karkasجان از پاسخ كامل شما خيلي ممنونم

karkasجان شما اطاعات زيادي دارين آفرين

جنابnozheh به اين :!: صفحه يه سر بزن فكنم خوشت بياد http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3684

سوال اولت نميدونم امريكايي هاسلاح ايزر كوركننده ساختن واون در چنگ با عراق امتحان كردن فكر كنم توي همين سايت همچين جيزي درموردش خوندم

يه چيزي يادم رفت در جريان جنگ سرد آمريكا يك ناو شوروي منهدم مي كنه كه شوروي در تلافي اون يك ماهواره امريكارو باليزر هدف قرار ميدهد امريكاييها امروزه ادعا مي كنن ماهواره هاي ضدليزر ساختن اما در باره سلاح ضدليزر ساخت داخل چيزي نميدونم اما فكر نمي كنم چندان پيچده هم باشه مثلا قبلا در يه مقاله اي خونده بودم براي مقابله با امواج اكترمغناطيس دستگاه هارو توسط برنز يا همچين چيزي عايق كاري ميكنن شايد همچين چيزي براي مقابله با ليزر هم موثر باشه

کاربرد نظامی لیزر از زمان اختراع لیزر در سال 1960، کاربردهای نظامی انرژریهای هدایت شده ، طراحان دفاعی را به دلیل ویژگیهایی همچون نامحدود بودن مهمات و توانایی تخریب فراوان و کنترل از راه دور ، هیجان زده ساخت. همراه با روند تکامل لیزرها ، مجموعه‌ای از کاربردها از چاقوهای جراحی لیزری گرفته تا دستگاههای خودکار پخش موسیقی با دیسکهای فشرده ، ساخته شدند. البته هنوز هم سلاحهای تشعشعی که بتوانند تانکها را ذوب کنند، صورت واقعیت به خود نگرفته‌اند و هم اکنون استفاده نظامی از لیزرها ، محدود به هدف گیری و اندازه گیری مسافت به منظور افزودن بر دقت گلوله‌های تفنگ و توپ و نیز بمبهاست. در طی دهه 70 و 80 میلادی ، وزارت دفاع ایالات متحده با انجام آزمایشهای گوناگونی ، سلاحهایی با انرژی هدایت شده را مورد بررسی قرار داد. این امر با این کار مشهور دفاع استراتژیک ریگان به اوج رسید، اما با فروکش کردن جنگ سرد ، بودجه سلاحهای لیزری نیز کاهش یافت و بدین لحاظ تا کنون تنها نمونه‌های کاربردی اندکی از آنها ساخته شده است. ولی در هر حال ، این نمونه‌ها توان تخریبی انرژیهای هدایت شده را به اثبات رساندند. در سال 1976 ارتش ایالات متحده یک لیزر دی اکسید کربن را بر قایقی نصب کرد و با استفاده از آن هدفی را که با سرعتی یکنواخت و در فاصله چند صد متری حرکت می‌کرد نابود ساخت. در دهه 80 نیروی دریایی ایالات متحده ، قدرت لیزر MIRACL (مخفف لیزر شیمیایی میان - فروسرخ) خود را در انهدام موشکها از فاصله دور به نمایش گذاشت. در حال حاضر لیزرهای کلاس مگاوات فلوراید دوتریم ، میراکل بسیار مورد توجه مجریان برنامه مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی در ساخت نوعی سیستم دفاع هوایی برای محافظت شمال فلسطین اشغالی از حملات موشکی مبارزان است. لیزرهای ضد اسکاد لیزرهای ضد اسکاد نیروی هوایی ایالات متحده اشعه‌ای به ضخامت یک تیر تلگراف دارد. به نظر میلز هولومن رئیس علوم تسلیحاتی فرماندهی موشکی ارتش آمریکا ، لیزرهای شیمیایی آنقدرها هم کارآمد نیستند. قدرت اشعه آنها یک دهم انرژی مورد نیاز برای پمپ سلاح است و همین امر موجب بزرگی دستگاهها می‌شود. اشعه لیزر ، بعد از طی چند کیلومتر متلاشی و تجزیه می‌شود و این امر در مسافتهای طولانی مشکلاتی را بوجود می‌آورد. با این حال برنامه‌هایی در حال اجراست تا لیزرها را به کاربردهای نظامی وارد سازند. اولین هواپیمایی که به سلاحهای تشعشعی مجهز می‌شود چیزی جز جنگنده استیلت خواهد بود و برای این منظور هواپیمای بولینگ 747 ترجیح داده می‌شود. نیروی هوایی آمریکا با تیمی مرکب از بوئینگ ، لاکهید - مارتین و TRW قراردادی به منظور ساخت نمونه‌ای کاربردی از سیستم هوابرد لیزری ABL برای رهگیری و انهدام موشکهای بالستیکی در حال پرواز امضا کرد. سیستم ضداسکاد ABL ، شامل یک لیزر شیمیایی یدید اکسیژن (COIL) است