نمونه‌ی آمریکایی این سیستم هم وجود داره: http://en.wikipedia.org/wiki/Boeing_E-4 ویرایش: ببخشید، پست Last-war رو ندیده بودم، الان خواستم این پست رو حذف کنم دیدم گزینه‌ای برای حذفش نیست!

سر این که دفاع ضدموشکی واقعاً اثر داره یا بی‌فایده‌ست از زمان جنگ خلیج فارس که پاتریوت‌ها در زدن موشک‌های صدام خوب عمل نکردند، بحث‌های مبسوطی در آمریکا در گرفته که هنوز هم ادامه داره. http://en.wikipedia.org/wiki/National_Ballistic_Missile_Defense_System#Technical_criticism سال ۲۰۰۰ یک تحقیق مشترک از Union of Concerned Scientists و MIT منتشر شد که می‌گفت هر کشوری که بتونه موشک دوربرد بسازه، می‌تونه با تکنیک‌های ساده‌ای ضدموشک‌ها رو فریب بده. http://www.ucsusa.org/assets/documents/nwgs/cm_all.pdf یک استاد دانشگاه MIT به نام Theodore Postol هم از مدت‌ها پیش منتقد اصلی برنامه‌های ضدموشکی آمریکاست. او اخیراً در توانایی SM-3 و موفقیت‌آمیز بودن آزمایش‌هاش ابراز تردید کرده. http://en.wikipedia.org/wiki/Theodore_Postol دو تا از آخرین مقالاتی هم که در این زمینه در Foreign Policy منتشر شده، می‌گن این میلیاردها دلار بی‌فایده‌ست و به راحتی می‌شه سیستم ضدموشکی رو فریب داد. حتی می‌شه از آب و هوای طوفانی (به خصوص برای AEGIS که دریاپایه است) استفاده کرد چون ظاهراً ضدموشک‌ها فقط برای هوای صاف تست شده‌اند. http://www.foreignpolicy.com/articles/2009/10/21/what_missile_defense http://www.foreignpolicy.com/articles/2011/06/10/billions_for_missile_defense_not_a_dime_for_common_sense البته آژانس دفاع ضدموشکی آمریکا هم به این اتهامات جواب داده، ولی چون اکثر نتایجش محرمانه است نمی‌شه مستقلاً بررسی‌شون کرد. خدا می‌دونه کی راست می‌گه! آدم نمی‌دونه به حرف کی اعتماد کنه. تا وقتی که در عمل یک جنگ موشکی پیش نیاد هیچی نمی‌شه گفت.

[quote] راستش دارم کم کم به این نتیجه میرسم که چند ماه دیگه بهمون حمله میکنن.که شکست با ماست(البته این احساس منه )[/quote]تا بوده از این خبرها بوده. یک زمانی هر چند ماه یکبار وقت تعیین می‌کردند برای حمله به ایران (یادتان که هست؟). ولی ایران دیگه از حدی که بهش بشه با هزینه‌ی قابل تحملی حمله کرد گذشته. درست است که ایران نیروی هوایی قوی ندارد، ولی ابزارهای نامتقارن ایران (اعم از موشک‌های بالستیک و گروه‌های مقاومت برای اسرائیل و سایر ابزارها آمریکا) می‌توانند هزینه‌ی خیلی زیادی را هم به آمریکا و هم به اسرائیل تحمیل کنند و این الان مورد اتفاق تمام تحلیلگران و مسئولان غربی و اسرائیلی است. یعنی قدرت بازدارندگی ایران بالاست. به نظر من ایران تا آینده‌ی قابل پیش‌بینی در هیچ جنگی (مگر به صورت غیرمستقیم، مثلاً جنگ اسرائیل با لبنان) درگیر نخواهد شد؛ این اتفاق فقط در صورتی خواهد افتاد که نیروهای نظامی ایران قبلش تضعیف شوند (مثلاً اقتصاد ایران آسیب ببیند و بودجه‌ی نظامی کاهش یابد یا امنیت داخلی کشور دچار مشکل شود). نه اسرائیل و نه آمریکا تحمل عواقب حمله به ایران رو ندارند. ولی هر دوشان استاد جنگ روانی هستند و من از این توانایی‌شان بیشتر می‌ترسم تا حمله‌ی نظامی (وقتی می‌گید شکست با ماست یعنی عملیات روانی دشمن روی شما تأثیر گذاشته). این‌ها برای منحرف کردن ما از تهدید اصلی، یعنی فشار اقتصادی در کوتاه‌مدت و میان‌مدت و استحاله‌ی فرهنگی در بلندمدت است. ولی این تهدیدهای نظامی یک خوبی دارند و آن این است که مسئولین چند تا از سلاح‌های جدید را رو می‌کنند! یه مدته که تهدیدها کم شده و مسئولین کمتر سلاح‌های جالب رونمایی می‌کنند. فکر کنم مهم‌ترین چیزی که احتمال داره رونمایی بشه و منتظرشیم، سامانه‌ی دفاع هوایی برد بلند ایرانی باشه. حرف‌های کاربر هخامنش رو که یادتون هست؟

[quote]منم با آقای waffen_ss موافقم این موشکها هر چه قدر هم کارامد و ارزون باشن در مقابل بهایی که واسش پرداخت میکنن یعنی یه عالمه کشته و زخمیو آواره هیچ فایده ای ندارن. همیشه میگن تا میتونی دعوا نکن ولی اگر دعوا کردی حداقل یه جوری بزن که هم بیرزه هم دلت خنک بشه.اما این فلسطینیا انگار نمیخوان رنگ صلح و آرامشو ببینن اشکال نداره پس اقلا با یه چیزی بزنن که 4تا از این اسراییلیا سقط بشن.[/quote] البته نکته‌ای که شما و waffen_ss در نظر نگرفتید اینه که این موشک‌ها مقداری بازدارندگی برای اسرائیل هم ایجاد می‌کنند. یعنی اسرائیل مثل بیست سی سال قبل آزاد نیست هر کاری دلش خواست بکنه، و فلسطینی‌ها هم مجبور باشند با سنگ و چوب مقابله کنند. می‌دونه اگر حمله کنه، باید هزینه‌ی ترس و وحشت مردم خودش رو هم بپردازه. این باعث می‌شه که اسرائیل به حمله‌های کمتری نسبت به قبل دست بزنه، و در نتیجه در مجموع فلسطینی‌های کمتری کشته بشوند. آمار کشته‌شده‌ها رو باید در بلندمدت دید، نه در کوتاه‌مدت، وگرنه این‌طوری می‌شه کلاً هر گونه دفاع از خود رو به بهانه‌ی تلفات دادن زیر سؤال برد.

