به نام خدا Aeronautics Defense Dominator XP سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) (2012) Aeronautics Dominator XP یک پهپاد با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) اسرائیلی استراتژیک است. این پهپاد برای برآورده ساختن نیاز جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) طراحی شده می تواند طیف وسیعی از محموله ها را برای انجام ماموریت های مختلف حمل کند. برد بالای آن پوشش خوبی برای میدان نبرد دارد و قابلیت هایش شامل جاسوسی الکترونیک، جاسوسی ارتباطی و جستجو و نجات برای بازار های نظامی و غیر نظامی (امنیتی) می شود. Dominator XP براساس ساختار هواپیمای مسافربری تجاری Diamond DA-42 Twin-Star ساخته و تمام امکانات آن مثل افزایش 3 برابری سامانه های اویونیک حیاتی و سنجش یخ زدایی را حفظ کرده است. این پهپاد مانند هواپیماهای معمولی از یک بدنه و صفحات متصل به آن ساخته شده است. کابین خلبان پوشانده شده و یک دوربین/حسگر در بخش دماغه قرار گرفته است. بال های اصلی نزدیک بخش میانی و با خطوط مستقیم نصب شده اند و بالچه های نوک آن رو به بالا هستند تا کنترل بهتر و مصرف سوخت کمتری داشته باشد. بخش دم به سبک Multhopp T-style یک صفحه افقی با انتهای رو به پایین دارد. 2 موتور معمول نیروی این پهپاد را تامین می کنند که هر موتور توسط لبه جلویی بال ها پوشانده شده است. هر موتور یک ملخ 3 پره را می گرداند. چرخ های 3 گانه امکان حرکت این پهپاد روی زمین را فراهم می کنند. Dominator پهپادی چندکاربره است و ظرفیت حمل انواع محموله 373 کیلوگرمی آن، انعطاف تاکتیکی و استراتژیک آن را نشان می دهد. انتخاب های محموله شامل حسگر های الکترو-اپتیکال، حسگر های مادون قرمز، حسگر های فراطیفی، نشانه گذار لیزری، رادار جستجو و رهگیری روی دریا، رله ارتباطی و موارد مشابه می شود. رادار دریایی آن برای جستجو و رهگیری اهداف جنگ ضد زیردریایی/ضد کشتی مورد استفاده قرار می گیرد. لینک داده آن با کمک ماهواره شامل محدوده دید و فراتر از آن است. فرود و برخاست و برنامه ریزی مسیر هوایی به صورت خودکار امکان‌پذیر است. ناوبری توسط پیدمان GPS/INS هدایت می شود. شبیه‌ساز پرواز و عملیات هم برای این پهپاد ساخته شده است. از یک ایستگاه کنترل زمینی برای کنترل لحظه پهپاد و محافظت از آن در صورت ایجاد مشکل در بخش خودکار استفاده می شود. Dominator XP حداکثر وزن برخاست حدود 1900 کیلوگرم ، حداکثر سرعت 277 کیلومتر برساعت و مداومت پروازی آن تا 20 ساعت است. برد لینک داده تا 300 کیلومتر می رسد اما ماهواره های SATCOM دسرسی نامحدود را فراهم می کنند. از لحاظ ساختاری، این پهپاد 8.6 متر طول، 13.5 متر طول بال و 2.5 متر ارتفاع دارد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: اسرائیل - نقش: پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، هشدار زودهنگام هوایی (مجهز برای ارائه کنترل و فرماندهی در بالای میدان نبرد برای عناصر هوایی دوست)، جنگ ضد زیردریایی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر زیرسطحی دشمن تسلیحات مخصوص)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جنگ الکترونیک (دفع فعال طیف الکترومغناطیس دشمن محافظت از نیروهای دوست در برابر این طیف)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 8.6 متر - طول بالها: 13.5 متر - ارتفاع: 2.5 متر - وزن: 1250 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1910 کیلوگرم (660 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: دو موتور توربوشارژ Austro با توانایی تولید 168 اسب بخار قدرت و چرخاندن ملخ های 3 پره - حداکثر سرعت: 277 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5500 متر - برد: 5500 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 390 متر در دقیقه - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: Dominator II (سال 2009؛ 28 ساعت مداومت پروازی با ظرفیت حمل 407 کیلوگرم محموله، سرعت 352 کیلومتر بر ساعت، 9144 متر ارتفاع عملیاتی)، Dominator XP (سری پایه) منبع

به نام خدا ADCOM Systems United 40 هواپیمای بدون سرنشین (UAV) با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) (2013) پهپاد بلندپروازانه United 40 شرکت ADCOM شروع ورود امارات متحده عربی (UAE) به حوزه پهپاد های نظامی است. پیش بینی می شود، United 40 به عنوان پلتفرم جمع‌آوری اطلاعات، شناسایی و رله ارتباطی قادر به پشتیبانی از انواع عملیات ها برای نیرو های ویژه، ارتش و کمک های بشردوستانه باشد. ممکن است این سامانه به سمت پلتفرمی جنگی تکامل پیدا کند و قادر به حمل مهمات به نبرد و تعیین خودکار هدف شود. در حال حاضر، 4 نقطه سخت زیر بال ها برای حمل پاد های ماموریتی (100 کیلوگرم برای هر ایستگاه) استفاده می شود. در کل این پهپاد قابلیت بارگیری 1000 کیلوگرم (به همراه تجهیزات داخلی) را دارد. شاید مهم ترین ویژگی فیزیکی United 40، شکل مارپیچ بدنه است که در قسمت عقب به سمت پایین می رود. سپس دم مقداری به سمت بالا خم می شود و یک باله دمی عمودی روی آن نصب می شود اما هیچ باله افقی در دم وجود ندارد. یک ملخ 3 پره در انتهایی ترین قسمت این طراحی قرار دارد. ورودی های هوا نیز در دو طرف بخش انتهایی بدنه دیده می شوند. واحد های بال اصلی United 40 به خاطر وجود 2 جفت بال اصلی (یکی در جلو و یکی در بخش عقب) مورد توجه قرار گرفته اند. در نمای جانبی، جفت بال جلویی بالاتر از حفت عقبی دیده می شود و همه بال ها مانند گلایدر ها از نسبت ابعادی کمی برخوردار هستند. از نظر ابعاد، این پهپاد 11 متر طول، 20 متر طول بال ها و 4.4 متر ارتفاع دارد. محفظه زیرین از چیدمان 3 چرخ جمع شونده تشکیل شده که عملیات های United 40 را به باند های آماده محدود می کند. وزن خالی این پهپاد 520 کیلوگرم و حداکثر وزن برخاست آن 1500 کیلوگرم است. در حال حاضر، انرژی United 40 توسط یک موتور دوقلو تامین می شود که موتور اصلی یک موتور مرسوم با قدرت 115 اسب بخار است. این موتور با یک سامانه 80 اسب بخاری جفت می شود. حداکثر سرعت United 40 بین 75 تا 200 کیلومتر بر ساعت (با توجه به مواد بازاریابی شرکت ADCOM) و ارتفاع پروازی اش 7000 متر پیش بینی می شود. در حالی که زمان ماموریت مداوم آن به 120 ساعت می رسد. United 40 با نام Yabhon Smart Eye 2 نیز شناخته می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2013 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: الجزایر، روسیه، امارات متحده عربی - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، اطلاعاتی- نظارتی- شناسایی (ISR)، پیشاهنگی، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 11.13 متر - طول بالها: 2.9 متر - ارتفاع: 4.38 متر - وزن: 520 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1500 کیلوگرم (980 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: یک موتور 115 اسب بخاری به همراه یک موتور الکتریکی 80 اسب بخاری - حداکثر سرعت: 220 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 7000 متر - برد: نامشخص - تسلیحات: تجهیزات ارزیابی نبرد/خسارت، جمع‌آوری اطلاعات، شناسایی، رله نطارتی و ارتباط، محموله های تا 1000 کیلوگرم - نسخه ها: United 40 یا Yabhon Smart Eye 2 (سری پایه)، Algeria 54 (ساخته شده در الجزایر، شروع به خدمت در 2019)، Yabhon NSR

به نام خدا AAI MQ-19 Aerosonde هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندکاربره (2001) AAI Aerosonde به عنوان یک سامانه هوایی بی سرنشین (UAS) ماژولار و با پایداری بالا تعریف می شود که نقش های اصلی آن شناسایی غیر مسلح، جمع‌آوری اطلاعات و نظارت است. این UAS مخصوص خریدارانی با بودجه محدود است که به دنبال توانایی های یک UAV واقعی بدون خرید های گزاف و هزینه های نگهداری هستند که هم سطح سامانه های کاملی مثلی سری معروف Predator باشد. Aerosonde توسط Insitu of Washington (بخشی از سامانه های دفاعی بوئینگ) توسعه داده شد و در سال 2006 توسط شرکت استرالیایی Aerosonde ساخته شد، پس از آن Aerosonde توسط شرکت AAI خریداری شد و نام آن به AAI Aerosonde تغییر یافت. از دید خارج، Aerosonde پیکربندی مشترکی با بسیاری از پهپاد های مدرن دارد. تمامی اجزای داخلی اصلی (محموله، سوخت، موتور، سنسور ها و اویونیک) در موتورخانه مرکزی قرار گرفته اند. بر روی آن مجموعه ای از بال های مستقیم نصب شده که از بالای قسمت عقب بدنه عبور می کند. از لبه عقبی هر بال، پایه نازکی شکل می گیرد که به دم عقب (پایدار ساز) متصل می شود. موتور به بخش انتهایی موتورخانه بدنه به حالت pusher متصل است و نیروی یک پروانه 2 پره ساده را تامین می کند. مدل پایه Aerosonde توسط یک موتور تایپ J چهار زمانه بنزینی با سیستم پاشش سوخت نیرودهی می شود که سرعت 111 کیلومتر بر ساعت (حداکثر سرعت 148 کیلومتر بر ساعت) و ارتفاع پرواز 4572 متر را ارائه می دهد. یک بروزرسانی اختیاری به موتور K-Twin دو سیلندر چهار زمانه با پاشش سوخت الکترونیکی هم وجود دارد. هر 2 موتور از بنزین هواپیما یا اکتان 93 استفاده می کنند. Aerosonde با محموله نظارتی استاندارد، مداومت پروازی 10 ساعته دارد. این پهپاد به گونه ای طراحی شده تا به وسیله ریل منجنیق مانند، پرتاب و توسط ساختار توری 2 قسمتی بازیابی می شود. به همین دلیل در طراحی Aerosonde هیچ بخش زیرین ثابت یا متحرکی وجود ندارد. مانند اکثر پهپاد ها، Aerosonde به همراه یک کیت کامل شامل 3 پهپاد Aerosonde (با محموله های نظارتی برای هر فروند)، سامانه یدک کش پرتاب/بازیابی و ایستگاه کنترل زمینی ارائه می شود. طراحی، توسعه و آزمون های Aerosonde در اواخر دهه 1990 انجام شد. این هواپیما اولین پهپادی بود که در سال 1998 از روی اقیانوس اطلس عبور کرد و فاصله بین Newfoundland کانادا تا اسکاتلند را، در حالی که در وضعیت کنترل تمام خودکار بود، در کمتر از 27 ساعت پیمود. Aerosonde حضور فعالی در کشور های مختلف دارد. ارتش ایالات متحده پس از ارزیابی Aerosonde نسخه 4.4، آن را با نام MQ-19 به خدمت خود درآورد. آخرین مدل Aerosonde، نسخه 4.7 با پرتاب و بازیابی خودکار، لینک داده یکپارچه و مطابق با چیدمان یک سامانه ایستگاه کنترل زمینی و یک سامانه ترمینال ویدئویی از راه دور ناتو 4586 است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2001 - تعداد فروند ساخته شده: 500 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، ایالات متحده - نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.7 متر - طول بالها: 2.9 متر - ارتفاع: 60 سانتی‌متر - وزن: 25 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 25 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: یک موتور K-twin (Enya R120)، ترکیب pusher (قرارگیری موتور در بخش عقب) - حداکثر سرعت: 140 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4500 متر - برد: 3000 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. دارای تجهیزات جمع‌آوری داده - نسخه ها: Aerosonde (سری پایه)، Aerosonde نسخه 4.4 (2013؛ مطابق با استاندارد ناتو)، Aerosonde نسخه 4.7، XMQ-19A (نسخه تحت ارزیابی ارتش ایالات متحده، نسخه 4.4)، MQ-19A (نسخه نظامی رسمی ساخته شده توسط ارتش ایالات متحده)

