اصلا ایالات متحده انتقام بگیره مگه بعد صدام، این مردمو کم به خاک و خون کشیده؟ هرجا عشقش کشیده بدون هیچ مجوزی هر عملیات نامحدودی رو انجام داده. در نقشه خاورمیانه بزرگ باب طبع آمریکا ، حق فلسطین نادیده گرفته میشه، تمایل زیادی به تجزیه عراق و سوریه وجود داره و حتی ایران،ماشالا کم پایگاهم امریکا نزده از ترکیه تا جنوب خاورمیانه و کلا هر جا برسه و در تحریم یا محاصره اقتصادی و دریایی و زمینی و هوایی و توقیف اجناس و حساب و اموال هم که ید بیضایی داره. در مقابل همچین نظامی باید این ترس وجود داشته باشه که ایالات متحده از وارد شدن تلفات انسانی که مثلا خط قرمزشونه به خشم بیاد و تلافی کنه؟ بزار به خشم بیاد. خب سالها این مردمو زابرا و آواره کرده و یا ترس از چکمه های آمریکایی یا افراطی گری داعش رو بهشون خورانده. دیگه چی مونده بر سر مردمان عراق و... بیاد. مرگ یه بار شیون یه بار. بزار حداقل این شجاعتو داشته باشن که در خاک خودشون به پایگاه نظامی خصم ذره ای تلفات وارد کنن. اگر مردمان خاورمیانه در مقابل اسارت و زبونی پایمردی نکنن همون بهتر که بلاهایی که سرشون میاد ادامه داشته باشه. مرگ یه بار شیون هم یه بار.

همه رو فرمایش کردی الا بمب افکن استراتژیک قدرتمند درنای سپید یا همون توپولوف تی یو 160 با قابلیت حمل 45 تن جنگ افزار. اگه جنگنده های اف 16 در اوکراین در قالب چند گردان مستقر بشن، درنای سپید میتونه با اسکورت مثلا 4 فروند سوخو 35 برای محو پایگاه هوایی مبدا حمله اوکراین کافی باشه.

شهادت هنر مردان خدا است (امام خمینی). https://img9.irna.ir/d/r2/2022/04/10/4/169587622.jpg?ts=1649584285122

حمایت امروز دکتر پزشکیان از مردم مظلوم فلسطین که با کلید واژه طلایی کودک کشی رژیم و سران اسرائیل در مراسم تحلیف و در ادامه با شعار مرگ بر اسرائیل و تشویش سران مقاومت اسلامی همراه شد، انگیزه بخش و روحیه آفرین بود و نشون داد که ایران اسلامی همانطور که در طول تاریخ یاور و پناه مظلومان بوده امروزه هم در حمایت از مردمان مظلوم فلسطین، یمن، لبنان و ... کوتاهی نمیکنه و پشتیبان برادران مسلمان خودش خواهد بود.

مهم این نیست که کار حزب الله بوده یا فناوری شو ایران به حزب الله رسونده یا ساخت خودشونه چون ما در رسانه قافیه رو باختیم و متاسفانه سالها در ایجاد یک شبکه خصوصی یا پلت فرم غیر دولتی مفید و جهانگیر غفلت کردیم و الان داریم چوبشو می خوریم. حتی اگه حرف ما حق باشه چون از کانال رسانه دولتیه پس محکومه به این قضاوت که فقط تامین کننده نظر خود نظام جمهوری اسلامیه و از واقعیته به دوره ولی در جوامع خصوصی (نظیر شبکه یا رسانه یا شبکه اجتماعی) این مورد وجود نداشت. پس هرچی که اسرائیل و متحدینش بخوان از طریق رسانه های بی شمارشون در دنیا به خورد مخاطب میدن. اینها با بی شرمی سعی داشتن به دروغ حمله به برج دوقلو رو به ایران منتسب کنند این موارد که دیگه چیزی نیست. دروغ هرچه بزرگتر، باورپذیرتر. حالا که کار از کار گذشته، چیزی که حکومت ما باید بر اون تاکید کنه، پاسخ محکم و همسنگ حزب الله در صورت تهاجم اسرائیله. قبلا و فکر کنم در ترور شهید مغنیه حزب الله واکنش جالبی نداشت و اسرائیل این رو حمل بر ضعف کرد.باید نترسید و ایران حزب الله رو کاملا از نظر انگیزشی آماده کنه و حتی قول دفاع تمام قد از این حزب فراگیر در لبنان و امید مردمان فلسطین رو بده و در عمل هم به طرف بره. البته ما خودمونو ثابت کردیم و یه بار طعم روشن شدن آسمان بیت المقدس با موشک هامونو به اسرائیل چشوندیم و بعدا برای بار دوم بخواد مارو آزمایش کنه، الان وقت آزمایش حزب الله است که امیدوارم ازش سربلند بیرون بیادف چون این آزمایش سرنوشت اون ناحیه رو تا حداقل 5 سال آینده مشخص می کنه و بازدارندگی خوبی رو در مقابل تهدیدات و زیاده خواهی های آتی اسرائیل به همراه خواهد داشت.

