به نام خدا ارتش ترکیه پهپاد های بیرقدار TB2 جدید را با سامانه الکترو اپتیکال بومی دریافت کرد CATS ساخته شرکت aselsan که در ویدئوی به اشتراک گذاشته شده توسط اسماعیل دمیر دیده شد صنایع دفاعی ترکیه سری جدید پهپاد های رزمی بیرقدار TB2 را به فرماندهی نیروهای زمینی این کشور تحویل داد. اسماعیل دمیر، رئیس صنایع دفاعی (SSB)، در اعلامیه ای توییتری گفت که SSB با موفقیت پهپاد های رزمی ساخت بایکار را تحویل داده است. وی اشاره کرد که پهپاد های تحویلی جدید به سامانه هدفگیری روزنه مشترک (CATS) توسعه داده شده توسط شرکت دفاعی Aselsan مجهز اند. CATS سامانه الکترو اپتیکال شناسایی، نظارت و هدفگیری با عملکرد بالا است که برای بستر های هوایی بال ثابت و بال چرخنده شامل پهپاد ها، بالگرد ها و هواپیما ها طراحی شده است. در گذشته پهپاد های ترکیه از سامانه های الکترو اپتیکی استفاده می کردند که از خارج تامین می شد اما تحریم های مرتبط با چنین صادراتی، صنایع دفاعی ترکیه را بر آن داشت تا این تجهیزات را با منابع بومی و در داخل کشور بسازند. سال گذشته، کانادا پس از اینکه به این نتیجه رسید که ترکیه این تجهیزات را در طول درگیری قره باغ به نیروی های نظامی آذربایجان فروخته است، مجوز صادرات فناوری پهپادی به ترکیه را لغو کرد. Marc Garneau، وزیر امور خارجه کانادا در اینباره گفته بود که استفاده از این فناوری با سیاست خارجی کانادا و تضمین های استفاده نهایی که توسط ترکیه داده شده بود همخوانی ندارد. ترکیه با انتقاد از این تصمیم، اعلام کرد که انتظار داشت همپیمانان عوض ناتو از برداشتن گام هایی که روابط 2 جانبه و اتحاد ناتو را خدشته دار می کنند، خودداری کند. همان طور که بسیاری از متخصصان نظامی و کارشناسان دفاعی بیان کرده ان، پهپاد های رزمی باعث شدند که آذربایجان دست بالا را در رهگیری و انهدام نیرو ها و تجهیزات نظامی دشمن مانند خودرو های زره ای، هویتزر ها و سامانه های دفاع هوایی روس داشته باشد. سامانه دوربین الکترو اپتیک ساخته شرکت Wescam یکی از محصولات صنایع دفاعی است که ترکیه از کانادا وارد می کند. جدای از استفاده از پهپاد های رزمی داخلی، ترکیه در حال تبدیل شدن به یکی از بزرگترین صادر کنندگان ایم حوزه است. لینک توییت: https://twitter.com/IsmailDemirSSB/status/1489917989046661123 منبع

سوخو 75 دربرابر سوخو 57

به نام خدا اثبات فناوری تبدیل نور خورشید به فرکانس رادیویی پروژه آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی (AFRL) ایالات متحده و اثبات های رو به جلو و تحقیقات نیروی خورشیدی فضایی (SSPIDR) نورثروپ گرومن، اولین اثبات کامل سخت‌افزار های کلیدی برای آزمایش پرواز Arachne را با موفقیت به اتمام رساندند. از اثبات زمینی اجزای جدید صفحات ساندویچی استفاده شد تا با موفقیت انرژی خورشیدی به فرکانس های رادیویی (RF) تبدیل شود. گامی اساسی برای هموار ساختن راه ایجاد سامانه های جمع‌کننده های انرژی خورشیدی بزرگ‌تر در فضا. در سال 2018، AFRL قراردادی به مبلغ بیش از 100 میلیون دلار به نورثروپ گرومن اعطا کرد تا با توسعه یک محموله، اجزای اصلی نمونه اولیه ی سامانه انرژی خورشیدی فضایی را اثبات کند. کاشی های ساندویچی به عنوان اجزای اصلی محموله Arachne و همچنین بلوک ساختاری برای سامانه های عملیاتی بزرگتر، تحت توسعه قرار دارند. کاشی های ساندویچی از 2 لایه تشکیل می شوند. لایه ی اول پنلی از سلول های فتوولتائیک (PV) با بهره وری بالا است که انرژی خورشیدی را جمع‌آوری کرده و نیروی لایه ی دوم را تامین می کند. لایه ی دوم مملو از اجزایی است که امکان تبدیل انرژی خورشیدی به RF و شکل دهی پرتو را فراهم می کند. Jay Patel، معاونت واحد تجاری برنامه های سنجش از راه دور نورثروپ گرومن، در اینباره گفت: "تبدیل موفقیت آمیز نور خورشید به انرژی RF در ساختاری سبک و مقیاس پذیر گامی مهم در راستای ارائه فناوری ساخت بلوک هایی است تا به ماموریت Arachne دست بیابیم. ما در حال کمک به ارائه قابلیتی پیشگامانه ایم که مزیتی استراتژیک برای نیرو هایمان در سرتاسر جهان فراهم خواهد کرد." اثبات زمینی با استفاده از یک شبیه‌ساز خورشیدی انجام شد تا سمت فتوولتائیک کاشی ها را روشن و پروسه تبدیل نور خورشید به RF را آغاز کند. به دلیل شدید بودن شبیه‌ساز خورشید، شرکت کنندگان داده های خروجی RF را از طریق نمایشگری در پشت موانع پلاستیکی انعطاف‌پذیر صنعتی تماشا کردند. آزمایش موفقیت آمیز کاشی های جداگانه ی محموله Arachne بلوکی ساختاری برای پنلی به ابعاد 1 متر مربع از کاشی ها را فراهم می کند - آستانه ای که تا کنون هیچ یک از آزمایش های نور خورشید به RF به آن دست نیافته اند. پیش بینی می شود Arachne در سال 2025 پرتاب شود. منبع

