alrkhs

Members
  • تعداد محتوا

    373
  • عضوشده

  • آخرین بازدید

  • Days Won

    14

تمامی ارسال های alrkhs

  1. به نام خدا General Atomics Guardian هواپیمای بدون سرنشین (UAV) گشت دریایی (2006) جنرال اتمیکس Guardian نسخه تغییر یافته مخصوص گشت دریایی از سری موفق MQ-9 ریپر است که در محافظت گمرکی و مرزی ایالات متحده (US CBP) خدمت می کند. CBP حداقل از 2 فروند این پهپاد مجهز به سامانه رادار دریایی SeaVue استفاده می کند. همچنین Guardian یک حسگر الکترواپتیکی مادون قرمز دریایی را حمل می کند. MQ-9 ریپر (با نام سابق پریدیتور B ) پهپاد گشتی مسلح با مداومت و ارتفاع بالا برای نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) است که نیرو های استرالیا، بریتانیا، هلند و ایتالیا از آن استفاده می کنند و بیشتر از 100 فروند از آن ساخته شده است. این هواپیما شکل و کاربرد مشابه ریپر شامل بال های اصلی مستقیم، باله های عمودی دمی V شکل و بخش دماغه برجسته دارد.البته، یک پاد مخصوص در بخش شکم بدنه قرار دارد و بالچه هایی در انتهای بالا نصب شده اند. Guardian توسط یک سامانه موتور متعارف (توربوپراپ Honeywell) نیرودهی می شود که یک ملخ 3 پره را در انتهای بدنه با آرایش pusher می گرداند. بخش زیرین با چرخ های جمع شونده به Guardian اجازه می دهد که در باند های آماده برخاست و فرود انجام دهد. از Guardian در مرکز Cape Canaveral نیروی هوایی (فلوریدا) و مرکز هوایی Corpus Christi نیروی دریایی (تگزاس) استفاده می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2006 - وضعیت: در حال خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: General Atomics Aeronautical Systems - ایالات متحده - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 11 متر - طول بال ها: 20 متر - ارتفاع: 3.6 متر - وزن: 2225 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 4750 کیلوگرم (2525 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور 900 اسب بخاری توربوپراپ Honeywell TPE331-10 - حداکثر سرعت: 480 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 15200 متر - برد: 1850 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله ماموریتی شامل نظارت، جمع‌آوری داده و شناسایی - نسخه ها: Guardian (سری پایه) منبع
  2. به نام خدا ارتش آمریکا در اولین آتش زنده "گنبد آهنین" با 8 موشک کروز مقابله کرد گنبد آهنین در حال شلیک ارتش آمریکا به همراه سازمان دفاع موشکی اسرائیل (IMDO) دیروز از اولین شلیک موفقیت آمیز سیستم دفاع هوایی گنبد آهنین با هشت هدف موشک کروز خبر دادند. سربازان توپخانه پدافند هوایی (ADA) 3-43 ارتش با موفقیت با 8 هدف جانشین موشک کروز را به عنوان بخشی از یک آزمایش عملکردی هماهنگ و رویداد آتش زنده درگیر شدند. گردان 43-3 (BN) اولین واحدی است که تحت آموزش تجهیزات جدید قرار گرفته و به تازگی آزمایش های آتش زنده را با سیستم دفاع موشکی کروز موقتی به دست آورده است. در بیانیه ارتش آمریکا آمده است: "ارتش گامی مهم در جهت استقرار اولین باتری از دو باتری سامانه دفاع گنبد آهنین (IDDS-A) برداشت. IDDS-A از نیروهای پشتیبانی شده در مکانهای ثابت و نیمه ثابت در برابر موشک های کروز زیر سرعت صوت، سامانه های هواپیمایی بدون سرنشین گروه 2 و 3 و تهدیدهای راکتی، توپخانه ای و خمپاره ای دفاع می کند." باتری گنبد آهنین در آگوست سال 2019، ایالات متحده و اسرائیل توافق نامه ای را برای خرید دو باتری IDDS-A برای دفاع از نیرو های آمریکایی در برابر تهدید های مختلف هوایی امضا کردند. سامانه های IDDS-A در سال 2020 تحویل داده شد و طی ماه های گذشته مراحل آزمایش پذیرش و آموزش اپراتور را پشت سر گذاشته اند. ارتش آمریکا قصد دارد هر دو باتری IDDS-A را به عنوان یک راه حل دفاعی موشک کروز موقت مورد استفاده قرار دهد، و در عین حال به دنبال دستیابی به یک سامانه مقاوم با قابلیت حفاظت در برابر آتش غیر مستقیم (IFPC) 2 Increment (Inc2) است. نسخه های آینده برنامه IFPC شامل ارتقا فناوری مانند انرژی هدایت شده است که توانایی حفاظتی مهمی را در برابر موشک های کروز زیر صوتی، سامانه های پهپادی گروه 2 و 3 و تهدید های راکتی، توپخانه ای و خمپاره ای فراهم می کند. منبع
  3. به نام خدا Forpost ISR پهپاد جاسوسی-نظارت-شناسایی (2014) تعداد کمی از قدرت های نظامی دنیا تجربه به کار گیری پهپاد ها در میدان های نبرد فعال مانند اسرائیل را دارند. بخشی از دلیل پیروزی آن ها بر سوریه در جنگ لبنان سال 1982، استفاده موثر از هواپیما های بدون سرنشین بود پس جای تعجب ندارد که اسرائیل در خط مقدم طراحی، توسعه و ساخت پهپاد های مدرن باشد و سایر کشور ها از آن الگوبرداری کنند. برای مثال، روسیه پهپاد IAI “Searcher” را به خدمت گرفته و این محصول اسرائیلی را تحت لیسانس و با نام Forpost می سازد. Forpost براساس نسخه بعدی این طرح یعنی Searcher II ساخته شده که نسل دوم این مدل است و در سال 1998 توسط IAI رونمایی شد. پهپاد ها توانایی خود را در میدان های نبرد مدرن و به خصوص در برابر دشمنان کمتر پیشرفته ثابت کرده اند. این صنعت در حال رشد به صورت انفجاری، کالای محبوبی برای هر نیروی نظامی در سطح جهانی است و تعداد زیادی از تولید کنندگان به دنبال فروش محصولات خود به هر خریداری اند. یکسری از پهپاد ها سبک و دست پرتاب اند و بقیه کلاس متوسط و منجنیق پرتاب. بعضی پهپاد های انتحاری انفجاری اند، تعدادی بزرگتر و مانند هواپیما که توانایی پرواز در بالای منطقه مناقشه برای ساعت ها را دارند. Forpost در رده جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) قرار می گیرند.شکل و کاربرد آن مشابه سری پهپاد های Searcher است. بال های تکی اصلی در بالای بدنه نصب شده اند. یک محفظه بار داخلی تجهیزات ماموریتی را حمل می کند. یک سامانه اپتیک در بخش شکمی بدنه دیده می شود و سامانه راداری در پشت هواپیما مشخص است. موتور 47 اسب بخاری در عقب بدنه قرار دارد که یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می چرخاند. Forpost میله های 2 تایی، واحد دم دوقلو وبخش زیرین چرخ دار مدل اصلی را حفظ کرده است. مشخصات فنی این پهپاد با Searcher II برابر است. حداکثر سرعت 200 کیلومتر بر ساعت، مداومت پروازی 18 ساعتی و ارتفاع پروازی 6100 متری. Forpost در نبرد هایی در اکراین و احتمالا سوریه شرکت کرده است. در فوریه سال 2020، ارتش روسیه متعد به خرید سری پهپاد های Forpost-R ISR شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2014 - وضعیت: در حال خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 35 - سازنده: شرکت های دولتی (روسیه) - کشورهای مصرف کننده: روسیه - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 5.85 متر - طول بال ها: 8.55 متر - ارتفاع: 1.25 متر - وزن: 350 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 500 کیلوگرم (150 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور 47 اسب بخاری Limbach L550 که یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می گرداند - حداکثر سرعت: 200 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 6100 متر - برد: 100 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله ماموریتی شامل اپتیک ها، حسگر ها و سامانه های جمع‌آوری اطلاعات - نسخه ها: Forpost-R (سری پایه) منبع
  4. خنک‌کننده هم در پهلوی دماغه نصب شده و لوله هاش از روی بدنه رد می شه