که در برجی گردنده در دماغه بوئینگ 747-400F جاسازی شده است. هنگام گشتهای هوایی در ارتفاع بالا و در فاصله 250 کیلومتری پایگاههای موشکی دشمن ، ABL با استفاده از دوربینی فرو سرخ و از پس ابرها به دنبال شعله دنباله‌ای اسکادهای پرتاب شده می‌گردد. سپس خدمه به نشانه گیر لیزری سوئیچ می‌کنند تا موشک در حال پرواز رهگیری شده ، قسمت سوختش هدفگیری شود. با قفل شدن روی بدنه موشک ، سیستم ، اشعه لیزر را که ضخامتی برابر با قطر تیرهای تلگراف دارد، شلیک می‌کند، بدین ترتیب با بوجود آمدن سوراخی در مخزن سوخت ، موشک ظرف چند ثانیه منفجر و منهدم می‌شود. البته نیروی مورد نیاز این سیستم بسیار زیاد است. سیستم مولد و مخازن شیمیایی یک لیزر سه مگاواتی حجمی بسیار (بیش از حجم یک جت) را اشغال می‌کند. هیچ جت جنگنده‌ای امکان حمل سوخت لیزری و نیروی مورد نیاز (برای سلاح لیزری) را ندارد. البته بوئینگ 747-400F فقط به دلیل حجم بزرگش (مخازن ذخیره آن ، ظرفیت مورد نیاز 50 پرتابه لیزری را دارد) برای این برنامه انتخاب نشده است بلکه توانایی پرواز این هواپیما در بالاترین ارتفاع به مدت 8 ساعت نیز مد نظر بوده است. دقت عمل لازم برای انهدام اسکادها از راه دور معادل به گودال انداختن یک توپ گلف از فاصله 65 کیلومتری است. علی‌رغم اینکه پرواز در ارتفاع 40000 پایی انجام می‌شود و هوا در این ارتفاع رقیق است، اما ABL نیز مواجه با مشکلات مربوط به انتقال اشعه ، مشابه همان مسائلی که موجب به تعویق افتادن تکامل لیزرها در میدان نبرد زمینی شده است، می‌باشد. چند متر پس از خروج لیزر ، اشعه بر اثر آشفتگی جوی (گردبادهایی با تراکمهای مختلف) متلاشی و تجزیه می‌شود، اما سیستم کنترل اشعه در عرض چند صدم ثانیه با اندازه گیری این آشفتگیها اشعه را به گونه‌ای تنظیم می‌کند که از تلاشی آن جلوگیری می‌شود. این کار را تعدادی آینه تنظیم شونده ، که خروجی لیزر را احاطه می‌کنند، تحت تأثیر سیگنالهای ورودی به سیستم و قبل از ورود اشعه به اتمسفر انجام می‌دهند. آزمایشگاه فیلیپس نیروی هوایی ، در آزمایشی، موشکهایی را از فاصله 48 کیلومتری رهگیری و منهدم ساخت. در سال 1983، نیروی هوایی ، قدرت خود را در انهدام موشکهایی ساید و این بار در بکار گیری لیزر موجود در هواپیمای تغییر یافته NKC135A از فاصله 10 کیلومتری به نمایش گذارد. سیستم ABL اولین آزمایش خود را در سال 2002 میلادی به انجام رساند و سپس در سال 2004 میلادی تولید 7 فروند یوئینگ مجهز به این سیستم با هزینه‌ای معادل 5 میلیارد دلار آغاز شد. در سال 2006 و درست همزمان با به کار گیری نسل جدید موشکهای اسکاد توسط کره شمالی ، این تجهیزات بکار گرفته می‌شوند. اما همه اینها اساسا متفاوت با آن سلاحهای تشعشعی علمی- تخیلی هستند که ارتش ایالات متحده از به کار گیری آنها در میادین نبرد منصرف شد. کاربردهای عملی دیگر در اواخر دهه 80 میلادی ، ارتش آمریکا به مطالعه لیزرهای پوتوتیپ میان انرژی و کم انرژی پرداخت. این لیزرها برای نابود ساختن سیستم اپتیکی تانکهای دشمن و خیره کردن چشمان خلبانان و تک تیراندازانی که با استفاده از دوربین سلاحهای خود در حال هدف گیری هستند بکار می‌رود. ارتش آمریکا حتی در زمان جنگ خلیج فارس یک لیزر میان انرژی به نام استینج ری را بر خودروی پیاده نظام برادلی سوار کرده بود. این سلاح عدسی سیستمهای اپتیکی تانکها و خودروهای دشمن را با ایجاد شکافی هرمی نابود می‌ساخت. البته این سلاح هرگز مورد استفاده قرار نگرفت. به عقیده جان الکساندر ، پژوهشگر سابق آزمایشگاه ملی لس آلاموس "پنتاگون چون نگران عکس العمل منفی مردم بود از استینج ری استفاده نکرد." علت چیست؟ شاید اینکه استینج ری نه تنها لنز پریسکوپها را نابود می‌کند بلکه موجب کور شدن فردی که از آن پریسکوپ استفاده می‌کند نیز می‌شود

