کنسرسیوم اروپا پهپاد با سلول سوختی هیدروژنی دوربرد را تست می کند پهپاد Spy Ranger شرکت تالس شرکت فرانسوی تالس (Thales) ، Drones-Center و ZenT با هم همکاری می کنند تا پهپادی با سوخت هیدروژنی تولید کنند. این برنامه که برای امکان سنجی صنعتی و عملیاتی سازمان یافته است، یکی از برنامه های افزایش زمان پرواز پهپاد ها با سلول های هیدروژنی است. پهپاد هایی که در برنامه های تخصصی استفاده می شوند نیاز دارند که بازدهی عملیاتی را با بالاترین سطح ایمنی پرواز ترکیب کنند. برد و پایداری از معیار های کلیدی این پهپاد هاست. در حال حاضر فناوری های پیشرانه مختلفی این معیار ها را دارند، اما به طور ویژه، سلول های سوختی هیدروژنی به دلیل جرم کم و چگالی انرژی بالای هیدروژن، راه پربازده ای برای افزایش پایداری پهپاد ها هستند. در طول آزمایش ها، پهپاد به ظرفیت پرواز به مدت 2 ساعت بدون شارژ مجدد رسید، البته سرعت سوخت گیری مجدد این سلول ها کمی بیشتر از یک دقیقه است. به گفته امانوئل گایونت، مدیر برنامه پهپاد ها در بخش اویونیک پرواز در شرکت تالس، تکنولوژی پهپاد های هیدروژنی فرصت های جدیدی را در برنامه هایی مثل نظارت بر مکان های حساس و دارایی های نظامی ایجاد می کند. پهپاد های هیدروژنی مجهز به فناوری های ایمنی عملیاتی ScaleFlyt و یکپارچه با پلتفرم Security Digital شرکت تالس، می توانند ماموریت های کامل را با استفاده از راه حل های مطمئن،پربازده و آسان انجام دهند. در پیل های سوختی الکتریسیته داخل بسته ها توسط هیدروژن و اکسیژن تولید می شود. هر بسته از سلول های متعددی تشکیل شده که هر سلول از غشای الکترولیت پلیمری (PEM) و دو الکترود ساخته شده. این سلول ها یون ها و الکترون ها را با واکنش های هیدروژنی و اکسیژنی تولید می کنند. اکسیژن از اتمسفر تامین می شود، بنابراین تا موقعی که هیدروژن وجود داشته باشد، الکتریسیته تولید می شود. همچنین، چون هیدروژن قبل از ذخیره‌سازی در تانکر ها تا فشار بالایی فشرده می شوند، می توانند سوخت سلول ها را تا زمان طولانی تامین کنند. محققان می گویند پهپاد های هیدروژنی روزی به زمان پرواز بیش از 3 ساعت به همراه محموله های 3 کیلوگرمی خواهند رسید و 90 درصد استفاده های تجسسی و نظارت بر اماکن را پوشش خواهند داد. برای پرواز آزمایشی، بسته ScaleFlyt Geocaging روی پهپاد نصب شده بود تا از تطابق تنظیمی اطمینان حاصل شود. این بسته تخصص حوزه های رباتیک، فناوری ایمنی و سیستم های هواپیمایی دارای گواهی را ترکیب می کند تا قابلیت مهار خودکار پرواز قابل اطمینان را برای عملیات های پهپادی فراهم کند. پهپاد Spy Ranger شرکت تالس در ماه آپریل، شرکت پهپادی کره ای Doosan Mobility Innovation توافقی را با آژانس دولتی هلندی NHN (آژانس توسعه Noord-Holland Noord) امضا کرد تا راه حل های پهپادی هیدروژنی برای سواحل از جمله تحویل، نظارت دریایی و جستجو و نجات را آزمایش کند. در سال 2020 شرکت مشاوره ای ایمنی عمومی پهپاد ها، Skyfire Consulting ، از همکاری با Doosan و شرکت ارائه دهنده سرویس های سوخت هیدروژنی، ReadyH2، برای به عهده گرفتن یک پروژه بازرسی خط لوله برای یک شرکت آمریکایی که نامی از آن برده نشده است، خبر داد. Doosan یک اکتاکوپتر با مولد هیدروژنی را برای ماموریت های پروازی 2 ساعته در طول 1.6 کیلومتر به کار برد. شرکت ارائه دهنده سرویس های پهپادی Robotic Skies ، سال گذشته با استارت آپ سلول های سوختی انگلیسی Intelligent Energy متحد شد تا پشتیبانی گسترده و خدمات پس از فروش را برای پهپاد های سلول سوختی ارائه دهد. Intelligent Energy سلول های سوختی هیدروژنی بسیار سبک و با چگالی انرژی بالا می سازد که برای بسیاری از برنامه های پهپادی، به خصوص پروژه هایی که نیاز به زمان پروازی طولانی تر دارند، مثل تحویل پهپادی، استفاده می شوند. پهپاد شرکت دوسان منبع 1 منبع 2 منبع 3 منبع 4

به نام خدا کنترل پهپاد MQ-1C Gray Eagle توسط تبلت از روی زمین پهپاد MQ-1C Gray Eagle نسخه افزایش برد شرکت سیستم های هوانوردی جنرال اتمیکز (GA-ASI) سربازی را نشان داد که روی زمین توسط تبلت در حال کنترل پهپاد MQ-1C Gray Eagle نسخه افزایش برد (GE-ER) بود. این رونمایی که روز 23 آپریل در Yuma Proving Grounds در آریزونا اتفاق افتاد نشان داد که یک کنترل گر ترمینال حمله مشترک (JTAC) توسط یک تبلت، سنسور های الکترو-اپتیک/مادون قرمز روی پهپاد را کنترل می کرد. کنترل گر های ترمینال حمله مشترک، اعضای سرویس نظامی هستند که برای انجام حمله هوایی در نزدیک نیرو های خودی آموزش دیده اند. این تبلت از یک برنامه اندرویدی کیت آگاهی تیمی و رادیوی TrellisWare TW-950 TSM Shadow استفاده می کرد، که به افراد اجازه می داد تصاویر ویدئوی، مکان و زاویه دید سنسور های پهپاد را مشاهده کنند. این تبلت همچنین امکان صدور دستور پشتیبانی توپخانه و پشتیبانی هوایی نزدیک را هم فراهم می کرد. به گفته جنرال اتمیکز، Gray Eagle نسخه افزایش برد،که برای عملیات های چند دامنه ای پیکربندی شده،بدون نیاز به دستور اپراتور به طور خودکار مسیر پروازی خود را تصحیح می کند تا اطلاعات سنسور های خود را در اختیار کنترل گر ترمینال حمله مشترک قرار دهد. با حذف ارتباطات صوتی رادیویی و مستقیما به دست گرفتن کنترل MQ-1C ، بازدهی زنجیره کشتار افزایش و احتمال آسیب به وسیله کمتر می شود. به علاوه، توانایی کنترل گر ترمینال حمله مشترک در هدف گیری سنسور های پهپاد روی اهداف توسط یک کیت اندرویدی افزایش آگاهی محیطی روی تبلت، خطاهای انسانی را کاهش و سرعت هدف گیری را افزایش می دهد. تبلت مورد استفاده برای هدایت پهپاد به همراه کیت افزایش آگاهی محیطی جنرال اتمیکز حامی مالی این رویداد بود. این شرکت در سال های اخیر چندین تلاش مشابه برای استفاده از لپ تاپ های معمولی به جای ایستگاه های کنترل زمینی بزرگ برای هدایت هواپیما های بدون سرنشین خود داشته است. از این ویژگی می توان برای نشاندن پهپاد روی فرودگاه در فواصل دور استفاده کرد. ارتش ایالات متحده، که مصرف کنده اصلی MQ-1C است، در حال تلاش برای یافت راهی برای انتقال سریع اطلاعات در میدان نبرد است. این سرویس در حال پیشبرد طرح مفهومی "هر سنسور، هر تیرانداز" است که در آن هر هدفی که توسط یکی از سنسور ها شناسایی می شود، به سرعت توسط هر یک از تیرانداز های نزدیک به آن مورد حمله قرار خواهد گرفت. منبع

