ضمن تشکر، کلاس ابرقدرتی البته فقط مال چندتا کشوره، چین و روسیه و آمریکا و شاید هند و به دلایلی محدود ایران و پاکستان،.. مشکلات واقعی برای زرهی در نبرد کوهستانی هست: - زرهی بخاطر عوارض کوهستانی نمیتونه تهاجم سریع داشته باشه. بنابراین در مناطق کوهستانی سرعت چندان اهمیتی نداره(دستیافتنی نیست) حتی با ماشین هم تا میای برسی به دنده سه میرسی سر پیچ و باید ترمز بزنی، - آموزش های مربوط هماهنگی ستون زرهی بسیار بسیار مهم هست وگرنه بیشتر تلفات خودی و در اثر تصادف خواهد بود. - زرهی فاصله بین دو شهر رو یا دو مقصد شهری رو نمیتونه بسرعت طی کنه و در شهرها بسرعت مستقر بشه. (حرکت پناه به پناه) - از طرفی کمین کوهستانی بسیار ساده اجرا میشه و بسختی مقابله میشه. - فقط آمریکا و شاید چین و روسیه باشند که بتونند از اقدام تهاجمی به اشکال مختلف علیه تک زرهی خودشون زودتر با خبر بشن و مثل تصویر بالا امکان پاسخ رو فراهم کنند. که هزینه های بسیار بسیار سنگینی داره - بر خلاف جنگ صحرایی در نبرد کوهستانی، خطوط لجستیک قابل شمارش و بسیار محدود هستن،(شاید فقط یک راه وجود داشته باشه) اما در صحرا ممکنه بشه از هر طریقی سوخترسانی کرد، . - بنابراین با توجه به گزینه آخر، در نبرد کوهستانی حفاظت از مسیر مهمتر از رفتن به مقصد بعدی هست. بدین معنی اصلا اهمیتی نداره گریز از کمین! - ... با توجه به مسائل بالا؛ - هم به زرهی فوق سنگین و حفاظت شده برای بقا پذیری در شرایط کمین نیاز دارید - هم به زرهی پر سرعت و سبک برای فرار از کمین و ادامه عملیات - به تجهیزات شناسایی وسیع و حفاظت نرم و سخت بسیار گرانقیمت - و شاید به اندازه همه اینها مهمتر پیشتیبانی هوایی دایمی . - و در کنار همه اینها، تحمل تلفات(یعنی داشتن سازوکار قدرتمندی برای مدیریت تلفات) نتیجه: - اینها جمع تناقضات هست، و در صورتی که بشود بین این دو گفته جمع زد: . جنگ مدرن واقعاً سریع و بسیار کشنده است." ما به یک ارتش بزرگ کشنده و سنگین نیز نیاز داریم. " - این موارد از نظر هزینه، و توان اجرایی از عهده بسیاری از کشورها بر نمیاد. - ارتش های بسیار پیچیده ای بوجود میاد. - برای یک تک تهاجمی کوهستان، اقدامات پیش نیاز بسیار زیادی لازم خواهد شد. البته تجربه ویتنام هست. و آخرین حرف؛ وقتی بسیاری از کشورها قادر به داشتن چنین ارتشهایی نباشند، جنگ به وضعیت دورایستا و جنگ کم هزینه چریکی خواهد رفت. پهپاد مسلح و وانت تکنیکال حال و آینده جنگ زمینی هستن.