زمانی ما برای حزب‌الله الگو بودیم و الان رزمندگان حزب‌الله که در خط مقدم مبارزه‌ی نظامی با استکبار قرار دارند الگوی مایند. خدا این شهید و سایر شهدای مقاومت را غریق رحمت خود کند.

ناسا دارد به پیمانکاران خصوصی پول می‌دهد تا وسایل حمل انسان به مدار بسازند (برای جایگزینی شاتل‌ها). تا وقتی این وسایل ساخته و آماده‌ی استفاده بشوند (حداقل تا سال ۲۰۱۵، ۲۰۱۶)، روسیه انحصار ارسال انسان به فضا را با فناوری سایوز خود در اختیار خواهد داشت و آمریکا مجبور است به ازای هر فضانوردش که به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌رود بیش از ۴۰ میلیون دلار به روسیه بپردازد. امیدوارم ما قبل از پیمانکاران خصوصی آمریکایی فضانوردمان را به مدار بفرستیم! البته چین هم مشغول است و هر چند سال یک بار یک فضانورد به مدار می‌فرستد.

دو تا سؤال از دوستان داشتم: اول درباره‌ی این: [quote][quote]برنامه ای برای شلیک موشک های بالستیک از زیر دریایی نیست ؟[/quote] البته اگه این کارو بکنیم معلوم میشه که رسما میخوایم بمب اتم بسازیم. چون هزینه ی ساخت چنین موشک ها و زیر دریایی هایی به قدرت تخریبی اون ها با استفاده از کلاهک های متعارف نمی ارزه. بعدشم زیردریایی بزرگتر از کیلو نداریم. می خوایم با چی موشک لانچ کنیم؟ [/quote] آیا نمی‌شه از زیردریایی برای غافلگیر کردن دشمن استفاده کرد؟ مثلاً از زیردریایی مستقر در دریای سرخ اسرائیل را بزنیم؟ یا پایگاه‌های آمریکا را که مقداری دور هستند (مثل دیه‌گو گارسیا) و برد موشک‌هایمان از ایران به آن‌ها نمی‌رسد. آیا این غافلگیری به هزینه‌اش نمی‌ارزه؟ ممکن است اثر بازدارنده‌ی خوبی داشته باشد و نیازی هم به کلاهک هسته‌ای نباشد. یکی هم درباره‌ی این که فرماندهان سپاه گفتند ما قصد ساختن موشک با برد بیش از دو هزار کیلومتر را نداریم چون تمام پایگاه‌های آمریکا در دسترس ما هستند. خواستم بپرسم پایگاه‌هایی که کمی دورتر هستند چطور؟ مثلاً دیه‌گو گارسیا (که تعداد از B-2ها و سایر بمب‌افکن‌های سنگین آنجا نگهداری می‌شوند و در جنگ افغانستان و عراق ازش استفاده شده) با مرز ایران ۳۸۰۰ کیلومتر و با کویر سمنان ۵۰۰۰ کیلومتر فاصله داره. [url=http://www.wikimapia.org/#lat=-6.3152985&lon=76.8164063&z=4&l=16&m=b&gz=0;527343750;-250059727;198632813;176435058;103710938;328911200;58007813;293962016;15820313;248301917;0;188654179;8789063;133107000;33398438;76972848;93164063;28999739;165234375;0;251367188;0;318164063;32260674;365625000;90446436;386718750;160774856;377929688;230727459;342773438;293962016;279492188;335869939;193359375;353208920;109863281;333261850;193359375;184286696]این لینک[/url] نشان می‌دهد که با فرض برد ۲۰۰۰ کیلومتر، از چه محدوده‌ای می‌توان دیه‌گو گارسیا را زد. البته این بحث قبلاً در [url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=130744#130744]یه تاپیک دیگه[/url] شده بود، من فقط خواستم یادآوری کرده باشم!

آقا دعوا نکنید! طبق آمار سازمان ملل، ایران در رتبه‌ی ۷۰ سطح رفاه، چین در رتبه‌ی ۸۹ و هند در رتبه‌ی ۱۲۱ قرار دارند. (رتبه‌های درآمد سرانه هم مشابه همین‌ها هستند. در شاخص توسعه‌ی انسانی ملل متحد که شاخص بهتری برای میزان رفاه است، عوامل دیگری هم علاوه بر سطح درآمد در نظر گرفته شده‌اند) http://hdr.undp.org/en/statistics/index.html#hdirank با کلیک روی اسم هر کشور هم می‌تونید روند تاریخی تغییرات سطح رفاه و مقایسه‌ی اون با میانگین جهانی و منطقه‌ای رو مقایسه کنید. از روی این نمودارها به نظر میاد که رشد سطح رفاه چین در دو دهه‌ی گذشته سریع‌تر از هند و ایران هم هم‌سرعت با هند بوده و سرعت رشد همه‌ی این‌ها سریع‌تر از رشد متوسط رفاه جهانی بوده‌اند. البته سطح رفاه هندی‌ها هنوز از میانگین جهانی پایین‌تر است و چین و ایران بالاتر هستند. البته اگر میزان قدرت را بخواهیم در نظر بگیریم، عامل جمعیت هم می‌آید وسط و در آن صورت است که چین و هند در بین ده قدرت/اقتصاد بزرگ و ایران در بین بیست قدرت بزرگ جهان قرار می‌گیرند.

[quote] بسيار عالي و مهم. يادم هست كه قبلا عده اي مي گفتند با توجه به اين كه هيدرازين سوخت پيشرفته است، بعيد است كه ايران در اختيار داشته باشد. جوابشان را دريافت كردند [/quote] البته سر پرتاب ماهواره‌ی امید این موضوع معلوم شده بود چون سفیر دومرحله‌ای (که باعث تعجب ناظران غربی از پیشرفت ایران شد) می‌بایست از سوخت پیشرفته‌ای مثل هیدرازین استفاده کرده باشد نه از سوخت قدیمی اسکاد.

