[color=darkblue]دوست عزیز ، جناب yalnzsalar اگر شما اون تاپیک تانک در برابر ضد تانک رو مطالعه کنید ، متوجه خواهید شد که تانک ها نیز روش های زیادی برای فرار از دست تسلیحات ضد تانک دارند. تانک های امروزی تماما مجهز به جمرهای لیزری برای گمراه کردن موشک های هدایت لیزری هستند. سیستم های دفاع فعال که مانع برخورد موشک ها و راکت ها به بدنه تانک ها می شوند را فراموش نکنید. شاید تانک ها نتوانند به وسیله سرعت خود ، از چنگ موشک های ضد تانک بگریزند ، اما انواع سیستم های مقابله با ضد تانک در اختیار این تانک ها است که میتوانند به خوبی از خود در برابر حملات دفاع کنند. تانک ها می توانند کمین کنند ، تانک ها می توانند با نارنجک های دودزای خود موشک ها و راکت های ضد تانک را گمراه کنند و خود را از دید دشمن مخفی نگه دارند. درباره جنگ 33 روزه هم ، بد نیست بدانید بخش عمده ای از تانک های منهدم شده شامل سری تانک های ماگاچ ، سابرا ، مرکاوا 2 و 3 بودند. در حالیکه مرکاوا 4 حتی یک مورد هم توسط نیروهای حزب الله به طور کامل منهدم نشد. راستی در جریان همین جنگ 33 روزه هم یک فروند اف 16 ، یک فروند سوپر استالیون و چندین UAV نیز توسط نیروهای حزب الله سرنگون شد. یک بار دیگر پیشنهاد می کنم که اون دو تاپیک را که در پست قبلی معرفی کردم را به طور کامل مطالعه کنید تا ذهنیت دقیقتری نسبت به تانک ها و کارآیی و کاربرد آنها داشته باشید.[/color]

دوست عزیز ، شما تاپیک زیر رو بطور کامل مطالعه کنید تانک در برابر ضد تانک در ضمن اگر تاپیک زیر را هم مطالعه کنید ، متوجه می شوید که شکار تانک به همین سادگی ها هم نیست. http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=15757 تانک ها هم تاکتیک های خاص خودشون رو دارند و شکار آنها به همین سادگی ها هم میسر نیست. ---------------------------------- چند سوال مطرح می کنم یک کلت کمری ماکاروف 50 دلار قیمت دارد در حالیکه هزاران دلار صرف آموزش یک نیروی آموزش دیده می شود. پس وقتی که یک نیروی آموزش دیده را بتوان با یک تپانچه 50 دلاری از بین برد ، آیا نباید از نیروی آموزش دیده استفاده کرد ؟؟ یک جنگنده رافائل 70 میلیون دلار قیمت دارد. یک هلیکوپتر آپاچی 40 میلیون دلار قیمت دارد. در حالیکه پدافند پنتسیر اس 1 حدود 13 میلیون دلار قیمت دارد. پس با این حساب آیا باید نیروی هوایی رو تعطیل کرد ؟؟ یک ناو هواپیمابر میلیاردها دلار قیمت دارد. درحالیکه یک موشک یاخونت مجهز به کلاهک هسته ای کمتر از 50 میلیون دلار قیمت دارد. پس با این حساب آیا باید نیروی دریایی را تعطیل کرد ؟؟ یک تفنگ داگانف حدود 500 دلار قیمت دارد. یک تیربار کالیبر 30 ام 240 حدود 6000 دلار قیمت دارد. پس با این حساب باید نیروهای پیاده نظام رو تعطیل کرد ؟؟ امروزه هزاران سلاح هسته ای در کشورهای مختلف وجود دارد. پس با این حساب آیا دوره زندگی بشر به پایان رسیده است ؟؟

چیفتن در سال 1965 طراحی و تولید شد. این تانک در اصل به منظور مقابله با تانک تی 62 روس ها طراحی شده بود.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/b60.jpg[/img] قابل توجه دوستانی که سمندر را خودرویی نامناسب و نامتعارف می دانستند.

دوستان به این تصاویر دقت کنید http://gallery.military.ir/albums/userpics/237104209139.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/209779354743.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/20081203174428ENLUS0156730612283262.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/619754971470.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/206024960381.jpg این افراد به چه علت نوار فشنگ به دور بدن خودشون بستند در حالیکه تفنگ هاشون با خشاب لود میشه و حتی اون آر پی جی زن هم که احتیاجی به نوار فشنگ نداره ؟؟ با توجه به نامنظم بودن رژه و همینطور برخی تسلیحات نامتعارف و همچنین استفاده از نوار فشنگ بدون کاربرد ، به نظر من این نمایش کمی پیش از آغاز مراسم حج و در حضور زائران حرمین شریفین انجام شده است. از آنجایی که عامه زائرین از چنین مسائلی بی خبرند ، به همین خاطر من احتمال می دهم که سعودی ها با این کار می خواهند ذهنیت زائران را نسبت به توان نظامی خود افزایش دهند. بخصوص اینکه مثل قزاق های 100 سال پیش دور بدنشون نوار فشنگ می بندند. نوار فشنگ در دوره های 100 سال گذشته نماد قدرت به حساب می آمد و کسی که به بدنش نوار فشنگ می بست در واقع فردی بسیار قوی به حساب می آمد. مثل رضاخان خودمون.

اشتوکا جان عالی بود. میراژ اف 1 جنگنده ای با مانور پذیری بسیار بالا و با قابلیت پروازهای lo lo lo فوق العاده ای است. من که خودم به شخصه خیلی خانواده میراژ رو دوست دارم. بخصوص میراژ 2000 در جریان جنگ های اعراب و اسرائیل هم میراژهای فرانسوی به خوبی برتری خودشون رو به فانتوم های آمریکایی و میگ 21 های روسی نشان دادند. کلا خانواده میراژ ، خانواده موفقی بودند. [url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=4554]روس ها هم که تلاش زیادی کردند تا یکی از میراژهای لبنان رو بدزدند ، اما آخرش هم نتونستند میراژ لبنان رو بدزدند.[/url]

[color=darkblue]ممنونم از توضیحات دوستان [quote] راستی اسم این شیلد ها چیه ؟[/quote] راستش اسم خاصی ندارند و شاید هم من نتونستم اسمشون رو پیدا کنم. سایت های اسرائیلی از این شیلدها با نام روف شیلدینگ یاد می کنند.[/color]

