[b]موشک کوتاه برد بالستیک OTR - 21 "Tochka" نامگذاری ناتو : SS-21 "Scarab" طرح این پروژه از سال 1968 آغاز گردید و در سال 1972 اولین مدل از این موشک ساخته شد . یک سال بعد یعنی در سال 1973 وارد خدمت در یگان های پیاده نظام و زرهی شوروی گردید . tochka یک موشک تک مرحله ای با سوخت جامد میباشد که می تواند کلاهکی به وزن 480 کیلو گرم را حمل نماید که البته در طرح های بعدی این میزان به 1800 کبلو گرم رسید . این موشک توانایی حمل 3 نوع کلاهک را دارست : کلاهک هسته ای با قدرت 5-150 کیلو تنی. کلاهک خوشه ای كلاهك با سر جنكي متعارف موشك Tochka از راداري داخلي براي هدايت خود استفاده ميكند . مدل های اولیه این موشک بردی معادل 70 کیلومتر داشتند که در مدل های بعدی این میزان تا 185 کیلومتر ارتقاع یافت . محدوده خطای این موشک 10 متر می باشد . از مهمترین وظایف این موشک می توان به نابودسازی فرودگاهها . مواضع فرماندهی . واحد های ضد هوایی . توپخانه و اهداف کوچک با قدرت آتش زیاد نام برد . با انجام تغییراتی در مدل اولیه این موشک و بهینه سازی آن با نام 9M79M1 "Tochka-U" در نیروهای توپخانه و موشکی پیاده نظام روسیه مورد استفاده قرار می گیرد . مشخصات: كشور: شوروی - روسیه نام ثبت شده : Tochka - Tochka-U نام ثبت شده ناتو : Scarab - Scarab A - Scarab B - Scarab C جايگاه : متحرك طول:6.40 متر قطر:0.65 متر وزن پرتاب: Scarab A : 2,000 kg Scarab B : 2,010 kg سر جنگي : Scarab A،B : 480 kg Scarab C : 1800 kg پيشرانه :1 مرحله اي سوخت جامد برد : Scarab A : 70 km Scarab B : 120 km Scarab C : 185 km سيستم هدايت : رادار داخلي محدوده خطا:۱۰ متر سرعت : 1.8 km/s ورود به خدمت : Scarab A : 1973 Scarab A : 1976 Scarab B : 1986 Scarab C : 1990[/b] [img]http://www.enemyforces.net/missiles/otr_21.jpg[/img] ترجمه : mostafa2426

ید کلی نابود نمودن دشمن از راه دور ، با جریانی از ماده‌ای مرگبار ، مدتها موضوع داستانهای علمی - تخیلی بوده است. آیا می‌توان آن را به واقعیت درآورد؟ فیزیک نیرنگ باز است، اما سرمایه گذاریهای ارتش ایلات متحده حاکی از آن است که آنها تصمیم گرفته‌اند سلاحهای تشعشعی را بوسیله کلیفوردبیل به واقعیت در آورند. در دهه 70 میلادی ، زمانی که کاپیتان کرک ستاره تلویزیون بود، فن آوران معتقد بودند که تا سال 1997 تخیلات علمی به آن واقعیاتی علمی تبدیل می‌شوند و سلاحهای دستی لیزری ، تولید خواهند شد. مشکلات عمده مشکل عمده سلاحهای لیزری ، فن آوری آنهاست. در حال حاضر این سلاحها به اندازه یک اتوبوس هستند و در ضمن لیزرهای پر قدرت به توان الکتریکی و شیمیایی بالایی نیازمندند. انرژی الکتریکی ، گازهای شیمیایی را تحریک می‌کند و بدین ترتنیب اتمهای گاز برانگیخته شده ، میزان انرژی بالاتری پیدا می‌کنند و شعاع لیزری ساطع می‌شود (لیزر منبعی است از گرما و نور به شکل امواج همسان ممتد یا متناوب). کاربرد نظامی لیزر مهمتريم کاربردهاي نظامي ليزر عبارت اند از: الف) فاصله يا بهاي ليزري ب) علامت گذارهاي ليزري ج) سلاح هاي هدايت انرژي فاصله ياب ليزري مبتني بر همان اصولي است که در