لبنان کشوریه که از دیرباز تحت نفوذ فرانسه بوده و به نوعی حیاط خلوت این کشور محسوب میشده . با رفتن ظاهری استعمارگران از این دست کشورها، مرده ریگ شوم اونها ایجاد ترکیبی از جمعیت بود که به نوبه خود سبب بروز طغیان و به طور غیر مستقیم باز شدن دوباره پای اونها به این سرزمین ها نظیر لبنان و فلسطین و اردن و ... میشد. در لبنان با با جمعیت متنوعی از مسیحی تا مسلمان و مسلمان شیعه و سنی و مذهبی یا لاییک و سکولار و قسمتی از این نیروها تمایل عجیبی به غرب و حتی اسرائیل داشتند و دارند و در راس اونها کتائب یا همون فالانژها بودند و ... این نیروها به همراه سنی ها و... احزاب 14 مارس رو که براساس یک خیمه بزرگ سیاسی شروع به کار کردند رو در بر می گیره. در نقطه مقابل ائتلاف 8 مارس و نیروهای حزب الله و جنبش امل قرار دارند و متحدینش. یه عده حزب متفرقه این وسط قرار دارند که با توجه به ذائقه جامعه به این سو یا آن سو کشیده میشن. خود مردمان لبنان هم با توجه به شرایط به مانند خیلی کشورهای دیگر مدتی به جریانی توجه می کنند و بعد از اون دلسرد میشن. لبنان بعد فواد سینیوره که تمام قد تحت حمایت غرب بود مدتهاست به بن بست رسیده چون اولا از طرف احزاب 14 مارس بجز هیاهو و استفاده از آب گل آلود تز و برنامه ای برای اداره کشور وجود نداره و احزاب 8 مارس هم زورشون نمیرسه. هیج وقت هم بین این دو با توجه به تضا مرام سیاسی نمیشه ائتلاف یا صلحی برقرار باشه همچنین وقتی سیاستمدار ترسو و فاسدی به مانند سعد حریری ویترین سیاستمداران لبنانی میشه معلومه عاقبت خوشی در انتظار لبنان نخواهد بود. این دو دستگی طوری شده عملا حریری و یارانش به وابسته بودن به رژیم سعودی و غرب افتخار می کنند. مگر چاره ای پیدا شه وگرنه لبنان کم کم داره به شرایط سوریه نزدیک میشه چون اون درآمد عراق رو نداره و از نظر بودجه هم به مشکل بر خورده، از طرفی متانت سید حسن نصراله قابل ستایشه ولی لبنان فاقد پدری با دیدی عالی و راهگشا به مانند امام موسی صدره ( که اگه زنده است برقرار باشه و اگر شهید شه روحش قرین رحمت الهی).

ماهیت این جسمی که در کلیپ روش تاکید میشه معلوم نیست. به موشک که نمی خوره انفجار بیروت

نیروی عظیم انسانی و بالطبع تولید سلاح های جنگی و جایگزینی منابع و تسلیحات در جنگ در کنار دیگر عوامل مقوله مهمیه ( با این فرض که چین با کره و ژاپن به تنهایی روبرو میشه). از باب شوخی مورد نیروی انسانی چین وجود داشت که تا جایی که یادمه نقل به مضمونش می کنم: در جنگ احتمالی بین چین و شوروی ، بعد مدتی شوروی به خودش میاد و می بینه چندصد میلیون اسیر چینی گرفته بدون اینکه بتونه از اونها نگهداری کنه و قسمت اعظم نیروش فقط صرف همین اسیرها میشه اونوقته که دبیرکل حزب کمونیست چین به همتاش در اتحاد جماهیر شوروی تلفن میکنه و میگه تاواریش تسلیم میشی؟