به نام خدا سامانه های پانتسیر روسی 40 پهپاد ترک را در سوریه و لیبی سرنگون کردند پهپاد بیرقدار ترکیه که سوریه سرنگون شد شبکه تلویزیونی Russia-1 به نقل از مقامات روس بیان کرد که سامانه های پدافند هوایی برد کوتاه پانتسیر-S روسیه بیش از 40 پهپاد بیرقدار و آنکا ساخت ترکیه را در طول جنگ های سوریه و لیبی سرنگون کرده اند. این شبکه همچنین تصویری از بقایای پهپادبیرقدار سرنگون شده در آسمان سوریه را نیز به نمایش گذاشت. الکساندر نوویکوف، رئیس بخش ساخت و توسعه این سامانه برای استفاده از بدون سرنشین ها در ستاد کل نیرو های مسلح فدراسیون روسیه، در برنامه ای زنده در این شبکه بیان کرد: "ما در حال حاضر در منطقه ادلب، 3 پهپاد بیرقدار را مشاهده می کنیم. همزمان آن ها را از پرواز تا فرود رهگیری هم می کنیم." در این گزارش همچنین سامانه باستیون نیز به نمایش گزاشته شد که اطلاعات را از تمام رادار های روس جمع‌آوری می کند. خبرنگار این شبکه گفت: "در این لحظه باستیون نشان می دهد که کدام هواپیما یا پهپاد شناسایی در امتداد مرز های روسیه و منطقه Donbass, پرواز می کند." در سال 2011 گزارش شد که روسیه 36 سامانه پانتسیر-S1 و سلاح ها و موشک های ضد هواپیما را به سوریه منتقل کرده است. ترکیه و آذربایجان مدعی اند که پهپادهای بیرقدار مسلح این کشور در برگرداندن جنگ به نفع آذربایجان در جریان درگیری با ارمنستان در سال 2020 مؤثر بوده است و تعداد نامعلومی از سلاح های روس از جمله پانتسیر-S، تانک T-72 و خودرو های زرهی BMP را توسط این پهپاد مورد اصابت قرار داده اند. منبع

به نام خدا تحویل پهپاد های بیرقدار به قرقیزستان قرقیزستان تعداد نامعلومی پهپاد بیرقدار TB2 را تحویل گرفت که طبق گزارش ها برای محافظت از مرز ها به خدمت گرفته می شوند. تصویری که احتمالا در سایت ریاست جمهوری منتشر شده و بعدا حذف گردیده نشان می دهد مکان تاسیسات پهپاد های جدید در فرودگاه جلال آباد است. این تاسیسات در ماه نوامبر سال 2021 ساخته شده اند.

به نام خدا رسانه های چینی: ایالات متحده از تصمیم امارات متحده عربی برای لغو مذاکرات فروش جنگنده F-35 شگفت زده شد شیخ حمدان، ولیعهد دوبی، در حال بررسی کابین جنگنده F-35 در نمایشگاه هوایی دبی 2021 اقدامات متقابل امارات در برابر شرایط آمریکا برای فروش جت های F-35 و سلاح های دیگر طرف آمریکایی را غافلگیر کرده، و ابراز امیدواری چندی از مقامات برای از سر گیری مذاکرات نشان دهنده نرم شدن مواضع آن هاست. روزنامه رسمی ارتش چین، Chinamil، در این باره نوشت: "دولت بایدن به عنوان یکی از شرایط اصلی پیشبرد فروش جت های F-35 به ابوظبی، امارات را تهدید کرده تا سطح همکاری های استراتژیک خود با چین را کاهش دهد و دستگاه های نصب شده مرتبط با شبکه 5G هواوی را در 4 سال آینده از بین ببرد. با این حال، ایالات متحده نه حاضر به تقبل هزینه های مربوط شده و نه دستگاه های جایگزین معرفی کرده است. این موضوع به معنی درخواست پرداخت هزینه ای گزاف از طرف امارات برای بازگشت از عصر 5G به 4G است." ایالات متحده به خوبی آگاه است که شبکه 5G هواوی تجاری است و سیستم کاملا متفاوتی از سیستم های ارتباطی نظامی دارد. بهانه غیرقابل دفاع ایالات متحده ناشی از موضوعات عمیق تری است. در سال های اخیر، چین و امارات از همکاری های مفید خود در چارچوب طرح یک کمربند یک جاده در حوزه های انرژی، تکنولوژی، پزشکی و ... راضی بوده اند. این همکاری سازنده، حسادت ایالات متحده را برانگیخته و باعث شده بیشترین فشار خود (در خاورمیانه) را، به دلیل همکاری با چین، بر امارات وارد کند. هواوی و اتصالات امارات متحده عربی در سال 2019 از ورود 5G خبر دادند این روزنامه ادامه داد: پیشرفت سریع چین در حوزه هایی مانند شبکه 5G، انرژی های نو و هوش مصنوعی، به انحصار ایالات متحده در بحث تکنولوژی پایان داده است. با عدم امکان پیشگامی فناورانه، واشنگتن به شدت ناراضی، به اجبار همپیمانان بر توقف همکاری تکنولوژیک با چین متوصل شده است. سیاست ایالات متحده مبنی بر فروش سلاح فقط به همپیمانانی که اهداف استراتژیک ضد چین و ضد روس را دنبال کنند، در مورد امارات که به همکاری اقتصادی، تجاری و تکنولوژیک با چین به عنوان موتور اصلی توسعه آینده کشور نگاه می کند، نتیجه معکوس داده است. یکی از دلایل اصلی که باعث شده امارات شجاعت نه گفتن به ایالات متحده را داشته باشد این است که ابوظبی می تواند از طریق کشور های دیگر به تسلیحات، تجهیزات و فناوری های مشابه دست پیدا کند. چند روز پیش، امارات قرارداد تشلیحاتی بزرگی با فرانسه امضا کرد تا 80 جنگنده رافال F-4 و 12 بالگرد هجومی را خریداری کند. اگرچه که امارات بیان کرده این 2 قرارداد از یکدیگر جدا اند، اما این نکته قابل توجه است که وجود گزینه های جایگزین این شجاعت را به امارات داده تا در مقابل قلدری آمریکا بایستد. امارات در کنگده جهانی موبایل در سال 2019 اعلام کرد که با وجود فشار های ایالات متحده، شبکه بی سیم 5G جدید خود را با استفاده از تجهیزات هواوی خواهد ساخت. منبع

