[color=darkblue]خواهش میکنم امیر جان،مشکلات احنمالی بزودی با تدابیری درست خواهد شد و گذراست،نگران نباشید... چرا نگی دوست من؟ دوستان یه چیزی رو هم بگم، گربه هیچ وقت محض رضای خدا موش نمیگیره،،،اسراییل چندان هم از برتری ایران در زمان جنگ با عراق واهمه نداشت،،،چرا که بیش از همه از صدام میترسید نه ما،صدامی که آشکارا تولید سلاح هسته ای را در برنامه کاری اش داشت و قرار بود یک بمب اتم هم از فرانسه تهیه کند!!! میدونید اگر ایران در جنگ اشغال میشد هدف بعدی کجا بود ؟؟؟ اوسیراک را یادتان هست؟؟؟!! ... ... [/color]

[color=darkblue][quote]حالا این توانایی انهدام این بمب کت چقدر هستش[/quote] آشنایی با بمب های سری ام.کا http://military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=8974 معمولا بیش از 4 عدد بارگذاری نمیشوند...[/color]

[color=darkblue]تشکر فانتوم جان،منتقل شد... یه فیلمی داشتم در مورد تامکت ها،گفتم بذارم بد نیست، مربوط به عکس آخر... فرمت: Avi حجم: 1.6 mb برای دانلود بر روی عکس کلیک کنید [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Military_ir_-_Iranian_f-14_1_-_Raptor.zip][img]http://gallery.military.ir/images/thumb_zip.jpg[/img][/url] [/color]

[color=darkblue]دوستان توجه داشته باشند که میگ-29 و سوخو-27 بسیار شبیه به هم اند و در اینگونه تصاویر با کیفیت کم نمیتوان به درستی تشخیص داد کدامیک است... فانتوم جان فیلم مربوط رو لطفا آپلود کنید تا بررسی کنیم! [/color]

[color=darkblue]سلام دوستان، بعد از مشکلات پیش امده برای سایت تقریبا تاپیک رو فراموش کرده بودم...[/color] [quote]AIM-120D مدل ارتقا یافته AIM-120C-7 تقریبا تمام قسمتهاش دستخوش تغییراتی شده که علاوه بر برد بیشترتا 50 برابر، سیستم هدایت موشک نیز ارتقاع پیدا کرده ودرنتیجه احتمال برخورد به هدف رو افزایش میده طرحهایی ازامرام با موتور رم جت با نام FMRAAM وجود داره درهر صورت احتمالا طرحها ویا موشکهای ساخته شده ای هستند که اعلام نشد باشند! ------- سایدویندر یک موشک هدایت فرو سرخ هست که بعداز شلیک اقدام به جستجویی منبع گرمایی میکنه این گرمای خروجی میتونه از یک هواپیما،هلکوپترو یا یک موشک کروز باشه. میزان موفقیت بسته به شرایط، در میدان جنگ مشخص میشه. ------- علتهای کنار زدن F14 جلوگیری از فروش قطعات به ایران و هزینه بر بودن سلاح{فینیکس}.... ونگهداری هواپیما از یک طرف و[color=red]ازطرفی دسترسی روسیه یه کدها سیستمی[/color](در صورت تغییرات هم) برای امریکا این هواپیما دیگر قابل اعتماد نبوده در نتیجه بافشار شرکتهای رقیب علت بازنشستگی این رهگیر شده[/quote] [color=darkblue]ممنون از بابت اطلاعات،ولی از نظر برد آمرام کافیه که ابعاد رو با سایر موشک ها مقایسه کنید، تفاوت تبلیغات از واقعیات به راحتی مشخص میشود،این مسله در مورد R-77 ها نیز صدق میکند...در ضمن درباره قسمت مشخص شده هم توضیحی بدید ممنون میشم! [quote]تامکت در اصل برای مقابله با موشکهای کروز ضد کشتی شوروی ساخته شد و نه مقابله با جنگنده ها وقتی که ناوشکن هایی که برای مقابله با موشک های کروز ساخته شد (مثل ناوشکنهای کلاس بیورک) دیگه توجیهی برای وجود تامکت نیست البته خریدهای قاچاقی ایران واقعا درسته دلیلش هم اینه که سیستمهای اویونیک تامکت کاملا یکپارچه هست و برای ساخت یک قطعه باید نقشه کل سیستم اویونیک این هواپیما رو داشته باشید که متاسفانه ایران نقشه سیستم اویونیک تامکت رو نداره و به همین خاطر اکثر قطعات الکترونیکی تامکت رو از بازار سیاه میخرند ولی واقعا هیچ جنگنده ای تامکت نمیشه[/quote] قطعات تامکت مدتهاست که دیگر در بازار سیاه هم موجود نمیباشد و خود نیروی هوایی اقدام با ساخت از طریق مهندسی معکوس کرده است،در ضمن فکر میکنید نقشه برداری الکترونیکی از قطعات دهه 80 کار سختی است که نتوان آنرا انجام داد؟؟؟ در مورد ناوچه های ضد کروز هم پیشنهاد میکنم مقایسه ای بین روش های شکار موشک ها و تکنولوژی موشک های ضد کشتی و همچنین سوابق عمل کشتی های محافظ در نیروی دریایی های کشور های مختلف انجام دهید،به راحتی متوجه همه چیز خواهید شد.تکنولوژی طراحی موشک های ضد کشتی از محافظان ضد کروز چندین سال جلوتر است! [quote]پس با این تفاسیری که دوستان علت از رده خارج کردن تامکت ها رو هزینه اون اعلام کردند باید این هزینه برای ایران خیلی بیشتر باشه . پس ما تا حالا چطور این جنگنده ها رو نگه داشتیم ؟ یجورایی شاهکار کردیم نه ؟ [/quote] مسلما ، تعمیرات و اورهال سنگین تامکت ها در شرایط سخت جنگ و زیر تحریم شدید باعث شگفتی غربی ها شده بود...اکنون که جای خود،البته این رو هم اضافه کنم که در حال حاضر تامکت ها خیلی پرواز ندارند و تنها در شرایط ضروری پرواز میکنند، چرا که گشت هوایی معمول که از عهده هر هواپیمایی ساخته است به دردسر های آماده سازی نمی ارزد... [quote]ممنون برادر رپتور شما بحث ایجاد کردی ولی دو مطلب کامل ارسال کردی! [/quote] راستش قرار بود هورنت رو با تامکت مقایسه کنم که منصرف شدم،هواپیماها ارتباط چندانی با هم ندارند،البته مطالب هم بسیار کامل هستند و تقریبا تمام اطلاعات دو پرنده به زبان فارسی رو در وب جمع آوری کردم... ... دوستان چیزی که زیاده،حرفه،تنها در یک مقایسه کامل و منظقی میشه حرف نهایی رو زد... نیاز را هیچ وقت از گذشته نمیبینند بلکه نیاز،نیاز آینده است، توصیه میکنم پست قبلی ام را یک بار دیگر بخوانید...[/color]

[color=darkblue]واقعا فوقالعادست... اگر واقعا تفاوت ها اینطور باشه دیگه باید تا چند سال آینده نسل فیلم سازی منقرض و به انیمیشن سازی، معذرت میخوام فیلم سازی تغیر بکنه... اگر اطلاعات بیشتری درباره DX11 دارید خوشحال میشم قرار بدید... [/color]

هليكوپترRAH-66 كمانچي طرح مشترك كمپاني بوئينگ و سيكورسكي به عنوان اولين هليكوپتري كه علاوه برعمليات تهاجمي توانايي انجام ماموريت هاي شناسايي را نيز دارد و همچنين اولين هليكوپتر پنهانكار ؛نسل پيشرفته از پرنده هاي ارتش امريكاست. ((كمانچي)) براي خدمت در گردان هاي هليكوپتري تهاجمات سبك طراحي شده و بيشتر بعنوان مكمل براي اپاچي در ميادين نبرد مورد استفاده قرار خواهد گرفت. پيشرانه هاي كمانچي دو دستگاه موتور پيشرفته ي توربو شفت T800-801 با قدرت 1440 شفت اسب بخار ساخت LHTEC بوده كه با توجه به بدنه ي با مقاومت كم در برابر هوا بسيار سريعتر از اپاچي كه از نظر اندازه نيز از كمانچي بزرگتر است پرواز ميكند.سرعت كروز اين هليكوپتر حدود 310 كيلومتر بر ساعت ميباشد. مهمترين نقش كمانچي جستجوي نيروهاي دشمن و مشخص كردن انها براي هليكوپتر اپاچي در تمام شرايط جوي و شب است . براي نيل به اين هدف كمانچي به انواع سنسور مادون قرمز شده است كه ميتوان به سيستم ديد روبه روي مادون قرمز FLIR و سيستم اطلاعات پروازي head up يكپارچه شده با كلاه خلبان اشاره كرد كه در پرواز هاي نزديك به سطح زمين قابليت فوق العاده اي را به خلبان ميبخشد البته اين هليكوپتر در عمليات هاي تهاجمي سبك نيز ميتواند نيروهاي پياده را همراهي كند.بطور كلي دو ماموريت ديده باني و تهاجمي هوا به هوا و هوا به زمين براي اين پرنده در نظر گرفته شده است. تجهيزات عملياتي كمانچي شامل سيستم ديد در شب براي خلبان:نمايشگر نصب شده روي كلاه خلبان:سيستم الكترواوپتيكي شناسايي هدف و سيستم هاي اويونيك،ناوبري،شناسايي و مخابرات كاملا يك پارچه شده است. http://www.hufos.net/images/rah-66_commanche.jpg http://www.aeronautics.ru/archive/boeing/rah-66_comanche/84.jpg سيستم هاي هدف يابي شامل FLIR :فاصله ياب و نشانه گذاري ليزري و سيستم رادار موج ميليمتري longbo از همان نوع نصب شده روي اپاچي به همراه سيستم تلويزيوني پيشرفته است.از جمله سيستم هاي بي نظير ان ميتوان به خط انتقال داده ها اشاره كرد كه با اتصال كمانچي به هليكوپتر هاي ديگر و مركز فرماندهي اين پرنده را با شبكه ي ماشين هاي جنگي موجود در ميدان هاي ابرد ديجيتالي يكپارچه ميكند . مقطع راداري كمانچي كمتر از مقطع راداري موشك هلفاير است !!!! .براي كاهش مقطع راداري تمام تسليحات كمانچي در محفظه هاي داخلي حمل ميشوند حتي توپ 20 ميليمتري هليكوپتر در مواقعي كه مورد استفاده قرار نميگيرد چرخيده و پشت برجك جاي ميگيرد.تمام بخش كناري كه از مواد مركب است صاف و بدون انحنا بوده و در ساختمان برجك و پوشش موتور نيز از همين رويه پيروي شده است. http://www.xinjunshi.com/bizhi/upimages/1/zhishengji/kamanqi/001.jpg مقطع راداري كمانچي از روبه رو 360 بار كمتر از اپاچي بوده يعني اين هليكوپتر 5 برابر بيشتر از اپاچي ميتواند به دشمن نزديك شود. علاوه بر پنهانكاري راداري كمانچي توانايي پنهانكاري صوتي را نيز داراست.روتور اين هليكوپتر نصف روتور ديگر پرنده هاي هم كلاس صدا دارد.روتور اصلي 5 تيغه؛فن و روتور دم كمترين تداخل اغتشاش هوا را دارند. به طور كمانچي ميتواند 40٪ بيشتر از اپاچي به هدف نزديك گردد بدون اينكه مورد شناسايي صوتي واقع گردد. جهت جلوگيري از شناسايي توسط سيستم هاي گرماياب و يا موشك هاي هدايت شونده ي گرمايي شركت سيكورسكي طرح بينظير را براي بدنه ي كمانچي تدارك ديده است. در اين طرح هواي سرد ورودي موتور با هواي گرم اگزوز تركيب شده و دماي ان را پايين مي اورد؛سپس گاز اگزوز سرد شده از طريق دريچه هاي روي تيرك دم خارج ميشود.تعمير و نگهداري اين جنگنده ي هوايي حتي در خطوط مقدم ميدان هاي نبرد و قابليت حمل اسان و سريع با هر هواپيماي ترابري نيروي هوايي از ديگر مشخصه هاي اين هليكوپتر است. توپ 20 ميليمتري؛راكت هاي 70 ميليمتري هايدرا ؛ موشك ضد تانك هلفاير(اتش جهنم) و موشك هوا به هواي استينگر از تسليحات قابل حمل توسط كمانچي است. برد اين هليكوپتر با مخازن سوخت داخلي 262 ناتيكال مايل و با مخازن سوخت خارجي كه در صورت لزوم روي بالچه هاي جدا شونده نصب ميشوند به 1260 ناتيكال مايل افزايش ميابد. http://www.heliservices.cn/Article/UploadFiles/2005818185335580.jpg ----------------------------------- منبع:وبلاگ هلیکوپتر عکس ها به لینک تبدیل شد. sina12152000

