هو الفتاح العلیم با عرض سلام خدمت دوستان و همراهان عزیز، در این تاپیک قصد معرفی و بررسی یکی از کشتی های جنگی و تاریخی نیروی دریایی همسایه شمالیمون، روسیه رو داریم. قبل از هرچیز بگم که تمام این مطالب به صورت مستقیم از روسی به فارسی برگردونده شده، پس این احتمال هست که بعضی از مطالب یا اصطلاحات تخصصی، درست ترجمه یا توضیح داده نشده باشن. ازتون میخوام هر جا که براتون نامفهوم بود یا سوال داشتید، یا نیاز به ویرایش داشت، حتما بگید. پیشاپیش ممنون از همکاریتون و وقتی که صرف خوندن این مطلب کردید. قسمت اول ناوشکن "کمینترن (1)" یک ناوشکن زرهی از کلاس "باگاتیر (2)" نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی می باشد. این ناوشکن، پیشتر به اسامی "کاهول (3)" – تا بیست و پنجم مارس 1907 – و "یادگار عطارد (4)" – تا سی و یکم دسامبر 1922 – شناخته می شد. ثبت سفارش این ناوشکن در بیست و سوم آگوست 1901 و ساخت آن در بیستم می 1902 شروع شد. پس از پایان ساخت و ساز در سال 1905، به ناوگان دریای سیاه پیوست. در سال 1923 به ناو آموزشی و در ژوئن 1941 به ناو مین گذار تغییر کاربری داد. اطلاعات کلی کلاس و تایپ: "باگاتیر" کلاس، ناوشکن زرهی متعلق به: نیروی دریایی امپراطوری روسیه تزاری تناژ جابجایی: شش هزار و هفتصد و پنجاه و دو تن (معادل 6645 لانگ تن) ابعاد طول: یکصد و سی و چهار متر عرض: شانزده و متر و شصت سانتیمتر آبخور: شش متر و سی سانتیمتر موتور و پیشرانه توربین و دیگ بخار: 16عدد دیگ بخار ساخت شرکت "نورمن (5)" جمعا به توان بیست و سه هزار اسب بخار (برابر با 17000 کیلووات) سرعت: بیست و سه گره دریایی (برابر 43 کیلومتر بر ساعت) خدمه: پانصد و شصت و نه نفر، شامل سیزده افسر ارشد تسلیحات 12 قبضه توپ 152 میلیمتری (چهل و پنج کالیبر مدل 1892 – ساخت روسیه) 12 قبضه توپ 75 میلیمتری (پنجاه کالیبر مدل 1892 – ساخت روسیه) 8 قبضه توپ 47 میلیمتری (اوردنانس کوئیک فایرینگ تری پوندر (6) – ساخت بریتانیا) 2 قبضه توپ 37 میلیمتری (مدل توپ و سازنده اشاره نشده) 2 قبضه اژدرافکن 380 میلیمتری زره دک: هشتاد میلیمتر برجک: یکصد و بیست و هفت میلیمتر بدنه: هشتاد میلیمتر برج خنک کننده: یکصد و هشتاد میلیمتر توسعه پروژه انتخاب مفهوم شناسایی از راه دور در نیمه دوم دهه 1890 میلادی، فعالیت سیاست خارجی روسیه در قبال خاور دور مجدداً تغییر جهت داد. در همان زمان، احتمال درگیری با ژاپن که سیاست تهاجمی فعالی را نیز در این منطقه دنبال می کرد، به شدت افزایش یافت. برای رویارویی با این خطر، داشتن یک ناوگان قوی، آموزش دیده و دارای برتری آتش و مانور پذیری در شرق دور، ضروری بود. در شب بیست و هفتم دسامبر 1897، جلسه ویژه ای با حضور فرماندهان نیروی دریایی و نمایندگان وزارت دریانوردی به ریاست "نیکلای دوم (7)" تشکیل شد. در این جلسه با توجه به روند اتفاقات در شرق دور و لزوم داشتن یک ناوگان قدرتمند – هم کمی و هم کیفی – در مقابل نیروی دریایی سلطنتی ژاپن، طرح زیر پیشنهاد و با اکثریت آرا، تصویب شد. این پیشنهاد شامل دو ناو سرفرماندهی، 10 ناو فرماندهی، پنج رزمناو سنگین، 10 رزمناو زرهی، 10 ناوشکن سنگین