این صحبت زنده یاد سپهبد آذر برزین مصداق تمثیل فیل در تاریکی مولانا است و اینکه هر کسی دست روی قسمتی از قضیه می زاره و بقیه صورت مسئله رو پاک می کنه. اگه در گفتگوی با سپهبد آذربرزین یکی از بزرگان نیروی هوایی که سابقه کار با اف 14 رو داشت مثل جناب مهرگان فر یا جناب شهرام رستمی حضور داشت، بحث میتونست مفیدتر باشه که البته این امکان وجود نداشت. در باب مقایسه اف 14 یک رهگیر تمام عیار بود و اف 15 یک جنگنده برای کسب برتری هوایی. در ابتدای امر این خرید برای مقایسه با میگ های 25 اتحاد جماهیر شوروی بود ، در مقابله با شوروی وجود یک رهگیر تمام عیار واقعا حس میشد چون اف 4 نتونسته بود در مقابل میگ 25 کاری از پیش ببره. در زمان جنگ تام کت با ترکیب رادار قدرتمند و موشک مرگبار فینیکس به تنهایی در نقش یک مینی آواکس که وظیفه ی رهگیری و محافظت از آسمان ایران رو بر داشت، سربلند در اومد و مقایسه پیروزی تام کت در مقابل طیف وسیعی که از جنگنده ها از نسل های مختلف از میگ 21 تا حتی میگ 29 ( که البته احتمال پیروزی اف 14 مطرحه و قطعی نیست) و میراژ اف 1 موید این موضوعه ، نکته جالب این ماجرا این بود که گاهی به خاطر مشکل اقتصادی حتی در مصرف فینیکس هم صرفه جویی میشد و با یک قفل راداری هم ماموریت جنگنه عراقی کنسل و هم مهماتی از اف 14 خرج نمیشد و اف 14 حتی دستش این قدر باز نبود که با تعدادی مرگبار از فینیکس در مقابله با جنگنده های بعثی حاضر بشه. تا اینجای کار اف 15 به نظرم نمی تونست در جنگ به اندازه اف 14 موثر باشه، اگر چه اف 15 پتانسیل تهاجمی بالاتر و البته مانور پذیری و پیشرانه خیلی بهتری نسبت به اف 14 داشت ولی فاقد رادار قدرتمند اف 14 و یا توانایی استفاده از فینیکس بود و در مجموع در زمینه دفاعی و دفاع از آسمان ایران که بخصوص در سالهای آخر جنگ هم اهمیتش مشخص شد، در حد اف 14 نبود. ما در این ظرف زمانی با جنگنده هایی غالبا دارای یک تک وظیفه روبرو بودیم و هنوز زمان به سمت استفاده و اهمیت دادن به جنگنده های چند منظوره نرفته بود. وقتی ما در باغ اما و اگر رو باز کنیم خیلی گزینه های دیگه هم ممکنه در اون موقع کارایی خوبی در زمان جنگ می داشتند از جمله جنگنده تهاجمی قدرتمند اف 111 که میتونست اهرم عالی برای اعمال فشار بر حکومت وقت بعثی باشه ولی در سالهای بعد کارایی نداشته باشه . در این دوره نکته قابل عرض از بنده این بود که تام کت پازلی از یک نیروی هوایی قدرتمند بود و نه تموم اون. ترکیب اف 14 ، اف 15 و اف 16(ویا اف 20 و یا بعدتر که مطرح شد اف 18) در منطقه بی رقیب میشد ولی وقتی ما بمب افکن متوسط و سبک رو نداریم و تنها پازل این نقشه اف 14 میمونه کار کمی سخت میشه هرچند با همین محدودیت باز اف 14 مفید بود، اگر اف 14 رو برداریم و باز اف 15 رو در این نقش قرار بدیم همین نقائص البته به شکل دیگه ای بروز پیدا می کنه. حال از جنگ فاصله بگیریم و روی تکامل جنگنده ها تمرکز کنیم. اف 14 جنگنده ای بود که مشکل بزرگی در پیشرانه اش داشت که البته این مشکل حل شد. دغدغه های دیگه اف 14 جثه بزرگ این جنگنده بود که با میل به داشتن رادارگریزی و یا داشتن درجاتی از رادارگریزی و همچنین مانورپذیری که اف 14 از این حیث هم چندان قوی نبود، تکمیل میشد در صورتی اف 15 مانورپذیری عالی و پتانسیل بالایی برای ایفای نقش یک جنگنده تهاجمی داشت. اف 15 با گذر زمان روز به روز در حیطه تکامل قرار داده شد در صورتی هرچه قدرتمندتر کردن اف 14 بعد از ظهور جنگنده مهیب اف 14 دی متوقف شد که ای کاش ادامه پیدا می کرد و در صورت رفع نقص های اف 14 اونوقت میشد در مورد شرایط حال این دو جنگنده که انگار ملاک مقایسه ( نه شرایط دهه 70 میلادی) بحث کرد.

