سامانه تور هم مثل یه تیغ جراحی میمونه و ابزاری خنثی است. اگه این تیغ در دستان جراحی حاذق باشه میتونه جونی رو حفظ کنه و اگه دست یه لات آسمان جل باشه میتونه زندگیو به فنا بده. یه ابزار با کاربر مسلط و تاکتیک درست در ترکیب با دیگر ملزومات و تجهیزات میتونه کارایی خودشو نشون بده وگرنه با قویترین ابزار ممکن هم اگه کاربر ناشی باشه نتیجه همینی هست که مشاهده میشه.

وقتی که حقیقت ما را رنجیده خاطر می کند پشت سر هم دروغ می گوئیم تا وقتی که دیگر در خاطر ما نمی ماند که دروغی وجود دارد ولی دروغ از میان نمی رود هر دروغی که می گوئیم ، دینی به حقیقت پیدا می کنیم و دیر و یا زود این قرض را باید پس داد ( برگرفته از مینی سریال چرنوبیل -2019)

بهترین دفاع حمله است. با دوستی موافقم که در این حدود می گفت که از روز اول بهتر بود که خودمون موج رو بوجود می آوردیم و بر اون سوار می شدیم تا وایسیم که طرف مقابل این موج رو ایجاد کنه و ما انگشت به دهان بمونیم و کاسه چه کنم چه کنم به دست بگیریم. میشد هم به ترامپ تاخت و هم عوامل تیرانا نشین رو نقره داغ کرد و... . ولی ما نه از این فرصت استفاده کردیم و نه از فرصت اطلاع رسانی سریع و دقیق تا کشتی بوئینگ به گل بشینه.

حکما عربستان وسط این قضایا یه کاری کرده که اینقدر خفه خون گرفته!

باز هم جنگ رسانه ای را باختیم . بقول دکتر علی شریعتی : " برای کوبیدن یک حقیقت ، خوب به آن حمله نکنید، بد از آن حقیقت دفاع کنید"

میشد عملیات سهمگین تر هم باشه. میشد بجای چنان تعریفی از انتقام سخت که معنی عذاب الهی بده، مفهوم سیلی رو در ذهن ایرانیان نهادینه می کردیم و چندین میشد دیگه. ولی جدای از این مسائل این عملیات از نظر بررسی دقت و همچنین قدرت موشک های ما در به چالش کشیدن آمریکا تجربه جالبی بود. مضاف بر اینکه این، همینکه آمریکا و در سری قبلی اسرائیل حق انتقام ایران رو به رسمیت شمردند و تقاضای تلافی برابر رو داشتند جالب و نشون دهنده ترسی از ماست که در دل دشمن کاشته شد و رویکرد ما کم کم از حالت تدافعی در چند وقت اخیر به حالت تهاجمی پیدا کرد. ترامپ با زیرکی توپ رو به زمین ما انداخت ولی ایران هم با فراست هم انتقام رو گرفت و هم وارد نبردی فراگیر با آمریکا نشد، الان توپ در زمین ترامپه و گفته های صد من یه غاز این تاجر سیاستمدار تاثیر لازم رو نداره.