با ظرفیت بین 5 تا 6 هزار تن و 10 ناوشکن سبک با ظرفیت 2000 تا 2500 تن بود. "ناوشکن ها، پیشآهنگ های دوربرد اسکادران" نه تنها برای شناسایی، بلکه برای شرکت در نبرد و همچنین برای ارتباطات، مستقل عمل می کردند. در بیستم فوریه 1898، "نیکلای دوم" یک برنامه ویژه کشتی سازی تحت عنوان "برای نیاز های خاور دور" را تصویب کرد. در میان کشتی های طرح مذکور، شش ناوشکن با ظرفیت 5000 تن که در سال 1895 طراحی شده بودند نیز به چشم می خورد. بلافاصله پس از ابلاغ طرح، وزیر دریانوردی "تریتوف، پاول پتروویچ (8)" به "کمیته فنی دریانوردی (9)" دستور داد تا مشغول طراحی کشتی ها طبق شرایط طرح ابلاغ شده شوند. گروهی از متخصصان "کمیته فنی دریانوردی" که همزمان در حال کار بر روی الزامات و پیش نیاز های مورد نیاز بری یک هواپیمای شناسایی برد بلند بودند، مامور تهیه طرح ابتدایی ناوشکنی قویتر و سریعتر از نمونه های در حال خدمت در نیروی دریایی سلطنتی ژاپن و بریتانیا شدند. طبق این طرح، حداکثر سرعت این شناور، بیست و سه گره دریایی و قابلیت کروز آن، پنج هزار مایل دریایی با سرعت ده گره دریایی را داشته باشد. استفاده از دیگ بخار "بلویل (10)" در این طرح پیشنهاد شده بود. گروه متخصصان توپخانه کمیته فنی دریانوری، تصمیم به نصب دوازده قبضه توپ دریایی یکصد و پنجاه و دو میلیمتری بر روی کشتی گرفتند. توپ های دویست و سه میلیمتری، بسیار سنگین برای نصب و استفاده بودند و قدرت آتش و نفوذ گلوله های توپ یکصد و بیست میلیمتری، جوابگوی تهدید های پیش بینی شده نبود. دیگر تسلیحات این کشتی شامل دوازده قبضه توپ هفتاد و پنج میلیمتری و هشت قبضه توپ چهل و هفت میلیمتری و همچنین شش لوله اژدر افکن می بود. حداکثر ظرفیت جابجایی ناوشکن ها بنابه دلایل اقتصادی به شش هزار تن محدود شده بود. این تناژ دارای مزیت های سرعت، برد عملیاتی و توان آتش بالا و در عوض فاقد حفاظت کمربند زرهی سنگین در اطراف سازه اصلی می باشد. همچنین پرسنل هم از حفاظت کافی برخوردار نیستند. 1- Komintern --- سرواژه "کمیته بین المللی کمونیسم". 2- Bogatyr --- کلمه ای روسی و اسم برای پسران. 3- Kahul --- واژه ای روسی، معنیشو پیدا نکردم. 4- Pamyat Merkuria --- یادگار عطارد یا مرکوری، از خدایان اساطیری یونان باستان. 5- Normann --- شرکت ساخت تجهیزات و وسایل دیگ بخار و مربوطه مستقر در آمریکا. 6- Ordonnance Quick Firing یا OQF، سرواژه استفاده شده توسط ارتش بریتانیا برای نامگذاری ادوات توپخانه ای ساخت این کشور. 7- نیکلای دوم --- نیکلای آلکساندروویچ رومانوف (1918 - 1868)، آخرین تزار سلسله رومانوف. 8- پاول پتروویچ تریتوف --- زاده 1838 و درگذشته 1903، دریاسالار و وزیر دریانوردی تزار نیکلای دوم. 9- کمیته فنی دریانوردی --- کمیته ای متشکل از متخصصین علوم مختلف نظامی و غیر نظامی که وظیفه طراحی و بررسی درخواست ها و نیاز های ارتش امپراتوری روسیه را داشتند. 10- Belleville --- شرکت سازنده توربین، دیگ بخار و قطعات مربوطه، مستقر در آمریکا. منبع: http://sovietmedals.ucoz.com/forum/63-154-1 پایان قسمت اول ادامه دارد ... ترجمه شده برای میلیتاری 13990823 --- 1717