به نام خدا اتمام پروازهای آزمایشی پهپاد Gray Eagle با مولد جدید سامانه پهپادی Gray Eagle نسخه افزایش برد پهپاد Gray Eagle نسخه افزایش برد (GE-ER) پرواز های آزمایشی اولیه با سامانه مولد بدون جاروبک (brushless) خود را به پایان رساند. این مولد، 50 درصد بیشتر از سامانه ی فعلی انرژی تولید می کند. بخش سامانه های هوانوردی شرکت General Atomics یا GA-ASI در انتشاریه خود گفت: "آزمایش های پرواز اولیه این سامانه، نقطه عطفی در جهت بروزرسانی ناوگان GE-ER ها با مولد هایی است که قابلیت اطمینان پذیری را به طرز چشم گیری افزایش و هزینه های نگهداری را به شدت کاهش می دهند. مولد جدید انرژی الکتریکی مورد نیاز برای انواع ماموریت های رو به افزایش این پهپاد را نیز تامین می کند." مولد جدید، آزمایش های زمینی و هوایی را برای بیش از 44 ساعت آزمایش تا حداکثر توان الکتریکی خروجی در کل برنامه پروازی GE-ER و از سطح قدرت موتور در حالت ایستاده تا حداکثر رانش اسمی را به پایان رساند. این مولد بدون جاروبک برای جایگزینی دینام فعلی GE-ER طراحی شده تا ارتقا در این زمینه برای نگهدارندگان یکپارچه باشد. طراحی بدون جاروبک، نیاز به انبار کردن برای تعویض جاروبک ها در هر 300 ساعت مربوط به دینام های فعلی را از بین می برد و باعث کاهش هزینه انبارداری، انتقال و قطعات یدکی می شود. مولد جدید تا 14 کیلووات توان تولید می کند (بیش از 50 درصد بیشتر از سامانه فعلی) و تا 10 کیلووات را در اختیار حسگرها و محموله های مورد نیاز برای پرواز در محیط های عملیاتی چند دامنه ای (MDO) می گذارد. David R. Alexander، رئیس GA-ASI در این باره گفت: "سرمایه گذاری ما در مولد های بدون جاروبک باعث افزایش عمر خدمت دهی به 2500 ساعت می شود که مساوی با عمر موتور است. سامانه جدید Gray Eagle ER، هزینه نگهداری برای ارتش را با از بین بردن نگهداری حد وسط کاهش می دهد، و توان افزایش یافته نیاز MDO به حسگرها و محموله های پیشرفته را تامین می کند." توان خروجی افزایش یافته مولد بدون جاروبک، از حسگرهای پیشرفته جدید در حال توسعه مانند سامانه سنجش چند دامنه ای (MDSS) پشتیبانی می کند که GE-ER را قادر به سنجش و هدف قرار دادن از راه دور برای استفاده از آتش دوربرد دقیق (LRPF) و در آینده برخاستن عمودی، می کند. این مولد از تمام حالت های پروازی، شامل جنگ الکترونیک چند منظوره (MFEW)، جاسوسی از ارتباطات (COMINT)، جاسوسی الکترونیک (ELINT)، سنجش الکترو-اپتیک/مادون قرمز (EO/IR) و رادار روزنه مصنوعی (SAR)، به صورت همزمان پشتیبانی می کند. توسعه مولد های بدون جاروبک تلاشی مشترک بین GA-ASI و سامانه های الکترومغناطیس جنرال اتمیکس (GA-EMS)، شرکت وابسطه آن و متخصص در حوزه سامانه های برق، است. مولد های جدید با همراهی موتور های جدید HFE 2.0 شرکت GA-ASI، در تابستان امسال وارد آزمایش های دولتی می شوند. نتایج اولیه نشاندهنده جهشی قابل توجه در عملکرد کلی است. جنرال اتمیکس به توسعه مولد های توان هواپیما ادامه می دهد که تاثیری بادوام بر ناوگان GE-ER خواهد داشت. منبع

به نام خدا AAI (Textron) RQ-7 Shadow هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندکاربره (2002) RQ-7 Shadow شرکت IAA یک هواپیمای بدون سرنشین شناسایی تاکتیکی غیر مسلح است که در حال حاضر در ارتش و سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده در حال خدمت است. این سامانه به عنوان پلتفرمی شبانه‌روزی، برای دستیابی به هدف، نظارت و ارزیابی میدان نبرد توسط فرماندهان زمینی استفاده می شود. از آنجایی که این پهپاد شباهت زیادی به پهپاد قبلی IAA یعنی RQ-2 Pioneer دارد، از خدمات گسترده RQ-7 Shadow در آسمان های عراق و افغانستان استفاده شده است. از نظر طراحی این پهپاد دارای یک بال مستقیم یک تکه در بالا است که به پشت بدنه اصلی محکم شده است. خود بدنه صاف و دارای قسمت های مستقیم است و بخش تحتانی ثابت آن از 2 چرخ اصلی و یک چرخ در دماغه تشکیل شده است. میله های گرد بخش دم از لبه پشتی هر بال ادامه می یابند و در طرفین موتور پروانه ای عقب سوار قرار می گیرند. قسمت دم با شکل منحصر به فرد زاویه رو به بالا به پایان می رسد. بخش اصلی سامانه، دوربین الکترواپتیکی/مادون قرمز با تصاویر لحظه ای آن است که در زیر بدنه قرار دارد. دوربین برروی گیمبال نصب شده و به صورت دیجیتالی تثبیت می شود. پهپاد های Shadow قابلیت عملکرد خودکار ندارند، به همین دلیل با تجهیزات کاملی به میدان می روند که یک سامانه Shadow را می سازند. سامانه Shadow از 4 پهپاد Shadow، تریلی پرتاب ریلی، خودروهای پرسنل و 2 ایستگاه زمینی تشکیل شده است. Shadow از ریل پرتاب و توسط یک قلاب در پشت آن، روی باند جمع‌آوری می شود. آماده‌سازی پهپاد Shadow برای پرواز کمتر از یک ساعت طول می کشد. RQ-7A حدود 3.4 متر طول و 1 متر عرض دارد و فاصله بین نوک بال های آن حدود 4 متر است. کل سامانه حدود 75 کیلوگرم وزن دارد و حداکثر وزن آن با محموله به حدود 149 کیلوگرم می رسد. قوای محرکه این پهپاد توسط یک موتور پیستونی دوار 38 اسب بخاری UEL AR-741 با حجم 208 سی سی تامین می شود. نحوه جایگزینی موتور به صورت ملخ در عقب است که در انتهای محفظه موتور بدنه قرار دارد. طبق گزارش ها حداکثر ارتفاع پروازی آن 4267 متر و مداومت پروازی آن 5 ساعت است. نسخه RQ-7B تقریبا در تمام حوزه ها نسبت مدل A بهبود یافت. بالها با سطحی بزرگتر، سطوح کنترلی جدید و بخش دم جدید بازطراحی شدند. ظرفیت سوخت افزایش یافت که مداومت پروازی Shadow را به 7 ساعت رساند (نسبت به 5 ساعت مدل اولیه). گزینه های محموله افزایش یافته و سامانه لینک داده به لینک داده مشترک تاکتیکی (TCDL) ارتقا پیدا کرد. تولید پهپاد RQ-7B در تابستان 2004 شروع شد. به جز ارائه "دید از چشم پرنده" به صورت لحظه ای نسبت به میدان نبرد برای فرماندهان، Shadow قادر به حمل و پرتاب محموله های پزشکی توسط Quick-MEDS (سامانه تحویل فوری پزشکی) برای نیروهای روی زمین است. 2 عدد از این کنیستر های 9 کیلوگرمی می توانند در زیر بالها حمل شوند. مجموعه رهگیری سیگنال نیز برای این پهپاد در حال توسعه است. بیش از 550 پهپاد Shadow ساخته شده و در اختیار ایالات متحده (ارتش، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی)، استرالیا، ایتالیا، پاکستان، رومانی و سوئد قرار دارد. ارتش ایالات متحده به تنهایی 450 فروند از این پهپاد را در اختیار دارد. نام RQ-7 از سامانه تعیین وزارت دفاع برای پهپاد ها مشتق شده است. حرف R مربوط شناسایی (Reconnaissance)، و حرف Q نشان دهنده بدون سرنشین بودن آن است. عدد 7 اشاره به هفتمین پهپاد توسعه یافته در خدمت ارتش ایالات متحده دارد. در فوریه 2019 ارتش ایالات متحده شروع به پیدا کردن جایگزینی برای پهپاد Textron Shadow کرد. در مارچ 2019، ارتش ایالات متحده، پهپاد مارتین و سامانه های Textron را جایگزین پهپاد های قدیمی RQ-7B Shadow کرد. برنامه سامانه هواپیمای بدون سرنشین تاکتیکی آینده، برای پوشش این پروژه تنظیم شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2002 - تعداد فروند ساخته شده: 600 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، ایتالیا، پاکستان، رومانی، سوئد، ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی، دیده بانی (شناسایی اهداف زمینی/منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهتیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 3.4 متر - طول بالها: 3.9 متر - ارتفاع: 1 متر - وزن: 75 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 150 کیلوگرم (75 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: یک موتور پیستونی دوار 38 اسب بخاری UEL AR-741 با حجم 208 سی سی، ملخ 2 پره، ترکیب pusher (قرارگیری موتور در بخش عقب) - حداکثر سرعت: 207 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4570 متر - برد: 735 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. توانایی حمل 27 کیلوگرم تجهیزات شناسایی و نظارت - نسخه ها: RQ-7A (از 2002 تا 2003؛ مدل اولیه)، RQ-7B (سال 2004؛ بال های بزرگ‌تر، سطوح کنترلی بازطراحی شده و کارآمدتر، افزایش ظرفیت سوخت و مداومت پروازی (7 ساعت)، بخش انتهایی بازطراحی شده و بزرگ‌تر، مجموعه اویونیک ارتقا یافته، ارتقای محفظه ی محموله، لینک داده مشترک تاکتیکی)، Shadow M2 (نسخه آزمایشی سال 2011؛ بال ها و بدنه خمیده، افزایش ابعاد و ظرفیت حمل بار)، Shadow 600 (موتور با تزریق سوخت، بال های پیچ خورده، موتور 52 اسب بخاری UAV EL 801 بزرگتر برای افزایش کارایی، نسخه بزرگ‌تر سری RQ-7)، SR/C Shadow (محصول مشترک Textron و Bell شامل 2 نسخه پهپاد Shadow تغییر یافته با قابلیت برخاست و فرود عمودی) منبع

به نام خدا آزمایش فناوری خودکار مقابله با پهپاد در محیط های پرجمعیت توسط DARPA خودروی فرماندهی C-UAS محافظت از نیروهای متحرک DARPA فناوری سامانه خودکار ضد هواپیماهای بدون سرنشین (C-UAS) خود برای نفوذ پهپاد های غیر مجاز به تاسیسات یا عملیات های نظامی را رونمایی کرد. این فناوری با استفاده از رادار تازه ساخته شده باند X که تهدیدهای پهپادی را بطور خودکار شناسایی می کند، پهپاد دشمن را خنثی کرد. طبق گزارش منتشر شده توسط DARPA سپس رادار به وسیله یک موتور تصمیم گیری خودکار متصل به سامانه فرماندهی و کنترل، هدف را به رهگیر های خاص ارجاع می دهد، بعد از آن با پرتاب و هدایت پهپاد های بال ثابت و دوار با 2 روش به مقابله با پهپاد ها می پردازد؛ بدون دخالت اپراتور و در حین حرکت. مکانیزم دفع اولین پهپاد، نوارهایی رشته ای و قوی شلیک می کند که به ملخ ها می چسبد و باعث از دست رفتن قدرت موتور می شود. همچنین، روش های غیر جنبشی دیگری هم توسعه داده شده است. تمرکز بر روی مقابله با حملات دسته ای به جای پهپادهای هجومی تکی، نیازمند توسعه راهکار های یکپارچه از سنسورها، استقلال، و راهکارهای سبک سازی بهتر از سامانه های فعلی است. آزمایش های سامانه محافظت از نیروهای متحرک (MFP) اخیرا در پایگاه هوایی Eglin نیروی هوایی ایالات متحده انجام شد. پهپاد های تهاجمی کوچک ایران (صاعقه) هدف این پروژه، محافظت از کاروان های مهم است که در مناطق پرجمعیتی که ممانعت استفاده از سلاح های دفاعی انفجاری برای جلوگیری از خسارات جانبی وجود دارد، در حل حرکت هستند. توسعه این سامانه رهگیر با پهپاد های ارازن چندبار مصرف، 4 سال پیش با هدف ساخت یک سامانه یکپارچه برای خنثی سازی حملات پهپاد های کوچک با هدایت خودکار شروع شد. مدیر برنامه MFP در دفتر فناوری های تاکتیکی DARPA، گرگوری آویکولا، در این باره گفت: "از آنجایی که ما بر محافظت از دارایی های متحرک متمرکز هستیم، برنامه ما گذاشتن کمترین اثر از نظر اندازه، وزن و قدرت تاکید دارد. این ویژگی، امکان ساخت سامانه های مقرون به صرفه تر و با اپراتور های کمتر را فراهم می کند. در حال حاضر DARPA در حال همکاری با سرویس های نظامی برای انتقال فناوری توسعه داده شده در برنامه MFP به برنامه های اکتسابی مختلف است. لینک توئیتر ویدئو این سامانه منبع

