یعنی چی چین چی ارتباط با فراماسوها من از بالا رفتن یک کشور شرقی خرسندم بزار هرکی باشه امریکا نباشه

200 نفر مسافر پهن پیکر نیست میان پیکر است پهن پیکر حد عقل باید 300 مسافری باشد از دیدگاه فنی کوماک هنوز با بوینگ و ایرباس فاصله داره

اگر در نظر داشته باشیم که ایران تا دو سال دیگه هواپیمای پهن پیکر میسازه دیگه میشه گفت که فاصله چندانه با چین نداره

بسیار جالب بود

طرح زیبای است

جالب بود

عکسهای زیبای است

بسیار جالب بود

جالب بود

تا ریس جمهوری پشتون داریم ارتش ما نباید از این قویتر باشه

به یاد بچگیم افتادم و میهن از دست رفت

خیلی زیباست

tomcatsparrow یک خورده ارامتر من خودم نیمه افغانی نیمه اذر استم در مورد دروغهای که و اگر نه افشا میشی فقد یک چیز میشه گفت دست ملت افغانستان نمک نداره اگر ما نبودیم کشور مثله اذربایجان وجود نداشت

ساخت فضا پیمای رادار گریز در ایران با توانایی برقراری ارتباط با ماهواره‌ها محققان کشورمان موفق به ساخت فضاپیمای کامپوزیتی رادارگریز شدند. مهندس کاوه آذری، طراح اصلی پروژه در توضیح این دستاورد مهم و دستیابی کشورمان به دانش فنی ساخت فضاپیماهای کامپوزیتی رادارگریز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این فضاپیما قابلیت انجام کلیه امور تحقیقاتی در فضا و حتی انجام فعالیت هایی مشابه فعالیت های ماهواره ای را دارد. حتما بخونيد ضمن این که قادر به خنثی کردن سیستم های جاسوسی است و می تواند فضای موجود را برای هرگونه فعالیت دشمن ناامن کند.این سازه کامپوزیتی هم چنین امکان ایجاد یک پدافند هوایی و ضربه زدن به اهدافی را که از پایین جو ممکن نیست، فراهم می کند.این کارشناس ارشد مهندسی مواد افزود: این فضاپیمای کامپوزیتی حاصل یک سال و نیم تلاش و مطالعه شبانه روزی یک تیم تحقیقاتی ۱۵ نفره است. وی با اشاره به اهمیت فعالیت های علمی و استراتژیک در عرصه هوافضا تصریح کرد: فعالیت انواع ماهواره های مخابراتی، جاسوسی، کاوشگر و انواع سیستم های پدافندی، لزوم برنامه ریزی تحقیقاتی را در این عرصه بیش از پیش آشکار می کند و در این میان ساخت یک سازه فضایی با قابلیت پرواز به بیرون از جو و انجام ماموریت های مختلف و سپس برگشت به زمین موفقیتی عظیم در حوزه هوافضا برای کشورمان محسوب می شود. این متخصص سازمان صنایع هوا و فضا در توضیح چگونگی پرواز این سازه گفت: سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی توسط سازه پرنده دیگری تا ارتفاع ۴۰ هزار پایی حمل می شود. در این ارتفاع سازه کامپوزیتی رها می شود و به مدت ۱۰ ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای روشن شدن موتور خود، بدون هیچ حرکتی باقی می ماند. با روشن شدن موتور، این سازه که سوخت آن ترکیبی از پلی یورتان و گاز N2O است، تا ارتفاع ۱۵۰ هزار پایی رسانده می شود. در این ارتفاع سوخت موتورراکت تمام می شود ولی سازه با توجه به اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان به مسیر خود ادامه می دهد. در این حالت فضاپیما قادر است ۱۵ دقیقه در فضای بالای جو باقی بماند. هنگامی که سازه به نقطه اوج خود رسید، برای بازگشت به زمین آماده می شود. این حرکت به صورت سهمی گونه انجام می شود و سازه به صورت دورانی به سمت پایین فرود می آید.