدرت، به اهداف راهبردی خود دست یابد. این درس در کنار استفاده از یک متحد نظامی قدرمند، موجب فراهم آوردن شرایط در سپتامبر 2020 شد. جنگ اخیر 44 روز طول کشید و آذربایجان توانست کنترل تقربیا یک سوم منطقه قره باغ را به دست گیرد. جنگ 2020 برخلاف درگیری‌های قبلی، شامل ویژگی‌های پست مدرن و عملیات‌های نظامی مرکب بود. تنها 6 روز پس از درگیری، آذربایجان مدعی شد 250 دستگاه خودروی زرهی، چندین عراده توپ و 39 سامانه پدافند هوایی از جمله یک سامانه پدافندی بردبلند اس 300 را منهدم کرده است. ارتش ارمنستان با تهدید مداوم پهپادها روبرو شد که می‌تواند توانایی پدافند مرسوم را کاهش داده و قابلیت‌های دفاعی را به حداقل برساند. دو سامانه پدافندی کوتاه برد osa متعلق به ارتش ارمنستان از دید پهپاد آذربایجانی قبل از انهدام یک اختلاف ارضی طولانی مدت و پنهان، شرایط حمله 27 سپتامبر را فراهم کرد، اما سرانجام نقش آفرینی بسیار بزرگ ترکیه بود که در نهایت جنگ قره باغ را به پیش می‌برد. اشتراکات فرهنگی، اتحادهای نظامی و یا منافع اقتصادی می‌تواند پیوند مستحکمی بین کشورها ایجاد کند اما در مورد ترکیه و آذربایجان این دو کشور از هر سه نقاط اشتراک برخودارند و این یکی از استراتژیک‌ترین همکاری‌های منطقه است. با توجه به زبان و فرهنگ مشترک جمعیت آذری و ترکی، این حس را در بین آنها ایجاد می‌کند که آنها یک ملت در دوکشور هستند. سیاست خارجی آذربایجان در طی سالهای آغازین استقلال این کشور از اتحاد جماهیر شوری، یک دستورالعمل پان ترکسیم را دنبال می‌کرد. این رویکرد ایدئولوژیک باعث تقویت ارتباط بین دو کشور شد و آغاز مرحله جدیدی در آینده سیاسی، اقتصادی و نظامی آذربایجان بود. آذربایجان در اوایل استقلال خود، احساس کرد نیازمند داشتن متحدان منطقه‌ای است از این رو دو کار بسیار مهم را انجام داد. ابتدا در سال 1992 یک توافقنامه با ترکیه امضا کرد که کمک‌های نظامی، آموزش و شرکت در تمرینات مشترک را شامل می‌شد و سپس در سال 1999 این دو کشور اتحاد آنکارا و باکو را با هدف توسعه اهداف اقتصادی مشترک، تقویت بیشتری کردند. ترکیه، آذربایجان و گرجستان به طور مشترک خط لوله انتقال نفت باکو-تفلیس-جیحان را ایجاد کردند که دریای خزر را به دریای مدیترانه متصل می‌کرد. این اتحاد اقتصادی، مزیت اقتصادی بیشتری برای آذربایجان نسبت به سایر همسایگان خود ایجاد کرد، زیرا درآمد سرانه آن در سال 2011 به بالاترین رقم یعنی 7190 دلار رسید در حالی که ارمنستان 3526 دلار و گرجستان 4022 دلار، سرانه‌ی درآمد داشتند. درآمدهای جدید، آذربایجان را قادر ساخت تا سرمایه گذاری را در ارتش خود افزایش دهد. آذربایجان بین سال‌های 2006 تا 2019 تقریبا 29 میلیارد دلار در ارتش خود سرمایه‌گذاری کرد در حالی که ارمنستان در همان مدت زمان تنها 6 میلیارد دلار سرمایه را به ارتش خود اختصاص داده بود. این موضوع نتیجه اتحاد آذربایجان و ترکیه و رشد 15 ساله اقتصادی آن در پی تاسیس خط لوله نفتی مشترک بود که موجب رشد و بهبود سریع آموزش، آمادگی و قابلیت‌های نظامی آذربایجان نسبت به ارمنستان شد. سیستم های بدون سرنشین آذربایجان با استفاده از درآمدهای نفتی، پهپادهای مختلفی را در جنگ استفاده کرد. موثرترین و مرگبارترین آنها پهپاد بیرقدار ترکی بود که می‌توانست 4 فروند موشک مینیاتوری هدایت لیرزی ))مام)) را حمل کند. آذریها زرادخانه پهپادی خود را با خرید پهپادهای انتحاری هاروپ و اسکای استیکر اسرائیلی توسعه دادند. همچنین آنها نسخه هایی از پهپاد انتحاری "orbiter 1k" اسرائیل را که در آذربایجان به تولید رسیده بود به خدمت گرفتند و علاوه بر آن هواگردهای قدیمی AN-2 روسی را به سامانه های بدون سرنشین جمع آوری اطلاعات و یا انتحاری تبدیل کردند. در مقابل، ناوگان پهپادی ارمنستان متشکل از سیستم های بومی کوچکتر بود که متمرکز بر مأموریت های شناسایی بودند و به طور کلی نسبت به ناوگان متنوع پهپادهای خارجی آذربایجان توانایی کمتری داشتند. پهپاد orbiter 1k آذربایجان بر فراز هدف منهدم شده ارمنستانی از دید پهپاد بیرقدار درگیری نظامی بین آذربایجان و ارمنستان و استفاده مداوم از پهپادها دو چیز را نشان داد: اثربخشی این تجهیزات در نبردهای با شدت کم و در نتیجه تبدیل ارتش‌های کوچکتر با بودجه کم به سازمان‌های جنگی مرگبار. آذربایجان طیف وسیعی از عملیات‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی را با استفاده از پهپادها انجام داد و همچنین عملیات‌های رزمی پهپادها را با استفاده از انواع سکوها و مهمات مختلف اجرا کرد. موفقیت چشمگیر پهپادها در جنگ قره باغ همان چیزی است که بسیاری آن را نقطه عطفی در جنگ مدرن می‌دانند. برای اولین بار در درگیری‌های نظامی، تقریبا تمام خسارت‌های میدان نبرد توسط هواپیماهای بدون سرنشین صورت گرفته است. انهدام نیروها و تجهیزات توسط پهپادهای آذری منجر به یک پیروزی قاطع برای این کشور شد. آذربایجان در آغاز درگیری‌ها برای فریب و افشای مکان پدافند هوایی ارمنستان از دو هواپیمای AN-2 بهره جست. گرچه این هواگردها چندین دهه عمر دارند و اصالتا سرنشین‌دار هستند اما تبدیل آنها به هواپیماهای بدون سرنشینِ در نقش طعمه، باعث شد تا آذربایجان در محیط بسیار پر خطر و خصوصا منطقه تحت پوشش پدافند هوایی ارمنستان بتواند پروازهای ارتفاع پایین را انجام دهد. استفاده از از این هواگردها به عنوان طعمه و ارسال آنها به خط مقدم درگیری، پدافند هوایی ارمنستان را مجبور کرد مکان خود را افشا کند که در نتیجه توسط پهپادهای بیرقدار مورد هدف قرار بگیرد. زمانی که پدافند ارمنستان اقدام به هدفگیری، رهگیری و انهدم تهدیدات کشف شده کرد، به طور ناخواسته مواضع خود را برای پهپادهای آذری که در ارتفاعات بالاتری پرواز می‌کردند فاش ساخت و این امکان را برای هواگردهای بدون سرنشین بیرقدار و پهپادهای انتحاری فراهم آورد تا اهداف با ارزش تری همچون سامانه‌های پدافند هوایی ارمنستان را نابود کند. این تاکتیک‌ها یادرآور مفاهیم Wild Weasel یا Hunter- killer در دوران جنگ ویتنام است. نیروی هوایی آمریکا برای سرکوب پدافند ویتنام تیمهای هوایی با نام Hunter- killer را تشکیل داده بود این تیم ها شامل یک فروند جنگنده F-4G Wild Weasel به عنوان پیشقراول مجهز به موشک‌های ضد رادار بود و یک یا چند فروند جنگنده F-4E Phantoms در پشت سر آن با فاصله مناسبی پرواز میکردند. Wild Weasel با استفاده از موشک ضد راردار خود اقدام به از بین بردن رادارهای پدافندی دشمن می‌کرد و اینگونه راه را برای سایر فانتوم ها باز می نمود تا بتوانند سامانه های موشکی شناسایی شده را منهدم کنند ارمنستان با وجود ضعف شدید پدافندی توانست چند پهپاد هاروپ، بیرقدار و اوربیتر را منهدم کند با استفاده‌ی پهپادها از این تاکتیک‌ها و تکنیکها، آذربایجان توانست بخش اعظم تجهیزات پدافند هوایی و موشکی ارمنستان را از بین ببرد و با حداقل خطر ممکن برای نیروها و ماموریت‌ها، برتری هوایی تاکتیکی را ایجاد کند. قابل توجه است که از دارایی‌های سرنشین دار در طی این حملات استفاده نشده است. تراکم بالای سامانه‌های دفاع هوایی در سراسر میدان نبرد، خطر بسیار بالایی برای دارایی های هوایی با سرنشین بود. مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی (CSIS) تحلیل مفصلی از چگونگی و عدم موفقیت پدافند هوایی ارمنستان در مقابله با پهپادهای آذری ارائه داده است: بخش اعظم پدافند هوایی ارمنستان از سامانه‌های منسوخ ساخت اتحاد جماهیر شوروی تشکیل شده بود مانند: سامانه های "2 کا 11 کروگ"، اوسا، سام6 و استرلا 10. ارتفاع پرواز بیرقدار بالاتر از آن بود که این سامانه‌ها بتوانند آن را هدف قرار دهند البته اگر قادر به شناسایی این نوع هواگردهای کوچک می‌بودند. ارمنستان با استفاده از سامانه‌های جنگ الکترونیکPolye21 روسی توانست عملیات‌های پهپادهای آذربایجانی را فقط 4 روز مختل کند. به احتمال زیاد سامانه‌های بوک و "تور ام2 کا ام" ارمنستان توانستند چند پهپاد را منهدم کنند اما این سامانه‌ها در اواخر جنگ وارد عمل شدند و تعداد آن‌ها محدود بود و همچنین در دفاع از خود آسیب‌پذیر بودند. همچنین ارمنستان از سامانه‌ی دوربرد اس 300 استفاده کرد که البته برای مقابله با پهپادها طراحی نشده است و در همان اوایل درگیری توسط پهپادهای انتحاری هدف قرار گرفت. علاوه بر کمبود و نقص آشکار قابلیت‌های ضد پهپادی ارمنستان، این حملات به وضوح آسیب پذیری سامانه‌های پدافندی پیشرفته تر را در مواجهه با تهدید منکوب کننده حملات پهپادی نشان می‌دهد. ادامه دارد ....