در ماجرای کشمکش بین ارمنستان و آذربایجان شرایط پیچیده است. ارمنستان با توجه به غرابت نژادی و البته تفاوت دینی با ایران در کل روابط خوبی با ایران داره. ولی حکومت آذربایجان و بالطبع برادر بزرگتر ترکیه اینطور نبودن، سالها در زمینه های قومی و فرهنگی از دزدیدن نژاد ( یکپارچه کردن 5 استان ایران در قالبی خاص بدون در نظر گرفتن ریشه های تاریخی و صرفا بر مبنای زبان) و فرهنگ و هنر ایرانی شروع کردند و وقتی مقاومتی ندیدند عملا از تجزیه ایران حمایت کردند. متاسفانه بدلایلی و مصلحت های بیخود مقاومتی هم در مقابل این جریان خزنده انجام نشد و بلکه در مقاطعی از اون هم حمایت شد. این جریان تا همیشه در قالب شعار در ورزشگاه و تظاهرات قومیتی نمیمونه و اگر اجازه کوبیده شدن ارمنستان داده بشه و به این روند کمک بشه هدف بعدی خود ایرانه چه تجزیه اون و چه در اختیار قراردادن خاک آذربایجان و ترکیه به عنوان پایگاهی به اسرائیل به لطمه وارد کردن به ایران زمین.

آدم یاد دور افتخار هفت برادرون بعد از غلبه بر حسام بیگ در سریال روزی روزگاری میفته. این رزمایش های مام گاها میتونه سوژه طنز رسانه های دشمن بشه. بجای بمباران سنگین و فرشی این دور زدن ناو جالبه!

لب کلام امیرسیاری دوری از اقدامات نمایشی و مستندسازی و ظاهرسازی بیش از حده. معرفی کردن در حد معقول موردی نداره ولی دیگه در مورد بعضی ارگان ها شورش در اومده و حتی از نظر انتقال مقادیر بسیار زیادی اطلاعات به دشمن اونهم در رسانه ملی با ایرادهای زیادی روبرو است. مورد بعدی سالها خیمه یک روایت بر روی اذهان عمومی از کسانی است که گاها به مقوله جنگ یا رزم مسلط نبودن و برداشت های گاها اشتباه خودشونو اینقدر تکرار کردند که کاملا اپیدمی شد. سخن امیر سیاری و ایذا سخنان جنابان هوشنگ صمدی، فرض الله شاهین راد و سرتیپ بختیاری چون از دید یه کارشناس ( که البته اونهم ممکنه اشتباهاتی در دیدش داشته باشه) شاید به خیلی ک هبا جنگ آشنایی منطقی نداشتند و سالها با روایاتی در مورد ضعف ارتش، ناکارامدی این ارگان حتی بدون بررسی ریشه ها عادت کرده بودند، برخورد اصولا میل رسانه به تامین بازخورد یا گیشه بدون جنجال و استفاده از افرادی است که به اصطلاح در بورس هستند و این وسط قربانی غالبا قهرمانان ارتش چه نیروی زمینی، دریایی یا هوایی نظیر بزرگان آبشناسان، هوشنگ صمدی ، حسین خلعتبری، جلیل زندی است. ستایش از خیلی از قهرمانان خوبه به شرطی دیگر قهرمانان فراموش نشن. در سال 2018 فیلمی به نام تی 34 در سینماهای روسیه به معرض نمایش گذاشته شد که اتفاقا خوش ساخت بود، چه ایرادی داشت در مورد زندگی حماسی شهید آبشناسان یا حماسه ای که مدافعین خرمشهر از جمله هوشنگ صمدی یا امیر سیاری آفریدند یا نبرد دریایی مروارید و تحقیر نیروی دریایی عراق فیلمهایی عظیم ساخته بشه؟ حمله به اچ 3 یا دوئل الگوهایی خوب بودند که میتونستن تکرار شن. جای دوری نریم حسنعلی ابراهیمی سعید و همرزمش با دست خالی چند ده تانک عراقی رو نابود کردند نمیشد فیلمی در این باب ساخت؟

انسان بی رویا، انسان بی سرنوشتی است ( محسن رنانی)

بهرحال ما مسیری رو ترسیم کردیم و باید در اون طی طریق کنیم والار مورگولیس!

این دو مورد تولید ثروت با چگونگی توزیع و مصرفش جداست. خب تفکیک وظایف وجود داره. در اینجا وزارت امور خارجه و بازرگانی و .. میتونن تولید ثروت کنند ولی اینکه این ثروت منجر به فساد و تورم و تضاد طبقاتی عنان گسیخته نشه وظیفه قوه قضاییه است.نمیشه چون فردی ممکنه بد غذا بخوره اون رو کلا از غذا خوردن منع کنیم. باید قرارداد بست ولی با چشم باز و تدبیر و استفاده از خرد جمعی و تجربیات گذشته؛ عایدی اون رو هم با شفافیت و پاکدستی در جهت منافع ملی خرج کرد و نه واریز در جیب مبارک