loversky110 عجب سوالي پرسيدي من هميشه در دوران توفوليت اين سوال رو از پدرم مي پرسيدم پدرم پاسخي مشابه دوستان :!: ميداد اما من قانع نميشدم اما من هميشه ارتش قويتر مي دونستم چون ارتش بيشتر ازسپاه دوست داشتم

saman_777جان دست در نكنه اون طوري كه گفتي اين كيت ها با جي پي اس كارمكنه فكر نكنم حالا حالها كشورما هم چين چيزي بسازه اما دقت 3متر واقعا فوقالعادهاست

فاتح 110 چون كلاهك500كيلوگرمي داره

saman_777 مطلب خيلي خوبي بود اما حيف كه عكس نداره

اگر بتونی 14.5 کیلو وزن رو رو دستات تحمل کنی و لگد اسلحه رو هم تحمل کنی و هیکل ارنولد رو هم داشته باشی میشه !! ! راستش گاهی اوقات به ادم بودن برخی سردمداران کشورها شک می کنم چون گرگها از اونها رحم بیشتری دارند . اقاFLANKERعزيز نمدونم تاحالا بازي اي جي اي 2 رو ديدي يانه؟؟ يكي از بازي ها قشنگي است وواقعي است كه تاحالا ساخته شده من دراو بازي بارهابا اسلحه يm82a1درسه حالت ايستاده ونشسته وخوايبده تيراندازي كردم عجب :!: تفنگي :!: :? اين عكس icon_cheesygrin M82A2از يك سايت نظامي چيني پيداش كردم فكر كنم چيني ها به انسلاح هم رحم نكردن واونم كپزدن

