دوستان در پاراگراف چهارم خط اول كلمه قبرس رو اشتباهي يونان نوشتم.اديت فعال نيست شرمنده [quote] حداقل آمریکا باید به راحتی بهشون اف 16 بده[/quote] يه سري شوروي ميخواست بهشون جنگنده و سيستم سام بده همين امريكا اجازه نداد فكر كنم بخاطر بر هم نخوردن ثبات منطقه و ايجاد نشدن تنش بيشتر بين تركيه و يونان امريكاترجيح ميده كه قبرس همينطور بدون ارتش قوي باقي بمونه.و نيروهاي حافظ صلح بر امور نظارت داشته باشند

خواهش ميكنم دوستان ممنون كه توجه فرموديد فكر نمي كنم يونانيها مشاركتي در پروژه اف 35 داشته باشن(در متن كه اشاره اي نشده)..اما بنظر ميرسه مسولين يوناني علاقه زيادي به مدرنيزه كردن نيروي هواييشون با سرعت زياد دارند و دستشون هم بازه براي خريد اكثر جنگنده هاي مدرن. ولي نكته اي هم در مورد تريكه هست و اون اينه كه اونا با اينكه خودشون از دهه هشتاد دارن اف 16 رو در داخل توليد ميكنن(خب مسلما هزينه كمتري نسبت به خريد مستقيم صرف ميكنن) هنوز اف 16 هاشون به 300 فروند نرسيده در حاليكه ايران در دهه هفتاد 300 فروند اف 16 سفارش داده بود كه اگر روابط نظامي ايران و امريكا تحت شرايط فرضي با همون شكل ادامه پيدا ميكر دبعيد نبود الان ايران يه 500 فروندي اف 16 مدرن و به روز شده در اختيار داشت..چيزي كه حتي اروپايي ها هم تو خواب نمي بينن و همچنين در اون زمان ايران سفارش 160 (اگه درست گفته باشم)فروند اف 14 كه مدرنترين سلاح زمان بود را داده بود كه با حساب قيمت بالاي خود اف 14 و موشكهاي گرونش ميشه به ارزش اين خريد بي نظير پي برد..يعني اگه هنوز اون روند ادامه داشت الان نيروي هوايي ايران يه غول بي شاخ و دمي شده بود كه كسي جرات چپ نگاه كردنشو نداشت.. به اميد روزهاي پرافتخار براي نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران

[quote]برادر من واقعا" از خواندن مقالات شما که در مورد نیروی هوایی کشورها تهیه می کنید لذت می برم خیلی کامل و عالی هستند دست شما درد نکنه[/quote] خواهش ميكنم. من خودم به ارزيابي توان نظامي(مخصوصا توان هوايي) كشور هاي كوچكي كه كمتر مورد توجه هستن زياد علاقه دارم.

[quote]آقا دستت درد نکنه تو این چند وقته فکر کنم شما بیشترین مقالات نظامی رو طی این چند وقته زده باشی. این نیروی هوایی جدیدشون تا حالا با ترکها درگیری چیزی نداشته؟[/quote] خواهش ميكنم بله در جنگ قبرس با هم درگير شدند.سال 1974.توي تاپيك نيروي هوايي تركيه اشاره شد(فقط به وقوع درگيري) خود جنگ قبرس را انشاالله در يك تاپيك جدا بررسي خواهيم كرد.

ممنون از شما جناب سينا

يك تاپيك مشابه همين تاپيك (منبع خارجي هر دوشونم يكي هست!!) توسط دوست عزيز جناب سرگرد ابراهيم قبلا ايجاد شده بود كه من الان ديدمش http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=8574 البته اون تاپيك عكسهاش همه از سرور پاك شده و ليست تجهيزاتم هم بصورت عكس نيست.. اگه جسارت نباشه اين تاپيك يه چند خطي هم بيشتره.. مديران اگه صلاح ميدونن ادغامشون كنن!