مشکل همینه که دقیقا این حالتو داریم. اتفاقا در جنگ اول قره باغ کاملا از آذربایجان حمایت کردیم که شکست خورد. جنگ دو طرف نه، تاکید بنده اینه نباید از آذربایجان حمایت کرد اکبر هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود به بخشی از کمک‌های ایران به جمهوری آذربایجان اشاره می‌کند: «تلفنی به علی‌اکبر ولایتی گفتم می‌توانند برای عبور مجاهدین افغانی به جمهوری آذربایجان اقدام کنند. دو طرف خواسته‌اند، سلاح و مهمات بدهند و برای حفاظت سایت سد خداآفرین در جمهوری آذربایجان در مقابل ارمنی‌ها اقدام کنند. محمد فروزنده، اطلاع داد که معامله سی میلیون دلاری سلاح و مهمات با جمهوری آذربایجان انجام شده‌است.» «عصر تلفنی با حیدر علی اف، کفیل ریاست جمهوری آذربایجان حرف زدیم. از کمک‌های ما تشکر داشت و گفت ۱۱ مهر انتخابات دارند.» به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق به نقل از جهان، یک مقام عالیرتبه سابق ایرانی فاش کرد: «فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در زمان جنگ قره‌باغ به جمهوری آذربایجان اعزام شدند و به تعلیم مبارزان و نظامیان این جمهوری پرداختند. اما زمانی که حیدرعلی اف رئیس سابق جمهوری آذربایجان دید که فرماندهان سپاه محاسن دارند و نماز به پا می‌دارند، آن‌ها را از جمهوری آذربایجان بازگرداند.» منصور حقیقت‌پور، یکی از فرماندهان سپاه پاسداران در تار نمای رسمی خود دربارهٔ معرفی خود این چنین می‌نویسد: «قریب دوسال به عنوان مشاور نظامی در آذربایجان مستقر و در جهت آموزش و تجهیز ارتش آذربایجان خصوصاً در مقطع جنگ قره‌باغ انجام وظیفه می‌نمایند که در این مقطع بیشترین همکاری دفاعی و آموزشی فی‌مابین ایران و جمهوری آذربایجان به وقوع می‌پیوندد.» «غلام عسگر کریمیان» یکی از فرماندهان سپاه پاسداران در نشست خبری به مناسبت دوم اردیبهشت (سالروز تأسیس سپاه پاسداران) گفت: «جنگ قره‌باغ را از مظلومیت‌های ایران خواند. در بالاترین سطح به دولت آذربایجان کمک کردیم ولی برخی با منظورهای خاص تلاش کردند آن را بیان نکنند.». «در اسفند ۹۱ محسن رضایی، از فرمانده پیشین سپاه پاسداران در مصاحبه با خبرنگاران در تبریز فاش ساختند، تعداد زیادی ایرانی در جریان حمایت از جمهوری آذربایجان در جنگ قره‌باغ شهید شدند و ایران از کمک‌ها و آموزشهای نظامی به جمهوری آذربایجان در جریان این مناقشه قره‌باغ دریغ نکرده‌است.» جالبه این حجم حمایت از کشوری که سیاست بارزش میل به تفرقه افکنی و تجزیه ایران زمینه.

طنز روزگار در نوع نگاه بعضی کشورهای مسلمان به رابطه با اسرائیله. عجالتا ما در سیستم جمهوری اسلامی ایران کم مشکلات عجیب و غریب نداریم ولی یه نکته مثبت که به نظر بنده وجود داره ثابت قدمی حکومت ما در نگاه به کشورهاییه که به عنوان دوست یا دشمن ما مطرح میشن. اسرائیل از ابتدا دشمن ما بوده و هنوزم هست و انگار که فعلا خواهد بود. در مقابل کشورهایی در خاورمیانه و جهان اسلام وجود دارند من جمله رژیم سعودی یا ترکیه یا حتی نمونه بسیار کوچکتر ترکیه به نام آذربایجان که داعیه رهبری کشورهای مسلمان یا خاورمیانه یا تاثیرگذاری در منطقه رو دارند و اونوقت اسیر دریوزگی اسرائیل و کمک هاش اعم از پهپاد یا حتی جنگنده و بمباران مردم بیچاره یمن یا ارمنستان یا سوریه شد. آدم میمونه که قسم حضرت عباس رو باور کنه یا دم خروسی که بیرون زده. به بهانه شیعه بودن آذربایجان ( و اینکه حکومتی لاییک دارند) از اونها حمایت کنه یا ببینه که کشورشونو حیاط خلوت اسرائیل و وسیله ای برای ضربه زدن مداوم به ایران از طریق اسرائیل و یا از طریق تفرقه افکنی قومیتی در ایران برای بهره برداری خودشون کردند.

