به نام خدا BMP 2M این IFV جدیدترین IFV به روز شده ارتش روسیه است. BMP 2 از ابتدای تولید تاکنون به دفعات زیادی مورد بهینه سازی قرار گرفته است. واقعیت امر این است که این خودرو از نظر طراحی طرح نسبتا کاملی دارد ، هرچند طرح این خودرو دارای معایبی نیز است ، اما با این حال طراحی کلی آن برای نبردهای امروزی قابل قبول است. به همین خاطر ارتش روسیه دست به بهینه سازی مدلهای قدیمی این IFV زده و با بهینه سازی هایی که بر روی آن انجام داده است ، آنرا برای نبردهای امروزی مهیا کرده است. جدیدترین پکیج به روز رسانی این IFV پکیج ارتقای BMP 2M است که بیشتر با نام برژوک شناخته می شود. در این پکیج در هر سمت برجک یک لانچر دو تایی موشک ضد تانک کورنت نصب شده است. هر یک از این لانچرها دو موشک را در خود جای می دهند و در مجموع چهار موشک کورنت بر روی این IFV حمل می شود. این موشکها دارای هدایت لیزری هستند و برد نهایی آنها معادل 5500 متر است. یک نارنجک انداز خودکار 30 میلیمتری نیز در قسمت انتهایی برجک نیز نصب شده است که توانایی شلیک خودکار نارنجک های 30 میلیمتری انفجاری از نوع PAG 30 را تا فاصله 1700 متری را دارا می باشد. این نارنجک انداز در اصل برای مقابله با نفرات پیاده دشمن در فاصله دور و در پناه سنگرها به کار می رود. این نارنجک انداز با دو پکیج 45 تایی لود می شود. و در مجموع 90 نارنجک انفجاری را با خود حمل می کند. توپ 30 میلیمتری 2A42 نیز تعویض شده است و نمونه های جدیدتر 2A42M با عملکردی روانتر به جای آن نصب شده است. این توپ با جعبه های 140 تایی لود می شود و در مجموع 420 گلوله در داخل خودرو حمل می شود. با آنکه این توپ از دو طرف تغذیه می شود ( و یا اصطلاحا Dual Feed است ) اما مثل همه توپ های 30 میلیمتری روسی در سایر جنگ افزارها ، تنها از یک سمت تغذیه می شود و تنها با گلوله های ضد زره AP و API و APT لود می شود. یک تیربار PK نیز به صورت موازی با توپ 30 میلیمتری نصب شده است. این تیربار نیز با 2000 گلوله بارگذاری می شود. استابلایزر خودرو نیز تعویض شده است و به جای استابلایزر قدیمی هیدرولیکی ، یک استابلایزر جدید با نیروی پنوماتیک به جای آن نصب شده است که درجه لختی توپ را به نسبت مدلهای قبلی بسیار افزایش داده است. سایت دید در روز و شب برژوک (مشابه سایت هدفگیری BMP 3 ) بر روی این خودرو نیز نصب شده است و قابلیت های رزم شبانه خودرو را به میزان زیادی افزایش داده است. دریچه هایی در قسمت های حساس خودرو تعبیه شده است که نیروهای داخل خودرو می توانند از آنجا به طور مستقیم با بیرون درگیر شوند. موتور خودرو نیز کاملا تعویض شده است و یک موتور با شتاب و گشتاور بالا با قدرت 400 اسب بخار به جای موتور قدیمی 300 اسبی نصب شده است. سیستم تعلیق خودرو نیز به طور کامل با انواع جدیدتر سیستم های تعلیق پانارد تعویض شده است و قابلیت های آف رود خودرو را به میزان زیادی افزایش داده است. تعویض و تقویت موتور و سیستم تعلیق خودرو باعث افزایش چشمگیر شتاب و سرعت و قدرت مانور این خودرو شده است. برخی منابع ادعا دارند که زره های جدیدی نیز بر روی این نمونه نصب شده است. اما افزایش وزن در حدود 1700 کیلوگرم در این مدل نسبت به مدل پایه نشان می دهد که به احتمال 99 درصد هیچ تغییری در زره آن ایجاد نشده است. چرا که در این صورت می بایست وزن خودرو حداقل 4 تن افزایش یابد. در حالیکه اینطور نیست و هیچ تغییری بر روی زره این خودرو به وجود نیامده است. این آپگرید در سال 2008 تکمیل شد و ارتش روسیه و هند برای دریافت این پکیج برای ارتقای BMP 2 های خود اعلام آمادگی کرده اند. BMP 2M برژوک یک IFV چند منظوره با قدرت و حجم آتش بسیار بالا می باشد و می تواند به خوبی نیازهای یک ارتش مدرن را به یک IFV قدرتمند برآورده کند. موشک های کورنت این خودرو قادرند با تانک های دشمن در فاصله بیش از 5 کیلومتری درگیر شوند. توپ 30 میلیمتری نیز قادر است تا فاصله 2000 متری با زرهی های سبک دشمن و سایر استحکامات درگیر شود. نارنجک انداز خودکار نیز قادر است با پیاده های دشمن و همچنین با سنگرهای دشمن از فاصله 1700 متری درگیر شود. در واقع ارتش روسیه با ارائه این آپگرید یک بار دیگر قدرت خود را در زمینه زرهی به رخ جهانیان کشانید. برژوک یک IFV کامل و به معنای واقعی کلمه یک IFV است. البته به این موضوع نیز می بایست اشاره کرد که این برژوک هنوز هم با رقیب اصلی خود (( برادلی )) فاصله نسبتا زیادی دارد و هنوز نسبت به آن از نظر فناوری و تکنولوژی به کار رفته فاصله نسبتا زیادی دارد که انشاالله در ادامه تاپیک به برخی از نقاط ضعف آن در برابر برادلی اشاره خواهم کرد. BMP 2M دارای یک سیستم سرمایش و گرمایش و تهویه و تصفیه هوا است. در تصویر زیر شماره 1 مخزن صافی هوای سیستم را نشان می دهد و شماره دو نیز نارنجک انداز را نشان می دهد BMP 2 در مدل اولیه و پایه موشک کورنت نارنجک انداز خودکار AGS 30 به تصویر زیر دقت کنید شماره یک سایت لیزری مسافت یاب لیزری و کیت مخصوص شلیک موشک کورنت را نشان می دهد شماره دو نیز سایت دید فرمانده را نشان می دهد که مشابه سایت دید BMP 3 است. همچنین با مقایسه قسمت جلوی این خودرو با مدل پایه به سادگی می توان دریافت که تغییر به خصوصی در زره این خودرو به وجود نیامده است. به فلش های قسمت جلوی خودرو توجه کنید و آنرا با مدل پایه مقایسه کنید. این هم ویدئویی از قابلیت های این خودرو لینک دانلود آپلود ویدئو را جناب کلنل زحمت کشیده اند. تهیه و تدوین : علی استفاده از مقاله با ذکر نام سایت میلیتاری و نام تهیه کننده بلامانع است.

به نام خدا ارتش رژیم صهیونیستی یکی از بزرگترین کاربران تانک های خانواده شرمن در جهان به شمار می رفت. صدها دستگاه شرمن تانک در ارتش رژیم صهیونیستی در حال خدمت بودند. رژیم صهیونیستی آن چنان این تانک ها را به روز می کرد که در جریان جنگ شش روزه شرمن های بهینه شده با تی 54 ها و تی 44 های ارتش مصر رو در رو می شدند. از سال 1965 کم کم مدلهای قدیمی این تانک در ارتش رژیم صهیونیستی تبدیل به خودروهایی با کاربری های مختلف می شد. پس از جنگ یوم کیپور در سال 1973 و با ورود نسل جدید تانک های پاتون به ارتش رژیم صهیونیستی ، کم کم تانک های شرمن از ارتش این رژیم جمع آوری شدند. این رژیم به منظور استفاده بهینه از این تانک های خارج از سرویس خود ، آنها را به خودروهایی با کاربری های گوناگون تبدیل می کرد که در این تاپیک به معرفی نمونه های شرمن در ارتش رژیم صهیونیستی می پردازیم. تانک شرمن . . . . . شرمن تانک ، متعلق به ارتش صهیونیستی که در جریان جنگ شش روزه حضور داشته است. این تانک امروزه در موزه جنگ این رژیم در تل آویو قرار دارد. شرمن تانک متعلق به ارتش پاکستان که در درگیری با هند منهدم شده است. =============================================================== حالا به معرفی نمونه های شرمن با کاربری های مختلف در این رژیم می پردازیم. MAR 240 ، با قابلیت شلیک راکت های 240 میلیمتری MAR 290 با قابلیت شلیک راکت های 290 میلیمتری شرمن در نقش آمبولانس نظامی در نقش تانک خط شکن ، مجهز به بولدوزر برای نفوذ در تاسیسات و استحکامات از این خودرو برای آموزش خدمه تانک ها استفاده می شود از این خودرو برای صعود به ارتفاع 27 متری استفاده می شود. این خودرو در درگیریهای کوهستانی توسط یگان های فنی مهندسی استفاده می شود. KILSHON شرمن در نقش لانچر شلیک موشک ضد رادار شرمن مجهز به توپ 155 میلیمتری ، در نقش یک هویتزر لاترون ، ام 50 سوپر شرمن ام 51 ، سوپر شرمن ام 32 ، تانک شرمن در نقش خودروی فنی مهندسی ام 50 لاترون ، مجهز به توپ 155 میلیمتری جیات ، در نقش هویتزر MAKMAT ، شرمن مجهز به یک خمپاره انداز 160 میلیمتری شرمن در نقش مین کوب شرمن با نفشی ناشناخته رژیم صهیونیستی ( و روسیه ) در بهینه سازی تجهیزات قدیمی حرف اول را در جهان می زند. همانطور که می بینید از تانکی که بیش از 30 سال از عمر آن می گذرد و تاکنون در جنگ های متعددی هم شرکت کرده است ، چگونه بهره برداری موثر به عمل آورده اند. شرمن های رژیم صهیونیستی تا دهه 90 همچنان در ارتش این رژیم فعال بودند. فقط برای میلیتاری

به نام خدا تانک فوق پیشرفته K2 در جهان تانک های امروزی گاهی اوقات به تانک هایی بر می خوریم که به معنای واقعی کلمه پیشرفته اند. به طوریکه این پیشرفتگی آنها هم حالت نسبی و هم حالت مطلق دارد. تانک کی 2 ساخت کره جنوبی یکی از این تانک ها است. چرا که این تانک قدرتمند هم به نسبت تانک های همسایه شمالی خود دارای پیشرفتگی فوق العاده ای است و هم در مجموع از آخرین پیشرفت های تکنولوژی در ساختار خود استفاده می کند و تانکی پیشرفته و فوق مدرن به حساب می آید. کره جنوبی که در زمینه صنعت و تکنولوژی بسیار بسیار جلوتر از همسایه شمالی خود بوده و همچنین جزء کشورهای پیشگام و پیشرو در سطح جهانی نیز به شمار می رود ، تانک کی 2 را طراحی کرده است که از هر نظر از آخرین تکنولوژی های موجود استفاده می کند. ارتش کره جنوبی پس از جنگ کره توسط آمریکایی ها تقویت شد. به مرور تانک های ام 48 پاتن تحویل ارتش کره جنوبی گردید و این ارتش شروع به بازسازی خود و تقویت قوای زرهی خود در برابر همسایه شمالی خود و مقابله با خطر حمله مجدد همسایه شمالی خود کرد. از اوایل دهه 1980 نیز با افزایش قدرت زرهی جبهه شوروی و همچنین قدرتمند شدن هرچه بیشتر تانک های کشورهای مختلف ، ارتش کره جنوبی دست به طراحی و ساخت تانک جدیدی کرد تا بتواند موازنه قدرت خود را در برابر همسایه شمالی خود حفظ کند. به همین منظور تانک K1 طراحی گردید. این تانک در زمان خود تانک بسیار پیشرفته ای بود. این تانک از سال 1986 به تولید انبوه رسید و حدود 1000 دستگاه از آن ساخته و تحویل ارتش کره جنوبی گردید. در سال 1992 نیز با توجه به گسترش کالیبر توپها در کشورهای مختلف ، ارتش کره جنوبی دست به ساخت نمونه جدیدی از تانک K1 زد که از توپ 120 میلیمتری استفاده می کرد. تانک جدید ارتش کره جنوبی K1A1 نامگذاری شد و حدود 480 دستگاه از آن ساخته و تحویل ارتش کره جنوبی گردید. هم اکنون نیز ارتش کره جنوبی حدود 2500 دستگاه تانک در اختیار دارد که 900 دستگاه از آن را تانک های ام 48 پاتون ، که همگی به استاندارد A5K ارتقا یافته اند ، 1000 دستگاه تانک K1 و حدود 480 دستگاه آنرا تانک K1A1 تشکیل می دهد. به اعتقاد اکثر کارشناسان نظامی جهان توان زرهی کنونی ارتش کره جنوبی برای مقابله با توان زرهی همسایه شمالی خود که در حال حاضر تنها تهدید بالقوه این کشور به شمار می رود ، کاملا کافی است. تانک های K1 و همچنین K1A1 ارتش کره جنوبی دارای قابلیت های رزمی و تکنولوژیکی بسیار بالاتری نسبت به تانک های کره شمالی می باشند. حتی تانک های به روز شده ام 48 پاتون نیز از خیلی جهات برتر از تانک های قدیمی به روز شده ساخت شوروی می باشند که در اختیار کره شمالی قرار دارد. تانک های ارتش کره شمالی عمدتا شامل تانک های تی 55 ، تایپ 59 و تی 62 می باشد. اما کره جنوبی به چند دلیل مایل بود تانک جدیدی را طراحی کند. اول اینکه تانک های K1 و K1A1 هر چند تانک هایی بودند که در زمان خود بسیار پیشرفته بودند (تانک K1A1 هنوز هم جزء تانک های مطرح جهان به شمار می رود) اما هر دوی این تانک ها با استفاده از تکنولوژی وارداتی کشورهای غربی مثل آمریکا و آلمان ساخته شده بودند. حتی در طراحی این تانک ها نیز تا بخش زیادی از آنها به وسیله همکاری فنی و اطلاعاتی آمریکا صورت گرفته بود. شباهت فوق العاده این تانک ها با آبرامز خود موید این مطلب است. این مورد برای کشوری با سطح تکنولوژیکی بالا مثل کره جنوبی چندان جالب به نظر نمی رسید. از این رو کره ای ها تانک جدیدی را طراحی کردند که بخش عمده ای از آن از تکنولوژی بومی استفاده می کرد. دلیل دوم نوسازی ناوگان زرهی این کشور بود. تانک های ام 48 این کشور علی رغم بهینه سازی و آپگرید شدن بسیار خوب خود ، دارای عمری حدود 40 الی 50 سال بودند که می بایست کنار گذاشته می شدند. حتی تانک های K1 نیز علیرغم برتری بودن بر تانک های کره شمالی می بایست از خدمت کنار گذاشته شوند. دلیل دیگر افزایش سهم کره جنوبی در صادرات تسلیحات مدرن به کشورهای دیگر است. از این رو در سال 1995 کار طراحی و تولید تانک جدید کره جنوبی آغاز گردید. پروژه تولید این تانک با نام XK2 شناخته می شد. در روز جمعه 2 مارس 2007 برای اولین بار از این تانک در شهر سئول پرده برداری شد. طراحی این تانک 12 سال به طول انجامید و تنها 230 میلیون دلار هزینه صرف تحقیقات و طراحی اولیه این تانک گردید. کارخانجات متعددی مثل هیوندای ، کیا ، سامسونگ ، دوو و کارخانجات فولاد ملی کره جنوبی در طراحی و ساخت این تانک همکاری کردند و این تانک از هر نظر با استفاده از تکنولوژی و فن آوری بومی کره جنوبی ساخته شده است. همه این شرکت ها زیرمجموعه هایی بودند که هر یک بخشی از طراحی و تولید این تانک را بر عهده داشتند. پیمانکار اصلی این پروژه شرکت ROTEM بود و همه زیر مجموعه ها تحت رهبری این شرکت فعالیت میکردند. کی 2 تنها یک تانک ساده نیست. بلکه یک تانک تمام دیجیتال برای نبردهای دیجیتال آینده است که میدان نبرد را مدیریت می کنند. هنوز هم شرکت ROTEM در حال گسترش و بهبود برخی زیر مجموعه ها و سیستم های فرعی این تانک است. تانک M48A5K بهینه سازی تانک های M48 پاتن که قرار است با ورود کی 2 از سرویس این کشور کنار گذاشته شوند. تانک K1/88 تانک K1A1 تسلیحات و مهمات در مراحل طراحی این تانک دو برجک برای این تانک طراحی گردید. یک برجک بدون سرنشین بود که هیچ پرسنلی در آن قرار نمی گرفت که البته طرح این برجک در همان مرحله طراحی به دلیل مشکلات فنی بسیار کنسل شد. دیگری یک برجک دو سرنشینه بود که البته این برجک برای تانک جدید در نظر گرفته شد. برجک این تانک به وسیله نیروی الکتریکی گردش می کند و دارای سرعت گردش بالاتری نسبت به تانک های همرده خود می باشد. در ابتدا یک توپ 140 میلیمتری ساخت راین متال برای این تانک در نظر گرفته شده بود که البته در ادامه همان توپ 120 میلیمتری برای تولید انبوه مناسب دیده شد. البته این تانک این قابلیت را دارد که با اندکی تغییرات از توپ 140 میلیمتری هم استفاده کند. به عبارتی طراحان این تانک به این نکته توجه کرده اند که شاید در آینده نیاز به استفاده از یک توپ سنگین تر و قویتر در تانک خود باشد و به همین دلیل برجک تانک را به گونه ای طراحی کردند که می توان با اندکی تغییر یک توپ 140 میلیمتری را بر روی آن نصب کرد. در هر صورت یک توپ 120 میلیمتری ال 55 (با طول 6600 میلیمتر) بدون خان به عنوان توپ اصلی این تانک در نظر گرفته شد. این توپ آلمانی هم اینک در کارخانجات کیا کره جنوبی تحت لیسانس آلمان در حال ساخت می باشد. این توپ دارای سرعت دهانه بیشتری نسبت به توپ ال 44 که بر روی تانک K1A1 نصب شده است ، می باشد. البته تانک می تواند از توپ ال 44 نیز استفاده کند و به سادگی می توان برای ماموریت های سبکتر از توپ ال 44 (با طول 5280 میلیمتر) استفاده کرد. زمانی که در سال 2003 برای اولین بار ویدئویی توسط تلویزیون دولتی کره جنوبی از مراحل طراحی این تانک پخش شد ، خیلی ها اشتباها تصور می کردند که این تانک از توپ 52 کالیبر (با طول 6240 میلیمتر) مشابه توپ لکلرک استفاده می کند. اما پس از رونمایی نخستین سه نمونه ساخته این تانک مشخص شد که این تانک از توپ ال 55 راینمتال استفاده می کند. این توپ 120 میلیمتری به یک اتولودر فوق العاده پیشرفته و پر سرعت از نوع زنجیری مجهز شده است. این اتولودر مشابه همه اتولودرهای زنجیری تانک های غربی در قسمت پشت برجک قرار می گیرد. شرکت جیات فرانسه نیز اعلام کرد که اتولودر این تانک با استفاده از طرح اتولودر تانک لکلرک طراحی شده است. اما به هر حال خود این اتولودرها و قطعات آنها در این دو تانک قابل تعویض نیستند. اتولودر کی 2 قادر است که توپ این تانک را در هر زاویه ای لود کند. نه مثل تانک های شرقی که می بایست توپ برای لود شدن در زاویه 0 درجه قرار گیرد. این تانک در مجموع 40 گلوله 120 میلیمتری برای توپ اصلی خود حمل می کند که یک گلوله در داخل توپ و 16 گلوله در اتولودر و مابقی 23 گلوله نیز در محفظه حفاظت شده ای در قسمت جلوی شاسی تانک نگهداری می شود. توپ اصلی تانک به وسیله این اتولودر پیشرفته دارای ریتم آتش 15 گلوله در دقیقه است و می تواند هر 4 ثانیه یک گلوله شلیک کند. برای مقایسه بد نیست بدانید لکلرک دارای ریتم آتش 12 گلوله در دقیقه و تی 90 دارای ریتم آتش 6 الی 8 گلوله در دقیقه می باشد. کی 2 می تواند از همه مهمات 120 میلیمتری استاندارد ناتو استفاده کند. به جز این مهمات ، یک مهمات جدید با نام KSTAM و یا همان (Korean Smart Top-Attack Munition) نیز برای این تانک طراحی شده است. این مهمات تاپ اتک است و قابلیت حمله از بالا به تانک های دشمن را دارا می باشد. این مهمات از توپ اصلی به صورت مستقیم شلیک می شود اما در نهایت همانند خمپاره و آتش توپخانه به صورت منحنی و بالستیک بر روی هدف فرود می آید. این مهمات را نباید با موشک های ضد تانک مثل جاولین اشتباه کرد. این مهمات فاقد هرگونه موتور و یا پیشران راکتی است. شارژ پروپلنت که در لحظه انفجار و پرتاب در لوله توپ قرار می گیرد ، نیروی لازم برای طی مسیر این گلوله را فراهم می کند. برد این گلوله بین 2 تا 8 کیلومتر است. این مهمات خود دارای یک رادار فعال کوچک موج میلیمتری و یک سنسور اینفرارد است که به صورتی کاملا مقاوم طراحی شده است و همانند موشک هایی مثل هلفایر می تواند از موانع نیز عبور کند و اهداف سنگر گرفته در پشت موانع را نیز هدف قرار دهد. پس از شلیک گلوله ، چهار فین استابلایزر در پشت مهمات باز می شوند و کار هدایت و استابلایز کردن گلوله را تا نزدیکی هدف بر عهده می گیرند. زمانی که گلوله به بالای هدف رسید به وسیله چتر مخصوص خود با سرعتی کم بر روی هدف فرود می آید و در موقعیتی مناسب اقدام به انهدام هدف خود می کند. همچنین این مهمات قابلیت فایر اند فورگت را دارند و به صورت کاملا مستقل و مجزا از تانک ، هدف خود را نابود کنند. البته می توان این گلوله ها را به صورت نیمه خودکار توسط تانک نیز هدایت کرد. تسلیحات دوم تانک کی 2 نیز شامل یک تیربار کالیبر 7.62x51 میلیمتر می باشد که به صورت کواکسیال با توپ اصلی قرار می گیرد. این تیربار مجموعا با 12000 گلوله بارگذاری می شود. یک تیربار کالیبر 12.7x99 میلیمتر از نوع K6 نیز بر روی برجک بالای سر فرمانده تانک قرار میگیرد. این تیربار با 3200 گلوله بارگذاری می شود. این تیربار کالیبر 12.7 را می توان هم از داخل تانک به صورت ریموت کنترل و هم از خارج تانک استفاده کرد. این تیربار همچنین قابلیت تشخیص دوست و دشمن را نیز دارا می باشد. همانطورکه می بینید ظرفیت حمل مهمات تیربار این تانک نیز فوق العاده است. برای مقایسه بد نیست بدانید آبرامز مجموعا 4500 گلوله 7.62 میلیمتری و 1000 گلوله 12.7 میلیمتری با خود حمل می کند. تانک های شرقی نیز به طور متوسط 2000 گلوله 7.62 میلیمتری و 500 گلوله 12.7 میلیمتری با خود حمل می کنند. که در مقایسه با تانک های هم رده خود کی 2 دارای برتری فوق العاده ای است و تقریبا بیش از سه برابر تانک های غربی و بیش از چهار برابر تانک های شرقی مهمات تیربار با خود حمل می کند. توپ ال 55 کی 2 در حال شلیک توپ موتور و پیشران این تانک از یک موتور دیزلی با قدرت 1500 اسب بخار استفاده می کند. موتور اصلی این تانک که قرار است در تولید انبوه این تانک از آن استفاده شود یک موتور دیزلی طراحی کره جنوبی است. اما از آنجایی که در تاریخ رونمایی از تانک در سال 2007 هنوز طراحی موتور این تانک تکمیل نشده بود ، به طور موقت از یک موتور دیزلی ساخت MTU آلمان استفاده شد. موتور اصلی این تانک مشترکا توسط کارخانجات دوسان و STX کره جنوبی طراحی شده است. این موتور از نظر اندازه و جثه دارای کوچکترین اندازه در بین موتورهای با قدرت 1500 اسب بخار می باشد. به جز موتور اصلی ، یک واحد قدرت کوچک برای تانک در نظر گرفته شده است که شامل یک موتور توربینی کوچک با قدرت 100 اسب بخار است. زمانی که قرار است از تانک در نقش های ثابت و بدون تحرک استفاده شود ، موتور اصلی 1500 اسب بخار خاموش می شود و این موتور کوچک روشن می شود برق لازم برای تحرک برجک و سایر سیستم های الکتریکی را فراهم می کند. این کار سبب کاهش مصرف سوخت و همچنین کاهش سر و صدای ناشی از فعالیت موتور اصلی تانک می شود. کی 2 به وسیله این موتور پرقدرت و پرتوان خود قادر است در جاده های هموار و صاف تا 70 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد و در جاده های ناهموار نیز با سرعت 50 کیلومتر بر ساعت طی طریق کند. همچنین این تانک ظرف مدت تنها 7 ثانیه می تواند از سرعت 0 به سرعت 32 کیلومتر بر ساعت برسد که در نوع خود بسیار عالی است. وزن این تانک نیز 55 تن می باشد و نسبت قدرت موتور به وزن تانک نیز معادل 27 است که رقمی بسیار عالی و نشانگر تحرک فوق العاده بالای این تانک است. یک سیستم اسنورکل یا همان عمق روی مدرن برای این تانک در نظر گرفته شده است که به وسیله آن می توان در رودخانه های با عمق 4.1 متر عبور کرد. این تانک بلافاصله پس از خروج از آب آماده نبرد است. این تانک مجهز به سیستم تعلیق نیمه فعال از نوع هیدرو پنوماتیک است. این تانک قادر است به جلو زانو زده و یا به عقب خم شود. می تواند ارتفاع خود را در هر یک از طرفین کم یا زیاد کند. می تواند ارتفاع تانک را افزایش و کاهش دهد. این ویژگی ای است که در تانک فوق مدرن تایپ 10 نیز به خوبی دیده می شود. سیستم کنترل آتش ترکیب اجزای سیستم کنترل آتش این تانک به طور کامل اعلام نشده است. اما سیستم کنترل آتش این تانک شامل یک رادار موج میلیمتری است که در نوع خود بی نظیر است و می تواند همه نوع اهداف زمینی و هواگردهای ارتفاع پست را تا مسافت 10 کیلومتری زیر نظر داشته باشد. یک مسافت یاب لیزری بسیار دقیق نیز بر روی کی 2 نصب شده است. این مسافت یاب لیزری توسط کره جنوبی طراحی شده است و در طراحی آن از آخرین فناوری های موجود استفاده شده است. به طوریکه این مسافت یاب لیزری دارای دقت فوق العاده بالایی می باشد و می تواند تا مسافت 10 کیلومتر را با دقت بسیار بالا مسافت یابی کند. در قسمت پشت برجک نیز یک سنسور تعیین جهت وزش باد و یک سنسور مخصوص تعیین فشار هوا و میزان دمای هوا تعبیه شده است. اطلاعات این سنسورها به صورت آنی و لحظه ای برای کامپیوتر ارسال می شود و در واقع کامپیوتر مرکزی با این سنسورها در ارتباط دائم است و در هر لحظه اطلاعات این سنسورها در نمایشگر کامپیوتر تانک نشان داده می شوند. بر روی دهانه توپ نیز یک سنسور رفرنس لیزری نصب شده است. یک بیم لیزری نیز در کنار توپ و بر روی بلوک استابلایزر توپ نصب شده است. این بیم لیزر با سنسور رفرنس توپ در ارتباط دائم است و کار تصحیح لحظه به لحظه مکان توپ را برای سیستم کنترل آتش انجام می دهد و به این ترتیب دقت توپ را به میزان زیادی بالا می برد. همچنین این بیم لیزری قابلیت ماشه تاخیری را برای تانک فراهم می آورد. به این گونه که در تکان های شدید که خارج از حوزه تحرک استابلایزر توپ است ، زمانی که هدفگیری انجام شد و ماشه شلیک فشار داده شد ، سیستم به طور خودکار بر روی هدف قفل می کند و به محض اینکه توپ به موقعیت مناسب برای شلیک رسید و هدف در راستای توپ قرار گرفت ، گلوله به طور خودکار به سمت هدف شلیک می شود. این کار به وسیله ترکیب بیم لیزر که در بالای بلوک استابلایزر نصب شده است به همراه سنسور رفرنس توپ انجام می گیرد. تقریبا همه تانک های غربی از سنسور رفرنس توپ مشابه کی 2 (البته مال کی 2 بسیار دقیقتر و پیشرفته تر است) استفاده می کنند. روسیه در تی 90 های عملیاتی خود از این سنسور استفاده نمی کند. البته در جدیدترین مدلهای تی 90 نیز این سنسور بر روی دهانه توپ آنها نصب شده است. اما به هر حال روسیه به صورت عملیاتی از این سنسورها استفاده نمی کند. ضمن اینکه دیگر تانک ها از سنسور رفرنس دهانه خود تنها به عنوان تصحیح کننده مکان توپ استفاده می کنند و هیچ یک قابلیت اجرای ماشه تاخیری را ندارند. همچنین تانک کی 2 قادر است از پروتکل های ارتباطی C4I ناتو استفاده کند که در حال حاضر به جز کی 2 هیچ تانک دیگری قادر به این ویژگی نیست. نزدیکترین رقیب کی 2 در این زمینه آبرامز است که با سیستم FBCB2 خود می تواند با واحدهای زمینی لینک شود. سیستم کنترل آتش کی 2 همچنین قادر به شناسایی و ردیابی خودکار اهداف تعریف شده می باشد که شامل تانک ها ، هواگردهای کم سرعت و ارتفاع پایین ، انواع خودروها و نفرات دشمن است. کی 2 این کار را می تواند به وسیله انواع کانالهای موجود خود انجام دهد. شناساگرهای راداری ، شناساگرهای لیزری ، شناساگرهای اینفرارد حرارتی می توانند اهداف مختلف را در کانالهای مختلف ردیابی کرده و آنها را زیر نظر داشته باشد. کی 2 از یک سامانه GPS برای موقعیت یابی خود استفاده می کند. همچنین کی 2 مجهز به سیستم IFF و همچنین SIF می باشد که همان سیستم شناسایی دوست از دشمن است. به این ترتیب بیم لیزر یک رشته لیزر با توان 38 گیگا هرتز را بر روی اهداف می تاباند و انعکاس آن را که بر روی اخلالگر تانک منعکس می شود را می سنجد. اگر مشخصات رشته لیزری منطبق با استانداردهای خودی باشد ، سیستم کنترل آتش کی 2 آنرا به عنوان خودروی دوست تشخیص می دهد و در غیر این صورت آنرا خودروی دشمن تلقی خواهد کرد. سیستم های حفاظتی تانک تانک کی 2 از زره کامپوزیتی به عنوان زره اصلی خود استفاده می کند. ترکیب زره کامپوزیتی این تانک جزء موارد طبقه بندی شده است و هنوز رسما اعلام نشده است. به منظور افزایش مقاومت زرهی ، لایه های زره های واکنشگر غیر انفجاری نیز قابلیت نصب بر روی زره اصلی کامپوزیتی را دارا می باشد. یک سیستم دفاع فعال بر روی این تانک نصب شده است که هم قابلیت Soft Kill و هم قابلیت Hard Kill را به خوبی دارا می باشد. یک سیستم هشدار قفل رادار و سیستم اخلالگر راداری نیز بر روی این تانک نصب شده است که به وسیله آن می تواند موشک های راداری را که به سمت تانک شلیک می شوند را مختل کرده و یا به وسیله سیستم دفاع فعال خود نابود سازند. به هر حال کی 2 اولین تانکی است که به صورت کامل و بهینه قادر به مقابله با موشک های هدایت راداری مثل هلفایر و AT 15 و AT 16 و بریمستون و ... می باشد. اخلالگر این تانک قادر به مختل کردن سیستم هدایت این گونه موشک ها می باشد. همچنین یک اخلالگر لیزری نیز بر روی این تانک نصب شده است که قادر است کلیه تجهیزات لیزری دشمن را کور کند. یک خودروی بدون سرنشین کوچک با نام XAV نیز برای سیستم تانک طراحی شده است که تانک می تواند از آن برای شناسایی منطقه استفاده کند بدون اینکه خود وارد منطقه شود. کنسرسیوم ساخت این تانک در حال حاضر بر روی ساخت سیستم پیشرانه تانک متمرکز شده اند. همانطور که گفتیم به علت تکمیل نبودن طراحی موتور این تانک ، به طور موقتی از یک موتور ساخت ام تی یو آلمان در نمونه های اولیه این تانک استفاده شده است. اما به محض اینکه موتور کره ای این تانک آماده شود ، تولید انبوه این تانک نیز آغاز خواهد شد. در هر صورت تانک کی 2 را می توان پیشرفته ترین تانک حال حاضر جهان دانست. تانکی که از هر نظر از تانک های هم کلاس خود جلوتر است. این تانک قیمتی در حدود 8.5 الی 8.8 میلیون دلار دارد که به این ترتیب گرانترین تانک جهان نیز به شمار می رود. آژانس دفاعی کره جنوبی در نظر دارد تعداد 390 دستگاه از این تانک پیشرفته را برای ارتش این کشور به تولید برساند و آنها را جایگزین تانک های قدیمی ام 48 و کی 1 / 88 کند. . نویسنده : علی محمدی استفاده از مقاله با ذکر نام نویسنده و درج منبع بلامانع است.