باور 373 ناکافی در حلقه پدافند، پایان ناپذیر در دفتر دشمن. مقدمه هیچ نیروی مدافعی وجود ندارد که صرفا بخواهد یا بتواند با تکیه بر سلاح های دفاعی و پدافندی خود را حفظ کند، هر سیستم نظامی میبایست از حملات متقابل یا حتی پیشدستانه برای دفع قابلیت های تهاجمی دشمن بهره جوید، در کنگفو یک جمله معروف وجود دارد؛ دستی که برای حمله میرود برای دفاع بازمیگردد . هیچ سامانه پدافندی اختراع نشده که قادر باشد در برابر یک حمله وسیع و پرتعداد موفق باشد، حتی اگر بتواند با هر موشکی که دارد یک هدف از مهاجمان را بزند بالاخره موشکهایش تمام میشوند و مهاجم پرتعداد میتواند موفقیتی بدست آورد. با این وجود پدافند توانسته است امکان غافلگیر شدن را با ایجاد یک سد در گام نخست حمله دشمن، از بین ببرد، همچنان که ریسک و هزینه های حمله را ابالا برده است. دشمنان یک پدافند هوایی از پایین ترین ارتفاع که متعلق به پهپادهای سبک و موشک های کروز است تا ارتفاع بلند که متعلق به رادارهای هوابرد، موشک های بالستیک و حتی مدارگردهای لئو میتواند باشند، همیشه حرفی برای گفتن و طرحی برای عبور از پدافند دارند. اما پدافندها هم در همه این سطوح نیز اقداماتی در لیست دارایی خود تهیه دیده اند، از اخلالگرهای برد بلند، سلاح های انرژی مستقیم DEW تا موشک های پدافندی که از برد 500 متر تا 700 کیلومتر . اما آنچه در برابر یک پدافند امروزی بسیار مرسوم است و انتظار میرود در ساعات اولیه جنگ ها با آن روبرو شود، حملات پیچیده و پر تعداد کروز و پهپاد میباشد. رقبای منطقه ای ایران و دولت های دوست و همجوار، قابلیت های تهاجمی بسیار وسیعی دارند، بسیاری از آنها از موشک های کروز و بالستیک بهره مند هستند، عربستان سعودی، امارات و حتی قطر، بیش از 1000 فروند موشک کروز هواپرتاب استورم شدو (شاهین سیاه) در اختیار دارند که یک تهدید پیچیده جدی برای زیرساخت های نظامی و اقتصادی ایران محسوب میشود. ترکیه نیز با ساخت موشک بومی SOM توانسته است بخوبی به بازار تولید تسلیحات کروز وارد شود، ائتلاف غربی متجاوز در منطقه خلیج فارس و کشورهای اسلامی نیز به مقادیر انبوهی از موشک های کروز مجهزند. آمریکا قصد دارد بیش از 10هزار فروند کروز JASSM تولید کند، مقادیر سایر موشک های کروز و بمب های بالدار مشخص نیست، ولیکن انتظار میرود در شرایط قوی اقتصادی و در جغرافیای امن ایالات متحده مقدار این موشکها انتهایی نداشته باشد. در کنار این انبوهی موشک های کروز، پهپادهای لوییتر قرار دارند که بر علیه پدافند ها بسیار موفق عمل میکنند و حتی از نظر گونه نیز قابل شمارش نیستند چه رسد به شمارش تعداد از هر گونه. عربستان سعودی موشک های بالستیک چینی DF-3 و DF-21A با قابلیت حمل کلاهک هسته ای با برد بیش از 2000 کیلومتر در اختیار دارد که میتوانند تهران را هدف قرار دهند. اسراییل نیز از موشک های میانبرد جریکو با بردی بالغ بر 5هزار کیلومتر بهره مند است. موشک های اسراییل حتی قادرند موسکو را هدف قراردهند. گرچه شناسایی و رهگیری موشک های کروز بسیار دشوار است اما تجربیات مختلفی وجود دارد که میگوید میتوان با موشک های کروز بوسیله جنگنده های سبک مانند اف 5، یا پدافند های کوتاه برد و میانبرد، اخلال وسیع الکترونیک در مناطق هدف بخوبی درگیر شد و آنها را منهدم یا منحرف ساخت، راه های بسیاری برای انحراف انان وجود دارد و حملات اخیر بوسیله آنها از موفقیت زیر 60 درصدی سخن میگویند، تجربه های سوریه و عراق. اما موشک های بالستیک خیر، مقابله با آنها نیازمند زیرساخت پدافندی پیچیده ایست و هنوز جنگنده ها این امکان را بدست نیاورده اند که موشک های بالستیک را در آسمان منهدم کنند، تاکنون سلاح انرژی مستقیمی نیز دیده نشده که بتواند پاسخ موثری به این نوع از تسلیحات بدهد. کشور پهناور ایران برای مقابله با موشک های بالستیک تنها دو سامانه در اختیار دارد که هنوز موفقیت میدانی آنها به ثبت نرسیده است، اس 300 و باور 373. نیاز ایران به تولید انبوه پدافند های کوتاه برد. به بسیاری از تهدیدات کروز و پهپاد را نمیتوان در منطقه شروع تهاجم واکنش نشان، اما همه آنها به سوی اهداف مهم می آیند و آنجا جاییست که نیازی به برد بلند و اغماض در تعیین هدف نیست، در برد کوتاه و در منطقه هدف همه اهداف پرنده مهاجم اعم از دیکوی و یا تهدید واقعی میبایست بسرعت تجزیه و منهدم شوند. بنابراین، وجود پدافند های پرتعداد دفاع نقطه ای و کوتاه برد با برد هایی در حد