قاسم سلیمانی فرد نبود که مثل فیلم دارو دسته نیویورکی بخواهیم لشکرکشی کنیم و انتقام خونشو با کوبیدن پایگاه و تجهیزات و آدماش بگیریم، نماد یه تفکر در شکل درستشه و جنگ ، جنگ تفکرهاست و نه لزوما ابزارهای جنگی. کفتارها گمان کردند که دیگه کار تمومه و مشکلات و ترس و نداشتن ابزار لازم برای پیروزی قطعی ایران، مارو به سمت تسلیم سوق میده. ولی همه چیز ابزار نیست، همه چیز خسارت به زیر ساخت و جنگنده و تلفات انسانی نیست، این موارد هم اگه تحقق پیدا کنه روحیه بخشه ولی جنگ ما جنگ مرام و رفتارهای ماست . با این همه مشکلات این حماقت ترامپ بود که مردم و خیلی افرادو علی رغم گلایه های به حقی که داشتن پای کار آورد، پاسخی هم که دریافت کرد به طور هوشمندانه ترکیبی از انتقام ، شکستن هیمنه آمریکا و ایجاد اشکال در ارائه تصویر شکست ناپذیریش و معرفی مرام ما بود. عین الاسد به سهولت زده شد این نشونه اینه پایگاه اطراف این این قابلیتو دارن که در آنی تبدیل به گورستان تجهیزات و سربازان بشن. ولی نشون هم داد که ما گرگ صفت و تشنه خون آمریکایی ها نیستیم، با دولت پست و دون صفتش مشکل داریم و بلدیم یه موشک رو طوری به کار ببریم هم در دل دشمن ترس ایجاد کنیم و هم اونارو تحت فشار بزاریم. اگه ترامپ احمق ایران رو تهدید به کوبیدن 52 نقطه تاریخی، فرهنگی کرد ایران با زیرکی رفتار شایسته ملت ایران و درستی نگاهش و تحقیر ترامپ رو به نمایش کشید. ترامپ حتی در ایالات متحده هم تحت فشاره و ورای ادبیات مضحکش به خوبی تزلزل روحیش به نمایش گذاشته شده. الا ایحال این فاز اوله و باید دید این تاجر قمار باز که نشون داده از هیچ ریسک و قماری روی گردان نیست، این بار دوباره موشکها رو به پرواز در میاره علیه خودش و یا اوضاع به سمت دیگه ای میره که در این موارد تدابیر دیگه ای لازمه.

ترامپ نماد واضحی از استانداردها و تناقض های دولتمردانه غربیه: به پایگاهمون حمله شده ولی خسارتی ندیدیم دنبال توافقیم ولی ناتو با ما همکاری کنه واقعا متوجه این سیاست مضحک چماق و هویجشون نمیشن؟ بودن کشورهایی مث لیبی که گرفتار این رویه شدن و الان اوضاعشون قمر در عقربه در مورد ابزارها و فشارهای اقتصادی کشور ما درست حدس زدن ولی آیا ملت مارو هم درست شناختن؟ گمون کردن از اون ملت هاییم که بعد فشار و بخصوص بازی کردن با غیرت و ارزش های ملی خوار و خفیف بشیم و بنده شون بشیم؟ مطمئنا اشتباه فکر و محاسبه کردن و عین الاسد و... تازه شروعشه پس باش تا صبح دولتت بدمد که این هنوز از نتایج سحر است ترامپ

عجالتا چیزی که به ذهن بنده میرسه ایجاد رعب و وحشت و هشدار و نه قصد تخریب بوده.

بسم الله قاصم الجبارین این عملیات فارق از نتیجه عملیات، یک حرکت مهم و پیروزی بزرگ برای ایران است به چند دلیل: 1) بر خلاف خوی اهریمنی ترامپ و دولت منحوسش به خوبی منش ایران مشخص شد. اگر ترامپ تهدید به نابودی 52 نقطه تاریخی و فرهنگی کرد، ایران روش مبارزه مردانه را به خوبی بلد است. این تفاوت دو راه است و خون پاک شهیدان سپهبد قاسم سلیمانی و المهندس به خوبی تردیدهارا از بین برد. این شهادت باعث وحدت مردم ایران اعم از هر مرام و یا عقیده و سیاست و ایجاد نفرت از ترامپ و اقدامات احمقانه اش شد. 2) نئوکان ها بدانند که تمام پایگاه های آنها در منطقه تا 2000 کیلومتری در برد ماست. یا باید منطقه را تخلیه کنند و یا هر آن منتظر فرود آمدن موشک بر سر خود باشند. آن سبو بشکست و پیمانه بریخت. منطقه دیگر منطقه جولان سربازان آمریکایی نیست. 3) ترامپ به دنبال تغییر بازی و تقابل مستقیم با آمریکا بعد از عجز و لابه نوچه هایش بود. حال بازی تغییر کرده ولی لزوما این به معنای حصول نتیجه ای که ترامپ میخواست، نیست. قاسم سلیمانی قابل مقایسه با ترامپ و پمپئو و نتانیاهو و کلهم اجمعین این قوم منحوس نبود، امیدوارم ترامپ اهمیت این سیلی که ذره ای از انتقام سخت بود را درک کرده و به دنبال ادامه خیره سری اش نباشد که هر که باد بکارد، طوفان درو خواهد کرد. بای بر اساس حرکت های بعدی پیش خواهد رفت، امیدوارم ترامپ بداند که حماقت محض، نتیجه ای جز خسارت کامل به همراه نخواهد داشت.

