ویتو کورلئونه: دیگه هیچ وقت به کسی خارج از خانواده نگو که چی فکر می‌کنی ( پدر خوانده 1971 ، فرانسیس فورد کاپولا)

متاسفانه نبودن قانون کپی رایت در ممکلت ما سبب شده کلا به ایده های ناب و ارجینال بها ندیم. بخاطر هزینه نکردن معقول رو به کپی کاری یا تولید محتوای نه چندان درخور میکنیم و بعد با هزینه ای زیاد بهاشو می دیم. کی میخواهیم یاد بگیریم باید از شهید سلیمانی تندیس و مجسمه بسازیم نه این نقاشی های کپی با حداقل شباهت یا ساختن عروسک ها که الگو گرفته از چیزی است که متناسب با شان شهید نیست. باید شان شهید رو حفظ کرد . باید مفاهیم فاخر رو با ابزارهای تاثیرگذار و قوی همراه کرد مثل این تصویر

هنر آن است که بی‏ هیاهوهای سیاسی و خودنمایی های شیطانی برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند نه هوی‏، و این هنر مردان خداست. او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش بخیر. و اما، ما می‏ توانیم چنین هنری داشته باشیم؟ با خداست که دستمان را بگیرد و از ظلمات جهالت و نفسانیت برهاند. پ.ن: سخن از چمران شد و افسوس نبود شریعتی و امام موسی صدر دوباره به جان افتاد...

ما نمی تونیم از دشمنان انتظار داشته باشیم که خباثت و ددمنشی نشون ندن ولی می تونیم از دوستان انتظار داشته باشیم که پخته و آگاه رفتار کنند، و کار زیاد و تبلیغات مناسب با حداقل انتقال اطلاعات حساس رو داشته باشند. جمله ای در علم بهداشت حرفه ای هست که سالهاست کلیشه ای است ولی در این ایام می تونیم بهتر به مفهومش پی ببریم که " اول ایمنی بعد کار "

ما در اینجا با این مسئله که این جت چی هست روبرو نیستیم مشکل ما اینه که این جت چطور به نظر میاد. عکسی بود که خودتون آپلود کردید و از خودتون نقل قول کردم. عکس های زیادی هست که در اون هواپیما پرچ شده مثل همون تصویر یاک 130 ولی مثل این یاسین چهل تکه و مستعمل به نظر نمیاد. همین عکس برداری و کادر بندی حرفه ای، نورپردازی مناسب، رونمایی آبرومندانه با جتی شکیل و زیبا در محیطی لوکس و تمیز، ارائه بیشترین بار تبلیغاتی و کمترین بار اطلاعاتی خیلی موقع یک محصول رو به عرش می بره و دیگری رو به فرش. یکی منابع مالی جذب میکنه و براساس اون مشتریان ولو از جهان سوم جت رو توسعه میده و دیگری اسیر مشتی حواشی میشه.

معرفی بی کیفیت عکس برداری غیر حرفه ای شکیل و زیبا نبودن محصول معلومه شما حس انرژی بخش و عکسبرداری عالی از اون پروتایپ اف 35 رو ببینید و در مقابل یاسین:

این موارد تکرار همون فرمایشات قبلی شماست و با فرمایشات شما مخالفم اتفاقا قراره بر اساس پروتایپ، براساس رونمایی، براساس شرکت در نمایشگاه ها از ما خرید کنن. مگه راه دیگه ای هم هست؟ ما در زمینه رونمایی خیلی ایرادات داریم، ایراداتی که به چشم ما نمیاد و به نظر ما همگی منطقی و قابل توجیه ولی برای خریدار احتمالی اینطور نیست اون خریدار یه مشاور و بازار یاب و تحلیل کننده حرفه ای داره که مو به مو محصولو آنالیز میکنه و براساس اون به تصمیم می رسن. همین از بالا عکس چهارم کالا در اون تازه و سرحال بودن نسخه پیش نمونه اف 35 معلومه ولی در مورد یاسین اینطور نیست. سلیقه خوبی به کار گرفته نشده و دوستان هم این مورد رو گفتن مورد بدیهیه که ما از یاک 130 و اف 35 طراوت و تازگی رو می بینیم و از یاسین دلمردگی و بوی کهنگی . این از ضعف معرفی وو تبلیغات ماست. چرا این ترکیب چیزیه که انگار به گوش شما نخورده؟ در ماجرای میگ 29 اس از قطعات کهنه استفاده شده بود و صدای مشتریان احتمالی رو در آورد چرا خطور این مورد به ذهن اینقدر برای شما عجیبه؟ آیا بجز توجیه زیاد برای این مسئله رو می رسونه؟