  5. به نام خدا EMT Luna X-2000 هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2000) سری پهپاد های EMT Luna (Luna X-2000) پلتفرم شناسایی و نظارت هوایی، در همه شرایط جوی و برد کوتاه است که در حال حاضر توسط ارتش آلمان مورد استفاده قرار می گیرد. با اینکه این مدل از پهپاد ها برای درگیری با نیرو های دشمن، مسلح نیستند، اما با ارائه اطلاعات به روز به فرماندهی زمینی تبدیل به جزئی حیاتی از ماشین آلات مدرن جنگ شده اند. این سامانه ها قابلیت رهگیری هدف های مشخص و هدف گذاری لیزری را دارند تا تیم ضربتی یا خودرو ها آن را مورد اصابت قرار دهند. پهپاد Luna "چشمی در آسمان" برای اپراتور های خود است که تاکنون در بالکان و افغانستان با 6000 سورتی پرواز استفاده شده است. توانایی های آن در تمام محیط ها اثبات شده است. همانند سایر پهپاد های این کلاس، Luna پهپادی نظامی و تجاری است. یعنی علاوه بر شناسایی و نظارت توانایی جست و جو و نجات و نظارت بر اثرات محیطی مثل آتش‌سوزی و فوران آتشفشان را نیز دارد. Luna توسط شرکت آلمانی EMT Penzberg ساخته می شود و ارتش آلمان از سال 2000 از آن استفاده می کند. تا کنون 40 فروند از این پهپاد ساخته شده است. طراحی خارجی Luna در مقایسه با سایر پهپاد های هم کلاس، ترکیبی از اشکال مرسوم و غیر متعارف است. بدنه فرمی قطره ای دارد که در جلو برآمده و در انتها باریک است. محموله در پایین بخش جلویی بدنه قرار می گیرد. بال های مستقیم در 2 طرف بدنه نصب شده اند و بالچه هایی بریده در انتهای آن ها وجود دارد. بالچه عمودی دمی به شکل مرسوم است اما بال های افقی در انتها قرار دارند و بالچه های عمودی رو به پایین از آن منشا می گیرند. یکی دیگر از عناصر جالب طراحی Luna، نحوه قرارگیری موتور در طول پشت بدنه و در بالای زائده ای از دماغه است. Luna هیچ گونه چرخی ندارد، به همین دلیل توسط منجنیق به پرواز در می آید و به کمک چتر نجات و توری بازیابی می شود. موتور 2 سیلندر و 2 زمانه یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می چرخاند. Luna با کمک این موتور به سرعت 70 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع 3500 متر می رسد. پنجره پروازی آن بین 6 تا 8 ساعت است. طول بال های آن 4 متر و طول آن 2.3 متر است. با اینکه Luna ظاهر سبکی دارد اما پهپاد نسبتا بزرگی است و چند نفر برای بلند کردنش نیاز است. البته برای انتقال می توان قطعات اصلی Luna را از هم جدا کرد. همانند سایر پهپاد های مدرن، اصلی ترین بخش Luna محموله آن است که معمولا از دوربین و حسگر تشکیل می شود. محوله، برای کمک در تغییر سریع تر پارامتر های ماموریت، به طور خاص برای ماژولار بودن طراحی شده است تا پرسنل بتوانند به سرعت محموله را تعویض کنند. به جز دوربین متعارف و سامانه های مادون قرمز، با نصب حسگر های مخصوص می توان آلاینده های اتمی، بیولوژیک و شیمیایی (NBC) جو را نظارت کرد یا از داده های جمع‌آوری شده برای بحث هواشناسی استفاده کرد. در حوزه نظامی می توان یک محموله روی Luna نصب کرد تا ارتباطات رادیویی و راداری دشمن را هدف قرار دهد. Luna برای پرواز تا فاصله 100 کیلومتری از ایستگاه کنترل طراحی شده است. این پهپاد کاملا خودکار است و می تواند بدون گرفتن ورودی از خلبان زمینی در مسیر های از پیش تعیین شده پرواز کند. ایستگاه کنترل از یک دسته کنترل پرواز و یک صفحه کلید با مانیتور های رنگی برای مخابره جزئیات پرواز، نظارت بر داده های حین پرواز و تصاویر دوربین است. کل سامانه Luna، شامل پهپاد، خدمه و ایستگاه فرماندهی را می توان توسط یک بالگرد نظامی کلاس متوسط یا موارد مشابه به هر نقطه ای از زمین اتقال داد. EMT Penzberg از سال 1978 شروع به فعالیت کرد و دهه ها در خدمت جامعه هوانردی ارتش است. این شرکت اخیرا یک سری از پهپاد های میکرو کوچک و متوسط با بال های ثابت و چرخنده را برای مصارف نظامی توسعه داده است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2000 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 40 - سازنده: EMT Penzberg (آلمان) - کشورهای مصرف کننده: آلمان - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 2.36 متر - طول بال ها: 4.17 متر - وزن: 20 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 40 کیلوگرم (20 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور 2 سیلندر 2 زمانه - حداکثر سرعت: 70 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 3500 متر - برد: 100 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل تجهیزات اپتیکی، حسگر ها و تجهیزات جمینگ - نسخه ها: "X-2000 "Luna (سری پایه) منبع
  6. به نام خدا EMT ALADIN پهپاد شناسایی و تصویربرداری منطقه نزدیک (2005) ارتش آلمان از پهپاد شناسایی کوچک، سبک و چند بار مصرف EMT ALADIN استفاده می کند. این هواپیما در اصل توسط نیرو های زمینی از راه دور کنترل می شود و قابلیت "چشمی در آسمان" که زمانی برای عملیات های در سطح پیدا نظام وجود نداشت را اضافه می کند. سری ALADIN به همراه نیرو های آلمان و هلند در افغانستان حضور داشته است. این محصول روی خودروی شناسایی ارتش آلمان هم نصب شده که توانایی های تاکتیکی ALADIN برای نیرو های مکانیزه را بالا می برد. طول حدود 1.5 متر، طول بال ها 1.4 متر و ارتفای آن 0.35 متر است. وزن ALADIN به 3.2 کیلوگرم می رسد و توسط یک موتور الکتریکی DC که از یک مجموعه باتری لیتیوم یون پلیمری نیرو می گیرد، حرکت می کند. حداکثر سرعت آن 90 کیلومتر بر ساعت است و برد آن به 15 کیلومتر می رسد. مداومت پروازی ALADIN حدود 1 ساعت است و تا ارتفاع 300 متری پرواز می کند. وزن واحد کنترل زمینی (GCU) حدود 17 کیلوگرم است و توسط پیاده‌نظام حمل می شود. کیت ALADIN از 2 قاب تشکیل شده و در کمتر از 5 دقیقه آماده پرواز می شود. Up-link آن از طریق یک کانال باند UHF و down-link از طریق کانال باند C صورت می گیرد. ظاهر ALADIN همانند هواپیماهای متعارف یک بدنه در مرکز دارد که بیشتر جرم آن را به خود اختصاص می دهد. یک میله دمی نازک واحد دم T مانند آن را در عقب به بدنه متصل می کند. ملخ 2 پره در دماغه پهپاد نصب شده و سامانه های اپتیکی (رله ویدئویی با قابلیت تصویربرداری در روز و شب) در قسمت شکم قرار دارد. بال های اصلی به بالای بدنه متصل اند. با اینکه کنترل ALADIN معمولا از طریق ریموت صورت می گیرد، اما این سری از پهپاد توانایی دنبال کردن مختصات GPS از پیش تعیین شده را دارد. ALADIN از طریق منجنیق یا با دست پرتاب می شود و بازیابی از طریق فرود روی یک سطح نسبتا نرم است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2005 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 30 - سازنده: EMT Penzberg (آلمان) - کشورهای مصرف کننده: آلمان، هلند - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.53 متر - طول بال ها: 1.45 متر - ارتفاع: 0.35 - وزن: 3 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 3 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی DC بدون جاروبک 12 ولت - حداکثر سرعت: 90 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4500 متر - برد: 16 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین های ویدئویی شب و روز - نسخه ها: Aladin (سری پایه) منبع
  7. تجهیزات جدید طالبان https://uupload.ir/view/9yrab8nc7ni71_cfx1.mp4/
  8. مشخصات مربوط به نسخه دومه که تاجایی که می دونم منجنیق پرتابه. وقت ویرایش مطلب گذشته و من دیگه دسترسی ندارم. تشکر از توجه تون