با سلام خدمت همه دوستان پس از یک مسافرت نسبتا طولانی امروز کار خودم را مجددا در سایت شروع میکنم. کار را با معرفی یک تانک دیسترویر قدرتمند آغاز میکنم. تانک دیسترویر CENTAURO B1 در سال 1991 به منظور شناسایی تاکتیکی و دفاع زمینی در ایتالیا و توسط دو شرکت معروف ایویکو(IVECO) و OTOBREDA با قالب 8*8 ساخته شد. ماموریت کلی این خودروی سنگین دفاع از مواضع زمینی ارتش در برابر تانکها و نفرات و توپخانه دشمن است. اما می توان از آن در شناسایی عوارض منطقه نیز استفاده کرد. تصاویری از این تانک دیسترویر این خودرو داری یک توپ mm105 از نوع Gyrostabilised است و مجهز به یک سیستم کنترل آتش تمام اتوماتیک میباشد. برای مقابله با نفرات دشمن به یک قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری(CO-AXIAL) و یک قبضه مسلسل 12.7 میلیمتری تمام خودکار مجهز بوده و همچنین برای مقابله با هواگردهای دشمن نیز میتوان آنرا به یک توپ 25 میلیمتری اورلیکون مجهز کرد. این تانک دیسترویر را در مواقع لزوم میتوان به دو لانچر موشک انداز TRIGATT مجهز کرد. گلوله های توپ این تانک دیسترویر دو نوع است: نوع اول مدل U که برای مواقعی که خودرو قصد مقابله با تاسیسات و نفرات دشمن را دارد کاربرد دارد. نوع دوم FRAG HET است که از نوع انفجاری بسیار شدید است و مخصوص مقابله با تانکهای دشمن است. میزان حداکثر مهماتی که توسط این خودرو لود میشود به این قرار است: توپ اصلی تا 26 گلوله میتواند لود شود. مسلسل 7.62 میلیمتری تا 2150 گلوله میتواند لود شود. مسلسل 12.7 میلیمتری تا 700 گلوله میتواند لود شود. موشک اندازهای تریگات هم هرکدام به 4 موشک مجهز میشوند. توپ اورلیکن هم به 200 گلوله لود میشود. خودرو مجهز به هشت نارنجک انداز دودزا جهت استتار کامل خودرو در شرایط نبرد است. سیستم کنترل آتش این خودرو از نوع GALILEO AVIONICA (TURMS) است که همان سیستم کنترل آتش نصب شده بر روی تانک آریت است. زره این تانک دیسترویر از جنس مخصوصی از فولاد است و از نوع ALL-WELDED میباشد و مقاومت خوبی در برابر گلوله های دشمن دارد. این تانک دیسترویر مجهز به تجهیزات کامل رزم در شب میباشد مثل دوربین مادون قرمز و... . این تانک دیسترویر چه در حال حرکت و چه در حال سکون میتواند با دقت تمام هدف را نشانه گیری کند. سرعت جاده ای این خودرو 130 کیلومتر بوده و در جاده های ناهموار میتواند تا 75 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. همینطور بر روی آب هم میتواند تا 10 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. برای تعادل و سرعت بهینه تر ، این خودرو مجهز به سیستم WATER JET است که میتواند سرعتی معادل 20 کیلومتر بر ساعت را به همراه تعادل کامل خودرو را تامین کند. موتور این خودرو هم از نوع SUPERCHARGED IDEF V6 بوده و قدرتی معادل 520 اسب بخار دارد و همانند تانک مرکاوا در جلوی خودرو تعبیه شده است. گیربکس خودرو هم از نوع ZF بوده و مجهز به یک مبدل گشتاور قدرتمند بوده و از نوع تمام اتوماتیک است و 5 دنده به جلو و دو دنده به عقب دارد. سیستم تعلیق این خودروی چهار اکسل ، از نوع مستقل بوده و هدایت خودرو از طریق اکسل اولی و چهارمی صورت می گیرد. همچنین این خودرو مجهز به سیستم CTIS سیستم تورم لاستیک مرکزی (CENTRAL TYRE IN SYSTEM) میباشد و باد چرخها را متناسب با جاده ای که خودرو در آن حرکت میکند تنظیم میکند. به این صورت که در جاده های صاف باد تایرها را به حداکثر خود میرساند و در جاده های چاله چوله دار به حداقل ممکن میرساند. تایرهای این خودرو از نوع RUN-FLAT میباشد و در برابر گلوله های 12.7 میلیمتری هم مقاومت فوق العاده ای دارد و مجهز به سیستم ضد پنچری است. دیفرانسیلهای خودرو از نوع مستقل بوده و این امکان را برای خودرو فراهم میکند که در دایره ای به قطر 9 متر گردش کامل انجام دهد. این خودرو شیبهای تند را تا 65 درجه میتواند بالا برود. این خودروی مجهز و پیشرفته 4 سرنشین دارد که به ترتیب عبارتند از: راننده ، توپچی و دو نفر مسئول مسلسلهای ضد نفر و ضد هوایی. این خودرو در برابر عوامل NBC ایمنی کامل دارد و مجهز به یک سیستم تهویه و تصفیه هوا میباشد. یک هشدار دهنده قفل لیزری هم بر روی این خودرو نصب شده است و به خدمه این امکان را میدهد که از مورد هدف قرار گرفته شدن خودرو توسط سلاحهای ضد تانک لیزری جلوگیری به عمل آورند. مهمات این خودرو از نوع استاندارد(APFSDS)(Armour Piercing Fin Stabilised Discarding Sabot) ناتو میباشد. سیستم تعلیق تمام هیدرولیک این خودرو به آن اجازه انجام مانورهای بسیار سنگین را در شرایط دشوار میدهد. ارتش ایتالیا در ابتدا سفارشی معادل 280دستگاه از این تانک دیسترویر را به کارخانه سازنده داد ولی در ادامه تعداد 195 دستگاه دیگر هم به سفارش فوق افزوده شد. تمامی 475 دستگاه سفارش داده شده به مرور تا سال 2002 تحویل ارتش ایتالیا داده شد. اسپانیا هم در سال 2001 سفارشی معادل 75 دستگاه از این خودروی تانک دیسترویر به ایتالیا داد و تا سال 2006 نیز تمامی آن را تحویل گرفت. کشورهای دیگری هم خواهان خرید این تانک دیسترویر مجهز و پیشرفته هستند ولی تاکنون جوابی از کارخانه سازنده آن نشنیده اند. مشخصات کلی تانک دیسترویر CENTAURO B1 کشور سازنده: ایتالیا سال ساخت: 1991 شرکت سازنده: ایویکو(IVECO) و OTOBREDA فرمت: 8*8 کاربری: خودروی ضد تانک ، دفاع زمینی ، پشتیبانی تانکهای خودی ، شناسایی ، فرماندهی و ... تسلیحات: یک توپ 105 میلیمتری با 26 گلوله لود شده – یک مسلسل 7.62 میلیمتری با 2150 گلوله – یک مسلسل 12.7 میلیمتری با 700 گلوله – ( این خودرو را میتوان در صورت نیاز به یک توپ 25 میلیمتری ضد هوایی اورلیکن با 200 گلوله و همچنین دو لانچر موشک انداز تریگات ضد تانک مجهز کرد.) موتور: سوپر شارژ IDEF V6 DIESEL قدرت موتور: 520 اسب بخار گیر بکس: ZF1 اتوماتیک پنج دنده به جلو و دو دنده به عقب ( گیربکس این خودرو مجهز به یک مبدل قدرتمند گشتاور موتور است.) سیستم تعلیق: مرکب/ هیدرولیک – بادی – پانارد شلیک در حین حرکت: بله قابلیت رزم شبانه: بله سرعت خودرو: در جاده های هموار 130 کیلومتر بر ساعت – در جاده های ناهموار 75 کیلومتر بر ساعت – بر روی آب بدون سیستم WATER JET 10 کیلومتر بر ساعت – بر روی آب با سیستم WATER JET 20 کیلومتر بر ساعت کشورهای دارنده: ایتالیا – اسپانیا انشاالله مورد توجه و استفاده قرار گرفته باشد. موفق باشید کلب آستان علی العبد داش علی

Caeser یک توپخانه خودکششی است که توسط کارخانجات جیات فرانسه ساخته شده است. وظیفه اصلی این هاویتزر قدرتمند و پر تحرک ، پشتیبانی از نیروهای پیاده نظام ارتش فرانسه است. این هاویتزر در واقع توسعه یافته هاویتزر F3 میباشد. سیستمهای کنترل آتش این هاویتزر نیز توسعه یافته تانک متوسط AMX-13 میباشد. کار طراحی و تولید این هاویتزر از سال 1994 آغاز شد. در سال 2003 پنج مجموعه از این هاویتزر پیشرفته به عنوان نمونه های آزمایشی تحویل نیروی زمینی ارتش فرانسه شد. ارتش فرانسه هم پس از اطمینان لازم از عملکرد بی نظیر این هاویتزر پیشرفته سفارشی معادل 160 دستگاه را به کارخانجات جیات فرانسه داد. اولین سری از این هاویتزر در سال 2007 و به تعداد 35 دستگاه تحویل نیروی زمینی ارتش فرانسه گردید. با ورود به خدمت این هاویتزر پیشرفته ، هاویتزرهای قدیمی و فرسوده F3 و TRF-1 نیروی زمینی ارتش فرانسه به مرور از رده خارج شده و به کشورهای جهان سوم (عمدتا آفریقایی) فروخته شد. کشورهای تایلند و عربستان سعودی و امارات هم مشتریان بعدی این هاویتزر پیشرفته هستند. هرچند که صادرات این هاویتزر به دلیل نیاز ارتش فرانسه به این هاویتزر پیشرفته ، بنا به گفته مسئولان کارخانجات جیات و ستاد مشترک ارتش فرانسه تا سال 2015 امکان پذیر نمیباشد. تصاویری از Caeser لوله توپ این هاویتزر 155 میلیمتری بوده و مدل L-52 Gun Howitzer بوده و دارای سیستم بار کردن گلوله نیمه خودکار میباشد. بدین معنی که گلوله توسط خدمه این هاویتزر در مکان پشت لوله توپ قرار داده میشود و گلوله به صورت اتوماتیک به داخل لوله کشیده میشود و پوکه گلوله قبلی هم به طور اتوماتیک از یکی از طرفین خودرو به بیرون رانده میشود. انتخاب اینکه پوکه از کدام طرف به بیرون پرتاب شود توسط اهرمی که در پشت هاویتزر وجود دارد ، انجام میپذیرد. مهمات این هاویتزر از نوع استاندارد ناتو 155 میلیمتری میباشد. مهماتی که این هاویتزر میتواند شلیک کند عبارتند از: گلوله های ضد تانک / راکتهای HE-Frag / Rocket assisted / گلوله های انفجاری شدید / گلوله های خوشه ای با حالت گسستگی. یکی دیگر از گلوله هایی که این هاویتزر میتواند شلیک کند َAnti Tank Bounce میباشد که بردی برابر 34 کیلومتر دارد. نواخت آتش این هاویتزر حداکثر 6 گلوله در دقیقه است و بیشترین مقداری که میتواند با خود حمل کند 18 گلوله است. از امکانات دیگر این هاویتزر مسلسل 12.7 میلیمتری اتوماتیک است که در صورت نیاز میتوان آنرا روی بام خودرو سوار کرد. هاویتزر Caeser خودروی بسیار پرسرعت و پر تحرکی است. در مکانی که خودرو میخواهد عملیات خود را انجام دهد در عرض کمتر از یک دقیقه آماده عملیات شلیک میشود. از این هاویتزر در عملیاتهای Shoot-And-Scoot که عملیاتهای ایذایی سریع و برق آسا میباشد نیز استفاده میشود. سیستم هدف گیری ماهواره ای این هاویتزر از نوع GPS بوده و ساخت کارخانجات ساژم فرانسه است. این هاویتزر دارای تاسیسات الکترونیکی و ناوبری پیشرفته ای میباشد. سیستم های Fast-hit / کنترل آتش الکترونیکی / سیستمهای ناوبری ماهواره ای و رادار کنترل سرعت اولیه این هاویتزر تماما به وسیله کامپیوتر از داخل خودرو هدایت و کنترل میشود. اتاق هاویتزر از آلیاژهای مخصوصی ساخته شده است که صدا و ارتعاشات حاصل از شلیک گلوله توپ را به داخل انتقال نمیدهد. این ویژگی این هاویتزر واقعا بی نظیر است. افسر کامپیوتر در هنگام شلیک گلوله در داخل خودرو مشغول هدفگیری میباشد و موج حاصل از شلیک گلوله هم نمیتواند آسیبی به وی برساند. این هاویتزر از رودخانه هایی تا عمق 1.6 متر هم میتواند به راحتی عبور کند. سیستم Caeser بر روی یک شاسی کامیون Renault Sherpa سوار میشود. البته برخی از مدلهای این هاویتزر بر روی کامیونهای Mercedes Benz Unimog سوار شد. موتور این کامیون از نوع REC-54 دیزلی بوده و 240 اسب بخار قدرت دارد. این هاویتزر برای انجام بهینه عملیات نیاز به 6 خدمه دارد. یک نفر راننده ، یک نفر افسر ناوبری ، چهار نفر هم در قسمت پشت هاویتزر مشغول به کار هستند. در مواقع ضروری هم میتوان یک دستگاه از این خودرو را توسط هواپیمای C-130 Hercules به مناطق جنگی حمل کرد. این هاویتزر دارای دو جک قدرتمند هیدرولیک میباشد که با کمک چنگک هایی که بر سر جکها نصب شده است به ثابت ماندن هاویتزر کمک میکند. به این صورت که جکها در مناطق خاکی موقع استقرار ، درون خاک فرو میروند و خودرو را کاملا بی حرکت میکنند. در مجموع این هاویتزر قدرت آتش فوق العاده بالایی دارد به صورتی که 8 دستگاه از این هاویتزر میتوانند در عرض یک دقیقه منطقه ای به وسعت 5 هکتار را به طور کامل شخم بزنند. Caeser در حال شلیک. به جکهای هیدرولیک خودرو در پشت آن توجه کنید که چگونه درون خاک فرو رفته اند. مشخصات هاویتزر Caeser سال ورود به خدمت: 2007 کشور سازنده و کارخانه سازنده: جیات / فرانسه وزن خالی: 18.5 تن طول هاویتزر با احتساب لوله توپ: 10.5 متر عرض: 2.5 ارتفاع: 3.26 تسلیحات: Main Gun 155mm L-52 Gun Howitzer و 12.7 mm Machin Gun (این مسلسل میتواند بر روی خودرو نصب شود) وزن گلوله های پرتابی:43.7 کیلوگرم حداکثر برد گلوله: 42 کیلومتر نرخ آتش: 4-6 گلوله در دقیقه مقدار چرخش به بالا: 60 درجه مقدار چرخش به طرفین: 30 درجه تعداد گلوله های آماده برای شلیک: 18 گلوله شاسی: Renault Sherpa / Mercedes benz Unimog موتور: REC-54 DEISEL قدرت موتور: 240 اسب بخار حداکثر سرعت جاده ای: 110 کیلومتر بر ساعت رنج خودرو: 600 کیلومتر هاویتزر Caeser مستقر شده بر زمین خاکی. به جکهای هیدرولیک و چنگکها دقت کنید. هاویتزر در حال اجرای آتش هاویتزر در حال بارگذاری مهمات توسط جرثقیل این هم هاویتزر Caeser البته با شاسی کامیون Mercedes Benz Unimog انشاالله مورد توجه شما قرار گرفته باشد موفق باشید داش علی