اتفاق اينا خيلي زشتن اين خودرو ها به چه درد مي خورن ممكن مثال بزنيد

البته من قبل در يك مقاله خونده بودم كه روسيه فروش اين هواپيمارو ممنوع كرده :!: اگر نمنونه ي اصلش رو بهمون بدن من 100٪ موافقم

:? :!: خدا رحمتش كنه

ماهواره هاي ناوبري از سال 1950 بمنظور هدايت كشتي ها راه اندازي گرديد. تا آن زمان كشتي هاي دريايي اطلاعات خود را تنها از طريق قطب نما و جهت ستارگان و طلوع و غروب خورشيد بدست مي آورند. ايده استفاده از ماهواره هاي ناوبري در اول اكتبر 1957 با شروع فعاليت ماهواره ( Sputnik1 ) محقق گرديد. دانشمندان دانشگاه Johns Hopkins بمنظور هدايت اين ماهواره از آزمايشگاه فيزيك اين دانشگاه استفاده مي كردند. :!: ماهواره Sputnik 1 دانشمندان با استفاده از پديده داپلر به اين نكته پي برده بودند كه در ارتباطات راديويي هرگاه فرستند يا گيرنده متحرك باشد از تغييري كه در فركانس آنها حاصل مي شود مي توان به موقعيت ، سرعت و جهت فرستنده دست يافت . در ابتداء با توجه به پديده داپلر ماهواره ها امواج رايويي با طول موج مشخصي را ساتر ميكردند كه گيرنده ها از آن طريق مي توانستند به اطلاعات جغرافياي خود پي ببرند. بعدها دانشمندان موفق شدند از طريق محاسبه سرعت و زمان طي شده توسط امواج، به فاصله مابين فرستندها و گيرنده ها دست پيدا كنند. در اين روش محاسبات مي بايستي كاملا دقيق بوده و زمان دستگاه هاي فرستنده با زمان دستگاه گيرنده دقيقا با يكديگر سنكرون و همزمان باشند. بنا بر اين با توجه به سرعت امواج رايويي كه برابر با سرعت نور مي باشد چنانچه مدت زمان انتقال امواج را داشته باشيم مي توانيم فاصله بين آنها را محاسبه كنيم. ماهواره هاي (Navstar ) ماهواره هاي ناواستار به منظور ايجاد شبكه ماهواره اي ناوبري بوجود آمدند . اين ماهواره ها داراي فرستنده هايي هستند كه سيگنالهاي ديجتالي را بصورت همزمان به زمين مخابره ميكنند. اين سيگنالها اين امكان را براي كاربران فراهم ميكند كه بتوانند موقعيت خود را برروي زمين ويا هر ارتفاعي تعيين كنند. از آنجا كه اين ماهواره ها سيگنالهاي واحدي را بطور همزمان بطرف زمين ارسال ميكنند ، هرگيرنده اين سيگنالها را با فواصل زماني مختلف متناسب با موقعيت خود دريافت ميكند. سيگنالهاي دريافت شده پس از آناليز فاصله هر ماهواره را از دستگاه گيرنده معين ميكند و با داشت حداقل چهار سيگنال از چهار ماهواره مختلف ميتوان موقيت سه بعدي يك جسم را تعين كرد. با تكميل شدن اين ماهواره ها شبكه جهاني (GPS ) شكل گرفت. :? تصويري از يك ماهواره GPS شبكه موقعيت ياب جهاني (GPS ) اولين ماهواره شكل دهنده اين شبكه كه از نوع ناواستار مي باشد توسط ايالات متحده امريكا در سال 1978 شروع بكار كرد و در سال 1985 ماهواره هاي اين شبكه به 10 عدد افزايش يافت و هم اكنون 24 ماهواره ناوبري يك پوشش جهاني را ايجاد نموده است . ماهواره هاي اين شبكه در شش مدار مختلف درارتفاع 20200 كيلومتري زمين در حال چرخش مي باشند و دو تناوب آنها 12 ساعت بوده و در هر شبانه روز دو بار بدور زمين مي چرخند. كاربران با دردست داشتن يك دستگاه گيرنده موسوم به جي پي اس ميتوانند موقعيت خود را در هرنقطه حتي در مناطق قطبي شناسايي كنند. گيرنده هاي جي پي اس پس از دريافت سيگنالهاي حداقل چهار ماهواره و آناليز آنها در كامپيوترها كوچك خود به فاصله مابين دستگاه جي پي اس تا ماهواره هاي مربوطه پي برده و نهايتا موقعيت مكاني خود را تعيين مكند. هرگاه مختصات جسمي را نسبت به چهار ماهواره داشت باشيم مي توانيم از روابط مثلثاتي موقعين آن جسم را در فضاي آن چهار ماهواره شناسايي كنيم .تمام اين محاسبات در دستگاههاي جي پي اس انجام گرفته و نهايتا موقعيت مكاني دستگاه براي كاربران به نمايش گذاشته مي شود. از آنجا كه هر جي پي اس براحتي ميتواند موقعيت طول و عرض جغرافيايي خود را شناسايي كند ، اين دستگاه در صورت حركت براحتي ميتواند در واحد زمان سرعت خود را محاسبه كرده و در اختيار كاربران قرار دهد. تكنولوژي جي پي اس علاوه بر توانايي تعيين طول و عرض جغرافيايي ، ارتفاع و سرعت ، داراي توانايي هاي ديگري مانند معين كردن حركت زمين ، تغييرات سطح اقيانوسها و درياهاو.. ميباشد. شبكه جي پي اس داراي پنج ايستگاه زميني به منظور مونيتور كردن ماهواره ها و كنترل آنها مي باشد. اين ايستگاه در , Diego Garcia Hawaii, Kwajalein, Ascension Island ,Colorado Spring قرار دارند. آنتنها مركزي اين ايستگاه ها در , Diego Garcia .Ascension Island, Kwajalein قرار داشته و ايستگاه كنترل مركزي اين شبكه بنام (MCS ) در منطقه Falcon Air Force Base واقع در Colorado قرار دارد. ايستگاههاي مونيتورينگ تمامي 24 ماهواره را رهگيري كرده و اطلاعات خود را به مركز كنترل (MCS ) جهت كنترل مداري و بروز كردن ماهواره ها ارسال مي كنند. اين اطلاعات نهايتا توسط آنتنهاي زميني به ماهواره ها مخابره مي گرد منبع