نيروي هوايي تركيه از قديمي ترين نيروهاي هوايي در ميان ارتشهاي دنياست.نيروي هوايي تركيه با دارا بودن بيش از 930 فروند هواپيماي نظامي در ميان كشور هاي عضو ناتو مقام سوم ر ااز لحاظ كيمت پس از نيروي هوايي ايالات متحده امريكا و نيروي هوايي سلطنتي انگلستان دارا ميباشد. جنگنده هاي دور پرواز نيروي هوايي تركيه كه قابليت سوخت گيري هوايي را نيز دارند توانايي شركت در عمليات هاي بين المللي و شركت در مانورهاي هوايي با كليه كشور هاي عضو ناتو را دارا ميباشد. تاريخچه نيروي هوايي تركيه به زماني باز ميگردد كه نيروي هوايي عثماني شكل گرفت.نيروي هوايي عثماني در نبرد هاي مختلفي از جمله در جنگ بالكان (1912-1913)،جنگ جهاني اول (1914-1918) شركت جسته بود. با پايان يافتن جنگ جهاني اول و اشغال سرزمينهاي امپراطوري عثماني بوسيله نيروهاي متفقين در سال 1919 نيروي هوايي عثماني در حد يك سازمان(دپارتمان) نزول يافت و همه كاركنان ان اعم از خلبانان و كارمندان و نيروهاي وظيفه از خدمت مرخص شدند و ساختمانهاي دولتي متعلق به نيروي هوايي نيز تعطيل گشت.در اين حين بعضي از افسران ترك اسبق نيروي هوايي تلاش كردند تا مجدد نيروي هوايي را با جنگنده هاي بازمانده از جنگ جهاني اول احيا كنند و پايگاههايي را در شهر هاي استانبول،ازمير و..برپا كنند. پس از اعلام استقلال و به رسميت شناخته شدن حق حاكميت كشور تركيه بنا بر معاهده لوزان و استقرار جمهوري تركيه بوسيله مصطفي كمال اتاتورك در سال 1923،نيروي هوايي تركيه شروع به بازسازي خود با هواپيماهاي بسيار مدرن عصر خود نمود.و در اين زمان تعداد واحد هاي نيروي هوايي به بيش از 10 واحد هوايي نرمال و 3 واحد دريايي ارتقا پيدا كرد.و در سال 1924 نيز تعداد زيادي از پرسنل نيروي هوايي تركيه براي اموزش به كشور هاي امريكا،انگليس و ايتاليا فرستاده شدند. در سال 1936 نيز نخستين خلبان زن هواپيماي جنگي در جهان يعني خانم Sabiha Gökçen به عضويت نيروي هوايي تركيه در امد.اين زن در طول سالهاي خدمت خود در نيروي هوايي تركيه با بيش از 22 مدل از انواع هواپيماهاي نظامي پرواز كرده و 8000 ساعت پرواز را در كارنامه خود ثبت نمود در حاليكه 32 ساعت ان مربوط به ماموريت هاي نظامي واقعي و بمباران نمودن مواضع دشمنان بوده است.نام او در سال 1996 دركنار نام 20 خلبان برتر تاريخ نيروي هوايي جهان كه توسط نيروي هوايي امريكا انتخاب شده بودند ذكر گرديد. نخستين خلبان جنگي زن جهان Sabiha Gökçen در سال 1940 نيروي هوايي تريكه با داشتن بيش از 500 فروند هواپيماي نظامي به قدرت بزرگي در منطقه بالكان و خاور ميانه تبديل گشته بود. اگرچه طي جنگ جهاني دوم تركيه وارد جنگ نشد و بيطرفي خود را اعلام نموده بود اما نيروهاي نظامي اين كشور در طول جنگ جهت مقابله با حمله احتمالي كشورهاي همسايه خود كه همگي در پي معاهده Craiova اعلام موجوديت نموده بودند نظير بلغارستان و مجارستان و روماني كه در زمره نيروهاي متحدين به حساب مي امدند به حالت اماده باش در امدند.و در پي اشغال خاك يونان در سال 1941 توسط نيروهاي المان نازي مرزهاي شمال غرب و غربي تركيه عملا مورد تهديد نيروهاي الماني قرار گرفت و مرزهاي جنوب غربي تركيه نيز مورد تهديد نيروهاي ايتاليايي بود. در اين مدت نيروي هوايي تركيه نيز همه روزه اقدام به انجام گشت هاي هوايي شناسايي بر فراز خاك يونان و بلغارستان ميزد و موقعيت نيروهاي متحدين در جزاير يوناني درياي اژه در جنوب غربي تركيه كه در ان زمان در اشغال نيروهاي نظامي ايتاليا بودند توسط هواپيماهاي گشتي نيروي هوايي تركيه مورد رصد و ارزيابي قرار ميگرفتند. شهرهاي بزرگ غربي تركيه در ان سالها و در طول شب براي در امان ماندن از حملات احتمالي و غافبگيرانه نيروهاي محور همواره در تاريكي فرو ميرفتند و توپهاي ضد هوايي تركيه بوسليه نور افكن هاي جستجو گر به شناسايي پرواز هاي احتمالي هواپيماهاي دشمن و كنترل اسمان غرب تركيه ميپرداختند.با اينكه اقتصاد تركيه بابت جنگ در اروپا بسيار اسيب ديده بود و مواد غذايي ميان مردم جيره بندي شده بود اما دولت تركيه در اين زمان پول زيادي را خرج خريدن تعداد زيادي جنگنده مدرن از كشور هاي مختلف دنيا مينمود.كه اين هواپيما ها شامل مدلهاي: Supermarine Spitfire Mk و Curtiss Falcon، Avro Anson-I و Hawker Hurricane Morane Saulnier MS-406 و P-40 Tomahawk و Curtiss P-40 Kittyhawk Westland Lysander Consolidated Liberator 3B-24D Bristol Blenheim IV/V Bristol Beaufort Bristol Beaufighter Mk.I/X Focke Wulf FW-190-A3 Martin Baltimore-187 De Havilland DH-98 Mk.III/IV B-26B/C Invader P-47D Thunderbolt C-47A/B Dakota ميشدند. در سال 1950 نيروي هوايي تركيه تصميم به مدرنيزه كردن جنگنده هاي خود با نسل جديد جنگنده هاي از نوع جت گرفت و از اينرو 8 نفر از خلبانان خود را براي اموزش پرواز با جنگنده هاي جت به امريكا اعزام نمود.و در سال 1951 با فارغ التحصيل شدن انان ساير خلبانان تركيه پرواز با جتهاي اموزشي را در خاك تركيه اغاز نمودند.در طول جنگ شبه جزيره كره نيز تعدادي از خلبانان ترك در غالب نيروهاي سازمان ملل سازماندهي و وارد جنگ گرديدند.با عضويت تركيه در پيمان ناتو در سال 1952 مدرنيزه كردن نيروي هوايي تركيه با شتاب بيشتري ادامه يافت. در سال 1974 نيروي هوايي تركيه در جنگ قبرس عليه نيروهاي يوناني و در سال 1995 و 1999 نيروي هوايي تركيه به همراه نيروهاي ناتو در جنگ عليه يوگوسلاوي وارد عمل شد. در سال 1984 صنايع هوايي تركيه توليد تحت ليسانس جنگنده هاي اف 16 فالكون (بلاك 30/40/50) كه مجموعا 232 فروند ميشدند را در خاك خود اغاز نمود.نيروي هوايي تركيه پيش از اين 8 فروند اف 16 را از امريكا خريداري نموده بود تا تعداد اف 16 هاي نيروي هوايي تركيه به 240 فروند برسد.صنايع هوايي تركيه در حال حاضر ساخت 30 فروند جنگنده جديد اف 16 بلاك 50 پلاس را در دستور كار خود دارد.همچنين طي برنامه اي قرار است تا همه اف 16 هاي بلاك 30،40 و 50 قديمي را به بلاك +50 استاندارد اپگريد نمايد.همچنين 12 فروند از اف 16 هاي ساخت تركيه تا بحال به برخي كشور هاي خاور ميانه صادر شده است.و مجموعا 46 فروند اف 16 نيز به مصر صادر شده است كه نيروي هوايي مصر را به دومين مشتري بزرگ اف 16 بعد از نيروي هوايي تركيه تبديل نموده است. تركيه در سال 2002 به سومين شريك پروژه مشترك ساخت جنگنده اف 35 تبديل شد و در سال 2007 رسما وارد فاز توليدي پروژه اف 35 شد و از همان زمان با فروش 116 فروند اف 35 به تركيه موافقت شد. هواپيماهاي سوخت رسان در سال 1994 نيروي هوايي تركيه 4 فروند تانكر سوخت رسان بويينگ KC-135 Stratotanker را از امريكا اجاره نمود.و قرار داد خريد 7 فروند تانكر سوخت رسان از همان نوع را نيز با امريكا منعقد نمود.و با وارد خدمت شدن 7 ف روند تانكر سوخت رسان KC-135 Stratotanker، دو فروند اجاره شده به امريكا بازگردانده شدند. تانكر هاي سوخت رسان KC-135 Stratotanker در اسكادران 101 نيروي هوايي تركيه واقع در پايگاه هوايي Incirlik مستقر گشته اند. تركيه همچنين يكي از شركاي پروژه ايرباس A400M نيز ميباشد.اگرچه ايرباس A400M ذاتا يك هواپيماي تاكتيكي بلند پرواز ميباشد اما اين هواپيما ميتواند در كمترين زمان و با كمترين تغييرات تبديل به يك تانكر سوخت رسان گردد. اف 16 هاي ساخت تركيه در حال سوخت گيري هوايي از تانكر سوخت رسان بويينگ KC-135 Stratotanker ايرباس A400M هواپيماهاي پيش اخطار و كنترل هوايي نيروي هوايي تركيه سفارش خريد مجموعا 4 فروند هواپيماي اواكس از نوع بويينگ 737 AEW&C را داده است.صنايع هوايي تركيه شريك دوم پروژه بويينگ 737 AEW&C نيز ميباشد. رادار هوايي بويينگ 737 AEW&C نيروي هوايي تركيه از زمان تاسيس در جنگهاي زير شركت نموده است: جنگ بالكان (1913-1912) جنگ جهاني اول (1918-1914) جنگ استقلال تركيه (1922-1919) جنگ شبه جزيره كره (1953-1950) جنگ قبرس (1974) عمليات Provide Comfort عليه صدام در شمال عراق (1991) جنگ بوسني (1995) عمليات Northern Watch در شمال عراق عليه صدام (2003-1997) جنگ يوگوسلاوي (1999) عمليات عليه كرد هاي شمال عراق (2008) دارايي هاي نيروهاي هوايي تركيه ------------------ ترجمه از Hexman.military.ir