افق دید، از 12 تا 20 کیلومتر بسیار حیاتی تر از داشتن سامانه هایی با برد های بالای 100 کیلومتر است. طرح های موجود در ایران نظیر تولید موشک ها تور، راپیر، اف ام 80، انواع دوشپرتاب و سامانه در دست ساخت و ناشناخته کوتاه برد نه دی با برد ادعایی 30 کیلومتر، نشان از توجه به این محدوده است. شکل 1تصویر موشک 9 دی در نمایشگاه اقتدار 40 محافظت از باور با روشهای نرم اگر سامانه های پدافندی را عنصری اساسی برای جلوگیری از جنگ فراگیر و آسان هوایی بدانیم، آنها را میبایست در طول نبرد حفظ کنیم، سامانه های انحراف دهنده موشک های ضد تشعشع برای حفاظت از فیلد های پدافندی و سامانه های برد بلند متحرک مانند باور و اس 300 طراحی شده اند. سامانه یاور از آن دسته از تجهیزات اقدام متقابل الکترونیک هستند که فیلد های پدافندی و رادارهای غیر واقعی را شبیه سازی میکند. شکل2 تصویر سامانه اخلال موشکی یاور در حاشیه نمایشگاه اقتدار 40 قرارگیری در مسیر برد های بلند تر. سامانه پدافند هوایی باور 373 را میتوان بزرگترین دستاورد مهندسی چند حوزه مختلف موشکی و الکترونیک دانست، موشک های صیاد قادرند با اهداف بالستیک در حال نزدیک شدن با سرعت 8 تا 10 ماخ درگیر شوند. به نظر میرسد باور برای موفقیت های بیشتر و انهدام اهداف بالستیک نیازمند تست های بسیاری باشد. اگر سامانه های دیگر کوتاه برد، جنگال و مدیریت میدان نبرد موفق ظاهر شوند، باور میتواند اهداف پرنده را در حداکثر مسافت خود مورد اصابت قرار دهد. این سامانه قادر است هواگرد ها را در فاصله 200 کیلومتری و ارتفاع 27 کیلومتری منهدم کند. برای موفقیت در این فاصله، آنچه نیازمند پیشرفت بیشتری در تجهیزات الکترونیک و دقت کشف این سامانه است که هم اکنون بنابر گفته هایی قادر است میان اس 300 و اس 400 را پر کند. ایران از رادارهای ماورا افق و پیش اخطارهای بلند برد قدرتمندی بهره مند است، اما از اقدام سخت در دور دست بازمانده و لازم دارد سامانه های پدافندی ضد سوخترسانها، رادارهای هوابرد و بمب افکن های دورپرواز در عمق آسمان و در دور دست صورت دهد، اما نه مشابه آنچه روسها در سامانه A-135 در اختیار دارند. بلکه سامانه پدافندی ابداعی که بتواند یک هواگرد شناسایی را در زمان جنگ از فاصله بیش از 500 کیلومتر منهدم نماید. از جهت زیرساخت، تحقیقات و امکانات، همه چیز برای ساخت چنین سامانه ای اماده است. توسعه روز افزون تکنولوژی باور در نسخه های بعدی. باور 373 راهگشای تجربیات و بروز رسانی های بسیاری خواهد بود، از آنجا که تولید این پدافند بصورت بومی انجام شده است، ایران قادر خواهد بود آن را به اشکال مختلف از ایجاد سیلوهای زیرزمینی مخفی و سخت حفاظت شده در برابر انفجار و ترکش در مکانهای ناشناخته، همراه با رادارهای ابتکاری که به ناگاه از موقعیت چریکی خود در فاصله ای غافلگیر کننده دشمن را پس از شلیک ردگیری میکنند بهره جوید، آسمان ایران از هم اکنون در برابر هیچ جنگ هوایی برای مهاجم ایمن نخواهد بود، وجود سامانه های بومی این امکان را فراهم می آورد که دشمن نتواند از اتمام آن یا حذف کامل آنها از روی زمین هیچ گاه مطمئن باشد، راه همیشه برای ورود بمب افکن های سنگین بسته میماند و اقدام به جنگ هوایی گسترده همراه با حضور فراوان جنگنده های دشمن تقریبا غیر ممکن خواهد شد. البته تهدیدات مربوط به هواگرد های جدید و بمب های دوربرد همچنان پابرجاست، ولیکن وظیفه مقابله با آنان بر عهده سامانه های کوچکتر و یا رده های دیگر پدافندی ست. اما ایران این قابلیت را بدست آورده که پدافند خود را متناسب با این تهدیدات توسعه دهد و محتاج سامانه های خارجی که هم داده های آن از قبل فروخته شده و هم مقدار دقیق تلاشی که مهاجم برای انهدام آن باید صورت دهد مشخص است، نخواهد بود. کلام آخر دشمن سامانه پدافندی ایران در محاسبات خود ممکن است در مورد خریدهای ایران که چند رادار از کشور سوم خریده است و با انهدام مثلا چند لانچر یا رادار رهگیر کل سامانه از رده خارج خواهد شد محاسبات راحتی داشته باشد، و با مقدار کافی شبیه سازی به هر چه میخواهد دست پیدا کند، اما در مورد تجهیزات بومی وضعیت متفاوت هست، تنها یک رادار بومی و یک موشک میتواند همیشه در جغرافیای ایران ناشناخته باقی بماند و تا پایان درگیری مشخص نشود که فضا برای کنترل آسمان امن است یا خیر... تهیه شده برای www.military.ir/forum https://msai.ir/2020/07/01/smells-like-deterrence-spirit/ @worior