یکی از گلایه هایی که بنده در دلم هست و به نظرم سالها ایران رو دو شقه کرده و از پیشرفت اون جلوگیری کرده، این دوگانگی افراد افراطی و تفریطی است . افراطیونی که بجای آمریکا و ایادی اش مثل نتانیاهو و بن سلمان ، سر تفنگ رو به سوی هم وطن خودشون گرفتن و به اونها وعده تکه پاره شدن توسط مردمو میدن . از اون طرف کاری به عقیده و مرام ندارم، قاسم سلیمانی سرباز این مملکت بود و خدا می داند که والاترین سرباز وطن بود. افرادی اگر عقیده و یا مرام متفاوت دارند، خودشون رو به جای این شهید بزرگوار بزارن، حاضرن از آرامش و زن و بچه و فراه خودشون بگذرن و اسیر استرس و سختی و خطر بالای مرگ بشن؟. اگه خودشون رو به جای قاسم سلیمانی می زاشتن و درک میکردن که تا لحظه آخر و همزمان با در آغوش گرفتن خطر، مانوس قرآن و کلام خدا بودن یعنی چه. اگه احترام نمی زارن زخم نزنن، تمسخر نکنن، کسانی که عزیزشونو از دست داده باشن میدونن تمسخر و اینکه بعضی از غم تو شاد باشن، چقدر درد آوره. قاسم سلیمانی نموداری از دشمنی با دشمن و مدارا و رفتار نیکو با هموطنان خود بود. هیچ وقت آلوده جناحی نشد، هیچ وقت طمع قدرت نداشت، هیچ وقت هدف بزرگ رو گرفتار سیاست و اقتصاد و... نکرد. همین ها، قاسم سلیمانی را تبدیل به چنین مرد بزرگی ساخت که در وداع با او چند میلیون نفر به خیابان بیان. ترامپ نماد یه انسان احمق و بدون خرد بود، هیچ انسانی چنین افراد خود ساخته ای رو هدف قرار نمیده چون نتیجه سالها توطئه و خبائث اون استعمارگرها به باد میره همچنانکه خون پاک قاسم سلیمانی دلهای ملت ایران را که زیر باز مشکلات اقتصادی و دعوای جناحی و... از هم فاصله گرفته بود بهم گره زد، لذا نیازه که این سرمایه عظیم که مانند انتخاباتی باشکوهه رو خراب و ازش استفاده سیاسی نکرد. همه دیدیم خیلی از مردم رو که از هر مرام و عقیده به دلاور شهیدشون ادای احترام کردند پس قدر این بزرگواری مردم رو بدونیم و تمام این انرژی رو جمع کرده و بر سر ابلیسانی نظیر ترامپ خالی کنیم. جا داره شعری نقل کنم از حافظ که دکتر سروش اون رو اندکی تغییر داده: من همان دَم که وضو ساختم از چشمۀ عشق چار تکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست «قاسم» از دولت عشق تو سلیمانی شد یعنی از وصل تواَش نیست به جز باد به دست

گودرزی و طیف اطرافش متاسفانه فاقد حتی درک حداقلی از دین بودند و چه شهید قرنی و چه شهید مطهری قربانی این درک و بینش سطحی این افراد شدند. همچنین صیاد که از والاترین و با ایمان ترین فرماندهان ارتش و نظام بعد از انقلاب بود، خون پاکش بخاطر همین کوردلی و فقدان بینش لازم ریخته شد. غم رهبر در فقدان صیاد عجیب بود.

