aminf14

Editorial Board
  • تعداد محتوا

    1,332
  • عضوشده

  • آخرین بازدید

  • Days Won

    8

تمامی ارسال های aminf14

  1. البته ایشالا به سراغ سوخو 57 یا حتی میگ 35 ( البته اگر در این نمایشگاه حضور دارن) بره هرچند براساس منطق بازدید نوبت سوخو24، میگ 29 و تانک تی 72
  2. چندین عطش وجود داره عطش مال، شهوت، قدرت و کیش شخصیت که ترکیبی از میل زیاد به قدرت و عوام فریبی در قالب ساختن شخصیتی کاذب از خود به عنوان الگوی جامعه است و ژوزف استالین در زمینه یکی از پیشتازان تاریخ است بگذریم... امید بستن به موشک فروختن به کشوری که خیل عظیمی از مردمانش دخل و خرجشان با یک بازی کامپیوتری و امید به برنده شدن جایزه می گذرد، همانقدر حماقت آمیز است که دیدار مسئولان ما با نیکلای چائوشسکو قبل از سقوطش! امیدوارم که خودمان بوقی برای تبدیل کشورمان به لولوی دنیا و بسیج شدن تمام دنیا علیه خود نشویم. عرصه های ضروری تر برای دخالت وجود دارد...
  3. کاری به بقیه جنبه ها ندارم ولی در زمینه نیروی هوایی تا با برنامه و سرمایه گذاری پیش نریم از نظر تولید داخلی نتیجه ای نمی گیریم
  4. روسیه زمان خروشچف نتونست در این مسیر موفق باشه از ایران کنونی دیگه چه انتظاری میره؟ اگر می تونستیم عین الاسد رو درسست و حسابی موشک بارون میکردیم دیگه تجهیز ونزوئلا و شاخ و از اونجا شونه کشیدن برای استعمار ایالات متحده پیشکش.
  5. تا صرفه اقتصادی در سایه فراهم بودن پیش نیاز و زیر ساخت ها و متعاقب آن تولید انبوه و زمینه برای صادرات وجود نداشته باشد نمی شود در این وادی تلاش رو به جلویی داشت. باید برای قدم های آغازین سرمایه گذاری قابل قبولی کرد و زمان بندی را بدرستی چاشنی سرمایه گذاری کرد تا سرعت پیشرفت بالاتر رود. چین از اف 7 و حتی قبلترش شروعی خوبی نداشت ولی با حرکتی رو به جلو در هر حال حاضر از نظر کمیت و حتی کیفیت در تامین جنگنده و تسلیحات و قطعات به استقلال رسیده و در آینده می تواند در بازار فروش تسلیحات تهدیدی جدی برای کشورهای صاحب دانش در این زمینه از جمله ایالات متحده و روسیه باشد.
  6. در مورد اون مقایسه دقیقا همینطوره و نقش یک نیروی هوایی قوی رو نشون میده در مورد فرمایش دوستمون مگه فقط حق نیروی هوایی یا کل نیروی نظامی ما 6 میلیارد دلاره. سالها خیلی بخش ها نادیده گرفته شدن و واضحه با بودجه ای متعارف نمیشه اونارو کاری کرد و باید همت مضاعفی رو صرف احیا کردنشون کرد.
  7. اگه 100 فروند سوخو به نیروی هوایی ما اضافه بشه با این 6 میلیارد می تونیم حدود 100 جنگنده رو در حالت ذخیره و در انبار نگهداری کنیم و با 100 فروند بقیه اعم از سوخو 24 و میگ 29 ، میراژ اف1 و اف 14 و تا حدودی سوخو 22 ( به خاطر عمر بالنسبه کم) به علاوه 100 فروند سوخو 30 بازدارندگی مناسب و حداقل اثر در تعاملات هوایی منطقه داشته باشیم. اگه قرار بر نیروی هوایی قدرتمند و کارا داریم که 10-20 تا رسیدن به همین حد مطلوب زمان و پول و اعتبار و زحمت چندین برابری برای تامین زیر ساخت ها نیاز داریم؛ تحت الشعاع قرار دادن باقی قسمت های نیروی نظامی ایرا که به طور طبیعی به موازات نیروی هوایی به کار خودشون ادامه میدن پیشکش.