رادارهاي معمولي از آن ها استفاده مي شود. يک تپ کوتاه ليزري ( معمولا با زمان 10 تا 20 نانوثانيه) به سمت هدف نشانه گيري مي شود و تپ پراکنده برگشتي بوسيله يک دريافت کننده مناسب نوري که شامل آشکارساز نوري است ثبت مي شود. فاصله مورد نظر با اندازه گيري زمان پرواز اين تپ ليزري به دست مي ايد. مزاياي اصلي فاصله ياب ليزري را مي توان به صورت زير خلاصه کرد : الف) وزن - قيمت و پيچيدگي آن به مراتب کمتر از رادارهاي معمولي است. ب) توانايي اندازه گيري فاصله حتي براي هنگامي که هدف در حال پرواز در ارتفاع بسيار کمي از سطح زمين و يا دريا باشد. اشکال عمده اين نوع رادار در اين است که باريکه ليزر در شرايط نامناسب رويت به شدت در جو تضعيف مي شود. فعلا چند نوع از فاصله يابهاي ليزري با بردهاي تا حدود 15 کيلومتر مورد استفاده اند : :الف) فاصله ياب هاي دستي براي استفاده سرباز پياده ( يکي از آخرين مدل هاي آن در آمريکا ساخته شده که در جيب جا مي گيرد و وزن آن با باتري حدود 500 گرم است. :ب) سيستم هاي فاصله ياب براي استفاده در تانکها :ج) سيستم هاي فاصله ياب مناسب براي دفاع ضد هوايي اولين ليزرهاي که در فاصله يابي از آن ها استفاده شد ليزرهاي ياقوتي با سوئيچ Q بودند. امروزه فاصله يابهاي ليزري اغلب بر اساس ليزرهاي نئودميم با سوئيچ Q طراحي شده اند. گرچه ليزرهاي CO2 نوع TEA در بعضي موارد ( مثل فاصله ياب تانک ها ) جايگزين جالبي براي ليزرهاي نئودميم است. دومين کاربرد نظامي ليزر در علامت گذاري است. اساس کار علامت گذاري ليزري خيلي ساده است : ليزري که در يک مکان سوق الجيشي قرار گرفته است هدف را روشن مي سازد به خاطر روشنايي شديد نور هنگامي که هدف به وسيله يک صافي نوري با نوار باريک مشاهده شود به صورت يک نقطه روشن به نظر خواهد رسيد. سلاح که ممکن است بمب - موشک - و يا اسلحه منفجر شونده ديگري باشد بوسيله يک سيستم احساسگر مناسب مجهز شده است. در ساده ترين شکل اين احساسگر مي تواند يک عدسي باشد که تصوير هدف را به يک آشکارساز نوري ربع دايره اي که سيستم فرمان حرکت سلاح را کنترل مي کند انتقال مي دهد و بنابراين مي تواند آن را به سمت هدف هدايت کند. به اين ترتيب هدف گيري با دقت بسيار زياد امکان پذير است. ( دقت هدف گيري حدود 1 متر از يک فاصله 10 کيلومتري ممکن به نظر مي رسد.) معمولا ليزر از نوع Nd: YAG است. در حالي که ليزرهاي CO2 به خاطر پيچيدگي آشکارسازهاي نوري ( که مستلزم استفاده در دماهاي سرمازايي است) نامناسب اند. علامت گذاري ممکن است از هواپيما - هليکوپتر و يا از زمين انجام شود. ( مثلا با استفاده از يک علامت گذار دستي ). اکنون کوشش قابل ملاحظه اي هم در آمريکا و هم در روسيه براي ساخت ليزرهايي که به عنوان سلاحههاي هدايت انرژي به کار مي روند اختصاص يافته است. در مورد سيستم هاي قوي ليزري مورد نظر با توان احتمالا در حدود مگا وات ( حداقل براي چند ده ثانيه ) يک سيستم نوري باريکه ليزر را به هدف ( هواپيما - ماهواره يا موشک ) هدايت مي کند تا خسارت غير قابل جبراني به وسايل احساسگر آن وارد کند و يا اينکه چنان آسيبي به سطح آن وارد کند که نهايتا در اثر تنش هاي