تازه های نجوم و اخترشناسی [color=red][b]كائناتي درون سياهچاله ها [/b][/color] مطالعات جديد عنوان مي كنند زمانيكه ماده توسط سياهچاله بلعيده مي شود ، ممكن است به درون كيهاني ديگري كه داخل سياهچاله قرار دارد فرو بريزد يا درون گذرگاه كرم چاله مانندي كه به سياهچاله ديگري ارتباط دارد به دام بيافتد. يكي از يزرگترين اسرار علم فيزيك اين است كه چه چيزي درون يك سياهچاله وجود دارد. فرضيه اي كه وجود سياهچاله ها را پيش بيني كرد – نسبيت عام- عنوان مي كند كه تمام مواد درون سياهچاله با فشرده شدن تبديل به يك نقطه مركزي با چگالي بينهايت مي گردند كه "تكينگي" ناميده مي شود. كريستين بوهمر از دانشگاه لندن مي گويد" اما بعد از آن همه چيز از نظر رياضي تجزيه و خرد مي شود. ما مي خواهيم كه اين "تكينگي" از پديده سياهچاله حذف شود". پژوهشگران زيادي بر اين عقيده هستند كه يك فرضيه جديد و جهانشمول كه گرانش و تاثيرات كوانتمي را به هم پيوند دهد قادرخواهد بود اين موضوع را حل كند. فرضيه تار از شناخته شده ترين اين جايگزين ها مي باشد. اما بوهمر و همكاران وي از فرضيه ديگري بنام " گرانش كوانتوم حلقوي" استفاده مي كنند كه رقيب فرضيه تار مي باشد. بر اساس اين فرضيه فضا-زمان بعنوان شبكه اي از حلقه هاي انتزاعي تعريف مي شود كه بخش هاي كوچكي از فضا را به هم متصل مي كنند. قبلا از فرضيه گرانش كوانتوم حلقوي در مقابل ايده تكينگي استفاده شده بود. اين فرضيه پيشنهاد مي كند كه بجاي يك مهبانگ ، كيهاني اوليه دچار رمبش شده و سپس طي يك "جهش بزرگ" به سمت بيرون منفجر شد. http://www.patoghu.com

دورترین خوشه کهکشانی کشف شد -------------------------------------------------------------------------------- [color=red][b]دورترین خوشه کهکشانی در فاصله 10 بیلیون سال نوری از زمین کشف شد[/b][/color] دورترین خوشه کهکشانی توسط تیمی از دانشمندان از آمریکا ، ازوپا و شیلی کشف شد .خوشه کهکشانی XMM-XCS 2215-1734 تقریبا 10 بیلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و شامل صدها کهکشان بزرگ و کوچک می شود که با هاله از گاز ها داغ احاطه شده که در طول موج اشعه ایکس تابش می کند . .ادام استنفورد مدیر این پروژه اعلام کرد :" وجود چنین خوشه ای در فاصله ای به این دوری می تواند نظریه ی تشکیل کهکشان ها را در آغاز آفرینش به چالش بکشد" وی افزود :"پیدا کردن چنین خوشه ی کهکشانی مانند آن است که تصویری از پدر بزرگ خود را در قرن 19 پیدا کنید در حالی که او در آن زمان وجود نداشته!" . این خوشه کهکشانی 500 تریلیون بار سنگین تر از خورشید است که بیشتر جرم آن از ماده تاریک تشکیل شده است ، ماده ای نامرئی و مرموز که بیشتر جرم کهکشان ها را در جهان تشکیل می دهد.خوشه ی کهکشانی بوسیله ی تلسکوپ فضایی اروپایی Newton در اشعه ایکس کشف شده و فاصله ی آن به کمک تلسکوپ 10 متری کک تعیین شده است. http://forum.p30world.com __________________

[color=red][b]کهکشان‌ها در دوران اقتدار امپراتوری روم [/b][/color] -------------------------------------------------------------------------------- تلسکوپ فضایی اسپیتزر توانسته‌است یکصد خوشه‌کهکشانی بسیار دوردست را در فاصله ده میلیارد سال‌نوری شناسایی کند این روزها بازار اکتشافات بزرگ نجومی داغ است. دویست و هشتمین گردهمایی جامعه نجوم آمریکا در کالگری کانادا درحال برگزاری است و بسیاری از اخترشناسان برجسته جهان گرد آمده‌اند تا نتایج تحقیقات خود را به اطلاع دیگران برسانند. گروهی از این اخترشناسان به سرپرستی دکتر مارک برودوین (آزمایشگاه پیشرانش جت، ناسا) توانسته‌‌اند با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر نزدیک به سیصد خوشه کهکشانی دوردست را شناسایی کنند. از آن میان، یکصد خوشه در فاصله‌ 8 تا 10 میلیارد سال نوری از ما قرار دارند و مربوط به زمانی هستند که عالم، کمتر از نصف سن کنونی‌اش عمر داشت. خوشه‌های کهکشانی، نواحی چگال کیهان محسوب می‌شوند و از این حیث شبیه به شهرهای بزرگ روی زمین هستند. یک خوشه کهکشانی به تنهایی می‌تواند صدها کهکشان مانند راه‌شیری خودمان داشته باشد دکتر برودوین می‌گوید: ارزش این تصویر بسیار بالا است، گویی ما توانسته‌باشیم از شهر رم در زمان اوج قدرت امپراتوری روم عکس‌ بگیریم. چنین تصاویری به‌ما کمک می‌کند تا روند تشکیل و تحول کهکشان‌های سنگین عالم رابهتر درک کنیم. قدیمی‌ترین و سنگین‌ترین کهکشان‌های جهان را فقط می‌توان در خوشه‌های کهکشانی پیدا کرد و این تصویر از آن‌رو هیجان‌انگیز است که برای اولین‌بار، توانسته‌ایم این خوشه‌های کهکشانی سنگین را در شرایطی ببینیم که هنوز در حال شکل‌گیری هستند. این‌چنین می‌توان فهمید که ستارگان چه‌وقت در این خوشه‌ها تشکیل شده‌اند. نخستین‌بار است که این‌همه خوشه‌کهکشانی در چنین فاصله دوری کشف شده‌اند. در پاییز و اسفندماه گذشته، همین گروه کشف دو خوشه کهکشانی را در فاصله‌های 9.1 و 8.2 میلیارد سال‌نوری اعلام کرده‌بود؛ اما امروز، آنها کشف 290 خوشه کهکشانی را اعلام کرده‌اند که برخی‌شان به‌دلیل تعداد کم کهکشان‌ها، گروه کهکشانی نام گرفته‌اند. با معرفی صد خوشه و گروه کهکشانی بسیار دوردست، تعداد خوشه‌های کهکشانی دوردست شناخته‌شده یک‌شبه شش برابر شد! این گروه برای شناسایی این خوشه‌های دوردست از تصاویر فروسرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تصاویر مریی رصدخانه ملی کیت‌پیک استفاده کردند. کهکشان‌های بسیار دوری که خوشه‌های کهکشانی را تشکیل می‌دهند، تنها در نور فروسرخ دیده می‌شوند، اما نمی‌توان آن‌ها را به‌سادگی از کهکشان‌های نزدیک‌ و حائل تفکیک کرد. تصاویر فروسرخ اسپیتزر تمام این کهکشان‌ها را نشان می‌دهد، اما رصدخانه کیت‌پیک تنها کهکشان‌های حائل را در نور مریی به‌تصویر می‌کشد. با ترکیب تصویر این دو تلسکوپ می‌توان کهکشان‌های دوردست را جدا کرد و خوشه‌های کهکشانی را در توده‌های چگال اجرام دوردست شناسایی کرد. تلسکوپ فضایی اسپیتزر، ژرفای فروسرخ آسمان را هزاران بار سریع‌تر از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های زمینی نقشه‌برداری می‌کند و در مدت‌زمان معقولی می‌توان آسمان را به‌اندازه کافی جستجو کرد تا نشانه‌هایی از این خوشه‌های نسبتا کمیاب بدست آورد. دکتر پیتر آیزنهارت، دیگر عضو گروه که رصدهای تلسکوپ فضایی اسپیتزر را هدایت می‌کرد، می‌گوید: کهکشان‌های بسیار دور در نور فروسرخ بهتر دیده می‌شوند، زیرا در میلیاردها سالی که طول کشیده‌است نورشان به‌ما برسد، پرتوهای نور همراه با عالم منبسط شده‌اند و طول‌موجشان بلندتر شده‌است. رصدخانه کک در هاوایی، هفت خوشه‌ از دورترین خوشه‌های کهکشانی را طیف‌نگاری کرده‌است و فاصله بدست‌آمده توسط گروه دکتر برودوین را تایید کرده‌است. قدم بعدی گروه، استفاده از تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر برای بررسی دقیق‌تر این کهکشان‌ها است. آنها امیدوارند با بررسی داده‌های ارسالی این دو رصدخانه فضایی بتوانند دو پرسش بسیار مهم را پاسخ دهند: این شهرهای کهکشانی چقدر بزرگند و چگونه رشد می‌کنند http://forum.p30world.com