[color=darkblue]ممنونم از دوستان. در خود روسیه از این تفنگ به منظور دفاع شخصی نیز استفاده میشود. شهروندان روسی برای همراه داشتن این تپانچه می بایست از سازمانهای مربوطه مجوز داشته باشند. معمولا از گلوله های شوکر و یا گلوله های کم انرژی به منظور دفاع شخصی استفاده می شود. [/color]

[color=darkblue]خیر ، دو زمانه است. با هر بار چکاندن ماشه ، یکی از چکشها به ترتیب بر روی گلوله فرود می آیند و گلوله را شلیک می کنند.[/color]

[color=darkblue][quote]ممنونم جالب بود. این شیلدها توانایی مقاومت در برابر گلوله های 155 میلیمتری رو دارن؟[/quote] خواهش می کنم. بله این شیلدها در برابر آتش توپ های 8 اینچی هم مقاوم هستند.[/color]

عرض سلام خدمت برادر هگزمن عزیز. در این صورت با شکست شوروی و آمریکا در ابتدا کل قاره آسیا به تصرف آلمان و ژاپن در می آمد. اگر شوروی سقوط میکرد ، به قدری منافع و منابع مادی نصیب آلمان و ژاپن می شد که این دو کشور هیچگاه بر سر تقسیم آن با هم دعوا نمی کردند. چاه های نفت ایران از یک سو و هند از سویی دیگر ، بزرگترین منافعی بودند که برای آلمان و ژاپن می توان متصور شد. احتمالا هند از آن ژاپن و ایران نیز نصیب آلمان می شد. در ضمن خود روسیه نیز از هر نظر کشور غنی ای به حساب می آمد. مناطق شرقی شوروی سرشار از منابع نفتی بود که نصیب ژاپن می گشت. سیبری دارای منابع غنی از مواد معدنی و آلی است که همگی نصیب ژاپن می شد. نفوذ گسترده در خاک چین و آسیای شرقی که از دیرینه ترین آرزوهای امپراتوری های ژاپن بود ، به این وسیله محقق می شد. هند که یکی از اصلی ترین اهداف ژاپن از آغاز جنگ بود ، نصیب ژاپن می شد. از سویی دیگر مناطق خاور میانه و ایران نیز تحت نفوذ آلمان در می آمد. در اختیار گرفتن این مناطق توسط آلمان و ژاپن به معنای در اختیار گرفتن شریان های حیاتی جهان در آن روز و به زانو در آوردن کل جهان و تسلط بر کل جهان ( آرزوی شخصی هیتلر ) بود.

[color=darkblue]با تشکر از دوستان [quote] اينا محافظ ها در مقابل اصابت موشك هاي سنگين تاثيري دارن؟؟[/quote] خیر ، این شیلدها فقط در برابر گلوله های توپها ، راکت ها و خمپاره ها مقاومت دارند و هیچگاه قادر به مقاومت در برابر موشک های سنگین نیستند. aminmessi عزیز ، اطلاعات چندانی درباره جنس ترکیبات این شیلدها موجود نیست ، اما با توجه به تصاویر و نحوه چینش آینها بر روی یکدیگر ، به احتمال قوی از ترکیبات الاستیک بسیار قوی و در عین حال سبک استفاده شده است. اینکه این شیلد ها در جنگ 33 روزه بوده اند یا خیر نیز مشخص نیست.[/color]

از توجه دوستان کمال تشکر را دارم. تانک پل گذار Tagash ساخت اسرائیل رژیم صهیونیستی تا پیش از جنگ شش روزه از پل گذارهای قدیمی فرانسوی که عمدتا متعلق به جنگ جهانی دوم بودند استفاده می کرد. در جریان جنگ شش روزه تعداد زیادی از تانک های ام 47 و ام 48 پاتن متعلق به ارتش اردن توسط اسرائیلی ها به غنیمت گرفته شد. ارتش اسرائیل برخی از این تانک های غنیمتی را تبدیل به تانک های پل گذار کرده و آنها را جایگزین پل گذارهای قدیمی خود کرد. به مرور تانک های قدیمی M60A1 خود را نیز به تانک های پل گذار تبدیل کرد. این پل گذار از سال 1969 تاکنون در حال استفاده در ارتش رژیم صهیونیستی می باشد. این تانک دو پل آلومینیومی ، مشابه پل های پل گذار M60 AVLB را حمل می کند. طول هر یک از این پلها 11 متر است و در مجموع قادر به پوشش 19 متر کانال می باشند. همچنین توانایی عبور دادن تانک هایی با وزن 50 الی 55 تن را دارا می باشند. احداث پل 4 دقیقه و جمع آوری پل نیز 3 دقیقه زمان می برد.

[color=darkblue]با تشکر منتقل شد[/color]

[color=darkblue]به نام خدا. پس از ساخت گلوله هوشمند استریکس توسط کارخانجات ساب بوفورز سوئد ، این بار کارخانجات صنایع دفاع اسرائیل یک گلوله جدید 120 میلیمتری خمپاره با قابلیت هدایت پس از شلیک طراحی کرده است. این گلوله مجهز به یک پردازنده هوشمند است و این پردازنده نیز قابل برنامه ریزی است. یک سنسور فروسرخ و یک سیکر لیزری SAL نیز در این گلوله به کار رفته است که از آن جهت تشخیص تانک ها ، خودروها و نفرات دشمن و تعقیب آنها استفاده می شود. پیش از آنکه گلوله GMM شلیک شود ، به وسیله یونیت مخصوص کنترل و برنامه ریزی گلوله ، پردازنده گلوله بارگذاری می شود. به این صورت که در صورتیکه گلوله قصد مقابله با تانک ها را داشته باشد ، برنامه تانک و در صورتی که قصد مقابله با نفرات دشمن را داشته باشد ، برنامه مخصوص شناسایی نفرات را به پردازنده گلوله برنامه ریزی می کنند. در این صورت گلوله پس از شلیک به طور خودکار توسط سنسور اینفرارد خود به دنبال اهداف برنامه ریزی شده می گردد و پس از کشف اهداف مسیر خود را به سمت هدف تغییر می دهد. سنسور اینفرارد این گلوله از جدیدترین نسل سنسورهای حرارتی است که به خوبی قادر به تشخیص اهداف از یکدیگر است و به هیچ طریقی نمی توان با شراره های مصنوعی آنرا گمراه کرد. همچنین این گلوله دارای قابلیت شناسایی دوست و دشمن است و همچنین دارای قابلیت فایر اند فورگت و یا همان شلیک کن ، فراموش کن می باشد. از دیگر مزیت این گلوله استفاده از شارژهای پروپلنت جدید K6 است که باعث شده است که برد نهایی این گلوله به 9 کیلومتر برسد. یک باتری کوچک لیتیوم نیز در این گلوله به کار رفته است که از آن جهت تغییر جهت بالک های گلوله و تغییر مسیر آن استفاده می شود. میزان CEP این گلوله نیز 1 متر عنوان شده است که از این نظر این گلوله یکی از دقیقترین گلوله های خمپاره در جهان به شمار می رود. هم اکنون ارتش اسرائیل و USMC از کاربران این گلوله به شمار می روند. تصاویر گلوله GMM 120 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/img634280240195414404.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/img634280240196351928.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/img634280240196820690.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/img634280240197601960.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/img634280240198226976.jpg[/img] فقط برای میلیتاری[/color]