https://albumwar2.com/a-convoy-of-red-army-prisoners-of-war-in-the-battle-of-kursk/ صف اسرای جنگی ارتش سرخ در نبرد کورسک!

متاسفانه ملتی هستیم که به جای پرداختن به واقعیات و چیز مستند و مستدل، دنبال افسانه سازی و داستانسرایی و از کاه، کوه ساختن هستیم ... از مطلبی که اینجا نوشته شده و قریب به 100 خط هست، با اطمینان کامل و سند و مدرک میگم بین 80 تا 90 خط از این داستان، زاییده تخیل و افکار نویسنده هست ... این مطالب نه زندگینامه و بیوگرافی هستن، نه اطلاعات مفیدی دارن ... صرفا داستان هستن و فاقد هرگونه ارزش علمی، تاریخی و نظامی.

این آمار بارها و بار توسط بزرگان نیروی هوایی، نقد شده و با ارائه اسناد و مدارک، به اشتباه و غیر معتبر بودن بخش زیادی از این اطلاعات، اشاره شده. از جمله این اشتباهات، عدم همخوانی تاریخ میلادی و شمسی بعضی وقایع با اسناد و مدارک موجود، عدم وجود خارجی بعضی از خلبانان نام برده شده، محل های اشتباه برای وقوع سوانح، و ... همچنین تعدادی از پیروزی ها و تلفات ذکر شده در این لیست، متعلق به هوانیروز هست. همچنین، هیچ آمار کامل و دقیقی توسط نیروی هوایی ارتش، که قاعدتا باید دقیق ترین و کامل ترین اطلاعات رو داشته باشه، اعلام و ارائه نشده.

فاملیی و نام کوچک: خسروپور، رضا درجه و رسته خدمتی: سروان ناوبر تولد: بیست و سوم شهریور 1328، سبزوار، خراسان ورود به ارتش: 1346 وضعیت تاهل: مجرد شهادت: چهاردهم مهر ماه 1359، عملیات شناسایی برون مرزی آخرین وضعیت خدمتی: مفقود الاثر (شهید از یکم فروردین 1389) علت سقوط: اصابت موشک پدافند هوایی سام 3 (تایید شده توسط منابع ارتش عراق)

http://s16.picofile.com/file/8412418800/Screenshot_20201031_140454_org_telegram_messenger.jpg استفاده از بمب ممنوع فسفری بوسیله اذری ها علیه ارمنی ها ،همین بمبی که وقتی روسا زدن تو سر تروریستا ، ترکا یقه جر میدادن و یه جنایت نابخشودنی دیگه از اذری ها ،اسیر کشی http://s17.picofile.com/file/8412418868/IMG_20201031_140359_427.jpg جنایات جنگی مسلمانان آذربایجان !!! گفتم که، مسمانان جنایت های بیشتر و فجیعتری از ارمنی ها انجام میدن. قوانین جنگ، کاملا مشخص هستن، استفاده از بمب فسفری و کشتن اسرا، جنایت جنگی محسوب میشه. حالا باز الان بیایید یقه جر بدید برای اسلام و مسلمونا!!! وقتی میگم دنیا، اسلام و مسلمونا رو تروریست میدنه، یعنی این. یعنی اتفاقی که تو فرانسه افتاد!!! حالا هی بگید دارم اشتباه میکنم ...