انتقاد دریچه ایه به سوی پیشرفت . هر کسی باید نظرشو بده و از این گفتگوها استفاده وافری داشته باشیم و به جای زیر سوال همدیگه به منظور حرف های هم دقت کنیم. ما دیدیم که این بهار عربی / بیداری اسلامی که عاقبتش به این شورش ها و دو دستگی ها ختم شد در کشورهایی رخ داد که خودکامگی خیلی زیادی در حکام و مشکلات اجتماعی - اقتصادی خیلی زیاد در اون کشور وجود داشت. مجال اصلی رو خود بشار اسد از دست داد اونهم در انتخاباتی که با غرور 99% آرا رو به خودش اختصاص می داد. باید به دنبال این نکات رفت که چرا در کویت یا امارات خیزش همه گیری به وقوع نپیوست یا عمان. جواب یا اشتراک مردم در حکومته و یا بهره برداری نسبی از ثروت ملی و کم بودن تبعیض و فقر در اجتماع . این موارد رو امام خمینی به حافظ اسد هشدار داد و بشار اسد سالها وقت داشت که مشکلات حکومتیشو رفع کنه و اینقدر اصرار بر کنترل همه چیز نداشته باشه. به نظرم در لبنان منطق سید حسن نصراله که براساس آرای مترقی امام موسی صدر شکل گرفته و مبتنی بر تکثر گرایی موفق تره و نمیشه بگیم طرز رفتار نصرالله قومی قبیله ای و ایشون به مانند امام موسی صدر محبوبیتی ورای شیعیان دارند و کم کم سیاست گذاری و اثر گذاری خود رو پیش می برند. ولی در سوریه این شرایط وجود نبود و ما شاهد این هستیم که دومینو وار حوزه های تحت کنترل حکومت شاید در حد دوم سوم تا سه چهارم قلمروی سوریه سقوط کرد و چه خون و بهایی برای بازستانی قسمت اعظمش ریخته و داده نشد. به نظرم میشد پیشگیری کرد که همیشه پیشگیری بهتر از درمانه.

من برخلاف کوثر 1 که اون رو ارتقا می دیدم مثل باقی ارتقاها روی اف 5 و یا پروژه قاهر که بیش از حد بلندپروازانه است امکانات رو برای تولید یاسین مهیا می بینم. اگه نتونیم یه جنگنده آموزشی که تکنولوژی خیلی بالایی نمیخواد و بار چندانی هم نداره تولید کنیم که باید فکر اساسی برای خودمون بکنیم چون معلوم میشه دست ما خیلی خالیه. چیزی که من به دنبالشم اینه که رونمایی و تبلیغات ما اشتباهه؛ دوستمون سردار جنگل از سوخو 34 نام می بره. خب شما پیش نمونه اف 35 رو ببین و قطعاتشو. نمونه نشون میده تازه از تنور در اومده و مشغول آماده سازی نهاییه ولی این حس در مورد یاسین وجود داره ؟ به نظرم نه. این مورد در رونمایی اش هم وجود داشت . مشتری که قراره از ما هواپیما بخره که نمیتونه منتظر بحث های فنی و عمیق و پیچیده ما باشه تا حقانیتمون رو بهش ثابت کنیم. برای اون فرد که یاسین رو می بینه به نظرم ذهنیتی وجود داره که ما با جنگنده ای روبرو هستیم که بعد یه سال هنوز رنگ آمیزی درست و حسابی هم نداره و رونمایی درستی هم نداشته و حتی حسی که از دیدنش داریم حس دیدن یک جت تازه تولید شده نیست بلکه جتیه که از ترکیب قطعات جت های مختلفی سرهم بندی شده. یاک 130 به عنوان مثال حتی در پیش نمونه این القای حس منفی رو نداره:

ثابت شدن رو فرد دیگه ای باید انجام بده برادر گرامی، وظیفه بنده طرح مسئله است که رونمایی، رنگ آمیزی و حتی تبلیغات ما مشکل داره. طرح این مسئله هم برای حل اونه نه برای حسرت خوردن، بنابر ادعاهایی که وجود داره دیگه یه جنگنده آموزشی که می تونیم تولید کنیم

تمام مواردی که شما آوردید رنگ آمیزی خوبی داشتید به علاوه از قطعات خوبی استفاده شده بود، در برهان هم رنگ آمیزی خوب نیست و هم انگار از قطعاتی استفاده شده که 20-30 قبلش کار کردند، مجموع این عوامل باعث شده برهان به جای اینکه جتی مناسب برای آموزش نشون داده بشه جنگنده اوراقی به چشم بیاد که از لاشه دیگر جنگنده ها سرهم بندی شده و این ضعف در تبلیغات و رونمایی از محصولاتی است که زحمتی که برای تولید آن محصول می شود را بر باد می دهد و فرصت صادرات و ارزآوری از این طریق را مفت و مسلم از دست می دهیم.

این پیش نمونه منو به یاد خلقت فرانکنشتاین میندازه که خلقش براساس سرهم کردن قطعه های مختلف از بدن افراد مرده بود. در یاسین هم بخاطر بی سلیقگی در رنگ آمیزی کم شباهت با فرانکنشتاین نیست. باید با تلبیغات به سمت حساس سازی، جلب مخاطب و حتی جذب مشتری رفت ولی ما با انتظار این تصاویر و بد سلیقگی ها همون اندک فرصت هامونو از بین می بریم و بعدا کاسه چه کنم چه کنم به دست می گیریم که یاک 130 چرا اینقدر پر طرفداره و یاسین و امثالهم نه!

اگه قصد جدی در همکاری دارن میگ های 29 رو ارتقا بدن ( مثلا به میگ 29 اس ام تی ) و خدمت رسانی مناسب رو انجام بدن و یا فنسر ها. در مورد یاسین این بیشتر ضعف مارو می رسونه اگه واقعیت باشه

کلا بر اساس یک عکس نمیشه این گمانه زنی رو داشت چون در میان مردمان آذربایجان و یا کردستان افرادی که بور باشن رو کم ندیدم. در ثانی این هواپیما منبع اقتباسش اف 5 اه و تکنولوژی چندان پیشرفته ای در اون اعمال نشده که روس ها یا اوکراینی ها بخوان کمک کنند. مایی که ادعای ساخت هواپیمای نسل 5 داریم برای هیچ موردی دست به دامن روس یا اوکراین بشیم دیگه باید به حال خودمون افسوس بخوریم.

شما میگید منافع به نظرم من اشتباهه، لغو برده داری اقدامی ارزشمنده شما میگید براساس منافع بوده، کسی حرف از دفاع شما از یک جناح نزد. کجا در حد یک قدیس بالا بردم؟ لطفا اگر جایی گفتم ایشون قدیس هستند نقل قول کنید بنده گفتم : " ترامپ داره دستاوردهای روسای جمهور قبلش من جمله آبراهام لینکلن رو به باد میده و کم کم باعث دو دستگی و چند دستگی در ایالات متحده میشه. کسی هم نیست این ادبیاتشو کنترل کنه" بنده گفتم لغو برده داری یک دستاورد آبراهام لینکلن بوده که ترامپ با دفاع از فرماندهان جنوب اون رو به زیر سوال برده. کجای مطالب بنده حکایت از قدیس بودن لینکلن داشت و یا این ذهنیت شماست و بس؟ قرار نیست هر کسی کار خوبی کرد قدیس بشه و در مقابل قرار هم نیست اینقدر با ذهنیت ها بر کاری که مسلما ارزشمند و در تاریخ ماندگار بوده بتازیم که با خاک یکسان شه .

