IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول ) مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟ دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود. با تشكر چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!! در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد ) موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد ============================================= نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1 با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد . پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد . .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد . با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است . اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد . نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد . نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟ شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود . این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید . ======================================== اما مشخصات موشک IRIS حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی . حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500 تعداد مراحل : 2 قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85 ارتفاع موشک : 17.1 متر وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک ارتفاع : 14 متر قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر جرم :15092 کیلوگرم تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع زمان سوخت : 110 ثانیه نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene) نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor) جرم سوخت :12912 کیلو گرم اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل قطر : 1.3 ای 2 متر وزن : نا معلوم تراست موتور : نامعلوم مدت زمان سوخت : 100 ثانیه نوع سوخت : جامد لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده ادامه دارد .......... ====================== منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21

http://sharemation.com/rezarahmani/bsu24_vl.jpg توليد جنگنده بمب افكن بال متغير آمريكايي اف.111 در نيمه دهه 1960 تهديدي جدي براي شوروي سابق بود . به همين دليل كارخانه سوخو هم مامور ساختن هواپيمايي با قابليتهاي مشابه شد. بعضي از اهداف طراحان سوخو در طرح جديدشان ، قابليت پرواز فراصوتي در ارتفاع پايين ، توانايي اجراي عمليات در شب يا روز و در همه گونه شرايط جوي ، و قابليت استفاده از باندهاي نامناسب و كوتاه بود. اولين طرح پيشنهادي ، كه يك بمب افكن بال مثلثي عمود پرواز بود، به نتيجه مطلوب نرسيد، و سوخو با استفاده از تجربه حاصله از توليد هواپيماي بال متغير سوخو-17 و ميگ -23 ، به طرح بال متغير ديگري روي آوردكه آن را رسما سوخو-24 ناميدند . پيش نمونه سوخو -24 براي نخستين بار در 17 ژوئيه 1970 پرواز كرد. سوخو ۲۴ نیروی هوایی ارتش در پایگاه اول شکاری http://sharemation.com/rezarahmani/iriaf_su-24.jpg ابتدائا غربيها نام محصول جديد سوخو را اشتباها سوخو -19 مي پنداشتند ، و ناتو آنرا به رويه استاندارد نامگذاري جنگنده ها ، فنسر ، ناميد؛ البته پس از فاش شدن اطلاعات دقيق تري درباره سوخو -24 ، اين نام همچنان حفظ شد. كمبود اطلاعات دقيق درباره سوخو-24 ، آن را به شبه ترسناكي براي هواپيماهاي غربي تبديل كرده بود؛ ولي پس از مدتي ، بويژه پس از آگاهي از نوع موتور در دهه 1980 ،‌تا حدي نگراني هاي قبلي درباره آن رفع شد. ويژگي هاي آئروديناميكي سوخو-24 بسيار شبيه ميگ -23 است. شايد دليل اصلي اين شباهت ، بهره گيري هردو دفتر طراحي ميگ و سوخو از پژوهش هاي ” انستيتومركزي آئرو هيدرو ديناميك “ ( ساگي ) در مسكو براي تقويت طرح هايشان بوده است. بال سوخو 24 شهپر ندارد !! ، و حركت غلت هواپيما با تحريك دم تماما متحرك (شهپردم) انجام مي شود. صندليهاي دوسرنشين فنسر به صورت پهلو به پهلو قرار دارد(مانند جنگنده اف-111 ) كه آرايشي غير عادي است. اتخاذ چنين آرايشي احتمالا براي افزايش كارايي چشمي خلبان در پرواز سريع كم ارتفاع و همچنين ، تامين فضاي مورد نياز سيستمهاي راداري بوده است. با استفاده از يك رادار ويژه براي تعقيب ناهمواري هاي زمين ، فنسر مي تواند در ارتفاع بسيار پايين پرواز خودكار انجام دهد. از عيوب سوخو24 سروصداي زياد موتور آن است. سوخو ۲۴ ایران بر روی کوههای زاگرس http://sharemation.com/rezarahmani/iriaf_su-24mk.jpg سوخو 24 از دسامبر 1974 تدريجا جانشين ياك-28 (بروئر) در نيروهاي نظامي شوروي شد. بالهاي متغير اين هواپيما به صورت خشمگينانه اي درست شده است و بسته به سرعت آن به عقب و يا جلو حركت مي كند . ناگفته نماند كه هنگامي دو بال اين هواپيما جمع مي شود كه دو موتور هواپيما روشن باشد و به علت سرعت زياد اين عمل صورت مي گيرد . بدنه هواپيما كشيده و باريك مي باشد و نوك هواپيما تيز و به شكل مستطيل است و در پشت هواپيما برآمدگي هايي است كه تا انتهاي هواپيما كشيده شده است . اين هواپيماي فوق العاده داراي راداري به شكل چوب گلف مي باشد كه و در زير هواپيما نصب مي شود . كارايي اين رادار بدين صورت است كه هنگامي كه اين هواپيما وارد ميدان نبرد مي شود هر رادار زميني كه روشن باشد شناسايي و در عرض كمتر از يك دقيقه منهدم مي كند . در جنگ 8 ساله عراق عليه ايران ، كشور عراق داراي تعدادي از اين هواپيما بوده كه با ورود اين هواپيما به خاك كشورمان رادارهاي زميني ما سريعا خاموش مي گرديد تا مورد گزند اين هواپيما واقع نشود . 12 فروند از سوخو 24 های عراق درسال 1990و زمان جنگ خلیج فارس به ایران پناهنده شدند و در سال 1991 ایران 24 قروند از این هواپیما را مستقیما از روسیه خریداری کرده است . و هدف اصلي خريد آن تهديدهاي اسرائيل مي باشد . سوخو ۲۴ ایران در حال سوخت گیری از بویینگ ۷۰۷ http://sharemation.com/rezarahmani/iriaf_su-24mk_taking_fuel_from_boeing_707.jpg مشخصات : نام ......................................................................... سوخو24 فنسر شركت سازنده .......................................................... سوخوي كشور توليد كننده ..................................................... شوروي سابق انواع مدل .............................................................. 7 مدل تعداد توليد شده ...................................................... بيش از 900 فروند موتور ................................................................ دو موتور توربوجت ليولكا مجهز به پس سوز سال ساخت .................................................. 1965 الي 1969 اولين پرواز ................................................. 1970 سال به خدمت درآوردن .................................. 1974 هواپيماهاي مشابه .......................................... تورنادو ، ا ف 111 ، ا ف 14 ، ا ف 15 ، ميگ 23 ، ميگ 27 كابين ......................................................... دو نفره وظيفه ........................................................ هواپيماي تهاجمي در انواع آب و هوا ، بمب افكن دوربرد سنگين ، هواپيماي ضربتي طول ........................................................ 24 متر اندازه بال ................................................. 6/17 متر ارتفاع از زمين ......................................... 19/6 متر وزن هواپيما بدون بار ................................. 22320 كيلوگرم ' ' با حد اكثر بار ............................. 39700 كيلوگرم مقدار تسليحات سوار شده بر بال ................... 945 كيلوگرم سقف پرواز ............................................... 16500 متر رنج پروازي ............................................. 2500 كيلومتر رنج دريايي ............................................... 1930 نانو متر سرعت .................................................... 18/2 ماخ و در مدلهاي پيشرفته 4/2 ماخ سرعت هنگام بلند شدن ................................ 280 كيلومتر بر ساعت سرعت هنگام نشستن .................................. 280 كيلومتر بر ساعت نرخ سرعت ............................................. 30000 پا در عرض يك دقيقه سقف پرواز براي سرويس .......................... 57 هزار پا مقدار باند براي پرواز.................................1300 متر مقدار باند براي نشستن................................950 متر سوخت گيري در آسمان ............................... بله سوخت داخلي ........................................... 10385 كيلو گرم سوخت خارجي ........................................ 2396 كيلوگرم رادار .................................................... ???? تسليحات ............................................... انواع موشكها و بمبها كشور هاي دارنده ................................... ايران ، روسيه ، اكراين ، بلا روس ، سوريه ، قزاقستان ، ليبي ، ازبكستان ، الجزاير ، آذربايجان ، عراق جنگها .................................................( ايران و عراق 1980-1988 ) (افغانستان 1984 – 1989) هواپيما هاي مشابه ................................. ميگ 23/29/27 ، اف-15 / 111 منبع

رآکتورهايي هسته اي در زير زمين پروژه بعدي روسيه و آمريکا ايسکانيوز: انرژي، حادترين مشکل تمدن امروز بشري است و مشکلات انرژي در توسعه اقتصادي موثر هستند. امروزه فکرها بدين مشغول است که چگونه در آينده، زماني که مصرف انرژي بطور ناگزيري افزايش پيدا خواهد کرد، نسل بشريت را از اين مشکل نجات داد. در سياستهاي انرژي کشورهاي پيشرفته، انرژي هسته اي و چندين طرح آينده آن از اولويت برخوردار هستند. در برنامه "Generation Four" آمريکا، چندين نوع رآکتور هسته اي در نظر گرفته شده اند و يکي از جالب ترين آن ها، رآکتور هليمي مي باشد. اين پروژه در روسيه نيز در حال تحقق مي باشد که بنا بر عقيده کارشناسان، روسيه بيش از سايرين در اين امر پيشرفت داشته است و به موفقيت در دست يابي به رآکتورهاي هليمي نزديک تر شده است. به همين دليل آمريکا به روسيه پيشنهاد داده است تا پروژه رآکتورهاي هليمي ويژه نيروگاه هاي اتمي را بطور مشترک اجرا کنند که در اين رابطه "سرگي لسکوف" در روزنامه "ايزوستيا" مي نويسد. هليم، پس از هيدروژن فراوان ترين عنصر در طبيعت است و به ميزان 003/0 ميلي گرم در هر کيلوگرم ماده بر روي کره زمين و در سراسر کهکشان 23درصد هليم وجود دارد. هليم اغلب در انواع گرانيت يافت مي شود و در اثر مرگ اورانيوم و عناصر راديواکتيو، تفکيک مي شود.هليم ماده اصلي سازنده خورشيد است و تا مدتي قبل در بالن هاي هوايي بکار مي رفت. در حال حاضر در دستگاه هاي صنعتي و سفينه هاي فضايي نوع سايوز در سيستم سوخت رساني تحت فشارهاي بالا مورد استفاده قرار مي گيرد. "ريچارد فينمن" برنده جايزه نوبل، معتقد بود که هليم فوق سيال به حل آخرين مسئله حل نشده در فيزيک کلاسيک در رابطه با محاسبه "مدل آشفتگي" کمک مي کند. هليم فوق سيال را يک دانشمند روس به نام "پطر کاپيتسا" در سال 1937 کشف نمود و براي تحقيقات خود جايزه نوبل دريافت نمود و "لئون لانداو"، دانشمند ديگر روسيه، رفتار هليم فوق سيال را توضيح داد که وي نيز جايزه نوبل را دريافت نمود. در سال هاي 1970 در شوروي سابق کارهايي در رابطه با "رآکتورهاي هليمي دماي بالا" ويژه نيروگاه هاي اتمي براي صنايع شيميايي و متالورژي آغاز شدند. اساس رآکتورهاي هليمي دماي بالا، طراحي موتورهاي هسته اي موشکي بر اساس هيدروژن بود که متاسفانه تا زماني مناسب تر، موکول به آينده شدند، هر چند که راکت هاي هسته اي موشکي آزمايشي کارآيي آن را تحت گرم سازي تا دماي 3 هزار درجه سانتي گراد نشان دادند. در سال هاي 1990 متخصصين انستيتو "کورچاتوف" روسيه و دفتر طراحي و ماشين سازي "آفريکانتوف" در نيژني نووگوراد (جايي که رآکتورهاي زيردريايي هاي اتمي، نيروگاه هاي اتمي شناور و نيز رآکتورهاي ويژه نيروگاه اتمي قزاقستان را مي سازند)، طرح رآکتور دماي بالا با رساناي گرمايي هليم که به عنوان رساناي گرمايي برتري بسياري دارد را پيشنهاد دادند. اين عنصر از لحاظ شيميايي بي اثر است و سبب زنگ زدگي نمي شود. همچنين در تراکم وضع، تغييري ايجاد نمي کند، بر ضريب تکثير نوترون ها تاثير ندارد و در آخر، هليم داغ را به راحتي و مستقيم مي توان به توربين هاي گازي هدايت کرد. اين پروژه که لابراتوارهاي کمپاني "General Atomics" آمريکا، "Framatome" فرانسه و "Fuji Electric" ژاپن بر روي آن کار مي کنند، اين امکان را فراهم مي سازد که نيروگاه هاي اتمي جديدي را ايجاد کرد که سبب آلودگي محيط زيست نمي شوند و داراي خواصي منحصر بفرد و از جمله توانايي توليد گرما در دماي بيش از 1000 درجه سانتي گراد بوده و طبق طبقه بندي هاي آمريکايي از بالاترين سطح ايمني برخوردارند. هم اکنون طرح اوليه پروژه رآکتور و نيروگاه اتمي آماده است و اين رآکتور هليمي سبب بالا بردن ضريب بازدهي تا 50% است که اين در مقايسه با رآکتورهاي کنوني 32% بيشتر مي باشد. رآکتور و توربوژنراتورها در زير زمين جاي خواهند گرفت و ساختار نيروگاه هاي اتمي هليمي به طرز قابل توجهي ساده تر از نيروگاه هاي اتمي معمولي است. بنا بر عقيده آکادميسين "نيکلاي پونوماروف- استپني"، رآکتورهاي هليمي معرف تمايلي بسيار به دستيابي به انرژي هيدروژني هستند که يکي از آينده دار ترين راه حل هاي مشکل انرژي است. علاوه بر اين رآکتورهاي هليمي مي توانند در امر تصفيه آب و فرآيندهاي تکنولوژيک در صنايع شيميايي، نفت و متالورژي مورد استفاده قرار گيرند. براي استفاده از رآکتورهاي هليمي در نيازهاي شهري بايد توان آن را افزايش داد که دشواري بخصوصي در اين راه وجود ندارد. سوخت اين رآکتورها از اکسيد و کربيد اورانيوم تامين مي شود. علاوه بر اين سوخت آن مي تواند اکسيد پلوتونيوم تسليحاتي نيز باشد که سبب جالب توجه تر ساختن اين پروژه است، چرا که به حل مشکل خارج سازي اين ماده که در ساخت سلاح اتمي بکار مي رود، کمک مي کند. سوخت مصرف شده، در چنان شرايطي قرار خواهد گرفت که بازگرداندن آن به چرخه تسليحاتي غير ممکن مي شود. بهره برداري از اين نوع رآکتورها براي سال هاي 2010 تا 2015 در نظر گرفته شده است. توان گرمايي آن برابر با 600 مگاوات و توان الکتريکي آن 285 مگاوات و عمر مفيد آن 60 سال مي باشد. ----------------------------- Inrozha.com