در مورد بوسنی چطور؟ آیا کسی درخواست کرد؟ وقتی کسی درخواست می کنه، باید بها رو هم بپردازه، ولی این فقط ایران هست که داره پول و تجهیزات و سلاح و مهمات، می فرسته. تا الان، حتی یک خبر درباره پرداختن پول توسط حزب الله یا هزاران هزار گروه تروریستی دیگه که توسط رژیم ایران، ساپورت میشن، نخوندم، ندیدم و نشنیدم. مسلمانان چین و آسیای جنوب شرق چطور؟ از اونها کسی درخواست نکرد؟ یا چون عرب نبودن، مهم نبودن و نیستن؟؟؟ در مورد "وهابی ها" به گفته ی شما و "مزدور" در ادبیات نظامی، مزدور از قدیم بوده و هنوز هم هست. معروفترینش هم گارد حفاظتی پاپ هست که سوئیسی هستن و همچنین لژیون خارجی ارتش فرانسه در سالهای بعد از جنگ جهانی. همچنین تعداد زیادی از واحد های ارتش فرانسه، سربازان با ملیت غیر فرانسوی (اکثراً از مستعمرات فرانسه در آفریقا) داشتن در جریان حمله به فرانسه در 1940. پول خوبی بهشون داده شده، حتما. چچنی ها هم در سوریه بودن. این به اون در. ایران هم ادعای خیلی چیز ها داره، ولی در عمل، خلاف ادعاهاش داره دیده میشه. سالها قبل از ایجاد داعش، داعش در ایران بود. دادگاه های تفتیش عقاید، گشت های ثارالله و غیره، شلاق زدن در ملا عام، کشتن مخالفین و دگر اندیشان، اعدام های کیلویی و بدون فرصت دفاع متهمین. داعش، خط به خط مطابق متن قرآن عمل کرد. از سر بریدن ها تا استفاده از دختران ایزدی به عنوان بردگان جنسی. القاعده هم همینطور. ضمنا ایران پشتیبان اصلی طالبان در جریان حمله شوروی به افغانستان بود. ایران، خاورمیانه رو با "صدور ایدئولوژی انقلاب اسلامی" و به آشوب کشیدن منطقه، ناامن کرد. در مورد دوم: یک بار دیگه با دقت جمله تونو بخونید: افعال "می تونیم" و "بدونیم" اشاره به "اول شخص جمع" دارن و ضمیر اول شخص جمع، "ما" هست. البته طبق قوانین و قواعد زبان فارسی، ضمیر حذف شده، چون از فعل میشه فهمید. قطعا اینو تو دوران تحصیل یاد گرفتید. حالا فهمیدید "ما" کجای جمله هست؟

یه چیز یادت باشه، ارمنستان و آذربایجان، هر دو متعلق و جزوی از خاک ایران هستن و دیر یا زود، ضمیمه خاک ایران میشن. پس چیزی تحت عنوان اشغال فلان جا، اصلا معنی نداره. بعد هم، مطمعن باش جنایات مسلمانان، بیشتر از ارامنه هست. مثل تمام دروغ هایی که در مورد متحدین در جنگ جهانی دوم گفته شد، ولی هیچ کس حرفی از جنایات متفقین، شوروی و آمریکا و انگلیس و بقیه کشور های جزء، نزد. مثل قتل عام پرسنل ارتش لهستان در کاتین توسط شوروی و بمباران درسدن و هزاران شهر غیر نظامی و غیر صنعتی دیگه توسط انگلیس و آمریکا ...

