باسلام اسم اون خلبان اسیر شده رو کسی میدونه

وحشتی که از این موشکها در سرزمینهای اشغالی به وجود اومده بود خیلی تاثیر گذارتر از خسارات بر جا گذاشته بود.حالا اون روزی تصور کن موشکی مثل سجیل با اون عظمت بخوره تو سرشون با شلیک اولین موشک همشون سکته میکنند(انشاالله)

پیدایش ناوهای محافظ جدید فقط از نظر نام با ناوهای اولیه شباهت دارند اصطلاح «ناو محافظ» در اواسط قرن نوزدهم کاربرد خود را از دست داد و درحین جنگ جهانی دوم توسط پادشاهی متحده / بریتانیا و به وسیله نیروی دریایی شاهنشاهی برای اطلاق به نوعی کشتی اسکورت کننده ضد – زیردریایی که بزرگتر از یک کرووت(Corvette) و کوچکتر از یک destroyer بود مجددا به کار گرفته شد. این ناوها برای جبران کمبودهایی در طراحی کرووت‌ها از قبیل محدودیت تسلیحات و بدنه‌ای که مناسب اقیانوس پیمایی نبود، داشتن تنها یک شافت / دایور شافت که سرعت و قدرت مانور آنها را کاهش می‌داد. و کم بودن نبرد و تیررس تسلیحات به دنیای کشتی‌های جنگی معرفی شدند. این ناوهای جدید با استانداردهای یکسانی از نظر ساختار تجاری و مانند Corvette‌ها طراحی و ساخته شده بودند.و معیار ساخت و اندازه گیری آنها یارد بود که بیشتر در ساختار کشتی‌های جنگی به کار نرفته بود. اولین ناوهای محافظ کلاس River مربوط به (۱۹۴۱) بودند که اساسا متشکل از ۲ عدد از کلیه ماشین آلات کرووت‌ها در یک بدنه بزرگتر بودند؛ و مجهز به آخرین سلاحهای ضد – زیر دریایی Hedgchog بودند. این ناوها از نیروی آتشی با قدرت تخریب و سرعت کمتر از آنچه destroyer‌ها داشتند. برخوردار بودند؛ ولی این دو ویژگی در جنگ‌های ضد – زیردریایی لازم هم نبودند (برای مثال دسته‌های ASDIC‌ها در سرعت بیش از ۲۰ گره کارایی نداشتند.) در عوض این ناوهای محافظ کشتی‌های جدی و بی پیرایه و سخت و با استقامتی بودند که برای تخریب‌های بزرگ مناسب بودند و مجهز به آخرین نوآوری‌های مربوط به جنگ ضد – زیردریایی بودند. از آنجا که این ناوها صرفا به منظور اسکورت کردن و حفاظت و نه برای وارد شدن در میدان نبرد ساخته شده بودند تیررس بردتیر و سرعت محدودی داشتند تنها در سال ۱۹۴۴بود که ناوهای محافظی به نام کلاس Bay (خلیج) به منظور شرکت در ناوگان نیروی دریایی و نبرد (با وجود اینکه هنوز از سرعت محدودی برخوردار بودند) ساخته شدند، این ناوها شبیه به اسکورت‌های مخرب (DE) نیروی دریایی ایالات متحده (USN) بودند با وجود اینکه اسکورت‌های مخرب آمریکایی دارای سرعت و قدرت تخریب بیشتر و برای وارد میدان شدن مناسب تر بودند. DE‌های آمریکایی که در خدمت «نیروی دریایی پادشاهی» «پادشاهی متحده / بریتانیا» بودند در رده ناوهای محافظ قرار می‌گرفتند و ناوهای محافظ «کلاس “Tacoma” که متاثر از طراحی بریتانیایی بودند و در USN خدمت می‌کردند در زمره ناوهای محافظ گشت زنی (PF) قرار می‌گرفتند. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/52/Hr._Ms._Van_Speijk_%28F828%29.jpg/600px-Hr._Ms._Van_Speijk_%28F828%29.jpg ناوهای محافظ دارای موشک هدایت شونده ساخت موشک زمین به هوا پس از جنگ جهانی دوم توانایی عملیات نبرد ضد هوایی را در قالب “ ناوهای محافظ دارای موشک هدایت شونده” برای این ناوها فراهم کرد. این ناوها که به عنوان مبارزان سطحی کم هزینه‌ای طراحی شده بودند توانایی انجام چند ماموریت همزمان که برای جنگنده‌های مدرن سطحی لازم است و مقابله با تهدیدات برخوردار از تکنولوژی الکترونیکی را ندارند و همچنین قابلیت‌های رشد زیادی نیز ندارند. در USN این کشتی‌ها را تا سال ۱۹۷۵ با نام اسکورت اقیانوس و «DE» یا «DEG» نماد طبقه بندی بدنه می‌شناختند که این نام ازاسکورت مخرب یا DE مربوط به زمان جنگ جهانی دوم برای آن باقی مانده بود. نیروهای دریایی کشورهای دیگر همچنان نام «نام محافظ» را به کار می‌بردند. از دهه ۱۹۵۰ تا دهه ۱۹۷۰ کشتی‌های سفارشی نیروی دریایی آمریکا در طبقه بندی ناوهای محافظ هدایت شونده قرار می‌گرفتند که در واقع رزمناوهای AAW بودند که براساس بدنه مخرب‌ها ساخته شده بودند. برخی از این کشتی‌ها - رزمناو کلاس برلین بریج، رزمناو کلاس تراکستن رزمناو کلاس کالیفرنیا، رزمناو کلاس ویرجینیا مجهز به نیروی هسته‌ای / شکافت هسته‌ای بودند. این ناوها از همه ناوهای محافظ پیشین بزرگتر بودند و استفاده از اصطلاح «ناو محافظ» در اینجا به استفاده اصلی و اولیه از این کلمه بسیار نزدکیتر از هر زمان دیگر بود. چنین کشتی‌هایی در سال ۱۹۷۵ همگی در دسته رزم ناوهای دارای موشک هدایت شونده (CG/CGN) یا در صورت این که مخرب کلاس فاراگوست (۱۹۵۸) بودند. به عنوان مخرب دارای موشک هدایت شونده (DDG) تلقی می‌شدند. تقریبا همه ناوهای محافظ مدرن با نوعی از موشک‌های هجومی یا دفاعی مجهز هستند به این دلیل در دسته ناوهای محافظ دارای موشک هدایت شونده (FFG) قرار می‌گیرند. بهبود سیستم در موشک‌های زمین به هوا (مانند یوروستم آستر MBDA / آستر ۱۵ به این معنا بوده‌است که ناو محافظ امروزی می‌تواند به عنوان موضع دفاعی در عملیات‌ها به کار گرفته شود و ما را از به کار بردن ناوهای محافظ تخصیصی AAW بی نیاز می‌کند و می‌تواند هسته بسیاری از نیروهای دریایی مدرن را تشکیل دهد. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Uss_vandergif.jpg/740px-Uss_vandergif.jpg ناوهای محافظ جنگ ضد – زیردریایی در سوی دیگر این طیف «طبقه بندی» برخی از ناوهای محافظ به جنگ ضد – زیر دریایی «ASW» اختصاص می‌یابند. سرعت فزاینده زیردریایی‌ها در اواخر جنگ جهانی دوم (نگاه کنید به زیردریایی آلمانی مدل XXI به این معنا بود که برتری سرعت ناوهای محافظ نسبت به زیردریایی‌ها به میزان زیادی در حال کاهش بود. دیگر این امکان وجود نداشت که ناوهای محافظ تنها کشتی‌هایی با سرعت کم باشند که تنها از ماشین آلات مربوط به کشتی‌های تجاری برخوردار باشند و به این ترتیب ساختار ناوهای محافظ پس ازجنگ به صورت کشتی‌های سریع از قبیل ناو محافظ تیپ ۱۲ / کلاس «وتیپی» بود. چنین کشتی‌هایی تجهیزات پیشرفته «سونار (ردیاب صوتی) از قبیل سونار عمق متغیر یا سونار ردیف یدکی و سلاح‌های تخصصی مانند اژدر سلاح‌های جلو – انداز مانند لیمبو و اژدرهای ضد زیر دریایی حامل موشک مانند «ASROC» یا موشک ایکارا را حمل می‌کردند. آنها می‌توانند از طریق حمل موشک‌های زمین به هوا و هوا به زمین (مانند گنجشک AIM -۷ / اسپرو دریا یا اگزوست توانایی‌های دفاعی و هجومی خود را حفظ کنند. ناو محافظ تیپ ۲۲ اولیه نیروی دریایی پادشاهی «انگلستان» نمونه‌ای از چنین ناو محافظ تخصصی ASW می‌باشد. بویژه برای ASW بیشتر ناوهای محافظ مدرن دارای عرشه فرود هلیکوپتر /هلیپد و آشیانه در عقب خود برای انجام عملیات‌های هلیکوپتر ی هستند و این موضوع نیاز به بستن تماس‌های ناشناخته زیرسطحی را که ردیابی کرده‌است از بین می‌برد و متعاقبا حمله را به مخاطره می‌اندازد وبه علت اینکه زیردریایی‌های جدید اغلب مجهز به نیروی هسته‌ای و سریعتر از کشتی‌های جنگی سطحی هستند. در عوض هلیکوپتر موجود برای این کار استفاده می‌شود وبه کشتی مادر اجازه می‌دهد تا در فاصله امنی قرار گیرد. برای این کار هلیکوپتر با حس گرهایی از قبیل غوطه ورهای صوتی، سونو بوی‌ها، سونار درون آب رونده سیمی و ردیاب‌های مغناطیسی هر گونه نابهنجاری به منظور شناسایی تهدیدات احتمالی و مبارزه با اهداف تعیین شده توسط اژدرها یا حملات در عمق مجهز شده‌است. هلیکوپترها با رادارهای on- board که در اختیار دارند حتی می‌تواند برای شناسایی اهداف فراتر از افق نیز استفاده می‌شوند واگر دارای موشک ضد –کشتی از قبیل موشک پنگوئن یا سی سکوا باشند می‌توانند درجنگ ضد – سطحی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند هلیکوپتر همچنین برای عملیات جستجو و نجات نیز بسیار ارزشمند است و به میزان زیادی جای قایق‌های کوچک یا کامیون‌های بزرگ را برای کارهایی از قبیل انتقال پرسنل، حمل نامه و و محموله بین کشتی هایا خشکی را گرفته‌است. با استفاده از هلیکوپترها این کارها را سریعتر و با خط کمتری وهمچنین بدون نیاز به منحرف شدن ناو محافظ از مسیر اصلی خود می‌توان به انجام رساند. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/70/HMCS_Regina_%28FFH_334%29_1.jpg/800px-HMCS_Regina_%28FFH_334%29_1.jpg پیشرفت‌های جدید امروزه در طراحی ناو محافظ از تکنولوژی استتار استفاده می‌شود. طراحی آنها طوری است که حداقل تشخیص برای رادار را ممکن می‌سازند وهمچنین باعث نفوذ هوای تازه به آنها می‌شود. قدرت مانور این ناوهای محافظ با توانایی مانور کشتی‌ها مقایسه شده‌است. نمونه خوبی از این دست ناو محافظ کلاس La Fayette فرانسوی است که دارای موشک آستر MBDA / آستر ۱۵ برای حملات ضد موشکی است دو نمونه دیگر ناوهای محافظ آلمانی و کلاس F۱۲۵ و کلاس Sachsen هستند. امروزه نیروی دریایی فرانسه اصطلاح ناو محافظ و مخرب‌ها به کار می‌برد. شماره‌های پرچم برای شماره‌های سری F که به طور بین‌المللی به عنوان ناومحافظ شناخته می‌شوند و شماره‌های پرچم سری D که به عنوان مخرب شناخته می‌شوند هنوز متفاوت است. این باعث نوعی سردرگمی می‌شود زیرا برخی از کشتی‌ها درنیروی دریایی فرانسه ناو محافظ خوانده می‌شوند در حالیکه همان نوع کشتی‌ها را در جاهای دیگر به نام مخرب می‌شناسند این طبقه بندی همچنین برخی از انواع بزرگترین کشورهای بزرگ جهان که فرانسوی هستند را دردسته بندی ناوهای محافظ قرار می‌دهد. بعضی از نمونه‌های جدید ناوهای محافظ برای استقرار نیرو و موضع گیری‌های سریع و نبرد با کشتی‌های کوچک بسیار مناسب هستند و در واقع طلایه دار عقیده مبتنی بر نبرد بین رقبای دارای نیروی یکسان و از یک نوع هستند. نمونه‌ای از چنین مکاتب فکری «کشتی نبرد ساحلی (Littoral Combat Ship) است که نمونه‌ای از آن کشتی USS Freedom (LCS۱) می‌باشد وبه عنوان اولین کشتی از این نوع شناخته می‌شود. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e2/FS_Surcouf.jpg [url="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%88_%D9%85%D8%AD%D8%A7%D9%81%D8%B8"]http://fa.wikipedia..../wiki/ناو_محافظ[/url]