پروازي دچار صدمه شود سيستم هاي ليزر مستقر در زمين به خاطر اثر معروف به شکوفايي گرمايي که در جو اتفاق مي افتد فعلا چندان عملي به نظر نمي رسند. جو زمين توسط باريکه ليزر گرم مي شود و اين باعث مي شود که جو مانند يک عدسي منفي باريکه را واگرا سازد با قرار دادن ليزر در هواپيماي در حال پرواز در ارتفاع بالا و يا در يک سفينه فضايي مي توان از اين مساله اجتناب ورزيد. اطلاعات موجود در اين زمينه ها به علت سري بودن آن ها اغلب ناقص و پراکنده اند. اما به نظر مي رسد که اين سيستم ها کلا شامل باريکه هايي پيوسته با توان 5 تا 10 مگا وات (براي چند ثانيه ) با يک وسيله هدايت اپتيکي به قطر 5 تا 10 متر باشند مناسب ترين ليزرها براي اينگونه کاربرد ها احتمالا ليزرهاي شيميايي اند ( DF يا HF) . ليزرهاي شيميايي به ويژه براي سيستم هاي مستقر در فضا جالب اند زيرا توسط آن ها مي توان انرژي لازم را به صورت انرژي ذخيره فشرده به شکل انرژي شيميايي ترکيب هاي مناسب تامين کرد. از زمان اختراع لیزر در سال 1960، کاربردهای نظامی انرژریهای هدایت شده ، طراحان دفاعی را به دلیل ویژگیهایی همچون نامحدود بودن مهمات و توانایی تخریب فراوان و کنترل از راه دور ، هیجان زده ساخت. همراه با روند تکامل لیزرها ، مجموعه‌ای از کاربردها از چاقوهای جراحی لیزری گرفته تا دستگاههای خودکار پخش موسیقی با دیسکهای فشرده ، ساخته شدند. البته هنوز هم سلاحهای تشعشعی که بتوانند تانکها را ذوب کنند، صورت واقعیت به خود نگرفته‌اند و هم اکنون استفاده نظامی از لیزرها ، محدود به هدف گیری و اندازه گیری مسافت به منظور افزودن بر دقت گلوله‌های تفنگ و توپ و نیز بمبهاست. در طی دهه 70 و 80 میلادی ، وزارت دفاع ایالات متحده با انجام آزمایشهای گوناگونی ، سلاحهایی با انرژی هدایت شده را مورد بررسی قرار داد. این امر با این کار مشهور دفاع استراتژیک ریگان به اوج رسید، اما با فروکش کردن جنگ سرد ، بودجه سلاحهای لیزری نیز کاهش یافت و بدین لحاظ تا کنون تنها نمونه‌های کاربردی اندکی از آنها ساخته شده است. ولی در هر حال ، این نمونه‌ها توان تخریبی انرژیهای هدایت شده را به اثبات رساندند. در سال 1976 ارتش ایالات متحده یک لیزر دی اکسید کربن را بر قایقی نصب کرد و با استفاده از آن هدفی را که با سرعتی یکنواخت و در فاصله چند صد متری حرکت می‌کرد نابود ساخت. در دهه 80 نیروی دریایی ایالات متحده ، قدرت لیزر MIRACL (مخفف لیزر شیمیایی میان - فروسرخ) خود را در انهدام موشکها از فاصله دور به نمایش گذاشت. در حال حاضر لیزرهای کلاس مگاوات فلوراید دوتریم ، میراکل بسیار مورد توجه مجریان برنامه مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی در ساخت نوعی سیستم دفاع هوایی برای محافظت شمال فلسطین اشغالی از حملات موشکی مبارزان است. لیزرهای ضد اسکاد لیزرهای ضد اسکاد نیروی هوایی ایالات متحده اشعه‌ای به ضخامت یک تیر تلگراف دارد. به نظر میلز هولومن رئیس علوم تسلیحاتی فرماندهی موشکی ارتش آمریکا ، لیزرهای شیمیایی آنقدرها هم کارآمد نیستند. قدرت اشعه آنها یک دهم انرژی مورد نیاز برای پمپ سلاح است و همین امر موجب بزرگی دستگاهها