ناوگروه‌های آمریکایی توانایی مقابله با تعداد زیاد (چند ده یا چند صد) قایق‌های موشک‌انداز را ندارند و به سرعت شکست می‌خورند. این امر پوشیده‌ای نیست و ادعای ایران هم نیست. در یک رزمایش شبیه‌سازی شده توسط آمریکا در سال ۲۰۰۲، تیم ایران توانست با همین تاکتیک (البته به کمک موشک‌های ساحل به دریا و هوا به دریا) یک ناوگروه کامل آمریکا را (شامل ناو هواپیمابر) در خلیج فارس، در عرض ده دقیقه غرق کند و باعث تعجب برنامه‌ریزان نظامی آمریکا شد که این تاکتیک را قبلاً دست کم می‌گرفتند. خبر این رزمایش اتفاقاً سر همین ماجرای روبه‌رو شدن قایق‌های تندروی ایرانی در برابر کشتی USS Hopper در نیویورک‌تایمز منتشر شد. برای توضیح بیشتر این پست بنده را ببینید: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=146492#146492 البته آن‌ها به این نقطه‌ی ضعف خود پی برده‌اند و ما نباید غافل شویم، ولی مطمئن باشید آمریکا در خلیج فارس در مقابل ایران روی دریا هیچ شانسی ندارد. تا آینده‌ی قابل پیش‌بینی، اگر قرار باشد خدای ناکرده جنگی رخ دهد، مطمئناً آمریکا ناوگروه‌های اصلی خود را بیرون از خلیج فارس یا حتی بیرون از دریای عمان مستقر خواهد کرد تا طعمه‌ی مین‌ها، موشک‌ها و قایق‌های تندروی ایران نشوند.

[quote][quote]آمريكا نيز در سال 2008 از يك موشك مستقر در دريا براي انهدام يك ماهواره جاسوسي استفاده كرد.[/quote] نميدونيد اين ماهواره جاسوسي متعلق به چه كشوري بوده ؟[/quote]مال خودش بوده. انهدام یک ماهواره‌ی جاسوسی از یک کشور دیگر نیاز به اعلان جنگ دارد و قاعدتاً طالبان و القاعده ماهواره‌ی جاسوسی ندارند!

کشورهایی که پرتاب ناموفق داشته‌اند ولی تلاششان ادامه دارد: برزیل: سه بار پرتاب ناموفق که آخرین آن در سال ۲۰۰۳ بوده است که ۲۱ نفر براثر انفجار کشته شدند (قرار است امسال دوباره تست کنند) کره‌ی جنوبی: دو بار پرتاب ناموفق در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ کشورهایی که پروژه‌ی پرتاب ماهواره داشته‌اند اما قبل از پرتاب مداری رها کرده‌اند: آفریقای جنوبی، آلمان، کانادا، اسپانیا، آرژانتین، مصر کشورهایی که قبلاً تلاش‌هایی کرده‌اند و در آینده می‌خواهند ماهواره پرتاب کنند: استرالیا، رومانی کشورهایی که در آینده می‌خواهند ماهواره پرتاب کنند: اندونزی، اوکراین، قزاقستان، پاکستان، تایوان، مالزی، ترکیه، زلاندنو کشورهایی که صاحب ماهواره‌بر هستند اما هنوز ایستگاه پرتاب ندارند: اوکراین (در واقع تکنولوژی ماهواره‌بر را از شوروی به ارث برده) کشورهایی که ایستگاه پرتاب دارند اما ماهواره‌بر ندارند: ایتالیا، استرالیا، قزاقستان کشورهایی که شرکت‌های خصوصی آن‌ها در زمینه‌ی پرتاب ماهواره فعالیت می‌کنند: آمریکا، زلاندنو، رومانی کشورهایی که مستقلاً صاحب فناوری ماهواره‌بر نیستند اما در کنسرسیوم‌های بین‌المللی دارای توانایی پرتاب ماهواره حضور دارند: اعضای آژانس فضایی اروپا (آلمان، ایتالیا، اسپانیا، بلژیک، هلند، سوئیس، سوئد، دانمارک، ایرلند، نروژ، اتریش، فنلاند، پرتغال، یونان، لوکزامبورگ، جمهوری چک، کانادا، اتحادیه‌ی اروپایی، رومانی به علاوه‌ی کشورهای همکار یعنی مجارستان، لهستان، ترکیه، استونی، اسلوونی، لتونی، قبرس، اسلواکی، لیتوانی)، اعضای کنسرسیوم پرتاب دریاپایه (نروژ) منبع: ویکی‌پدیا (http://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_first_orbital_launches_by_country)

[quote] کره شمالی هم دهمین کشوری این کلوبپ هست که فک کنم بک سال بعد از ما پرتاب داشت .[/quote] پرتاب کره شمالی (علی رغم ادعاهاش) موفق نبود. عراق زمان صدام هم چنین ادعایی کرده بود ولی معلوم نیست درست بوده یا نه، و گویا مستقلاً اثبات نشده. اما در مورد هر دو ماهواره‌ی ایران، قرار گرفتن موفقیت‌آمیز ماهواره در مدار مستقلاً تأیید شده. بنابراین فعلاً همین هشت کشور هستیم به اضافه‌ی رژیم اشغالگر قدس.

دوستان عزیزی که سلاح‌های آینده‌ی آمریکا رو در مقابل ایران در نظر می‌گیرند، باید سلاح‌های آینده‌ی ایران رو هم در نظر بگیرند! اگر آمریکا لیزر هوابرد (که اصولاً به علت قیمت نجومی [b]۴ میلیارد دلاری[/b] هر دستگاه لیزر به گفته‌ی خود آمریکایی‌ها به هیچ وجه عملی نیست) بسازه، ما هم موشک‌های رادارگریز و پدافند هوایی برای زدن لیزرهای هوابرد آمریکا خواهیم ساخت! اگر آن‌ها پهپادهای با مداومت پروازی بالا بسازند، ما هم پوشش راداری و پدافندی خودمون رو گسترش خواهیم داد! هیچ یک از دو طرف که بیکار ننشسته‌ند طرف مقابل پیشرفت کنه. ضمن این که سرعت رشد ایران بیشتر از سرعت رشد آمریکا خواهد بود چون ایران یک کشور در حال توسعه است، و ضمناً کشوری که در موقعیت تدافعی قرار داره و در محدوده‌ی خاک خودش عملیات نظامی انجام می‌ده، کارش راحت‌تره تا کشوری که در موقعیت تهاجمی قرار داره و ده هزار کیلومتر دورتر از سرزمین اصلی داره عملیات می‌کنه. البته ما خسارت بیشتری خواهیم خورد ولی آمریکا هم به اهدافش نخواهد رسید. اصولاً سایه‌ی تهدیدهای نظامی برای همیشه از روی ایران برداشته شده مگر این که ایران از داخل دچار مشکل بشه. بنابراین بزرگترین تهدید فعلی علیه ایران جنگ نرم است نه موشک کروز و F-35 و غیره. (از موضوع تاپیک خیلی دور شدم!)