بابا چی بگم والا یه جوری مشکوک می زنه این قضیه شما توجه کنید سفیر عربستان تا قاهره ایران رو حمله نظامی تهدید می کنه ناتو سپر موشکی تو ترکیه می زاره اسرائیل موشک ضد سنگر می خره واسه تاسیسات هسته ی ایران پدافنده عربستان توسط امریکا به روز رسانی می شه چند وقته پیش هم عربستان از امریکا یه سری وسایل نظامی می خره فکرکنم حمله تو راه ولی دیگه ما اینقده بی بخار نیستیم که این عرب ها واسمون رو داری کنن.

يك مقام سابق سيا و کارشناس مسائل ایران در مصاحبه با راديو "اي ابي سي" آمريكا به دولت اوباما درباره اتهام زني به ايران در مورد طرح ادعايي ترور سفير عربستان در واشنگتن و نيز انفجار سفارت خانه هاي اسراييل و عربستان در واشنگتن هشدار داد. [img]http://media.publicbroadcasting.net/kuer/newsroom/images/3325234.jpg[/img] به گزارش عصر ايران "‌رابرت بائر " در اين مصاحبه با تاكيد بر اينكه از نظر او ايران در اين طرح ترور دست نداشته است ، افزود كه چنين اتهام زني هايي عليه ايران ممكن است تبعات بسيار خطرناكي براي امنيت و منافع ايالات متحده آمريكا داشته باشد. بائر در ادامه با هشدار به دولت اوباما درباره در پيش گرفتن رويكردهاي خطرناك در قبال ايران افزود كه دولت اوباما دو راهكار در مقابل ايران در پيش رو دارد : يا بايد با ايجاد يك كانال مستقيم با اين كشور وارد گفتگو شود و يا اين كه با اين كشور وارد يك جنگ غير قابل كنترل و خطرناك شود. بائر با رد اين فرضيه كه دولت ايران در پشت طرح ترور سفير عربستان در آمريكا و نيز طرح انفجار سفارت خانه هاي اسراييل و عربستان در واشنگتن قرار دارد گفت كه از نظر او هيچ دولتي نمي تواند در پشت اين قضيه باشد. وي در ادامه افزود كه از نظر او اين طرح ترور براي ايران هيچ دستاوردي نمي توانسته داشته باشد تا اين كشور وارد چنين مساله اي شود. دوستان انگاری داره یه خبرای میشه.ما که امادیم اماده [/list]

این بالگرد یک بالگرد چند منظوره و ساخت شرکت Eurocopter (یوروکوپتر) میباشد.و مدل نظامی بالگرد Eurocopter EC 135 است و قادر به حمل 8 نفر بعلاوه تجهیزات انهااست و برای حمل و نقل نظامی و درمانی و حمل سلاح برای اقدامات تهاجمی است. ویزه گی های کلی: نوع:بالگرد چندمنظوره کشور سازنده:المان و در انگلیس و فرانسه هم منتاز میشود شرکت سازنده: Eurocopter استفاده کنندگان: عراق 50 فروند اردن 14 فروند سويس 18 فروند اولین پرواز : می سال1998 تاریخچه ساخت:ساخت این بالگرد برمیگرد به درخواست ارتش پرتغال برای بالگردی که وظایف تهاجمی و حمل و نقل پزشکی را برعهده گیرد و توسط نیروی هوایی پرتغال مورد استفاده قرار گیرد.اولین بالگرد EC 635 در می 1998 در افریقای جنوبی به نمایش درامد.در نتیجه پرتغالی ها خواهان خرید ان شدند.در نتیجه پرتغال 9 فروند سفارش داد مجهز به موتورهای به Turbomeca Arrius 2B2 قیمت35 میلیون یورو و قرار بود در فاصله اکتبر 2001 تا 2002 تحویل پرتغال گردد ولی دولت پرتغال به دلیل تاخیر قرارداد را لغو کرد.تا اینکه دولت اردن موافقت کرد با خرید 9 بالگرد سفارش داده شده پرتغالی که اولین در تابستان سال 2002 و 4 فروند دیگر درسال2006 وبقیه درسال 2007 تحویل داده شد. در اپریل 2006 سویس 18 فروند سفارش داد که 2 فروند تحویل داده شد و 16 فروند دیگر در دسامبر 2009 تحویل داده شد. عراق در سال 2008 خواهان خرید 50 فروند از فرانسه و 70 فروند از المان شد که تا سال 2009 از این تعداد 32 فروند را دریافت کرد. EC 635 از نظر شکل ظاهری شبیه EC 135 است اما توانایی جنگی وحمل سلاح را دارد و مجهز به دو نوع موتور بر اساس خواست مشتری میباشد. موتور نوع (EC635 P2) موتور نوع (EC635 T2). نمونه پزشکی این بالگرد قابلیت1 تا2 بیمارو تجهیزات پزشکی به همراه 5 نفر را دارد. نمونه معمولی قابلیت حمل 7 سرباز با تجهیزات کامل را دارد. نمونه جنگی ان هم مجهز به سلاح و دوربین FLIR camera turret و سامانه مادون قرمزو رادار SAR EC 635 در دو طرف امکان حمل تسلیحات را داراست: موشک ضد تانک نوع AGM-114 Hellfire 6 موشک حرارتی در هر طرف 3 فروندو موشک های ضد تانک 2 راکت 70 میلیمتری از نوع FN-Herstal FZ321 12-tube 2 مسلسل 20 میلیمتری از نوع GIAT NC621 و شلیک 180 گلوله 2 مسلسل 12.7 میلیمتری برای کشتن سربازان دشمن روی زمین با شلیک 400 گلوله سامانه EADS MILDS AN/AAR-60 که برای کشف محل شلیک موشک توسط دشمن به سمت بالگرد با استفاده از حرارت مورد استفاده قرار میگیره و سامانه الکترونیکی Electro Chaff-Flare Dispenser System نوع ها EC635 T1 شبیه EC 135 و لیكن با موتورهای توربینی نوع Arrius 2B2 EC635 P2 مجهز به موتور PW206B2 EC635 T2 مجهز به موتور Turbomeca Arrius 2B2 EC635 P2+ مجهز به موتور نوع Pratt & Whitney PW206B2 EC635 T2+ مجهز به موتور Turbomeca Arrius 2B2 منابع: http://www.eurocopter.com/site/en/ref/Overview_147.html http://en.wikipedia.org/wiki/Eurocopter_EC635 http://www.airforce-technology.com/projects/ec_635/ec_6354.html سنترال http://www.centralclubs.com/eurocopter-135-t80925.html#p325052