سلام. عجالتا حرف بنده در جواب پست ارزشمند و خوب شما نبود. پستی بود در جهت عوض کردن هوای گرفته گفتگوها و دعوت برای پیشگیری از افتادن به چاله کل کل که در نهایت به توهین و عصبیت ختم میشه بود ( خودتون میدونید منظورمو یحتمل). همونطور که خودتون هم حتما تجربه کردید برای یه طرح پژوهشی ساده تحقیقاتی و تک کلیدواژه مورد بررسی، ممکنه 50-100 صفحه پرپوزال نوشته بشه، حال برای همچین قراردادی میشه پست های فراوان با بار علمی بالا از طرف همگی کاربران ارائه و این پیش نویس مختصر 18 صفحه ای حسابی کندوکاو بشه. حیف دانش دوستان که در چت روم و اونهم در گفتگوهایی که در نهایت به دلخوری می انجامه نیست و نابود بشه یا باز برسه به کلیشه های تورم و پرستو و ...

عجالتا اونها در مورد جنگنده هایی به مانند سوخو 30 عمدا پیشرانه رو از روسیه تامین می کنند حالا بشن تامین کننده اش برای ما. خوب از خود روسیه بگیریم که پیشرانه های خوب و کارایی داره از جمله Saturn AL-31

خدمت برادر گرامیم عرض کنم واقعا این نگاه و انتخاب شرق یا غرب خیلی از انرژی های مارو گرفته. اگر واقعا منظور ما از قرارداد گرایش به شرق یا غربه که از قبل رهنمودی در موردش وجود داره: "آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر، شوروی از هر دو بدتر، همه از هم بدتر." مهم تر از اون طرف قرارداد طرف ماست و که از تمام ظرفیت دیپلماسی بهره بگیره و نخبگان در هر جناح استفاده کنه استفاده ابزاری از قرارداد برای شهرت یا انتخابات نداشته باشه منافعی شخصی و مالی از این قرارداد نصیبش نشه در بستن قرارداد عجله نکنه چون تیم طرف مقابل تیمی قدرتمن و با تدبیره علی رغم تکراری بودن، این سخن بهانه ای بود برا کشوندن گفتگو به تاپیک و کم کرد منیت ها، حفظ احترام و ارزش طرف مقابل در گفتگو که ان شالله به هم افزایی و استفاده از توان علمی همدیگه منجر بشه.