به نام خدا IAI Heron / Machatz-1 هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2005) IAI Heron (که با نام Machatz-1 هم شناخته می شود) هواپیمای بدون سرنشین مدرنی است که در حال حاضر در چندین نیروی نظامی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. (IAI پهپاد Heron را در رده سامانه هوایی بدون سرنشین (UAS) طبقه‌بندی می کند). Heron توسط صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) (شاخه Malat) توسعه داده شده است. این پهپاد یکی دیگر از سری سامانه های پهپادی در دسترس ارتش هاست که در عین نگه داشتن خلبان در مکان امن، برای بررسی حرکات دشمن، ثبت فعالیت های ماموریتی و شناسایی اهداف بالقوه استفاده می شود. Heron ویژگی هایی دارد که به آن اجازه می دهد در ارتفاع، برد و مداومتی به همکاری با نیرو های زمینی و هوایی بپردازد که توانایی های هر نیروی جنگنده ای را افزایش می دهد. سامانه Heron از هواپیما ها و ایستگاه کنترل زمینی تشکیل می شود. بسیاری از امکانات و عملکرد هایش برای خودکار بودن طراحی شده است از جمله عملیات در نقطه مکان از پیش تعیین شده و برخاست/فرود خودکار. هدایت آن از طریق گیرنده GPS است و ارتباط با کنترل زمینی به وسیله رله ماهواره ای (SATCOM) یا سامانه لینک داده ی در خط دید (LoS) زمینی انجام می شود. Heron مسلح نیست اما می توان از آن برای کسب اطلاعات هوایی برای واحد های زمینی و هوایی همراه در همه شرایط جوی و به صورت بی وقفه استفاده کرد. Heron همانند سایر پهپاد های این کلاس، می تواند در مسیر های از پیش برنامه ریزی شده پرواز کند یا به صورت مستقیم توسط خدمه زمینی کنترل شود. اپراتور زمینی همچنین می تواند در هر زمانی، فعالیت های خودکار پهپاد را به دست بگیرد. سامانه الکترواپتیکال TV/IR، رادار روزنه مصنوعی (SAR) و رادار گشت دریایی (MPR) از دیگر سامانه های داخلی Heron است. Heron همانند سایر پهپاد هایی که در نیرو های مسلح جهان خدمت می کنند، شکل هواپیما های مرسوم و معمولی دارد که ویژگی شاخص آن بال های بلندش است که در سطح بالایی بدنه نصب شده است. بدنه اصلی آن صاف است. در جلو یک برجستگی قرار دارد که تجهیزات مورد نیاز را در خود جای می دهد. شکم هواپیما نیز برجسته است و الزامات ذخیره ای داخلی مانند محموله در آن قرار می گیرند. زائده هایی از بال ها خارج می شوند که به 1 جفت باله دمی عمودی متصل می شود. باله های دمی در پایه خود به توسط یک صفحه افقی به هم وصل اند. بدنه با زاویه ای تند تمام می شود. یک موتور در این قسمت قرار دارد که یک ملخ 2 پره را می گرداند. بخش زیرین از 2 چرخ تکی اصلی و یک پایه در دماغه تشکیل شده که همگی جمع شونده اند. Heron حدود 9 متر طول و 16 متر طول بال دارد. حداکثر وزن برخاست آن 1150 کیلوگرم است و می تواند محموله هایی با وزن 250 کیلوگرم را حمل کند. نیروی Heron از طریق یک موتور 4 سیلندر توربوشارژ آب و هوا خنک Rotax 914 اتریشی با قدرت 115 اسب بخار تامین می شود. موتور Rotax در بسیاری از پهپاد های نظامی استفاده می شود و از سری Rotax 912 تکامل یافته است. موتور در آرایش معمول pusher قرار دارد. حداکثر سرعت آن 207 کیلومتر بر ساعت است، 350 کیلومتر برد دارد و تا ارتفاع 9300 متری پرواز می کند. Heron در ترکیب پایه خود، می تواند حدود 40 ساعت در آسمان بماند. هندوستان با 70 فروند بزرگ‌ترین مشتری خارجی Heron است. آذربایجان (5)، برزیل (30)، کانادا (2)، اکوادور (2)، آلمان (3)، یونان (3)، مراکش (6)، سنگاپور (2)، کره جنوبی (3)، ترکیه (10)، ایالات متحده (2) از دیگر استفاده کنندگان این پهپاد اند. استرالیا پیشتر از 2 فروند آن استفاده می کرد که در سال 2017 بازنشسته شدند. گفته می شود Heron های ترکیه پیشرفته‌ترین سری تولید شده اند. Heron در 2 نسخه Heron 1 و Heron TP وجود دارد. Heron 1 پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) است که توانایی حمل 250 کیلوگرم محموله و مداومت 52 ساعته دارد در حالی که Heron TP نسخه به روز شده با تجهیزات پیشرفته‌تر است که مشخصات فنی بهتری دارد و چند منظوره است. Heron TP از طراحی Heron اصلی استفاده می کند اما به یک موتور توربوپراپ 1200 اسب بخاری مجهز است (ملخ 4 پره)، می تواند 1000 کیلوگرم محموله حمل کند و به ارتفاع 13700 متری برسد. توانایی های ارتقا یافته آن، مداومت پروازی را به 36 ساعت کاهش می دهد که البته در برابر ارتقا های صورت گرفته ناچیز است. ارتش اسرائیل از هرون در طول جنگ غزه استفاده کرد. Heron با همکاری بالگرد ها و جنگنده های اسرائیلی، به همراه نیرو های زمینی پیش رونده، اطلاعات نظارتی به لحظه را به فرماندهان اسرائیلی ارائه می داد، بسیار متفاوت از روش کورکورانه که در دهه قبل استفاده می شد. در ژانویه سال 2016، آلمان توافقی با اسرائیل صورت داد تا Heron TP را جایگزین سامانه های Heron I خود کند. در ماه آگوست، ارتش آلمان برنامه ای برای فرستادن 1 پهپاد شناسایی Heron به مالی داشت تا از فعالیت های سازمان ملل در آنجا حمایت کند. در می سال 2017، هواپیمای بدون سرنشین Heron 1 توسط اسرائیل انتخاب شد تا جایگزین ناوگان هواپیمای سرنشین دار Sea Scan (Shahaf) شود. این نسخه از Heron به یک رادار ساخت Elta و مجموعه اپتیکی ساخت Taman مجهز است. در فوریه سال 2018، هند انتظار دارد تا سال 2018، 10 سامانه Heron TP را دریافت کند. در ماه جون، دولت آلمان با لیزینگ نمونه های Heron-TP از IAI موافقت کرد. Heron-TP در رقابت با MQ-9 ریپر مسلح جنرال اتمیکس پیروز شد. در ماه جولای، Heron-TP با ارتباطات ماهواره ای آزمایش شد (بخشی از "Team Artemis"). این قابلیت برای برنامه سامانه هواپیمای خلبان از راه دور (RPAS) نیروی هوایی سلطنتی کانادا الزامی بود. پهپاد Artemis براساس Heron TP ساخته شده و قرارداد با برنده بین سال های 2020 یا 2021 بسته می شود. در مارس سال 2019، Heron TP یکی از پهپاد های حاضر در رقابت گارد ساحلی ژاپن برای خرید 12 پهپاد بود. IAI از "محموله مخصوص" برای سری Heron TP رونمایی کرد که کاربرد تاکتیکی این پهپاد بومی را بیشتر می کند. در ماه می، Heron TP برای خرید توسط کانادا با سری MQ-9B آمریکایی رقابت می کرد. در ماه ژوئن، IAI جزئیات نسخه کوچک‌تر با قابلیت برخاست کوتاه را با نام Heron-T منتشر کرد. این سری روی خودرو حمل می شود (نیاز به 2 کامیون) و برای استفاده محدود در خط مقدم تعیین شده است. نیروی آن از یک موتور Rotax با قدرت 100 اسب بخار تامین می شود که سرعت آن را به 222 کیلومتر بر ساعت می رساند. تا ارتفاع 7300 متری و برد 240 کیلومتری پرواز می کند. انتظار می رود تا سال 2019 وارد بازار شود. در فوریه سال 2020، IAI نسخه توانمند تری از Heron با نام "Heron II را در نمایشگاه هوایی سنگاپور 2020 رونمایی کرد. Heron II به طور خاص روی بازار پهپادی آسیا متمرکز است. در ماه می، اعلام شد که یونان 2 فروند پهپاد دریایی Heron مجهز به رادار دریایی و تجهیزات EO را به صورت لیزینگی (با قابلیت خرید در انتهای قرارداد) برای نیروی هوایی خود به مدت 3 سال اجاره کرده است. از این پهپاد ها برای گشت دریایی مرز ها به دلیل بحران مهاجران/پناه جویان استفاده می شود. در ماه جولای، اولین Heron TP آلمان پرواز خود را توسط صنایع هوافضای اسرائیل انجام داد. این پرواز در بیست و ششم جولای سال 2020 صورت گرفت. در ماه اکتبر، آذربایجان از ناوگان پهپادی Heron خود در نقش ISR در جنگ با همسایه خود، ارمنستان، استفاده کرد. در ماه سپتامبر، IAI با موفقیت یک پهپاد Heron را در فرودگاه بین المللی بن گورین به زمین نشاند. این اولین بار در تاریخ بود که یک هواپیمای بدون سرنشین هم پای ترافیک تجاری عملیات کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2005 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 206 - سازنده: صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، برزیل، کانادا، اکوادور، آلمان، یونان، هند، اسرائیل، مراکش، سنگاپور، کره جنوبی، ترکیه، ایالات متحده - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جنگ ضد زیردریایی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر زیرسطحی دشمن تسلیحات مخصوص)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 8.5 متر - طول بال ها: 16.6 متر - حداکثر وزن برخاست: 1150 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور Rotax 914 با قدرت 115 اسب بخار که یک ملخ را در انتهای بدنه با آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 207 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 9300 متر - برد: 350 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 150 متر بر دقیقه - تسلیحات: ندارد. محموله ماموریتی شامل تجهیزات اختصاصی مانند دوربین و حسگر - نسخه ها: Heron (سری پایه)، Heron 1 (مدل تولیدی اولیه، 250 کیلوگرم محموله، 52 ساعت مداومت، ارتفاع 9144 متر)، Heron TP (هرون ارتقا یافته، 1000 کیلوگرم محموله، مداومت 36 ساعته، ارتفاع 13716 متر)، Harfang (نام تعیین شده توسط فرانسه)، Artemis (برپایه ی Heron TP، برای خدمت در نیروی هوایی سلطنتی کانادا)، Heron-T (نسخه کوچک‌تر که در سال 2019 معرفی شد، 10.6 متر طول بال با محموله 180 کیلوگرمی، موتور Rotax با قدرت 100 اسب بخار، 222 کیلومتر بر ساعت سرعت، ارتفاع 7315 متری و برد 240 کیلومتر)، Heron II (نسخه با توانایی های بهتر/پیشرفته‌تر که در نمایشگاه هوایی سنگاپور 2020 رونمایی شد) منبع