به نام خدا اولین پرواز اموزشی جنگنده J-10C ارتش آزادی بخش خلق چین با موتور ساخت داخل چنگدو جی-10 سی جنگنده چینی J-10C با موتور بومی WS-10 Taihang وارد سرویس عملیاتی در نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین (PLAAF) شد. در تصاویر منتشر شده توسط تلویزیون ملی چین از تمرین تیراندازی PLAAF در مکانی نامشخص، J-10C "اژدهای نیرومند" با نازل های گاز خروجی متمایز موتور توربوفن WS-10B Taihang دیده می شود. این اولین بار است که این موتور به طور رسمی در یک J-10 عملیاتی مورد استفاده قرار گرفته است. پیشتر از موتور های روسی AL-31 در این جنگنده استفاده می شد. به گزارش رسانه های محلی به نقل از کارشناسان نظامی، وجود WS-10 Taihang در یک جنگنده J-10C عملیاتی نشان دهنده این است که این موتور در حال حاضر از لحاظ فنی با ثبات و قابل اعتماد است و به بلوغ کافی رسیده است. در ماه مارچ سال 2020 جنگنده J-10C با موتور Taihang در ویدئویی که شرکت سازنده جنگنده منتشر کرد، دیده شد. جنگنده جی-10 سی با موتور بومی WS-10 Taihang J-10C اولین بار با موتور روسی در رژه سال 2017 به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس ارتش آزادی بخش خلق چین (PLA) دیده شد مدتی است که جنگنده های J-11B و J-16 از پیکربندی 2 موتوره WS-10 استفاده می کنند. اما استفاده از این موتور در J-10 ، که جنگنده ای تک موتوره است، نشان می دهد که این موتور کامل قابل اطمینان است. به گفته وانگ یانان ، سردبیر مجله دانش هوافضا (Aerospace Knowledge) مستقر در پکن، J-10C در دسته های بزرگ تولید می شود بنابراین حالا که از موتور Taihang استفاده می کند نشان دهنده این است این نسخه به طور انبوه به PLA تحویل داده شده است. موتور توربوفن WS-10B وی افزود: انتظار می رود چین موتور های پیشرفته جدید تر با نسبت نیروی رانش به وزن بزرگتر، عمر عملیاتی بیشتر، استاندارد های نگهداری بهینه تر و تکنولوژی کنترل هوشمند را توسعه دهد تا نیاز نسل جدید جنگنده ها را تامین کند. WS-10 Taihang اولین موتور توربوفن چینی با تراست بالا محسوب می شود که حق مالکیت معنوی آن کاملا با چین است. ابتدا قرار بود نسخه اولیه WS-10 به نام WS-10A ارائه شود اما مشخص شد که خروجی رانش خشک این موتور، که حدود 132 کیلو نیوتن تخمین زده می شود، برای آینده ناکافی است. اگرچه که برنامه های توسعه این طرح از زمان ارائه در 2006 در نمایشگاه هوایی چین، وجود داشت. اطمینان پذیری هم مشکل دیگری بود، بنابراین برنامه تولید انبوه WS-10A متوقف شد تا روی توسعه های بعدی تمرکز شود. به گفته رسانه های چینی، در WS-10B انبوهی از مواد پیشرفته مثل آلیاژ تیتانیم با مقاومت بالا، پره های توربین تک کریستالی، سوپر آلیاژ های پیشرفته و کامپوزیت دمای بالای مبتنی بر رزین استفاده شده است. جنگنده پنهانکار J-20 ، که توسط چنگدو توسعه یافته است، هم می تواند در آینده از موتور WS-10 استفاده کند. البته چین در حال توسعه موتور توربوفن قوی تر WS-15 برای J-20 است اما این موتور نسل بعد نیاز به زمان بیشتری برای ورود به سرویس دارد. منبع 1 منبع 2 منبع 3

طبق اعلام اسرائیل تا پنجشنبه حدود 500 موشک شلیک شد که 90 درصد توسط گنبد آهنین نابود شد و 10 درصد عبور کرد. البته بعضی ها معتقد هستن که بیشتر از 10 درصد رد شده

به نام خدا ترکیه خودروی زرهی یکپارچه شده با سیستم پرتاب راکت چند تایی را تست می کند امرپ Vuran یکپارچه شده با سیستم پرتاب راکت چند تایی خودوری تاکتیکی زرهی چرخدار Vuran ترکیه مجهز به یک سیستم راکتی چندتایی جدید (MLRS) در پرتاب آزمایشی اهداف خود را مورد اصابت قرار داد. اسماعیل دمیر، رئیس صنایع دفاعی ترکیه، پنجشنبه در پستی توئیتری گفت که راکت ها توسط MLRS های 107 میلی متری ساخت Roketsan با همکاری شرکت صنایع مکانیکی و شیمیایی (MKEK)، شلیک شدند. این MLRS قادر به شلیک 12 راکت به صورت همزمان است. (لینک دانلود ویدئو) خودروی ضد مین و کمین BMC Vuran از نقاط حساس حفاظت می کند، می تواند برای گشت زنی بین پاسگاه های پلیس استفاده شود و امنیت مرز ها را تامین کند. این خودرو نمونه کوچک‌تر BMC Kirpi است. Kirpi می تواند 12 نفر را حمل کند در حالی که Vuran نه نفر را در خود جای می دهد. این خودرو به حداکثر سرعت 110 کیلومتر در ساعت می رسد و می تواند در آب هایی تا ارتفاع 80 سانتی‌متر حرکت کند. Vuran به کمک کابین و پنجره های مجهز به مونوکوک، صندلی های جاذب شوک و بخش پایینی و اسلحه با ساختار V شکل، در برابر مین و پرتابه های بالستیک مقاوم است. از نقاط برجسته این خودرو می توان به دوربین های جلویی و پشتی، سیستم خودکار اطفاء حریق، تایر های پنجر رو، سیستم مرکزی تنظیم فشار باد تایر، تسلیحات خودکار کنترل از راه دور و سیستم تهویه مطبوع A/C اشاره کرد. چندین زیر سیستم دیگر نیز با این خودرو هماهنگ شده اند که شامل ایستگاه سلاح کنترل از راه دور ASELSAN Sarp ، سیستم دفاع شیمیایی- بیولوژیک- رادیولوژیک و هسته ای (CBRN) ، میکسر، پرتابگر نارنجک دودزا، سیستم اطفاء حریق برای بخش سرنشینان - بخش موتور - خودرو و تایر ها، قاب شیشه ها، بازو های بریدن کابل و وینچ هیدرولیک می شود منبع