در قبل از انقلاب چه قدر ارتشبد داشتيم :!: :? :!:

هيچ كس نظري نداره فكركنم فقط خودم توي اين سايت به مقالات الكترونيكي علاقه دارم

ماهواره هاي تجسس و نجات ميدانيم كه ماهواره ها ميتوانند سيگنالهاي راديوي و تلويزيوني را مخابره كنند ، آيا آنها ميتوانند به منظور نجات و رهايي انسانها از بلاياي طبيعي مورد استفاده قرار بگيرند؟ ماهواره هاي تجسس و نجات به اين منظور طراحي و بكار گمارده شده اند. اين ماهواره ها مي توانند سيگنالهاي راديويي كه از دستگاههاي فرستنده [1](ELT) ارسال مي گردد را دريافت كنند . دستگاههاي(ELT ) بمنظور درخواست كمكهاي اظطراي ساخته شده اند و در اختيار كشتيها ، هواپيما ها و ديگر مشتريان قرار داده مي شود. ماهواره هاي تجسس و نجات پس از دريافت سيگنالهاي اورژانسي ،آنها را به نزديكترين ايستگاه محلي مخابره كرده تا گروههاي نجات اقدامات خود را آغاز كنند. اولين امداد رساني ماهواره هاي تجسس ونجات در سال 1982 توسط ماهواره Cosmos-1383 صورت گرفت . اين ماهواره روسي توانست سيگنالهاي رايويي ضعيفي كه از دو هواپيما كوچك ساقط شده ارسال گرديد را دريافت كند و گروههاي نجات را براي كمك به آنها ارسال كند. هواپيماي دوم متعلق به پدري بود كه در هنگام جستجوي هواپيماي ساقط شده پسرش ، دچار مشكل شده بود. ايده اوليه ماهواره هاي تجسس و نجات از ماهواره هاي هواشناسي گرفته شدند.ماهواره هاي هواشناسي علاوه بر مشاهده مستقيم لايه هاي ابري با استفاده از فرستندهاي معلق در اقيانوسها اطلاعات جوي را تكميل مكنند. اين فرستنده ها معلق اطلاعات محيطي را جمع آوري كرده و به ماهواره ها مخابره مكنند . ماهواره ها با استفاده از پديده داپلر مي توانستند موقعيت اين فرستنده ها را شناسايي كنند. از اين رو دانشمندان به فكر طراحي و ساخت ماهواره هاي تجسس و نجات افتادند. در سال 1974 كشور كانادا قانوني را به تصويب رساند كه هر هواپيما و يا كشتي مي بايستي از دستگاه درخواست امداد (ELT ) برخوردار باشد پس از (ELT ) دستگاه ديگري به نام ([2](EPIRB ساخته و جايگزين گرديد. دستگاه فوق كاملا اتوماتيك ، سبك وزن ، كم مصرف ، با منبع خورشيدي و باطريهاي شارژ شونده ، ضد آب و شناور ساخته شدند جديدترين سيستم تجسس و نجات سيستم (cospas – sarsat ) مي باشد . اين سيستم يك شبكه ماهواره اي است و از طريق ايستگاههاي زميني قابل كنترل مي باشد. اين شبكه در ابتداء توسط كشورهاي اتحاد جماهير شوروي ، ايالات متحده امريكا ، كانادا، و فرانسه در سال 1979 طراحي گرديد و در سال 1982 اولين ماهواره از سري (cospas – sarsat ) شروع بكار كرد. در سال 1984 اين شبكه تكميل گرديد و تاكنون مراحل رشد خود را سپري كرده است . اعضاي اصلي اين چهار مليت اكنون به 25 كشور افزايش يافته و اين شبكه اكنون داراي 28 ايستگاه زميني و 15 مركز كنترل جهاني مي باشد شبكه ماهواره اي تجسس و جستجو (cospas – sarsat ) اين شبكه در سال 1982 شروع بكار كرد و در سال 1984 قابل بهره برداري جهاني شد. اين سيستم داري قابليت مونيتور كردن تمام نقاط كره زمين بوده و در مدار پائين زمين قرار دارند و ميتوانند پوشش كاملي بر زمين داشته باشند هر فرد داشتن با دستگاه فرستنده مخصوص درخواست كمك مي تواند از خدمات اين شبكه در شرايط اضطراري استفاده كند. هنگاميكه دستگاه مربوطه فعال ميگردد ، سيگنالهاي ارسالي آن توسط ماهواره هاي شبكه (cospas – sarsat ) دريافت شده و اين درخواست به نزديكترين ايستگاه زميني مخابره مي گردد. ايستگاه هاي زميني كه بنام( [3](LUT ناميده مي شوند پس از دريافت اطلاعات ماهواره ها آنها را با موقعيت جغرافياي خود مقايسه كرد و پس از تعيين محل دقيق محل حادثه توسط كامپيوترهاي خود ، اقدام به هدايت گروههاي نجات به منطقه مي نمايد. چنانچه درخواست كمك در كشور ديگري قرار داشته باشد ، اطلاعات مربوطه به مركز امداد رساني آن كشور مخابره مي گردد. فرستنده هاي درخواست كمك اظطراري امواج رايويي با فركانس 406مگاهرتز را ارسال ميكند و با اين وسيله در تمامي نقاط كره زمين ميتوان از خدمات شبكه (cospas – sarsat ) استفاده كرد. زمان گردش يك دور كامل هرماهواره (cospas – sarsat ) در مدار قطبي خود حدود 90 دقيقه بوده كه سرعت تقريبي آن حدود 7 كيلومتر در ثانيه مي باشد. اين ماهواره ها در هنگام چرخش مي توانند پهناي جعرافيايي با عرض 4000 كيلومتر را پوشش دهد. -------------------------------------------------------------------------------- [1] - Emergency locator transmitter [2] - Emergency position indicating radio beacon [3] - Local user terminal منبع