سلام از ماست. بله تخمین زدند با اون روش بازدهی بیشتر از 70 درصد می شه

یک مطالعه ،البته برای موتور های درون‌سوز خودرو ها، تخمین زده که استفاده از انرژی های تجدید پذیر برای تولید سوخت به این روش در مجموع بازدهی حدود 16 درصد خواهد داشت.

به نام خدا IAI Harop هواپیمای بدون سرنشین انتحاری (UAV) (2005) حوزه های نظامی کمی وجود دارند که با سرعت سامانه های بدون سرنشین در حال پیشرفت باشند (در رسانه های بزرگ معمولا به هواپیما های بدون سرنشین (UAV)، پهپاد می گویند). حتی نسخه های مخصوص هجومی هم تحت رده هواپیما های بدون سرنشین رزمی (UCAV) به وجود آمده اند. صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) پهپاد رزمی هجومی با قابلیت نظارتی Harop را ساخته است. Harop بخشی پهپاد بخشی موشک است که در صورت دیدن هدف کل هواپیما به سلاح هجومی تبدیل می شود. این پهپاد در اصل یک موشک شکارچی است که توسط خلبان روی زمین کنترل می شود. به این ترتیب، Harop یک سامانه UCAV شکارچی-قاتل کامل است که می تواند در منطقه تعیین شده گردش کند، و با بررسی حرکات دشمن، اهداف حیاتی را مورد اصابت قرار می دهد. ارتباطات و داده ها (شامل ویدئو) همانند سایر پهپاد ها به صورت لحظه ای به اپراتور کنترل زمینی رله می شود. سپس Harop تبدیل به سلاح تهاجمی می شود، خلبان این هواپیما را با 16 کیلوگرم سر جنگی به سمت هدف مشکوک/شناسایی شده هدایت می کند. Harop به گونه ای طراحی شده که می تواند به سرعت منحنی مداخله خود را تغییر دهد و در صورت نیاز به نقش پیشاهنگی خود بازگردد. همچنین این پهپاد به حملات زمینی و علیه اهداف ثابت محدود نمی شود زیرا می تواند اهداف متحرک روی سطح آب در دریا را نیز مورد اصابت قرار دهد. در خارج، به نظر می رسد Harop نوعی جنگنده فیلم های علمی تخیلی باشد. بخش دماغه برجسته پهپاد سر جنگی و مجموعه اپتیک در زیر چانه را در خود جای می دهد. بال های کانارد جلویی هم در بخش دماغه دیده می شوند. بدنه با ساختار بال ها ترکیب شده و لبه جلویی بخش اصلی بال ها، رو به عقب شیب دارد. بال های اضافی در خارج 2 باله عمودی دمی نصب شده اند که به نظر مقداری رو به جلو شیب دارند. یک موتور متعارف در انتهایی ترین قسمت مرکز بدنه قرار گرفته و یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می گرداند. هواپیما از یک محفظه آماده پرتاب می شود و در طول پرتاب، بال های خود را باز می کند. مشخصات آن شامل 2.5 متر طول، 3 متر طول بال می شود. برد آن 1000 کیلومتر است و با مداومت 6 ساعته، زمان مناسبی به اپراتور می دهد. Harop تا امروز به چند کشور آسیایی صادر شده است. فروش به اکراین به دلیل فشار های سیاسی روسیه در طول جنگ با همسایه خود و شوروی سابق لغو شد. آذربایجان از پهپاد Harop اسرائیلی در جنگ 4 روزه با ارمنستان در سال 2016 و همچنین درگیری قره باغ در سال 2020 استفاده کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2005 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 125 - سازنده: صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، چین، هندوستان، اسرائیل، قزاقستان، کره جنوبی، ترکیه، ازبکستان - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 2.5 متر - طول بال ها: 3 متر - وزن: 15 کیلوگرم - وزن با کنیستر: 25 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور معمولی که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 416 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4572 متر - برد: 1000 کیلومتر - تسلیحات: 16 کیلوگرم سر جنگی هدایت دقیق - نسخه ها: Harop (سری پایه) منبع