  9. فعالا که از امارات یا قطر بلند می شن و از پاکستان رد می شن
  10. به نام خدا Elbit Skystriker پهپاد مهمات با مداومت بالا انتحاری (2017) مهمات با مداومت بالا تکاملی منطقی از سامانه های بدون سرنشین اند. فرم های اولیه این کلاس منحصر به جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) بودند که به مدل های پیشرفته‌تر مسلح قادر به جستجو، رهگیری و مداخله انجامیدند. مهمات با مداومت بالا، سلاح هایی انتحاری اند که از پهپاد برای حمل محموله انفجاری استفاده می کنند. این مدل ها با نام های "پهپاد کامیکازی" یا "پهپاد خودکشی کننده" هم شناخته می شوند. اولین نمونه های این کلاس در دهه 1980 پدیدار شدند. اسرائیل بازیگر پیشگام و اصلی حوزه سامانه های هواپیمای بدون سرنشین بوده است. پهپاد Harpy جزو اولین پهپاد های انتحاری به شمار می آید که برای سرکوب پدافند هوایی دشمن (SEAD) استفاده می شد و اکنون به انواع برد کوتاه، متوسط و بلند برای آتش پشتیبانی و حمله تاکتیکی تقسیم می شود. مهمات مداومت بالا با بدنه کوچک، هزینه کم و اثر صوتی نزدیک به صفر تقریبا بی نقص ترین سلاح هایی اند که امروز وجود دارد. Elbit Skystriker اسرائیلی، مهمات مداومت بالای برد بلند و مقرون به صرفه ای اند که علاوه بر ارائه اتش آماده به شلیک، توانایی تاکتیکی شناسایی منطقه جنگی فعال را دارد. این سامانه نیرو های متعارف زمینی و نیرو های ویژه نیازمند حمله دقیق را پشتیبانی می کند. Skystriker کاملا خودکار است و قابلیت جستجو، رهگیری، درگیری و تعیین هدف را دارد. Skystriker با موتور تمام الکتریکی خود، فقط در نزدیکی نقطه ضربه قابل شنیدن است و هدف تا پیش از نابودی متوجه حضور این پهپاد نمی شود. سر جنگی 5 کیلوگرمی Skystriker درون بدنه قرار می گیرد. ترکیب طراحی آن متعارف است و اویونیک ارزانی دارد. بال های اصلی در پایین 2 طرف بدنه تیوبی شکل نصب شده اند. واحد دمی تک سکانه در انتهایی ترین بخش بدنه قرار دارد. یک ملخ 2 پره در عقب، Skystriker را پیش می برد. آذربایجان یکی از شناخته شده ترین استفاده کنندگان Skystriker است و از این ناوگان خود فعالانه در برابر همسایه خود، ارمنستان، در جنگ سال 2020 استفاده کرده است. آدربایجان Skystriker را در سپتامبر سال 2019 آزمایش کرد و از آن زمان اتکای خود به گونه های بدون سرنشین و سلاح های دور برد را افزایش داده است. خدمات مرزی آذربایجان با سفارش Skystriker در سال 2019 به اولین استفاده کننده خارجی این مدل تبدیل شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2017 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، اسرائیل - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با ملخ 2 پره - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 20 کیلومتر - تسلیحات: 5 تا 10 کیلوگرم سر جنگی - نسخه ها: Skystriker (سری پایه) منبع
  11. به نام خدا پهپاد MQ-25 بوئینگ به هواپیمای E-2D Hawkeye سوخت رسانی کرد پهپاد MQ-25 در حال سوخترسانی هوایی به هواپیمای تاکتیکی هشدار زودهنگام هوایی E-2D Hawkeye هواپیمای بدون سرنشین MQ-25 Stingray بوئینگ به هواپیمای E-2D Hawkeye فرماندهی و کنترل نیروی دریایی ایالات متحده سوخت رسانی کرد و دومین ماموریت سوخت گیری بدون سرنشین هواپیماهای ناونشین خود را به انجام رسانید. در حین پرواز آزمایشی از فرودگاه MidAmerica St. Louis در هجدهم آگوست، خلبانان اسکادران آزمایش و ارزیابی هوایی نیروی دریایی VX-20 یک ارزیابی موفقیت آمیز پشت MQ-25 T1 انجام دادند تا از عملکرد و ثبات قبل از برقراری تماس با سوختگیری سوخت هوایی T1، اظمینان حاصل کنند. E-2D در طول پرواز از ذخیره سوختگیری هوایی T1 سوخت دریافت کرد. سروان Chad Reed، مدیر برنامه هوانوردی بدون سرنشین نیروی دریایی گفت: "پس از عملیاتی شد، MQ-25 به هر پلتفرم قابل سوخت گیری، از جمله E-2 سوخت رسانی می کند.این پرواز ما را در مسیر رساندن هرچه سریع تر Stingray به ناوگان نگه می دارد، جایی که قابلیت سوخت گیری آن برد و انعطاف پذیری عملیاتی شاخه هوایی ناو حامل و گروه هجومی را تا حد زیادی افزایش می دهد." MQ-25 Stingray به اسکادران هشدار اولیه هوابرد در شاخه هوایی حامل ملحق خواهد شد، که در حال حاضر از هواپیمای E-2 C/D (که به دلیل نقش آن در مدیریت نبرد مشترک و فرماندهی و کنترل با نام مدافع یک چهارم دیجیتالی ناوگان شناخته می شود) استفاده می کند. Dave Bujold، مدیر برنامه MQ-25 بوئینگ گفت: "این پرواز های سوختگیری تاریخی مقدار قابل توجهی داده در اختیار ما می گذارد که ما آن ها را وارد مدل دیجیتالی MQ-25 می کنیم تا مطمئن شویم محصول در حال ساخت ما یک تغییر دهنده بازی برای شاخه هوایی حامل نیروی دریایی باشد." این دومین ماموریت سوخت گیری هوایی است که تیم MQ-25 تابستان امسال انجام داده است. در چهارم ژوئن، دارایی آزمایشی MQ-25 T1 اولین هواپیمای بدون سرنشین بود که به هواپیمای دیگر، یعنی سوپر هورنت نیروی دریایی ایالات متحده، سوخت رسانی کرد. هر دو پرواز در سرعت ها و ارتفاعات مرتبط با عملیات انجام شد و E-2D و F/A-18 مانورهایی را در مجاورت T1 انجام دادند. در حال حاضر بوئینگ 2 هواپیمای اولیه از هفت هواپیمای آزمایشی MQ-25 و دو مقاله آزمایش زمینی را که در حال حاضر تحت قرارداد هستند، تولید می کند. دارایی آزمایشی MQ-25 T1 متعلق به بوئینگ پیش‌تر از این هواپیماها است. MQ-25 از پیشرفت های مهندسی و طراحی دیجیتال مبتنی بر مدل استفاده می کند و پروازهای در حال انجام برای آزمایش طراحی و عملکرد هواپیما بسیار زودتر از برنامه های سنتی در نظر گرفته شده است. منبع
  12. به نام خدا Elbit Skylark هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2006) Skylark II Elbit Systems اسرائیل پهپاد Skylark را به عنوان سامانه نظارت و شناسایی متحرک تولید می کند. این مدل به صورت مشترک توسط شاخه فناوری و لجستیک و نیرو های زمینی نیروی دفاعی اسرائیل (IDF) توسعه داده شده است. Skylark را به دلیل اندازه اش، می توان در سطح جوخه به کار برد تا تیم آتش با استفاده از چشمی در آسمان با واکنش و پردازش سریع، تهدید های بالقوه را شناسایی کنند. Skylark به نسخه Skylark I، Skylark II و Skylark 3 ارتقا یافته است. Elbit Systems در سال 1967 تاسیس شد و دفتر مرکزی آن در خارج از حیفا اسرائیل قرار دارد. حوزه کاری اصلی این شرکت قبل از ورود به بازار سامانه های بدون سرنشین، الکترونیک و تجهیزات ارتباطی بود. اکنون شرکت Elbit بیش از 12300 کارمند در سراسر جهان دارد. Skylark، به عنوان یک سامانه قابل حمل، قابلیت انتقال آسان دارد. Skylark I و Skylark II دست پرتاب اند اما Skylark 3 از منجنیق پرتاب می شود. طراحی آن مانند هواپیما ها از بدنه مرکزی شامل ذخیره سوخت، موتور، محموله و واحد دم سنتی تشکیل شده است. بال ها مستقیم اند اما در قسمت میانی اندکی رو به بالا شکسته می شوند. این بال ها در بالای بدنه نصب شده اند تا جلوی دید دوربین قرار گرفته در شکم بدنه را نگیرند. بخش دم از یک باله عمودی تکی در جلوی بالچه های افقی تشکیل می شود. به دلیل دست پرتاب بودن هیچ چرخی در زیر Skylark قرار ندارد. بازیابی از طریق stalling (سقوط آزاد کند و کنترل شده) روی بالشتک از قبل باد شده صورت می گیرد. موتور نصب شده یک ملخ 2 پره را در جلو با آرایش puller می چرخاند. Skylark I ماموریت اصلی Skylark مشاهده است. این سامانه برای عملیات های روزانه به دوربین های به لحظه