[b][color=red]كوتوله سفيد[/color][/b] مقدمه در سال 1844 میلادی "ویلهلم بل" ستاره شناس آلمانی ، ستاره‌ای را کشف کرد که قادر به دیدنش نبود. ستاره‌هایی که ما در آسمان می‌بینیم، همه در حال حرکت هستند، اما ما تنها با کمک تلسکوپ و آن هم به صورت جزئی می‌توانیم متوجه حرکت آنها بشویم. کوتوله سفید با فشرده شدن اتمها ، هسته‌ها والکترونهایشان متراکمتر می‌شوند. یکی از ستاره‌های نزدیک به زمین ، شباهنگ یا ستاره کاروان کش است و ما آن را به صورت روشن می‌بینیم. البته به خاطر حرکت و چرخش زمین ، ما حرکت ستاره‌ها را به صورت نوسانی می‌بینیم. بل سعی داشت نوسان شباهنگ را اندازه گیری نماید، اما او متوجه این وافقعیت عجیب شد که نوسانهای شباهنگ بیشتر از آن چیزی است که انتظار دارد. او حتی متوجه تغییراتی در حرکت شباهنگ شد که به حرکت زمین هیچ ارتباطی نداشت. حرکت شباهنگ چنین نشان می‌داد که جاذبه جسم بسیار بزرگی را تحمل می‌کند. در حقیقت شباهنگ باید ستاره‌ای را به همراه خود داشته باشد که به دور یکدیگر بگردند. جالب آنکه شباهنگ دوم دیده نمی‌شد! شاید شباهنگ دوم یک ستاره مرده بود و هیچ نوری نداشت. بل با تحقیقات بیشتر توانست نور بسیار کم شباهنگ دوم یا شباهنگ "ب" را ببیند. مدتی بعد دانشمند دیگری با آزمایش روی طیف نوری شباهنگ "ب" متوجه شد که این ستاره از خورشید ما گرمتر است، در حالی که درخشش آن کمتر از 400/1 درخشش خورشید می‌باشد! بنابراین شباهنگ "ب" باید ستاره کوچک باشد! پس چگونه می تواند شباهنگ "آ" را به دنبال خود بکشد؟! با توجه به این نکات جالب ، شما شباهنگ "ب" باید دارای وزن مخصوص بسیار بالا باشد. شاید برای شما باور نکردنی باشد. اما اگر یک سانتیمتر مکعب از شباهنگ "ب" را به سطح زمین بیاوریم، سه تن وزن خواهد داشت! آری، این موضوع حیرت آور است. ما می‌دانیم که پوسته‌های اتمها که محدوده حرکت الکترونها هستند، نمی‌توانند از هم بگذرند و بیشتر از محدوده خاصی به هم نزدیک شوند. اما این حالت در سطح خورشید، وضعیتی متفاوت دارد. زیرا کره زمین با خورشید تفاوت بسیاری دارد و جاذبه خورشید باعث می‌شود که بخصوص در مرکز آن اتمها در هم بریزند و حرکات نامشخص را دنبال کنند و همین امر نیز باعث تولید انرژیهای بسیاری می‌گردد و در مرکز آنها می‌توانیم شاهد دماهای زیادی در حد چند میلیون درجه سانتیگراد باشیم. قسمتی از ستاره‌ها این حرارت را در جهات مختلف منتشر می‌سازند که این امر به عهده سطح ستاره‌هاست. حرارتی که از این طریق ایجاد می‌شود، ستاره را به صورت باز نگه می‌دارد و از برخورد اتمها به جز در نواحی بسیار مرکزی جلوگیری می‌کند و ما می‌توانیم شاهد درخشش خوب آنها باشیم. هسته متلاشی شونده جاذبه اتمهای کربن دارای ساختار اتمی عادی را بسوی مرکز هسته می‌کشد. انرژی ستاره‌ انرژی مرکز ستاره‌ها از تبدیل هسته هیدروژن به هسته هلیوم بوجود می‌آید. در نتیجه زمانی بالاخره قسمت اعظم هیدروژن موجود در ستاره به مصرف می‌رسد. اما تا کنون وقوع چنین اتفاقی مرکز ستاره آنقدر گرم می‌شود که گرمای حاصله مولکولهای ستاره را باز کرده و آن را به یک ستاره غول پیکر تبدیل می‌نماید. با این اتفاق سطح ستاره سرد شده و رنگ آن به سرخی می‌گراید که در این هنگام آن را غول قرمز می‌نامند. هنگامی که هیدروژن ستاره رو به اتمام است، آتش مرکزی هسته به طرف لایه‌های نازک خارجی ستاره حرکت می‌کند. سپس این لایه‌ها منبسط و به گاز تبدیل می‌شوند و سرانجام ناپدید می‌گردند. در این حالت لایه‌های درونی که تقریبا وزن ستاره را تشکیل می‌دهند، هیچ انرژیی برای گرم ماندن ندارند و جاذبه ، این لایه ها را به سرعت به مرکز و درون می‌کشد و ستاره به اصطلاح در هم فرو می‌رود. مرحله تبدیل ستاره به کوتوله سفید این رمبش با چنان سرعتی انجام می‌گیرد و کشش جاذبه‌ای آنها چنان سخت و شدید است که تقریبا تمامی پوسته الکترونی در هم می‌شکنند و هسته‌ها آنقدر به هم نزدیک می‌شوند که در یک ستاره تمامی مواد موجود در خود را در حجم کوچکی جای داده است. این ستاره اکنون همانند یک شباهنگ "ب" است که معمولا کوتوله سفید نامیده می‌شود. این واقعه تا پنجاه هزار میلیون سال دیگر در مورد خورشید اتفاق نخواهد افتاد. با این حال این واقعه در مورد بسیاری از ستارگان رخ داده است و شباهنگ "ب" یکی از ستارگان است که اصطلاحا کوتوله سفید نامیده می‌شود. در حقیقت توانستند به شناسایی سیاهچاله‌ها بپردازند و رموز آنها را کشف نمایند. با مرگ غول سرخ ، جرمش 90 درصد کاهش می‌یابد و بعد به دور هسته متلاشی شونده‌اش یک سحابی سیاره‌ای تشکیل می‌دهد. با کوچک شدن هسته ، ماده‌اش بیشتر از آنچه که مواد در زمین فشرده می‌شوند، متراکم می‌شود. در زمانی خاص ، ماده هسته در برابر فشردگی بیشتر مقاومت می‌کند. حالا دیگر هسته به کوتوله‌ای سفید با حداقل 1.4 جرم خورشیدی و حجمی معادل حجم زمین تبدیل شده است. کوتوله‌های سفید آنقدر متراکمند که تنها یک قاشق چایخوری ماده‌شان 1.4 تن وزن دارد. منبع : دانشنامه رشد کوتوله سفید گونه‌ای از اجرام فضایی است. در طی زندگی یک ستاره در دوران پیری برخی از ستارگان که از حد مشخصی بزرگ‌تر باشند به سیاهچاله و اگر از این حد کوچک‌تر باشند تبدیل به کوتوله سفید می‌شوند ماده تشکیل دهنده کوتوله های سفید به اندازه ای به هم فشرده است که یک قاشق غذاخوری آن چند تن وزن دارد. از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد لازم به ذكر است كه ستارگاني كه جرمي در اندازه جرم خورشيد ما دارند در پايان عمرشان به كوتوله سفيد تبديل مي شوند و ستارگان با جرم بيشتر به سياهچاله تبديل مي شوند .