F-5: [align=center] [/align]

نمايي كلي از هليكوپتر آپاچي : هليكوپتر تهاجمي آپاچي ساخت شركت بوئينگ براي ارتش آمريكا كه جايگزين هليكوپترهاي كبرا (AH-1 Cobra) شده و AH ابتداي نام هليكوپتر مخفف Attacker Helicopter است . تاريخچه هليكوتر آپاچي: در سال1972 ارتش ايالات متحده در حال آماده كردن طرح (AAH)براي هليكوپتر پيشرفته تهاجمي (Advanced Attack Helicopter) بود و بعد از آماده شده اين طرح مناقصه اي براي شاخت اين هليكوپتر برگزار شد و از ميان 5 پيشنهاد ارائه شده 2 پيشنهاد گروه هيوز و شركت بل در نهايت مورد توجه مسئولان ارتش آمريكا قرار گرفتند و بعد از ساخت نمونه ابتدايي طرحهاي اين دو شركت در نهايت هم مدل 97/YAH-64 شركت هيوز بر مدل 409/YAH-63 شركت بل پيروز و براي طرح هليكوپتر آپاچی براي ارتش آمريكا انتخاب شد . اولين پرواز نمونه اوليه هليكوپتر آپاچي در 30 سپتامبر1975 بود اما تا سال 1982 و تا دريافت اولين سفارش نمونه ي ديگري از آن ساخته نشد در سال 1983 اولين نمونه ساخته شده هليكوپتر آپاچي در بيرون از ساختمان شركت هيوز در آيريزونا ناپديد شد و بعدها معلوم شد كه سقوط كرده كه تاثير بدي بر طرح و مسئولان شركت هيوز گذاشت . يك سال بعد از اين حادثه مسئولان شركت مك دانل داگلاس طرح هليكوپتر آپاچي را به مبلغ500 مليون دلار از شركت هيوز خريداري كردند و اين طرح بعد از ادغام دو شركت مك دانل داگلاس و بويينگ در سال 1996 طرح هليكوپتر آپاچي از سوي صنايع هليكوپتر بويينگ ادامه يافت . توسعه و بهينه سازي هليكوپتر آپاچي : دو نمونه از هليكوتر در خدمت ارتش آمريكا هستند نمونه اول AH-64A يا همان نمونهابتدايي ساخته شده و نمونه دومدي AH-64D با لقب لانگ بو است .از اين هليكوپتر نمونه هاي B و C هم ساخته شده ولي هرگز وارد خدمت نشدند . انگليس نمونه وست لند (Westland) از اين هليكوتر با كد (WAH-64) كه مدل سفارشي شده و تغييريافته هليكوتر آپاجي مدل دي (AH-64D) است را براي ارتش اين كشور توليد ميكند . ساختمان هليكوپتر آپاچي به گونه اي طراحي و ساخته شده كه توانايي پايداري در تمام محيطهاي جوي را دارد و خلبان هليكوپتر ميتواند با استفاده از سيستم پيشرفته (IHADSS) كه سيستم كشف و شناسايي و هدفگيري اهداف نصب شده در كلاه خلبان است در روز و شب و تمام شرايط آب هوايي به خوبي ماموريتهاي خود را انجام دهد. (IHADSS مخفف Integrated Helmet and Display Sight System ). هليكوپتر آپاچي از وسايل پيشرفته و دقيق ديگر مانند آخرين سيستمهاي آيونيكي و الكترونيكي كه امكان شناسايي اهداف كاذب را به خلبان ميدهد و دوربين مادون قرمز براب استفاده در شب و نقشه راهنماي زمين و موقعيت ديجيتال خودكار و سيستم مكان ياب (GPS) استفاده ميكند .هليكوپتر آپاچي از سيستم /15Y MOS 15X كه يك سيستم الكترونيكي تعمير تسليحات است به همراه سيستم MOS 15R براي راهنمايي خلبان براي پيروزي آسان در نبردها است هم استفاده ميكند. به طور عمومي هليكوپترهاي آپاچي بر خلاف ظاهر ترسناك و پر ابهت خود ضعفهاي زيادي دارند كه با دانستن اين نقاط ضعف ميتوان به راحتي به آپاچي ضربه زد و حتي اين هليكوپتر را نابود كرد . هدف از ساخت اين هليكوپتر درگير شدن و نابود كردن وسايل زرهي و مواضع دشمن در فواصل معين است . هليكوپتر آپاچي در ماموريتهاي خودميتواند تا حدودي مستقل عمل كند كه به دليل سيستمهاي پيشرفته هدايت و ناوبري و سلاحهاي گوناگون ميباشد . در ماموريتهاي هليكوپتر آپاچي يك نقص عمده در هليكوپتر آپاچي شناسايي شد كه آسيب پذيري زياد اين هليكوپتر در برابر حملات نيروي زميني يا آتش نيروي هاي زميني (آتش پدافند و موشكهاي دوش پرتاب و .... ) بود . در جنگ دوم عراق در سال2003 حدود80% هليكوپترهاي آپاچي بر اثر آتش زميني آسيب ديدند و در جاهاي كوهستاني آسيب پذيري بيشتري دارند و عموما هليكوپتر آپاچي در جنگ شهري و يا در برابر نيروهايي كه كمين كرده اند ضعف دارد . زيرا نيروهاي پياده از حفاظت بيشتري براي استتار و مخفي شدن برخوردار هستند و هليكوپتر آپاچي هم نميتواند در اكثر مواقع اين كمين ها را شناسايي كند . در جنگ عراق نيروهاي عراقي و نيروهاي شورشي بعد از جنگ با هدف قرار دادن سيستم كنترل هليكوپتر و ورودي و خروجي موتورهاي هليكوپتر بارها باعث صدمه ديدن و فرود اظطراري و يا حتي از كار افتادن اين هليكوپتر شده است . هليكوپتر آپاچي در برابر آتش سلاحهايي مانند مسلسل هم تا حدي آسيب پذير است و اين هليكوپتر براي حمله به هدف از فاصله بيشتر از 850 متر استفاده ميكند. از ديگر نقاظ ضعف اين هليكوپتر آپاچي اين اسن كه تنها ميتواند به روي يك هدف تمركز كند و با يك هدف درگير شود و در صورت وجود تعداد زيادي هدف و فاصله داشتن اهداف آسيب پذير و ناكارامد است . براي مقابله با اين وضعيت دشوار در نقاط مختلف هليكوپتر ژره محافظ بيشتر استفاده كرده اند ولي با وجود تمام اين سخنان هليكوپتر آپاچي از ساير هليكوپترها ديگر موفق تر است به دليل آنكه تسليحات بيشتري حمل ميكند و سرعت بيشتري دارد و از قدرت مانور زيادي برخوردار است . هليكوپتر آپاچي با تمام ضعفهايي كه دارد مقاوم ترين و موفق ترين هليكوپتر ارتش آمريكا است و با توجه امكان استفاده از موشكهاي سايدوايندر امكان درگيري و نبرد با هواپيماها را هم دارد . از هليكوپتر هاي آپاچي بيشتر به صورت تركيبي استفاده ميشود يعني اينكه در يك گروه به پرواز در مي آيند و يك گروه وظيفه حمله به اهداف را دارد و گروه ديگر براي پشتياني از هليكوپترهاي مهاجم در برابر خطرات است . از هليكوپتر آپاچي براي پشتيباني نيروي زميني و هدايت آتش توپخانه هم استفاده ميشود معرفي نمونه هاي مختلف هليكوپتر آپاچي : - هليكوپتر آپاچي مدل اي AH-64A: اين نمونه مدل اوليه اين هليكوتر است و هم اكنون در حال جايگزيني با نمونه جديدتر هليكوپتر آپاچي يعني لانگ بو ميباشد . ـ هليكوپتر آپاچي مدل دي AH-64D : اين نمونه مدل بهينه سازي شده نمونه ابتدايي ميباشد كه در آن از گيرنده هاي حساس و پيشرفته و تسليحات پيشرفته تر استفاده شده است و از مهمترين تغييرات در اين نمونه نسبت به نمونه ابتدايي در اضافه كردن FCR رادار كنترل آتش(Fire Control Radar) است كه در بالاي پره هاي هليكوپتر نصب شده است و از آن در شناسايي اهداف و خطراتي كه هليكوپتر را تهديد ميكن استفاده ميكنند ارتفاع زيادتر سيستم FCR و پوشش جاذب امواج رادار به خلبان هليكوپتر كمك ميكند تا با پنهان شد در پشت يك درخت و يا ساختمان و يا هر نوع مانع ديگه بدون انكه ديده شود محيط را زير نظر داشته باشد و اهداف را شناسايي كند و با استفاده از اصل غافلگيري به انها حمله كند . سيستم FCR توانايي شناسايي موشكهاي شليك شده به سوي هليكوپتر را دارد و با هشدار به خلبان ميتواند از هليكوپتر دفاع كند . از ديگر تفاوتهاي نمونه لانگ بو با نمونه ابتدايي در استفاده از موتورهايT700-GE-701C و كاكپيت يكپارچه براي ديد بهتر ميباشد . استفاده كنندگان از هليكوپتر آپاچي: ايالات متحده : اولين نبرد اين هليكوپتر بعد از ورود به خدمت در سال 1989 در هنگام حمله به پاناما بود . از هنگام ورود به خدمت تا به حال اين هليكوپتر در ماموريتهاي مهمي مانند جنگ اول و دوم خليج فارس و افغانستان شركت داشته است . هليكوپترهاي آپاچي بزرگترين شكارچي تانكها و وسايل زرهي عراق در جنگ با اين كشور بودند و قسمت زيادي از توان زرهي عراق را نابود كردند . اسراييل: اسراييل با بهينه سازي اين هليكوپتر آپاچي مدل اي(AH-64A) و سازگاري با سلاحهاي ساخت اين كشور از اين هليكوپتر براي شليك موشكهاي هدايت شونده وساير موشكها استفاده ميكند . مشتريان و قيمت هليكوپتر آپاچي : قيمت نمونه ابتدايي هليكوپتر آپاچي AH-64A 14.5 مليون دلار است و سنگاپور در سالهاي1999 تا2001 تعداد 20 فروند هليكوپتر آپاچي نوع دي هر كدام به مبلغ 56.25 مليون دلار را خريداري كرد . يونان در سال2003 12 فروند هليكوپتر آپاچي دي جمعا به مبلغ675 مليون دلار را سفارش داد كه اين رقم شامل تسليحات و قطعات يدكي هم ميشود . تسليحات مورد استفاده هليكوپتر آپاچي : يك توپ خودكار 30 ميلي متري با 1200 گلوله و موشكهاي هل فاير 1 و 2 / AIM-92 Stinger / AIM-9 Sidewinder/ AGM-122 Sidearm/ Hydra 70 كشورهاي دارنده هليكوپترآپاچي : بجز آمريكا كشورهاي اسراييل/سنگاپور/يونان/ژاپن/مصر/هلند/بحرين/عربستان/امارات/اردن/انگلستان هم از دارندگان اين هليكوپتر هستند . مشخصات فني هليكوپتر آپاچي: تعداد خدمه: 2نفر ارتفاع :3.87 متر قطر پروانه : 14.63 متر وزن خالي: 5.165 كيلوگرم (بدون سوخت و اسلحه) وزن قابل حمل : 8000 كيلوگرم حداكثر وزن برخاست : 9.520 كيلوگرم نيروي محركه : 2 موتور توربوشفت General Electric T701 حداكثر سرعت : 273 كيلومتر در ساعت برد عملياتي : بدون سوخت گيري 480 كيلومتر و با سوخت گيري 1900 كيلومتر ارتفاع قابل فعاليت : حداكثر 6400 متر سرعت صعود : 13 متر در ثانيه ------------------------------------ منبع:وبلاگ هليكوپتر

موشك Fateh-110 يا NP-110 يك موشك بالستيك استراتژيك با برد كوتاه است.اين موشك از يك موتور تك مرحله اي كه با سوخت جامد كار ميكند بهر ميبرد,فاتح 110 موشكي سطح به سطح است كه با استفاده از سوخت جامد توانايي هدف قرار دادن اهدافي در 200 كيلومتري(به گفته برخي منابع 170 كيلومتري)را داراست.فاتح 110 يكي از طرحهايي است كه در صنايع هوا و فضای ايران براي ساخت موشك هاي سوخت جامد و مايع دنبال ميشود.اين موشك در سپتامبر سال 2002 تست نهايي خود را با موفقيت انجام داد.برد ابتدايي اين موشك 200 كيلومتر بود اما در سپتامبر سال 2004 اعلام شد برد آن به 250 كيلومتر افزايش داده شده است و توانايي افزايش دوباره ان در صورت نياز وجود دارد. طبق برخي گزارش ها Fateh-110A بر پايه موشك چيني DF-11A ساخته شده است كه بردي برابر با 300 يا 400 كيلومتر را دارست و توانايي حمل كلاهك هسته اي را دارد. موشك فاتح 110 از راداري داخلي و الكترو اپتيكالي براي هدايت خود استفاده ميكند كه به آن دقتي بسيار دقيق بخشيده محدوده خطاي اين موشك((CPE فقط 10 متر است.فاتح 110 موشكي فوق مدرن است كه توانايي حمل كلاهكي به وزن 500 كيلوگرم را داراست.طراحي اوليه اين موشك در سال 1997 شروع شد و در سال 2002 وارد خدمت گرديد. مشخصات: عملكرد: موشك بالستيك استراتژيك سازنده: سازمان هوا وفضاي ايران پيشرانه:موتور سوخت جامد تك مرحله اي طول:8.06 متر وزن:3.450 كيلوگرم قطر: 0.61 متر برد ۲۰۰ :كيلومتر در نوع اول و 250 كيلومتر در مدل بعدي سيستم هدايت:رادار داخلي و چشم الكترونيكي محدوده خطا:۱۰ متر CPE كلاهك: 500 كيلوگرمي جايگاه پرتاب:ثابت زمان ساخت: 1997 ورود به خدمت:2002 منبع:دانشنامه وكيپديا و Global security منبع برداشت:moshaki-nezami.blogfa.com