مجهز است و در صورت نیاز می توان تجهیزات تصویربرداری حرارتی و حسگر های الکترواپتیک/مادون قرمز را هم روی آن نصب کرد. هدایت Skylark با کمک GPS انجام می شود. سامانه تصویری، اطلاعات را به ایستگاه کنترل زمینی (GCS) که توسط خدمه پرتاب مدیریت می شود، می فرستد. Skylark II نسخه پیشرفته‌تر Skylark I است. Elbit این مدل را در سال 2006، با برد 60 کیلومتر و مداومت پروازی 6 ساعته برای پرواز در ارتفای کم تا متوسط معرفی کرد. میریت Skylark II توسط 2 خدمه آموزش دیده برای استفاده از GCS از یک خودروی HUMVEE انجام می شود. Skylark II Skylark 3 در سال 2016 برای استفاده در سطح تیپ و لشکر معرفی شد. طول بال های آن 4.8 متر و حداکثر وزن برخاستش 45 کیلوگرم (با محموله 10 کیلوگرمی) است. این نسخه از یک پرتابگر پنوماتیک روی زمین یا خودرو پرتاب می شود. برد بیش از 100 کیلومتر، ارتفاع 4600 متری و مداومت 6 ساعته از ویژگی های Skylark 3 است. 2 فروند از این پهپاد را می توان توسط یک ایستگاه کنترل زمینی مدیریت کرد. از خانواده پهپاد های Skylark در سراسر جهان در کشور های کرواسی، جمهوری چک، فرانسه، گرجستان، هندوراس، مجارستان، اسرائیل، مغدونیه، مکزیک، میانمار، هلند، فیلیپین، لهستان، اسلواکی، کره جنوبی، سوئد و اروگوئه استفاده می شود. کشور استرالیا و کانادا به ترتیب Skylark را با AeroVironment Wasp III و AeroVironment RQ-11 Raven جایگزین کردند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2006 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: کرواسی، جمهوری چک، فرانسه، گرجستان، هندوراس، مجارستان، اسرائیل، مغدونیه، مکزیک، میانمار، هلند، فیلیپین، لهستان، اسلواکی، کره جنوبی، سوئد، اروگوئه - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 5 متر - وزن: 33 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 43 کیلوگرم (10 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با قدرت 5 اسب بخار - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 50 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: Skylark I (سری پایه)، Skylark II (نسخه سال 2006)، Skylark 3 (نسخه سال 2016) منبع
  13. به نام خدا Elbit Hermes 900 (Kochav) هواپیمای بدون سرنشین (UAV) ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) (2012) Elbit Hermes 900 نسخه بزرگ‌تر و جدید تر پهپاد Hermes 450 است. این پهپاد با توجه به نیاز پهپاد های ارتفاع متوسط، مداومت بالا برای قدرت های جهانی و نیروی های امنیتی طراحی شده است. Hermes 900 غیر مسلح است و در نقش جاسوسی، نظارت، شناسایی (ISR) و رله ارتباطی ظاهر می شود. اولین پرواز آن در نهم دسامبر سال 2009 انجام شد و از آن زمان در خط مقدم خدمت به نیرو های اسرائیلی بوده است. کشور های آذربایجان، برزیل، کانادا، شیلی، کلمبیا، اتحادیه اروپا، ایسلند، مکزیک، فیلیپین و سوئیس از دیگر مشتریان Hermes 900 اند. Hermes 900 با حسگر ها و دوربین های پیشرفته و دیگر محموله های ماموریتی توانایی های زیادی در میدان نبرد دارد. هرمس برای مداومت بسیار طولانی طراحی شده و به همین دلیل می تواند به مدت 36 ساعت بی وقفه پرواز کند. توان آن از طریق یک موتور Rotaz 914 با قدرت 115 اسب بخار تامین می شود که با آرایش pusher در عقب بدنه قرار گرفته است. ترکیب بندی کلی Hermes 900 همانند پهپاد های دیگر شامل دماغه برجسته برای قرارگیری سامانه ها و اویونیک ها، اپتیک های نصب شده در تیغه گیر چانه، بدنه صاف و تیوبی و موتور نصب شده در عقب می شود. بال های اصلی وسیع و مستقیم اند. بخش دم فقط از یک جفت باله متمایل به بیرون در بالای محل نصب موتور تشکیل شده. بخش زیرین چرخ دار و جمع شونده است. Hermes 900 می تواند توسط ایستگاه کنترل زمینی سری Hermes 450 و توسط 2 نفر کنترل می شود. از ویژگی های فنی آن می توان به حداکثر سرعت 220 و سرعت کروز 112 کیلومتر بر ساعت، ارتفاع پروازی 9100 متر و برد 2500 کیلومتری اشاره کرد. نیروی هوایی اسرائیل، Hermes 900 را با نام Kochav (ستاره) در اختیار دارد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، برزیل، کانادا، شیلی، کلمبیا، اتحادیه اروپا، ایسلند، اسرائیل، مکزیک، فیلیپین، سوئیس - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 8.3 متر - طول بال ها: 15 متر - وزن: 830 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1180 کیلوگرم (350 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور دوار Rotaz 914 با قدرت 115 اسب بخار - حداکثر سرعت: 220 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 9145 متر - برد: 2500 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 366 متر بر دقیقه - تسلیحات: ندارد. محموله های اختصاصی ماموریتی - نسخه ها: Hermes 900 (سری پایه) منبع
  14. alrkhs

    اخبار برتر نظامی

    به نام خدا Meteksan ترکیه از سامانه ضد موشک هدایتی الکترواپتیک/مادون قرمز رونمایی کرد سامانه ضد موشک EO/IR شرکت Meteksan به نام NAZAR شرکت ترک Meteksan از سامانه NAZAR خود رونمایی کرد که قابلیت soft-kill لیزری در برابر موشک های هدایت شونده الکترواپتیک (EO) و مادون قرمز (IR) را فراهم می کند. موشک های هدایت شده EO/IR به دلیل پیشرفت فناوری به طور فزاینده ای تهدیدی برای پایگاه های نظامی، انبارهای مهمات و تاسیسات استراتژیک غیرنظامی اند. سامانه NAZAR با توانایی تشخیص موشک های هدایت شونده EO و IR و استفاده از تکنیک های خیره کنندگی لیزری و soft-kill علیه موشک ها جهت خنثی سازی آنها از فواصل طولانی توسعه یافته است. NAZAR نه تنها در برابر موشک های هدایت شونده EO/IR موثر است، بلکه دارای قابلیت شناسایی و نظارتی است که به لطف قابلیت عملکرد پهن باند، مزیتی در برابر تهدیدهای نامتقارن ایجاد می کند. سامانه نمایش داده شده در نمایشگاه IDEF 2021 همچنین قادر خواهد بود در یکپارچه سازی با دیگر حسگرها و سامانه ها کارایی کلی را افزایش دهد. در مرحله اول، NAZAR را می توان روی پلتفرم متحرک زمینی استفاده کرد. پس از توسعه سامانه زمینی، اصلاحات لازم برای افزایش قابلیت های دفاع موشکی ضد کشتی (ASMD) کشتی های جنگی انجام می شود و در کشتی های نظامی مستقر خواهد شد. ویدئو معرفی (یوتیوب) منبع
  15. به نام خدا Elbit Hermes 450 هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2003) Hermes 450 اسرائیلی، بخشی از خانواده رو به افزایش سامانه های هوایی Hermes شامل Hermes 90 تا Hermes 1500 است. هرمس تحت برند Elbit Systems تولید می شود و برای پرواز های تاکتیکی بلند مدت طراحی شده است. نیروی هوایی اسرائیل (IAF) از هرمس 450 برای نقش های شناسایی، ارتباطی و نظارتی استفاده می کند، البته نسخه مسلح این پهپاد هم وجود دارد. از کاربران این پهپاد می توان به ایالات متحده، سنگاپور و برزیل اشاره کرد. Hermes 450 توسط سامانه کنترل زمینی عمومی هرمس کنترل می شود که به خدمه پرواز امکان کنترل کامل سامانه Hermes 450 را می دهد. به همین دلیل، خدمه (اغلب در پیوستگی با عناصر زمینی دیگر) می توانند تمام تصاویر و داده های مخابره شده را در لحظه تفسیر کنند و به طور مناسب واکنش نشان دهند. هرمس مجموعه ای ثابت شده و همه‌کاره است که می توان آن را نسبت به نیاز های ماموریتی تغییر داد. این پهپاد به یک محموله الکترواپتیکی گیمبال مجهز است که می توان تجهیزات شناسایی و نظارتی هم روی آن نصب کرد. به گفته Elbit، پهپاد Hermes 450 بیش از 