دومورد هست اول اینکه نباید این هواپیماها متکی به gps باشند (دلیلش مشخصه) دوم اینکه باید موتور ملخی حذف و موتور بهتر جایگزین بشه (البته هزینش میره بالا)

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/090731_p02_helgi.jpg[/img] در سال 2006 کره جنوبی ساخت بالگرد چندمنظوره برای ارتش این کشور را اغاز کرد.که هزینه ای 1.3 تریلیون ون یعنی بیش از1 میلیارد یورودر پی داشت و کره از همکاری شرکت یوروکوپتر نیز بهره برد و بالگردها توسط [B]KAI (شرکت هوافضای کره)ساخته میشود و قرار است که 245 SURION برای جایگزینی بالگرد های بل-1 و ام دی-500 ساخته شود. این بالگرد که از نظر ظاهری و داخل شبیه بالگرد فرانسوی است اولین پرواز خود را در مارس 2010 انجام داد.کره تصمیم دارد نمونه تجاری انرا نیز تولید کند و برای ان یک بازار 300 فروندی انتظار دارد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/091019_p11_9.jpg[/img] مشخصات: تعداد قابل حمل:18 نفر خلبان :2 نفر +16 سرباز طول 19 : متر ارتفاع :4,5 متر وزن :4973 كیلوگرم وزن قابل حمل :3753 كیلوگرم بیشترین وزن هنگام برخواست:8709 کیلوگرم موتور: 2 موتور سامسونگ تی-700 که نمونه موتور امریکایی با قدرت 1850 اسب بخار است. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-CT7_T700_P1220751%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-CT7_T700_P1220751%7E0.jpg[/img][/url] سرعت :259 كیلومتر برد :480 كیلومتر حداکثر ارتفاع پرواز: 3000 متر تسلیحات قابل حمل: 6 موشک تاو سامانه های موجود: GPS, INS, digital MAP, FLIR, HUMS, IRSS, MWS CMDS IRCM EWC RWR LWR, OBIGGS, tactical C4I, ECS, HOCAS, AFCS [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1570524.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1570524.jpg[/img][/url] منابع: http://en.wikipedia.org/wiki/KAI_Surion http://www.defenseindustrydaily.com/korea-approves-eurocopters-khp-helicopter-deal-02325/ http://www.centralclubs.com/surion-t80964.html#p325211