@Crash طراحی اصولی همیشه راضی کننده است؛ فقط به نظر نمیاد که دهلیزش از زره مناسبی برخوردار باشه، گویی صرفابه دفاع فعال متکی هست؛

این بحث قویترینها پیش تاریخی هست، و مربوط به فناوری نمیشه، بیشتر بقاپذیری و سلامت جسمی. اونی که سلامت جسمی نداشته یا از نظر قوت بدن از ژن ها و گونه های ضعیف بوده مثل همین الان که معاف از رزم یا معاف دایم میشن، اون موقع هم قادر به رفتن به جنگ نبودن و ...

کشنده 22 چرخش از خود موشک عجیب تره؛

تو جامعه شناسی جنگ میگن؛ قوی ها از قبیله جدا میشدند و به جنگ میرفتن، اکثر گونه های قوی در جنگ ها کشته میشدن و گونه های ضعیف باقی میموندن و اموری مثل تولید مثل و حکومت رو بدست میگرفتن، و این قشر محکوم به استفاده از هوش بودن. سوای اینکه جمله بالا چقدر درست باشه، نظر من اینه که با روش فوق یه ترتیب جمعیتی برای بقا بوجود می آمد، با حذف قوی تر ها، امکان بقای ضعیفتر ها از نظر منطق ضعف و قدرت باقی میموند، بزودی شاهد نجنگیدن مستقیم، نبود سرباز همراه با طول عمر افزایی این گونه های ضعیف از نظر جسمی هستیم،. گونه های بسیار ضعیفی که هرگز نمیمیرند چون مواد و تجهیزات عمر افزایی بالایی دارند، ولی جنگ های بی انتهایی راه میندازن و دنیا رو نابود خواهند کرد. مگر اینکه در منطق ضعف یک عشقولانه رافتی ظهور کنه، البته نه بصورت گی و لزبین!

هزار بار! این برای arma 3 هست. هر دفعه هم تا یه اتفاقی میفته، این فیلمو یه جایی میبنیم.