مسئول اجرایی پروژه طراحی سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی با بیان این که مدیریت پروژه به عهده دکتر حمید امیدوار، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، اضافه کرد: یکی از ویژگی های بارز این سازه فضایی، به کارگیری مواد و ترکیبات بسیار پیشرفته در قسمت های بال و بدنه است و در این راستا به منظور ایجاد استحکام مکانیکی، دینامیکی و حرارتی در سازه از کامپوزیت های هیبریدی پلیمر-فلز و کامپوزیت های هیبریدی هوشمند استفاده شده است.وی افزود: بدنه سازه باید دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی باشد که برای این منظور از کامپوزیت فایبرهای «کولار» و «کربن» استفاده شده و هم چنین آلیاژ حافظه دار «نایت نول» در ساخت این فضاپیما به کار گرفته شده است که دارای خاصیت انقباض و انبساط بسته به شرایط است و بدین شکل درواقع تنش های وارده به سازه را دفع می کند. کامپوزیت های پلیمری موجود در برابر ضربه و اعمال انرژی ناگهانی مقاومتی ندارند اما به دلیل وزن بسیار کم آن ها ناگزیر به استفاده از آن ها هستیم، بنابراین برای افزایش مقاومت آن ها در برابر اعمال انرژی ناگهانی، ورقه های آلومینیوم ۲۰۲۴ را در داخل لایه های کامپوزیتی قرار دادیم تا علاوه بر افزایش مقاومت، حالت ارتعاشی بال ها نیز بهبود پیدا کند. مهندس آذری با اعلام استفاده از نوعی کامپوزیت لایه ای ضدرادار به عنوان پوشش به منظور ایجاد ویژگی رادارگریزی در سازه اظهار داشت: این مواد چگالی پایینی نسبت به آلیاژهای معمولی دارند و به عنوان نمونه چگالی فولاد ۸/۷، آلومینیوم ۷/۲ و تیتانیوم ۵/۴ گرم بر سانتی متر مکعب است اما چگالی کامپوزیت به کار گرفته شده در این سازه، ۲/۱ گرم بر سانتی متر مکعب است. وی با بیان این که در راستای این طرح، مکاتبات و مذاکرات سازنده ای با ریاست جمهوری و برخی معاونان ایشان انجام شده است، گفت: این طرح در حال حاضر دارای تاییدیه های علمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر،سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران و هم چنین دارای تاییدیه صنعتی از صنایع مربوطه است. آذری ادامه داد: تاکنون ۲۰ اختراع برای ساخت این سازه کامپوزیتی رادارگریز به ثبت رسیده وبیش از ۱۵ مقاله نیز در این زمینه ارائه شده است. هم چنین طرح مذکور در نمایشگاه بین المللی اختراعات سوریه سال ۲۰۰۹ ارائه شد و در این نمایشگاه چندین کشور آمادگی خود را برای حمایت از این پروژه به طور صریح اعلام کردند.میلاد حاجی خانی یکی از اعضای تیم تحقیقاتی ساخت سازه کامپوزیتی رادار گریز با قابلیت پرواز فضایی نیز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این سازه را می توان در ۲ مدل سرنشین دار و بدون سرنشین طراحی کرد. در مدل سرنشین دار، خلبان کنترل سازه را به عهده می گیرد و در مدل بدون سرنشین، سیستم کنترلی برای سازه طراحی می شود که هدایت آن را به عهده داشته باشد. این فضاپیما در آزمایشگاه کانون هوانوردی با موفقیت آزمایش شده است. میلاد حاجی خانی در توضیح روش خنثی کردن سیستم های جاسوسی توسط این فضاپیما گفت: راداری روی فضاپیما نصب می شود و هنگامی که ماهواره ای در فاصله یک کیلومتری فضاپیما قرار می گیرد، روی رادار نشان داده می شود. حال اگر این ماهواره جاسوسی باشد و لازم باشد که ارتباط آن با دشمن قطع شود، فضاپیما سیگنال های قوی تر از سیگنال ماهواره ارسال و بدین شکل از ارسال سیگنال ماهواره به زمین جلوگیری می کند. هم چنین در صورتی که این فضاپیما برای انجام ماموریت تحقیقاتی به فضا پرتاب شود دوربین فیلم برداری روی آن نصب می شود. فضاپیما در زمان ماموریت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای خود در فضا فیلم برداری خواهد کرد و پس از اتمام زمان ماموریت به زمین بازخواهد گشت. .