میگن مائو حرص میخورد که گنجشکی برنجی یا گندمی رو به نوکش می گرفت و دستور داد گنجشک هارو شکار کنن. نتیجه اما فاجعه آمیز شد چون مگس و پشه که خوراک گنجشک بودند زیاد شدند و باعث آزار خلق چین. کسانی که عشق چین هستند و از سر ذوق به دنبال معرفی طلایی از قرارداد چین به مانند یک رپورتاژ آگهی هستند باید چین و سابقه تاریخیش رو در نظر بگیرند. شرایط حاد ما و اینکه هیچ کشوری که میدونه قرارداد بستن با ما چقدر ممکنه اون کشور رو به خطر بندازه نمیاد از سر قصد غربت با ما قرارداد یک طرفه به سود ما ببنده و پدر خوانده ما بشه. بله در هر قرارداد منافعی باید برای تو طرف باشه ولی نه طوری که اون کشور از نیاز ما به منابع و یا ادواتی سواستفاده کنه مثل اون ماجرای ماهیگیری چینی ها یا فروش اف 7 که شهره خاص و عام شد. وقتی طرفی از قرارداد خیلی نیاز به نقدینگی داره عین یک شخص که با عجله قصد فروش ملک یا زمینشو داره ، معمول اینه تا جایی بتونن توی سر مالش بزنن و از این موقعیت و آب گل آلود ماهی بگیرن که اگر این کارو نکنن باعث تعجبه. الان هم ما حتی فشاریم و اتفاقا از اقدامات جالب دولت چه در فروش مواد مورد نیاز ونزوئلا به این کشور و چه تمهیدات بورسی و به طور کلی سیاست اقتصاد بدون نفت که توفیقی اجباری بود خوشم اومد ولی یادمون باشه از سر بی تجربگی قراردادی نبندیم که نشه بعدا کاریش کرد. ما در اینجا با قراردادی روبرو هستیم که خیلی برای مردم شفاف سازی نشده و کلیاتی ازش گفته شده و در جزئیات و نحوه اجرا باید دید چطور پیش میره. اگر قرارداد مفیدی هست که ان شالله همینطوره دلیلی برای ترس از انتظار دقیق بندهاش و تحلیل اون توسط کارشناسان وجود نداره. خیلی بهتره اول فکر کنیم بعد عمل و نه برعکس. به عنوان مثال روسیه هی از ایران گلگی داشت که چرا بجای بوئینگ و ایرباس به سراغ سوخو 100 روسی نمی آییم ولی در عمل مشاهده شد که سوخو 100 خیلی جای مانور برای ما نداشت و در عمل خیلی مشکلات از جمله وجود قطعاتی از این هواپیما با منشا ایالات متحده وجود داشت که کار خریدن اون رو سخت می کرد. در مورد چین بالا پایین کردن بندهای قرارداد، وجود تضمین های کافی، شفاف بودن بندها و گنگ نبودن اونها خیلی مهمه که باید لحاظ بشه. در نهایت چیزی که بهش میخوام برسم اینه ایالات متحده، عربستان، هند، چین، ترکیه، انگلستان یا هر کشوری طرف مقابل ما در بستن یه قرارداد هست لاجرم به دنبال منافع خودشه. موقع بستن قرارداد از هر جناحی هستیم چشمامون رو باز نگه داریم تا خدای نکرده بعدها شرمنده ملتمون نشیم و بتونیم یه قرارداد خوب ببندیم. ما در اینجا با منافع ملی روبرو هستیم و لزوما طرف مقابل قرارداد برای ما نباید اینقدر مهم باشه که به سمت دوگانگی و دفع همدیگه بریم. هزاره سوم به مانند دنیای قدیم نیست و در چهارچوبی از ارتباط و در نتیجه قرارداد تعریف میشه. اگه به دنبال پیشرفت های کلان هستیم باید ریسک های بزرگ کنیم به مانند همین قرارداد ولی امیدوارم قرارداد با چین به سرنوشت دو قطبی که بر سر برجام به وجود اومد و به جای کنکاش در قرارداد خیلی از افراد یا به دنبال رد کردن مطلق یا تایید کردن مطلق بودند نریم.