http://www.unidadepopular.org/ak-47.JPG کلاشينکف واقعا يک سلاح افسانه اي بوده که سادگي کاربري تعمير و نگهداري و قابليت اطمينان بي نظير حتي در دشوارترين شرايط محيطي از دلايل شهرت آن است.ناگفته نماند که با توجه به فلسفه ي ساخت آن که مربوط به تفکرات کمونيستي شوروي سابق بوده قابليت هاي زکر شده در بالا به همراه قابليت توليد به تعداد زياد قبل از ارگونومي و دقت شليک منظور شده است.اين سلاح ترکيبي موثر از ويژگيها و راه حل هايي است که در طول دو جنگ جهاني کارشناسان تسليحات با دشوارترين روش ممکن و متحمل شدن سنگين ترين تلفات به انها دست يافته اند. http://www.bmlv.gv.at/archiv/a2006/longbow_lancer/galerie/vollbild/galerie-80-007.jpg افسانه ي کلاشينکف از زماني آغاز شد که گروهبان ميخاييل کالاشينکف در جنگ دوم جهاني مجروح ومجبور شد تا مدتي در بيمارستان بستري گردد.او در اين زمان شروع به طراحي سلاح هايي کوچک کرد.در سال1944 او به کارخانهي ماشينسازيIzhevskپيوست اولين طرح او نيز يک کاربين نيمه اتوماتيک عمل کننده با گاز بود.در طول سال هاي 45و 46ميلادي او تفنگ تهاجمي خود را ساخت که در سال1946 جهت آزمايشات اوليه به ارتش شوروي سابق تحويل داده شد. بعد از رفع اشکالات نهايي نمونه دوم در سال 1947 جهت دومين دورهي آزمايشات به ارتش تحويل داده شد که طرح وي رقيب خود را به سادگي پشت سر گذاشت و با نام رسميAK-47در سال 1949 به خدمت گرفته شد.به همراه نمونهي پايه گونه ي با فنداق تاشونده براي يگانهاي چترباز با نامAKS نيز ساخته شد.در سال 1959 AK به طور گسترده اي مورد بهسازي قرار گرفت که بعد از آن اين سلاح با نام AKM(حرف M براي Modernizirovwnnyj)شناخته شد.کاليبر اين سلاح7.62*39ميليمتر بوده با فشار گاز عمل کرده و نوع قفل گکنگدن آن چرخشي است.طول کلي آن870وطول لوله ي آن 415 ميليمتر است.وزن اين سلاح در مدل3/4 AKو در مدل 3/14 AKM کيلوگرم است.سرعت علمي تيراندازي 600تير در دقيقه و برد مفيد آن نيز حدود 400متر است. http://www.arniesairsoft.co.uk/reviews/guarder_aks-74u/DSC00030.jpg کلاشينکف AK-74.AKS 74.AK74M با پيشرفت تکنولوژي استفاده از کاليبر هاي کوچک با سرعت بالا و نيروي پس زني کم مورد توجه طراحان قرار گرفت و با ورودM16 به خدمت در ارتش ايالات متحده روسها نيز به فکر استفاده از کاليبر مشابه افتادند.فشنگ روسي با کاليبر اسمي5.45ميليمترو با قطر واقعي5.62ميليمتر ترکيبي ار هستهي فولادي و سربي با نوک توخالي بود که در صورت شليک از لوله به طول 415ميليمتر به سرعت دهانه ي حدود900 متر بر ثانيه مي رسيد.نوع ساخته شده براي سربازان نيروي هوايي با فنداق تا شونده به AKS-74معروف شد و همچنينAK-74Mيکي از جديدترين انواع اين سلاح ميباشد که در سال 1991 ساخته شد.AL-74Mنيز مانند اسلاف خود از نظر ارنوميکي داراي مشکل ميباشد.بيشتر اين سلاح هل بهد از پيمان ورشو به مهمات استانداردناتو مجهز شدند. کلاشينکفAK-101 اينگونه بهسازي شده براي بازارهاي جهاني در نظر گرفته شده و از کاليبر استاندارد ناتو5.56استفاده ميکند.برد مفيد نيز تا 1000متر افزايش يافته است. کالاشينکفAK-103 اين سلاح با کاليبر بزرگتر7.62*39ميليمتر و برد مفيد1000متر قدرت آتش بالايي نسبت به اسلاف خود دارد. ناگفته نماند که AK در اين سلاح از دو کلمه Alexanderov Kalashinikov برگرفته شده است. http://www.cetin.net.cn/storage/cetin2/report/s-weapon/gun/bq/AK-74-1.jpg ماهنامه نوآور

با سلام خدمت دوستانم در خانواده میلیتاری مقاله امشب درباره غول لجستیکی ایالات متحده امریکاست،سی-5 ... یک قول بی شاخ و دمو تمام عیار مهدی جان هم مقاله ای رو به مناسبت تولدم همزمان ارسال میکنه که دیگه هیچ کس جرات نکنه بگه میلیتاری مرده! امیدوارم بتونم توی این تابستان با کمک دوست خوبم مهدی سایت رو کاملا فعال نگه داریم... شب خوش... ... در نیمه سال 1964 نیروی هوایی ایالات متححده برنامه ای به نام پروژه CX-HLS را برای ساخت یک هواپیمای ترابری لجستیکی سنگین آغاز کرد، و با شرکت های بویینگ و داگلاس و لاکهید در مورد ساخت پیکره، و با شرکت های جنرال الکتریک و پرات اند ویتی در مورد ساخت موتورهای توربوفن بسیار قوی،قرارداد های تحقیقاتی مقدماتی برای مدت سه ماه منعقد کرد.با گزینش طرح لاکهید به دلیل قیمت کمتر و امکان حمل بارهای حجیم تر با روش بارگذاری از طریق دماغه بازشونده،این شرکت مامور ساخت هواپیمای مورد نظر شد.محصول کار لاکهید، به نام سی-5 (گالاکسی) در 30 ژوئن 1968 برای نخستین بار پرواز کرد. ُسی 5 گالاکسی،غول ترابری ابالات متحده[/align] پس از پایان مراحل ساخت اولین فروند،قیمت تمام شده و وزن نهایی سی.5 از موارد پپیش بینی شده بسیار فراتر رفت،در حالی که از نظر استحکام سازه ای هم ظعیف تر از حد مطلوب بود.بنا به آزمایش های استاتیکی،سازه بالها فقط 84% بیشترین بار پیشبینی شده را تحمل میکرد،اما به دلیل ضرورت فوری تعویض هواپیماهای سی-124 و سی-133 ساخت داگلاس،سی5 سریعا برای خدمت آماده شد و اولین C5A در 17 دسامبر 1969 تحویل نیروی هوایی شد.با این حال،ضعف های سازه ای و عملکرد پروازی آن فراموش نشد. مخازن سوخت سی،17به انداره وزن 6 فانتوم کاملا مسلح گنجایش دارد [/align] سی.5 در اواخر جنگ ویتنام و جنگ اعراب و اسراییل(یوم کیپور) خدمات زیادی انجام داد،اما همه این خدمات تحت تاثیر سانحه روز چهارم آوریل 1975 در ویتنام قرار گرفت که به کشته شدن 155 نفر انجامید.این سانحه پس از کنده شدن درهای انتهایی و از دست رفتن کنترل هواپیما رخ داد و باعث شد که اختصاص بودجه برای رفع ضعف خای سازه ای،در اولویت قرار گیرد.به این ترتیب،در اولین اقدام قراردادی برای تعویض بالها منعقد شد تا عمر آنها از نظر پدیده خستگی سازه افزایش یابد.در دهه 1980 همه هواپیماهای تولیدی مشمول طرح تغیر بال شدند. تولید اولین مدل گالاسکی،یعنی C-5A پس از تکمیل تعداد پیش بینی شده در قرارداد در 1976 متوقف شده بود.اما به دلیل نیازهای روزافزون نیروی هوایی،در 1982 مجددا قراردادی با لاکهید منعقد شد که شامل تولید گالاکسی جدید با موتورهای کمی قویتر،بعضی اصلاحات سازه ای، و تغیرات آیونیکی بود.مدل جدید را C-5B نامیدند. سی.5 میتواند بارهای سنگین و حجیمی مثل تانک های جنگی،پلهای متحرک،و هلیکوپتر های نیمه سنگین و سنگین را حمل کند،ضمنا به دلیل دماغه بازشونده و در انتهایی، امکان بارگذاری و باربرداری سنگین هم دارد.مثلا سی.5 میتواند 2 تانک ام.1 یا شش فروند هلیکوپتر تهاجمی آپاچی را حمل کند.همچنین هرچند جابجایی سربازان در طرح اولیه سی.5بی لحاظ نشده بود،میتواند 290 سرباز مسلح به همراه تجهیرات مورد نیاز را با آن جابجا کند.گالاسکی با بالهای جدید رکورد های جهانی پرواز مثل بیشترین وزن برخاستن(920.836 پوند) را بدست آورد! و در جنگ خلیج فارس با شرکت در عملیات طوفان صحرا 22.4% از مجموع کل ماموریت های انجام شده ترابری استراتژیک را انجام داد. گالاکسی در حال تخلیه تاندبورت ها[/align] سی5 در حال تخلیه بلک هاوک[/align] ------- انواع مدلها: C-5A,C-5B ------ ----- مشخصات فنی مدل بی ------ نیروگاه - چهار موتور توبروفن جنرال الکتریک TF39-GE-1C بیشترین رانش موتور: 191.2 کیلونیوتون ظرفیت مخازن سوخت درونی: 193.600 لیتر (!) ابعاد بیرونی نسبت منظری بال: 7.7 دهانه بال: 67.8 متر طول وتر بال: در ریشه 13.8 متر در نوک 4.6 متر زاویه پس گرایی بال: 25 درجه زاویه نصب بال: 3 و 30 درجه دهانه دم افقی: 21 متر مساحت دم افقی: 90 متر مربع مساحت کل ساکان افقی: 24 متر مربع مساحت کل ساکان عمودی: 21 متر مربع طول: 75.5 متر (!!!) ارتفاع: 20 متر (!!!) ابعاد درونی (کابین تحتانی،بدون رمپ ) طول: 36.9 متر بیشترین عرض کابین: 5.7 متر بیشترین ارتفاع کابین: 4.1 متر (!) مساحت کف کابین: 213 متر مربع (!!! سالن؟ !!! ) ابعاد درونی ( کابین فوقانی) طول کابین فوقانی پیشین: 12 متر طول کابین فوقانی پسین: 18.2 متر بیشترین ارتفاع کابین فوقانی: 2.2 متر وزن ها بیشترین وزن سوخت: 150.815 کیلوگرم (تقریبا به اندازه وزن 6 فانتوم مسلح!!! ) بیشترین بارمزد: 132 تن بیشترین وزن برخواست: 380 تن (!) بیشترین توان بال: 659 کیلوگرم بر مترمربع عملکرد پروازی بیشترین سرعت افقی: 919 کیلومتر بر ساعت بیشترین سرعت کروز: 900 کیلومتر برساعت سرعت کروز اقتصادی: 833 کیلومتر بر ساعت سرعت واماندگی: (در بیشترین وزن فرود، بالچه 40 درجه و موتور غیرفعال) 193 کیلومتر بر ساعت بیشترین نرخ صعود: 9 متر در ثانیه مسافت دویدن برای برخواست: 2.9 کیلومتر مسافت فرود: 1.2 کیلومتر سقف پرواز خدمتی: 10.8 کیلومتر برد با بیشترین بارمزد و سوخت زخیره: 10.411 کیلومتر سایر مضخصات - قادر به جابجایی 15 نفر در کابین فوقانی پیشین با 75 صندلی برای نیروهای رزمی - قادر به جابجایی 270 نفر نیروی نظامی در کابین تحتانی - قادر به حمل دو دستگاه تانک M1 با 6 فروند هلیکوپتر آپاچی با 16 عدد کانتینر 3/4 تنی،یا 10 فروند موشک پرشینگ( با ادوات پرتاب و تجهیزات (!) ) سایر عکسها: [/align] در صورت استفاده از این مطلب،درج نام نویسنده و لینک سایت الزامی میباشد[/align] .

]سلام به همگی دوستان مقاله امروز درباره میل-6 است...چیز بیشتری نمیگم.منابع هم کتاب The Soviet War Machine ویکیپدیا و غیره است...امیدوارم مورد پسند واقع شود. --- میل-6 از بزرگترین هلیکوپتر های روسی است.این هلیکوپتر با وزن 42500 کیلوگرم و با قدرت حمل 90 نفر سرنشین،برای مدت 11 سال بزرگترین هلیکوپتر جهان بود.از جهاتی،میل-6 با هلیکوپتر امریکایی سی.اچ.53ئی ساخت سیکورسکی قابل مقایسه است. میل-6 اولین هلیکوپتری است که در شوروی سابق با موتور توربینی تولید شد، . ضمنا اولین هلیکوپتر روسی مجهز به دو موتور جت است.به همین دلیل،مصرف سوخت زیادی دارد و 2750 کیلوگرم سوخت به ازای هر ساعت پرواز مصرف میکند.جعبه دنده 7000 پوندی میل-6 از نظر وزن مجموع دو موتور آن هم سنگین تر است!در کابین خلبان میل-6 متخصص ناوبری در بخش شیشه دماغه جا میگیرد که میدان دید خوبی دارد، و دو نفر خلبان و یک نفر مهندس پرواز و یک نفر کاربر رادیو در پشت و بالای سر ناوبر قرار میگیرد.میل-6 دو باله کوتاه دارد که در زیر و پشت پروانه اصلی نصب شده، و بار وارد بر پروانه را تا 20% کاهش میدهد.برای حمل بار بیرونی،این بالهای کوتاه را از بدنه جدا میکنند.سیستم ارابه فرود میل-6 شامل سه چرخ ثابت است که دو چرخ اصلی به ترمز مجهز است. اولین پیش نمونه میل-6 در اواسط سال 1957 پرواز کرد،و پس از مدتی،تولیدش آغاز شد.میل-6 رکورد بارگیری هلیکوپتر های پیشین را شکست، و اولین هلیکوپتری بود که با سرعت بیش از 300 کیلومتر بر ساعت پرواز کرد.در بین سالهای 1959 تا 1981 مجموعا بیش از 1000 فروند از انواع نظامی و غیر نظامی میل-6 تولید شد.از این هلیکوپتر ها در سراسر اروپای شرقی برای جابجایی و مونتاژ خطوط انتقال نیرو،خطوط لوله،عملیات ساختمانی،و ساختن دودکش ها و برجهای فولادی استفاده میشود.در حادثه چرنوبیل هم از میل-6 برای رها کردن مواد حفاظتی درون راکتور آسیب دیده استفاده شد. با اصلاح سازه میل-6 برای افزایش قدرت حمل بار،هلیکوپتر میل-10(هارک) ساخته شد.میل-10 از نظر شکل بدنه و ارابه های فرود با میل-6 تفاوت دارد.ولی سیستم پروانه،موتور ها، واحد های انتقال قدرت و سیستم هیدرولیک آنها یکسان است.سطح زیرین بدنه میل-10 تا ناحیه دم،صاف و یکدست است که امکان جاسازی و حمل بار های بیرونی بسته بندی شده را در بین چهار چرخ فراهم میکند.تا سال 1981 مجموعا 70 فروند میل-10 تولیدشد که عمدتا در صنایع ساختمانی شوروی به کار گرفته شد. --- کاربران: اتحاد جماهیرشوروی سابق،کشور های اروپای شرقی،مصر،الجزایر،اتیوپی،عراق،سوریه،پرو،ویتنام،اندونزی تعداد تولید شده تا 1981: 1000 فروند [/b] ----- مشخصات فنی ----- نیروگاه -دو موتور توربینی تک محوره سولوویف D-25V توان موتور: 5.500 hp ابعاد بیرونی قطر پروانه اصلی: 35 متر قطر پروانه دمی: 6.3 متر جدایی پروانه ها: 21.09 متر دهانه بال: 15.3 متر دهانه پایدار ساز افقی: 5.04 متر طول کلی با پروانه : 41.7 متر طول بدنه: 33.1 متر ارتفاع: 9.8 متر ابعاد درونی طول کابین: 12 متر ارتفاع کابین: 2 متر حجم کابین: 80 متر مکعب وزنها وزن خالی: 27.2 تن بیشترین وزن بار آویخته: 9 تن بیشترین وزن سوخت: 6.3 تن بیشترین وزن: 42.5 تن عملکرد پروازی بیشترین سرعت افقی: 300 کیلومتر بر ساعت بیشترین سرعت کروز: بیشترین سرعت کروز: 250 کیلومتر بر ساعت سقف پرواز خدمتی: 4.5 کیلومتر بیشترین برد (با 6 تن بارمزد) : 650 کیلومتر سایر توضیحات - معمولا بدون تسلیحات (گاهی با یک تیربار 12.7 میلیمتری) - خدمه شامل 5 نفر(دو نفر خلبان،ناوبر،مهندس پرواز،کاربر رادیو) - قادر به حمل 65 نفر مسافر یا 41 تخت روان به همراه 2 پرستار[/color] [align=center]به دلیل اینکه مطلبی در باره میل-6 در وب به زبان فارسی موجود نیست در صورت استفاده ذکر نام نویسنده و سایت ضروری است[/align]