اسرائیل فکر اینه یه جنگ بزرگ راه بندازه که جنوب لبنان رو اشغال کنه. حزب الله اگر جنگی رخ نده، روز به روز حلقه محاصره رو از شمال تنگ تر می کنه. فعلا حزب الله سوتی نداده و ضربه استراتژیکی هم بهش وارد نشده که بخواد شروط اسرائیل رو بپذیره (اصلا کی حزب الله لبنان شرطی رو پذیرفته که این بار دومش باشه). این وجود فشار در شمال ثبات و امنیت اقتصادی رو در اسرائیل پایین میاره. نمیخوام بدبینانه فکر کنم چون واقعیتش اسرائیل از هیچ جنایتی ضدبشری در غزه دریغ نکرده ولی انگار با فرارسیدن المپیک و تمرکز همه روی المپیک قصد جدیدی داره. خدا مکر این حکومت شیطانی رو به خودش و مردمانش برگردونه.

من کاری به جبهه غزه ندارم که کلا اخرالزمانی شده شرایطتش. ولی به طور کلی اسرائیل از نظر زمان، هزینه جنگ و روند کلی جنگ داره قافیه رو می بازه و تابلوه که به هر ریسمانی چنگ میزنه که روند تحولات رو تغییر بده ( همون انفجار سیلوی لبنان در سالها قبل هم به نظرم کار اسرائیل بود برای ایجاد جنگ داخلی در لبنان که با هوشیاری حزب الله خنثی شد) دید فرماندهی قوی و تیزی هم نداره و فقط داره حملات کور میکنه و بعیده شرایط داخلی اسرائیل بتونه یه سال دیگه این جنگ در چند جبهه رو تحمل کنه.

اسرائیل تصمیم به گسترش جنگ داره و به خیال خودش می خواد دست های حزب الله آلوده کنه تا ابتکار رسانه و جبهه رو ازش بگیره. بدجور فاز گلدا مایر برداشته نتانیاهو و مشابه همون حیله ای رو به کار برده که هیتلر در حمله به لهستان ازش استفاده کرد و البته ثمره ای نداشت. نتانیاهو گمون کرده جنگو که گسترش بده، ترامپ تازه نفس هم میاد به کمکش ولی کور خونده. ددمنشی افراطی نتانیاهو کاری کرده حتی فتح و حماسم بعد مدتها میل به همگرایی داشته باشن و حتی اگه نتانیاهو وحشی گری شو ادامه بده، پیمان صلح ابراهیم که هیچ بلکه باید شاهد رویگردانی بعضی از کشورهایی باشه که فریب شاخه زیتونشو خوردن.

بعیده اسرائیل تا روشن شدن فرجام کار جبهه غزه اراده این رو داشته باشه که در جبهه شمال دست به عملیات بزرگی بزنه. هرگونه ماجراجویی و عملیات بزرگ اسرائیل در شمال مساوی است با غرق شدن اسرائیل در سالها بحران و مشکلات مختلف. همچنین در جبهه جنوب هم فشار از روی حماس و جاد اسلامی برداشته بشه، غزه رو تبدیل به باتلاق اسرائیل می کنن تا زمانی که مجبور بشه نیروهاشو عقب بکشه.

نه منظورم سوخو 35 اه. جنگنده مولتی رول و قدرتمند روسیه در مورد سوخو57 بدون جنگنده های نسل قبلی وجودش شاید اون کارایی لازم رو نداشته باشه

برای بازسازی نیروی هوایی ایران، خرید سوخو 35 در شماری قابل اعتنا (حداقل 48 فروند) واقعا حیاتیه. بعیده که انتقال فناوری و برپایی خط تولید جنگنده مولتی رول سوخو 35 در ایران امکان پذیر باشه ولی همین خرید سوخو 35 در کنار خرید جنگنده هایی مثل سوخو 30 یا میگ 35 به همراه انتقال فناوری اونها میتونه نیروی هوایی خسته ایران رو دوباره آماده کارزار و پاسداری از حریم هوایی کشورمون کنه. حیف که ایران از فرصت ایجاد رقابت بین چین و روسیه و مذاکره در مورد جنگنده هایی مثل جی 10 یا جی 20 سرسری گذشت و همین میتونه دست مارو در خرید مکملی خوب برای سوخو 35 ببنده. اما همه این موارد گذشته خرید سوخو 35 یا سوخو 30 فرایندی بود که واقعا منو پیر کرد، اینقدر گمانه زنی و اخبار مختلف و حتی خبر خرید قطعی و درخواست قطعات حساس جنگنده سوخو 35 رو شنیدم که چشمم آب نمیخوره در این زندگی رژه ناوگان سوخو 35 رو بر فراز آسمان ایران زمین و خلیج همیشه پارس ببینم. به قول استاد سخن سعدی: عمری دگر بباید بعد از وفات ما را کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری

مشکل اسراییل و وحشی های بی عقلی مثل نتانیاهو اینه نمیدونن دورشون سر اومده. یه زمانی ملتی سراسر خونریز و جنگجو بودن الان حتی وفاق ملی و وحدت ندارن و به آرامش نیم بندی که دارن عادت کردند. اسراییل از سال ۲۰۰۰ در حال افول و عقب نشینیه و بعیده این روال زوالش متوقف بشه فقط مسئله زمانه.

حماس یا اسراییل؟

فرمایش شمارو در 4 مبحث دسته بندی کردم تا بتونم مورد به مورد پاسخ بدم 1) حقیقتش اسرائیل تمام جنایت های تاریخ رو هم انجام بده وقتی رسانه های ذی نفوذ دنیا اکثرا زرخرید و وابسته به خود یهودن انتظار نمیره چیزی علیهش بگن مگه در جنایت های 100 سال اخیر چیزی گفتن که حالا بخوان کار اسرائیل رو محکوم کنند؟ فعلا هم تا رسیدن به رسانه های قوی در جهان اسلام که حداقل افشاگری در مورد جنایات اسرائیل داشته باشه و بتونه در دنیا حرکتی علیه اسرائیل انجام بده، فاصله زیادی داریم. 2) والا حماس نه تونست ضربه کاری به اسرائیل وارد کنه و به مانند اسرائیل عمق استراتژیکی نداشت و وابستگی اش از نظر آب و برق و شرایط حکومتی و اقتصادی هم شرایط فاجعه باری داشت و در جنگ و با حملات ویرانگر اسرائیل به بدترین شرایط ممکن رسید. ورود لبنان و بقیه مقاومت تمرکز اسرائیل رو بهم زد و به نظر پادزهری برای اون استراتژی هزار خنجر اسرائیل پیدا و همون بلا رو سر خودشون آوردن محور مقاومت اسلامی. اگر 3-4 قطب دیگه نبودن که حتی حمله اسرائیل بدتر و ویرانگر میشد ولی الان نصف تمرکز اسرائیل بر روی شماله و ترس از حزب الله که پخته و غیر قابل پیش بینی داره پاسخ اسرائیل رو میده. 3) اسرائیل دچار فترت شده و از اون ارتشی که خیلی آماده و با راندمان و کارکرد و روحیه بالا بود اثری نمونده. چندین جنگ که با پیروزی مطلق اسرائیل (حتی پیروزی نسبی) همراه نبود، نبود خطر ماهیتی که اسرائیل رو در وضعیت کاملا اماده باش قرار بده، عادت کردن ملت تماما تروریست اسرائیل به لذت از زندگی و از دست رفتن اون روحیه خونریزی و جنگجویی باعث شده که روز به روز از امادگی مواجهه با خطرات دور شن. 4) درسته که ساختار تشکیلاتی فتح و حماس فاجعه بوده و نه تونستن وحدت درونی رو حفظ کنن و نه کمکی برای بازسازی اون حداقل قلمروی در دستشون جذب کنن ولی تا روزی یه فلسطینی در غزه باشه به مقاومتش ادامه میده چون کسی که در غزه است تفاوتی با یک زندانی که از اکثرا مواهب یک انسان عادی محرومه نداره . یه فلسطینی در هر کجای فلسطین اشغالی میدونه سرنوشت اون روستای فلسطینی که چند صد بار ساخته شد و دژخیمان اسرائیل اون رو نابود کردند در انتظارشه و به خاطر همین تسلیم نخواهد شد. این جنگ حالا اگه بگیم با شکست حماس اونهم به خاطر عدم توازن قوا یا نبود نقشه کامل بوده ولی در نهایت یک شکسته ولی دلیلی برای شکست و نابودی در آینده نیست و مطمئنا مردمان فلسطین اعم از غزه و کرانه باختری با کمک متحدینشون در جبهه مقاومت باز هم و بارها و بارها با غاصب سرزمین و کاشانشون نبرد میکنن تا به پیروزی برسند ان شالله.