مقتدی صدر رو به سکوت دعوت می کنم. متاسفانه این شخصیت فاقد پختگی و بینش سیاسیه، یکیم نیست به زبون ساده به این بشر بگه خود تو وحدت رو شکستی و بهانه به دست دشمن دادی. الانم نیازی به این گریبان پاره کردنت نیست، در این اوضاع سکوت تو بهترین کمکه و امیدوارم شهادت سردار سلیمانی برای تو تلنگری باشه تا از خواب غفلت و غوطه ور شدن در تکرار بعضی رفتارها بیدار شده باشی.

و اینطور وحدتی. اینکه افرادی با مرام و عقاید مختلف اینقدر تاثیر، غمگین و متحد بشن واقعا از برکات این شهادته

درود بر تو که عمیق نگاه کردی . آفرین باید گفت به سرباز وطنی که چه زندگانی اش و چه شهادتش درسه برای ایران . لحظه لحظه زندگیش تلنگره برای ما. همین اشتیاق مردم و حس سپاسگذاریشون دنیایی می ارزید و بالاترین انتقامه. باید قدر این مردمو دونست که با تمام سختی ها اینقدر وفاداران، مردمی که در زمان جنگ هم زاهدین شب و شیرمردان روز بودند.

چنین محلی میتونه به احتمال زیاد اسرائیل و حتی عربستان باشه.

چرا؟ زمانی که یمن آرامکو رو هم زد پشیمون شدید از به دنیا آمدن؟ ایراد چیه؟ دوستمون ( نقل به مضمون) فرمایش کرد که نمیشه بدون سلاح میکروبی ، هسته ای ، شیمیایی ضربه اساسی زد. بنده هم عرض کردم میشه. این سکوت تقریبی عربستان و لبخند منحوس نتانیاهو که از زیر این جنایت شونه خالی کرد نشون میده این کار یه نقشه جمعی بوده و به خیالشون کشوری رو مامور اجرا کردند که فکر میکردن ایران توان پاسخ به اونو نداره.