اقاسعيد قابلت نداشت

flatجان تفسير عكس ها ماهواره اي جز رشته نقشه برداري محسوب مي شه در دانشگاهاي كشورهم ا ين رشته تدريس ميشود

ماهواره ی مصنوعی شی ایست که توسط انسان ساخته شده و به طور مداوم در حال حرکت در مداری حول زمین یا اجرام دیگری در فضا می باشد بیشتر ماهواره های ساخته شده تاکنون حول کره زمین در حرکتند و در مواردی چون مطالعه کائنات، ایستگاه های هوا شناسی، انتقال تماس های تلفنی از فراز اقیانوس ها، ردیابی و تعیین مسیر کشتی ها و هواپیماها و همینطور امور نظامی به کار می روند. ماهواره هایی نیز وجود دارند که دور ماه، خورشید، اجرام نزدیک به زمین و سیاراتی نظیر زهره، مریخ و مشتری در حال گردش می باشند. این ماهواره ها اغلب اطلاعات مربوط به جرم آسمانی که حول آن در گردشند را جمع آوری می کنند. به جز ماهواره های مصنوعی مذکور اشیای در حال گردش دیگری نیز در فضا وجود دارند از جمله فضا پیما ها، کپسول های فضایی و ایستگاه های فضایی که به آنها نیز ماهواره می گوییم. البته اجرام دیگری نیز در فضا وجود دارند به نام زباله های فضایی شامل بالا برنده های مستهلک راکت ها، تانک های خالی سوخت و ... که به زمین سقوط نکرده اند و در فضا در حرکتند. در این مقاله به این اجرام نمی پردازیم. icon_cool اتحاد جماهیر شوروی پرتاب کننده اولین ماهواره مصنوعی، اسپاتنیک 1، در سال 1957 بود ( اسپاتنیک در زبان روسی به معنی همسفر می باشد). از آن زمان ایالات متحده و حدود 40 کشور دیگر سازنده و پرتاب کننده ماهواره به فضا بوده اند امروزه قریب به 3000 ماهواره فعال و 6000 زباله فضایی در حال گردش به دور زمین اند. انواع مدارها مدارهای ماهواره ها اشکال گوناگونی دارند. برخی دایره شکل و برخی به شکل بیضی می باشند. مدارها از لحاظ ارتفاع (فاصله از جرمی که ماهواره حول آن در گردش است) نیز با یکدیگر تفاوت دارند. برای مثال بعضی از ماهواره در مداری دایره شکل حول زمین خارج از اتمسفر در ارتفاع 250 کیلومتر(155 مایل) در حرکتند و برخی در مداری حرکت می کنند که بیش از 32200 کیلومتر (20000 مایل) از زمین فاصله دارد. ارتفاع بیشتر مدار برابر است با دوره گردش ( مدت زمانیکه ماهواره یک دور کامل در مدار خود حرکت می کند) طولانی تر. یک ماهواره زمانی در مدار خود باقی می ماند که بین شتاب ماهواره ( سرعتی که ماهواره می تواند در طی یک مسیر مستقیم داشته باشد ) و نیروی گرانش ناشی از جرم آسمانی که ماهواره تحت تاثیر آن می باشد و دور آن در گردش است تعادل وجود داشته باشد. چنانچه شتاب ماهواره ای بیشتر از گرانش زمین باشد ماهواره در یک مسیر مستقیم از زمین دور می شود و چنانچه این شتاب کمتر باشد ماهواره به سمت زمین سقوط می کند. برای درک بهتر تعادل بین گرانش و شتاب، جسم کوچکی را در نظر بگیرید که به انتهای یک رشته طناب متصل و در حال چرخش است. اگر طناب پاره شود جسم متصل به آن در یک مسیر صاف به زمین می افتد. طناب در واقع کار گرانش را انجام می دهد تا شی بتواند به چرخش خود ادامه دهد. ضمنا وزن شی و طناب می توانند نشانگر رابطه بین ارتفاع ماهواره و دوره گردش آن باشد. طناب بلند مانند ارتفاع بلند است. هر چه طناب بلندتر باشد زمان بیشتری نیاز است تا شی متصل به آن یک دور کامل بچرخد. طناب کوتاه مانند ارتفاع کوتاه است و در زمان کمتری شی مذکور یک دور کامل در مدار خود گردش خواهد کرد. انواع گوناگونی از مدارها وجود دارند اما اغلب ماهواره هایی که حول زمین در گردشند در یکی از این چهار گونه مدار حرکت می کنند. (1) ارتفاع بلند، ﮋئوسینکرنوس. (2) ارتفاع متوسط. (3) سان سینکرنوس، قطبی. (4) ارتفاع کوتاه . شکل اغلب این گونه مدارها دایره ایست. مدارهای ارتفاع بلند، ﮋئوسینکرنوس بر فراز استوا و در ارتفاع 35900 کیلومتر(22300 مایل) قرار دارند. ماهواره های اینگونه مدارها حول محور عمودی زمین با سرعت و جهت برابر حرکت زمین حرکت می کنند. بنابراین هنگام رصد آنها از روی زمین همواره در نقطه ای ثابت به نظر می رسند. برای پرتاب و ارسال این ماهواره ها انرژی بسیار فراوانی لازم است. ارتفاع یک مدار متوسط حدود 20000 کیلومتر (12400 مایل) و دوره گردش ماهواره های آن 12 ساعت است . مدار خارج از اتمسفر زمین و کاملا پایدار است. امواج رادیویی که از ماهواره های موجود در این مدارها ارسال می گردد در مناطق بسیارزیادی از زمین قابل دریافت است. پایداری و وسعت مناطق تحت پوشش این گونه مدارها آنها را برای ماهواره های ردیاب مناسب می نماید. مدارهای سان سینکرنوس، قطبی، ارتفاع نسبتا کوتاهی دارند. آنها تقریبا از فراز هر دو قطب زمین عبور می کنند.مکان این مدارها متناسب با حرکت زمین به دور خورشید در حرکت است به گونه ایکه ماهواره ی این مدار خمواره در یک ساعت محلی ثابت از استوا عبور می کند. از آنجاییکه این ماهواره ها از همه عرض های جغرافی زمین می گذرند قادرند که اطلاعات را از تمامی سطح زمین دریافت نمایند. در اینجا می توان ماهواره TERRA را به عنوان مثال نام برد. وظیفه این ماهواره مطالعه اثرات چرخه ها ی طبیعی و فعالیت های انسان بر روی آب و هوای کره زمین است. ارتفاع مدار این ماهواره 705 کیلومتر (438 مایل) و دوره گردش آن 99 دقیقه است. زمانیکه این ماهواره از استوا عبور می کند ساعت محلی همیشه 10:30 صبح و یا 10:30 شب است. یک مدار ارتفاع کوتاه درست بر فراز جو زمین قرار دارد جایی که تقریبا هوایی برای ایجاد تماس و اصطکاک وجود ندارد. برای ارسال ماهواره به این نوع مدارها انرژی کمتری نسبت به سه نوع مدار مذکور دیگر لازم است. ماهواره ها ی مطالعاتی که مسئول دریافت اطلاعات