از نظر عملیاتی در صورت تکمیل سه کشتی، همیشه فقط روی وجود یک کشتی در ماموریت دریایی میشه حساب کرد. مگر اینکه 9 کشتی بسازیم تا بتونیم 3 عدد رو در دریا داشته باشیم. این یه قانونه.! علتش هم این هست که همیشه یکی در ماموریت هست، یکی باید آماده باشه برای ارسال بجای کشتی در ماموریت و یکی هم از ماموریت برگشته و خدمه در مرخصی هستن و کشتی در حال تعمیر و یا ارتقا. و این چرخه ماموریتی یک ناو هست، چرا که اگر هر سه ناو همزمان در دریا باشن، توان این رو ندارن که چند سال در ماموریت باقی بمونن وهر سه بعد از مدتی فرسوده میشن و ایراد پیدا میکنند و یا اینکه خدمه دچار مشکلات میشن. چرخه سه تایی در واقع دوره های 120 روزه است. البته ممکنه هر سه ناو رو در ساحل نگه دارند و در زمان تهدید بلافاصله در سه نقطه مستقر کنند ولی این امر دوام نخواهد داشت مگر اینکه یه خط تامین دریایی همیشه فراهم باشه و فاصله مبدا و مقصد لجستیک هم خیلی طولانی نباشه.

بستگی داره به اینکه اصلا نیازی به کشف و قفل داشته باشه یا نه، یعنی شاید اصلا قرار نباشه به هدف متحرک حمله کنه. بسیاری از کاربردهای پرسه زن ها، مشغول و مصرف کردن پدافند هست.

اطلاعات رسمی نداریم. و اگر با محاسبات خودم بخوام بزنم مجید رو میزنم 6 تا 8 کیلومتر! اونم بخاطر برد کشف آشیانه یاب مادون قرمز

..... ما جنگی رو شروع نمیکنیم... ....

این فرضیات شما رو بپذیریم همینطوری هم باید نتیجه بگیریم. ولی اگر قرار باشه ما تهدید اتمی بشیم و بدون داشتن بمب اتم وارد یه جنگ معمولی یا کوچک با یه ائتلاف نظامی بزرگ بشیم اون موقع چطور میتونیم از اتمی نشدن جنگ جلوگیری کنیم؟! یا اینکه اگر دشمن رو تو جنگ متعارف شکست دادیم چطور میتونیم مطمئن بشیم که این جنگ هسته ای نمیشه؟ مثال اکراین، اگر این کشور موفق بشه روسیه رو پس بزنه و بجای خساراتی که دیده خسارات نظامی متقابلی به عمق روسیه بخصوص مسکو وارد کنه چطور میتونه از اینکه توسط روسیه کارپت بمبینگ هسته ای نشه جلوگیری کنه؟! وضعیت سلاح هسته ای برای یک طرف و نداشتن در طرف دیگری، طوری هست که اجازه دفاع واقعی و هم سطح رو میگیره... این دوتا مقاله رو بخونید: http://www.military.ir/forums/topic/30571-برنامه‌ی-هسته‌ای-ایران-و-راهبرد-توسعه‌ی-تسلیحات-فضاپایه‌ی-ایالات-متحده/

لینک مستقیم به منبع؟

علیکم السلام به شرط اینکه این سیستم ها یه نقطه ضعف اساسی و شناسایی شده نداشته باشن که با استفاده از اون بشه کل مجموعه رو از کار انداخت یعنی مثلا متکی به gps باشن و با اخلال به هیچ هدفی نخورن! البته کیان 2 به نقل از کاربرش در تلویزیون قادره در کل خاورمیانه بدون اتکا به gps انجام ماموریت کنه. این پهپادها بسیار بسیار ارزان هستن. از نظر فنی وقتی موتور و بدنه در کشور ساخته میشه محدودیت تولید دیگه وجود نداره، من با استفاده از این ارقام فقط میزان تولید شده رو میتونم حدس بزنم.

همونطور که قبلا بارها گفته بودم، تسلیحاتی که جنبه مصرفی داشته باشن و تولید داخل باشن بخصوص در حوزه پهپادی رو ارتش و سپاه زیر 5000 عدد تولید نمیکنند! تا الان از سری کیان 1و2 و آرش احتمالا از هر کدوم باید دست کم همین تعداد تولید شده باشه! نمونه های انتحاری دیگه هم باید به همین صورت باشه.