300 هزار ساعت پروازی دارد. Hermes 450 از نظر سازه ای مشابه دیگر پهپاد های امروزی است (و شباهت ظاهری بسیاری به سری پهپاد پریدیتور آمریکایی دارد). بدنه بلند و تیوب مانند آن، سامانه های هدایتی مورد نیاز، محموله ها و سامانه های کنترل هدایت داخلی را در خود جای داده است. بخش زیرین از پایه های کمانی شکل در میانه بدنه که هرکدام یک چرخ اصلی دارند و چرخ دماغه قابل کنترل در جلوی آن تشکیل شده و دقیقا پشت مخروط دماغه قرار دارد. چرخ ها کاملا ثابت اند و در هنگام پرواز جمع نمی شوند. سامانه های اپتیکی در یک برجستگی در وسط بدنه و جلوی بال ها دیده می شوند. بال های اصلی مستقیم اند و روی یک پشتیبان کوتاه قرار گرفته اند. نوک بال ها، شکسته است. بال ها دقیقا عقب میانه بدنه قرار دارند. بخش دم از بال های شیب دار V شکل تشکیل می شود. این بالچه ها هردو نقش سکان و پایدار کننده را دارند. طول بال های Hermes 450 حدود 11 متر و طول آن 6 متر است. وزن ناخالص آن نزدیک 450 کیلوگرم است. نیروی هرمس از طریق یک موتور rotary چهار زمانه UEL R802/902(W) با قدرت 52 اسب بخار تامین می شود که یک ملخ 2 پره را می چرخاند. موتور های Wankel در پهپاد ها، خودرو ها (تجاری و مسابقه ای)، جت اسکی ها و حتی ابزار آلات دستی استفاده می شود. برد آن 200 کیلومتر و مداومت پروازی آن حدود 20 ساعت است. حداکثر سرعت 176 و سرعت کروز 130 کیلومتر بر ساعت برای آن گزارش شده است. اسرائیل اصلی ترین و بزرگ‌ترین استفاده کننده پهپاد Hermes 450 است. یک اسکادران کامل از این پهپاد تشکیل شده و نیروی هوایی این UAV ها را مسلح نیز کرده است (البته این مورد به طور رسمی تائید نشده). پهپاد های اسرائیلی، همانند موراد آمریکایی، در صورت مسلح شدن، از موشک های ضد تانک هلفایر استفاده می کنند (مشابه بالگرد آپاچی که اسرائیل تعدادی از آن را در اختیار دارد). Hermes 450 در فعالیت هایی در نوار غزه و در جنگ 2006 لبنان شرکت داشته و هم اکنون در خدمت IAF است. گفته می شود در سال 2009، پهپاد های هرمس 450 در 2 حمله هوایی علیه سودان برای جلوگیری از ورود سلاح های ایرانی به نوار غزه شرکت داشته اند. برزیل 12 فروند Hermes 450 را برای جنگ مواد مخدر سفارش داد. این کشور در حال ارزیابی هرمس برای اضافه شدن به ارتش و نیروی دریایی خود است. در سال 2007، کرواسی حداقل 2 سامانه Hermes 450 را دریافت کرد. همچنین دولت مکزیک در سال 2009 تعداد نامعلومی از نمونه های Hermes 450 را دریافت کرد. سنگاپور نیز این پهپاد را خریداری کرده است. آذربایجان 10 فروند هرمس 450 را در سال 2008 سفارش داد و در سال 2020 از این پهپاد در نقش ISR در جنگ خود با ارمنستان استفاده کرد. در سال 2012، شرکت Elbit موفق به دریافتی قراردادی مولتی میلیون دلاری برای ارائه ناوگانی از Hermes 900 و 450 به کلمبیا شد. گرجستان از هرمس 450 برای شناسایی منطقه مورد اختلاف Abkhazia استفاده کرده که 3 فروند از آن ها سقوط کردند. نیروی هوایی اسرائیل که اسکادرانی از Hermes 450 را در پایگاه هوایی Palmachim در شمال تل آویو در اختیار دارد، از این پهپاد در نقش پهپاد رزمی (طبق گزارش ها 2 موشک هلفایر، به گفته بعضی منابع 2 موشک ساخت Rafael) استفاده می کند. ارتش فیلیپین قراردادی 153 میلیون دلاری را با Elbit Systems منعقد کرد. این خرید شامل پهپاد کوچک عمود پرواز Thor، پهپاد کوچک Skylark 1-LEX، پهپاد کوچک تاکتیکی Skylark 3 و پهپاد تاکتیکی Hermes 450 می شد. نیروی هوایی فیلیپین 3 سامانه پهپادی Hermes 900 و 1 سامانه پهپادی Hermes 450 را در قراردادی به ارزش 175 میلیون دلار دریافت کرد. هر سامانه از پهپاد، یک ایستگاه کنترل زمینی و تجهیزات پشتیبانی می شود. Elbit Systems یک فروند پهپاد Hermes 450 استفاده شده را نیز اضافه کرد. در مجموع 9 پهپاد Hermes 900 و 4 پهپاد Hermes 450 خریداری شد. این واحد ها در شاخه 300 ام جاسوسی و امنیت هوایی خدمت می کنند. ارتش سلطنتی تایلند 4 فروند پهپاد هرمس 450 را دریافت کرده است. این پهپاد ها در گردان بیست و یکم هوانوردی از مرکز هوانوردی ارتش به کار گرفته می شوند. Hermes 450 توسط وزارت دفاع ایالات متحده در برنامه آزمایش و ارزیابی مشترک پهپاد ها استفاده شد، 2 فروند از آن در سال 2004 توسط گشت مرزی ایالات متحده آزمایش شد. حداقل 1 فروند Hermes 450 در سال 2018 در نیروی هوایی زامبیا مشاهده شد. H450 توسط هنگ سی و دوم توپخانه سلطنتی ارتش بریتانیا در افغانستان استفاده شد. این پهپاد ها طی قراردادی لیزینگی از جولای 2007 به انگلیس واگذار شد. از 52 فروندی که توسط انگلیس در افغانستان استفاده شد، 8 فروند آن سقوط کردند. نسخه انگلیسی تنها مدلی از هرمس بود که از ژیروسکوپ های لیزری در سامانه مسیریابی داخلی خود استفاده می کرد. وزارت دفاع انگلیس از گزینه مهمات روی بال ها استفاده نکرد. Hermes 450 پایه پهپاد Watchkeeper WK450 ارتش انگلیس شد که توسعه آن در سال 2005 و با همکاری Thales شروع شد. در سپتامبر سال 2013، در 8 سال پرواز بی وقفه، Hermes 450 به 70000 ساعت پرواز در پشتیبانی از نیرو های انگلیس در افغانستان رسید. انگلیس بیش از هر کشوری از Hermes 450 در افغانستان استفاده کرد. وقتی پهپاد Watchkeeper WK450 در سال 2014 به سرویس در افغانستان رسید، رادار های زمینی در Bastion خاموش شدند و ارتش انگلیس استفاده از Hermes 450 را متوقف کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2003 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، بوتسوانا (کشوری در آفریقای جنوبی)، برزیل، کلمبیا، گرجستان، اسرائیل، مغدونیه شمالی، مکزیک، فیلیپین، سنگاپور، تایلند، ایالات متحده، زامبیا، انگلیس - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 6.1 متر - طول بال ها: 10.5 متر - حداکثر وزن برخاست: 550 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور دوار UEL R802/902(W) با قدرت 52 اسب بخار - حداکثر سرعت: 176 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5486 متر - برد: 200 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 274 متر بر دقیقه - تسلیحات: معمولا ندارد. در صورت مسلح بودن، 2 موشک ضد تانک هلفایر یا موارد مشابه - نسخه ها: Hermes 450 (سری پایه، نسخه شناسایی، نظارتی تاکتیکی با مداومت بالا)، Hermes 450 B (مدل پایه پهپاد Watchkeeper انگلیسی)، Hermes 900 (نسخه ارتفاع متوسط مداومت بالا، توانایی هجومی) منبع
  16. چین قرارداد 30 ساله برای برداشت از معدن مس عینک، دومین معدن بزرگ مس در جهان، داره اما تا امروز کار خاصی انجام نداده و سال گذشته 2 میلیارد دلار از دست رفته. در عوض طالبان با برداشت از معادن صد ها میلیون دلار درآمد داشته