تشکر امین جان،جالب بود http://iranknitting.blogspot.com/2007/05/blog-post.html

[align=center]F/A-18 SUPER HORNET[/align] [align=center]__________________________________________________[/align] [align=center][/align] تاريخچه و پيدايش جنگنده شکاری هورنت F-18 ساخت اولیه کمپانی مک دانل داگلاس آمریکا است که پرواز آزمایشی اولیه این پرنده در سال 1978 (1357 ) با موفقیت انجام گرفت و از سال 1982 (1361 ) عملیاتی گردید.نشست و برخاست بر روی باندهای کوتاه سوخت گیری هوایی و پرواز در کلیه شرایط جوی از ویژگی ها هورنت می باشد. در زیر به نمونه F/A-18E/F می پردازیم. SUPER HORENT F/A-18 مدل های E و F جنگند ه ای تهاجمی ضربتی دریایی هستند که توسط کمپانی بویینگ برای عملیات از روی ناوهای هواپیما بر ساخته شده اند. مدل E این هواپیما برای اولین بار در تاریخ 29 نوامبر 1995 در سنت لوئیس توسط خلبان آزمایشگر فرد مادن والد به پرواز در آمد. اولین پرواز مدل F نیز در اول آوریل 1996 انجام گرفت . سوپر هورنت بیست و پنج درصد بزرگتر از اسلاف خود یعنی F/A-18C/D بوده ولی در ساختمان آن چهل و دو درصد کمتر از مدل D,C قطعات سازهای وجود دارد . مدل های تک سرنشینه F/A-18E ودو سرنشینه F/A-18E برد بیشتر و توانایی حمل بار بیشتری را داشته و قدرت موتور و قابلیت بقاپذیری آنها نیز افزایش یافته است .هر دو مدل تک تک سرنشینه و دو سرنشینه این جنگنده قابلیت انجام عملیات های ضربتی روزانه و شبانه با سلاح های هدایت شونده دقیق تهاجم دریایی , برتری هوایی ,اسکورت هواپیما ها, پشتیبانی نزدیک ,سرکوب دفاع هوای دشمن ,شناسایی کنترل آسمان متقابل و سوخت رسانی را دارند.بعد از منتفی شدن پروژه بمب افکن پیشرفته AVENGER A-12 کمپانی مک دانل داگلاس (اکنون بویینگ ) نوع پیشرفته جنگنده F/A-18 را به نیروی دریایی پیشنهاد داد که در نتیجه برای شروع کارهای مهندسی و تولید مدل های آزمایشی اولیه یک قرارداد 88/4 میلیارد دلاری بسته شد. با ارزیابی هایی که در سال 2003 انجام گرفته قیمت ه فروند از نوع تک سرنشینه این هواپیما 57 میلیون دلار و نوع دو سرنشینه 59 میلیون دلار و نوع جنگ الکترونیک 66 میلیون دلار تخمین زده شده است.اولین هواپیمای تهیه شده در دسامبر 98 و اولین دسته دوازده فرونده نیز در نوامبر 99 تحویل داده شدند. در جولای سال 2002 نیزاولین گروه از F/A-18E/F ها روی عرشه ناو هواپیما بر یو اس اس آبراهام لینکلن (CVN 72) فرود آمدند. اولین پرواز عملیاتی در ماه نوامبر همان سال انجام گرفت و طی آن سایت های دفاع هوایی عراق توسط مهمات تهاجم مستقیم مشترک (JDAM) هدف قرار گرفت.در مارس 2003 نیز این جنگنده ها به طور گسترده در عملیات تهاجم به عراق شرکت داشتند. [align=center][/align] توانایی ها و قابلیت های رزمی به منظور حفظ قابلیتهای چندماموریته، در قلب جنگندهٔ اف-۱۸ یک رادار پرقدرت چندحالتهٔ ساخت هیوز قرار داده شد که هم در ماموریتهای هوا به هوا و هم در ماموریتهای هوا به زمین، موثر و کارا بود.جنگندهٔ جدید، مجهز به سیستم‏های پیچیدة الکترونیکی، نمایشگرهای تلویزیونی، موتورهای قدرتمند، توانایی حمل انواع جنگ‏افزار و قابلیت آئرودینامیکی خاصی بود که اجازه می‏داد جنگنده بتواند با زاویهٔ حملهٔ بالاتری پرواز نماید. در نهایت، جنگندهٔ اف-۱۸، فراتر از آن چیزی شد که مورد انتظار بود با قابلیت مانورپذیری خوب و توانایی بسیار موثر در انجام عملیاتهای متفاوت. بدین ترتیب، جنگندهٔ اف-۱۸ با موفقیت وارد خدمت در ناوهای نیروی دریایی و نیروی هوایی تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و جایگزین جنگنده‏های ای-۷ و اف-۴ فانتوم ۲ گردید. اف/ای-۱۸ موسوم به هورنت – به معنی زنبور سرخ – جنگنده‏ای است دو نفره، دو موتور، چندمنظوره (جنگندهٔ تهاجمی) که می‏تواند هم از روی ناوهای هواپیمابر عمل نماید و هم از پایگاه‌های زمینی. برای اف/ای-۱۸ انبوهی از ماموریتهای گوناگون تعریف شده‌است: ایجاد برتری هوایی، اسکورت جنگنده‏ها، خنثاسازی دفاع هوایی دشمن، عملیات جاسوسی و اکتشافی، هدایت عملیات هوایی، پشتیبانی دور و نزدیک هوایی و قابلیت عملیات در شب. یک فروند جنگنده اف ۱۸ درحال شکستن دیوار صوتی.اف/ای-۱۸ جایگزین جنگنده‏های اف-۴بی، ای-۷ کورسیر در دههٔ ۱۹۷۰ و جنگندهٔ ای-۶ اینترودر در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ شد. اف/ای-۱۸ به وسیلة سیستم دیجیتالی پرواز با سیم (Fly Bye Wire or FBW) کنترل می‏شود که این امر کیفیت بسیار خوبی را در هدایت هواپیما سبب می‎‏شود و موجب می‏شود خلبان با سهولت بیشتری به هدایت جنگنده بپردازد. این سیستم به هنگام مانورهای سنگین، به خلبان اجازه می‏دهد تا تمرکز خود را بر روی عملیات و استفاده از تسلیحات از دست ندهد. نسبت کشش به وزن این هواپیما در حالت خشک (بدون حالت پس‌سوز) نیز فوق‏العاده‌است و این جنگنده در هنگام برخورد با دشمن، از توانایی خوبی در استفاده از قدرت بالای موتور در حالت بدون پس‏‎سوز پیدا می‏کند. قدرت بالای این جنگنده که توان خوبی در خارج شدن از مهلکه را می‏دهد مورد تایید اغلب خلبانان هورنت است. علاوه بر این، اف/ای-۱۸ اولین جنگندهٔ نیروی دریایی است که سیستم‏های دیجیتالی را یکپارچه کرده است؛ (MUX) مدار انتقال اطلاعاتی است که تعدادی ورودی را به تعداد کمتری خروجی ترکیب می‏کند. حسن این نوع طراحی این است که زمینهٔ ارتقاء مداوم را به شکل آسان‏تری فراهم می‏سازد. در طی ۱۵ سال عملیات و تجربه، اف/ای-۱۸ ثابت کرده‌است که بهترین جنگندهٔ تاکتیکی برای ناوهای هواپیمابر است. اف/ای-۱۸ دارای شاخصه‏های نظامی مورد علاقهٔ فرماندهان نیروی دریایی ایالات متحده‌است. اف/ای-۱۸ اغلب ماموریتهای خود را در یوگوسلاوی و عراق با موفقیت به انجام رسانده‌است و تنها نقصان این جنگنده، کمبود سوخت جهت مداومت پروازی بیشتر است. [align=center][/align] غلافهای جستجوگر هورنت در مدل F/A-۱۸C که مجهز به تجهیزات عملیات در شب شده‌است، یک غلاف مخصوص نصب می‏شود. این غلاف، ساخت کمپانی هیوز است و با کد AN/AAR-۵۰ شناخته می‏‎شود. این غلاف شناسایی، اهداف زمینی را از روی حرارت‏شان (نظیر شلیک گلوله یا گرم بودن موتور ادوات زمینی) تشخیص می‏دهد. غلاف هدف‏یاب دیگر، با کد Loral AN/AAS-۳۸ شناخته می‏شود. این غلاف با نام Night Hawk FLIR نیز شناخته می‎شود و عملکردش نیز بر اساس حرارت‏یابی از اهداف زمینی است. وسیلهٔ دیگر، دوربینی قوی جهت دید و شناسایی اهداف زمینی در شب است. این وسیله به نام GEC Cat's Eyes شناخته می‏شود. تعداد ۴۸ فروند جنگندهٔ F/A-۱۸D (نوع دو نفره) به مدل RC (شناسایی – تجسسی) تغییر یافته‏اند. به همین منظور، به جای مسلسل استاندارد اف۱۸ که M۶۱ A۱ نام دارد، یک جایگاه شناسایی از نوع الکترواپتیکالی نصب می‎‏شود. این جایگاه ویژه، دارای یک برجستگی است که در واقع یک دوربین بسیار قوی چشمی با دو غلطک متحرک (جهت حرکت دادن لنز به اطراف) می‎‏باشد. ضمنن تمام مشاهدات، بر روی یک نوار ویدئو ضبط می‏شوند.( RC مخفف reconnaissance) [align=center][/align] کاکپیت کاکپیت F/A-18E/F مجهز به نمایشگر های لمسی یک نمایشگر کریستال مایع چند منظوره برای نمایش اطلاعات تاکتیکی ودو نمایشگر تک رنگ است. علاوه بر نرم افزار و اویونیک پیشرفتهه کاکپیت مجهز به نقشه دیجیتالی رنگی و عینک چشمی دید شب نیز بوده البته نوع BLOCK2 سوپر هورنت مجهز به سایت نشانه گیری متصل به کلاه خلبان خواهد شد. همچنین صندلی پرتاب شونده ارتفاع صفر سرعت صفر SJU-6/5 مارتین بیکر ایمنی خلبان را تضمین می کند. [align=center] [/align] سيستم راداري AN/APG-65 رادارهای خانواده AN/APG-65* AN/APG-73 * AN/APG-79 توسط شرکت هواپیمایی هیوز (در حال حاضر رایتون) برای هواپیماهای اف18 هورنت ساخته شده اند در تمامی نمونه های این هواپیمای جنگنده مورد استفاده قرار میگیرند . این رادار های پالس داپلر که در محدوده فرکانسی(8 تا 12 گیگا هرتز) I Bandقابلیت انجام ماموریت های مختلف هوا به هوا و هوا به سطح را دارند.برای ماموریت های هوا به هوا این رادارها توانایی جستجو , رهگیری و Track While Scan را دارندکه میتوانند توانایی کامل قفل کردن به روی هدف و سرنگون کردن اهداف را در اختیار خلبان قرار دهند . در ماموریت های هوا به سطح این رادارها توانایی شناسایی عوارش زمین را در کنار امکان جستجو و شناسایی اجسام متحرک به روی سطح زمین و یا دریا را دارند . این رادار در سالهای 1970 طراحی و ساخته شد و از سال 1983 مورد استفاده قرار گرفت . این رادار دارای قابلیت جستجوی سریع که امکان کشف و آشکار سازی کوکچترین امواج ساطع شده از اهداف را در مسافتهای زیاد را دارا بود و میتوانست در یک محدوده معین عملیات شناسایی دقیق تر اهداف را انجام دهد . قابلیت Track While Scan این رادار امکان استفاده از موشک های AIM-120 آمرام را به هواپیمای اف18 هورنت را میدهد . جستجوی تنها یک هدف و کنترل توپ هواپیما نیز از دیگر توانایی های این رادار بوده است . هواپیماهای اف18 هورنت نیروی دریایی آمریکا و تفگنداران نیروی دریایی آمریکا به همراه نیروی هوایی کشورهای کاندا استرالیا کویت و اسپانیا مجهز به این رادار هستندالبته این رادار با هواپیماهای اف4 فانتوم نیروی هوایی آلمان و یونان در کنار هماهنگ کردن آن با هواپیماهای هریر تفنگداران نیروی دریایی آمریکا و اسپانیا و ایتالیا نیز مورد استفاده قرار گرفته است . [align=center][/align] رادار AN/APG-73 این رادار در اواخر سالهای دهه1980 میلادی با مدرنیزه کردن رادارهای APG-65 ساخته و از سال 1992 مورد استفاده قرار گرفت . این رادار با قدرت پردازش بیشتر , ظرفیت حافظه و پهنای باند, فرکانس های مطمئن تر و بهتر و از همه مهمتر تبدیل شده از یک رادار انالوگ به دیجیتال بود . هزینه تمام شده کمتر ا ز مزایای این رادار است و در ساخت آن از تعداد زیادی از قطعات رادارAPG-70 اف15 استفاده شد. تصاویر دقیق تر از اهداف و انتخاب سلاح مناسب از مهمترین امتیازات این رادار است . هواپیماهای اف 18 هورنت سری C و D از این رادار استفاده میکنند و در هواپیماهای نیروی هوایی کشورهای سوئیس و مالزی و کانادا و استرالیا بکار رفته است و تا سال 2006 مجموعا 932 سیستم از این رادار ساخت شده است . رادار AN/APG-79 رادار جستجوی آرایه فعال الکترونیکی توسط نیروی دریایی آمریکا برای هواپیماهای هورنت E/F طراحی و ساخته شده است . با قبلیت جستجوی و رهگیری بهتر و بیشتر اهداف است و نیروی دریایی آمریکا سفارش ساخت400 فروند از این رادار را قطعی کرده است. [align=center][/align] تسليحات و ملزومات F-18 - ۷ جایگاه حمل بار در زیر بدنه و بالها و دو جایگاه در نوک بالها - مسلسل ۲۰ میلی متری M۶۱A۱ Vulcan با ۵۷۰ تیر فشنگ - موشک میان برد AIM-۷ (اسپارو) موشک کوتاه برد حرارت یاب AIM-۹ (سایدوایندر) موشک میان برد AIM-۱۲۰ (آمرام) موشک کوتاه برد AIM-۱۳۲ (آسرام) - AGM-۴۵ Shrike (شرایک) AGM-۶۲ Walleye (وال‏‎آی) AGM-۶۵ Maverick (ماوریک) AGM-۸۴ Harpoon (ضدکشتی) AGM-۸۴ SLAM AGM-۸۴ SLAM-ER AGM-۸۸ HARM (ضد رادار) AGM-۱۲۳ Skipper AGM-۱۵۴ JSOW . GBU-۱۰/۱۲/۲۴ Paveway (هدایت لیزری) GBU-۱۵ EO-guided (هدایت الکترواپتیکالی) GBU-۲۹/۳۰/۳۱/۳۲/۳۵ JDAM (هدایت شونده توسط ماهواره) بمبهای هسته‎‏ای B-۵۷ و B-۶۱ (استحکام‏شکن) Mk ۸۲/۸۳/۸۴ GP Mk ۲۰ Rockeye BLU-۱۰۷ Durandal CBU-۵۹ (بمب خوشه‏ای) - غلافهای اغتشاش‏گر الکترونیکی (ECM pod) غلافهای راکت انداز [align=center] [/align] سيستم موشكي آمرام،سلاح اصلی هورنت ها پروژه ساخت AIM-120 با توافق ایالات متحده و تعدادی از اعضای ناتو برای همکاری در ساخت موشک های هوا به هوا و استفاده از فناوری تولید آنها آغاز شد. طبق این قرارداد آمریکا ساخت موشک هوا به هوای میانبرد نسل آینده با نام امرام و اروپا ساخت موشک هوا به هوای کوتاهبرد نسل آینده با نام اسرام را بر عهده گرفت. در ادامه با فسخ این قرارداد اروپا توانست موشک میانبرد MBDA Meteor را بعوان رقیب AIM-120 طراحی کند و آمریکا هم به ارتقا AIM-9 سایدوایندر ادامه داد. در نهایت آمریکا با تکمیل AIM-120 امرام، آن را در سال 1991 عملیاتی کردحال حاظر سه مدل از امرام وجود دارد که همگی در نیروی دریایی و هوایی ایالات متحده استفاده می شود. AIM-120A مدل اولیه امرام است که دیگر تولید نمی شود. AIM-120B نمونه موفق و پر کاربرد امرام است که تحویل آن از سال 1994 شروع شده است. AIM-120C نمونه جدیدتر این موشک بوده که با حجم کمتر برای نصب در محفظه داخلی جنگنده پنهانکار F/A-22 رپتور ساخته شده است. AIM-120C از زمان معرفی ارتقا های چشمگیری کرده است. AIM-120C-6 دارای فیوز ( دستگاه تشخیص هدف) داخلی ارتقا یافته است. تکمیل مدلAIM-120C-7 در سال 1998 شروع شده و شامل تغییراتی در سیستم آشیانه یابی و دارای برد بیشتر ( که بطور دقیق بیان نشده است) است. این مدل در سال 2003 با موفقیت آزمایش شد و در حال عملیاتی شدن در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا برای جایگزینی جنگنده های F-14 با جنگنده های F/A-18E/F سوپر هورنت می باشد. در واقع برد بیشتر AIM-120C-7 برای جبران برد زیاد موشکهای AIM-54 فینیکس می باشد. AIM-120D برنامه ارتقا امرام است که در آن تقریبا تمام قسمتها تغییراتی اعمال خواهد شد که شامل 50 برد بیشتر و سیستم هدایت بهتر بوده که احتمال برخورد به هدف را افزایش می دهد. همچنین طرحهایی برای ساخت مدلی از امرام با موتور رم جت وجود دارد که FMRAAM نامیده می شود. هنوز معلوم نیست که آیا این مدل ساخته خواهد شد یا نه! لازم به ذکر است که برد حقیقی آمرام ها در جنگ خلیج فارس کمتر از 20 مایل بود که موجب جنجال ها و اصلاحات زیادی شد ! [align=center] [/align] مدل های مختلف هورنت YF-17 Cobra جنگندهء تولید شده در طرح مناقصهء ساخت «جنگندهء سبك» برای نیروی هوایی ایالات متحده؛ اگرچه هیچگاه انتخاب نشد ولی نیروی دریایی از طرح آن برای تولید F/A-18 Hornet استفاده كرد. F/A-18A اولین مدل تولید شده به تعداد 371 فروند. AF-18A نوع یك نفره‏ای كه توسط نیروی هوایی كانادا خریداری شد. این مدل بر اساس F-18A ساخته شد ولی اكنون همگی به سطح مدل F-18C ارتقاء یافته‏اند و قرار است تا سال 2011 در خدمت باقی بمانند. تعداد تولید شده: 57 فروند ATF-18A نوع دو نفرهء آموزشی جهت نیروی هوایی استرالیا كه بسیار شبیه به مدل F-18B می‏باشد. تعداد تولید شده: 18 فروند CF-18A / CF-188A نوع یك نفره‏ای كه توسط نیروی هوایی كانادا خریداری شد و بر اساس F-18A ساخته شده است با این تفاوت كه دارای سیستم شناسایی اهداف در شب می‏باشد كه در مدل A وجود ندارد. همچنین دارای سیستم ILS (سیستم فرود ایمن) و توانایی حمل غلافهای راكت‏انداز LAU-5003 می‏باشد. كانادا قصد دارد این جنگنده‏ها را تا سال 2017 عملیاتی نگه دارد. تعداد تولید شده: 98 فروند EF-18A / C-15 نوع یك نفره‏ای كه توسط نیروی هوایی اسپانیا خریداری شد و بر اساس F-18A ساخته شده است، اما همگی تا سطح استاندارد نزدیك به مدل F-18C ارتقاء یافته‏اند. تعداد تولید شده: 60 فروند RF-18A نوع شناسایی كه به تعداد بسیار اندك ساخته شده است و برای امور تحقیقاتی در اختیار نیروی دریایی و سازمان ناسا قرار دارد. [align=center][/align] F/A-18B / TF/A-18A نوع دو سرنشینهء آموزشی، تولید شده به تعداد 40 فروند CF-18B / CF-188B نوع دو سرنشینهء آموزشی برای كانادا، تولید شده به تعداد 40 فروند EF-18B / CE-15 نوع دو سرنشینهء آموزشی برای اسپانیا، تولید شده به تعداد 12 فروند F/A-18C نوع ارتقاء یافتهء مدل تك سرنشینه كه قابلیت پرتاب موشك هوا به هوای AIM-120 (آمرام) و موشك هوا به زمین AGM-65 (ماوریك) به آن افزوده شده است. همچنین سیستم‏های الكترونیك آن ارتقاء یافته، نوع جدیدی از صندلی پرتاب شونده بر رویش نصب شده و باریكه‏های كوچكی به لبه‎های حملهء بالها جهت كاهش اثرات نوسانات پروازی و افزایش میزان زاویهء حمله، بدان افزوده شده است. تعداد تولید شده: 355 فروند [align=center][/align] KF-18C نوع تك سرنشینه‏ای كه به كویت فروخته شده و براساس F-18C ساخته شده است. تعداد تولید شده: 32 فروند KAF-18D نوع دوسرنشینهء آموزشی مخصوص كویت. تولید شده به تعداد 8 فروند F/A-18D نوع دو سرنشینه مخصوص عملیات در شب، جهت سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده، شامل سیستم‏های الكترونیكی ارتقاء یافتهء مشابه مدل C. F/A-18E/F مهمترین مدل ارتقاء یافته از جنگندهء F-18 موسوم به «سوپر هورنت» با بدنه‏ای كشیده‏تر و بالهای بزرگتر. Hornet 2000 مدل جدیدی كه توسط شركت مك‏دانل‏داگلاس پیشنهاد داده شده است با بال و دم بزرگتر، بدنهء كشیده‏تر، موتورهای جدیدتر، كابین دیجیتالی بسیار پیشرفته‏تر، كه احتمالن جایگزین مدلهای E و F خواهد شد. سابقهء عملیاتهای انجام شده - لیبی – عملیات ال دورادو كانیون – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده – به سال 1986 (Operation El Dorado Canyon) F/A-18 ها نقش مهمی را در جریان حمله به لیبی در سال 1986 ایفا كردند. آنها از روی عرشهء ناو هواپیمابر یواس‏اس كورال‏سی (USS CORAL SEA) به پرواز درآمدند و پدافند هوایی لیبی را با پرتاب موشكهای سرعت بالای هارم (HARM) نابود ساختند به طوری كه هنگام بمباران بن‏غازی، پدافند هوایی لیبی، كاملن خاموش شده و از كار افتاده بود. - عراق – عملیات طوفان صحرا – اجرا شده توسط كانادا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1991 (Operation Desert Storm) - عراق – سلسله عملیات مراقبت هوایی در منطقهء‌ جنوبی پرواز ممنوع بین سالهای 1991 تا 2003 – اجرا شده توسط نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده (Operation Southern Watch) - بوسنی و هرزگوین – اجرا شده توسط اسپانیا، كانادا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1995 (Operation Deliberate Force) - عراق – عملیات روباه صحرا – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1998 (Operation Desert Fox) - كوزوو – عملیات نیروهای متفقین – اجرا شده توسط اسپانیا، كانادا و نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1999 (Operation Allied Force) - افغانستان – عملیات آزادسازی افغانستان - اجرا شده توسط نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 2001 تاكنون (Operation Enduring Freedom) - عراق – عملیات آزادسازی عراق - اجرا شده توسط استرالیا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 2003 تاكنون (Operation Iraqi Freedom) در اولین روز عملیات طوفان صحرا، دو جنگندهٔ F/A-۱۸ در حالی که عازم عملیات بمباران بوده و روی هرکدام ۴ بمب ۲۰۰۰ پاوندی بارگذاری شده بود، موفق شدند دو میگ عراقی را سرنگون کنند، سپس بمبهای خود را بر روی اهداف تعیین شده، رها ساختند. در مدت زمان جنگ خلیج فارس، اسکادرانهای نیروی دریایی ایالات متحده، سپاه تفنگداران و F/A-۱۸‌های کانادایی، هر ساعت عملیات رزمی داشتند و رکوردی را در زمینهٔ قابلیت اطمینان در طول نبرد با حمل و فروانداختن ده‌ها تن بمب بر روی عراق، برجای گذاشتند. (لازم به ذکر است که یک فروند F/A-۱۸C نیروی دریایی ایالات متحده در روز ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ در یک نبرد هوایی با یک فروند MiG-۲۵PD عراقی، سرنگون گشت) نیروی دریایی ایالات متحده به تاریخ ۱۸ می‌۱۹۹۸ اعلام کرد که اسکادرانهای F/A-۱۸ خود را از ساحل شرقی به پایگاه نیروی دریایی در ساحل ویرجینیا (Oceana) و پایگاه سپاه تفنگداران در Beaufort (شهری در ساحل کارولینای جنوبی) منتقل می‏کند. به همین دلیل ۹ اسکادران عملیاتی، شامل ۱۵۶ فروند هواپیما به Oceana انتقال یافتند و ۲ اسکادران دیگر شامل ۲۴ فروند هواپیما نیز به Beaufort منتقل شدند. اولین اسکادران در پائیز ۱۹۹۸ منتقل شد و در کل انتقال ۱۱ اسکادران عملیاتی تا پایان اکتبر ۱۹۹۹ تکمیل گشت. در تمام طول مدت خدمت این جنگنده‏ها، هرساله سیستم‏های تسلیحاتی، سنسورهای مربوطه و غیره ارتقاء می‏یابند. آخرین سری از جنگنده‏های F/A-۱۸C/D که ارتقاء یافتند به سیستم‏های چون عملیات در شب، سیستم افزایش دقت در هدف‏گیری، تکنولوژی کاهش دیده شدن توسط رادار دشمن و غیره مجهز شدند. ای در حالی است که هیچکدام از این سیستم‏ها تا سال ۱۹۹۱ بر روی مدلهای A و B وجود نداشتند و سطح سیستم‏های آویونیک، الکتریک و مقدورات پروازی برای ارتقاء محدودیت داشتند. علاوه بر اینها، نقص دیگری نیز در طراحی این جنگنده وجود داشت و آن این بود که هنگامی که در مدلهای ‍C و D، جنگندهٔ خالی با مهمات و سوخت کامل بارگذاری می‌شد، به هنگام انجام ماموریت‏ایش، دچار کمبود سوخت شده و نمی‏توانست به همهٔ اهداف تعیین شده‏اش حمله کند و از این رو گاهن با مهمات مصرف نشده و حداقل سوخت به ناو هواپیمابر باز می‏گشت. در واقع برد پروازی کافی برای ماموریتهای تعیین شده‏اش نداشت.(لازم به ذكر است اولين هواپیمایی که در آغاز نبرد منهدم شد یک فروند هورنت بود که مورد اصابت موشک یک میگ-25 قرار گرفته بود) [align=center][/align]