همیشه امکانات حرف آخر رو نمیزنه، انگیزه، غیرت و روش درست استفاده از امکانات هم تعیین کننده است. نمونه های مشابه وطنی که به ذهن می رسه: 1) جنگ های نامنظم در غرب کشور در دقاع مقدس به رهبری شهید چمران و از جمله حمله ایشون به یک کامیون و متعاقب اون درو کردن دسته عراقی و... 2) مقاومت جانانه گردان 144 به فرماندهی سرگرد فرض الله شاهین راد در جلوگیری از سقوط آبادان 3) حماسه سرباز رشید وطن حسنعلی ابراهیمی سعید به همراه سه همرزم خود که با لاوری خود مانع از سقوط شوش و اندیمشک و در نتیجه اهواز شدند.

از نظر راه های ارتباطی ما مشکل داریم وگرنه یمن نه مانند لبنان و سوریه زیر نظر اسرائیله و نه مانند عراق مردمی غالبا بی تفاوت داره. ایران و یمن دیگه چیز زیادی برای از دست دادن ندارن چون در یمن نبرد و تقابل ها آشکارا است و ایران هم که حسابی تحت فشاره. یمن میدانیه که ارزش ریسک داره و پیروزی در یمن شکست دومینو واردی رو در کوتاه مدت برای سعودی و متحدینش به همراه و در درازمدت این الگو رو میشه در سوریه و لبنان به کار برد در کارزاری دیگر.

یمن زمانی وارد جنگ با رژیم سعودی شد که دچار چند دستگی و کشمکش بین حوثی ها ، القاعده و طرفداران عبد ربه منصور هادی بود. هجوم چندین کشور و گسیل دلار سعودی به مزدوران چد کشور کار رو بر انصارالله سخت کرد ولی این جنگجویان با حداقل سلاح، با لنگی بر تن و البته با غیرت فراوان تونستند آزادگی رو معنی کنند. یمن در مقابل سعودی با این همه امکانات و مزدور و عقبه استعماران به هر نتیجه ای برسه پیروزه هرچند بعید به نظر می رسه هیچ بذل پول و مزدوری بتونه حریف این غیرت بشه. سقوط هواپیمای پاناویا تورنادو رژیم سعودی با حداقل امکانات ، لحظه ای لذت بخش بود که امیدوارم باز هم تکرار و تکرار بشه. خوبی این جنگ اینه که بعد از عقب نشینی امارات در صورت ختم قائله از سمت سعودی این بار یمن مجهزتر بشه و بتونه اراده شو به سعودی ها تحمیل کنه. یمن مثل ویتنام نیست که عربستان مثل ایالات متحده از خیر منافعش بگذره و ولش کنه، مرز طولانی با هم دارن و در صورت ماندگاری انصارالله لحظات کابوس اری ر انتظار خاندان سعودی است.

شهید سلیمانی و باراک اوباما

1) مگه کاربرد دیگه ای رو این جنگنده بجز کاربرد برای پشتیبانی نزدیک به عنوان یک جنگنده سبک میتوان گذاشت؟ با شکل فعلیش نه رهگیر کاراییه، نه بمب افکن و نه جنگنده برتری هوایی. همین پشتیبانی نزدیک با مسمی تره . اینکه مثلا سوخو 25 و ای 25 در کیفیت و کارایی بالایی هستند به کنار ولی برای کوثر 1 با این توانایی فعلا همین کاربرد به نظر میرسه (بجز موارد آموزشی و...) مگر اینکه این پروژه قدیمی رو ارتقا بدن یعنی چیزی در حد اف 18 2) از همه فاکتورها مهم تر مسئله روزمرگیه که نیروهای نظامی ما بهش دچار شدن و یه صنعت رو گرفتند و بقیه رو به امون خدا ول کردند. وقتی نیروی زمینی تجهیزاتش قدیمیه و وقتی نیروی هوایی بودجه قابل توجهی نداره هدف حفظ موجود میشه و نمشه انتظار ماورایی داشت 3) همین اف 5 مثل جی 11 میشه کپی بشه و چندان گره و گیرهای حقوقی اگه صادرات نشه فکر نکنم بعد تولیدش ایجاد بشه