[color=darkblue]با تشکر از دوستان [quote] يه سوال مزيت اين نوع گلوله ها نسبت به استريكس سوئدي چيه ؟[/quote] دو کیلومتر برد بیشتر ، دقت بهتر و نسل جدید پردازشگرها و سنسورها [quote] يه چيز ديگه مثلا اگه نقطه A رو هدف گرفته باشه ( اوپراتور ) تا چه فاصله اي از نقطه رو ميتونه اصلاح مسير كنه ؟[/quote] بستگی به بالستیک پرتاب دارد. هر چقدر مسافت بین هدف تا خمپاره انداز کمتر باشد ، گلوله فاصله بیشتری را می تواند اصلاح کند. [quote] خیلی جالبه فقط سنسورهاش کجاشند؟ یعنی جلوی گلوله که فضای کمی داره! هم واسه اینفرا هم جستجوگر لیرز !؟[/quote] احتمالا در پشت فیوز گلوله جاسازی شده است. پردازشگر هم درون مواد منفجره جاسازی شده است. [quote]بعد گفته با لیزر تانک رو شناسایی می کنه ! چطوری؟ یعنی از روش نشانه گذاری استفاده می کنه؟! پس کاملا هوشمند نیست[/quote] پردازشگر این گلوله خود همانند یک کامپیوتر کوچک عمل می کند. برنامه شناسایی ادوات مختلف برای این پردازنده تعریف می شود. پیش از شلیک گلوله می بایست آنرا با اتصال به یونیت برنامه ریزی گلوله که شبیه یک لپ تاب است ، برنامه ریزی کرد. به عنوان مثال زمانی که با گلوله قصد مقابله با تانک را داشته باشیم ، به وسیله یونیت برنامه ریزی ، برنامه شناسایی تانک برای پردازشگر گلوله تعریف می شود. و به این ترتیب برای هر هدفی می بایست برنامه خاص آن برای گلوله تعریف شود. پس بنابراین پردازشگر گلوله است که اهداف را شناسایی می کند ، نه لیزر. [quote] دوستان می دونند سرعت وحداکثر ارتفاع خمپاره ها چقدر هست؟ آخه به نظر می رسه باله های کنترلی واسه مرحله شیرجه خیلی کوتاه باشه یعنی امکان تغییر مسیر و لاک موندن رو هدف رو داره؟مخصوصا اهداف متحرک[/quote] سرعت دهانه گلوله های خمپاره های امروزی با شارژهای جدید و پرقدرت بین 180 الی 220 متر بر ثانیه می باشد. حداکثر ارتفاع هم بستگی به زاویه بالستیک پرتاب و البته نوع شارژ گلوله و کالیبر آن بستگی دارد.[/color]

[color=darkblue]سایت عجیب و غریبیه. مدتی قبل صفحه مربوط به تانک های سنچوریون و تی 55 را ویرایش کردم و یک مطلب مشترک در این دو قرار دادم به این مضمون که تی 55 های مصر در جریان درگیریهای فرسایشی سال 1967 الی 1970 در سینا بارهای بار توانستند سنچوریون های اسرائیلی را منهدم کنند. منبع این مطلب رو هم قید کرده بودم ، ولی 10 ساعت بعد دیدم مطلبی که نوشته بودم از دو صفحه مزبور حذف شده است. [/color]

[color=darkblue]بسیار ممنون از توجه و توضیحات دوستان عزیز. [quote] به نظرم باید محدوده منطقه درگیری براش مشخص شده باشه به عبارتی این گلوله با توجه به فرم پرتابه ای که داره تنها باید قادر باشه در مرحله پایانی حرکت بالستیک خود مسیرشو رو تصحیح کنه .... علاوه بر این فکر کنم سنسور مادون قرمز هم وقتی گلوله در فاز ترمینال هست قادر به جستجوی اهداف باشه.[/quote] اول تشکر می کنم از بابت پاسخ کامل شما به سوال دوستان. اما درباره این موردی که مطرح کردین ، بله حق با شماست. در مجموع گلوله های خمپاره به صورت بالستیک و منحنی شکل پرتاب می شوند. زمانی که نوک گلوله به سمت بالاست و در واقع گلوله به سمت بالا شلیک شده و در حال حرکت است ، هیچ گونه تغییر مسیری صورت نمی گیرد ، چرا که تا این مرحله هیچگونه شناسایی توسط سنسور گلوله صورت نگرفته است. زمانی که نوک گلوله به سمت پایین قرار گرفت و به سمت پایین در حال شیرجه بود ، در این حالت اولین هدفی که توسط سنسور مادون قرمز کشف شود ، به عنوان هدف گلوله انتخاب می شود و گلوله به سمت آن هدایت می شود. پس در واقع هدایت اصلی زمانی صورت می گیرد که گلوله در حال شیرجه به سمت پایین باشد. در مورد محدوده منطقه درگیری هم حق با شماست. انتخاب محدوده منطقه درگیری بر عهده کاربران خمپاره انداز است. به عنوان مثال فرض کنید دیده بان به کاربر خمپاره انداز اطلاع می دهد که در هفت کیلومتری از خمپاره انداز یک تانک متعلق به دشمن وجود دارد. در این حالت کاربر خمپاره انداز زاویه لوله خمپاره انداز را به گونه ای تنظیم می کند که گلوله به طور تقریبی در فاصله 7 کیلومتری فرود بیاید و پس از آن این گلوله را شلیک می کند. در این حالت انتخاب محدوده پرتاب بر عهده کاربر خمپاره انداز است که مسافت تقریبی فرود را تعیین کند. اما پس از شلیک ، خود گلوله خمپاره هدف خود را که همان تانک دشمن باشد ، رهگیری کرده و به سمت آن حمله ور می شود.[/color]