اسرائیل خیلی مشکلات داره و وجود نتانیاهو این مشکلاتو شعله ور کرده و فترت و عدم آمادگیشون به چشم میاد. اسرائیل اگر فقط حماس رو طرف مقابل داشت متمرکز کار میکرد چون حمایت تمام قد رسانه های وابسته و دولت های غربی رو داره خدا کمک کرد که حزب الله در شمال و گروه های دیگه ای مثل مقاومت عراق و انصارالله در مقیاس کمتر باعث برهم خوردن تمرکز اسراییل شده و این شرایط بغرنج داخلی اسراییل نمیتونه تا ابد ادامه پیدا کنه.اسراییل توان تبدیل غزه به زمین سوخته و انجام هر جنایت دد منشانه ای رو داشت و داره و رسانه های دنیا و آمریکا هم که در مقابل این جنایات سکوت کردن و چک سفید امضا به این رژیم دادن ولی اگر اسراییل به جنوب لبنان بیاد واقعا با بحران ماهیتی و خطر فروپاشی مواجه میشه. حزب الله لبنان کاری رو کرد که مصر و اردن و عربستان در جنگ یوم کیپور نکردن وگرنه میتونستن اسراییل رو دچار فروپاشی یا حداقل جنگ فرسایشی کنند.

نبردهای امروزی دیگه نبرد ساده یا با استراتژی های ساده گذشته نیست بلکه به صورت پکیجی از رزم، حمایت های سیاسی و بازی های جورواجور رسانه ای و خیلی عوامل دیگه است. در نبردهایی که طرف مقابل اسرائیل کشور یا گروهی عرب زبان ( به استثنای حزب الله لبنان) هستش، شروع نزاع با شور و هیجان زیاد بدون در نظر گرفتن حمایت های سیاسی، ابزار رسانه ای و خیلی مواردیه که در یک نبرد فرسایشی لازمه. این نبرد حماس به نوعی یک نبرد کور بود که نه نقاط استراتژیکی رو تحت حمله قرار داد و نه ابزار قدرتمندی برای مقابله رسانه ای داشت بخاطر همین اون کنترل اولیه لازم بود که متاسفانه وجود نداشت و طرف غربی با این رسانه هایی که اکثرا حامی یهودی دارند به اندازه چندین سال سوژه برداشت کردند. حزب الله لبنان بجاش تونست به چند مورد مهم مثل نیروهای نظامی و ملی و اون اراده ملی حمله کنه و با خالی شدن خیلی از شهرک ها و شهرهای شمالی اسرائیل از همون اول نزاع با حزب الله قافیه رو باخت و به خاطر همین راه حل رو در بالا بردن تنش می بینه در صورتی که حزب الله در این دام نمی افته و سر فرصت حداقل 2 مورد دخیل در استراتژی 5 حلقه واردن رو پوشش داده (که ذکر شد) و نبرد رو از حد معینی فراتر نمی بره. حالا اگه اسرائیل وارد یه نبرد تمام قد با حزب الله شه هم از طرف رسانه نمی تونه پیروز باشه و هم حزب الله ادله و استدلال عقلانی لازم برای نبرد تمام قد رو داره و پیروز رسانه ای این بازیه و نمیزاره نتانیاهو و اون لابی داخلی و خارجی پشت سرش استفادشونو ببرن. به نظرم این طبیعت افراط و تفریط در بین خیلی کشورها و نهادهای عربی زبان ( به استثنای حزب الله یا انصارالله) مشکل زا است که راحت بازی می خورن چون یه جور اعتماد به غرب و دیگر کشورهای عربی متحد غرب دارن هنوز ( انگلستان، مصر، قطر و....)، در مقابل حزب الله لبنان چه در جریان اون انفجار لبنان و چه این تقابل با اسرائیل بازی نخورده و وارد دام اسرائیل نمیشه. امیدوارم حماس با اینکه در رزم در مواردی قابل ستایش عمل کرده ولی با خاتمه این نبرد واقعا در آسیب شناسی و بازسازی سازمان خودش موفق عمل کنه تا به سرنوشت دردناک فتح و زوال تدریجی و غیر قابل بازگشت اون سازمان دچار نشه. بجز این بمباران اسرائیل شاید اگه در مورد محاصره غزه لازمه کمی بیشتر بحث بشه تازه بتونیم پی به مظلومیت بی نظیر مردم غزه ببریم و اینکه چقدر ابزار رسانه در نشون دادن اون مظلومیت در دوران محاصره و نشون دادنش به مردمان آزاده سراسر دنیا لازمه. ناراحتی اینجاست با یکی دو جا سهل انگاری اون مظلومیت تاریخی مردم غزه و حتی رزمنده هاشون و اون جنایت های وحشتناک طرف اسرائیلی نادیده گرفته بشه.