اصل اون جنگنده چند منظوره با برد بلنده که یا خودمون طراحی کنیم یا بخریم. اف 5 با این شکل خیلی ضرورتی نداره. اگه قرار بر این بود باید اف 14 رو توسعه می دادیم که ندادیم. اف 5 اگه در نقش جنگنده چند منظوره ای مثل اف 18 باشه کارایی لازم رو در مقابل تهدیدات داره و نه حتی در فرم جنگنده خیلی خوبی مثل اف 20. به نظر می رسه همین پروژه اف 5 در قالب عنوان های مختلف تنها پروژه ای که نیروی هوایی عملا به سمتش رفته و همین پروژه هم نقش خاصی براش تعریف نمیشه الا جنگنده پشتیبانی نزدیک. وقتی از نظر رهگیر و بمب افکن و جنگنده برتری هوایی کمیتمون می لنگه چه جای زوم رو جنگنده پشتیبانی نزدیکه؟ کت رو ول کردیم کردیم چسبیدیم به دکمه اش. اگه قرار بر تغییری هست کوثر 1 و اف 14 رو واقعا بودجه مناسبی براش در نظر بگیریم تا یه تغییر عمده مثلا ظرف 10 سال احساس کنیم نه اینکه با انبوهی از جنگنده های 1-2 عدد ساخته شده یا تغییر یافته از اف 5 مواجه بشیم که فلان رئیس جمهور نزدیک 22 بهمن یا برای تبلیغ رونمایی می کنه. یه کار اساسی انجام بدن و اونوقت کلهم اجمعین بیان باهاش عکس یادگاری بگیرن!

قضیه اف 5 برای همون سالهای 1377 تا مثلا 1380 جالب بود یعنی ساخت یک جنگنده نسل سوم و کم کم بردن اون جنگنده به سمت ویژگی های یک جنگنده نسل چهار و سپس تغییرماهیت تدریجی این جنگنده از یک جنگنده پشتیبانی نزدیک به یک جنگنده چند منظوره تمام عیار مانند اف 18 است. امروز جزئیات جنگنده تغییر کرده ولی در کلیات ماهیت و برد جنگی و رسالت وجودی کوثر اف 1 تفاوت چندانی چه از نظر برد عملیاتی و میزان سلاح حمل شده و خیلی موارد اساسی دیگه با اف 5 نداره. پس چاره ای وجود نداره به موازات این پروژه که سالها در اون روند حرکتی ما کند بوده یک خرید عظیم کنیم که جایگزین اکثر جنگنده های فرسوده ما( بجز اف 14، میگ 20، سوخو24 و میراژ اف 1) باشه و نیروی هوایی رو از این اغتشاش و چند دسته ای و بی نظمی و کارایی پایین عملیاتی نجات ببخشیم و عنصری که همه این ویژگی هارو داره سوخو 30 (حالا در ترکیب با سوخو 35 باشه که چه بهتر). سوخو 30 یک جنگنده چند منظوره بالا با برد و توانایی میزان بالایی از سلاح، امکان ارتقای بالا، چند ده سال تجربه ارتقا و کارنامه عملیاتی خوبه. بین این گزینه ها سوخو 30 گزینه خوبیه البته بشرطی همین جنگنده رو که به خیلی کشورها فروخته شده رو به ما بفروشن!

یه نکته آزاردهنده که این روزها واقعا روی اعصابه، اختصاص دادن زمان زیادی از زمان پخش برنامه های تلویزیونی به سردار سلیمانی است. امروز که مهمون بودم و شبکه پویا رو نشون می داد از صبح یک خط در میون در مورد سردار سلیمانی برنامه نشون می داد: صحبت در مورد شهید سلیمانی ، نظر بچه 10 ساله و بچه 5 ساله در مورد شهید سلیمانی، فلان آواز و آهنگ در مورد شهید سلیمانی، دعا خوندن شهید سلیمانی، نشون دادن عکس از شهید سلیمانی. متاسفانه چیزی که در این سالها این تلویزیون به اصطلاح ملی دیده میشه کشف یک پتانسیل یا اثر جالب و تکیه و تکرار زیاد اون پدیده است به طوریکه اون پدیده به ضد خودش تبدیل میشه و یا مردم دچار دلزدگی از اون میشن. نمونه سینمایی اش فیلم سینمایی روز واقعه و سریال مختارنامه بود که از فرط تکرار مردم رو دچار دلزدگی کردن و دیگه توجهی به این آثار ارزشمند نمیشد. در مورد شهید سلیمانی فقط ظاهری از شهید سلیمانی نشون داده میشه از اظهار نظرهای کلی، گریه، ابراز احساسات، تاکید بر چهره ایشون و.... وسط این غوغای شکل گرفته اون چیزی که فراموش شده مسیری که باعث تبدیل قاسم سلیمانی به فرد موثر و موفق شد. قدر زر زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری. جای چند اثر تحلیلی که زندگی، تنگنا و بزنگاه ها و نکات کلیدی که باعث شکل گیری قاسم سلیمانی به شکل شخصیت کنونی شد با پرهیز از کلیشه های رایج و تبلیغاتی خالیه و متاسفانه من تلاشی برای این امر و استفاده از این پتانسیل برای ساختن این مسیر برای اینکه اینکه در آینده چندین قاسم سلیمانی داشته باشیم ندیدم. بعد از شهید علی صیاد شیرازی من بین نیروهای نظامی اعم از ارتشی و سپاه فرد با این میزان از کاریزما و محبوبیت رو بین اقشار مختلف ندیدم. باید با شفافیت و دقت بالایی عناصری که باعث تفاوت قاسم سلیمانی با دیگر فرماندهان نظامی ( که البته اونها هم میتونن به جای خود کارا و خوب باشن) رو شناسایی به نسل بعدی معرفی کنیم. به نظرم بنده بجز مسائل تبلیغاتی و تکیه بر ظواهر زندگی شهدایی مثل صیاد، کاظمی، همت، باکری ، ستاری، خلعتبری، خرازی، باقری به اون کنه وجودی این قهرمانان پی نبرده و به درستی از اونها استفاده های وافر و سازنده ای نداشتیم. هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من این روزه و در گذشته سخن زیادی از این شهدا بوده ولی واقعا معرفی درست و حسابی از این شهدا نداشتیم، امیدوارم حداقل در مورد شهید قاسم سلیمانی این نقیصه وجود نداشته باشه و به جای کمیت و تبدیل یه جریان سازنده به مفهومی تکراری به سمت تولید آثار زندگینامه مفید و با کیفیت بپردازیم. 4 تا اثر شاخص و بارزش بسازیم بهتر از این کوه برنامه هایی که هیچ داشته ای ندارن و بیشتر منفعت خودشونو در نظر دارن.