[color=darkblue][quote]اگه دوستان لطف کنن عکسی از تانکهای پلگزار خودی هم بزارین.[/quote] معلوم میشه که اصلا پست های دوستان رو کامل مطالعه نکردید. در پست هایی که دوستان قرار دادند تصاویر تانک های پل گذار ایرانی هم وجود دارد. بخصوص تصاویر جناب qaz11[/color]

[color=darkblue]خواهش می کنم ، قیمت این گلوله ها رو ندارم ، ولی اکسکالیبور تا سه سال پیش 80 هزار دلار قیمت داشت. این گلوله ها هوشمند هستند و پس از شلیک به طور خودکار اهداف خودشون رو پیدا می کننذ. به عنوان مثال اگر در برنامه پردازنده آنها تانک را برای هدف گلوله انتخاب کرده باشند ، پس از شلیک به محض اینکه سنسور حرارتی گلوله با یک تانک مصاف شد ، به سمت آن تغییر مسیر می دهد و نیازی به کنترل زمینی ندارد.[/color]

تشکر می کنم از دوستان تصویر زیر http://gallery.military.ir/albums/userpics/21082006(004).jpg کاملا واضح است که شاسی تانک متعلق به تی 72 است. (به اگزوز شاسی توجه کنید) اما پل ها اصلا شباهتی به پلهای روسی ندارند و بیشتر شبیه به پلهای آمریکایی هستند. احتمال دارد پلهای آمریکایی را بر روی شاسی تی 72 سوار کرده باشند. از qaz11 عزیز هم بابت تصاویرشون از پل گذار چیفتن تشکر می کنم.

[quote]دوستان ولي 23 ميليمتري ها نواخت تير بالا تري دارن و در زمان برابر گلوله بيشتر ميتونن راهي هدف كنن . و اين در مبارزه با موشك هاي كروز و بالگرد ها خيل ميتونه مفيد باشه . به همين دليل اين تير بار ها در سامانه ضد كروز ما ( اسمش رو ياد رفت ) استفاده شد .[/quote] درسته ، ولی سرعت دهانه و انرژی و پایستگی انرژی توپ های 35 میلیمتری بسیار بیشتر از توپ های 23 میلیمتری است. افت پتانسیل گلوله های 23 میلیمتری نیز بیشتر از گلوله های 35 میلیمتری است. توپ های 23 میلیمتری ، بخصوص از انواع متحرک آن مثل دو تصویر زیر http://www.irupload.ir/images/eredkaz4ddktn8aq7.jpg http://www.irupload.ir/images/31u9lprlqzfthga58jj5.jpg بیشتر برای کمین زدن و مقابله با هلیکوپترها مناسب هستند نه جنگنده ها. برای مقابله با موشک های کروز هم هیچکدام این توپها موثر نیستند. توپ هایی مثل توپ چهار لول 2A72 که بر روی سامانه پنتسیر اس 1 نصب شده اند برای این کار مناسب ترند.

[color=darkblue]ممنون از همه دوستان [quote] آيا ما هم از اين پل گذارها توليد ميکنيم ?[/quote] اشتوکا جان این یک نمونه تانک پل گذار ایران ، [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/21082006%28004%29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_21082006%28004%29.jpg[/img][/url] البته دقیقا نمی دونم که این تانک پل گذار در ایران تولید می شه یا از روسیه خریداری شده . ولی شاسی اون T72 است. البته اگه اشتباه نکرده باشم ، در ایران از تانک های پل گذار چیفتن هم استفاده می شود. تصویر ندارم ولی فکر کنم در یکی از مراسم های رژه تانک چیفتن با قابلیت پل گذاری رو دیده بودم. [quote] فکر کنم در بازی کال آف دیوتی 6 مدرن وارفر 2 هم در مرحله اول همین پل گذار بود؟![/quote] بله همین تانک ام 60 بود. [quote] اینجور که به نظر میرسه طول پل محدود هست و امکان سری کردن پل های دو دستگاه باهم وجود نداره؟![/quote] بله دقیقا کاوه جان هر سری این پلها که توسط یک تانک حمل می شود ، فقط می توانند با یکدیگر جفت شوند و امکان سری شدن با پلهای تانک های دیگر وجود ندارد. باز هم از دوستان تشکر می کنم.[/color]