می‌شود. اشعه لیزر ، بعد از طی چند کیلومتر متلاشی و تجزیه می‌شود و این امر در مسافتهای طولانی مشکلاتی را بوجود می‌آورد. با این حال برنامه‌هایی در حال اجراست تا لیزرها را به کاربردهای نظامی وارد سازند. اولین هواپیمایی که به سلاحهای تشعشعی مجهز می‌شود چیزی جز جنگنده استیلت خواهد بود و برای این منظور هواپیمای بولینگ 747 ترجیح داده می‌شود. نیروی هوایی آمریکا با تیمی مرکب از بوئینگ ، لاکهید - مارتین و TRW قراردادی به منظور ساخت نمونه‌ای کاربردی از سیستم هوابرد لیزری ABL برای رهگیری و انهدام موشکهای بالستیکی در حال پرواز امضا کرد. سیستم ضداسکاد ABL ، شامل یک لیزر شیمیایی یدید اکسیژن (COIL) است که در برجی گردنده در دماغه بوئینگ 747-400F جاسازی شده است. هنگام گشتهای هوایی در ارتفاع بالا و در فاصله 250 کیلومتری پایگاههای موشکی دشمن ، ABL با استفاده از دوربینی فرو سرخ و از پس ابرها به دنبال شعله دنباله‌ای اسکادهای پرتاب شده می‌گردد. سپس خدمه به نشانه گیر لیزری سوئیچ می‌کنند تا موشک در حال پرواز رهگیری شده ، قسمت سوختش هدفگیری شود. با قفل شدن روی بدنه موشک ، سیستم ، اشعه لیزر را که ضخامتی برابر با قطر تیرهای تلگراف دارد، شلیک می‌کند، بدین ترتیب با بوجود آمدن سوراخی در مخزن سوخت ، موشک ظرف چند ثانیه منفجر و منهدم می‌شود. البته نیروی مورد نیاز این سیستم بسیار زیاد است. سیستم مولد و مخازن شیمیایی یک لیزر سه مگاواتی حجمی بسیار (بیش از حجم یک جت) را اشغال می‌کند. هیچ جت جنگنده‌ای امکان حمل سوخت لیزری و نیروی مورد نیاز (برای سلاح لیزری) را ندارد. البته بوئینگ 747-400F فقط به دلیل حجم بزرگش (مخازن ذخیره آن ، ظرفیت مورد نیاز 50 پرتابه لیزری را دارد) برای این برنامه انتخاب نشده است بلکه توانایی پرواز این هواپیما در بالاترین ارتفاع به مدت 8 ساعت نیز مد نظر بوده است. دقت عمل لازم برای انهدام اسکادها از راه دور معادل به گودال انداختن یک توپ گلف از فاصله 65 کیلومتری است. علی‌رغم اینکه پرواز در ارتفاع 40000 پایی انجام می‌شود و هوا در این ارتفاع رقیق است، اما ABL نیز مواجه با مشکلات مربوط به انتقال اشعه ، مشابه همان مسائلی که موجب به تعویق افتادن تکامل لیزرها در میدان نبرد زمینی شده است، می‌باشد. چند متر پس از خروج لیزر ، اشعه بر اثر آشفتگی جوی (گردبادهایی با تراکمهای مختلف) متلاشی و تجزیه می‌شود، اما سیستم کنترل اشعه در عرض چند صدم ثانیه با اندازه گیری این آشفتگیها اشعه را به گونه‌ای تنظیم می‌کند که از تلاشی آن جلوگیری می‌شود. این کار را تعدادی آینه تنظیم شونده ، که خروجی لیزر را احاطه می‌کنند، تحت تأثیر سیگنالهای ورودی به سیستم و قبل از ورود اشعه به اتمسفر انجام می‌دهند. آزمایشگاه فیلیپس نیروی هوایی ، در آزمایشی، موشکهایی را از فاصله 48 کیلومتری رهگیری و منهدم ساخت. در سال 1983، نیروی هوایی ، قدرت خود را در انهدام موشکهایی ساید و این بار در بکار گیری لیزر موجود در هواپیمای تغییر یافته NKC135A از فاصله 10 کیلومتری به نمایش گذارد. سیستم ABL اولین آزمایش خود را در سال 2002 میلادی به انجام رساند و سپس در سال 2004 میلادی تولید 