البته در تاپیک جی 10 همین عرایض رو گفتم ولی به خاطر دوست گرامی Navard دوباره مرورش میکنم: 1) سابقه بد از همکاری با چین: ما در مورد چنگدو جی 7 یک بار تجربه همکاری مصیبت باری رو داشتیم یعنی جنگنده ای رو خریدیم که کاربرد خاصی برای ما نداشت، نه به روز بود، نه امکان ارتقای خاصی داشت ، نه رهگیر قدری بود و نه بمب افکن پر قدرتی. فقط دور ریز پول 2) جنگنده های چینی در مقابل جنگنده های روسی از نظر رزومه عملیاتی فعلا حرف خاصی برای گفتن ندارند. روی کاغذ میشه این ادعارو کرد که فلان جنگنده چینی از اف 22 هم برتره ولی تا کارنامه عملیاتی نداشته باشن و در عمل امتحان نشن مثل هندونه در بسته اند چه جی 31 و جی 20 و چه جی 10. 3) جی 10 جنگنده چندان به روزی نیست و مقابل سوخو 35، رافال، تایفون، اف 35 حرف خاصی برای گفتن نداره. جنگنده ای که همین الان چندان در حد رقبای خارجی که دور تادور ایرانو گرفتند نیست 10 سال اینده چه وضعیتی می خواد داشته باشه؟ 4) نیروی هوایی ایران سالها با جنگنده هایی با دو پیشرانه کار کرده حال شیفت به سمت جنگنده ای تک پیشرانه چندان منطقی نیست. 5) اگر روسیه در ارائه سرویس و تعمیر و نگه داری بعد از فروش بخیل و خسیسه ولی چین از نظر پیشرانه و بعضی آپشن های مورد نیاز در حدی نیست که بشه روش حساب کرد. در صورتی روسیه با اندکی سیاست هم تجربه خوبی داره و هم در صورت بی وفایی روسیه محصولی مثل سوخو 30 رو انواع کشورها دارن و با کمی رایزنی میشه در مورد قطعات یا تعمیرشون از کمک اون کشورها بهره گرفت.