به نظر بنده در این باب ابتدا باید کمی مورد ماهیت انسان حرف بزنیم. انسان موجودی اجتماعیه و بالطبع نسبت به اتفاقات اطرافش واکنش نشون میده. واکنش های انسان می تونه به سه شکل باشه با بیانی صریح و زیر سوال بردن وضع موجود و به عبارتی خراب کردن ساختار کنونی و ادبیاتی ملامت کننده رفتن به سمت راهکار با تکیه بر شناخت ضعف و کنش ها اعم از موقت و بنیادین حال به حالت جدا و یا با هم یا تایید شرایط موجود حالا با هر ابزار و وسایلی هرکدوم از روش های یاد شده می تونه در جای خود مفید باشه ولی در صورت استفاده نادرست می تونه خودش مشکلی اساسی بشه. در حالت سوم ما با افرادی با جمود فکری مواجه میشیم که نسبت به هرگونه تغییر فکری و ایجاد راه حل مشکل داره و در مقابل بهتر شدن شرایط هزینه ایجاد کنه و اونهارو غرق سفسطه کنه. رویکرد دوم اگه درست انجام نشه میشه پیدا کردن راهکار بدون پذیرفتن مشکل، خیلی از کسانی که ادعای بزرگی و تفکر دارن رو در این دسته دیدم یعنی از تحلیل، حرف، چالش های مداوم ذهنی و انعطاف وحشت دارند و کم کم به راه حل های تکراری و بدون تاثیری می رسن چون به شدت مستعد داشتن پیش فرض و غرق شدن در کج راهه ها هستند و فقط اسلای شوهایی رنگین ولی بدون محتوای واقعی به جامعه هدف ارائه میدن. حال می رسیم به گروه سوم که به نظر خطری که در جامعه مدرن ایجاد کردند قابل مقایسه با حتی دو گروه قبلی نیست. در این گروه با افرادی حتی با بار دلسوزی خیلی بالا مواجه هستند که دغدغه دارند، از مشکلات میگن ولی رک و روشن نه دغدغشون معلوم هست، نه مشکلشو می شناسن بلکه بشدت ذهن مشوشی دارند که به خاطر نبود اطلاعات مکفی و دیدی قوی در بعضی موارد زود تاثیر می پذیرن و زود هم میخوان تاثیر بزارن. انفجار اطلاعات با خودش بالا رفتن سرعت انتقال اطلاعات رو به همراه داره و بالطبع همین امر میتونه انتقال اطلاعات مستند و مستدل رو با مشکل ایجاد کنه. فرد با شنیدن خبری سریع دچار واکنش میشه ولی این واکنش که شکل درستش تحقیق و کندو کاو زوایای مختلف یه ماجراست ، در هزاره سوم شکلش به داغش کن و به اشتراک بگذار تغییر پیدا کرده. قبلا ما جامعه هایی مفید به نام بلاگ داشتیم و داریم که شاید به خاطر مخاطب کمتر و کنکاش بیشتر نویسندگان بار محتوایی بیشتری داشت با ورود شبکه های اجتماعی روش انتقال اطلاعات از شبه مقالات و تحقیقات به سمت انتقال خبر رفت. ما فرد رو می بینیم که رشته اش مثلا x ولی میاد در مورد شیر مرغ تا جون آدمیزاد نظر میده و چون بازخورد رو به صورت لایک و بازنشر و کامنت و ... موارد دریافت میکنه به تدریج کانالیزه شده و خودشو نسبت به اون مسیر و مخاطب متعهد می دونه در حالی که اصلا مفهومی یا راهکاری یا تحلیلی منتقل نمیشه. در گذشته رانندگان تاکسی این نگرش رو داشتن و به نظرم اینکه دغدغه داشتی باشی نسبت به جامعه ات باارزشه ولی وقتی مشکل رو ندونی و روش منطقی رفتن به سمت راه حل رو ندونی ، اون تلاش صرفا شعاری و در جهت ارضای جنبه روانی خود فرده و اثری بر جامعه نداره. باید در مقابله با این افراد آستین هم رو بالا زد و با حفظ احترام با اونها مستدل بحث و انتقال اطلاعات کرد تا کم کم به سمت تفکری بدون پیش فرض های از پیش تعیین شده و قضاوت برن. نه واکنش های احساسی به مانند خودشون و نه اینکه خودمون رو عالم دهر بدونیم و از گفتگو بترسیم و خودمونو پشت تحقیق های رنگاوارنگ و جذاب ولی توخالی و بدون تاثیر بر این گروه های تاثیرگذار پنهان نکنیم. به وسط بیاییم و به جای موجه ساختن وجهه خود، از خودمون برای ساختن ذهن هایی پویا و منعطف هزینه کنیم. بهترین مسائل روز برای گفتگو یکی این ماجرای خرابکاری یا اتفاقات در ایران و در مقام مقایسه انفجار مراکز حساس در ایالات متحده بود . چرا اون انفجار در مراکز حساس ایالات متحده تاثیر کمتری نسبت به اتفاقات رخ داده در ایران داشت؟ چه چیزی باعث این امر شده بود؟ چطور میشه این امر رو کنترل کرد و براش راهکار پیدا کرد. مشکل رسانه ای کدومه و مشکلات اساسی ما که باعث برانگیخته شدن مخاطب میشن کدومه. مورد دوم مسئله قرارداد با چینه که به سان برجام دنیایی از مسائل، احتمالات و شرط و شروط هاست که میتونه خیلی جذاب در مورد گفتگو و تک تک ای المان هارو بدون غرق شدن در کلیشه ها بررسی کرد. این گوی و این میدان

اردوغان دیکتاتوری کثیف، حقیر و نژاد پرسته که علاوه بر نژادپرستی مفرط بر استفاده از گروه های تروریستی تکیه داره و این امر و همکاری های زیاد با اسرائیل رو به برادر کوچیکترش یعنی آذربایجان آموخته. هدف این دو حکومت دست یابی بر منابع عظیم انرژی، گردشگری، طبیعی و... در ارمنستان و استان های آذری زبان ایرانه و مرتب در این زمینه به دنبال فتنه انگیزی هستند. در جنگ اول قره باغ حتی از تروریست های چچنی کمک گرفته شد و البته نتیجه شکست فاحش آذربایجان و متحدینش بود، این بار نیز علی رغم تهدیدهای پوچ آذربایجان و اردوغان ره به جایی نمی برند و ان شالله شکست می خورند.