CASA هواپيماي جت تك موتوره و دو منظوره (جنگنده سبك-جت اموزشي) ساخت كشور اسپانيا است كه اينك علاوه بر نيروي هوايي اسپانيا توسط نيروي هوايي كشور هاي شيلي و هندوراس و اردن بكار برده ميشود.اين جنگنده همچنين در تيم اكروبايتك نيروي هوايي اسپانيا موسوم به Patrulla Aguila نيز بكار برده ميشود. http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-C-101.jpg طراحي و ساخت اين جنگنده بنا به درخواست نيروي هوايي اسپانيا مبني بر نياز مبرم به يك جت اموزشي جديد و به منظور جايگزيني با ناوگان جتهاي قديمي Hispano HA-200 HA-220 صورت گرفت. همانند بسياري از مدلهاي هواپيماي جت اموزشي اروپايي CASA نيز قابليت هاي محدود تهاجمي نيز دارا ميباشد. اسپانيا در ساخت اين جت اموزشي از كمك هاي فني كمپاني Messerschmitt-Bölkow-Blohm(MBB) و كمپاني نورثروب (اين شركت در طراحي بالهاي اين جت همكاري داشته است) نيز سود برده است. اولين پرواز ازمايشي اين هواپيما در سال 1978 انجام گرفت در حاليكه توانايي ها و كارايي اين جنگنده مافوق تصورات طراحان ان نشان ميداد.و در مارچ 1980 رسما وارد خدمت نيروي هوايي گرديد.نيروي هوايي اسپانيا تسفارش ساخت عداد 88 فروند از اين جت دو منظوره را به كارخانه سازنده داد. تعداد 4 فروند از اين هواپيما با موتور اپگريد شده كه به مدل C-101BB-02 تنامگذاري گرديده بود وسط نيروي هوايي هندوراس خريداري گرديده است.نيروي هوايي شيلي نيز 4 فروند ديگر از اين جنگنده را خريداري نموده و 8 فروند ديكر از ان را نيز به شرط مونتاژ در خاك خود از اسپانيا خريداري كرد.نيروي هوايي اردن نيز 16 فروند از اين جت جنگنده را خريداري نمود. در سال 1983 مدل C-101CC-02 كه گونه صرفا جنگنده و تهاجمي ساخته شده از اين جت بود با موتور اپگريد شده و با ظرفيت حمل سوخت بيشترساخته شد كه بلافاصله نيروي هوايي شيلي نيز خواستار خريد تعدادي از اين گونه شد. اخرين گونه از جت CASA با نام C-101DD در سال 1985 توسط نيروي هوايي شيلي به معرض نمايش در امد كه از اويونيك پيشرفته تري نسبت به گونه هاي قبلي سود ميبرد و توانايي حمل و شليك موشك هوا به زمين AGM-65 Maverick را نيز دارا بود ولي موفق به دريافت هيچ سفارش خريد خارجي نگرديد. http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Casa_C-101_Aviojet_of_Patrulla_Aguila_Aerobatic_Team%2C_taxiing%2C_Radom_AirShow_2005%2C_Poland.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-HAF_C-101_Aviojet.jpg متعلق به نيروي هوايي هندوراس مشخصات اصلي: خدمه: 2 نفر(مربي و دانشجو) طول: 12.15 متر طول بال: 10.60 متر ارتفاع: 4.25 متر مساحت بال: 20 متر مربع وزن خالي: : 3,800 كيلو گرم حداكثر وزن برخاست: 5,600 كيلوگرم پيشرانه: 1 فروند موتور توربو فن Garrett TFE731-2-2J كشش موتور: 15,8 كيلو نيوتون عملكرد: حداكثر سرعت :770 كيلومتر بر ساعت حداكثر برد: 4000 كيلومتر سقف پروازي: 12,500 متر نسبت وزن کل به مساحت يال: 250 كيلوگرم بر متر مربع نرخ صعود: 1,490 متر در دقيقه نسبت كشش به وزن: 1:3.2 (3.16 N/kg) حداكثر تحمل فشار جي: +7.5/ -3.9 تسليحات: 1 قبضه توپ 30 ميلي متري DEFA cannon و يا 2 قبضه مسلسل 12.7 ميليمتري M3 machine guns 6 جايگاه حمل تسليحات در زير بالها با قابليت حمل 2,220 كيلوگرم سلاح و يا مخازن سوخت خارجي هواپيماهاي قابل مقايسه: •Aermacchi MB-339 •Aero L-39 •BAE Hawk •Dassault-Dornier Alpha Jet •FMA IA 63 Pampa •IAR 99 •Soko G-4 Super Galeb ترجمه از Hexman.military.ir

خواهش ميكنم دوستان ممنون از توجهتون

فكر نميكنم در عمليات خاصي شركت كرده باشه.در متن اصلي كه اشاره اي نشده ولي چيزي كه هست امار خريد هاشون نشون ميده كه در طول چند دهه گذشته همواره حكومت ونزولا به نيروي هواييشون اهميت زيادي دادن..قبلا كه با امريكا رابطه خوبي داشتند بهترين جنگنده هاي زمان خودشون رو خريدن..حالا هم كه مشتري روسيه هستن سوخو 30 خريدن و سوخو 35 و ميل 28 سفارش دادن..كلا خوب در اين زمينه سرمايه گذاري ميكنن

جنگ زمستان (40-1939) و نيروي هوايي فنلاند جنگ زمستان در تاريخ 30 نوامبر سال 1939 با يورش بمبارانهاي شوروي به 21 شهر فنلاند اغاز گشت.در ان سال نيروي هوايي شوروي در حدود 5000 فروند جنگنده در اختيار داشت و 700 فروند از جنگنده ها و 800 فروند ازب مب افكنهاي متوسط خود را كه اكثرا ار نوع Tupolev SB بودند را براي در هم كوبيدن مواضع فنلاندي ها و پشتيباني نمودن از پيشروي نيروي زميني ارتش سرخ به مناطق مرزي خود با فنلاند اعزام نموده بود.