از اعماق فضا می باشند غالبا در این مدارها در حرکتند. برای مثال تلسکوپ هابل که در ارتفاع 610 کیلومتر(380 مایل) با دوره گردش 97 دقیقه در حرکت است. انواع ماهواره ها ماهواره های مصنوعی بر اساس ماموریت های شان طبقه بندی می شوند. شش نوع اصلی ماهواره وجود دارند. (1) تحقیقات علمی، (2) هواشناسی، (3) ارتباطی، (4) دریاب، (5) مشاهده زمین، (6) تاسیسات نظامی. ماهواره های تحقیقات علمی اطلاعات را به منظور بررسی های کارشناسی جمع آوری می کنند. این ماهواره ها اغلب به منظور انجام یکی از سه ماموریت زیر طراحی و ساخته می شوند. (1) جمع آوری اطلاعات مربوط به ساختار، ترکیب و تاثیرات فضای اطراف کره زمین. (2) ثبت تغییرات در سطح و جو کره زمین. این ماهواره ها اغلب در مدارهای قطبی در حرکتند. (3) مشاهده سیارات، ستاره ها و اجرام آسمانی در فواصل بسیار دور. بیشتر این ماهواره ها در ارتفاع کوتاه در حرکتند. ماهواره های مخصوص تحقیقات علمی حول سیارات دیگر، ماه و خورشید نیز حضور دارند :oops: ماهواره های هواشناسی به دانشمندان برای مطالعه بر روی نقشه های هواشناسی و پیش بینی وضعیت آب و هوا کمک می کنند. این ماهواره ها قادر به مشاهده وضعیت اتمسفر مناطق گسترده ای از زمین می باشند. بعضی از ماهواره های هواشناسی در مدارهای سان سینکرنوس، قطبی، در حرکتند که توانایی مشاهده بسیار دقیق تغییرات در کل سطح کره زمین را دارند. آنها می توانند مشخصات ابرها، دما، فشار هوا، بارندگی و ترکیبات شیمیایی اتمسفر را اندازه گیری نمایند. از آنجا که این ماهواره ها همواره هر نقطه از زمین را در یک ساعت مشخص محلی مشاهده می کنند دانشمندان با اطلاعات به دست آمده قادر به مقایسه دقیق تر آب و هوای مناطق مختلف اند. ضمنا شبکه جهانی ماهواره های هواشناسی که در این مدارها در حرکتند می توانند نقش یک سیستم جستجو و نجات را بر عهده گیرند. آنها تجهیزات مربوط به شناسایی سیگنال های اعلام خطر در همه هواپیما ها و کشتی های خصوصی و غیر خصوصی را دارا هستند. بقیه ماهواره های هواشناسی در ارتفاع های بلند تر در مدارهای ژئوسینکرنوس قرار دارند. از این مدارها، آنها می توانند تقریبا نصف کره زمین و تغییرات آب و هوایی آن را در هر زمان مشاهده کنند. تصاویر این ماهواره ها مسیر حرکت ابرها و تغییرات آنها را نشان می دهد. آنها همینطور تصاویر مادون قرمز نیز تهیه می کنند که گرمای زمین و ابرها را نشان می دهد :| ماهواره های ارتباطی در واقع ایستگاه های تقویت کننده سیگنال ها هستند، از نقطه ای امواج را دریافت و به نقطه ای دیگر ارسال می کنند. یک ماهواره ارتباطی می تواند در آن واحد هزاران تماس تلفنی و چندین برنامه شبکه تلویزیونی را تحت پوشش قرار دهد. این ماهواره ها اغلب در ارتفاع های بلند، مدار ﮋئوسینکرنوس و بر فراز یک ایستگاه در زمین قرار داده می شوند یک ایستگاه در زمین مجهز به آنتنی بسیار بزرگ برای دریافت و ارسال سیگنال ها می باشد. گاهی چندین ماهواره که دریک شبکه و در مدارهای کوتاه تر قرار گرفته اند، امواج را دریافت و با انتقال دادن سیگنال ها به یکدیگر آنها را به کاربران روی زمین در اقصی نقاط آن می رسانند. سازمانهای تجاری مانند تلویزیون ها و شرکت های مخابراتی در کشورهای مختلف از کاربران دائمی این نوع ماهواره ها هستند :x به کمک ماهواره های ردیاب، کلیه هواپیماها، کشتی ها و خودروها بر روی زمین قادربه مکان یابی با دقت بسیار زیاد خواهند بود. علاوه بر خودروها و وسایل نقلیه اشخاص عادی نیز میتوانند از شبکه ماهواره های ردیاب بهره مند شوند.در واقع سیگنال های این شبکه ها در هر نقطه ای از زمین قابل دریافتند دستگاه های دریافت کننده، سیگنال ها را حداقل از سه ماهواره فرستنده دریافت و پس از محاسبه کلیه سیگنال ها، مکان دقیق را نشان می دهند. :x ماهواره های مخصوص مشاهده زمین به منظور تهیه نقشه و بررسی کلیه منابع سیاره زمین و تغییرات ماهیتی چرخه های حیاتی در آن، طراحی و ساخته می شوند. آنها در مدارهای سان سینکرنوس قطبی در حرکتند. این ماهواره ها دائما در شرایط تحت تابش نور خورشید مشغول عکس برداری از زمین با نور مرئی و پرتو های نا مرئی هستند رایانه ها در زمین اطلاعات به دست آمده را بررسی و مطالعه می کنند. دانشمندان به کمک این ماهواره معادن و مراکز منابع در زمین را مکان یابی و ظرفیت آنها را مشخص می کنند.همینطور می توانند به مطالعه بر روی منابع آبهای آزاد و یا مراکز ایجاد آلودگی و تاثیرات آنها و یا آسیب های جنگل ها و مراتع بپردازند. ماهواره های تاسیسات نظامی مشتمل از ماهواره های هواشناسی، ارتباطی، ردیاب و مشاهده زمین می باشند که برای مقاصد نظامی به کار می روند.برخی از این ماهواره ها که به ماهواره های جاسوسی نیز شهرت دارند قادر به تشخیص دقیق پرتاب موشک ها، حرکت کشتی ها در مسیر های دریایی و جابجایی تجهیزات نظامی در روی زمین می باشند. زندگی و مرگ ماهواره ها ساخت یک ماهواره هر ماهواره حامل تجهیزاتی است که برای انجام ماموریت خود به آن ها نیاز دارد. برای مثال ماهواره ای که مامور مطالعه کائنات است مجهز به تلسکوپ و ماهواره مامور پیش بینی وضع هوا مجهز به دوربین مخصوص برای ثبت حرکات ابرها است. علاوه بر تجهیزات تخصصی، همه ماهواره ها دارای سیستمهای اصلی برای کنترل تجهیزات خود و عملکرد ماهواره می باشند. از جمله سیستم تامین انرژی، مخازن، سیستم تقسیم برق و ... . در هر یک از این بخش ها ممکن است از سلول های خورشیدی برای جذب انرژی مورد نیاز استفاده شود. بخش داده ها و اطلاعات نیز مجهز به رایانه هایی به منظور جمع آوری و پردازش اطلاعات به دست آمده از طریق تجهیزات و اجرای فرامین ارسال شده از زمین می باشد. هریک از تجهیزات جانبی و بخشهای اصلی یک ماهواره به طور جداگانه طراحی، ساخته و آزمایش می شوند. متخصصان بخشهای مختلف را کنار هم گذاشته و متصل می کنند تا زمانیکه ماهواره کامل شود و سپس ماهواره در شرایطی نظیر شرایطی که هنگام ارسال از سطح زمین و هنگام استقرار در مدار خود خواهد داشت آزمایش می شود. اگر ماهواره همه آزمایش ها را به خوبی گذراند آماده پرتاب می شود. پرتاب ماهواره برخی ماهواره ها توسط شاتل ها در فضا حمل می شوند ولی اغلب ماهواره ها توسط راکت هایی به فضا فرستاده می شوند که پس از اتمام سوخت شان به درون اقیانوس ها می افتند.