  17. به نام خدا EADS Talarion پهپاد ارتفاع متوسط پایداری بالا (MALE) (2018) با افزایش نیاز به پهپاد های نظارتی، EADS فرانسه/هلند کار های اولیه بر روی پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالای Talarion را شروع کردند تا در رده "RQ-4 "Global Hawk با موتور جت و مدل های مشابه رقابت کند. ماکت این پهپاد در نمایشگاه هوایی 2009 پاریس رونمایی شد. در سال 2011 گروهی از تامین کنندگان ترک به این برنامه پیوستند. ترکیه در توسعه و ساخت پهپاد های MALE تجربه داشت و پهپاد "TAI "Anka خود را به ارتش ترکیه فروخته بود. از زمان رونمایی در نمایشگاه پاریس، Talarion شباهت هایی به گلوبال هاوک داشت. بدنه آن شکلی ساده دارد و بخش دماغه برآمده، سامانه های اویونیک را در خود جای می دهد. محموله ها در محفظه ای در قسمت شکمی حمل می شوند. بال ها مستقیم اند و در میانه های طرفین بدنه نصب شده اند. 2 موتور Talarion در انتهای بدنه تعبیه شده و توسط دو ورودی هوا در بالای بدنه و جلوی تک بال عمودی تغذیه می شود. یک جفت بال دمی در بخش پایین انتهای بدنه قرار دارد.توان Talarion توسط یک موتور توربوفن از نوع نامشخص تامین می شود. طول بال های آن حدود 30 متر است. در سال 2011، EADS و Alenia (یک شرکت ایتالیایی در زمینه هوافضا) اعلام کردند که بر روی پهپاد های MALE شامل Talarion همکاری می کنند. در سال 2012، پس از عدم موفقیت در تامین مالی از خریداران آینده، برنامه Talarion تا حد لغو شدن پیش رفت. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2018 - وضعیت: نامشخص - تعداد فروند ساخته شده: 0 - سازنده: EADS، TAI (فرانسه، ترکیه) - کشورهای مصرف کننده: فرانسه - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 10 متر - طول بال ها: 28 متر - ارتفاع: 3.45 متر - وزن: 3200 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 10000 کیلوگرم (6800 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 2 موتور توربوجت - حداکثر سرعت: 630 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 15000 متر - برد: 16000 کیلومتر - تسلیحات: مهمات در محفظه داخلی. محموله شامل شناسایی، نظارت و جمع‌آوری اطلاعات - نسخه ها: Talarion (سری پایه) منبع
  18. alrkhs

    اخبار برتر نظامی

    به نام خدا جت تجاری Hindustan-228 هند آزمایش های حرکت زمینی و تاکسی کم سرعت را به پایان رساند Hindustan-228 شرکت دولتی Hindustan Aeronautics Limited (HAL) هند از اتمام آزمایش‌ها ی زمینی و تاکسی آهسته (LSTT) هواپیماهای غیرنظامی بومی خود با نام Hindustan-228 خبر داد. Hindustan-228 اولین هواپیمای بال ثابت ساخته شده در هند است. این هواپیما همچنین اولین تلاش این شرکت برای ساخت هواپیماهای غیرنظامی است، که خدمات آن تا به امروز فقط روی مشتریان دفاعی متمرکز بوده است. این آزمایش ها بخشی از هفتاد و پنجمین روز استقلال کشور بود. این شرکت در حساب کاربری رسمی خود در توئیتر در 16 آگوست اعلام کرد: "هواپیماهای تجاری HAL ساخته شده در هند به نقطه عطف بزرگی دست یافته و آزمایش‌های حرکت زمینی و تاکسی آهسته را انجام می دهد." Hindustan-228 یک هواپیمای چند منظوره 19 نفره است. این هواپیما برای کاربردهایی مانند حمل و نقل VIP، بارورسازی ابر ها، حمل و نقل مسافر، آمبولانس هوایی، نظارتی، عکاسی و برنامه های ترابری ساخته شده است. منبع
  19. alrkhs

    اخبار برتر نظامی

    به نام خدا شرکت UAVERA از پهپاد Cagatay عمود پرواز (VTOL) خود رونمایی خواهد کرد پهپاد Cagatay تولیدکننده پهپاد ترکیه ای، UAVERA، با سرمایه گذاری هلدینگ Coşkunöz در نظر دارد تا پهپاد جدید Cagatay VTOL خود را در پانزدهمین نمایشگاه بین المللی صنایع دفاعی IDEF 2021 که در مرکز نمایشگاه و کنگره TÜYAP استانبول بین 17 تا 20 آگوست برگزار می شود به نمایش بگذارد. پهپاد Cagatay از کلاس پهپادی زیر ابر (BIHA) با مداومت 6 ساعته و برد ارتباطی تا 150 کیلومتر است. این پهپاد همچنین مجهز به قابلیت کنترل ماهواره ای، احساس و اجتناب ، ضد برخورد و حمله گروهی است. این پهپاد با تلاش مشترک INMARSAT ،COBHAM ،A-TECHSYN و UAVERA اولین سامانه BIHA کنترل شده توسط ماهواره در جهان در کلاس خود است. پهپادهای Cagatay به ماهواره های TÜRKSAT متصل می شوند تا ارتباطی بی وقفه و قابل اعتماد ایجاد شود. انتظار می رود پهپاد Cagatay در HARBIYE، سامانه "ادغام و مدیریت اطلاعات عملیات"، سامانه ای که توسط HAVELSAN تولید می شود، ادغام شود. HARBIYE در فرآیند های مهم تصمیم گیری، به اشتراک گذاری سریع و دقیق اطلاعات در میدان جنگ و آگاهی محیطی کمک می کند. ادغام در سامانه HARBİYE در طول پرواز، پشتیبانی هوایی شناسایی و نظارت زیر ابر را برای تیم های میدانی فراهم می کند. منبع
  20. به نام خدا EADS Harfang هواپیمای بدون سرنشین (UAV) ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) (2008) فرانسه، همانند دیگر قدرت های اروپایی، ناوگان محدودی از پهپاد ها را در اختیار دارد و تعداد بسیار محدود تری از آن ها در حال توسعه به صورت بومی هستند. در سال 1995، نیروی هوایی فرانسه به پهپاد ملخی جمع‌آوری داده RQ-5 هانتر IAI (صنایع هوافضای اسرائیل) که ارتش آمریکا هم از آن استفاده می کند، متکی بود. با آشکار شدن خدمات ارزنده این پهپاد و رونمایی پهپاد محبوب "هرون" توسط IAI در 1999، علاقه نیروی هوایی فرانسه برانگیخته شد. کشور های مختلفی از جمله اسرائیل، هند، آلمان، برزیل و ترکیه پهپاد هرون را خریداری کردند. فرانسه، هرون را به عنوان پهپاد بعدی خود در نظر گرفت و با کمک IAI، نسخه ای تغییر یافته برپایه هرون را با پشتیبانی دفاع هوایی و فضایی اروپا به نام پهپاد "Harfang" را معرفی کرد. اولین پرواز آن در نهم سپتامبر سال 2006 صورت گرفت و در ژوئن 2008 رونمایی شد. در کل 4 فروند از آن ساخته شد. هارفنگ در کلاس پهپاد های ارتفاع متوسط پایداری بالا رده بندی می شود بنابراین ارتفاع و برد مورد نیاز عملیات های نیروی هوایی فرانسه را برآورده می کند. همانند دیگر پهپاد های این کلاس، Harfang با کنترل از راه دور و توسط یک اپراتور در ایستگاه کنترل زمینی هدایت می شود. بدنه مرکزی Harfang، سامانه های اویونیک، محموله ماموریتی، موتور و سوخت را در خود جای می دهد.چرخ های آن، عملیات های هارفنگ را به سطوح آماده شده مثل باند فرود محدود می کند. Harfang برخلاف پهپاد پریدیتور آمریکایی (و موارد مشابه)، مسلح نیست و با تجهیزات اختصاصی نصب شده در قسمت چانه/شکم، نقش شناسایی/جمع‌آوری داده را ایفا می کند. سپس این اطلاعات در زمین توسط فرماندهان تفسیر می شود. Harfang با میله های دوتایی و بال های مستقیم، شکل و کارایی مشابه هرون دارد. توان آن از طریق یک موتور توربوشارژ Rotax 914 F تامین می شود که یک ملخ 2 پره را با آرایش pusher در انتهای بدنه می چرخاند. Harfang توسط Malat اسرائیل ساخته شده و توسط EADS در فرانسه مدیریت می شود. اولین سرویس قابل توجه Harfang در سال 2007 بود. در آن زمان، این پهپاد تامین امنیت پاپ در جریان سفر به فرانسه را به عهده داشت. پس از آن برای حمایت از فرانسه به افغانستان منتقل شد. هارفنگ در جنگ داخلی لیبی در سال 2011 هم حضور داشت. سپس توسط ارتش فرانسه علیه تندرویان اسلامی در مالی استفاده شد. در ژانویه سال 2014، نیروی هوایی مراکش 3 فروند پهپاد Harfang را از فرانسه خریداری کرد. تا سال 2016 از این پهپاد برای ماموریت های تامین امنیت در فرانسه استفاده می شد. در اوایل سال 2018، نیروی هوایی فرانسه با خرید 12 فروند پهپاد آمریکایی "MQ-9 "Reaper شرکت جنرال اتمیکس، تمام پهپاد های Harfang خود را بازنشسته کرد مشخصات - سال ورود به خدمت: 2008 - وضعیت: بازنشسته - تعداد فروند ساخته شده: 4 - سازنده: EADS، صنایع هوافضای هلند/اسرائیل (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: فرانسه، مراکش - نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 9.3 متر - طول بال ها: 16.6 متر - وزن: 660 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1250 کیلوگرم (590 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوشارژ Rotax 914F با قدرت 115 اسب بخار - حداکثر سرعت: 207 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 7600 متر - برد: 1000 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل حسگر ها، اپیتک ها و تجهیزات ارتباطی - نسخه ها: Eagle 0 (سری پایه)، Eagle 1 (مدل تولیدی اولیه)، Eagle MPR (نسخه نیروی دریایی Eagle 1)، Eagle 2 (نسخه بزرگ شده ی Eagle 1 با موتور توربوپراپ Pratt & Whitney PT6 آمریکایی)، Harfang (نام دیگر) منبع