[color=red][b] فضاي خالي از ماده[/b][/color] دانشمندان مکاني در جهان يافته‌اند که چيزي در آن وجود ندارد. اين حباب خالي از ماده٬ اندازه‌ي بزرگي دارد و اين موجب شگفتي شده است. خصوصيت عجيب ديگر٬ تفاوت تابش ‌پس زمينه‌ي کيهاني در اين ناحيه٬ با ساير نقاط آسمان است. طبق نظریه‌ی انفجار بزرگ موج عظیمی از انفجار اولیه‌ی عالم در گیتی پخش شده است. با توجه به قدرت اولیه‌ی این موج و سن و وضعیت فعلی جهان، دانشمندان با محاسبات ریاضی پیش بینی کردند که موج حاصل از آن بعد از این همه سال باید در طول موج‌های خاصی از امواج رادیویی در حال انتشار باشد. در همان ایام که این پیش بینی صورت گرفت به صورت اتفاقی در یک ایستگاه رادیویی٬ نویزی روی باند رادیویی خاصی آشکار شد. نویزی مرموز که از همه جهت به یک اندازه‌ی ثابت می‌آمد. با تطبیق این دو با هم مشخص شد که امواج حاصل از انفجار اولیه به راستی وجود دارند و نام آن را «امواج پس زمینه ی کیهانی» (CMB) نهادند. در واقع می‌توان گفت که پس زمینه‌ی کیهانی، تصویری از دوران کودکی کیهان به ما می‌دهد. تصویری از کودکی جهان در زمانی که تنها چند هزار سال سن دارد. به تازگی دانشمندان دانشگاه مینسوتا مقاله‌ای در نشریه‌ی «استروفیزیکال» (Astrophysical Journal) منتشر کردند و توضیح دادند که حبابی خالی از هر چیز را در کیهان کشف کرده‌اند. خالی از هر گونه ماده مانند کهکشان، سحابی، سیاهچاله و حتی خالی از ماده‌ي تاریک. در این بررسی که در آن از «آرایه‌ی عظیم تلسکوپ‌های رادیویی» (VLA) استفاده شد، دانشمندان به اختلاف دمایی اندکی در محدوده‌ی خاصی از پس زمینه‌ی کیهانی برخوردند. VLA قادر است اختلاف دمایی در حدود یک میلیونیوم درجه‌ی سانتیگراد را آشکار کند. فاصله ی این حباب خالی از ما نزدیک به یک میلیارد سال نوری است. برخورد با چنین بخش‌های «خالی» چندان دور از انتظار نبود اما ابعاد این حباب خیلی بزرگ است. چنان عظیم که در هیچیک از شبیه سازی‌های کامپیوتری٬ مشابه آن پیش بینی نمی‌شد و این باعث شگفتی همگان شده است. این یافته‌ها در پروژه ی «بررسی تمام آسمان» با آرایه ی عظیم VLA در قالب طرح NVSS به دست آمده است. در این بررسی٬ دانشمندان به صورت اتفاقی به کم شدن معنادار تعداد کهکشان‌های واقع در منطقه‌ای از صورت فلکی «نهر» برخوردند. با بررسی این ناحیه به وسیله‌ی ماهواره ی WMAP در سال ۲۰۰۴ در طول موج پس زمینه‌ی کیهانی، این نتیجه به دست آمد که بخشی کم انرژی منطبق بر آنچه VLA یافته بود در آن منطقه قرار دارد. به این دلیل نام این منطقه را «لکه ی سرد» (WMAP cold spot) گذاشته اند. به نظر می‌رسد عامل اختلاف سطح انرژی در پس زمینه‌ی کیهانی در این منطقه٬ نبود ماده باشد. فوتون‌های پس زمینه‌ی کیهانی می‌توانند با قرار گرفتن در میدان‌های گرانشی عظیم مجموعه‌هایی مثل کهکشان‌ها یا خوشه‌های کهکشانی، نیرو گرفته و با انرژی بیشتری به طی مسیر خود ادامه دهند. مانند آنچه در حرکت «قلاب سنگی»، فضاپیماها برای انرژی گرفتن و پرتاب به سوی مرزهای دور منظومه‌ی خورشیدی از انرژی گرانشی سیارات بزرگ استفاده می‌کنند. پس آن بخش‌هایی از تابش پس زمینه‌ی کیهانی که سطح انرژی بالاتری دارند می‌توانند نشان دهنده‌ی مکان‌هایی با تراکم جرمی بالا باشند. اما حالت دوم دقیقا معکوس حالت بالا است. انرژی تاریک نقش یک منبع گرانشی معکوس را بازی می‌کند و تاثیری عکس روی فوتون‌های پس زمینه‌ی کیهانی می‌گذارد. در نتیجه فوتون‌هایی که از بخش‌های با توزیع عادی مواد می‌آیند انرژی بیشتری دارند. به همین صورت فوتون‌هایی که از منطقه‌ای خالی از ماده عبور می‌کنند مقدار زیادی از انرژی خود را از دست می‌دهند. پس منطقه‌ی شناسایی شده در این پروژه می‌تواند نشانگر بخشی خالی در کیهان باشد. منطقه ‌ای که در آن ماده - نه ماده‌ی شناخته شده و نه ماده‌ی تاریک – وجود ندارد. حبابی خالی از همه چیز در عالم یا به قولی دیگر حفره‌ای خالی از هر چیز. کمتر از یک دهه است ما از روند شتابدار گسترش عالم خبرداریم و همچنین مدت زمان کمی از کشف انرژی تاریک می‌گذرد. انرژی تاریک هنوز به درستی شناخته نشده و خواص و تاثیرات آن را نمی دانیم. بررسی چنین پدیده‌هایی می‌تواند به افزایش دانش و آگاهی ما در زمینه‌ی انرژی تاریک و انبساط جهان و در نهایت شناخت بهتر جهان بیانجامد. پروژه‌های تحقیقاتی اینچنین دانش ما را نسبت به جهان افزایش می‌دهد. منابع: Sky and Telescope - Astronomy – nojum.ir

[quote]ممنون آرماني جان اما من كاري نكردم فقط يه چندتا كپي پست بود ديگه البته زحمت بيشتر رو باقي دوستان مثل آذرخش مالك و mke کشیدند البته حق هم که باشه آذرخش عزیز خیلی زحمت کشیدند براشون ارتقای درجه پیشنهاد میدم همچنین برای دوست خوبم مالک ... فقط يه خبر هم از خودم بدم ...كجا خوندم يادم نمياد اگر كسي منبعش رو پيدا كرد قرار بده... در همين ابتداي سال 2009 ايرانيان بيش از 1000 مقاله علمي در نشريات بين المللي جهان ثبت نمودند !!![/quote] خيلي مخلصيم worior عزيز اين هم يه مطلب در مورد جايگاه علمي ايران [color=red][b]ايران رتبه 24 در توليد علم را دارد [/b][/color] سه شنبه 8 بهمن 1387 - اساس تازه‌ترین آمار موسسه بین‌المللی اطلاعات علمی (ISI) ، محققان ایرانی با ارائه 17 هزار و 88 مستند علمی ، از لحاظ « تعداد کل تولیدات علمی نمایه شده»، با شش پله صعود نسبت به سال 2007 در جایگاه «بیست و چهارم» جهان و از لحاظ «تعداد مقالات علمی نمایه شده» در جایگاه «بیست و سوم» جهان قرار گرفتند ... [ اخبار فيزيك ] -------------------------------------------------------------------------------- دكتر فتح اللهي ــ معاون پژوهشي دانشگاه تربيت مدرس ــ در تشريح جزئيات ارتقاي رتبه علمي ايران در ISI به ايسنا گفت: از 17 هزار و 88 مستند علمي نمايه شده ايران در موسسه اطلاعات علمي در سال 2008، 11 هزار و 155 مستند، مقالات علمي هستند كه از اين لحاظ كشور ما در جايگاه بيست و سوم دنيا قرار دارد. رشد 47 درصدي مقالات ISI ايران وي خاطرنشان كرد: محققان ايراني طي سال‌هاي 2006 و 2007 به ترتيب، پنج هزار و 843 مقاله و هفت هزار و 584 مقاله ارائه كرده‌ بودند. فتح‌اللهي تصريح كرد: كشور تركيه با 19 هزار و 310 مقاله علمي همچنان در جايگاه اول منطقه و در رتبه هفدهم دنيا از لحاظ تعداد مقالات قرار دارد. البته نرخ رشد مقالات علمي آن كشور در فاصله سال‌هاي 2007تا 2008 حدود 23.8 درصد و نرخ رشد مقالات علمي ايران در اين سال حدود 47 درصد بوده كه نسبت به نرخ رشد 29.7 درصدي توليد مقالات علمي كشور طي سالهاي 2006 تا 2007 افزايش داشته است البته نرخ رشد مقالات تركيه نيز نسبت به بازه 2006 تا 2007 كه تنها حدود 6.8درصد بوده، افزايش قابل توجهي داشته است. وي درباره ساير رقباي منطقه‌ اي ايران گفت: در سال 2008، كشورهاي مصر با سه هزار و 969 مقاله و نرخ رشد 21 درصد، پاكستان با سه هزار و 165 مقاله و نرخ رشد چشمگير 70 درصد، مالزي با دو هزار و 805 مقاله و نرخ رشد 42 درصد و عربستان با هزار و 785 مقاله و نرخ رشد 33.5 درصد كه در مقايسه با نرخ رشد عمدتا يك رقمي سال گذشته آنها بسيار هشدار دهنده است، پس از ايران به ترتيب در رتبه‌هاي سوم تا ششم توليد علم منطقه قرار دارند. دكتر فتح اللهي با بيان اين كه نرخ رشد بالاي اين كشورها عليرغم فاصله زياد آنها با آمار 11 هزار و 155 مقاله‌اي ايران بايد مورد توجه قرار گيرد، تصريح كرد: نرخ رشد مقالات ساير كشورهاي منطقه مثل اردن، لبنان، فيليپين و عراق هم به نحو محسوسي افزايش يافته و در بين 11 كشور منطقه تنها كويت است كه با رشد منفي در آمار مقالات ISI مواجه بوده است. آمريكا، انگلستان و آلمان در صدر توليدكنندگان علم معاون پژوهشي دانشگاه تربيت مدرس درباره رتبه علمي ساير كشورهاي جهان گفت: از لحاظ كل توليدات علمي نمايه شده در ISI كشورهاي آمريكا، انگلستان، آلمان، چين و ژاپن هر يك با بيش از 100 هزار مستند علمي به ترتيب در رتبه‌هاي اول تا پنجم دنيا قرار دارند و پس از آن كشورهاي فرانسه، كانادا، ايتاليا، اسپانيا و كره جنوبي به ترتيب با حدود 88 هزار، 79 هزار، 74 هزار، 58 هزار و 51 هزار مقاله در رتبه‌هاي ششم تا دهم توليد علم دنيا قرار دارند. هند با بيش از 48 هزار مستند، برزيل، تايوان و تركيه (با 26 هزار و 888 مستند) به ترتيب در رتبه‌هاي دوازدهم، چهاردهم، شانزدهم و هجدهم اين فهرست قبل از ايران قرار دارند و كشورهايي مثل اتريش با 16 هزار و 631 مستند علمي، دانمارك با 15 هزار و 184 مستند، فنلاند با حدود 12 هزار و 600 مستند، نروژ با حدود 11 هزار و 700 مستند و ايرلند با 11 هزار و 624 مقاله پس از ايران كه در رتبه بيست و چهارم دنياست به ترتيب در رتبه‌هاي 25، 28، 29، 33 و 34 جهان قرار دارند. معاون پژوهشي دانشگاه تربيت مدرس اضافه كرد: از لحاظ تعداد مقالات، كشورهاي آمريكا و چين با بيش از 100 هزار مقاله و آلمان با حدود 74 هزار مقاله، ژاپن با حدود 68 هزار مقاله و انگلستان با بيش از 66 هزار مقاله در رتبه‌هاي اول تا پنجم توليد علم دنيا قرار دارند. رتبه ساير كشورها نيز كم و بيش مشابه فهرست كشورهاي برتر بر اساس تعداد كل توليدات علمي است. منبع : جام جم آنلاين ارسال خبر : مرتضي باقرزاده استفاده از متن خبر تنها با ذكر منبع اصلي ؛ فرستنده خبر و نقل از هوپا مجاز است .