در مورد جشنواره موسیقی، اتفاقا مهم کنترل همین شرایط لحظات در جنگه تا در جنگ رسانه ای مقهور قدرت لابی یهودی رسانه های دنیا نشد ولی حماس برای این منظور برنامه ای نداشت و نتونست یورش به اسرائیل رو مدیریت و هدفمند ادامه بده. برعکس اون حزب الله لبنان مدتهاست با جو وحشتی که ناشی از اعتماد اسرائیلی ها به وعده ها سید حسن نصرالله است، شمال اسرائیل رو به شهرک های اشباح تبدیل کرده بدون اینکه از اون چهارچوب متداول و قوانین رزم بگذره. حزب الله و ایران به خوبی دونستن وقتی قدرت رسانه ایشون با طرف مقابل یکسان نیست، گزکی دست اونها ندن که با بولد و زوم کردن بیش از حد روی اون موضوع ، کل مقاومت و مقابله با اسرائیل لوث بشه، متاسفانه این حرفه ای گری و حتی بهتر بگیم رعایت اخلاق در حماس نبود و من قبلا چندین سال پیش عرض کردم که باید حماس از سرنوشت داعش و اخوان المسلمین درس بگیره و با موفقیت آنی اینقدر بد مدیریت نکنه که اون حداقل پتانسیلشون از دست بره. حماس در مجموعه همین الان هم راندمانشون از فتح کلا واداده بهتره ولی هنوز تا رسیدن به شرایط حزب الله لبنان به دلایل مختلف فاصله داره. اینکه اسرائیل به هیچکس پاسخگو نیست یه مسئله بدیهیه ولی نباید با حرکات احساسی یه چک سفید در اختیار رسانه های غرب قرار داد که باهاش اسرائیل رو تجهیز کنن برای کشتار مردم بی پناه. تازه شق دیگه مسئله اینه اسرائیل یکی از تحریک کنندگان جنگ بود و با به نوعی آزاد گذاشتن کمک های مالی از حماس اونهارو تشویق به جنگی کرد تا به خیال خودشون کلک حماس رو بکنن و بتونن مسائل داخلی خودشونو حل کنند. به نظر من اسرائیل در سالهای اخیر با دو معضل فترت ارتش و اختلافات داخلی شدید مواجه بود و هم شخص خونخواری مثل نتانیاهو برای رفع اون دو مشکل و هم کارتل های اسلحه فروشی دنیا در راسشون ایالات متحده نیاز به آغاز این جنگ داشتند.

مشکل جنگ اخیر غزه این بود که حماس در شروع جنگ اشتباهاتی داشت و از آستانه تحمل رسانه ای گذشت و خودشو به عنوان سازمانی افراطی معرفی کرد. من درک میکنم مردم غزه در یک زندان دسته جمعی اند و ظالمانه از خیلی امکانات و سرزمین مادری شون محروم شدند ولی حرکتشون در یورش به جشنواره موسیقی و همچنین یورش بی محابا به ارتش اسرائیل بدون در نظر گرفتن راه حل های جایگزین و حتی سورپرایز کردن متحدینی مثل ایران و حزب الله باعث شد که در همون شروع جنگ حماس جنگ رسانه ای رو ببازه و اگر یک جا (حمله به جشنواره موسیقی) کارش فراتر از حد لازم بود با کمک رسانه های متخاصم به شدت کارهای حماس و اقداماتی که حتی نکرده بودند بولد و افکار دسته جمعی دنیا بر علیه اونها برانگیخته شد (افکار رسانه ای نه لزوما قضاوت مردمان دنیا) .پیامد نهایی این امر سپردن بره های فلسطینی به دست گرگ اسرائیلی بود و این رژیم تما تروریست و اهریمنی هم واقعا دد منشی رو به نهایتش رساند و چهره شیطانی و پلیدشو به دنیا نشان داد. شاید این جنگ خانمان سوز بتونه به خوبی تفاوت رویکرد گاها همراه با اشتباه حماس رو با رویکرد عاقلانه و بدور از احساس گرایی سید حسن نصرالله نشون بده. حزب الله و سید حسن نصرالله از زمان ورود به جنگ اسرائیل - حماس ضربات خوبی رو بدون گذشتن از یک حد آستانه و تحریک زیاد طرف مقابل و متحدینش به اونها وارد کرده و با اسرائیل همون بازی قورباغه و آب جوش رو انجام داد. حماس قبلا در بهار عربی و تقابل با بشار اسد مشابه این اشتباهات رو داشت و متاسفانه وقتی خرد جمعی و هماهنگی کامل با دیگر متحدین مقاومت در برنامه های حماس ، فتح نباشه نتیجه اون چیزی نمیشه که انتظار میره. کلا در بین حکومت و نهادهای عربی زبان غیر حزب الله لبنان یا در مقابل اسرائیل به انفعال و بی غیرتی محض وجود داره یا یه سری تفکرات فانتزی و ایزوله و به دور از واقع گرایی و حتی اعتماد کامل به ایران که حتی علی رغم داشتن اختلافاتی همیشه تمام قد پشت مقاومت فلسطین بوده و خواهد بود. به جز حکومت های عربی زبان خود تشکیلات فلسطینی اعم از فتح و حماس هم واقعا از 50 سال پیش یه استراتژی گام به گام که باعث قویتر شدن ، متوازن شدن و در نتیجه بهتر شدن شرایطتشون در مقابل اسرائیل باشه نداشتن. بررسی بیشتر این موضوع که چرا حکومت سوریه و تشکیلات حماس یا فتح این قدر رویکردشون در مقابل اسرائیل نارسا و ناکافیه نیاز به یه بحث جدی و موشکافانه داره که شاید در همین میلیتاری بهتره انجام بشه.