اول از همه یادی کنم از دوستی که هوشمندانه از فیلم پدر خوانده ( فرانسیس فورد کاپولا -1972) نام برد و ماجرای اخیر رو با روایت اون مقایسه کرد ( البته قیاس مع الفارق است ولی چاره ای نیست جز این ) . در داستان پدرخوانده شخصی به نام سولاتزو به دون ویتو کولئونه پیشنهاد همکاری داد. دون ویتو مخالف و فرزند اون سانتینو مخالف بودند. سولاتزو با علم به اختلاف درون خانواده ای ، پدر خانواده را ترور و به فرزند بزرگتر پیشنهاد مذاکره داد و تام هگان وکیل خانواده و برادر ناتنی سانتینو را دزدید و ترغیب و تهدید کرد تا به خواسته او تن دهد. سانیتنو فردی جوشی و بدون تدبیر بود ولی برادر او مایکل با کیاست سولاتزو را به قتل رساند و غائله را ختم کرد. و اما چند درس از این ماجرا که همانطور که خبیثی مثل ترامپ در نقش سولاتزو فرو رفته و به آن اشاره کرد: ایران تاکنون جنگی را نبرده ولی در مذاکره ای شکست نخورده است: 1) اولا در هر قضیه ای ملی و استراتژیک چه مسئله هسته ای و چه سیاست ورزی ما در خاورمیانه، نیاز به وحدت کامل هست. بهتره ما چک و چونه ها در پس پرده بزنیم و جلوی دشمن وحدت کلمه داشته باشیم. با خناثای روبرو هستیم که از هر اختلاف ما نهایت استفاده رو می کنند. 2) برجام و خیلی موارد هسته ای در هر دوره خالی از اشکال نبودند. یک بار صداقت و شجاعت لازمه که به مردم بگیم اشتباه کردیم و گام های اشتباهمونو جبران کنیم. خروج کامل از برجام میتونه حداقل احترام به مردم باشه. برجام تا جایی قابل دفاع بود و از زمان ترامپ جز ریسمان پوسیده ای از اون نموند. تمسک جستن به این ریسمان پوسیده وقتی ابلیسی مثل ترامپ و شیاطین کوچکتری مثل اروپا در مقابل ماست فایده ای نداره. پس خروج سریع از اون همزمان با تلافی این اقدام جنایتکارانه میتونه توپ رو از زمین ما خارج کنه و به زمین امریکا بندازه. 3) کاری به زمان و مکان انتقام ندارم ولی باید این کار انجام بشه. تصور کنید سولاتزو زنده باشه و تلافی نبینه مسلما جری تر میشه. پس باید نترسید و غرور دشمن که خیلی به خودش مینازه رو شکست. اگر بنابر مصلحتی در قضیه جنایت حمله به هواپیمای مسافربری ایران در فراز خلیج پارس این پاسخی نداد ولی این بار باید پاسخی درخور بده که دشمن فراموش نکنه. گاهی تام هگان که وکیل زمان صلحه کارایی در بحران نداره و باید دنبال مردان اهل رزم بود! باید لبخند پلید ترامپ و نتانیاهو رو بر لبانشون خشکوند و هرچه زودتر بهتر! 4) بعد از پیروزی سانتینو، شخصی به نام بارزینی با اجیر کردن فردی از خانواده کورلئونه و دست گذاشتن روی نقاط حساس شخصیت سانتینو و زیر نظر گرفتن اون، این فرد رو ترور و ویتو کورلئونه که دوباره سرپا شده بود رو مجبور به پذیرش خواستشون کردند. اگر سانتینو احساسی نمیشد و اگه مسئله حفاظت رو جدی می گرفت شاید ماجرا پیچیده و خانواده اش در موضع ضعف قرار نمی گرفت. قاسم سلیمانی مجاهدی بود که همه میدونن گمشده اش شهادته و اشارات روزهای آخرش رو فقط امثال بنده درک نکردند ولی اطرافیان اونها و سیاست گذاران نباید این چنین فرماندهی را راحت در دسترس دشمن قرار می دادند. قبلا هم عرض کردم که ایران با هزینه ای کمتر در مقابل 7 هزار میلیارد سرمایه گذاری آمریکا در سوریه، لبنان و عراق و حتی یمن به کامیابی نسبی رسیده بود. وقتی اینطور شرایطی هست و اسرائیل و عربستان هم ابزار تقابل ندارند خودشونو پشت آمریکا پنهان کردند، باید حدس می زدیم که آمریکا متحده خودش به سمت مقابله و زخم زدن بره. درمقابل اهریمنی که دستش پر از پلن های بی و سی است و رسانه های قدرتمندری در اختیار داره باید با احتیاط بیشتری عمل می کردیم. موقعی درد دلمون سر باز میکنه که به خیل فرماندهان شهید از اول انقلاب نگاه کنیم. صیاد، چمران، همت، باکری، باقری، خرازی ، احمد متوسلیان هم اکنون قاسم سلیمانی. هر کدوم که استوانه ای از ایمان و شجاعت برای گرفتن تصمیمات قاطع در مواقع حساس بودند و بعضا قدرشون دونسته نشد و وجودشون واقعا برای الان کشور تاثیر گذار و تکیه گاهی عظیم بود. نحوه شهادت مظلومانه صیاد و قاسم سلیمانی دل رو به درد میاره. چند نسل باید بگذره که امثال چمران یا صیاد یا سلیمانی پیدا شن؟

زخم میشه زد و لزوما نیازی به سلاح هسته ای و میکروبی و شیمیایی نیست : تاسیسات آب شیرین عربستان ناوهای هواپیمابر آمریکا کارخانجات آمونیاک اسرائیل در حیفا پایگاه اینجر لیک در ترکیه