بیشتر ماهواره ها در ابتدا با حداقل تنظیمات در مسیر مدار خود قرار داده می شوند. تنظیمات کامل را راکت هایی انجام می دهند که داخل ماهواره کار گذاشته می شوند. زمانیکه ماهواره در یک مسیر پایدار در مدار خود قرار گرفت می تواند مدت های درازی در همان مدار بدون نیاز به تنظیمات مجدد باقی بماند. انجام ماموریت کنترل بیشتر ماهواره ها در مرکزی بر روی زمین است. رایانه ها و افراد متخصص در مرکز کنترل وضعیت ماهواره را تحت نظر دارند. آنها دستورالعمل ها را به ماهواره ارسال می کنند و اطلاعات جمع آوری شده توسط ماهواره را دریافت می نمایند. مرکز کنترل از طریق امواج رادیویی با ماهواره در ارتباط است. ایستگاه هایی بر روی زمین این امواج را از ماهواره دریافت و یا به آن ارسال می کنند. ماهواره ها معمولا به طور دائم از مرکز کنترل دستورالعمل دریافت نمی کنند. آنها در واقع مثل روبات های چرخان هستند.روباتی که سلول های خورشیدی خود را برای دریافت انرژی کافی تنظیم و کنترل می کند و آنتن های خود را برای دریافت دستورات خاص از زمین آماده نگه می دارد. تجهیزات ماهواره به صورت مستقل و اتوماتیک وظایف خود را انجام می دهند و اطلاعات را جمع آوری می کنند. ماهواره ها ی موجود در ارتفاعات بلند مدار ﮋئوسینکرنوس در ارتباط همیشگی و دائم با زمین می باشند. ایستگاه ها ی زمین می تواند دوازده بار در روز با ماهواره های موجود در ارتفاع کوتاه ارتباط برقرار نمایند. در طول هر تماس ماهواره اطلاعات خود را ارسال و دستورالعمل ها را زا ایستگاه دریافت می کند. تبادل اطلاعات تا زمانیکه ماهواره از فراز ایستگاه عبور می کند می تواند ادامه داشته باشد که معمولا زمانی حدود 10 دقیقه است. چنانچه قسمتی از ماهواره دچار نقص فنی شود اما ماهواره قادر به ادامه ماموریت های خود باشد، معمولا همچنان به کار خود ادامه می دهد. در چنین شرایطی مرکز کنترل روی زمین بخش آسیب دیده را تعمیر و یا مجددا برنامه نویسی می کند. در موارد نادری نیز عملیات تعمیر ماهواره را شاتل ها در فضا انجام می دهند. و اما چنانچه آسیب های وارد آمده به ماهواره به اندازه ای باشد که ماهواره دیگر قادر به انجام ماموریت های خود نباشد مرکز کنترل فرمان توقف ماهواره را صادر می کند. سقوط از مدار یک ماهواره در مدار خود باقی می ماند تا زمانیکه شتاب آن کم شود و در چنین حالتی نیروی گرانش ماهواره را به سمت پایین و به سمت اتمسفر می کشاند. سرعت ماهواره هنگام برخورد با مولکول های خارجی ترین لایه اتمسفر کم می شود. هنگامی که نیروی گرانش ماهواره را به سمت لایه های داخلی اتمسفر می کشاند هوایی که در جلوی ماهواره قرار می گیرد سریعا به قدری فشرده و داغ می شود که در این هنگام بخشی و یا تمامی ماهواره می سوزد. تاریخچه در سال 1955 اتحاد جماهیر شوروی تحقیقات خود را برای پرتاب ماهواره مصنوعی به فضا آغاز کرد. در تاریخ چهارم اکتبر 1957 این اتحادیه ماهواره اسپاتنیک 1 را به عنوان اولین ماهواره مصنوعی به فضا ارسال نمود. این ماهواره در هر 96 دقیقه یک دور کامل به دور زمین می چرخید و اطلاعات به دست آورده خود را به شکل سیگنال های رادیویی قابل دریافت به زمین ارسال می کرد. در تاریخ 3 نوامبر 1957 اتحاد جماهیر شوروی دومین ماهواره مصنوعی یعنی اسپاتنیک 2 را به فضا فرستاد. این ماهواره حامل اولین حیوانی بود که به فضا سفر کرد. سگی به نام لایکا. پس از آن ایالات متحده ماهواره کاوشگر1 را در تاریخ 31 ژانویه 1958 و ونگارد 1 را در تاریخ 17 مارس همان سال به فضا فرستاد. نخستین ماهواره ارتباطی اکو1 در ماه آگوست سال 1960 از ایالات متحده به فضا فرستاده شد. این ماهواره امواج رادیویی به زمین می فرستاد. در آوریل 1960 نیز اولین ماهواره هواشناسی تیروس 1 که تصاویر ابرها را به زمین ارسال می کرد فرستاده شد. نیروی دریایی آمریکا سازنده اولین ماهواره ردیاب، ترانزیت 1ب در آوریل سال 1960 بود. به این ترتیب تا سال 1965 در هر سال بیش از 100 ماهواره به مدارهایی در فضا فرستاده شدند. از سال 1970 دانشمندان به کمک رایانه و نانو تکنولوژی موفق به اختراع سازه ها و تجهیزات پیشرفته تری برای ماهواره شده اند. علاوه بر سایر کشور ها دیگر سازمانهای تجاری نیز مبادرت به خریداری و ارسال ماهواره نموده اند. در سالهای اخیر بیشتر از 40 کشور و از جمله ایران، ماهواره در اختیار دارند و نزدیک به 3000 ماهواره در مدارها به انجام ماموریت های خود می پردازند منبع World Book Online Reference Center نویسنده لنا سجادیفر

درباره اين موضوع من قبل يك مقايسه در سايت گذاشتم http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3896 اين مطلب رو بخوانيد فكر كنم شما هم با من هم عقيده شويد كه کالیبر 62/7 بر56/5 كاملا برتر است

hamed_713جان خيلي ممنون

واقعا سرعت زيادي داره applause applause

RezaKianiجان هيچكدوم از عكساتمشخص نيست