آقا با نهايت عذر خواهي دو تا سوال داشتم 1 - مگه قرار نبود تو سايت از آمار سلاح هاي ايراني چيزي نگيم 2 - تعريف زره واكنشگر چيه با عرض پوزش مجدددد

[color=darkred][b]فصلهای نپتون [/b][/color]دانشمندان به مداركی در خصوص تغییر فصول در نپتون دست یافته اند . روند صعودی درخشش سیاره نپتون باعث شده است تا دانشمندان حدس بزنند كه این سیاره نیز همانند زمین شاهد فصلهای مختلفی بر سطح خود است.یك گروه از محققان با بررسی تصاویری كه تلسكوپ فضایی هابل در سالهای ۱۹۹۶، ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ از ین سیاره تهیه كرده است، متوجه افزایش محسوس درخشندگی نوارهای ابری سیاره نپتون شده اند این نواحی در خلال این مدت وسیع تر و روشن تر شده اند كه امكان دارد این تغییران نورانیت و وسعت در اثر تغییرات فصلی این سياره باشد. نپتون كه هشتمین عضو خانواده خورشیدی است به خاطر سیستم جوی شگفت انگیز خود و طوفانهای بسیار شدید خود مشهور است.حدس زده می شود در جو این سیاره تند بادهایی با سرعت ۱۴۵۰ كیلومتر بر ساعت می وزند. با وجود این تصاویر جدید نخستین مدارك رسمی در خصوص تغییرات آب و هوایی فصلی بر سطح این سیاره را نشان می دهد. بر اساس تحلیل مبتنی بر این اطلاعات نپتون نیز همانند زمین دارای یك فصل تابستان گرم و یك زمستان سرد و دو فصل انتقالی مشابه زمین ست. اما این فصول یك تفاوت عمده با زمین دارد و آن مدت ان است و نپتون در طی ۱۶۵ سال زمینی یك با ر به دور خورشید می گردد و بنابراین هر فصل آن حدود ۴۰ سال زمینی به طول می انجامد. بنابراین اگر محاسبات و نظریات تغییرات فصلی درست باشد طی ۲۰ سال آینده نیز باید شاهد افزایش درخشندگی نپتون باشیم. محور نپتون انحرافی معادل ۲۹ درجه دارد كه فصول مختلف و متفاوتی را در دو نیمكره آن ایجاد می كند.اما نكته جالب در این میان آن است كه خورشید در افق نپتون ۹۰۰ با ركم فروغ تر از آن چیزی است كه از افق زمین به نظر می آید بنبابراین باید سیستمی برای حفظ گرما در سطح كه موجب ایجاد تابستانی گرم می شود در نپتون فعال باشد. به هرصورت نپتون طی سالهای آینده نیز مورد توجه چشمان تیزبین زمینی خواهد بود تا از طریق اطلاعاتی كه به دست خواهد امد نظریه قطعی در خصوص تغییرات فصلی این سیاره دوردست ابراز شود. منبع : - شبکه فیزیک هوپا - آفتاب

[color=darkred][b]سیاره ای با آینده ی مشابه زمین [/b][/color] تیمی بین المللی از اخترشناسان٬ خبر کشف اولین سیاره‌ی فراخورشیدی در حال چرخش به دور ستاره‌ای در حال مرگ را اعلام کردند. این کشف که نتیجه‌ی تحقیقی ۷ ساله است در شماره‌ی سپتامبر مجله‌ی نیچر چاپ خواهد شد. این سیاره تصویری از سرنوشت زمین را در ۴ تا ۵ میلیارد سال آینده تداعی می‌کند و آن زمانی است که خورشید سوخت هیدروژنی خود را به اتمام می رساند٬ به صورت یک غول قرمز فوق العاده منبسط می‌شود و لایه‌های بیرونی خود را با درخشی هلیومی به بیرون پرتاب می‌کند. سیاره کشف شده‌ی اخیر با نام « V ۳۹۱ Pegassi b»٬ از تمامی تغییرات ستاره‌ی مادر خود جان سالم به در برده است. تیم تحقیقاتی بین المللی به رهبری «رابرتو سیلووتی»(Roberto Silvotti) دریافتند که سیاره‌ی مذکور به دور ستاره‌ای کم نور در صورت فلکی فرس اعظم در حال چرخش است. «استیو کاوالر»(Steve Kawaler)٬ استاد فیزیک و اخترشناسی دانشگاه ایالتی «آیوا»(Iowa) می‌گوید:"نکته‌ی هیجان انگیز در کشف این سیاره٬ نجات یافتن سیاره از انبساط ستاره و درخش هلیومی آن است. این نکته می‌تواند نشان دهنده‌ی ادامه ی حیات سیاره زمین٬ پس از انبساط خورشید در آینده‌ای دور باشد. قبل از آن که این ستاره لایه‌های بیرونی خود را از دست بدهد٬ سیاره در فاصله‌ای معادل با فاصله کنونی زمین تا خورشید به دور این ستاره می‌چرخید." کاوالر افزود: "با توجه به این که این سیاره از مشتری بزرگ‌تر است٬ نمی توانیم خیلی خوشحال باشیم. سیاره‌ای کوچکتر همانند زمین می‌تواند آسیب پذیر باشد." کاوالر در سال ۲۰۰۳ با هماهنگ کردن رصدهای این گروه تحقیقاتی ۲۳ نفره که به وسیله‌ی شبکه‌ی تلسکوپ‌های «Whole Earth » انجام می‌شد٬ به آن‌ها کمک کرد. این مجموعه شامل شبکه‌ای از رصدخانه‌ها در سراسر جهان است که به منجمین امکان اندازه گیری‌های مداوم تغییرات روشنایی ستاره‌های متغیر را می‌دهد. کاوالر همچنین با انجام برخی محاسبات به پیشرفت این پروژه کمک کرد. این محاسبات به منظور اطمینان یافتن از این نکته بود که بی نظمی‌های حرکت مداری ستاره به واسطه‌ی سیاره‌ی مذکور است. اخترشناسان دریافتند در حال حاضر شعاع مداری اين سياره ۷/۱ برابر فاصله‌ی متوسط بین خورشید و زمین است. ستاره‌ها با پیر شدن به فاز غول سرخی خود می‌رسند٬ در این هنگام به شدت منبسط شده و به آسانی قادر به بلعیدن سیارات درونی نزدیک به خود هستند. سیلووتی خاطر نشان ساخت: "اتفاق مشابهی برای خورشید خواهد افتاد. انتظار می‌رود که عطارد و زهره در لایه‌های خورشید ناپدید گردند در حالی که مریخ به احتمال زیاد باقی می‌ماند. سر نوشت زمین مشخص نیست زیرا موقعیت آن مرزی است. به نظر می‌آید که احتمال از بین رفتن زمین در هنگام غول سرخی خورشید زیاد باشد٬ اگر چه با قطعیت نمی‌توان صحبت کرد." منبع: http://www.spaceflightnow.com