دید شما محترم و ارزشمنده ولی 180% درجه زاویه فکری داریم چون میل زیاد به کنکاش انگیزه و غرایز در گرفتن تصمیمات توسط افراد مشهور باعث ایجاد نوعی بدبینی می شود . ورای این انسان بخاطر افکار و اهدافش انسانه و چیزهایی بجز این موارد بیشتر جزئیات هستند تا شاکله تشکیل دهنده و پیش برنده انسان. خیلی جزئیات را پیچیده کنیم در مسائل و مباحث، گم می شویم بدون حصول و نتیجه ای. ما با پدیده ای به نام لغو برده داری هستیم که کشتن بی مورد غیر مجاز می شود، شکنجه، گرسنگی و بیخوابی و رنج چشاندن بی مورد، تحقیر و ... تحت لوای مالکیت و حق برده داشتن. همه این موارد لغو شد با هر انگیزه ای و این دستاوردی بزرگی نه تنها برای ایالات متحده بلکه بشریت بود. مورد بدیهی که کنار گذاشتن عادتی غیر انسانی و منحط که مربوط به دوران باستان هست بسیار پسندیده است و اینکه جمله ترامپ بسیار زشت می نمایاند که از مردانی به عنوان قهرمان یاد میکند که در دفاع از برده داری کوشیدند. حال منور دو دوست گرامی رو متوجه نمی شوم. مورد بدیهی است لغو برده داری کاری است ارزشمند یا نه؟ تحسین فرماندهان جنوب که در دفاع از برده داری جنگیدند و شکست خوردند درست است یا غلط؟

ذهنی که شما دارید خلاق نیست ذهنی پارانویید است که دغدغه کوفتن تمام قد دشمن را دارد. در ماجرای نجات یافتن بردگان هم همین امر مصداق دارد. شما رقابت را می بینید و بنده دغدغه های انسانی. هرچند ایرادی در این نمی بینم که هرکس زاویه و روایت خود را از ماجرایی داشته باشد. روایت شما هم روایت جالبی است و انسان را وادار به کنکاش می کند.

دیپورت کردن یه سری برده بی دفاع راحت تر بود یا انسانهایی با حقوق تقریبا برابر با سپید پوستان؟ کلی جنگ و کشمکش در جنگ داخلی ایالات متحده آمریکا برای دیپورت کردن در ظاهری زیبا؟ حس نمی کنید این لقمه رو دور سر چرخوندنه؟ دوم اینکه هرچیزی را باید در ظرف مکان و زمان سنجید. ابراهام لینکلن نسب به زمان خود ریس جهوری خوب بود و در مقام مقایسه دوران ایشان مصادف با پادشاهی منحوس و ننگین ناصرالدین شاه بود که خود را سایه خدا می نامید و اگر اشتباه کنم یکی از زنان دربار را که نسبت به ایشان تنها پرخاش کلامی داشت را زیر فیل انداخت! لغو برده برداری کجا که دستاوردی عظیمه و این تفکر منحط ناصرالدین شاه و مظفر الدین شاه و فتحعلی شاه و... کجا. به نظرم جالب نیست این اقدام ارزشمند را با این تفاسیر خراب کنیم. سوما اینکه خیلی سیاسیون برای اینکه با دستاوردشون که نسبت به زمانشون جلوتره مخالفت نشه نیت خودشو پنهان و تقیه میکنند تا طیف های افراطی مخالف یا حتی همسوشون دست از همراهی نکشند. عین رو در تاریخ مختار داشت چنانچه به زبان بر برتری عرب بر عجم اعتراف میکرد ولی در عمل بنابر مساوات بین این دو نژاد رفتار میکرد.