  8. حرف بنده هم همینه ولی کمی ناچارا باید به فضای دفاع مقدس برگردیم و اینکه از چه ناحیه ای به ویژه از باب مسائل روانی ضربه خوردیم. سلاح موشکی خیلی فواید داره ولی جنگ چیزی نیست که وقتی شروعش کردی ختم یا ادامه اش دستت باشه و حوادث این روند رو پیش می بره. حس نوستالژی بدی که از موشک داشتیم سبب شد بیش از حد روی این مورد تمرکز کنیم . از نظر موشکی، پدافند و حتی پهپاد ما پیشرفت های خوبی داشتیم ولی به نظرم یه مقداری در میزان پیشرفت و حتی کاربرد میدانی اونها اغراق شده . همسایگان هم در کنار ما در این زمینه ها خیلی پیشرفت ها داشتند و در حالت فریز که نبودند . حتی وجود پدافند پیشرفته ای که گاها در سالهای قبل وجود نداشت و الان در منطقه خاورمیانه همه گیر شده و این سبب شده روی قدرت موشکی ریسک کنیم ( البته در باب نیروی هوایی هم همین امر وجود داره). آرزوی من این بود که گاها سیاست گذاران در این زمینه مسئولیت پذیر بودن. ان شالله که با این پیش فرض موفق باشن و حرف بنده اشتباه در بیاد ولی خدا نکنه اگر ما خودمونو با دست خودمون خلع سلاح کرده و همه تخم مرغ هامونو در یک سبد بچینیم چی؟ اونوقت هر لحظه با در اختیار قرار گرفتن آسمان کشور توسط دشمن امکان وقوع فاجعه ای به مانند بزرگراه مرگ در جنگ خلیچ پارس وجود داره و این مسئله ای نیست که با گریه فرماندهی یا احساسی کردن ماجرا قابل جبران باشه چون سرشکستگی ملی ایجاد میکنه. وظیفه وزیر دفاع تامین بودجه مناسب برای نیروهای نظامیه، مگه در سالهای قبل که بودجه کمی رو به این موارد نظامی اختصاص دادیم باقی بودجه باعث پیشرفت مملکت شد؟ خیر سرمایه گذاری در زمینه نظامی بی ثمر ندونیم. زمانی در مورد فانتوم خرید انجام دادیم و در عملیات اچ 3 و کمان 99 و مروارید( به کمک ناوچه هامون) عایدی شو دیدیم اف 14 رو با هزینه هنگفت خریداری کردیم و حداقل 2 سال و تا زمانی که اف 14 روپا بود در آسمان ایران حکمرانی میکرد ( و حتی علی رغم مشکلات فراوان در جنگ نفت کش ها و...) حالا به این توانایی موشکی ( و به طور نسبی در ماجرای پدافند و پهپادها) رسیدیم جای آفرین داره ولی این اراده رو در مورد نیروی هوایی و دریایی داشته باشیم تا فردا روزی توانایی کشاندن جنگ به زمین حریفی مانند اسرائیل داشته باشیم.
  9. کسی نخواست از مد حرف بزنید یا بزنیم چون روی سخن با شما نیست . اگر پست های قبلی رو با دقت مطالعه می فرمودید متوجه می شدید روی صحبت با کدوم دوست گرامی هست. اگر مراد شما می بودید نقل قول می کردم. ارجاع سخن بنده به سخن برادر واریر بود که فرمایش کرد: "دنیای آینده دنیای موشک هاست و حتی نیروهای دریایی هم باید بهشون بودجه کمتری تخصیص داده بشه" و این منطق و این تخصیص بودجه به نظر بنده مشکل داره و اتفاقا مشکل مشکل واضحی نیست و چون ریشه اش در مسئله دیگریه نمیشه خیلی رک بهش پرداخت.
  10. چیزی که باب شده که الان دوره دوره موشکه و هر بودجه نظامی رو با این منطق که موشک راندمان بالایی داره رو به این سمت هدایت کردن. قبلا هم سالهای آخر جنگ این مشکل که بودجه جنگ به کدام نهاد و کانال بره رو داشتیم و معلومه این چنین مسیری به کجا می انجامه. دیگه موشک هم کارایی داره ولی اونو معجون پروفسور بالتازار که دوای هر مشکلیه معرفی نکنیم.
  11. مورد قابل تاملیه البته فرق هست بین سوخو 22 و اف 35. از نظر بقا پذیری در عملیات، مانور پذیری، پنهانکاری، استفاده از هوش مصنوعی و به اشتراک گذاری اطلاعات عملیات یا توانایی حمله شبکه ای، اخلال در رادارها چیزی نیست که از سوخو 22 بر بیاد
  12. از اولین پست رو خوندم. فرمایش شما متین، ولی به قول بازاری ها ویترین توانایی یک کشور باید جنسش از همه نظر جور باشه. دنیا دنیای احتمالاته و کسی نمی تونه بگه دنیای فردا دنیای فلان است یا بهمان. باید از همه نظر قوی بود تا از اون مسیر لطمه نخوریم.