7 فروند یوئینگ مجهز به این سیستم با هزینه‌ای معادل 5 میلیارد دلار آغاز شد. در سال 2006 و درست همزمان با به کار گیری نسل جدید موشکهای اسکاد توسط کره شمالی ، این تجهیزات بکار گرفته می‌شوند. اما همه اینها اساسا متفاوت با آن سلاحهای تشعشعی علمی- تخیلی هستند که ارتش ایالات متحده از به کار گیری آنها در میادین نبرد منصرف شد. کاربردهای عملی دیگر در اواخر دهه 80 میلادی ، ارتش آمریکا به مطالعه لیزرهای پوتوتیپ میان انرژی و کم انرژی پرداخت. این لیزرها برای نابود ساختن سیستم اپتیکی تانکهای دشمن و خیره کردن چشمان خلبانان و تک تیراندازانی که با استفاده از دوربین سلاحهای خود در حال هدف گیری هستند بکار می‌رود. ارتش آمریکا حتی در زمان جنگ خلیج فارس یک لیزر میان انرژی به نام استینج ری را بر خودروی پیاده نظام برادلی سوار کرده بود. این سلاح عدسی سیستمهای اپتیکی تانکها و خودروهای دشمن را با ایجاد شکافی هرمی نابود می‌ساخت. البته این سلاح هرگز مورد استفاده قرار نگرفت. به عقیده جان الکساندر ، پژوهشگر سابق آزمایشگاه ملی لس آلاموس "پنتاگون چون نگران عکس العمل منفی مردم بود از استینج ری استفاده نکرد." علت چیست؟ شاید اینکه استینج ری نه تنها لنز پریسکوپها را نابود می‌کند بلکه موجب کور شدن فردی که از آن پریسکوپ استفاده می‌کند نیز می‌شود. چشم انداز بحث هم اکنون اخلاق ، در برابر لیزرهای میدان نبرد ، به عنوان یک مبارز طلبی فنی سد بزرگی را بوجود آورده است. در اکتبر سال 1995، چهارمین پروتکل به کنواسیون ژنو الحاق گردید و به موجب آن بکار گیری لیزرهای کور کننده در جنگ ممنوع اعلام شد. چند هفته قبل از آن ، پنتاگون سفارشی را که برای ساخت نوعی لیزر کور کننده به نام دیزر داده بود پس گرفت. این سلاح (سیستم اقدامات مقابله ای لیزری) بر روی لوله تفنگ ام 16 نصب می شد و به پیاده نظام این امکان را می داد که سیستم های کنترل آتش دشمن را از فاصله بیش از 2 کیلومتری نابود کرده ، سربازان دشمن را کور کنند. بسیاری از کشورها ، پروتکل مزبور را محترم شمردند. چینیها آشکارا از بکار گیری سیستمی مشابه خودداری کردند. به گفته الکساندر "در هنگام جنگ ، شما می‌توانید دشمن را با استفاده از گلوله و یا انفجار بکشید و نیز می‌توانید قانون وی را با استفاده از لیزر خاکستر کنید، اما حق کور کردنش را ندارید، چشم موضوعی احساسی است." بجز مسائل اخلاقی ، ارتش در عملی بودن استفاده نظامی از لیزر دچار تردید است. طول تفنگهای لیزری قابل حمل در حال حاضر زیاد است وحتی اگر مخازن شیمیایی و باتریهای مربوطه جمع و جور ساخته شوند، نیروی موجود فقط کفاف تعداد محدودی شلیک را می‌دهد. الکساندر اضافه می‌کند "هیچ نیازی به این قبیل سلاحها وجود ندارد. ارتش ایالات متحده نمی‌خواهد به جای سلاحی قابل اطمینان ، از سیستمی سری و با منفعت محدود استفاده نماید. شما نمی‌توانید هم لیزر را حمل کنید و هم یک سلاح متعارف را." آیا مهندسان می‌توانند مشکلات مربوط به نیروی مورد نیاز لیزرها را حل کنند و به این هدف نظامی دست یابند که سلاحی قابل حمل و با مهمات نامحدود بسازند. هولومن می‌گوید: "من جدا تردید دارم که بتوانیم سیستمی قابل حمل توسط انسان بسازیم." منابع : http://www.hupaa.com دانشنامه رشد