سفر به فضا با شاتل‌هاي... تيمي پژوهشي شامل دانشجوياني از دانشگاه صنعتي اميركبير در تلاشند با جايگزيني مواد پيشرفته و فوق سبك نسل جديدي از فضاپيماها را براساس تركيبات كامپوزيتي طراحي كنند. مهندس كاوه آذري، كارشناس مهندسي مواد و مجري طرح با اشاره به انجام موفق مدل‌سازي هندسي، طراحي و ساخت پايلوت سازه فضاپيماي كامپوزيتي به خبرنگار «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: كامپوزيت‌ها موادي چند جزئي هستند كه خواص آنها در مجموع از هر كدام از اجزا بهتر است. ضمن آن كه اجزاي مختلف، كارايي يكديگر را بهبود مي‌بخشند، همه اين محاسن موجب شده‌اند به واسطه سرعت زياد فضاپيماها در هنگام پرواز و ورود به جو بدنه و تحمل دماي زيادي، كامپوزيت‌ها به گزينه‌اي الزامي تبديل شوند. ضمن آن كه كاربرد كامپوزيت‌ها در فضاپيما ضمن افزايش مقاومت حرارتي سازه وزن آن را به حداقل كاهش مي‌دهد. وي خاطرنشان كرد: بدنه، بال و بالك اين فضاپيما از كامپوزيت فول هيبريدي هوشمند و هيبريدي متشكل از پليمر و ورق فلزي ساخته شده است و اولين آيتم اين طرح جايگزيني مواد پيشرفته و فوق سبك در سازه‌ بدنه و بال است. در اين طرح از كامپوزيت‌هايي مورد استفاده در داخل و نوعي كامپوزيت جديد كه ناسا بر روي آن تحقيق مي‌كند، استفاده شده است. آذري با اشاره به استفاده از كامپوزيت تركيبي پليمر و فلز در بال فضاپيما گفت: كامپوزيت‌هاي پليمري به تنهايي استحكام لازم را دارند اما از جهت خواص ارتعاشي خواص مناسبي ندارند لذا با هيبريد كردن كامپوزيت هاي پليمري با ورق فلزي (آلومينيوم ) اين مشكل برطرف مي شود كه كامپوزيت هيبريدي حاصل، علاوه بر خواص استحكامي مناسب خواص ارتعاشي مناسب نيز دارد و در شرايط تحت ارتعاش لرزش تخريبي از خود نشان نمي‌دهد. وي ادامه داد: طراحي كامپوزيت جهت استفاده در سازه بدنه نيز بايد به گونه اي باشد كه علاوه بر استحكام فوق‌العاده، انعطاف پذيري مناسب و مقاومت در برابر ضربات وارده را نيز داشته باشد كه به طور مشخص در كامپوزيت‌ها ، فيبرهاي كربن استحكام فوق‌العاده داشته و فيبرهاي كولار انعطاف پذيري عالي دارند بنابراين با تركيب كربن و كولار به خواسته‌هاي خودمان مي‌رسيم.آذري خاطر نشان كرد: در حال حاضر در هواپيماها صرفا از آلومينيوم و فولادهاي پراستحكام استفاده مي شود كه مقاومت لازم را تامين مي‌كنند اما وزن زيادي دارند كه مي‌توان كامپوزيت‌ها را كه 25 تا 30 درصد از آلومينيوم سبكتر هستند جايگزين آنها كرد. بدين ترتيب به كارايي استثنايي مورد نظر مي‌رسيم چرا كه بايد نيروي جاذبه و بسياري از نيروهاي «درگ» موجود در فضا را در نظر بگيريم و هر چه سازه سبك‌تر باشد به كارايي بالاتري مي رسيم. طراح فضاپيماي كامپوزيتي با بيان اين‌كه براي ورود به فضا و خروج از آن نيازمند خواص تركيبي هستيم، تصريح كرد: سازه فضاپيما هم بايد مقاومت حرارتي بالايي داشته باشد و هم مقاومت خوبي در برابر سرما داشته باشد. وي با بيان اين‌كه شاتل‌هاي موجود تنها از ايستگاه‌هاي پرتاب به فضا راه پيدا كنند، تصريح كرد: شماتيك پرواز سازه فضايي طراحي شده راحتتر است، به طوري كه تا ارتفاع 40 هزار پايي توسط يك وسيله مانند هواپيما يا موشك فرستاده شده و سپس به فضا شليك مي‌شود و براي شليك شدن هم موتور راكتي وجود دارد كه سوخت آن تركيبي از گاز N2O و پلي يورتان است. آذري تصريح كرد: با توجه به اين كه احتمال تخريب كامپوزيت در حين خروج از جو وجود دارد، در قسمتهايي از سازه كه دماي خيلي بالايي را تحمل مي‌كنند، از رزين‌هاي دما بالا به عنوان فدا شونده استفاده مي‌كنيم تا حرارت به قطعه اصلي اعمال نشود.وي با بيان اين كه مزيت ديگر استفاده از رزين‌هاي دما بالا، سبكي آن هم است، خاطر نشان كرد: در گذشته براي اين نوع سازه‌هاي هوا فضايي، كاشي‌هاي TPS به كار مي‌بردند كه به سازه‌هاي آلومينيومي مي‌چسبيدند، البته وزن بالاي آن مشكلاتي ايجاد مي‌كرد.

من میخوام در مورد پروژه شاتهای ایرانی تایپک باز کنم ولی نمیتوانم میتوانید راهنمای کنید

مركاوا

صد در صد روسيه قو يتره