[color=darkblue]شبکه تلویزیونی العربیه به نقل از منابع امنیتی یمن گزارش داد عبدالملک الحوثی رهبر شیعیان الحوثی این کشور در حملات هوایی کشته شده است. در این گزارش آمده است که منابع یمنی اعلام کردند عبدالملک حوثی در حمله به منزلی که در آن تحت معالجه قرار داشت کشته شده است. منابع اعلام کردند جسد وی در جبل طلان که مشرف به منطقه ملاحیظ در غرب استان صعده است دفن شده است. به گفته منابع یمنی ارتش این کشور در پی دریافت اطلاعات امنیتی درباره محل اقامت الحوثی، منزلی را که حوثی از دو هفته پیش به دنبال زخمی شدن در درگیری ها در آن اقامت کرده بود هدف حمله هوایی قرار دادند که بر اثر آن وی به همراه شماری از اطرافیانش کشته شدند. بدین ترتیب به نظر می رسد ارتش یمن ضربه سنگینی به حوثی ها وارد کرده است که حوثی ها حتی فکر آن را هم نمی کردند بخصوص که برخی اطلاعات نشان می دهد داماد عبدالملک حوثی که از دو هفته پیش فرماندهی نیروها را بر عهده داشت در جمع کردن نیروها و کنترل آنها با مشکل مواجه شده است و علاوه بر آن اختلافاتی نیز بین فرماندهان در جبهه های مختلف به وجود آمده است. http://asriran.com/fa/pages/?cid=95203 [/color]