نشان روسی : RS-20A SS-18 , یک موشك بالستیک قاره پيما , زمين پايه , با پيشرانه ی سوخت مایع بود . این بزرگترین موشک از سری موشک های قاره پیمای نسل چهار شوروی بود . در مجموع 6 مدل مشهور از این موشک ساخته شد . طراحی SS-18 به شدت شبیه طراحی نسل قبلی خود یعنی SS-9 بود . SS-18 مد 1 یک سلاح استراتژیک بسیار قدرتمند بود . این موشک می توانست کلاهک های MRIV را حمل نماید در حالی که قدرت هسته ای هر کدام از آنها بسیار بیشتر از قدرت موشک های نسل قبلی بود . برد آن به اندازه ای بود که بتوان تمامی اهداف اصلی در سرزمین ایالات متحده را مورد اصابت قرار داد . مانند موشکSS-9 ، مد 1 موشک SS-18 نیز برای جبران دقت پایین خود از کلاهک های بسیار قدرتمند که می توانست خرابی های بسیار وحشتناکی به خصوص برای سیلو های موشکی دشمن به بار آورد استفاده می کرد . به هر حال استفاده از کلاهک بسیار قدرتمند با وجود دقت کم می توانست نابودی سیلو های سخت را تضمین نماید و احتمال موفقیت بسیار زیاد به نظر می رسید . این موشک مخصوصا" ساخته شد تا بتوان گروهی از موشک ها را به یکباره نابود سازد . SS-18 این توانایی را به اتحاد جماهیر شوروی می داد تا نیروی موشکی آمریکا را نابود سازد ، البته در صورتی که این موشک می توانست قبل از پرتاب موشک های امریکا به هدف اصابت نماید . همچنین یک موشک SS-18 می توانست تعدادی از مراکز مهم جمعیتی را به یکباره نابود سازد . SS-18 مد 2 یک سلاح استراتژیک بسیار قدرتمند بود . این موشک برای نابود کردن سایت های بسیار مستحکم آمریکا از قبیل مراکز کوهستانی Cheyenne NORAD ابداع شده بود. کلاهک موشک به اندازه ای بود تا بتواند کار تعداد زیادی موشک کوچکتر را انجام دهد و در صورت استفاده به نوعی نابودی اهداف مشخص شده را تضمین می کرد . از این موشک بر علیه سیلوهای موشکی استفاده می شد اگرچه مد 2 به مقدار بسیار وحشت ناکی کشنده بود . توانایی نابود کردن کامل گروهی از موشک ها با استفاده از یک کلاهک با این میزان قدرت بمراتب موثر تر از نابود سازی با استفاده از کلاهک های MRIV بود . البته احتمال استفاده از این موشک برای نابود سازی کامل اهداف جمعیتی بسیار بزرگ مانند LA یا Washington DC وجود داشت ، که در این صورت یک فاجعه بزرگ بشری اتفاق می افتاد . طراحی مد 1 و 2 ، SS-18 بسیار شبیه هم بود و تنها تفاوت آنها در کلاهک بود . مد 1 می توانست یا کلاهک های MRIV آرایش بگیرد و بردی معادل 10200 کیلومتر ( 6338 مایل ) بدست آورد . هر یک از کلاهک های MRIV دارای قدرت MT 1.3 بودند . اما مد 2 موشک فاقد کلاهک های MRIV بود در عوض به یک کلاهک MT 24 مجهز گردید . موشک از یک سیستم هدایت خودکار داخلی به همراه هدایت کامپیوتری دیجیتال استفاده می کرد . دقت این سیستم موشکی معلوم نیست اما به علت محدودیت های تکنولوژیکی کلاهک های MRIV در آن زمان احتمال دقت m CEP 1000 وجود دارد . این موشک دارای وزن بسیار بالای 210000 کیلو گرم با طول 33.6 متر و قطر 3 متر بود همچنین از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کرد . گسترش موشک SS-18 از سال 1969 به منظور جایگزینی با موشک های SS-9 آغاز شد . این موشک در ابتدا طرح به روز شده SS-9 بود . اولین تست پرتاب آن در سال 1973 انجام شد و مد 1 این موشک برای اولین بار در سال 1975 با بروز کردن سیلوها و لانچرهای SS-9 به حالت عملیاتی در آمد . مد 2 موشک در سال 1978 وارد خدمت شد و مد های 3 و 4 به ترتیب در سال های 1980 و 1988 به حالت عملیاتی در آمدند ، در سال 1991 ، 308 فروند موشک SS-18 در سیلو های گروه بندی شده 6 سایت پرتاب شوروی موجود بود . پیمان اول کاهش سلاح های استراتژیک ( START I ) شوروی را الزام می کرد تا تعداد موشک های SS-18 خود را تا سال 2003 به 154 فروند به رساند . در نتیجه شوروی تمامی موشک های مربوط به مدل های اولیه را از خدمت بازنشسته کرد و مدل های بعدی خود را حفظ کرد . تمامی موشک های مد 1 در سال 1994 و موشک های مد 2 در سال 2001 نابود شدند . این پیمان ، نابودی تمامی موشک های مد 1 و 2 را تامین کرد و تا سال 2002 تنها 145 فروند موشک SS-18 از مد های 4 ، 5 ، 6 وجود داشت . مشخصات : كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده : Satan , RS-20A گروه بندی : ICBM مدت زمان خدمت : 1994- 1975 : مد 1 ، 2001-1978 : مد 2 جايگاه : سیلو زمینی طول : 33.60 متر قطر : 3 متر وزن پرتاب : 210000 حداکثر قابلیت حمل : 8 عدد : مد1 ، 1عدد : مد2 سر جنگي : هسته ای MT1.3 : مد 1 ، هسته ای MT24 : مد 2 برد : 10200 كيلومتر : مد 1 ، 11000 کیلومتر : مد 2 سيستم هدايت : هدایت خودکار یه همراه هدایت کامپیوتر دیجیتال دقت : m CEP 1000 پيشرانه : 2 مرحله اي سوخت مایع وضعیت : از رده خارج شده مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد

سلام خدمت تمام دوستان عزیز . این هم مقاله مربوط به آسانسورهای فضایی . فرمت فایل : pdf حجم فایل : 460 Kb [url=http://mostafa2426.persiangig.com/military.pdf]دانلود با لینک مستقیم[/url] [url=http://rapidshare.com/files/169750038/__1570___1587___1575___1606___1587___1608___1585____1601___1590___1575___1610___1610___military.pdf.html]download for rapidshare[/url]

سلام به همه دوستان . بنده تمام اطلاعات در مورد پیشرانش یونی به همراه کلیه آزمایشات رو در یک مقاله 18 صفحه ای جمع کرده ام . و اونو به صورت یک فایل pdf براتون آپ کردم . اینم لینک دانلود [url=http://mostafa2426.persiangig.com/military.ir%20.pdf]دانلود با لینک مستقیم[/url] [url=http://rapidshare.com/files/168870449/military.ir___1662___1610___1588___1585___1575___1606___1588____1610___1608___1606___1610_.pdf.html]download for rapidshare[/url] [url=http://www.2shared.com/file/4373030/d28b49a7/militaryir__.html]download for 2shared[/url] دوستان لطفا اگه مطلبی در این مورد دارید در این تاپیک قرار بدید تا تمام دوستان استفاده ببرند . در مورد آزمایشات که اونا رو در انتهای مقاله به صورت پیوست قرار دادم یه سری نکات رو هایلایت کردم که اگه حوصله خوندن همیه آزمایشات رو ندارید اون قسمت ها رو بخونید .