در مراحل اوليه جنگ زمستان نيروي هوايي ارتش سرخ شوروي شروع به بمباران كردن مناطق صنعتي و خطوط راه اهن فنلاند براي فلج كردن ارتش فنلاند نمود. بمب افكن Tupolev SB [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Tupolev_SB-2_2%7E0.jpg[/img] در اغاز جنگ زمستان نيروي هوايي فنلاند تنها مجهز به 114 فروند هواپيماي نظامي عملياتي بود كه ميتوان به 17 فروند بمب افكن پيشرفته انگليسي Bristol Blenheim كه تحت ليسانس در فنلاند ساخته ميشدند و 31 فروند جنگنده هلندي Fokker D.XXI كه عليرغم ارزان بودن و ساده بودنش جنگنده ه ايي بسيار مانور پذير و خوش دست بود اشاره نمود. با يك حساب سرانگشتي ميتوان دريافت كه بر روي كاغذ نيروي هوايي فنلاند به هيچ وجه نميتوانست در برابر نيروي هوايي شوروي حرفي براي گفتن داشته باشد. بمب افكن انگليسي Bristol Blenheim [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/RAFBristolBlenheimWWIIColour.jpg[/img] جنگنده Fokker D.XXI ساخت هلند [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Fokker_D_XXI.jpg[/img] نيروي هوايي فنلاند براي جلوگيري نمودن از نابود شدن جنگنده هايش بر روي باند فرودگاهها، انها را در مناطق مختلفي از كشور و با استفاده از پوشش مناطق جنگلي استتار نمود تا از ديد بمب افكنهاي شوروي مخفي بمانند.انها همچنين دست به ساخت تعداد زيادي از ماكت هاي جنگنده هاي خود براي فريب خلبانان شوروي زدند.بنابراين حملات هوايي شوروي به پايگاهاي هوايي فنلاند يا بدون تلفات و يا با وارد ساختن تلفات جزيي به جنگنده هاي نيروي هوايي فنلاند به پايان ميرسيد.و حتي بار ها اتفاق افتاد كه بمب افكنهاي شوروي در راه بازگشت به پايگاههاي خود مورد اصابت جنگنده هاي فنلاندي قرار ميگرفتند. اما در پي حملات بيشمار و سنگين بمب افكنهاي شوروي به خاك فنلاند كه ركورد 2,705 حمله به 516 هدف را در جنگ زمستان به نام خود ثبت كردند هزاران نفر از مردم غير نظامي جان خود را از دست دادند.بعنوان مثال بمب افكنهاي شوروي در حمله به شهر Vyborg،نزديك به 12,000 بمب بر سر ساكنين اين شهر فرو ريختند. بمب افكنهاي Tupolev SB شوروي بر فراز اسمان هلسينكي [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Talvisota_SB-2_Helsinki.png[/img] در طول مدت جنگ زمستان فنلاندي ها با نا اميدي تلاش ميكردند تا هر طور كه شده بتواندد تعدادي جنگنده از هر جايي كه امكان داشت خريداري نمايند.كشورهاي زيادي از جمله هلند،فرانسه،امريكا،انگليس،چكسلواكي و.. فروش تعدادي جنگنده ساخت خود را به فنلانديها پيشنها دادند و كشورهاي مثل افريقاي جنوبي و دانمارك نيز تصميم داشتند تا تعدادي جنگنده را به نيروي هوايي فنلاند هديه دهند اما مشكلات لجستيكي باعث گرديد تعداد زيادي از اين خريد ها و هدايا تا پايان جنگ زمستان به دست فنلاند نرسد.اما بعده ها اين جنگنده هاي دريافتي در جنگ لاپلند(منطقه اي در شمال فنلاند) در عملياتهاي زيادي شركت داده شدند. نيروي هوايي فنلاند براي جبران مشكل كمبود جنگنده تمركز خود را بر روي حمله بهجنگنده ها و بمب افكنهاي شوروي با تيكه بر اصل غافلگيري قرار داد.جنگنده هاي شوروي در مواردي همچون قدرت اتش،سرعت و چابكي بر جنگنده هاي كم تعداد فنلاندي برتر بودند و جنگنده هاي فنلاندي ها همواره از برخورد مستقيم با انان اجتناب ميكردند مگر در مواقعي كه جنگنده هاي شوروي در موقعيتي خطرناك و موضعي اسيب پذير گرفتار ميشدند.بهترين مثال براي انجام اين تاكتيك ميتوان به حمله غافلگير كننده فنلاندي ها در اواخر فوريه سال 1940 از پايگاه هوايي Immola به يك دسته 40 فروندي از جنگنده هاي شوروي اشاره كرد. در جاييكه يك دسته از جنگنده هاي فنلاندي كه شامل جنگنده هاي Fokker D.XXI و جنگنده هاي دو باله انگليسي Gloster Gladiators بودند به دسته جنگنده هاي متخاصم شوروي يورش بردند،هر چند كه در اين حمله نيروي هوايي فنلاند 4 فروند از جنگنده هاي خود را از دست داد اما در عوض موفق به از بين بردن 7 فروند از جنگنده هاي شوروي شدند. نيروي هوايي فنلاند با اجراي اين تاكتيك در طول جنگ زمستان موفق به سرنگون كردن 218 فروند از جنگند هاي شوروي گرديد در حاليكه فقط 47 فروند جنگنده خود را در بر اثر اتش جنگنده هاي دشمن از دست داد.و همچنين واحد هاي ضد هوايي فنلاند نيز موفق به سرنگوني 314 الي 444 فروند از جنگنده هاي متخاصم شوروي شدند و 30 فروند جنگنده اسيب ديده شوروي نيز كه در خاك فنلاند مجبور به فرود گشته بودند توسط فنلاندي ها به غنيمت گرفته شده و پس از تعمير به خدمت نيروي هوايي فنلاند در امدند. جنگنده انگليسي دو باله Gloster Gladiators [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Gloster-Gladiator-%289%29-01.jpg[/img] [color=red]ليست سفارشات خريد جنگنده هاي نيروي هوايي فنلاند در طول جنگ زمستان:[/color] 30 فروند جنگنده انگليسي دو باله Gloster Gladiators از انگلستان 12 فروند بمب افكن انگليسي Bristol Blenheim IV از انگلستان 30 فروند جنگنده فرانسوي Morane-Saulnier M.S.406 از فرانسه 44 فروند جنگنده امريكايي Brewster 239 از ايالات متحده امريكا 22 فروند هواپيماي اموزشي انگليسي Gloster Gauntlet از انگلستان 10 فروند جنگنده Fiat G.50 از ايتاليا جنگنده هاي فنلاندي در طول جنگ زمستان همواره از فرميشن "finger four" كه باعث برتري انان در برابر فرميشن "Delta" جنگنده هاي شوروي ميگرديداستفاده ميكردند. استفاده از اين فرميشن و شجاعت بالاي خلبانان فنلاندي در حملات خود باعث ميشد تا بمب افكنهاي شوروي از وارد ساختن خسارات سنگين به مواضع فنلاند عاجز بمانند. ------------------------- گرداوري و ترجمه Hexman.military.ir