به نام خدا چین حمله علیه اهداف دریایی با استفاده از موشک های پرتاب شده از بالگرد با هدایت پهپاد را آزمایش کرد بالگرد های PLA Z-19 در رزمایش سلاح های سنگین اخیر، ارتش آزادی بخش خلق چین (PLA) با استفاده از پهپاد های شناسایی، بالگرد Z-19 را هدایت کرد تا حملات موشکی علیه اهداف دریایی را در محدوده فراتر از دید انجام دهد. این تمرین توسط یکی از تیپ های نیروی هوایی وابسطه به گروه هفتاد و یکم ارتش چین، در دریای زرد صورت گرفت. بر اساس گزارش های CCTV ، ابتدا نیرو ها پهپاد های شناسایی را از زمین پرتاب کردند، پهپاد ها اهداف دریایی را از ارتفاع هزاران متری در آسمان کشف، شناسایی و رهگیری، و سپس به صورت در لحظه اطلاعات را به مرکز فرماندهی زمینی مخابره کردند. با دریافت فرامین، چندین بالگرد تهاجمی Z-19 از زمین بلند شدند و به سرعت و با ارتفاع کم به سمت اهداف حرکت کردند. وقتی به محدوده موشک ها رسیدند، به جای تائید با چشم غیر مسلح، خلبانان موشک ها را بر اساس راهنمایی پهپاد ها به سمت اهداف شلیک کردند. به گفته گزارش، هردو اهداف ساکن و متحرک مورد اصابت قرار گرفتند. این تکنیک زمان مورد نیاز برای حمله را کاهش می دهد و بالگرد می تواند بلافاصله پس از شلیک موشک ها منطقه عملیات را ترک کند. همچنین، این تکنیک از تمام ظرفیت موشک ها استفاده می کند که برد بیشتری از چشم غیر مسلح دارند. به علاوه، استفاده از پهپاد برای هدایت بالگرد، در شرایطی که دید کاهش می یابد مثل آب و هوای بد یا استفاده دشمن از دود هم قابل انجام است. بالگرد های تهاجمی وابسطه به یک تیپ هواپیمایی دریایی تحت فرماندهی PLA Eastern Theater پارک شده هنگام تمرین های هوایی در 19 آپریل 2021 به گفته افراد متخصص، در خط مقدم میدان نبرد، حتی هنگامی که برتری هوایی وجود دارد، دشمن می تواند با استفاده از سلاح های ضد هوایی مثل پرتابگر های موشک قابل حمل، بالگرد ها را تهدید کند. اما اگر بالگرد ها بدون دیده شدن توسط دشمن حمله را انجام دهند، احتمال بقای آن ها افزایش خواهد یافت. بر اساس نظر تحلیلگران، این تکنیک می تواند در ماموریت هایی مثل فرود آبی خاکی مورد استفاده قرار بگیرد. فقط بالگرد ها از این تکنیک بهره مند نمی شوند، بلکه سایر پلتفرم ها مثل هواپیما های بال ثابت و توپخانه ها هم می تانند با پهپاد های شناسایی هماهنگ شوند. در جریان رزمایش، بالگرد های Z-19 پس از اتمام شلیک به اهداف سطحی، نبرد هوایی را با شلیک موشک های هوا به هوا برای سرنگونی پهپاد های هدف تمرین کردند. در 23 آپریل، نیروی دریایی PLA اولین کشتی رزمی دوزیست تایپ 075 را سفارش داد که اغلب به بالگرد بر شناخته می شود چون یک عرشه پرواز کامل دارد و 30 بالگرد را با خود حمل می کند. به گفته شی هونگ، رئیس اجرایی سردبیری مجله چینی Shipborne Weapons ، بالگرد های تهاجمی مثل Z-10 و Z-19 وابسطه به نیروی هوایی ارتش PLA هم می توانند مثل بالگرد های نیروی دریایی توسط تایپ 075 حمل شوند. کشتی رزمی دوزیست تایپ 075 هاینان در یک پایگاه نیروی دریایی در Sanya در استان هاینان چین جنوبی به شماره بدنه 31 منبع 1 منبع 2 منبع 3

به نام خدا مراکش سنسور های الکترو-اپتیکال پهپاد ترکیه ای خود را مستقیما از کانادا خریداری خواهد کرد پهپاد رزمی بایراکتار TB2 مراکش در حال دریافت سامانه های الکترو-اپتیکال از کانادا است تا آنها را بر روی پهپاد های ساخت ترکیه خود که به زودی خریداری خواهد کرد نصب کند. در 18 آپریل، نیروی مسلح سلطنتی مراکش (Far-Maroc) اعلام کرد که قرارداد خرید 13 پهپاد رزمی بایراکتار TB2 به ارزش 626 میلیون درهم مراکش (70 میلیون دلار) را امضا کرده است. طبق گزارش ها ، این قرارداد شامل 4 ایستگاه کنترل از راه دور زمینی، یک سامانه شبیه‌ساز قابل تنظیم برای پرواز پهپادها و یک سامانه دیجیتال برای ردیابی و ذخیره اطلاعات می شود. یک مرکز هدایت پهپاد هم در یکی از پایگاه های هوایی مراکش نصب خواهد شد. بایراکتار TB2 مجهز به دوربین های WESCAM ، سامانه های الکترو-اپتیک و سامانه های تصویربرداری و ردیابی ساخت شرکت کانادایی L3Harris Wescam است. کانادا پس از آنکه در اوایل ماه آپریل مطلع شد بعضی از سامانه های ساخت این کشور توسط طرف آذربایجانی در درگیری های قره باغ و همچنین سوریه استفاده شده است، صادرات تکنولوژی مرتبط با پهپاد را به ترکیه متوقف کرد. این محدودیت ها شامل 29 محصول نظامی می شد که WESCAM یکی از آنها بود. طبق گزارش ها، مراکش دنبال تهیه مستقیم این محصولات کانادایی است تا تحریم های وضع شده بر ترکیه را دور بزند. دوربین WESCAM اتاوا اولین بار هنگام حمله ترکیه به شمال سوریه در سال 2019 ، مجوز های صادرات را لغو کرد. پس از آن محدودیت ها کاهش یافت اما هنگام درگیری های قره باغ در اکتبر 2020 مجددا اعمال شد. پهپاد بایراکتار منبع 1 منبع 2