توافق اولیه برای سرمایه گذاری ۵.۳ میلیارد دلاری ایران در افغانستان سیدحسین میرشفیع مشاور وزیر راه و شهرسازی در امور افغانستان از مذاکره دو کشور ایران و افغانستان برای سرمایه‌گذاری 5.3 میلیارد دلاری در زمینه صدور خدمات فنی و مهندسی و اجرای پروژه‌های زیرساخت حمل و نقل در کشور افغانستان خبر داد. وی تصریح کرد: در زمینه مسکن نیز پیش‌نویس تفاهم‌نامه‌ای در حال تدوین است که علاوه بر زیرساخت‌های حمل‌و‌نقل بخش خصوصی ایران در زمینه ساختمان‌سازی نیز در افغانستان مشارکت نماید. این سرمایه‌گذاری‌ در شهرهای جدید و همینطور احداث ساختمان‌های بلند در شهرهای بزرگ آن کشور همچون کابل، هرات، مزارشریف و قندهار امکان پذیر خواهد بود. وی افزود: پیش‌نویس تفاهمنامه در این خصوص هم‌اکنون تهیه شده و از طریق مراجع دیپلماتیک در حال پیگیری است.برآورد می شود 5تا 10 هزار واحد مسکونی توسط سرمایه‌گذاران ایرانی و با مشارکت شرکت‌های افغانستانی در این چارچوب اجرا شود. پروژه راه‌آهن هرات- مزارشریف در شمال افغانستان، از پروژه هایی است که در برنامه سرمایه گذاری و تکمیل توسط شرکت‌های ایرانی است. این مسیر ریلی می‌تواند ارتباط ریلی ایران را به آسیای میانه و کشور چین، فراهم کند. طول این راه آهن 656 کیلومتر است. از طریق رسمی اعلام آمادگی شده است که این راه آهن با سرمایه گذاری بخش خصوصی ایران اجرا شده و به بهره برداری برسد. برآورد اجرای این پروژه 2.2 میلیارد دلار است. میرشفیع ادامه داد: در زمینه راهسازی نیز مذاکرات خوبی با افغانستان انجام شده است. وزارت فواید عامه پروژه‌های مهمی که برای افغانستان از نظر ترانزیتی و حمل و نقلی مهم است به ایران معرفی کرده است. به دنبال آن وزارت راه و شهرسازی با انجمن صادر کنندگان خدمات مهندسی مذاکراتی مقدماتی داشته و زمینه همکاری مشترک به همتای افغانستانی اعلام شده است و ایران در این حوزه حداقل 3.1 میلیارد دلار در زمینه اجرای پروژه های حمل و نقل جاده‌ای خواهد داشت. مشاور وزیر راه و شهرسازی همچنین اعلام کرد: تکمیل راه‌آهن خواف و هرات سال‌ها نیمه تمام و متوقف باقیمانده بود که خوشبختانه در سال گذشته این راه‌آهن توسط روسای‌جمهور دو کشور افتتاح شد. در زمینه بهره‌برداری از این خط آهن تجار ایران و افغانستان استقبال خوبی داشتند. هم‌اکنون هماهنگی‌هایی بین روسای راه‌آهن دو کشور برای تسهیل عبور و مرور و ضمانت‌های امنیتی و فنی انجام شده و که در نهایت باید به امضای روسای راه آهن دو کشور برسد. وی گفت: پایانه مرزی مهم دیگر که منطقه زابل ایران را به منطقه نیمروز افغانستان متصل می‌کند مرز میلک است. ترافیک زیاد این پایانه از یک پل مرزی عبور می کند که موجب معطل ماندن کامیون‌ها دو طرف مرز می شود. مقرر شده بود تا پل دومی با سرمایه‌گذاری مشترک دو کشور در این منطقه مرزی، احداث شود که این توافق بزودی اجرایی خواهد شد. میرشفیع احداث و بهسازی مسیر جاده ای ماهیرود به میلک را از دیگر برنامه ها و کمک ایران به افغانستان عنوان کرد و افزود: پایانه مهم دیگر هم مرز با افعانستان، ماهیرود در مسیر بیرجند تا فراه است. علیرغم وضعیت مناسب پایانه ماهیرود مسیر ماهیرود تا فراه به طول 120 کیلومتر وضعیت خوبی ندارد. در قالب کمک‌های ایران به افغانستان مصوب شده که ایران این جاده را با سرمایه خود بسازد. این جاده ظرف امسال و نیمه اول ساده 1401 تکمیل می‌شود و به بهره‌برداری خواهد رسید. منبع

طبق گفته های جناب خانزاداری و رستگاری، دماوند2 از پدافند عمودپرتاب برد متوسط و ارتفاع متوسط به نام رعد استفاده میکنه که نسخه زمین پایه‌اش موجوده. دو پدافند زمین پایه با این مشخصات داریم. 9دی با برد 30 و ارتفاع 10 کیلومتر و مرصاد16 با برد احتمالی 40-50 کیلومتر و ارتفاع 18-20 کیلومتر. سامانه های برد متوسط طبس، تلاش2، سوم خرداد و صیاد همگی ارتفاع بلند هستند پس جزو گزینه ها نیستند. 9 دی در واقع در طبقه پدافند ارتفاع پست قرار میگیره نه ارتفاع متوسط. بنابراین به نظرم همون مرصاد16 (آخرین نسخه هاوک) رو بر روی دماوند ببینیم. در واقع به کارگیری موتور موشک هاوک در بدنه موشک استاندارد/محراب به همین دلیل بوده. حتی شاید نیروی دریایی در نظر داشته باشه موشکهای جدید مرصاد16 رو هم در جماران و سهند جایگزین محراب کنه. میشه نتیجه گرفت تغییر شکل شلمچه به استاندارد و پرتاب از کنیستر یک مرحله از طراحی پدافند دریاپایه باشه. در مرحله بعد شلمچه جدید، عمود پرتاب میشه تا قابلیت به کارگیری در سیلوهای عمودپرتاب دماوند2 رو داشته باشه. درنهایت لانچر مرصاد16 و موشک اون با رادار چشم عقاب هماهنگ میشن و در نیروی دریایی استفاده میشن. بهتره نیروی دریایی روی عمود پرتاب کردن موشک 9 دی هم سرمایه گذاری کنه. تا امکان حمل تعداد بیشتری موشک پدافندی برای مقابله با موشک‌های کروز و بمب‌های دورایستا وجود داشته باشه. در صورت جانمایی درست، امکان حمل 24 موشک 9 دی و 12 موشک جدید شلمچه در کلاس موج وجود داره.

دیروز 3 فروند پهپاد مهاجر6 به یگان عملیاتی غرب کشور ارتش تحویل داده شد. اپراتور مهاجر6 بیان کرد این پرنده 1200 کیلومتر برد رزمی دارد و مداومت پروازی آن در حالت شناسایی 14 ساعت و در زمان عملیاتی 8 ساعت است. پس فعلا خبری از مداومت پروازی 24 ساعته برای مهاجر6 نیست. مهاجر6 را میتوان با پهپاد فالکو ساخت ایتالیا با مدوامت پروازی 14 ساعته و وزن قابل حمل 70 کیلوگرمی مقایسه کرد. البته فالکو از موتور 65 اسب بخاری استفاده میکند در برابر موتور 100 اسب بخاری مهاجر6. نسخه جدید فالکو با موتور 80 اسب بخاری بیش از 20 ساعت مداومت پروازی دارد و حداقل 100 کیلوگرم بار می تواند بار حمل کند. وزن این نسخه 750 کیلوگرم است. همچنین یکی دیگر از پهپادهای همرده مهاجر6 پهپاد ترکیه‌ای بیرقدار است. این پهپاد هم وزن مهاجر6 می باشد و هردو از پیشران یکسان استفاده میکنند اما بیرقدار مدوامت پروازی 24 ساعته و توان حمل 150 کیلوگرم محموله را دارد. که این اعدا برای مهاجر6 بسیار کمتر است یعنی 14 ساعت مداومت پروازی و 40-80 کیلوگرم وزن قابل حمل. تفاوت مهندسی و طراحی ترکها در زمینه صنعت پهپادی با توانایی ایران در این زمینه اختلاف فاحشی دارد در حالی‌که ایران حدود 40 سال است وارد صنعت ساخت پهپاد شده است. البته امروز شرکت بایکار تولید کننده پهپاد بیرقدار اعلام کرد این پهپاد را ارتقاء داده که در نتیجه آن مداومت پروزای بیرقدار به 30 ساعت رسیده است و 700 کیلوگرم وزن دارد. بیرقدار جدید می‌تواند تا ارتفاع 27000 پایی پرواز کند که این عدد برای مهاجر6 ایرانی 18000 پا است. بنابراین مداومت پروازی بیرقدار 214 درصد بیشتر از مهاجر6 است. سقف پرواز آن 150 درصد بالاتر و وزن مهمات قابل حمل بیرقدار 187 درصد بیشتر است.