به نام خدا پهپاد Kratos XQ-58 Valkyrie پرواز افتتاحیه، 5 مارچ 2019 Kratos XQ-58 Valkyrie هواپیمای بدون سرنشین رزمی پنهانکار آزمایشی است که توسط شرکت راهکارهای دفاعی و امنیتی Kratos برای برنامه اثبات کننده حملات کم هزینه معتبر (LCASD) نیروی هوایی ایالات متحده در زیرشاخه برنامه فناوری هواپیمای کم هزینه معتبر (LCAAT) آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده، طراحی و ساخته شده است.این پهپاد ابتدا با نام XQ-222 شناخته می شد که اولین پرواز موفقیت آمیز خود را در پنجم مارچ سال 2019 در آریزونا انجام داد. XQ-58 در حوزه برنامه فناوری هواپیمای کم هزینه معتبر آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده (LCAAT) قرار می گیرد، که هدف آن طراحی و ساخت سریع تر هواپیماهای بدون سرنشین رزمی (UCAV) با توسعه ابزارهای طراحی بهتر و به بلوغ رساندن فرآیند های ساخت تجاری برای کاهش زمان و هزینه تولید است. نقش LCAAT ، همراهی F-22 و F-35 در طول ماموریت های رزمی، و توانایی حمل تسلیحات و سامانه های نظارتی است. XQ-58 به گونه ای طراحی شده تا نقش loyal wingman که توسط هواپیمای مادر کنترل می شود را ایفا کند تا وظایفی مثل پیشاهنگی یا جذب آتش دشمن در صورت حمله را انجام دهد. XQ-58 از فناوری پنهانکار با بدنه ای ذوزنقه ای و لبه های چین دار، باله های دمی V شکل و ورودی هوای S شکل استفاده می کند. اولین پرواز این پهپاد 2.5 سال پس از امضای قرارداد انجام شد. در مجموع قرار است 5 پرواز آزمایشی در 2 فاز انجام شود تا عملکرد سامانه ها، کارایی آیرودینامیک و سامانه پرتاب و بازیابی آن مورد ارزیابی قرار گیرد. در بیست و سوم جولای سال 2020 نیروی هوایی قرارداد هایی را به کراتوس، بوئینگ، نورثروپ گرومن و جنرال اتومیکس اعطا کرد تا برای برنامه Skyborg با هم رقابت کنند. برنامه Skyborg تلاش برای ساخت پهپادی ارزان قیمت برای مقاومت در برابر خسارات جنگ اما با توانایی پشتیبانی از جنگنده های با سرنشین در محیط های سخت است. احتمال دارد کراتوس از XQ-58 برای این کار استفاده کند، اگرچه که به طور جداگانه در برنامه اثبات کننده حملات کم هزینه معتبر (LCASD) توسعه یافته و ممکن است طرحی متفاوت برای رقابت انتخب شود. اولین پرواز Kratos XQ-58A در پنجم مارچ 2019 در یومای آریزونا انجام شد. این آزمایش بیش از 1 ساعت به طول انجامید. پرتاب پهپاد با ریل صورت گرفت و توسط چتر نجات بازیابی شد. چهارمین آزمایش XQ-58A در 23 ژانویه 2020 ثبت شد. در این پرواز، پهپاد در ارتفاع بالاتری نسبت به قبل پرواز کرد و با موفقیت بازیابی شد. در دسامبر سال 2020، XQ-58A با یک F-22 و یک F-35A، تمرین های مشترک به اشتراک گذاری داده در آسمان را انجام داد. بیست و ششم ماه مارچ 2021، XQ-58A ششمین پرواز آزمایشی خود را انجام داد. در طی این پرواز، برای اولین بار درب های محفظه سلاح داخلی خود را باز و پهپاد کوچک 12 کیلوگرمی Area-I Altius-600 را رها کرد. پرتاب دومین فروند XQ-58 پرتاب پهپاد Altius-600 از XQ-58 Valkyrie ALTIUS-600 مشخصات سال ورود به خدمت: 2020 نقش ها: هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت، اطلاعاتی- نظارتی- شناسایی (ISR)، پیشاهنگی طول: 8.8 متر طول بال ها: 6.7 متر حداکثر سرعت: 0.85 ماخ برد: 3941 کیلومتر موتور: توربوفن ارتفاع عملیاتی: 13715 متر نقاط سخت: 8 عدد؛ 2 محفظه سلاح 4 عددی به ظرفیت 250 کیلوگرم بمب ها: JDAM، بمب های کوچک منبع 1 منبع 2

به نام خدا ارتقای ناوگان C-130 نیروی دریایی ایالات متحده با چرخ های بادوام و ترمز های کربنی توسط Collins Aerospace شرکت Collins Aerospace با ساخت چرخ های بادوام و ترمز های کربنی به استفاده کنندگان هواپیمای C-130 کمک می کند. این شرکت که بخشی از شرکت Raytheon Technologies است اعلام کرد که اولین ارتقای ناوگان های C-130T و KC-130T نیروی دریایی ایالات متحده با چرخ ها و ترمز های جدید را به پایان رسانده است. ترمز های C-130 شرکت Collins که از هیت سینک های کربنی DURACARB اختصاصی خود استفاده می کنند، توانایی 2000 فرود بعد از هر اورهال را داررند در حالی که سیستم فعلی C-130 توانایی 250 فرود را دارد. این افزایش طول عمر 8 برابری باعث می شود زمان و هزینه نگهداری کاهش یابد. به علاوه، این ترمز ها انرژی بالاتر از تجهیزات فعلی را تحمل می کنند که باعث افزایش حاشیه امن هنگام متوقف کردن C-130 ها با بار سنگین می شوند. چرخهای بدون پیچ با طراحی خلاقانه lock-ring و طول عمر خستگی بیشتر از سیستم C-130 های فعلی، زمان تعمیر و هزینه کاربر را کاهش می دهند. منتاژ مجموع چرخ و ترمز ها حدود 17 درصد لولزم کمتری نسبت به نجهیزات فعلی C-130 ها دارد که تعمیر و استفاده را آسان تر می کند. Ajay Mahajan، معاون ریاست بخش سامانه های فرود شرکت Collins Aerospace در اینباره گفت: "ما در شرکت Collins Aerospace متعهد هستیم تا رزمندگان خود را ایمن نگه داریم و در عین حال کارآمدترین راه حل ها را به مشتریان خود ارائه دهیم تا هواپیماهای خود را در آسمان نگه دارند. و این دقیقا همان کاری است که چرخ های بدون پیچ و ترمز های کربنی ما برای نیروی دریایی ایالات متحده انجام می دهند." Collins Aerospace از شرکت های پیشرو در ارائه چرخ و ترمز برای پلتفرم های ارتش مثل ناوگان F-15، F-16، C-5 ، C-130 و گلوبال هاوک نیروی هوایی ایالات متحده است. اخیرا این شرکت توسط نیروی هوایی ایالات متحده برای طراحی و توسعه چرخ و ترمز های کربنی جدید برای B-52 انتخاب شده است. شرکت Collins همچنین چندین ارتقای چرخ و ترمز برای نیروهای هوایی کشور های مختلف را کامل کرده است. در مجموع، این شرکت چرخ و ترمز بیش از نیمی از C-130 های فعال در جهان را تامین می کند. منبع

به نام خدا پایان عمر پرتابه های Hypervelocity نیروی دریایی ایالات متحده تصویر دوربین پرسرعت از آزمایش ریلگان الکترومغناطیسی به نظر می رسد پس از توقف برنامه توسعه Hypervelocity برای توسعه برنامه های جدید تر، عمر ریلگان های الکترومغناطیسی نیروی دریایی رو به پایان است. بررسی اجمالی درخواست بودجه 2022 منابع مالی کاخ سفید نشان می دهد که برنامه پرتابه های gun-launched guided که پیشتر پرتابه های hypervelocity نامیده می شدند، برای صرفه جویی 5.9 میلیون دلاری، متوقف شده است. طبق این سند، وزارت نیروی دریایی تحقیق و توسعه پرتابه های gun-launched guided یا GLGP را متوقف کرده است. سرمایه گذاری مجدد در این طرح منوط به ارزیابی مجدد پس از اتمام تجزیه و تحلیل دفاع ترمینال توسط افسر توانایی های استراتژیک است. تنظیم مجدد منابع بخشی از لیست لغو و کاهش سرمایه گذاری نیروی دریایی در برنامه ها و پلتفرم هاست که شامل بازنشستگی زودتر از موعد F/A-18 هورنت و تعدادی از کشتی ها می شود. این پرتابه یک متری به طور انحصاری مخصوص ریلگان آزمایشی نیروی دریایی ساخته شد، برنامه ای 500 میلیون دلاری برای استفاده از الکتریسیته برای پرتاب گلوله تا حداکثر سرعت 6 ماخ و برد 110 مایل دریایی (حدود 203 کیلومتر). علیرغم اینکه این برنامه 15 سال در مرحله توسعه بود بدون اینکه وارد استفاده میدانی شود، مقامات نیروی دریایی اصرار داشتند که آینده این سلاح روشن است. دریادار جان ریچاردسون ، رئیس وقت عملیات های دریایی ، در سال 2018 به Military.com گفت که سرویس به طور کامل در این اسلحه سرمایه گذاری کرده و در حال پیشبرد توسعه آن است. توسعه پرتابه های Hypervelocity وقتی مقامات متوجه شدند که می توان آن را با ریلگان و اسلحه کشتی های فعلی ترکیب کرد تا به قدرت آتشی سریع و ارزان دست پیدا کرد، سرعت گرفت. آخرین نمایش عمومی این پرتابه در سال 2018 و وقتی بود که 20 گلوله توسط اسلحه Mk 45 از ناوشکن Dewey در طول رزمایش حلقه اقیانوس آرام شلیک شد. برایان کلارک، از مسئولان وقت مرکز ارزیابی های استراتژیک و بودجه ای، در سال 2019 به خبرگزاری USNI گفت: "این سلاح برای ماموریت های زمین به زمین و پدافند هوایی می تواند 15 گلوله در دقیقه شلیک کند. وقتی فکر می کنید که هرکدام از آن ها می توانند جایگزین موشک های Sea Sparrow یا Rolling Airframe شوند متوجه می شوید که به طرز قابل توجه ای به توانایی پدافند موشکی ما خواهد افزود. هزینه آنها هم بسیار کمتر است." این گزارش همچنین بیان می کند که قرار بود پرتابه های gun-launched guided یا GLGP جایگزین هویتزر 155 میلی متری ارتش و سپاه تفنگداران ایالات متحده شوند. اگرچه که GLGP ها می توانند از برخی از سامانه ای موشکی (که هر شلیک 1 تا 2 میلیون دلار آب می خورد) ارزان‌تر باشند، اما همچنان گران است. گزارش سرویس تحقیقات کنگره در سال 2020 اشاره می کند که هر شلیک این سلاح در سال 2018 حدود 85 هزار دلار هزینه خواهد داشت. با اینکه گفته شده بود که GLGP در حوزه سلاح های چندکاربره خواهد بود، گزارش سرویس تحقیقات کنگره نشان می دهد تجهیز کشتی ها به این سلاح نیازمند یکپارچه سازی آن ها با سامانه های رزمی فعلی و آرمایش ها و بازی های جنگ اضافی است. این امر بعد از 5 سال توسعه هنوز صورت نگرفته است. به گفته گزارش: "انتقال فناوری های نظامی از فاز تحقیق و توسعه به مرحله خرید، چالش بزرگی است.بعضی از فناوری ها موفق به این انتقال نمی شوند و به دره مرگ می افتند." اخبار درباره ی ریلگان هم به همین اندازه ناخوشایند است. سایت The War Zone گزارش داد که در درخواست بودجه سال آینده، بودجه ای برای این برنامه در نظر گرفته نشده و هیچ نشانه ای از ادامه توسعه آن وجود ندارد. منبع