همونطور که ایران تعداد بی شماری گروهک نظامی، حمایت می کنه. الان تقریبا تمام مردم دنیا، اسلام رو چیزی که هست می بینن، جنگ و وحشت و خونریزی و قلع و قمع مخالفین و دگر اندیشان. هیچ فرقی هم بین شیعه و سنی و وهابی و غیرشون نیست، همونطور که بین پروتستان و کاتولیک و غیرشون نیست. هر جا که لازم باشه، چیزی اضافه یا حذف میشه به کتب به اصطلاح مقدس مذهبی. در مورد دوم، این ما، دقیقا چه کسی هست؟ ما، جمع حاضر در اینجا، انجمن میلیتاری؟ یا ما، منظور سطوح بالای حکومت، وزیران، رییس جمهور و رهبر؟؟؟ یا ما، مردم عادی کوچه و بازار که حتی 99 درصدشون نمی دونن آذربایجان و ارمنستان کجاست؟ در هر صورت، مهم نیست "ما" چی فکر می کنیم و چی می دونیم حکومت آذربایجان رو، مهم اینه که مردمش چی فکر می کنن. درباره اتحاد با اسرائیل هم، اتحاد با کشوری مثل ایران که تحریم همه جانبه هست و هزاران مشکل داخلی داره، مگه میتونه چیزی جز فقر و فلاکت و بدبختی و جنگ و دزدی و در نهایت، تحریم های همه جانبه براشون ارمغان بیاره؟؟؟ فقط ارزش جهانی پول این چهار کشور، به تنهایی نشون دهنده خیلی مسایل هست.

دلیل از دست دادن این مرز ها چیست؟ مهمترین دلیلش، نداشتن ارتش منظم، آموزش دیده و مسلح.

جنایات حکومت های عثمانی یا قاجار ( و صد البته، روسیه تزاری) در سرزمین قفقاز چطور؟ چرا هیچ اشاره ای به این موضوع نکردید؟؟؟ نسل کشی غیر مسلمانان، قانونی و خوب هستو ولی نسل کشی مسلمانان، بد و عمل تروریستی؟ تا کی میخواید دنباله روی این طرز تفکر احمقانه و پوچ باشید؟ چون مسلمان نیستن، هر بلایی سرشون بیاد، حقشونه و هر جور که دلمون بخواد باهاشون رفتار می کنیم و صحبت می کنیم؟ در ضمن، تو خود ایران هم کم از این موارد نداریم، نمونش در طول چهل سال حکومت دینی، یک کلیسا یا هر مکان مذهبی دیگه ای که متعلق به غیر مسلمانان باشه، ساخته نشده که هیچ، تعداد بسیار زیادی هم تخریب شدن و اجازه مرمت و بازسازی و نوسازی به بنای بازمونده، داده نمیشه. این اهانت نیست؟؟؟ این ضایع کردن حقوق یک حمعیت، نیست؟؟؟ حکومت های مسلمان عثمانی و قاجار و حکومت مسیحی روسیه تزاری، کم جنایت نکردن تو اون منطقه، هیچ ربطی به دین و مذهب نداره. اینا فقط یه مشت حرفای بی سر و ته و بی پایه و اساس برای برانگیختن احساسات یک مشت عقب افتاده ذهنی و روانی هست که فکر می کنن هر کسی که طرز تفکرش با اونا یکی نباشه، حق زنده موندن نداره. نمونه تاریخی هم بسیار زیاد داره این حرف. اون موقع، جنگ سر کنترل زمین، و در نتیجه جمعیت بیشتر و الان بیشتر بر روی منابع هست. تمام حرفای به غیر از این، صرفا برای خوراک خبرگزاری ها و ... هست. دوره جنگ مذهب ها هم چند صد سالی هست که تموم شده. البته نه برای یه مشت تازه به دوران رسیده که دقیقا دارن دوران قرون وسطی را با بیشترین وضوح و جزئیات، بازسازی می کنن.