عرض من اینه در مذاکرات اصلا باید گنگ بود و طرف مقابل نتونه دقیقا نیت، استراتژی و گام های محتمل و ضریب خطرتو حدس بزنه. به شدت قابل پیش بینی بودن در مذاکرات ضعف همیشگی ماست.

در تعامل با طرف خارجی باید ترکیب مختلفی از راه حل ها و داشتن پلن بی و سی در دستور کار باشه و هر کدوم با توجه به شرایط پیش اومده در دستور کار قرار بگیره.

سلام. در تهاجم پیچیده و ترکیبی و بعد از افت عملکرد پدافند دشمن، اتفاقا پهپادهای سنگین میتونن نقش مهمی رو ایفا کنند.

اون یه مورد دیگه است و به تدبیر و برنامه ریزی مسئولین نظامی بر می گرده. ولی ضعف بزرگ ما، با توجه به نبود جنگنده های مولتی رول نسل 4.5 به میزان کافی، در تهاجم و وارد کردن ضربه های سنگین به دشمنه و این نقش رو قوای موشکی ما نمی تونن به تنهایی انجام بدن.

ایران در عرصه ارائه و استفاده از پهپادهای رزمی حرف های زیادی برای گفتن داره چه در پاسداری از مرزهای ایران زمین و چه صادرات این محصول.موردی که می تونه نیاز تهاجمی ایران رو تا حد زیادی برطرف کنه افزایش محموله قابل حمل تا مثلا به میزان 2 تن هستش. این کار باعث میشه ضمن وارد کردن ضربه های روانی و بر زدن تمرکز پدافند دشمن، ضربه های کاری به زیر ساخت های نظامی و خطرناک دشمن وارد شه.