میگ 35 یا ICBM یا 120 فروند کوثر مسئله این است: worior : سوال؛ اگر دو انتخاب داشته باشیم، 60 فروند میگ 35 و 180 فروند ICBM کدوم رو انتخاب می کنید؟ ST4LKER: icbm SardarJangal : بستگی داره کلاهک icbm ها چی باشه. ST4LKER: مشخصا بازدارندگی که ۱۸۰ تا قاره پیما ایجاد میکنن خیلی بیشتر از ۶۰ تا میگ ۳۵ هست البته من منکر اهمیت نیروی هوایی نیستم worior بازدارندگی کلان میتونند ایجاد کنند اما اعمال قدرت نه، مثلا نمی تونیم سوریه رو جمع کنیم، یا اینکه اگر مسئله کوچک مثل تروریسم و ... پیش بیاد نمی تونیم ICBM شلیک کنیم. GAHERRRR : میگ 31، 50 تا با ۱۰ تا قاره پیما woriorا: ترکیبی نمیشه، حدس من این هست که مجدد نتونیم جنگنده بخریم و مجبور شیم روی برنامه موشکی متمرکز بشیم،... ST4LKER: هر کدوم در شرایط خاصی میتونن گره گشا باشن در نبرد گسترده اگر ما به ازای از دست دادن یک میگ۳۵ پنج فروند جنگنده ی دشمن رو سرنگون کنیم باز طولی نمی کشه که برتری هوایی رو از دست می دیم ولی مثلا اگر از هر ۵ موشک یکیش به خاک طرف مقابل برسه اوضاع فرق می کنه. GAHERRRR: خب پس جنگنده بخریم حد اقل میشه با ادامه برنامه فضایی قاره پیما رو داخل ساخت worior:منم همین نظر رو دارم، حالا اگر بخواهیم جنگنده بخریم، بجای 60 فروند میگ 35 و 120 فروند کوثر!! کدوم رو انتخاب می کنید. GAHERRRR: چرا حالا میگ ۳۵ خانواده سوخو هم هستن worior: روسها به ایران به دلایلی نمیفروشند و ایران هم به دلایلی نمی خره، مهمترین خوابیده بودن خط تولید میگ و وجود اموزش ها و تجربه های میگ در ایران هست. ST4LKER: نمیشه کنار ۶۰ تا میگ ۳۵ یه ده تا هم میگ ۳۱ بخریم دلیل خاصی نداره فقط من علاقه ی زیادی به میگ ۳۱ دارم Yavantgarde: موتور بخریم (فناوریشو ، به ویژه فناوری های پایه‌شو) یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کنیم برای دزدیدن و‌ توسعه فناوری موتورهای مختلف مورد نیاز ما در رده هوایی.. یه سرمایه گذاری خوب و مفید GAHERRRR: میگ ۳۱ چی ؟؟ worior: میگ 31 منجلاب هزینه است و بعیده روسها به ما بفروشند مگر اینکه عذر میخوام متسعمره اشون باشیم... ST4LKER: ده تا میگ ۳۱ با ۱۸۰ تا کینژال ST4LKER: قشنگ از اقیانوس هند گرفته تا مدیترانه و دریای سرخ هر چی ناو هست میکشیم به سیخ HAMAD2012: مسئله سر توان استفاده از این آپشن ها ست. worior: برای یه جنگنده اصل اینه که در طول دوره عملیاتیش که هیچ وقت ممکنه وارد هیچ جنگ واقعی نشه، کمتر خراب بشه، جنگنده رو میخریم 60 میلیون دلار، ولی وقتی خراب شد روسها 2 سال وقت برای تامین قطعات طلب میکنند! هندی و چینی ها تجربه بسیار بدی از روسها در دریافت قطعات موتور دارن! ظاهرا وقتی موتور خرابی ساده پیدا میکنه روسها تعمیر نمیکنند و موتور جدید میدن و همین کار هم مدت بسیار زیادی طول میکشه!. هدفشون هم این هست که کسی دست تو موتور نبره و با فناوریشون آشنایی پیدا نکنه، مورد دیگه سر میگ 29 این بود که روی کابلها و اتصالات تجهیزات کد گذاری نمیکردند و .. eshqali: هر کدوم از این سناریوها هزینه کلان می خواد ST4LKER: سوخو ۳۰ رو چون کشورای زیادی دارنش شاید بشه تو تامین قطعات در مواقعی که حمایت روسها قطع بشه روشون حساب کرد worior: شما صبح به احتمال اینکه شب موقع برگشتن به خونه هوا سرده اورکت باخود میبری ولی نمیپوشی!، سرما یه تهدید احتمالی برای سلامتی شماست نه یک مسئله عقیدتی و فلسفی. اصل داستان اینه که کسی جایی که ناامنی باشه و یا تو نوبت اشغال توسط غرب باشه سرمایه گذاری که هیچ زندگی هم نمیکنه!، بنابراین لازمه برای بمباران وسیع اروپا و آمریکا و هر کی چنین برنامه ای داشته باشه تجهیزات لازم را فراهم کنیم، و اگرنکنیم مسلمانییتمون! ایرانیتمون!! بماند، عاقل بودنمون هم زیر سوال هست Yavantgardeا: کلا جنگنده‌های روسی زمان رسیدن به تعمیراتیشون کوتاهه... همین سوخو 30 پدر بلاروس رو درآورده از بس هزینه جانبیش زیاده، درحالیکه اف۱۶ نصف این هزینه تحمیل نمیکنه... بهرحال غرب در صنعت هوانوردی بسیار جلوتر از بقیه‌س GAHERRRR: تا میگ ۳۵ با ۴۰ تا میگ ۲۹ و خط تولید آر ۷۷ درسته ما وضعمون خرابه اما چین هم هست worior: چین به خاطر مشکل با موتورهای روسی خودش رفت سراغ توسعه موتورهای جدید، اما ظاهرا توانش اونقدری بالا نیست که بتونه صادرات داشته باشه. فکر کن وارد درگیری با ائتلاف شدی و هواپیما موقع برگشت ارابه فرودش میشکنه و روسها پول جنگنده رو بابت ارابه فرود طلب کنن! GAHERRRR: میگ ۳۵ تعمیراتش برامون راحت تره اما باید با تسلیحات بومی قابلیت هماهنگی داشته باشه که بیشتر برای آمریکاییا توسعه دادیم HAMAD2012: دقیقا بهمین دلیل میگم که اعتبار خود رو با تهدید کردن های که با توجه با شرایط امکان عملی کردن ندارد از دست ندیم woriorا: اون تهدیدات بیخود هم همچین بیخود نیست روی یه سری دریافت های اطلاعاتی گفته میشه و کدبندی شده است. Navard: میگ۳۵ رو بلد نکنید یک بنده خدایی میاد میخونه مارو بیچاره میکنه. میگ ۳۵ پر از ایراد. نه یک جنگنده مناسب برای نیروی هوایی ایران. ما به یک جنگنده با یک رادار بزرگ و مخزن سوخت بزرگ و در نتیجه برد بسیار زیاد هستیم. مثل نسل فلانکر. کشور ها بی علت این انتخاب رو نکردن. شما گول یک رادار ارایه فازی فعال میگ ۳۵ نخورید. اونو سوخو۳۰ هم میتونه داشته باشه. aminf14: میگ 35 برای امروز خوبه نه فردا، ICBM هم به نوعی سلاحی یکبار مصرفه در حالی که سوخو 30 اینطور نیست، هم برد خوبی داره هم با طیف گسترده ای از سلاح ها مچ میشه، قیمت خوبی داره و ظرفیت بالایی برای توسعه. GAHERRRR: الان اونا هرچی بفروشن ما میخریم منم سوخو ۳۰ و ۳۴ رو گفتم که گفتن بنا به دلیلی نمیفروشن arminheidari: اگر قرار است هواپیمایی بخریم اول نگاه کنیم کدام هواپیما بدرد می خورد، الان تو آسمان ما جنگنده ای مثل میگ 31 شدیدا نیاز هست که بتونه هم بار و فشار کاری رو از روی اف 14 ها بردارد، نزدیک به 80 فروند نیاز هست، بعد از اون جنگنده ای نیاز هست که بتونه ستون فقرات ما یعنی اف 4 ها رو کاور کنه، چیزی شبیه سوخو 27 یا سوخو 30 (البته به شرط تولید در داخل یا حداقل امتیاز ساخت موتور ) الان ما به شدت به جنگنده ای ساخت داخل که بتونه شبیه میگ 25 نقش آفرینی کنه نیاز داریم، بویژه که بتونیم رادار و موشکی شبیه اف 14 روش نصب کنیم، اون وقت میشه قاتل آواکس.