موشك كروز توماهاك (TLAM) موشكي مادون صوت براي حمله و هدف قرار دادن اهداف در روي سطح زمين Tomahawk Land Attack Missile است كه قادر به انجام ماموريت در تمام شرايط آب و هوايي و با برد 1100 كيلومتر میباشد. این موشک با دقت 10 متر در حمله به اهداف براي اولين بار توسط شركت جنرال ديناميك در دهه1970 ساخته و معرفي شد . برد زياد و ارتفاع كم پرواز به سوي اهداف قابليت شليك از زير دريايي را دارا میباشد . اين نمونه موشك بعد از تغيير و بهينه سازي هاي مختلف در حال حاضر توسط شركت Raytheon توليد ميشود ( با مشاركت شركت مك دانل داگلاس) . موشك توماهاك توسط نيروي دريايي آمريكا مورد استفاده و در حال حاضر نمونه هاي مختلفي از موشك بي جي ام 109 توماهاك مورد استفاده قرار ميگيرد كه تفاوت آنها بيشتر در كلاهك و سر جنگي متفاوت است كه شامل نمونه TLAM-C نمونه متعارف آن و براي هدف قرار دادن اهداف زميني و نمونه TLAM-D كه از سر جنگي خوشه اي استفاده ميكند و نمونه TLAM-A و TLAM-N مجهز به كلاهك هاي هسته اي هستند و از ديگر مدل هاي اين موشك TASM است كه به عنوان يك موشك ضد كشتي مورد استفاده قرار ميگيرد . نمونه TLAM-D كه از سر جنگي خوشه اي استفاده ميكند ازبلاك 3 اين موشك كه از سال 1993 وارد خدمت شده است موشك توماهاك مجهز به سيستم موقعيت ياب جهاني GPS شده است كه ميتواند اهداف را با دقت بيشتري مورد حمله قرار دهد ودر بلاك 4 اين موشك با استفاده از موتورهاي بهينه سازي شده WR-402 كه به سيستم كنترل سوپاپ مجهز بود ضمن مصرف سوخت كمتر كه امكان افزايش محدوده قابل دسترسي اين موشك امكان حركت با سرعت كمتر از قبل و يا افزايش و كاهش دلخواه سرعت را هم به موشك توماهاك افزوده است و نمونه دوم موشكهاي توماهاك بلاك 4 قادر به هدف قرار دادن اهداف متحرك هم هستند . بزگترين بهينه سازي صورت گرفته بر روي موشك توماهاك افزودن يك مركز فوق پيشرفته براي مبادله اطلاعات با ساير مراكز اطلاعاتي ميدان جنك به مانند هواپيماهاي آواكس و بدون سرنشين و كشتي ها و ماهواره ها و حتي سربازان و تانك ها در ميدان نبرد است كه موشك را قادر ميسازد با اين مراكز تبادل اطلاعات داشته باشد و در شناسايي و حمله به اهداف با دقت بيشتري عمل كند . اين موشك در كنار اين تجهيزات پيشرفته به يك دوربين تلويزيوني هم مجهز است كه با ارسال تصاوير به مركز فرماندهي به فرماندهان اجازه ميدهد تا اهداف را مشاهده نمايند و يكي از آنها را براي نابود كردن به وسيله موشك انتخاب كنند . سيستم GPS موشك توماهاك ميتواند موقعيت 16 هدف را در حافظه خود نگهداري كند كه موقعيت اين اهداف ميتواند قبل از شليك و يا بعد از شليك توسط مركز فرماندهي و يا ماهواره ها و هواپيماهاي بدون سرنشين و .... يا ديگر شبكه هاي اطلاعاتي پنتاگون در اختيار موشك قرار گيرد . از امكانات ديگر موشك توماهاك امكان ارسال اطلاعات به مركز فرماندهي است به طور مثال در صورت دستور از مركز فرماندهي براي حمله به يك هدف سيستم هوشمند موشك اين فرمان را با توجه به اطلاعات خود تجزيه و تحليل ميكند و در صورتي كه موشك سوخت كافي براي اجراي دستور و يا هر مشكل ديگر مركز فرماندهي را مطله ميكند آخرين نمونه از موشك تومهاك در سال2004 در اختيار نيروي دريايي آمريكا قرار گرفته است . توماهاك كه در ناوهاي نيروي دريايي آمريكا مورد استفاده قرار ميگيرد در يك استوانه تحت فشار نگهداري و شليك ميشود و از سيستم VLS يا همان سيستم شليك عمودي Vertical Launch Systems استفاده ميكند اما با تغييراتي كه در سيستم شليك آن داده شده است توماهاك ميتواند از زير آب توسط زير دريايي هاي كلاس لوس آنجلس هم شليك شود و براي اين كار از محفظه شليك اژدر استفاده ميشود . براي شليك توماهاك از زيردريايي بعد از خروج موشك از محفظه شليك اژدر در زير آب به دو روش انجام ميشود روش اول به وسيله فشار گاز ( مانند سيستم VLS) و يا با فشار آب شليك ميشود بعد از خروج از محفظه اژدر يك بوستر تقويت كننده مجهز به سوخت جامد به موشك كمك ميكند تا به سطح آب برسد. بالهاي موشك توماهاك بعد از شليك ( چه در سطح و در زير آب بعد از رسيدن به سطح ) بعد از مدت كوتاهي باز ميشود و بعد از آن دريچه هوايي موتور توربوفن موشك باز ميشود و موتور موشك فعال ميشود. موشك توماهاك مثل تمام موشكهاي كروز از سيستم هدايت داخلي براي شناسايي و حمله به هدف استفاده ميكند و سيستم هدايت موشك توماهاك از TMPC يا مركز برنامه ريزي ماموريت Theater Mission Planning Center و سيستم برنامه ريزي در كنار سيستم كنترل تسليحات ( براي نمونه مورد استفاده در ناوها) و سيستم كنترل نبرد ( در نمونه مورداستفاده در زير دريايي ها) تشكيل شده است . نمونه هاي مختلفي از سيستمهاي كنترل براي توماهاك ساخته شده است كه 3 سيستم مورد استفاده قرار گرفته اند : TWCS ( Tomahawk Weapon Control System ) : اولين سيستم مورد استفاده در توماهاك بود كه در سال 1983 مورد استفاده قرار گرفت . ATWCS(Advanced Tomahawk Weapon Control System ): اين سيستم از سال1994 در موشك توماهاك استفاده شد . TTWCS(Tactical Tomahawk Weapon Control System) :اين سيستم از سال2003 در موشك توماهاك مورد استفاده قرار گرفت . ====================================================== موشك كروز توماهاك BGM-109 Tomahawk Cruise Missile : گشور سازنده:ايالات متحده امريكا شركت سازنده : Raytheon/McDonnell Douglas سال ورود به خدمت : 1983 قيمت هر واحد : 750 هزار دلار موتور موشك : F107-WR-402 turbofan وزن هنگام شليك : 1440 كيلوگرم طول : 5.56 متر با بوستر 6.25 متر قطر : .52 متر طول بالها : 2.67 متر سرعت : 880 كيلومتر در ساعت سر جنگي : در نمونه استاندارد 450 كيلوگرم سيستم هاي هدايتي : GPS/ TERCOM/ DSMAC كشورهاي استفاده كننده : نيروي دريايي آمريكا و انگليس و هلند و فرانسه ================================================== ===================================================== منبع:وبلاگ هوانوردی نظامی

http://raahistory.com/images/f-18.jpg كمپاني مك دانل داگلاس در ماه مه 1975 قراردادي براي ساخت اف-18 از طرف نيروي دريايي و تفنگداران دريايي اميريكا دريافت كرد كه در آن مشخصاتي به شرح زير خواسته شده بود: هواپيماي يك نفره،هواپمايي دو منظوره براي استفاده بعنوان جنگنده و بمب افكن،توانايي بكار گيري هم از پايگاههاي خشكي و هم كريرها(ناوهاي هواپيما بر). اولين نسخه ي اف-18 ،بعنوان جنگنده ي اسكورت و هم دفاع كننده ي ناوگان قابل بكارگيري بود.در دومين ورژن يا نسخه ي اف-18 كه F/A-18 نام گرفت علاوه بر كارايي هاي ذكر شده اين توانايي را نيز داشت كه نيرو هاي دشمن را چه در خشكي و چه دريا متوقف گرداند.همچنين نسخه ي دونفره ي آن كه جهت اهداف آموزشي طراحي شده بود توليد گرديد. طراحي اف-18 از همان ابتدا مورد توجه 99% توده ي مردم قرار گرفت و كپاني را متقاعد كرد ه بود كه هر دو وظيفه اش را ه نحو خوبي مي تواند انجام دهد. اولين پرواز اف-18 در سال 1978 در Patuxent River امريكا صورت گرفت.سه سال برنامه ي تست اين هواپيما ،تستهاي تجهيزات و امكانات و سلاحهاي هوايي و راديويي،تسهاي هوايي و تستهاي نشست و برخواست و جايگيري بر روي كشتي هاي كرير باعث اين شد كه طراحي اف-18 از ثبات و ارزش بالايي برخوردار باشد. هواپيما رسما در سال 1982 بعنوان F/A-18ثبت گرديد.hornet(زنبور سرخ) اولين هواپيمايي بعد از جنگ جهاني دوم گشت كه طراحي آن اين امكان را به او مي دهد كه هم به عنوان يك جنگنده ي هوا-به-هوا و هم يك بمب افكن هوا-به-زمين عمل كند. با يك تلنگر خلبان ،هواپيما در وسط آسمان با يك چرخش سريع ،به سرعت به قالب يك دشمن جدي هوايي بدل ميگردد.و خلبانان قادرند چه در جنگ هوايي وچه تعقيب هواپيماهاي دشمن و يا براي هدفهاي زميني اشان ،ا بدون اينكه بمب هاي خود را رها كنند پيروز ميدان باشند و آنها را از بين ببرند. در 11 ماه مارس 1980 هوپيماي تكميل شده ساخته شد.اولين توليد Hornet در آپريل 1980 به نيروي دريايي امريكا تحويل گرديد. پس از آن Hornet توانست در 1200 ساعت 1000 پرواز داشته باشد. اولين F/A-18 Hornet strike fighter وارد نيروي دريايي امريكا گرديد.در 7 ام جوآن 1983 در MCAS-EL-Tro كاليفرنيا اولين اف 18 تحويل تفنگداران نيروي درياييي شد. نيروي دريايي اولين اسكادران اف-18 رسمي خودش را در اكتبر 1983 تحويل گرفت.در 1989 ويژگي هايي نظير امكانات رزم شبانه به آن اضافه شد. بعد به دليل بالا بردن توان موتوري آن كمي در طراحي آن تغيير بوجود آمد.1000 امين hornetدر 18 آپريل 1991 به تفنگداران نيروي دريايي امريكا تحويل گرديد. http://www.combatindex.com/doubletake/fa-18_44.jpg در 1992 يك پكيج يا تجهيزات شناسايي نيز به سفارش تفنگدارن به آن اضافه شد.دو سال بعد يعني در سال 1994 به سفارش نيروي دريايي توانايي راداري آن بروز شد.در 1995 ،اف-18 بزرگتري به نام F/A-18/E ساخته و به كار گمارده شد.در نوامبر 1998 اولين Super Hornetساخته شد.اين مدل اف-18 كه جديدترين مدل آن نيز به شمار مي آيد قابليت هاي عملياتي چشم گير و بسيار خيره كننده اي دارد.از آن جمله: برتري هوايي،جنگنده ي اسكورت،شناسايي،قابليت سوخت گيري مجدد هوايي،پشتيباني نزديك هواييي،مقابله با دفاع هوايي، و دقت بالاي حمله در شب و روز در يك مقايسه با اف/آ-18 ،سوپر Hornetداراي rangeطولاني تر،قابليت سوخت گيري مجدد هوايي،افزودن ضريب امنيت/مرگباري و...... مشخصات ويژه F/A-18 هواپيمايي است با قابليت پرواز در همه نوع شرايط آب و هوايي،كارايي اين هواپيما عنوان يك بمب افكن دقيقا به خوبي كاربرد جنگنده بودنش است.همچنين اف-18 اين قابليت را داراست كه نيرو ها را پشتيباني نزديك و دقيق بكند. قابليتهاي عملياتي اف-18 تطبيق پذيري آن،قابليت انجام ماموريت در طوفانهاي صحرا،همچنين سرنگون كردن جنگنده هاي دشمن و متعاقب بمباران كردن هدفهاي زميني دشمن با همان هواپيا در همان ماموريت.،شكستن تمامي ركورد هاي هواپيماهاي تاكتيكي دنيا و........ اسكادران نمايشيBlue Angles نيروي دريايي امريكا اكنون پرواز ا اف-18 رابعنوان افتخاري براي خود ميدانند.براي اطلاعات كامل تر در موردBlue Angles به اينجا مراجعه كنيد! اف-18 اكنون در 37 تا از تاكتيكي ترين اسكادرانهاي نيرو هاي امريكا بكار گرفته شده است و همچنين در بيش از 1 كشتي كرير در سرتا سر دنيا موجود است. اين هواپيما توسط 7 كشور خارجي بكار گرفته شده كه شامل كانادا،استراليا،فنلاند،كويت،مالزي،اسپانيا و سويس ميباشد. در پايان بايد سه ويژگي قابل اطمينان بودن،نگهداشت پذيري و تطبيق پذيري را بعنوان سه ويژگي اصلي كه اين هواپيما را به يكي از استثناء ترين هواپيماهاي دنيا بدل كرده ا شاره كنيم! http://www.warii.net/mil/photo/02/pic/f-18.jpg مشخصات عمومی: سازنده: McDonnell Douglas اولين پرواز: ۱۸/۱۱/۱۹۷۸ معرفی رسمي: ۰۷/۰۱/۱۹۸۳ استفاده كننده عمده: نيروی دريايی امريكا انواع: F/A-18E/F Super Hornet , CF-18 Hornet , F-18 Hornet تعداد سرنشين: ۱ قيمت: ۳۹.۵ ميليون دلار طول: ۱۷.۱ متر طول بال ها: ۱۲.۳ متر ارتفاع: ۴.۷ متر وزن (تهي): ۱۱.۲۰۰ كيلوگرم وزن (مجهز شده): ۱۶.۸۵۰ كيلوگرم حداكثر وزن موقع Takeoff: حدود ۲۳.۴۰۰ كيلوگرم كارايی حداكثر سرعت: ۱.۸۱۴ كيلومتر در ساعت تا ۱۱۰۰۰متر نياز به سرويس(تعميرات): ۱۵۰۰۰ متر سرعت اوج گرفتن: ۲۴۵ متردر ثانيه http://www.sirviper.com/fighters/f-18/f18-3.jpg تسليحات: حمل بيش از ۶.۲۱۵ كيلوگرم انواع موشك،راكت،بمب،تانكرسوخت موشك های هوا به هوا: AIM-9,AIM-7,AIM-120 هوا به زمين: AGM-45 Shrike,AGM-65 maverick AGM-88 HARM, SLAM, JSOW ضد ناو: AGM-84 Harpoon ترتيب ساخت: F-15, F-16, YF-17, F/A-18, F-20, F-21, F-22 هواپيماهای قابل مقايسه: F-16 Falcon MiG-29 Fulcrum Mirage 2000 AIDC ching-Kuo Mitsubishi F-2 ================ منبع:عشق پرواز