[b][color=darkred]اولین رادیو تلسکوپ ها برای جستجوی موجودات هوشمند فرا زميني[/color][/b] اولین مرحله از «آرایه تلسکوپی آلن»(Allen Telescope Array) با تعداد ۴۲ عدد آنتن رادیویی کار خود را در نزدیکی رودخانه «هت»(het) واقع در ایالت کالیفرنیا آمریکا شروع کرده است. زمانی که پروژه ساخت آرایه تلسکوپی ATA به پایان برسد، دارای ۳۵۰ دیش با قطر حدود ۶ متر خواهد بود. در حال حاضر، پروژه SETI با اتکاء به ابزارهایی همانند رادیو تلسکوپ«آرسیبو»(Arecibo) واقع در پورتو ریکو به کار خود ادامه می‌دهد و هیچ تلسکوپ مستقلی برای این پروژه وجود ندارد. نام آرایه تلسکوپ آلن از نام موسس شرکت مایکروسافت، «پال آلن»(Paul Allen)، شخصی که کمک مالی زیادی به این پروژه کرده، گرفته شده است.این آرایه این اجازه را به ستاره‌شناسان می‌دهد که آسمان را در تمام مدت شبانه روز زیر نظر داشته باشند تا نشانه‌ای از حیات فرازمینی پیدا کنند. «جیل تارتر»(Jill Tarter) مدیر پروژه SETI در کالیفرنیا می‌گوید:"این برای اولین بار است که ما تلسکوپی را با ویژگی‌های مورد نظرمان دارا هستیم." آرایه تلسکوپی ATA قرار است که آسمان را در طول موج ۱- ۱۰ گیگا هرتز زیر نظر داشته باشد. این ناحیه راديویی اساسا خالی از هر گونه نویز منابع دیگر رادیویی است. تنها موج‌هاي رادیویی که احتمال تداخل با این طول موج را دارند میکرو موج‌های پس زمینه ی کیهانی هستند. اما ATA به جز آشکار کردن پیام‌های موجودات فرازمینی کاربرد‌هایی دیگری هم دارد. این تلسکوپ میدان دید بسیار بازی دارد و این امکان را به ستاره‌شناسان می‌دهد تا بتوانند با میدان دید زیادی آسمان را مورد مطالعه قرار دهند. اين تلسکوپ قادر است از کل آسمان در طول موج هيدروژن خنثي در طول ۵ ماه عکس برداري کند. آرایه تلسکوپی که در این پروژه بکار برده شده است همانند آرایه تلسکوپی «سولان»(Solan Digital Survey) واقع در ایالت نیو مکزیکو، متشکل از دیشهای ۲.۵ متری، است. آرایه تلسکوپی سولان آسمان را در نوارهای وسیعی مورد بررسی قرار می‌دهد و توانسته است عکاسهای سه بعدی بسیاری را از میلیون‌ها کهکشان تهیه کند. تارتر می گوید:"کار ATA برای ستاره‌شناسی رادیویی همانند کار آرایه تلسکوپی سولان در نور مرئی است." این آرایه قادر است همزمان با کار نقشه برداری از آسمان، پروژه ی SETI را نیز انجام دهد. «ویلیام ویلچ»(William Welch) یکی از اساتید بازنشسته دانشگاه برکلی، شخصی که دریافت کننده‌های الکترونیکی ATA را طراحی کرده است، می‌گوید: "تلسکوپ برای اجرای دو پروژه به صورت همزمان ساخته شده است." موسسه SETI و UC Berkeley برای به پایان رساندن پروژه هنوز سرمایه جذب می‌کنند. ویلچ می‌گوید:"شما می توانید با خرید یکی از آنتن‌های رادیویی به ارزش ۱۰۰۰۰۰ دلار و ثبت اسم آن به نام خود به این پروژه کمک کنید." منبع : نیو ساینتیست و مجله نجوم

[color=darkred][b]پيش‌بيني پرتاب ماهواره «اميد» قبل ازپايان سال به فضا [/b][/color] نگارش یافته توسط ایسنا 08 بهمن 1387 ساعت 19:05 رييس سازمان فضايي ايران پيش‌بيني كرد كه نخستين ماهواره بومي ساخته شده جمهوري اسلامي ايران با نام «اميد» درصورت رخ ندادن مشكل فني، قبل از پايان سال، به فضا پرتاب شود. به گزارش خبرنگار فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان، رضا تقي‌پور در حاشيه مراسم افتتاح پروژه‌هاي مخابراتي استان خوزستان در جمع خبرنگاران در پاسخ به خبرنگار ايسنا در زمينه پرتاب ماهواره به فضا، عنوان كرد: با اين اقدام نخستين ماهواره بومي در فضا آزمايش مي‌شود. وي هدف از پرتاب اين ماهواره را تحقيقاتي و‌ آزمايشي بيان كرد و افزود: مسئولان فني در تلاش هستند كه كارهاي پروژه در زمان مقرر صورت گيرد. البته دوست نداريم وعده‌هاي زماني را براي پرتاب ماهواره‌ بگوييم كه جا به جا شود. معمولا نزديك زمان پرتاب ماهواره كه بشويم زمان پرتاب را به صورت مشخص اعلام مي‌كنيم. تقي‌پور خاطرنشان كرد: قبلا در صحبت‌ها قول داده‌ايم تا قبل از پايان سال يك برنامه پرتاب ماهواره داشته باشيم كه اين اقدام در برنامه كاري ما موجود است و خبر آن را به زودي اعلام مي‌كنيم. وي يادآور شد: پرتاب قبلي، براي آزمايش ماهواره‌برهاي داخلي بود كه آن آزمايش با موفقيت انجام شد. در واقع با پرتاب آن ماهواره‌بر موفق شديم اثبات كنيم كه مي‌توانيم در مدار ماهواره قراردهيم. تقي‌پور با اشاره به انجام فعاليت‌هاي اين سازمان اظهار داشت: ساخت ماهواره عملياتي را در دستور كار قرار داريم و در مراحل طراحي و ساخت هستيم. اين ماهواره‌ها در سال‌هاي آتي در مدار قرار مي‌گيرند و مي‌توانند نيازمندي كاربران مختلف به خدمات فضايي را در زمينه‌هاي سنجش از راه دور و زمينه‌هاي ارتباطي برآورده كنند. وي با بيان اينكه زير ساخت‌هاي خوبي براي بحث‌هاي فضايي در كشور ايجاد شده است، تاكيد كرد: امروز در بيش از هفت دانشگاه معتبر كشور دانشكده هوافضا موجود است. فارغ التحصيلان اين دانشكده‌ها در كنار فارغ‌التحصيلان رشته‌هاي برق، مكانيك، الكترونيك و سازه براي انجام برنامه‌هايمان با ما همكاري مي‌كنند. رييس سازمان فضايي ايران تصريح كرد: برنامه بسيار وسيع و گسترده‌اي براي توسعه فن‌آوري فضايي در كشور تدارك ديده شده است. از كارشناسان و فارغ التحصيلان اين رشته خواستاريم در انجام ماموريت‌ها به سازمان فضايي كمك كنند. تقي‌پور ادامه داد: اميدوار هستيم در سال‌هاي آتي اين پيشرفت‌ها را به ملت ايران گزارش دهيم البته مبحث‌هاي فضايي بسيار گسترده و زمان‌بر هستند. اميدواريم بتوانيم با تكيه بر نيروهاي پرتوان علمي - فني و متخصصان داخلي اين اقدامات را با سرعت بيشتري پيش ببريم. وي در مقايسه بخش فضايي كشور ايران با ديگر كشورها تصريح كرد: در بخش فضايي در نقطه‌ي خوبي هستيم و در چشم‌اندازي كه در منطقه براي كشور ما پيش بيني شده است اگر منطقه را بدون كشورهاي چين و هند در نظر بگيريم، اميدواريم بتوانيم به جايگاه نخست در منطقه برسيم. وي خاطرنشان كرد: اميدواريم با گام‌هاي بلندي كه در بحث كاربردها و فن‌آوري‌هاي فضايي پيش بيني كرده‌ايم بتوانيم به موقع به اين برنامه برسيم.