9دی لحظه شلیک موشک 9 دی از سامانه ارتقاء یافته سوم خرداد سامانه های پدافندی ساخت ایران بالاتفاق از کمبود موشک‌های بردکوتاه رنج می‌برند به گونه‌ای که حتی نشانه‌ای مبنی بر بکارگیری موشک‌های برد کوتاه توسط باور373 مشاهده نشده است. تا کنون سامانه های ایرانی با هدف مقابله با جنگنده‌ها و پهپادهای متخاصم طراحی شده بودند و در مرحله دوم وظیفه مقابله محدود با موشک‌های کروز ، بمب های هواپرتاب و موشک‌های ضد رادار را بر عهده داشتند. گرچه وزارت دفاع و هوافضای سپاه پاسداران به صورت جداگانه دست به طراحی و ساخت سامانه‌های کوتاه برد تخصصی جهت مقابله با موشک‌های کروز، ضد رادار، پهپادها و بمب‌های هواپرتاب زده‌اند خلاء استفاده از موشک‌های کوتاه برد در سامانه‌های بردبلند ایرانی احساس می‌شود. 9دی اولین موشک کوتاه برد تمام ایرانی تخصصی جهت مقابله با این تهدیدات است. اولین بار موشک 9 دی در نمایشگاه اقتدار 40 در سال 1397 مشاهده و برد آن 30 کیلومتر اعلام (غیر رسمی) شد. طبق گفته های غیر رسمی، قرار بود این موشک از سامانه سوم خرداد پرتاب شود. در زمان رونمایی نام سامانه 9 دی اعلام شد البته 9 دی سامانه ای جدید نیست بلکه ارتقائی بر روی سامانه پدافندی سوم خرداد است تا این سامانه بتواند از موشک‌های کوتاه برد 9 دی استفاده کند. سردار حاجی زاده وظیفه 9 دی را مقابله با مقابله با تهدیدات نزدیک از قبیل کروز، پهپادها، بالگردها و بمب های رها شده از هواپیما عنوان کرد. 9دی می‌تواند اهداف را در برد 20 کیلومتری و ارتفاع 10 کیلومتری مورد اصابت قرار دهد. نوع هدایت موشک فرمانی هست یعنی موشک فاقد سیکر است و تا لحظه‌ی برخورد به هدف توسط رادار زمینی هدایت می‌شو‌د. استفاده نکردن از سیکر باعث کاهش قیمت و کاهش وزن موشک می‌شود اما در شرایط جنگ الکترونیک برد درگیری کاهش پیدا کرده و حتی خطر هدف قرار ندادن اهداف وجود دارد. نقص دیگر سیستم هدایت فرمانی اشغال شدن کانال‌های هدایت موشک است تا زمانی که موشک پدافندی به هدف برخورد کند یا مکانیزم خود انفجاری آن فعال شود در این صورت سامانه با توجه به تعداد اهداف درگیر شده یا نمی‌تواند با اهداف جدید درگیر شود یا با اهدفی جدید کمتری درگیر می‌شود. علاوه بر نسخه هدایت فرمانی محتمل است سپاه از نسخه‌های هدایت نیمع فعال راداری یا فعال راداری و حرارتی برای 9 دی استفاده کند همانطور که موشک طائر دارای نسخه‌های هدایتی متفاوت است. برد اعلام شده در نمایشگاه اقتدار 40 و برد اعلام شده توسط سردار سلامی اختلاف 10 کیلومتری دارند. امکان دارد نسخه‌ی هدایت فرمانی 9 دی 20 کیلومتر برد داشته باشد و سایر نسخه‌های این موشک دارای برد 30 کیلومتری باشند. هر گردان سوم خرداد توانایی درگیری همزمان با 32 هدف را با استفاده از موشک 9 دی دارد. یک گردان سوم خرداد از 4 آتشبار تشکیل شده است بنابراین هر آتشبار با استفاده از 9 دی می‌تواند با 8 هدف درگیر شود. دقیقا معلوم نیست توانایی درگیری با اهداف دوربرد هم برای سوم خرداد به 8 هدف رسیده است یا این سامانه فقط در برد کوتاه توانایی درگیری با 8 هدف را داراست. این موشک بر خلاف سایر موشک‌های مورد استفاده در سامانه سوم خرداد از تیوپ‌های جعبه‌ای شکل پرتاب می‌شود. سوم خرداد از 2 کنسیتر 4 تایی در مجموع با توان حمل 8 موشک برای 9 دی استفاده می‌کند. خوشبختانه سپاه به سمت افزایش تعداد موشک‌ها (فقط 9 دی) در ارتقاء جدید حرکت کرده است. تنها خودروی تلار سوم خرداد مجهز به 9 دی است و دو خودروی تل سامانه موشک‌های طائر2 را حمل می‌کنند در نتیجه هر آتشبار مجهز به 8 موشک کوتاه برد 9 دی و 6 موشک برد بلند طائر2 با برد 105 کیلومتر است. پرتابگر 8 فروندی موشک 9 دی وقت آن رسیده است هوافضای سپاه پاسدران خودروی حامل پدافند سوم خرداد را تغییر دهد و از یک حامل 8X8 برای این سامانه استفاده کند. خودروی ظفر گزینه‌ی جذابی برای این سامانه است هم یک خوردوی نظامیست و هم توان حمل بار زیادی دارد و در داخل کشور تولید ‌می‌شود. در صورت استفاده از خودروی ظفر تعداد موشک‌ها 2 تا 3 برابر افزایش پیدا می‌کند. ظفر می‌تواند 8 موشک طائر2 به صورت دو ردیف 4 فروندی داخل کنیستر حمل کند و 24 موشک 9 دی به صورت دو ردیف 12 فروندی که هر ردیف شامل 3 پرتابگر جبعه ای 4 فروندی می‌باشد یا فقط 12 موشک حمل کند. در صورت استفاده از خودروی ظفر هر آتشبار سوم خرداد شامل 12-24 موشک 9 دی و 16 موشک طائر 2 می شود و هر گردان 48-96 موشک 9 دی و 64 موشک را حمل خواهد کرد.

سلام. بله احتمال بسیار زیاد عدد 500 کیلوگرم اشتباه هست و باید همان 500 کیلومتر باشد. بعد از نوشتن پست سَری به اخبار منتشر شده از غزه زدم و متوجه این موضوع شدم اما دیر وقت بود و پست رو ویرایش نکردم. به نظر عدد 3100 کیلوگرم مربوط به بیشترین وزن برخاست نیست. در صورت استفاده از موتور پی تی6 توان پیشران غزه 150 اسب بخار از پیشران 900 اسب بخاری ام کیو9 کمتر هست پس پیشران غزه معادل 83 درصد توان پیشران ام کیو9 رو داراست. در این صورت نباید اختلاف بیشترین وزن غزه و ام کیو9 به 1600 کیلوگرم برسد. اگر همه فاکتورهای غزه رو با ام کیو9 یکسان در نظر بگیریم احتمالا غزه بتواند 800-1000 کیلوگرم تسلیحات را حمل کند. سدید هم 35 کیلوگرم هست که 20 کیلوگرم آن وزن مربوط به سرجنگی هست.