به نام خدا سامانه دفاع هوایی Enduring Shield شرکت Dynetics رقیب آمریکایی گنبد آهنین سامانه پدافند هوایی Enduring Shield شرکت آمریکایی Dynetics سامانه Enduring Shield را رونمایی کرد. سامانه ی زمینی متحرکی که برای شناسایی، رهگیری و مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین، موشک های کروز، راکت ها، توپ و خمپاره طراحی شده است. Enduring Shield با در نظر گرفتن توسعه آینده، توانایی شلیک طیف متنوعی از موشک ها را داراست. این سامانه پوششی 360 درجه با قابلیت درگیری همزمان با چندین هدف را ارائه می دهد؛ می تواند به طور کامل با سامانه فرماندهی نبرد دفاع هوایی و موشکی ارتش یکپارچه شود و در برابر تهاجم سایبری و جنگ الکترونیک مقاوم است. با ارائه حفاظت در برابر تهدیدات مشابه گنبد آهنین، Enduring Shield رقیب مستقیم این سامانه معروف اسرائیلی است که توسط ارتش ایالات متحده نیز خریداری شده است. با پشتوانه فناوری و تغییرات برنامه قبلی علم و فناوری ارتش شرکت Dynetics، سامانه Enduring Shield برای پاسخگویی به نیاز های برنامه "افزایش حفاظت در برابر آتش مستقیم 2" ارتش پیشنهاد شده است. در پروسه ساخت این سامانه، Dynetics پرتابگر را از نو طراحی کرد، بازده هزینه را افزایش داد و پیچیدگی ها را کم کرد. رونی کرونیستر، معاون ارشد شرکت Dynetics در زمینه فناوری و ساخت سلاح، در این باره گفت: "سامانه Enduring Shield از تجربیات گذشته شرکت در سامانه های پرتابگر زمینی ارتش، شامل موشک های مافوق صوت و دیگر برنامه ها استفاده می کند. ما مشتاق ارائه این سامانه آمریکایی برای موشک های کروز و سایر نیاز های پدافند هوایی ارتش هستیم." ساخت قطعات ، عملکرد مونتاژ اولیه و یکپارچه سازی سامانه در هانتسویل ، آلاباما و مونتاژ نهایی و یکپارچه سازی سامانه در Lawton ، اوکلاهاما انجام می شود. سامانه پدافند هوایی برد کوتاه گنبد آهنین منبع

تلاش آمریکا برای انتقال تجهیزات در کره زمین به وسیله راکت ها پرتاب پروتوتایپ Starship شرکت SpaceX در آپریل 2021 نیروی هوایی ایالات متحده در طول مصاحبه با خبرنگاران در روز جمعه تائید کرد که علاقه مند به انتقال محموله به دور زمین به وسیله راکت هاست. مقامات نظامی گفتند که در حال ارتقای طرح ها برای تبدیل به یک برنامه Vanguard جدید هستند که بیانگر علاقه به تبدیل این مفهوم از سطح آزمایشی به عملیاتی است. به گفته دکتر Greg Spanjers، دانشمند نیروی هوایی و مدیر برنامه Rocket Cargo در اینباره گفت: "این ایده فریبنده از زمان ظهور پرواز های فضایی وجود داشته است. ما تقریبا هر 10 سال آن را بررسی کرده ایم، اما هیچ وقت منطقی به نظر نمی رسید. دلیل اینکه این بار به سراغ آن رفته ایم این است که به نظر می رسد تکنولوژی به ایده خوبی رسیده است. ابتدا ARS گزارشی در باره ی بودجه درخواستی نیروی هوایی برای برنامه Rocket Cargo ارائه کرد. به عنوان بخشی از بودجه سالانه 200 میلیارد دلاری خود ، نیروی هوایی به دنبال 47.9 میلیون دلار برای استفاده از توانایی های موشک های تجاری برای پرتاب محموله از یک مکان و فرود آوردن آن در جای دیگر زمین است. در طول نشست روز جمعه مقامات در باره اینکه دنبال چه چیزی هستند توضیح دقیقی دادند. Spanjers گفت: "اساساً یک موشک می تواند در عرض 90 دقیقه به سراسر دنیا برسد اما یک هواپیما نمی تواند." به همین دلیل راکت ها این توانایی را دارند تا رویای قدیم لجستیک یعنی تحویل سریع و نقطه به نقطه را به واقعیت تبدیل کنند. حدود 90 درصد تدارکات نظامی توسط سرویس های قطار، هواپیما و کشتی عمومی منتقل می شوند، بنابراین این ایده بخشی از سرویس لجستیک خواهد بود. به گفته مقامات نظامی، آنها در آینده ای خیلی نزدیک، درخواستی را بدون مشخص کردن شرایط خاص به صنایع ارسال خواهند کرد. در عوض، نیروی هوایی درخواست یک طرح برای بارگیری و ارسال سریع محموله در یک مکان و تحویل آن در مکانی دیگر را خواهد داد. چگونگی انجام این کار به شرکت های خصوصی و سیستم های پرتاب خودشان سپرده خواهد شد. ارتش با این درخواست می خواهد نشان دهد که در وزارت دفاع بازاری بالقوه برای تحویل موشکی محموله ها و شروع یادگیری فناوری مورد نیاز برای این پرتاب ها وجود دارد. مقامات تمام تلاش خود را انجام دادند تا هیچ شرکتی را به عنوان ارائه دهنده احتمالی این سرویس معرفی نکنند. با این حال، اهداف برنامه rocket cargo برای انتقال 100 تن محموله در یک پرتاب، لیست ارائه دهنده ها را محدود خواهد کرد و مستقیما به سمت SpaceX و قابلیت های برنامه تحت توسعه Starship اشاره خواهد کرد. به گفته مسئولان SpaceX، این شرکت توانایی ارسال 100 تن محموله به مدار و فرود عمودی روی زمین را دارد. به گفته Spanjers: "ارسال 100 یا کیلوگرم محموله جالب است اما تغییر دهنده بازی نیست. ما به دنبال راکت های تجاری در کلاس 30 تا 100 تن هستیم." Spanjers همچنین اضافه کرد که ارتش علاقه مند به راکت های تجاری (آنهایی که عمدتا با سرمایه گذاری خصوصی توسط صنایع ساخته شده اند) است که از استفاده مجدد برای کاهش هزینه ها استفاده می کنند. که لیست را به SpaceX و احتمالا Blue Origin (با راکت جدید استفاده مجدد Glenn) محدود می کند. وقتی از او خواسته شد که ارتباط مستقیم با SpaceX و Blue Origin درباره ی این برنامه را تایید کند، Spanjers از این کار خودداری کرد. اما بیان کرد: "ما با شرکت های بیش از این صحبت کرده ایم. و حتی اگر شرکتی در حال حاضر این قابلیت را نداشته باشد ما رابط ها را خواهیم ساخت تا با بازگشت سرمایه شرکت های بیشتری وارد این حوزه شوند." Spanjers و سایر مقامات اعلام کردند که تمایل دارند تا بیش از یک ارائه دهنده داشته باشند. طرح مفهومی Rocket Cargo نیروی هوایی واضح است که رهبران نظامی مشتاق استفاده زودهنگام از این فناوری ها هستند. به گفته مقامات، وزارت دفاع برای حمایت از برنامه آزمایش شرکت ها و تست مواد و رویه های لجستیک، پرتاب های اولیه را با قیمت کمتر خریداری خواهد کرد. اگرچه این راکت ها برای فرود نیاز به فرودگاه یا باند فضایی دارند، اما همیشه اینطور نیست. طبق نظر Spanjers: "روزی این راکت های ارسالی در هر جایی روی زمین، سطح ناهموار یا غیره، فرود خواهند آمد. همانطور که روی ماه فرود آمدند." "اگر راکت ها می توانند درچنین مکان هایی فرود بیایند، ما علاقه مندیم بدانیم تا چه حد می توانیم آن را به انواع سطوح گسترش دهیم، تا بتوانیم محموله ها را به سرعت به تمام مناطق زمین منتقل کنیم." منبع

چندتا اینفوگراف درباره ی اسرائیل

به نام خدا مهمات جدید برای محافظت در برابر تسلیحات هدایت دقیق گروه تولیدی Rostec مهمات جدیدی توسعه داده تا از خودور های زرهی در برابر تسلیحات هدایت دقیق محافظت کند. این پرتابه پرده ای دوقطبی-آیروسل در میدان نبرد ایجاد می کند که سیستم هدایت دشمن را کور می کند. Rostec این محصول را به طور رسمی در نمایشگاه Army-2021 معرفی خواهد کرد.طبق برنامه ریزی ها، ازمایشات تا آخر امسال پایان خواهند یافت. به گفته متخصصان، این پرده می تواند بقا پذیری تجهیزات در میدان نبرد تا حد زیادی بهبود ببخشد. وقتی تهدید به وجود می آید، مهمات حفاظتی به سمت خطر پرتاب می شوند و با ایجاد لایه ای دوقطبی و آیروسلی سیستم هدایت تسلیحات دشمن را کور می کنند. این فناوری ایمنی خودرو های زرهی را در میدان نبرد افزایش می دهد. مهمات حفاظتی جدید کالیبری 76 میلی متری و وزنی حدود 2.8 کیلوگرم دارند طبق نظر توسعه دهندگان، در مقایسه با تجهیزات آنالوگ، پرده های ترکیبی این مهمات 1.5 برابر چگال تر هستند و در برابر موشک های با هدایت اپتیکی، گرمایی، راداری و لیزری محافظت خوبی ایجاد می کنند. نماینده Rostec در گروه تسلیحات در این باره کفت: "این مهمات می توانند به عنوان بخشی از تسلیحات دفاعی خودروهای زرهی فعلی آینده، در هر آب و هوایی به کار گرفته شوند. این محصول برای اولین بار در نمایشگاه Army-2021 برای ارتش به نمایش گذاشته خواهد شد و آزمایش ها آخر امسال به پایان خواهد رسید. به کار گیری مهمات جدید با سلاح های رادیوالکترونیک مدرن امنیت خودروهای زرهی را در میدان نبرد افزایش خواهد داد. ما اطمینان داریم که این محصول بازار صاردراتی خوبی خواهد داشت." موسسه مرکزی علمی و تحقیقاتی مهندسی دقیق روستک (TsNIITochMash) به طور مستقیم در طراحی این محصول نقش داشته است. این شرکت راه های حفاظت از خودروی شناسایی توپخانه ای PRG-4A Argus ، سیستم پرتاب موشک چندگانه Uragan-1M و سایر وسایل نقلیه نظامی را توسعه داده است. نصب سیستم بر روی T-90S TSNIITOCHMASH یک دفتر طراحی صنعتی روس و یکی از بزرگترین طراحان و تولیدکنندگان سلاح برای ارتش روسیه و نیروهای وزارت امور داخلی (MVD) است. TSNIITOCHMASH بر روی ساخت و توسعه سلاح های کوچک و شبیه‌ساز آنها ، تجهیزات میدانی تکی ، تحقیق و توسعه بر روی سیستم های کنترل مهمات هدایت دقیق (و همچنین محافظت در برابر آنها) ، سیستم های توپخانه میدانی و مواد جدید کار می کند. این شرکت همچنین بیشتر کارتریج ها، سلاح های کوچک تا 14.5x114 میلی متری را برای ارتش روسیه تولید می کند سیر تکامل حفاظت از تانک ها توسعه حفاظت فعال برای خودروهای خودورهای زرهی به دهه 1950 در شوروی باز می گردد. در دهه 1980 سیستم های دفاعی Drozd ساخته شدند. این سیستم ها شلیک راکت دشمن را رهگیری و دنبال می کردند و سپس در زمان مناسب با شلیک بار محافظتی، به صورت تکه به هدف اصابت می کرد. پس از آن نسخه ای تغییر داده شده از Drozd-2 ساخته شد که در آن تعداد پرتابگر ها افزایش یافته بودند و از خودروهای زرهی در تمام جهات محافظت می کردند. بعد ها در شوروی و فدراسیون روسیه سیستم های مشابهی توسعه داده شدند. برای نمونه، Shtora-1 که با ایجاد پرده ای آیروسلی با موشک ها مقابله و پردازش هدایت آنها را مختل می کرد. سلاح های سبک و قابل حمل: چرا سیستم های راکتی کالیبر پایین چندتایی توسط روسیه ساخته می شوند؟ طبق گزارش ها، روسیه در چند سال آینده تولید انبوه سیستم راکت انداز چندگانه 80 میلی متری خود را آغاز خواهد کرد. تا اکنون، توسعه سیستم Afghanit در روسیه در حال انجام است. اطلاعات کمی از این محصول وجود دارد. طبق گزارشات، در بعضی موقعیت ها Afghanit می تواند مهمات را از فاصله چند کیلومتری رهگیری کند و با استفاده از روش های مختلف آن ها را کور یا منهدم کند. Afghanit به خصوص برای نصب بر روی تانک T-14 آرماتا توسعه یافته است. در 2019، TsNIITOCHMASH خبر از کار بر روی ساخت مجموعه ای از حفاظت ها در برابر تسلیحات هدایت دقیق مدرن داد که بر پایه سرکوب اپتوالکترونیکی سیستم های هدایتی ساخته شده است. این مجموعه شامل تجهیزاتی برای اصلاح شلیک، و سیستم جمینگ اپتیکی-الکترونیکی است که با کمک مهمات آیروسلی، کنترل موشک شلیک شده را مختل می کند. هنگامی که حمله شناسایی می شود، مجموعه با در نظر گرفتن باد، مهمات آیروسل را به سمت مورد نیاز شلیک می کند. سپس از درون خود مهمات، بلوک های کاست محتوی ایجاد کننده آیروسل خارج می شود. این مجموعه قرار است به توپ های خوکششی 120 میلی متری 2S42 لوتوس مجهز شود. متخصصات اعتقاد دارند این مهمات جدید می توانند به طرز قابل توجه ای بقاپذیری خودروهای زرهی داخلی در میدان نبرد را بهبود بخشد. طبق نظر متخصص حوزه نظامی، Alexei Leonkov ، مهم ترین مزیت این پرتابه ها، محتویات توسعه داده شده برای آنهاست. وی همچنین اشاره کرد که اسپری کننده آیروسل، که مانع از عملکرد تسلیحات هدایت دقیق می شود، مدت زیادی است که در خودروهای زرهی روسیه استفاده می شوند، بنابراین این امکان وجود دارد که مهمات جدید با سیستم های دفاع فعال Shtora-1 و Arena یکپارچه عمل کنند. تانک T-90 مهمات جدید علاوه بر حفظ تک تک تانک ها، به طور کلی می توانند جلوی حملات دقیق دشمن را در یک مجموعه از عملیات ها بگیرند. سرهنگ بازنشسته Viktor Litovkin ، درباره این موضوع گفت: "این پرتابه می تواند به طور یکپارچه با سیستم های دفاعی پیچیده مثل Arena و Shtora فعالیت کند. و با کمک محتوای آیروسل-دو قطبی خود می توانند از خودروهای زرهی ما در برابر تسلیحات هدایت دقیق محافظت کنند و راه های مشاهده و هدایت دشمن را ببندند." "این مهمات ابتدا باید توسط ارتش آزمایش شوند. باید در تمام شرایط آب و هوایی و دمایی آزمایش شوند. و تنها پس از آن می توانند به عنوان یک استاندارد در زرادخانه های نظامی مورد استفاده قرار بگیرند" فیلمی از کارکرد این سیستم: https://rostec.ru/upload/video/Аоб.mp4 منبع