6- خودروی پل زن MTU 90 ساخت روسیه خودروی پل زن MTU 90 که در ارتش روسیه با نام Gusenitsa شناخته می شود ، در اواخر دهه 90 به تولید رسید. ارتش روسیه دارای تعداد زیادی خودروی پل زن بود که اکثر آنها قدیمی و بسیار فرسوده بودند و تکافوی ورود به نبردهای قرن جدید را نداشتند. پل زن های MTU 72 نیز جوابگوی نیازهای ارتش روسیه نبودند. از این رو ارتش روسیه دست به طراحی این خودروی جدید زد. این خودرو پل زن از شاسی تانک T 90 استفاده می کند و یک پل سه تکه را با خود حمل می کند. این سه بخش از پل به این صورت به خودرو متصل می شوند که بخش اول پل به وسیله دو جک بسیار پر قدرت به شاسی خودرو متصل می شود و بخش های دوم و سوم پل نیز در ادامه بخش اول به آن متصل می شوند. بخش های این پل از یکدیگر جدا نیستند و به وسیله لولا و جک های هیدرولیک به هم متصل می شوند. احداث این پل به این صورت انجام می گیرد که ابتدا قطعه اول پل که به طور مستقیم به شاسی خودرو متصل است ، 90 درجه به سمت بالا حرکت می کند. در این لحظه بخشهای دوم و سوم پل نیز در راستای بخش اول پل قرار می گیرند. این خودرو قادر است ظرف مدت تنها دو دقیقه پل را احداث کرده و ظرف مدت سه دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این پل 5.5 تن وزن دارد و می تواند 50 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. همچنین این پل 26 متر طول دارد و می تواند کانالهایی با عرض حداکثر 23 متر را پوشش دهد. این خودرو دارای 46 تن وزن می باشد و طول کلی آن 9.5 متر ، طول بدنه خودرو معادل 7 متر ، عرض خودرو معادل 3.5 متر و ارتفاع آن نیز معادل 4 متر می باشد و برای فعالیت خود نیاز به دو کاربر (راننده و یک مهندس رزمی) دارد. هم اینک این خودرو در ارتش روسیه مشغول به خدمت است و با پل زن های قدیمی این کشور جایگزین شده است. با توجه به اینکه حداکثر میزان تحمل این پل 50 تن است از این رو این خودرو تنها در کشورهایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت که از تانک های شرقی استفاده می کنند. چرا که تانک های شرقی ( مثل تانک های روسی و چینی ) دارای وزنی کمتر از 50 تن می باشند. 7- خودروی پل زن K1-ALVB ساخت کره جنوبی این خودروی پل زن در سال 1989 توسط کارخانجات Rotem و Vickers انگلستان برای ارتش کره جنوبی طراحی و تولید گردید. این خودروی پل زن از شاسی تانک K1 استفاده می کند. این خودرو از یک پل دو تکه استفاده می کند. بخش اول این پل به شاسی این خودرو متصل شده است و بخش دوم پل نیز به ادامه بخش اول پل توسط لولا و جک های هیدرولیک متصل شده است و در واقع این دو بخش پل جدای از یکدیگر نیستند. در هنگام حمل ، دو بخش پل به صورت موازی بر روی خودرو حمل می شوند و زمانی که این خودرو قصد احداث پل را دارد در این هنگام ابتدا هر دو بخش پل به سمت بالا حرکت می کنند و پس از اینکه به زاویه 90 درجه خودرو رسیدند بخش اول پل که به شاسی خودرو متصل است به سمت جلو حرکت می کند و بخش دوم پل نیز با کمک بازوهای هیدرولیک خود در امتداد بخش اول پل قرار می گیرد. این پل دارای 12.7 تن وزن می باشد و می تواند 66 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. همچنین این پل 22 متر طول دارد و می تواند کانالهایی با عرض 20 متر را پوشش دهد. این خودرو می تواند ظرف مدت سه دقیقه این پل را احداث کند و ظرف مدت 5 دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این خودرو 54 تن وزن دارد و دارای طولی معادل 12.5 متر ، طول بدنه 7.5 متر ، عرض و ارتفاع 4 متر می باشد. این خودرو به یک تیربار کالیبر 7.62 مجهز شده است که به وسیله آن می تواند از خود در برابر نیروهای دشمن دفاع کند. همچنین این خودرو دارای دو خدمه می باشد که عبارتند از : راننده و اپراتور. همچنین این خودرو از نظر حفاظت زرهی مشابه تانک K1 می باشد و در برابر عوامل NBC مقاومت کامل را دارا می باشد و مجهز به یک سیستم اطفاء حریق خودکار می باشد. از این خودرو تا کنون به تعداد 56 دستگاه مخصوص ارتش کره جنوبی ساخته شده است و ارتش کره جنوبی تنها استفاده کننده این خودرو می باشد. 8- خودروی پل زن Titan ساخت انگلستان در همان زمانی که تانک قدرتمند و سنگین وزن چلنجر 2 مراحل تولید خود را می گذراند ، فرماندهان ارتش انگلیس دریافتند که خودروهای پل زن قدیمی ارتش انگلستان توانایی تحمل تانک 63 تنی چلنجر 2 را ندارند. از این رو در همان وقتی که تانک چلنجر 2 در حال تولید بود در طرحی جداگانه خودروی پل زن جدیدی نیز طراحی شد که بتواند مسیر عبور را برای تانک چلنجر 2 مهیا سازد. این طرح توسط کارخانجات Vickers اجرا شد و خودروی پل زن جدید Titan نامیده شد. این خودرو از شاسی تانک چلنجر 2 استفاده می کرد. این خودرو یک پل دو تکه را با خود حمل می کند. این دو بخش پل از یکدیگر جدا نیستند و به کمک دو اهرم هیدرولیک و یک لولای سراسری به یکدیگر متصل شده اند. زمانی که خودرو قصد احداث پل را دارد ، ابتدا مجموعه پل به صورت قائم می ایستد. سپس بخش زیرین پل به سمت جلو حرکت می کند و در همین حین بخش بالایی پل نیز به سمت جلو حرکت می کند و زمانی که هر دو بخش پل در یک راستا قرار گرفتند در این حالت پل بر روی کانال مستقر می شود. این خودرو می تواند ظرف مدت کمتر از 2 دقیقه این پل را احداث کند و ظرف مدت 3 دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این پل از فولاد ساخته شده است و سنگین ترین خودروهای زرهی جهان نیز می توانند از آن عبور کنند. این پل 28 متر طول دارد و می تواند کانالهایی با عرض 26 متر را برای عبور تانک ها مورد پوشش قرار دهد و همچنین می تواند حداکثر 75 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. این پل 13 تن وزن دارد و وزن خودروی حمل کننده این پل نیز 56 تن است که در مجموع وزن خودرو با احتساب پل معادل 69 تن می باشد. این خودرو سنگین ترین خودروی زرهی در سراسر جهان به شمار می رود. تانک چلنجر 2 از نظر حفاظت زرهی ، جزء برترین تانک های جهان به شمار می رود و از این رو این خودروی پل زن نیز که از شاسی این تانک استفاده می کند نیز دارای حفاظت زرهی بسیار عالی می باشد. طراحی این خودرو در سال 2003 آغاز گردید و در سال 2006 تولید آن شروع شد و در نهایت در سال 2008 نیز تحویل آن به