به نظرم دوستان در دولت تدبیر و امید قصد دارند اشتباهی که در برجام داشتند رو عینا با تکرار همون اشتباهات در این قرارداد بین ایران و چین جبران کنند. این قرارداد اگه شفاف و مفیده باید محمد جواد ظریف به مجلس بیاد و ازش دفاع و در کمیسیون های تخصصی بر روی بند بند اون کار کارشناسی انجام بدن. این قرارداد مسئله ای همگانیه و همه نمایندگان ملت از دولت تا نمایندگان مجلس و ... به این مسئله ورود کنند تا فردا تلخکامی اش برای ملت ایران بمونه و بشه قراردادی پایاپا و مفید بست و به سمتی نریم که از حول حلیم به دیگ بیفتیم.

آذربایجان به مانند ترکیه حرفی برای گفتن ندارند و میل به فرافکنی و این بازی های ناجوانمردانه دارند. امیدوارم در کشمکش طولانی قره باغ ارمنستان پیروز بشه تا آذربایجان و ترکیه نتیجه عمری خباثت، توطئه و تجزیه طلبی و تحریک مردمان ایران زمین رو ببیند و پاشونو از گلیم خودشون درازتر نکرده و نوچه اسرائیل نشن.

حالا اتفاق طبیعی ، بلای آسمانی یا بقول حسین علایی در اثر موشک های سرگردان ( در این مقوله خرابکاری و بمب گذاری یا حمله سایبری) هرچی بود خوب شد که در این شرایط بد ما لبخند رضایت بر لبان ترامپ ننشست و امیدوارم هرچقدر شرایط الان ما بده که علت قسمت اعظمی از اون همین دونالد ترامپه، حسابی ایشون هم در زحمت بیفته و این سلسله حوادث در ایالات متحده دنباله دار باشه و خواب راحتو ازش بگیره.

بدون جنگنده هایی برای حفظ آسمان همیشه دست برتر با آفند دشمن هست نه پدافند ما وتازه پدافند ما اون مجموعه کامل و بدون امکان رسوخ و سرکوب نیست.

وقتی حریفت نیروی هوای قدر اسرائیله، اعزام بهترین ساماه پدافندی بدون در نظر گرفتن دیگر مهره های دفاعی چندان عاقلانه به نظر نمیاد چون اگه در مقابله با اف 15 یا اف 35 اسرائیلی یا حتی پهپادهای دشمن دچار شکست یه طرفه بشه، کارنامه استفاده گسترده و حتی صادرات اون بسته میشه.

اگه قراردادی مستقل باشه و چینی ها خوب بهش عمل کنند در این شرایط عصای دست ما و گره گشای وضعیت فعلیه.

این مورد چیزی بجز قرارداد 25 ساله است؟

اتفاقامیل به شرق با چشمان بسته زیاد شده و دلیل این امر قاعده دشمن دشمن من، دوست من است، می باشد که از نظر بنده اشتباهه، چین و روسیه همون چین روسیه سوسیالیست 30 سال پیش اند و تغییر چندانی از نظر حکمرانی و تعاملشون با دنیا از جمله ما نکردند. مهم منافع ملی است که باید در نظر گرفته شود و مفاد قرارداد. امروز گفتگویی با احمد توکلی رو میخوندم که در سخنرانی ظریف در مجلس به این نکته اشاره کرده بود که ذکر شده تحریم ها لغو می شوند در حالی که عبارت درست در متن توافق تعلیق بود (Suspend ) که جناب ظریف شجاعانه این بی اطلاعی رو پذیرفت. به نظرم باید در این قراردادها بسیار با حوصله و با کار کارشناسی چه در زمینه بستن قرارداد و چه زیر ذره بین بردن طرفین قرارداد ( به خاطر سلامت قرارداد ) کار کرد و بسیار شفاف بندهای قرارداد رو به اطلاع عموم برسانند.