سلام. توی منبع از کلمه Win استفاده شده اما درواقع شاید بسته شدن این قرارداد با لاکهید و یا اعطای اون درست تر باشه.

به نام خدا لاکهید مارتین برنده ی قرارداد 10.86 میلیارد دلاری مدرن سازی F-22 F-22 های رپتور در حین پرواز در کنار یک KC-135 Stratotanker نیروی هوایی نیروی هوایی ایالات متحده قرارداد 10.86 میلیارد دلاری را برای مدرن سازی ناوگان F-22 رپتور خود به لاکهید مارتین اعطا کرد. اعلامیه امروز پنتاگون بیان می کند که "شرکت لاکهید مارتین، شهر Fort Worth تگزاس، قراردادی 10،863،000،000 دلاری تحویل/مقدار نامحدود برای ارتقا و پایداری پیشرفته رپتور (ARES) برای دفتر برنامه ی F-22 را دریافت کرده است." این قرارداد شامل پشتیبانی تدارکات و خدمات ضروری برای تقویت و مدرن سازی F-22 رپتور، شامل مدرن سازی تهیه و خدمات کیت های سخت افزاری مانند ارتقا ها، پیشرفت ها و رفع عیب ها و همچنین خدمات لجستیکی مربوط به کارایی می شود. انتظار می رود کار ها تا 31 اکتبر 2031 پایان یابند. نتیجه ی برنامه ی جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته (ATF) نیروی هوایی ایالات متحده، F-22، به عنوان یک جنگنده برتری هوایی، و در عین حال دارای قابلیت حمله زمینی، جنگ الکترونیک و جاسوسی سیگنالی طراحی شده بود. ابتدا قرار بود در مجموع هفتصد و پنجاه ATF خریداری شود. در سال 2009، به دلیل هزینه های بالا، نبود ماموریت هوا به هوای مشخص در هنگام تولید، ممنوعیت صادرات، و برای تمرکز بر روی توسعه جت F-35، برنامه به 187 هواپیمای عملیاتی تقلیل یافت. آخرین F-22 در سال 2012 تحویل داده شد. انتظار می رود جنگنده برتری هوایی نسل بعدی (NGAD) جانشین F-22 شود. منبع