  13. شما بگو یک میلیون بار برادر گرامی. هدف شما کشوری در قاره آمریکا باشه بدون این حامل چطور می خواهید با اونجا برسید؟ ماموریت یک هواپیما فقط بمب افکن بودن نیست. گشت هوایی، شناسایی، شنود، سرکوب پدافند، تامین امنیت هوایی و کاربرد به عنوان یک رادار پیش اخطار هم هست در کاربرد خود موشک چه چیزی لازمه؟ باید پهپادی باشه منطقه مورد نظر رو شناسایی کنه؟ باید سیستم موقعیت یابی باشه که بتونیم موقعیت سلاحمون رو در هر لحظه و در مسیر رسیدن به هدف پایش کنیم. این مواردی که شما می فرمایید در زمانیه که یک طرف فاقد نیروی هوایی خوبی باشه ولی اگه ما هم نیروی هوایی مجهزی داشته باشیم می تونیم با تله گذاری هواپیماهای دشمنو به دام بندازیم یا حتی با حمله به منافع ما پایگاه مبدا رو بمباران کنیم. مورد بعدی اینکه عرض کردم دانش و نقشه درست برای استفاده از یک سلاح هم مهمه و سوریه نشون داده در موارد مختلفی از ای بابت نمره کمی رو می گیره چه شکار میگ 25 های سوری توسط اف 15 های اسرائیلی و چه سرکوب پدافند سوری در دره بقاع
  14. دشمنان فقط اف 35 یا اف 22 ندارن، اف 15 و اف 16 و اف 18 و خیلی جنگنده ها دارن و در مقابل اونها سوخو 30 و 35 کارایی داره. تازه فعلا تجربه عملیاتی چندانی برای اف 35 یا 22 وجود نداره که بشه ادعای شکست ناپذیری شونو داشت. خود اف 4 انگار وقتی وارد کارزار شد فکر نمی کردن نیازی به توپ داشته باشه ولی تجربه عملیاتی نشون داد که این حرف اشتباهه. یا در اف 14 ، جهش قابل ملاحظه در تکنولوژی و دانش ساخت اف 14 سبب شده بود این رهگیر قدرتمند چندین سال از رقبا جلوتر باشه ولی میراژ اف 1 با استفاده از ضعف های اف 14 و موشک های هوا به هوای مرگبار خودش این جنگنده رهگیر افسانه ای را گاها ساندویچ و سرنگون می کردند. در ثانی دوستان جواب این سوال رو ندادند که موشک می تونه جای بقیه عناصر اعم از نیروی هوایی، دریایی یا ... رو بگیره؟ به نظر بنده نه و تجربه جنگ یمن این امر رو به اثبات رساند. هوش و قدرت اونها در جنگ چریکی یه چیزیه و شخم زده شدن شهرهای یمن توسط جنگنده های اف 15 چیز دیگه ایه. اگه یمن سوخو 30 یا سوخو 35 داشت رژیم سعودی می تونست در آسمان یمن اینطور جولان بده؟ البته وجود جنگنده به خودی خود کافی نیست و دانش استفاده و نقشه های کارا در به کار بردن اونها هم مهمه. یمن که موشک داره چرا نمی تونه پایگاه عربستانی رو بزنه؟ ولی اگه تجربه ای به مانند استفاده از اف 14 یا حمله به اچ 3 در این برد وجود داشت اینطور اف 15 های عربستانی با خیال راحت به کارشون می پرداختند؟
  15. کلا نظامی گری بدون هزینه کردن بالا، داشتن تمرکز و آموزش مداوم نمیتونه چندان مثمر ثمر باشه. وقتی در زمینه در نظامی گری به دانش سطح بالایی برسی در کنار هزینه بالایی که میکنی، بازار بین المللی که داری هزینه هات رو پوشش میده. خود ساخت نسخه های زیاد از یک مورد از مهمات یا ادوات نظامی هزینه اون رو پایین میاره.
  16. با چی جمعش کرد؟ باید آلترناتیوی باشه. فعلا همه منتظرن بساط تحریم تسلیحاتی برچیده بشه تا بشه بدنبال سوخو 30، سوخو 35، میگ 35، جی 10 یا جی 31 و... بود، اونهم بشرطی بودجه ای براش باشه. در غیر این صورت فردا روزی اگر با تهدید مواجه شیم باید با خواهش و تمنا و هزینه زیاد بریم سراغ جنگنده هایی نظیر همینا که فرمایش کردید مثل روزای آخر جنگ که از نظر کمیت جنگنده و تجهیزات به مشکل اساسی برخورده بودیم و از هواپیمای سمپاش هم نمی گذشتیم.