[color=darkblue]سلام دوستان قرار شد مقایسه فنی بین هورنت و تامکت انجام بدیم،تا ببینیم قیاس فنی با هورنت چقدر در بازنشسته کردن تامکت نسبت به ملاحظات سیاسی نقش داشته. [quote]به فرض هزینه هر ساعت پرواز و نگهداری زمینی اف14 10 هزار دلار باشد (حداقل دو برابر یک هواپیمای جنگی مشابه) و در سال 180 ساعت که استاندارد پرواز جنگنده در نیروی هوایی این کشور است پرواز داشته باشد. این یعنی 1.8 میلیون دلار در سال و با فرض اورهال اساسی در هر پنج سال و هزینه هر بار 1 میلیون دلار این پرنده در طول 30 الی 40 سال عمر خدمتی یک جنگنده هزینه اش به حد هزینه خریداری اف18ئی/اف نمی رسد! اما اگر بخواهیم از دید توجیهی به قضیه نگاه کنیم باید گفت اف14 هواپیمای سنگینی است با سطح مقطع راداری زیاد و توان درگیری نزدیک کم و هزینه نگهداری و پرواز به نسبت بیشتر و اینکه دیگر به موشکهای دوربرد نیازی نیست! و در مقابل اف18 زمان عملیاتی شدن کمتر و هزینه نگهداری و پرواز کمتری داشته و از ویژگیهای یک جنگنده روز مانند پنهانکاری و قدرت مانور زیاد برخوردار است. اما دلیل دوم برمیگردد به اصل نظام سرمایه داری آمریکا و تشکیل مجتمع های صنعتی نظامی در این کشور که زیربنای اقتصادی آنرا تشکیل میدهند و برای به چرخش درآوردن چرخهای اقتصادی باید اهرمها را چرخاند و این امر جز با صرف هزینه ممکن نیست. اف14 بازنشست شد چون باید خطوط تولید هواپیمایی آمریکا به راه می افتاد تا ضمن دریافت پول به سوددهی بینجامد.[/quote] سعید جان اگر کمی به فلسفه طراحی تامکت ها نگاهی بیاندازیم میبینیم که هدف طراحی،تنها یک هواپیمای رهگیر نبود که صرفا با هواگرد های متجاوز درگیر شود ، نیروی دریایی به هواپیمایی نیاز داشت تا با بمب افکن های دورپرواز شوروی و موشک های هوا به سطح دوربرد آنها مقابله کند که نه تنها در آن زمان میتوانست عمق خاک ایالات متحده را هدف قرار دهد بلکه توانایی کنار زدن ناوگان دریایی امریکا را به راحتی داشت.تامکت هواپیمایی مختص به جنگ های داگ فایت نیست و در شرایط خاصی این عمل را انجام میدهد.همینطور با وجود راداری قدرتمند و تسلیحات دوربرد احتیاج چندانی به قابلیت رادارگریزی ندارد. اما اکنون که شوروی دیگر وجود ندارد چطور؟ اگر کمی به نیروی هوایی و دریایی کشور های مختلفی مانند چین،هند،ایران و غیره نگاهی باندازیم میتوان انواع و اقسام جنگنده ها و موشک های ضد کشتی با برد کوتاه و بلند را مشاهده کرد که قابلیت های خطرناکتری نسبت به خطرات آن زمان داشتند. ایا هورنت دست تنها میتواند از پس آنها برآید. حتی اگر فاکتور موشک های ضد کشتی دوربرد را هم کنار بزنیم هورنت در درگیری هوایی به توان مانورپذیری اش و آمرام هایی وابسته است که در درگیری با عراق قابلیت های حقیقی خود را نشان داد(!) در حال حاضر هورنت ها به هیچ وجه نمیتوانند مدافع خوبی برای ناوگان دریایی نه تنها در برابر خطرات موشکی،بلکه برابر انبوه مدل های پیشرفته میگ ها و سوخو ها باشند که روز به روز بر برد و کاراییشان افزوده میشود. استراتژی امریکا در عراق اینگونه بود که تامکت ها در نقش اسکورت هورنت ها و آواکس ها راهی عراق میشدند. اگر هواپیمایی با انها بر میخورد ابتدا میبایست با فونیکس ها از فاصله بیش از یکصد کیلومتری درگیر میشد و سپس اگر موفق به جان سالم به در ماندن از آن میشد میبایست با توان داگفایت هورنت و تامکت دست و پنچه نرم میکرد که انجام چنین کاری غیر ممکن بود. به همین دلیل جنگنده های عراقی به محظ مشاهده قفل راداری تامکت به سرعت از محدوده خطر دور شده و عرضه نبرد را بر روی آشیانه هایشان با بمب های لیزری نایت هاوک ها منتقل کردند (!) ... به نظر بنده همان علت دوم عقلانی تر است، چرا که بازنشسته کردن تامکت از بزرگترین حماقت های نیروهای نظامی امریکا در طول تاریخشان بوده است. شاید این امر اکنون و در زمان صلح چندان به چشم نیاید و بیشتر فاکتور هایی از قبیل هزینه و غیره مد نظر باشد،اما نباید در درگیری دیگری انتظار آنچه مشابه در عراق روی داد را داشت... ... [quote]ولی کسی سوال منو جواب نداد ! موشک فونیکس با اون همه قابلیت منجمله در گیری در برد بلند و ضد موشکهای کروز چرا از رده خارج شد !؟[/quote] ضمن تکمیل سخنان امیر عزیز،عرض شود که فونیکس تنها با رادار تامکت سازگار بود و با توجه به برد آن،بر روی هیچ رادار دیگری سازگاری ندارد.همچنین نباید از هزینه های بالای نگه داری آن صرف نظر کرد،فونیکس ها قطعات پیشرفته و منسجمی دارند که دردسر های نگه داری آن را زیاد میکند. همچنین نباید فراموش شود که قیمت هر فروند فونیکس حدود نیم میلیون دلار است!!!( چیزی بیش از قیمت برخی هواپیماهایی که در جنگ تحمیلی مورد هدف قرار میگرفتند ) [quote]با سلام خدمت دوستان به نظرم دو سرنشينه بودن تامكت هم بي اثر نبوده. ميدونيد 60 70 نفر از پرسنل كم بشه چقدر هزينه ها پايين مياد؟!![/quote] یک نفر خدمه نمیتواند از پس انبوه تجهیزات و سیستم های یک رهگیر پیشرفته يا بمب افكن نفوذي برآید. حتی برخی مدل های دونفره از هورنت هم ساخته شد! دونفره بودن تامکت دلیلی بر به صرفه نبودن آن نیست! [quote]و یه سوال دیگه : موشک سایدویندر یا آر 60 73 توان انهدام موشکهای کروز دریایی مثل هارپون رو دارند ؟! .[/quote] خیر،مگر اینکه هواپیما پشت سر موشک حرکت کند در فاصله چند صد متری،،،شاید! [/color]