همیشه بالگردهای ترابری کار بسیار مهمی درزمینه ی ارائه ی تجهیزات به میدان نبرد داشته اند.این هاباید تمامی تجهیزات لازم برای مقابله یا هجوم را برای نیروهای خودی تهیه می کردند.ونباید گفت در زمینه ی جنگ فقط باید به بالگرد های تهاجمی فکرکرد.روسیه و آمریکا سعی کرده اند در انواع مختلفی بالگردهای ترابری و حتی فوق ترابری تولید کنند. http://gallery.military.ir/albums/userpics/mil17_9915_A.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_mil17_9915_A.jpg روسیه نیاز داشت که بتواند نیروهای خود رادر کشوربزرگ خود در نواحی فراوان با سرعت ضربتی وبالابه به مناطق حساس ویا نبرد برساند.این در حالی است که این بالگرد باید فوق ترابری باشد وعلاوه برداشتن قدرت حمل بالا بایددرشرایط خطرناک خودی نشان دهد و از کمند مهاجم فرارکند. شرکت میل به عنوان بهترین شرکت تولیدبالگرددرروسیه طرح پیشنهادی مناسب با نام میل8رابه روسیه داد.این بالگرد باید در زمین های ناهموار به خوبی حمل نفرو تجهیزات می کرد و درمقابل آن در این نواحی با این هوای سرددوام می آورد و تاکتیک های نوین را به خوبی اجرا می کرد.این بالگرد این توان را دارد که در هواهای خیلی گرم و بسیار سرد دوام بیاورد.شاید باور نکنید ولی دمای-50الی+50درجه سانتی گراد برای این هواپیما تعریف شده است.این بالگرد علاوه براین می تواند در تمام مدت کارایی داشته باشد و درشبانه روز مشکلی برای پرواز نداشته باشد.((VFR,IFR.از این رواین بالگرد برای نواحی متعددی تعریف شده از جمله آن حرکت در جنگل،بیابان،کوهستان و مناطق دشتی و دلتایی می باشد.میل هشت یا هیپ درواقع یک هیلکوپتر دوموتوره ویژه حمل و نقل هوایی است که از ان میتوان بعنوان یک هلیکوپتر تهاجمی یا پشتیبانی آتش هوایی نیز استفاده کرد در بسیاری از ارتشها با نصب دو توپ یا گاتلینگ از ان بعنوان یک هیلکوپتر تهاجمی بر علیه اهداف زمینی استفاده میکنند. تاریخچه تولد این هلیکوپتر به 9 جولای 1961 باز میگردد جایی که برای اولین بار نمونه ازمایشی تک موتوره ان به کد W-8 و با یک موتور AI-24W به پرواز درامد . یک سال بعد در تاریخ 17 سپتامبر 1962 دومین نمونه پیش تولید ان با دوموتور یاد شده پرواز کرد . تا سال 1967 که این پرنده به خدمت ارتش شوروی درامد تغییرات بسیاری بروی ان اعمال شد و در این سال بود که زندگی عملیاتی خود را در این نیرو اغاز نمود . درواقع این پرنده در دسته پرتولید ترین پرنده های دنیا دسته بندی میگردد چرا که تعداد بسیار از این پرنده نجیب و سخت زی تولید و وارد سرویس شده اند . یکی از مدلهای این هلیکوپتر مدل تی است که به موشکهای ضد تانک و البته توپ و گاتلینگ مسلح است و توانایی حمل 24سرباز مسلح را نیز دارد . گونه صادراتی این هلیکوپتر با نام میل 17 در بسیاری از ارتشهای جهان مشغول ارائه سرویس است . میل 17 در ارتش شوروی همان مدل ام بود و سرویسهای خود را ارائه میداد . دو مدل 14 و 24 را نیز طراحان میل با الهام از همین میل 8 طراحی و تولید نمودند …میل 14 در واقع همان گونه دریایی میل 8 به شمار میرود . تاکنون بالغ بر 40 مدل مختلف از این هلیکوپتر ساخته شده است. در واقع با ارتقای کیفیت در این بالگرد میل 17 شکل گرفت که یکی از انها استفاده از موتور های پیشرفته تر و بزرگتر TV3-117MT و همچنین روتورهای بزرگتر بود . شرکت سازنده این گزینه را در اختیار مشتریان میگذارد که از موتورهایی برای شرایط اب هوایی گرم یعنی موتور Isotov TV3-117VM نیز استفاده کنند و این بستگی به خود خریدار دارد . اخیرا نیز چین و ونزوئلا در گونه های خریداری شده از موتور های گونه جدید VK-2500 که برای ارتفاعات طراحی شده است استفاده کرده اند که این موتور توسط شرکت سازنده به سیستم کنترل FADEC مجهز شده است . درواقع طراحی میل 17 برای صادرات است و به همین دلیل طراحان روسی همه دقت و هنر خود را به خدمت گرفته اند تا بهترین شاهکار خود را ارائه دهند البته از یاد نبریم پرنده های روسی بدلیل مقاومت و عمر بالا همیشه در بین خریداران جهان سومی از طرفداران زیادی برخوردار بوده است . همانطور که گفته شد این بالگرد فوق ترابری می باشد و همچنین به دلیل داشتن سیستم ها ی حرارتی و برودتی خاص می تواند در هرگونه شرایط دمایی خود را ظاهر کند.همچنین این بالگردباداشتن سیستم ضد یخ زدگی این توانایی را دارد که در شرایط جوی نامناسب مانند بارش برف و باران یا گردو غبار زیاد وهمچنین در شرایط رطوبتی زیاد و در حالت های شرجی کارایی خود را نشان دهد. این بالگرد با وجود مشهوریت به کار حمل و نقل دارای محل خاصی برای پرتاب موشک یا رهایی بمب می باشد.علاوه برآن احتمالا سیستم تیربار و آتش بار نیز برروی آن نصب گردد. این بالگرد دارای شناورهایی است که می تواند روی بالگرد نسب شود و باعث شوند که بالگرد روی آب بنشیند. درضمن روسیه سیستمی هشدار دهنده با نام NATASHAرا برای این بالگرد به کار گذاشته اند تاتمامی جوانب و عیب و ایرادهای احتمالی را به خلبان گزارش می دهد(مانند لرزش موتورها،خرابی پمپ سوختی،آتش گیری برخی مناطق بالگرد و…) تا هرچه زودتربه آن رسیدگی گردد. در واقع یک نکته کلیدی این جاست که اسم میل 17 در واقع معرف نمونه صادراتی محصول کارخانه میل است . در نیروی های ارتش شوروی یا روسیه کنونی که کاربر این بالگرد هستند از این بالگرد با عنوان Mi-8MT یاد میشود . البته میشود میل 17 را به راحتی از میل هشت تشخیص داد چرا که رتورهای قسمت عقبی و جهت نصب انها در پشت با میل هشت متفاوت است . این تفاوت اصلی میل هشت با میل هفده است در میل هشت رتور عقب در قسمت چپ و در میل 17 در قسمت راست روتور نصب شده است . همچنین یک سپر محافظتی در مقابل دهانه ورود هوای میل 17 نصب شده است که از ورود گرد غبار به داخل موتور جلوگیری میکند . هواکشهای موتور میل 17 از هواکشهای موتور نصب شده بروی میل 8 یعنی موتور TV2 که وظیفه تامین نیرو در میل هشت را برعهده دارد کوتاه تر است و بروی کابین امتداد پیدا نکرده است . در این بالگرد باید یک اکیپ 3 نفره باشد(حداقل)تا بالگرد پرواز کند.این اکیپ به عنوان خدمه ی پروازی شناخته می شوند که شامل خلبان و کمک خلبان و مهندس پرواز است که به کمک هم می توانند بالگرد را به کار بکشند و همچنین در صرتی که این بالگرد نمایی غیر از حمل و نقل را به خود بگیرد و مجبور باشد فراترابری کار کند می تواند بیش از5خدمه ی پروازی داشته باشد. میتوان گفت از نکات قوت و یکی دیگر از دلایل فروش بالای این بالگرد این است که کارخانه سازنده بنا به درخواست خریدار اقدام به طراحی یا تغییرات در بالگرد مینماید . این بالگرد توانایی بر عهده گرفتن بسیاری از نقشها را دارد ..میتوانید این بالگرد را مسلح کرده بر علیه اهداف زمینی استفاده کنید. قابلیت نصب بسیاری از سلاحها را دارد . ____________________ کشور سازنده روسیه تاریخ معرفی برای میل 17 : 1981 طول : 25.4 meters ارتفاع : 4.76 متر وزن خالی : 7100 کیلو حداکثر وزن در هنگام برخاستن : 13000 کیلو _____________ منبع [/color] عكس به گالري انتقال يافت. Babakim1