به نام خدا MQ-9 کشنده تر از گذشته با پاد های جدید Ghost Reaper MQ-9 ریپر با سه پاد Ghost Reaper در انتظار برخاستن از پایگاه گارد ملی هوایی Hancock Field . نیویورک . 14 آپریل 2021 پهپاد MQ-9 Reaper متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده قابلیت های جدیدی از جمله افزایش کارایی ارتباطات میدان نبرد و حریم هوایی و همچنین ردیابی و پردازش هدف، دریافت کرده است. در روز ششم ماه می، نیروی هوایی اعلام کرد، شاخه ی صد و هفتاد و چهارم شکاری با همکاری پیمانکاران وزارت دفاع و دانشگاهیان روی ایجاد قابلیتهای جدید برای MQ-9 Reaper کار می کند. دستیار مدیر عملیات اسکادران صد و هفتاد و چهارم پشتیبانی عملیات در این باره توضیح داد که 3 پاد مجزا وجود دارند; پاد Freedom ، پاد Centerline Avionics Bay و پاد REAP . هر پاد توسط یک پیمانکار که در حوزه خود تخصص دارد و از تجربیات برنامه های قبلی خود استفاده می کند، ساخته می شود. او همچنین گفت: ما در حال ارزیابی عملیاتی تجهیزات جدید هستیم که آینده توانایی های بیشتری در حوزه های مسئولیتی جدید ایجاد خواهند کرد. این پاد ها به MQ-9 کمک می کنند که نقشی بیشتر و برجسته‌ تر در بخش کنترل و فرماندهی میدان رزم داشته باشد. پاد ها این امکان را می دهند که پهپاد بتواند دریافت و انتقال اطلاعات از هواپیماهای نسل 4 قدیمی و نسل پنج های جدید را انجام دهد. این ماموریت فقط یک ماموریت گارد ملی هوایی است که هزینه هایش توسط گارد ملی و صندوق حساب تجهیزات ذخیره پرداخت می شود. از آنجایی که ANG (گارد ملی هوایی) فقط از هواپیماهای قدیمی استفاده می کند، این صندوق فقط برای مدرن سازی استفاده می شود. بین 3 تا 14 می، پاد ها قابلیت های خود را روی یکی از MQ-9 های شاخه 174 شکاری، با تمرکز بر هماهنگی در سطحی بالاتر با تجهیزات موجود در پایگاه های زمینی و هوایی در طول رزمایشی در Northern Edge در پایگاه هوایی Eielson (آلاسکا)، اثبات خواهند کرد. ریپر اولین پرواز خود با سیستم پشتیبانی دفاع الکترونیک (RDESS) را در اواخر آپریل انجام داد در 21 آپریل، مرکز مدیریت چرخه زندگی نیروی هوایی (AFLCMC) برنامه های ارتقای ریپر را اعلام کرد. دفتر مدیریت MQ-9 در حال تکمیل مقاوم‌سازی اولیه این ناوگان است که باعث کاهش احتمال جمینگ روی این پلتفرم خواهد شد. این اولین مقاوم سازی MQ-9 چند منظوره (M2DO) است ، پیکربندی این هواپیما چندین قابلیت محرمانه دیگر را نیز پیدا خواهد کرد که به آن امکان تضمین عملیات های کنترل و فرماندهی و انعطاف پذیری بالا هنگام پرواز را خواهد داد. تیم MQ-9 در حال افزایش توان الکتریکی این پلتفرم نیز هستند. این افزایش توان، همراه با تلاش های همزمان برای توسعه ساخت یک پلتفرم با طراحی باز، به نیروی هوایی اجازه می دهد تا در مقابله با تهدید های جدیدی که Combatant Commanders شناسایی می کنند، به سرعت قابلیت های جدیدی به پهپاد اضافه کنند. دیگر ارتقا های M2DO شامل ارتقای سنسور های الکترو-اپتیک/ فروسرخ و افزایش تنوع تسلیحات قابل حمل است. نیروی هوایی انتظار دارد، MQ-9 پس از این ارتقا ها تا پایان عمر عملیاتی اش یعنی سال 2035 برای عملیات های بین المللی قابل استفاده باشد. منبع 1 منبع 2

به نام خدا شرکت ThyssenKrupp دومین کوروت Sa'ar 6 را به اسرائیل تحویل داد INH Oz کوروت @IDF نیروی دریایی اسرائیل کوروت INH Oz ، دومین از چهار کشتی Sa'ar 6 در حال ساخت توسط ThyssenKrupp و German Naval Yards را تحویل گرفت. در حضور جرمی ایسکاروف، سفیر اسرائیل در آلمان، همسرش ، کام ایسکروف برای اولین بار اسم این کوروت را INS Oz گذاشت. مراسم تحویل به دلیل پاندمی به صورت کوچک برگزار شد. نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) در پستی توئیتری گفت: 2،000 تن از فلز، فولاد، بازدارندگی و دفاع. دومین کوروت کلاس Sa’ar 6 ما، INS Oz ، امروز به نیروی دریایی اسرائیل ملحق شد.به محض ورود، به سیستم های رزمی ساخت اسرائیل مجهز خواهد شد و به خدمت عملیاتی خود برای تامین امنیت آب های اسرائیل خواهد پرداخت. اولین از 4 کوروت، INH Magen ، در سپتامبر 2020 به نیروی دریایی اسرائیل تحویل داده شد. پس از فاز طراحی، فاز ساخت در فوریه 2018 آغاز شد. 15 ماه پس از اولین برش فولاد، کشتی به آب انداخته شد. در می 2019، INS Magen نام خود را دریافت کرد. اکثر سلاح ها و سیستم های راداری INH Oz در اسرائیل روی آن نصب خواهند شد. کوروت های کلاس SA'AR 6 ، ستون فقرات نیروی دریایی اسرائیل در 30 سال آینده خواهند بود. این کوروت ها بخشی از قرارداد 450 میلیون یورویی هستند که در می سال 2015 امضا شد. .این 2 شرکت آلمانی همچنین در حال ساخت چندین زیردریایی برای نیروی دریایی اسرائیل هستند. دولت آلمان یک سوم این مبلغ را پرداخت خواهد کرد. افسران ارشد نیروی دریایی اسرائیل و مقامات وزارت دفاع، متهم به گرفتن رشوه و کلاهبرداری در تهیه زیردریایی ها و کوروت ها از ThyssenKrupp هستند. در دسامبر سال 2019، دادستان کل اسرائیل تصمیم گرفت برخی از متهمان را پس از بررسی شواهد به دست آمده از تحقیقات پلیس، محاکمه کند ابعاد مهم کوروت SA'AR 6 : طول: حدود 90 متر عرض (در عریض ترین قسمت): حدود 13 متر مقدار آبی که جا به جا می کند (بار کامل): حدود 1،900 تن منبع 1 منبع 2

به نام خدا موتور تانک بومی 1500 اسب بخاری ترکیه برای اولین بار روشن شد موتور 1500 اسب بخاری BATU از شرکت BMC Power رئیس صنایع دفاعی ترکیه، اسماعیل دمیر (Ismail Demir) روز چهارشنبه اعلام کرد: موتور بومی 1500 اسب بخاری BATU ، روشن شد. این موتور بر روی انواع خودرو های زره ای و تانک ها قابل نصب است. دمیر این موضوع را به همراه ویدئو روشن شدن این موتور که ساخت شرکت BMC Power است در صفحه توئیتر خود به اشتراک گذاشت. (لینک یوتیوب) وی افزود: صنعت دفاعی ما در حال برداشتن قدم های محکم به سمت هدف های خود در تکنولوژی موتور است. این موتور ساخت داخل همچنین قرار است نیروی تانک اصلی میدان نبرد (MBT) بومی ترکیه ، آلتای (Altay) را تامین کند. BATU موتوری 12 سیلندر V شکل آب-خنک توربودیزل است که توانایی تولید 1500 اسب بخار و 4600 نیوتون متر گشتاور را دارد. گزارش های خبری گذشته حاکی از این بودند که آنکارا برای تامین موتور این تانک، تصمیم به خرید از شرکتی در کره جنوبی گرفته است. گزارش های اوایل ماه مارس بیان کردند که BMC ، شرکت ترکیه ای که پروژه آلتای را به عهده گرفته است، با 2 شرکت از کره جنوبی، Infracore Co. و S&S Dynamics Co. ، برای تامین موتور و محور انتقال قدرت به توافق رسیده است. اطلاعاتی از اینکه این موتور کی به تولید انبوه خواهد رسید در دسترس نیست. تانک اصلی میدان نبرد آلتای تصاویری از تست موتور BATU منبع 1 منبع 2 منبع 3