تعدادی از پرسنل شهید نیروی دریایی ارتش در طول جنگ تحمیلی: ناوبان یکم شهید محمد باقر اصغری، متولد 1335، فرمانده دوم ناوچه جاوید مهران، مورخه بیست و ششم مهر ماه 1359، در خلیج فارس شهید گردید. مهناوی دوم تکاور دریایی شهید بهمن شیرمحمدی، متولد 1335، جمعی گردان یکم تکاوران دریایی، مورخه بیست و نهم مهر ماه 1359، در خرمشهر شهید گردید. ناخدا یکم شهید محمد زارع یزدان، متولد 1324، مورخه دهم مهر ماه 1359، در خرمشهر، شهید گردید. ناو استوار یکم تکاور دریایی شهید محمدرضا عصاران خانرودی، متولد 1324، جمعی گردان یکم تکاران دریایی، مورخه نهم بهمن ماه 1359، در آبادان شهید گردید. ناوبان یکم علی اصغر اسداللهی فروغ، متولد 1334، مورخه هفدهم دی ماه 1359، در آبادان شهید گردید. ناوی وظیفه شهید علی ابراهیمی، متولد 1340، جمعی ستاد فرماندهی نیروی دریایی، مورخه دهم فروردین 1361، در خرمشهر شهید گردید. مهناوی یکم وظیفه شهید غلامرضا صریف، متولد 1341، جمعی تیپ یکم تفنگداران دریایی، مورخه بیست و چهارم اردبیشت ماه 1360، در صبحانیه شهید گردید. ناو استوار دوم تفنگدار دریایی شهید محمد پیرمرادیان، متولد 1338، جمعی تیپ یکم تفنگداران دریایی، مورخه ششم شهریور ماه 1365، در جزیره پارسی شهید گردید. ناخدا سوم تفنگدار دریایی شهید فرشاد پاسدار، متولد 1330، جمعی تیپ یکم تفنگداران دریایی، مورخه ششم شهریور 1365، در جزیره پارسی شهید گردید.

حتی اگر حاضر به همکاری تو بحث فروش یا تولید تحت لیسانس یا هر نوع همکاری دیگه ای بودن، با سیاست های غلط و لجوجانه نظام، همش از دست رفت. دیگه فرصتی نیست. در داخل هم نتونستن و نخواستن و نذاشتن که ساخته بشه. چون اهداف دیگه ای داشتن و دارن و چیزای دیگه ای براشون مهمتر از امنیت ملی هست. یعنی چی مشکل از تفکرات منه؟ متوجه نمیشم. وضعیت نیروی زمینی ارتش، به عنوان ستون فقرات ارتش و نیروهای مسلح کشور، از همه افتضاح تره. نیازی به گفتن نداره. هر کسی که سربازی رفته باشه، یه دور بازدید مجانی از ادوات و سلاح های تاریخ مصرف گذشته و از رده خارج و موزه ای و کلکسیونی ارتش، داشته. از توپ و تانک و نفربر و سلاح انفرادی بگیر تا بقیه ادوات و خودروهای سبک و سنگین. چیزایی که الان ما داریم، سال های سال هست که تو موزه ها هستن. وضعیت نیروی انتظامی و در راس اون، مرزبانی، از اوضاع ژاندارمری و شهربانی سابق هم بدتره. منظور من این بود. روزی نیست که تو اخبار، خبر حمله یا کمین تو مرز و کشته شدن و اسیر شدن یه سری سرباز مرزبانی رو نشنویم یا نبینیم. چه شرق و چه غرب. اتفاقا خیلی بهتر از شما از اوضاع دور و برم خبر دارم.