دستاوردهای آبراهام لینکلن: شکست کنفدراسیون جنوب و در نتیجه لغو برده داری و آزاد شدن 4 میلیون برده فکر کنم متوجه باشید وقتی ترامپ از فرماندهان جنوب به عنوان قهرمان یاد می کند دستاوردهایی مثل لغو برده داری و به رسمیت شناخته شدن حق طبیعی 4 میلیون انسان مظلوم را ( که نتیجه تلاش نیروهای شمال من جمله آبراهام لینکلن بود) ، به رسمیت نشناسد،. از همچین فردی که سیاهپوستان را برده و نه انسان می پندارد نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که همه انسان ها را به یک شکل دیده و دیدی جهان شمول و انسان گرایانه داشته باشد.

شهادت سردار چه ربطی به انتخابات 88 داره؟ دوست گرامی ممنون میشم پست بنده رو با دقت بخونید و براساس اون پاسختون رو بفرمایید چون برداشت شما مطلقا اشتباه بوده. عرایض بنده مربوط به سیاست داخلی است ولی برداشت شما انگار سیاست خارجی بوده. در مسائل داخلی هرچه تسامح و تساهل و تحمل آرا وجود داشته باشه بهتره. وقتی در انتخاباتی ناظر، مجری و کاندیدا همه از یک قماش هستند و عملا ناظر از کاندیدایی دفاع می کنه اون انتخابات دچار شبهه هست و این تنها نظر بنده نیست نظر قشر عظیمی از مردم بوده و هست. خیلی مبحث ساده ای هست و نیاز به پیچیدگی ندارد. در انتخاباتی طرف پیروز داریم، طرف شکست خورده، باید به طرف شکست خورده مجال اظهار نظر داد، فرصت اعتراض داد هیچ کدام از این موارد رخ نداد و وقتی گفتگویی وجود نداشته باشد، دیدگاه با سمت افراط کشیده می شود. در خیلی کشورها و در خیلی از مسائل کشورها واقعا حق اعتراض مسالمت آمیز وجود دارد ولی در کشور ما . فلان شخص در مسند قدرت باشد باید کسی لام تا کام حرفی نزند و اگر کسی از جبهه مقابل به قدرت برسد واویلا و از روز اول در کارش کارشکنی می کنند. وقتی افرادی بالاتر از نقد باشد یا کشور به سمت فساد عنان گسیخته می رود مانند ما یا جنگ داخلی مثل جهنم سوریه. فرمایش کردید که : داعش که محو شد ( در این ده سال حداقل سه بار تغییر موجودیت داد و توسط عامل سومی به نام آمریکا دوباره حیات پیدا کرد و ما هنوز با این مسئله درگیریم) توجهی نمی فرمایید به حرف بنده. بشار اسد در دو سال اول اعتراض و حتی در زمان اشغال رقه توجهی به داعش نداشت و بیشتر مشغول سرکوب ارتش آزاد و... بود. تازه بعد اشغال تدمر و بعضی موارد دیگر سرکوب داعش در سوریه در دستور کار قرار گرفت. به زعم بنده دلیل این امر یک کاسه ساختن مخالفان بشار اسد در لوای تروریست بود، وقتی خطر تروریست وجود داشته باشد، عملا 80 % مردمی که با بشار اسد مخالف هستند دیگر صدایی برای اعتراض و مشارکت در آینده سوریه ندارند و فقط باید کشمکش بشار اسد با داعش یا جبهه نصره یا تحریر شام را تماشا کنند یعنی پیروزی دیکتاتور قبلی و یا تروریست هایی فاقد انسانیت و بسیار بدتر از بشار اسد. ایران در این زمینه که در روی کار آمدن نظام بهتری در سوریه و یا اصلاح بشار اسد نقشی داشته باشد کاری نکرد. بشار اسد از جنبه ای تفاوتی با فرانکوی اسپانیای دهه 30 میلادی ندارد. ما ایرانیان با تمدن و فرهنگ دیرپای خودمی توانستیم نویدبخش شکل مترقتی از دموکراسی و حکومتی مبتنی بر تحمل آرا و افکار و آزادی باشیم و این امر را در خاورمیانه گسترش ببخشیم ولی در حال حاضر ستایشگر سرکوب مخالفین در داخل و تعمیم آن به کشورهای دیگر شده ایم. در اینکه خیلی از کشورهای استکباری خوی استعماری دارند و دخالت در کشورهای خاورمیانه فقط برای نیل آنها به چپاول است ( مثل ماجراهای اخیر عراق، لبنان یا سوریه ) و در اینکه خیلی مخالفین فقط عطش قدرت دارد و از تروریست بودن و اعمال جنایتکارانه ابائی ندارند شکی نیست ولی ورای اینها شکل فعلی حکومت ها در خاورمیانه من جمله سوریه و ایران شکل جالبی نیست و جالب نیست که مدافعین حفظ وضع موجود را که خیلی نقایص و مشکلات دارد را با چشمان بسته تبدیل کنیم به قهرمانان بی چون و چرا و بالاتر از نقد و تحلیل و...