دوست سختکوش عزیز حیفه این کاره که نیمه‌تمام بمونه. آدم‌های سختکوشی مثل شما موتور پیشرفت کشورها هستند نه امثال بنده که فقط بلدیم پشت کامپیوتر بنشینیم و کامنت بگذاریم. برای رفع مشکل انگیزه، به نظر بنده شما علاوه بر کارهای فنی به دنبال تبلیغات و روابط و حامی مالی باشید، که لازم هم نیست دولتی باشه. از بچه‌های دانشجوی مهندسی مکانیک یا مهندسی هوافضا در دانشگاه‌های معروف اگر پرس و جو کنید شاید بتونند شخصی یا راهی را به شما معرفی کنند. یا گزارشی از کارتون رو براشون بفرستید تا راجع به موضوع نظر بدهند و اینجوری با آدم‌های علاقمند و هم‌فکر آشنا بشوید. یا مثلاً سعی کنید توی کنفرانس‌ها و نمایشگاه‌های هوافضای داخلی شرکت کنید و با دیگران آشنا بشید، و به طور کلی روابطتون رو گسترش بدید و با آدم‌های هم‌فکر آشنا بشید، این روابط هم به آدم انگیزه و ایده می‌دهند و هم این که ممکنه روزنه‌ای برای حمایت از شما باز کنه. یک سایت مستقل هم بزنید و توش راجع به کارتون بنویسید و بگید که اگر حامی مالی باشه می‌شه این کار رو خیلی جلو برد. [b]قطعاً[/b] کسانی وجود دارند که حاضر به حمایت مالی از طرح‌های اینچنینی باشند، فقط باید پیداشون کرد (مثلاً یک خیّر یا استاد دانشگاه پولدار).

به نظرم مشرق و سایر سایت‌های انتشاردهنده باید این خبر رو یا تصحیح بکنه یا از روی سایتش برداره و مسئولین هم تا اطلاع ثانوی راجع بهش نظر ندهند. بهانه‌ی خوبی برای تمسخر ایران می‌ده. یعنی چی از انرژی تولید شده توسط خودش استفاده می‌کنه؟؟! قانون اول ترمودینامیک رفت زیر سؤال! مگه این که گلایدر باشه یا از انرژی خورشید یا باد استفاده کنه. از متن خبر برمیاد که این هواپیما یک نیمچه‌گلایدر است، یعنی به کمک بال‌هایش و همچنین برق محدودی که با انرژی بادی تولید می‌کند (ولی به تنهایی نمی‌تواند آن را در هوا نگه دارد) در هوا می‌ماند. بعید می‌دانم این اولین بار در جهان باشد که چنین چیزی تولید شده است. البته یک احتمال دیگر هم هست و آن این که خبر بد پوشش داده شده، و متأسفانه از این اشتباه‌ها از خبرنگارها قبلاً کم نداشتیم. ممکنه این مخترع بنده خدا تقصیری نداشته باشه. این ماجرای اختراع محرک دائمی هم ماجرایی شده برای خودش (به هیچ وجه منظورم تهمت زدن به مخترع ذکر شده در این خبر نیست). طوری که شنیدم تا به حال ده‌ها اختراع با چنین ادعایی در ایران ثبت شده، در حالی که از نظر علمی غیرممکنه! سازمان ثبت اختراع کشور، اختراعات رو برای صحت داشتن چک نمی‌کنه (چون خیلی هزینه و امکانات زیادی می‌خواد) و صرفاً دادن یک شرح اختراع برای ثبتش کفایت می‌کنه. به عبارت دیگه [b]ثبت[/b] اختراع با [b]تأیید[/b] اختراع فرق داره، ثبت اختراع هیچ اعتبار علمی به خودش خودش نداره (فقط به درد این می‌خوره که معلوم باشه چه کسی اولین بار این ادعا رو کرده). سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی در سال‌های اخیر شروع به تأیید اختراعاتی کرده که مخترعین درخواست تأییدشان را می‌کنند: http://inexam.ir بعدنوشت: ظاهراً مشرق این خبر رو از سایتش برداشته.

این کاری که با هواپیمای مرکل شده، اگر عمدی بوده باشد، به نظرم کار خوبی نبود و برخلاف تحریم ۲۶ مقام آمریکایی ناقض حقوق بشر، تبعات رسانه‌ای خوبی ندارد. جنگ نرم ظرافتش خیلی بیشتر از این حرف‌هاست که فقط بخواهیم «اقتدار خود را به رخ دیگران بکشیم». آن‌ها دارند اقتدار ما را مرتب در رسانه‌هایشان فریاد کرده و دنیا را از ما می‌ترسانند (تا جایی که اخیراً در یکی از رسانه‌های غربی خواندم که گفته بود این قدر ایران رو بزرگ نکنید، اون‌ها خیلی هم قوی نیستند!) و این دیگر در همه جا پذیرفته شده که ایران از مواضعش کوتاه نمی‌آید و نمی‌شود بهش زور گفت. چیزی که ما به آن بیشتر نیاز داریم اثبات حقانیت خودمان و تصرف قلب‌ها و ذهن‌های مردم جهان است نه اثبات قدرت خودمان. اگر می‌خواستیم توجه دنیا را به تحریم فروش بنزین هواپیما جلب کنیم می‌توانستیم مکرراً این را در سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های مقاماتمان بگوییم، یا با شکایت قضایی از تحریم‌کنندگان توجه رسانه‌ها را به این موضوع جلب کنیم، یا مستندهایی بسازیم از مسافران هواپیما که قربانی این تحریم‌ها می‌شوند و از پرس‌تی‌وی پخش کنیم، یا حتی بهتر، مستندهایی بسازیم که آنقدر هنری باشد، بی‌بی‌سی آن‌ها را پخش کند نه پرس‌تی‌وی! باز تحریم متقابل بنزین یه چیزی، ولی بستن فضای هوایی (البته اگر عمدی بوده باشد و ناشی از ناهماهنگی نبوده باشد) اصلاً صورت خوبی ندارد. اگر یادتان باشد در آن گزارش معروف مؤسسه‌ی بروکینگز درباره‌ی این که با ایران چه باید کرد (Which path to Persia که توسط مؤسسه‌ی دکتر عباسی هم ترجمه شده بود) در جایی که پیشنهاد تحریم داده بود، به عنوان یکی از نقاط ضعف سیاست تحریم از این به شدت ابراز نگرانی کرده بود که ایران روی تأثیر منفی این تحریم‌ها روی مردم عادی تبلیغات کند و در نتیجه احساسات مردم جهان را علیه تحریم‌ها برانگیخته مشروعیت را از سیاست تحریم بگیرد. این کاری است که ما در انجام آن کوتاهی کرده‌ایم.