امروز خبر تلاش برای رسیدن به برد 300 کیلومتر هم بود. این برد در سواحل خلیج فارس و دریای عمان برای مقابله با آواکس ها و سوخترسان ها بسیار مفید هست.

از مزایای سامانه غیر فعال همینه. جاش رو هم برایمستون یا اس دی بی میندازه، البته اون اپتیک هوشمند اف 35 رو گفتن واسه کشف بالستیک در حال شلیک مناسبه.

الان در حد سنجش انهدام بصورت سطحی جواب میده (damage assessment) مثلا جایی رو موشک بزنن ببینن کجا خورده و ... ولی به نظر میاد برای نظارت اوقیانوسی یه مقدار دقت بیشتری لازمه.

صحنه سازی، بخصوص از ریلکس بودن اون سربازها میشه فهمید...

یعنی اکراینی ها تصویر میل منهدم شده خودشون رو منتشر کردن و جای میل روسی جا زدن؟ مشخصا فیلم توسط tb2 گرفته شده.

به نظر میاد که روسها فقط روی حمله متمرکز هستن و خیلی کاری به اثربخش بودن حملاتشون ندارن... اینکه اکراین تونسته زیرساخت هواییش رو طی این مدت به هر شکلی حفظ کنه واقعا جالب توجه هست. البته این نکته رو در نظر داشته باشید که روسیه از نظر شناسایی هوابرد دچار ضعف های جدی هست. برد آواکس های روسی در بهترین حالت برای کشف یه مسافربری 400 کیلومتر و برای کشف جنگنده تا زیر 200 کیلومتر و البته در تعداد و در سورتی پروازی کمتر نسبت به رقبای غربی. آواکس ها باید 24/7 فعال باشن. البته در این جزیره پدافند خاصی وجود نداشته و اگر هو بود، کل زمانی که حمله رخ داد در برد موثر معادل زمان همین فیلم و یا کمتر هست. به نظر میاد که باید از آسمان رومانی استفاده کرده باشن، خزیدن تو آسمان ملداوی و رومانی تا خود جزیره.

در مورد اهمیت مجید با توجه به جنگ در اکراین: وقتی نیروی زمینی پیشروی میکنه، گهگاه میتونه موفعیت هدف رو تشخیص بده و گهگاه فقط میتونه محدوده تهدید رو شناسایی کنه، در بسیاری از موارد به تهدید بسیار نزدیک هست و شاید فاصله میان خط تماس دو نیروی مخاصم کاملا از بین بره. در این موارد پشتیبانی نزدیک هوایی فقط با هلیکوپتر ممکن هست و یا گشت و شناسایی جنگنده در ارتفاع پست. و اگر تهدید نیروی پیاده باشه، شناسایی و انهدام از ارتفاع متوسط و بالا شاید غیر ممکن بشه، بخصوص در مناطق دارای پوشش.(مثل اکراین و جنوب لبنان و ...) در این زمان ورود به ارتفاع پست به دشمن تحمیل میشه. و کار میفته دست سامانه های برد کوتاه و این سامانه ها باید بسیار متنوع و بسیار پرتعداد باشن که بتونن اقدامات متقابل تجهیزات هوایی دشمن رو به چالش بکشن. مجید از اون سامانه هایی هست که بسرعت میتونه در هر جایی به هر تعدادی مستقر بشه. متکی به رادار نیست و به تنهایی عمل میکنه و هیچ وقت موقعیت دقیقش برای مهاجم قابل تدقیق و یا حتی شناسایی نیست. این برای جنگ زمینی بود، ولی» در اکراین حرکت موشکهای کروز رو شاهدیم که طبق محاسبه سر انگشتی من حدود 8 ثانیه برای هر موشک در شناسایی و شلیک زمان هست. پدافند ایران واحد هایی داره با عنوان دیده بان زمینی که این سامانه ها برای استقرار در حلقه های دفاعی اونها طراحی شده. دیده بان زمینی تیم های موتوری و گشت و شناسایی اطراف مناطق دارای حفاظت پدافندی و نقاط کور راداری هستند که بصورت چشمی(مسلح و غیر مسلح) هواگردها رو گزارش میکنند. واحدهایی که مثل گشت موتوری نیروی انتظامی عمل میکنن! بسیار پر تعدادن و به خودروهای فرماندهی مختلفی وصل هستن، گزارشات اینها میتونه موفقیت این سامانه های استقراری سریع مثل مجید رو چند برابر کنه.و با مستقر شدن واحدهایی مثل مجید در مناطق دارای نقاط کور، دشمن رو در تله پدافندی گرفتار کنه. اضافه کنم: مجید ظاهرا از سوخت بدون دود استفاده میکنه که این برای کشف نشدن موقعیت مجید روی زمین بصورت چشمی بسیار مفید هست، البته نمیدونم تا چه حد در برابر سنسورهای جدید مثل اف 35 میتونه موثر باشه