به نام خدا نیروی هوایی ایالات متحده به دنبال تولید سوخت جت از کربن دی اکسید موجود در هوا! KC-135 Stratotanker نیروی هوایی ایالات متحده نیروی هوایی ایالات متحده با شرکت تبدیلی کربن Twelve مشارکت کرده تا کربن دی اکسید (CO2) هوا را به سوخت جت تبدیل کند، فناوری که این نیرو را قادر به تامین سوخت در هر زمان و مکانی می کند. جدای از جذب و ذخیره کربن یا استفاده از آن، تبدیل کربن می تواند کربن دی اکسید هوا را تقریبا به هر ماده شیمیایی، ماده یا سوخت مثل سوخت جت تبدیل کند. در سال 2020، انرژی عملیاتی نیروی هوایی قراردادی با Twelve امضا کرد تا با اجرای برنامه ای پایلوت، تکنولوژی اختصاصی خود که می توانست CO2 را به سوخت هوانوردی عملیاتی مناسب با نام E-Jet تبدیل کند، اثبات نماید. نیروی هوایی در اعلامیه ای در روز جمعه گفت، این پروژه در آگوست امسال به پیروزی بزرگی رسید و Twelve با موفقیت از CO2 سوخت جت تولید کرد، تا اثبات کند که این پروسه انجام پذیر است و محیط را آماده کند تا سوخت مصنوعی بدون تولید کربن را در ابعادی بزرگتر تولید کند. فاز اول پروژه برنامه ریزی شده تا در ماه دسامبر با گزارشی از جزئیات پروسه و یافته ها به نتیجه برسد. پیامد های این نوآوری برای نیروی هوایی بسیار زیاد خواهد بود. ارزیابی های اولیه نشان می دهد که این سامانه بسیار قابل اجرا و مقیاس پذیر است که به جنگنده ها امکان دسترسی به سوخت مصنوعی از هر کجای دنیا را می دهد. دسترسی قابل اتکا به انرژی و سوخت، برتری زیادی برای عملیات های نظامی دارد. بازی جنگ و تمرین های عملیاتی اخیر، خطر بالای انتقال، ذخیره و رساندن سوخت به نیرو ها، چه در خانه و چه بیرون از خانه، را برجسته کرده است. در اوج جنگ افغانستان، حملات به کاروان های سوخت و آب بیش از 30 درصد تلفات را تشکیل می دادند. با این حال، انتظار می رود با سامانه های تسلیحاتی پیشرفته و عملیات هایی که به نیروی بیشتری نیاز دارند، تقاضای سوخت بالاتر برود. در حال حاضر، دپارتمان نیروی هوایی برای اجرای عملیات در خانه و خارج به سوخت تجاری وابسته است. نیروی هوایی ملزم به استفاده از ترکیب کامیون ها، هواپیما ها و کشتی هاست تا از رسیدن سوخت به میزان مورد نیاز جنگ اطمینان حاصل کند. اما، بسیاری از مناطق عملیات، به خصوص در زمان درگیری، همیشه نمی توانند به راحتی به نقاط دسترسی زنجیره تامین مرسوم دسترسی داشته باشد. KC-10 Extender آمریکایی در حال انجام سوخت گیری با Dassault Rafale فرانسوی پلتفرم تبدیل کربن Twelve به واحد های اعزامی امکان تولید سوخت در زمان مورد نیاز، بدون احتیاج به متخصصان بسیار ماهر و در محل را می دهد. نیروی هوایی این فرصت را برای این فناوری می بیند که یک منبع مکمل برای سوخت های بر پایه نفت ارائه دهد تا تقاضا را در مناطقی که رساندن سوخت به آنها معمولا مشکل است، کاهش دهد. بسیاری از سوخت های مصنوعی، با نام syngas که از ترکیب کربن مونواکسید و هیدروژن ساخته می شوند، از طریق سوزاندن زیست توده، زغال سنگ، یا گاز طبیعی ایجاد می شوند. فناوری Twelve با تولید syngas از طریق بازیافت CO2 جذب شده از هوا و فقط استفاده از آب و انرژی تجدید پذیر برای تبدیل کربن دی اکسید، نیاز به سوخت فسیلی را از بین می برد. پروسه تبدیل syngas به هیدروکربن مایع روش جدیدی نیست. متد چند مرحله ای "سنتز Fischer-Tropsch" در دهه 1920 توسط دانشمندان آلمانی ابداع شد که کمک شایانی به تلاش های جنگی آلمان در جنگ جهانی دوم کرد. امروزه از این روش به طور گسترده برای تولید سوخت مایع مورد نیاز حمل و نقل استفاده می شود. سوخت های سنتزی گواهی دار Fischer-Tropsch به عنوان سوخت افزودنی برای هر نوع هواپیمای خاصی، ابتدا تجاری و سپس توسط ارتش ایالات متحده و دفتر برنامه سامانه مربوط به هواپیما ها، تائید شده است. بالاترین ترکیب تائید شده در حال حاضر، ترکیب 50/50 از سوخت مصنوعی FT و سوخت مبتنی بر نفت است. سامانه Twelve سوخت FT-Synthetic Paraffinic Kerosene را تولید کرد که می تواند تا حداکثر 50 درصد با نفت ترکیب شود. یکی از اولین فاز های این برنامه در انتهای سال 2021 به نتیجه می رسد، دفتر انرژی عملیاتی نیروی هوایی به دنبال افزایش مقیاس این فناوری برای تولید سوخت مصنوعی در ابعادی وسیع تر است. اگر به این مقیاس برسد، این پلتفرم منجر به عملیات های سریع تر و کاهش تکیه بر نفت خارجی خواهد شد و همچنین مزیت کاهش انتشار کربن را نیز دارد (یکی از الویت های اصلی وزارت دفاع تحت رهبری Lloyd Austin III). اگرچه تعدادی از سؤال ها برای عملیاتی کردن این فناوری مانند چگونگی تامین انرژی تولید syngas در مناطق دور و محل منبع آب برای هیدروژن مورد نیاز (Twelve اشاره کرده که آب این پروسه را نیز می توان از هوا تامین کرد) فعلا بی جواب مانده اند، اما تیم شرکت، این موضوع را گامی مثبت در راستای برنامه مبتکرانه حقیقی می بینند. منبع

به نام خدا قزاقستان پهپاد های بیرقدار را از ترکیه و Orlan-10E را از روسیه خریداری می کند پهپاد بیرقدار TB2 رئیس دولت قرقیزستان، Kamchybek Tashiyev، روز جمعه در گفتگو با خبرنگاران محلی گفت: "قرقیزستان خرید پهپاد های بیرقدار را به ترکیه و پهپاد Orlan-10E را به روسیه سفارش داده است." Tashiyev گفت: "در حال حاضر، هزینه مورد نیاز خرید پهپاد بیرقدار از ترکیه از بودجه جمهوری احتصاص داده شده. این پهپاد ها در 5 کشور دنیا حضور دارند و کشور ما یکی از آن ها خواهد بود. پهپاد ها در آینده ای نزدیک به کشور وارد می شوند." متخصصان قرقیز در حال آموزش در ترکیه برای مدیریت پهپاد های بیرقدار اند. Tashiyev گفت: "ما همچنین پهپاد های Orlan-10E را نیز از روسیه خریداری خواهیم کرد، دولت بودجه آن را اختصاص داده است." در حالی که بیرقدار می تواند برای انواع ماموریت ها شامل حمله و شناسایی پیکربندی شود، Orlan-10E پهپادی شناسایی و نظارتی است. اولین خریدار بین المللی Orlan-10E، کشور میانمار بود که در ژانویه امسال این پهپاد را خریداری کرد. اگر سفارش قرقیزستان تائید شود، دومین صادرات موفق این نوع از پهپاد برای روسیه رغم خواهد خورد و چالشی برای دیگر قدرت های پهپادی در جهان مانند ترکیه (!!)، چین و اسرائیل خواهد بود. اوایل امسال، یک هویتزر 155 میلی متری Msta-S توسط پهپاد Orlan-10 هدایت شد تا توانایی اش به عنوان سامانه مکان یابی دقیق هدف توپخانه را اثبات کند. پهپاد Orlan-10 منبع

به نام خدا نیروی دریایی ترکیه اولین پهپاد Aksungur را دریافت کرد پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالای Aksungur نیروی دریایی ترکیه روز چهارشنبه اولین هواپیمای بدون سرنشین (UAV) ارتفاع متوسط- مداومت بالا (MALE) Aksungur خود را دریافت کرد. Ismail Demir، رئیس صنایع دفاعی (SSB)، در پستی توئیتری اعلام کرد: "اولین پهپاد Aksungur ساخته شده توسط TUSAS (صنایع هوافضای ترکیه) پس از طی آزمون ها به نیرو های دریایی ترکیه تحویل داده شد." این پهپاد اولین بار در سال 2019 پرواز کرد. Aksungur می تواند 50 ساعت پرواز کند، تا 750 کیلوگرم محموله را حمل کند و قادر به انجام عملیات های طولانی مدت تا ارتفاع 12،200 متری است. این پهپاد می تواند ماموریت های جاسوسی چند کاربره بدون توقف، شناسایی، نظارت و حمله را با حجم محموله زیاد خود انجام دهد و با کمک محموله SATCOM، انعطاف پذیری عملیاتی خارج از خط دید را ارائه کند. Aksungur با 3 دوربین EO/IR (الکترو-اپتیک/مادون قرمز) مختلف، 2 مسیر یاب لیزری SATCOM Teber مختلف ساخته شده توسط Roketsan، کیت هدایت دقیق 82 (HGK-82) ساخت داخل و موتور بومی PD170 یکپارچه شده است. این پهپاد سابقاً مهمات MK-82 با کیت هدایتی Teber با وزن حدودی 250 کیلوگرم را حمل و شلیک کرده بود. Aksungur اولین پهپادی است که از Teber استفاده می کند. منبع