بسمه تعالی هر دو کشور در منطقه پیچیده قره باغ مشکل پیشروی یا حفظ موقعیت دارند؛ با این وضعیت ممکنه سالها سر یک تپه بجنگند. از آنجایی که زمستان بسیار سخت نزدیک است، امکان پیشروی در زمستان ساده نیست، امکان حفظ در زمستان هم ساده نیست. بنابراین برنده کسی هست که به سرعت به ارتفاعات دست پیدا کنه، پل ارتباطی لجستیک امن برقرار کنه و بتونه زیرساختی رو در نقاط راهبردی فراهم کنه. آذربایجان اگر میخواد این جنگ رو ببره، تنها راه متمرکز شدن در قره باغ بصورت طولانی مدت هست. - عدم پیشروی عمقی به خاک ارمنستان. - عدم موشک پرانی به شهرهای ارمنستان تحت هر شرایطی. - مسدود ساختن راه های دسترسی ارتش ارمنستان به قره باغ(تخریب راه ها) بجز یکی دو مسیر(جهت تخلیه غیر نظامیان) - استقرار سریع با هلیبرن در ارتفاعات راهبردی کوهستانی و ایجاد کمپ های سریع. - تسریع در اصلاح روابط با ایران. - در خواست از ایران و ترکیه برای ورود به نخجوان، بدلیل امکان حمله انتقام جویانه ارمنی ها به نخجوان(راهبرد پاسخ متقاطع: اگر اینجا رو زدی اونجا رو میزنم) - ،... ارمنستان اگر میخواد این جنگ رو نگهداره یا نگذاره آذربایجان به جایی برسه؛ - عدم ارسال زرهی به خارج از شهرها در منطقه قره باغ یا همون آرتساخ به ارمنی. - تخریب کلیه راه های قره باغ به آذربایجان بجز یکی دو مسیر(جهت تخلیه غیر نظامیان)، نصب IED و مین گذاری مسیر ها. - نصب توپ های 23 و 100 در مناطق کوهستانی مشرف به مسیر های عبور و مرور یا ممکن العبور از نظر جغرافیایی. - پیش دستی در گرفتن ارتفاعات راهبردی. - ،... جنگ اگر طولانی بشود، احتمالا منطقه قره باغ از سکنه خالی خواهد شد. برای دو طرف این مسئله مناسب نخواهد بود چون قادر به باز گردانی جمعیت خودشون نیستند، اما برای طرف آذری شرایط مناسبی ایجاد میکنه که در مورد قره باغ بهتر مذاکره کنه. ارمنی ها هم میبایست تحت هر شرایطی که شده منطقه رو حفظ کنند ولو اینکه نظامی ها رو سکونت بدن.

بسمه تعالی تدریجی گرایی منطقی میگه که دقیقا یک راهبرد بزرگ و کلی وجود نداره، بلکه یک تصمیم احتمالا شجاعانه اولیه وجود داره و سپس راهبردهایی که در طول مسیر آموخته و اجرا میشن. نکته ای که جنگ ها دارن عدم پیش بینی پذیری هست، معمولا معلوم نیست دشمن چی قایم کرده، معلوم نیست چه واکنشی نشان خواهد داد و ... بنابراین بعد از واقعه ای در صحنه جنگ راهبرد جدید بر اساس متغییر های رخدادهای قبلی آموخته و به اجرا گذاشته میشه. و این یعنی هیچ گرند استراتژی برای جنگ نمیتونه وجود داشته باشد. شاهد این قضیه اینه که؛ معلوم نبود در ابتدای جنگ اگر آذربایجان با زدن چند پهپاد ساده، واکنشی در حد خوردن موشک بالستیک در باکو رو تجربه میکرد، هیچ وقت چنین چیزی رو نمیشود مطمئن بود. ولی وقتی پاسخ ارمنستان منطقی بود و در حد همون مقابله با دشمن در منطقه جنگی محدود ماند، این یعنی هر چقدر تشدید در جنگ پیشروی کنه دو طرف اوضاع رو متقابلا متشدد خواهند کرد، این چیزی هست که در ادامه نبرد آموخته میشود و ! این مویدی برای شماست؛ و اینکه تکرار پیوسته رخدادهای این چنینی به شکل آموزه هایی در میان که تبدیل به فرهنگ رزمی دو طرف میشن.