ارتش انگلستان آغاز گردید. تا ماه مارس سال 2011 تعداد 33 دستگاه از این خودرو ساخته شده و تحویل ارتش انگلستان گردیده است و تولید آن همچنان ادامه دارد. این خودرو دارای سه خدمه می باشد که عبارتند از: راننده ، فرمانده و مهندس رزمی. طول کلی این خودرو معادل 11 متر ، طول بدنه خودرو معادل 7.9 متر ، عرض خودرو معادل 3.9 متر و ارتفاع آن نیز معادل 4.1 متر می باشد. این خودرو از هر نظر برتر از سایر خودروهای پل زن می باشد و به عبارتی برترین خودروی پل زن در سراسر جهان به شمار می رود. 9- خودروی پل زن M60 AVLB ساخت آمریکا در سال 1980 با روی کار آمدن تانک آبرامز در ارتش آمریکا ، تانک های قدیمی M60 به مرور از سرویس خارج می شدند. ارتش آمریکا تا آن زمان از خودروهای پل زن قدیمی استفاده می کرد که از شاسی تانک M48 استفاده می کردند. پس از اینکه تانک M60 از سرویس خارج شد ، ارتش آمریکا به فکر افتاد که از این تانک های بازنشسته شده به عنوان خودروی پل زن استفاده کند و آنها را جایگزین خودروهای قدیمی ، که برخی از آنها بسیار فرسوده شده بودند ، کند. این خودرو یک پل دو تکه را با خود حمل می کند. این دو بخش پل به وسیله دو اهرم هیدرولیک و یک لولای سراسری به یکدیگر متصل شده اند. زمانی که خودرو قصد احداث پل را دارد ، ابتدا مجموعه پل به صورت قائم می ایستد. سپس بخش زیرین پل به سمت جلو حرکت می کند و در همین حین بخش بالایی پل نیز به سمت جلو حرکت می کند و زمانی که هر دو بخش پل در یک راستا قرار گرفتند در این حالت پل بر روی کانال مستقر می شود. این خودرو می تواند ظرف مدت 3 دقیقه این پل را احداث کند و ظرف مدت 5 دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این پل از جنس ترکیبات آلومینیوم و فولاد ساخته شده است و 13 تن وزن دارد. این پل 20 متر طول دارد و می تواند کانالهایی با عرض 18 متر را تحت پوشش قرار دهد و همچنین می تواند حداکثر 60 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. به علت وزن سنگین این پل ، دو پایه هیدرولیکی در قسمت جلوی خودرو نصب شده است که در زمانی که خودرو قصد احداث پل را دارد ، این دو پایه بر روی زمین قرار می گیرند و خودرو را ثابت نگه می دارند. این خودرو دارای دو خدمه می باشد که عبارتند از : راننده و مهندس رزمی. همچنین این خودرو دارای 52 وزن ، معادل 11.3 متر طول کلی ، معادل 7 متر طول بدنه ، معادل 4 متر عرض و 3.8 متر ارتفاع می باشد. تا کنون نزدیک به 450 دستگاه از این خودروها تولید شده است که به جز آمریکا به کشورهای مصر ، اسپانیا ، سنگاپور ، ایران ، پاکستان و رژیم صهیونیستی نیز صادر شده است. آمریکا بزرگترین کاربر این خودرو به شمار می رود. با آنکه وزن رزمی تانک آبرامز 5 تن بیشتر از ظرفیت حمل این پل است (وزن رزمی تانک آبرامز 65 تن است) ولی تجربه جنگ افغانستان و عراق نشان داد که در زمانی که عرض کانال کمتر از 15 متر است ، این پل می تواند تانک آبرامز را نیز از روی خود عبور دهد. اما در مجموع از این خودرو برای عبور دادن آبرامز استفاه نمی شود بلکه تنها از آن جهت عبور دادن خودروهای سبک و نفربر ها استفاده می شود. این خودرو در یگان های مهندسی رزمی ایالات متحده بسیار کاربرد دارد. 10- خودروی پل زن M 104 Wolverine ساخت آمریکا با روی کار آمدن تانک 65 تنی آبرامز در ارتش ایالات متحده ، خودروهای پل زن قدیمی موجود در ارتش آمریکا توان عبور دادن این تانک سنگین وزن را نداشتند. به خصوص در جنگ اول خلیج فارس که ضعف های خودروهای قدیمی پل زن ارتش آمریکا به خوبی نمایان شد. از این رو پس از پایان یافتن جنگ اول خلیج فارس شروع به تولید یک خودروی پل زن قدرتمند کرد که بتواند تانک سنگین وزن آبرامز را از کانالهای با عرض بیش از 20 متر عبور دهد. صنایع سنگین آمریکا در اواخر قرن بیستم به شدت دچار ترافیک کاری بودند و از این رو طرح ساخت این خودروی پل زن را به شرکت کراوس مافی آلمان (کارخانجات سازنده تانک لئوپارد و خودروهای پل زن Biber و PSB 2) واگذار کرد. این خودرو از شاسی تانک آبرامز استفاده می کند و همچنین یک پل سنگین و قدرتمند دو تکه را با خود حمل می کند. زمانی که این خودرو قصد احداث پل را دارد ، ابتدا بخش زیرین پل به سمت جلو رانده می شود و سپس دو بخش پل به یکدیگر متصل می شوند و در این زمان که پل آماده احداث است ، توسط دو بازوی هیدرولیک بر روی قرقره های مخصوص به جلو رانده می شود و سرانجام بر روی کانال مستقر می شود. این پل 11 تن وزن دارد و می تواند تانک هایی با وزن حداکثر 70 تن را از روی خود عبور دهد. این پل از جنس آلیاژهای بسیار مقاوم ساخته شده است و در برابر انفجار ها ، کمین ها و حملات موشکی و راکتی دشمن مقاومت بسیار بالایی دارد. همچنین این پل 26 متر طول دارد و می تواند کانالهایی با عرض 24 متر را تحت پوشش خود قرار دهد. همچنین این خودرو می تواند این پل را ظرف مدت 4 دقیقه احداث کند و ظرف مدت 6 دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این خودرو دارای 68 تن وزن می باشد و حفاظت زرهی آن برابر با تانک آبرامز است. پس از خودروی پل زن Titan این خودرو سنگین ترین خودروی زرهی جهان به شمار می رود. طول کلی این خودرو معادل 13.4 متر ، طول بدنه آن معادل 8.1 متر ، عرض آن معادل 3.4 متر و ارتفاع آن نیز معادل 3.8 متر می باشد. از این خودرو تا اوایل سال 2011 تعداد 45 دستگاه ساخته شده است. ارتش آمریکا برنامه ای در دست اجرا دارد مبنی بر اینکه به ازای هر 30 دستگاه تانک آبرامز ، یک دستگاه از این خودروهای پل زن تولید و تحویل یگان های مهندسی رزمی ارتش آمریکا بدهد. از آنجایی که هم اکنون ارتش آمریکا دارای حدود 6000 دستگاه تانک آبرامز می باشد ، از این رو تولید این خودرو تا سقف 200 دستگاه همچنان ادامه خواهد داشت. برخی دیگر از کشورهای استفاده کننده از آبرامز خواهان خرید این خودرو هستند. ولی بنا به اعلام ستاد مشترک ارتش آمریکا ، تا زمانی که نیازهای ارتش آمریکا برآورده نشود این خودرو به هیچ کشوری صادر نخواهد شد. این خودرو را به همراه خودروی Titan می توان بهترین و کارآمد ترین خودروهای پل زن در سراسر جهان نامید. نویسنده : علی محمدی منبع : ماهنامه جنگ افزار شماره 81 استفاده از مقاله تنها با درج منبع و نویسنده آن مجاز و مشروع است.