به نام خدا پروژه DARPA برای ساخت مترجم فرهنگی مبتنی بر هوش مصنوعی برای عملیات های دفاعی آژانس تحقیقات و پروژه های پیشرفته دفاعی ایالات متحده (DARPA) در حال کار بر روی مترجم های مبتنی بر هوش مصنوعی برای عملیات های دفاعی است درک ارتباطی، نه فقط از زبان محلی بلکه از آداب و رسوم اجتماعی و زمینه های فرهنگی در مرکز فعالیت های پشتیبانی امور اجتماعی و اطلاعاتی نظامی است. این فعالیت ها بخش زیادی از تلاش های ضد شورش و پایداری ایالات متحده را به خود اختصاص می دهند. در میان این فعالیت ها ، کج فهمی بین فرهنگی می تواند به از دست رفتن مذاکرات، تحریک گفتمان خصمانه و یا حتی جنگ منجر شود. احتمال شکست در گفتگو ها وقتی که تفاوت های اجتماعی، فرهنگی و یا عقیدتی زیادی وجود دارد، به طور چشمگیری افزایش می یابد. برخلاف مترجمان فرهنگی انسانی که امروزه در خدمت نیروی ایالات متحده است، سیستم های هوش مصنوعی فعلی قادر به آنالیز دقیق ارتباطات بین فرهنگی یا ارائه کمکی بیشتر از ترجمه ماشینی ساده نیستند. اگرچه که پیشرفت های چشمگیری در یادگیری ماشین و آنالیز مالتی مدیا روی داده است، نقایص جدی این سیستم ها هنوز پای بر جاست. به گفته دکتر ویلیام کوروی (William Corvey)، یکی از مدیران برنامه در دفتر نوآوری اطلاعات DARPA، برای کمک به کاربران درگیر در گفتگو های بین فرهنگی، سیستم های هوش مصنوعی باید فراتر از ترجمه زبان عمل کنند، باید به درک عمیق اجتماعی و فرهنگی برسند تا بتواند به ارتباطات کمک کنند. تبدیل هوش مصنوعی از ابزار به یک همکار با این حجم از قابلیت ها، نیازمند پیشرفت های چشمگیر در توانایی ماشین های ما در کشف و تفسیر عوامل فرهنگی-اجتماعی، تشخیص احساسات، تشخیص تغییر در سبک ارتباطی و ارائه کمک به گفتگو ها در صورت قریب‌الوقوع بودن کج فهمی به صورت لحظه ای است. DARPA برای کمک به مذاکرات و تعاملات حساس، برنامه درک محاسبات فرهنگی (CCU) را توسعه داده است. هدف CCU، ساخت سرویس درک زبانی بین فرهنگی، برای ارتقای آگاهی محیطی و توانایی تعامل موثر با مخاطبان بین المللی وزارت دفاع است. این برنامه دنبال توسعه تکنولوژی پردازش زبان ذاتی است که می تواند روش عملیاتی خود را تشخیص و انطباق دهد و روش های رفتار هنجار عاطفی، اجتمایی و فرهنگی که در بین جوامع و زبان ها متفاوت است، را پیشنهاد دهد. CCU به 2 حوزه تحقیقاتی اولیه تقسیم می شود. اولین حوزه بر تحقیق و توسعه برای حل تعداد خاصی از چالش ها که باعث محدود شدن کاربرد های زبان بشری و تکنولوژی های ارتباطی می شود، متمرکز است.این چالش ها شامل: 1) کشف هنجار های اجتماعی-فرهنگی، 2) شناخت احساسات به عنوان تابعی از هنجار های فرهنگی-اجتماعی، و 3) ردیابی تغییر های تاثیرگذار در هنجار های اجتماعی-فرهنگی و احساسات، می شود. انسان ها از طریق یادگیری و تعامل در طول زندگی خود، دانش استنباطی از هنجار های گوناگون و متنوع فرهنگی-اجتماعی را به دست می آورند. هدف CCU، تقلید از این ظرفیت یادگیری برای ساخت تکنولوژی هایی است که قادر به کشف خودکار هنجار های فرهنگی-اجتماعی باشند. هنجار هایی مثل عوامل اجتماعی، فرهنگی و زمینه ای که روی ارتباط موثر و ساختار گزارش ها تاثیر می گذارند. هدف دیگر CCU، ساخت قابلیتی است که می تواند احساسات گوینده را در بین زبان ها و فرهنگ های گوناگون تشخیص دهد. مترجم های انسانی به طور مستمر پاسخ های احساسی افراد حاضر در مکالمه (مثل بیان چهره ای، لحن صدا، طرز بیان) را مانیتور می کنند، سپس با این اطلاعات نحوه پیشرفت تعامل را اندازه می گیرند و در صورت نیاز آن را تغییر می دهند. به منظور ترجمه احساسات گوینده که از زمینه های فرهنگی تاثیر می پذیرد، CCU روی توسعه تکنولوژی چند حالته زبان های انسانی، که قابلیت تعمیم دادن تشخیص خود از احساسات به زبان ها و فرهنگ های گوناگون را دارد، متمرکز است. علاوه بر این CCU دنبال ساخت قابلیت تشخیص تغییرات تاثیرگذار در ارتباطات، که می توانند بیانگر درگیری یا اختلاف قریب‌الوقوع باشند، است. اگرچه که روش های تشخیص تغییر امیدوار کننده ای وجود دارند، اما چارچوب های فعلی قادر به این درک نیستند که کدام ویژگی اهمیت بیشتری در تشخیص اختلاف قریب‌الوقوع در تعاملات دارد. برای کمک به ترویج تعاملات بین فرهنگی موثر، تکنولوژی CCU نه تنها باید سوء تفاهم های احتمالی را کشف کند، بلکه باید بتواند پاسخ های جایگزین متناسب با فرهنگ و اجتماع را هم تولید کند. به این ترتیب، حوزه دوم تحقیقات در این زمینه بر توسعه سرویس های کمک گفتاری متمرکز است. سرویس هدف، تشخیص زمینه های فرهنگی-اجتماعی شامل جنبه های مرتبط با شناخت و پیوستگی های گروهی، را به طور خودکار انجام می دهد و از خروجی حوزه تحقیقی اول استفاده می کند تا گفتگو را دنبال کند، کج فهمی ها را در لحظه کشف کند، و به اپراتور انسانی کمک های گفتگویی ارائه کند تا از به بیراهه رفتن گفتگو جلوگیری کند و/یا پشتیبانی اصلاحی ارائه دهد. منبع