[align=center][b][color=darkblue][size=24]F-14 TOMCAT[/size][/color][/b][/align] [color=brown][align=center][b][size=24]__________________________________________________[/size][/b][/align][/color] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_F-14_Tomcat.jpg[/img][/align] [b][size=18][color=red]تاریخچه و پيدايش[/color][/size][/b] بر همگان آشکار است که دوران پس از جنگ جهاني دوم، دوران رقابت دو بلوک شرق و غرب و به سخن ديگر، ايالات متحده آمريکا و اتحاد جماهير شوروي سابق بوده است. در آن زمان که از آن با نام «جنگ سرد» ياد مي شود، تمرکز رقابت دو کشور آشکارا بر سر نيروي هوايي و صنعت هواپيمايي بود. در دهه شصت ميلادي، ايالات متحده با طراحي و توليد جنگنده قرن، يعني اف-4 فانتوم، گوي سبقت را از شوروي سابق ربود. فانتوم به جرات يکي از پرآوازه ترين هواپيماهاي نظامي بوده که در طول تاريخ هوانوردي نظامي به توليد رسيده است. اين هواپيما، براي نيل به هدف هاي نيروي هوايي ايالات متحده و همچنين حفاظت از ناوهاي هواپيمابر آن کشور طراحي شده بود و در دوران جنگ ويتنام، شمار بسياري از ميگ هاي شوروي سابق را نابود کرد. اسرائيل با بهره گيري از همين هواپيما، حدود 400 فروند از هواپيماهاي اعراب را در همان دو روز نخست جنگ ساقط نمود. اف-4، به دليل ويژگي هاي منحصر به فردش، از کشورهاي هم پيمان آمريکا نيز طرفداران بسياري داشت و همچنان که مي دانيم به کشورهاي نسبتاً زيادي نيز فروخته شد. اما آرام آرام، با گسترش و پيشرفت هواپيماهاي ساخت شوروي، به تدريج ضعف نسبي فانتوم در برابر تهديد هواپيماهايي چون ميگ 25 شوروي بيش از پيش آشکار گرديد. در نتيجه، در اواخر دهه 60 ميلادي، وزارت دفاع ايالات متحده، پروژه T.F.X را براي ساخت يک جنگنده ناونشين نوين به مناقصه گذاشت. از ميان حدود 6.000 طرح پيشنهادي، طرح هواپيماي اف-14 تامکت از سوي شرکت گرومن برگزيده شد و بدين گونه بود که دوران طلايي جنگنده تامکت، آغازيدن گرفت. طرح توليد اف-14 هنگامي مطرح شد که برنامه توليد اف-111 بي به علت پاره‌اي مشکلات با شکست مواجه شد. لذا طراحي اين هواپيما به دست گرومن آغاز شد. آنچه که مورد نياز نيروي دريايي ايالات متحده بود، داشتن هواپيماي جنگي چابکي بود که که بتواند بمب‌افکن‌هاي شوروي را قبل از اينکه ناوهاي جنگي ايالات متحده را مورد هدف موشکي قراردهد، رهگيري کند. همچنين نيروي دريايي هواپيمايي مي خواست که داراي خصوصيات برتري منحصر به فرد باشد. نيروي دريايي به شدت مخالف جنگنده تاکتيکي آزمايشي (تي‌اف‌ايکس) بود؛ چون باعث به وجود آمدن هواپيماي جنگنده سطح پائيني مي‌شد و نيروي دريايي مي‌ترسيد که تن دادن به چنين طرحي باعث ناتواني طرح جنگنده شود. اما نيروي دريايي تن به طرحي داد که وزير دفاع ايالات متحده رابرت مک نامارا آن را راه حل مشترکي براي داشتن هواپيماي سازماني نظامي با هزينه کمتر ناميد. در آن زمان مدل هاي اوليه هواپيماي اف-4 فانتوم 2، در نيروي دريايي و سپاه دريايي و بعدا هم در نيروي هوايي ايالات متحده استفاده مي‌شد. در اين هنگام فرمانده نيروي دريايي توماس کانلي طرح ساخت مدل متفاوتي از هواپيماي اف-111 اي را براي پرواز به عهده گرفت؛ و دريافت که اين هواپيما مشکل در پرواز در سرعت مافوق صوت دارد و توانايي به زمين نشستن آن ضعيف است. او بعدا در درگنگره تصريح کرد که با اين وضع نگران وضعيت نيروي دريايي است. در مه سال ???? گنگره هزينه گذاري بر روي اف-111 بي را قطع کرد تا اينکه نيروي دريايي چاره‌اي به وضعيت موجود پيدا کند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_fighter_f-14_tomcat.jpg[/img][/align] اما در طرح شرکت گرومن، هواپيماي اف-14 تامکت هواپيمايي نسبتاً در اندازه هاي بزرگ، دو سرنشينه، دو موتوره و بال متغير بود. اين هواپيما، مي بايست داراي سرعت برخاست و فرود کمي براي انجام عمليات از روي ناوهاي هواپيمابر بوده و قادر باشد به اطمينان هرچه تمام تر، ايمني ناوهاي هواپيمابر را تامين نمايد. در حقيقت، طراحي هواپيماي اف-14 از طرح هواپيماي اف-111 که يک بمب افکن سبک نيروي هوايي بود مشتق شد. اما ويژگي هاي جديدي چون وزن به مراتب کمتر، موتورهاي تازه طراحي شده و قدرتمند تر، سيستم تسليحاتي و کابين مدرن تر، همه و همه عواملي بود که تامکت را به طور کلي از اف-111 متمايز مي ساخت. اف-14 تامکت با دارابودن طولي حدود 20 متر، جنگنده اي در کلاس جنگنده هاي بزرگ از نظر ابعاد به شمار مي آمد. فاصله دو سر بالهاي آن، در حالت بسته به 10 متر و در حالت کاملاً باز به حدود 19 متر مي رسيد. به واسطه به کار بردن سيستم هاي شناسايي و راداري پيشرفته، وجود دو خلبان براي تکميل عمليات امري بود کاملاً اجتناب ناپذير. موتورهاي نمونه هاي اوليه اين هواپيما، موتورهاي TF-30-P414A ساخت شرکت پرات اند ويتني بودند که اصلاً يک نمونه ارتقاء يافته از موتورهاي هواپيماي اف-111 بود. اما در مدل هاي بعدي اين هواپيما، به دليل برخي معايب اين موتور، مدل F110 جنرال الکتريک جايگزين اين نوع موتور شد. از نظر طرح کلي بدنه و سازه، هواپيما ابتداً از يک قسمت دماغه ي متشابه با ديگر هواپيما ها براي جا دادن خلبانان تشکيل مي شد. اما علي رغم طراحي هاي مرسوم با بدنه باريک و موتورها نزديک به هم، اين هواپيما داراي بدنه اي عريض و پهن اما باريک بود و موتورها با فاصله اي غير معمول، دور از هم و در دو طرف بدنه به طور موازي و در يک ساختار مرکزي شکل گرفته بودند. ترمزهاي هوايي اف-14، شامل دو صفحه به شکل بال هاي پروانه بود که در قسمت انتهايي هواپيما و از بين دو موتور، يکي در سطح بالايي بدنه و يکي در سطح زيرين به ترتيب به سمت بالا و پايين باز مي شدند که براي کاهش سرعت اضطراري، بسيار کارا و مفيد عمل مي کردند. هواپيماي تامکت براي نخستين بار، طرح دو سکان عمودي را براي کنترل هر چه بهتر هواپيما در سرعت هاي بالا، و همچنين در شرايطي که يکي از موتورها از کار باز مي ايستاد، به کار گفت. اين طرح، بعد ها در اکثر جنگنده هاي بعدي ساخت ايالات متحده به جز اف-16 معمول شده و سپس به وسيله خانواده سوخو 27 روسي، تقليد شد. اين هواپيما در سال 1987 وارد مرحله جديدتري شد و مسوولان شرکت مکدانل داگلاس آمريکا که سازنده اين هواپيما بودند به درخواست ارتش توانايي اون رو بالا برده و نمونه تکميلي اين هواپيما رو که مدلD از اين هواپيما بوذ رو با تغييرات گسترده اي در قسمتهاي مختلفش اعم از رادار و سلاح،به خدمت دراوردند.نمونه قبلي اين هواپيما مدلB بود.چيزي نزديک به 338 فروند از اين هواپيما در 3پايگاه بزرگ هوايي ايلات متحده مشغول به خدمت بود.اما شرکت مکدانلداگلاس آمريکا که سازنده هواپيماهاي نظامي است مدل تکميلي اين هواپيما رو در غالب هواپيماي جنگده F/A-18E/F ساخت و تحويل سيستم نظامي امريکا داد.گربه نر تا سال 2006 مشغول به خدمت در ارتش بود تا در 22سپتامبر 2006 پدافند هوايي رسما اعلام کرد که اين هواپيما بازنشسته شده است. [size=18][color=red]توانایی ها و قابلیت های رزمی [/color][/size] کابین خلبان اف-۱۴ تامکت دو جایگاه سرنشین در طول هم دارد. خلبان و افسر مسئول رادار رهگیری (آر‌آی‌او) روی صندلی پرتاب به بیرون مارتین-بیکر جی‌آر‌یو-۷ای که با راکت حرکت می‌کند و از سطح زمین و با سرعت صفر ۴۵۰ گره به بالا پرتاب می‌شود، می‌نشینند. آنها در کاناپی هواپیما مجهز به ۴ آینه، دید ۳۶۰ درجه به بیرون دارند که یکی از این کاناپی ها برای افسر مسئول رادار رهگیری و دیگری برای خلبان است. کاناپی اف-۱۴ کاناپی سنتی است که دارای سه قسمت است. اما ساختار کلی آن بزرگ است و دید خوبی را از آن می‌توان داشت. خدمه هواپیما از کنترلگرها و دستگاه قدیمی و کلاسیک این هواپیما که ساختار چند گونه آنالوگ و دیجیتالی دارند، استفاده می‌کنند. کنترل هواپیما فقط به عهده خلبان است. تاکنون هیچ گونه سامانه کنترل دو نفری برای اف-۱۴ ساخته نشده است. کنترل‌گرهای اصلی اف-۱۴ یک نمایشگر سربالا است که توسط شرکت کایزر ساخته شده است و دو نمایشگر وی‌اس‌آی و اچ‌اس‌آی هستند که اطلاعات مربوط به سرعت، جستجو ، و سایر اطلاعات را می‌دهند. اف-۱۴ای و اف-۱۴بی مثل هواپیماهای اف-۱۶ و اف-۱۸ نمایشگر چندکاره ندارند. اف-۱۴ تامکت دماغه بزرگی دارد و این به خاطر آن است که هواپیما نه تنها دو سرنشین دارد، بلکه تعداد زیادی از سامانه‌های هوانوردی را هم دارد. ای‌سی‌ام (ECM) و قسمت جستجوگر خیلی فراگیر و بزرگ هستند. قسمت اصلی رادار هاگز ای‌دابلو‌جی-۹ ایکس-باند است که در مدل‌های ابتدایی سامانه دیجیتالی ۵۴۰۰ بایتی سبکی با حافظه دسترسی تصادفی ۳۲ کیلوبایتی را به همراه داشت. دیش آنتن، دیش عریض ۹۱ سانتیمتری مسطح است که ۱۰ کیلووات برق مصرف می‌کند و آنتن‌های پیچیده آی‌اف‌اف (IFF) دارد. چندین دستگاه جستجوگر و ردگیری دیگر نظیر ردگیری به هنگام جستجو، حرکت دادن به هنگام جستجو، تعقیب تک هدف پالس دوپلر (PDSTT)، و دستگاه تعقیب (JAT) نیز وجود دارند. این هواپیما قادر است ۲۴ هدف هوایی را به طور هم‌زمان رهگیری نموده و در آن واحد به سمت ۶ هدف در حالت ردگیری به هنگام جستجو تا حدود ۱۰۰ کیلومتر موشک شلیک کند. در حالت فقط-پالس (STT) برد حدود ۱۵۰ کیلومتر است. حداکثر برد جستجوگری فراتر از ۱۹۰ کیلومتر است، که حتی روی جنگنده‌ای دیگر در ۱۲۰ الی ۱۴۰ کیلومتری هم می‌توان قفل راداری انجام داد. موشک‌های کروز هم می‌توانند هدف این هواپیما با رادار ای‌دابلیو‌جی-۹ قرار بگیرند. چون این رادار در حالت دوپلر-پالس روی اهداف کوچک در ارتفاعات پائین هم قفل می‌کند و آنها را تعقیب می‌کند. دیش آنتن رادار در دماغه هواپیما قرار گرفته است و بیشتر سامانه‌های هوانوردی رادار درست در قسمت پشت دماغه نزدیک جایگاه خلبان جاسازی شده‌اند. سامانه‌های هوانوردی دیگر نیز (نظیر آی‌اف‌اف، رادیوهای برقراری ارتباط، ابزارهای جهت یاب و غیره) در نزدیکی جایگاه افسر رادار رهگیری قرار گرفته‌اند و بیشتر باسامانه‌های نمایشگر رادار ای‌ان‌دابلیوجی-۹ ترکیب شده‌اند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_F14SideView.jpg[/img][/align] هواپیماهای تام‌کت همچنین سامانه سیگنال‌های الکترونیکی مقابله، سامانه‌های اخطارگر رادار(RWR)، پخش کننده‌های خاشه/شعله در قسمت دم هواپیما، هماهنگ کننده آمار بین جنگنده‌ها، و سامانه دقیق ناوبری اینرسی نیز دارند. هماهنگی‌های اولیه در کامپیوتر ناوبری برنامه ریزی می‌شود و یک گردش نما در سیستم تمام حرکات هواپیما را زیر نظر دارد. این حرکات هواپیما به کامپیوتر ناوبری فرستاده می‌شود، و فاصله و جهت جت از اولین جای حرکتش محاسبه می‌گردد. این قابلیت در کنار موشک بسیار قوی و دقیق ایم-۵۴ فینیکس، اف-۱۴ ای را به نوعی منحصر به فرد نموده‌است به طوری که در آمریکا به نام Top Gun یا سلاح برتر شناخته می‌شود. [size=18][color=red]بال های متغیر [/color][/size] همانطور که قبلاً گفته شد، لازم بود اف-14 تامکت هواپیمایی باشد با قابلیت برخاست و فرود در سرعت های بسیار پایین؛ و این ویژگی برای تسهیل عملیات از روی ناوهای هواپیمابر مورد نظر بود. نتایج تحقیقات شرکت گرومن، به جایی رسید که معلوم شد هواپیمای تامکت، باید هواپیمایی با بال های متغیر باشد تا بتواند به خوبی با سرعت های نسبتاً کم تیک آف نموده و سپس بتواند با همین پیکربندی، در سرعت های بالا نیز کروز کرده و مشکلی برای پرواز مافوق صوت هم نداشته باشد. بال های متغیر هواپیمای اف-14، با نهایت دقت و ظرافت طراحی شده و نتیجتاً، آزمایش ها بر روی این بال ها، حکایت از کارایی فوق العاده و بی نقص این نوع بال ها داشت. بال های تامکت، با قابلیت تغییر زاویه از 20 درجه در حالت کاملاً باز تا 68 درجه تا حالت کاملاً بسته طراحی شد. کارشناسان شرکت گرومن، اهرمی را در کابین خلبان تعبیه کردند که بدان وسیله، خلبان می توانست بال های هواپیمایش را تا 75 درجه برای جاگیری کمتر روی عرشه ناوهای هواپیمابر ببندد. در سرعت های پایین، بال ها تماماً گسترده شده و با کمک فلپ ها، بیشترین نیروی برا را برای برخاست فراهم می کردند. به تدریج با افزایش سرعت، بال ها برای افزایش عدد ماخ بحرانی، به سمت عقب مایل شده و از تولید نیروی پسای اضافی جلوگیری می نمایند. تمام عملیات تغییر زاویه بال ها بدون دخالت خلبان و تنها به وسیله یک کامپیوتر درونی ویژه کنترل می شود. ناگفته نماند، سیستم بال های متغیر به دلیل طراحی ویژه سامانه ی بسیار گران قیمتی است که به همین دلیل، در هواپیماهای جنگنده ی بعدی ایالات متحده، به کار گرفته نشد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/f14a5.jpg[/img][/align] [size=18][color=red]سیستم موشکی فینیکس [/color][/size] تمامی جنگنده های نسل سوم به بعد ایالات متحده، از موشک های تقریباً یکسانی بهره می برند: سایدوایندر، اسپارو، و یا آمرام. حتی جنگنده ای چون اف-15 ایگل که بسیار شناخته شده است، از موشک های نسبتاً معمولی و مشابهی بهره می برد. اما این قضیه در مورد تامکت صدق نمی کند. هواپیمای اف-14، برای استفاده از سیستم موشکی جدیدی به نام فینیکس یا Phoenix ساخته شده بود و ترکیب تامکت-فینیکس، یک ترکیب جدا نشدنی است. موشک دوربرد فینیکس با کد AIM-54، موشکی هوا به هواست با قابلیت هدف قراردادن اهدافی در فاصله ی بیش از 160 کیلومتر بر ساعت، در هر ارتفاع، هر ساعت از شبانه روز و هر نوع شرایط آب و هوایی. هواپیمای تامکت قادر به حمل 6 فروند موشک فینیکس در هر پرواز است که تعدادی واقعاً چشمگیر است. رادار فوق العاده پیشرفته پالس دوپلر AWG-9 یک رادار چند حالته است که قادر به شناسایی بیست و چهار هدف به طور همزمان و شلیک مستقیم به شش عدد از آنان می باشد. البته این سیستم که در دهه 1960 طراحی شده است، یکی از قدیمی ترین سیستم های رادار هوا به هوا می- باشد اما، هنوز هم بسیار پرقدرت می نماید و با استفاده از نرم افزار های کنترلی جدید توانایی های آن برای تبدیل به یک سیستم برای قرن بیست و یکم افزایش یافته است. موشک یک میلیون دلاری فینیکس، موشکی با قابلیت «شلیک کن و فراموش کن» است. این ویژگی بدین معنیست که خلبان پس از شلیک موشک، نیازی به قفل ماندن رادار هواپیما بر روی هدف ندارد و می تواند آزادانه به نبرد با جنگنده های دیگر دشمن بپردازد. همچنین شاید هدف مورد نظر، بسیار دور باشد که در این صورت، قفل ماندن رادار به مدت زمان طولانی بر روی هدف، کار عاقلانه ای به نظر نمی آید. بدین صورت است که هنگامی که موشک فینیکس هدف خود منهدم می سازد، هواپیمای تامکت شلیک کننده آن، می تواند به فرودگاه خود رسیده و حتی خاموش و در آشیانه پارک هم شده باشد. این مورد حتی در مورد شش هدف هم زمان نیز صادق است. سیستم موشکی فینیکس یکی از عوامل بالقوه ایست قدرت مافوق تصوری به تامکت بخشیده است. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_aim-54a001.jpg[/img][/align] [color=red][size=18]کاکپیت[/size][/color] یک سیستم حفاظتی مناسب برای شرایط ذیذ خلبان و دید راداری در این هواپیما برای انجام عملیاتهای شبانه که جهت شناسایی هست تعبیه شده.این سیستم BAE نام دارد.از سال 1996 به بعد این سیستم روی این هواپیما نصب شد.در کاکپیت جلو یک نمایشگر پرواز و 2نمایشگر جند منظوره برای کنترل وضعیت هواپیما تجهیز شده است. کاکپیت عقب که عمل کنترل پرواز رو هم انجام میدهد محهز به رادار و نمایشگر AN/APG-71 و دیگر گیرنده های مختص یک هواپیمای نظامی.هواپیمایF-14 که همیشه در حال پیشرفت بوده،این بار مجهز به سیستم قویتری شد که ماموریت پرواز رو به طور کامل برای خلبان به نمایش میگذاره!در واقع این نمایشگر در جهت تقویت هواپیما برای انجام عملیات شبانه بود.این سیستم که به شاهین خانگی FV3000 معروف است عملیات در شب رو برای خلبان به راحتی کار در صبح دراورده!هردو صندلی این هواپیما قابلیت Egection در مواقع اضطراری رو دارند و ار سیستم NACES صفر/صفر تبعیت میکنند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0811907.jpg[/img][/align] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/F-14%2520%28007%29.jpg[/img][/align] [color=red][size=18]سيستم راداري AN/AWG-9[/size][/color] سامانهء AWG-9 در اواخر دههء 1960 جهت نصب بر روي شكاري F-111B طراحي و ساخته گرديد، اما با لغو پرژوهء ساخت F-111B توسط نيروي دريايي، اين سامانه به جنگندهء F-14A منتقل گرديد. اين سيستم رادار، به يك فرستندهء بسيار پرقدرت مجهز است تا تاكنون در هيچ جنگنده‏اي نصب نشده است، و بدين جهت تامكت قادر مي‎شود به راحتي اهداف پرنده را فاصلهء 100 مايلي (160 كيلومتري) تشخيص دهد. پردازشگر آنالوگ بسيار پيشرفتهء AWG-9، تأثيرات داپلر منعكس شده را تحليل كرده تا بتواند شتاب و جهت حركت هدف مورد نظر را به طور دقيق تشخيص دهد. اين قابليت فوق‏العاده، به تامكت امكان مي‏دهد تا اهداف ثابت روي زمين يا اهداف نزديك سطح دريا كه به واسطهء نزديك بودن به سطح دريا، شناسايي آنها با اغتشاش همراه است، و همچنين اهداف بسيار كوچك يا اهداف پرندهء بسيار كم‏ارتفاع را به طور دقيق شناسايي نمايد. [size=18][color=Red]سيستم راداري AN/APG-71[/color][/size] سامانهء APG-71، نمونه‏اي بهسازي شده از رادار AWG-9 در دههء 1980 مي‏باشد كه جهت نصب بر روي جنگنده‎هاي F-14D طراحي و ساخته شده است. اين رادار، از تكنولوژي و برخي از قطعات عمومي طراحي شده جهت رادار APG-70 كه در جنگندهء F-15E به كار گرفته شده است، بهره مي‎برد. اين رادار، به واسطهء بهره‏گيري از تكنولوژي ديجيتال، داراي سرعت پردازش بسيار بهتري مي‏باشد، تغيير حالت كاري راداري بسيار انعطاف‏پذير است، پارازيت و اغتشاش را به خوبي رد مي‏كند، و برد كشف بيشتر نيز دارد. سيستم رادار APG-71 داراي ويژگي حداقل پرتوافكني جانبي مي‎باشد. كاهش پرتوهاي ساطع شدهء جانبي به وسيلهء يك كانال محفاظتي تعبيه شده و همچنين سيستم جستجوي زاويه‎‏اي تك‏پالس، همگي باعث شده‏اند رادار در برابر پخش پارازيت و اغتشاشات الكترونيكي دشمن بسيار مقاوم باشد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_f14_01.jpg[/img][/align] سيستم رادار APG-71 داراي بردي فوق‏العاده برابر 460 مايل (740 كيلومتر) مي‏باشد، اما با توجه به محدوديت ساخت اندازهء آنتن، اين برد تنها به 230 مايل (370 كيلومتر) محدود گشته است. استفاده از داده‏هاي شبكه‏‎اي (datalinked data) اجازه مي‏دهد دو يا چند جنگندهء F-14D از حداكثر برد كشف و شناسايي خود بهره بگيرند. سيستم TWS رهگيري به هنگام جستجو (Track While Scan) قابليت رهگيري به هنگام جستجوي تعبيه شده در AWG-9، به وسيلهء پردازشگر 8 بيتي Intel 8080 فراهم مي‏‎گردد. اين پردازشگر، به نحوي طراحي شده است تا كدهاي برنامه‏ريزي شدهء اسمبلي 8 بيتي را اجرا نمايد. به طور معمول، يك جنگندهء شكاري، اهداف خود را به هنگام كاركرد رادار در حالت پالس (Pulse mode) پيدا مي‎كند و يك نمود گرافيكي از هدف يافت شده را بر روي صفحهء رادار آشكار مي‎سازد. سپس خلبان جنگنده، كليد وضعيت كاركرد رادار را به حالت كنترل آتش رادار (fire-control radar)، تغيير وضعيت مي‏‎دهد كه اساس كار آن بر پايهء پيوستگي امواج دريافتي توسط رادار مي‎باشد. (continuous-wave radar) اين امر به رادار امكان شليك موشكهاي نيمه‏فعال راداري نظير اسپارو را مي‏دهد. نقص عمدهء اين روش آن است كه جنگندهء شليك كنندهء موشك، هم‏زمان تنها به يك هدف مي‏تواند شليك نمايد؛ ضمن اينكه جنگندهء مقابل كه در مسير موشك قفل شده قرار گرفته است، از طريق سيستم گيرندهء اخطار راداري (radar warning receiver) از خطر آگاه مي‎شود. روش رهگيري به هنگام جستجو (TWS) از يك ريزپردازنده (Intel 8080) جهت محاسبهء اطلاعات كسب شده به هنگام جستجوي هدف در حال پالس بهره مي‏برد. موشك AIM-54 از اين اطلاعات پردازش شده استفاده مي‏كند و به هنگامي كه هدف مورد نظر، در محدودهء هدف‏يابي فعال رادار دروني موشك فونيكس قرار مي‏گيرد، موشك از سيستم ردگيري رادار دروني خود بهره‎مند مي‎شود؛ در ضمن اينكه اين اتفاقات رخ مي‎دهند، رادار AWG-9 به عمل جستجوي ساير