به نظر من این کار هوشمندانه و مثبتیه و جای تقدیر داره. فایده‌ی اصلی این‌طور تحریم‌ها چه برای آمریکا و چه برای ایران، نه قدرت‌نمایی هست نه اقدام نمادین نه آسیب مستقیم زدن (نه مقامات ایرانی در غرب حساب بانکی دارند نه آمریکایی‌ها در ایران)؛ فایده‌ی اصلی بحث تبلیغاتی و رسانه‌ای هست. این مصوبه یعنی این که «آی مردم! ببینید این‌ها حقوق بشر را نقض کرده‌اند!» و همچنین این که «آی مردم! ببینید این‌ها که ما را تحریم می‌کنند خودشان حقوق بشر را خیلی بدتر از ما نقض کرده‌اند». همین خودش یک گام مثبت در جنگ نرم است. خوشبختانه موارد خوبی برای تحریم شدن انتخاب شده‌اند که شواهد کافی برای محکوم کردنشان وجود دارد و بنابراین صرفاً شعاری نبوده. البته به نظر من بهتر بود موارد مشهورتر مثل رامسفلد و استوارت لوی (که صرفاً در تحریم اقتصادی و نه قتل مستقیم فعال بوده است) در این لیست نمی‌آمدند و به جای آن مثلاً افسران مسئول حملات پهپادها به مناطق قبایلی پاکستان (که باعث کشته شدن صدها غیرنظامی بیگناه شده‌اند) محکوم می‌شدند. ضمناً آوردن مسئولیت قوه‌ی قضائیه در تعقیب قضایی آن‌ها زیاد جالب نبود چون به نوعی فشار خارجی بر قوه‌ی قضائیه را تداعی می‌کند (و از آن بدتر صدا و سیما که واقعاً بد است علناً به «تبلیغات علیه دشمن» ترغیب شود). می‌توانست به جای آن فعلاً دستور تشکیل کمیته‌ای برای جمع‌آوری اسناد و مدارک جنایات این افراد را بدهد (روش آمریکایی). تحریم افراد رده‌پایین‌تر تأثیر رسانه‌ای بهتری دارد چرا که نشان می‌دهد اتهام‌های وارد شده احساسی و تبلیغاتی نیستند، و ضمناً جنایتکاران کمتر مشهور را به شهرت منفی می‌رساند. در مجموع این یک ابتکار خوب و کم‌هزینه است که باید در ده‌ها مورد دیگر نیز انجام می‌شد و نشده. این اقدام به آمریکایی‌ها این سیگنال را می‌دهد که ما هم بلدیم شما را رسوا کنیم (حتی شاید بد نباشد برخی جاسوسانشان را با اسناد و مدارک لو بدهیم). ما هنوز در جنگ نرم خیلی کارها باید بکنیم که نکرده‌ایم؛ کافی است با اکثر کارهای آمریکایی‌ها علیه ما مقابله به مثل کرده و علیه خودشان استفاده‌ی رسانه‌ای کنیم. مثلاً در این جریان سه کوهنورد/جاسوس، باید خیلی بیشتر به ایرانیان زندانی در آمریکا اشاره می‌کردیم و توجه افکار عمومی را بدان جلب می‌کردیم، یا مثلاً وقتی از ما می‌خواهند غنی‌سازی اورانیوم را در نطنز تعلیق کنیم، ما هم بگوییم به شرط تعلیق غنی‌سازی اورانیوم در مجتمع [url=http://www.usec.com/uraniumenrichment.htm]پادوکا[/url] در کنتاکی آمریکا! این تاکتیک توجه افکار عمومی را به مسخره بودن درخواست تعلیق و استانداردهای دوگانه‌ی غرب در قبال ایران جلب می‌کند. اگر هم مواردی بوده، معمولاً ناشیانه عمل کرده‌ایم (مثل بحث حقوق مسلمانان در غرب که فقط احساسی و تبلیغاتی به آن پرداخته شده و به نظر بنده می‌رسد که آقای جواد لاریجانی در این زمینه زیاد خوب عمل نکرده)، اما این مصوبه‌ی مجلس استثنائاً یک مصوبه‌ی هوشمندانه است چرا که قواعد جنگ نرم را رعایت کرده (مثل نام نبردن از بوش و اوباما و ... که اعتبار رسانه‌ای چنین مصوبه‌ای را می‌توانست از بین ببرد). یک مورد خوب دیگر هم ماجرای آن زن مشکوک به معلولیت ذهنی بود که در آمریکا اعدام شد که کمی در رسانه‌های ایرانی به آن پرداخته شد اما کافی نبود.

من با rezat1980 کاملاً موافقم، تهدیدات کوتاه‌مدت نظامی از کشور برطرف شده و افزایش مخارج نظامی باعث ضعیف شدن اقتصاد و حتی خود بخش نظامی در بلندمدت می‌شود. اولویت اصلی ما الان رشد اقتصادی و مقابله با تحریم‌ها و در وهله‌ی بعد جنگ نرم فرهنگی است. ما نباید اشتباه کشورهای کمونیستی را تکرار کنیم. ما به اندازه‌ی کشورهای عربی درآمد نفتی نداریم (با توجه به جمعیت) که بتوانیم با خیال راحت درصد زیادی از آن را خرج نظامی کنیم. فایل بودجه‌ی ۱۳۹۰ را هنوز پیدا نکردم اما گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمار بودجه‌ی دستگاه‌ها را آورده و نشان می‌دهد که بودجه‌ی نظامی کشور، به خصوص بودجه‌ی وزارت دفاع و سپاه در این سال رشد چشمگیری داشته است که البته تا حدودی همگام با جهش کلی در کل بودجه از جمله بخش‌های غیرنظامی آن بوده است. http://rc.majlis.ir/fa/report/show/786532 طبق این گزارش، بودجه‌ی مرکز تحقیقات دفاعی وزارت دفاع بیش از ۱۰۰ درصد، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ۷۷ درصد، بدنه‌ی وزارت دفاع ۶۶ درصد، ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح ۶۱ درصد و سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح ۵۰ درصد نسبت به سال ۱۳۸۹ رشد داشته است. البته این ارقام مربوط به لایحه‌ی پیشنهادی دولت است و هنوز نمی‌دانیم که مجلس چه تغییراتی در این ارقام داده است. البته برای این که بدخواهان از این آمار سوء استفاده و اغراق نکنند این را هم بگویم که کلاً حجم کل بودجه‌ی امسال افزایش زیادی نسبت به پارسال داشته (حدود ۴۰٪) و خیلی از دستگاه‌های غیرنظامی مانند وزارت صنایع، وزارت علوم، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، دانشگاه‌های متعدد علوم پزشکی، سازمان نوسازی مدارس و وزارت کشاورزی رشد جهشی (بیش از ۵۰٪) در اعتبارات تخصیص یافته داشته‌اند. در مجموع طبق ارقام لایحه‌ی بودجه‌ی پیشنهادی دولت در سال ۱۳۹۰ که در گزارش مرکز پژوهش‌ها آمده، کل بودجه‌ی نظامی پیشنهادی برای سال ۱۳۹۰، [b]۲۲۰۷۰ میلیارد تومان[/b] است که [b]رشد ۴۴٪[/b] نسبت به سال گذشته نشان می‌دهد و از نظر حجم، ایران را به [b]رده‌ی دوم خاورمیانه[/b] (بعد از عربستان و بالاتر از امارات، ترکیه و اسرائیل با این فرض که آن‌ها به این اندازه رشد نداشته باشند) و احتمالاً پانزدهم جهان می‌رساند. همچنین سهم بودجه‌ی نظامی از تولید ناخالص داخلی (تولید ناخالص داخلی ۲۰۱۱ به تخمین صندوق بین‌المللی پول) را به [b]نزدیک ۵٪[/b] (بالاتر از آمریکا و کویت در رده‌ی حدود یازدهم جهان و همچنان [b]هفتم در خاورمیانه[/b]) و سهم بودجه‌ی نظامی از کل بودجه‌ی دولت را به [b]۱۲٫۵ درصد (یک هشتم از کل رقم بودجه‌ی دولت)[/b] (که از اکثر کشورهای رقیب کمتر است) می‌رساند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که این ارقام بیش از آن که حاکی از افزایش بودجه‌ی نظامی باشد، حاکی از افزایش مخارج دولت نسبت به کل اقتصاد است چون سهم بودجه‌ی نظامی از کل بودجه‌ی دولت معقول است هرچند نسبت به پارسال حدود ۰٫۵٪ افزایش داشته. با این وجود با توجه به اولویت‌های اقتصادی بسیار حساسی که در این چند ساله داریم و این که تهدیدات نظامی کاهش یافته است، به نظر می‌رسد که می‌شد بودجه‌ی نظامی کمتری اختیار کرد.