  21. به نام خدا Dynetics X-61 Gremlins UAV/UCAV ارزان و قابل استفاده مجدد آزمایشی (2019) آینده جنگ های هوایی بدون شک در دست هواپیما های بدون سرنشین است. درگیری های اویل قرن 21 نقش و ارزش میدانی پهپاد را بیش از پیش پر رنگ کرده است. با عبور از سال های جنگ در افغانستان و عراق، فناوری پهپاد ها پیشرفته‌تر شده اند و اکنون سامانه هایی که در حال توسعه هستند، در تمام موارد از دهه های گذشته بهتر عمل می کنند. با افزایش ارزش تاکتیکی پهپاد ها، تقاضای جهانی برای سامانه های هوایی که خلبان و خدمه را از خطر دور نگه می دارند، رو به افزایش است. X-61 Gremlins به عنوان یک سامانه کم هزینه و قابل بازیابی توسط شرکت آمریکایی Dynetics و با رهبری دارپا در حال توسعه است. Dynetics یکی از 4 شرکتی بود که در سال 2016 قرارداد توسعه ای دریافت کردند و در آپریل سال 2018 به طور رسمی به عنوان برنده معرفی شد. نسخه آزمایشی اولیه، X-61A نام گرفت و 5 فروند از آن ساخته شد. روشی ارزان و منطقی امکان ساخت انبوه سریع این هواپیما و استفاده از پشتیبانی زمینی و سامانه های کنترل فعلی در دسترس ایالات متحده را فراهم کرده است. X-61 با بدنه و دماغه گرد، بال های نصب شده در پایین و ترکیب دم تایپ X، بی شباهت به موشک ها نیست. ترکیب پیشرانه از یک موتور توربوفن Williams F107 بدون پس سوز برای پرواز زیر سرعت صوت تشکیل می شود که 3.1 کیلو نیوتن رانش تولید می کند و سرعت پهپاد را به حدود 0.6 ماخ (740 کیلومتر بر ساعت) می رساند. برد Gremlins حدود 560 کیلومتر است. X-61 حدود 4 متر طول، 3.5 متر طول بال و 0.5 متر ارتفاع دارد. وزن ناخالص این پهپاد به 680 کیلوگرم می رسد. X-61 توانایی حمل محموله های متنوع ای از حسگر و اپتیک ها را برای نقش ISR دارد و برنامه های تبدیل آن به یک پهپاد رزمی (موشک های هوایی و سلاح های پرتابی هدایت دقیق) هم در حال پیگیری است. اولین پرواز X-61 در حالی که توسط هواپیمای مادر C-130 هرکولس حمل می شد در نوامبر سال 2019 انجام شد. در ژانویه سال 2020، این پهپاد اولین پرواز مستقل خود را انجام داد. به دلیل عدم باز شدن چتر نجات این نسخه اولیه نابود شد. X-61 برخلاف پهپاد های دیگر، کاملا خودکار نیست به مداخله خلبان از داخل ایستگاه زمینی یا هواپیما مادر نیاز دارد. در آگوست سال 2020، دومین نسخه X-61 از هواپیمای ترابری C-130 پرواز کرد. این پرواز بیش از 2 ساعت به طول انجامید و در طول آن، X-61 توانست فاصله خود با هواپیمای مادر را حفظ کند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: Dynetics (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.2 متر - طول بال ها: 3.45 متر - ارتفاع: 0.52 متر - حداکثر وزن برخاست: 680 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور توربوفن Williams F107 با رانش 3.1 کیلونیوتن - حداکثر سرعت: 740 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 6096 متر - برد: 46 کیلومتر در کمتر از 4 ساعت، 555 کیلومتر در کمتر از 1 ساعت - تسلیحات: سامانه های تصویر برداری الکترواپتیک/مادون قرمز، رادار روزنه مصنوعی، نشان گذار لیزری، پشتیبانی جنگ الکترونیک، حمله جنبشی و الکترونیکی - نسخه ها: X-61 Gremlins (سری پایه)، H X-61A (نسخه اولیه، 5 فروند از آن ساخته شد) منبع
  22. به نام خدا DRDO Rustom (Warrior) هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2019) Rustom-II مجموعه صنعتی نظامی هند با اینکه یکی از بزرگترین خریدار نظامی جهان است، برای توسعه راه حل های بومی و ایجاد مجموعه نظامی خوداتکا تلاش های زیادی کرده است. DRDO (سازمان تحقیق و توسعه دفاعی) در حال کار بر روی پهپاد خلبان خودکار Rustom در رده پهپاد های ارتفاع متوسط مداومت بالا است و نسخه مسلح آن نیز درنظر گرفته شده است. منشا این برنامه به فعالیت های صورت گرفته در دهه 1980 و 1990 بر می گردد. نمونه اولیه آن در یازدهم نوامبر سال 2009 پرواز کرد. قرار است پهپاد Rustom در 3 نسخه Rustom-I، Rustom-H با ارتفاع بالا و نسخه رزمی Rustom-II ساخته شود. Rustom-I مداومت پروازی 12 دارد، Rustom-H مداومت 24 ساعته دارد و در ارتفاع بالاتری پرواز می کند. Rustom-II با امکانات کامل، توانایی حضور در نبرد را دارد و مشابه پهپاد پریدیتور آمریکایی است. Rustom-I ظاهری شبیه هواپیما های سبک Burt Rutan دارد. چرخ های ثابت سه تایی، بال های نصب شده در عقب و بال های کانارد در جلو از ویژگی های این نسخه است. بالچه های عمودی در نوک بال های اصلی قرار دارند. موتور در قسمت انتهایی بدنه نصب شده و یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند. سامانه های اویونیک و تجهیزات ماموریتی در بخش جلویی بدنه جای دارند. حداکثر وزن محموله این پهپاد 75 کیلوگرم و وزن سازه هوایی 707 کیلوگرم است. نیروی Rustom-I از طریق یک موتور آمریکایی 4 سیلندر سری Lycoming O-320 با قدرت 150 اسب بخار تامین می شود. Rustom-I Rustom-H با بال های اصلی مستقیم در میانه بدنه، بخش دماغه برجسته (مشابه گلوبال هاوک نورثروپ گرومن)، چرخ های سه‌گانه جمع شونده و قسمت عقب مخروطی، ترکیب کاملا متفاوتی نسبت به Rustom-I دارد. واحد دم به شکل مرسوم T است که یک باله افقی روی آن قرار دارد. وزن محموله نسخه H 350 کیلوگرم و وزن سازه 1800 کیلوگرم است. نیروی Rustom-H از طریق 2 موتور توربوپراپ NPO-Saturn 36MT روسی که در محفظه زیر بال ها قرار دارند، تامین می شود. هرکدام از این موتور ها که 100 اسب بخار قدرت تولید می کنند، یک ملخ 3 پره را می چرخانند. Rustom-H Rustom-II (TAPAS-BH-201) پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالایی است که برای ایفای نقش نظارت و شناسایی در نیروی های نظامی هند طراحی شده است. Rustom-II توانایی حمل ترکیبی از محموله های مختلف مانند رادار روزنه مصنوعی، سامانه های جاسوسی الکترونیکی و سامانه های اگاهی محیطی را دارد. مداومت پروازی 24 ساعته دارد و تا ارتفاع 23000 متری پرواز می کند. در نوامبر سال 2020 پرواز برخاست خودکار آن بومی انجام شد. Rustom-II در هفتم نوامبر سال 2020 تا برد 250 کیلومتر پرواز کرد. پیش بینی می شود فرود خودکار آن هم به زودی به اتمام برسد. Rustom-II مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 3 - سازنده: سازمان تحقیق و توسعه دفاعی، شرکن صنایع هوایی هندوستان (هند) - کشورهای مصرف کننده: هند (برنامه ریزی شده) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 5.12 متر (Rustom-I)، 9.5 متر (Rustom-H) - طول بال ها: 7.9 متر (Rustom-I)، 20.6 متر (Rustom-H) - ارتفاع: 2.4 متر (Rustom-I) - وزن: 720 کیلوگرم (Rustom-I)، 1800 کیلوگرم (Rustom-H) – قوای محرکه: 1 موتور Lycoming O-320 100 اسب بخاری که یک ملخ 2 پره را می چرخاند (Rustom-I)، 2 موتور توربوپراپ NPO-Saturn 36MT با قدرت 100 اسب بخار (Rustom-H) - حداکثر سرعت: 150 کیلومتر بر ساعت (Rustom-I)، 225 کیلومتر بر ساعت (Rustom-H) - ارتفاع پروازی: 7900 متر (Rustom-I)، 10668 متر (Rustom-H) - برد: 250 کیلومتر (Rustom-I)، 350 کیلومتر (Rustom-H) - تسلیحات: Rustom-I و Rustom-H تسلیحاتی ندارند. - نسخه ها: Rustom-I (نسخه اولیه، مدل ارتفاع متوسط با مداومت 12 ساعت)، Rustom-H (نسخه ارتفاع بالا با مداومت 24 ساعته،)، Rustom-II (نسخه رزمی برپایه مدل Rustom-H) منبع