اهداف ادامه مي‎دهد. هنگامي كه خلبان هواپيماي هدف، از خطر حمله آگاه مي‎شود، از حضور و موقعيت مكاني جنگندهء شليك كننده كه اف14 مي‏‎باشد، هيچگاه آگاه نمي‏‎شود. پيش از بازنشستگي جنگنده‏‎هاي اف-14، كمپاني هيوز تعداد كافي از رادار APG-71 را به همراه قطعات يدكي آن جهت نگهداري تعداد 55 فروند جنگندهء F-14D تحويل نيروي دريايي ايالات متحده داده بود. جنگندهء اف-14 تامكت، علارغم دارا بودن قوي‏ترين رادار تاريخ جنگنده‏هاي جهان، به تاريخ 22 سپتامبر 2006 از خدمت در نيروي دريايي ايالات متحده خارج شد. [size=18][color=red]نواقص F-14 تامکت[/color][/size] - قدرت مانور پذیری کمی دارد بخصوص در نوع A و همچنین ضعف ساختاری پیشرانه در این مدل - در دایگ فایت های نزدیک از شانس زیادی برخوردار نیست - هزینه نگهداری آن بسیار بالاست(توجیه اصلی نیروی دریایی امریکا جهت کنارگذاشتن آن) - قدیمی بودن تکنولوژی این هواپیما نسبت به زمان حاضر علی رغم توانایی های آن. [color=red][size=18]تسليحات و ملزومات F-14[/size] [/color] - يك دستگاه مسلسل M61 Vulcan با حدود 700 تير فشنگ - موشک های هوا به هوا مانند: موشک پیشرفته دوربرد AIM-54 Phoenix تا حداکثر شش قبضه / موشک هدایت راداری AIM-7 Sparrow به تعداد حداکثر 6 فروند و موشک حرارتی AIM-9 Sidewinder به تعداد حداکثر 4 قبضه. ترکیب بارگذاری: - 2× AIM-9 + 6× AIM-54 - 2× AIM-9 + 2× AIM-54 + 3× AIM-7 - 2× AIM-9 + 4× AIM-54 + 2× AIM-7 (روش معمول) - 2× AIM-9 + 6× AIM-7 - 4× AIM-9 + 4× AIM-54 - 4× AIM-9 + 4× AIM-7 مهمات هوا به زمین: - بمب های سقوط آزاد سری Mk80 - بمب های نقطه زن هدایت ماهواره ای JDAM - تسلیحات هدایت لیزری سری پیووی - بمب های خوشه ای سری CBU سایر: پاد هدف‌گیری لانتیرن و دو عدد تانک سوخت قابل رهاسازی ۲۶۷ گالونی [color=red][size=18]سوابق تامكت در نبردها[/size][/color] [b]1975-1974، جنگ ويتنام: [/b]اگر چه تامكت بسيار ديرتر از آنچه كه مي بايست به جنگ ويتنام رسيد، اما اين جنگنده در اسكادران هاي VF-1 و VF-2 به تدريج پروازهاي پاترول يا گشت هوايي خود را از سپتامبر 1974 آغاز كرد و اين گشت ها تا مي 1975 ادامه داشت. اين گشت هاي هوايي به عنوان بخشي از عمليات Frequent Wind انجام مي شد، با وجود موفقيت هاي عمده فانتوم در مقابل جنگنده هاي ويتنامي، در طي اين عمليات تامكت ها موفق به شكار هواپيماهاي ميگ نشدند، يعني همان شكارهاي آماده اي كه در ماموريتهاي تن به تن با فانتوم به راحتي از مزرعه آسمان درو مي شدند. [b]1974 تا به حال، اسكورت بمب افكن هاي شوروي: [/b]يكي از بازي هاي مورد علاقه تامكت (!) اسكورت بمب افكن هاي شوروي بود كه در حال عبور بر فراز ناوهاي هواپيمابر آمريكا شناسايي مي شدند. از آن جا كه يكي از ماموريت هاي اصلي تامكت حفاظت از ناوهاي هواپيمابر بود، ماموريت هاي موسوم به «Catch that bomber» از ماموريت ها و كارهاي تقريباً روزانه خدمه تامكت به شمار مي رفتند. هر گاه كه جنگنده يا بمب افكن هاي دوربرد و استراتژيك شوروي مسلح به موشك هاي كروز ضد كشتي به محدوده خطر ناوهاي آمريكايي مي رسيدند، اف-14 هاي نيروي دريايي به منطقه خطر اعزام مي شدند تا به اصطلاح به آن ها «خوش آمد» بگويند. اين ماموريت ها در حقيقت براي سرنگون ساختن جنگنده ها يا بمبرهاي دشمن انجام نمي شد، بلكه صرفاً هدف از انجام ان ها اسكورت بمب افكن تا منطقه دور از خطر و البته در صورت امكان نگاهي انداختن به تسليحات محمول اين هواپيما ها بود. [b]1988-1980، جنگ تحميلي ايران-عراق: [/b]مي دانيم كه ايران تنها كشور بعد از آمريكا بود كه به جنگنده افسانه اي تامكت مجهز بود. در 22 سپتامبر سال 1980 مقارن با سي و يكم شهريور ماه 1359 شمسي، رژيم بعثي عراق با هدف اشغال منطقه موسوم به شط العرب و جزاير استراتژيك خليج فارس كه داراي چاه هاي نفتي بسيار غني بودند، با حمله به چندين پايگاه هوايي ايران به منظور فلج ساختن قواي هوايي ايران، آتش جنگ تحميلي هشت ساله را بر افروخت. تامكت هاي ايران با 270 موشك فوق پيشرفته فينيكس در آن زمان و تعداد نا معلومي موشك هاي اسپارو و سايدوايندر به جنگ هواپيماهاي عمدتاً روسي عراق رفتند. هيچ يك از طرف هاي درگير در جنگ آمار صحيح و درستي از شكارهاي خود در نبرد هاي هوايي به جامعه جهاني ارائه ندادند، اگرچه وقايع مشهود دال بر ساقط شدن بيش از هشتاد فروند هواگرد عراقي به وسيله اف-14 هاي ايراني است. عمده اين هواگردها شامل هواپيماهاي ميگ 21، ميگ 23، ميگ 25، سوخو 20، سوخو 22، جنگنده هاي ميراژ اف-1 و تعدادي هليكوپتر هاي ميل مي باشد كه از شوروي سابق خريداري شده بودند. [b]1981، ساقط شدن دو فروند سوخو 22 ليبيايي توسط تامكت هاي USN:[/b] در اوايل دهه هشتاد ميلادي، كشور ليبي مشكلاتي را در زمينه مرزهاي آبي بين المللي ايجاد كرده بود. بنا بر قوانين بين المللي، كشورهاي ساحلي حق دارند تا دو مايل حاشيه دريا را جزو مرزهاي خود به شمار آورند در حالي كه كشور ليبي اين قانون را قبول نداشته و تا 12 مايل آن طرف تر از مرزهاي خشكي خود، دريا را جزو مرز هاي كشورش مي دانست. نيروي دريايي آمريكا در نقش نيروي پليس بين المللي روزانه گشت هايي را بر فراز حريم هوايي بين المللي كه از آن سو ليبي جزو مرزهاي خود مي دانست انجام مي داد كه اكثر اين پرواز به درگيري هاي مانوري بين جنگنده هاي روسي ليبي و جنگنده هاي آمريكايي مي انجاميد. صبح نوزدهم آگوست سال 1981 بود. دو فروند F-14A از ناو هواپيمابر نيميتز برخاسته و به قصد انجام ماموريت گشت هوايي يا CAP در حال پرواز بودند كه هواپيماي پيش اخطار آواكس E-2 آن ها را از وجود دو فروند سوخو 22 فيتر در منطقه آگاه كرد كه مستقيماً به سمت تامكت ها در حال حركت بودند. با نزديك شدن سوخوها به هواپيماهاي تامكت، آتشي از زير بال هواپيماي سوخو 22 ليدر پيدا شد كه بعد ها معلوم شد كه اين آتش مربوط به روشن شدن موشك AA-2 آتول بوده كه به سمت اولين تامكت شليك شده بود. اين موشك به تامكت ها برخورد نكرد و با اين اتفاق، چون به سمت تامكت ها شليك شده بود خلبان ها مي توانستند به سوخو 22 هاي ليبي شليك نمايند. پس خلبان ليدر تامكت مسير خود را به سمت سوخو 22 وينگ من تغيير داد و با رها شدن از اشعه مستقيم آفتاب صبحگاهي كه چشم فرمانده تامكت را آزار مي داد، يك فروند موشك سايدوايندر از بال تامكت جدا شده و مستقيماً به درون اگزوز موتور سوخو 22 رفت و از قسمت كابين به بعد سوخو به طور كلي منهدم شد اما خلبان با موفقيت از هواپيماي نيمه سوخته خود اجكت كرد. دومين فروند سوخو 22 هم با شليكي عالي به سرنوشت سوخو 22 ديگر دچار شد و بدين ترتيب بار ديگر برتري تامكت اثبات گرديد. [b]1983، نبرد بر فراز لبنان و درگيري با ميگ ها و موشك هاي SAM: [/b]در اواخر سال 1983، نيروهاي حافظ صلح آمريكا در منطقه لبنان، كشوري كه درگير جنگ هاي داخلي است، مورد تهديد حملات نيروهاي گروه هاي نظامي لبنان و نيروهاي سوريه قرار گرفتند. در نتيجه اين حملات، اسكادران هاي VF-11 و VF-31 از روي ناو هواپيمابر جان اف كندي به انجام عمليات پرداختند. در طي اين عمليات، هواپيماهاي تامكت به شدت مورد تهاجم موشك هاي زمين به هواي SAM و موشك هاي AAA قرار گرفتند، هر چند كه هيچ از آن ها به تامكت ها برخورد نكرد. يكي از خلبانان اسكادران VF-11 مي گويد: «در يكي از پروازهاي خود بر فراز لبنان كه در اصل ماموريت شناسايي به وسيله سيستم TARPS بود، به طور همزمان رادار تامكت من بر روي هشت هواپيماي ميگ قفل نمود، اما ميگ ها با انجام مانورهاي سپليت اس مانع از قفل صحيح و شليك مي شدند، هر چند كه نهايتاً هواپيماهاي دشمن به سمت سوريه عقب نشيني كردند.» در اين عمليات هيچ هواپيماي تامكتي ساقط نشده و حتي آسيبي به آن ها نرسيد، در حالي كه در حملات بعدي دو هواپيماي A-6 و A-7 سرنگون شدند. [b]1985، نجات هواپيماي مسافربري از بند ربايندگان توسط تامكت ها:[/b] در سال 1985، هواپيماي مسافربري متعلق به خطوط هوايي مصر در پرواز مصر به ليبي توسط هواپيما ربايان سازمان آزادي بخش فلسطين براي در فشار گذاشتن دولت اسرائيل به منظور آزادي زندانيان سياسي ربوده شد. به منظور آزادي هواپيماي مسافربري از بند ربايندگان، هفت هواپيماي اف-14 تامكت مامور رهگيري هواپيماي بوئينگ 737 شدند كه سه فروند از اين هواپيما ها براي دفع خطر احتمالي تهاجم هواپيماهاي ليبيايي در نظر گرفته شدند. يك هواپيماي پيش اخطار E-2 از قبل موقعيت دقيق هواپيماي قرباني را مشخص كرده و تامكت ها را بدان سمت هدايت نمود. هواپيماهاي تامكت در شرايط سخت پرواز شبانه و سكوت كامل راديويي و همچنين در حالتي كه تمام چراغ هاي بيروني هواپيماها خاموش شده بود، به بوئينگ 737 قرباني نزديك شدند. هواپيماهاي F-14 به گونه اي جالب در جلو، عقب و طرفين هواپيماي بوئينگ 737 قرار گرفتند و پس از ثبات موقعيت، تامكت ها تمام چراغ هاي خود را روشن كرده و ارتباط راديويي خود را با خلبان بوئينگ 737 برقرار نمودند. هواپيماي تروريست ها به شيوه اي بسيار غافلگير كننده رهگيري شده و تا فرودگاهي در ايتاليا اسكورت شد. پس از فرود، گروه هاي پليس هواپيما را احاطه كرده و تروريست ها را با موفقيت دستگير نمودند. [b]1989، ساقط شدن دو فروند ميگ 23 ليبيايي توسط تامكت هاي USN:[/b] روز چهارم ژانويه سال 1989، بار ديگر نيروي هوايي ليبي مغلوب نيروي دريايي آمريكا شد. دو فروند F-14 تامكت كه از ناو هواپيمابر جان اف كندي برخاسته بودند، بار ديگر در حريم بين المللي هواپيماهاي ليبيايي را مشاهده كردند. يك روال كاملاً معمولي اين بود كه همانند اكثر اوقات رادار قدرتمند AN/AWG-9 هواپيماهاي تامكت روي هواپيماي دشمن قفل مي شد تا هواپيماهاي دشمن از وجود قفل راداري آگاه شده و امكان بازگشت بدون درگيري براي آن ها به وجود مي آمد. معمولاً همين اقدام براي دور كردن هواپيماهاي دشمن كافي بود، چرا كه صداي قفل رادار مسلح AWG-9 به اندازه كافي ترسناك است كه هواپيماهاي نسل سوم روسي را بترساند. اما انگار اين بار خلبانان ليبيايي شجاع تر از اين حرف ها بودند چرا كه به نزديك تر شدن به تامكت هاي آمريكايي ادامه دادند. پس از هشت دقيقه مانورهاي دو طرف براي يافتن موقعيت خوب شليك، سرانجام دستور درگيري از سوي مركز فرماندهي ناو صادر شد. نخستين تامكت روي هدف قفل كرده و موشك اسپاروي خود را شليك كرد، اما موشك به هدف برخورد نكرد. اين در حالي بود كه موشك دوم شليك شده از همين هواپيما هدف خود را پيدا كرده و با موفقيت به آن اصابت نمود. تامكت دوم نيز به دليل فاصله نزديك استفاده از موشك سايدوايندر خود را ترجيح داده و موشك را شليك كرد. اين موشك نيز به هدف اصابت نموده و به داخل اگزوز موتور هواپيماي دشمن رفت. [b]1991، جنگ خليج و آزادسازي كويت: [/b]در سال 1991، شش ماه بعد حمله نيروهاي عراق بعث به كويت به منظور اشغال چاه هاي نفت آن كشور، نيروهاي متحد حملات گسترده اي را عليه عراق صورت دادند. نيروي هوايي كشورهاي متحد كاملاً بر نيروي هوايي عراق پيروز بود و اين مسئله از تعدد هواپيماهاي نيروهاي متحد و همچنين عدم پشتيباني غرب از عراق و فرسوده بودن جنگنده هاي عمدتاً روسي عراقي ناشي مي شد. تعداد فراواني از جنگنده عراقي براي جلوگيري از نابودي و انهدام به ايران پناه آوردند، به طوري كه حتي در حال حاضر جنگنده هايي چون سوخو 24، ميگ 21، سوخو 22 و A-50 هاي عراقي در ايران مشغول به خدمت اند. در اين جنگ حادثه كلاسيك «شكار ميگ» رخ نداد و اين بدان دليل بود كه اكثر جنگنده هاي عراقي با مشاهده جنگنده هاي نيروهاي متحد در فواصل نزديك اقدام به عقب نشيني و حتي فرار مي كردند. اف-14 هاي نيروي دريايي عمليات مختلفي را در اسكورت ناوهاي هواپيمابر و هواپيماهاي آواكس در اين جنگ انجام دادند. شايعه ها دال بر آن بود كه خلبانان عراقي كاري مشابه آن چه در مقابل اف-14 هاي ايران در جنگ تحميلي انجام دادند را صورت مي دادند، بدين ترتيب كه به محض آگاهي از قفل شدن رادار تامكت روي هواپيمايشان، مسير كاملاً مخالف را پيش رو گرفته و تقريباً از منطقه خطر تنها مي گريختند. تنها شكار تامكت در اين جنگ سرنگوني يك فروند هليكوپتر ميل-8 هيپ با موشك سايدوايندر بود كه از فاصله نزديك صورت گرفت. در ششم فوريه 1991، يك فروند F-14B از اسكادران VF-103 از بين رفت كه در طي اين حادثه، يكي از خلبانان نجات يافت و ديگري به اسارت گرفته شده و در پايان جنگ آزاد گرديد. [b]2000-1999، جنگ يوگسلاوي سابق:[/b] در طي جنگ يوگسلاوي، شايد F-14 بزرگترين و موثر ترين نقش هاي عمر خدمتي خود را ايفا كرد. در اين نبرد هواپيماهاي تامكت از اسكادران هاي مختلف براي پرواز در ماموريت هايي چون پشتيباني نزديك، بمباران دقيق با بمب هاي ليزري و ماموريت هاي شناسايي به كمك سيستم پيشرفته TARPS شركت داشتند. از ناو هواپيما بر يو اس اس تئودور روزولت كه به جنگ يوگسلاوي و خصوصاً نبرد كوزوو فرستاده شده بود، در بين ماه هاي آورين و ژوئن همان سال تعداد 4270 سورتي پرواز انجام شد كه از اين تعداد 3055 عدد آن ها پروازهايي عملياتي بودند كه در آن ها هواپيماهاي تامكت از اسكادران VF-14 و F/A-18 نقش موثري داشتند. در اين عمليات تعداد 477 هدف تاكتيكي و حدود 80 هدف ثابت نابود گرديد در حالي كه آمار سقوط يا سرنگوني هواپيماهاي خودي هنوز صفر بود. [b]2001، عمليات عليه تروريسم پس از حادثه يازدهم سپتامبر:[/b] در يازدهم سپتامبر سال 2001 ميلادي، تروريست هاي گروه هاي وابسته با ربودن هواپيماهاي مسافربري در بين راه و هدايت آن ها به سمت شهر نيويورك و برخورد كردن آن ها با دو ساختمان تجارت جهاني، موجب كشته شدن هزاران انسان بيگناه شدند. در اين حادثه دو ساختمان برج هاي دوقلوي تجارت جهاني به شدت آسيب ديدند، به همين دليل تعمير آن ها مقرون به صرفه تشخيص داده نشده و هر دو ساختمان براي هميشه از آن منطقه حذف شدند. بلافاصله در دوازدهم سپتامبر، ناتو بيانيه ي جديدي صادر كرد كه به موجب آن حمله يك كشور عضو اين سازمان، حمله به تمام كشورهاي عضو آن بود و همه مي بايست در دفع تهاجم شركت كرده و كشور م***** را به عقب نشيني وادار كنند. به زودي تروريست ها شناسايي شدند. اين تروريست ها تحت فرماندهي شخصي به نام اسامه بن لادن كه در افغانستان زندگي مي كرد و مورد حمايت رژيم طالبان بود به فعاليت مي پرداختند. چند هفته پس از تهاجم به ساختمان هاي تجارت جهاني، نيروهاي آمريكايي و انگليسي عمليات گسترده اي را عليه شبكه تروريست ها و نيروهاي آن ها در افغانستان آغاز كردند. در اين عمليات هواپيماهاي F-14 كاملاً مسلح به همراه هواپيماهاي F/A-18 از روي ناوهاي هواپيمابر به انجام عمليات پرداختند و هدف هاي زيادي چون پايگاه ها، تسليحات، كمپ هاي تمرين نبرد و همچنين واحد هاي نيروي رژيم طالبان را نابود كردند. در نهم اكتبر 2002، هواپيماي F-14 متعلق به اسكادران VF-14 مسير 1700 مايلي خليج فارس تا مزار شريف را براي عمليات بمباران دقيق طي كرد كه در اين عمليات، هواپيماهاي رژيم طالبان به كلي منهدم شدند. [color=red][size=18]تامکت در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران[/size][/color] در همان سال های آغازین تولید هواپیمای تامکت، جت فوق پیشرفته ای که به دلیل پیچیدگی آن به «کامپیوتر پرنده» مشهور شده بود، کشورهای زیادی از جمله اسرائیل، یعنی هم پیمان نزدیک آمریکا خواستار دریافت این عقاب تیز پرواز حتی در برابر پرداخت بهای گزاف شدند، اما ایالات متحده این هواپیما را به هیچ یک از کشورهای خواهان در آن زمان نفروخت. در آن سال ها، در طی سفر ریچارد نیکسون رییس جمهور وقت آمریکا به ایران، حکومت آن زمان ایران در خواست خرید هواپیمای پیشرفته ای را برای دفع خطر های احتمالی از سوی میگ های 25 شوروی که آزادانه بر فراز ایران پرواز می کردند، به وی تقدیم کرد. نیکسون، هواپیماهای اف-15 ایگل و اف-14 تامکت را پیشنهاد داد، که نهایتاً تامکت به عنوان هواپیمای خریداری شده انتخاب گردید. گفته می شود که در آن زمان، به دلیل پیچیدگی و هزینه زیاد طرح تامکت، شرکت گرومن با تولید هفت پیش نمونه تامکت برای نیروی دریایی ایالات متحده، در شرف ورشکستگی قرار گرفته بود. اما وام چند میلیون دلاری حکومت آن زمان ایران به این شرکت برای تولید 10 فروند تامکت برای نیروی هوایی ایران، گرومن را از ورطه نابودی اقتصادی بیرون کشانید. جالب است بدانید که هم زمان با سفارش ایران، کشور عربستان هم درخواست کرده بود به جای هواپیمای اف-15، هواپیماهای اف-14 در مقابل بهای بیشتر به آنان تحویل داده شود، اما ایالات متحده اظهار داشته بود که : [b]«اف-14 تامکت هنوز برای خلبانان عرب زود است.»[/b] این گفته، نشان دهنده مهارت، تجربه و سابقه زیاد خلبانان ایرانی داشت که برای پرواز با پرنده 40 میلیون دلاری انتخاب شده بودند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_25010.jpg[/img][/align] از هشتاد فروند هواپیمای سفارشی اف-14 تامکت A، تا زمان وقوع انقلاب شکوهمند اسلامی، به دلیل قطع روابط سیاسی با آمریکا، تعداد 79 فروند آن ها به همراه 245 فروند موشک فینیکس تحویل ایران شد که نخستین فروند آن ها با رنگ آمیزی خاص بدنه، در تاریخ بیستم بهمن ماه سال 1354 در فرودگاه مهرآباد به زمین نشسته و طی مراسمی، تحویل ناوگان نیروی هوایی ایران شد. در طی سال های جنگ تحمیلی، هواپیماهای فوق پیشرفته تامکت به همراه فانتوم های ایران، خسارات جبران ناپذیری را به نیروی هوایی عراق وارد آوردند که اگر تقویت بعدی عراق بعثی توسط غرب صورت نمی گرفت، نیروی هوایی عراق در ابتدا به طور کلی نابود و تقریباً فلج گشته بود. در زمان جنگ، تبلیغات گسترده ای در مورد اینکه تامکت های ایرانی به دلیل کمبود قطعات یدکی قادر به پرواز نیستند و حتی اگر بتوانند پرواز هم بکنند، هیچ گاه قادر نیستند که جنگنده های عراق را نابود سازند. اما در جنگ خلیج فارس، خلبانان اف-14 نیروی دریایی آمریکا اظهار داشتند که زمانی که هواپیمای آنان در صحنه نبرد پدیدار می شد، هواپیماهای عراقی بدون هیچ درگیری بعدی به سرعت آسمان را ترک می گفتند. گویا از تامکت های ایرانی در زمان جنگ تحمیلی، خاطره چندان خوشی برای خلبانان مبتدی عرب باقی نمانده بود، به طوری که حتی گفته می شد که فرمانده نیروی هوایی عراق به خلبانان فرمان داده است که در صورت مشاهده تامکت های ایرانی، به سرعت عقب نشینی کرده و درصدد مقابله با آن بر نیایند؛ چرا که پیروز نبرد از ابتدا معلوم بود. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1459443.jpg[/img][/align] در حال حاضر این جنگنده تنها در ایران درحال سرویس دهی می‌باشد. از مشکلات اف-۱۴ تامکت این است که سرویس دهی و عملیاتی کردن آن بسیار مشکل است بطوری که گاهی اوقات نیروی دریایی آمریکا از نگهداری آن عاجز بود. جنگنده اف-۱۴ هنوز در نیروی هوایی ایران به‌کار می‌رود و جزء جنگنده‌هایی است که در طول جنگ ایران و عراق بسیار توسط ایران استفاده می‌شد. «واحد مهندسی نیروی هوایی ایران» با بهسازی قطعات آن توانسته این هواپیما را تا حدودی به روز نگه دارد. تامکت های ایران از نوع اولیه است و با تامکت های آمریکایی تفاوتهايي دارد.امروزه تامکتهای ايرانی همچنان در خدمت فعال ميباشند وآنها ستون فقرات نيروی هوائی ايران در امر دفاع و تفوق هوائی را تشکيل ميدهند . بر طبق گزارشات گوناگون حداقل ۴۴ فروند هواپيمای اف ـ ۱۴ در طی 5 سال گذشته آماده پرواز گرديده اند . اين هواپيماها به تسليحات مناسب تجهيز و تعميرات و تغييرات اساسی بر روی آنها صورت گرفته است . امروزه طرحی از طرف ايران جهت جايگزينی تامکتها وجود ندارد و مقامات ايرانی در جواب گزارشات متعددی که در نشريات غربی دال بر سفارش هواپيماهای جديد روسی از جمله سوخوی ۲۷ و سوخوی ۳۰ وميگ ۳۱ تنها اظهار بی اطلاعی ميکنند و آنها را شايعاتی بيش نمی پندارند . آنچه امروز مسلم است اينست که گربه های ايرانی حداقل تا چند سال آينده به خدمت فعال خود در ايران ادامه خواهند داد . [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1594297.jpg[/img][/align] گردآوری: ابراهیم چنعانی در ادامه با ويژگي هاي هورنت جوان آشنا خواهيم شد...