[color=darkred][b]تلسكوپ فضايي هابل چيست ؟[/b][/color] تلسكوپ فضايي هابل دقيقا چيست؟ چرا به اين اندازه استثنايي است؟ چگونه اين چنين عكس هاي شگفت انگيزي مي گيرد وما كجا مي توانيم آنها را ببينيم؟ما به طور دقيق به بررسي اين وسيله اي كه انقلابي را در ستاره شناسي و نجوم پيش آورد مي پردازيم. مشكل بزرگ تلسكوپ هاي مستقر در زمين اين بود كه مشاهده ي نور ستاره هاي دور دست قبل از اينكه از اتمسفر زمين بگذرند ممكن نبود-از كنار ابر ها و آب و هوا-و اتمسفر زمين كه مكان غليان است-با گرد و غبار وهواي گرمي كه جريان دارد و به بالا صعود مي كندو هواي سرد با نزول به سمت زمين مي آيد و آب ها بخار مي شوند. همه ي اين عوامل باعث مي شوند كه عكس هاي ستارگان تيره و غير دقيق از آب در بيايند و فوايد تلسكوپ هاي زميني را محدود كنند. در سال 1946يك متخصص فيزيك نجومي با نام دكتر لمن اسپيتزر(1997-1914)پيشنهاد داد كه تلسكوپي در فضا مي تواندعكس هاي واضح تري را از چيز هاي دورتربگيرد كه تلسكوپ هاي زميني قادر به آن نمي باشند.اين يك ايده ي عصباني كننده بود با توجه به اين كه هنوز هيچ موشكي به فضاي خارجي پرتاب نشده بود.به عنوان مثال برنامه هاي فضايي ايلات متحده ي آمريكا در سالهاي بين 1960 و 1970 توسعه يافت و برتري پيدا كرد.اسپيتزر در ناسا و همايش توسعه دادن تلسكوپ هاي فضايي سخن راني كرد.در سال 1975 آژانس فضايي اروپاو ناسا شروع به توسعه دادن تلسكوپ هاي فضايي كردند.در سال1997مجلس براي تلسكوپ هاي فضايي بودجه اي را تصويب كردو ناسا با يك شركت درجه يك قرار داد بست و پيمان كاري براي سركشي كردن به ساختمان آنها انتخاب كرد. در سال 1983 تلسكوپ فضايي به نام ستاره شناس آمريكائي ادوين هابل نام گذاري شد.هابل كسي بود كه با مشاهداتي بر روي ستاره هاي متغيير در كهكشان هاي ديگر مطمئن شد كه جهان در حال انبساط و بزرگ شدن است كه نظيريه ي مهبانگ يا انفجار اوليه در عالم را تائيد مي كرد.ساخت تلسكوپ فضايي هابل 8سال به طول انجاميد. اين تلسكوپ بيش از چهار صد هزار قطعه داردو بالغ بر بيست و شش هزار مايل سيم كشي الكتريكي دارد. تلسكوپ فضايي هابل 50 بار حساس تر از تلسكوپ هاي زميني است و همچنين 10 بار دقيق تر و تفكيك پذير تر از تلسكوپ هاي زميني است.بعد از تاخيري طولاني وبدهي- تلسكوپ فضايي هابل در سال 1990 در مدارش قرار گرفت. لسكوپ فضايي هابل (HST) از بسياري جهات توانمندترين تلسكوپ اپتيكي است كه تا كنون ساخته شده است. اين تلسكوپ بزرگترين تلسكوپ نيست، آينه اصلي آن با قطر 2.4 متر در مقايسه با تلسكوپ كك در هاوايي كه 10 متر قطر دارد كوچكتر است. ولي اين تلسكوپ ، كه در مداري به فاصله 500 كيلومتري سطح زمين قرار دارد، از اثرات مختل كننده جو زمين به دور است. اين امر امكان مي‌دهد تا جزئيات دقيقتري نسبت به تلسكوپهاي مستقر در زمين ديده شوند و نيز طول موجهايي مثل فرابنفش كه به سطح زمين نمي‌رسند قابل مشاده باشند. تاريخچه تلسكوپ فضايي هابل اين تلسكوپ به نام اختر شناس آمريكايي ، اووين هابل كه در دهه 1920 به دو كشف عمده در اختر شناسي نايل آمد. نام گذاري و عملا تمام كهكشهانها در حال دور شدن از ما هستند (يعني عالم در حال انبساط است). كشف اخير به مفهوم مهبانگ به عنوان سرآغاز انبساط عالم منجر شد. در طرح اصلي كه به درستي براي HST1 در نظر گرفته شده‌اند، عبارتند از مطالعه كهكشانها و مطالعه مهبانگ. مشخصات تلسكوپ فضايي هابل تلسكوپ HST تقريبا 14 متر طول 5 متر و 11500 كيلوگرم وزن دارد. اين تلسكوپ طوري طراحي شده است كه از تمام ظرفيت سفينه فضايي كه آن را در 25 آوريل 1990 در مدار قرار داد استفاده كند. صفحه‌هاي خورشيدي كه در مدار برافراشته شده‌اند و 10 متر طول دارند، توسط آژانش فضايي اروپا فراهم شدند. نوري كه لوله تلسكوپ را بپيمايد و به آينه اصلي برخورد كند كه بازتابيده مي‌شود و به آينه كوچك دومي كه در مركز لوله قرار دارد بر مي‌گردد. اين آينه نور را به طرف آينه اصلي بر مي‌گرداند و از سوراخي كه در مركز آن قرار مي‌گذارند. اين طرح اپتيكي را تلسكوپ كاسگريني نوع ريچي - كرتن مي‌نامند. در پشت سوراخ چهار سنجش افزار علمي عمده قرار دارند كه عبارتند از دو دوربين عكاسي و دو طيف نگار ، هر دو دوربين عكاسي مي‌توانند تصويرهايي مرئي و فرابنفش گرفته ، دوربينها طوري طراحي شده‌اند كه تفكيك بسيار بهتري نسبت به آنجه بر روي زمين قابل دستيابي است بدست مي‌دهند. دهانه ورودي طيف نگارها بسيار كوچك است و اين امر امكان مي‌دهد كه HST تفكيك خوبي داشته باشد و طيف نمايي اجسام منفرد در ميدانهاي شلوغي مثل مركز خوشه‌هاي ستاره‌اي كروي مسير شود، در حالي كه چنين مشاهداتي از روي زمين غير ممكن هستند و همچنين طيف نگارها مي توانند نسبت به سيگنال به نوفه بسيار بزرگتر و تفكيك طيفي بهتري نسبت به تلسكوپهاي فرابنفش قبلي در حال چرخش مدار بدست دهند و اندازه گيري وي‍ژگيهاي طيفي ضعيفي را كه قبلا هرگز ديده نشده است امكان پذير كنند. تعميرات تلسكوپ هابل كمي پس از پرتاب معلوم شد كه آينه اصلي HST داراي ابيراهي كروي است و اين نقصي است كه باعث مي‌شود كه تصويرها حاوي 15 درصد نور متمركز شده باشند و باقي به صورت نامشخص پخش شود. اين نقص ، در نهايت با تجهيزات آزمايشي معيوبي مرتبط مي‌شد كه سالها قبل از پرتاب موقع ساختن آينه بكار رفته بود. اگر چه پردازش شديد رابانه‌اي توانسته بود بيشتر مشكلات تصويرها را بر طرف كند و مشاهدات طيف نوري را همچنان به انجام برساند، توانايي تلسكوپ در ايجاد تصوير اجسام ضعيف نسل آنهايي كه در لبه عالم قرار دارند از بين رفته بود. فضانوردان سفينه فضايي در دسامبر 1993 بيشتر از ده تعمير عمده روي تلسكوپ انجام دادند. و از جمله ژپروسكوپهاي جديد ، صفحه‌هاي خورشيدي ، آينه‌هاي تصحيح كننده بسيار دقيق و كوچكي روي آن نصب كردند و تلسكوپ را به كارآيي اپتيكي طرح اوليه بازگرداند. نصب دستگاههاي اپتيكي تصحيح كننده مستلزم اين بود كه يكي از پنج سنجش افزار اصلي HST ، يعني نورسنج خيلي سريع را بردارند. اكنون ، توان تفكيك در اين دستگاه نزديك به حدي است كه از خواص موجي نور انتظار مي‌رود. شرايط استفاده از تلسكوپ هابل استفاده از HST مستلزم كارهاي تداركاتي دقيق است. قبل از پرتاب ، همه آسمان نقشه برداري شد و نزديك به 20 ميليون ستاره راهنما مشخص شدند. اين نقشه خيلي كاملتر از جامع‌ترين كاتالوگ ستاره‌هاست كه تا آن زمان تهيه شده بود. هر اختر شناسي كه شخصا خواهان استفاده از اين تلسكوپ باشد (همه منجمان جهان واجد شرايط هستند) ، از حدود يك سال جلوتر با مشخص كردن پرسش علمي مورد نظرش و مشاهدات پيشنهادي‌اش مي‌تواند متقاضي استفاده از HST شود. براي استفاده از HST معمولا 800 تقاضا در هر سال دريافت مي‌شود. گروههاي شش تا هفت نفري اختر شناسايي كه نماينده عرصه‌هاي مختلف تخصصي‌اند. يك هفته را صرف رده بندي پيشنهادها و تعيين زمان استفاده از تلسكوپ مي‌كنند. در برنامه پذيرفته شده متوسط ممكن است بيست و پنج ساعت وقت استفاده از تلسكوپ را به خود اختصاص مي‌دهد. كشفيات تلسكوپ هابل در چهار سال اول در خلال چهار سال اول كاركرد HST ، كشفهاي مهم زيادي حاصل شده‌اند. بيشترين اين كشفها از تكنيك بي سابقه يا از تركيب طيف نمايي با تفكيك خوب طيف نمايي با دقت زياد بدست آمده‌اند. نمونه‌هاي اول ، كاوش هسته‌هاي مربوط به خوشه‌هاي كروي ستاره‌ها و كهكشانهاي بيضوي غول آسا را شامل مي‌شوند. افزوده شدن طيفها به اندازه گيري انتقالهاي دوپلري ، سرعتهاي بسيار زيادي را درست در هسته چندين كهكشان بيضوي نشان داده است. اين امر شاهد ضمني مهمي بر وجود سياه چاله‌اي در حدود 109برابر جرم خورشيد در آنجاست. تصويرگيري در سحابي جبار ، كه ناحيه‌اي جوان از لحاظ تشكيل ستاره‌هاست و در فاصله‌ 1500 سال نوري از خورشيد قرار دارد. شواهدي از وجود قرصهايي از ماده را در اطراف بسياري از ستاره‌ها نشان داده است. اين موارد را به احتمال قوي مي‌توان نمونه‌هايي از منظومه شمسي در حال تشكيل دانست. پيش بيني هابل ادومين با شناسايي غليظ و سيال در كهكشان امراه المسلسله در سال 1924 براي اولين بار ثابت كرد كه كهكشانها از راه شيري خيلي دورترند. مطالعه اين ستاره‌ها در كهكشانهاي دورتر توسط SHT ظاهرا به جمع آوري دلايلي منجر مي‌شود كه عالم از آنچه قبلا تصور مي‌شد كوچكتر و جوانتر است. پيش بيني مهم ديگر نظريه مهبانگ اين است كه در آغاز پيدايش عالم فقط سه عنصر اول هيدروژن ، هليوم و اندكي ليتيوم توليد شده‌اند. به كمك رصدهاي SHT نشان داده مي‌شود كه اين پيش بيني در واقع صحيح است و عناصر ديگر به مرور زمان در طول تاريخ كهكشان راه شيري در ابر نواخترها ساخته شده‌اند. آينده تلسكوپ هابل تلكسوپ فضايي هابل SHT با قابليت استفاده از خدمات سفينه فضايي و اينكه قرار است در آينده به وسايل جديدي مثل طيف نگار قدرتمندتر و دوربين عكاسي فرو سرخ مجهز شود، بايد براي بيشتر از يك دهه كارش را ادامه دهد. به نقل از دانشنامه رشد