PZH-2000) PanZer Howitzer) یکی از قدرتمند ترین سیستمهای توپخانه ای است که تاکنون ساخته شده است. کار ساخت این توپ از سال 1987 آغاز شد. طرح ساخت این هویتزر قدرتمند تحت طرحی به نام SP-70 در آلمان شرقی شکل گرفت. اولین نمونه از این هویتزر در سال 1993 ساخته شد و متعاقبا تعداد محدودی از این هاویتزر تحویل ارتش آلمان گردید. ارتش آلمان هم پس از اطمینان از کیفیت و عملکرد بی نظیر این توپ در ابتدا قراردادی برای تحویل 254 دستگاه از این هاویتزر منعقد کرد ولی سپس تعداد را به 185 دستگاه تقلیل داد. از ابتدای سال 1998 ارتش آلمان شروع به تحویل گرفتن این هاویتزر کرد. تصاویری از هاویتزر پیشرفته PZH-2000 کالیبر این هاویتزر 155 میلیمتری بوده و از نوع L-52 HW ساخت کارخانجات Rheinmetall یعنی همان کارخانجاتی که لوله توپ تانکهای آبرامز و لئوپارد را میسازد، است. وسیله نقلیه این هاویتزر از نوع Full-Automatic می باشد و مجهز به سامانه مدیریت تسلیحات است. مهمات این هاویتزر با استانداردهای 155 میلیمتری ناتو سازگار است. برد ماکزیمم مهمات این هویتزر 30 کیلومتر در صورت استفاده از گلوله های HE-FRAG ، و 40 کیلومتر در صورت استفاده از مهمات و گلوله های Rochet Assisted میباشد. نرخ آتش این هویتزر به صورت فوق العاده 9 گلوله در دقیقه میباشد. این نرخ آتش واقعا قدرت آتش فوق العاده ای است. این هاویتزر برای اجرای آتش (MRSI) Multiple Round Simultaneous Impact که به معنای اجرای آتش چندگانه است کاملا مناسب است. به این معنا که گلوله های مختلفی را متناوبا شلیک میکند. از دیگر تسلیحات این هاویتزر میتوان به مسلسل 7.62 میلیمتری نصب شده بر روی آن اشاره کرد که این مسلسل از نوع MG-3 بوده و قابلیت شلیک به سمت هوا و زمین را دارا میباشد. تصاویری از مسلسل این هاویتزر این هویتزر از طریق DATALINK هدفگیری میکند. سیستم کنترل آتش آن از نوع خودکار و از همان نوع تانک لئوپارد میباشد. زره این هویتزر از نوعی آلیاژ مخصوص میباشد که در برابر گلوله های اورانیوم ضعیف شده 30 میلیمتری مقاومت فوق العاده ای دارد. به این معنی که هواپیمای وارتهاگ تاندربولت به وسیله توپ خود نمیتواند این هویتزر را نابود کند. همچنین بسته های انفجاری که در قسمت جلو هویتزر نصب شده است امکان انهدام این هویتزر را توسط راکتهایی مثل RPG-7 و امثالهم ، کاملا منتفی و محافظت میکند. این هویتزر در برابر جنگهای NBC (Nuclear/Biologic/Chemical ) یعنی جنگهای هسته ای ، میکروبی و شیمیایی کاملا مقاوم است. این هویتزر پنج خدمه دارد. یک نفر راننده ، یک نفر فرمانده ، یک نفر توپچی و دو نفر مسئول کنترل مهمات. البته دو نفر مسئول لود توپ نفرات ذخیره میباشند به این صورت که اگر Autoloader هاویتزر ناگهان خراب شد این دو نفر مسئول لود کردن توپ میباشند. این هاویتزر دو موتور دارد. یک موتور توربینی از نوع MTU-KA-500 و یک موتور دیزلی از نوع MTU-MT881 . قدرت هر یک از موتورها 1000 اسب بخار میباشد. به این دلیل از دو موتور در این هاویتزر استفاده شده است که اگر یکی از موتورها خراب شد دیگری جای آنرا پر کند. شاسی و بدنه کلی این هویتزر از روی تانک لئوپارد 2 اقتباس و طراحی شده است. PZH-2000 توسط دو Autoloader تمام اتوماتیک تغذیه میشود. این لودر ها از دریچه ای از پشت هاویتزر مجددا شارژ میشوند. برای شارژ هرچه سریعتر این هاویتزر از جرثقیلهای مخصوصی استفاده میشود. به این صورت که بسته ای شامل 60 گلوله توپ توسط جرثقیل به قسمت دریچه پشت هویتزر گذاشته میشود و بعد به صورت خودکار گلوله ها در جای خود قرار میگیرند. ولی در صورت نبودن جرثقیل به صورت دستی هم میتوان آنرا لود کرد. البته کمی طول میکشد. زمان لازم برای لود مجدد این هاویتزر در صورت استفاده از جرثقیل 2 دقیقه و در صورت عدم استفاده از جرثقیل 20 دقیقه طول میکشد. این هاویتزر پیشرفته و قدرتمند تاکنون تنها در اختیار نیروی زمینی ارتش آلمان قرار گرفته است. اما کشورهای ایتالیا ، هلند ، یونان ، ترکیه ، عربستان سعودی ، امارات نیز خواهان خرید این هویتزر پیشرفته میباشند. این هویتزر یکی از پیشرفته ترین و به روزترین هاویتزرهای حال حاضر جهان به شمار میرود. مشخصات توپ خودکششی PZH-2000 سال ورود به خدمت:1998 میلادی خدمه: 5 نفر وزن خالی: 55 تن طول کل با احتساب لوله توپ: 11.67 متر عرض با احتساب لوله توپ: 7.78 متر ارتفاع: 3.4 متر تسلیحات: یک توپ 155 میلیمتری ساخت کمپانی Rheinmetall آلمان / یک مسلسل از نوع MG-3 وزن گلوله های توپ: 43.5 کیلوگرم برد نهایی توپ: 30-40 کیلومتر نرخ آتش: 9 گلوله در دقیقه میزان چرخش برجک هاویتزر: 360 درجه میزان چرخش لوله توپ: از -2.5 درجه تا +65 درجه تعداد گلوله های توپ لود شده: 60 گلوله تعداد فشنگ مسلسل: 1500 تا 2000 گلوله نیروی محرکه خودرو: دو موتور: یکی از نوع توربینی مدل MTU-KA-500 با قدرت 1000 اسب بخار و موتور دیگر از نوع پیستونی دیزلی مدلMTU-MT881 با قدرت 1000 اسب بخار ( این هاویتزر دو موتور دارد) سرعت ماکزیمم: 65 کیلومتر بر ساعت رنج خودرو: 420 کیلومتر بر ساعت.( موتور توربینی موتور اصلی است و به دلیل مصرف بالای سوخت این موتورها برد این هاویتزر کم شده است) کشورهای دارنده: آلمان ( البته کشورهای زیادی در صدد خرید این هویتزر پیشرفته میباشند) تصاویر مختلفی از این هاویتزر پیشرفته در تصویر زیر عکس این هاویتزر را میبینید که متعلق به ناتو است و توسط خودروی تانکبر Scammell Comander حمل میشود. انشاالله در آینده تاپیک جدیدی ایجاد خواهم کرد و این تانکبر قدرتمند را هم معرفی خواهم کرد. انشاالله مورد توجه قرار گرفته باشد. موفق باشید العبد داش علی

M1955 / D20 توپ دی 20 در حال حاضر یکی از پرکاربر ترین توپ های یگان های توپخانه ای روسیه به شمار می رود. این توپ در دهه 50 طراحی شد و به تعداد انبوه در خلال جنگ سرد به تولید رسید و نه تنها شوروی بلکه کشورهای هم پیمان با او نیز از این توپ به مقیاس وسیعی استفاده می کردند. این توپ هم اکنون تحت لیسانس در کشورهایی نیز در حال تولید است. این توپ از کالیبر استاندارد شرقی یعنی 152 میلیمتر استفاده می کند. مشخصات این توپ : وزن : 5700 کیلوگرم طول : 8.7 متر طول لوله : 5.195 متر عرض در حالت بسته قابل حمل : 2.35 متر ارتفاع در حالت بسته قابل حمل : 1.98 متر این توپ دارای دو پیستون هیدرولیک برای مهار لگد می باشد. ریتم آتش این توپ در حالت شلیک سریع معادل 5 گلوله در دقیقه و در حالت تداوم شلیک معادل 1 گلوله در دقیقه می باشد. البته یک مدل بهینه سازی شده این توپ با نام کیتین نیز در ارتش روسیه وجود دارد که ریتم آتش آن در حالت شلیک سریع معادل 8 گلوله در دقیقه می باشد.این توپ توانایی شلیک مهمات استاندارد 152 میلیمتری را دارد. همچنین گلوله های هوشمند نیمه فعال کراسنوپول نیز از این توپ قابل شلیک می باشد.برد این توپ با گلوله های قدیمی 17 کیلومتر و با گلوله های راکتی معادل 24.5 کیلومتر است. تصاویر این توپ

به نام خدا و با سلام در این تاپیک به معرفی خمپاره انداز متحرک 2S4 – TYULPAN می پردازیم . این سیستم خمپاره انداز متحرک در سال 1960 به سفارش سازمان GRU شوروی سابق تولید شد و هدف اصلی از ساخت آن داشتن یک خمپاره انداز متحرک با قدرت وحشتناک و دقت خوب برای انهدام کامل اهداف نقطه ای بوده است . به همین منظور کالیبر این سیستم خمپاره انداز معادل کالیبر وحشتناک 240 میلیمتر در نظر گرفته شد . اولین نمونه های این خمپاره انداز در سال 1969 ساخته شد و در سال 1971 رسما وارد خدمت ارتش شوروی سابق گردید . در مجموع چیزی حدود 400 دستگاه از این سیستم خمپاره انداز تولید شد و قسمت عمده آن در اختیار ارتش شوروی سابق ( روسیه فعلی ) و بخش کمی از آن در اختیار کشورهای اروپای شرقی است . این خمپاره انداز در جنگهای افغانستان و چچن مورد استفاده قرار گرفت و در این جنگها ، دقت بسیار خوب خود را ( به نسبت کالیبر سنگین خود ) به همگان ثابت کرد . هر چقدر که سیستم های خمپاره انداز دارای کالیبر کوچکتری باشند به همان نسبت دارای دقت بهتری خواهند بود . البته این به معنای کم دقت بودن کالیبر های بزرگتر خمپاره ها نیست ، بلکه به این معنا است که کالیبر های کوچک به نسبت کالیبرهای بزرگتر دارای دقت بهتری هستند . اما این خمپاره انداز با توجه به اینکه از کالیبر سنگین 240 میلیمتر استفاده می کند اما دقتی در حد کالیبر های متوسط و کوچک دارد . همان طوری که در تصویر مشخص است ، لوله خمپاره انداز بر روی یک خودروی زرهی اسمبل شده است و به کمک جک ها و بازوهای تمام هیدرولیک آن را در محل مورد استفاده مستقر می کند . مدت زمان مورد نیاز برای استقرار لوله خمپاره انداز 35 ثانیه است . همین طور مدت زمان لازم جهت جمع آوری سیستم نیز حدود 25 ثانیه است . این خمپاره انداز متحرک توانایی شلیک طیف وسیعی از انواع مهمات را دارا می باشد . مهمات این خمپاره انداز به دو دسته تقسیم می شوند . مهمات معمولی MORTAR و مهمات ROCKET ASSIST . برد نهایی این خمپاره انداز در صورت استفاده از گلوله های معمولی معادل 9.6 کیلومتر و در صورت استفاده از گلوله های ROCKET ASSIST معادل 19 کیلومتر می باشد . برخی از منابع ادعا دارند که این سیستم توانایی شلیک کلاهک های هسته ای سبک را نیز دارا می باشد ( هر چند این قابلیت هنوز به اثبات نرسیده است ) این خمپاره انداز توانایی شلیک مهمات از نوع هدایت لیزری را نیز دارا می باشد (LASER GUIDED) . همان طور که در تصویر می بینید مهمات این سیستم خمپاره انداز در دو محفظه کاسه ای که هر یک ظرفیت نگهداری 20 خمپاره را دارند ، نگهداری می شود . به لحاظ دارا بودن دو محفظه برای نگهدای خمپاره ها ، می توان بسته به نوع استفاده و کاربرد انواع مختلفی از خمپاره ها را نگهداری کرد . به دلیل وزن سنگین مهمات و کالیبر بزرگی که این خمپاره انداز دارد ، ریتم آتش این خمپاره انداز تنها یک خمپاره در دقیقه است . خودروی کشنده این سیستم در برابر گلوله های سبک و نیمه سنگین دشمن مقاومت کامل دارد . سیستم در حالت معمولی مجهز به یک تیربار کالیبر 7.62 میلیمتر می باشد که از آن برای دفاع از خودرو استفاده می شود . همچنین می توان این سیستم را مجهز به موشک های زمین به هوای SA – 4 GANEF کرد که برای مقابله با هواگرد های دشمن مفید است . یک موتور دیزل مدل V – 59 با قدرت 520 اسب بخار در قسمت جلوی خودرو تعبیه شده است . مسلح کردن مجدد این خمپاره انداز نیز در نوع خود بی نظیر است . پس از اینکه گلوله خمپاره شلیک شد ، لوله خمپاره انداز به وسیله جک های پر سرعت و قدرتمند هیدرولیکی به موازات سطح خودرو می رسد . یعنی صفر درجه HORIZONTAL . در این وضعیت یک کاربر کاور خروجی لوله را کنار می زند . خمپاره بعدی به وسیله جرثقیل کوچک که در بالای این خمپاره انداز تعبیه شده است ، در ریل مخصوص خود قرار می گیرد . در این حالت جک هیدرولیکی بعدی گلوله خمپاره را به سمت داخل لوله هدایت می کند . پس از این کاربر کاور خروجی لوله را می بندد و جک ها ، لوله را به پوزیشن قبلی خود باز می گردانند . توجه داشته باشید که این سیستم خمپاره انداز بر اساس تفکرات سران نظام کمونیستی شوروی در خلال جنگ سرد ساخته شده است . خمپاره های 130 کیلویی این سیستم با کالیبر وحشتناک 240 میلیمتر ، هر چند قدرت تخریب بسیار بالایی دارد . اما ریتم آتش یک گلوله در دقیقه این خاصیت و نقطه قوت این سیستم را خنثی می کند . نیروهای نظامی روسیه امروزه از تعداد 310 دستگاه از این خمپاره انداز که از زمان شوروی کمونیستی باقی مانده است ، در نقش پشتیبانی در نواحی مرزی استفاده می کنند ، هرچند به دلیل عملکرد نا مطلوب این خمپاره انداز در جنگ های امروزی ، زمزمه هایی در نیروهای نظامی روسیه مبنی بر خروج این خمپاره اندازها از سرویس به چشم می خورد . هر چند هنوز تصمیم قطعی در این باره گرفته نشده است . تصویری از محل نشستن نگهدارنده خمپاره ها و لودر سیستم در حال لود مجدد مشخصات سیستم خمپاره انداز 2S4 TYULPAN وزن خالی / 27.4 تن طول / 6.45 متر عرض / 3.25 متر ارتفاع / 3.2 متر کالیبر اصلی / 240 میلیمتر اسلحه دفاعی / یک تیر بار کالیبر 7.62x54 mm با 1500 گلوله برای دفاع زمینی و موشکهای SA – 4 GANEF برای دفاع علیه هواگردها وزن خمپاره / 130 کیلوگرم گلوله های MORTAR و 165 کیلوگرم گلوله های RACKETING برد نهایی / 9.6 کیلومتر برای گلوله های MORTAR و معادل 19.5 کیلومتر برای گلوله های ROCKET مانور عمودی لوله / از 50 درجه مثبت الی 80 درجه مثبت ظرفیت نگهداری خمپاره / 40 خمپاره موتور / V – 59 ماکزیمم سرعت / 62 کیلومتر بر ساعت برد عملیاتی / 500 کیلومتر ویدئویی از این سیستم در لینک زیر ببینید [http://youtu.be/watch?v=7CwRvBSMJ7Y تهیه ، تدوین و ترجمه / علی محمدی کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است هر گونه استفاده تنها با ذکر نام سایت میلیتاری و نام تهیه کننده امکان پذیر است . l]