پس از جنگ جهانی دوم و با کاهش قدرت کشورهای انگلیس و فرانسه انها نیروهای حود را از بخش هایی از خاورمیانه و از جمله سوریه خارج کردند. با خارج شدن نیروهای بیگانه و پس از فارغ التحصیل شدن اولین سری خلبانان اموزش دیده در مدرسه پرواز(در انگلستان) در سال 1948 نیروی هوایی این کشور تاسیس شد. در سال 1950 دو کشور سوریه و مصر در صدد ان شدند تا در هم ادغام شده و ایالات جموری عربی(United Arab Republic) را پایه ریزی کنند. در نتیجه این تصمیم نیروی هوایی سوریه شروع به رشد کرد این نیرو با استخدام پرسنل بیشتر و به خدمت در اوردن هواپیماهای بیشتر توان خود را افزایش داد. با این حال حافظ اسد( رییس جمهور سابق سوریه) تنها به این قرارداد اکتفا نکرد و سوریه در پیمان ورشو نیز عضو شد. هدف از این اقدام نزدیک تر شدن هر چه بیشتر به اتحاد جماهیر شوروی( سابق) بود. پس از این اقدام سیل تسلیحات روسی وارد ارتش سوریه شد که نیروی هوایی این کشور نیز از این موضوع مستثنی نماند. علی رغم دریافت این امکانات نیروی هوایی سوریه هیچ وقت در مقابل نیروی هوایی اسراییل خوش اقبال نبود( چه از لحاظ مهارت خلبانان و چه از لحاظ توانمندی) در جنگ 6 روزه نیروی هوایی سوریه مرتب از نیروی هوایی اسراییل شکست میخورد و در نهایت نیز دو سوم نیروی خود را از دست داد و مجبور شد از بعضی از پایگاه های خود عقب نشینی کند. شکست نیروی هوایی سوریه بعدها زمینه ساز شکست نیروی زمینی این کشور شد و جنگ را به نفع اسراییل به پایان رساند. در جنگ یوم کپور نیروی های مصری و سوری در ابتدا با موفقیت هایی رسیدند ولی مجددا نیروی هوایی اسراییل توانست بر نیروی هوایی سوریه غلبه کند و نتیجه جنگ مجددا به نفع اسراییل رقم خورد. پس از پایان این جنگ نیروی هوایی این کشور همچنان از تسلیحات روسی استفاده کرد. در حالیکه نیروی هوایی مصر از تجهیزات روسی ناامید شده و به تجهیز خود به وسیله تجهیزات غربی روی اورد. در جریان این جنگ نیروی هوایی پاکستان 16 نفر از خلبانان خود را به سوریه و مصر فرستاد تا در این جنگ از انها پشتیبانی کند. ولی زمانی که این خلبانان رسیدند مصر قرارداد اتش بس را امضا کرده بود. با این حال سوریه همچنان به جنگ ادامه میداد. 8 تن از خلبانان پاکستانی پروازهای جنگی خود را با هواپیماهای Mig-21 اغاز کردند. اولین موفقیت خلبانان پاکستانی توسط خلبان ستار علوی (Sattar Alvi) به دست امد. وی موفق شد در یک نبرد هوایی یکی از میراژهای اسراییلی را نابود کند. به خاطر این اقدام او دولت سوریه از او تقدیر به عمل اورد. خلبانان عراقی در جریان جنگ یوم کپور موفق شدند تعدادی F-4 Phantom اسراییلی را نیز نابود کنند. هیچ یک از خلبانان پاکستانی در این جنگ کشته نشدند و انها هیچ هواپیمایی را از دست ندادند. با این حال این خلبانان موفق ترین خلبانان نیروی هوایی سوریه نبودند و خلبانان البانیایی و چکسلواکیایی و بلغاری که در خدمت نیروی هوایی سوریه بودند موفق شدند تعداد بیشتری هواپیمای اسراییلی را ساقط کنند خلبانان پاکستانی و البانیایی و چکسلواکیایی و بلغاری تا سال 1976 در نیروی هوایی سوریه باقی ماندند و به تربیت خلبانان سوری و اموختن هنر رزم در هوا به انان مشغول بودند. این اموزش ها به همراه خرید تجهیزات جدید باعث شد تا نیروی هوایی سوریه در جنگ لبنان(1980) موفق تر عمل کند : 87 هواپیمای از دست رفته در مقابل نابودی 64 فروند هواپیمای اسراییلی. نیروی هوایی سوریه بعد از جنگ لبنان نیز به تجهیز خود به وسیله تجهیزات شرقی ادامه داد. پس از این جنگ اطلاعات کمی در مورد این نیرو منتشر شده و حتی در مورد تعداد بعضی از مدل ها هم تردید وجود دارد. اما بعضی از اخبار که اعلام شده اند نشان میدهد نیروی هوایی این کشور تعدادی MIG-29 , Su-24 خریداری کرده است. همچنین گزارشاتی وجود دارد که از تمایل دمشق به خرید Su-27 حکایت دارد. اخرین و شاید مهمترین خرید این نیرو نیز سفارش 8 فروند رهگیر Mig-31 است. پایگاه های هوایی نظامی سوریه 1-Abu ad Duhor 2-Afis 3-Al Qusayr 4-An Nasiriya 5-As Suwayda 6-Dumayr 7-Hamah 8-Jirah 9-Khalkhalah 10-Marj As Sultan 11-Marj Ruhayyil 12-Minakh 13-Qabr as Sitt 14-Saiqal 15-Shayrat 16-Tiyas متاسفانه نتونستم اطلاعات خوبی در مورد این پایگاه ها به دست بیارم. به همین دلیل فقط به بیان نام اونها بسنده میکنم دارایی های نیروی هوایی سوریه: متاسفانه عکسی از هواپیماهای این کشور در اختیار ندارم...دوستانی که دارند ارسال کنند. جنگنده ها: Mikoyan-Gurevich MiG-29: مجموعا 56 فروند( مدل B: چهل و دو فروند و مدل SMT: چهارده فروند) Mikoyan-Gurevich MiG-23: 173 فروند Mikoyan-Gurevich MiG-25: 37 فروند Mikoyan-Gurevich MiG-21: 142 فروند هواپیماهای پشتیبانی زمینی: Sukhoi Su-24 20 فروند Sukhoi Su-22 50 فروند هواپیماهای اموزشی: Aero L-39 Albatros 23 فروند MBB 223 Flamingo: 35فروند MFI-17 Mushshak: 6 فروند هواپیماهای ترابری و VIP: Antonov An-26: 4 فروند Ilyushin Il-76: 4 فروند Dassault Falcon 20: 2 فروند Dassault Falcon 900: 1 فروند Tupolev Tu-134: 4 فروند Yakovlev Yak-40: 6 فروند هلیکوپتر های هجومی: Mil Mi-24: 46 فروند Aérospatiale SA-341 Gazelle: 42 فروند Mil Mi-2: 20 فروند هلیکوپترهای ترابری: Mil Mi-8: 55فروند Mil Mi-17: 45 فروند موشک ها: هوا به هوا: Vympel AA-2 Atoll Bisnovat AA-6 Acrid (بازنشسته شده است) Vympel AA-7 Apex Molniya AA-8 Aphid Vympel AA-9 Amos (برای MIG-31 های سفارش داده شده است/ هنوز تحویل نشده است) Vympel AA-10 Alamo هوا به زمین: Zvezda AS-7 Kerry Zvezda AS-10 Karen Raduga AS-11 Kilter Zvezda AS-12 Kegler Molniya AS-14 Kedge Euromissile HOT زمین به هوا(SAM Lavochkin SA-2 Guideline: 275 لانچر Isayev SA-3 Goa: 143 لانچر(در حال ارتقا یافتن هستند) Almaz SA-5 Gammon: 48 لانچر SA-7 Grail 200 لانچر SA-8 Gecko : 60 لانچر ___________ منبع: دانشجو

پیدایش نیروی هوایی ترکیه به سال 1909 باز میگرددو در این سال نیروی هوایی امپراطوری عثمانی تشکیل شد. از ان زمان تاکنون این نیرو در جنگ های زیادی شرکت کرده است که از جمله انها میتوان به جنگ بالکان؛ جنگ جهانی اول، جنگ کره ؛ جنگ قبرس ، عملیات در شمال عراق و ... غیره اشاه کرد. جنگنده ها: در سال 1984 صنایع هوافضای ترکیه(TAI) تاسیس شد و ترکیه شروع به ساخت جنگنده در خاک خود کرد. از جمله میتوان به ساخت 232 فروند F-16 (blok 30/40/50) برای نیروی هوایی ترکیه اشاره کرد. ترکیه همچنین 8 فروند F-16 به صورت اماده از امریکا گرفته بود که تعداد F-16 های این کشور را به 240 میرساند. "صنایع هوا فضای ترکیه" هم اکنون برنامه ای برای ساخت 30 فروند F-16 Blok 50+ . همچنین ارتقای F-16 های قدیمی خود را دارد. F-16 های تولیدی TAI تنها به نیروی هوایی ترکیه فروخته نمیشود بلکه مشتریانی نیز در خاورمیانه دارد. از جمله انها نیروی هوایی مصر است. TAI مجموعا 46 فروند F-16 برای نیروی هوایی مصر ساخته است. ترکیه یکی از 5 کشوری است که F-16 را در خاک خود تولید میکند. در سال 2002 ترکیه به پروژه ی JSF (Joint Strike Fighter) پیوست و 25 ژانویه 2007 این کشور توافق ساخت قسمتی از این جنگنده را در خاک خود امضا کرد. ترکیه هم اکنون سفارش 116 فروند F-35A Lighting II را در ارائه داده است سوخت رسان ها: در سال 1994 نیروی هوایی ترکیه 2 فروند هواپیمای سوخت رسان KC-135R را از نیروی هوایی امریکا اجاره کرد. همچنین قرارداد خرید 7 فروند KC-135R را نیز امضا کرد و پس از تحویل انها دو فروند KC-135R اجاره ای را به امریکا پس داد ترکیه همچنین در پروژه ی A400M شرکت دارد.A400M یک هواپیمای تاکتیکی سنگین است که میتواند به صورت ترابری یا سوخت رسان به خدمت دراید. ترکیه سفارش خرید 10 فروند A400M را ارائه کرده است اواکس: ترکیه سفارش 4 فروند بوئینگ 737 را ارائه داده است. مقرر شده است تا تغییرات لازم برای تبدیل این هواپیما به اواکس توسط TAI(صنایع هوافضای ترکیه) انجام شود. ترکیه در 4 ژوئن امسال نخستین فروند از این هواپیماها را به اواکس تبدیل کرد ساختار: مرکز فرماندهی این نیرو در انکارا قرار دارد.فرمانده فعلی این نیرو ژنرال Aydoğan Babaoğlu است تعداد اسکادران های این نیرو به این ترتیب است 19 اسکادران شکاری 1 اسکادران شناسایی 6 اسکادران اموزشی 6 اسکادران ترابری 1 اسکادران سوخت رسان و 6 گردان موشک زمین به هوا(SAM) تیم اکروجت ستاره های ترک: ستاره های ترک (Turkish Stars) نام تیم اکروجت نیروی هوایی ترکیه است.این تیم در 7 نوامبر 1992 تاسیس شد و در 11 ژانویه 1993 به عنوان Turkish Stars نامگذاری شد. این تیم همیشه با 8 فروند جنگنده ی F-5E پرواز میکند. در مجموع 14 فروند جنگنده ی F-5E در اختیار این تیم قرار دارد... [align=center] [/align] دارایی های نیروی هوایی ترکیه: هواپیماهای جنگنده: F-16 C/D: 218 فروند. این F-16 ها از بلاک 30/40/50 بوده و قرار است همگی به بلاک 50+ ارتقا یابند. F-4E Terminator : 52 فروند (قابلیت های هوا به زمین ان توسط صنایع هوا فضای اسراییل ارتقا یافته است) F-4E Phantom II : 71 فروند(قابلیت های هوا به هوای 48 فروند از انها توسط صنایع هوافضای ترکیه ارتقا یافته است( RF-4E Phantom II: 32 فروند F-5 2000: 43 فروند( توسط صنایع هوا فضای اسراییل ارتقا یافته اند) F-5A/B Freedom Fighter: 22 فروند NF-5 A/B: 14 فروند( در اختیار تیم اکروجت ستاره های ترک( [align=center][/align] ترابری: C-130B/E Hercules : 13 فروند C-160T Transall: 19فروند CN 235-100M: 50 فروند هواپیماهای حمل و نقل های تشریفاتی (VIP) Airbus A319-115X : 1 فروند Grumman Gulfstream-IV : 3 فروند Cessna 550 Citation II: 2 فروند Cessna 560 Citation V : 2 فروند Cessna 650 Citation VII : 2فروند Beech King Air 200 : 1 فروند سوخت رسان KC-135R-CRAG Stratotanker : 7 فروند اواکس B-737-700 AEW&C MESA : 4 فروند بدون سرنشین ها: MQ-9 Reaper : 4 فروند Heron: 10 فروند RQ/MQ 1 Predator: 1 فروند RQ-7 Shadow 600: 6 فروند Aerostar : 3 فروند IAI Searcher II : 1 فروند I-GNAT : 16 فروند GNAT 750: 6 فروند Harpy: 107 فروند هواپیماهای اموزشی: T-38A Talon : 69 فروند Cessna T-37B/C: 61 فروند Aermacchi SF-260D : 38 فروند T-41D Mescalero: 26 فروند بالگردها: AS 532UL Cougar Mk1: 20 فروند Bell UH-1H Iroquois:19 فروند موشک های هوا به هوا: AIM-120C AMRAAM: 107 تیر(در حال تحویل( AIM-120A/B AMRAAM: 341 تیر AIM-7E Sparrow :367 تیر AIM-9X Sidewinder : 457 تیر AIM-9B Sidewinder: 210تیر AIM-9M Sidewinder :500 تیر AIM-9L/I Sidewinder: 640 تیر AIM-9S Sidewinder: 310 تیر AIM-9P3 Sidewinder : بیش از 750 تیر تسلیحات هوا به زمین: AGM-88B HARM: 95 تیر AGM-142 Popeye/Have Nap: 99 تیر AGM-84K SLAM-ER: 50 تیر AGM-154A-1 JSOW Block-II: 50 تیر AGM-154C JSOW-C / Broach: 54 تیر AGM-65G1 Maverick IIR: 274 تیر AGM-65A/B Maverick: 550 تیر GBU 8/B HOBOS: 200 تیر GBU 10/12 Paveway I-II: 1200 تیر CBU 105 Sensor Fuzed Bomb: نامشخص BLU-107 Durandal : 523 تیر سامانه های پدافندی: -Hawk XXI (HAWK-21 48 واحد MIM-14B Nike Hercules: 72 واحد Rapier FSB1: 86 واحد Zipkin KMS: 32 واحد FIM-92C Stinger RMP: 108 واحد ____________________ منبع: ویکیپدیا(سنترال کلوپ)

با سلام به همگی دوستان... چند نکته: خواهشا نخندید...تو نظراتتون هم تیکه نندازید...شاید تا کنون هیچ اطلاعی از این نیرو نداشته باشید و تا به حال به گوشتون نخورده باشه...پس مطلب مفیدیه...لطفا مراعات کنید... ... نیروی هوایی افغانستان یکی از سه شاخه اصلی ارتش افغانستان می‌باشد. نیروی هوایی ارتش افغانستان زیر نظر ستاد کل ارتش افغانستان فعالیت می‌کند. نیروی هوایی افغانستان در سال ۱۹۲۴ میلادی (۱۳۰۳ خورشیدی) و در زمان سلطنت امان‌الله‌شاه تاسیس شد. این نیرو در زمان ریاست جمهوری محمد داوودخان، تحولات چشمگیری را تجربه کرد. ارتش افغانستان تا پیش از سقوط دولت تحت حمایت اتحاد جماهیر شوروی، نزدیک به ۵۰۰ هواپیما و بالگرد تهاجمی داشت. اما در جریان سال‌ها جنگ داخلی در افغانستان، تقریبا تمامی آن‌ها یا به دلایل عدم رسیدگی فنی و یا در کشاکش جنگ داخلی از بین رفت.[۱] تا پیش از اشغال افغانستان توسط نیروهای ناتو، بدنه اصلی نیروی هوایی افغانستان از بالگردهای ام‌آی-۱۷ روسی تشکیل شده بود. به گفته مقامات نیروهای هوایی افغانستان، در سال ۲۰۰۸ میلادی، ۶۰۰ خلبان در نیروی هوایی افغانستان مشغول به کار بوده‌اند.[۲] تجهیز نیروی هوایی ارتش افغانستان به 18 فروند C27 سرمایه : شرکت آلنیای آمریکای شمالی قراردادی به ارزش 287 میلیون دلار را با نیروی هوایی ایالات متحده به امضا رسانده تا 18 فروند هواپیمای مدلC27 اسپارتان را بازسازی و اصلاح کند. هواپیماهایC27 از مدل اصلاح شده هواپیماهای باربری222 G ساخت ایتالیا است. نیروی هوایی ایالات متحده قصد دارد پس از آماده شدن این 18 فروند هواپیمای اصلاح شده آنها را در اختیار نیروی هوایی ارتش افغانستان قرار دهد. کار تحویل این هواپیماها به ارتش افغانستان از ابتدای سال 2009 آغاز می شود و تا سال 2011 ادامه خواهد داشت. این برنامه در حال حاضر شامل تحویل 18 فروند هواپیمای آماده انجام عملیات و همچنین تجهیز و تبدیل دو فروند از آن به هواپیمای حمل ونقل VIP است. علاوه بر آن در این برنامه قید شده است که نیروی هوایی آمریکا طی سه سال وظیفه پشتیبانی و نگهداری و خدمات رسانی به این هواپیماها را عهده دار است. نیروی هوایی آمریکا با بررسی ویژگی ها و قابلیت های هواپیمایC27 این مدل را مناسب نیروی هوایی ارتش افغانستان تشخیص داده و داشتن این هواپیماها را برای دستیابی به ثبات طولانی مدت در افغانستان ضروری دانسته است. مشخصات هواپیمایC27 اسپارتانC27 هواپیمای دو موتوره توربوجت است که برای نیازهای نیروی هوایی و همچنین حمل ونقل هوایی طراحی شد. این نوع هواپیما مخصوصا برای عملیات های تاکتیکی با برد کوتاه تا متوسط و برای پرواز در ارتفاع 1800 پا مناسب است. ازC27 می توان در تمام شرایط آب وهوایی و در روز یا شب برای حمل ونقل یا انجام ماموریت های پزشکی استفاده کرد. این هواپیما می تواند 24 تخت پزشکی و 4 پرستار یا 34 نیروی زمینی ارتش را جابه جا کند.C27 دارای سه گروه پرواز شامل کاپیتان هواپیما، کمک خلبان و مسوول بار است. هواپیمای اسپارتان مدل اصلاح شده G222 است. مدل G222 توسط شرکت آلنیا در ناپل ایتالیا تولید و ساخته می شد این مدل در سال 1970 اولین پرواز خود را انجام داد و در سال 1978 وارد بازار شد. بیشتر استفاده کنندگان مدل 222 G نیروی هوایی ایتالیا، ارتش آرژانتین، امارات و نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بودند.. شرکت کرایسلر به عنوان پیمانکار اصلی G222 را از آلنیا خریداری کرد و پس از اصلاح، ارتقای سیستم مخابراتی و نصب سیستم های رهیابی پیشرفته آن را به مدلC27 تغییر داد. ازهواپیمایC27 به دلیل میزان سرعت و ارتفاع مناسب جهت حمل ونقل هوایی و انجام عملیات گوناگون هوایی استفاده می شود. ویژگی هایC27 عملکرد اصلی: حمل بار و مسافر نیروی پیش ران/ شرکت سازنده: دو موتور ابعاد: 5/74 پا طول و 7/54 پا عرض نیروی محور بر حسب اسب بخار: 3400 برای هر کدام P4D- T64جنرال الکتریک پهنای بال: 2/94 پا سرعت: 250 گره حداکثر ارتفاع: 25000 پا وزن تیک آف: 56878 پوند وزن بدون بار: 39500 پوند برد پرواز: 1500 مایل مسافت تیک آف: 1500 پا اندازه باند: 1800 پا در 45 پا ___________ منبع: ویکی پدیا