LTV A-7 Corsair II

SEPECAT Jaguar

Saab 37 Viggen

به نام خدا چکمیت، جت جنگنده سبک روسی، به نمایشگاه های خارجی فرستاده می شود روسیه در نظر دارد تا هواپیمای جنگنده جدید خود، Checkmate را با نمایش در نمایشگاه های دفاعی خارجی تبلیغ کند. Yuri Slyusar، رئیس شرکت دولتی United Aircraft (UAC)، در مصاحبه ای با روزنامه Vedomosti گفت: "براساس بازدید های از غرفه در نمایشگاه هوایی ماکس (ما می‌دانیم که) علاقه (به چکمیت) زیاد است. و قطعا اگر آنها به حالت معمول آفلاین خود بازگردند، ما این هواپیما را به نمایشگاه های مختلف می بریم." روسیه کشور هایی مانند آفریقا، هندوستان و ویتنام را برای صادرات خود هدف قرار داده است. Slyusar تائید کرد که اولین پرواز هواپیمای جدید در سال 2023 انجام خواهد شد. ارسال انبوه از سال 2026 آغاز خواهد گشت. وقتی که درباره ی احتمال به کار گرفته شدن این هواپیما توسط وزارت دفاع روسیه سؤال شد، وی جواب داد: "این هواپیما نسخه 2 سرنشینه و همچنین نسخه های سرنشین دار و بدون سرنشین احتمالی هم دارد. ما امیدواریم که این روش ها و تغییرات باب طبع مشتریانمان باشد" این مقام بلندپایه اضافه کرد، ممکن است Checkmate به استیج دوم موتور Izdeliye 30 (محصول 30) مجهز شود که به زودی در تمام جت های پنهانکار Su-57 نصب خواهد شد. طبق نظر توسعه دهندگان، Checkmate قادر به طی مسافت 3،000 کیلومتر، رسیدن به سرعت 2 ماخ و حمل محموله های رزمی تا وزن 7400 کیلوگرم است. این هواپیما قادر خواهد بود تا به طور همزمان با 6 هدف هوایی، دریایی و زمینی شامل پهپاد های تهاجمی و هواپیما های نسل 5 خارجی مقابله کند. Sergei Chemezov، رئیس Rostec، تخمین زده که هر جت Checkmate حدود 25 تا 35 میلیون دلار قیمت داشته باشد. برای کاهش هزینه ها، این جت با جنگنده های Su-35 و Su-57 قطعات مشترکی خواهد داشت. میران تولید این جنگنده برای 15 سال آینده حدود 300 هواپیما پیش بینی می شود. این هواپیما با F-35 Lightning II آمریکایی و JAS-39 Gripen سوئدی رقابت خواهد کرد. منبع

Saab 35 Draken

Leduc 022

North American F-100 Super Sabre

به نام خدا IAI Green Dragon سامانه هوایی بدون سرنشین (UAS) مهمات انتحاری با مداومت بالا (2017) Green Dragon یکی دیگر از سامانه های هوایی بدون سرنشین مهمات یک بار مصرف با مداومت بالای اسرائیلی است. Green Dragon یک سامانه مهمات با مداومت بالا، تاکتیکی و کم هزینه است که در خدمت پیاده‌نظام و نیرو های عملیات ویژه قرار می گیرد. به اندازه ای قابل حمل است که می توان آن را درون یک کنیستر پلمپ شده جا به جا و در عرض چند دقیقه مستقر کرد. کنترلر از یک تبلت استفاده می کند و سامانه، اطلاعات را از مجموعه دوربین الکترو-اپتیکی/مادون قرمز (EO/IR) با وضوح بالای (HD) خود به صورت لحظه ای ارسال می کند. دوربین برای فعالیت در روز و شب و همچنین تا برد 40 کیلومتر (مداومت 1.5 ساعته) کاملا مجهز است. یک موتور الکتریکی قدرت این واحد را تامین می کند و طراحی بی صدای آن مزیت زیادی به Green Dragon در برابر اهداف نا مطلع می دهد. Green Dragon شانزده کیلوگرمی، یک شکارچی-کشنده واقعی است که در منطقه تعیین شده گشت می زند و توسط اپراتور زمینی برای ارزیابی موقعیت دشمن قبل از شروع حمل به کار می رود. وقتی اهداف تائید شدند، پهپاد به سمت شان شیرجه می رود و با دقت 1 متر خود ر افدا می کند. این سامانه هوایی می تواند در ورای خط دید عملیات کند تا پیش از حمله اطلاعات تاکتیکی تر و آگاهی محیطی بهتری را در اختیار فرماندهان روی زمین بگذارد. در صورت لغو شدن حمله، Green Dragon کاملا قابل بازیابی است تا دفعه بعد مورد استفاده قرار گیرد. این پهپاد می تواند به سرعت 203 کیلومتر بر ساعت برسد و مداومت 75 دقیقه ای دارد. از آنجایی که Green Dragon کاملا قابل حمل طراحی شده است، یک لانچر چند کنیستری را می توان روی حامل های نظامی فعلی نصب کرد. لانچر قابل تنظیم است و می تواند تعداد زیادی از این پهپاد ها را حمل/پرتاب کند. پهپاد به وسیله یک موتور راکتی یک بار مصرف شروع به پرواز می کند که پس از مدت کوتاهی از پرتاب، جدا می شود. سپس موتور الکتریکی وظیفه پرواز را به عهده می گیرد. پهپاد Green Dragon ترکیب مرسومی دارد. بدنه در مرکز قرار گرفته که سامانه های عملیاتی مرتبط و موتور را در خود جای می دهد. موتور الکتریکی، یک ملخ 2 پره در انتهای بدنه با چیدمان pusher می چرخاند. بال ها اصلی شکل کلی صافی دارند و در سطح بالایی بدنه نصب شدده اند. بالچه های انتهای بال ها باعث افزایش کنترل و پایداری می شوند. بال های دمی از 2 باله رو به بیرون و به سمت پایین تشکیل می شود که در امتداد طرفین بدنه دیده می شوند. مجموعه اپتیکی در قسمت چانه و زیر دماغه بدنه نصب شده اند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2017 - وضعیت: در خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 20 - سازنده: صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل - کشورهای مصرف کننده: اسرائیل - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.6 متر - طول بال ها: 1.7 متر - وزن: 15 کیلوگرم - وزن با کنیستر: 25 کیلوگرم – قوای محرکه: 2 موتور الکتریکی که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می گرداند - حداکثر سرعت: 370 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 1524 متر - برد: 50 کیلومتر - تسلیحات: 2.5 کیلوگرم سر جنگی ضد نفر/ضد تانک/ترکیبی - نسخه ها: Green Dragon (سری پایه) منبع