1- خودروی پل زن PTA-2 ساخت فرانسه خودروی پل زن PTA-2 که در فرانسه با نام SPRAT (Systems de Pose RApide Traveres) نیز شناخته می شود ، در سال 2003 توسط کارخانجات CNIM فرانسه طراحی و تولید شد. این خودرو با در نظر گرفتن الزامات تانک لکلرک ساخته شده است و به خوبی قادر به ایجاد یک پل به منظور عبور تانک لکلرک می باشد. این خودرو از یک کامیون جدید 10x10 به عنوان خودروی حمل کننده پل استفاده می کند. یک پل دو تکه بر روی این خودرو حمل می شود. هر کدام از این دو قسمت معادل 14.3 متر طول دارند و زمانی که در یک راستا قرار می گیرند ، پلی به طول 28 متر را تشکیل می دهند که این پل می تواند کانالهایی با حداکثر عرض 24 متر را پوشش دهد. این پل در مجموع می تواند تا 70 تن وزن را تحمل کند. هر یک از دو قسمت پل معادل 7.4 تن وزن دارند و وزن مجموع پل نیز 14.8 تن می باشد. هر یک از این دو قسمت پل به صورت افقی و به صورت موازی هم بر روی خودرو قرار می گیرند. در هنگام ایجاد پل نیز ابتدا توسط بازو های هیدرولیک قسمت اول پل به صورت افقی به جلو رانده می شود و در ادامه قسمت دوم پل نیز به دنبال قسمت اول قرار می گیرد. قسمت اول پل ظرف مدت 3 دقیقه و قسمت دوم نیز ظرف مدت 2 دقیقه ایجاد می شود. در مجموع این خودرو می تواند ظرف مدت 5 دقیقه یک پل ایجاد کند و ظرف مدت 6 دقیقه نیز همان پل را جمع آوری کند. خودروی PTA-2 دارای وزن رزمی معادل 51 تن می باشد و دارای دو خدمه است که عبارتند از : راننده و فرمانده. این خودرو دارای 15 متر طول ، 3.8 متر عرض و 4 متر ارتفاع می باشد و به یک موتور دیزل با قدرت 800 اسب بخار مجهز شده است و می تواند تا 70 کیلومتر بر ساعت نیز در جاده های هموار سرعت بگیرد. ارتش فرانسه در سال 2006 تعداد نا معلومی از این خودرو را به کارخانجات سازنده آن سفارش داد. همچنین امارات متحده عربی نیز که از کاربران تانک لکلرک می باشد ، در سال 2007 تعداد 8 دستگاه از این خودروها را به کارخانجات CNIM فرانسه سفارش داد. 2- خودروی پل زن Biber ساخت آلمان طراحی این خودروی پل زن در سال 1965 آغاز شد و در سال 1975 نیز نخستین نمونه های ساخته شده از آن تحویل ارتش آلمان گردید. این خودرو از شاسی تانک Leopard 1 به منظور حمل کننده پل ها استفاده می کند. این خودرو یک پل دو تکه را با خود حمل می کند که هر یک از این دو قسمت پل معادل 11 متر طول دارند و در صورت اتصال به یکدیگر دارای 21.5 متر طول می باشند و می توانند بر روی کانالهایی با عرض حداکثر 19 متر احداث شوند. در قسمت جلوی این خودرو یک جک هیدرولیک دو پایه قرار دارد که وظیفه تثبیت خودرو را در حین احداث پل بر عهده دارد. دو قسمت پل بر روی یکدیگر بر روی خودرو حمل می شود. در هنگام احداث پل ابتدا قطعه زیرین به جلو رانده می شود و در ادامه قطعه دوم پل نیز به دنبال قطعه اول به جلو رانده می شود. این خودرو می تواند ظرف مدت سه دقیقه این پل را احداث کند و ظرف مدت 3.5 دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این پل از آلیاژهای سبک آلومینیوم ساخته شده است و هر یک از دو بخش پل معادل 4.7 تن وزن دارند و در مجموع می توانند وزنی معادل 50 تن را بر روی خود تحمل کنند. این خودرو 45.3 تن وزن دارد و دارای 11.7 متر طول و 4 متر عرض و 3.57 متر ارتفاع می باشد. این خودرو دارای دو خدمه است که یکی راننده آن و دیگری فرمانده آن می باشند. از این خودرو تاکنون تعداد 105 دستگاه برای ارتش آلمان ساخته شده است که کماکان در ارتش آلمان مشغول خدمت می باشند. استرالیا ، کانادا ، هلند و ایتالیا نیز از سایر کاربران این خودرو می باشند. 3- خودروی پل زن PSB-2 ساخت آلمان با روی کار آمدن نسل جدید تانک لئوپارد 2 که بیش از 60 تن وزن داشتند ، دیگر خودروهای پل زن Biber که تنها 50 تن وزن را می توانستند تحمل کنند ، جوابگوی نیازهای ارتش آلمان (و سایر کاربران تانک جدید لئوپارد 2) نبود. از این رو در سال 1994 شرکت کراوس مافی آلمان (کارخانه سازنده تانک لئوپارد 2) دست به طراحی و تولید یک خودروی پل زن جدید زد که مطابق با الزامات و نیازهای تانک لئوپارد 2 بوده باشد. این خودرو PSB-2 (PanzerSchnellBrucke-2) نامگذاری شد و در سال 2002 نخستین نمونه های ساخته شده از آن تحویل ارتش آلمان گردید. این خودرو از شاسی تانک لئوپارد 2 به منظور حمل کننده پل ها استفاده می کند. این خودرو از یک پل سه تکه استفاده می کند. این خودرو مجهز به یک جک هیدرولیک دو پایه در قسمت جلوی خودرو می باشد که در هنگام احداث یا جمع آوری پل ، ابتدا این جک ها خودرو را بر روی زمین ثابت نگه می دارند و در ادامه ابتدا قسمت زیرین پل توسط بازوهای هیدرولیکی به جلو رانده می شود و در ادامه قسمت های دوم و سوم پل نیز به آن ملحق می شوند. طول هر یک از قطعات پل معادل 9.7 متر می باشد و در صورت اتصال به یگدیگر یک پل با طول 28.4 متر ایجاد می کنند که می تواند کانالهایی با عرض حداکثر 25 متر را پوشش دهد. این پل از آلیاژهای سبک و مقاوم آلومینیوم ساخته شده است و می تواند حداکثر 70 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. البته در نمونه جدیدتر این خودرو که PSB-3 نام دارد از پل های فولادی استفاده شده است و می تواند تا 100 تن وزن را نیز بر روی خود تحمل کند. این خودرو می تواند ظرف مدت 8 دقیقه این پل را احداث کند و ظرف مدت 10 دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این خودرو 55 تن وزن دارد و دارای 9.5 متر طول و 4 متر عرض و 4.5 متر ارتفاع می باشد. همچنین این خودرو دارای سه خدمه است که عبارتند از: راننده ، فرمانده و مهندس رزمی. این خودرو هم اکنون در ارتش آلمان و هلند در حال استفاده است . 