  23. به نام خدا تست موشک غزنوی پاکستان با سامانه ناوبری پیشرفته موشک غزنوی ارتش پاکستان روز پنجشنبه آزمایش موشک بالستیک سطح به سطح غزنوی را انجام داد که قادر به حمل چندین نوع کلاهک تا برد 290 کیلومتر است. روابط عمومی خدمات بین‌الملل (ISPR) در بیانیه ای در 12 آگوست گفت: "پاکستان امروز پرتاب آزمایشی موشک بالستیک سطح به سطح غزنوی را انجام داد." در فوریه سال جاری، ASFC (فرماندهی نیروهای استراتژیک ارتش) "راه‌اندازی آموزشی" غزنوی را به عنوان بخشی از تمرینات سالیانه آموزش میدانی خود انجام داده بود. این موشک مجهز به سامانه هدایت ترمینال است. شاخه رسانه ای ارتش افزود: "پرتاب پنجشنبه با هدف اطمینان از آمادگی عملیاتی فرماندهی نیروهای استراتژیک ارتش و همچنین تایید مجدد پارامترهای فنی سامانه تسلیحاتی انجام شد." این پنجمین آزمایش موشکی بود که اسلام آباد از ابتدای سال انجام داده است. پیشتر موشک های شاهین-3، غزنوی، موشک کروز بابر و فتح-1 پرتاب شده بودند. منبع
  24. به نام خدا DRDO Nishant هواپیمای بدون سرنشین شناسایی (2012) هند با پیوستن به قدرت های برتر نظامی دنیا در استفاده از هواپیما های بدون سرنشین توسط سازمان تحقیق و توسعه دفاعی (DRDO) پروژه Nishant را به پیش برده است. پهپاد Nishant برای نظارت، شناسایی، دستیابی به هدف، پشتیبانی توپخانه و چندین نقش دیگر در میدان نبرد به کار می رود. اولین پرواز آن در سال 1995 انجام شد، آزمایش های لازم ارتش را سپری کرد و اکنون به مرحله تولید محدود رسیده است. منشا Nishant به درخواست ارتش هند در سال 1988 بر می گردد. Nishant از ترکیب هواپیما های مرسوم و طراحی پهپاد های ثابت شده استفاده می کند. طراحی آن مخصوص عملیات در ارتفاع کم است و برای محموله اپتیک خود نیاز به مداومت و پایداری بیشتر دارد. بدنه از یک محفظه مرکزی تشکیل شده که سامانه های اویونیک، محموله، موتور و ذخیره سوخت را در خود جای می دهد. بال های مستقیم در بالای بدنه نصب شده است. بخش دم از یک سازه 2 میله ای تشکیل می شود که در پشت توسط یک باله افقی به هم متصل می شوند. بالچه های عمودی در بیرون این باله قرار دارند. از آن جایی Nishant توسط منجنیق پرتاب می شود و با کمک چتر نجات و بالشتک از سرعت سقوط خود می کاهد، در بخش زیرین آن هیچ چرخی وجود ندارد. عملیات های Nishant همانند تولید آن ساده است. اپتیک ها در یک برجستگی موضعی در طول شکم بدنه قرار گرفته اند. یک موتور معمولی ملخ 2 پره آن را در آرایش pusher در انتهای هواپیما می گرداند. وزن Nishant حدود 350 کیلوگرم است و محموله هایی تا وزن 45 کیلوگرم را حمل می کند. از نظر ابعداد، Nishant حدود 4.5 متر طول و حدود 7 متر طول بال دارد. حداکثر سرعت آن به 185 کیلومتر بر ساعت می رسد و سرعت کروز آن 128 کیلومتر بر ساعت است. برد عملیاتی Nishant حدود 150 کیلومتر و ارتفاع آن زیر 3600 متر بیان شده است. Nishant از طریق یک سامانه ریل هیدروپنوماتیک نصب شده روی کامیون نظامی 8x8 سری Tatra پرتاب می شود. این کامیون که در شکل های نظامی دیگر (مثل پلتفرم موشک انداز) هم فعالیت می کند، توانایی دسترسی به همه مکان ها را به Nishant می دهد. این ویژگی با همراهی مداومت 4.5 ساعته، Nishant را به یک دارایی تاکتیکی ارزشمند برای عملیات های ارتش هند تبدیل کرده است. مجموعه کامل Nishant شامل ایستگاه کنترل زمینی، نیرو های آموزش دیده و تجهیزات قابل حمل مورد نیاز برای اطمینان از عمل کرد درست، می شود. استفاده اولیه از Nishant در سال 1999 توسط عناصر ارتش هند در منطقه تحت مناقشه کشمیر و علیه نیرو های همسو با پاکستان صورت گرفت. در این درگیری، از توانایی های Nishant به خوبی استفاده شد. از آن موقع، این مدل همواره در حال تغییر بوده است تا احتیاجات فنی ارتش هند مثل استفاده از موتور بومی را برآورده کند. در می سال 2010، روزنامه The Times of India گزارش داد که 2 فروند پهپاد Nishant هنگام فرود در روستایی در Jaisalmer سقوط کرده اند. سازه هوایی پهپاد ها پیش از رسیدن ارتش هند، به سرقت رفت. در ماه آپریل همان سال نیز در 2 حادثه، پهپاد های Nishant در هنگام فرود تصادف کردند. در سپتامبر سال 2014، نسخه چرخدار Nishant با نام panchi در حال طی کردن آزمایش های تاکسی بود اما اطلاعات بیشتری منتشر نشده است. این پهپاد با توانایی عملیات از باند فرود نیمه آماده، زمان بین ماموریت ها را کاهش می دهد که مزیت مهمی در برابر Nishant منجنیق پرتاب است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 13 - سازنده: مرکز توسعه هوانوردی، سازمان تحقیق و توسعه دفاعی (هند) - کشورهای مصرف کننده: هند - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.63 متر - طول بال ها: 6.57 متر - وزن: 380 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 550 کیلوگرم (170 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور معمولیRE-2-21-P یا RE-4-37-P با قدرت حدود 55 اسب بخار که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 3600 متر - برد: 160 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل تجهیزات ماموریتی نظارت و شناسایی - نسخه ها: Nishant (سری پایه)، Panchi (نسخه چرخ دار) منبع
  25. به نام خدا بل جزئیات جدیدی از پیشرفت نمونه اولیه 360 Invictus ارائه داد در دهه آینده، چهره ارتش آمریکا و مهم تر از همه ابزارهایی که برای به راه انداختن جنگ استفاده می شود، به طور قابل توجهی تغییر خواهد کرد. نیروهای مسلح در جبهه های مختلف تلاش می کنند تا تقریبا همه چیز را مدرن کنند، و برخی از نتایج این تلاش ها در حال حاضر در حال نمایان شدن است. یکی از این حوزه ها، هواپیماهای شناسایی آینده (FARA) اند. هدف این برنامه پیدا کردن جایگزینی برای بالگرد Bell OH-58 Kiowa است که توسط ارتش ایالات متحده در سال 2014 پس از چندین دهه خدمت بازنشسته شد. چند سال پیش، ارتش پنج شرکت را برای توسعه بالگرد FARA انتخاب کرد، AVX، بل، بوئینگ، Karem و سیکورسکی. برنامه این است که نمونه اولیه ای از آن در سال 2022 پرواز کند و با توجه به شواهد، کار بر روی این بالگردها طبق برنامه پیش می رود. این هفته ، یکی از شرکت هایی که روی نمونه های اولیه کار می کند، یعنی Bell، نتایج پیشرفت خود را منتشر کرد. بالگرد آن ها با نام 360 Invictus به سرعت در تاسیسات این شرکت سر هم بندی می شود. کار بر روی نمونه اولیه Invictus در اواخر سال 2020 آغاز شد و این بالگرد در حال حاضر شکل متمایز خود را دارد. بدنه، تیغه های روتور اصلی، مجموعه گیربکس، کیس ها و سایر اجزا در حال حاضر تقریبا در جای خود قرار دارند. در همین زمان، گیربکس اصلی روتور، محورهای محرک و کوپلینگ در حال حاضر به حرکت در آمده اند. مانند سایر رقبا در برنامه FARA، پس از آماده شدن، بالگرد Bell باید به چیزی تبدیل شود که ارتش آن را knife fighter می نامد. محدودیت های مکانیکی کمی برای آنچه سازندگان مجاز به انجام آن هستند وجود دارد، به جز قطر روتور و عرض بدنه، که نباید از 40 فوت (12 متر) تجاوز کند. Invictus از موتور جنرال الکتریک نیرو می گیرد، اما یک واحد Pratt & Whitney نیز برای تامین نیروی اضافی نصب شده است. این هواپیما قادر است به سرعت 210 مایل در ساعت (330 کیلومتر در ساعت) برسد. شرکت بل درباره مقدار کار باقی مانده تا پایان پروژه توضیحی نداد. منبع