متاسفانه خراب کردند عده ای. بیشتر وصله ناجور شدند. تا یه روز قبل این ماجرا هنوز دنبال مذاکره بودند. واقعا انگار خواب هستند. درد یمنی ها بخوره تو سر همچین آدمایی . بقول ژوکه لیانگ ترسوها هرچه زودتر تسلیم شن به نفعشونه. " کنفوسيوس از تسليم و منسيوس از قرباني شدن در راه حق میگه . در تسليم شدن در راه حق، ديگه شکست يا پيروزي معنا نداره بلکه بيشتر نوعی پرهيزگاريه اگه يه مرد بزرگ، که کل زندگيش وفادار بوده، در مبارزه با ستمگر و در پيروزي شکست بخوره، پس این سرنوشته. اما ، تسليم شدن به ستمگر چه می تونه باشه جز یک شرمساری غیر قابل تحمل؟"

اولا باید آفرین گفت به قلم شیوای مهران عزیز که به زیبایی در رثای این شهید بزرگوار به گردش در اومد. خیلی چیزهایی که میخواستم بگم رو این دوست گرامی گفت ولی شاید نیاز به سخن گفتن باشه تا کمی بار غم سبک بشه. حال عجیبیه. وقتی این خبر رو شنیدم به زور خودمو کنترل کردم ولی وقتی کارم تموم شد، دلم از آدمها گرفته بود. مدتی مدید راه رفتم تا خودمو پیدا کردم. سخت بود، قاسم سلیمانی منو یاد عارف مجاهد چمران و اسوه ایمان و شجاعت صیاد شیرازی می انداخت. سلیمانی از تبار نام آورانی مثل جهان آرا، همت و باکری و احمد کاظمی بود. شهادت این بزرگمرد و اینکه به دست هرزه ای به نام ترامپ بود دل آدمی رو به درد میاره و انسان رو سرشار از حس انتقام می کنه. ولی فکر میکنم چه عنصری در ایالات متحده یا عربستان یا اسرائیل ارزشی همسنگ قاسم سلیمانی داره؟ می بینم که هیچ کس. یه موی فرمانده ما به کل قبیله این پست فطرتان می ارزید و هیچ کدوم لایق انتقام خون شهید ما نیستند. انتقام حتما گرفته خواهد شد، همین الان هم 750 نظامی امریکا در سفارتشون پنهان شدند. اینکه ما با شهادت سرمونو بالا می گیریم و دشمن ما حتی با ضربه ای که زده پست و زبونه جالب توجهه. چون ترس دشمن از تفکر ماست. تفکری که اگرچه امثال صیاد، چمران، کاظمی، باکری، همت یا سلیمانی الگوش بودند ولی باز ادامه داره بقول پیر انقلاب " بکشید ما را، ملت ما بیدارتر می‌شود؛ منطق شما ترور است" . این ترس و زبونی نتانیاهو که سعی میکردند اون رو پشت هلهله و شادی وحشیانه ای پنهان کنند بزرگترین شکسته. و اما لحظه به لحظه زندگی فرمانده ما مکتب زندگی و ایمان است. اشاره های رندانه اش، عظمت نگاهش که لباس سربازی وطن و آیین را با جامه ریاست جمهوری عوض نکرد، از جامه رزمش که نشان افتخاری تا این اواخر نداشت ولی افتخارهایی که کسب کرد بالاتر از مجموع فرماندهان دولت های خود فروخته عربی بود که هر کدام چندین مدال افتخار داشتند، بی آنکه افتخاری کسب کنند. اینها برای انسان هایی که به خاطر زندگی روزمره دل های غبار گرفته ای دارند تلنگری اساسی است. ای کاش برای راست و چپ هم که به بهانه خدمت و وظیفه عطش قدرت کورشان کرده و بعضی عناصر خود فروخته خارجی که فاقد حس غیرت و از خود گذشتگی هستند، هم تلنگری باشه تا از این خواب گران بلند شن. آری " هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند، مرده مپندار، بلكه زنده‌اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند" وظیفه ماست که پرچمی که شهدا بلند کردند را نگذاریم بر زمین بیفتد آری باید کاسه سر را از ترس تهی کرده و به پروردگار سپرد، گام هایی استوار داشت و پیروزی را از پروردگار سبحان خواستار شد.