به نام خدا تبدیل هواپیماهای سوخت رسان به تانکر های داده توسط نورثروپ گرومن نورثروپ گرومن در حال کار بر روی پروژه ای است تا هواپیماهای سوخت رسان بتوانند قابلیت جمع‌آوری و انتقال داده بر روی لینک داده های پر ظرفیت و با استفاده از پردازنده های پر سرعت، و اشتراک اطلاعات تاکتیکی با رزمندگان را بدست بیاورند. پروژه تانکر های داده بخشی از ابتکار وزارت دفاع ایالات متحده برای اتصال و ادغام تیرانداز ها، سنسور ها و پلتفرم ها در تمام حوزه ها و شاخه های نظامی برای افزایش سرعت اشتراک گذاری اطلاعات و تصمیم گیری است که با نام کنترل و فرماندهی مشترک تمام حوزه ها (JADC2) هم شناخته می شود. سیستم های gateway نورثروپ گرومن سابقه ای طولانی در کمک به پیوند دادن شاخه های مختلف نظامی به وسیله پلتفرم های هواپایه و تانکر ها دارند. در بین چندین برنامه وزارت دفاع، سیستم gateway گرومن توانایی ارائه "وای فای (Wi-Fi) در آسمان" را برای ماموریت هایی که بر قابلیت پیشرفته ارتباط و ترجمه داده تکیه دارند را دارد. gateway این شرکت همچنین از موقعیت خوبی برای دسترسی به لایه های اطلاعاتی در محیط های JADC2 برخوردار است. برای مثال، KC-135 که یکی از پلتفرم های تانکر فعلی وزارت دفاع است، برای ارائه لینک داده پیشرفته، باز و امن به رزمندگان، سیستم های gateway فعلی نورثروپ گرومن را حمل می کنند که در غیر این صورت نمی توانستند به ارتباطات و ماموریت های ترجمه در بین شاخه های مختلف نظامی دسترسی داشته باشند. اوایل امسال، فرماندهی دفاع هوافضای آمریکای شمالی (NORAD) تمرینی در قطب شمال انجام داد که در آن از سیستم gateway نورثروپ گرومن در هردو هواپیمای KC-135 و KC-46 استفاده شد. این برنامه سیستمی ارتباطی ارائه می دهد که برای افزایش برد رزمندگان برای ارتباط هایی مثل سیستم توزیع اطلاعات چندمنظوره، لینک های داده ی آگاهی محیطی و دیگر ارتباطات فرای دید طراحی شده است. این سامانه یک تصویر آگاهی محیطی یکپارچه از موقعیت تجهیزات خودی و خطرهای دشمن ایجاد می کند. این تمرین موفق، قابلیت نورثروپ گرومن در ادغام آسان سیستم gateway و ارائه قابلیت لینک داده پیشرفته برای حمایت از چندین پلتفرم تانکر وزارت دفاع را نشان داد. KC-135 KC-46 گرومن در حال توسعه سیستم های gateway با قبلیت استفاده سریع، مقرون به صرفه، کم حجم، سبک و کم مصرف است که برای ارتباطات و ترجمه بین دامنه ای بین چندین شبکه صدا و داده در خط دید و ورای آن (قبلیت های نسل5 و 6) طراحی شده است. این سیستم دارای سطوح امنیتی چندلایه و قابلیت های پیشرفته مثل پردازش ابری، یادگیری ماشین، هوش مصنوعی، لینک داده نسل جدید و استفاده از نرم‌افزار و سنسور های غیر تخصصی است. یکی از سیستم های gateway پیشرفته نورثروپ گرومن که برای حمایت از تانکر های داده مناسب است، بیتنش لازم برای درک سلامت شبکه را ارئه می دهد و در محیط های مورد مناقشه و غیر آن به طور خودکار تغییر شکل و درمان خود را انجام می دهد. ویژگی پردازش امن، یکی از قابلیت های کلیدی این سیستم است. پردازش امن در حال حاضر، اطلاعات سنسور ها از چندین پلتفرم توسط یک کاربر محروم (مکان با اتصال کم) به پردازنده فرستاده می شود که می تواند هزاران کیلومتر دورتر باشد. تاخیر زمانی و مخاطرات امنیتی از معایب این سیستم هاست. تانکر داده می تواند آسیب پذیری و تاخیر ها را کاهش دهد، چون پردازش امن داده را مستقیما در سطح تاکتیکی انجام می دهد، سرعت تصمیم گیری را افزایش می دهد و محدودیت پهنای باند که رزمندگان فعلی تجربه می کنند را کاهش می دهد. راه حل نورثروپ گرومن شامل بقای سایبری می شود که در کد های لینک داده، نرم‌افزار و سخت‌افزار آن گنجانده شده و برای ایمن نگه داشتن سیستم از حملات طراحی شده است. همچنین، گرومن با شرکت های پیشتاز عرصه پردازش پیشرفته همکاری می کند تا در آینده تانکر های داده و سیستم gateway بیشتری تولید کند و ایده JADC2 را در تمام حوزه ها فعال کند. شبکه سازی پیشرفته و امن، امکان گردش سریع تر و منعطف تر اطلاعات بین تانکر های داده و سایر پلتفرم های رزمی را فراهم می کند. این گردش، داده درست را در زمان مناسب به فرد مناسب می رساند و تطابق بیش از حد اطلاعات و برتری در تصمیم گیری را ارئه می دهد. تانکر های داده بخشی مهم از تسلط بر تصمیم گیری و تطابق اطلاعات خواهد بود.با برتری ثابت شده نورثروپ گرومن در شبکه های پیشرفته، سیستم های gateway باز و مبتنی بر هوش مصنوعی، به همراه قابلیت های پردازش امن نشان دهنده این است که گرومن برای حمایت از وزارت دفاع آماده است تا پلتفرم ها را برای جنگ های آینده یکپارچه کند. منبع

به نام خدا احتمال توافق ترکیه و ایالات متحده بر سر مسئله S-400 سامانه دفاع هوایی S-400 هنگام شلیک اولیین موشک در ترکیه نشانه ها پیش از ملاقات اردوغان و بایدن در 14 ام ماه جون، حاکی از توافق بر سامانه S-400 است؛ سامانه دفاع موشکی که باعث اعمال تحریم واشنگتن بر آنکارا شد. وندی شرمن، معاون وزارت خارجه ایالات متحده، جمعه هفته گذشته در گفتگو با CNN Turk گفت:"ما راه حل های جایگزین را به ترکیه پیشنهاد دادیم، آنها به خوبی می‌دانند که برای خارج شدن از تحریم ها چه کاری باید انجام دهند." شرمن در طول مصاحبه هنگام بازدید از آنکارا با لحنی صلح جویانه گفت:" امیدوارم راهی برای پیشرفت پیدا کنیم." این دیپلمات اشاره ای به اقدامات تحریمی بیشتر علیه ترکیه نکرد؛ آنکارا حتی پس از کنار گذاشته شدن از برنامه F-35 و تحریم ها علیه مقامات ارشد ریاست صنایع دفاعی (مخفف ترکی - SSB) نیز اقداماتش را متوقف نکرده است. به گزارش بلومبرگ، چند روز بعد، آنکارا با به خانه فرستادن متخصصان روسی که برای اموزش سربازان ترک برای استفاده از سامانه موشکی ضد هوایی S-400 آمده بودند، تلاش کرد تا سیگنالی به جوزف بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، بفرستد. مقامات ترکیه پیشتر اعلام کرده بودند که به عنوان راهی برای خروج از بن‌بست، فقط در مواقع اضطرار ملی، سامانه S-400 را فعال خواهند کرد.به گفته واشنگتن، این سامانه روس در حالت عادی خاموش خواهند ماند تا خطری F-35 های ایالات متحده را تهدید نکند. نشانه واضحی از نرم شدن مواضع دولت بایدن در مورد ترکیه پس از صدور مجوز صادرات برای فروش موتورهای مورد استفاده برای بالگردهای ATAK ترکیه که به فیلیپین صادر می شوند، پدیدار شد. این مجوز در دوران ترامپ به متوقف شده بود. نمایش و بازگشت F-35 های ترکیه در بعد سیاسی، ترکیه نشستی با افغانستان و پاکستان صورت داده تا درباره سناریو های ممکن، پس از خروج ایالات متحده از افغانستان گفتگو کنند. طبق گزارش ها، پیشنهاد ترکیه به دستور واشنگتن انجام شد. اینکه واشنگتن، به جای پاکستان و یا متحدانش در خلیج فارس، ترکیه را برای رسیدن به اهداف خود انتخاب کرده، خود بیانگر نشانه ای است. احتمال دارد، ترکیه به دلیل ساخت حدود 900 قطعه از بدنه F-35 بتواند سامانه S-400 خود را نگه دارد. الن لرد (Ellen Lord)، معاون وزیر اکتساب و پایداری وزارت دفاع آمریکا در بیانیه ای در یکم اکتبر سال 2020 در کمیته فرعی خدمات مسلح سنا در مورد آمادگی و پشتیبانی مدیریت گفت:" ایالات متحده به خرید این قطعات از ترکیه تا سال 2022 ادامه خواهد داد." او ادامه داد:" قطع کامل همکاری حدود 1 میلیارد دلار هزینه جایگزینی خواهد داشت که پروسه ساخت هواپیما را کند خواهد کرد. بناببراین ما درباره برخی قطعات تصمیم گرفتیم که برای دلار مالیات دهندگان و آمادگی رزمندگان، بهتر است قرارداد ها در ترکیه انجام شوند تا مسئولیت هزینه های سنگین فسخ بر گردن ما نباشد. بنابراین تعدادی از قطعات تا سال 2022 در ترکیه ساخته خواهند شد. از آن به بعد، پنتاگون جزئیات دیگری درباره اینکه چه مقدار از قطعات تولیدی F-35 به خارج از ترکیه منتقل شده، به چه شرکت هایی منتقل شده و چه تعداد باقی مانده منتشر نکرده است. حتی هنگامی که پنتاگون با امضای قراردادی با اعضای باقی مانده تولیدکنندگان F-35 به طور رسمی ترکیه را از برنامه این هواپیما خارج کرد، حرفی درباره انتقال قطعاتی که در ترکیه ساخته می شوند، زده نشد. در 4 ماهه اول سال 2021، صادرات دفاعی ترکیه به ایالات متحده شامل 40 درصد از کل 950 میلیون دلار صادرات تجهیزات دفاعی این کشور می شود. ساخت بخش هایی از بدنه F-35 می تواند بیشترین صادرات ترکیه به ایالات متحده باشد. در ماه جون سال 2018، مدیر اجرایی وقت برنامه F-35، معاون مت وینتر، گفته بود:" واقعیت این است که ترکیه 844 قطعه برای ما تولید می کنند. این قطعات باکیفیت و مقرون به صرفه هستند و به موقع تحویل داده می شوند. تاسیسات صنعتی ترکیه برای تولید F-35 یکی از بهترین شرکای ما هستند، و کارشان را به بهترین نحو انجام می دهند." از سال 2020، برنامه F-35 ، سفارش حدود 150 هواپیمای جدید را ثبت کرده است. پیدا کردن تولید کننده جدید برای افزایش ظرفیت تولید به این سطح، هزینه های مالی سنگینی را به این برنامه اضافه خواهد کرد. منبع