به نام خدا شرکت اسرائیلی Aeronautics پهپاد کوچک تاکتیکی Orbiter 4 برای گشت دریایی را رونمایی کرد پهپادتاکتیکی کوچک Orbiter 4 این UAS (Unmanned Aircraft Systems) قابلیت انجام ماموریت های گشت دریایی دوربرد با استحکام بالا را دارد. محموله های EO/IR و MPR اربیتر 4 مناسب دیدبانی دریایی، محافظت از سکو های نفت و گاز، ردیابی فعالیت های غیر قانونی، و جست و جو و نجات است. در حال حاضر Orbiter 4 با محیط های عملیاتی شناور های نیروی دریایی یکپارچه شده، و نیاز عملیات های نیروی دریایی را برآورده می کند. قابلیت های Orbiter 4 ، که براساس خواص و ساختار آیرودینامیکی Orbiter 3 ساخته شده، شامل پایداری بیش از 24 ساعت و توانایی حمل و اداره همزمان چندین محموله می شود. Orbiter 4 با قابلیت های پیشرفته پردازش تصویر، سیستم بلند شدن و بازیابی خودکار و توانایی مسیریابی با یا بدون جی پی اس یا لینک ارتباطی، قابلیت عملکرد بالا ، انعطاف پذیری عملیاتی و مقرون به صرفه بودن را در یک پهپاد تاکتیکی کوچک ارائه می دهد که در نوع خود منحصر به فرد است. Orbiter 4 بدون نیاز به باند فرود می تواند روی هر نوع کشتی نشست و برخاست انجام دهد، توسط 3 نفر قابل به کار گیریست، حفظ و استفاده از آن آسان است و اثر لجستیکی کمی از خود به جا می گذارد کاربرد ها ویژگی های اصلی ISTAR (جاسوسی ، نظارت ، دستیابی به هدف ، شناسایی) دریایی و زمینی عملکرد بالا متناسب با انواع ماموریت های ISTAR (جاسوسی ، نظارت ، دستیابی به هدف ، شناسایی) مدیریت آتش توپخانه و ارزیابی خسارت بمب (BDA) سیستم سوار بر وسیله نقلیه قابل جا به جایی دستیابی به هدف برای سلاح های هدایت دقیق موتور: پیشرانه احتراق جرقه ای (SI) مبتنی بر سوخت با امکان استفاده از سوخت های مختلف جاسوسی ارتباطات (COMINT) سطح مقطع راداری کم، پرواز بی صدا، طراحی شده برای عملیات های مخفیانه جاسوسی ابزار های الکترونیکی (ELINT) برخاست و بازیابی خودکار جنگ الکترونیک (EW) دارای 6 حالت پروازی خودکار رله ارتباطی طی مسیر با یا بدون GPS یا لینک داده گشت مرزی و شناسایی توانایی حمل چندین محموله پوشش ISR برای حفاظت مکان های استراتژیک توانایی عملکردی در شرایط سخت جوی، بودن پایگاه زیر ابر جست و جو و نجات و واکنش اضطراری مونتاژ آسان و تبدیل به پهپاد با بدنه بزرگتر فرماندهی ، کنترل ، ارتباط ، پردازش و هوش (C4I): هوش در لحظه اشتراکی مبتنی بر دریافت و به کارگیری تصاویر کاربرد های دریایی شناسایی ساحل و اعماق دریا دریایی امنیت منطقه انحصاری تجاری (EEZ) یکپارچه شدن با شناور، بدون نیاز به عرشه پرواز پدافند کشتی ها پرتاب از منجنیق و فرود دقیق روی شناور امنیت تاسیسات دریایی پرتاب و بازیابی با استفاده از توری منحصر به فرد، تاشو و جمع و جور مسیریاب جهت شلیک و ارزیابی خسارت بمب (BDA) دستیابی به هدف برای سلاح های هدایت دقیق محموله ها آمادگی برای استفاده از روی هر نوع شناور سنسور 3 گانه با تثبیت کننده: روز، شب (مادون قرمز سرد) با نشانگر لیزری ISTAR: COMINT, ELINT, VISINT قابلیت های پیشرفته پردازش تصویر نقشه برداری فوتوگرامتری (HDLite) ردیاب ویدیویی خودکار رادار روزنه مصنوعی (SAR) بزرگنمایی دیجیتال و وضوح بسیار بالا رادار گشت دریایی (MPR) تشخیص حرکت ویدئویی (VMD) اسکنر تشخیص و میدان نور (LIDAR) ترکیب موزائیکی تصاویر سیستم شناسایی خودکار D-Roll و ثابت نگهدارنده تصویر منابع: https://www.defenseworld.net/news/29490/Israel___s_Aeronautics_Unveils_Orbiter_4_Small_Tactical_UAS_for_Maritime_Patrol https://aeronautics-sys.com/home-page/page-systems/page-systems-orbiter-4/

به نام خدا مشکل در جایگذاری موتور باعث تاخیر در برنامه توسعه Su-30SM2 روسی شد موتور سوخو-35 برای سوخو-30 اس ام استفاده خواهد شد مشکل به وجود آمده هنگام نصب موتور AL-41F-1S جنگنده سوخو-35 در هواپیمای محبوب تر سوخو-30 اس ام می تواند باعث به تاخیر افتادن برنامه توسعه Su-30SM2 یا همان Super Sukhoi شود. وزارت دفاع روسیه در حال حاضر قراردادی برای ساخت 24 سوخو-30 از نسخه SM2 امضا کرده است. این خبر سال گذشته توسط سرگئی شویگو (Sergei Shoigu)، وزیر دفاع ، بیان شده بود که اولین پرواز سوخو-30 اس ام 2 در اواخر سال 2020 انجام خواهد شد. با این حال ، تا امروز ، هیچ صحبتی از مونتاژ شدن نسخه آماده تست پرواز Su-30SM2 نشده است. روزنامه Isvestia در آخر هفته گزارش داد که در راستای مدرن سازی، توسعه دهندگان در حال حل مشکل نصب موتور AL-41F-1S ، که در حال حاضر جنگنده فوق مانور پذیر Su-35S به آن مجهز شده ، روی Su-30SM2 هستند. پروژه ارتقا سوخو-30 اس ام به اس ام 2 از سال 2015 که مهندسان روسی کار روی افزایش قابلیت های رزمی Su-30SM را شروع کردند، در حال پیگیری است. مدتی بعد رئیس جمهور، پوتین، دستور یکپارچه سازی Su-30SM و Su-35S تا حد ممکن را صادر کرد. روزنامه Izvestia ، به نقل از منابعش در وزارت دفاع ، بیان کرد که تصمیم اساسی برای مدرن سازی ناوگان Su-30SM به سطح SM2 گرفته شده است. طبق برنامه قرار است کار در سال 2027 به اتمام برسد. با این حال، گزارش قبلی همین نشریه گفته بود که تعدادی از هواپیماهای به روز شده برای هواپیمایی دریایی ارتش روسیه، در سال 2022 آماده خواهند شد. موتور AL-41F-1S برای Su-30SM2 از آنجایی که موتور AL-41F-1S یکی از عناصر مدرن سازی این جنگنده است، نصب موفق آن درهای نصب رادار Irbis (که Su-35 نیز به آن مجهز است) و سلاح های هایپرسونیک هوا به زمین در حال توسعه تحت پروژه تطبیق سوخو (Adapation-Su)، که هدف آن توسعه سلاح های جدید مشترک برای هواپیماهای جنگی کلاس سوخو است، را خواهد گشود. در مقایسه با AL-31FP فعلی که نیروی Su-30SM را تامین می کند، نیروی رانش موتور AL-41F-1S ، شانزده درصد و تا 14،500kgf افزایش یافته است. عمر عملیاتی موتور هواپیما هم، بدون اینکه افزایشی در وزن و ابعاد آن روی دهد ، 2 برابر خواهد شد و به 4،000 ساعت خواهد رسید. علت ارتقای سوخو-30 اس ام به سطح سوخو-35 می تواند ناشی از به روز رسانی تعداد بالایی از Su-30 های در حال سرویس در روسیه و همچنین مشتریان صادراتی آن باشد. در حالی که سوخو-35 مشتریان زیادی ندارد (چین و مصر تنها مشتریان شناخته شده هستند)، سوخو-30 چندین متقاضی از جمله بزرگترین آنها، هند، به همراه مالزی، الجزایر و چین دارد. روسیه برای جلب نظر هند به نسخه SM2 ، که به روز رسانی گستره هواپیمای Su-30MKI است، تلاش کرده است. اما سطح علاقه مندی طرف هندی نامشخص است. هند هنوز قرار داد خرید 12 فروند هواپیمای Su-30MKI ، که مجوز خریدش توسط شورای خرید دفاعی این کشور در سال 2020 صادر شد، را امضا نکرده است. رادار Irbis-E منبع: https://www.defenseworld.net/news/29485/Engine_Transplant_Problems_Delaying_Russian_Su_30SM2_Aircraft_Development