اصولا مشکل این مذاکرات برنامه صلح آمیز هسته ای ایران اینه که ما میگیم چی ولی نمیدونیم چطور؟ ما مشکل رو حدودا بلدیم ولی رویه رو نه ( متاسفانه بخاطر پیچیدگی بیش از حد مسئله رویه کاملا منسجمی وجود نداره و به سختی میشه به اون رسید و پیاده اش کرد). متاسفانه این برنامه هسته ای ایران و این مذاکرات بیشتر از 20 ساله از حالت یک معادله ساده به معادله چند مجهولی و حتی می تونیم بگیم نامعادله تغییر پیدا کرده: مذاکرات هسته ای ایران چند وجه داره: 1) وجه فنی 2) وجه اقتصادی 3) وجه سیاست خارجی و مناسبات بین الملل 4) سیاست داخلی و وفاق ملی چه در ایران چه در طرفین و طرف های مقابل 5) وجه نظامی - اطلاعاتی 6) راستی آزمایی 7) روابط غرب با دیگر کشورهای دنیا شاید بعد از 20 سال بهتره از این دوگانه مقاومت / انعطاف (نمادش برجام) بگذریم و دنبال یه راه حل چند وجهی باشیم راه حلی که هم باعث شه صنعت هسته ای حفظ بشه، هم اعتماد طرف مقابل جلب شه، هم مکانیسمی وجود داشته باشه که کشورهای غربی اینقدر کارشکنی نکنند و در کنارش ما از نظر اقتصادی و مناسبات بین المللی شرایط مناسبی داشته باشیم.در زمانی ما خوش بینی بیش از حدی به غرب داشتیم و شاید با روی خوش غرب یا بازی پلیس خوب /پلیس بد بازی خوردیم گاهی هم فرصت تعامل حداقلی رو از دست دادیم. این مذاکرات اینقدر ساده نیست که جناح اصلاح طلب و اصولگرا فرض کردن که با انعطاف یا مقاومت خاتمه پیدا کنه. خب این معادله چندوجهی باید چه اهدافی داشته باشه: 1) وجه فنی باید خاتمه پیدا کنه و طول کشیدن این موضوع و تبدیلش به بازی سیاسی شده 2) وجه اقتصادی: بخواهیم نخواهیم ماییم که تحت فشاریم و ضرر میدیم و بد یا خوب این غرب ملعون از نظر اقتصادی قدرت زیادی داره و اتفاقا میلی هم به عدالت و نوع دوستی نداره، روزی اتحاد جماهیر شوروی رو با ابزار اقتصادی از پای درآورد و چندین قرن آفریقا رو داره می دوشه و سر سوزنی هم به فکر رفاه اونها نبوده و و نیست. فشار اقتصادی بر روی غرب نیست ، این ماییم که باید در کنار حفظ عزت فشار اقتصادی رو کم کنیم. البته این میل به داشتن رفاه نباید طوری باشه طرف غربی سواستفاده کنه و فشار رو بیشتر کنه یا با این ابزار امتیاز بیشتری بگیره. اینکه بگیم شرایط الان ما خوبه واقعا اشتباهه ولی اینکه تمام قد جلوی غرب هم کرنش کنیم دوبار ( بهتر بگیم 3 بار) تجربه ثابت کرده نتیجه ای نداره. ما باید ورای شناخت نقشه های طرف مقابل در رفتار سلبی نمونیم و بتونیم ایجابی کار کرده و در مذاکره طرف مقابل رو به پذیرش خواسته هامون مجاب کنیم. 3) به نظرم سال 92 حسن روحانی یه حرف خوب زد : اینکه کدخدای غرب آمریکا است و ما به جای گسترده تر کردن ماجرا بهتره مستقیم با خود آمریکا مذاکره کنیم. فکر کنم در اواخر دولت مرحوم رییسی این سیاست درست رو داشتیم که مذاکره رو محدود به مذاکره با امریکا کنیم. به نظرم وجود فرانسه، انگلستان، آلمان، چین، روسیه، ترکیه، برزیل غیره و غیره در این ماجرا زیادیه و فقط باعث میشه بیشتر بازی بخوریم چه با بازی پلیس خوب/ پلیس بد و چه بخاطر رقابت درونی کشورهای مقابل و یا غیر مستقیم تاثیر عزرائیل ملعون یا بعضی کشورهای منطقه. اگر واقعا میخواهیم مذاکراتی داشته باشیم فقط ایران و آمریکاولاغیر. خب حالا به طور مستقیم و بی واسطه با شیطان بزرگ ( در عمل نه شعار ) مذاکره کردیم چه پیش شرطی باید داشته باشه: به نظرم ما وفاق داخلی نداریم هیچ ( که بعدا در موردش توضیح میدم) اسیر این نداشتن وفاق یا شاید نقش بازی کردن طرف امریکایی شدیم. این شده فیلمی که ما مثلا بیاییم کلی نرمش و انعطاف داشته باشیم و اونوقت ترامپ بیاد مثل آب خوردن از برجام خارج بشه و حتی در داخل امریکا هم نه مورد پرسش قرار بگیره و نه خطاب و عتاب. اگر قراره مذاکره ای داشته باشیم از اول امریکایی ها باید تضمین بدن که اگر توافقی شد اون توافق یه سند غیر قابل تغییر ملی بشه که فلان دولت امریکا نتونه راحت ازش خارج شه یا مارو به بازی بگیرن. اینکه چه دولتی در امریکا باشه مشکل اونهاست و این رو باید مستقیما ازشون بخواهیم. 