به نام خدا سیستم عامل مبتنی بر هوش مصنوعی برای ماهواره های اسرائیلی صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) از سامانه ای برای بهره‌برداری و مدیریت ماهواره های رصد و ارتباطی رونمایی کرد. سامانه SatGuard برای افزایش عمر ماهواره های مستقر در مدار طراحی شده است. این سیستم با استفاده از هوش مصنوعی ، کلان داده ها و یادگیری ماشین ، ناهنجاری ها و سایر بی نظمی های عملکرد ماهواره را تشخیص می دهد. توسعه SatGuard براساس سال ها تمرکز و تجربه در حوزه فضایی است که توسط گروه سیستم ها، موشک ها و فضای IAI و به عنوان بخشی از مرکز نوآوری داخلی IAI به دست آمده است. اطلاعات تله متری ماهواره این امکان را به سامانه می دهد که روند ها را تحلیل کند، و بی نظمی ها و تغییراتی را که در ماهواره رخ می دهد ، شناسایی و از بروز ناهنجاری های بعدی جلوگیری کند. SatGuard به عنوان بخشی از برنامه شتاب دهنده مرکز نوآوری IAI ساخته شده که با همکاری Starburst ، شتاب دهنده استارتاپ جهانی متخصص در حوزه هوافضا، فعالیت می کند. اثبات این سامانه بر روی اطلاعات دریافت شده از Venus ، ماهواره ای تحقیقاتی برای آژانس های فضایی اسرائیل و فرانسه که توسعه و ساخت آن توسط IAI انجام شد، صورت گرفت. تعدادی از اندازه گیری ها که توسط SatGuard آزمایش و کنترل شدند شامل دقت ناوبری زیرسامانه ها، دما، جریان الکتریکی و ولتاژ، بازخورد دینامیک، زیرسامانه های ارتباطی و ... می شوند. تحلیل داده های فعالیت ماهواره در طول سال ها فعالیت در فضا توسط هوش مصنوعی، کلان داده ها و یادگیری ماشین امکان‌پذیر شده که در آینده می تواند سیستمی توسعه دهد که از تصمیم گیری و حل مسئله برای ماهواره های IAI پشتیبانی کند. مرکز نوآوری IAI که با نام آزمایشگاه نوآوری SPARX شناخته می شود، در داخل گروه سامانه ها، موشک ها و فضا بر روی شرکت های seed-round متمرکز است و به دنبال توسعه سرمایه گذاری های گسترده در تمام حوزه های اقتصادی درون گروه است. این مرکز بر نوآوری های باز و ارگانیک توجه دارد و به دنبال شناسایی روند تکنولوژی های آینده است. امیرا شارون، افسر ارشد فنی،نوآوری و تحقیق و توسعه IAI EVP ، در این باره گفت:" مرکز نوآوری های IAI ، روش های نوآوری باز را به کار می گیرد تا تنوع تکنولوژیک و کارآفرینی خانگی را تشویق کند. تیم توسعه ما درگیر پروسه مهندسی سریع شده تا محصول اولیه (MVP) و هم چنین سیستمی برای فعالیت روی سیسیم عامل های شرکت را تولید کند." رئیس گروه سامانه ها، موشک ها و فضای مرکز نوآوری IAI ،اینبال کریس، توضیح داد:" SatGuard یک سیستم تجزیه و تحلیل ناهنجاری نوآورانه است که از داده های کلان برای مدیریت ماهواره استفاده می کند. توانایی یادگیری ماشین پیشرفته، داده های کلان و هوش مصنوعی امکان سرعت بخشیدن به توسعه سیستمی که در لحظه نتایج دقیقی تولید می کنند را فراهم آورده است. SatGuard در ماهواره ها و سایر خطوط تجاری مثل خدمات مشتریان، پشتیبانی برخط و پیاده‌سازی یافته های تجزیه و تحلیل روند ها هم استفاده خواهد شد. منبع

به نام خدا تحویل ششمین جنگنده f-16 ارتقا یافته به ارتش ترکیه f-16 ارتقا یافته ارتش این کشور ششمین جت F-16 ارتقا یافته توسط صنایع هوافضای ترکیه (TAI) را دریافت کرد. رئیس صنایع دفاعی ترکیه (SSB) در توئیتی اعلام کرد "بهینه‌سازی ساختار هواپیمای F-16 بلوک 30 در حال پیگیری است. در چارچوب این پروژه ششمین هواپیمای F-16 بلوک 30 که ارتقای ساختاری آن پایان یافته، به فرماندهی نیروی هوایی تحویل داده شد." هدف این پروژه مدرن سازی 35 فروند جنگنده F-16 بلوک 30 است که TAI در حال کار بر روی 25 فروند از آن هاست.جنگنده های باقی مانده توسط مرکز اول فرماندهی نگهداری و تامین هوایی مدرنیزه خواهند شد. TAI اولین جت ارتقا یافته را در ماه جولای سال 2020 به نیروی هوایی تحویل داد. اسماعیل دمیر، رئیس SSB ، در پستی توئیتری در فوریه 2021 گفته بود که ارتقای ساختاری F-16 های بلوک 30 ادامه خواهد داشت. در این پروژه 1200 تا 1500 قطعه از بخش های ساختاری هر هواپیما در حال بازسازی است. کار های تعمیر، تعویض و تقویت بدنه در صورت نیاز انجام خواهند شد." دمیر اضافه کرد هدف این پروژه، افزایش عمر عملیاتی F-16 ها از 8000 به 12000 ساعت است. پس از ممانعت ایالات متحده از فروش جت های F-35 به ترکیه، به دلیل خرید S-400 توسط این کشور، بروزرسانی F-16 باعث می شود ترکیه مقداری زمان برای توسعه جت TF-X بومی خود که تحت برنامه هواپیمایی رزمی بومی (MMU) در دست پیگری است، ذخیره کند. انتظار می رود جنگنده TF-X اولین پرواز با موتور بومی خود را در سال 2029 انجام دهد. جنگنده TF-X ترکیه منبع

به نام خدا آزمایش موفق شلیک در دریا توسط تانک-کشتی (Tank Boat) اندونزی PT Pindad، کشتی سازی اندونزیایی، آزمایش های شلیک دریایی تانک-کشتی خاص خود را که یک شناور زره پوش حمله سریع مجهز به توپ 30 میلی متری و سلاح های کوچک‌تر است، به اتمام رساند. طرح اولیه این تاک-کشتی توسط نیروی دریایی اندونزی برای انجام عملیات های باتلاقی، دریایی، رودخانه و ساحلی ارائه شد و کنسرسیومی متشکل از شرکت های PT Lundin Industry Invest ، PT Len Industri (Persero) وPT Hariff به رهبری PT Pindad آن را اجرا کرد. این تانک-کشتی آزمایش شلیک از توپ 30 میلی متری خود را در میدان تیر Paiton Navy انجام داد. پس از شلیک، کشتی مسیر آزمایشی خود را با بازگشت به Banyuwangi pier در روزشنبه بیست و دوم می سال 2021 ادامه داد. به گفته شرکت سازنده، کل مسیر طی شده حدود 315 کیلومتر (170 مایل دریایی) بود. تانک-کشتی قادر به حمل 60 سرنشین و 5 خدمه است، حداکثر سرعتش به 74 کیلومتر بر ساعت (40 نات) می رسد و بردی حدود 1111 کیلومتر (600 مایل دریایی) دارد. با کمک توپ کالیبر 30 میلی متری کنترل از راه دور به عنوان سلاح اصلی و 2 مسلسل 12.7 میلی متری، تانک-کشتی به خوبی قادر به محافظت و دفاع از آب های سرزمینی جمهوری اندونزی است. به گفته رسانه های محلی، این کشتی مجهز به توپ Cockerill 3030 سی میلی متری و 2 مسلسل 12.7 میلی متری است. الگوی شلیک توپ در 3 حالت قابل تنظیم است: شلیک تکی، 5 شلیک متوالی، و تمام خودکار. داخل گنبد توپ می توان 255 گلوله مهمات 30 میلی متری را در سیستم تغذیه 2 درامی جای داد. دومین سلاح C3030، یک مسلسل کواکسیال 7.62 میلی متری است. برای افزایش آگاهی محیطی خدمه، دوربینی 360 درجه تعبیه شده است. برای محفاظت بهتر، گنبد C3030 تا سطح پنج STANAG 4569 به حفاظت بالستیک مجهز است. از دیگر تحهیزات گنبد C3030 می توان به 8 پرتابگر نارنجک دودزا و سیستم شناسایی ضد تک تیرانداز اشاره کرد. این گنبد با زاویه 10- تا 60 درجه مجهز به محور دوتایی است که برای هدف قرار دادن در شب و روز تثبیت شده است. مشخصات: طول: 18 متر عرض: 6 متر برد: حدود 1000 کیلومتر حداکثر سرعت: 74 کیلومتر بر ساعت ظرفیت حمل نفر: 65 (60 سرنشین + 5 خدمه) نیروی محرکه: 2 موتور وی هشت 1200 اسب بخاری MAN و 2 واترجت MJP450 منبع