لعنت خدا بر کسانی که با خیانت خود خون این دلیرمردان را پایمال میکنند

بخش دوم موتورها موتور اصلی F-35 ساخت شرکت Pratt & Whitney میباشد که نام F135 را تصاحب کرده و موتور جایگزین نیز محصول مشترک دو شرکت بزرگ General Elecrtic/Rolls Royce بنام F136 است.نکته حائز توجه این است که این دو موتور قابلیت سوپرکروز را برای F-35 فراهم نمیسازند.نمونه های عمود پرواز از سیستمهای پرواز رولس رویس بهره میبرند که توسط شرکت لاکهید مارتین ساخته و توسط رولس رویس تولید میشوند.این سیستم بیشتر شبیه Yak-141 روسی VJ 101D/E آلمانی که از جمله عمود پروازهای پیشین میباشند ، است.در این جنگنده نیز مانند هواپیمای Harrier Jump jet در جهت پرواز عمودی جنگنده از موتورهای رولس رویس پگاسوس(Rolls-Royce Pegasus) استفاده شده است. سیستم لیفت از قسمتهای گوناگون شامل فنِ لیفت ، میله ی شافت ، دو عدد رول پست و سه عدد گرداننده واحد (3BSM) میباشد.سیستم 3BSM که همان نازل های بردار رانش میباشد ، به موتور اصلی اجازه میدهد تا نیروی کشنده ی دُم هواپیما را خنثی کند.فنِ لیفت در نزدیکی جلوی هواپیما قرار گرفته و تعادل این جنگنده توسط دو عدد روتور توربينهاى خطى که در ان ديسک و تيغه ها بصورت يکپارچه ساخته شده اند ، تامین میشود.این سیستم از توربینهایکم فشار ، توسط میله شافت و گیرباکس نیروی مورد نیاز خود را دریافت میکند.کنترل رول در طول مدت پرواز با سرعت کم ، هوای سرد شده ی موتورها را به نازل های رانش که در بالها قرار گرفته اند ، هدایت میکند.این نازلها را به اصطلاح ، رول پست (Roll Post) میخوانند.خنک کننده هوای خروجی فنهای لیفت هنگام بلند شدن جنگنده بصورت عمودی ، وظیفه بسیار مهمی بر عهده دارند ، زیرا این بادهای داغ بهمراه سرعت بسیار زیاد خود میتوانند باند و یا عرشه ناوهای هواپیمابر را خراب کنند. تا به امروز ، F136 از باقی قسمتهای برنامه F-35 گرانتر بوده و باعث شده تا تصمیمی مبنی بر کاهش تعداد تولیدی این جنگنده گرفته شود و هزینه پروژه نیز افزایش یابد.تیم پروژه ی F136 ادعا میکنند که این موتور با تفاوت درجه دمای خروجی موتورها ، بسیار مناسب جنگنده ی عمود پرواز F-35 میباشد. شرکت Pratt & Whitney نیز در حال تست نمونه های ارتقا یافته ی موتور F135 میباشد. این موضوع باعث شد تا شرکت جنرال الکتریک در پاسخ به این مطلب مدعی شود که موتور F-136 قابلیت تولید نیروی رانشی بیش از 43 هزار پوند(190 kN) را دارد.(نمونه ی اولیه F135 قابلیت تولید نیرویی معادل 43 هزار پوند را داشت).مدل جدید F135 در تستهای انجام شده نشان داد که توانایی تولید نیروی رانشی برابر 50 هزار پوند(220kN) را دارد ، بنابراین میتوان از آن به عنوان قدرتمندترین موتوری که تاکنون بر روی یک جنگنده نصب شده است ، نام برد. تسلیحات F-35 شامل یک عدد مسلسل GAU-22/A که نمونه ی چهار لول مسلسل GAU-12 Equalizer 25 mm میباشد ، است.این مسلسل داخل بدنه قرار میگیرد و شامل 182 گلوله برای F-35A ، و غلاف خارجی بهمراه 220 تیر برای F-35B و F-35C میباشد.البته غلافی که در دو نوع C وB استفاده شده است کاملا استیلث بوده و قابلیت نصب تحهیزات دیگر مانند تجهیزات جنگ الکترونیک و یا تجهیزات شناسایی و ... را دارد. این جنگنده دارای دو جایگاه حمل تسلیحات در داخل بدنه است و قابلیت نصب 4 عدد پایلون زیربالها و 2 پایلون نزدیک به قسمت انتهایی بالها را نیز دارد.دو پایلون بیرونی فقط توانایی حمل موشک های هوا به هوایAIM-9X Sidewinder و AIM-132 ASRAAM را دارند.موشک های آسرام در صورت لود شدن در پایلونهای خارجی هواپیما ، فقط مقدار ناچیزی به سطح مقطع راداری آن می افزایند.انواع موشکهای AIM-120 AMRAAM ، Storm Shadow ، موشک کروز هوا به سطح AGM-158 ، بمبهای هدایت شونده و تانکهای سوخت 1800 و 2300 لیتری نیز قابلیت قرارگیری در دیگر پایلونها را دارند.گرچه استفاده از پایلونهای خارجی باعث میشود تا این جنگنده مقداری از قابلیت پنهانکاری خود را از دست بدهد ، ولی قابلیت حمل تعداد بیشتر موشکها ، بمب ها و تانکهای خارجی سوخت را به F-35 میدهد.این پرنده ی گرون قیمت و زیبا قابلیت حمل 8 تیر موشک آمرام و 2 تیر موشک سایدوایندر را در محفظه های داخلی بدنه ی خود دارد و 6 عدد بمب 2000 پوندی بهمراه دو فروند سایدوایندر و دو فروند آمرام را در جایگاه های خارجی خود حمل میکند.همچنین در محفظه های داخلی خود توانایی حمل دو فروند بمب 2000 پوندی در مدلهی A و C را دارد و در مدل B به دلیل کوچکتر بودن محفظه های داخلی ، قابلیت حمل دو فروند بمب 1000 پوندی فراهم میباشد.جمعا F-35 قابلیت حمل AIM-120 AMRAAM ، AIM-132 ASRAAM ، بمبهای هدایت شونده دوهزار پوندی با سامانه JDAM ،سامانه JSOW ، موشک ضد زره Brimstone و مهمات خوشه ای را دارد.این جنگنده با این ظرفیت حمل تسلیحات نسبتا بیشتری دز مقایسه با جنگنده های معمولی را دارد و این نشاندهنده ی این است که این پرنده نیز مانند رپتور گزینه ی مناسبی برای جایگزینی با دیگر جنگنده ها میباشد. لاکهید مارتین اظهار میکند که جایگاه های حمل تسلیحات میتوانند فقط برای حمل موشکهای هوا به هوا و یا موشک های هوا به زمین ساخته شوند و پیشنهادی مطرح شد تا در نمونه Block 5 این هواپیما ، بجای حمل دو عدد سلاح ، سه عدد در هر جایگاه لود شود و بمبهای بزرگ جای خود را به موشک های کوچکتر مثل آمرام بدهند.این اپگرید قابلیت حمل چهار عدد بمب GBU-39 که قطر کمی دارند را در هر جایگاه فراهم میکند.البته باز هم نوع Bقابلیت حمل تنها 3 بمب را دارد ، ولی تمام انواع F-35 قابلیت حمل 4 عدد بمب GBU-53/B را در هر جایگاه خواهند داشت.موشک MBDA Meteor نیز درحال یکپارچه سازی جهت استفاده در F-35 میباشد و در دسامبر 2010 مشخص شد که بک فروند Meteor که دارای بالچه های کوچکتر نسبت به مدل معمولی بود برای F-35 تولید شده است. بریتانیا برنامه ای جهت لود شدن 4 فروند آسرام در داخل بدنه داشت که بعدها این طرح تغییر کرد و قرار شد تا دو فروند در داخل و دو فروند خارج بدنه لود شوند.آسرامهای لود شده ی خارجی تاثیر بسیار ناچیزی بر سطح مقطع راداری هواپیما دارند. نروژ و استرلیا درحال کارکردن بر روی برنامه ای جهت تبدیل موشک زمین پایه ضد کشتی NSM و نصب آن بر روی F-35 میباشند.نمونه ی بهسازی شده مخصوص F-35 میتواند یک موشک چند منظوره و تنها موشک کروز نصب شده روی این جنگنده باشد که در جایگاه های داخلی این جنگنده قرار خواهد گرفت.مطالعات نشان داده است که پرنده ی گران قیمت ، قابلیت حمل 2 فروند از این موشکها را داخل بدنه و 4 فروند خارج بدنه دارد.برد تقریبی این موشک 278 کیلومتر میباشد. این نکته نیز شایان ذکر است که بمب اتمی B61 قرار بود تا سال 2017 به مرحله تولید برسد ، اما احتمالا به دلیل تاخیرهای برنامه F-35 ، این پروژه نیز تاخیر خواهد داشت. پنهانکاری و نشانه ها F-35 حهت داشتن سطح مقطع راداری کم از مواد خاصی ، از جمله فیبرهای حصیری ساخته شده و برعکس جنگنده های نسلهای پیشین ، از شکل خاصی برخوردار است که باعث هرچه کمتر شدن امکان شناسایی هواپیما میشود. جنگنده های نسلهای پیشین (F-15,F-16,FA-18) بیشتر عملیاتهای خود را با حمل تانکهای اضافی سوخت انجام میدادند ، در حالیکه F-35 باید اغلب عملیاتهای خود را بدون استفاده از مخارن خارجی سوخت انجام دهد. F-35 بر خلاف کوچکتر بودن از رپتور ، دارای سطح مقطع راداری بیشتری میباشد.گفتنی است که ناهمواری های یک توپ گلف فلزی از ناهمواری های سطح رپتور بیشتر است ، در واقع هدف از طراحی رپتور ، عدم شناسایی جنگنده توسط هرگونه راداری بوده است. سطح F-35 به گونه ای طراحی شده است که رادارهای باند X و S که بصورت معمول قادر به ردیابی جنگنده ها و موشک های زمین به هوا و امواج راداری آنها میباشند ، قابلیت شناسایی آنرا نداشته باشند.البته با استفاده از رادارهای فعال در دیگر فرکانس ها ، میتوان این جنگنده را به آسانی شناسایی کرد.خدمه ی زمینی به انجام تست های بازرسی راداری (RVR) پس از انجام تعمیرات نیاز دارند تا از سطح مقطع راداری هواپیما پس از تعمیرات آگاه شوند که این مرحله در نسلهای پیشین مطرح نبود. یک جنگنده ی پنهانکار باید از تمامی جهات مخفی باشد و نه تنها خود را از دید رادارها مصون نگاه دارد ، این عامل در F-35 مورد توجه قرار گرفته و علاوه بر مخفی ماندن از دید رادارها ،از کاهنده ی امواج فروسرخ و ... نیز استفاده میکند. در اواخر سال 2008 نیروی هوایی اظهار داشت که F-35 به هنگام برخاست دوبرابر صدایی که F-15 ایجاد میکند را به همراه دارد و این صدا در هنگام فرود به چهار برابر صدای ایگل موقع فرود تبدیل میشود.به همین دلیل ساکنان اطراف پایگاه های هوایی لوک ، اریزونا و اگلین خواستار انتقال ازمایشات نیروی هوایی شدند.اما طبق گزارشات بعدی که در سال 2009 ارائه شدند ، مشخص شد که F-35 به مقداری که در دفعه اول گزارش شده بود ، صدا ندارد و صدای موتور آن قابل قیاس باF-22 و FA-18 سوپر هورنت میباشد.(حتی F-35 از رپتور کم صدا تر است) کاکپیت کاکپیت F-35 شامل یک عدد صفحه نمایش PCD به اندازه 20*8 اینچ میباشد.سیستم شناسایی گفتار موجود در کاکپیت که توسط شرکت Adacel ساخته شده ، طوری برنامه ریزی شده که به خلبان امکان کار کردن با هواپیما را به صورت ویژه ای میدهد.F-35 اولین هواپیمای بال ثابت عملیاتی ایالات متحده میباشد که از این سیستم استفاده میکند ، گرچه این سیستم در AV-8B نیز مورد استفاده قرار گرفته بود و در دیگر جتها به صورت آزمایشی استفاده شده بود که میتوان F-16 VISTA را در این میان مثال زد. یک سیستم نمایشگر نیز در کلاه خلبان تعبیه شده است.این سیستم پیش از این نیز در جنگنده هایی همچون F-15,F-16,F/A-18 مورد استفاده قرار گرفته بود.البته این نکته شایان توجه هست که جنگنده های پیشین در کنار این سیستم که موسوم به HMDS است ، از یک عدد هاد (HUD or Head Up Display) بهره میبردند ، ولی F-35 اولین جنگنده ای است که هاد ندارد و تنها از این سیستم بهره میجوید.این جنگنده به یک کنترلر استیک که سمت راست کاکپیت قرار گرفته و مجهز میباشد. صندلی پرنده Martin Baker US16E در F-35 مورد استفاده قرار گرفته است.این صندلی براساس معیارهای بسیار دقیقی طراحی شده که امکان پرش خلبان در ارتفاع پست ، فشار گرانشی کنترل شده در هنگام پرتاب خلبان و اندازه ی بدن خلبان را دربر میگرد.US16E از دو پرتاب کننده که به صورت ریلی قرار گرفته اند استفاده میکند.شایان ذکر است که کاکپیت F-16 Fighting Falcon دارای کاکپیت مشابه به F-35 میباشد و خلبانان جهت آموزش پرواز با F-35 از آن استفاده میکنند. منبع : en.wikipedia.org/wiki/Lockheed_Martin_F-35_Lightning_II نویسنده و مترجم : اشکان سمیعی