[color=darkblue]به نام خدا خب دوستان این تاپیک را ایجاد کردم تا به بررسی توان ارتش افغانستان بپردازیم. [align=center] پرچم افغانستان [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/600px-Flag_of_Afghanistan_svg.png[/img][/align] نماد افغانستان در میان پرچم [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/505px-Coat_of_arms_of_Afghanistan_svg.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_505px-Coat_of_arms_of_Afghanistan_svg.png[/img][/url] موقعیت افغانستان در جهان [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/541px-Afghanistan_%2528orthographic_projection%2529_svg.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_541px-Afghanistan_%2528orthographic_projection%2529_svg.png[/img][/url] یک نقشه با رزولوشن بالا از افغانستان [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/afghanistan.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_afghanistan.jpg[/img][/url] افغانستان یک کشور باستانی است که از دیرباز به دلیل قرار گرفتن در جاده ابریشم از دیرباز مورد توجه دولت های آسیایی بوده است. افغانستان به صورت شاهراهی هندوستان و چین را به ایران و از آنجا به غرب متصل می کند و از این رو این کشور دارای موقعیت سوق الجیشی بسیار حساسی می باشد. از زمانی که انگلستان بر هند و منابع عظیم این کشور دست یافت ، راه های دسترسی دشمنانشان بر این کشور را نیز تحت کنترل خود در آورد. دو خطر هند را تهدید می کرد ، یکی روسیه که از قدیم رقیب استعماری انگلستان بود. و دیگری ایران بود که چندین بار سابقه حمله به هند در زمان حکومت سلطان محمود غزنوی و نادر شاه افشار را داشته است. یگانه راهی که این دو کشور می توانستند از طریق آن به هند حمله کنند ، افغانستان بود. افغانستان از قدیم به عنوان دروازه هند شناخته می شد. کشوری که موفق به تسخیر افغانستان می شد ، مسلما به راحتی می توانست به هند نیز دست یابد. به همین دلیل از زمانی که هندوستان تحت استعمار انگلستان در آمد ، افغانستان نیز مورد اهمیت قرار گرفت. انگلیس به دلیل حساسیت زیاد خود بر روی هند همیشه به افغانستان توجه ویژه ای داشت و از آنجایی که افغانستان را دروازه ای برای فتح هند از سوی دشمنان خود می دانست از این رو همیشه نفوذ خود را به طور دائمی بر این کشور اعمال می کرد. تا پیش از جنگ جهانی دوم حکومت های ملوک الطوایفی بر این کشور حاکم بودند که همگی تحت نفوذ و قدرت انگلستان به قدرت می رسیدند ، مثل امیر شجاع خان ، امیر محمد خان ، امیر شیر علی خان و ... که همگی با اعمال نفوذ انگلیس در این کشور به حکومت رسیدند و در واقع حافظ منافع انگلستان در این کشور بودند. پس از پایان جنگ جهانی دوم نیز کشورهای غربی دست از سر این کشور برنداشتند و از آنجایی که این کشور یگانه کشوری بود که از طریق آن هم به چین و هم به شوروی (دو ابرقدرت) دسترسی داشت ، از این رو کشورهای غربی نفوذ خود را در این منطقه از دست ندادند همیشه با ایجاد اختلافات و بحران های مختلف سعی در ناآرام کردن ثبات این کشور دارند. افغانستان دارای حدود 29 میلیون نفر جمعیت می باشد که اکثریت آنها را مسلمانان تشکیل می دهند و اقلیت کمی از مسیحیان ، کلیمیان و بودائیان نیز در افغانستان ساکن هستند ، افغانستان از جنوب با پاکستان ، از غرب با ایران و از شرق با کشمیر آزاد و از شمال با ترکمنستان و ازبکستان و از سمت شمال شرق نیز به میزان کمی با چین مرز مشترک دارد. این کشور از نظر میزان جمعیت 42 مین کشور جهان به شمار می رود. همچنین افغانستان دارای 650 هزار کیلومتر مربع مساحت می باشد که از این نظر 41 مین کشور پهناور جهان به شمار می رود. تولید ناخالص ملی اسمی این کشور در سال 2010 بنا به صحیح ترین آمارها رقم 15.1 میلیارد دلار می باشد و تولید ناخالص ملی از نظر برابری قدرت خرید این کشور در سال 2010 معادل 26.8 میلیارد دلار می باشد. این کشور در مجموع از نظر جغرافیایی به طور کلی کوهستانی است و تنها بخش های کوچکی از جنوب و جنوب غربی این کشور بیابان های وسیعی وجود دارد. به جز مناطق بیابانی این کشور ، سایر مناطق این کشور دارای آب و هوایی بسیار لطیف و روحبخش می باشد. نوع حکومت این کشور جمهوری اسلامی است و هم اکنون از زمان اشغال این کشور توسط نیروهای ناتو تا کنون شخص حامد کرزای رئیس جمهور این کشور می باشد. حامد کرزای [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Hamid_Karzai_at_the_US_Congress_on_Capitol_Hill.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Hamid_Karzai_at_the_US_Congress_on_Capitol_Hill.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Inauguration_of_President_Hamid_Karzai_in_December_2004.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Inauguration_of_President_Hamid_Karzai_in_December_2004.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Secretary_Rice_With_Afghan_President_Hamid_Karzai.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Secretary_Rice_With_Afghan_President_Hamid_Karzai.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Barack_Obama%252C_Hamid_Karzai_%2526_Asif_Ali_Zardari_in_trilateral_meeting_5-6-09_3.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Barack_Obama%252C_Hamid_Karzai_%2526_Asif_Ali_Zardari_in_trilateral_meeting_5-6-09_3.jpg[/img][/url] حال با این مقدمه به معرفی ارتش افغانستان می پردازیم. ارتش افغانستان با نام ارتش ملی افغانستان و یا Afghan National Army که به اختصار ANA گفته می شود ، شناخته می شود. تا پیش از اشغال این کشور توسط ناتو فاقد یک ارتش منسجم بود ، با اشغال این کشور توسط ناتو و به تبع آن تضعیف موقعیت طالبان در این کشور ، آمریکا و ناتو شروع به تقویت نیروهای نظامی این کشور کردند. نیروی هوایی این کشور از جنگنده ها و هلی کوپترهای قدیمی و فرسوده روسی شوروی استفاده می کند ، از این رو در این تاپیک به نیروی هوایی این کشور پرداخته نمی شود و تنها توان زمینی این کشور بررسی می شود. نظامیان افغانی تحت کنترل و نظارت و آموزش نیروهای ناتو در افغانستان تعلیم می بینند و سبک ارتش آنها متناسب با تاکتیکهای غربی می باشد. ارتش افغانستان که از قدیم از استفاده کنندگان تسلیحات روسی به شمار می رفت در حال حاضر به سمت تسلیحات غربی متمایل شده است و ارتش این کشور با استانداردهای کشورهای ناتو در حال هماهنگی است . ارتش افغانستان دارای 170 هزار نفر پرسنل فعال می باشد. در حال حاضر رئیس ستاد مشترک ارتش افغانستان نیز ژنرال شیر محمد کریمی می باشد که از قدیمی ترین دوره دیدگان یگان های چتر باز می باشد که در ارتش آمریکا تعلیم دیده است. ستاد مرکزی فرماندهی ارتش افغانستان نیز در شهر کابل مستقر است. نشان ارتش افغانستان [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/600px-Afghan_National_Army_emblem_svg.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_600px-Afghan_National_Army_emblem_svg.png[/img][/url] ژنرال شیر محمد کریمی ، رئیس ستاد مشترک ارتش افغانستان [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Sher_Mohammad_Karimi_in_2010.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Sher_Mohammad_Karimi_in_2010.jpg[/img][/url] بنا به اعلام سایت رسمی ستاد فرماندهی ارتش افغانستان ، نیروی زمینی ارتش افغانستان از چهارده تیپ پیاده در قالب شش لشکر تشکیل شده است ، از این چهارده تیپ ، یک تیپ کماندویی ، یک تیپ مکانیزه و دوازده تیپ پیاده نظام می باشند. در زیر به شرح این لشکرها می پردازیم. 1- لشکر 201 کابل این لشکر در واقع لشکر مرکزی ارتش می باشد که تعلیم دیده ترین بخش ارتش افغانستان را تشکیل می دهند ، این لشکر از سه تیپ تشکیل شده است که تیپ اول در کابل مستقر است ، تیپ دوم که تنها تیپ مکانیزه ارتش افغانستان به شمار می رود و مجهز به نفربرهای M113 می باشد ، در پل چاکری مستقر است . همچنین تیپ سوم این لشکر نیز در جلال آباد مستقر است. تیپ اول این لشکر وظیفه حفاظت از رجال سیاسی این کشور را نیز بر عهده دارند. این لشکر در واقع حفاظت از بخشهای شرقی افغانستان را بر عهده دارد. 2- لشکر 203 گردیز این لشکر از دو تیپ تشکیل شده است که تیپ اول در بخش های پکتیکا و پکتیا مستقر است و تیپ دوم نیز در بخش های غزنه و حوالی آن مستقر است. 3- لشکر 205 قندهار این لشکر نیز جزء لشکر های نسبتا آموزش دیده ارتش ملی افغانستان است. این لشکر از چهار تیپ تشکیل شده است که در مناطق قندهار ، اروزگان ، زابل ، کوته مستقر هستند . گردان های کماندویی تیپ چهارم این لشکر مخصوص عملیات بیابانی تعلیم دیده اند. 4- لشکر 207 هرات این لشکر از دو تیپ تشکیل شده است، تیپ اول در هرات مستقر است و تیپ دوم نیز در منطقه فرح آباد مستقر است. این لشکر به هشت هلی کوپتر میل روسی مجهزند و دارای گردان های کماندویی می باشند که از زیر مجموعه های تیپ فرح آباد است. 5- لشکر 209 مزار شریف این لشکر از دو تیپ تشکیل شده است ، تیپ اول در مزار شریف مستقر است و تیپ دوم نیز در منطقه قندوز مستقر است. تیپ دوم این لشکر مجهز به گردان های فنی مهندسی می باشند ، این لشکر به طور کامل توسط نیروهای آلمانی مستقر در افغانستان تعلیم می بینند. 6- لشکر 215 لشکر گاه این لشکر در اواخر سال 2009 در ایالت هلمند تشکیل شد و مقر اصلی آن نیز شهر لشکر گاه است . این لشکر هنوز از یک تیپ تشکیل شده است و در آینده تیپ دیگری نیز به این لشکر افزوده خواهد شد. این لشکر به طور مستقیم توسط آمریکایی ها تعلیم داده می شود. نکته ای که می بایست در اینجا در نظر گرفت این است که برخی منابع ارتش افغانستان را دارای هفت لشکر می دانند ، چرا که نیروی هوایی این کشور را نیز لشکری جداگانه به حساب می آورند ، از آنجایی که نیروی هوایی این کشور از هواپیماهای فرسوده و قدیمی روسی که عملا غیر قابل استفاده می باشند استفاده می کند ، ما در این تاپیک این نیرو را به حساب نمی آوریم و در این باره نیز صحبتی نخواهیم کرد. [size=18] تجهیزات مورد استفاده در نیروی زمینی افغانستان[/size] ارتش افغانستان از نفربرهای قدیمی BRDM2 و BMP1 و BMP2 استفاده می کند که این نفربرها به تعداد نامعلوم در اختیار ارتش این کشور قرار دارند. همچنین تعداد 63 دستگاه نفربر M113 که توسط آمریکا در اختیار ارتش این کشور قرار داده شده است نیز در اختیار تیپ مکانیزه ارتش 201 کابل قرار دارد. همچنین نزدیک به 7500 دستگاه خودروی سبک هاموی آمریکایی نیز در اختیار ارتش افغانستان قرار دارد که توسط همه تیپ های این کشور مورد استفاده قرار می گیرد. تانک های ارتش افغانستان نیز تانک های قدیمی تی 55 و تی 62 می باشند که هنوز هم هیچ بهینه سازی بر روی آنها صورت نگرفته است و هنوز با همان آپشن های سی سال گذشته در اختیار ارتش این کشور قرار دارند. توپخانه ارتش افغانستان نیز از راکت انداز های BM21 Grad کاتیوشا و توپ های M114 و 2A18 تشکیل یافته است. همچنین توپهای M1943 و M1937 و M1938 نیز در ارتش افغانستان به تعداد بسیار محدود در دسترس است. تسلیحات انفرادی این کشور از تپانچه های توکو ( توکارف تی تی 33) و ماکاروف و استچکین تشکیل شده است ، تفنگ های هجومی ارتش افغانستان نیز شامل مدل های جدید AK 47 می باشد ، همچنین تفنگ های AK 74 نیز در اختیار ارتش این کشور قرار دارد ، ولی می توان گفت تفنگ سازمانی این ارتش M16 است که به تعداد بیش از 100 هزار قبضه از آن برای ارتش افغانستان خریداری شده است. تیربارهای M249 SAW و M240 و PK و RPK و M2 و دوشکا نیز در ارتش این کشور یافت می شود که از همه اینها بیشتر تیربارهای آمریکایی استفاده می شوند. اسنایپرهای دراگانف و ام 24 نیز در ارتش این کشور به عنوان تفنگ تک تیرانداز مورد استفاده است . سیستم ضد تانک میلان و ار پی جی 7 نیز به عنوان تسلیحات ضد تانک این ارتش به شمار می روند . خمپاره اندازهای 60 میلیمتری و 81 میلیمتری آمریکایی نیز در ارتش این کشور یافت می شود. کامیون های MV7000 و کامیون های سبک هندی نیز به عنوان کامیون های سبک ارتش شناخته می شوند. تجهیزات ضد هواگرد این ارتش نیز شامل اتش بارهای ضد هوایی 23 میلیمتری در انواع مختلف و تیربارهای کالیبر 14.5 میلیمتری KPV می باشد ، همچنین موشک های دوش پرتاب استینگر نیز در اختیار ارتش افغانستان قرار دارد. نیروهای افغان در حال تمرین مقابله با بمب های کنار جاده ای و مین ها [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-ANA_IED_clearing_exercise_in_2009.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-ANA_IED_clearing_exercise_in_2009.jpg[/img][/url] هاموی در ارتش افغانستان [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-ANA_at_KMTC_in_2009.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-ANA_at_KMTC_in_2009.jpg[/img][/url] توپ 2A18 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Artilleryman_of_the_Afghan_National_Army.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Artilleryman_of_the_Afghan_National_Army.jpg[/img][/url] توپ M1937 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-152_mm_howitzer-gun_M1937_%2528ML-20%2529_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-152_mm_howitzer-gun_M1937_%2528ML-20%2529_1.jpg[/img][/url] توپ M1943 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-D1_howitzer_kiev.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-D1_howitzer_kiev.jpg[/img][/url] توپ M 1938 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-M30_howitzer_nn_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-M30_howitzer_nn_1.jpg[/img][/url] توپ M114 [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/770px-USArmy_M114_howitzer%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_770px-USArmy_M114_howitzer%7E0.jpg[/img][/url] امید است دوستان نیز با نظرات سازنده خود بر غنای هر چه بیشتر این تاپیک بیفزایند یک خواهش نیز از همه دوستان دارم که تنها در قالب تاپیک نظر بدهند و از بحث های حاشیه ای و غیر مرتبط با موضوع تاپیک به شدت پرهیز کنند و اجازه بدهند که تاپیک سیر و روال عادی خود را داشته باشد. همچنین از آنجایی که در گرآوری اطلاعات کمی عجله به خرج داده شده است ، اگر جایی اشتباهی دیده شد لطفا از طریق پی ام به بنده خبر بدهید تا نسبت به اطلاح آن اقدام شود با تشکر نویسنده : سرگرد گوردون کلیه حقوی مقاله مختص سایت میلیتاری است ( استفاده از مطلب را ذکر نام نویسنده و ماخذ بلامانع است ) [/color]

به نام خدا و با سلام خدمت همه دوستان عزیز در این تاپیک به معرفی مسلسل دستی مدرن CZ SCORPION EVO 3 می پردازیم . مسلسل دستی SCORPION EVO 3 آخرین محصول کارخانجات اسلحه سازی CZ – UB است . CESKA ZBROJEVKA UHERSKY BORD این مسلسل دستی در سال 2002 به همراه مسلسل دستی LAUGO وارد خدمت در نیروهای اسلواکی گردید . این مسلسل دستی جز تسلیحات PDW طبقه بندی می شود . PERSONAL DEFENCE WEAPON از سال 2008 شرکت CZ با شرکت در نمایشگاه های مختلف محصولات نظامی سعی کرد این مسلسل دستی سبک و کارآمد را هر چه بیشتر به جهانیان معرفی کند . به نظر می رسد که بازار هدف اصلی این مسلسل دستی نیروهای ویژه پلیس است . هر چند که به دلیل کارایی و بقاپذیری فوق العاده این اسلحه ، قابل استفاده در نیروهای نظامی نیز می باشد . کالیبر استاندارد و اصلی این مسلسل دستی 19*9 میلیمتر لوگر و پارابلوم است . هر چند در نمونه های مخصوص صادرات این اسلحه به ایالات متحده کالیبر اسلحه معادل 40 S&W در نظر گرفته شده است . شکل کلی و همچنین قنداق این مسلسل دستی از طرح اسلحه هجومی CZ 805 BREN A2 اقتباس شده است . مسلسل دستی CZ SCORPION EVO 3 اسلحه هجومی CZ 805 BREN A2 که شکل ظاهری این مسلسل دستی از روی آن تقلید شده است . این مسلسل دستی دارای سیستم مسلح سازی از نوع فشار مستقیم گاز GAS OPERATION / BLOWBACK است و همچنین دارای گلنگدن بسته است . سلکتور این اسلحه دارای چهار وضعیت است : ضامن ، تک تیر ، سه تیر ، اتوماتیک . همچنین به منظور کارآیی هر چه بیشتر سلکتور اسلحه در هر دو سمت اسلحه تعبیه شده است . گلنگدن این اسلحه به صورتی طراحی شده است که پس از شلیک آخرین گلوله به حالت باز باقی می ماند و پس از اینکه خشاب بعدی جا زده شد ، اسلحه به حالت READY FOR FIRE در می آید و دیگر احتیاجی به عقب کشیدن گلنگدن نمی باشد . به جز قطعاتی مثل فنر ارتجاع و لوله و ... سایر قطعات این مسلسل دستی از پلیمر ساخته شده است . قبضه ، FOREND ، واحد ماشه اسلحه تماما از جنس پلیمر هستند . این استفاده گسترده از پلیمر ، وزن کلی اسلحه را به طور چشمگیری کاهش داده است . به طوری که وزن خالی این اسلحه معادل 2.1 کیلوگرم است . قنداق اسلحه نیز از پلیمر ساخته شده است و به صورت تاشو طراحی شده است . همچنین درون این قنداق از وسط آن همان طور که در شکل مشهود است به صورت تلسکوپی طراحی شده است که بسته به جثه افراد استفاده کننده از اسلحه قابل تغییر است . در قسمت زیر لوله و بالای آن و همچنین طرفین اسلحه ریل پیکاتینی تعبیه شده است که امکان نصب نور تاکتیکی ، سایتهای هدفگیری اپتیکی ، LASER POINTER و ... را برای اسلحه فراهم می آورد . خشابهای این مسلسل دستی نیز از جنس پلیمر نیمه شفاف ساخته شده است که امکان دیدن میزان مهمات باقی مانده را به کاربر می دهد . همچنین این مسلسل دستی دارای دو خشاب 20 تایی و 30 تایی می باشد. برد موثر این مسلسل دستی را برخی از منابع غیر معتبر معادل 250 الی 300 متر عنوان کرده اند . ( که البته غیر واقعی به نظر می رسد ) سایتهای رسمی ( از جمله سایت CZ – UB که سازنده اسلحه است ) برد موثر این مسلسل دستی را معادل 150 متر عنوان کرده اند که رقمی قابل قبول است . ریتم آتش این مسلسل دستی در حالت استاندارد کارخانه معادل 750 گلوله در دقیقه است که این میزان را به کمک پیچ تنظیم دریچه خروجی گاز که در داخل اسلحه تعبیه شده است می توان تا 300 گلوله در دقیقه کاهش و همچنین تا 1100 گلوله در دقیقه افزایش داد . از ویژگی های این مسلسل دستی می توان به تعادل ، آئرودینامیک فوق العاده ، ارگونومی بالا ، دقت در هدفگیری و شلیک بسیار خوب ، قابلیت اطمینان خیلی خوب و عمر مفید زیاد اشاره کرد . پکیج کامل این مسلسل دستی شامل یک قبضه اسلحه با دو خشاب دو ردیفه 30 تایی به علاوه جعبه تنظیف است . مسلسل دستی CZ SCORPION EVO 3 در نمایشگاه مشخصات مسلسل دستی CZ SCORPION EVO 3 سال ساخت / 2002 کشور سازنده / جمهوری چک کالیبر / 19*9 لوگر و پارابلوم ( مدلهای مخصوص صادرات به آمریکا دارای کالیبر 40 S&W می باشند ) طول اسلحه / 410 میلیمتر با خشاب بسته و 655 میلیمتر با خشاب باز وزن / 2.1 کیلوگرم خالی ارتفاع با خشاب 30 تایی / 240 میلیمتر عرض اسلحه / از 60 میلیمتر الی 96 میلیمتر وزن رزمی اسلحه / 2.77 کیلوگرم طول لوله / 196 میلیمتر ظرفیت خشاب / 20 و 30 تایی ریتم آتش / 750 گلوله در دقیقه استاندارد برد موثر / 150 متر قنداق اسلحه ( که بسیار ارگونومیک طراحی شده است . به طراحی کشویی قنداق توجه کنید ) خشاب اسلحه ( همان طور که در تصویر واضح است ، تعداد فشنگ های خشاب قابل مشاهده است ) شعله پوش و ریل پیکاتینی از سمت راست اسلحه قبضه ارگونومیک و سلکتور سمت چپ اسلحه گلنگدن اسلحه ( توجه کنید که چقدر ارگونومیک طراحی شده است ؟؟ تنها با فشار یک انگشت مسلح می شود ) ریل پیکاتینی بالا ، هدفگیری فلزی و سلکتور سمت راست اسلحه تصویر از سمت چپ تهیه ، تدوین و ترجمه / علی محمدی کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است هرگونه استفاده از مقاله تنها با ذکر نام سایت میلیتاری به عنوان منبع و نام تهیه کننده آن امکان پذیر می باشد .

2A18 و یا D30 این توپ 122 میلیمتری محصول شوروی است و یکی از پرکاربرترین توپ ها در جهان به شمار می رود. کالیبر 122 میلیمتری این توپ جزء کالیبرهای متوسط به شمار می رود. یعنی بین کالیبر 105 و 155 میلیمتر قرار می گیرد. این توپ هم اکنون در بیش از 50 کشور از جمله روسیه و ایران مورد استفاده قرار می گیرد و تولید آن کماکان ادامه دارد. این توپ در سال 1960 طراحی و تولید شد و تولید آن کماکان در کشورهای زیادی همچنان ادامه دارد. مشخصات این توپ وزن : 3210 کیلوگرم طول : 5.4 متر طول لوله : 38 برابر کالیبر عرض در حالت بسته آماده حمل : 1.9 متر ارتفاع در حالت اماده حمل : 1.6 متر این توپ دارای مخزن باد پنوماتیک است که می تواند به وسیله آن لگذ شلیک را به میزان زیادی دفع کند. طراحی چامپر شلیک بسیار خوب این توپ سبب شده است که ریتم آتش آن در حالت شلیک سریع ، بسته به نوع آموزش خدمه بین 10 الی 12 گلوله در دقیقه باشد. این توپ می تواند این ریتم آتش را تا 4 دقیقه ادامه دهد. در غیر این صورت و در حالت شلیک ممتد ، این توپ می تواند 5 گلوله در دقیقه شلیک کند و این ریتم آتش را تا 35 دقیقه نیز ادامه دهد. برد این توپ با گلوله های معمولی معادل 15.4 کیلومتر و با گلوله های راکتی معادل 21 کیلومتر است. تصاویر توپ دی 30 نصب شده بر روی شاسی تی 34 به عنوان هویتزر در ارتش سوریه استفاده می شود.

به نام خدا نفربر M113 یکی از معروف ترین نفربرهای تاریخ معاصر به شمار می رود که در زمان خود کارنامه ای بس درخشان از خود برجای گذاشته بود. اگر نفربر BTR 60 را نفربر جهانی روسیه (شوروی) بدانیم ، می بایست نفربر M113 را نیز نفربر جهانی آمریکا بدانیم. از این نفربر بیش از 80 هزار دستگاه تولید شد و به کشورهای زیادی در جهان صادر شد ، تولید این نفربر در آمریکا متوقف شده است ، ولی در برخی کشورها تولید آن کماکان ادامه دارد. هر چند این کشورها نیز در حال بررسی های کارشناسانه برای توقف خط تولید این نفربر و جایگزین کردن نفربرهای جدید به جای آن هستند. نفربر M113 از ابتدای دهه 60 میلادی وارد میادین کارزار شد و از آن زمان تا کنون در نبردهای زیادی شرکت کرده است. جنگ ویتنام ، جنگ شش روزه ، جنگ یوم کیپور ، درگیری های سومالی ، جنگ خلیج فارس و .... امروزه کشورهای مختلف استفاده کننده از این خودرو آنرا مورد بهسازی قرار داده اند و با انجام تغییراتی آنرا برای نبردهای امروزی بهینه کرده اند. که در ادامه به معرفی معروفترین مدلهای بهینه سازی شده این نفربر می پردازیم . M113 ایالات متحده در ایالات متحده نفربر M113 به اشکال مختلف استفاده می شود ، از این نفربر به عنوان آمبولانس ، خودروی شناسایی سبک ، نفربر غیر تاکتیکی (نفربر سبکی که در غیر از خط مقدم مشغول به فعالیت است) و سایر استفاده های سبک از این نفربر به عمل می آید. مدل M113A3 مدل ارتقا یافته از این نفربر است که کماکان در آمریکا موجود بوده و از آن استفاده می شود و به عنوان خودروی پایه در ساخت انواع خودروهای با کاربری مختلف از آن استفاده می شود ، این مدل قابلیت نصب زره های واکنشگر و همچنین حفاظ قفسی برای مقابله با راکت های دشمن را دارا می باشد که بسته به نوع نیاز حفاظ مخصوص بر روی آن نصب می شود. سامانه های مخابراتی و الکترونیکی آن نیز به روز شده است ، همچنین قسمت های زیرین خودرو نیز در برابر بمب ها و مین ها تقویت شده است. نمونه های بهینه سازی شده A3 متعلق به عراق نمونه مجهز به خمپاره انداز خودروی فرماندهی M577 بر پایه M113A3 ساخته شده است نمونه قدیمی تر M113A2 که بعدها به استاندارد A3 تبدیل شد نمونه های اولیه M113 در جنگ ویتنام نمونه مقاوم سازی شده M113A3 متعلق به ارتش آمریکا در عراق تصویری از اندرونی این نفربر M113A3 در سال 2003 در جنگ عراق نمونه M981 FISTV که به عنوان یک خودروی ساپورت سنگین کاربرد دارد نمونه M113 / 1108 به منظور حمل بار تاکتیکی نمونه های حفاظت شده با حفاظ قفسی بلژیک ارتش بلژیک بیش از 500 دستگاه از این نفربر ها را در اختیار دارد که با کمک آمریکا آنها را مورد بهینه سازی قرار داده است ، در این بهینه سازی بدنه نفربر با نصب زره های اضافی تقویت شده است و همچنین سیستم های مخابراتی و الکترونیکی نیز مورد بهینه سازی قرار گرفته اند. سیستم های هشدار دهنده و همچنین سیستم های پیشگیری کننده از خطرات نیز بر روی آن نصب شده است ، یک توپ جدید با یک برجک نیز بر روی این نفربر نصب شده است که در مجموع با دارا بودن این تجهیزات این نفربر تبدیل به یک خودروی IFV شده است . این آپگرید به عنوان یک استاندارد آپگرید با نام M113 - MRV عرضه شده است و کشورهای دارنده این نفربر می توانند به منظور ارتقای M113 های خود این مجموعه آپگرید را تهیه کنند. M113 - MRV استرالیا ارتش استرالیا به عنوان متحد آنگلوساکسون آمریکا دارای حدود 800 دستگاه نفربر M113 می باشد که این نفربرها به مرور در حال تبدیل به استاندارد AS4 هستند . در این استاندارد ، یک برجک گردون بر روی این نفربر نصب شده است که یک تیربار ام 2 کالیبر 50 بر روی آن نصب شده است و قابلیت گردش 360 درجه را دارا می باشد که به این وسیله فرمانده می تواند همه اطراف و جوانب نفربر را زیر نظر داشته باشد. همچنین دو پریسکوپ 360 درجه بر روی این نفربر نصب شده است که قابلیت دید گسترده را برای نفربر فراهم می آورد. موتور اورجینال این نفربر نیز با یک موتور جدید با قدرت 350 اسب بخار تعویض شده است و در مجموع توانایی های حرکتی نفربر نیز به میزان زیادی افزایش یافته است. تشکیلات مخابراتی و ارتباطی نفربر نیز مورد بهینه سازی قرار گرفته است. M113AS4 ترکیه ارتش ترکیه با دارا بودن بیش از 3000 دستگاه از این نفربرها ، امروزه یکی از بزرگترین کاربران این نفربر به شمار می رود ، M113 های قدیمی و فرسوده ارتش ترکیه در حال جایگزین شدن با نفربر ACV 300 می باشد ، ولی نمونه های سالمتر و جدیدتر این نفربر مورد بهینه سازی قرار گرفته اند ، موارد بهینه سازی این مدل شامل موتور و زره آن می شود. مدلهای بهینه شده ترکیه ای با استاندارد تی 2 شناخته می شوند پاکستان ارتش پاکستان با دارا بودن بیش از 2000 دستگاه از نفربر M113 در شمار یکی از بزرگترین کاربران این نفربر به شمار می رود. این نفربرها بسته به نوع نیاز در پاکستان مورد تغییر قرار گرفته اند و از آنها در کاربری های مختلف استفاده می شود. طلحه http://gallery.milit...lha-image01.jpg ماوز http://gallery.milit...age01_RBS70.jpg سعد http://gallery.milit...d-image01~0.jpg الحمزه http://gallery.milit...mza-image01.jpg الحدید http://gallery.milit...eed-image01.jpg القصوا http://gallery.milit...swa-image01.jpg ارتش پاکستان M113 های خود را با کمک ترکیه آپگرید کرده است و از این رو M113 های آپگرید شده پاکستان شباهت زیادی (از نظر کارکرد) با نمونه های ترکیه ای دارد. رژیم صهیونیستی صهیونیست ها در بهینه سازی تجهیزات قدیمی حرف اول را در جهان می زنند ، نمونه های بارز آن تبدیل میگ 21 به درد نخور و بی مصرف به میگ 2000 می باشد و یا تبدیل کلاش های قدیمی به گالیل و یا تبدیل تانک های قدیمی سنچوریون به نفربرهای پوما و ناکپادون می باشد. رژیم صهیونیستی با دارا بودن بیش از 6000 دستگاه از این نفربرها پس از آمریکا در رده دوم دارندگان این نفربر به شمار می رود ولی از نظر کاربرد هم اینک می توان رژیم صهیونیستی را در شمار بیشترین استفاده کننده از این نفربر به شمار آورد. بیش از 60 درصد از نفربرهای M113 صهیونیست ها هم اکنون در شرایط نرمال و مطلوب به سر می برند و در واقع ارزش بهینه شدن را دارا می باشند. نصب زره های جدید Iron Wall بر روی این نفربرها و همچنین نصب تجهیزات جدید هشداری و مخابراتی و نصب موتور جدید و بهینه بر روی این نفربر ، قدرت مانور این نفربر را افزایش داده است و کارایی آن به میزان چشمگیری افزایش یافته است. در واقع می توان گفت M113 های بهینه شده توسط رژیم صهیونیستی ، از نظر کارآمدی در رده نفربرهای روز جهان به شمار می روند. M113 های بهینه شده توسط رژیم صهیونیستی ایتالیا ارتش ایتالیا نیز با دارا بودن بیش از 3000 دستگاه از این نفربرها در شمار بزرگترین کاربران آن به حساب می آیند که البته نمونه های قدیمی تر و فرسوده تر این نفربر نهایتا تا سال 2013 از ارتش این کشور کنار گذاشته خواهند شد و تنها نمونه هایی که دارای بدنه و شاسی سالم هستند در خدمت باقی می مانند و عملیات بهینه سازی در قسمت زره آنها انجام خواهد گرفت. M113 های ارتش ایتالیا ارتش ایتالیا ابتکار جالبی بر روی این نفربر به خرج داده است و با نصب چهار توپ 25 میلیمتری اورلیکون بر روی این نفربر آنرا تبدیل به یک خودروی ضد هواگرد کرده است ، البته سیستم تغذیه این توپها نیز به جای جعبه ای ، نواری است نمونه بهینه سازی شده ارتش سوئیس لیتوانی تایلند نمونه خمپاره انداز http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_acv-04.jpg نمونه هایی که معرفی شد ، نمونه های معروف بهینه سازی شده این نفربر به شمار می رود ، کشورهای زیادی هستند که M113 های خود را با کمک یکی از این استانداردها به روز کرده اند. کارشناسان نظامی پیش بینی می کنند این نفربر بتواند حداقل تا 10 سال آینده نیز نیاز های ارتشهای مختلف جهان را به یک نفربر سبک (و البته غیر تهاجمی) برآورده کند. نویسنده : سرگرد گوردون کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است استفاده از مقاله تنها با ذکر نام سایت منبع و نام نویسنده امکانپذیر است.[/color]