به نام خدا جت های اصلاح شده اف-15 E دو برابر بیشتر مهمات JDAM را به پایگاه امارات منتقل می کنند جت های F-15 Strike Eagle با ارابه های اصلاح شده برای انتقال مهمات بیشتر در پایگاه امارات 6 فروند جنگنده F-15E نیروی هوایی ایالات متحده با ارابه مهمات تغییر یافته اولین محموله مهمات حمله مستقیم مشترک (JDAM) خود را در پایگاه هوایی الظفرا امارات تحویل دادند. این ارابه ها باعث می شوند جت ها بتوانند تا 15 JDAM ، که بمب های هدایت ناپذیر را به مهمات هدایت دقیق در همه شرایط آب و هوایی تبدیل می کنند، را حمل کنند. هدف این پیکربندی بارگیری بازبینی شده، نه ریختن بیشتر بمب روی هدف بلکه انتقال حجم زیادی از مهمات هوشمند به محل استقرار طبق بخشی از ابتکار به کارگیری جنگی سریع (ACE) نیروی هوایی است. این سرویس در 28 آوریل اعلام کرد که اسکدران چهل و نهم جنگنده های اعزامی، اولین ماموریت ترابری تاکتیکی رزمی روی پلت فرم اف-15 E را اجرا کرده اند که باعث می شود این 6 جنگنده 2 برابر مهمات بیشتری نسبت به حالت استاندارد خود حمل کنند. سرهنگ دوم کورتیس کالور، چهارصد و نود و چهارمین مدیر عملیات EFS در این باره گفت: این جنگنده ها قادر به بارگیری tac-ferry هستند. به این معنی که ما می توانیم با استفاده از به کارگیری جنگی سریع (ACE) ، مانور داده و در حالت حرکت رو به جلو سریع از پایگاه عملیات اصلی قرار بگیریم. این مرحله بعدی برای نیروی هوایی در به کارگیری سریع جنگی است. بنابراین، به جای به کار بردن متخصصین مهمات دارای تخصص های چندگانه که در حال تمرین مانور ها و لجستیک هستند، از تامین پایدار مهمات برای نشان دادن قدرت استفاده می کنیم. اسکادران هشتاد و پنجم تست و ارزیابی ، اثبات اولیه طرح ACE را در 22 فوریه سال 2021 ، هنگامی که یک هواپیمای جنگنده اف-15 E در یک سورتی 6 JDAM را حمل کرد، نشان داد. تیم اجرا کننده طرح ACE برای عملیات های رزمی شامل خلبان ها، افسر های سیستم اسلحه، مسئولان نگهداری و مسئولان مهمات از شاخه سی صد و سی و دوم با پشتیبانی شاخه اعزامی هوایی سی صد و هشتادم بودند. جسیکا نیس ونگر ،چهارصد و نود و چهارمین افسر سیستم سلاح EFS و برنامه ریز عملیات ها : از ما خواسته شد تا با یک چرخش کوچک از ماموریت های رزمی پشتیبانی کنیم بدون اینکه بمب ها قبلا در اینجا برای ما ساخته شده باشند. با حمل تعداد بمب های بیشتر نسبت آنچه که استفاده می شود، ما در حال تنظیم روزهای اولیه نبرد هستیم. اسکادران جنگنده ها، که به "پلنگ ها" هم شناخته می شوند، در حال اعزام از ایستگاه اصلی خود در پایگاه هوایی Lakenheath در انگلیس پلنگ ها این تمرین ها را روزانه در پایگاه نیروی هوایی آمریکا در اروپا انجام می دهند، بنابراین انعطاف پذیری بالایی دارند. توانایی غیر پیش بینی بودن و انعطاف پذیری بالا با استفاده از مهماتی به ارزش چندین سورتی پرواز از قابلیت های آنهاست. چهارصد و نود و چهارمین EFS به منظور پشتیبانی از اولویت های اصلی نیروی هوایی ایالات متحده برای ارتقا امنیت منطقه ای و همچنین ایجاد وضعیتی برای قابلیت های نبرد های هوایی آینده، از مکانی نامشخص به پایگاه هوایی الظفر منتقل شد چهارصد و نود و چهارمین EFS (اسکادران جنگنده های اعزامی) برای پشتیبانی از اولویت های فرماندهی مرکزی ایالات متحده، به سرعت پرواز های دستوری خود را آغاز خواهند کرد منبع: https://www.defenseworld.net/news/29481/Modified_U_S__F_15E_Jets_Transport_2X_JDAM_Munitions_to_U_A_E__Base