فایلی که برای بودجه‌ی سال ۱۳۸۹ استفاده کرده بودم مربوط به لایحه‌ی بودجه تقدیم شده به مجلس بوده نه بودجه‌ی مصوب و نهایی. فایل بودجه‌ی تصویب شده و ابلاغ شده به رئیس‌جمهور اینجاست: http://www.spac.ir/Portal/File/ShowFile.aspx?ID=6be2de48-5bca-46ff-a82e-ca050bf5ee9a که نشان می‌دهد بودجه‌ی دستگاه‌های دفاعی، به خصوص وزارت دفاع، در فرایند تصویب در مجلس مقداری زیاد شده و به ۱۵۲۷۶ میلیارد تومان رسیده. فایل بودجه‌ی مصوب سال ۱۳۸۸ را هم پیدا کردم: http://www.spac.ir/Portal/File/ShowFile.aspx?ID=8d21b729-f999-429a-8a0d-bfdc7a32e707 بودجه‌ی نظامی سال ۸۸، ۱۱۲۳۱ میلیارد تومان بوده که نشان می‌دهد بودجه‌ی نظامی سال ۸۹ نسبت به سال ۸۸، بیش از ۳۶٪ رشد داشته است که رشد زیادی است. بررسی دقیق‌تر ردیف‌های بودجه نشان می‌دهد که بودجه‌ی سازمان تأمین اجتماعی نیروهای مسلح عامل اصلی این رشد زیاد بوده و در سال ۸۹، بیش از ۸۰٪ رشد داشته و از ۲۷۵۰ میلیارد تومان به بیش از ۵۰۲۰ میلیارد تومان رسیده! (رشد زیاد در بودجه‌ی صنایع دفاع که در خبر آفتاب‌نیوز به آن اشاره شده ناشی از همین است) ولی بودجه‌ی تقویت بنیه‌ی دفاعی و همچنین سازمان‌های هواپیماسازی و تحقیقات دفاعی کاهش داشته (بودجه‌ی دانشگاه مالک اشتر فرقی نکرده و بودجه‌ی سازمان جغرافیایی افزایش داشته). بودجه‌ی ارتش هم ۲۵٪ رشد داشته و بودجه‌ی سپاه ۲۰٪ رشد داشته و بودجه‌ی ستاد کل نیروهای مسلح هم ۲۸٪ رشد داشته. ارقام سال ۱۳۹۰ را فعلاً پیدا نکردم ولی احتمالاً در روزهای آینده روی سایت معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری قرار می‌گیرد.

دوستان به نکته‌ی خوبی اشاره کردند، بهترین راه برای افزایش بودجه‌ی نظامی این است که اقتصاد را قوی کنیم و نسبت بودجه‌ی نظامی را ثابت نگه داریم، که یعنی بودجه‌ی نظامی فقط به اندازه‌ی رشد اقتصادی رشد کند. دلیل قوی شدن آمریکا و چین از نظر نظامی هم همین است. البته می‌شود بیش از توان اقتصاد برای امور نظامی خرج کرد، ولی این باعث عقب‌ماندگی در بخش‌های اصلی مثل رفاه، سلامت و فرهنگ می‌شود. جناب DASHALI اشاره به رشد ۷٫۵ درصدی بودجه‌ی نظامی چین کردند، این را باید در خاطر داشت که رشد اقتصادی چین در سال ۲۰۰۹ نسبت به سال ۲۰۰۸، ۱۰ درصد بوده است و در دهه‌ی اخیر با میانگین نزدیک ده درصد در سال رشد کرده است (میانگین رشد اقتصادی ما در دهه‌ی اخیر کمتر از ۵ درصد در سال بوده است). (راستی بودجه‌ی نظامی چین در سال ۲۰۱۰، ۱۱۴ میلیارد دلار تخمین زده شده که با فرض ۱۶ درصد بودجه‌ی نظامی، کل بودجه‌ی دولتشان می‌شود ۷۱۴ میلیارد دلار). اصلاً بد نیست به فهرست بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان و بزرگ‌ترین خرج‌کنندگان نظامی جهان نگاهی بیندازیم: ۲۰ اقتصاد بزرگ به ترتیب: آمریکا، چین، ژاپن، آلمان، فرانسه، انگلیس، برزیل، ایتالیا، کانادا، هند، روسیه، اسپانیا، استرالیا، مکزیک، کره‌ی جنوبی، هلند، ترکیه، اندونزی، سوئیس، لهستان ۲۰ خرج‌کننده‌ی نظامی بزرگ به ترتیب: آمریکا، چین، انگلیس، فرانسه، روسیه، ژاپن، آلمان، عربستان، ایتالیا، هند، برزیل، کره‌ی جنوبی، کانادا، استرالیا، اسپانیا، امارات، ترکیه، ایران، رژیم اشغالگر قدس، هلند همان‌طور که می‌بینید این دو فهرست به هم شبیه هستند (به استثنای مکزیک، اندونزی و سوئیس که به اندازه‌ی اقتصادشان خرج نظامی نمی‌کند و عربستان، امارات، رژیم اشغالگر قدس و ایران که بیشتر از توان اقتصادشان هزینه‌ی نظامی می‌کنند) و این خیلی طبیعی است که کشوری که پول بیشتری دارد، می‌تواند خرج نظامی بیشتری هم بکند. البته من هم قبول دارم که توان نظامی فقط خرج کردن نیست، و ایران بیشتر از آن که خرج می‌کند توان نظامی دارد چون تاکتیک‌ها و سلاح‌های بومی دارد و روحیه‌ی جهادی دارد (و این باعث می‌شود تا بهره‌وری بودجه‌ی نظامی بیشتر از مقدار آن باشد). اما باز به نظرم بودجه‌ی نظامی نباید از سه درصد GDP تجاوز کند که برای ما این رقم می‌شود حدود ۱۱ میلیارد دلار. به جای افزایش بودجه‌ی نظامی باید بهره‌وری آن را باز هم افزایش دهیم، مثلاً از مدیران خبره و اصلاح فرایندها در بخش نظامی استفاده کنیم و کارهایی که امکانش هست را به بخش خصوصی واگذار کنیم.