آلمان اولین کشوری بود که از تانک های سنگین برای ایجاد جنگ روانی علیه دشمن استفاده کرد. تانک سنگین Panzerkampfwagen VIII که با نام MAUS شناخته می شد ، یکی از آن تانک هایی بود که بیشتر به منظور ایجاد جنگ روانی و تخریب روحیه سربازان دشمن ساخته شد.از این تانک در مجموع تا سال 1944 تنها دو دستگاه ساخته شد که البته تنها یک دستگاه آن تکمیل شد و مورد تست های زمینی قرار گرفت.با پیشروی نیروهای شوروی به سمت برلین و تصرف این شهر ، این نمونه ساخته شده نیز توسط روس ها به مسکو منتقل شد و هم اکنون نیزدر موزه ملی کوبیانکای مسکو نگهداری می شود. این تانک دارای 200 تن وزن بود. طول آن معادل 10.3 متر ، عرض آن معادل 3.7 متر و ارتفاع آن نیز معادل 3.6متر می باشد. این تانک در قسمت جلوی برجک خود که دارای بیشترین میزان مقاومت زرهی بود ، دارای 460 میلیمتر زره بود و در سایر قسمت ها نیز به طورمتوسط دارای 250 میلیمتر زره بود. سلاح اصلی این تانک نیز یک توپ 128 میلیمتری بود که با 32 گلوله بارگذاری می شد. یک توپ 75 میلیمتری نیز به صورت کواکسیال با توپ 128 میلیمتری بر روی برجک نصب شده بود. این توپ نیز با 200 گلوله بارگذاری می شد. یک تیربار کالیبر 7.92 از نوع MG34نیز بر روی برجک تانک نصب می شد. موتور این تانک نیز یک موتور دیزل با قدرت 1200 اسب بخار بود که نسبت قدرت به وزن آن نیز معادل 6 است.مخازن داخلی این تانک گنجایش 2700 لیتر سوخت را داشتند و همچنین مخازن خارجی تانک نیز گنجایش 1500 لیتر سوخت را دارند. برد عملیاتی این تانک با مخازن سوخت فول در جاده های هموار معادل 110 کیلومتر و در جاده های ناهموار نیز معادل 60 کیلومتر بود. حداکثر سرعت این تانک نیز معادل13 کیلومتر بر ساعت بود. این تانک به دستور مستقیم هیتلر و توسط فردیناند پورشه طراحی شده بود.تانک 200 تنی MAUS نیز هر چند تاثیر زیادی بر قوای دشمن داشت ، اما کار ساخت این تانک زمانی به پایان رسید که متفقین از هر سو به سمت آلمان سرازیر شده بودند و حتی اگر این تانک به صورت انبوه نیز تولید می شد ، باز هم نمی توانست جلوی حمله متفقین را بگیرد. تانک MAUS در موزه کوبیانکای روسیه

به نام خدا تاکنون بحث ها و صحبت های زیادی درباره اتولودر تانک های مختلف شنیده ایم. این تاپیک را ایجاد کردم تا کلیه مباحث در اینباره در آن متمرکز شود. در این تاپیک اتولودر تانک های مختلف را بررسی کرده و به نقاط ضعف و قوت هر یک خواهیم پرداخت و در ادامه به مقایسه سیستم لود خودکار و لود دستی در تانک های مختلف می پردازیم. تانک ها از نظر نحوه لود توپ اصلی شان به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول تانک هایی هستند که توپ اصلی شان به صورت دستی و توسط شخص لودر لود می شود. فرد لودر گلوله را از انبارک و یا سیستم استورج مهمات تانک تحویل می گیرد و آنرا در داخل چامپر توپ قرار می دهد. در این نوع لود ، توپ اصلی تانک پس از شلیک دریچه چامپر خود را به صورت نیمه باز قرار می دهد و هر زمان که شخص لودر نوک گلوله بعدی را در ابتدای چامپر قرار داد ، این دریچه به طور کامل باز می شود و گلوله با فشار شخص لودر وارد چامپر توپ می شود و پس از آن نیز آماده شلیک است. در واقع شخص لودر تنها گلوله را در دست گرفته و آنرا داخل چامپر توپ قرار می دهد و هیچ عمل دیگری انجام نمی دهد. دسته دوم تانک هایی هستند که لود توپ آنها به صورت خودکار انجام می گیرد. در این نوع تانک ها به جای استفاده از نیروی انسانی ، یک مجموعه دستگاه مکانیکی و یا الکتریکی برای تانک در نظر می گیرند که مهمات را در اختیار می گیرد و پس از هر بار شلیک ، توپ را مجددا لود می کند. این مجموعه اتولودر نام دارد. روس ها سردمدار استفاده از اتولودر در تانک های خود هستند. البته صرفا از بعد تاریخ نمی توان روس ها را اولین استفاده کنندگان اتولودر دانست. چرا که اولین تانک که از اتولودر استفاده کرد ، تانک Strv 103 (همون اس تانک) ساخت سوئد بود. ولی در بین تانک های متعارف و متداول ، روس ها اولین کسانی بودند که بر روی تانک های برجک دار خود اتولودر نصب کردند و البته تی 64 اولین تانک برجک دار جهان بود که به اتولودر مجهز بود. اتولودرهای عملیاتی و فعال در حال حاضر به دو دسته اصلی تقسیم می شوند. دسته اول اتولودر های چرخ فلکی هستند که با نام اتولودرهای Carousel شناخته می شوند. این نوع اتولودرها شامل یک سینی دایره ای شکل در کف و قسمت پایین برجک هستند که معمولا دارای حدود 20 تیوب است که در داخل هر یک از این تیوب ها یک گلوله توپ جای می گیرد. این سینی چرخ فلکی قابلیت چرخش مجزا از برجک را نیز دارد. یک بازوی هیدرولیکی در قسمت انتهای چامپر توپ قرار گرفته است که کار خارج کردن گلوله از تیوب و پس از آن انتقال آن به چامپر را انجام می دهد. گلوله های تانک های روسی به صورت دو بخشی هستند. یعنی پرتابه و پروپلنت به صورت دو قسمت مجزا از هم بودند. برای استفاده از این مهمات ، اتولودر به دو چرخ فلک حامل مهمات مجهز می شد. چرخ فلک اول به صورت افقی در کف برجک قرار می گرفت که پرتابه ها درون آن قرار می گرفتند. چرخ فلک دوم نیز به صورت عمودی (در تی 80 و تی 64) در پشت چرخ فلک اول به صورت زاویه قائمه قرار می گرفت. ابتدا پرتابه و سپس به دنبال آن پروپلنت در داخل چامپر قرار می گرفت. ریتم آتش تانک های روسی مجهز به اتولودر ، بسته به نوع اتولودر و نوع مهمات مورد استفاده ، از 7 تا 10 ثانیه متغیر بود. تی 64 اولین تانک روس ها بود که به اتولودر چرخ فلکی مجهز شده بود. این تانک می توانست هر 7 ثانیه یک گلوله را شلیک کند. تانک بعدی تی 72 بود. تی 72 از یک اتولودر پیچیده تری استفاده می کرد که ریتم آتش آن بسته به نوع مدل تانک و نوع مهمات مورد استفاده از 8 تا 10 ثانیه متغیر بود. اتولودری که بر روی تی 72 نصب شده بود ، در واقع ضعیف ترین طراحی را داشت. در کنار معایب فراوانی که اتولودرهای روسی در این دوره داشتند ، بزرگترین ضعف اتولودرهای روسی ، عدم تغییر زاویه لود بود. به عنوان مثال فرض کنید که لوله توپ تی 72 در زاویه 30 درجه قرار دارد. زمانی که تانک قصد لود مجدد توپ را دارد ، می بایست لوله توپ در زاویه 0 درجه قرار بگیرد. یعنی موازی با شاسی تانک. در غیر این صورت بازوی اتولودر قادر نخواهد بود گلوله را در داخل چامپر قرار دهد. این یکی از بزرگترین ضعف اتولودرهای روس ها بود. اما بزرگترین ضعف اتولودر های روس ها مساله تامین امنیت مهمات و پرسنل تانک ها بود. از آنجایی که اتولودر در داخل برجک قرار گرفته بود و مهمات را بر روی خود حمل می کرد ، اگر کوچکترین اثری از تسلیحات ضد تانک دشمن به تاننک وارد می شد و صدمات وارد شده بر تانک داخل برجک تانک هم می شد ، در این صورت تانک به شدت منفجر می شد و تقریبا خدمه هیچ شانسی برای زنده ماندن نداشتند. تصاویر زیادی که از تی 72 های منهدم شده در نت وجود دارد ، در بیشتر آنها دیده شده است که برجک تی 72 به شدت منفجر شده و از شاسی تانک جدا شده است که علت این امر این است که مهمات توپ در زیر برجک و بدون حفاظ قرار گرفته است و برخورد کوچکترین اثرات انفجاری به این چرخ فلک حامل مهمات باعث انفجار کل مهمات و به تبع آن انفجار درون برجک و پرتاب آن به بیرون است. روس ها در نسل بعدی تانک شان ، یعنی تی 80 ، اتولودر تانک های تی 72 و تی 64 را مورد مطالعه مجدد قرار دادند و سرانجام اتولودر جدیدی را طراحی کردند که بیشتر شبیه به اتولودر تی 64 بود. این اتولودر بر روی تانک های سری تی 80 نصب شد. این اتولودر قادر بود که توپ را در هر زاویه ای لود کند و همچنین صفحاتی از زره غیر انفجاری نیز بر روی این چرخ فلک تعبیه شده بود که به عنوان مانعی بین مکان استقرار پرسنل تانک و چرخ فلک حامل مهمات بود. تی 80 عملا در هیچ نبردی شرکت نکرد ، اما بعدها مشخص شد که این صفحات تاثیر چندانی بر حفاظت ندارند. از آنجایی که تی 90 نیز از برجک و سیستم تسلیحاتی تی 80 یو استفاده می کند ، زمانی که روس ها می خواستند که برجک تی 80 یو را بر روی شاسی تی 72 نصب کنند و تانک تی 90 را بسازند ، بسیار بر روی مساله حفاظت مهمات آن تاکید کردند. به طوریکه صفحاتی سه لایه در قسمت زیرین اتولودر و همچنین بالای آن در نظر گرفتند. این صفحات ، اتولودر را هم از جانب خطراتی که از زیر تانک واقع می شوند مثل انواع مین های ضد تانک و انواع IED و هم از جانب خطراتی که از بالای تانک واقع می شوند ، حفظ می کند. البته خود روس ها هم ادعا ندارند که این نوع محافظت از مهمات ، بهترین نوع حفاظت از مهمات تانک است. اما در هر صورت تی 90 در بین تانک های شرقی و همچنین تانک های روسی دارای بهترین نوع حفاظت از مهمات است. اما الزاما در بین سایر تانک ها دارای بهترین حفاظ نیست. این موضوع در ادامه مقاله مورد بررسی قرار خواهد گرفت. اتولودری که بر روی تانک های تی 90 نصب شده است ، عمدتا مورد بازبینی و تغییر نسبت به مدلهای اولیه قرار گرفته اند و بیشتر ضعفهای اتولودر های قبلی تانک های روسی را ندارند. اتولودر تی 90 قادر است هر 6.6 ثانیه یک بار توپ تانک را لود کند. پس از روسیه و شوروی سابق نیز کشورهای عضو پیمان ورشو و کشورهایی که متحد شوروی به شمار می رفتند در تانک های خود از اتولودرهای چرخ فلکی استفاده کردند که تقریبا همه آنها از اتولودر تانک های روسی الگو برداری شده بود. اما روس ها تنها کسانی نبودند و نیستند که از اتولودر در تانک های خود استفاده کردند. در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 ژاپن در طراحی تانک جدید خود از اتولودر استفاده کرد. تانک جدید ارتش ژاپن که با نام تایپ 90 شناخته می شد ، مجهز به یک اتولودر از نوع زنجیری بود. همانطور که گفتیم اتولودرها دو دسته هستند : دسته اول اتولودرهای چرخ فلکی که در تانک های شرقی و روسی استفاده می شوند و دسته دوم اتولودرهای زنجیری و یا Bustle هستند که تانک های غربی از این نوع اتولودر استفاده می کنند. این نوع اتولودرها شامل یک زنجیر شبیه به نوار فشنگ هستند که (مشابه نوار فشنگ) مجهز به تیوب هایی هستند که مهمات را در خود نگاه می دارند. هر یک از این تیوب ها مجهز به یک میکرو پروسسور است که نوع مهمات محموله خود را به کامپیوتر مرکزی تانک گزارش می دهد و در صورت نیاز و دستور کامپیوتر ، میکرو پروسسور تیوب را در مقابل چامپر توپ قرار می دهد. این مجموعه نوار زنجیری در قسمت پشت برجک و در محیطی کاملا مجزا از محل استقرار پرسنل قرار می گیرند. این محیط قسمت پشت برجک است و به جز زره اصلی تانک ، با زره های مجزا و اضافی نیز پوشانده می شود. در بین تانک های غربی ، حفاظت شده ترین قسمت تانک که به سنگینترین و شدیدترین لایه های زرهی مجهز شده است ، همین محل استقرار مهمات تانک است. حتی تانک های غربی که فاقد اتولودر هستند نیز محل استقرار مهماتشان دارای بیشترین حفاظت زرهی است. از آنجایی که اتولودر در مکانی مجزا از خدمه نگهداری می شود و به شدیدترین وضع ممکن به لایه های زرهی مجهز شده است ، به همین خاطر احتمال انفجار این قسمت در تانک های غربی بسیار ضعیف است. این قسمت با لایه های مختلفی از زره های گوناگون از محل استقرار پرسنل تانک جدا می شود. در این نوع اتولودر ، مهمات به صورت موازی و هم محور با لوله توپ قرار می گیرد و زمانی که نیاز به لود توپ باشد ، ابتدا دریچه کوچک اتاقک مهمات تانک باز می شود و سپس با یک حرکت سریع توسط بازوی الکترونیکی ، گلوله به داخل چامپر هدایت می شود. این روشی است که فرانسوی ها و ژاپنی ها برای اولین بار آنرا به کار گرفتند. البته ناگفته نماند که این طرح 20 سال قبل از تاریخ مذکور یعنی در اواخر دهه 1960 توسط ژاپن بر روی تانک های تایپ 74 خود به اجرا درآمد. ولی به دلیل برخی مشکلات در ادامه از تانک مذکور حذف شد و همان لود دستی برای آن در نظر گرفته شد. در هر صورت تانک تایپ 90 ژاپنی اولین تانک غربی و غیر روسی بود که به اتولودر مجهز شده بود. اتولودری هم که بر روی تایپ 90 نصب شده بود ، کاملا متفاوت از اتولودر تانک های روسی بود و از خیلی جهات کاملتر و به مراتب بهتر و فنی تر از اتولودرهای روسی طراحی شده بود. در این نوع اتولودر (اتولودر زنجیری) مهمات در محفظه ای کاملا جدا از پرسنل تانک در پشت برجک و به موازات و راستای لوله توپ قرار می گیرند و این محفظه نیز به شدت زرهی می شود و احتمال انفجار آن نیز به حداقل ممکن می رسد. حتی در صورت انفجار این محفظه ، به دلیل اینکه این محفظه از محفظه استقرار پرسنل به وسیله لایه های سنگین زرهی کاملا مجزا می شود ، نیز آسیبی به پرسنل تانک وارد نمی آید. مدت کوتاهی پس از رونمایی و تولید انبوه تانک تایپ 90 از سوی ژاپن ، فرانسه نیز تانک جدید خود را رونمایی کرد. تانک جدید ارتش فرانسه که همان تانک AMX 56 یا همان لکلرک بود نیز به یک اتولودر زنجیری ، مشابه اتولودر تانک تایپ 90 ژاپنی ، مجهز شده بود. اتولودر این دو تانک بسیار به هم شبیه هستند و از خیلی جهات شبیه به هم عمل می کنند. حتی به اعتقاد بسیاری از کارشناسان نظامی ، طراحی اتولودر این دو تانک به صورت مشترک انجام گرفته است. طراحی بسیار بهتر اتولودرهای زنجیری تانک های غربی ، به زودی برتری خود را نسبت به اتولودرهای روسی نشان داد. اتولودرهای جدید غربی ها قادر بودند توپ تانک خود را در هر 4 الی 5 ثانیه یک بار لود کنند. اتولودر لکلرک قادر بود که هر 5 ثانیه یک بار توپ را لود کند و اتولودر تایپ 90 نیز در هر 5 ثانیه یک بار توپ را لود می کرد. یعنی ریتم آتش 12 گلوله در دقیقه را برای تانک فراهم می کردند. این رقم برای بهترین طراحی اتولودر شرقی که متعلق به تانک تی 90 روسی بود ، شامل 6.6 ثانیه بود که به عبارتی ریتم آتش 9 گلوله در دقیقه را برای تانک فراهم می کرد. ضمن اینکه از نظر حفاظت مهمات نیز کاملا برتر از اتولودر روسی بود. اما غربی ها هم در جا توقف نکردند و در ادامه تحقیقات خود اتولودرهای جدیدتری نیز طراحی کردند که کاملتر از اتولودرهای قدیمی بود. تانک کی 2 بلک پانزر ساخت کره جنوبی که در حال حاضر جزء پیشترفته ترین تانک های جهان به شمار می رود به یک اتولودر جدید مجهز شده است که می تواند هر 4 ثانیه یک بار توپ را لود کند. یعنی ریتم آتش 15 گلوله در دقیقه را برای تانک فراهم می کند. اتولودر تانک کی 2 بسیار شبیه به اتولودر تانک لکلرک است و به احتمال زیاد از روی آن الگو برداری شده است. اتولودر این تانک از نوع زنجیری است و بسیار پیشرفته است. تانک فوق مدرن تایپ 10 – TK - X ساخت ژاپن نیز از یک اتولودر پیشرفته استفاده می کند. اتولودر تانک ژاپنی نیز از اتولودر قدیمی تر ژاپن بر روی تانک تایپ 90 الگوبرداری شده است و از نوع زنجیری است. به احتمال قوی این تانک نیز قادر به اجرای ریتم آتش 15 گلوله در دقیقه می باشد. هویتزرها از سیستم های لود کاملا مجزایی استفاده می کنند که سیستم لود آنها کاملا متفاوت از سیستم لود خودکار تانک ها است. البته برخی هویتزرها نیز از سیستم لود خودکار مشابه اتولودر تانک ها استفاده می کنند. مثل هویتزر قدرتمند آرچر که از یک اتولودر زنجیری استفاده می کند و قادر به اجرای ریتم آتش 9 گلوله در دقیقه می باشد. تصاویری از تی 72 های منهدم شده همانطور که می بینید این تانک به دلیل ضعف حفاظت مهمات به بدترین شکل ممکن منهدم می شود. ورود کمترین اثر حملات ضد تانک به داخل برجک سبب انفجار شدید و پرتاب برجک به بیرون از شاسی می شود. هویتزر قدرتمند آرچر که به یک اتولودر زنجیری مجهز شده است و دارای ریتم آتش 9 گلوله در دقیقه است. لکلرک ، اولین تانک اروپایی مجهز به اتولودر تانک قدرتمند تایپ 90 ارتش ژاپن ، اولین تانک غربی مجهز به اتولودر تایپ 10