بسمه تعالی حمله موشکی به شهرها شروع شده. ارمنستان و آذربایجان همدیگر رو به استفاده از تسلیحات نا متعارف و حمله به زیرساخت های غیر نظامی متهم کردند. به شکل تدریجی توجیحات برای زیر آتش گرفتن غیر نظامیان فراهم شده. هر دو کشور بزودی شروع به موشک پرانی به سمت هم به سمت پایتخت های هم خواهند کرد. ارمنستان ظاهرا دیروز اقدام کرده و باید منتظر آذربایجان باشیم. از نظر راهبردی کسایی که علاقه دارن بفهمن چه روشی اتخاذ شده این عبارت رو جستجو کنند؛ logical incrementalism در نظر داشته باشید که اقدامات نظامی صرفا تئوری های طر ح ریزی عملیاتی نیستند، بلکه اقداماتی برای جذب پشتوانه عمومی و مشروعیت در افکار عمومی نیز بکار میروند. ...

عجب کمپرسوری:

هر راهبردی برای آغاز جنگ، نیازمند راهبردی برای خروج و پایان جنگ هم هست؛ بعد از این جنگ، برنده به نحوی پاشینیان خواهد بود. پاشینیان حمایت های غربی و مسیحی رو جذب میکنه. خودش رو پلیس ضد تروریسم و ضد اسلامگرایی در منطقه قفقاز معرفی میکنه. پاشینیان میتونه جنگنده و موشک بخره. از آمریکا، روسیه و حتی فرانسه و... نیروی هواییش رو قدرتمند خواهد کرد و ایضا نیروی پهپادی و موشکی و حتی پدافندی. ارمنستان حجم بسیار پدافند کوتاه برد و میانبرد خواهد خرید. آذربایجان مجبور به خرید مجدد از اسراییل خواهد بود وچون تسلیحاتش رو علیه یک دولت مسیحی بکار گرفته، اسراییل هم بشدت تحت فشار قرار خواهد گرفت که چیزی نفروشند. بنابراین تنها کسی که برای آذربایجان میمونه ترکیه است. آذربایجان با این شرایط قادر به خرید جنگنده نخواهد بود، زرهی زیادی از دست داده و باید نیروی زمینی رو احیا کنه. آذربایجان به سمت حفظ قدرت تهاجمی با استفاده از تولید یا خرید موشک های بیشتر خواهد رفت. مگر اینکه این الهام بتونه سیاست جذب رو در روابط خارجی احیا کنه. روابطش رو با ایران و روسیه اصلاح کنه تا به یه عمق راهبردی امنیتی مناسب برسه. با این وجود مسیر آینده آذربایجان ناخواسته مقداری موشکی شدن هست. و چون ارمنستان جنگنده های بیشتری میخره، پدافند قدرتمندتری نیاز خواهد داشت. آینده بازار قفقاز: پانتسیر اس 400 تورم 2 اس 350 بوک حجم وسیعی تجهیزات ECM/ESM

جون گریگور؟ چه تضمینی هست!... ما تو هیچ جنگ با مبنای نژادی شرکت نمیکنیم و بشدت هم تقبیح خواهیم کرد،... @Crash @MR9 این بحث فنی در نظر بگیرید: به نقلی 205 تانک و نفربر منهدم شده، از طرف آذربایجانی. و طرف آذری چنین ادعایی هم در مورد نیروی زمینی ارمنیها داره: به نظرتون اون تانک ها فرصت حتی یک شلیک پیدا کردن؟! تو این جنگ تا الان از نیروی زمینی؛ توپها و راکت اندازها موفق بودن. و در بعد هوایی انتحاری ها... حالا هی بگید تانک زنده است... اون تفنگ 120 سالهاست که مرده.... الان برگ برنده(گیم چنجر) این نبرد در آینده نزدیک تجهیزاتیه که بتونه پهپادها رو به شکل ترجیحا نرم از کار بندازه.