قبلا هم گفتم. مدتیه اسرائیل و عربستان خودشونو عقب کشیدن و آمریکا رو جلو انداختن و پشتش پنهان شدن. این رو میشه از صحبت های حقیرانه نتانیاهو فهمید که "تمام اعتبار این کار متعلق به رئیس‌جمهور ترامپ است که سریع، قاطعانه و با قدرت عمل کرد" ما نتونستیم انتقام قاطعی از قاتلین حاج رضوان بگیریم و این حملات اسرائیل و آمریکا اونهارو در انجام جنایت هاشون جری تر کرد. باید این بار پاسخی بهشون داده بشه که فراموش نکنن.

قاسم سلیمانی هم به قافله عشق صیاد شیرازی،باکری،همت،کاظمی و دیگر شهدای این مرز و بوم پیوست. آری شهادت هنر مردان خداست.

آهای گلادریاتورها! بجنگید و خون همدیگه رو بریزید خونریزی بیشتر فروش سلاح بیشتر یعنی بدبختی و فقر فرهنگی بیشتر خیزش زیادتر گروه های بنیادگرا و افراطی یعنی استفاده استعمارگران پیر و ایجاد شکاف های بیشتر و فروش سلاح بیشتر و به تاراج بردن سرمایه های ملی کشورهای دیگر و این بازی همچنان ادامه دارد....

مغول به وحشیگری و خونریزی معروف بودند و حتی کودکانشون خون هم می نوشیدند ولی این یه مزیت نبود تازه اینکه ما به مقام مغول ها که تماما وحشی بودند سقوط کنیم، افتخاری نیست، چون تفاوتی با وحوش و ددان نداشتند این قوم. نیچه این باب ضعیف کشی رو تز و به عنوان یه مبنای پیشرو ارائه کرد. اگه مشغله اجازه داد و نخونده بودید،مطالعه کتاب نبرد من را به شما توصیه میکنم دوست گرامی. عجالتا انسانها از نسل شیث هستیم. ما مردانه زندگی می کنیم، مردانه می جنگیم و مردانه می میریم. حقیقت و یا واقعیت؟ فرمایشی که شما بر اون تاکید دارید واقعیت دنیا و قبول اونه ولی همونطور که قبلا بحث کردیم در این زمینه تفاوت عقیده هست و به نظرم چه در نبرد و چه در زندگی دیدگاه حقیقت طلبی راهگشاست. در زمینه عراق هم مسئله خیلی ساده تره. جواب بعضی سوالات میتونه پیچش مسئله عراق رو برای ما نمایان کنه: 1) چرا ما که ناجی عراق بودیم این بلا سرمون اومد و آمریکا علی رغم دست های پنهان و آشکارش در خیزش داعش هنوز پر مدعا در عراق حضور داره؟ 2) چرا وقتی ما تقریبا عراق رو به عنوان متحد داشتیم، ورق برگشت و میانه ما و عراق شکرآب شد ؟ 3) چرا افرادی که پرورش و حمایت اونهارو تمام قد بر عهده داشتیم نظیر مقتدی صدر و العبادی بر ضد ما شدند؟ 4) چرا نیروهای نظامی عراقی وقتی در مملکت خودشون مورد هجوم اسرائیل و یا آمریکا قرار گرفتند جرات پاسخ دهی متناسب رو ندارند؟ ما در عراق و کلا خاورمیانه گاها سیاست کارایی داشتیم و با کمترین هزینه، گاها نتیجه گرفتیم ولی فاقد پلن های بی و سی هستیم و همین امر بعضی مواقع باعث معکوس شدن روند تحولات شده ما در زمینه رسانه ضعیف عمل کردیم و در مورد کشور ما که ناجی عراق بودیم طوری تبلیغ شد که فضا کاملا ضد ایرانی شد ما باید به دنبال متحدی باشیم که مثل اسد نترس باشه نه متحدین نیمه راه و ترسو که حتی حمیت و غیرت دفاع از خودشونو ندارند