چند نکته در تکمیل این فرمایشات شما پیرامون، اتکا به ضد زره در نبرد های دفاعی و تهاجمی. ضد زره برای اکراینی ها تا زمانی خوب هست که روسها نتوانند زمینی رو به شکل وسیع تسخیر کنند،(برای مثال پاکت ها که دالان های دراز و باریکی به عمق خاک دشمن هستن رو میشود با ضد زره دفع کرد) اما اگر روسها زمین های وسیعی رو تسخیر و تثبیت کنند(مثل ماریوپل، سواستوپل و ...) امکان بازپسگیری دیگه از دست میره، چراکه: - توپخانه، - نیروهوایی - پدافند(موشکی زمین به زمین) روسها میتونه هر تهاجمی(به غیر از نفوذ های کوچک) رو بسرعت شناسایی و دفع کنه. بنابراین تنها راه بازپس گیری میشود، حملات چریکی، دورایستا، ناتوان کننده و امواج انسانی. در برابر روسها شروع خواهند کرد به بمباران فرشی مناطق مجاور به زمین های تحت تسلط تا اجازه این حملات گرفته بشه. مطابق با ادعای روسها، اکراین تا الان بیش از 2200 تانک و زرهی از دست داده، این یعنی بزودی، تحرک و واکنش سریع ارتش اکراین به پایان خواهد رسید. روسها با ایجاد مواضع ضعیف و جبهه های جدید دروغین، اکراین رو تشویق به تحرک به سمت خودشون خواهند کرد و سپس با حملات هوایی تا اونجا که میتونند تحرک اکراین رو از بین خواهند برد. گام بعدی انهدام خودروهای تکنیکال و بازهم بمباران فرشی پاکت های جدید خواهد بود. اکراین کشوری نیست که بتونه در دراز مدت روسها رو از مناطقی که هم اکنون حضور دارند با روشهای معمول بیرون بندازه. حزب الله لبنان علت اصلی موفقیتش در جنوب این بود که اجازه نداد زرهی اسراییل در منطقه ای تثبیت بشه و با استفاده از موشک نفس جامعه اسراییل رو بند آورد تا جنگ زودتر تموم بشه. اما اکراین حالا حالا ها باید روی راهکارهایی برای ممانعت از تهاجم بعدی روسها متمرکز بشه. بزرگترین مزیت اکراین در حال حاضر (قدرت کشاورزی و تامین مایحتاج عمومی هست) و امیدواریم که روسها روی این گزینه دست نگذارند که برای دنیا بد میشود. والسلام. ----

این تاپیک به درخواست کاربران مجدد گشوده شد. ...