سیستم مدیریت نبرد پیشرفته (ABMS) نیروی هوایی ایالات متحده پاد ارتباطی نصب شده بر روی KC-46 پگاسوس به F-35 لایتنیگ II و F-22 رپتور اجازه می دهد تا جدید ترین اطلاعات را به سرعت منتقل کنند تا رزمندگان بتوانند برتری در تصمیم گیری را حفظ کنند. این طرح به نام Capability Release #1 تحت چارچوب سیستم مدیریت نبرد پیشرفته (ABMS)شناخته می شود. ABMS، تلاش دپارتمان نیروی هوایی برای مشارکت در طرح "کنترل و فرماندهی مشترک تمام حوزه ها" یا "JADC2" است; طرحی از طرف وزارت دفاع برای اتصال دیجیتالی تمام عناصر نظامی ایالات متحده (از حسگر ها تا تیرانداز ها) در بین 5 حوزه نظامی: هوا، زمین، دریا، فضا و فضای سایبری. KC-46 پگاسوس با اعلام رضایت مقامات ارشد نیرو های هوایی و فضایی از برآورده شدن معیار های اصلی توسط طرح جاه طلبانه سیستم مدیریت نبرد پیشرفته (ABMS)، این برنامه به مرحله عملیاتی رسیده تا زمان استفاده از ابزار و تکنولوژی های این طرح در دنیای واقعی را نزدیک تر کند. بعد از 18 ماه آزمایش روش های جدید برای اتصال بهتر نیروهای مشترک در کنار کادر رو به رشد شرکای صنعتی، دپارتمان نیروی هوایی آماده است تا ABMS را از یک طرح روی کاغذ به دست رزمندگان برساند. رئیس ستاد نیروی هوایی، جنرال CHARLES Q. BROWN, JR، در اینباره توضیح داد: "2 سال توسعه و آزمایش سخت اعتبار ABMS را بیش از پیش نمایان کرد. ما نشان دادیم ABMS می تواند مقدار زیادی از اطلاعات را از حوزه های هوایی، زمینی، دریایی، فضایی و سایبری جمع اوری کند، این اطلاعات را پردازش کند و به گونه ای که تصمیم گیری سریع تر و بهتر ممکن شود، آن را به اشتراک بگذارد." "این قابلیت، برتری محسوسی به ما خواهد بخشید. زمان آن رسیده است تا ABMS پیش برود تا بتوانیم نهایت استفاده را از قدرت و توانایی های آن ببریم." به گفته مقامات، تبدیل ABMS از یک طرح توسعه ای و تئوریک، به طرحی شامل دستیابی به تجهیزات تخصصی و آزمایش‌های بیشتر در دنیای واقعی، نشان دهنده مزایای همکاری اپراتور ها و مهندسان در توسعه فن آوری های جنگی پیشرفته تحت یک فرآیند سریع است. ABMS تلاش اصلی این سرویس است که شامل مجموعه ای جدید از فناوری ها ، الزامات عملیاتی و تلاش هایی برای ادغام رزمندگان می شود و به فرماندهان و رزمندگان اجازه می دهد تا اطلاعات بیشتر و بهتر را سریع تر به اشتراک بگذارند، و این توانایی را دارد که آینده جنگ را تغییر دهد تقریبا همانطور که قرن پیش رادار ها این کار را کردند. یک گام مهم در پیشرفت هر برنامه نظامی، از جمله ABMS، که زیر بنای برنامه تلقی می شود، تاسیس زیرساخت های نیروی انسانی، منابع و تعلیمی است. برای انجام این وظیفه، رهبران نیروی هوایی یک تیم مشترک ترتیب دادند و سرتیپ JEFFERY D. VALENZIA را مسئول هدایت الزامات و ادغام رزمندگان کردند. به گفته والنزیا: "فرماندهی و کنترل به اندازه جنگ بی انتها است. وقتی ساختار جنگ تغییر می کند، هنر و علم فرماندهی و کنترل هم تغییر می کند. در دنیایی که به داده وابسطه است و از آن اشباع شده است، پیروزی متعلق به طرف دارای برتری در تصمیم است؛ توانایی احساس کردن، درک یک محیط پیچیده و سازگار و عملکرد هوشمندانه تر، سریع تر و بهتر. ABMS ، با انتقال داده، حیات دیجیتالی جنگ مدرن، به رزمندگان در هر زمان و مکانی که به آن نیاز دارند، برتری در تصمیم گیری امکان‌پذیر می کند. به عنوان الویت برتر نوسازی برای دپارتمان نیروی هوایی، ABMS ستون فقرات یک رویکرد شبکه محور برای مدیریت نبرد با مشارکت تمام سرویس های وزارت دفاع خواهد بود. این تلاش گسترده تحت عنوان فرماندهی و کنترل مشترک تمام حوزه ها شناخته می شود. همانطور که پیش بینی شده است، JADC2 به همهی سرویس های نیرو های ایالات متحده، همچنین متحدان و همکاران، اجازه می دهد تا مجموعه ای گسترده از داده ها و اطلاعات را سریع تر از دشمنان، درک کنند و پاسخ دهند. به گفته فرماندهان ارشد، هنگامی که این امر به طور کامل تحقق یابد، JADC2 نه تنها عملیات را پشتیبانی می کند بلکه بازدارندگی و اساس عملیات مشترک را نیز فراهم می کند. هنگام ورود به خدمت، JADC2 به تمام سرویس های نیروهای ایالات متحده، به علاوه متحدان و همکاران ، اجازه می دهد تا عملیات های نظامی را در تمام حوزه ها مانند دریا ، زمین ، هوا ، فضا و سایبر ترتیب دهند. نیاز ها، فن آوری ها و تلاش برای یکپارچه سازی توسعه تحت ABMS باعث می شود تا این طرح قابلیت های سنجش همزمان، درک و فعالیت بر حسب مجموعه زیادی از داده ها و اطلاعات هر یک از حوزه ها، تلفیق و تجزیه و تحلیل داده ها با کمک یادگیری ماشین و هوش مصنوعی و فراهم کردن گزینه های ارجح برای رزمندگان با سرعتی که قبلاً دیده نشده، را به دست‌آورد. دپارتمان نیروی هوایی، برای این تلاش، 170 میلیون دلار در سال مالی فعلی دریافت کرده و قصد دارد ظرف پنج سال آینده این منابع را افزایش دهد که اهمیت و ظرفیت این طرح را نشان می دهد. از آنجایی که تجهیزات، نرم‌افزار ها و سایر تجهیزات زیر نظر دفتر توانایی های سریع دپارتمان نیروی هوایی خریداری شده اند و روی هواپیما ها و سایر سخت‌افزار ها نصب شده اند. مسئولان برنامه های هوایی و فضایی می توانند یکی از عناصر اصلی ABMS، یعنی توانایی انتقال داده ها از یک منبع مرکزی به نیرو های مشترک متنوع، را آزمایش کنند. به عنوان گام اول در این مرحله، غلاف های ارتباطی برای تعدادی از تانکر های KC-46 پگاسوس، طراحی خریداری و نصب می شوند. طراحان این غلاف ها را به HotSpot های اینترنتی تشبیه می کنند که به F-35 لایتنیگ II و F-22 رپتور اجازه می دهند تا وارد سیستم شوند و به راحتی و به سرعت حجم زیادی از داده ها و اطلاعات را تبادل کنند. اطلاعاتی که پیشتر قابل دسترسی نبودند یا به سختی به دست می آمدند. به گفته رندی والدن، مدیر اجرایی دفتر توانایی های سریع، علاوه بر تجهیز KC-46 ها که به Capability Release #1 شناخته می شود، برنامه هایی برای سرمایه گزاری عظیم در زیرساخت های دیجیتالی وجود دارد تا پایه و اساس سیستم مدیریت نبرد پیشرفته را تقویت کند. برای ساختن ABMS، ابتدا باید زیرساخت دیجیتال و مسیری که داده های حساس در آن ذخیره، پردازش و منتقل می شوند را فراهم کرد. دپارتمان نیروی هوایی برای ایجاد برتری در تصمیم گیری نیاز به سیستمی از سیستم های سریع، هوشمند و انعطاف‌پذیر دارد، که ABMS راه حل این مشکل است. علاوه بر استقبال سیستم از یک فلسفه و روش نبرد متفاوت ، ABMS از رویکردی برای توسعه یک سیستم پیچیده استفاده می کند که در تقابل با رویکردها و شیوه های دفاع سنتی است. به گفته مدیران این برنامه، هدف این طرح سرعت و بهره مندی است، به این معنی که برخی از اجزای ABMS از محصولاتی تولید می شوند که در صورت لزوم می توانند از فناوری موجود در بازار استفاده کنند. این امر مستلزم داشتن یک رابطه کاری نزدیک با شرکای صنعتی و داشتن تمایل به تلاش برای آزمایش ایده های نوآورانه در افق های کوتاه مدت است. تاثیر ABMS فراتر از دپارتمان نیروی هوایی است. مقامات این طرح را به عنوان سهم نیروی هوایی و فضایی در چشم انداز وزارت دفاع برای JADC2 معرفی کرده اند. در همکاری با پروژه Convergence ارتش و پروژه Overmatch نیروی دریایی، ABMS قرار است جایگزین فرماندهی و کنترل شود و در نهایت برتری در تصمیم گیری مشترک را تامین کند. منبع

به نام خدا احتمال خرید 12 فروند جنگنده رافال دسته دوم توسط کرواسی به قیمت 1 میلیارد یورو جت جنگنده رافال دولت کرواسی در نظر دارد 12 جنگنده کارکرده رافال را از فرانسه خریداری کند. احتمالا این تصمیم 28 ام ماه می همزمان با روز ملی نیرو های مسلح این کشور اعلام خواهد شد. نشریه کروات جوتارنجی لیست (Jutarnji List) به نقل از منابع مطلع خود بیان کرد که این هواپیماهای کارکرده از نیروی هوایی فرانسه خریداری خواهند شد و 10 سال عمر دارند. کرواسی مقداری کمتر از 1 میلیارد یورو برای این بسته که شامل پرنده ها، تمرینات و تسلیحات می شود، پرداخت خواهد کرد. بعد از قبول رسمی پیشنهاد فرانسه، مذاکرات درباره ی قرارداد ادامه پیدا خواهد کرد. وزارت دفاع کرواسی در نوامبر 2020، پیشنهاد خرید 12 جنگنده را از طرف سوئد، آمریکا و فرانسه دریافت کرد. پیشنهاد ایالات متحده جنگنده های F-16 بلوک 70 بودند. به دنبال مخالف واشنگتن، توافق قبلی با اسرائیل برای فروش F-16 های کارکرده به ارزش 500 میلیون دلار لغو شده بود. گزارش بعدی این نشریه به نقل از زوران میلانوویچ، رئیس جمهور، گفته بود که دولت هیچ توصیه ای درباره خرید کدام نوع جنگنده دریافت نکرده است اما امیدوار است که او و نخست وزیر همدیگر را درک کنند. وقتی از او درباره نوع جنگنده پرسیدند، هیچ نظری داده نشد. اگر قرارداد امسال امضا شود، فرانسه 6 جنگنده را در سال 2024 و 6 فروند بعدی را سال بعدش تحویل خواهد داد. میلانوویچ پیش‌تر گفته بود که جنگنده ها حداکثر باید تا سال 2024 به کرواسی برسند. این نشریه گزارش داد، قبل از اعلام این تصمیم توسط دولت، کمیته دفاعی پارلمان کرواسی دوباره جلسه خواهند داشت وبه اعضای آن درباره ی این تصمیم گزارش داده خواهد شد. از آنجایی که در 25 ام ژانویه امسال فرانسه قراردادی با یونان برای فروش 12 فروند جنگنده رافال از نیروی هوایی امضا کرده، معلوم نیست که چه تعداد رافال دسته دوم برایش باقی مانده. میگ-21 های کرواسی منبع

برای مقایسه بیرقدار: سرعت: حدود 130 کیلومتر بر ساعت، حداکثر 220 ارتفاع پروازی: 7300 متر مداومت پروازی: 24 ساعت برد: 150 کیلومتر طول بال:12 متر حداکثر وزن برخاست: 650 کیلوگرم حداکثر وزن محموله: 150 کیلوگرم

به نام خدا ایالات متحده در حال بررسی طرح اهدا ویزا مهاجرتی مخصوص به افغانستانی هایی که به نیروهایش کمک کرده اند کماندو های ارتش ملی افغانستان پنتاگون با مشارکت وزرات امور خارجه در حال کار بر روی برنامه هایی از جمله برنامه ویزای ویژه هستند تا کسانی که در طول این 20 سال در افغانستان به آمریکا و متحدانش کمک کرده اند را به آمریکا بیاورند. ارتش ایالات متحده در حال خروج از افغانستان است، پرسنل ارتش به خانه هایشان بر می گردند و تجهیزات باقی مانده نیز بازگردانده، فروخته یا تخریب می شوند و یا ممکن است به مکان متفاوتی منتقل شوند. این خروج تا 11 سپتامبر سال 2021 ادامه خواهد یافت. به گفته بیانیه پنتاگون به نقل از کمیته خدمات مسلحانه سنا در روز پنجشنبه، در حالی که سربازان آمریکایی در حال ترک افغانستان هستند، بسیاری از افغانستانی هایی که به ایالات متحده و هم پیمانانش کمک کرده اند در این کشور باقی خواهند ماند. این افراد و خانواده هایشان ممکن است به خاطر ارائه پشتیبانی به آمزیکا تهدید به مجازات شوند.وزارت دفاع اعتقاد دارد، مراقبت از این افراد و خانواده هایشان اهمیت زیادی دارد. به دنبال خروج آمریکا احتمالات مختلفی ممکن است به وقوع بپیوندند;از جمله تصرف کشور توسط طالبان و یا شکست طالبان توسط نیروهای دفاع ملی و امنیتی افغانستان. به گفته دیوید هلوی، دستیار وزارت دفاع در امور امنیتی هند و اقیانوس آرام، در جلسه استماع روز پنجشنبه قبل از کمیته خدمات مسلحانه سنا، "ما برای کمک به کسانی که در بیش از 20 سال از حضور و تلاشمان در افغانستان به ما کمک کرده اند، تعهدی اخلاقی داریم. " گشت نظامی ایالات متحده در خیابان های افغانستان هلوی گفت:" ما علاقه داریم تا با کمک کنگره، سهمیه و منابع اختصاص یافته برای ویزای مهاجرتی مخصوص را افزایش دهیم. اما گروه های خاصی از همکاران افغان ما هستند که به حدنصاب برای ویزای مهاجرتی مخصوص نمی رسند، بنابراین ما باید از ابزارها و مکانیزم های دیگری برای کمک به کسانی که به ما کمک کرده اند استفاده کنیم. " "2 گزینه دیگر ممکن است آزادی مشروط انسان دوستانه یا منافع عمومی با اهمیت باشند، که شهروندان ایالات متحده و سرویس های مهاجرتی با استفاده از آنها می توانند گروه هایی از افرادی که بیرون از ایالات متحده هستند را وارد کشور کنند. ما در حال کار با آژانس ها هستیم تا این افراد را پیدا کرده و منابع مورد نیاز را اختصاص دهیم." "با نظر به ویزای مهاجرتی ویژه، ما در حال کار با وزارت امور خارجه هستیم تا این افراد را شناسایی کنیم و اطلاعاتی را ارائه کنیم که به شناسایی هویت کارکنان وزارت دفاع که به حدنصاب می رسند، کمک کند. همچنین در حال پیگیری داده های بیومتریک نیز هستیم." "ایالات متحده پس از حادثه یازده سپتامبر، به عنوان بخشی از عملیات آزادی پایدار (OEF)، در اکتبر سال 2001 وارد خاک افغانستان شد. با وجود به پایان رسیدن عملیات OEF در سال 2014 ، تعدادی از نیرو های آمریکا در افغانستان ماندند. ارتش ایالات متحده آنچه را که قصد داشت در افغانستان انجام دهد، عملی کرد." هلوی ادامه داد:" این ماموریت، عملیاتی ضدتروریستی بود. به همین دلیل ما اجازه ورود نیروها به افغانستان را صادر کردیم... و تا حد بسیار زیادی موفق بوده ایم. ما عاملان حادثه 11 سپتامبر را به جزای خود رساندیم. و تهدیدات تروریست های بین المللی که از افغانستان منشاء می گرفتند را به میزان قابل توجهی کاهش دادیم." منبع