[color=darkblue]سلام... 1. تامکت چندان گران نیست، در سال 2000 قیمت آن 40 میلیون دلار برای نیروی دریایی امریکا بود که در قیاس با قیمت های گزاف سایر هواپیما چندان رقم بالایی به چشم نمی آید.(در زمان رونمایی از آن،بله بالا بود) 2. گویا نیروی دریایی امریکا استراتژی هواپیمای گران تر، تعمیر آسان تر و ارزان تر را بیشتر می پسندد،هورنت های نیروی دریایی گرانتر از تامکت ها بود،ولی تعمیرات ساده و ارزان برای آن،محبوبیت ایجاد کرد. 3. امروزه رقبای قدر تری نسبت به هورنت هستند که قادر اند هوپیماهای پیشرفته تر از آن نیز مقالبه کنند و امنیت کل ناوگان دریایی ایالات متحده را به راحتی در خطر اندازند. 4. لازم به ذکر است که هواپیماهایی همانند فالکون F-16 اکنون دهه سوم حیات خود را به پایان رسانده و قرار است مدل های جدید آن نیز تا یک دهه دیگر در سرویس بمانند! هواپیماهای دیگری نیز هستند که اینگونه در خدمت بوده اند. [/color]

[color=darkblue]تشکر مسعود جان،سلاح قدرتمندی است، منتها من M24 رو ترجیح میدم، نباید سرعت رو فدای قدرت و برد کرد. [size=9](درگوشی: احتمال داره یه تک تیر انداز شکاری بگیرم ، کسانی که دارند خوشحال میشم راهنمایی ام کنند)[/size] [/color] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/m21-sniper-weapon-system.jpg[/img][/align]