نابود شدن چند تانک و نفربر تو یه جنگ چیز عجیبی نیست، این یه اتفاقی کاملا بدیهی هست، اما در تعداد بالا با سرعت زیاد رو من فکر فکر نمیکردم کسی علاقه به تکرار این اشتباه داشته باشه: بعد از جنگ 33 روزه (2006) تصورم این بود که کلا زرهی رو باید کنار گذاشت(البته این خیلی رادیکال هست)، اما واقعیت اینه که همون موقع نجوای "زرهی منسوخ شد" به گوش میرسید. و البته خیلی قبلتر وقتی حزب الله عراق آبرامز ها رو وسط خیابون با آرپیجی 29 و شلوار گرم کن میزدن! در حالی که تنها پناه آمریکاییها بلوک های بتنی و دیوارهای سریع بود اونم در زمانی که جنگ تمام شده بود و هیچ یک از سیستم های پشتیبانی رزمی زمان جنگ وجود نداشتن. اونچیزی که برای زرهی مشکل اصلی رو ایجاد میکنه پیشروی و مقابله با تانک های دشمن نیست، بلکه نابود شدنشون عمدتا در پشت جبهه(جنگ ایران و عراق!)، بوسیله پهپاد و موشک(جنگ 2006 و جنگ اخیر در قره باق و اکراین) هست، و بعد از جنگ بوسیله حملات چریکی هست. بدون زرهی نمیشه جنگید اما با این زرهی های موجود به هیچ نتیجه مشخصی هم نمیشه دلخوش بود. مبنای این حرف نرخ بالای انهدام تجهیزات خودرویی در طی 26 روز جنگ هست. اگر منابع دو طرف رو بپذیریم و تلفات اعلامی هر دو طرف رو قبول کنیم، نزدیک به 4000 خودروی زرهی(اعم از تانک، نفربر، امرپ و خودروی مسلح) از بین رفته اونم در یک زمان بسیار بسیار کوتاه. این یعنی انهدام یک ارتش بسیار بزرگ، قوی و کامل در کمتر از 26 روز. و البته انهدام کل تفکر رزم زمینی بلوک شرق (از اونجایی که هر دو طرف از یک سنت سواره نظام پیروی میکردند) به نظر میاد انقلاب بعدی در حوزه زرهی بزودی رخ بده و این انقلاب نه در زره هست و نه در دفاع فعال و پدافند اختصاصی برای تانک: - بلکه در مصرف سوخت و لجستیک. زرهی بعدی باید بتونه دست کم 2 هزار کیلومتر بدون نیاز به سوخترسانی طی طریق کنه. و به اندازه یک یا دو خدمه اش که نیروی تخصصی هستن، آذوغه و برای حداقل یک الی دو هفته ذخیره رزمی داشته باشه. این یعنی : - باک سوخت بزرگتر. - موتور کم مصرف تر - زره سبکتر، وزن سبکتر - کالیبر کوچکتر، مهمات بیشتر ، موثرتر و دوربرد. - تفنگ با زاویه بیشتر -- ندای جنگ روبوتیک داره شنیده میشه و این علتش تلفات هست، اما لجستیک روبوتیک و تجهیزات با دوام در این بخش بسیار دور از انتظار هست، و به در نهایت به شکل گیری ارتشهای بسیار گرانقیمت با نرخ فرسودگی و خروج از رده سریع ختم خواهد شد. شاید در جنگ بعدی همه زرهی ها اینترنت باند پهن ماهواره ای داشته باشن و اوپراتورشون پشت کنسول نشسته باشه،...

علت نقص اینه که نمیتونند کاملش کنند، و این نقص راهبرد نیست، عملی نبودن راهبرد هست، یه زمانی ناتو میخواست فرماندهی یوگوسلاوی رو از بین ببره و زد همه خطوط مخابرات بیسیم و آنتن ها رو از بین برد، اما یوگوسلاوها از تلفن شهری استفاده میکردن. الان وضعیت خیلی فرق کرده، هنوز بسیاری از دکل ها و خطوط اینترنت در اکراین قطع نیست، اینترنت ماهواره های هم بهش اضافه شده. وقتی نشه ارتباطات رو قطع کرد، فرماندهی بدون اینکه در اکراین مستقر باشه هم میتونه کار رو ادامه بده و دیگه این امکان وجود نداره که بین فرماندهی و نیروی میدانی قطع ارتباط کرد. شما نمیتونید با زدن منابع سوخت مدافع (که تک های زرهی بسیار محدودی داره) منتظر متوقف شدن عملیاتش بشید./ اصلا نمیتونید منابع سوختش رو پیدا کنید، هیچ کشوری، امکان فیزیکی قطع کردن دائمی و کامل ارتباط مرزی اکراین با سایر کشورها رونداره ، بهترین نمونه عربستان هست که نتوسته محاصره یمن رو تکمیل کنه و انواع تسلیحات به اونجا میرسه، و نمونه بسیار بدتر غزه است. حتی آمریکا و روسیه هم نتونستن این کار رو در عراق و سوریه و جاهای دیگه انجام بدن. این یه خواسته ناشدنی هست. معمولا استراتژی چیزهای خوب و حقی میگه که اگر رعایت نشه بلا نازل میشه، ولی مسئله اینه که اصلا میشه استراتژی به همون شکل به اجرا گذاشت و تکمیل کرد؟! هرگز!