بنده هم از جناب DASHALI به خاطر شروع این تاپیک مفید و از جناب master1986 به خاطر لطفی که دارند تشکر می‌کنم. نسبت‌های پست قبلی‌ام نسبت بودجه‌ی نظامی به تولید ناخالص داخلی (GDP) هستند که بخش خصوصی اقتصاد را نیز پوشش می‌دهد، و نه فقط بودجه‌ی دولت. در مورد نسبت بودجه‌ی نظامی از بودجه‌ی دولت، سایت بانک جهانی آماری در این زمینه برای بسیاری از کشورهای جهان ارائه داده: http://data.worldbank.org/indicator/MS.MIL.XPND.ZS برای ایران طبق آخرین آمار سایت بانک جهانی که مربوط به سال ۲۰۰۸ است، ۱۲٫۲٪ بودجه‌ی کل کشور (یعنی بودجه‌ی اختصاص داده شده توسط دولت که شامل بودجه‌ی همه‌ی نهادهای حکومتی می‌شود) مربوط به مصارف نظامی بوده است که در آن سال از نظر درصد، از آمریکا، چین، کویت، بحرین، اردن و همچنین رژیم اشغالگر قدس کمتر است ولی از ترکیه بیشتر است. البته این آمار ناقص است چون برای عربستان سعودی و امارات رقمی در سایت بانک جهانی ارائه نشده. درباره‌ی مقدار بودجه‌ی دولت چین چیزی پیدا نکردم ولی طبق این آمار ۱۶٪ بودجه‌ی دولت چین در سال ۲۰۰۸ صرف امور نظامی شده است.

اول این رو بگم که رقم ۷ میلیارد دلار ایران مربوط به سال ۲۰۰۸ هست و سپاه رو هم گویا شامل نمی‌شه (توی ویکی‌پدیا که ظاهراً منبع این آمار به نقل از SIPRI هست پاورقی زده). طبق لایحه‌ی بودجه‌ی ۱۳۸۹، بودجه‌ی نظامی ایران نزدیک ۱۵ میلیارد دلار است (بودجه‌ی وزارت دفاع، ستاد مشترک ارتش، ستاد مشترک سپاه و ستاد کل نیروهای مسلح رو جمع بزنید): http://www.spac.ir/Portal/File/ShowFile.aspx?ID=2bbba84b-03a1-45fa-b3e1-0ab9084b508e جزئیات بودجه‌ی نظامی ایران به نقل از لایحه‌ی بودجه ۱۳۸۹ (ارقام برحسب میلیارد تومان): [list]وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ۶۷۲۵ [list]پاکسازی میادین مین با هماهنگی وزارت کشور ۲۰ وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ۳۹۲ سازمان حفاظت اطلاعات وزارت دفاع ۱٫۶ تقویت بنیه دفاعی ۷۵۰ طرح حکمت ۳۱ پرداخت بدهی‌های معوق نیروهای مسلح ۱۸ مؤسسه تحقیقات دفاعی ۴٫۶ دانشگاه صنعتی مالک اشتر ۳۰ طرح‌های توسعه کوثر (شهید چمران) ۳۷۰ سازمان تأمین اجتماعی نیروهای مسلح ۵۰۲۴ عقیدتی سیاسی وزارت دفاع و سازمان‌های وابسته ۰٫۶ بابت آب، برق، مخابرات و گاز ۵۷ سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح ۱۳ شرکت سهامی صنایع هواپیمایی ایران (صها) ۳٫۴ شرکت سهامی صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) ۱۰[/list] ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران ۲۳۱۳ [list]ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران ۲۲۸۵ دانشکده‌های افسری نهاجا، نداجا و نزاجا ۱٫۸ سازمان مرکزی حفاظت اطلاعات ارتش جمهوری اسلامی ایران ۷٫۴ دانشگاه علوم پزشکی ارتش ۱[/list] ستاد مشترک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ۵۸۲۶ [list]ستاد مشترک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ۵۲۷۸ دانشگاه امام حسین (ع) ۴٫۹ دانشگاه علوم پزشکی بقیة الله الاعظم (عج) ۱٫۶ سازمان حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ۷٫۱ هزینه‌های بسیج - ارتش ۲۰ میلیونی ۴۳۶ سپاه حفاظت انصارالمهدی (عج) ۳٫۳ نمایندگی ولی فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ۱۲ پرداخت حقوق جانبازان بسیجی و وظیفه غیرشاغل نیازمند ۸۱[/list] ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران ۵۶ [list]ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران ۴۰ دیه محکومین نیازمند پرسنل نیروهای مسلح ناشی از انجام وظایف محوله ۲ اداره حفاظت اطلاعات ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح ۰٫۳ دفتر عقیدتی-سیاسی فرماندهی معظم کل قوا ۰٫۳ دانشگاه عالی دفاع ملی ۶ مرکز تحقیقات راهبردی امور دفاعی ۰٫۵ ستاد مرکزی راهیان نور ۷[/list] [/list] مجموعاً ۱۴۹۱۹ میلیارد تومان بودجه‌ی نظامی ایران در سال ۱۳۸۹ می‌شود. با این آمار ما کمی بالاتر از رژیم اشغالگر قدس در رده‌ی چهارم خاورمیانه هستیم (بعد از عربستان، ترکیه و امارات). به نظر من بودجه‌ی نظامی کم باعث افتخاره نه بودجه‌ی نظامی زیاد! یکی از انتقاداتی که ما به شاه داشتیم هم همین بوده دیگه که به جای رسیدگی کافی به محرومین، روستاها و زیرساخت‌های کشور، خرج نظامی می‌کرده. افتخار جمهوری اسلامی ایران اینه که با بودجه‌ی نظامی محدود خودش (به نسبت تهدیداتی که متوجهش هست) تونسته در برابر حمله‌ی آمریکا و اسرائیل بازدارندگی ایجاد کنه و به جاش پس از انقلاب فقر رو به کمتر از یک سوم کاهش بده و شاخص‌های سلامت رو چند برابر بهبود بده. در ضمن به نظر میاد مقایسه نسبت بودجه نظامی کشورهای مختلف به کل اقتصادشون جالب باشه، چون نشون می‌ده که چقدر به بخش نظامی‌شون نسبت به سایر بخش‌ها اهمیت می‌دهند: ۱. کره شمالی: ۲۵٪ (تخمینی) ۲. اریتره: ۲۰٫۹ ٪ (مربوط به سال ۲۰۰۳) ۳. عربستان سعودی: ۱۱٫۲٪ ۴. عمان: ۹٫۷٪ ۵. امارات عربی متحده: ۷٫۳٪ ۶. ر‌ژیم اشغالگر قدس: ۶٫۳٪ ۷. چاد: ۶٫۲٪ ۸. اردن: ۶٫۱٪ ۹. گرجستان: ۵٫۶٪ ۱۰. عراق: ۵٫۴٪ ۱۱. آمریکا: ۴٫۷٪ ۱۲ و ۱۳. کویت و ایران*: ۴٫۴٪ *برای ایران با توجه به ارقام لایحه بودجه به جای ارقام SIPRI ۱۴. روسیه: ۴٫۳٪ ۱۵. سنگاپور: ۴٫۳٪ ۱۶. آنگولا: ۴٫۲٪ ۱۷. ارمنستان: ۴٫۲٪ ۱۸. لبنان: ۴٫۱٪ ۱۹. سوریه: ۴٪ ۲۰. بوروندی: ۴٪ رتبه‌ی ایران در رده‌بندی SIPRI: هفتاد چون ارقام بقیه‌ی کشورها هم ممکنه تمام هزینه‌های نظامی‌شون رو پوشش نده، رتبه‌ی ایران براساس معیار SIPRI رو هم آوردم تا انصاف رعایت شده باشه. اگر رقم بزرگ‌تر برای ایران درست باشد، ایران از نظر نسبت بودجه‌ی نظامی به کل اقتصاد، در رده‌ی هفتم خاورمیانه است و اگر رقم کوچک‌تر را ملاک بگیریم، ایران قبل از افغانستان در رده‌ی یکی مانده به آخر خاورمیانه است.