پیشران غزه پهپاد غزه با 21 متر فاصله سر دو بال، سقف پروازی 35000 پا و وزن برخاست 3100 کیلوگرم سنگین ترین پهپاد ساخت ایران هست. سپاه پاسدارن سالها کاربر هواپیمای توربوپراپ توکانو هست. و با موتور توبوپراپ این هواپیما آشنایی کامل دارد. توکانوهای سپاه از موتور پی تی6 استفاده میکنند تا قدرت لازم برای به پرواز درآوردن توکانوی تمام مسلح به وزن بش از 3160 کیلوگرم را فراهم کنند. بیشتر وزن برخواست توکانو تقریبا برابر با وزن برخواست غزه هست از این رو به نظر می رسد غزه از همان موتور پی تی 6 به کار رفته در توکانو استفاده میکند. موتور به کار رفته در توکانو پیشران PT6-A25C با قدرت 750 اسب بخار است که در نتیجه پیشران توربوپراپ غزه هم 750 اسب بخار قدرت دارد. میزان بار قابل حمل در مورد میزان بار قابل حمل غزه دو گفته توسط سپاه پاسدارن بیان شد: غزه در ماموریت های شناسایی/اطلاعاتی 500 کیلوگرم تجهیزات حمل میکند و در ماموریت های رزمی 13 بمب. پهپادهای ساخت هوافضای سپاه فقط بمبهای 35 کیلویی سدید را حمل میکنند. بر اساس شواهد غزه هم همین بمب ها را استفاده خواهد کرد یعنی 445 کیلوگرم تسلیحات. در این صورت در مور میزان بار قابل حمل توسط پهپاد غزه 2 احتمال مطرح است: 1- میزان بار قابل حمل غزه 500 کیلوگرم است که در ماموریت های شناسایی/اطلاعاتی صرف حمل تجهیزات الکترونیک می شود و در ماموریت های رزمی جهت حمل بمبهای سدید استفاده می شود. و به دلیل کمبود جایگاه های تعبیه شده‌ی حمل سلاح بر روی پهپاد، غزه به جای 15 بمب تنها 13 بمب حمل می کند. 2- غزه می‌تواند همزمان 500 کیلوگرم تجهیزات الکترونیک به همراه 13 بمب را حمل کند در این صورت میزان بار قابل حمل توسط غزه به 945 کیلوگرم خواهد رسید که عددی قابل قبول است. توکانو نیز توان حمل 1 تن سلاح را داراست پس عدد 945 کیلوگرم غیر واقعی و دور از ذهن به نظر نمی‌رسد. مداومت پروازی دو عدد برای مدوامت پروازی غزه بیان شده است. عدد 35 ساعت و 20 ساعت. احتمالا این دو عدد اینگونه قابل تفسیر هستند که پهپاد غزه در ماموریتهای گشتی توانایی 35 ساعت پرواز را دارد و در ماموریت های رزمی و در حالت حمل کامل سلاح این میزان کاهش پیدا کرده و به 20 ساعت می‌رسد. پهپاد غزه از لحاظ ابعاد هم اندازه پهپاد ام کیو9 ریپر است بنابراین باید وزن مشابه ریپر داشته باشد که در صورت استفاده غزه از پیشران 750 پوندی چرا سپاه با وجود وزن تقریبا برابر اما از موتور ضعیفتری استفاده کرده است؟ با وجود در دسترس بودن انواع پیشرانه های توربوپراپ شرکت پرات اند ویتنی، سپاه موتورهای حداقل 900 اسب بخاری این شرکت را استفاده کند تا میزان حمل بار به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کند. گرچه ممکن است وزن برخاست 3100 کیلوگرمی غزه مربوط به حالت لود کامل نباشد بلکه تنها وزن همراه با سوخت باشد که در این صورت ممکن است از پیشرانه های 900-950 اسب بخاری پی تی 6 استفاده شده باشد. با وجود گذشت سالها از به خدمت درآمدن شاهد129 تا کنون این پهپاد با بمبهای سدید مشاهده شده و هیچ گونه موشکی در حالت پروازی همراه این پهپاد نبوده است که برزگترین ضعف شاهد129 است. برای پهپاد غزه هم فقط از حمل بمب گفته شد و به نظر می رسد سپاه برنامه ای برای استفاده از موشک های هوا به زمین ضد زره مانند الماس یا قائم 114 و یا موشکهای بینا نداشته باشد. در صورتی که غزه یک تن بار را بتواند حمل کند به گزینه ای بسیار مناسب جهت گشت دریایی و مکمل شناسایی پدافند تبدیل می شود. می توان غزه را به تجهیزات کشف زیردریایی و تانکرهای سوخت خارجی مجهز کرد تا در اقیانوس هند به شناسایی زیردریایی های دشمن بپردازد. استفاده از تانکرهای سوخت خارجی مداومت غزه را تا بیش از 40 ساعت افزایش خواهد داد. همچنین در نقش پدافند نیز می توان آن را به رادارهای هوابرد قابل حمل توسط پهپاد مجهز کرد و به عنوان ابزار کشف هوابرد در ارتفاع بالا به کشف اهداف متخاصم مبادرت کند.

بحث بروزرسانی پیرامون نقش روسیه در جنگ داخلی سوریه و موضوع لوجستیک ایران در این جنگ توجه: از پایین به بالا خوانده شود. aminf14امروز 11:01 PM @Amirali123 در عراق و سوریه شرایط طوری بود که به قول استنیس باراثیون نیروهای دولتی از پس حمله به یک آشپزخانه هم بر نمیومدند.اگر الان شرایط پایداری دارند باید به جای این همه ناسپاسی قدردادن ایران باشند GHIAMامروز 11:00 PM @saeedpi لوجستیک Amirali123امروز 10:57 PM @aminf14 هردو به نوعی_برای اعزام یک نیرو برای زرم مشترک به یک کشور دیگه خیلی چیز ها باید توجه بشه saeedpiامروز 10:57 PM @GHIAM عملکرد از چه نظر ؟ راهبردی یا تاکتیکی ؟ کدوم سطح؟ Amirali123امروز 10:55 PM @saeedpi ما هم داریم همین نکته از زاویه تجهیزات و پشتیبانی بررسی می کنیم GHIAMامروز 10:55 PM @saeedpi مسلمه همه چیز برمیگرده به فرماندهی. اما چرا با وجود اتحاد فرماندهی در جبهه سوریه و عراق عملکردها کاملا متفاوت هست. aminf14امروز 10:54 PM @Amirali123 از ایران یا سوریه؟ از سوریه یا حتی عراق که حتی اصول اولیه کار با کلاشنیکف رو بلد نبودن و چندین پادگا در غرب از ثابت خواه گرفته تا شهدا و... به این امر اختصاص داده شد تا حداقل هایی رو یاد بگیرن saeedpiامروز 10:53 PM ببینید باز هم میگم مشکل اصلی در نبود تجهیزات نبوده .. کما اینکه بوده و درست استفاده نشده ... من مخالف دادن تسلیحات نیستم اصن بروزترین تسلیحات جهانو میدادن مگه من میگم بده ... اما مشکل اصلی در فرماندهی بود نه کمبود تجهیزات . GHIAMامروز 10:53 PM @Crash @Amirali123 واقعا سوال بزرگیه چرا بین عراق-یمن و سوریه این همه فرق وجود داره. Amirali123امروز 10:52 PM @aminf14 متاسفانه برخی از افرادی که اعزام میشدن به هیچ عنوان توانایی عملیاتی نداشتند Crashامروز 10:52 PM @GHIAM @Amirali123 جالبه اینکه صاعقه رو هم به عراق بریدم هم به یمن اما به سوریه نبردیم ... Amirali123امروز 10:51 PM @Crash همین صاعقه دوای این انتحاری ها بود aminf14امروز 10:51 PM @Amirali123 اینا مشکلات فرعیه. چندین ماه نیروهای سوری به ایران اعزام می شدند که رزم مقدماتی یاد بگیرن تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل سوریه! Crashامروز 10:50 PM @GHIAM حتی فک کنم موشک های صاعقه هم بهشون دادیم Amirali123امروز 10:49 PM @saeedpi به نظرتون یک پرسشنامه در مورد وضعیت اماد و پشتیبانی در سوریه بدیم نیروهایی که اونجا بودن پاسخ بدن،(از غذا و لباس گرفته تا بحث پشتیبانی اتش و...) در مجموع میانگین از 100 به چه عددی میرسیم؟ GHIAMامروز 10:49 PM @saeedpi ارتش سوریه رو کاری ندارم. ما نیروهای تحت امر خودمونو هم تجهیز درست و حسابی نمیکردیم. saeedpiامروز 10:46 PM @GHIAM مشکل تجهیزات نبود aminf14امروز 10:46 PM تشکیلات نظامی سوریه چندان قوی نبود. به زور و مکافات منطقه ای رو پس می گرفتن ولی در چند ساعت پس دادن می دادن منطقه رو. در حسالی که در جبهه یمن واقعا با دست خالی رزمندگان سرزمین های زیادی از ابتدای جنگ از دست ندادن saeedpiامروز 10:46 PM @GHIAM ببین سوری ها توی آفند خوب بودن ولی توی پدافند دیگه تموم . دیگه گیر سیگارو ... میشدن نمیشد جمشون کرد Amirali123امروز 10:46 PM @GAHERRRR بسیار، عملا داعش و بقیه گروه ها با همین تجهیزات و مهمات غنیمتی رشد کردن GHIAMامروز 10:46 PM @Crash @saeedpi یکی از نکات جالب این بود بر خلاف نیروهامون تو سوریه، اما حشد الشعبی رو به ضد زره تجهیز کردیم. علاوه بر توفان 3 و 5 و دهلاویه حتی نسخه های ترموباریک توفان در عراق به چشم میخورد. saeedpiامروز 10:44 PM @GHIAM + +++ بحث سوریه مربوط به کمبود تجهیزات نبوده ... بابا اکثر این ضدزره های داعش و مخالفان رو مگه از همین انبار های عراق و سوریه تامین نشد .. عامل این مشکلات یه ولنگاری بود. GAHERRRRامروز 10:44 PM @Amirali123 البته خود سوریه هم تجهیزات کم نداشت و کم غنیمت نداد GHIAMامروز 10:44 PM @saeedpi انتحاریها عموما زره پوش میشدند و حتی کالیبر 50 هم گاها جوابگو نبود. حتی در صورت انهدام، به دلیل فاصله نزدیک، موج انفجار نیروهای خودی رو هم گرفتار میگرد. بنابراین باید در یک فاصله مناسب هدف قرار میگرفت. Bavar373امروز 10:44 PM @GHIAM یکی از مشکلات ما توی همه جا تفکر فرماندهی هست! GHIAMامروز 10:42 PM @Bavar373 یکی از بزرگترین مشکلات ما تو سوریه تفکر فرماندهی بود. حتی به ندرت از پهپادهای شناسایی در جنگ سوریه استفاده میشد. شاهد129 با وجود مسلح بودن اما چندان در این نقش بکار گرفته نشد. saeedpiامروز 10:42 PM @Amirali123 توپخانه بود ... کی گفت نبوده؟ Crashامروز 10:41 PM @Amirali123 بله خودشه saeedpiامروز 10:41 PM @GHIAM ماموریت اصلی ضدزره های هدایت شونده علیه ادوات زرهیه . بله ماموریت های فرعی اون علیه سنگر ها هم هست ... اما من تعجب میکنم آخه سوریه ها هم ضد زره زیاد داشتن اما اهمیت اون در یمن خیلی بیشتره تا سوریه ... انتحاری زره اونچنانی نداره با تیربار سنگین بعضا با سبک هم قابل زدن . اما غافلگیری عامل رسوندنشون میشد . گاهی اونها از چند تا همزمان استفاده میکردن Amirali123امروز 10:41 PM @Crash این تاپیک فکر کنم http://www.military.ir/forums...%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C/ Crashامروز 10:40 PM زدن خودرو انتحاری داعشی ها با موشک ضد زره جاولین توسط کردهای تحت حمایت آمریکا Amirali123امروز 10:39 PM @saeedpi بحث ضد زره فقط نیست، یمنی ها نیاز به ضد زره داشتن به هر نحوی به دستشون رسید، نیروهای ما در سوریه (مثلا توپخانه) نیاز داشتن، چرا به دستشون نرسید؟ GHIAMامروز 10:39 PM @saeedpi @Crash نه تنها خودروهای انتحاری، بلکه تک تیراندازهای سنگر گرفته داخل ساختمونها دواشون ضد زره بود. خودروهای تاکتیکال هم همینطور. ما تو سوریه ترموباریک نداشتیم برای زدن سنگرها. Crashامروز 10:38 PM @GHIAM اینقدر تروریست ها با انتحاری خطوط نیروهای مقاومت رو هم می شکستن که صدا ی بچه ها همینجا در اومده بود... فک کنم یک تاپیک برای مقابله با خودروهای انتحاری داریم Bavar373امروز 10:36 PM اگر توان پهپادی امروزمون رو اون موقع داشتیم و توی استفاده دستمون باز بود نیازی به روسیه بود؟ Overdoseامروز 10:34 PM امریکا اگه همون توان کم فیتر های سوری را نابود نمیکرد شاید میتونستیم بدون نیاز به روسیه عمل کنیم ولی اگه روسها نبودن ترکیه سوریه را میبلعید saeedpiامروز 10:34 PM @GHIAM یعنی میگید برای ضد زره اونها ما هم باید ضد زره میدادیم تا مساوات رعایت بشه؟ خب اونا خیلی استفاده میکردن چون سوری ها تانک داشتن ... مخالفان که تانک زیادی دراختیار نداشتن که سوری ها بخوان از ضد زره استفاده کنن Overdoseامروز 10:33 PM فرق یمن اینه که شما مردم را دارید دشمنا دولت را ولی تو سوریه ما دولت را با بخش کمی از مردما داریم دشمنا مردما Crashامروز 10:33 PM @saeedpi خیلی مواقع انتحاری بدون کمترین مشکلی خودشون رو به مواضع مدافعین میرسوندن GHIAMامروز 10:33 PM @saeedpi ضد زره صرفا برای زدن تانک نیست. حجم سرسام آور خودروهای انتحاری رو با کلاش میخواستید مانعش بشید. خودروهای تاکتیال رو چی؟ ضد زره فقط برای زرهی نیست. یکی از کاربرداش بر علیه سنگرهاست. Bavar373امروز 10:33 PM @h298989 امریکا هم از پس یه گروه تروریستی به اسم القاعده بر نیومد saeedpiامروز 10:32 PM @Crash سوریه خودش پر تجهیزات ضد زره بوده ... درمقابل انتحاری سوری ها از تانک استفاده میکردن GHIAMامروز 10:32 PM @saeedpi لابد میخواست در ازای هر یک از موشک های ضد زره تروریستها یک رزمنده به کار بگیرید. برتری عددی بدون تجهیزات چه فایده ای داره. h298989امروز 10:31 PM @GHIAM فقط میتونم بگم که وای به حال ما که اگر بعد از اینهمه ادعا، نتونیم از پس یه گروه تروریستی مثل داعش بر نیایم و محتاج روسیه باشیم! GHIAMامروز 10:31 PM @Amirali123 اینو باید از ستاد کل و بقیه تصمیم گیران پرسید که چرا اینقدر تفاوت وجود داره. اما چیزی که معلومه، ایران هیچ وقت قصد نداشته در سوریه نیروی ایرانی گسترده بکار بگیره و لوجستیک نیروی های مقاومت و ارتش سوریه رو به عهده داشته باشه. Crashامروز 10:29 PM @saeedpi فقط تجهیزات زرهی نبودن همین خودروهای انتحازی کلی اسیب میزدن saeedpiامروز 10:29 PM @Amirali123 در سوریه ما دارای برتری فیزیکی بودیم ( تعداد نفرات و تحهیزات ) اما در یمن برعکس . از طرفی فرهنگ و عقاید سوریه با یمن هم خیلی فرق میکنه Amirali123امروز 10:29 PM @GAHERRRR بحث بر سر شیوه رزم نیست، سوال شیوه تدارکات و پشتیبانی هستش GHIAMامروز 10:28 PM @GRIPEN همینطور که ما از روسها استفاده کردیم برای منافع خودمون تو سوریه، روسها هم از ما استفاده کردن. انتقاد کنن ولی انتقاد درست و نه دروغ. نیان بگن پوتین قاسم سلیمانی رو دور زده و ازش سوء استفاده کرده تا بتونه تو سوریه وارد بشه در صورتی که ما نیازی به روسیه نداشتیم و اوضاع سوریه خوب بود. یک نگاه به اخبار جبهه سوریه سال 94-95 بندازید. صحبتهای فرماندهان سپاه قدس در مورد اون سالها رو ببینید که چطور تحت فشار بودیم و نمیتونستیم جنگ رو پیش ببریم. این کجاش با حرفای ظریف در مورد اینکه قاسم سلیمانی ساده لوحی کرده و روسها رو برای از بین بردن برجام وارد سوریه کرده میخونه؟ GAHERRRRامروز 10:27 PM @Amirali123 این دوتا تقریبا ۱۸۰ درجه فرق داشتن یکیش کلا چریکیه یکی کلا منظم saeedpiامروز 10:26 PM @GHIAM در یمن دشمن زره دارد ولی در سوریه دشمن زره کمی داشت! Amirali123امروز 10:25 PM @GHIAM منم کمی و بیش از وضعی که نیروهای در سوریه و عراق داشتند با خبر هستم، ولی سوال اینکه چه فرقی بوده و هست بین یمن و سوریه؟ چرا در یکی رکود دار هستیم و در یکی وضعیت این شکلی هست؟ GHIAMامروز 10:23 PM @Amirali123 حدود 4000-5000 ضد زره به یمن رسوندیم. غیر از صدها فروند پهپاد و گلوله های لیزری و ... شما هیچ وقت این حجم از ضد زره ایرانی رو تو سوریه نمی بینید. اگر با بچه هایی که رفتن سوریه صحبت کرده باشید میبینید که از نبود ضد زره مینالن. ما حتی نیروهای خودمو تجهیز نکردیم چه برسه به سوریها. aminf14امروز 10:21 PM @GRIPEN دقیقا اشکال همینه که در تقابل هموطن و کشور بیگانه اونها از اینکه هموطنی به این کشورهای بیگانه تاخته ناراحتن و این منطقی نیست و گرایش و وابستگی به این کشورهارو نشون میده GRIPENامروز 10:19 PM @GHIAM توقع بنگا خیریه ندارم ولی وقتی یک کشور که در یک در جنگ در جایگاه متحد است٬ شما رو پله ترقی خودش قرار میده و در لحظه مناسب به نازل تریم قیمت میفروشه٬ آیا حداق در یک فایل صوتی نمیشود از این کشور انتقاد کرد؟ حالا به روس ها برخورده که به جهنم٬ من نمیدانم این برادران داخلی چرا نمیتوانند تحمل کنند (منظورم سیاسیون اسم و رسم داره). شما در چند اتحاد جهانی سراغ دارین که کشورها رفتار روسیه رو نسبت به متحدشون داشته باشن؟ yamorامروز 10:16 PM @GRIPEN سیستم اقتصادی امریکا خیلی پیچیده و عجیبه مثلا همین تگزاس مالیات بر درامد نداره ولی کالیفرنیا داره یک جورایی وضع اقتصادی هر ایالت تابع عملکرد خودشه Amirali123امروز 10:15 PM @GHIAM یه سوال_ایا یمن جز با کمک های ما میجنگه؟ و اگرما تونستیم اینطور یمنی هارو تجهیز کنیم، چطور نتونستیم سوری هارو تجهیز کنیم؟ GHIAMامروز 10:12 PM @GRIPEN معلومه کامنت قبلی منو نخوندید. معلومه همه به دنبال منافع خودشون هستند. توقع دارید کشورهای دیگه مثل بنگاه خیریه برای شما هزینه کنن! ما عاشق چشم و ابروی روسها نبودیم که بریم ازشون بخوایم نیروی هواییشو بیاره تو سوریه.سوریه برای ما باتلاق بود. اگر نیرو هوایی روسها نبود باید تا الان روزانه چند شهید مدافع حرم تو ایران تشییع میشد. نه تونستیم توپخانه رو تو سوریه تامین کنیم، نه زرهی داشتیم که ببریم، حتی ضد زره هم نداشتیم تو سوریه. با آکا 47 که نمیشه جنگید. نیروهای ما وانت برای عقب نشینی نداشتند، شما انتظار داشتید که ما بتونیم جنگ سوریه رو اداره کنیم. نه روسیه بدون ما میتونست کاری از پیش ببره و نه ما بدون روسیه. GRIPENامروز 10:12 PM @GHIAM شاید ما بدون روسیه موفق میشدیم٬ اصلا در حد یک درصد٬ ولی روسیه امکان نداشت بدون همکاریو حمایت ما موفق بشه٬ سوریه چنان باتلاقی میشد واسش که افغانستان نشده بود. aminf14امروز 9:57 PM روسیه دون پاشید استفادشو برد. اسرائیل به مواضع ایران در سوریه حمله کرد با هماهنگی با روسیه. روسیه نمیومد زحمت ایران به بار نمی نشست ولی کاری کرد که هیچ عایدی هم از بهتر شدن شرایط سوریه نصیب ایران شد GRIPENامروز 9:56 PM @GHIAM برادر گرامی مغالطه میفرمایید! هر کاری که روسیه در سوریه کرده برای منافع خودش بوده ما هم همینطور٬ فقط ما مفت و مجانی به دیگران هم کمک کردیم و اونها هم تا توانستن به ما خنجر زدن. در ضمن روسیه در نبردها زمینی حضور چندانی نداشت هر جا هم که در زمین فعالیت کرد توفیقی نداشت. GHIAMامروز 9:55 PM @aminf14 @GRIPEN اما اینکه جناب ظریف گفت روسها ما رو دور زدن و از فرصت استفاده کردن و تو سوریه پا گذاشتن در صورتی که ما به روسها نیاز نداشتیم کاملا تحلیل غلطی هست. واقعیات میدانی سوریه چیز دیگه ای میگه، داعش نصف سوریه رو گرفته بود، تروریستها تا دمشق نفوذ کرده بودند، ایران و نیروهای تحت حمایتش و ارتش سوریه توانایی آزادسازی مناطق رو نداشتند. به شدت کمبود تجهیزات داشتیم تو سوریه، از لحاظ سیاسی تا قبل از ورود روسها به جنگ سوریه، مقاومت تحت فشار شدید بود. aminf14امروز 9:54 PM روسیه نیروی زمینی چندانی به سوریه نیاورد این خون نخبگان نظامی ما بود که از سوریه دفاع و از زوال تمام قدش جلوگیری کرد. تمام به نفع ما نه ولی الا چپ گراها شدن بلندگوی غرب و راسس گراها بلندگوی روسیه و چین و کره شمالی و نباید اینطور باشه GRIPENامروز 9:53 PM @GAHERRRR در فایل مطرح شده٬ اصلا پیشنهاد روسیه این بوده که برجام ۶ ماه یک دفعه به رای شورای امنیت گذاشته بشه٬ حساب کنید در هر دوره حداقل چهار نخاله مثل دومینیکن در شورای امنیت پیدا میشن. از امثال ترامپ و پومپئو که بگذریم البته ... یعنی اگر حرف روسیه به کرسی نشسته بود ترامپ کار برجام رو همون ۲۰۱۶ تمام کرده بود. GHIAMامروز 9:52 PM @aminf14 @GRIPEN ما تو ایران توقع داریم اگر با کشوری دوست هستیم پس باید تماما به نفع ما کار کنه و در غیر این صورت اون کشور خائنه. تو ایران جا افتاده که فقط ما در سوریه هزینه کردیم و روسها دارن سودشو میبرن. یک نگاه به حجم و تنوع تجهیزاتی که روسها وارد سوریه کردن بندازید. حجم تجهیزاتی که وارد سوریه کردن به اندازه چند لشکر زرهی ایران بود از تانک های تی 62، تی 72 و تی 90، آتشبارهای توس، اتاق های کنترل و فرماندهی که ما اصلا در سوریه نداشتیم، هوانیروز، نیروی هوایی، ده ها هزار سورتی پرواز توسط جنگنده های روسی بر علیه تروریستها صورت گرفت. تسلیحاتی که ما در اختیار سوری ها و نیروهای تحت حمایت خودمون گذاشتیم در برابر روسها حتی یک هزارم هم نبود. حتی نیروهای ما ضد زره نداشتند به اندازه کافی. هم ما خرج کردیم در سوریه و هم روسها و بالتبع هر دو کشور علاوه بر اتحاد اهداف در سوریه به دنبال منافع خودشون هستند. GAHERRRRامروز 9:47 PM @GRIPEN نقش منفی روسیه در برجام؟؟؟ aminf14امروز 9:46 PM @GRIPEN مشکل اینه که عده ای فرق قائلند بین استعمار غرب با شرق. در حالی که روش ها متفاوته ولی هدف هردو یکسانه و ایران تنها بازیچشونه و سوریه مثال زنده ایه GRIPENامروز 9:45 PM @GHIAM حداقل این بخش مربوط به روسیه فایل صوتی رو کم و بیش همه دوستانی که دستی در خبر و تحلیل جنگ سوریه داشتن قبول دارن. همکاری اطلاعاتی و نظامی صهاینه و روسیه برای ضربه زدن به منافع ما در سوریه قطعیه. نقش منفی روسیه در برجام هم دور از ذهن نیست. GHIAMامروز 9:40 PM دوست ما ایران ظاهراً در دوران آسانی به سر نمی‌برد. به این دلیل از نگاه ما هر گونه بلوای رسانه‌ای را باید از دریچه این شرایط نگریست. GHIAMامروز 9:40 PM سخنگوی وزارت خارجه روسیه: از اینکه کسانی مایلند روابط میان روسیه و ایران و پیوندهای دیرینه را دستکاری کنند با خبریم. اما در کل اتکای ما به مواضع رسمی ایران است که بیش از یک بار اعلام شده است.

آغاز ساخت موتور توربوفن سنگین ایرانی به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، ستاد توسعه فناوری های فضایی و حمل ونقل پیشرفته معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به دنبال رفع نیازهایی است که در صنعت هوایی کشور وجود دارد و موانعی مهم برای بومی سازی محصولات این صنعت محسوب می شود. بر همین اساس نیز در تلاش است تا با شناسایی به موقع و دقیق نیازهای این صنعت، توان دانشی متخصصان کشور را برای پاسخ به این نیازها به کار گیرد. در همین راستا یکی از تلاش های صورت گرفته طراحی و ساخت هسته موتور توربینی در کلاس 15 مگاوات است که به همت شرکت های دانش بنیان و با حمایت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری عملیاتی خواهد شد. تولید هسته مشترک موتور توربینی با توجه به نیازمندی ناوگان هوایی کشور و صنایع مرتبط با حوزه نفت و گاز، در زمره اولویت های صنایع کشور قرار دارد. این طرح با هدف «رفع مشکلات و نیازمندی های عملیاتی»، «تامین موتورهای هوایی»، «تامین توربین های گاز صنعتی»، «بومی سازی موتور» و «توسعه زیرساخت های مورد نیاز» تعریف شده است تا در نهایت با استفاده و بهره برداری از محصول تولید شده نیازهای صنعت کشور برطرف شود. این موتور باید همون موتور هواپیماهای 150 نفره باشه که در صنایع نفت و گاز و تولید برق کاربرد دارده. این موتور 90-150 کیلو نیوتن قدرت داره و احتمالا یک نسخه نظامی هم از روی اون توسعه داده بشه. همونطور که قبلا گفتم قطعا CFM-56 رو داریم بومی سازی میکنیم (شاید با کمی تغییرات) و مپنا هم داره روش کار میکنه

اونهایی که مثل JLENS متصل به زمین هستند از طریق کابل اتصال برقشون تامین میشه. کشتی های هوایی از طریق صفحات خورشیدی.