اس 400 از نسل هاي جديد دفاع هوايي هست براي مقابله با موشكها و هواپيماها اين سلاح به وسيله شركت آلماز(almaz) كه تكامل يافته سامانه اس 300 پي ام يو (سام 10)هست ساخته شده است. اين سيستم جديد قادر به هدف گيري هدفهاي در حال پرواز تا مسافت 400 كيلومتر هست. دراين سامانه برد رادارهاي آن نسبت به اس 300 افزايش يافته و توانايي رديابي و انهدام موشكهاي بالستيك با برد 3500 كيلومتر با سرعت 4.8 ماخ را دارا هست.اين سامانه با مشخص شدن هدف به سرعت فعال شده و موشك خود را به طرف هدف شليك مي كند. اولين آزمايش اين سيستم در فوريه 1999 شروع شد و پس از آزمايش موفق اس400 اولين نمونه اين سامانه درايالت يار كاپوستين در اختيار نيروي هوايي روسيه قرار گرفت . گروهاي دفاعي روسيه يك آزمايش ضد موشكي نيز در 7 آوريل 2000 نيز انجام دادند در اين آزمايش آنتولي كورنكوف فرمانده نيروي هوايي روسيه نيز حضور داشت و با تاييد وي از ژوين 2000 مجهز شدن تمام مناطق هوايي و پايگاهها نظامي و موشكي روسيه به سامانه اس 400 براي در اختيارگذاشتن نيروهاي خود را خواستار شد اس 400 يكي از پيشرفته ترين سامانه هاي ضد هوايي هست كه در اختيار نيروهاي روسي قرار گرفته هست. http://tinypic.com/iyleg3.jpg جمهوري اسلامي ايران هم در سال 2003 خواستار خريد اس 400 بود ولي اما به دلايلي مثل هزينه زياد آن كه بالغ بر 4 ميليارد دلار بود و يا فشار غربيها ايران تا الان موق به خريد اين سامانه و مستقر كردن لانچر هاي آن براي مقابله با تهديدات هوايي نشده است. http://www.fas.org/nuke/guide/russia/airdef/ru_s400.jpg ================= عشق پرواز

ميتوان به جرات اظهار کرد که ديگر همانند گذشته توانايي ساخت هواپيماهاي جنگنده تنها تحت سلطه کشور بخصوصي مانند ايالات متحده نيست و کشورهاي ديگر نيز همگام با صنعت روز هوانوردي با جديت مشغول به طراحي و توليد هواپيماهاي جنگندهي بومي هستند.اما در اين ميان دو کشور اروپايي يعني انگليس و فرانسه البته تا حدودي نيز آلمان گوي سبقت را از ديگران ربوده و به سرعت در حال توليد جنگنده هايي هستند که به خوبي از پس حريفان امريکايي خود بر آمده و انان را از ميدان نبرد به در ميکنند.کشور فرانسه با سابقه ي زياد در طراحي و ساخت هواپيماهاي مسافربري و نظامي هم اکنون در حال طراحي مدل هاي جديدي از هواپيما هاي جنگنده بوده که نمونه شاخص آن جنگنده رافالRafale با کدM09است در ادامه به بررسي اين هواپيماي مدرن ميپردازيم. اين جنگنده که در حقيقت ادامه دهنده راه اسلاف خود يعني جنگنده هاي مشهور ميراژ جگوار سوپر اتاندارد و... است به منظور جايگزيني جنگنده هاي قديمي توسط نيروي هوايي فرانسه سفارش داده شده. اين جنگنده که ميتوان آن را تا حدودي جنگنده اي جوان وجديد ناميد در سال 2001 و در عمليات جنگ افغانستان عملکرد و برتري آشکار خود را بر شناخته شده ترين هواپيما هاي ناو نشين يعني f-18 و f14 به جهانيان ثابت نمود.رافال هواپيمايي دو موتوره با قابليت حمل بازه گسترده از تسليحات هوا به هوا و هوا به زمين بوده که در عين حال هواپيمايي بي نهايت تغير پذير است و به سرعت ميتواند نقش خود را از برتري هوايي به شناسايي حملات دريايي و يا زميني تغير دهد.در کاکپيت اين جنگنده از سيستم هاي اويونيک يا سيستم هاي الکترونيکي بسيار پيشرفته اي بهره برداري شده است مانند سيستم HUDهولوگرافيک با زاويه ديد بالا ساخت شرکت تالس اويونيک که اطلاعات ماموريت را به وفور در جلوي ديد خلبان حاضر مي نمايد.دوربين هاي CCDو همچنين صفحه نمايش هاي لمسي در طرفين خلبان که اطلاعات تاکتيکي موقعيت حاضر را ارايه کرده و به او امکان تصميم گيري به موقع را ميدهد. در مورد تسليحات اين جنگنده بايد اظهار نمود که اين هواپيما قادر به حمل بيش از 9 هزار کيلوگرم جنگ ابزار هوا به هوا و هوا به زمين از انواع مختلفي چون موشکهاي ميکا ما÷يک سايدوايندر آپاچي اگزوست ماوريک هارپون و بمب هاي هدايت ليزريGBU-12 بسته به نوع ماموريت است.چنانکه پيش بيني نيز ميشود قرار بر اين است که اين جنگنده مدرن از سال 2006 به بمب هاي فوق دقيق هدايت ليزري يا GPSماهواره اي سا÷مAASM نيز براي منهدم کردن هدف هاي دشوار زميني مجهز گردد.اين جنگنده همچنين از دو توپ مسلسل با قدرت آتش 2500گلوله در دقيقه ساختGIAT نيز براي نبرد هاي هوايي نزديک نيز بهره مي جويد. اين جنگنده از نظر جنگ الکترونيک نيزبرتري خود را حفظ کرده است ،چه،با در اختيار داشتن سيستم هاي هشدار تهاجم،گيرنده و آشکار سازي ليزري و سيستم هاي مغشوش کننده رادار هاي دشمن از توانايي قابل قبولي برخوردار است.با مجهز شدن اين هواپيما به سيستم راداريRBE2،اين جنگنده از قابليت هايي چون نگاه به پايين شليک به پايين نيز بهره مند شده قابليت شناسايي همزمان 8 هدف وشناسايي تهديدات هوايي را به نحو احسن را نيز دارا است.طول بال هاي دلتا شکل اين جنگنده حدود 11متر و طول خود هواپيما حدود 10 متر است و در عين حال، از مساحت بالي به ميزان 45 متر مربع بهره ميبرد. اين جنگنده مدرن از دو موتور M88-2ساخت سنکنما،براي فراهم آوردن نيروي پيشران خود استفاده مينمايد ک هالبته هر يک نيروي کشش استاتيکي معادل 75کيلو نيوتون را با پس سوز فراهم مي آورد که در اصل ورودي هاي اين موتور ها ، در زير سکان افقي هواپيما واقع شده است!البته تعجب نکنيد.واقه شدن ورودي هاي هوا زير سکان افقي، به اين دليل است که اين هواپيما از نوع کانارد مي باشد،يعني سکان افقي ان که غلتش حول محور عرضي را کنترل ميکند،به صورت دو بالچه در جلو واقع شده است و در عوض، در قسمت انتهاي هواپيما هيچ گونه سطح کنترلي مشاهده نشده و بال ها تا خروجي هاي موتور ادامه يافته اند. موتور هاي قدرتمند اين جنگنده،رسيدن ان را به سرعتي معادل1/8ماخ و داشتن سقف پروازي برابر با 55 هزار پا را امکان پذير ساخته اند که توانايي هاي بهينه براي جنگنده اي در اين کلاس محسوب مي شود. ناگفته نماند که اين جنکنده در انواع گوناگوني براي ماموريت هاي متواوت عرضه ميشود.اين مدل ها عبارت اند از:مدلBاين جنگنده در اصل براي استفاده نيروي هوايي طراحي گشته و هواپيمايي دو نفره شامل سرخلبان و افسر تسليحات نظامي است.مدلCنيز مانند مدل قبل براي نيروي هوايي توليد شده و در چندي موارد داراي بهبود يافتگي هايي نيز نسبت به مدل قبلي مشاهده ميشود.مدل Mنيز جنگنده تک نفره و مدل ناونشين رافال محسوب ميشود که به منظور انجام ماموريت هاي حفاظتي از ناوهاي هواپيمابر توليد گشته است.قابل توجه است که باز هم سازنده اين هواپيما،يعني شرکت داسالت،سنت شکني نکرده و هواپيماي رافال را نيزهواپيمايي با بال هاي دلتا شکل طراحي نموده است،يعني همان سنتي که در هواپيما هاي پيشين فرانسوي مانند ميراژ4000 رعايت شده است.جنگندهي رافال اولين هواپيماي نظامي جهان است که به منظور انجام ماموريت هاي هوا به هوا و هوا به زمين به صورت همزمان طراحي شده است. به علاوه توانايي هاي اين هواپيما براي انجام عمليات در حالت هاي ماوراي ديد بصري(BVR)و ارتفاع بسيار پايين نسبت به سطح زمين،امکانات گسترده اي را به آن،براي جنگنده اي جند ماموريته بودن و قابليت بقاي فراوان در مقابل دشمن را داده است،و به هر سخن،اين هواپيما قادر است که نه تنها نيروي هوايي فرانسه،بلکه کشور هاي زيادي در جهان را که بعد ها از سفارش دهنده گان اين هواپيما خواهند بود،به سهلوت و با شايستگي هر چه تمامتر مرتفع نمايد. ماهنامه نوآور

ابتدا تقسیم بندی کلی بر هواپیماها از نظر سرعت خواهیم داشت. هواپیماها از نظر سرعت به چند دسته تقسیم می شوند: *هواپیماهای زیر سرعت صوت یا Sub Sonic *هواپیماهای نزدیک سرعت صوت یا Tran Sonic *هوپیماهای دقیقاْ در صوت یا Sonic *هواپیماهای ماورای سرعت صوت یا Super Sonic *هواپیماهای بسیار بالاتر از سرعت صوت یا Hyper Sonic سرعت صوت عبارت است از مقدار مسافتی که صوت در یک مدت زمان معین طی می کند. برای مثال سرعت صوت در ثانیه و در سطح دریا و دمای 22 درجه تقریباً 345 متر و سرعت آن در یک ساعت 1240 است. دلیل متغیر بودن سرعت صوت، به میزان فشار هوا یا در حقیقت ارتفاع بستگی دارد. در سطح دریا، سرعت صوت در میزان حداکثر خود و در ارتفاعات بالا کمترین مقدار خود را یعنی حدود 1060 کیلومتر بر ساعت را در در دمای 52 درجه دارد که به این معنی است که در سطح دریا، به دلیل تراکم نسبتاً زیاد ملکول های هوا، صوت با سرعت بیشتری حرکت می کند و مجرد اینکه ارتفاع بالا می رود، فشار هوا تقلیل یافته در نتیجه صوت با سرعت کمتری فضا را پیمایش می کند. به حداکثر سرعت صوت در یک ارتفاع معین ماخ یا Mach می گویند. به این ترتیب سرعت 120 کیلومتر در ساعت تقریباً مقداری معادل 0.1 ماخ داشته و سرعت 950 کیلومتر برساعت تقریباً معادل 0.9 ماخ است (البته بیان سرعت به کیلومتر در ساعت برای درک بهتر است، چه، در غیر اینصورت واحد سرعت هواپیماها بیشتر بر حسب نات یا Knot که معادل 1822 متر است محاسبه گردیده و ارتفاع آنها نیز بر حسب پا یا Foot که هر فوت معادل تقریباً 0.35 متر است محاسبه می شود). سرعت ماخ توسط فرمول سرعت "هواپیما ÷ سرعت صوت محیط" محاسبه می شود. در حدود سرعت صوت، به دلیل فشردگی بیش از حد هوا در مقابل لبه حمله بال هواپیما، نیروی "برا"ی هواپیما به شدت کاهش پیدا کرده و بالعکس نیروی پس کشنده یا Drag آن به شدت افزایش پیدا می کند؛ تا جایی که بسیاری در زمان های گذشته عقیده داشتند که عبور از چنین سرعتی برای اجسام پرنده ساخت دست انسان غیر ممکن می باشد، اما ورود موتور جت به عرصه هوانوردی، این رویا رنگ واقعیت به خود گرفت. چرا که اگر یک هواپیمای ملخ دار در سرعت 700 کیلومتر بر ساعت به 1000 اسب بخار نیرو نیاز داشته باشد، در سرعت 1000 کیلومتر بر ساعت، همین هواپیما به 30,000 اسب بخار نیرو جهت پرواز نیز خواهد داشت. به همین دلیل این حد را (دیوار صوتی)، Sound Barrier نامیده و گذشتن از آن را غیر ممکن می دانستند. تصويري از تشكيل يك رنگين كمان در هنگام شكستن ديوار صوتي به وسيله F_15 به دليل برخورد نور خورشيد و زاويه ديد بيننده چگونگی شکستن دیوار صوتی: با نزدیک شدن هواپیما به سرعت صوت، تولید امواج ضربه ای یا Shockwave ها بر روی بال ها شروع می شود. هر چه سرعتی که هواپیما در آن سرعت موجب تولید امواج ضربه ای می شود بیشتر باشد، آن هواپیما از آیرودینامیک بهتری برخوردار است. این امواج حالتی را شبیه به کوبیدن رو بال ها پدید می آورند و این حالت ناپایداری تا جایی ادامه می یابد که ممکن است فرامین هواپیما به کلی از دست هدایت کننده آن بیرون رود. سرعتی را که تولید امواج ضربه ای در آن برای یک هواپیما شروع می شود، عدد ماخ بحرانی یا Critical Mach می نامند. اما بعد از شکست دیوار صوتی و گذشتن از آن این حالت از بین رفته و فرامین به حالت اصلی خود باز می گردند. گفتیم که نزدیکی هواپیما به سرعت صوت، تولید امواج ضربه ای را در پی دارد. هر موجود پرنده ای در حالت پرواز، فشار های گوناگونی تولید کرده و فشار های متفاوتی نیز از سوی او بر محیط اعمال می شود و عملاً نظم فشار محیط را بهم می زند. تا قبل از سرعت صوت، هر موجی که از سوی هواپیما تولید می شود، از آن دور شده و اثری بر آن نخواهد داشت. اما با تقرب هواپیما به سرعت صوت، دیگر تقریباً امواج فرصت دور شدن از لبه حمله بال هواپیما را نداشته تا جایی که دیگر اصلاً موقعیتی برای فرار آنها وجود نداشته و چون هواپیما نیز همسان با سرعت صوت حرکت می کند، صدای تولید شده توسط هواپیما در هر لحظه جمع شده و با تجاوز از سرعت صوت، صدای مهیب و انفجار مانندی به گوش می رسد که همان نتیجه شکستن دیوار صوتی است. ================================== برگرفته شده از انجمن هوا و فضا نوشته آرمان سيد احمدی