به نام خدا و با سلام در این تاپیک به معرفی هلی کوپتر تهاجمی سبک AH 6J و هلی کوپتر ترابری سبک MH 6J می پردازیم . این دو هلی کوپتر در واقع بر گرفته از هلی کوپتر سبک OH 6A است که مدل AH 6A برای حملات سبک و پشتیبانی سبک از جوخه های زمینی و مدل MH 6J نیز برای جابجایی نفرات و تجهیزات لجستیک سبک استفاده می شود . هلی کوپتر AH 6J در آمریکا با نام LITTLE BIRD شناخته می شود و ساخت کارخانجات مک دانل داگلاس این کشور است . این هلی کوپتر که برای حملات سبک در نظر گرفته شده است ، می تواند هر یک از این تسلیحات را که عبارتند از : راکت های 2.75 اینچی ، یک توپ 30 میلیمتری ، گاتلینگ 7.62x51 mm ، موشک هلفایر ، موشکهای تاو و یا تیر بار کالیبر 50 را بسته به نوع ماموریت و نوع نیاز حمل کند . این هلی کوپتر برای حملات سبک و مستقیم ، عملیات های روز و شب ، شرایط آب و هوایی نا مطلوب و همچنین پشتیبانی نزدیک از نیروهای زمینی طراحی شده است . این هلی کوپتر می تواند طیف وسیعی از تسلیحات معرفی شده در بالا را در غلاف های حمل تسلیحات AP خود حمل کند . حداکثر برد این هلی کوپتر با سوخت داخلی خود 250 مایل دریایی است که معادل 430 کیلومتر است . این هلی کوپتر در سمت چپ و راست خود دارای دو بالچه است که برای حمل تسلیحات از آنها استفاده می شود . هر کدام از این بالچه ها دارای دو غلاف نگهدارنده تسلیحات هستند که می توانند بسته به نوع عملیات تسلیحات مناسب حمل کنند . این بالچه ها مجهز به سایت هدفگیری TN می باشند که به وسیله آن خلبان می تواند هدفگیری کند . این هلی کوپتر دارای بیشینه سرعت 285 کیلومتر بر ساعت می باشد که البته دارای سرعت کروز 220 کیلومتر بر ساعت می باشد . مدلهای اولیه هلی کوپترهای MH6A مجهز به یک موتور توربو شافت آلیسون مدل T63 – 252 – SHP می باشند . در مدلهای جدید تر این موتور تعویض شد و یک موتور توربو شافت MD 500 ساخت مک دانل ( از زیر مجموعه های بوئینگ ) بر روی آن نصب شد . این هلی کوپتر مجهز به تاسیسات دقیق ناوبری می باشد و دارای موتوری قدرت مند تر از مدلهای قبلی و به همراه FLIR یا همان سیستم مادون قرمز می باشد که از آن برای دید در شب و هدفگیری های گرمایی استفاده می شود . همان طور که گفتیم ، این هلی کوپتر می تواند به انواع تسلیحات مجهز شود ، اما بیشترین کاربرد تسلیحات در این هلی کوپتر ترکیب دو گاتلینگ M134 و دو غلاف 7 تایی راکت های 2.75 اینچی است و به این صورت که یک گاتلینگ و یک غلاف بر روی یک بالچه و گاتلینگ و غلاف دیگر بر روی بالچه دیگر نصب می شود . اما در غیر این صورت نیز می توان این هلی کوپتر را مجهز به یک نارنجک انداز اتوماتیک MK 19 کرد . همچنین تیر بار کالیبر 50 نیز بر روی بالچه های آن قابل نصب است . موشک های ضد هواگرد استینگر و موشکهای ضد تانک تاو و هلفایر را نیز می توان بر روی این هلی کوپتر نصب کرد . مدلهای جدید این هلی کوپتر مجهز به یک پروانه 6 تیغه ای اصلی و یک پروانه 4 تیغه ای در دم می باشند . این هلی کوپتر ها امروزه کاربرد گسترده ای در نیروهای نظامی آمریکا دارند . یکی از بزرگترین بخشهایی که از این هلی کوپتر استفاده گسترده ای به عمل می آورد ، نیروی دریایی این کشور است که از این هلی کوپتر در ترکیب ناو های سری ESS&E&X استفاده می کند . این ناوها که مخصوص حمله از دریا به خشکی طراحی شده اند ، خودروهای زرهی را تا نزدیکی ساحل حمل می کنند . بر روی عرشه این ناو از هلی کوپتر استفاده می شود . هلی کوپترهایی که بر روی عرشه این ناو استفاده می شوند عبارتند از : چهار هلی کوپتر از نوع AH – 1W سوپر کبرا به منظور پشتیبانی هوایی ، دو فروند UH 60A بلک هاوک به منظور ترابری نیمه سنگین ، 10 فروند هلی کوپتر AH 6J به منظور حملات مستقیم و 10 فروند هلی کوپتر MH 6J برای جابجایی کماندو ها . این هلی کوپتر دارای دو خدمه است اما در شرایط اضطراری می توان آنرا با یک خدمه نیز به کار گرفت . این هلی کوپتر مجهز به سیستم هشدار دهنده قفل راداری می باشد و همچنین خروجی های اگزوز این هلی کوپتر نیز با استفاده از سیستم های سرد کننده سرد شده است و همچنین مجهز به چف و فلیر نیز می باشد که به وسیله اینها این هلی کوپتر می تواند از گزند تسلیحات ضد هوایی در امان باشد . همچنین شیشه های جلو در برابر گلوله های کالیبر 50 مقاومت کامل دارند . به دلیل جثه کوچک این هلی کوپتر و همچنین قدرت مانور بسیار خوب و سریع این هلی کوپتر ، شکار آن توسط تیربار های زمینی کمی مشکل تر از هلی کوپتر های معمولی است . طراحی کابین این هلی کوپتر به گونه ای است که انجام وظیفه پشتیبانی نزدیک را می تواند به بهترین شکل انجام دهد . این هلی کوپتر در ارتفاع های خیلی پایین ( مثلا 2 متر از سطح زمین ) می تواند با سرعت زیاد به حرکت خود ادامه دهد . کاری که هلی کوپتر هایی مثل کبرا و هاواک قادر به انجام آن نیستند . همچنین دارای مسافت یاب لیزری می باشد و دارای یک سایت تصویری گرمایی است که می تواند در شب و روز در مکان هایی که دید کافی نباشد به ماموریت خود ادامه دهد . مشخصات کلی طول کلی / 9.4 متر عرض / 1.92 متر ارتفاع / 2.6 متر وزن خالی / 896 کیلوگرم حداکثر وزن تیک آف / 1610 کیلوگرم موتور / یک موتور MD 500 توربو شافت قدرت موتور / 317 اسب بخار سرعت کروز / 220 کیلومتر بر ساعت حداکثر سرعت / 282 کیلومتر بر ساعت برد / 430 کیلومتر سقف پروازی / 4875 متر نرخ صعود / 10.5 متر بر ثانیه تعداد پره پروانه اصلی / بسته به نوع مدل 4 ، 5 ، 6 پره تعداد پره پروانه دم / 2 یا 4 پره قطر پروانه اصلی / حدود 8 متر ظرفیت باک سوخت / 240 لیتر باک اصلی ، 80 لیتر باک زاپاس تسلیحات قابل نصب / گاتلینگ M134 مینیگان دو تا در طرفین ( مخزن گلوله این گاتلینگ ها در محفظه پشت خلبان نگهداری می شود ) تیربار کالیبر 50 دو تا در طرفین غلاف های M260 با تیوب های 7 تایی و 12 تایی مخصوص شلیک راکت های 70 میلیمتری هایدرا دو تا در طرفین نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری M75 دو تا در طرفین نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری MK 19 دو تا در طرفین موشک ضد تانک TOW در هر طرف دو تا موشک استینگر دو تا در طرفین موشک هلفایر دو تا در طرفین کشورهای دارنده / آمریکا ، بحرین ، آرژانتین و 19 کشور دیگر ناو هلی کوپتر بر تهاجمی E.S.S&E&X AH 1J پرنده کوچک در حال فرود بر روی عرشه این ناو راکت های هایدرا و موشک هلفایر راکت های 70 میلیمتری هایدرا نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری M75 که بر روی بالچه های این هلی کوپتر نصب می شود. گاتلینگ M134 مینیگان که بر روی بالچه های این هلی کوپتر قابل نصب است . تهیه و تدوین و ترجمه / علی محمدی کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است هر گونه استفاده تنها با درج لینک سایت میلیتاری و نام تهیه کننده امکان پذیر است .[/color]

M101 توپ ام 101 که با نام M2A1 نیز شناخته می شود ، در جریان جنگ جهانی دوم توسط آمریکا طراحی شد. این توپ در جریان جنگ جهانی دوم تبدیل به توپ استاندارد ارتش آمریکا شده بود. آمریکا از این توپ به مقیاس وسیعی در غرب اروپا و همچنین در جزایر اقیانوس و شرق آسیا علیه ژاپن استفاده کرد. بیش از چهل کشور در جهان از کاربران این توپ به شمار می رفتند که در حال حاضر برخی از آنها این توپ را از سرویس خارج کرده اند و به جای آن از مدلهای جدیدتر آن استفاده می کنند. این توپ با آنکه مدت زیادی از ساخت آن می گذرد ، اما هنوز هم در برخی کشورها مورد استفاده قرار می گیرد. هنوز هم کشورهایی در جهان تولید این توپ را ادامه می دهند. کالیبر این توپ 105 میلیمتر است که از گلوله های 105x372 میلیمتر استفاده می کند. این توپ به دو جک هیدرولیک 42 اینچی مجهز بود که به وسیله آن لگد توپ به میزان زیادی کاهش می یافت. مشخصات توپ ام 101 طول : 5940 میلیمتر عرض : 2210 میلیمتر ارتفاع : 1730 میلیمتر ، در حالت خوابیده برای حمل طول لوله : 2310 میلیمتر جابجایی لوله : از منفی 5 درجه الی مثبت 66 درجه ماکزیمم برد : 11.200 متر حداکثر ریتم آتش : 6 گلوله در دقیقه ریتم آتش در حالت تداوم : 3 گلوله در دقیقه زمانی که این توپ با حداکثر توان خود ، یعنی 6 گلوله در دقیقه ، در حال شلیک است در نهایت می تواند حدود 5 دقیقه به این شلیک خود ادامه دهد. اما زمانی که فقط سه گلوله در دقیقه شلیک کند ، می تواند این مداومت را تا 20 دقیقه نیز ادامه دهد. تصاویر یکی از کاربران این توپ ایران است. ایران پس از کودتای 28 مرداد تعداد نامعلومی از این توپ ها را از آمریکا تحویل گرفت.

با سلام در این تاپیک به معرفی تانک پشتیبانی BMPT ترمیناتور ساخت روسیه می پردازیم که واقعا در نوع خود بی نظیر است . این خودروی زرهی در روسیه به منظور پشتیبانی از یگان های زرهی و افزایش کارایی آنها طراحی و تولید گردیده است ( این خودرو با نام ترمیناتور شناخته می شود ) و در سال 2005 نمونه های اولیه آن جهت تست های اولیه تحویل نیروهای روسیه گردید . این خودرو می تواند تاکتیک های میدان نبرد را به سرعت تغییر دهد و به همین دلیل می تواند کارایی یگان های زرهی را بسیار افزایش دهد . این خودرو از شاسی استاندارد تانک T 90 استفاده می کند . این خودرو داخل روسیه با استقبال مواجه شده است و به زودی شاهد به کارگیری این تانک پشتیبانی در لشکر های زرهی روسیه خواهیم بود . این خودرو مجهز به انواع تسلیحات متنوع است که هر کدامشان برای کاربرد خاصی مورد استفاده قرار می گیرند . همین امر باعث شده است که این خودرو در میدان نبرد بسیار انعطاف پذیر باشد و می تواند اهداف چند گانه را مورد هدف قرار دهد . فلسفه ساخت این خودرو نیز به جنگ اول چچن بر می گردد که در این جنگ ضربات زیادی بر لشکر های زرهی روسی وارد گردید . روس ها به این نتیجه رسیدند که تانک ها در جنگ های شهری بسیار آسیب پذیرند . به همین دلیل این خودرو این ضعف تانکها را در نبردهای شهری پوشش می دهد . این خودرو با زره های واکنش گر و قابل تعویض ساندویچی از نوع فولاد کمپوزیت محافظت شده است . معمولا در نبردهای شهری از هر دو نمونه زره در ساختمان این خودرو استفاده می شود ، چرا که در نبردهای شهری خطر بیشتری این خودرو را تهدید می کند ، اما در نبردهای خارج شهر معمولا تنها از زره های واکنش گر استفاده می شود . لایه داخلی این خودرو از جنس کولار است و در برابر تهدیدات بسیار عالی عمل می کند . همچنین در برابر عوامل NBC به طور کامل مقامت دارد . سطح امنیتی این خودرو کاملا برابر با سطح امنیتی تانک ها است . این خودرو دارای یک برجک هرمی شکل و سرنشین دار است که این تسلیحات بر روی آن قابل حمل است . 1- دو توپ 30 میلیمتری به عنوان سلاح اصلی خودرو . این توپ ، همان توپ 2A42 می باشد که بر روی هلی کوپتر روسی هاواک نصب شده است ، همچنین IFV های BMP نیز از این توپ استفاده می کنند ( ایران نیز از سازندگان و استفاده کنندگان این توپ به شمار می رود ) . این توپ در مجموع با 900 گلوله لود می شود . 2- یک تیر بار کالیبر 7.62x54 mm R به منظور مقابله با نفرات دشمن و درگیری با استحکامات سبک دشمن . این تیر بار به صورت موازی با توپ های دو لول 30 میلیمتری و دقیقا در بالای آن قرار دارد . این تیر بار با 2000 گلوله لود می شود 3- دو نارنجک انداز اتوماتیک 30 میلیمتری از نوع AGS 17 D و یا AGS 30 که علیه نفرات و استحکامات نیمه سبک دشمن به کار می رود . این نارنجک انداز با 600 گلوله ( ؟ ) لود می شود . 4- تعداد چهار لانچر موشک ضد تانک 130 میلیمتری از نوع 9M121 ATAKA T که دو به دو در طرفین برجک نصب می شود . همان طور که می بینید ، این خودرو با داشتن این تسلیحات متنوع می تواند به سرعت کارایی خود را تغییر دهد و همچنین بهترین تاکتیک رزمی را در میادین نبرد به اجرا گذارد . توپ دو لول 30 میلیمتری خودکار این خودرو دارای حالت DUAL FEEDER است و می تواند با دو نوار فشنگ از سمت راست و چپ تغذیه شود . این خاصیت به این دلیل در این توپ تعبیه شده است که دو نوع فشنگ با کارایی مختلف برای این توپ در نظر گرفته شود ، به عنوان مثال گلوله 30 میلیمتری از نوع AP I در یک سمت به منظور نفوذ در استحکامات دشمن در نظر گرفته می شود و در سمت دیگر از گلوله های APDS به منظور نفوذ در زره ها استفاده می شود . این توپ های بهبود یافته دارای ریتم آتش 600 گلوله در دقیقه می باشند . موشک های ضد تانک که در این خودرو در نظر گرفته شده اند مدل 9M121 ATAKA T هستند . این موشک ها دارای انواع مختلفی از سرجنگی مثل سرجنگی HEAT ، سرجنگی دو مرحله ای ، HE FRAG و سر جنگی های اتش زا می باشد . این موشک ها دارای برد 5 کیلومتر می باشند . این خودرو می تواند به طور همزمان با سه هدف درگیر شود ، هر سه این درگیری ها به صورت جدا از هم صورت می گیرد . سیستم کنترل آتش این خودرو همان سیستم کنترل آتش تانک T 90 است که البته به صورت مجزا برای استفاده همزمان از تسلیحات در نظر گرفته شده است . این سیستم کنترل آتش توان درگیری با اهداف را در شب و روز دارا می باشد . این خودرو دارای 5 خدمه است . این خودرو از موتور دیزل مدل V92S2 با قدرت 1000 اسب بخار استفاده می کند که البته در مدلهای جدید تر از یک موتور تقویت شده که دارای 1200 اسب بخار قدرت است ، استفاده می کند . این موتور دارای قابلیت استفاده از سوخت های مختلف است . سوخت اصلی این موتور گازوئیل است که در صورت نبود آن با بنزین ، نفت سفید ، مازوت ، سوخت جت و حتی الکل هم کار می کند . (( در کل این روسها در ساخت موتور های MULTI FUEL تخصص زیادی دارند ، موتور MNPK – R 195 H که بر روی جنگنده SU 39 نصب شده است نیز دارای این خاصیت می باشد . این موتور در صورت نبود سوخت جت برای پرواز ، می تواند از گازوئیل ، بنزین ، نفت سفید ، الکل ، نفت سیاه و حتی روغن نباتی هم برای پرواز خود استفاده کند . با آنکه آمریکا و روسیه در زمینه ساخت جنگنده با هم رقابت تنگاتنگی دارند ، اما هنوز در امریکا مشابه این هواپیما و موتور ساخته نشده است . )) این خودرو علاوه بر موتور ، دارای واحد نیروی کمکی نیز می باشد که می تواند در مواقعی که موتور اصلی خودرو خاموش است ، سیستم ها را روشن نگه دارد . تیغه های مین یاب نیز برای این خودرو طراحی شده اند که در صورت نیاز بر روی این خودرو قابل نصب می باشند . این خودرو با یک بار سوخت گیری دارای 550 کیلومتر برد می باشد ، که البته با نصب مخازن سوخت جدا شدنی در قسمت پشت این خودرو می تواند تا 800 کیلومتر هم ادامه دهد . حداکثر سرعت جاده ای این خودرو نیز 65 کیلومتر است . این خودرو دارای 47 تن وزن می باشد . تصاویر مختلف از این خودرو موتور این خودرو و همچنین تانک T 90 طیف گلوله های 30 میلیمتری که از توپ دولول این خودرو قابل شلیک می باشند طرح برجک تصویری از درون این خودرو ( به تجهیزات پیچیده الکترونیکی آن به نسبت تانک ها توجه کنید ) توپ دو لول 2A42 . به تیر بار کالیبر 7.62x54 mm در وسط و بالای دو لوله توپ توجه کنید توپ 2A42 بر روی هلی کوپتر هاواک روسی توپ 2A42 تسلیحات برجک نارنجک انداز AGS - 17 D موشک های ضد تانک 9M121 ATAKA - T گردآوری ، تدوین و ترجمه : علی محمدی کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است هر گونه استفاده تنها با ذکر نام نویسنده و قرار دادن لینک سایت میلیتاری امکان پذیر است .

به نام خدا و با سلام خدمت دوستان گرامی در این تاپیک می خواهیم درباره نبردی صحبت کنیم که در جهان کمتر مطرح شده است ولی در عین حال یکی از اثر گذار ترین جنگ های جهان به شمار می رود که توانست چهره جهان را تغییر دهد. جنگ شوروی و مغولستان از یک سو و امپراتوری ژاپن از سویی دیگر در کنار رودخانه KHALKHIN GOL و شکست امپراتوری ژاپن در این جنگ که تنها چند هفته پیش از آغاز جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد ، باعث شد که سرنوشت جنگ جهانی دوم تغییر کند. تا پیش از قرن بیستم میلادی ، کشور ژاپن در شمار عقب مانده ترین و بدبخت ترین کشورهای جهان به شمار می رفت. این کشور که فاقد هر گونه منابع قابل توجه بود از دیرباز طمع هیچ یک از کشورهای استعمارگر ، جهت تسخیر و استعمار این کشور را بر نمی انگیخت. از این رو در طول تاریخ ، کشورهای استعمار گر کوچکترین توجهی به ژاپن نداشتند. مردم ژاپن در این دوره مردمی بودند که به شدت دچار سستی و رخوت شده بودند. با آغاز قرن بیستم مردم ژاپن نیز به مرور نسبت به وضع نابسامان کشور خود اظهار نارضایتی می کردند. مردم ژاپن معتقد بودند که علت اصلی گرفتاریها و بدبختی های مردم ژاپن ناشی از روش حکومت امپراتوری این کشور است. کم کم اعتراضات مردمی بالا گرفت و مردم از امپراتور این کشور خواستند مجلسی متشکل از نمایندگان مردم را تشکیل دهد که کار اداره امور کشور را بر عهده داشته باشد. 124 امین امپراتور ژاپن (امپراتور میی جی تنو) به ناچار با درخواست مردم موافقت کرد و مجلس نمایندگان را تشکیل داد. از زمان تشکیل این مجلس و تبدیل حکومت ژاپن به سلطنتی مشروطه ، ارتش این کشور (به موازات سیاست های توسعه طلبانه سران ژاپن) رشد صعودی را به خود گرفت و به سرعت تبدیل به یکی از ارتش های بزرگ جهان گردید. ژاپن که از نظر اراضی و منابع طبیعی ، کشوری کوچک و فقیر به حساب می آمد ، چشم طمع به اراضی و منابع مناطق غربی ژاپن دوخته بود. در سال 1902 ارتش ژاپن بسیار نیرومند گردیده بود. به طوریکه اکثر دول قدرتمند آن زمان مثل اسپانیا ، انگلستان ، شوروی و فرانسه ناگهان از بروز این قدرت جدید و جوان که آماده بلعیدن اراضی و منابع شرق آسیا بود به وحشت افتاند. در 7 فوریه سال 1904 ارتش ژاپن به بندر بسیار مهم و استراتژیک پورت آرتور که در شمال شرق چین واقع شده بود حمله کرد. این بندر که متعلق به روسها بود ، به عنوان پایگاهی برای حفظ منافع روسیه در اقیانوس آرام به شمار می رفت و در واقع مرکز فرماندهی دریایی روسیه تزاری در اقیانوس آرام به شمار می رفت. این بندر مهم و استراتژیک به سرعت به تصرف ارتش ژاپن درآمد و ناوگان روسیه در شرق این کشور در برابر ناوگان دریایی ژاپن به سختی شکست خوردند و این شکست به شدت باعث تحقیر روسیه در مجامع بین المللی شد. در 27 می 1905 ناوگان دریایی امپراتوری ژاپن با ناوگان روسیه در تنگه معروف تسوشیما درگیر شد و ناوگان روس ها را تارومار کرد. شکست های پی در پی شوروی در این سالها از ژاپن باعث شد که این شکست ها به صورت عقده ای برای افکار عمومی مردم روسیه در بیاید. تا سال 1912 ارتش دو کشور درگیری های پراکنده ای با یکدیگر داشتند که بیشتر این درگیری ها به نفع ژاپن به پایان می رسید. مدتی نیز با وساطت انگلستان بین این دو کشور صلح و آتش بس برقرار می شد ولی چندان دوام نمی آورد و به سرعت درگیریهای بین این دو کشور ادامه پیدا می کرد. پس از پیروزی بلشویک ها در روسیه و سرنگون کردن حکومت تزار ها و تاسیس اتحاد جماهیر شوروی و حزب کمونیسم به رهبری لنین ، ورق بخت ژاپنی ها بازگشت. ژاپنی ها که به مدت 15 سال به طور مداوم و مستمر سواحل و متعلقات روسیه را در شرق این کشور مورد ترکتازی خود قرار می دادند ناگهان با ارتشی منظم و قدرتمند مواجه شدند. با سرنگون شدن حکومت تزارها و روی کار آمدن بلشویک ها ، ارتش روسیه (شوروی) دچار تحولات اساسی شد و شروع به بازسازی مجدد خود کرد. امپراتور میی جی تنو امپراتور هیروهیتو [/color]

نیروی زمینی ارتش آمریکا تا وقتی که از تانکهای M-60 استفاده میکرد ، مشکلی در نقل و انتقال این تانکها به مناطق جنگی نداشت. این تانکهای سبک به راحتی توسط خودروهای M-747 و M911 به مناطق جنگی حمل میشد. ولی به تدریج با روی کار آمدن تانک فوق سنگین آبرامز مشکلات نیروی زمینی ارتش آمریکا در جابجا کردن این تانک سنگین وزن آغاز شد. ارتش ابتدا کمرشکن این تانکبر را تعویض کرد و در ادامه عرض کمرشکن ها را برای حمل آسان و سریع تانکها زیاد کرد. ولی هیچ کدام از این روشها برای حمل و نقل این تانک سنگین وزن مناسب نبود. به همین دلیل نیروی زمینی ارتش آمریکا به یک تانکبر جدید و قدرتمند اعلام نیاز کرد. تصاویر تانکبر های فدیمی ارتش آمریکا کمر شکن تانکبر ام 747 و ام 911 تانکبر ام 747 ( در ارتش امریکا بازنشست شده است) تانکبر ام 911 ( در ارتش امریکا بازنشست شده است ولی در ناتو و چند کشور دیگر مشغول به خدمت است) با آغاز به کار تانک آبرامز در نیروی زمینی ارتش آمریکا ، نیروی زمینی از جابجا کردن این تانک سنگین بسیار گله مند بود. چرا که خودروهای قدیمی m747 این نیرو دیگر توان جابجا کردن تانکهای سنگین آبرامز را نداشت. به همین دلیل نیروی زمینی ارتش آمریکا برای یک خودروی قدرتمند تانکبر اعلام نیاز کرد. در ژوئیه سال 1992 شرکت Oshkosh Trucks به عنوان پیمانکار انتخاب شد و از آن پس این شرکت تمام تلاش خود را به ساخت یک خودروی تانکبر سنگین و قدرتمند بکار گرفت و نتیجه آن خودروی بی نظیر M 1070 شد. این خودرو از یک کشنده 4 اکسل قدرتمند و یک کمرشکن سنگین 5 اکسل 20 چرخ تشکیل شده است. این تانکبر به تدریج جایگزین تانکبرهای قدیمی و فرسوده نیروی زمینی آمریکا گردید. M1070 HET یک خودروی بسیار نیرومند و با پیکر بندی 8*8 است. این خودرو دارای سیستم تنظیم موتور الکترونیکی و یک سیستم تعلیق قدرتمند بادی در عقب کشنده است. از دیگر خصوصیات این تانکبر پیشرفته سیستم (CTIS) یا سیستم تورم لاستیک مرکزی است. این سیستم در مواقعی که این تانکبر میخواهد در مناطق گل آلود یا شنی که رفت و آمد خودرو مشکل است به خودرو کمک میکند که با تنظیم باد لاستیکها به بهترین نحو از مناطق صعب العبور بگذرد. از دیگر ویژگیهای این خودرو سیستم ((Power-Assisted است که به وسیله دیفرانسیلهای مستقل بیشترین قدرت مانور را به خودرو تانکبر در مناطق صعب العبور و باریک میدهد. شیشه های این خودرو در برابر گلوله های 12.7 میلیمتری مقاومند. این خودرو در حالت معمولی فاقد تسلیحات است ولی در صورت لزوم میتوان آنرا به یک مسلسل 12.7 میلیمتری مجهز کرد. همچنین این خودرو دارای یک قرقره و کابل فولادی قدرتمند و قوی برای کشاندن تانکهای صدمه دیده که قادر به حرکت نیستند بر روی کمرشکن است. تصاویر تانکبر پیشرفته اشکش ام 1070 موتور این غول تانکبر از نوع M911 میباشد و دارای 500 اسب بخار قدرت میباشد. خودرو مجهز به یک گیربکس اتوماتیک با میل ماهک های قدرتمند است. این تانکبر در مجموع میتواند 95 تن بار را حمل کند( البته در شرایط اضطراری تا 120 تن را هم میتواند تحمل کند). این خودرو در مجموع یک راننده و دو خدمه برای مستقر کردن تانک در جای خود دارد. در شرایط ضرب العجلی میتوان این خودرو را با یک تانک توسط هواپیماهای باری نظیر C-141/C5/C17 به مناطق جنگی حمل کرد. از این خودرو در جابجایی خودروهای صدمه دیده و هاویتزر و تجهیزات نظامی و تجهیزات ساختمانی و دهها مورد دیگر استفاده میشود. این خودرو در مجموع خودروی بسیار انعطاف پذیری است. از دارندگان این تانکبر پیشرفته میتوان به آمریکا با 760 دستگاه اشاره کرد. عربستان و ناتو هم به تعداد نامعلومی از این غول تانکبر در اختیار دارند. مشخصات کلی تانکبر M1070 سال ورود به خدمت : 1993 کشور و شرکت سازنده : آمریکا / Oshkosh Trucks قالب کشنده : 8*8 خدمه : سه نفر / یک نفر راننده دو نفر خدمه استقرار تانک در موضع خود وزن خالی : 18.5 تن وزن ماکزیمم لود شده : ؟؟؟؟؟؟؟؟ طول کشنده : 9 متر عرض کشنده : 2.59 متر ارتفاع کشنده : 3.95 متر موتور : V8-92TA-90 DIESEL ENGINE Detroit diesel قدرت موتور : 500 اسب بخار حداکثر سرعت جاده ای : 72 کیلومتر بر ساعت رنج خودرو : 520 کیلومتر کشورهای دارنده : آمریکا / عربستان / ناتو قیمت : 185000 دلار بکسل تانک صدمه دیده به روی کمرشکن تانکبر تصاویر مختلف محل اتصال کمرشکن به تانکبر و قرقره های کشنده و سیستم تعلیق خودرو تصویری از پشت خودرو کمرشکن خودرو دوستان انشاالله که این مطالب مورد توجه و استفاده قرار گرفته باشد. باز هم عذرخواهی میکنم اگر مطالب کمی از هم گسسته بود و انسجام لازم را نداشت چرا که مطالب را از چند سایت تهیه کردم. انشاالله در آینده سه تانکبر دیگر که ارتش آلمان ، ایتالیا و انگلستان استفاده میشود را حضورتان معرفی خواهم کرد. موفق باشید داش علی