جهش کوانتومی پدافند هوایی ایران همانطور که در پست قبل توضیح دادم به دلیل جغرافیای کوهستانی ایران، پایش آسمان و تهدیدات فرارو به طور کامل امکان پذیر نیست و نقاط کور راداری بسیار زیادی در پهنه کشور وجود دارد. بعضی کشورها با استفاده از هواگردهای آواکس اقدام به رصد تهدیدات می کنند اما برای ایران این گزینه فعلا غیر قابل دسترس است. آواکس تنها گزینه موجود نیست. بار دیگر با ورود بالن‌های فضایی، ابزار جدیدی برای نقش ISR به کار گرفته شده است. گام اول ایران با ساخت بالن‌های خانواده اوج وارد این عرصه شد. این سری از بالن‌ها شامل 10 عضو هستند. بالن اوج50 آخرین عضو این خانواده می تواند محموله‌ای به وزن 500 کیلوگرم را در ارتفاع 5000 متری از سطح زمین مستقر کند. سازمان صنایع هوایی ایران اعلام کرده است توانایی ساخت بالن‌هایی با قابلیت حمل محموله سنگینتر را نیز دارد. اوج 10 توان اوج گیری تا ارتفاع 5000 متری، ماندگاری تا 20 روز، مقاومت در برابر بادهایی با سرعت حداکثر 60 کیلومتر بر ساعت و حمل محموله ای به وزن 10 کیلوگرم را دارد پژوهشگاه فضایی ایران بالن مقید را به عنوان یک سکوی هوایی به عنوان دکل مخابراتی در زمان بحران و مناطقی که پوشش مخابراتی ندارند طراحی و ساخته است. این بالن‌ها امکان پخش اینترنت، عکسبرداری و پایش با دوربین، برقراری ارتباط بی‌سیم و... را دارند. این بالن‌ها بسته به کاربرد، نیاز و محموله هایشان تا ارتفاع‌های مختلفی بالا می‌روند معمولا تاحداکثر ارتفاع ۵۰۰ تا ۶۰۰ متری مستقر می‌شوند هر چند توانایی اوج گیری بالاتری را دارند. 3 نسخه از بالن بام ساخته شده است. بام 15 با توان حمل محموله 15 کیلوگرمی، بام 50 با توان حمل محموله ای به وزن 50-70 کیلوگرم و بالن بام 300 با قابلیت حمل 300 کیلوگرم بار سه عضو این مجموعه هستند. این بالن‌ها می‌توان در بحث رصد قاچاق کالا و مواد مخدر، دام، پایش سواحل و... نیز استفاده کرد. حتی در شب نیز قابل استفاده بوده و تنها کافی است به دوربین دید در شب مجهز شود. بام300 با توان حمل 300 کیلوگرم محموله مخابراتی و پایشی کشتی هوایی پژوهشگاه فضایی ایران در دی ماه 1397 انیمیشن کوتاهی از یک کشتی هوایی به نمایش گذاشت. این انیمیشن کوتاه، کشتی هوایی چهار موتوره بزرگی را نشان می داد که موتورهای الکتریکی آن توسط باتری های خورشیدی نصب شده روی کشتی هوایی شارژ می شدند. آن طور که در این ویدئو نمایش داده شد، کشتی هوایی به صورت نیمه خودکار هدایت خواهد شد، به عبارت دیگر بجز فرایند فرود و برخاستن، باقی مراحل پروازی از روی نقشه های از پیش مشخص شده با خلبان خودکار خواهد بود. تصویر کشتی هوایی پژوهشگاه فضایی ایران کشتی هوایی استراتوسفری به واسطه گاز هلیم محبوس در داخل بدنه خود میتواند نیروی بالابرنده لازم را تامین نماید. در راستای دستیابی به کشتی هوایی استراتوسفری، پروژه کشتی هوایی ارتفاع پایین کیهان در مرحله اول با ارتفاع عملیاتی ۳ تا ۴ کیلومتر از سطح دریا، وزن محموله حدود ۲۰۰ کیلوگرم و ماموریت ارائه سرویس مخابراتی و پایشی تعریف گردیده است و در دست طراحی و ساخت قرار دارد و در مرحله دوم به ارتفاع عملیاتی 20 کیلومتر می‌رسد. پروژه این کشتی هوایی توسط پژوهشکده سامانه های حمل و نقل فضایی پژوهشگاه فضایی در قالب برنامه ای 10 ساله تدوین شده است. راه حل ایالات متحده آمریکا به عنوان کشور پیشرو در این زمینه به سمت استفاده از این تجهیزات رفته است. به کارگیری بالن JLENS جهت شناسایی موشک‌های کروز و استفاده از بالن های ارتفاع بالا برای برقراری ارتباط و جمع آوری اطلاعات از جمله این اقدامات است. نقش بالن‌ها در آینده ارتش آمریکا با توجه به اینکه ساخت آواکس اقدامی زمان‌بر و پرهزینه است پدافند هوایی ایران می تواند به عنوان یک راه حل در دسترس و کم هزینه اقدام به ساخت چنین تجهیزاتی کند. در این جهت باید دو نوع بالن با تجهیزات مختلف ساخته شود. اولی یک بالن ارتفاع بالا جهت هشدار زودهنگام است. این بالن را باید به رادارهای VHF هشدار زودهنگام و یک رادار بردبلند اس باند جهت رهگیری مجهز کرد. برای این امر نیاز به بالن/کشتی هوایی با قابلیت حمل محموله های سنگین و استقرار در ارتفاع 20 کیلومتر داریم. بالن در این ارتفاع می تواند سطح زمین را تا شعاع 500 کیلومتری رصد کند. رادار VHF با برد 500 کیلومتر قادر به کشف زودهنگام اهداف متخاصم شامل موشک کروز، پهپادها، ریزپهپادها و جنگنده است و پس از کشف، رادار اس باند موقعیت دقیق اهداف را به شبکه پدافند هوایی انتقال میدهد. بالن دوم وظیفه رهگیری و درگیری را بر عهده دارد. این بالن در ارتفاع 3-4 کیلومتری سطح زمین قرار می گیرد و تا 200 کیلومتر را پوشش می دهد. شاید استفاده از رادار کنترل آتش در یک بالن کمی نامتعارف باشد اما باید در نظر داشت توان مقابله سامانه های پدافندی را چندین برابر افزایش میدهد. رادار این بالن می تواند موشک های صیاد4 را تا 200 کیلومتر و به ویژه بر ضد اهدافی که در ارتفاع پست و در نقطه کور سامانه های اس300 و باور373 پرواز میکنند هدایت کند. برای پوشش کل کشور و فراتر از مرزها به 6 بالن هشدار زودهنگام با برد 500 کیلومتر نیاز داریم. این بالن را میتوان 100 کیلومتر عقب تر از مرز مستقر کرد بنابراین بالنها می توانند اهداف را در هر ارتفاع پروازی تا فاصله 400 کیلومتری خارج از مرزهای کشور رصد کنند. بالن های مجهز به رادار کنترل آتش را نیز مانند بالن های هشدار زودهنگام در عقبتر از نوار مرزی هوایی قرار میدهیم اما با فاصله 30-50 کیلومتر داخل مرز هوایی ایران. در این صورت می تواند موشکهای برد بلند را بر علیه اهدافی در فاصله 150-170 کیلومتری مرزهای کشور و در پست ترین ارتفاع هدایت کرده و آنها را مورد اصابت قرار دهد. جهت پوشش کل کشور و تا فاصله 150 کیلومتری فراتر از مرزها به 20-23 بالن از این نوع نیاز خواهد بود. نحوه پوشش بالن‌های هشدار زودهنگام (قرز) با 500 کیلومتر و بالن‌های کنترل آتش (آبی) با برد 200 کیلومتر با عملیاتی کردن این پروژه، پدافند هوایی کشور دارای شبکه‌ی کشف، شناسایی و درگیری مستقر در آسمان همانند آنچه که در زمین است خواهد شد. برای امنیت هرچه بیشتر این بالن ها بهتر است ارتفاع عملیاتی بالنها را به 30 کیلومتری سطح زمین رساند تا توسط موشک‍های هوا به هوای دشمن منهدم نشوند. این شبکه مزایایی بسیار بیشتری نسبت به آواکس‌ها دارد. هر بالن می تواند تا یک ماه و بیشتر به طور مداوم در آسمان حضور داشته باشد و عملیاتی باشد در صورتی که آواکس به مدت 6-8 ساعت امکان پرواز مداوم دارد (بدون سوختگیری) بنابراین برای پوشش تا فضای 400 کیلومتری خارج از مرز کشور به 12-15 پرنده آواکس نیاز داریم. هزینه بالن‌ها نسبت به آواکس بسیار کمتر است به عنوان مثال بالن JLENS تقریبا 5 تا 7 برابر هزینه عملیاتی کمتری نسبت به آواکس دارد. هزینه از دست رفتن یک آواکس چندین برابر هزینه از دست دادن یک بالن است. عملکرد شبکه پدافندی بالن‌ها بالن های هشدار زودهنگام اهداف را در فاصله 400 کیلومتری مرزها و در ارتفاع پست شناسایی می کنند (نیروی هوایی دشمن برای رعایت اصل غافلگیری و عدم شناسایی تا لحظه اقدام به انهام اهداف در ارتفاع پایین پرواز خواهد کرد همانند عملیات های اف 4 های ایران در دفاع مقدس). سپس رادار باند اس موقعیت دقیق اهداف را به بالن های پدافندی و شبکه پدافند زمینی منتقل میکند چنانچه این اهداف همان جنگنده ها باشند پدافند هوایی پس از رسیدن جنگنده ها به فاصله مناسب اقدام به شلیک موشکهای صیاد4 و یا طائر می کند. در صورت مخفی بودن اهداف در بین عوارض زمین و دیده نشدن توسط رادارهای زمینی، نوبت به بالن های کنترل آتش میرسد این بالن با وجود لینک با سامانه های موشکی، هدایت موشکهای صیاد و طائر را تا رسیدن به هدف بر عهده خواهند داشت. این شبکه نه تنها در برابر جنگنده هایی که در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند کاربرد دارد بلکه یکی از مهمترین توانایی‌های آن کشف موشک‌های کروز در بردبلند است. این بالن ها قابلیت کشف موشکهای کروز و اهداف کوچک را از فاصله بیش از 150 کیلومتری خارج از مرز ایران دارند که در این صورت سامانه ای که لب مرز قرار دارد حداقل 10 دقیقه زمان دارد تا خود را آماده مقابله با موشک های کروز کند. شمایی ساده از نحوه ارتباط بین پدافند زمینی و بالن‌ها پی نوشت: بالن ها را می توان همانند سایر هواگردهای پهن پیکر در نقش‌های متفاوت به کار گرفت زیرا یک حامل برای تجهیزات می باشد. در آینده نه چندان دور شاهد تجهیز بالن‌ها به سامانه‌های جنگ الکترونیک، تسلیحات لیزری، پهپادها و موشک هوایی پدافندی خواهیم بود.