موشک ستار موشک هوا به هوایی مشابه موشک فینیکس است که با تغییراتی به صورت بومی در تعداد محدود در ایران تولید شد.این موشک روی هواپیماهای تامکت نصب و تست نیز شده است اما هنوز عملیاتی نشده. 8987((

توسعه خانواده موشکی ضد کشتی سی- ۸ ( مشتمل بر C-801 و C-802 و C-803 ) توسط آکادمی فناوری الکترومکانیک هایینگ چین به اوایل دهه ۷۰ میلادی بازمی گردد. بر خلاف موشک های ضدکشتی چینی قبلی همانند کرم ابریشم که برگرفته از موشک ضدکشتی SSN-2 استایکس بود،طراحی خانواده موشکی C-8 متاثر از طراحی موشک های غربی است. و شباهت ظاهری آنها با موشک آمریکایی هارپون و موشک فرانسوی اگزوست، موید این مطلب است. موشک ضدکشتی C-802 که معروفترین عضو این خانواده است و با نام YJ-82 نیز شناخته می شود، اولین بار در سال ۱۹۸۹ به نمایش گذاشته شد. موشک ضدکشتی نور در مانور دریایی ضربت ذوالفقار ویژگی های برجسته ای همچون داشتن رادار کوچکی بازتابی پرواز در ارتفاع ۵ تا ۷ متر بالای سطح دریا در نزدیکی هدف و نیز مجهز بودن به سامانه هدایت با توانایی ضد اغتشاش پذیری قوی، موجب شهرت کارایی این موشک شده است و در عمل نیز کشتی هدف، شانس بسیار کمی برای ردگیری، مقابله و انهدام آن دارد. موشک C-802 توانایی پرتاب از هواپیما ، شناور سطحی، زیر دریایی و نیز خودروهای زمینی را دارد و جزو بهترین موشک های ضدکشتی جهان به حساب می آید و احتمال برخورد موشک به هدف ۹۸ درصد تخمین زده شده است. مانور دریایی ضربت ذوالفقار و ناو کلاس الوند ارتش در حال شلیک نور موشک C-802 از همان موتور و سامانه هدایت موشک و ظاهر بیرونی C-801 بهره می برد. با این تفاوت که برد آن افزایش یافته و موتور توربوجت با سوخت پارافینی جایگزین موتور سوخت جامد قبلی شده است. به همین خاطر برای حمل سوخت بیشتر اندکی از نمونه قبلی خود کشیده تر است. با وجود کاهش وزن در C-802 نه تنها قدرت سرجنگی آن کاهش پیدا نکرده، بلکه بیشنه برد موشک از 40 کیلومتر به 120 کیلومتررسیده است. بدنه این موشک باریک و کشیده و دماغه آن تخم مرغی است. چهار عدد بالک دلتا شکل در جلو، چهار بالک کنترلی کوچک و چهار بالک تثبیت کننده بر روی دم آن وجود دارد. برد رادار این موشک 130 کیلومتر است. افزون بر رادار هدایت، موشک C-802 مجهز به یک فرازیاب رادیویی و خلبان خودکار است. فرازیاب رادیویی دقیق آن، این امکان را به موشک می دهد تا در فراز دریا، موشک را در کمترین ارتفاع نگه دارد. موشک C-802 این موشک از سرجنگی شدیدالانفجار با توانایی نفوذ نیمه زرهی به وزن 165 کیلوگرم استفاده می کند که با توجه به انرژی جنبشی موشک، توانایی نفوذ به درون عرشه را دارد. موشک پس از ورود به درون کشتی، منفجر شده و موجبات انهدام هدف را فراهم می کند. موشک C-802 در عرض چند ثانیه سرعت خود را از صفر به به 0.9 ماخ می رساند. وقتی سوخت موتور پرتاب به پایان رسید، از موشک جدا شده و موتور توربوجت شروع به کار می کند. موشک در ارتفاع 20 تا30 متری سطح دریا و با سرعت 0.9 ماخ پرواز کرده و توسط خلبان خودکار و فرازیاب رادیویی هدایت می شود. زمانی که موشک به فاز پایانی پرواز می رسد، برای یافتن هدف، بر روی هدایت راداری سوییچ میکند. هنگامی که بر روی هدف قفل شد، موشک در فاصله چند کیلومتری هدف ارتفاع خود را به 5 تا 7 متری سطح آب کاهش می دهد. موشک C-802 شلیک شده از زیر دریایی البته در فاز پایانی پرواز ممکن است موشک مانورهای دیگری هم به طور خودکار انجام دهد تا توانایی سامانه پدافند هدف را برای منهدم کردن موشک کاهش یابد. وقتی به هدف نزدیک شد، موشک به طرف خط مرز آب با کشتی شیرجه می رود تا بیشترین خسارت را به آن وارد سازد. برخی گزارش های تایید نشده حاکی از آن است که گونه ای موشک کروز زمین پرتاب با برد 400 کیلومتر از روی C-802 ساخته شده است. گر چه این موضوع تایید نشده است اما روشن است که به راحتی میتوان این موشک را ارتقا داد و آن را به یک موشک کروز زمین پایه تبدیل کرد. این موشک با نام نور در ایران تولید می شود و در اختیار نیروی دریایی ارتش و سپاه پاسداران قرار دارد. این احتمال نیز وجود دارد که ناوچه های اسراییلی توسط موشک های C-802 حزب الله در جنگ 33 روزه غرق شده باشند. احتمالا موشک های C-802 ساخت ایران در طول جنگ در اختیار حزب الله قرار گرفت، تا به نوعی در یک نبرد حقیقی آزموده شوند. در صورت نبرد احتمالی ایران و ایالات متحده در خلیج فارس،این موشک ها خطر بزرگی برای ناوگان جنگی آمریکا خواهند بود. و مسلما یکی از کارآمدترین سیستم های جنگی ما به حساب می آیند. موشک نور در رژه روز ارتش ============= منبع

TFB.1- پایگاه اول شکاری مهرآباد (تهران) گردان * 11 شکاری میگ 29 گردان 12 شکاری اف 5 گردان 83 شکاری اف 14 گردان ؟؟ شکاری سوخو 24 گردان 11 ترابری سی 130 گردان 12 ترابری سی 130 گردان 13 ترابری بویینگ 707 گردان 14 ترابری بویینگ 747 TFB.2- پایگاه دوم شکاری تبریز گردان 21 شکاری اف 5 گردان 22 شکاری اف 5 گردان 23 شکاری میگ 29 TFB.3- پایگاه سوم شکاری همدان گردان 31 شکاری اف 4 گردان 32 شکاری اف 4 گردان 33 شکاری اف 4 TFB.4- پایگاه چهارم شکاری دزفول گردان 41 شکاری اف 5 گردان 42 شکاری اف 5 گردان 43 شکاری اف 5 TFB.5- پایگاه پنجم شکاری امیدیه (آقا جاری) گردان 51 شکاری اف 7 گردان 52 شکاری اف 7 گردان 53 شکاری اف 7 TFB.6- پایگاه ششم شکاری بوشهر گردان 61 شکاری اف 4 گردان 62 شکاری اف 4 گردان 82 شکاری اف 14 TFB.7- پایگاه هفتم شکاری شیراز گردان 71 شکاری اف 5 گردان 72 شکاری سوخو 24 گردان 71 ترابری سی 130 گردان 72 ترابری سی 130 گردان 73 ترابری ایلیوشن 76 گردان 83 شکاری اف 14 گردان هلیکوپتر ترابری 212 و شینوک 47 TFB.8- پایگاه هشتم شکاری اصفهان گردان 81 شکاری اف 14 گردان 82 شکاری اف 14 TFB.9- پایگاه نهم شکاری بندر عباس گردان 91 شکاری اف 4 گردان 92 شکاری اف 4 TFB.10- پایگاه دهم شکاری چابهار گردان 101 شکاری اف 4 TFB.11- پایگاه یازدهم شکاری قلعه مرغی (تهران) آموزشی TFB.12- پایگاه دوازدهم شکاری دوشان تپه (تهران) آموزشی TFB.14- پایگاه چهار دهم شکاری مشهد گردان میراژ اف 1 گردان اف 5 http://img.photoamp.com/i/A6DyFjJ.jpg

Kh-55 (نامگذاري شده ناتو AS-15 'Kent') موشكي مادون صوت و برد بلند است كه توانايي حمل كلاهك هسته اي را دارد.طراحي اين موشك توسط كمپاني MKB Raduga در پاسخ به ساخت موشك هاي كروز امريكايي در همين كلاس به نام (particularly the BGM-109 Tomahawk and AGM-86 missiles) انجام گرفت.اين موشك طراحي شده براي پرتاب از هواپيما و زير دريايي,كه توانايي حمل كلاهك متعارف يا هسته اي به وزن 200 كيلوتن را در مسافتي برابر با 3000 كيلومتر(1860 مايل). موشك Kh-55 طراحي با نام ازمايشي RKV-500 و اولين پرواز ازمايشي خود را در سال 1978 انجام داد و در سال 1981 به مرحله توليد رسيد.مدل اصلي ان (NATO 'Kent-A') در سال 1983 وارد خدمت شد.پيشرانه موشك توسط يك موتور توربوفن(R95-300) تامين ميگردد و از دوبال كوتاه براي كارايي بيشتر در پرواز استفاده ميكند.اين موشك در ارتفاعي زير 110 متر با سرعتي مادون صوت پرواز ميكند.سيستم ناوبري اين موشك خودكار است. مدل به روز شده , Kh-55SM (NATO 'Kent-B') درسال 1986 ارائه شد.كه ازسيستم TERCOM(مقايسه عوارض زميني) براي ناوبري استفاده ميكرد با موقعيت ياب متناوب براي مقايسه كردن عوارض زميني توسط رادار داپلر (رادار تعيين کننده اشياء ثابت و متحرک) با نقشه ذخيره شده كه بر روي برد كامپيوترموشك قرار داده شده است.موشك Kh-55Sm از يك مخزن سوخت اضافي بهره ميگيرد.كه برد ان را به 2500 تا 3000 كيلومتر افزایش میدهد. مدل دريايي Kh-55 3K-10 Granat با نام, طراحي شد به صورت همزمان با مدل اصلي كه ظاهرا براي استفاده در زير دريايي طراحي شده بود.موشك Kh-55 توسط هواپيماهاي توپولف Tu-95 و Tu-160 حمل ميشود. مدل ها 3 نسخه پرتاب هوايي از اين موشك ساخته شده است ,(Kh-55, Kh-55-OK and Kh-55SM)كه قابليت پرتاب از بمب افكن هاي توپولف Tu-95 و Tu-160را دارا هستند.علاوه بر اين نيروي دريايي شوروي(روسيه فعلي) به مدل دريايي اين موشك مجهز است كه توسط ناتو SS-N-21 Sampson نامگذاري شده است و در زير دريايي هاي كلاس Akula- Victor III- Yankee Notch- Sierra مورد استفاده قرار ميگيرد.نوع پرتاب زميني اين موشك در دست طراحي است با نام RK-55 (NATO: SSC-X-4). ============================================================ مشخصات: عملكرد: موشك كروز استراتژيك,هوا/دريا/زمين سازنده: Raduga OKB / M. I. Kalinin Machine Building Plant طول:8.09 متر وزن:1.700 كيلوگرم قطر: Kh-55: 0.514 m (1 ft 8 in), Kh-55SM: 0.77 m (2 ft 6 in) طول بال: 3.1 متر برد: Kh-55SM:3000 كيلومتر و2500 كيلومتر Kh-55: سرعت: 0.48-0.77 ماخ/355 تا 570 مايل/571 تا 917 كيلومتر سيستم هدايت: سيستم ناوبري خودكار به همراه سيستم تطبيق عوارض زمين كلاهك: 200 كيلوتني هسته اي دقت: 150m CEP زمان ساخت: 1984 مدل مشابه: Tomahawk ============================================================== در سال 2005 گزارشي انتشار يافت كه 18 عدد از اين موشك توسط اكراين به دو كشور ايران و چين فروخته شده است.ايران ميتواند با برخي تغييرات اين موشك را توسط بمب افكن هاي su-24 خود مورد استفاده قرار دهد. منبع