بخش اول Lockheed Martin F-35 Lightning II از خانواده ی جنگنده های تک سرنشین و تک موتوره میباشد.این جنگنده ی چند منظوره ی نسل پنجم ، جهت شناسایی ، حمله ی زمینی و دفاع هوایی با قابلیت پنهانکاری تولید شده است. F-35 در سه مدل اصلی گسترش یافته که نوع اول قابلیت نشست و برخاست از باند های معمولی را دارد. نوع دوم ، مخصوص باندهای کوتاه ساخته شده است و نوع سوم که مخصوص ناوهای هواپیمابر میباشد. F-35 زاده ی پروژه X-35 میباشد که در برنامه ای ، موسوم به (JSF ( Joint Strike Fighter تولید شد.هزینه های اصلی این برنامه توسط ایالات متحده ، بریتانیا و شرکای دیگر آمریکا تامین شده است و در این میان میتوان به بیشتر کشور های عضو ناتو و کشورهایی که رابطه ی نزدیکی با آمریکا دارند اشاره داشت.این برنامه توسط یک تیم صنایع هوافضا و به رهبری شرکت لاکهید مارتین به اجرا در آمد و سرانجام F-35 اولین پرواز خود را در دسامبر سال 2006 انجام داد. جنگنده F-35 در سه نمای متفاوت آمریکا قصد خرید 2,443 فروند از این جنگنده را به ارزش 323 میلیارد دلار دارد که این موضوع ، طرح را به گران قیمت ترین برنامه ی دفاعی ایالات متحده و دنیا ، تبدیل کرده است.آمارهای مالی سال 2010 نیروی هوایی ایالات متحده نشان از آن داشت که مخارج فرعی این پروژه از 89 میلیون دلار به 200 میلیون دلار تا مرحله تولید F-35 ، افزایش یافته است.در نهایت هزینه ی تخمینی خرید 2,443 فروند F-35 به حدود 382 میلیارد دلار افزایش یافت و هر هواپیما به طور میانگین 156 میلیون دلار قیمت گذاری شد.افزایش هزینه های این طرح ، ایالات متحده را واداشت تا در تعداد تولیدی این جنگنده تردید داشته باشد.در ژانویه سال 2011 ، F-35B بخاطر بروز برخی مشکلات در تولید به مدت دو سال تحت بازنگری خواهد بود.در فوریه همین سال پنتاگون مبلغی به ارزش 207.6 میلیون دلار برای آماده کردن کردن هر جنگنده در FY2012 پیش بینی کرد که در صورت انجام تحقیقات ، تولید ، آزمایش و ارزیابی به 304.15 میلون دلار برای هر جنگنده تمام خواهد شد. مدل تونل باد جنگنده F-35 در مرکز مهندسی طراحی ارنولد توسعه و تولید نیازها و انتخاب های برنامه JSF برنامه JSF ، طرحی جهت جایگزینی با جنگنده های F-16 ، A-10 ، FA-18 (البته به جز انواع E/F “Super Hornet”) و جنگنده ی تاکتیکی AV-8B میباشد.برای پایین نگه داشتن هزینه های تولید ، توسعه و عملیاتی بودن هواپیماها ، یک طرح ارائه شد تا این جنگنده در سه نوع تولید شود: • F-35A ، مخصوص نشست و برخاست از باندهای متعارف(CTOL) • F-35B ،مخصوص نشست و برخاست در باندهای کوتاه(STOVL) • F-35C ، مخصوص نشست و برخاست از ناوهای هواپیمابر(CV) جورج استاندریج (George Standridge) از طرف شرکت لاکهید مارتین ، گفته است که جنگنده F-35 با وجود اینکه نیاز کمتری به پشتیبانی های لجستیک دارد و تقریبا با سایر جنگنده ها هم قیمت است در یک نبرد هوایی چهار برابر موثرتر از یک جنگنده ی معمولی است ، در عملیات های حمله ی زمینی هشت برابر موثرتر از یک جنگنده ی معمولی بوده و سه برابر بیشتر از جنگنده های شناسایی دفاع هوایی ، موثر است.به نظر میرسد هدف طرح F-35 ساختن یک جنگنده ی برتر تا سال 2040 و دومین جنگنده ی برتری هوایی پس از رپتور باشد. قرار داد اصلی تولید F-35 در 16 نوامبر 1996 به امضا رسید ، ولی حهت اجرایی کردن و تولید و توسعه در سال 2001 در اختیار لاکهید مارتین قرار گرفت که با طرح X-35 ، پروژه ی X-32 بوئینگ را کنار زده بود. این درحالی بود که هر دو طرح تقریبا پیش نیازهایی یکسان داشتند ، ولی طرح X-35 پس بررسی های تکمیلی ، به دلیل وجود ریسک کمتر و توسعه سریعتر برگزیده شد.جنگنده جدید الورود ، F-35 نام گرفت که خارج از قانون استاندارد های DoD جهت نامگذاری بر روی جنگنده های آمریکایی بود.بر اساس این قانون این پروژه بایدF-24 نامگذاری میشد. فاز طراحی بر پایه ی تست هایی که در تونل باد انجام گرفت ، لاکهید مارتین با مقداری بزرگتر کردن طرح X-35 ، وارد پروژه ی F-35 شد.در این راستا تثبیت کننده افقی جنگنده جهت حفظ کنترل 2 اینچ جابجا شد و به سمت عقب هواپیما نزدیکتر شد.قسمت فوقانی بدنه یک اینچ در امتداد خط میانی جنگنده ، بالاتر آمد.تصمیمی نیز جهت بزرگتر کردن اندازه ی قسمت های حمل سلاح مدل F-35B گرفته شد تا وجه اشتراکی با دو نوع دیگر داشته باشد.سرانجام ساخت قسمت های مختلف بدنه ی F-35 در نوامبر 2003 آغاز شد. مدل F-35B در سال 2004 در خطر از دست دادن کارایی های مورد نیاز بود ، زیرا اضافه وزن زیادی داشت که طبق گزارشات مربوطه ، 1000 کیلوگرم بوده است.لاکهید مارتین با اضافه کردن به نیروی رانش موتورهای آن و کوچک کردن اعضای ساختمان جنگنده ، شامل:کوچک کردن فضای قرارگیری سلاح ها و تثبیت کننده ی افقی هواپیما ، تغییر مسیر نیروی رانش از خروجی های رول پست به نازل اصلی و طراحی مجدد اتصال وینگ میت ، سیستم بخش الکتریکی و بخش عقب کاکپیت ، تلاش در برطرف کردن این مشکل داشت.بسیاری از این تغییرات مخصوص F-35B نبود و در هر سه مدل جهت بودن وجوه مشترک بیشتر انجام شد.در سپتامبر 2004 ، مشکل اضافه وزن جنگنده مرتفع شد و 1200 کیلوگرم از وزن آن کاسته شد. در تاریخ 7 جولای سال 2006 نیروی هوایی ایالات متحده در مراسم یادبود افتخارات هواپیمای P-38 شرکت لاکهید مارتین ، رسما نام F-35 Lightning II را اعلام کرد و در 19 دسامبر سال 2008 اولین (F-35A(AF-1 بهینه سازی شده(بخصوص از نظر وزن) را اماده کرد.این جنگنده اولین F-35 بود که با تمام سرعت خط تولید F-35 ، تولید شد و مانند جنگنده هایی بود که در سال 2010 تحویل میشدند. شرکتهای مختلف بسیاری ، اجزای مختلف F-35 را تولید میکنند.شرکت لاکهید مارتین که طرف قرار داد اصلی است مسئولیت اَسِمبِل نهایی ، تکمیل کلی سیستم ، سیستم های عملیاتی ، قسمت جلویی بدنه به همراه بالها و سیستم کنترل پرواز را برعهده دارد.شرکت نورثروپ گرومن وظیفه ی تهیه و ساخت رادار فعال ارایه فازی ، سیستم دید الکترو اپتیکی(DAS) ، سیستم های مخابراتی ، سیستم ناوبری ، سیستم شناسایی ، قسمت مرکزی بدنه ، قسمت قرارگیری سلاح ها و سیم نگهدارنده جنگنده بهنگام فرود را دارد.شرکت BAE Systems قسمت عقبی جنگنده و دُم ، دم های افقی و عمودی ، سیستم های جنگ الکترونیکی ، سیستمهای مربوط به سوخت و نرم افزار کنترل پرواز را تامین میکند.شرکنت Alenia هم وظیفه ی اسِمبِل نهایی جنگنده هایی که برای ایتالیا و کشورهای اروپایی تولید میشوند را دارد(البته به جز ترکیه و انگلیستان).این نکته نیز گفتنی است که امریکا اعلام کرده است کدهای نرم افزاری F-35 را در اختیار هیچ یک از شرکای خود قرار نخواهد داد. در ژانویه سال 2009 شش فروند جنگنده ی F-35 تکمیل شدند که شامل AF-1 و AG-1 بودند و 17 فروند نیز در مرحله تولید به سر میبردند.13 فروند از این 17 فروند در مراحل تست های پیش از پرواز بودند که تمام آنها در سال 2009 تکمیل میشدند.4 فروند باقی نیز اولین هواپیماهای مدل تولید بودند که اولین انها در سال 2010 تحویل نیروی هوایی ایالات متحده ، و به پایگاه اگلین منتقل گشت.وزیر دفاع امریکا در سال 2009 سرعت تولید این جنگنده را بیشتر کرد تا هرچه سریعتر 2,443 فروند به نیروهای آمریکایی تحویل شوند.لاکهید در سال 2010 اعلام کرد به علت بروز برخی مشکلات تولید در نوع قرار گیری بالها ، تولید اولیه کمی کند خواهد بود. افزایش هزینه طرح و تاخیر بیشتر در 21 اوریل 2009 ، پایگاه خبری پنتاگون ، مدیا ریپورتس اعلام کرد که طی سالهای 2007 و 2008 چندین ترابایت از اطلاعات مربوط به F-35 اعم از اطلاعات طراحی و سیستمهای الکترونیکی توسط کامپیوترهای جاسوس دزیده شده اند و این امر باعث ساختن سامانه هایی جهت مقابله با F-35 خواهد شد.گرچه شرکت لاکهید مارتین به کل صحت این خبر را رد کرد و مدعی شد که هیچ اطلاعات مهمی دزیده نشده است!!! در 9 نوامبر 2009 ، اشتون کارتر (Ashton Carter) معاون وزیر دفاع اعلام کرد که تیم محاسبات پنتاگون موسوم به تیم JET یا Joint Estimate Team راهی مناسب جهت تامین هزینه های تولید و پیشرفت طرح پیدا کرده است.وی اذعان داشت سعی میکند از به وقوع پیوستن آن بپرهیزد. در تاریخ 1 فوریه 2010 وزیر دفاع رابرت گیت ، مدیر برنامه JSF ، جنرال دیوید هینز را برکنار کرد و از پرداخت مبلغی به ارزش 614 میلیون دلار به لاکهید مارتین بخاطر تاخیر این شرکت ، خودداری نمود. در تاریخ 11 مارس 2010 ، گزراشی از سخنگوی دفتر دولت به کمیته سنای نیروهای مسلح ارسال شد مبنی بر این که هر فروند F-35 قیمتی بالغ بر 112 میلون دلار خواهد داشت.پنتاگون به صورت رسمی اعلام کرد که هزینه های پروژه F-35 ، 50% بیشتر از آنچه پیش بینی میشده ، بوده است!!! در نوامبر 2010 در طرحی مبنی بر کاهش هزینه پروژه ، گفته میشد که F-35B تولید نشود و بجای آن دو مدل F-35A و F-35C وارد چرخه تولید شوند.در این راستا مشاور فنی لاکهید مارتین اعلام کرد این موضوع تنها شایعه ای بوده و تصمیمی جهت عدم تولید F-35B و عدم جایگزین کردن آن با AV-8B گرفته نشده است.او همچنین متذکر شد که امکان وجود تاخیر و افزایش مبالغ به دلیل برخی ناسازگاری های فنی با هواپیما و نرم افزارهای آن میباشد ، اما عمده علت افزایش هزینه ها ، مربوط به تستهای پروازی است. مرکز اطلاعات دفاعی نرم اقزاری برای این پروژه درنظر گرفته بود که منجر به دگرگونی در هواپیما میشد ، البته به همراه یک سال تاخیر و 3 میلیارد دلار هزینه ی بیشتر.در پایان سال 2010 تنها 15% از این نرم افزار باقی مانده بود تا نوشته شود ، ولی این قسمت شامل بخشهای مشکلی همچون ترکیب اطلاعات بود.این نکته نیز حائز اهمیت است که در سال 2011 مشخص شد تنها 50% از این برنامه کامل و در واقع 8 میلیون خط ، کد نوشته شده است و جهت تکمیل این برنامه حداقل به 6 سال وقت و 110 مهندس دیگر نیاز است.قابل ذکر است که مشکلات مالی و تاخیرهای به وجود آمده بسیار گسترده است و بحث پیرامون آنها خارج از حوصله مقاله میباشد. طراحی بنظر F-35 مدل کوچکتر شده و تک موتوره ی جنگنده ی F-22 Raptor میباشد و عنصرهایی مشابه آن را دارا میباشد.لوله های اگزوز این جنگنده توسط شرکت جنرال داینامیکس تهیه شده که پیش از این برای جنگنده عمود پرواز سوپر سونیک در سال 1972 طراحی شده بود. شرکت لاکهید مارتین به علت خاص بودن طراحی F-35B STOVL با شرکت Yakovlev مذاکراتی داشت تا بتواند اطلاعات طراحی هواپیمای YAK-141 را بدست آورد تا از آن در طرح F-35B بهره ببرد.البته از سال 1960 طرح های آزمایشی زیادی در خود آمریکا بودند که موفقیتی بدست نیاوردند و از این میان میتوان به طرح ناموفق Rockwell XFV-12 اشاره کرد.در این راستا F-35B اولین جنگنده سوپرسونیک عملیاتی و پنهانکار موفق میباشد. حداکثر سرعت این جنگنده 1.6 ماخ و حداکثر وزن برخاست صاعقه دو ، 27,000 کیلوگرم میباشد.F-35 مقدار قابل توجهی از جنگنده هایی که قرار است جایگزین آنها شود ، سنگینتر میباشد.وزن F-35 بدون تسلیحات بسیار نزدیک به جنگنده ی تک موتوره و تک سرنشینه F-105 Thunderchief ، سنگین ترین جنگنده ی تک موتوره جنگ ویتنام ، است.با این وجود موتور مدرن F-35 نیروی رانشی 60% بیشتر در هواپیمایی با وزن مشابه ایجاد میکند ، درنتیجه نیروی رانش بر وزن و لود شدن تجهیزات بالها ، بیشتر قابل مقایسه با F-16 مسلح میباشد. • استقامت بالا ، سهولت تعمیر و نگهداری تکنولوژی استیلث ، استفاده از فیبر حصیر بجای استفاده از پلت فرم های معمول پنهانکاری که نگهداری دشوار و تعمیرات سختی طلب میکنند. • ارتقا ایونیک و ترکیب سنسورها که باعث ترکیب اطلاعات سنسورهای مختلف شده به خلبان در هدایت هواپیما و یافتن مشخصات هدف و رله سریع اطلاعات با مرکز کنترل و فرماندهی کمک میکند • سرعت بالای انتقال اطلاعات که شامل IEEE 1394b و شبکه فیبر میشود • اضافه شدن سیستم های ALGS یا همان اجرای خودکار همه جانبه ی تدارکات ، ALIS یا همان سیستم خودکار اطلاعات تدارکات و CMMS یا همان مدیریت پایداری کامپیوتری سیستم که هدایت هواپیما را با استفاده از کمترین نیروی انسانی محیا میسازند • اضافه شدن محرک های هیدروستاتیک که با قابلیت کنترل سیستم پرواز با سیم ، اجرا میشوند شرکت لاکهید مارتین ادعا میکند که F-35 دومین جنگنده ی قدرتمند درگیری هوایی بلند برد ، پس از F-22 رپتور میباشد.این شرکت همیچنین پیشنهادی جهت جایگزینی F-35 با F-15C/D نیروی هوایی ایالات متحده جهت ایفای نقش برتری هوایی و جایگزینی با F-15E در نقش حملات زمینی را دارد ، ولی در عمل این جنگنده هم از برد کوتاه تری نسبت به مدلهای مختلف F-15 برخوردار است ، هم قابلیت حمل تسلیحات به اندازه ی F-15 را ندارد. لاکهید مارتین مدعی شده است که F-35 بسیار منعطف پذیرتر از رپتور است و به دلیل وجود سنسورهای پیشرفته و اطلاعات ترکیبی که از آنها استفاده میکند ، نسبت به F-22 برتری دارد. بخش اعظم ساختمان F-35 ، از مواد ترکیبیِ ساخته شده از BMI و مواد پلاستیکی کامپوزیتی تهیه شده اند.با این وجود F-35 اولین هواپیمایی است که با وجود مواد نانو کامپوزیت و کربن پلاستیکِ نانوتیوب تقویت شده در ساختار اصلی ، به تولید انبوه رسیده است. نویسنده و مترجم : اشکان سمیعی http://www.militaryparsi.ir/aviation-industry/world/aircraft/fighter/858-F-35-Lightning-II.html