اظهار نظرها موجوده و این بحث نیازی به پیچش زیاد نداره. به یاد بیاوریم: دونالد ترامپ که ساعت‌ها پس از انجام حمله موشکی ایران به پایگاه‌های آمریکا در عین الاسد واکنشی از خود نشان داده بود در سخنرانی بامداد جمعه خود بار دیگر درباره این حمله گفت: «ایرانی‌ها با 16 موشک ما را هدف قرار دادند ولی یک نفر هم کشته و زخمی نشده است من با آنکه آماده پاسخ بودم، کاری نکردم.» حال از سه حالت خارج نیست: 1) یا ترامپ یه چیزی صرفا پرونده بدون مشورت با کسی و احاطه ای بر علم پزشکی نداره 2) یا مشاوره ای که به این فرد داده شده اشتباه بوده 3) یا مثل آب خوردن دروغ میگه که گزینه سوم محتمل تره چون ایشون مثل بقیه دروغ گویان در هر کشوری بعدا که آماری یا حقیقتی رو شد به دنبال توجیه و ماست مالی و ... است. البته به نظرم این تهاجم یک سیلی بود نه انتقام و باید عین الاسد با خاک یکسان میشد ولی در این ماجرا کسی که حرفش اشتباه دراومد ترامپ بود.

ارتش سوریه در موضع قدرت قرار گرفته و امیدوارم به هیچ وجه زیر بار آتش بس نره تا دندان فتنه رو بکنه. تمام مهره چینی ها انجام شده و اردوغان هیچ غلطی نخواهد کرد بشرطی روسیه در این بزنگاه پشت متحدینش خالی نکنه. اگه روسیه آسمان رو به حریف واگذار نکنه، ترکیه بر روی زمین حرفی برای گفتن نداره

با توجه به ناتوانی عربستان و ترکیه در ایجاد جریانی کارا و جایگزین در کشورهایی که قصد دخالت در آنها دارند و در نهایت ایجاد هژمونی در خورمیانه، رویکرد این دو کشور مبتنی بر ایجاد آشوب ( chaos) و به چالش کشیدن نظم موجود از طریق نیروهای هم پیمان و یا مزدور است. تجربه عربستان در یمن و ترکیه و نیروهای هم پیمان اخوان المسلمینی اش در اغلب کشورهای خاورمیانه و جریان بهار عربی موید این رویکرد عقیم بوده و نتیجه ای جز قتل عام مردم و از دست رفتن سرمایه و تحت بازی قرار گرفتن توسط اراده های بزرگتر ندارد.