به نام خدا IAI / TRW RQ-5 Hunter هواپیمای بدون سرنشین چند منظوره برد کوتاه تاکتیکی (1996) MQ-5B Hunter پهپاد بزرگی است که اولین بار در سال 1996 و به تعداد محدود به خدمت نیروی دریای ایالات متحده در آمد. عملکرد این سامانه در پشتیبانی از عملیات نیرو های هم پیمان در کوزوو، جایی که تصویربرداری و ارتباط در لحظه بسیار حیاتی بود، عالی بوده است. این پهپاد در اسرائیل طراحی شده و توسط ارتش دولت های ایالات متحده آمریکا، بلژیک و فرانسه مورد استفاده قرار می گیرد. طراحی Hunter از 2 میله دمی و لبه های مستقیم تشکیل شده که آن را بسیار شبیه هواپیمای مراقبتی 2 نفره Rockwell OV-10 Bronco دوران ویتنام که دهه قبل معرفی شده بود، می کند (هردوی آن ها تا حدی عملیات های مشابه ای دارند). از دیگر عناصر برجسته طراحی آن، استفاده از 2 موتور است که یکی در جلو و دیگری در عقب بدنه قرار گرفته و با کارکرد در شرایط push-pull، برخی طراحی های ناموفق جنگ جهانی دوم را به یاد می آورد. بال ها مستقیم اند و در میانه عقب بدنه نصب شده اند. 2 میله در انتها به وسیله یک بال افقی به هم متصل می شوند و 2 باله دمی عمودی دارند. چرخ ها ثابت اند. RQ-5A Hunter از برنامه هواپیمای بدون سرنشین مشترک ارتش ایالات متحده در اواخر دهه 1980 متولد شد که نیروی دریایی و شاخه های دریایی ایالات متحده نیز در آن حضور داشتند. TRW و صنایع هوایی اسرائیلی برای طراحی و تولید واحد های تعداد محدود برای توسعه عملیاتی مورد استفاده قرار گرفتند که با تحویل اولیه حدود هفت سامانه آغاز شد. همانند همه ی سامانه های پهپادی اولیه، Hunter در ابتدا به عنوان پلتفرم مراقبتی/شناسایی معرفی شد که تصویربرداری به لحظه، دست یابی به هدف، تنظیم توپخانه و نظارت کلی را در میدان نبرد مدرن ارائه می داد. توسعه های بعدی پهپاد ها مهمات تهاجمی را به آن ها اضافه کرد و توانایی های سامانه های پهپادی را در کل افزایش داد. MQ-5B MQ-5BHunter با سایز کوچک و ساختار خشن خود، می تواند از سطوح کاملا یا نیمه صاف عملیات کند. در صورت نیاز با کمک راکت می توان توانایی های برخاست و فرود کوتاه آن را افزایش داد. توان Hunter از یک موتور 60 اسب بخاری Moto-Guzzi تامین می شود. فرود آن با کمک کابل های گیر اندازنده است. از ویژگی های پهپاد Hunter می توان به سامانه موقعیت یاب جهانی یکپارچه (GPS)، دوربین جلونگر مادون قرمز، نشان گذار لیزری، ارتباطات VHF/UHF و ضد جنگ الکترونیک اشاره کرد. عملیات ها از طریق یک ایستگاه کنترل زمینی GCS-3000، یک خودرو با 2 اپراتور، انجام می شود، یک نفر پرواز را کنترل می کند و دیگری کنترل عملکرد محموله را بر عهده دارد. ترمینال فیلم برداری از راه دور (RVT) می تواند مستقل از GCS با همکاری آن توسط لینک مستقیم فعالیت کند. MQ-5B پهپاد Extended Hunter نسخه ارتفاع بالا و مداومت بیشتر از طرح اولیه Hunter است. Extended Hunter می تواند در ارتفاع 6000 متری پرواز کند، طول بال هایش 2 برابر Hunter است و برد بیشتری دارد. B-Hunter، از سامانه فرود خودکار استفاده می کند و توسط بلژیک که 6 فروند و 2 ایستگاه آن را در سال 1998 سفارش داد استفاده می شود. از سامانه Hunter در مقدونیه/کوزوو استفاده شده که یکی از آن ها در اثر اصابت آتش دشمن از بین رفت. با اینکه از این پهپاد به طور محدود در میدان های نبرد در حال پیشرفت امروزی استفاده می شود، اما اخیرا از Hunter برای گشت مرز های جنوبی آمریکا با مکزیک در سال 2004 استفاده شده است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 1996 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 13 - سازنده: TRW (نورثروپ گرومن) - ایالات متحده ، صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل - کشورهای مصرف کننده: فرانسه، بلژیک، فیلیپین، ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 6.8 متر - طول بال ها: 8.8 متر - ارتفاع: 1.7 متر - حداکثر وزن برخاست: 727 کیلوگرم – قوای محرکه: 2 موتور بنزینی 4 زمانه 2 سیلندر Moto-Guzzi هرکدام با قدرت 64 اسب بخار - حداکثر سرعت: 204 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4572 متر - برد: 260 کیلومتر - تسلیحات: محموله 90 کیلوگرمی شامل تجهیزات مراقبتی، ارتباطی و ضد آن. 1 مهمات GBU-44/B "Viper Strike" (در مدل MQ-5A/B) - نسخه ها: Hunter (طراحی اولیه)، Extended Hunter (ابعاد بزرگ‌تر، توانایی های بیشتر، از طرح Hunter)، RQ-5A (نام ارتش ایالات متحده)، B-Hunter (پهپاد Hunter بلژیک ساخته شده توسط IAI؛ دارای سامانه فرود و برخاست خودکار)، MQ-5A/B (نسخه مسلح به مهمات GBU-44/B "Viper Strike" نورثروپ گرومن) منبع