فکر کن همه اش، اسراییل جنگ رو در افکار عمومی با زدن تاسیسات غیر نظامی میبازه و کلیت مردم ایران رو علیه خودش به جوشش میاره. ولی بجز اولی زدن الباقی شاید به نفع ایران باشه: چون بسیار مطلوب نظامهای حاکم دارای بودجه های هنگفت دولتی هست که یه تاسیسات رو خراب یا از رده خارج اعلام کنند و از اول بسازند، کلی رانت خوار و پیمانکار دولتی پولهای بزرگ به جیب میزنن، اشتغال مجدد ایجاد میشه و دولت مجدد شعار ما میتوانیمش آسمون رو جر میده. بخصوص عسلویه که مقداری روی قیمت نفت تاثیر داره.

این MP-5SD باید باشه، ساخت خود هکلرکخ: نکته ای که در مورد جی 3 و MP5 وجود داره اینه که لوله عوض میشه لوله سایلنسر روشون نصب میشه..

نقطه مرجع. البته این رو در پاسخ به استاد گفتم و مربوط به درک ایشون از جغرافیای سیاسی جهان اسلام هست. چشم.

ما برای اون اطلاعات زنگ میزنیم از خودشون میپرسیم. یک احتمال هم هست که ممکنه آذری ها با زدن اهدافی در ارمنستان وسیله عبور دادن پهپاد هاشون از مرز ایران، بخوان اینطور القا کنند که ما زدیم، یا دست کم اجازه دادیم. ------ از نظر جغرافیایی ارمنستان در محاصره ترکیه و آذربایجان هست و بشدت به جان پناهی مثل ایران احتیاج داره. همینطور آذربایجان در محاصره ارمنستان و روسیه از طریق دریای خزر هست و برای ایستادگی کردن نیاز به حمایت سرزمینی ایران خواهد داشت. بخصوص زمانی که جنگ شکل مذهبی پیدا کنه و گرجی ها و روسها هم بخوان وارد عمل بشن. اگر روسها قاطی کنند و یه 400 تا کروز بزنن به الهام، کنترل جنگ از دستش خارج میشه. هر طرف بتونه ایران رو بکشونه سمت خودش جنگ رو برده. و بهتره ایران و روسیه و ترکیه عدم دخالت نظامیشون رو اعلام کنند.

شوخی کردم، سخت نگیر. اینجا یه مقدار به استدلال نیاز داریم تا ابراز احساس قلبی.

فکر نکنم این روش رو بشه گفت روش آذری ها. سالهاست ایران از دفاع مقدس داره انجام میده. و آمریکایی ها از 2008 این کار رو به اوج رسوندن و یمنی ها درش انقلاب انجام دادن./

برای این نتیجه از کسی هم کمک گرفتی؟!

از آثار قطعی جنگ ارمنستان و آذربایجان: -افزایش چندبرابر استفاده از پهپادهای انتحاری، - افزایش استفاده از زره پوش های بسیار سنگین، - افزایش وسیع استفاده از ESM/ECM -افزایش استفاده از راکت های توپخانه ای بخصوص کالیبرهای سنگین. - کاهش استفاده از تانک ها -کاهش استفاده از جنگنده ها، -کاهش استفاده از خودروهای غیر زرهی در منطقه جنگی، تغییر هویت پدافند های کوتاه برد. و شکل گیری گونه های جدید.

گالیله علمه گالیله گفت که خورشید پشتش به ما نیست در همین حد، اونقدری ازش علم به ما نرسیده که بزاریم وسط و به نتیجه ای برسیم،.. و ارسطو فلسفه. موفقیت در نبرد، نه علمه و نه فلسفه. بلکه مقداری دانش نهادینه شده هست؛ - موفقیت فنی/اقتصادی: محصول تصمیم گیری عقلایی ست. - موفقیت نمادین: محصول همنوایی یا همسازی با ارزشهای اجتماعی ست. - موفقیت در بقا: پیروی از تقاضای اجتماعی و پاسخ به نیاز محیط هست(شکل گیری حمایت محیط) اینا هم حرفهای من نیست، حرفهای کاگران دانشی هست به اسم ریچارد اسکات و فیلیپ سلزنیک با درجه پروفسوری... - تو دین ما هم که موفقیت کلا معانی دیگری داره، و مسائل آخر و عاقبت رو روز قیامت و ... است. البته هیچ کدوم از اون بالایی ها معنی نمیده که ما کلا داریم چکار میکنیم، بلکه عینکی رو زمین برمیداریم و باهاش اونچیزی که میبینیم ترسیم میکنیم، در همین حد هستن. بقول خودم تئوری شابلونه روی کاغذ سفید...