[align=center] [color=brown][b][size=24]__________________________________________________[/size][/b][/color] [b][size=24][color=blue]F14 Tomcat[/color] VS [color=green]F/A-18 Hornet[/color][/size][/b] [color=brown][b][size=24]__________________________________________________[/size][/b][/color] [/align] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/16416.jpg[/img][/align] [color=darkblue] امروزه دیگر کسي نيست که کوچکترين سررشته از علوم هوانوردي چه نظامی و چه غیر نظامی داشته باشد، اما هواپيماي افسانه اي اف-14 تامکت را نشناسد. اين جنگنده ي خوشنام، در حدود سه دهه پيش براي نخستين بار پا به عرصه وجود نهاد و در زمان خدمت خود به نيروي دريايي امريکا،خدمات و کمک هاي شاياني کرد، تا اينکه در 22 سپتامبر 2006 در نيروي دريايي آمريکا به عنوان يک هواپيماي فعال بازنشسته شد و هواپيماي اف-18هورنت جايگزين آن شد.هم اکنون چند سالي از جايگزيني آن با هواپيماهاي سوپرهورنت گذشته است ، درحالي انتقادات زيادي درباره قابليت هاي هورنت جوان نسبت به اين گربه ي پير وجود دارد. اما به راستي چرا نيروي دريايي امريکا جنگنده پيشرفته خود را کنار زد و نقش حفاظت از ناوگان خود را به هورنت واگذار کرد? اگر چه که F-18 هم هواپيماي ناتواني نيست و از تکنواوژي پيشرفته اي نسبت به همرده هاي خود برخوردار است. امید است دوستان عزیز با نظرات خود از دید فنی به پربار کردن مبحث کمک کنند،با تشکر... [b]نکته مهم[/b]: لازم به ذکر است که هواپیماها در یک کلاس نیستند،سوپرتامکت یک جنگنده ناونشین نیروی دریایی میباشد و وظیفه اصلی آن دفاع هوایی میباشد و در نقش بمب افکن و هواپیمای شناسایی نیز ایفای نقش میکند و سوپرهورنت نیز یک جنگنده ناونشین قدرتمند میباشد که از قابلیت هایی مانند دفاع هوایی،بمباران دقیق و عملیات شناسایی بهره میبرد.لذا چون در نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین در عملیات هایی مانند عراق تفاوت نقش ها چندان محسوس نبود،و نیز در جهت یافتن علت بازنشتگی تامکت ها از دید فنی در قیاس با هورنت میبایست قابلیت های این دو پرنده خوشنام و محبوب را در مقابل هم قرار داد. [/color]

[color=darkblue]سلام تاپیک جالبیه،از این کارا خیلی وقت پیش با فتوشاپ زیاد میکردم،منتها گمشون کردم! راستی این طرح دوم شما نمیتونه پرواز کنه! (مشکل آیرودینامیکی داره!) (حلالی؟)[/color]

[color=darkblue]تشکر،عکس جالبی بود! [quote]دو سیم دور یکدیگر پیچ می خوردند تا خارها در جای خود محکم شوند . این دوسیم ثابت کردند که به اندازه کافی برای متوقف کردن احشام کافی هستند. [/quote] اینطور دام صدمه نمیبینه؟! [/color]

[color=darkblue]مسله اصلا واضح و شفاف نیست و خیلی کلی گفته شده.منظورتون از مفاهیم پایه نظامی چیست؟ در چه رابطه ای؟ جهت یادگیری چه چیزی؟ یکم بیشتر توضیح بدید و حداقل مثالی بزنید. [/color]

[color=darkblue]دستت درد نکنه مسعود جان... این سلاح یکی از بهترین سلاح هایی که میشناسم... راستی فیلم مربوط به شلیک در عکس دوم رو دارم،خواستید بگید تا بذارم...[/color]

[color=darkblue]سلام تشكر مسعود جان[size=9](گویا قراره مقالات کل اسلحه های کالاف رو بذاری؟نه؟ )[/size] ظاهر زیبایی داره! راستی قیمت بالاش به چه دلیله؟[/color]

[color=darkblue]بله،منتها دستخوش بروزرسانی هایی شدند که فکر کنم تابستان بحث کردیم![/color]

[color=darkblue]سلام ابرام جان،نکات خوبی بود! اما در مورد عکس: قرمز: لوله های پیتو هستند که تغیر جایگاه آنها فرقی ندارد(احتمالا به دلایل تغیرات داخلی) مشکی: (توجه داشته باشید که صاعقه ها یک فی*لتر هوا به رنگ ها و اشکال مختلف دارند که قابل جدا شدن هستند،آنها را اشتباه نگیرید) زرد: والا چیز خاصی ندیدیم،یکم توضیح میدی؟ ... در عکس وافن،آن تکه ی پشت کابین، آنتن IFF است که ممکن است تغیر کرده باشد! در انتهای موتور ها هم رنگامیزی را بیشتر ادامه داده اند. ... [size=9](شرمنده،حسابی گیر درس هستم،انشاالله بعدا بیشتر توضیح میدم) [/size] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SAEGHE_B.jpg[/img][/align][/color]

[color=darkblue]در این روزهای بحران هر کشوری تمایل داره که از هر راهی خودش رو از این مخمصه بیرون بکشه،حال چه راهی بهتر و پرسودتر از تجارت سلاح ؟؟؟ (کلمبیا متحد امریکا و ونزوئلا متحد روسیه...) بهتره یکم دقیقتر به خبر نگاه کنیم!!! [/color]

[color=darkblue][quote]متاسفانه شما ظرفیت پاسخ ندارین! سوال رو پرسیدم و جواب دادین و بقیش به شما مربوط نیست که من فرق کروز و بالستیک رو میدونم یا نه! اگه من در رشته ی شما بیشوادم شما در رشته ی من بیسوادترین! شک نکنین! ... متاسفانه یکی از قوانین سایت اینه که وقتی یکی چیزی رو ندونست بهش بگن و مسخرش نکنن چون سایت جنبه آموزشی هم داره! هرکی ندونه فکر میکنه اینجا یک مشت ژنرال و افسران پیر و باتجربه ارتش آمریکا نشستن و یا مادرزادی با قوه تجزیه و تحلیل مسائل نظامی و سواد اسلحه شناسی و.. به دنیا اومدن که امثال مثل من عقب افتاده ذهنی هستن و... [/quote] سلام مسعود جان،برادر واریور در جواب پست اول شما توهینی نکرد و شما بودید که با نیش و کنایه ایشون رو تحریک کردید! شما سوال کردید و ایشون هم توضیح دادند و ذکر کردند که احتمالا فرق موشک کروز و بالیستیک رو نمیدانید ( که میبایستی درج میکردند از سیستم هدایت ایندو اطلاعی ندارید) ضمنا اینکه واریور عزیز،شما هم حق ندارید جواب این سوء تفاهم رو با توهین بدید، همه چیز با ادب و خونسردی قابل حل است! لطفا توجه کنید! (سایرین لطفا در اینباره پستی ندهید تا این بحث منحرف نشود) .... [/color]