بستگی داره که با چه معیاری بودجه‌ی نظامی ایران رو با بقیه‌ی کشورهای خاورمیانه مقایسه کنید. ۱. از نظر حجم بودجه‌ی نظامی، طبق آخرین آمار در دسترس (۲۰۰۹) ایران بعد از عربستان، امارات، ترکیه و رژیم اشغالگر قدس پنجم بوده است. (منبع: ویکی‌پدیا به نقل از SIPRI) http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_military_expenditure ۲. از نظر نسبت بودجه‌ی نظامی از کل اقتصاد، ایران طبق آخرین آمار در دسترس (۲۰۰۸) در خاورمیانه قبل از افغانستان یکی مانده به آخر است و بین ۱٫۸ تا ۲٫۵ درصد از تولید ناخالص داخلی را صرف هزینه‌های نظامی می‌کند. (منبع: تمام انتشارات غربی از جمله SIPRI و ویکی‌پدیا) عربستان، عمان، امارات و رژیم اشغالگر قدس از این نظر اول تا چهارم خاورمیانه هستند. ۳. از نظر تعداد نیروهای نظامی، ایران در خاورمیانه اول است اما اگر نیروهای ذخیره و بسیج را حساب نکنیم، ایران بعد از پاکستان و با اختلاف کمی نسبت به ترکیه، دوم است. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_number_of_troops توی بودجه با توجه به این که اختلاف ایران با کشورهای بالاتر زیاد است بعید است در یکی دو سال اخیر این رتبه‌بندی فرق خاصی کرده باشد.

[quote]یه انتقادی که به مسئولان وارده مسلئه مخفی کاری هست من نمیدونم چرا حدود یکساله که هیچ اخبار درست و حسابی منتشر نمیشه. همش 4 تا تیر و ترقه میزان جلو دوربین تا ملت ببینند. مثل او رادیویی که شبه به رایدیو اسپید فایر جنگ جهانی دوم بود. از زمانی که موشک قیام پرتاب شد دیگه حتی یک سره سوزن اخبار موشکی ندیدیم که ندیدیم. قبلا هر چند ماه یک موشک جدید رونمایی میشد ولی الان یکسال خماری داریم میکشیم. چه سیاستی است این الله اعلم [/quote]موشک خلیج فارس رو فراموش کردید. من فکر می‌کنم کم شدن اخبار نظامی داخلی به خاطر کاهش یا از بین رفتن تهدیدات هست. الان مدت‌هاست که هیچ مقام یا تحلیلگر آمریکایی از لزوم حمله به ایران صحبت نکرده و اسرائیلی‌ها هم که اخیراً خودشون گفتند حمله به ایران احمقانه است. الان تأکید روی تحریم اقتصادی و در وهله‌ی بعد جنگ نرم فرهنگی است. با توجه به قیام‌های منطقه هم صورت خوبی نداره سلاح‌هامون رو به رخ بکشیم. ضمن این که وضع اقتصادیمون هم یک مقدار نگران‌کننده هست (به خصوص در زمینه‌ی نرخ بیکاری) و اگر دستاوردهای نظامی زیاد نشون داده بشوند جاهلان خواهند گفت دولت دارد به جای خرج کردن برای مردم، خرج اسلحه می‌کند! بالاخره پیشرفت‌ها داره چراغ خاموش انجام می‌شه و اگر تهدید جدیدی به وجود بیاد اعلام عمومی می‌کنند. ضمن این که اصولاً من فکر می‌کنم ایران از فاز تهدید نظامی گذشته و تا اطلاع ثانوی هیچ قدرتی نمی‌تونه به ایران حمله کنه (این نافی عملیات خرابکارانه یا بمباران محدود تأسیسات هسته‌ای نیست و ما باید هشیاریمون رو حفظ کنیم). تازه برگشتیم به دوران قدیم. اگه یادتون باشه قبل از تهدیدات جرج بوش زیاد خبری از اعلام دستاوردهای نظامی نبود!