حالا در سوریه همه چیز بطوری سیاه و نابود شده که همین بشار اسد فعلا برای جمع کردن اوضاع گزینه مناسبی ولی برای فردا سوریه چه؟ برای دخالت دادن همه مرام ها و قومیت ها در کیک مشارکت و قدرت چه؟ در سوریه طوری با مخالفین برخورد شد که گروه های کمتر خطرناک محو شدند و در مقابل داعش چندان آسیبی ندید تا به مسئله اصلی تبدیل شده و همین امر باعث بالا رفتن شانس ماندن بشار اسد شود ( این فاکتور موردی بجز تلاش های ایران و روسیه برای حفظ بشار اسد بود) ولی واقعا این سیاست درست است یعنی یک کاسه کردن مخالف و معاند و تروریست و این امر بسیار آسیب رساندن بود. بشار اسد در انتخاباتی شرکت میکرد بدون رقیب جدی و 99% آرا را هم به دست می آورد. این حالت مطلوب است؟ به نظرم نه. ما در سال 88 چیزی به دست نیاوردیم که سرلوحه آینده ما باشد بجز اینکه گره ای که با دست باز میشد را با دندان باز کردیم، میل به تعامل و گفتگو نداشتیم و همه را دشمن و خود فروخته و نفوذی و ... دیدیم و بشدت هزینه را برای ایران بالا بردیم در صورتی تساهل و تعامل می توانست این امر را که اگر دردناک بود به تدریج حل کند ولی راه حل ارائه شده پاک کردن مسئله بود و نه حل آن و این از جانب هر شخصی بوده باشد به نظر بنده اشتباست. هر نیرویی که به راس قدرت قدرت و مشارکت نزدیک می شود سالها برای پرورش و ایفای نقش او هزینه شده و ما به راحتی این نیروها را از قطار خدمت پیاده کردیم بدون اینکه بدانیم اول از همه ایران آسیب می بیند بخاطر کنار رفتن نیرو و ایده های مختلف. هنوز این وضعیت ایجاد دو قطبی برای حل مسائل وجود دارد و کلا خاورمیانه غرق این مسئله است ولی نباید اشتباهات را تکرار کرد. باید به سمت تحمل و تساهل رفت و از این نظر الگویی در خاورمیانه باشیم و فردا که کشوری به مشکل برخورد از ما برای حل مسال داخلی اش مشاوره فرهنگی - مدنی طلب کند نه مالی - تجهیزاتی - مستشاری.