وای که چه راحت از دستش دادیم

ایران هم یک نوع rpgپیشرفته ساخته اما نمیدونم از چه نوعیش بود اما هرچی که بود خیلی خطرناک به نظر میرسید

فرمانده نیروی هوایی هند از تصمیم دولت این کشور برای خرید 214 فروند جنگنده نسل پنجم از روسیه خبر داد. به نقل از گزارش های روز سه شنبه منابع خبری روسیه، مارشال 'نورمن آنیل کومار' که برای شرکت در یازدهمین نشست کمیته همکاری های روسیه و هند در مسکو بسر می برد، در یک کنفرانس خبری گفت: می خواهیم 166 فروند جنگنده نسل پنجم با کابین یک نفره و 48 فروند جنگنده از همین نسل با کابین دو نفره از روسیه خریداری کنیم. فرمانده نیروی هوایی هند خاطرنشان کرد: جنگنده های روسی با مشارکت دو کشور ساخته و تا سال 2017 به هند تحویل خواهد شد. وی همچنین گفت که موضوع خرید این جنگنده ها، از مسائل مهم دستور مذاکرات وزیران دفاع روسیه و هند می باشد که قرار است امروز در مسکو برگزار شود. جنگنده نسل پنجم، پیشرفته ترین جنگنده روسیه می باشد که اخیرا پرواز آزمایشی آن با موفقیت انجام گرفت. در همین حال منابع خبری روسیه از تصمیم هند برای خرید 59 فروند بالگرد های 'ام.آی-17 و.پنج' از روسیه خبر داده و اعلام کردند این کشور آسیایی قبل از این نیز80 فروند از بالگردهای مذکور را از روسیه خریداری کرده بود. منبع:www.irna.ir [img]http://avia.ir/Images/News/Smal_Pic/12-7-1390/IMAGE634533600691177805.jpg[/img] 00Amin[/color][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/5/25/86593_706.jpg[/img] [img]http://www.bestrussiantour.com/files/imagecache/photogallery_full/photos/image/715.jpg[/img] [img]http://www.armstrade.org/images/news/big9272.jpg[/img] http://www.irna.ir/NewsShow.aspx?NID=30594918&SRCH=1