[color=darkblue]سلام به همه دوستان. این تاپیک رو باز کردم تا در آن انواع تاکتیکهای تانک ها و آرایش های تانکها در زمان حمله و یا دفاع را معرفی و برررسی کنم. همان طور که می دانید تانک ها زمانی که در قالب های گروهی مثل 5 تانک ، 10 تانک ، 20 تانک و بیشتر وارد عمل می شوند از آرایشهای مخصوص به خود استفاده می کنند. در هر موقعیت بسته به اینکه تانک ها دفاع و یا حمله می کنند ، آرایشهای متفاوتی به خود می گیرند تا به این وسیله تاکتیک های مخصوص را به اجرا در آورند. در این تاپیک به معرفی معروفترین آرایش های تانک ها می پردازیم. [size=18]1- آرایش خطی (Line Assault Order) [/size] به تصویر زیر توجه کنید [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/LINE_ORDER.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_LINE_ORDER.jpg[/img][/url] (دوستان ببخشید که من یه کم نقاشی ام ضعیف است و هیچ وقت یادم نمی آد در نقاشی بیشتر از 12 نمره بیارم) این نوع آرایش زمانی استفاده می شود که تانک ها در مکان های وسیعی مثل بیابانها در حال پیشروی هستند. در این پیشروی تانک فرماندهی در مرکز قرار دارد و تانک های حمله کننده نیز دوشادوش تانک فرماندهی و در یک راستا قرار دارند و به سمت جلو پیشروی می کنند. در انتهای خط حمله تانک ها معمولا در دو الی سه ردیف از خودروهای زرهی تندرو مثل دیسترویرها و یا تانک های پشتیبانی استفاده می شود. این خودروهای تندرو ، از تانک ها در برابر تسلیحات ضد تانک و احیانا تانک های دشمن دفاع می کنند. در این نوع پیشروی انواع سیستم های توپخانه ای از نوع خودکششی و از تیپ صحرایی ، یگان تانک های حمله کننده را پشتیبانی می کنند. در این ارایش بسته به وسعت صحرایی که تانک ها در آن پیشروی می کنند ، تانکها از 50 متر الی 150 متر از یکدیگر فاصله می گیرند. به این ترتیب به خوبی صحرای مورد حمله و پیشروی را تحت کنترل خود در می آورند. در این پیشروی خودروهای شناسایی تندرو ، مثل انواع دیسترویرهای چرخدار که سرعتی بیش از 120 کیلومتر بر ساعت دارند ، در فاصله 500 الی 1500 متر جلوتر از تانک ها حرکت می کنند و منطقه را به منظور کشف کمین ها و مخاطرات و عوارض طبیعی آن مورد شناسایی قرار می دهند. در این پیشروی یگان های ضد کمین و ضد تانک نیز در فاصله کمی از پشت تانک های حمله کننده ، یگان را به خوبی حفاظت می کنند. این نوع آرایش امروزه بسیار متداول است و در کشورهای مختلفی از این تاکتیک برای حمله گسترده استفاده می شود. رژیم صهیونیستی در سال 1967 و در جریان جنگ شش روزه برای حمله به صحرای سینا از این آرایش در تانک های خود استفاده کرد. این رزیم از تانک های سنچوریون و ام 60 برای حمله استفاده می کرد در حالیکه تانک های بولداگ و سوپر شرمن از این تانکها پشتیبانی می کردند. نتیجه این پیشروی اشغال کامل صحرای سینا بود. فیلمی که چندی پیش از یکی از شبکه های ماهواره ای درباره جنگ شش روزه نشان داده می شد ، تانک های سنچوریون اسرائیلی را در حال پیشروی در صحرای سینا نشان می داد در حالیکه حدود 50 متر از یگدیگر فاصله داشتند و به صورت خطی در حال پیشروی بودند. در جریان این پیشروی تانک های تی 54 و تی 55 مصر که آرایش صحیح دفاعی به خود نگرفته بودند ، توسط تانک های اسرائیلی مورد حمله واقع می شدند و در نهایت نتوانستند مانع از پیشروی تانک های سنچوریون شوند. در جریان این جنگ تعداد زیادی از تانک های تی 55 مصر نیز به چنگ صهیونیستها افتاد و آنها آنرا مورد بازسازی قرار دادند و از آن با نام تیران 5 استفاده می کردند امروزه این تانک ها تبدیل به نفربرهای اچزاریت شده اند.[/color] ادامه دارد

[size=4][color=brown]تَوَکَّلتُ عَلَی الحَیِّ الذی لا یَموت وَالحَمدُ لِلهِ الَذی لَم یَتَّخِذ صاحِبَهً وَ لا وَلَدا وَلَم یَکُن لَه شَریکٌ فِی المُلک وَلَم یَکُن لَه وَلیٌ مِنَ الذُلِ وَ کَبِّرهُ تَکبیرا[/color] [color=darkblue]به نام خدا و با سلام خدمت همه دوستان عزیزم. انشاالله در این تاپیک قصد داریم کلیه کالیبرها و مهماتهای استاندارد حال حاضر جهان را خدمت دوستان معرفی کنیم و انشاالله این تاپیک به عنوان مرجعی کامل درباره مهمات و کالیبرهای استاندارد برای فارسی زبانان دنیای وب قرار بگیرد . [/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Collection1.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Collection2.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Collection10.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Collection20.jpg[/img] [color=darkblue]از آنجایی که این تاپیک با تمامی تاپیکهای بخش تسلیحات رابطه دارد ، مدیران عزیز لطفا این تاپیک را به بخش تسلیحات انفرادی منتقل کرده و در صورت صلاح دید آنرا جزء تاپیکها مهم قرار دهند. تهیه کننده / علی محمدی کلیه حقوق این مقاله مختص سایت میلیتاری است هر گونه برداشت از این مقاله تنها با ذکر نام سایت میلیتاری و نام تهیه کننده امکان پذیر است .[/color][/size]

به نام خدا و با سلام تانک های امروزی قادرند به طور متوسط از کانال های به عرض دو متر عبور نمایند. این تانک ها به واسطه داشتن سیستم انتقال قدرت یکپارچه بین محورها می توانند به راحتی از این کانالهای کم عرض عبور نمایند. اما وقتی عرض کانالها بیش از حد توان عبور تانک ها باشد و یا اینکه در مسیر پیشروی تانک ها موانع طبیعی مثل رودخانه ها ، کانالهای طبیعی و فرورفتگی هایی وجود داشته باشد ، در این صورت تانک ها قادر به عبور از موانع نیستند. روش های مختلفی برای عبور دادن تانک ها از این موانع وجود دارد که ساده ترین ، ارزان ترین و کارآمد ترین روش برای عبور دادن تانک ها از این موانع استفاده از خودرو های پل زن (Bridgelayer) است. این گونه خودروها یک پل چند تکه (مدولار) که قابل اتصال به هم هستند ، را با خود حمل می کنند که در مواقع لزوم می توانند پلی به عرض 20 الی 30 متر را برای عبور کردن تانک ها ایجاد کنند. این خودروها در ارتش های جهان با نام AVLB شناخته می شوند که معادل Armoured Vehicle Launched Bridge می باشد. البته می بایست توجه کرد که از این پل ها تنها به منظور عبور دادن تانک ها استفاده نمی شود ، بلکه سایر خودروهای سبک و سنگین ، زره پوش ها و حتی یگان های پیاده نظام نیز می توانند از این پل ها برای عبور از موانع طبیعی استفاده کنند. به دلیل اینکه این خودروها در اغلب موارد در هنگام حمله به مواضع دشمن مورد استفاده قرار می گیرند و همچنین به دلیل اینکه در خط مقدم حمله ، وظیفه ایجاد پل برای عبور تانک ها را بر عهده دارند ، به همین دلیل این خودروها بسیار در معرض خطر حملات نیروهای دشمن هستند. از این رو تدابیر ویژه ای برای تامین امنیت خودرو و سرنشینان آن در برابر حملات دشمن اندیشیده شده است. معمولا این خودروها از شاسی تانک های رزمی (به دلیل مقاومت زرهی بسیار بالا) به عنوان خودروی حمل کننده پل استفاده می کنند. امروزه در لشکر های زرهی هر کشور یگان های مخصوص مهندسی رزمی وجود دارد که یکی از اصلی ترین وظایف این یگان ها ، ایجاد پل بر روی موانع طبیعی به منظور عبور تانک ها و سایر خودروها و پیاده نظام می باشد. تعداد این خودروها لشکر های زرهی هر کشور متفاوت است. در آمریکا هر لشکر زرهی دارای 20 دستگاه خودروی پل زن می باشد. هر لشکر زرهی در روسیه دارای 12 دستگاه خودروی پل زن می باشد. امروزه کشورهایی مثل آمریکا ، انگلیس ، آلمان ، روسیه و ... که تانک های مستقل برای نیروهای نظامی خود طراحی و تولید کرده اند ، معمولا خودروی پل زن مخصوص به آن تانک را نیز تولید کرده اند. به عنوان مثال تانک اصلی لشکر های زرهی آمریکا ، تانک آبرامز می باشد. خودروی پل زن M104 Wolverine نیز مخصوص استفاده توسط آبرامز طراحی و تولید شده است (هر چند سایر تانک ها نیز می توانند از این خودرو استفاده کنند ولی بهترین کارآیی این خودرو زمانی است که توسط تانک های آبرامز مورد استفاده قرار بگیرد) . در این مقاله به معرفی پر کاربرد ترین خودروهای پل زن در جهان خواهیم پرداخت . پل گذارهای قدیمی تانک کانکوئرور سنچوریون پل گذار تانک پل گذار چرچیل تانک پل گذار چیفتن پاتن پل گذار T55 شوروی

به نام خدا خودروی رمل نورد Spider این خودرو توسط کارخانجات STE سنگاپور طراحی شده است. این خودرو به درخواست ارتش سنگاپور طراحی شده است. خودروی عنکبوت یک خودروی بدون زره سبک وزن مخصوص عملیات های صحرایی و مناطق پوشیده از شن و رمل می باشد. سیستم تعلیق مستقل این خودرو و چرخ ها و تایرهای پهن آن این قابلیت را برای خودرو فراهم می کند که با سرعت بالا در مکان های مملو از شن و رمل به حرکت خود با سرعت بالا ادامه دهد. وزن خالی این خودرو 1600 کیلوگرم است و می تواند تا 1200 کیلوگرم بار را با خود حمل کند. این ظرفیت حمل بار شامل نفرات و تجهیزات نیز می شود. این خودرو در شرایط اضطراری توان حمل 6 سرباز مسلح (با احتساب راننده) را دارد. ماکزیمم سرعت این خودرو در جاده های هموار معادل 120 کیلومتر بر ساعت و در جاده های ناهموار ، بسته به میزان ناهمواری ، می تواند تا 80 کیلومتر بر ساعت نیز سرعت بگیرد. خودروی عنکبوت دارای یک موتور چهار سیلندر خطی با قدرت 130 اسب بخار در دور 3800 دور در دقیقه می باشد. برد عملیاتی این خودرو نیز 700 کیلومتر است. این خودرو به واسطه دارا بودن شاسی بلند و سیستم تعلیق مجزا و مستقل می تواند مانورهای تند و سریعی را در مناطق ناهموار به اجرا گذارد. تسلیحاتی که بر روی این خودرو نصب می شود ، بسیار متنوع هستند. یک تیربار کالیبر 50 و یا نارنجک انداز خودکار 40 میلیمتری ، انواع توپهای خودکار و خمپاره اندازهای سبک و همچنین دو لانچر موشک انداز اسپایک نیز بر روی این خودرو قابل نصب است. این خودرو در سال 1998 برای اولین بار در نمایشگاه صنایع نظامی سنگاپور به نمایش در آمد و متعاقبا به فاصله کمی پس از آن تحویل آن به ارتش سنگاپور آغاز شد. در حال حاضر ارتش سنگاپور تنها استفاده کننده از این خودرو به شمار می رود و هنوز هیچ مشتری خارجی تمایلی به خرید این خودرو از خود نشان نداده است. این خودرو به خاطر وزن سبک خود به راحتی قابل لیفت کردن و ترانسپورت توسط هلیکوپترهایی مثل شینوک و سوپر پوما می باشد. فقط برای میلیتاری