عزيز اون چيز عجيب غريب كه بار قاطره بايد گهواره خمپاره باشه اگه به يه خمپاره انداز توجه كرده باشي يه چيزي مثل يه بشقاب گود براي قرار گرفتن لوله خمپاره و حركت اون در كف زمين معمولا تو يه گودي قرار ميگيره كه به اون ميگن گهواره

armani زحمت كشيدي مطلب بكر و جالبيه بي صبرانه منتظر ادامه اون هستم

اين نرمش و چرخش پر مواضع خيلي جاي بحث داره آيا اونها به دنبال خطوط قرمز ما هستند و يا واقعا قصد اينو دارن كه به اين اره ببر تيشه بيار 30 ساله خاتمه بدن دوستان حتما در جريان اين امر هستند كه ازاين قطع رابطه ما خيلي بيشتر سود برديم تا اينكه بخواهيم ضرر بديم البته تاوان هاي زيادي هم داديم ولي در طول اين 30 سال سرافراز بوديم بايد صبر كرد و ديد به قول خود آقاي رييس جمهور در چند ماه آينده چه چيزهايي بعنوان چهار چوب كلي مطرح ميشه

[color=brown][b]نسل بعدي سفينه ها[/b][/color] مترجم : يونس بخشي شايد بشقاب هاي پرنده ديگر يك فريب يا جعل علمي نباشد. آقاي سوبرتا روي يكتن ازپرفيسوران همكار در رشته انجنيري فضا و كيميا در دانشگاه فلوريدا درخواستي را براي طرح و ساخت سفينه فضايي شبيه بشقاب هاي پرنده كه بار ها در فلم هاي امريكايي ديده شده، تحويل داده است. اما آقاي روي اين طرح خود را " وسيله نقليه فضايي بدون بال الكترو مقناطيسي" يا WEAV مي نامد. مدل اوليه طراحي شده آن بسيار كوچك ( كوچكتر از شش انچ) مي باشد كه نصب باطري ها در خود آن مناسب مي باشد. روي مي گويد " طرح را مي توان از نظر مقياس و اندازه بزرگ ساخت اما كار نظري بايد روي شكل بزرگتر آن انجام شود. حتي از اين نمونه ميناتوري و كوچك مي توان استفاده زيادي كرد. نقش عمده و اساسي آن تجسس و هدايت خواهد بود. يعني اين سفينه كوچك را مي توان طوري طراحي كرد كه يك كمره با نور لازم در آن نصب گردد و از فاصله هاي بسيار دور كنترول شود. نيروي هوايي ايالات متحده و ناسا به اين طرح علاقمند شده اند و دانشگاه نيز در صدد آن است تا جواز اين طرح را رسمي كند. اين يك تدبير بديع است و در صورت موفق انقلابي را ايجاد خواهد كرد." مواد سوخت يا انرژي لازم براي اين وسيله توسط يك پديده بنام هايدروديناميك مقناطيسي Magneto hydrodynamics تهيه مي گردد كه در زمان عبور يا حركت رسانايي (هدايت كننده) از يك ميدان يا جريان مقناطيسي ايجاد مي شود. اما براي اين سفينه جريان هدايت كننده توسط قطب هاي مقناطيسي كه سطح سفينه را پوشانيده و هواي اطراف آن را به پلازما تبديل مي كند، ايجاد مي شود. نيروي ايجاد شده در اثر عبور يك جريان الكتريكي از ميان پلازما هواي اطراف را فشار مي دهد و چرخش ايجاد شده در هوا حركت و سرعتي ايجاد مي كند كه مي تواند در برابر تندباد، پايدراي بوجود بياورد. با هدف وسيع ساختن ميدان تماس ميان هوا و سفينه، طرح آقاي روي اندكي ميان تهي و پيوسته كج و شبيه يك ماهي تابه است كه بوسيله الكترومقناطيس پرواز مي كند. يكي از وجه هاي انقلابي اين طرح استفاده از هايدرو ديناميك مقناطيسي است كه در آن سفينه هيچ بخش متحرك نخواهد داشت. نبود بخش يا قسمت هاي ميكانيكي سفينه هاي سنتي ، مانند يك انجن تعبيه شده يا جت، بايد اطمينان چشمگيري براي اين سفينه بوجود بياورد. اين طرح در ضمن امكان نشست و پرواز عمودي را براي سفينه مي دهد. تا كنون هيچ سفينه فضايي با سوخت پلازما بصورت موفقانه پرواز ننموده. اين گونه طرح ها در فضا، جائيكه نيروي جاذبه و كشندگي بسيار كم است، بسيار موفق مي باشند. اما اگر بخواهيم كه يك سفينه در داخل اتموسفر زمين پرواز كند، در آنصورت به نيروي عظيم پيش ران يا موتور نياز خواهيم داشت. منبع : انجمن فيزيكدانان جوان ايران www.hupaa.com

[color=brown][b]هزینه هربار خروج فضانوردان به فضای باز 5میلیون دلار است [/b][/color] "الکساندر پلیشوک" رئیس بخش فعالیت های خارج از سفینه دفتر طراحی های فضایی "انرگیا" روز سه شنبه به خبرنگاران اطلاع داد که هربار خروج یک فضانورد به فضای باز کیهانی حداقل 5 میلیون دلار برای روسیه هزینه بر می دارد. وی گفت: "نمی توان درباره رقمی ثابت صحبت کرد. می تواند 5 میلیون دلار باشد، می تواند 15 میلیون دلار و یا حتی بیشتر باشد که این بستگی به نوع ماموریت فضانورد در فضای باز کیهانی دارد. اگر از دستگاه ویژه ای استفاده شود، این خروج بیش از نیز هزینه بر می دارد". به گفته وی، خروج از ایستگاه فضایی بین المللی به فضای باز کیهانی گرانتر از پرواز به فضا تمام می شود. به گفته پلیشوک در سال 2009 میلادی سرنشینان گروه های تحقیقاتی 19 و 20 ایستگاه فضایی بین المللی از سوی روسیه 3 بار وارد فضای باز کیهانی خواهند شد. منبع : نووستی کد : N-324 يه مطلب هم در مورد تلسكوپ فضايي هابل هست اگه دوستان علاقه مند هستند بفرمايند تا اون رو هم وراد كنم

[color=brown][b]رویت هلال[/b][/color] براي اينكه يك ماه قمري شروع شود بايد هلال ماه رويت شود، يعني با ديدن اولين ماه در آسمان يك ماه قمري آغاز خواهد گرديد. ماه تنها قمر زمين كه هر 5/29 شبانه روز يكبار به دور زمين مي چرخد و به دليل پيچيدگي مدارش، تعيين زمان رويت شدن اولين هلال آن كار چندان آساني نيست. شايد چنين به نظر آيد كه رويت هلال ماه قمري تنها مربوط به كشورهاي اسلامي است، اما جالب است بدانيم كه در تمام نقاط دنيا منجمان به دنبال رصد هلال ماههاي قمري با همان نامهاي محرم، صفر و… مي باشند و ركوردهاي مختلفي را نيز به نام خود ثبت نموده اند. اين ركوردها مربوط به زمينه هاي مختلفي مانند سن ماه، جدايي زاويه اي ماه از خورشيد و غيره مي باشد. رصد هلال ماه با چشم و يا با ابزار صورت مي گيرد. ركوردي كه توسط چشم غيرمسلح در زمينه سن ماه ثبت شده است مربوط به راصدي به نام آقاي استيون ان شور مي باشد كه هلال ماه شوال 1409 قمري را با سن 14ساعت و58 دقيقه رويت نمودند و ركورد مربوط به رصد با چشم مسلح به نام آقاي سيد محسن قاضي ميرسعيد ثبت شده است. ايشان هلال ماه رجب المرجب 1423 هجري قمري را با سن 11ساعت و41 دقيقه رصد نمودند. روش عملي رؤيت هلال ماه : براي رصد هلال ماه بايد به چند نكته اشاره كرد: اول اينكه مكان رصد بايد به دور از آلودگي هوا و گرد و غبار و دود شهرها بوده و همچنين از آلودگي نوري شهرها نيز دور باشد. بهترين مكان براي رصد هلال ماه ارتفاعات مي باشد زيرا در آنجا گرد و غبار اثر كمتري مي گذارد و هم به افق مسلط تر مي باشيم دوم، انتخاب لوازم و وسايل مناسب براي رصد مي باشد. يكي از مهمترين ابزاري كه بايد همراه يك رصدگر هلال ماه باشد يك دوربين دوچشمي است. دوربين خوب دوربيني است كه بزرگنمايي، وزن، قيمت و جنس مناسب داشته باشد و بهتر است تك چشمي نباشد و قرار گرفتن بر روي پايه براي دوربينهاي قدرتمند بسيارحايز اهميت است براي رصد هلال بايد لحظه غروب خورشيد، مكان غروب خورشيد، ارتفاع و مكان ماه در لحظه غروب خورشيد را بدانيم. قبل از غروب خورشيد بايد مكان غروب خورشيد و مكان ماه را به دست آورده و دوربين خود را در آن نقطه تنظيم نماييم. دور بودن سايت رصدي از مناطق نظامي جهت جلوگيري از اشكالات بعدي، اقدام گروهي براي رويت، داشتن اطلاعات مربوط به هلال، به همراه بردن پوشش گرم براي فصول سرما و امكانات اوليه درماني از جمله تدابيري است كه پيش از رصد بايد مورد توجه قرار گيرد. با ديدن هلال بايد چشم را باز و بسته نموده و به طول كمان و جابجايي هلال دقت كنيد تا با ابر، هواپيما و … اشتباه نگرفته باشيد و بدو ن عجله شاخصي را روي زمين براي نشان كردن آن در نظر بگيريد و سعي كنيد هلال را دوستان ديگر گروه نيز ببينند. منبع:http://iranastronomers.org