به نام خدا پهپاد سایز میکرو شرکت Aselsan به مرحله پرواز آزمایشی رسید پهپاد ساکا شرکت Aselsan به گفته شرکت سازنده، Aselsan، پهپاد سایز میکرو Saka پرواز آزمایشی خود را با موفقیت پشت سر گذاشته است. یوسف ضیا کوتیل، یکی از مدیران پروژه در غول دفاعی ترکیه، به خبرگزاری آنادولو گفت که این شرکت در حال کار بر روی سیستم های بدون سرنشین هوایی، زمینی و دریایی است. پهپاد ساکا حدود 600 گرم (21 اونس) وزن دارد و از نگهدارنده 3 محوره استفاده می کند. هدف اصلی توسعه این پهپاد استفاده در حوزه های اکتشاف و نظارت است. ساکا نسبت به پهپاد های فعلی برتری هایی دارد از جمله: اندازه بسیار کوچک، حمل و نقل آسان با استتار، توانایی فعالیت در فضا های بسته (غار ها یا محیط های مشابه)، برطرف کردن نیاز به برد کوتاه تر انتقال تصویر . این پهپاد می تواند بدون نیاز به مداخله دستی، به طور خودکار از زمین برخیزد. یوسف ضیا کوتیل گفت: برنامه ما این است که با کنترل گر پرواز قابل تنطیم، زیرساخت نرم افزاری ایستگاه کنترل زمینی، سیستم لینک داده مقاوم در برابر تهدیدات جنگ الکترونیک و زیرساخت پهپاد های گروهی بتوانیم عملکرد بهتری نسبت به محصولات خارجی داشته باشیم. وی ادامه داد: تا پایان امسال برای اولین بار در ترکیه، نسخه ای از ساکا با وزن کمتر از 500 گرم را رونمایی خواهیم کرد که امکانات متفاوتی شامل نرم‌افزار و سخت‌افزار کنترل کننده پرواز و واحد پردازشگر تصویر بومی سیستم لینک داده دارد. منبع

به نام خدا بالگرد های هجومی Mi-28NM روسیه قادر به پرتاب پهپاد بالگرد رزمی Mi-28NM بالگرد ها هجومی میل 28 روسیه که با نسل بعدی موشک ها و راکت ها مجهز شده توانایی پرتاب پهپاد از جمله پهپاد های انتحاری را پیدا کرده است. به گفته ویتالی شوچربینا، طراح ارشد برنامه بالگرد های رزمی در مرکز بالگرد های ملی میل و کاموف، به نقل از خبرگزاری دولتی TASS ، آخرین مدل بالگرد Mi-28NM توانایی هماهنگی با پهپاد های انتحاری را دارد. اضافه شدن پهپاد انتحاری به تسلیحات هوایی این بالگرد یکی از زمینه های هماهنگی Mi-28NM با پهپاد هاست. وی توضیح داد، وقتی یک بالگرد تهاجمی Mi-28NM به منطقه مورد نظر رسید، می تواند یک یا چندین پهپاد انتحاری را پرتاب کند. با شناسایی اهداف متخاصم، خدمه بالگرد دستور شلیک را صادر و نابودی آن را کنترل می کنند. بالگرد Mi-28NM توانایی تعامل با انواع دیگر پهپاد را هم دارد. دستو فنی کار تحقیق و توسعه در زمینه ساخت بالگرد رزمی Mi-28NM، ارتباط خودکار با پهپاد های کورسار (Korsar) و فورپست-آر (Forpost-R) برد متوسط توسط پست فرماندهی خودکار هواپیمایی ارتش و هم از طریق ارتباط مستقیم بین بالگرد و پهپاد را الزام می کرد. پهپاد فورپست-آر پهپاد کوسار ارتبط خودکار بالگرد با انواع پهپاد های شناسایی، به نظارت بر منطقه مورد نظر بدون ورود به محدوده اثر پدافند هوایی دشمن کمک می کند، دست یابی دقیق به هدف را فراهم و در لحظه امکان تمرین مدیریت رزمی موشک های سبک چندکاربره نسل بعدی را ممکن می کند، همچنین به انتقال پیام های تلفنی و تله کدی بین بالگرد، هواپیما، پلتفرم های هواپیما و ایستگاه های فرماندهی زمینی در منطقه عملیات رزمی تعیین شده، کمک می کند. به گفته شوچربینا، این ویژگی، یک دستاورد بزرگ در تکنولوژی است. طراحی آن به طرز قابل ملاحظه ای با نسخه های اولیه این بالگرد تفاوت دارد. وی در مورد نصب تسلیحات جدید روی بالگرد ها گفت: در حوزه کار مشترک، ما بر روی افزایش برد سلاح های هوا پرتاب به عنوان حوزه اولیه ارتقا بالگرد Mi-28N، متمرکز شدیم. برای حل این وظیفه، تسلیحات هوابرد Mi-28NM با موشک های قابل شلیک در شب و روز شامل مهمات چندمنظوره که قابلیت شلیک به اهداف بدون ورود به محدوده پدافند هوایی دشمن را به بالگرد می دهد، راکت های نسل جدید با طیف وسیعی از کاربرد ها و توانایی های پیشرفته و همچنین تسلیحات با کالیبر های مختلف، بروزرسانی شدند بالگرد Mi-28N ارتقا یافته ادغام Mi-28NM در یک فضای دیجیتالی اطلاعات و شناسایی، در میدان نبرد کارایی رزمی این جنگ‌افزار را افازایش می دهد. در این وضعیت، به عنوان بخشی از سامانه شناسایی و حمله عمل می کند و قادر به دریافت خودکار اطلاعات بروز شده از دشمن و محیط رزم منطقه تعیین شده توسط شبکه اطلاعاتی است که این شبکه از سیستم های شناسایی شامل پهپاد ها تشکیل شده است. می توان گفت Mi-28NM چه در حوزه ایدئولوژی کاربرد آن و چه در فناوری های به کار رفته در طراحی آن، بالگرد متفاوتی است و به درستی می توان آن را ،نسبت به مدل اولیه، بالگرد نسل جدید نامید. تسلیحات آنبورد Mi-28NM توانایی تشخیص و نابودی اهداف متخاصم در تمام ساعات شبانه روز و در همه شرایط جوی را به بالگرد می دهند، در حالی که در خارج از محدوده موثر پدافند هوایی دشمن عملیات می کند. مجموعه کمک های دفاعی پیشرفته این اجازه را به بالگرد می دهند تا با موفقیت حملات احتمالی سامانه های پدافند زمینی و هوایی دشمن را با کمک سیستم ارتباطی شبکه محور خود، دفع کند. این سیستم ارتباطی و مخابراتی توانایی تعامل گروهی، فعالیت در شبکه های ارتباطی هوایی و زمینی و اجرای روش های شبکه محور کنترل تسلیحات در میدان نبرد (مثل دریافت اطلاعات از نیروی های خودی و دشمن در حالت مقاوم نسبت به جمینگ و بدون وقفه) را فراهم می کند. تجهیزات جدید بالگرد شامل طراحی بدنه جدید، موتور مدرن شده، ژنراتور کمکی، تجهیزات جنگ الکترونیک و سلاح های پیشرفته می شود. طراحی قسمت دماغه بالگرد برای نصب سیستم دید هدف جدید، تغییر کرده و با ماژول ارتباط با پهپاد یکپارچه شده است. منبع 1 منبع 2 منبع 3

به نام خدا نیروی دریایی فیلیپین به دنبال افزایش توانایی در آب های کلیدی با قایق های موشک انداز Shaldag MK V توانایی نیروی دریایی فیلیپین (PN) در دفاع از خطوط اصلی ارتباطات دریایی (SLOCs) مثل میندورو، بالاباک، سیبوتو و تنگه باسیلان در برابر تهدیدات مرسوم، با قایق های حمله سریع موشک انداز (FAIC-M) که دریافت کرده است، افزایش خواهد یافت. فرمانده نیروی دریایی، معاون مدیریت، جیووانی کارلو باکوردو در اظهار نظری تایید کرد که 3 فروند از مجموع 8 فروند این قایق ها در سه‌ماهه اول سال 2022 تحویل داده خواهند شد. این امر پس آن صورت گرفت که شرکت کشتی سازی Israel Shipyards در بیانیه ای گفت که این شرکت قرارداد تامین قایق های گشت سریع Shaldag مارک پنج را با یک کشور آسیایی امضا کرده است. هنگام گشت زنی در آب های محصور، این قایق ها می توانند با تهدید های سطحی مقابله کرده و با ایمنی کامل موشک های خارج از دید (NLOS) را با استفاده از مناطق ساحلی اطراف به عنوان پوشش و فضای مانور، شلیک کنند. قایق FAIC-M ابتدا در محدوده مسئولیتی میندانائو مستقر خواهند شد، منطقه ای که عملیات های مداوم علیه LTG ها (گروه های تروریستی محلی) و CTG ها (گروه های تروریستی کومونیست) در حال انجام هستند. این پلتفرم ها مناسب عملیات در این مناطق هستند تا در برابر گروه های تروریستی و همچنین سایر عناصر غیرقانونی که در مناطق ساحلی فعالیت می کنند، به عنوان یک بازدارنده موثر عمل کنند. 4 فروند از این قایق های FAIC-M با موشک های NLOS با دقت بالا و برد 25 کیلومتری و 4 فروند بعدی با مسلسل و توپ های خودکار سبک مسلح خواهند شد. تمام اسناد مرتبط با پروژه خرید FAIC-M در اوایل سال جاری امضا شدند. قرارداد پروژه FAIC در نهم فوریه سال 2021 امضا شد. در حالی که اعلامیه ادامه کار توسط SND (وزیر دفاع ملی،دلفین لورنزانا) در 27 آپریل سال 2021 امضا شد. اعلامیه جایزه در چهارم ژانویه ماه گذشته صادر شد. این پروژه که شامل 2 بخش می شود، حدود 10 میلیارد پزو فیلیپین (210 میلیون دلار آمریکا) ارزش دارد. بخش اول شامل پلت فرم های دریایی و بروزرسانی شرکت کشتی سازی Cavite متعلق به نیروی دریایی می شود. در حالی که بخش دوم بر دستیابی به سیستم های تسلیحاتی برای FAIC-M ها که شامل اسلحه های کنترل از راه دور و سیستم های موشکی می شود، تمرکز دارد. باکوردو پیشتر گفته بود که مذاکرات موفقیت آمیز با کشتی ساز اسرائیلی منجر به اضافه شدن یک Shaldag مارک پنج دیگر به 8 فروند سفارش داده شده، بدون دریافت هزینه اضافه از دولت فیلیپین شده است. انتظار می رود FAIC-M ها جایگزین نیروی گشتی کشنده محیطی (PKM) یا گشت دریایی سایز متوسط شوند. Shaldag مارک V یک کشتی اثبات شده در صحنه رزم، تمام آلومینیمی، سبک، سریع و با ظرفیت باری بالا است که قابلیت مانور های استثنایی و محافظت از دریا را دارد. این قایق با ارائه نسبت قدرت آتش به جا به جایی بالا، برای عملیات در مأموریت های امنیتی نیروی دریایی طراحی شده است و می تواند از مناطق اقتصادی انحصاری و آبهای ساحلی به طور موثر محافظت کند. مشخصات Shaldag مارک 5 طول: 32.65 متر عریض ترین بخش: 6.2 متر جانشینی آب: حدود 95 تن حداکثر سرعت: بالای 40 گره دریایی (74.1 کیلومتر بر ساعت) برد با سرعت 12 نات: 1000 مایل دریایی (1852 کیلومتر) ویدئو معرفی: لینک دانلود منبع 1 منبع 2