کلا این وضعیت نتیجه تنها سیاست ظریف یا روحانی نیست. روحانی در حال اتمام دولت دوم خود است و هر رئیس دولتی و کابینه ای در پایان دولت دوم در کمترین میزان محبوبیت بسر می برد و نتیجتا هر فردی میل به حمله به سیاست های آن دارد. کسی از مزایای برجام حرفی نمی زند و یا اینکه گزینه جانشین برجام چه بود؟ قرار بر بحث واقعی باشد ما باید به سمت یافتن ریشه برویم. 32 سال است که جنگ به پایان رسیده و تا قبل از حاد شدن بحران هسته ای در دولت احمدی نژاد ما سالها وقت داشتیم در مسیر چین، کره، مالزی و... برویم ولی نرفتیم. با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی شود، ما هیچ چیزی در دستمان نداشتیم که بخواهیم بر مبنای آن امتیاز بگیریم. فشار زیادی روی ما وجود داشت و احمدی نژاد هم که سالها به طور شعاری میگفت که تحریم ها ورق پاره هاست اذعان به فشار ان کرد. ما چوب مسئله ای را خوردیم که سالها جلوی چشم ما بود ولی برای حلش کاری نکردیم درست به سان این بدهی خارجی فوتبال ما که تا به بن بست و تهدید شدید نرسیم پرداخت نمیکنیم. ما نیز مشکلات زیادی داریم . از اقتصاد که سالها وابسته به نفت بود و در این ده پانزده اخیر به نظر بده میزان فساد در اقتصاد ایران روندی پر شتاب داشته است. ما نه برنامه ریزی درستی برای این امر داشتیم و نه مجری خوبی بودیم. منحصر به یکی دولت یا رئیس جمهورم نیست. چه عمدی و چه سهوی از بعد از زمان جنگ ما به سمت داشتن اقتصاد پویا نرفتیم و این قدر خصوصی سازی را کانالیزه و با شبهه انجام دادیم که همین اقتصاد دولتی معیوب را رسما نابود کرد. ما در زمینه دیپلماسی هم سالهاست که درجا زدیم و در حد نام ایران نبودیم. در زمینه سیاسی هیچ وقت دچار وحدت داخلی نبودیم، با دو سه طیف سیاسی روبرو هستیم که کلا دغدغه مردم را ندارند یک طیف میلی به روشنفکری بعد از افراط زیاد در اول انقلاب دارد و طیفی ادعا و شعار اقای اسلام و دنیا را دارد در صورتی حتی از ایجاد اتحاد در جبهه خودشان یا رعایت اخلاق سیاسی و انتخاباتی ناتوان هستند. ایران سالها در فترت به سر برد و بحران هسته ای تلنگری بود برای اینکه به خود بیاییم و ببینید چقدر از دنیای مدرن عقبیم. در برجام و اعتماد سازی در سالهای قبل به نظرم ما خوی استکباری ایالات متحدینش را به جهانیان نشان دادیم و عدم وفای به عهد آنها ولی در عمل ترامپ با تکیه بر اقتصاد و دیپلماسی فشار خرد کننده ای را بر ما وارد کرد، ما شبیه دوران ملی شدن نفت هستیم، اراده ما و حقانیت ما ثابت شد ولی چوب سالها روزمرگی، تلاش نکردن و بی برنامه بودن را خوردیم و دشمن هم از این زاویه حسابی به ما تاخت. برای مذاکره یا کشمکش بعدی باید ما کلیشه های ذهنی اینکه چی بد یا خوب است را دور بریزیم و به دنبال این راه حل باشیم که چه باید کرد، چه اهرمی برای فشار در دست داشته باشیم؟ و این موارد نیاز به تغییرات گسترده در رویکرد و ذهنیات ما برای رسیدن به حرکتی پویا دارد چیزی که در این 32 سال بنده نشانه ای از آن را ندیدم.

مکانیسم ماشه یعنی ختم ظاهر برجام هرچند در باطن برجام رو مدتها قبل ترامپ تموم کرد. اقدام متقابل متوازن فقط و فقط خروج از ان پی تی هست تا دوباره برگردیم به منزل اول البته بعد خسارتی عظیم و غیر قابل تصور در طول این 15 سال.

ترامپ داره دستاوردهای روسای جمهور قبلش من جمله آبراهام لینکلن رو به باد میده و کم کم باعث دو دستگی و چند دستگی در ایالات متحده میشه. کسی هم نیست این ادبیاتشو کنترل کنه.

انگار دموکرات ها نمی خوان یه کاندیدای قدرشونو، پاسوز ترامپ کنن و مهره محافظه کار و نه چندان کارایی رو در مقابل ترامپ انتخاب کردند. تا چند ماه پیش نمیشد شانسی برای شکست ترامپ قائل باشیم ولی با بروز چند مشکل که ترامپ سبب سازش بود یه انتخاب خوب میتونه مشکل زیادی برای ترامپ ایجاد کنه. امیدوارم دموکرات ها از این سنتشون دست بردارن.