بسمه تعالی الان این جنگ تو فاز، مدرن وارفار و گاست ریکون هست، یه مدت که بگذره، جنگ ابعاد تلفات انسانی میگیره، و مصیبتهاش شروع میکنه تو دنیا جار زدن، دو طرف تا به این بخش مصائب گسترده جنگ نرسن دست نمیکشن. ولی وقتی رسیدن و از تلفاتهای سنگین رونمایی کردن، در هر دو کشور تلاش ها و حمایت های افکار عمومی کاهش پیدا میکنه، از طرفی تلاشها و تقاضاهای دوطرف برای منو بگیر نکشمش و یا میانجیگری افزایش پیدا میکنه. و جنگ بالاخره در نقطه ای خاتمه پیدا میکنه... آوارگان هر دو ملت احتمالا به سمت ایران بیان و باید پذیرا و مدیریت کننده این وضعیت باشیم. امید است این جنگ باعث بشه شور نژادی دو طرف بخوابه. .

این بخش هم به نظرم بخاطر رویکرد جغرافیایی شما به مسئله در حالی که مسئله بخش کوچکی در حوزه راهبرد و جغرافیای سیاسی دارد. عمق استراتژیک با این روش بدست نمیاد. شما از سمت تهران به بحران منطقه رفتید، باید از سمت بحران به تهران میرفتید. بعبارتی گروه ها و افراد بسیار بسیار زیادی در منطقه هستند که بقاشون منوط به حمایت یک نیروی خارجی هست و اگر بدستش نیارن توسط عوامل بسیاری نابود خواهند شد. بنابراین تهران در حال پاسخگویی به یک سری مطالبات مردمی در منطقه است. برای مثال: اگر ایران از شیعیان حمایت نکند، توسط تندروهای مذهبی سلفی قتل عام خواهند شد. اگر ایران این نیروها را مستقل و تبدیل نیروهای متکی به خود نکند، توان حمایت دایمی نخواهد داشت. از دو پیش فرض فوق به این نتیجه میرسیم: که دو نیرو یکی از سمت تهران و یکی از سمت مردم منطقه به یک نقطه مرجع در حال سوق دادن یکدیگر هستند. محل تلاقی این دو نیرو در نقطه مرجع معادلات راهبردی جهان اسلام که روایت کلان منطقه است خواهد بود. وقتی تهدیدات رو طبقه بندی کنید، تهدید اول فقر و بیکاری و .. دوم حکام ستمگر داخلی .. سوم گروه های تندرو داخلی .. چهارم کشورهای تهدید کننده .. پنجم تهدیدات کلان جهان اسلام .. محل های تلاقی بین این 5 عنصر فوق پیوسته در رفت و آمد است... بنابراین عمق استراتژیک مفهومی جانبی و محصول این تعامل است. کلیتش در یک کلام؛ اونی که تهران نشسته در راس امور این تصمیمات ولی امر مسلمین، بخصوص شیعیانه و براشون در صورت لزوم باید تصمیم بگیره، جئوپلوتیست یا استراتژیست نیست.

مگر چندتا مسیر، چندتا علت اصلی و چندتا راه حل وجود داره؟! ما چند تا کج فهمی جهانبینانه داریم؛ - استقلال رو معادل ایزولاسیون گرفتیم. - حاکم و حکومت رو قادر مطلق و موظف در نظر گرفتیم. - باور همیشگی به وجود یک راه خوب قطعی داریم. - هیچ تناقضی نباید وجود داشته باشه. و ... از دید بنده اگر سیستمی کارش خیلی درست بود و تونست بسیار موفق باشه باید بسرعت نابودش کرد، دلایل مفصلی داره ...