ارتقای یک وسیله از رده خارج، به هیچ دردی نمیخوره و چیزی جز اتلاف وقت و هزینه نیست. مثل این که الان بیایی رو کینگ تایگر (مثلا) مسافت یاب لیزری بذاری، بدون اینکه موتور یا سازه رو تقویت کنی. خود اون شاسی مال 80 سال پیش هست و تا الان، از درون کاملا از بین رفته، حالا هی بیا رنگش کن، اسمشو عوض کن. نه، باید کلا ذوب بشه، یه تانک جدید ساخته بشه. یا بره تو موزه. الان وضعیت ارتش، همینه. آدم های متعهد و پیگیر هم حتما باید از فیلتر های حکومت رد بشن، وگرنه کم از این افراد نداریم، ولی ایدئولوژیک بودن نظام، مجالی برای عرض اندام این افراد نمیذاره. دلیل عدم وجود زیرساخت و فناوری مربوطه هم، کاملا مشخصه. چون اولویت های نظام کاملا فرق می کنه و داشتن یک "ارتش" قدرتمند اصلا و ابدا در دستور کار نیست. اولویت نظام، گروه های اسماً وفادار به ایدئولوژی نظام (حتی نه به خود نظام) هست. پولی که باید صرف ایجاد زیرساخت و فناوری میشد، خرج گروهک ها شده. وگرنه چهل سال فرصت برای انجام همچین کاری بوده، هنوز انجام نشده و قرار هم نیست که انجام بشه (حداقل تا زمانی که من و شما، زنده هستیم) حتی داخل کشور خودمون هم همین شرایط هست، با بالایی ها باشی، همه چیز اوکی هست. نباشی، خدا بیامرزدت. در این مورد خاص، تنها راه حل هست. مقایسه دو حکومت گذشته، به خوبی نشاندهنده هست که کی به فکر حفاظت از کشور در برابر دشمن داخلی و خارجی بوده و کی نبوده. حتی چینش پادگان ها و لشگر ها هم، نشانگر این موضوع هست.

خرید آهن پاره های از رده خارج، به چند صد برابر قیمت و ارزش و کاراییشون، کار شاقی نیست و به هیچ دردی نمیخوره. در حقیقت اون کشورایی که به ما فروختن، زرنگی کردن، نه ما که خریدیم. وقتی یه مشت روستا و دهات شاخاب پارس (برای شما: امارات متحده عربی، بحرین، قطر، کویت، عربستان سعودی و ...) مدرن ترین جنگنده ها رو در اختیار دارن. اگر ایران تحریم هست، نتیجه سیاست های غلط حکومت هست. شاید فانتوم و تایگر و تامکت، زمان خودشون خیلی شاخ و خفن و اوج تکنولوژی بودن، ولی الان واقعا یه مشت اسباب بازین. نه ایران، و نه خلبان ایرانی، لیاقتش نیست که با پرنده های متعلق به عصر حجر بپره. بعد هم، برای کشوری به وسعت ایران، 100 تا جنگنده (میگم، فقط جنگنده)، که 99 درصد، از رده خارجن، چیز خاصی نیست. کم کم ایران به ده هزار فروند هواپیمای تهاجمی / بمب افکن نیاز داره و حداقل نصف این تعداد، ترابری و سوخت رسان و آموزشی و غیره (با حساب هواپیماهای رزرو و روند چرخشی بودن تعمیر و نگهداری). این تاپیک مال 15 سال پیش هست، یه مقایسه ساده اوضاع الان با زمانی که این تاپیک نوشته شده، بیانگر همه چیز هست. از زمان نوشته شدن این تاپیک تا الان، کم کم 15 فروند هواپیما از دست دادیم، که هیچ جایگزینی براش نداریم. نه میتونیم بسازیم، نه می تونیم بخریم و نه حتی ذخیره داریم. تمام لیستی که نوشتی، یا به نتیجه نرسید، یا به تعداد کافی، موجود نیست، یا مشکل تسلیحات داره، یا از رده خارجه ... خلاصه اینکه الان چه پرنده مدرنی در اختیار داریم؟ حداقل بالای 100 فروند، منظورمه.