  17. قرار نیست ما به سمت این خود محدود کردن بریم. اگه پول بودجه به طرق مختلف هدر نره، میشه پول بیشتری در جنبه نظامی خرج کرد. هرچه پول بیشتر بدی بیشتر اش میخوری همچنانکه در نیروی هوایی ما هنوز چشممون به اف 14 ایه که بیشتر از 40 ساله به خدمت گرفتیمش ولی چون زمان خودش جنگنده تاپ بوده در ترکیب با پدافند هوایی هنوز هم در تامین امنیت هوایی ما کاربردهایی داره. موشک خیلی خوبی ها داره و یکی از عناصر مهم در بازدارندگیه ولی برای مقابله با کشورهای منطقه خوبه تا تهدیدهای فرامنطقه ای که با نیروی هوایی، ناو و زیر دریایی میتونن وارد حریم ما بشن ، میتونیم از طریق نبرد نامتقارن با این کشورها درگیر شیم به نظرم نه و برای کشوندن بازی به زمین اونها علاوه بر بمب و موشک و راکت نیاز به حامل های مناسبی داره که هواپیما، زیر دریایی یا ناون. با کامیون که نمیشه به اروپا یا ایالات متحده مهمات برد. ما در سالهای دفاع مقدس از ناحیه نداشتن موشک ضربه خوردیم و این لطمه فکر کنم قضاوت و دید مارو کمی تحت تاثیر قرار داده. موشک نمیتونه جای نیروی هوایی، دریایی و زمین رو بگیره. جدای از موارد یاد شده هیچ فرد عاقلی تمام تخم مرغ هاشو در یک سبد نمی چینه، فردا روزی اگر نیروی موشکی ما کنترل شد وسیله ی دیگری برای اعلام اراده خواهیم داشت؟ در این مواقع نیروی هوایی یا دریایی گزینه های خیلی خوبی برای ما هستد.
  18. برتری های استفاده از جنگنده نسبت به موشک و راکت ( البته فعلا در ایران): 1) استفاده چندین باره از جنگنده در مقابل ماهیت یک بار مصرف موشک و راکت. 2) توانایی استفاده از مقادیر زیادی مهمات ( حتی تا 8 تن) و در مورد بمب افکن های استراتژیک حتی بسیار بیشتر ( در مورد درنا سپید تا 40 تن) حال 40 تن چه تعداد موشک یا راکت رو در بر می گیره بماند. 3) ضریب خطای بالاتر و حتی سقوط ناخواسته موشک یا راکت در مسیر یا حتی در جاهایی که نباید و هزینه ساز است ولی در این باب جنگنده ها انعطاف و دقت بالاتری دارند.
  19. عافیت طلبی کاشانی و پناه بردن به محمدرضا شاه امری قابل کتمان نیست و بعدها چوب این کارش رو هم خورد! ولی همینجا بر روان دکتر مصدق درود میفرستم. مصدق چه اصلاحگر بزرگ و چه خواهر زاده ی هزاردستان، چه ترسو و چه شجاع و با اذعان به ایرادهای زیادی که در ساختار سیاست گذاری اش داشت، خوب درد را فهمیده بود و گام به گام می خواست به سمت اقتصاد مستقل از درآمد نفت ، مدرن کردن ساختار اداره کشور و ورود به جامعه جهانی برود و جذاب تر از اینکه در این راه از کمک یکی از غولان اقتصاد و شخصیت های محبوب تاریخی ( حداقل برای من) به نام دکتر شاخت بهره برد. ولی افسوس که نشد.