توانمندي متخصصان نيروي هوايي ايران ، هيات نظامي عمان را به شگفتي واداشت سرلشكر خلبان يحيي بن راشد آل جمعه فرمانده نيروي هوايي ارتش عمان و هيات همراه نظامي وي روز دوشنبه به همراه امير سرتيپ دوم خلبان عزيز نصير زاده معاون هماهنگ كننده نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران از بخش هاي مختلف پايگاه يكم شكاري مهرآباد تهران ديدن كردند. هيات عماني از مركز اورهال جنگنده بمب افكن هاي ' اف 4 'نيروي هوايي ارتش در اين پايگاه ديدن كرده و در گفت و گو با متخصصان ايراني از نزديك با روند تعمير و نگهداري (اورهال) اين نوع هواپيما آشنا شدند. متخصصان ايراني در حاشيه بازديد هيات عماني قطعات و تجهيزات بكار گرفته در اين نوع هواپيماي رهگير شكاري را كه قابليت حمل و رها سازي انواع بمبها با تناژ سبك و سنگين را دارد و در داخل توليد شده به نمايش گذاشتند. سرلشكر آل جمعه و هيات همراه نظامي وي همچنين از مركز اورهال هواپيماي جنگنده بمب افكن ميگ 29 كه يك نوع هواپيماي شرقي است ديدن كردند. در اين مركز متخصصان متعهد ايراني كه مشغول اورهال دو فروند از اين نوع هواپيما بودند نيز به پرسش هاي متعدد هيات عماني كه از اين همه توانمنديهاي فرزندان اين مرز و بوم متعجب شده بودند، پاسخ دادند و آنها را در جريان روند تعمير و نگهداري اين نوع هواپيما قرار دادند. هيات عماني در مسير عبور از مركز اورهال هواپيماهاي جنگنده بمب افكن ميگ 29 به مركز اورهال هواپيماهاي اف 4 شاهد پرواز و مانور تعدادي از جنگنده بمب افكن هاي ميگ 29 بودند كه توسط متخصصان ايراني تعمير و نگهداري شده اند. آنها همچنين با حضور در مركز شبيه ساز (سيميلاتور) هواپيماي جنگنده بمب افكن ميگ 29 كه كاملا بومي و ساخت متخصصان متعهد ايراني است،از نزديك آموزش عملي خلبانان تيزپرواز نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران را مورد بازديد قرار دادند. سرلشكر آل جمعه و هيات همراه در ادامه اين ديدار از بخشهاي مختلف پايگاه شكاري مهرآباد ، از مركز اورهال هواپيماي ترابري تاكتيكي سي 130 نيز بازديد كردند و در گفت و گو با متخصصان اين بخش از روند تعمير و نگهداري اين نوع هواپيماهاي نيروي هوايي آشنا شدند. در اين مركز تعدادي از هواپيماهاي سي 130 نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران با چند هزار نفر ساعت كار بر روي آنها توسط متخصصان نيروي هوايي به ناوگان نيروي هوايي بازگشته و عملياتهاي ترابري تاكتيكي را از سر گرفته اند. حيرت و تعجب هيات عماني هنگامي بيش از پيش برانگيخته شد كه در مركز تعمير و نگهداري هواپيماي پهن پيكر در پايگاه يكم شكاري نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران حاضر شده و از نزديك روند تعمير و نگهداري اين نوع هواپيما را كه بر روي جك هاي غول پيكر قرار گرفته بود، مشاهده كردند. فرمانده نيروي هوايي ارتش عمان و هيات همراه در اين بازديدها نتوانستند حيرت و تعجب خود را از اين همه پيشرفت و توانمنديهاي متخصصان نيروي هوايي و صنايع دفاعي كشور مخفي كنند و در چندين نوبت اين دستاوردها را به فرماندهان نيروي هوايي تبريك گفتند. يكي از بخشهاي مهم و ديدني اين برنامه ، بازديد هيات عماني از مركز سازه هاي هواپيماي جنگنده بمب افكن صاعقه بود كه يك هواپيماي كاملا بومي و طراحي شده در ايران است. در اين مركز متخصصان ايراني گزارشي را از روند طراحي و ساخت تجهيزات و توليد هواپيماي صاعقه كه اخيرا در جريان رزمايش فدائيان حريم ولايت 3 در منطقه عمومي شمال غرب كشور به پرواز در آمد و توانست با موفقيت بمبهاي 500 پوندي خود را رها سازد و اهداف تعيين شده را مورد اصابت قرار دهد ارايه كردند. هيات نظامي عمان به رياست سرلشكر آل جمعه فرمانده نيروي هوايي ارتش عمان در مرحله بعدي از يكي از مهمترين بخش هاي پايگاه يكم شكاري مهرآباد كه توليد قطعات مورد نياز هواپيماهاي مسافربري و جنگي است ديدن كردند. سرلشگر يحيي بن راشد آل جمعه فرمانده نيروي هوايي ارتش عمان و هيأت همراه وي كه از روز شنبه به ايران سفر كرده اند قرار است در مدت حضور خود در جمهوري اسلامي ايران از يگانهاي مختلف نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران ديدن كند. هيات نظامي عمان روز گذشته از دانشگاه هوايي شهيد ستاري ديدن كرده و قرار است پايگاه هوايي اصفهان و بخش هايي از وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح را نيز مورد بازديد قرار دهد. ایرنا

[quote]سلام به همگی نظر دوستان در باریه این عکس ها چیه [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/mehr1%7E1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_mehr1%7E1.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/DSC00494%7E0%7E2%7E0.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_DSC00494%7E0%7E2%7E0.JPG[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/3001_865%7E3%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_3001_865%7E3%7E0.jpg[/img][/url][/quote] چند طرح که فقط در حد ماکت پیشرفت کردن

[quote][quote]واقعا اگر ایران موشک هایی بالستیک دریاپایه داشت چی می شد...آه ای خدا... مثلا از زیردریایی یا ناو جنگی در دریای سرخ شلیک می شدن تمام معادلات و سیستم های ضد موشکی بهم می ریختن.... نباید فقط از خاک ایران شلیک بشن... [/quote] سلام چنین موشک های برای ما کاربرد ندارند مگر اینکه دارای سر جنگی نا متعارف باشند تا به عنوان پاسخ دوم در برابر تهدید نامتعارف از انها استفاده بشه [quote]خب دقت یکی از مهم ترین شاخصه هاست و خیلی خوشحال شدم وقتی شنیدم دقت موشک هامون اینقدر بالاست چون اگه یکم در محاسبات اشتباه بشه و موشک به جای برخورد به اسرائیل به جنوب لبنان یا به مصر برخورد کنه علاوه بر دردناک بودن موضوع می تونه پیامد های سیاسی خیلی بدی هم داشته باشه[/quote] دقت این موشک ها انقدر زیاد هست که از لحظه برخورد فیلم تهیه شده ...بنابر این باید خاطره اسکاد و دقت افسانه ای اون را فراموش کنیم [quote]حالا قدرت انفجاری این موشکها چقدره ؟ راسته که میگن شهاب 3 میتونه زمینی به بزرگی 9 تا زمین فوتبال رو بترکونه ؟ اگه اینطوری برای ترکوندن اسرائیل چند تا موشک لازم داریم؟[/quote] شهاب یک سر جنگی هزار کیلویی داره 9 تا که نه ولی یکی را اره[/quote] تو اروپا صدها نیروگاه هسته ای هست. هزاران کارخانه های شیمیایی و بنزین ونفت وتراکم جمعیت بالا که اروپارا به یک تف بند کرده آمریکا هم یک کشور جنگلی و کشاورزی هست که فقط اگه زیر مزارع گندمش کبریت بکشی معلوم نیست چی پیش میاد راست و حسینی تا حالا آمریکا هیچ وقت در یک جنگ واقعی قرار نگرفته فقط یه کوچولو در جنگ ویتنام که اگر یک هفته دیگه ادامه پیدا می کرد آخرین ب 52 آمریکا هم سرنگون می شد

باتشکر.مثل همیشه جامع مفید

[img]http://soldiersystems.net/blog1/wp-content/uploads/2010/10/Mk-777-variants-430x271.jpg[/img] یکی از شرکت های امریکایی در نمایشگاه IDEX-2011 نسخه مدرنتری از ار پی جی 7 ساخت روسیه را به نمایش گذاشت که MK-777 نام دارد و دارای وزنی 5و3 کیلویی بدون موشک است. که از این نظر سبکتر از مدل روسی می باشدو این به دلیل استفاده از الیاف کربن برای ساخت این سلاح میباشد. [img]http://soldiersystems.net/blog1/wp-content/uploads/2010/10/Mk-777.jpg[/img] همچنین دارای طول کمتر و سهولت بیشتر در استفاده است.در واقع این نمونه پیشرفته تر Airtronic RPG-7 امریکایی است که در سال 2009 عرضه شد ولیکن طول MK-777 908 میلیمتر است در حالیکه نسخه قبلی 915 میلیمتر بود.حداکثر برد ان 1000 متر برد عملی ان 500 متر است.همچنین مجهز به سامانه دید در شب و سامانه هدف یابی است و میتواند از کلیه موشک های ار پی جی استفاده کند [img]http://c-1.arms.on-planet.com/bin/2758/Airtronic_RPG-7.jpg[/img] سنترال http://www.centralclubs.com/topic-t80834.html#p324755