[color=brown][b]صلح ستارگان ، پروژه ویژه سال جهانی نجوم [/b][/color] «هرکجا هستم باشم، آسمان مال من است» سهراب سپهری، شاعر معاصر ایرانی دبیرخانه جهانی سال جهانی نجوم نام پروژه صلح ستارگان را در فهرست پروژه های ویژه خود جای داد تا این پروژه از این پس با حمایت رسمی سال جهانی نجوم کار خود را ادامه دهد قابل ذکر است پیش از این پروژه شب یوری و انجمن نجوم ایران رسما از این پروژه حمایت کرده بودند. پروژه ویژه صلح ستارگان، پروژه‌ای جهانی است که قصد دارد با برگزاری شبهای رصدی مشترک و همزمان در دو سوی مرزهای آبی و خاکی کشورهای سراسر جهان نشان دهد که آسمان بدون مرز پلی است میان تمدنها و فرهنگها و ملتها و برای تمامی فرهنگها، ملتها و نژادها یکسان است. برگزارکنندگان پروژه صلح ستارگان، گروههای فعال نجوم آماتوری در سراسر جهان هستند که داوطلبانه به پروژه صلح ستارگان پیوسته‌اند. در سال جهانی نجوم، دو گونه پروژه جهانی اجرا می‌شود، نخست پروژههای بنیادی که از طرف اتحادیه بین‌المللی نجوم و یونسکو معرفی و اجرا شده‌اند و پس از اتمام سال جهانی نجوم مورد ارزیابی قرار می‌گیرند تا میزان اثر بخشی این پروژه‌ها مشخص گردد. اما دسته‌ای دیگر از پروژه‌های جهانی به نام پروژههای ویژه، پروژههایی هستند که حداقل یکی از اهداف سال جهانی نجوم را در برمی‌گیرند و دربرگیری جهانی دارند. سال جهانی نجوم تاکنون 11 پروژه بنیادی و 7 پروژه ویژه را در فهرست فعالیتهای سال جهانی نجوم، سال 2009، قرار داده بود، که با اعلام رسمی کمیته برگزاری سال جهانی نجوم با افزوده شدن پروژه صلح ستارگان به مجموعه پروژه‌های ویژه، تعداد این پروژه‌ها به عدد 8 رسید. پروژه صلح ستارگان می‌کوشد تا با همکاری با دیگر پروژه‌های سال جهانی نجوم به اثربخشی این سال بیافزاید. هفته پیش پروژه صلح ستارگان و شب یوری با هم همکار شدند تا بتوانند با درآمیزی زیباهای آسمان و شگفتی‌های سفر به فضا با کمک گروههای همکار خود در سراسر جهان، گامی مشترک در جهت تاثیرگذاری سال جهانی نجوم و درک شگفتی فضا برای عموم مردم بردارند. پروژه صلح ستارگان، پروژه‌ای است که سازمان مردم نهاد صلح آسمانی و انجمن نجوم ایران با همکاری یکدیگر سازماندهی می‌کنند. انجمن نجوم ایران عامل برگزاری سال جهانی نجوم در ایران است. تاکنون 10 گروه نجومی از 9 کشور جهان برای برگزاری این پروژه اعلام آمادگی کردند. لازم به ذکر است، پروژه صلح ستارگان در آغاز سال جهانی نجوم با برگزاری رصد عمومی مشترکی در دو سوی آبهای خلیج فارس در جزیره قشم ایران و شهر دبی امارات متحده فعالیت خود را رسماً آغاز کرد. گروه برگزارکننده صلح ستارگان، مشتاقانه از تمامی گروههای فعال نجومی در سراسر جهان می خواهد که برای برگزاری این پروژه در حوالی مرزهای آبی، خاکی آزاد و خاکی غیرآزاد به گروه صلح ستارگان بپیوندند، تا با کمک یکدیگر بتوانیم دوستی و آرامش را با درک شگفتی‌های آسمان برای مردم به ارمغان بیاوریم. منبع : Astronomy.ir کد : N-392

[b]پلاسماي سرد باكتري ها را از بين مي برد:[/b] محققين در يو اس با استفاده از پلاسماي سرد روش جديدي براي نابود كردن باكتريها كشف كردند. اين روش توسط مونير لاروس در دانشگاه سلطنتي ويرجينيا و دانشكده هاي كاليفرنيا در ساندياگو كشف شد. پلاسما شامل ذرات باردار –الكترونها و يونها-و ذرات بدون بار مانند اتمهاي برانگيخته و مولكولها مي باشد. بيشتر پلاسما هها در فشار معمولي داغ هستند- در حدود چندين هزار درجه سانتيگراد- بنابر اين كنترل آنها مشكل است. لاروس و همكارانش با استفاده از مانع مقاوم بدون بار در دما و فشار اتاق پلاسما ي سرد توليد كردند.آنها براي اين كار گاز مخلوطي شامل 97% هليوم و 3% اكسيژن را بين دو الكترود مسطح وارد كردند،سپس ولتاژي در حدود چندكيلوولت با فركانس 60 هرتز اعمال كردند. مزيت اين روش در توان ورودي كم - بين 50 تا 300 وات- و توليد مقدار زيادي پلاسما مي باشد. اين تيم دو نوع باكتري- با غشاي بيروني و بدون غشاي بيروني- را در معرض پلاسما ي سرد قرار دادند و با ميكروسكوب الكتروني تاثيرات پلاسما را روي آنها بررسي كردند.بعد از گذشت ده دقيقه ديدند كه هر دو نوع باكتري بوسيله اشعه فرا بنفش و قسمتهاي آزاد پلاسما، از بين رفتند. ذرات باردار در حدود چند ميكروثانيه آسيب شديدي به پوسته سلول باكتري وارد مي كنند،زيرا كشش الكتروستاتيكي وارد بر پوسته بيروني سلول باكتري از نيروي كشش پوسته بيشتر مي شود. لاروس و همكارانش معتقدند كه پلاسماي سرد، باكتريها و ويروسهاي مهلك را از بين مي برد و براي استريليزه كردن سريع و مطمئن تجهيزات دارويي مي تواند بجاي روشهاي سمي بكار برود. لاروس ميگويد:“اميدواريم اين روش را بتوانيم براي قسمتهاي زيرسلولي نيز بكار ببريم و تاثيرات بيوشيمي آن را نيز بدست آوريم.“ www.sib-mag.blogfa.com/8703.aspx منبع دوستان عزيز مخصوصا مديران محترم : من تا حالا مطلب از جايي توي سايت نياوردم اگر كارم ايراد داره اول به خوبي خودتون ببخشيد و بعد هم لطف كنيد راهنماييم كنيد بسيار سپاسگزارم‎

من هميشه بعنوان يه علاقه مند و يه نظاره گر مشتاقانه مطالب اين تاپيك رو دنبال مي كردم ولي گروه شركت كننده در اين تاپيك اصلا ناراحت نشيد چون به نظر من فقط طراحان اين تيغه ها و شركت كنندگان در اون مزايده ميتونستن جواب اين سوال رو بگن Armani عزيز هم رفت تو اين همه پيغمبر جرجيس رو انتخاب كرد

[quote]آفتابه و مامي گنديده جرج بوش خيلي جالب بود ! به اين اشاره كرده بود كه اين مرتكه نميتونه گند خودش رو جمع كنه ميخواد با كمك سازمان ملل خون ملت غزه رو پاك كنه ...[/quote] زدي به هدف من هم با شما موافقم اين مرتيكه كه همون اول سر سپردگي خودشو به اسراييل اعلام كرده ولي حالا ببنيم با چه ابزاري بهتر ميتونه اين كار رو انجام بده

worior عزيز خيلي زحمت كشيدي ممنون برادر من كه اطلاعات خيلي خوبي در مورد همجوشي هسته اي بدست آوردم به قول newday گرامي كه ايكاش يه كم لحن آرومتري داشت با اين اوصافي كه تو اين مطلب عنوان شده ما چطوري ميخواهيم به تنهاي به مهم نايل بشيم نمي دونم در هر صورت من منكر توانايي هاي دانشمندان ايراني نميشم اما با اين مزيتهايي كه اين روش توليد انرژي داره و اين پيشرفتهايي كه ما تو اين مبحث از توليد انرزژي داريم به نظرم شايد بهتر بود اين هزينه و وقتي رو كه ما روي شكافت هسته اي گذاشتيم بهتر نبود روي همجوشي ميذاشتيم

اين تصاوير خيلي شبيه بشقاب پرنده است نكنه اين اجرام سماوي كه تو مباحث علمي مطرح ميشه و هر از گاهي تو يه كشور اون ميبينن و بهش ميگن بشقاب پرنده مدل پيشرفته همين فن آوري نازي كه آقايون روي اون كار كردند و به مريخيها نسبتش ميدن كسي در اين مورد چيزي ميدونه

با خصوصياتي كه براي هدف گيري و طرز نابود كردن هدف ( دور زدن ) خداييش اژدر خفنيه دست مهدي عزيز هم بابت اين تاپيك كامل درد نكنه