  20. لبنان از دیرباز کشوری بود که جنبه نظامی قوی نداشت و ماهیت دگرگونه از دید پدرخوانده های غربی اش به ویژه فرانسه داشت. تغییر رفته رفته لبنان از قامت کشوری تماشاچی به مدعی برای هژمونی اسرائیل واکنش گسترده این رژیم و متحدینش رو به همراه داشت. رفتار آنارشیست گونه نیروهای فلسطینی هم بهانه ای برای شروع حرکت هایی بود که از اردن شروع و در لبنان پیگیری شد. در ابتدا کسانی که به اسرائیل کرنش نمی کردند نیرویی در مقابل آنها نداشتند ولی تجربه جنگ داخلی لبنان کم کم سبب به وجود آمدن نیرویی منظم و آموزش دیده و پر انگیزه شد که در داخل لبنان به محبوبیت و قدرتی رسیده بودند. ابزار سلطه برای کنترل این نیرو تشکیل ارتش جنوب لبنان و همچنین حضور نیروهای مثلا صلح بان بود تا هزینه واکنش از سمت نیروهای مقاومت را بالا ببرد. دست مقاومت در تجهیز با سلاح های سنگین پیشرفته و پیش برنده خالی بود، ولی با همین امکانات اولیه و البته جسارت بالا همچین مواردی رخ داد تا نشان داده شود که اشغال لبنان دیری نخواهد پایید و این سرزمین ها دومینو وار از لوث وجود بیگانگان و وطن فروشان خالی و به آغوش لبنان باز می گردند. اگر دوباره روزی دشمن چشم بر این سرزمین بدوزد باید حتی با دست خالی از آن دفاع کرد چون دشمن کودک کش و همپالکی هایش نشان داده اند که به هیچ مرام اخلاقی پایبند نبوده و از جنایتی فروگذار نیستند پس بر زمین گذاشتن مقاومت در مقابل این دشمن چیزی بجز خفت و خواری و ننگ ابدی را به همراه خواهد داشت و امید اینکه لبنان هیچ وقت این طریق رو طی نکند.
  21. درود بر عقل سلیمش. ایشون مصداق بارز کسیه که اول فکر میکنه و بعد حرف می زنه!
  22. در باب سرمایه گذاری چینی ها در این حوزه طوریه که کم کم باید اونهارو هم در زمره کشورهایی که در زمینه جنگنده های مختلف حرف هایی برای گفتن دارند، پذیرفت. طرح جی 14 طرحی خوبه که از نظر کلیات چیزی مابین پکفا و همچنین اف 22 ( البته در طرح اولیه دید بنده چیزی بین اف 8 چینی و اف 15-اف 14 ایالات متحده بود) . اما چیزی که در ذهن بنده هست اینه که هنوز چین تا استفاده از یک پیشران قدرتمند در حد جنگنده نسل پنجم هنوز کمی فاصله داره و اگر از این سد با موفقیت بگذره واقعا قسمت اعظمی از مشکل رو با موفقیت طی کرده، مورد بعدی تجربه عملیاتی که باید بعدا انجام و توسط کارشناسان پایش بشه تا عیار این جنگنده و دیگر جنگنده های چینی محک زده بشه. البته قسمت پایانی و سرنوشت این جنگنده کمی برای بنده گنگ بود که آیا هنوز تولید این جنگنده در دستور کار هست و یا به مانند طرح های اثبات گر فناوری نظیر سوخو 37 و یا سوخو 47 قابلیت های این طرح در جنگنده های دیگری استفاده شد.
  23. چکیده کلام بنده در نگاهی ایجابی و ایجاد رویکردهای وحدت خواهانه و گاه ژرف اندیش و دوری از نگاه سلبی و طایفه ای و مذهبی است. اینطور دیدم که از نظر شما باید از دید طرف مقابل هم جریاناتی رو دید و بررسی کرد یا علقه گروهی نسبت به شخص یا گروهی را در نظر گرفت. باز هم میگم نظر شما محترمه. در باب ناراحتی، وقت تنگه در بحث های عمومی حرف هایی شخصی و گاها صحبت از خود رو نمی پسندم؛ بنابر تجربیاتی که در این 20 سال در زمینه مطالعه و تحقیق داشتم یکی از شروط یک نوشته برای مخاطب ایجاز و اختصار در بیان هست و بنده هم سعی کردم همیشه در بیان اینطور باشم. دوستانی شاید سلیقه دیگه ای داشته باشند که اون هم محترمه.
  24. من به رسمیت شناختم؟ خب حرف منم همینه، اینکه میخوان در سیاست داخلیشون مستقل باشن و ایران دخالتی نکنه مشکلی نیست هر کشوری حتی در حد این جزایر خواهان استقلاله ولی واقعا نمیدونن الان یه مستعمره و تحت استحمار غربن اونم با هزینه و خواهش خودشون؟ حرفشون بشرطی درسته که نوکر و مرید ایالات متحده نباشن و با حقارت جلوی اسرائیل تسلیم نشن اونهم تسلیم شدنی که پاداشی براشون به همراه نداره.
  25. فعلا که جناب ترامپ زیر اولی زاییده و تنها هواخواهش جمهوری دومینیکنه! بهتر اینه که ترامپ به مضحکه ای که آفریده فکر کنه تا بعد.