روسها این کار رو کردن. منتهی واردن مقدار زیادی منسوخ هست. فرماندهی میدانی هم با آمریکاست و امروز هم شاهد تصاویری از نیروهای داوطلب(بخوانید نیرومخصوص!) آمریکا در اکراین بودم. اوایل جنگ گفتم که بیرقدار رو از خارج از مرزها میفرستن، آواکس های روسی برای پیدا کردن منشا این پروازها یا ضعیفن یا بالاخره تمهیداتی دارن!! دفاع متحرک اکراین داره خوب عمل میکنه و اجازه نمیده که کیف محاصره بشه. راهبرد یک چیز هست اجرای راهبرد چیز دیگری! تکنولوژی جدید هم که کلا راهبرد دیگری میسازه.

این راهبرد محاصره کل اکراین هست که به نظر نمیاد به نقطه مثبتی به این زودیها برسه: بعد از گذشت زمان و افزایش موفقیت های اکراین همزمان با کمبود منابع و تسلیحات، نیروهای اکراینی مستقر در غرب به شرق دنیپر روانه میشن، و بعد بلاروس به لویو حمله خواهد کرد. تا اون زمان روسها سرپل های کنونی و مناطق فتح شده بشدت تقویت میکنند. و روسها از جنوب به سمت اودسا حرکت خواهند کرد، تا اکراین به محاصره کامل در بیاد (engulf) بشه. البته این یه حدس هست. اما میشه گفت دقیقا بر عکس کارهای ورماخت و پنتاگون هست.(معلوم نیست که جبر از روی ناتوانیه و یا یه تصمیم عقلایی) اما بر خلاف حمله به عراق که آمریکا به هیچ شهری وارد نشد تا مستقیم برسه به بغداد و با فتح بغداد در روز چهارم از جنگ 12 ساله اش! حدود 5 سال بعد رو جنگید تا بتونه بصورت نسبی مناطق اشغال نشده عراق رو امن کنه. و ارتش صدام که از هم پاشیده بود در اون مناطق در غالب تروریسم، نیروهای عشایری و بعدا داعش بازگشت، اما، اگر روسیه بتونه اکراین رو به محاصره کامل در بیاره میتونه دسترسی مقاومت اکراین به منابع غذایی، پولی و سوخت و تجهیزات رو قطع کنه و بجای 17 سال و 4 روز جنگیدن به سبک ایالات متحده، با دو تا سه سال جنگ مستمر اکراین رو تثبیت کنه. ولی این خیلی بیشتر از 1100 موشکی که تا الان شلیک کردن لازم داره! با توجه به اینکه منابع غربی میگن ذخایر مهمات هدایت دقیقشون رو به اتمام هست (که البته مزخرفه!) در پایان این جنگ روسها دو ارتش لازم دارن که از اول بکوبن و بسازن، یکی برای پایان جنگ و یکی برای بعد از جنگ. این ایده البته بسیار سخته که در عمل پیاده بشه...

این شورش های غربگرایانه دامن خود روسیه رو هم گرفته. روسها تعداد زیادی از مخالفین پوتین رو ترور کردن، و تظاهرات های زیادی رو سرکوب کردن. شکل وارد کردن ارتش به جنگ، در واقع گرفتن نفس این ارتش و خارج کردنش از خانه هست. روسها نشون دادن که راحت در دام کودتای نظامی میفتن، و غربگراهای شوروی(دارو دسته یلتسین) هم اولین بار با کودتا و منفجر کردن مجلس خودشون رو تثبیت کردن. وقتی ارتش در خارج مشغول جنگ باشه، مردم گروگانهای زیادی در جبهه های نبرد دارند، اقتصاد کاملا به کنترل دولت در میاد و در داخل نیروهای امنیتی همه کنترل رو به دست میگیرن. این بهترین فرصت میشه برای شناسایی مخالفان پوتین! از روی مخالفت ظاهریشون با جنگ... البته پوتین تثبیت نمیشه، ایضا روسیه. ولی از قدرت غربگراها کم میشه و اگر روسیه شکست بخوره! مطمئن باشید قبلش یه سری رو پیدا کردن که این شکست رو بندازن گردنشون.

دفاع فعال روسی DROZD، معلوم نیست که بر اثر بمباران(تله، توپخانه،هوایی) منهدم شده یا ضد تانک ولی نشون میده که روسها دارن استفاده میکنن. @Crash برای اطلاعات بیشتر»

یه احتمال به نظر مضحک وجود داره که اکراین از جمعیت تخلیه و توش تسلیحات هسته ای بکار برده بشه...

خود بشار هم این تعداد رو بخواد سر خط کنه مشکل داره.