در باور عده ای هدف وسیله رو توجیه کرده و برای نیل آن دست به پنهانکاری، دروغ، مصلحت اندیشی و... می زدند. این اندیشه ها از جانب هر فردی که باشد، محکوم است. راه یکی است و آن راه راستی است. چون حقیقت دیر و یا زود خود را نشان خواهد داد و ما می توانیم انتخاب کنیم که با حقیقت همسو باشیم و یا ضد آن. راه سومی وجود ندارد

در قضیه عین الاسد ما با سه مورد مواجهیم: اول مرگ که فعلا از سمت ما مستندی ارائه نشده و ایالات متحده ادعا داره مرگی در اردوگاه اونها رخ نداده. دوم استرس روحی ایجاد شده بعد حادثه و تداعی اون با شرایط مشابه( استرس، نور، سر و صدا ، گرما، سرما و...) چیزی که در روان شناسی بهش PTSD میگن. فرد مجبوره یا با مشاوره کم کم این مشکلو حل کنه و یا با دارو درمانی زیر نظر پزشک متخصص. بعضی سایت های داخلی وقتی اسم ضربه مغزی خفیف آورده شد به سراغ همین کلیدواژه رفتند که عمدتا بعد روحی فرد نظامی آمریکایی رو پوشش میده اما این همه ماجرا نیست. در پی تی اس دی فرد ممکنه دچار هراس از تداعی شرایطی بشه که به اون تروما وارد شده و این زندگی اجتماعی و همچنین کاری فرد رو میتونه به خطر اندازه و چندین ساعت کاری رو از دست بده و در ساعت های بسیار بیشتری کاری رو ارائه بده که فاقد کیفیت سابق است. در وهله بعد جسمی هم وجود داره و ضربه مغزی مثلا خفیف می تونه چند حالتو در پیش داشته باشه: فرد تحت درمان باشه و ضایعه کلا درمان بشه بدون پیامدهای بعدی فرد تحت درمان باشه و ضایعه درمان بشه همراه با ایجاد پیامدهای تروما در زندگی فرد و همچنین عود مجدد که میتونه عوارض بدی رو در پی داشته باشه مثمر ثمر نبودن درمان و بدتر شدن علائم ضربه مغزی که می تونه منجر به معلولیت های جسمی و ذهنی و یا مرگ بشه شناخته نشدن ضایعات در غربالگری پزشکی که این امر می تونه بعدا دردسر ساز بشه و طیف وسیعی از عوارض جسمی و ذهنی رو در پی داشته باشه و مرگ. اینکه افرادی برای ماست مالی سریعا از کلیدواژه ضربه مغزی خفیف استفاده کنند به نظر من اشتباهه چون مغز و جایگاهی که در بدن از نظر عملکرد و احساس فرد داره با دیگر ارگان ها فرق داره. مغز با توجه به جایگاهش حساسه و وقوع موارد مثل پارگی عروق یا مویرگ و عوارضش که در اندام های دیگه میتونه با سرعت بالایی کنترل بشه در مغز پیچیدگی های خاص خودشو داره و بعدا ممکنه همین ضربه مغزی خفیف منجر به ایجاد لخته های وسیع، خونریزی مغزی، سکته مغزی، خودکشی و وقوع حوادثی در اثر مشکل مغزی بشه. این حداقل 109 مورد+ افرادی که هنگام ر هنگام حادثه در عین الاسد بودن رو باید تا سالهای آینده ارتش ایالات متحده باید پایش های حین خدمت کنه تا میزان دقیق تلفات مشخص بشه..

چیزی که فاجعه باره اینه که ترکیه، عربستان و حتی ما در سوریه تز یا رویه ای برای ارائه نداریم. دنیای ما بر پایه نفی دیگر ایدئولوژی ها بنا شده. تنها تفاوت میزان رفاهه که میل به غرب یا تقابل با غرب میتونه در اون تاثیر داشته باشه، غرب با زیرکی سعی میکنه متحدینشو پیشرفته نشون بده و دشمنانشو بنیاد گرا و داغون و منحط. همین اسد از اول دیکتاتور بود همچنانکه پدرش بود ولی تا زمانی که با امریکا کجدار و مریز رفتار میکرد کاری به کارش نداشتن ولی زمانی که راهشو تا حدودی جدا کرد این بساط آغاز شد. اینکه ترکیه یا عربستان یه سری آپشن ها یا راه های توسعه در اختیارشون قرار داده میشه بای پیش خودشون فکر کنن چه چیزی به غرب ارائه دادن و چقدر پادوی اونا شدن( هرچند منکر این نیستم ما چه به طور غیر مستقیم و چه از طریق للو شدن خودمون هم عامل غرب برای چاپیدن شیوخ عرب شدیم). وقتی پرده ها کنار بره و بدونن پشت این پرده هیچی نیست و بجز چند بازیچه چیزی نبودن شاید از دشمنی در خاورمیانه دست بردارن هرچد با همین رویه هم 100 سال از جهان مدرن عقبیم.