ناشناخته های باور373 تصویر دستکاری شده است به نظر میرسه باور یک نسخه دیگر هم داره که از لحاظ پرتابگر شبیه به اس300 وی ام هست. هرچند در رزمایش سعی شده بود اجزای کامل پرتابگر جدید نشان داده نشه، باز هم اطلاعات مشخص هست. نمایشگر سامانه باور در زمان آزمایش سامانه تصویری از صفحه رادار کنترل آتش پرتاب در رزمایش پدافندی سال گذشته منتشر شد. در این تصویر-شبیه سازی هست یا واقعی- 9 دایره قرمز رنگ با فاصله 25 کیلومتر از هم دیده میشه. بنابراین رادار کنترل آتش باور، 225 کیلومتر برد داره. در نتیجه غیر از صیاد4 با برد 200 کیلومتری باید موشک دیگری هم در کار باشه تا برد 225 کیلومتر رو پوشش بده. تصویر بالا رو از مستند باور 373 برداشتم. این تصویر مربوط به یک رادار کنترل آتش هست. در سمت چپ نمایشگر دو گزینه Launcher و Communications نوشته شده. در قسمت Launcher شش پرتابگر 4 فروندی دیده میشه و در قسمت Communications یک جدول با 18 سلول. به نظر میرسه این قسمت مربوط به کانال های ارتباطی هست به این صورت که 18 کانال ارتباطی برای هدایت موشکها وجود داره یعنی 18 موشک به صورت همزمان هدایت میشه که 2 موشک برای هر هدف هست. در نتیجه هر آتشبار 24 موشک داره و رادار کنترل آتش توانایی مقابله با 9 هدف به طور همزمان و پرتاب دو موشک برای هر هدف یعنی شلیک و هدایت 18 موشک رو داره. همینطور که در تصویر پیداست برد رادار 120 کیلومتر هست. و با توجه به فیلم موشک سرعتی احتمالا بین 5-7 ماخ داره. در واقع با دو سامانه باور روبرو هستیم. به همین دلیل اطلاعات گاهی متناقض و اشتباه به نظر میرسد. نسخه یکم دارای برد 225 کیلومتر است که از موشک صیاد 4 استفاده میکند این موشک میتواند تا برد 200 کیلومتر و ارتفاع 27 کیلومتر را پوشش دهد. هر آتشبار قابلیت درگیری با 6 هدف و و هدایت 12 موشک به سمت اهداف را دارد. نسخه دوم همانطور که جانشین وزیر دفاع گفته است 120 کیلومتر برد دارد (با تصویر رادار بالایی مطابقت داره). احتمالا این نسخه طبق گفته رئیس مرکز مطالعات نیروی پدافند هوایی می تواند با 9 هدف مقابله کند. با توجه به گفته ایشون توانایی این نسخه مثل پاتریوت پک 3 هست که طبیعتا برای هر هدف از دو موشک استفاده میکند. نسخه دوم همانند اس 300 وی 4 از یک رادار بر روی خودروی پرتابگر برای شناسایی استفاده میکند. وجود چنین راداری در کنار برد 120 کیلومتری باعث کاهش شدید هزینه های نسخه دوم باور میشود. احتمالا هدف از چنین پروژه ای ساخت نسخه ضد بالستیک باور با توانایی مقابله با اهداف آیرودینامیک در فاصله میانبرد بوده است. این چنین امکان تولید بیشتری از این سامانه نسبت به نسخه اول وجود دارد. دو عدد 8 ماخ و 10 ماخ برای سرعت هدف سامانه باور بیان شده است. ممکن است عدد 8 ماخ مربوط به باور با برد 225 کیلومتر باشد و عدد 10 مربوط به باور ضد بالستیک (نسخه دوم) باشد. در صورت صحت این فرضیات باور 120 کیلومتری پوشش ضد بالستیک بسیار مناسبی برای مراکز نفتی، پایگاه های نظامی و زیرساخت های مهم کشور فراهم میکند. درگیری همزمان با 9 موشک بالستیک تا برد 1500 کیلومتر اطمینان پذیری بسیار زیادی در تامین امنیت زیرساخت های کشور میدهد اما باید به دنبال استفاده از پرتابگرهای با ظرفیت بیشتر چه به واسطه کوچکتر کردن موشکها یا استفاده از کنیسترهای بیشتر بود. در طی مستند دو موشک برای سامانه باور نشان داده شد موشک بالایی با "نام صیاد4 باور" و کد BVRM E2A قرمز که بالکهای انتهایی کشیده تری داره. موشک پایینی با نام "صیاد4 باور " و کد SD4AM IMA که بالک های انتهایی کوتاه تر هستند دقیقا شبیه موشک صیاد3.

آغاز طراحی و ساخت ماهواره بر سریر و سروش برنامه 10 ساله برای ساخت منظومه ماهواره ای در حوزه پهن باند و باریک باند ناهید 2 ماهواره کیوب ست 125 کیلوگرمی. ناهید3 قرار گیری در ارتفاع بالای ده هزار کیلومتر ناهید4 قرارگیری در ارتفاع بالای بیست هزار کیلومتر ناهید5 قرارگیری در ارتفاع 36000 کیلومتر4 تست ساخت ماهواره‌بری که بالای ۱۰۰ تن برای 36000 کیلومتر ساخت ماهواره صنعتی رادار پیام 2 با دقت تصویر برداری 1 متر پارس با دقت تصویر برداری 5 متر در طیف سیاه و سفید پارس2 با دقت تصویربرداری 5 متر در طیف رنگی ارسال ماه‌گرد تا 2 سال آینده منبع

عموما برنامه ریزی برای خرید یا ساخت زیردریایی روند طولانی مدتی را طی میکند و فقط مختص ایران نیست. زیردریاییها طولانی مدت در خدمت نیروی دریایی هستند و به همین دلیل قبل از به کارگیری آنها، نیازهای نیرو از جمله منطقه عملیاتی، نوع زیردریایی (تهاجمی، حامل بالستیک)، طول مدت ماندگاری در آب، تکنولوژی به کار رفته (سونار، پیشران، ناوبری و...) در نظر گرفته میشود. برآورد و ارزش گذاری تمام این مولفه‌ها به اضافه زمان طراحی و زمان ساخت اولین نمونه، غالبا طولانی مدت هست. برای مثال چند زیردریایی هم‌رده بعثت را بررسی کنیم. زیردیایی اس 80 اسپانیا: اسپانیا سال 2003 تصویب کرد 4 فروند زیر دریایی اس 80 را با قابلیت دریانوردی طولانی مدت، پرتاب موشک‌ و پیشران مستقل از هوا خریداری کند. سال 2004 قرارداد خرید زیردیایی 2450 تنی بسته شد، اما به دلیل بروز برخی مشکلات و آماده نبودن سامانه AIP، هنوز هم فروند اول ساخته نشده است. انتظار میرود اولین فروند سال 2022 و چهارمین فروند در 2027 وارد خدمت شود. تخمین زده می شود این کلاس زیردریایی به مدت 3 دهه در خدمت نیروی دریایی اسپانیا باشد. نکته قابل توجه، تصمیم هند مبنی بر جایگزینی زیردریاییهای اس 80 به جای زیردریایی های کیلو کلاس است. توجه کنید زیردیایی که طرح آن مربوط به سال 2005 است حداقل تا 2050-2060 قرار است در نیروی دریایی هند و اسپانیا خدمت کند، یعنی فاصله طراحی تا پایان خدمت 55 سال است. (قطعا در این بازه خدمتی بروزرسانی هایی انجام خواهد شد.) زیردریایی بعدی زیردریایی تهاجمی استرالیا است که جایگزین زیر دریایی های فعلی کلاس کولین خواهد شد. استرالیا از سال 2007 به دنبال جایگزینی کلاس کولین است و برنامه جایگزینی از همان زمان شروع شد در این راستا نیروی دریایی استرالیا طرح های زیادی مانند تایپ 2014 آلمان، اس 80 اسپانیا و سوریو ژاپن را بررسی کرد. حتی قرار شد دست به خرید زیردریایی ژاپنی بزند. این بررسی و تعیین انتظارات از زیردیایی آینده تا سال 2015 به طول انجامید. یک سال بعد استرالیا تصمیم گرفت نسخه دیزل الکتریک زیردریایی هسته ای فرانسوی باراکودا را به خدمت گیرد. استرالیا نیازهای خود را از این زیردیایی مشخص کرد: استفاده از پیشران مستقل از هوا، به کارگیری اژدر مارک 47 مد7، قابلیت دریانوردی طولانی مدت و برد زیاد همانند کلاس کولینز، سنسورهای پیشرفته تر و پنهانکاری بیشتر در زمینه نویز، استفاده از باتری های لیتیوم-یون، قابلیت پرتاب کروز تهاجم زمینی، قابلیت حمل مین، قابلیت پرتاب موشک های ضد کشتی. طبق برنامه قرار است اولین زیردریایی در سال 2030 وارد نیروی دریایی استرالیا شود. روند ساخت اولین فروند تا تکمیل آخرین فروند 25 سال طول خواهد کشید و فناوری‌های برتر و پیشرفته به مروز زمان در طی تعمیرات زیردریایی های ساخته شده به آن اضافه خواهدشد. استرالیا 12 فروند زیردریایی باراکودا را سفارش داد که قرار است تا سال 2070 در خدمت باشند. ایران سالها پس از ساخت زیردریایی‌های غدیر، شروع به بروزرسانی آن‌ها کرد و اکنون این زیردریایی‌ها توانایی شکلیک موشک‌های کروز 100 کیلومتری را دارند و از پیشران جدید براش لس استفاده می‌کنند. همچنین زیردریایی فاتح در از فروند چهارم به بعد از پیشران مستقل از هوا استفاده خواهد کرد که توانایی ماندگاری زیر آب را از 5-6 روز به 2-3 هفته افزایش می‌دهد. مثال‌ها زیاد است مثل بروزرسانی زیردریایی‌های کیلو کلاس هند و الجزایر. پس می بینید زیردریایی‌ها طوری طراحی می‌شوند که بتوانند نیازهای 30-40 سال آینده یک نیرو را تامین کنند و با پیشرفت مداوم فناوری، به دلیل مقابله با تهدیدات جدید و برطرف ساختن نیازهایی که در طول زمان به وجود می‌آید، کشورها اقدام به بروزرسانی زیردریایی‌های ساخته شده خود می‌کنند. قطعا بعثت هم از این قاعده مستثنی نیست. مشاهده می‌کنید این زیردریایی در ابتدا 1200 تن وزن داشته است اما بعدا با توجه به نیازهای جدید نیروی دریایی و عدم توانایی زیردریایی 1200 تنی برای پاسخگویی به این نیازها، نیروی دریایی بعثت 4500 تنی را طراحی کرده است.