ایا امکان خرید این نوع بالگرد از زاپن هست

بالگرد Kawasaki OH-1 Ninja حاصل همکاری شرکت صنایع سنگین کاواساکی و JGSDF که وابسته به ارتش زاپن است در فواصل سالهای 1997 تا 1999 ساخته شده است.نام این بالگرد در ابتدا KOGOTA KONKOSO و در ادامه OH -1 نام گرفت تا اینکه سرانجام بعد از پایان برنامه و ازمایشات به Ninjaتعقییر نام یافت. وظیفه اصلی این بالگرد جمع اوری اطلاعات و مراقبت هوایی است و برای جایگزینی 297 بالگرد OH-6D که در 1995 کنار رفتن ساخته شد.تاریخ تلاش برای ساخت این بالگرد به1 اکتبر 1992 برمیگردد و اولین بالگرد در 6 اوت 1996 به پرواز درامدکه بعد از موفقیت دولت زاپن دستور تولید انبوه ان را صادر کرد.این بالگرد مجهز به موتورهای MITSUBICHI -TS1 است با قدرت 552 اسب بخار / دارای سرعتی بالغ بر 278 کیلومتر در ساعت و سرعت کروز ان 220 کیلومتر در ساعت است.این بالگرد قادر به حمل موشکهای ضد هوایی toshiba -91 برای دفاع در مقابل بالگردهای دیگر بعلاوه موشک های امریکایی Hellfire یا BRIMSTO ضد تانک و راکت HIDRA غیر هدایت شونده میباشد .همچنین این بالگرد مجهز به مخازن اضافی حمل سوخت به میزان 95 گالن یا 235 لیتر میباشد که برد بالگرد را به 520 کیلومتر افزایش می دهد.از دیگر امکانات این بالگرد مجهز بودن به سامانه دید در شب .سامانه télémètre-désignateur laserاز نوع NEC و نمایشگرهای Yokogawa ساخت زاپن است.در حال حاظر ارتش زاپن 32 بالگرد از این نوع را در اختیار دارد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/021130_OH1mock_0002.jpg[/img] مشخصات : کشور سازنده:امپراطوري زاپن اشرکت سازنده:شرکت كاوازاکی Kawasaki تاريخ اولین پرواز ازمایشی:6 اوت 1996 تاريخ ورود رسمی به خدمت: 2001 تعدا سرنشین :2 نفر [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/kawasakioh1_mikeleonard_t.jpg[/img] طول:12 متر قطر بالگرد:11.60 م تر ارتفاع:3.80 متر وزن بدون محموله:2450 كیلوگرم موتور:موتوراز نوع Mitsubishi TS1-M-10 فدرت موتور : 882 shp - 662 kw بیشترین سرعت:278كیلومتر در ساعت سرعت عادی:220 كیلومتر در ساعت بیشترین برد با مخزن خارجی سوخت:520 كیلومتر بالاترین ارتفاع ارتفاع پرواز:4480 م تر اسلحه:4 موشک toshiba -91 ضد هوایی با هدایت مادون قرمز -8موشک Hellfire Missile یا BRIMSTON ضد تانک -راکت HIDRA غیر هدایت شونده [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/2o5awkqd7qr9xo3jag5.jpg[/img] [url=http://www.centralclubs.com/ninja-t80858.html]منبع[/url]

[quote][quote]واقعا اگر ایران موشک هایی بالستیک دریاپایه داشت چی می شد...آه ای خدا... مثلا از زیردریایی یا ناو جنگی در دریای سرخ شلیک می شدن تمام معادلات و سیستم های ضد موشکی بهم می ریختن.... نباید فقط از خاک ایران شلیک بشن... [/quote] احتمالا در سوريه و شايد هم در ونزوئلا پايگاه موشكي داشته باشيم. البته فكر نكنم اصلا امكان شليك موشك عظيمي مانند سجيل يا شهاب از روي ناو وجود داشته باشه.[/quote] درسته برادر این موشکهای که شما گفتید این امکانو ندارند منظور من موشک هایی بالستیک دریاپایه بود

این مطلبو از سنترال (نوشته captain pilot) قرار میدم به نظرم جالب اومد در خصوص مشکلات و معضلات هواپیمای اوکراینی An-148 (نمونه پایه An-158) پیشتر در تاپیک "ایران 78 هواپیما از اوکراین می خرد" اقدام به بررسی و طرح مسائل نمودیم, با اینحال متاسفانه هواپیمای An-158 نیز از این قاعده مستثنی نمیباشد و مشکلات مربوط به موتورهای D-436 ساخت Progress اوکراین همچنان ادامه دارند و این هواپیما تاکنون موفق به اخذ گواهینامه صلاحیت پرواز بر فراز اروپا و آمریکا نگردیده است و احتمالا" در آینده نیز نخواهد گردید! صرف نظر از برد کم و غیر اقتصادی بودن پرواز, متاسفانه صنایع هواپیماسازی روسیه و اوکراین دارای سابقه قابل اعتماد در اذهان عمومی نمیباشند و شرکت های هواپیمایی غربی نیز تا حد امکان تمایل به خرید آنها نشان نمیدهند و در چند مورد معدود که پیشتر بررسی نمودیم, مشخص گردید نمونه های نسبتا" پیشرفته نیز عموما" در نقش باربری هوایی و Cargo به خدمت گرفته میشوند. [img]http://captain-pilot.com/images/25396551449274835594.jpg[/img] هواپیمای An-158 در واقع نمونه تکامل یافته بر اساس An-148 میباشد و به همین دلیل گاهی آن را An-148-200 مینامند. این هواپیما دارای ظرفیت حمل 99 مسافر در یک چیدمان و در مسافت حقیقی 2000 کیلومتر (500 کیلومتر Back Up) میباشد. برخی تغییرات جزعی در ساختار بال و بدنه مشهود میباشند اما اساسا" این روش طراحی و استفاده از بال های دارای زاویه Dihedral شدیدا" منفی مخصوص هواپیماهای ترابری هستند و استفاده از آنها جهت انجام مقاصد مسافربری امری غیر متعارف و مخصوص صنایع هوایی شرق میباشد. با اینحال اصلی ترین رغیب این هواپیما, نمونه انگلیسی BAE-146 با ظرفیت حمل 112 مسافر در مسافت حقیقی 2400 کیلومتر (2900 کیلومتر بدون احتساب Back Up) به همراه موتورهای ALF-502R-5 ساخت Lycoming بریتانیا میباشد. هم اکنون شرکت هواپیمایی ماهان تعدادی هواپیمای BAE-146 در اختیار دارد و خوشبختانه تاکنون مشکل خاصی گزارش نگردیده است. از طرف دیگر موتورهای ساخت Lycoming سال ها در ناوگان آموزشی کشور حاضر بوده اند و از لحاظ کارایی و Performance کاملا" با اقلیم و جغرافیای کشور عزیزمان منطبق میباشند. [img]http://captain-pilot.com/images/04259485513428195228.jpg[/img] هرچند هواپیمای An-158 همچنان به مرحله تولید انبوه و خدمت وارد نگردیده است, اما پیش بینی میگردد شرکت های داخلی تمایلی به استفاده از این هواپیما نداشته باشند زیرا هم اکنون هواپیمای MD-83 و MD-88 ساخت McDonnell Douglas ایالات متحده با ظرفیت حمل 150 الی 172 مسافر در مسافت های 3800 الی 4600 کیلومتر به همراه موتورهای JT8D-200 ساخت Pratt & Whitney و صندلی های First Class (از نوع دهه 80!) علارقم قدیمی بودن و تبلیغات منفی که عموما" از سوی واسطه های بین المللی مطرح میگردند, بخوبی از عهده وظایف خود فارق آمده اند. با اینحال بنابر درخواست دوستان و مخصوصا" جناب gava گرامی, در آینده نزدیک اقدام به نگارش مقاله معرفی هواپیماهای An-148 و 158 خواهیم نمود. [img]http://captain-pilot.com/images/83658708449916542906.jpg[/img]

واقعا اگر ایران موشک هایی بالستیک دریاپایه داشت چی می شد...آه ای خدا... مثلا از زیردریایی یا ناو جنگی در دریای سرخ شلیک می شدن تمام معادلات و سیستم های ضد موشکی بهم می ریختن.... نباید فقط از خاک ایران شلیک بشن...

نخستین ناوشکن ساخت ترکیه در مراسمی با حظور رئیس جمهور این کشور عبدالله گل و نخست وزیر رجب طیب اردوغان تحویل نیروی دریایی این کشور شد.با این کار ترکیه عملا به جمع 10 کشوری پیوست که در جهان توان تولید چنین شناورهایی را دارد.ترکها نام این شناور را "هايبلی آدا" گذاشته اند که نام یکی از جزایر اطراف استانبول است.ساخت این شناور از سال 2004 شروع شده و در مجموع 260 میلیون دلار هزینه در پی داشته است. http://elfagr.org/Portal_News/Big/206212011928594.jpg http://www.onislam.net/arabic/oimedia/onislamar/images/mainimages/turkish.jpg مشخصات ناوشکن : وزن:2300تن سرعت:15 گره و حداکثر 29 گره دریایی طول:93 تسلیحات : یک مسلسل 76 میلیمتری و2 مسلسل 12.7میلیمتری 8 موشک هارپون وموشک های ssram برای دفاع هوایی ازدرهای mk32 بالگرد جنگی سى هوك http://www.onislam.net/arabic/oimedia/onislamar/images/mainimages/turkish.jpg مجهز به سونار و رادار 3 بعدی تعداد سرنشین:108 نفر موتور نامشخص Turkish Navy is responsible for the initial design and for the determining technical specification of the weapon, sensor, machinery and other sub systems SSM is responsible of purchasing these systems. CENTRAL CLUBS