خواهش مكينم نكته ديگه اي كه ميشه برداشت كرد اين هست كه با داشتن يك نيروي هوايي كوچك و فرسوده ولي با داشتن خلبانان شجاع و اتخاذ تاكتيكهاي مناسب ميتوان در برابر قوي ترين نيروهاي هوايي هم ايستادگي كرد.

نگاهي بر عملكرد ميگ 15 هاي شوروي در جنگ كره با هجوم همه جانبه نيروهاي كمونيستي شمال به سرزمين هاي جنوبي شبه جزيره كره در تاريخ 25 ژوئن 1950 جنگ كره اغاز گرديد و همزمان نيروي هوايي شمال به بهترين جنگنده هاي ساخت اتحاد جماهير شوروي در جنگ جهاني دوم تجهيز شد كه اين جنگنده ها شامل 93 فروند جنگنده ايلوشين Il-10 و 79 فروند جنگنده Yak-9Ps ميشدند. جنگنده ايلوشين Il-10 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Ilyushin_Il-10.jpg[/img] و در اين هنگام نيروي هوايي و نيروي دريايي ايالات متحده امريكا نيز تعداد زيادي از جنگنده هاي بسيار پيشرفته خود از قبيل جت هاي F-80 Shooting Star و F-84 Thunderjet را به منطقه وارد نموده و به سرعت توانست با استفاده از برتري جنگنده هاي مدرن خود بر جنگنده هاي قديمي ساخت شوروي كنترل اسمان كره را بدست اورد. امريكا با بدست اوردن برتري هوايي مطلق در اسمان كره شروع به بمباران كردن شهرهاي بدون دفاع سرزمينهاي كره شمالي با استفاده از بمب افكن هاي سنگين و استراتژيك خود (B-29 Superfortresses) كه در هر زماني در حال پرسه زدن بر فراز اسمان كره بودند نمود. F-80 Shooting Star [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/f-80_Shooting_Star.JPG[/img] F-84 Thunderjet [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/F-84_Thunderjet.JPG[/img] هدف شمالي ها براي وارد كردن ميگ هاي 15 به نيروي هوايي خود تنها پر كردن خلا ناشي از كمبود جنگنده با موتور جت در نيروي هوايي شان نبود،بلكه انها ميخواستند با استفاده از توانايي هاي اين جنگنده جديد هر گونه هواپيماي متخاصم دشمن را كه پيش روي خود ميديدند از ميان بردارند. ميگ هاي 15 با هدايت خلبانان با تجربه شوروي توانايي هاي خود را بار ها در برابر ارايش بمب افكنهاي سنگين امريكايي(B-29) نشان دادند و در طول جنگ تعدادي از ان بمب افكتهاي گران قيمت را ساقط نمودند. بمب افكن B-29 Superfortresses [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/B-29_Superfortress.jpg[/img] در طول سالهاي جنگ كره نيروهاي سازمان ملل همواره به شركت داشتن خلبانان و متخصصان شوروي به نفع كره شمالي در اين جنگ مظنون بودند و به شوروي اعتراض مينمودند ولي اين اتهام همواره از سوي مقامات شوروي رد ميشد.اما با پايان دوران جنگ سرد خلبانان روسي كه در جنگ كره شركت داشتند شروع به فاش نمودن نقش خود در ان جنگ نمودند. جنگنده هاي روسي كه در جنگ كره شركت داشتند به ارم نيروي هوايي كره شمالي و يا نيروي هوايي چين منقش ميشدند و خلبانان روس انها نيز لباس مخصوص نيروهاي ان دو كشور را به تن مينمودند تا دشمن را با اين تغيير ظاهر بفريبند.حتي انها در ارتباطات راديويي خود نيز از كارتهايي استفاده ميكردند كه بر روي انها كلمات كليدي مورد نياز در ارتباطات راديويي به زبان كره اي اما با حروف روسي نوشته شده بود و خلبانان روس بايد در حين برقراي ارتباط راديويي كلمات كره اي را تلفظ ميكردند.اما اين نيرنگ باعث ميشد تا تنش و اضطراب خلبانان روس در هنگام درگيري هاي هوايي افزايش يابد و تمركز انها از دست برود و از همينرو انها در بسياري از موارد با زير پا گذراندن قوانين به زبان روسي با همرزمان خويش ارتباط برقرار مينمودند. خلبانان روسي از پرواز كردن بر فراز مناطقي كه امكان اسارت انها به دست نيروهاي سازمان ملل در اثر سقوط جنگنده شان وجود داشت منع شده بودند و همه اين مدارك و شواهد به وضوح نشان ميدهد كه اتحاد جماهير شوروي نيز يكي از طرفين درگير در جنگ كره بوده است. اتحاد جماهير شوروي در طول جنگ سرد هيچگاه به شركت داشتن خلبانانش در جنگ كره اعتراف نكرد اما نيروهاي امريكايي كه در طي درگيري هاي هوايي به استراق سمع ارتباطات برقرا شده ميان جنگنده هاي نيروهاي شمال ميپرداختند بارها صداي خلبان روس را شنيده بودند.اما فقط نيروهاي كمونيست كره شمالي و چين بودند كه مسوليت پروازهايشان را بر عهده ميگرفتند.تا زميانيكه تعدادي از نويسندگان چيني و روس(Xiaoming Zhang, Leonid Krylov, Yuriy Tepsurkaev , Igor Seydov) دست به انتشار كتابهايي زدند و در ان از نقش واقعي خلبانان روس در جنگ كره پرده برداشتند. با وارد شدن چين كمونيستي به جنگ كره به نفع نيروهاي شمال،متخصصين شوري شروع به اموزش دادن خلبانان چيني ها براي استفاده از جنگنده هاي جديد ميگ 15 خود نمودند.و در ماه اكتبر سال 1950 اتحاد جماهير شوروي تصميم به ايجاد يك گردان هوايي در خاك چين و تجهيز ان به جديد ترين جنگنده ساخت خود يعني ميگ 15 و اموزش خلبانان چيني نمود.در پي اين عمل كرملين تصيم به اموزش هم زمان خلبانان چيني و كره اي براي هدايت جنگنده هاي ميگ 15 نمود تا با اماده كردن خلبانان چيني و كره اي به تدريج بتواند خلبانان خود را از جنگ خارج نمايد.(عملي كه هيچگاه تا پايان جنگ كره بطور كامل رخ نداد). متخصصان شوروي در حال اماده سازي يك فروند ميگ 15 براي نبرد [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/MiG-15_351IAP.JPG[/img] در روز اول نوامبر سال 1950، 15 فروند ميگ 15 يك دسته 15 فروندي از جنگنده هاي P-51 Mustang نيروي هوايي امريكا را بر فراز خاك كره رهگيري كردند.ستوان يكم Fiodor V. Chizh (روسي) موفق به سرنگون كردن يكي از F-51D ها به خلبانيAaron Abercombrie گرديد و در اين حادثه خلبان امريكايي نيز كشته شد. سه فروند ميگ 15 از همان واحد نيز 10 فروند جت جنگنده F-80 Shooting Star را رهگيري كردند و يكي از ميگها به خلباني Semyon Fiodorovich Jominich اولين پيروزي جت برابر جت تاريخ جنگهاي هوايي جهان را در برابر نيروهاي سازمان ملل با ساقط كردن يكي از F-80 ها به خلباني Frank Van Sickle به نام خود و نيروهاي كمونيستي ثبت كرد.در اين حادثه نيز خلبان امريكايي F-80 كشته شد. اما نيروهاي سازمان ملل علت هر 2 حادثه فوق را اصابت گلوله هاي پدافند هوايي كره شمالي اعلام كردند. جنگنده F-51D [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/P-51_Mustang.JPG[/img] جنگنده هاي پيستوني امريكا از قبيل P-51 Mustang و F4U Corsair و حتي جت هاي بال صاف F-80 در برابر ميگ هاي 15 كه شوروي واقعا حرفي براي گفتن نداشتند.