احتمال حمله اسرائیل به تاسیسات اتمی ایران این روزها زمزمه های زیادی در خصوص حمله به ایران شنیده می شود. کارشناسان مسایل سیاسی, دفاعی و نظامی در گفتگوهای رسمی و غیر رسمی خود به بررسی این مسئله می پردازند, تحرکات مقامات سیاسی و نظامی آمریکا و اسرائیل در کشورهای همسایه ایران (ترکیه, آذربایجان, گرجستان و...) زیاده شده و حتی سران کشورهای دنیا در مذاکرات و بازدیدهای معمول خود قسمتی از وقت خود را به بررسی و صحبت در خصوص فعالیت های هسته ای ایران اختصاص می دهند. این مسئله آنقدر شیوع پیدا کرده که حتی مردم ایران در کنار مطبوعات و سایر رسانه های داخلی در قبال آن واکنش نشان داده و در وبلاگها و سایت های اینترنتی خود مطالبی را در خصوص حمله احتمالی اسرائیل و آمریکا به ایران و تاسیسات هسته ای منتشر کرده اند. این مسائل در روزها و ماههای اخیر اذهان زیادی را به خود مشغول کرده, چه خبر شده؟ آیا قرار است جنگ جدیدی در منطقه خلیج فارس رخ دهد؟ هنوز هیچ کسی نمی داند که در آینده چه اتفاقی می افتد. آیا آمریکا و اسرائیل واقعا در صدد حمله به ایران و بمباران مراکز اتمی ایران می باشند؟ چنین حمله ای بطور حتم پیامدهای بدی خواهد داشت و تمامی معادلات سیاسی, نظامی وامنیتی خاورمیانه, حساس ترین منطقه جهان را بر هم می زند. تحلیلگران خارجی بر این باورند که آمریکا و اسرائیل به احتمال زیاد پیش از آنکه فرصت از دست برود تعدادی از مراکز هسته ای ایران را مورد حمله قرار می دهند! اما شک و شبهه در این خصوص زیاد است و این اخبار در حالی منتشر می شود که هنوز گفتگوهای مقامات ایرانی برای حل مسالمت آمیز پرونده فعالیت های هسته ای ایران در جریان است و نتایج گفتگوهای اخیر انجام شده در مسکو حاکی از آن است که پرونده ایران از کانال گفتگوهای دیپلماتیک خارج نمی شود و به جبهه جنگ نمی رسد. اما سوالی که وجود دارد این است که اگر هنوز امید به مذاکره از بین نرفته اسرائیل از کوبیدن بر طبل جنگ و قطعی جلوه دادن حمله غافلگیرانه به تاسیسات هسته ای ایران چه هدفی را دنبال می کند؟ در واقع می توان گفت سران اسرائیل قصد دارند با استفاده از سیاست تزریق ترس و نگرانی به افکار عمومی ایران ضعف نظامی و سیاسی خود را پنهان کنند چرا که از توان لازم برای حمله به ایران برخوردار نیستند و می دانند که در صورت بروز هرگونه حرکت نسنجیده ای در پیشدستی برای حمله نظامی به ایران خود بازنده جنگ با ایران می شوند. در واقع می توان اینطور پیش بینی نمود که اصلا حمله غافلگیرانه وجود ندارد و سران اسرائیل فقط قصد دارند از این طریق فشارهای روانی در درون ایران را افزایش داده تا بلکه به این امید بتوانند خللی در اراده دولت و ملت ایران در خصوص ادامه فعالیت های هسته ای بوجود آورند. همه می دانند که اسرائیل در آرزوی تضعیف قدرت ایران است و در این راستا سعی می کند به هر طریقی که شده (حتی جنگ) اهداف خود را عملی نماید. اما می توان گفت که آرزوی اسرائیل برای حمله به ایران و بمباران مراکز هسته ای ایران نظیر آنچه که در سال 1981 و در عراق انجام داد تنها یک آرزوی واهی و بدون پشتوانه است که اسرائیل هیچوقت نمی تواند آنرا عملی نماید. پنج دلیل وجود دارد که هر گونه حمله ای به ایران از سوی اسرائیل شکست می خورد. این دلایل عبارتند از : 1-اسرائیل نمی تواند از بمب اتم استفاده کند هر چند که تسلیحات پیشرفته در دنیای امروز می تواند نقش یک فاکتور کلیدی را در بدست آوردن برتری های نظامی در جنگ بازی نماید اما آنچه مسلم است این است که نحوه واکنش طرف مقابل سرنوشت نهایی جنگ را مشخص می کند. برای مثال بررسی تجربه جنگ ویتنام نشان می دهد که با وجودی که ارتش ایالات متحده با یک ماشین نظامی حرفه ای و مجهز به این کشور حمله نمود نتوانست به هدف مورد نظر خود دست یابد و نهایتا مجبور به عقب نشینی از ویتنام شد. در واقع هیچ کسی فکر نمی کرد که آمریکا در نبرد با کشوری مثل ویتنام که از ارتش قدرتمندی برخوردار نبود و حتی از تجهیزات نظامی پیشرفته ای برخوردار نبود شکست برخورد اما به هر حال آمریکا با وجود تمام برتریهای نظامی که داشت شکست خورد. این مسئله در مورد اسرائیل نیز صادق است. هر چند که اسرائیل از کلاهک اتمی برخوردار است و تجهیزات نظامی پیشرفته ای را از سوی آمریکا و سایر کشورهای غربی دریافت نموده ولی داشتن بمب اتم به تنهائی نمی تواند باعث پیروزی اسرائیل در جنگ احتمالی با ایران شود. اسرائیل با دارا بودن 100 الی 200 کلاهک هسته ای تنها کشوری در منطقه خاورمیانه می باشد که از سلاح اتمی برخوردار است ولی بسیاری از کارشناسان مسایل دفاعی و نظامی بر این باورند که داشتن سلاح هسته ای به تنهایی کارت برنده اسرائیل برای پیروزی در جنگ با ایران محسوب نمی شود. آنچه مانع از حمله اتمی اسرائیل به ایران می شود این است که ایران در واکنش به حملات اسرائیلی از سلاح های بیولوژیکی و شیمیایی برای حمله به مناطق حساسی از اسرائیل استفاده می نماید که بررسی عوارض حملات تلافی جویانه ایران باعث می شود که اسرائیل از حمله اتمی به ایران منصرف شود. انصراف اسرائیل از حمله اتمی به ایران به این علت است که این کشور بسیار کوچک بوده و بخش عظیمی از جمعیت آن در محدوده کوچکی در اطراف تل آویو متمرکز شده است, به همین علت این منطقه بسیار آسیب پذیر شده چرا که بیش از هفتاد درصد از کل جمعیت اسرائیل و هشتاد درصداز ساختار زیر بنایی اسرائیل در این منطقه متمرکز شده است. در اینجاست که زندگی میلیون ها یهودی ساکن در اسراییل در معرض تهدید جدی قرار می گیرد و اسراییل پیش از آن که به فکر حمله پیشگیرانه به ایران باشد، باید به فکر جان آنهایی باشد که تمام جمعیت این کشور یهودی نشین را تشکیل داده اند. به همین علت هر چند که اسرائیل از سلاح اتمی برخوردار است اما تمرکز اقتصادی و جمعیتی آن در یک نقطه چنان ضعفی را به ارتش اسرائیل تحمیل نموده است که هیچگاه نتواند در برابر ایران از سلاح هسته ای استفاده نماید چون در صورتی که ایران این مناطق را مورد حملات شیمیایی یا بیولوژیکی قرار دهد دیگر از اسرائیل چیزی باقی نمی ماند و همین مسئله سبب شده که سلاح های شیمیایی ایران بتوانند به تنهایی عامل بازدارندگی مستحکمی در برابر کلاهک های هسته ای اسرائیل ایجاد نمایند. 2-حمله هوایی به ایران در تئوری ممکن ولی در عمل غیر ممکن است نیروی هوایی اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای عراق (اوسیراک) از 16 جت که ترکیبی از بمب افکن های F-15 و جنگنده های F-16 بود استفاده کرد. یکی از علل موفقیت نیروی هوایی اسرائیل در آن عملیات فاصله پروازی مناسب میان اسرائیل و عراق بود که به جنگنده های اسرائیلی این امکان را می داد که بدون نیاز به سوختگیری هوایی بتوانند در زیر خط رادار پرواز کرده و خود را به اهداف مورد نظر برسانند ولی فاصله پروازی طولانی میان تهران و تل آویو مشکلات فنی بسیاری را بر سر حمله هوایی به ایران بوجود آورده که در حالیکه خطرات زیادی را برای هواپیماهای اسرائیلی بوجود می آورد بلکه موفقیت آمیز بودن آنرا نیز در پرده ای از ابهام قرار دهد. وقتی که تمامی این موارد در کنار یکدیگر قرار می گیرند حمله به ایران بسیار مشکل و خطر ناک و به عبارتی غیر ممکن به نظر می رسد. افسران نیروی هوایی اسرائیل و تحلیلگران مسایل دفاعی دانشگاه تل آویو و سایر تحلیلگران غربی که راههای حمله هوایی به ایران را بررسی کرده اند در بررسی های خود به این نتیجه رسیده اند که هیچ تضمینی برای موفقیت حمله هوایی موفقیت آمیز به مراکز هسته ای ایران وجود ندارد. اگر اسرائیل بخواهد مجددا اقدام مشابهی نظیر عملیاتی که در اوسیراک را انجام داد در ایران نیز انجام دهد باید از ترکیبی از جنگنده های F-16I و F-16D استفاده نماید. این هواپیماها دارای برد کافی برای رسیدن به هدف های مورد نظر در ایران و بازگشت هستند، اما به خاطر سوخت گیری هوایی که در مسافت های طولانی لازم است، این هواپیماها نیز از کارآیی چندانی برخوردار نیستند چرا که ضعف نیروی هوایی اسرائیل در امکانات سوختگیری هوایی (اسرائیل از تانکرهای قدیمی – بوینگ 707 – استفاده می نماید) مانع از موفقیت آمیز بودن حملات هوایی به ایران می گردد. 3- توان موشکی ایران قویتر از توان موشکی اسرائیل است اگر اسرائیل بخواهد با موشک به مراکز هسته ای ایران حمله نماید همانطور که قبلا گفته شد بعید به نظر می رسد که از موشک های با کلاهک های هسته ای استفاده نماید بنابراین یکی از موشکهای که اسرائیل در صورت یک حمله موشکی احتمالی از آن استفاده می نماید موشک جریکو-2 است. این موشک قابلیت رسیدن به ایران را دارد ولی با در نظر گرفتن احتمال خطای موشکها بر فراز چنین مسافت طولانی این موشک ها کاربرد کمی بر ضد تاسیسات هسته ای ایران خواهند داشت, مگر اینکه مقدار کافی از مواد منفجره را پخش نمایند که از آنجایی که در ساخت مراکز هسته ای ایران از مصالح ساختمانی مخصوص و منحصر به فردی استفاده شده و از آنجایی که بیشتر این مراکز در عمق زمین ساخته شده اند این موشک ها قابلیت چندانی برای نابودی مراکز هسته ای ایران ندارند. از سوی دیگر ایران در سالهای اخیر موفق به طراحی و تولید نسل جدیدی از موشک های بالستیک شده و در زمینه طراحی و ساخت موشک از اسرائیل سبقت گرفته است. در حال حاضر موشک های شهاب -3 ایران می توانند اهداف دور دستی در خاک اسرائیل را مورد حملات دقیق قرار دهند. موشک های شهاب - 3 ایران با موفقیت آزمایش شده و کاملا قابل اطمینان هستند. از سوی دیگر ایران انواع گوناگونی از موشک های پیشرفته و طولانی پرواز دیگری مثل موشک های کروز را نیز در اختیار دارد که ایران را در برتری موشکی منحصر به فردی نسبت به اسرائیل قرار داده است. این موشک ها هر چند از موشک های شهاب کندتر هستند اما مسیر پرواز آنها قابل پیش بینی نیست. ارتش اسرائیل در سالهای اخیر سعی کرده است با خرید یا طراحی موشک های ضد موشک بتواند یک سیستم موشکی برای مقابله با موشک شهاب -3 تولید نماید ولی طبق اظهاراتی که از سوی مقامات ارشد وزارت دفاع این کشور بیان شده اسرائیل هنوز موفق نشده است که ضعف های موشکی خود را در مقابله با ایران جبران نماید و در صورت بروز یک جنگ احتمالی از این ناحیه متحمل خسارات های فراوانی خواهد گردید. 4- اسرائیل توانایی غافلگیری نظامی ایران را ندارد پدافند عراق در ساعت 35/5 دقیقه بعد از ظهر یکی از روزهای گرم ژوئن در سال 1981 توسط شانزده جت نیروی هوایی اسرائیل که در زیر خط رادار و در موازت صحرا پرواز می کردند غافلگیر شد. هواپیماهای اسرائیلی در یک سکوت رادیویی و زیر خط رادار طبق یک برنامه ریزی کاملا حساب شده به اهداف خود در جنوب بغداد رسیدند و در کمتر از 90 ثانیه تمامی تاسیسات هسته ای عراق را نابود کردند. آنها قبل از آنکه پدافند هوایی عراق بتواند واکنش موثری از خود نشان دهد اهداف خود را نابود کرده و بدون اینکه حتی کوچکترین صدمه ای ببینند به سوی تل آویو باز گشتند. یکی از دلایل موفقیت آمیز بودن آن حمله مخفیانه بودن آن بود. وزارت دفاع اسرائیل خبر برنامه ریزی چنین حمله ای را حتی از سران کاخ سفید پنهان نگه داشته بودند و بدون اینکه از آنها اجازه بگیرند تصمیم به حمله به تاسیسات هسته ای عراق گرفتند. اما مشکل فعلی اسرائیل این است که آنها دیگر نمی توانند یک حمله غافلگیرانه نظیر آنچه که در اوسیراک انجام دادند را در ایران عملی کنند زیرا در حال حاضر نیروهای آمریکایی مستقر در خلیج فارس حریم هوایی عراق و منطقه خلیج فارس را کنترل می کنند و اگر هواپیماهای اسراییلی بخواهند اقدامی علیه ایران انجام دهند باید از آمریکایی های اجازه بگیرند که آمریکا به راحتی با آن موافقت نمی کند زیرا در حال حاضر آمریکا در عراق به گل نشسته است و همراهی با اسرائیل در یک جنگ جدید دیگر کابوسی برای ارتش آمریکا ایجاد می کند که اقتدار آمریکا در جهان را زیر سوال می برد, از طرفی اسرائیل به سختی می تواند بر فراز کشورهای عربی پرواز کند زیرا آنها دارای روابط سیاسی و اقتصادی گسترده ای با ایران می باشند و بعلت عقاید دینی و مذهبی نزدیکی که با ایرانیان دارند اجازه پرواز به هواپیماهای اسرائیلی برای حمله به ایران را نمی دهند. در تئوری اسرائیل می تواند از پایگاه هایی در ترکیه به سوی اهداف مورد نظر در ایران پرواز کند. اما اجازه گرفتن از این کشور بسیار غیرمحتمل است. زیرا ترکیه در عین حال که در مورد برنامه تسلیحات هسته ای ایران نگران است ولی مخالف عمل بازدارنده علیه برنامه هسته ای ایران می باشد و از سوی دیگر اردوغان مجبور است پیش از هر نوع تصمیمی بازتاب های آنرا بر امنیت ترکیه و تمامی منطقه خاورمیانه بررسی نماید. به هر حال اگر اسرائیل نهایتا موفق به کسب رضایت ترکیه برای استفاده از حریم هوایی این کشور برای حمله به ایران گردد باز نمی تواند یک حمله هوایی غافلگیرانه را اجرا نماید زیرا از طرفی سیاستمداران و فرماندهان عالی رتبه نظامی ایران از حمله اسراییل به تاسیسات هسته ای عراق درس گرفتند و تمامی مراکز و تاسیسات هسته ای خود را در سراسر ایران و در اعماق زمین پخش کرده اند که حتی موفقیت به حمله به آن مراکز نمی تواند خسارات جدی بر آنها وارد آورد، و از سوی دیگر در صورت مخابره حمله هوایی به یکی از تاسیسات هسته ای ایران تمام پدافند هوایی ایران به حالت آماده باش در می آید و نیروی هوایی ایران با کمک پدافند هوایی ایران که در مناطق مذکور به شدت مجهز بوده و از آموزش های خاصی برخوردار شده است ابتکار عمل را از دست نیروی هوایی اسرائیل خارج کرده و ضربات سختی را بر هواپیماهای متهاجم وارد می آورد. در حقیقت باید گفت که هواپیماهایی اسرائیلی که بتوانند وارد آسمان ایران شوند دیگر نمی توانند از حریم هوایی ایران خارج گردند و توسط پدافند هوایی ایران شکار می شوند. بنابراین اگر اسراییل بخواهد به تاسیسات هسته ای ایران حمله کند باید چندین بار اقدام به یک حمله هوایی گسترده نماید که موفقیت آمیز بودن چنین حملاتی بعید به نظر می رسد چون ایران از توان دفاعی بالا و یک پدافند هوایی مجهز و آموزش دیده برخوردار است. بنابراین برای منهدم کردن موفقیت آمیز تاسیسات هسته ای ایران، اسرائیل باید اطلاعات کاملی در مورد مکان دقیق تاسیسات هسته ای ایران داشته باشد. برای اینکار نه تنها عکس برداری هوایی از مناطقی که تاسیسات هسته ای ایران مثل بوشهر و نطنز قرار گرفته است، لازم است بلکه باید سایر تاسیسات ایران شامل کارگاه های تولید سانتریفوژ و غیره نیز نابود گردند که این مسأله با توجه به قابلیت های بسیار بالای نیروی هوایی و توانایی پدافند هوایی ایران غیرممکن می نماید. ضمن اینکه باید به این نکته توجه داشت که اسرائیل از چنین امکاناتی برخوردار نیست و این می تواند موانع جدی برای بمب افکن های اسرائیل که بر فراز مسافت طولانی پرواز می کنند به وجود آورد. با توجه به موارد فوق به نظر می رسد که احتمال حمله نظامی اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران علاوه بر آنکه با ریسک بالای توام خواهد بود، برای این کشور مخاطراتی نیز به همراه خواهد داشت. 5- اسرائیل توان مالی لازم برای حمله به ایران را ندارد هر چند که سران اسرائیل در اظهارات خود بارها تهران را تهدید به حمله نظامی کرده اند ولی هنگامی که صحبت از حمله به ایران جدی می شود آنها ترجیح می دهند که آمریکا و سایر متحدانش سکاندار حمله به ایران گردند. در حال حاضر فضای سیاسی اسرائیل به علت پیروزی حماس در انتخابات فلسطین و مرگ مغزی آریل شارون چنان شرایط را سخت و دشوار کرده است که هر چند سران سیاسی و نظامی اسرائیل در اظهارات خود تهدید به حمله نظامی به ایران می کنند ولی در عمل نه توان نظامی برای عملی کردن تهدیدات خود را دارند و نه از توان مالی لازم برای حمله به ایران برخوردارند. بنابراین آنها تلاش می کنند که از آمریکا و متحدانش برای حمله به ایران کمک بگیرند که در این مورد نیز نتوانسته اند موفقیتی بدست آورند زیرا اقتصاد آمریکا در حال حاضر در شرایط بسیار نابسامانی به سر می برد و هر گونه حمله نظامی به ایران باعث بالا رفتن قیمت نفت می گردد که آمریکا را از حمله به ایران پشیمان می کند, چرا که این کشور در حال حاضر هزینه های گزافی بالغ بر 300 میلیارد دلار در جنگ عراق هزینه کرده است و نه از توان مالی برای حمله به ایران و نه از حمایت مردمی لازم برخوردار است. تمامی این دلایل می تواند دولت بوش را از ورود به یک ماجراجویی نظامی علیه ایران منصرف کرده که این موضوع نهایتا شکست دیگری برای تل آویو برای ایجاد یک جبهه جهانی برای تحت فشار قرار دادن ایران محسوب می شود. تنها امیدی که در حال حاضر برای اسرائیل باقی مانده مشخص شدن نتیجه مذاکرات تهران – مسکو و تلاش برای تحریم اقتصادی ایران می باشد که بعلت حجم گسترده معاملات ایران با اکثر کشورهای جهان مخصوصا چین و روسیه بعید به نظر می رسد که اسرائیل بتواند در این عرصه نیز فشار چندانی را بر ایران تحمیل نماید. هنگامی که 5 دلیل فوق را در کنار همدیگر قرار می دهیم می توان نتیجه گرفت که احتمال حمله نظامی از سوی اسرائیل و آمریکا به مراکز هسته ای ایران روز به روز کم رنگ تر می شود چرا که اسرائیل می داند فناوری های دفاعی ایران در حال گسترش است و موشک های شهاب 3 و 4 قادر به حمل کلاهک های هسته ای می باشند و حتی می توانند پایتخت های اروپایی را هم هدف قرار دهند. پیچیدگی تاکتیکی و نظامی ارتش و سپاه ایران و حمایت گسترده مردمی در هنگام بروز تهدیدات خارجی سبب شده که ایران از قابلیت دفاع ملی گسترده ای برخوردار باشد و عملا تبدیل به یکی از ارتش های قدرتمند منطقه خاورمیانه گردد. در حال حاضر بزرگترین نگرانی اسراییل از آن است که اگر ایران همچنان به توسعه و پیشرفت در عرصه های اقتصادی، علمی و نظامی ادامه بدهد در آینده ای نه چندان دور به قدرتمندترین کشور خاورمیانه تبدیل شده و منافع غرب در این منطقه حساس و نفت خیز جهان را با خطر مواجه سازد. نکته ای که نباید فراموش کرد این است که از سال 1960 اسرائیل تنها رژیمی در میان کشورهای منطقه بوده است که از فناوری هسته ای برخوردار بوده و بنابراین تلاش این کشور برای انحصاری نگه داشتن این فناوری برای خود و جلوگیری از دستیابی سایر کشورهای منطقه به آن از ستون های ثابت سیاست دفاعی اسرائیل می باشد. لذا غرب و مخصوصا اسرائیل برای جلوگیری از تبدیل شدن ایران به کشوری قدرتمند سعی می کنند با بزرگ نمایی و نظامی جلوه دادن فعالیت های صلح آمیز هسته ای این کشور موانعی بر سر راه پیشرفت های علمی این کشور ایجاد کنند تا از این طریق بتوانند همچنان سلطه خود را در منطقه خاورمیانه حفظ کنند منبع: دوست خوبم داش مرتضی عزیز

به نام خدا و با سلام خدمت همه دوستان عزیزم. در این تاپیک قصد داریم که تعدادی از تفنگهای ضد تانک جنگ جهانی دوم را از قبرهایشان بیرون کشیده و خدمت دوستان عزیز معرفی کنیم. در جنگ جهانی اول انگلیسیها نخستین تانکها را ساخته و روانه میدان جنگ کردند. این تانکها طوری طراحی شده بودند که در برابر گلوله های متعارف 7.62 میلیمتر آن زمان مقاوم بودند. ضخامت بخش جلوی تانکهای ابتدایی چیزی در حدود 14 میلیمتر بود. آلمانیها نخستین بار بود که با این وسیله وحشت بر انگیز رو در رو شده بودند و مشاهده میکردند این وسیله به سمت آنان در حال حرکت است و با هیچ اسلحه ای نمیتوان جلوی پیشروی آنرا گرفت. آلمان ها در اثر تلفاتی که از تانکهای انگلیسی متحمل شده بودند بر آن شدند که اسلحه های جدیدی با کالیبرهای بزرگ و سرعت دهانه زیاد و لوله بلند طراحی و تولید کنند تا بدین وسیله بتوانند با کشتن راننده تانک جلوی پیشروی آنرا بگیرند. اولین تفنگی که به این منظور ساخته شد تفنگ Mauser T Gewehr بود. (در ادامه به معرفی این تفنگ خواهیم پرداخت) این تفنگ پس از تولید تبدیل به کابوسی برای رانندگان تانکها گردید و دیگر تانکهای انگلیسی جرات نمی کردند حساب نشده به قلب دشمن بزنند. تفنگهای ضد تانک دارای لوله های بلندی میباشند که قدرت گلوله را افزایش میدهند. همچنین بطور متوسط وزن مرمی گلوله های این تفنگها ما بین 50 الی 60 گرم است که در موقع اصابت انرژی فوق العاده ای تولید میکند. همچنین استفاده از مواد سخت به جای سرب انعطاف پذیر در ساخت مرمی گلوله های این تفنگها قدرت نفوذ بالایی به این تفنگها میبخشد. این تفنگها به طور متوسط دارای سرعت دهانه 1200 متر بر ثانیه میباشند. همچنین این تفنگها در کالیبرهای 20 میلیمتر معمولا دارای وزن بیش از 35 کیلوگرم میباشند. تفنگهای ضد تانک با کالیبرهای کوچک معمولا توان نفوذشان در حدود 20 میلیمتر بود و تفنگهای ضد تانک کالیبر بزرگ معمولا دارای 35 میلیمتر قدرت نفوذ بودند. هر چند پس از سال 1942 هر دو نوع این تفنگها (کالیبر کوچک و بزرگ) تنها علیه تانکهای سبک استفاده میشوند و به هیچ وجه توان مقابله با تانکهای متوسط و سنگین را نداشتند. تانک T 34 شوروی در قسمت جلو دارای 45 میلیمتر زره بود. تانک M4 Sherman آمریکایی دارای 51 میلیمتر زره بود. تایگر چهار نیز دارای 83 میلیمتر زره بود و در برابر تفنگهای ضد تانک آن زمان مقاومت کامل داشتند. حال با این مقدمه کوتاه به معرفی معروفترین تفنگهای ضد تانک که در محدوده زمانی جنگ جهانی اول و دوم ( البته بیشتر مربوط به جنگ جهانی دوم است) تولید و استفاده گردید ، می پردازیم. 1- تفنگ ضد تانک Mauser T gewehr ساخت آلمان همان طور که در مقدمه نیز به آن اشاره شد ، این تفنگ اولین تفنگی است که به منظور مقابله با تانکها طراحی و تولید شد. این تفنگ در سال 1918 توسط مهندسان آلمانی طراحی و تولید شد و سربازان آلمانی به وسیله این تفنگ به مصاف نوین ترین اختراع بریتانیایی ها یعنی تانک رفتند. این تفنگ در کارخانجات Mauser Werke آلمان به تعداد تقریبی 15000 قبضه تولید شد. کشور سازنده / آلمان عملکرد / RB تک تیر کالیبر / 13*92 SR وزن / 17.7 کیلوگرم طول / 1680 میلیمتر طول لوله / 984 میلیمتر قدرت نفوذ در زره / 20 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متری //// 15 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 300 متری 2- تفنگ ضد تانک PZB 38 & 39 ساخت آلمان PZB مخفف کلمه Panzerb میباشد و این دو نمونه تفنگ نیز در سال 1939 به تعداد 40000 قبضه توسط کارخانجات Gustleoff Werke آلمان تولید شد و تحویل ارتش آلمان هیتلری گردید. از مزایای این تفنگ سبک بودن آن است. کشور سازنده / آلمان عملکرد / RB تک تیر وزن / در مدل 38 معادل 16.7 کیلوگرم و در مدل 39 معادل 12.1 کیلوگرم کالیبر / 7.92*94 Patrone 318 طول / 1610 میلیمتر قدرت نفوذ / 30 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر //// 20 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 300 متر 3- تفنگ ضد تانک MSS 41 محصول مشترک چکسلواکی و آلمان این تفنگ ضد تانک عموما در کارخانجات CZ واقع در شهر Brno کشور چکسلواکی تولید میشد. این تفنگ به تعداد محدود (در حدود 2000 قبضه) تولید شد و در اختیار نیروهای Waffen SS قرار گرفت. این اسلحه را میتوان جزو نخستین اسلحه های بولپاپ در جهان به شمار آورد که در یک ارتش عملیاتی شده است. (هرچند طرحهایی از سلاحهای بولپاپ نیز در جریان جنگ جهانی اول نیز تولید شدند ولی هرگز عملیاتی نشدند) این تفنگ دارای یک دوربین معمولی با قدرت دید معادل 500 متر بود. لوله این تفنگ نیز به صورت خاصی طراحی شده بود که لگد تفنگ را به میزان قابل توجهی کاهش میداد. کشور سازنده / آلمان و چکسلواکی عملکرد / RB وزن / 13 کیلوگرم طول / 1360 میلیمتر طول لوله / 110 میلیمتر ظرفیت خشاب / 5 یا 10 تیر قدرت نفوذ / 30 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر //// 20 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 300 متر 4 - تفنگ ضد تانک LAHTI L39 ساخت فنلاند این تفنگ ضد تانک در سال 1939 در فنلاند به تولید رسید و روانه میادین جنگهای جهانی دوم گردید. کشور سازنده / فنلاند کالیبر / 138*20 میلیمتر وزن / 49.5 کیلوگرم طول / 2240 میلیمتر طول لوله / 1300 میلیمتر ظرفیت خشاب / 10 گلوله قدرت نفوذ / 30 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر 5- تفنگ ضد تانک TYPE 97 ساخت ژاپن این تفنگ ضد تانک در سال 1937 مصادف با سالروز تولد امپراتور ژاپن (هیروهیتو) تحویل نیروهای ژاپنی گردید و از آن به مقیاس گسترده علیه تانکهای متجاوز آمریکایی استفاده گردید. این تفنگ نیمه خودکار بوده و به وسیله فشار گاز مسلح میشود. کشور سازنده / ژاپن کالیبر / 125*20 میلیمتر وزن / 50 کیلوگرم طول تفنگ / 2100 میلیمتر طول لوله / 1250 میلیمتر ظرفیت خشاب / 7 گلوله قدرت نفوذ / 30 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 250 متر 6- تفنگ ضد تانک Maroszek Kb Ur Wz 35 ساخت لهستان این تفنگ ضد تانک در سال 1930 در لهستان به صورت کاملا مخفیانه تولید شد و در سال 1939 که این کشور به دست آلمان سقوط کرد در همان سال این تفنگ به مقیاس گسترده در دست آلمانیها قرار گرفت. کشور سازنده / لهستان کالیبر / 107*7.92 میلیمتر عملکرد / RB وزن / 9 کیلوگرم طول تفنگ / 1760 میلیمتر طول لوله / 1200 میلیمتر ظرفیت / 4 فشنگ قدرت نفوذ / 30 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر 7- تفنگ ضد تانک Boys ساخت انگلستان این تفنگ ضد تانک توسط سروان Boys در سال 1937 طراحی و تولید شد و تا سال 1943 در ارتش انگلستان مشغول خدمت بود. هرچند که نتوانست از پس تانکهای آلمانی بر بیاید و کارنامه درخشانی از خود بر جای نگذاشت و مزخرف ترین اسلحه ضد تانک جنگ جهانی دوم لقب گرفت. کشور سازنده / انگلستان کالیبر / 55. boys یا (99*13.9 میلیمتر) عملکرد / RB وزن / 16.3 کیلوگرم طول تفنگ / 1626 میلیمتر طول لوله / 910 میلیمتر ظرفیت خشاب / 5 فشنگ قدرت نفوذ / 16 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر 8- تفنگ ضد تانک Degtyarov PTRD ساخت شوروی در سال 1941 شرکت اسلحه سازی دگتیارف هزاران قبضه از این اسلحه را بین پیاده نظام ارتش سرخ توزیع کرد. از ویژگیهای این اسلحه کارامدی و آرزان قیمت بودن و سبک بودن آن است. کشور سازنده / شوروی عملکرد / SS – RB کالیبر / 11.4*14.5 میلیمتر وزن / 17.3 کیلوگرم طول تفنگ / 2000 میلیمتر طول لوله / 1350 میلیمتر قدرت نفوذ / 40 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر 9- تفنگ ضد تانک Simonov PTRS الحق و الانصاف این تفنگ در بین تفنگهای ضد تانک ساخته شده در جریان جنگ جهانی دوم کاملا بی نظیر است. این تفنگ اتوماتیک با گلوله های پرقدرت خود در سال 1940 وارد میدان جنگ شد و خدمه تانکهای آلمانی از هیچ اسلحه ای به اندازه PTRS نمی ترسیدنه. (دوستانی که Call Of Duty 5 را بازی کرده اند با این تفنگ کاملا آشنا هستند. جای مسعود خالی ) کشور سازنده / شوروی عملکرد / فشار گاز – اتوماتیک کالیبر / 11.4*14.5 میلیمتر وزن / 20.9 کیلوگرم طول / 2108 میلمیتر طول لوله / نتونستم بدست بیارم ظرفیت خشاب / 5 گلوله قدرت نفوذ / 40 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر 10- تفنگ ضد تانک Carl Gustav M/42 ساخت سوئد این تفنگ در سال 1942 تولید و روانه میادین جنگی گردید. نحوه شلیک این اسلحه همانند راکتهای دوش پرتاب است. کشور سازنده / سوئد عملکرد تفنگ / SS – RB کالیبر / 180*20 وزن / 11 کیلوگرم طول تفنگ / 1450 میلیمتر طول لوله / نتونستم بدست بیارم قدرت نفوذ / 35 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر 11- تفنگ ضد تانک Solothurn S18 100 ساخت سوئیس این تفنگ یکی از قدیمی ترین تفنگهای ضد تانک به شمار می رود که در سال 1924 تولید و روانه بازارهای مصرف گردید. این اسلحه نیمه خودکار بوده و به وسیله نیروی عقب نشینی اسلحه مسلح میشود. کشور سازنده سوئیس کالیبر / 138*20 و همچنین 105*20 میلیمتر عملکرد / نیمه خودکار وزن / 51.7 کیلوگرم طول تفنگ / 2170 میلیمتر طول لوله / 1447 میلیمتر ظرفیت خشاب / 5 یا 10 تیر قدرت نفوذ / 40 میلیمتر با زاویه 90 درجه و فاصله 100 متر تهیه ، تدوین و ترجمه : علی محمدی کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است هرگونه استفاده از مطلب تنها با ذکر نام سایت میلیتاری و نام تهیه کننده مقاله امکان پذیر است.