اون توسعه ای هم که بخواد از طریق فعالیت حول محور چهار راه آتاتورک باشه به درد خود ترکیه میخوره! ولی در کل ترکیه نماد یه حکومت ناسیونالیستی افراطی ما نماد یه حکومت خود باخته و بیگانه پرست. اونها از اونور افتادن و ما از اینور. ولی در باب سوریه حال درستی و غلطی رویه ما به کنار ولی حداقل تکلیف ما مشخصه ولی ترکیه نه و اگه تروریست های تحت حمایتش شکست بخورن در داخل اردوغان با مشکلات زیادی همراه میشه.

پیشاپیش افکار عمومی رو باختیم، وقتی در کشور خودمون اغلب نسبت به این رویه ماست مالیزاسیون و ان شالله گربه است اعتراض دارند نتیجه مشخصه، اون زمانی که صدا و سیما میره بین مردم و ازشون مصاحبه می گیره که مواقع بحرانی این مسائل پیش میاد و اونام که معلوم نیست از بین چند ده نفر گلچین شدند میگن پیش میاد باید منتظر این وضع بود. عاقبت دوری از تخصص گرایی، لزوم بازآموزی های مستمر و آمادگی کامل و هماهنگی بین دستگاه ها همینه. اینقدر مورد داخلی پیش اومد و انداختیم گردن خطای فنی خلبان مرحوم و آب و مه و خورشید و فلک تا این بار فرصت جستن نبود و حسابی گیر افتادیم. بقول شاعر لطف حق با تو مداراها کند، چون که از حد گذشت، رسوا کند. جون یه عده انسان بی گناه که فدا شد هیچ فعلا باید 1.5 میلیارد پیشکش کانادا کنیم و باید دید فی اوکراین چقدره. البته ما که مثل جناب آقوی همساده در قضیه 11 سپتامبر نه سر پیاز بودیم و نه پیاز این بلا سرمون اومد خدا به قضیه جاری رحم کنه.این بار هم کتک رو خوردیم، هم پیاز رو و هم پول رو دادیم!

دلیل اینه نیروی هوایی در اولویت نیست متاسفانه، باید به سمت جنگنده بومی رفت . البته قبلش باید یک یا چند نوع جنگنده چند منظوره و یا رهگیر قدرتمند با هر سیستمی که میشه خریداری کرد تا زمان برای رفتن به سمت جنگنده بومی رو داشته باشیم تا موقع جنگ از این ناحیه آسیب نبینیم

هیچ توجیهی برای پنهانکاری پدافند وجود نداره، باید از اول حادثه رو توضیح می دادند، برای خانواده های قربانیان ارزش قائل می شدند و بعد دنبال علت می رفتند. 3 روز علت وقوع و هسته اصلی ماجرا که واکنش پدافند بوده پنهان ماند. پدافند از چه سازمانی دستور می گیره. چرا صدا و سیما بجای کشف حقیقت دنبال ماست مالی بود. اون سازمان 3 روز پنهانکاری کرد و با بازی رسانه ای در داخل اجازه هر گمانه زنی و حقیقت یابی رو گرفت و تا نهیبی بهشون زده نشد از پنهانکاری کوتاه نیومدن. این امر باعث از دست رفتن اعتماد بسیاری از مردم در داخل و محکوم شدن شدید ما در سطح بین المللی شد. خدا می دونه اگه این پرواز بین المللی نبود نتیجه این بررسی ها و توجیه تراشی ها و پنهانکاری ها تا کی طول می کشید. شاید تا ابد پا نوشت: در مورد دولت، دولت نمیتونه یه تنه و بدون هماهنگی با کلیت ساختار در مورد اقدامی که جنبه امنیتی داره اونم در اون موقع حساس اظهار نظر کنه ولی از دو حالت خارج نیست: یا دولت میدونسته و نگفته که کارش 100 % اشتباه بوده یا نمیدونسته که دیگه بدتر ....

تمام این ماجرا از سکوت پدافند سرچشمه گرفت، اگه از اول بجای پنهانکاری و سکوت حقیقت رو می گفتند و در کنارش به بررسی تئوری های ممکن در مورد چرایی شلیک می پرداختند نتیجه این نمیشد که حاصل شد.

نگاهی اجمالی به معامله قرن منبع: روزنامه خراسان

ایالات متحده بعد از حمله ایران به عین الاسد گرفتار سقوط های متعدد هواپیما شده که انگار همگی نقص فنی بوده و سرنشین ها هم کشته شدند! جالبه که این همه هواپیمای نظامی ایالات متحده باید بعد از موشک باران عین الاسد اونهم در خاورمیانه رخ بدن.

این شهروند عربی که فرمایش می کنید رو کسی بهش معتقد نیست . اونها سردمدارن، مسئولیت و قدرت و اختیار دارن و می تونن تاثیر گذار باشن و بخاطر همین این اشتباهشون باعث اشتباه بنیادین و خفت ملتشون میشه. اگه فاسد و ترسو و پست نباشن که همچین تسلیم شدنی رو قبول نمی کنند. شاید بجنگند هم نتیجه همین باشه ولی تسلیم اونم مقابل اسرائیل از مرگ بدتره.