نخستين جنگنده هاي جت طراحي شده همچون جنگنده هاي پيستوني جنگ جهاني دوم از بالهاي صاف استفاده ميكردند كه اين طراحي مانع دست يافتن ان جنگنده ها به سرعت هاي بالا ميشد اما طراحان روس جنگنده ميگ 15 بر اساس تجربيات مهندسان و طراحان الماني(بر اساس طرح ناتمام الماني جنگنده Ta 183 Huckebein) در طراحي بدنه ميگ 15 از مدل بالهاي متمايل استفاده كردند و اين نوع از طراحي به ميگ 15 اجازه ميداد تا به سرعتي بسيار بالا دست پيدا كند. جنگنده الماني Ta 183 Huckebein [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Focke-Wulf_Ta_183.JPG[/img] و در تاريخ 9 نوامبر ميگ 15 هاي روسي اولين تلفات خود را در مقابل نيروهاي سازمان ملل متحمل شدند و در اين روز يك فروند ميگ 15 به خلباني كاپيتان Mikhail F. Grachev توسط يك فروند جنگنده امريكايي از نوع F9F Panther و به خلباني ستوان William T. Amen كه از ناو هواپيما بر امريكايي USS Philippine Sea به پا خواستسه بود ساقط گرديد. . نيروي هوايي شوروي ادعا ميكرد كه تا پايان ماه نوامبر ميگ هاي 15 نيروهاي شمال،27 فروند ديگر از هواپيماهاي نيروهاي سازمان ملل را سرنگون نموده اند(11 فروند اف 80،7 فروند بي-29 و 7 فروند اف-51) كه 23 فروند از اين تعداد سرنگون شده توسط امريكايي ها نيز نيز تاييد ميگردد اما منابع امريكايي ادعا ميكنند كه اكثر اين سرنگوني ها توسط اتش توپخانه ضد هوايي سرنگون گشته اند و فقط سرنگوني 4 فروند بمب افمن بي-29(سه قروند بي-29 و يك فروند اربي -29 را كه به شدت اسيب ديده ) را توسط حمله ميگ هاي 15 تاييد كرده اند. با اين حال هر دو طرف(شوروي و امريكا) به اين مساله اذعان داشته اند كه با ورود ميگ هاي 15 روسي به صحنه نبرد كره برتري هوايي اوليه نيروهاي ازمان ملل بر فراز خاك كره شمالي از بين رفته است. دو فروند ميگ 15 در حال حمله به يك فروند بي 29 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-MiG-15s_curving_to_attack_B-29s_over_Korea_c1951.jpg[/img] براي جلوگيري از تهديدات روز افزون ميگ هاي 15 و جلوگيري از خسارات و تلفات بيشتر، امريكايي ها در ماه دسامبرسه اسكادران از جنگنده هاي جديد و بال كج F-86 Sabre را كه به سرعت اماده درگيري هوايي ميشدند و خطري بسيار جدي براي ميگهاي شوروي به حساب مي امدند را براي حفاظت از B-29 وارد شبه جزيره كره نمود نمود. هرچند كه نتايج رويارويي مستقيم ميگ ها در برابر F-86 هاي امريكايي به وضوح در مدارك و اسناد امريكايي ها از پيروزي هاي قاطع جنگنده امريكايي حكايت ميكنند اما بر اساس ادعاي لشكر 64 ام نيروي هوايي شوروي،در طول جنگ كره كلا تعداد 1,106 فروند از انواع هواپيما هاي نيروي سازمان ملل توسط جنگنده هاي كره اي (روسي) ساقط شده اند در تاريخ 17 دسامبر سال 1950 اولين درگيري هوايي ميان F-86 هاي تازه وارد و ميگ هاي 15 رخ داد و پيروزي واضح و اشكار امريكايي ها با مجبور كردن كلنل Yakov Nikanorovich به اجكت از ميگ در حال سوختنش توسط سرهنگ دوم Bruce H. Hinton خلبان امريكايي Sabre شكل گرفت. جنگنده F-86 Sabre [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/F-86_Sabre.JPG[/img] در روزهاي بعدي هريك از طرفين ضرباتي را به يكديگر وارد نمودند.در 22 دسامبر كاپيتان Nikolay Yefremovich از نيروي هوايي شوروي و از درون كاكپيت ميگ 15 bis اش يك فروند Sabreامريكايي را به خلباني كاپيتان Lawrence V. Bach را به زير كشيد. البته هر دو طرف در تعداد موفقيت هاي هوايي كسب شده در ماه دسامبر به مبالغه پرداختند. خلبانان امريكايي جنگنده هاي F-86 مدعي به زير كشيدن 8 فروند ميگ 15 و خلبان شوروي نيز مدعي ساقط كردن 12 فروند F-86 بوسيله ميگهاي خود هستند.اما امار واقعي تلفت طرفين سه فروند ميگ 15 از شوروي و حداقل يك فروند Sabre از امريكا ميباشد. اين برخورد هاي نخستين هوايي بين دو طرف سيماي دو سال و نيم باقيمانده از جنگهاي هوايي در كره را روشن ميسازد.ميگ 15 و ميگ bis15 هر دو داراي سقف پروازي بالاتري نسبت به تمام ورژنهاي جنگنده F-86 Sabre بودند.15,500 متر براي ميگها در برابر 14,936 متر توانايي صعود براي Sabre چرا نسبت نیرو به وزن در ميگها بيشتر از اين نسبت در Sabre ها ميبود. به اين ترتيب ميگ ها از سرعت بالاتري نيز نسبت به مدل هاي A,E ,F از جنگنده F-86 Sabre برخوردادر بودند :1,005 كيلومتر در ساعت(624 mph) براي ميگها در برابر 972 كيلومتر در ساعت(604 mph) براي Sabre ها (براي مدلهاي اوليه). نرخ صعود ميگها 2,800 متر بر دقيقه بود درحاليكه اين رقم براي Sabre هاي امريكايي 2,200 متر بر ثانيه ثبت شده بود.(البته اين مقدار براي F-86 هاي نوع A و E بود ولي F-86 هاي نوع F كه از موتور جديدتر و قوي تري استفاده ميكردند از نرخ صعودي برابر با ميگ 15 برخوردار بودند) شعاع گردش بهتر براي ميگ 15 (10,000 متر) از ويژگيهاي ديگر برتري ميگ 15 بود. ديگر مزيت ميگ 15 بر رقيب امريكايي اش سلاحهاي قوي تري بود كه از انها استفاده ميكرد: يك قبضه توپ 37 ميليميتري Nudelman N-37 دو قبضه توپ 23 ميليمتري NR-23 در برابر 6 قبضه مسلسل ضعيف و كم اثر 12.7 ميليمتري Sabre. ميگ 15 در كنار يك فروند Sabre [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/F86Mig15Chino2006.JPG[/img] توپ 37 ميليميتري Nudelman N-37 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Nudelman_N-37.jpg[/img] اما ميگها نفاط ضعفي هم در برابر حريف خود داشتند كه بدين شرح بودند: ميگ 15 در ارتفاع پايين كندتر از F-86 –F بود.سرعت ميگ bis15 در ارتفاع پايين حداكثر به 935 كيلومتر بر ساعت ميرسيد در حاليكه F-86 /F توانايي پرواز با سرعت 1,107 كيلومتر بر ساعت را در ارتفاع پايين را داشتند. ژيروسكوب هاي بكار رفته در سايتهاي نشانه روي نصب شده روي ميگ 15 از نوع ASP-1 بودند كه مربوط به زمان جنگ جهاني دوم ميشدند و از تكلونوژي قديمي تري استفاده ميكردند و دقت هدفگيري و ميدان ديد كمتري نسبت به سايتهاي نشانه روي مدلهاي A-1CM و A4 بكار رفته در F-86 –E/F داشتند. همه Sabre ها در ازتفاع زير 8,000 متر قدرتمند تر عمل ميكردند زيرا از سرعت و چابكي بيشتري نسبت به ميگ ها در ارتفاعات پايين برخوردار بودند اما اگر ميگ ها ميتوانستند انها را مجبور به جنگيدن در ارتفاع بالاي 10,000 متري ينمايند به نتايج بهتري دست پيدا ميكردند.و خلبانان ميگ هم هرگاه نسبت به Sabre ها احساس خطر مينمودند به راحتي ميتوانستد با افزودن به ارتفاع و رفتن به سقف پروازي شان از دست Sabre هاي مهاجم فرار كنند و ميدانستند كه Sabre ها قادر به تعقيب انان در ان ارتفاع نيستند. ماموريت اصلي ميگ هاي 15 درگيري نزديك (داگ فايت) با Sabre ها نبود بلكه اساسا انها براي نا امن كردن اسمان كره براي بمب افكنهاي B-29 Superfortress امريكا امده بودند و اين ماموريت بر عهده زبده ترين خلبانان شوري (VSS) گذاشته شده بود.در اوريل سال 1951 كلنل Ivan Kozhedub خلبان تكخال نيروي هوايي شوروي در جنگ جهاني دوم و همچنين ژنرال Georgiy A. Lobov هردو با اتفاق يكديگر به كره امدند.و اين دو در يك ماموريت هوايي در تاريخ 12 اوريل 1952 به 44 مورد پيروزي هوايي با ميگ هاي 15 شان دست يافتند. منطقه اي كه بيشترين درگيري هاي ميگ 15 با هواپيماهاي امريكايي رخ داد [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/MiG_Alley_Map.jpg[/img] در اين تاريخ اين دو كه سوار بر ميگ هاي 15 خود بودند به همراه ساير ميگ هاي گروه شان يك فرميشن بزرگ 48 فروندي از بمب افكنهاي Superfortresses را درحالي بر فراز خاك كره رهگيري كردند كه 18 فروند Sabre، 54 فروند F-84 Thunderjet و 24 فروند P-80 Shooting Star نيز انها را اسكورت ميكردند و به قصد بمباران كردن پلي كه كره شمالي و چين را در منطقه اي موسوم به Uiju (در شمال غربي كره شمالي) به يكديگر متصل مينمود در حال حركت بودند.در اين هنگام درگيري ميان ميگ هاي 15 و بمب افكنهاي امريكايي و گروه همراه اغاز شد.پس از پايان يافتن درگيري خلبانان ورزيده شوروي موفق به وارد ساختن خسارت سنگين به 10 فروند B-29 Superfortress و ساقط كردن 1 فروند F-86A و 3 فروند F-80C شدند در حاليكه در اين درگيري تنها 1 فروند ميگ 15 از دست رفت. ميگ 15 نيروي هوايي شوروي [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mig15bis.JPG[/img] ادامه دارد(انشاالله) ------------------------------- تهيه و ترجمه از Hexman.military.ir [color=darkblue]منتقل شد. EBRAHIM[/color]