4- خودروی پل زن Arjun BLT ساخت هند ارتش هند تا پیش از روی کار آمدن تانک آرجون و تانک های جدیدتر ، از خودروهای پل زن قدیمی که بر اساس شاسی تانک M48 Patton ساخته شده بود ، استفاده می کرد. با روی کار آمدن تانک 57 تنی آرجون و دیگر تانک های جدید در ارتش هند دیگر این خودروهای پل زن جوابگوی نیازهای ارتش هند نبود و ارتش هند به یک خودروی پل زن قدرتمند نیاز داشت که بتواند تانک های سنگین وزن را از موانع و کانالها عبور دهد. در سال 1988 ارتش هند شروع به طراحی این خودرو کرد. برای ساخت این خودرو از شاسی تانک آرجون استفاده شده است. این خودرو یک پل دو تکه را با خود حمل می کند. این پل به صورت افقی و به موازی با یکدیگر بر روی تانک سوار می شود. این خودرو به دو بازوی هیدرولیکی و چهار قرقره مخصوص برای جابجا کردن و احداث پل مجهز شده است. برای احداث پل ابتدا قطعه زیرین به سمت جلو حرکت داده می شود و در ادامه قطعه دوم نیز به قطعه اول متصل می شود و به جلو رانده می شود. این خودرو می تواند دو نوع پل را حمل کند. اول پلی که با آلیاژ آلومینیوم ساخته شده است. این پل 28 متر طول دارد و می تواند کانالهایی را با عرض 25 متر مورد پوشش قرار دهد و می تواند حداکثر 50 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. هر کدام از قطعات این پل معادل 4.8 تن وزن دارند. نوع دوم پلی است که از فولاد ساخته شده است. این پل 26 متر طول دارد و می تواند کانالهایی با عرض 23 متر را تحت پوشش خود قرار دهد و می تواند حداکثر 70 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. هر یک از قطعات این پل فولادی معادل 5.7 تن وزن دارند. این خودرو می تواند ظرف مدت 4 دقیقه این پل را احداث کند و ظرف مدت 5 دقیقه نیز آنرا جمع آوری کند. این خودرو دارای دو خدمه است که عبارتند از : راننده و اپراتور. این خودرو نزدیک به 60 تن وزن دارد و 70 کیلومتر بر ساعت نیز سرعت جاده ای آن است. این خودرو دارای 11 متر طول (با احتساب طول پل هایی که بر روی آن سوار می شوند ) ، 7 متر طول بدنه ، 3.9 متر عرض و 4.8 متر ارتفاع می باشد. از این خودرو تاکنون تعداد تقریبی 60 دستگاه مخصوص ارتش هند ساخته شده است و تولید آن برای ارتش هند همچنان ادامه دارد. 5- خودروی پل زن MTU 72 ساخت شوروی سابق شوروی تا دهه 60 از خودروهای پل زن MTU 20 و MT 55 استفاده می کرد که با استفاده از شاسی تانک T55 ساخته شده بود. در اواخر دهه 60 شوروی طرح تولید یک خودروی پل زن جدید را برای استفاده تانک های جدید ارتش سرخ به اجرا گذاشت. ابتدا بنا بود که از شاسی تانک T64 در ساخت این خودرو استفاده شود ولی در ادامه از شاسی تانک T72 به این منظور استفاده شد. این کار دو علت داشت : یکی اینکه ارتش شوروی تعدادی زیادی تانک T72 بدون برجک و یا با برجک های صدمه دیده و معیوب در اختیار داشت که به این طریق می توانست استفاده ای بهینه از این تانک های معیوب داشته باشد. دوم اینکه شاسی T72 به نسبت T64 دارای استحکام و قدرت بیشتری بود. البته تعدادی از این خودروها نیز با استفاده از شاسی های نو ساز ساخته شده است. این خودرو یک پل سه تکه را با خود حمل می کند. بخش میانی پل بلندتر از بخش های ابتدایی و انتهایی پل است. بخش های ابتدایی و انتهایی پل به وسیله یک لولا و دو بازوی هیدرولیک به بخش میانی پل متصل می شوند. به عبارت دیگر قطعات این پل از یکدیگر جدا نیستند. زمانی که این خودرو قصد احداث پل را دارد ، بخش میانی پل بر روی خودرو ثابت می ماند و بخش های ابتدایی و انتهایی پل به کمک بازوهای هیدرولیکی خود در راستای بخش میانی پل قرار می گیرند. زمانی که هر سه بخش پل در یک راستا قرار گرفتند در این لحظه خودرو به کمک قرقره های مخصوص خود پل را به سمت جلو حرکت می دهد و در مرحله آخر پل را در مکان مورد نظر مستقر می کند. عملیات احداث پل توسط این خودرو ظرف مدت سه دقیقه انجام می شود و ظرف سه دقیقه نیز پل احداث شده جمع آوری می شود. این خودرو معادل 41 تن (با احتساب پل) وزن دارد و وزن خود پل نیز 6.3 تن می باشد. این پل در مجموع 21 متر طول دارد و می تواند کانالهایی با عرض 18 متر را پوشش دهد. همچنین این پل می تواند حداکثر 50 تن وزن را بر روی خود تحمل کند. سطح حفاظت زرهی این خودرو با تانک T72 برابری می کند. همچنین این خودرو دارای یک تیربار کالیبر 7.62 می باشد که از آن جهت حفاظت از خود استفاده می کند. این خودرو دارای دو خدمه می باشد که عبارتند از: راننده و مهندس رزمی. این خودرو دارای 11.5 متر طول ، 7.5 متر طول بدنه ، 3.4 متر عرض و 3.3 متر ارتفاع می باشد. تولید این خودرو از سال 1973 آغاز شد و در سال 1980 نیز خط تولید این خودرو متوقف گردید. در طول مدت هفت سالی که این خودرو تولید می شد ، به کشورهای زیادی صادر شد و در حال حاضر نیز این خودرو یکی از پر کاربرد ترین خودروهای پل زن در سراسر جهان به شمار می رود. پل زن T55 ادامه در پست بعدی