4) در ادامه کارشکنی چندباره غرب و شماتت نشدن ترامپ و یا بی وفایی همیشگی غرب نمیدونم چرا هیچ وقت ما در داخل وفاق نداریم. چرا وقتی غرب مذاکرات رو سیاسی کرد ما این وجه سیاسی رو به عرش کشوندیم و اون رو تبدیل به دوقطبی انتخاباتی و وسیله گرفتن رای کردیم. چرا ما بجای سرزنش غرب میل به جنگ داخلی داریم و نمیتونیم گفتگو و تضارب آرا داشته باشیم. میشه یه مجموعه از صاحب نظران داخلی و اونهم بدون ربطش به انتخابات تشکیل بدیم که هرکس برنامشو بگه . مذاکره رو به این دولت و اون دولت و رای اوردن و نیاوردنمون وابسته نکنیم و اگر تجربه ای داریم ارائه بدیم. مهم اینه این مشکل حل شه خیلی دید حقیرانه ایه که بگیم نه این مسئله رو ما حل کنیم که امتیازش نصیب ما شه. بابا جناحین چپ و راست خیلی چیزهای دیگه هست که میشه باهاش رای بگیرید و اصلا بزارید جناح مقابل حلش کنه و رایشو بگیره. مهم آرامش مردمه و اینقدر منیت نداشته باشید. غرب بی رحم این ضعف مارو راحت شناخته و اینکه بعد 20 سال به سمت دوگانه مقاومت /برجام بریم اشتباهه. اول باید قبول کنیم تمام مسیری که رفتیم اشتباه و الکنه و باید برنامه ای جامع و بهتر داشته باشیم که لزوما نداشتن هیچ توافق یا کرنش در مقابل غرب نیست.در کنار این یه مقدار بعد از انقلاب در زمینه نقش ما در منطقه بازی و گول خوردیم. ورای مسئله هسته ای به نظرم در زمینه ایجاد قراردادهای بلند مدت و استفاده از موهبت های منطقه ای و سرزمینی مثل کریدور شرق به غرب یا کریدور هوایی یا شکوفا کردن پتانسیل استانهای جنوبی در هیچ دولتی قوی نبودیم و باید فکری عاجل کنیم. 5) به نظرم مذاکرات هسته ای باعث نمیشه با طرف مقابل دوست یا دشمن شیم. طرف میخواد با کمترین امتیاز دادن بیشترین امتیاز رو بگیره و طبعا تمام تیم های مذاکره کننده ما هم همین قصدو داشتن (ورای نتیجه). اعتماد به غرب که ماهیتی استثماری و استعماری داره اشتباهه و حتی توافق باعث نمیشه لازم بشه که به غرب اعتماد کنیم. نتیجه اعتماد چشم بسته میتونه وارد شدن ضربان نظامی یا اطلاعاتی یا انجام ترور باشه. ما باید در کنار میل به داشتن اقتصادی قوی و مجاب کردن غرب برای تعامل با ما از نظر نظامی و اطلاعاتی هم محکم و استوار باشیم. اگر بخوام به یک مثال خوب اشاره کنم ضربه به عزرائیل بود که از نظر روانی برای ما عالی و برای عزرائیل کابوس وار بود. باید در زمینه اطلاعاتی و امنیتی از درز کردن اطلاعات جلوگیری کنیم و در زمینه نظامی مجموعه ما یکدست باشه. آیا ما مجموعه نیروهای نظامی یکدستی داریم به نظرم خیر. ما در زمینه نیروهای هوایی ( اعم از هواپیماهای جنگنده و تاکتیکی و بالگرد)، زمینی و حتی دریایی دچار مشکلات عدیده کمی و کیفی هستیم. پیشرفت های زیادی داشتیم و در خیلی زمینه ها طعم استقلال و رقابت موفق با دنیا رو هم چشیدیم امیدوارم در همه عرصه های نظامی - اطلاعاتی اینطور باشیم. 6) بالاتر که عرض کردم ما در دوره برادری مونو به غرب ثابت کردیم و حتی در دوره احمدی نژادهم. باید از غرب تضمین بخواهیم. تضمین های عینی نه لبخند و قول و... 7) به نظرم غرب که نمادی از لیبرال دموکراسی هستش دچار چالش های عظیم عقیدتی با بعضی کشورهای دنیا شده. غرب امروز علی رغم داشتن رفاه به نظرم از نظر شاخص های فرهنگی تمدنی به پوچی خورده و با سر زمین خورده. حالا در طرفین مقابل غرب تقریبا همون پوچی رو دارن. به نظرم ما نباید ابزار بازی غرب با دشمنانش شیم که یا گرفتار رویکردهای پوچ غرب شیم و و یا رفاه و امیدمونو از دست بدیم و یا هردو مصیبت پوچی و نداشتن رفاه رو همزمان تجربه کنیم. هر جناح ما نباید وامدار یه طرف منازعات جهانی باشه ما نه متحد امریکاییم نه روسیه و چین. نه مسیحی هستیم نه مائوسیست و مارکسیست. باید به همون سیاست های استقلال آزادی برگردیم و بجای مهره جنگ غرب - شرق شدن و بازی خوردن چندین باره به سمت استقلال رویکرد و اتفاقا استفاده از شکاف و رقابت بین غرب و شرق بشیم.

صد البته ولی در درازمدت خود ایران قادر به تامین این موارد هست مسئله مهم تر حفظ برتری هوایی برای به کار بردن بالگردهایی مثل کاموف 52 و میل 28 است که در این مورد شرایط ما چندان مطلوب نیست و تکلیف خریدهایی مثل سوخو 35 و 57 هم کاملا معلوم نشده که تحویل داده شده اند یا نه یا اگر تحویل گرفته شده به چه میزان.