خواهش ميكنم دوستان نكته جالب ادر مورد نبرد هاي هوايي اون رمان ين هست كه در اون زمان جنگنده ها بصورت گله اي به هم حمله ميكردند!! مثلا 100 فروند از هر دو طرف با هم درگير ميشدند و تلفات هم خيلي بالا بوده يعني در اون زمان نيروي هوايي كشور ها بايد همواره تعدا زيادي خلبان و جنگنده اماده در اختيار داشته باشه چون يهو ممكن بوده توي يه عمليات 20 فروند جنگنده و خلبانشو با هم از دست بدن!! وبايد به سرعت جايگزين اونها ميشدن..

اشنايي با جنگنده "IAR-93 "Vultur ساخت روماني IAR-93 جنگنده دو موتوره و مافوق صوت ساخت مشترك دو كشور روماني و يوگوسلاوي است كه براي پشتيباني نرديك هوايي و انجام حملات زميني طراحي و ساخته شده است.همچنين به عنوان كاربردي فرعي ميتواند بعنوان يك هواپيماي رهگير نه چندان قدرتمند به ايفاي نقش بپردازد. اين جنگنده در دو مدل تك سرنشين و دو سرنشين ساخته شده است كه از مدل دو سرنشين ان براي پرواز هاي اموزشي استفاده ميشود. طراحي و ساخت اين جنگنده در يك پروژه مشترك مابين كشور يوگوسلاوي سابق و روماني به قصد برطرف كردن نياز نيروي هوايي دو كشور انجام گرفت.طرف رومانيايي شركت I.R.Av. Craiova و شريك يوگوسلاو نيز شركت Soko نام داشت كه انجام اين پروژه را بصورت مشترك بر عهده گرفته بودند. هدف كشور روماني از ساخت اين جنگنده–بمب افكن جايگزين نمودن ان با جنگنده هاي قديمي تر ميگ 15 و ميگ 17 خود بود. در 20 مي سال 1971 دولتمردان رومانيايي و يوگوسلاو قراردادي را مبني بر انجام يك پروژه مشترك مابين دو كشور (the YuRom R&D) به امضا رساندند. مدير و ناظر رومانيايي اين پروژه مهندس Teodor Zamfirescu و مسول يوگوسلاو نيز در اين پروژه كلنل Vidoje Knezevic نيز بود. انتظارات انها از اين پروژه طراحي يك جنگنده سبك مافوق صوت براي انجام حملات زميني و انجام عمليات هاي شناسايي و همچنين توانايي رزم هوايي بعنوان يك ويژگي ثانويه بود.اين جنگنده ميبايست ساختاري ساده براي نگهداري و تعميرات اسان ميداشت و بايد تماما با تجهيزات و اویونیک ساخت داخل(اما با قابليت سازگاري با مهمات غربي) تكميل ميشد،و داراي قابليت عمليات در تمام شرايط اب و هوايي و همچنين قابليت نشست و برخاست در زمين هاي ناهموار و باند هاي اسيب ديده را دارا ميبود. پيشرانه اين جنگنده دو موتر توربو جت Mk 633-47 ساخت شركت انگليسي Rolls-Royce Viper بودند كه تحت ليسانس در يوگوسلاوي توسط Soko بصورت ازمايشي توليد ميشدند.طراحان از ابتدا براي اين موتورها پس سوز نيز در نظر گرفته بودند اما مشكلاتي كه در طي ساخت موتور ان بوجود امد باعث شد تا موتور نمونه هاي اوليه و ازمايشي اين جنگنده فاقد پس سوز باشند.و در طول دهه هستاد ميلادي هر دو كشور روماني و يوگوسلاوي بصورت جداگانه دست به تغييراتي در موتور جنگنده هاي خود دادند تا به نتايج بهتري كه از ابتدا مد نظر داشتند دست يابند. تست هاي پروازي نخستين نمونه ساخته شده از اين جنگنده در روماني كه يك نمونه تك سرنشين با شماره سريال 001 بود در تاريخ 31 اكتبر 1974 پرواز ازمايشي خود را همزمان با نمونه اوليه ساخت يوگوسلاوي به مدت 19 دقيقه بر فراز منطقه اي در نزديك شهر باكاو و با خلباني كلنل Gheorghe Stănică انجام داد. درهنگام تست پروازي ديگري در تاريخ 20 ستامبر سال 1979 هر دو موتور اين جنگنده دچار مشكل شدند و از كار افتادند و خلبان ان مجبور به اجكت از هواپيما شد و جنگنده از بين رفت. اين مشكل باعث شد تا سازندگان تغييراتي را در محفظه احتراق موتور جنگنده هاي ساخته شده بوجود بياورند. و اولين نمونه از مدل دو سرنشين اين جنگنده نيز در تاريخ 23 ژانويه سال 1977 با شماره سريال 003 نخستين پرواز ازمايشي خود را انجام داد.و اين نمونه چند ماه بعد بر اثر لرزشي كه در قسمت دم جنگنده بوجود امده بود سقوط كرد و از بين رفت.در اين حادثه سكان بالا دهنده سمت چپ در حاليكه جنگنده با سرعت 1,045 km/h در ارتفاع 500 متري از سطح زمين در حال پرواز بود كنده شد. صندلي هاي اجكت ساخت شركت انگليسي مارتين-بكر اين جنگنده در اين حادثه به خوبي عمل نمودند و هر دو خلبان ان به سلامت توانستد از جنگنده در حال سقوط خارج شوند. پس از اين حادثه طراحان با اعمال تغييراتي قسمت عقب سازه اين جنگنده را تقويت كردند. نمونه ازمايشي ديگري با شماره سريال 004 در تاريخ 20 فوريه سال 1979 در حين انجام چند مانور اكروباتيك دچار سانحه شد و با باند فرودگاه برخورد نمود و خلبان ان كاپيتان Dobre Stan موفق به خروج از هواپيماي خود نشد و جان سپرد. گونه هاي مختلف اين جنگنده: IAR-93A: نخستين گونه توليد شده با موتورهاي توربو جت بدون پس سوز مدل Viper Mk 632-41 26 فروند از مدل تك سرنشين(از شماره سريال 109 الي 119 و از 150 الي 166) و 9 فروند از مدل دو سرنشين (از شماره سريال 005 الي 008 و از 180 الي 184) IAR-93MB: اين گونه از بدنه IAR-93B استفاده ميكرد ولي فاقد موتور داراي پس سوز بود. ساخت اين گونه از سال 1982 اغاز شد و 15 فروند تك سرنشينه از ان( از شماره سريال 201 الي 215) ساخته شد. IAR-93B: اين گونه بهينه سازي شده از موتورهاي پس سوز دار Viper Mk 633-47 استفاده مينمود.همچنين ظرفيت داخلي حمل سوخت و جايگاههاي حمل مهمات در بدنه اين گونه نيز افزايش پيدا نموده بود. همچنين با تغييراتي كه در بالهاي اين گونه انجام گرفت قابليت پرواز با زاويه حمله بالاتري را به جنگنده داده شده بود. اولين نمونه از اين گونه در سال 1985 به پرواز در امد و در سال 1987 وارد خدوت شد. 27 فروند مدل تك سرنشين (200 و از 216 الي 241) و 7 فروند مدل دو سرنشين (از 600 الي 606) از ان ساخته شد. خروج از خدمت در پي شروع جنگهاي داخلي در يوگوسلاوي در سال 1992 پروژه توليد IAR-93 در هر دو كشور يوگوسلاوي و روماني متوقف گرديد و تعداد زيادي از اين جنگنده ها كه در كارخانه توليد كننده در حال طي كردن مراحل مختلف از ساخت بودند نيمه تمام باقي ماندند. اخرين فروند از جنگنده IAR-93 كه در روماني مشغول به خدمت بود در سال 1998 از خدمت در نيروي هوايي روماني خارج و بازنشسته شد. و اكثر IAR-93 ها اوراق شدند و سرنوشت نامعلومي دارند و گويا تعدادي از انها نيز تاكنون فروخته شده اند. اما نيروي هوايي صربستان و بوسني كماكان تعدادي از اين جنگنده را(در يوگوسلاوي معروف به Soko J-22 Orao) در خدمت خود داردند.نيروي هوايي يوگوسلاوي اخرين فروند از اين جنگنده را در سال 1992 وارد به خدمت كرده بود. مشخصات فني جنگنده IAR-93B يا Soko J-22 Orao : خدمه :1 نفر وزن بارگیری: 2500 كيلو گرم طول:14.90 متر ارتفاع:4.52 متر طول بال:9.30 متر مساحت بال:26 متر مربع وزن خالي:5750 كيلوگرم حداكثر وزن برخاست:10900 كيلوگرم نيرو محركه:2 * موتور توربو جت Rolls-Royce Viper Mk 633-47 با پس سوز. كشش موتور در حالت خشك: 17.79 كيلو نيوتن براي هر موتور كشش موتور با پس سوز: 22.24 كلوي نيوتون براي هر موتور عملكرد حداكثر سرعت:1.089 كيلومتر بر ساعت سرعت استال:274 كيلومتر بر ساعت برد عملياتي:1320 كيلومتر(قابليت سوختگيري هوايي ندارد) سقف پروازي:13600 متر نرخ صعود:3900 متر در دقيقه نسبت وزن کل به مساحت يال:419.2 كيلوگرم بر متر مربع تسليحات: 2 قبضه توپ 23 ميلي ميتري در جلوي بدنه از نوع GSh-23L ساخت شوروي توانايي حمل بمبهاي BM 500،BEM 250،BE 100 راكت اندازهاي LPR 122,LPR 57,PRN 80 قابليت حمل موشكهاي هوا به هواي AA-2 Atoll / R-3S ساخت شوروي(در روماني تحت ليسانس و با نام A-91 و مخصوص IAR-93B توليد ميشد) تسليحات زير فقط مخصوص جنگنده هاي ساخت يوگوسلاوي(J-22) هستند بمب خوشه اي BL775 موشك هدايت تلويزوني هوا به زمين AGM-65 Maverick موشك هوا به زمين AS-7 Kerry / Kh-23 Grom ساخت شوروي اویونیک VHF/UHF air-to-air and air-to-ground radio radio altimeter gyro unit (Honeywell SGP500 twin-gyro platform in ORAO) radio compass GEC-Marconi three-axis stability augmentation system, incorporating a basic bank/altitude hold autopilot and emergency wings-level facility -------------------- ترجمه از :Hexman.military.ir

خواهش ميكنم دوستانُ و خوشحالم كه مورد توجهتون واقع شد در مورد نيروي هوايي كشورهاي بلوك شرق مطالب ديگه اي هست كه انشا الله بزودي اماده خواهم كرد

خواهش ميكنم در اخر مطلب اشاره كردم به اين موضوع و تعدادي ميگ 29s كه كماكان در نيروي هوايي روماني باقي مانده بودند به دليل فرسودگي بيش از حدشان همگي در سال 2003 از سرويس خارج و بازنشسته شدند.