چین هسته ماژول ایستگاه فضایی Tianhe را به مدار پرتاب کرد بلند شدن راکت لانگ مارچ 5B حامل هسته ماژول ایستگاه فضایی چین منبع: CCTV/framegrab HELSINKI – چین چهارشنبه یک ماژول 22 تنی را با موفقیت پرتاب کرد تا یک دوره سخت از ماموریت ها برای ساخت ایستگاه فضایی خود را آغاز کند. راکت سنگین لانگ مارچ 5B ساعت 11:23 بعد از ظهر (شرقی) از ایستگاه ساحلی Wenchang بلند شد. هسته ماژول ایستگاه فضایی Tianhe یعد از 490 ثانیه پرواز از مرحله اول جدا شد آرایه های خورشیدی پس از یک ساعت از پرتاب مستقر شدند. Li Shangfu ، فرمانده ارشد برنامه فضایی سرنشین دار چین ، اندکی بعد، از موفقیت آمیز بودن پرتاب خبر داد. انتظار می رود Tianhe ، یا هماهنگی آسمان ها ، مدار خود را به حدود 370 کیلومتری بالای زمین ارتقا دهد. انتظار می رود فضاپیمای باری بدون سرنشین Tianzhou-2 اواسط ماه می ، قبل از بازدید 3 فضانورد از Shenzhou-12 در ماه جون ، با Tianhe ملاقات کرده و به آن متصل شود این ماموریت ها اولین سه پرتاپ از 11 پرتاپ در طول سال های 2021 و 2022 خواهند بود تا ایستگاه مداری 3 ماژولی 66 تنی را بسازند. یک مقام ارشد فضایی در ماه مارس اظهار داشت یک راکت لانگ مارچ 2F و فضاپیمای Shenzhou در تمام این مدت در Jiuquan به حالت آماده باش خواهند بود تا ماموریت های نجات اضطراری به پایگاه فضایی را به عهده بگیرند. Tianhe ، ارتقای بسیار بزرگتر از بستر آزمایشی Tiangong هشت تنی چینی ، به مرکز چند اتصالی مجهز شده تا ساخت ایستگاه فضایی را آسان تر کند و به خدمه اجازه انجام فعالیت های خارجی را بدهد. Tianhe 16.6 متری به قطر 4.2 متر پشتیبانی از زندگی، محل اقامت فضانوردان و نیروی محرکه لازم برای حفظ ارتفاع مداری را فراهم می کند. فاز ساخت ایستگاه فضایی چین تقریبا 30 سال پس از اولین تایید در سال 1992 شروع شد. چین در طول این دوره برای پیشرفت پروژه، توسعه و تست فضاپیمای Shenzhou و لانگ مارچ 2F برای سفرهای فضایی سرنشین دار، رله ماهواره ای Tianlian ، فناوری های ملاقات و اتصال، سوختگیری در جاذبه کم، پرتابگر های جدید و مرکز ساحلی پرتاب ماهواره Wenchang را انجام داد. انتظار می رود CSS حداقل برای 10 سال در مدار فعالیت کند. قرار است ماژول های آزمایشی Wentian و Mengtian در سال 2022 پرتاب شوند تا میزبان آزمایش هایی در حوزه های نجوم، پزشکی فضایی، علوم حیات فضایی، بیوتکنولوژی، فیزیک سیالات ریز جاذبه، احتراق ریزجاذبه و تکنولوژی های فضایی باشند. محموله ها و آزمایش های علمی بین المللی از طریق همکاری بین دفتر امور فضایی سازمان ملل (UNOOSA) و آژانس فضایی سرنشین دار چین (CMSA) برای سفر به CSS انتخاب شده اند. چین تمایل خود را برای پیوستن به پروژه ایستگاه فضایی بین المللی ابراز کرده بود اما این عضویت به خاطر سیاست های ایالات متحده نسبت به برنامه فضایی چین رد شد. پرتاب هسته ماژول Tianhe به خاطر شکست پرتاب دومین لانگ مارچ 5 در سال 2017 به تعویق افتاده بود. مشکلات تعویق پرتاب آزمایشی نوع لانگ مارچ 5B برای پرتاب های مدار های پایین و موتورهیدروژن مایع-اکسیژن مایع YF-77 برای مرحله اصلی برطرف شدند. CSS در مدار به ماژول اپتیکال Xuntian ، تلسکوپ مدار مشترک در کلاس تلسکوپ هابل، متصل خواهد شد. دیافراگم 2 متری این تلسکوپ فضایی قابل مقایسه با هابل است اما میدان دید آن 300 برابر بیشتر است که باعث می شود در طول یک دهه بتواند 40 درصد آسمان را رصد کند Xuntian قابلیت اتصال به CSS برای نگهداری و تعمیر آن را دارد. خود ایستگاه فضایی هم قابلیت افزایش از 3 به 6 ماژول را دارد که ماژول های توسعه یافته به عنوان پشتیبان استفاده خواهند شد. با تشکر از جناب @bds110 برای گردآوری مطالب و عکس ها منابع: spacenews.com توئیتر

به نام خدا ارسال بمب افکن های آمریکایی به قطر برای پوشش دادن خروج نیروها از افغانستان 2 فروند دیگر از بمب افکن های B-52 نیروی هوایی ایالات متحده دیشب در پایگاه ال العید در قطر فرود آمدند تا ایمنی لازم برای خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان که از اول ماه می شروع می شود را تامین کنند. نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرد که 2 بمب افکن Stratofortress بعد از پرواز از داکوتای شمالی وارد قطر شدند تا به بمب افکن هایی که چند روز پیش رسیده بودند بپیوندند. این نیروی متشکل از 4 بمب افکن وظیفه حفاظت ، امنیت و دفاع از نیروهای ایالات متحده و ناتو که قرار است از افغانستان خارج شوند را به عهده دارد. خروج نیروها از اول می شروع می شود و تا 11 سپتامبر ادامه خواهد داشت منبع : israeldefense.co.il

به نام خدا انتقال انرژی خورشید از فضا به زمین نیروی هوایی ایالات متحده قصد دارد تا در سال 2024 آزمایش های انتقال انرژی خورشیدی را آغاز کند آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی (AFRL) در حال توسعه پروژه ای به نام SSPIDR (Space Solar Power Incremental Demonstrations and Research، تحقیق و اثبات پیشرفت انرژی خورشیدی فضایی) است. هدف این پروژه به بلوغ رساندن فناوری مورد نیاز برای دریافت انرژی خورشید در فضا و تاباندن آن به زمین است. مقامات نیروی هوایی می گویند این توانایی، برتری قابل توجهی در میدان رزم خواهد بود. اطمینان از اینکه پایگاه های عملیاتی رو به جلو انرژی مورد نیاز خود را حفظ کنند یکی از خطرناک‌ترین بخش های عملیات های نظامی زمینی است. کاروان ها و خطوط تامین، اهداف اصلی دشمنان هستند. با اینکه نیروگاه های خورشیدی زمینی راه حل جذابی به نظر می رسند ولی سطح، اندازه صفحات جمع‌کننده و آب و هوا عملکرد آنها را محدود می کند. اما اگر پنل ها در فضا باشند می توانند با دسترسی بی حد و حصر به پرتو های خورشید، انرژی مورد نیاز را بدون وقفه تامین کنند. رویای AFRL، ماهواره های جمع‌آوری نور خورشید مجهز به کاشی های ساندویچی است که انرژی خورشیدی را به انرژی فرکانس رادیویی (RF) تبدیل کنند و آن را به سمت زمین بتابانند. سپس در زمین، آنتن های گیرنده این انرژی RF را به انرژی قابل استفاده تبدیل کنند. SSPIDR مجموعه ای از آزمایش های زمینی و هوایی است که به بلوغ تکنولوژی مورد نیاز برای این کار کمک می کند. برای مثال یکی از آزمایش های SSPIDR به نام Arachne قرار است تبدیل انرژی و تاباندن آن در فضا توسط یک کاشی ساندویچی ساخته شده توسط شریک پروژه، Northrop Grumman را تست کند. Arachne قرار است در سال 2024 به مدار زمین ارسال شود. همچنین، SSPIDR شامل آزمایش های SPINDLE و SPIRRAL است که به ترتیب استقرار مداری یک نمونه کوچک مقیاس از ماهواره تاباننده انرژی را تثبیت و روش های نگهداری دمای ماهواره در محدوده قابل کنترل را تست خواهند کرد. طبق برنامه ریزی ها، SPINDLE قرار است در سال 2023 از تاسیسات پرواز آزمایشی ایستگاه فضایی بین المللی Alpha Space ، که برای استقرار در خارج از ایستگاه فضایی بین المللی طراحی شده است، پرتاب شود. هم اکنون نیز تعدادی از تحقیقات انرژی خورشیدی فضایی بالای سر ما در حال پرواز هستند. آزمایش پرواز ماژول آنتن فرکانس رادیویی فوتوولتائیک (Photovoltaic Radio-frequency Antenna Module Flight Experiment) یا PRAM-FX در ماه می سال 2020 از هواپیمای فضایی رباتیک X-37B نیروی فضایی ایالات متحده به فضا پرتاب شد. PRAM-FX انرژی را به زمین نمی تاباند اما به محققان کمک می کند تا میزان کارایی تبدیل نور خورشید به RF توسط کاشی های ساندویچی را بسنجند. مطالعه اخیر نشان داد که بازده اولیه امیدوار کننده است. ترجمه از نوشته Mike Wall در سایت space.com