با اين چرخهاي كوچك و فاصله نسبتا زياد دو محور از هم و همچنين ارتفاع كم كف خودرو از سطح زمين چظوري مخواد تو زمينهاي نا هموار حركت كنه؟

راستي بچه ها فكر كنم كره شمالي تنها كشوري باشه تو دنيا كه هنوز ميگ 17 و 19 عملياتي در اختيار داره. بيشتر جنگنده هاي كره شمالي فرسوده و قديمي و ناكار امد هستند اما در متن اشاره شده كه ميگ هاي 23 و 29 كره شمالي در حال حاضر در شرايط بسيار خوبي هستند و در طول اين سالها چندين مرتبه مدرنيزه شدند. همچنين كارشناسان امريكايي توان نيروي هوايي كره شمالي را براي دفاع از اسمان خودشون مناسب ارزيابي كردند و ضعف اونها در عدم توانايي كافي براي حمله به خاك كره جنوبي است. همچنن كره شمالي از يك شبكه متراكم ضد هوايي استفاده ميكنه. موشك ضدهوايي سام 5 هم سر امد سيستم ضد هوايي شون هست + تعداد زيادي توپهاي ضد هوايي كاليبر بالا

بمب افكنهاي استراتژيك امريكا در طول روزهاي 27-22 اكتبر براي بمباران كردن فرودگاههاي Namsi, Saamchan وTaechon به اسمان كره بازگشتند و در طول اين مدت خسارات زيادي را از جانب ميگ هاي 15 شوروي متحمل شدند. در روز بيست وسوم اكتبر 56 فروند Mig 15bis نيروي هوايي شوروي يك دسته بزرگ از هواپيماهاي امريكايي را كه شامل 9 فروند بمب افكن B-29A به همراه اسكورت 34 فروند Sabre و 54 فروند F84E بودن را شناسايي كردند و به سمت انان هجوم بردند.با وجود اينكه دسته ميگها از لحاظ تعداد كمتر از گروه امريكايي بودند اما نيروي هوايي شوروي در انروز به 8 فروند B-29 و 2 فروند F84E خسارات سنگيني وارد ساخت و جالب است كه در اين درگيري نيروي هوايي شوروي تنها يك فروند از ميگهايش را از دست داد و امريكايي ها را مجبور كردند تا روز 23 اكتبر 1951 را بنام سه شنبه سياه نام گذاري نمايند. بيشترين تعداد كسب موفقيت در نبرد انروز سهم كلنل Aleksandr P. Smorchkov (او در هر كدام از روزهاي 22،23 و 24 اكتبر يك فروند B-29 را هدف قرار داد) و سرهنگ Dmitriy A. Samoylov (او نيز در 24 اكتبر 2 فروند Sabre را ساقط نمود) بود. تلفات سنگيني كه در ان چند روز به بمب افكنهاي B-29 نيروي هوايي امريكا وراد گشت سرفرماندهي نيروهاي خاور دور امريكا را مجبور كرد تا فرمان لغو بمبارانهاي روزانه B-29 ها را صادر نمايد و از ان پس بيشتر حملات در تاريكي شب و به دور از چشمان خلبانان ميگهاي شوروي انجام ميگرفت. در يك دوره زماني از نوامبر سال 1950 الي ژانويه 1952 دست كم 40 نفر از خلبانان شوروي كه بيش از 5 فروند از هواپيماهاي امريكايي را سرنگون كرده بودند به درجه تكخالي نائل شدند. [size=9]تعدادي از خلبانان تكخال شوروي در جنگ كره[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-RussianAcesBrown1.jpg[/img] با وجود اين موفقيت هاي كسب شده سرفرماندهي نيروهاي اتحاد جماهير شوروي در پي تصميمي كه اشتباه بودن ان بعد ها به اثبات رسيد اين واحد هاي هوايي با 2 واحد هوايي جديد جايگزي نمود. اين واحد هاي جديد به جاي تمرين هاي درگيري هوايي با Sabre ها فقط به تمرين رهگيري كردن بمب افكنهايي كه احتمال حمل سلاح هسته اي داشتند ميپرداختند. همچنين برعكس واحد هاي قبلي كه خلبانانش از زبده ترين خلبانان جنگ جهاني دوم بودند خلبانان اين واحدهاي جديد تازه كاراني بودند كه هريك در حدود فقط 50 الي 60 ساعت سابقه پرواز با ميگ 15 داشتند. در نتيجه اين جايگزيني نيروي هوايي شوروي متحمل شكست هاي سنگيني در برابر نيروهاي ورزيده امريكايي گرديد.در يك دوره شش ماهه از فوريه تا جولاي سال 1952 شوروي 81 فروند ميگ 15 به همراه 31 خلبان خود را در جدال با Sabre هاي امريكا از دست داد.در حاليكه انها فقط موفق به ساقط كردن 68 فروند(36 فروند از انها Sabre بود) از جنگنده هاي امريكايي شده بودند. و بزرگترين شكست نيروي هوايي شوروي در روز 4 جولاي 1952 رخ داد كه در انروز 11 فروند ميگ 15 به همراه 1 خلبان روس در رويارويي با جنگنده هاي امريكايي از بين رفتند. مدلهاي جديد جنگنده F-86 Sabre و خلبانان زبده تر امريكايي برتري خود را به رخ ميگ هاي 15 و خلبانان جوانشان ميكشيدند. در طول جينگ كره امريكايي ها همواره علاقه مند بودند تا با بدست اوردن حداقل يك فروند ميگ 15 بتوانند با ساختار و عمرلكرد ان از نزديك اشنا گردند. از همينرو امريكايي ها يك جايزه يكصد هزار دلاري به همراه اعطاي پناهندگي سياسي براي خلباناني تعيين نموده بودند كه به همراه ميگ 15خود از كشورهاي بلوك شرقي متواري گردند گردند. Franciszek Jarecki خلبان لهستاني ميگ 15 بود كه در تاريخ 5 مارچ 1953 توانست با يك فروند ميگ 15 از پايگاه هوايي خود در شمال لهستان به يك جزيره دانماركي در درياي بالتيك فرار كند.بعد از اين عمل بلافاصله مسولان دانماركي امريكايي ها را در جريان گذاشتند و متخصصان امريكايي براي ارزيابي فني ميگ پناهنده به دانمارك شتافتند.بعد از بررسي هاي فني لازم ميگ 15 را با يك روند كشتي به لهستان برگرداندند. Franciszek Jarecki هم علاوه بر دريافت جايزه نقدي خود مجوز شهروندي ايالات متحده امريكا را نيز بدست اورد. لباسهاي خلباني Franciszek Jarecki كه در هنگام پناهندگي به تن داشت [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/250px-Jarecki-flightsuit.jpg[/img] دومين مورد پناهندگي مربوط به No Kum-Sok از خلبانان نيروهاي كره شمالي بود كه وقتي در تاريخ 21 سپتامبر 1953 وي با هواپيماي ميگ 15 اش در فرودگاه كيمپوي كره جنوبي به زمين نشست از وجود جايزه 100,000 دلاري براي پناهندگي اظهار بي اطلاعي مينمود و تنها قصدش از پناهندگي را فرار از خدعه ها و دروغهاي حزب كمونيسمت بيان كرد!! No Kum-Sok [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/-No_Kum-Sok.jpg[/img] جنگنده ميگ 15 No Kum-Sok در موزه اي در امريكا [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-MiG-15_USAF.jpg[/img]

[quote]دستت درد نکنه برادر جان این روزها مطالب خوبی زحمت کشیده و به سایت ارسال میکنی. [/quote] خواهش ميكنم اقا سعيد.يه مقدار وقت ازادم بيشتر شده انجام وظيفه ميكنم

خواهش ميكنم دوستان قابل نداشت [quote] راستی در جنگ بالکان شرکت داشته؟[/quote] بله هم در جنگ هاي داخلي يوگوسلاوي شركت داشته هم زمان حمله ناتو همچنن يك فروند از J-22 هاي يوگوسلاوي با شليك پدافند زميني نيروهاي ناتو ساقط شده و 11 فروند هم روي زمين از بين رفتند [quote]اين فقط همين چهار پايلون رو داره[/quote] تازه در مدل ام اين ظرفيت رو افزايش دادن!

اره اگه گرفتار كمونيسم نميشد الان احتمالا جزو كشورهاي بسيار پيشرفته بود

احتمالا اينا در حملات 11 سپتامبر هم دست داشتند!!

يعني صحت نداره؟؟ اين بنده خدا هم كه از خودش در نيورده اين مطلب رو