با سلام خدمت تمام دوستان گرامی . مقاله زیر مربوط به برنامه های دفاع ضد موشکی روسیه از آغاز تا حال می باشد . امیدوارم مورد قبول واقع بشه . متن اصلی رو به صورت فایل pdf قرار میدم چون دارای جداول می باشد که قرار دادنش تو فرم بلد نیستم . اما مبابحث مهم را در این تاپیک می گزارم . البته نویسنده اصلی مطلب من نیستم . مقاله اصلی با فرمت pdf بود که من مجبور شدم بیشتر مقاله تایپ کنم . نویسنده اصلی مطلب [b]مصطفي منطقي[/b] می باشد . پیشنهاد میکنم مقاله رو حتما دان کنید . [url=http://mostafa2426.persiangig.com/other/Russia.pdf]دانلود با لینک مستقیم [/url] فرمت فابل : pdf حجم فایل : ۵۸۹ k و اما تکه هایی از مقاله اصلی :

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/zdnepr.jpg[/img][/center] [b]نشان روسی : RS-20B SS-18 , یک موشك بالستیک قاره پيما , زمين پايه , با پيشرانه ی سوخت مایع بود . این بزرگترین موشک از سری موشک های قاره پیمای نسل چهار شوروی بود . در مجموع 6 مدل مشهور از این موشک ساخته شد . طراحی SS-18 به شدت شبیه طراحی نسل قبلی خود یعنی SS-9 بود . SS-18 مد 3 یک سلاح استراتژیک بسیار قدرتمند بود . این موشک می توانست کلاهک های MIRV را حمل نماید در حالی که قدرت هسته ای هر کدام از آنها بسیار بیشتر از قدرت موشک های نسل قبلی بود . برد آن به اندازه ای بود که بتوان تمامی اهداف اصلی در سرزمین ایالات متحده را مورد اصابت قرار داد . مد 3 این موشک برای ضربه زدن و مقابله با وسایل استراتژیکی دشمن جایگزین نسل های قبلس SS-18 گردید . ارتقاء این موشک با دقت کمتر و کلاهک کوچکتر نسبت به مد های قبل غیر منطقی به نظر می رسید . براساس گزارشات این مد موشک دارای دقت و کلاهک به مراتب قویتری نسبت به مد های قبلی داشت . بدون یک کلاهک بزرگ این موشک تنها توانایی درگیری و نابود سازی تعداد زیادی از اهداف نرم از قبیل پایگاه های نظامی ، شهرها ، فرودگاه ها و ... را داشت اما با تجهیز موشک با یک کلاهک بزرگ امکان درگیری و نابود سازی پایگاه های موشکی ایالات متحده در هر مکانی با استفاده از مد 3 موشک امکان پذیر بود . تجهیز موشک با کلاهک های MIRV امکان نابود سازی تعداد از مراکز جمعیتی را فراهم می کرد بعلاوه مد 3 برای بقای شوروی سلاح موثری به شمار می رفت . طراحی مد 3 و 4 ، SS-18 بسیار شبیه هم بود و تنها تفاوت آنها در کلاهک بود . مد 1 می توانست یا کلاهک های MIRV آرایش بگیرد و بردی معادل 15000 کیلومتر ( 9321 مایل ) بدست آورد . هر یک از کلاهک های MIRV دارای قدرت KT 500-550 بودند . هرچند که با کاهش برد این قدرت می توانست افزایش پیدا کند . موشک از یک سیستم هدایت خودکار داخلی به همراه هدایت کامپیوتری دیجیتال استفاده می کرد . دقت این سیستم موشکی m CEP 920 گزارش گردید . این میزان دقت برای موشک های آن زمان مقداری منطقی به نظر می رسید اما برای مقابله با وسایل استراتژیک دشمن دارای دقت کمی بود . این موشک دارای وزن بسیار بالای 217000 کیلو گرم با طول 34.3 متر و قطر 3 متر بود همچنین از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کرد . گسترش موشک SS-18 از سال 1969 به منظور جایگزینی با موشک های SS-9 آغاز شد . این موشک در ابتدا طرح به روز شده SS-9 بود . اولین تست پرتاب آن در سال 1973 انجام شد و مد 1 این موشک برای اولین بار در سال 1975 با بروز کردن سیلوها و لانچرهای SS-9 به حالت عملیاتی در آمد . مد 2 موشک در سال 1978 وارد خدمت شد و مد های 3 و 4 به ترتیب در سال های 1980 و 1988 به حالت عملیاتی در آمدند ، در سال 1991 ، 308 فروند موشک SS-18 در سیلو های گروه بندی شده 6 سایت پرتاب شوروی موجود بود . پیمان اول کاهش سلاح های استراتژیک ( START I ) شوروی را الزام می کرد تا تعداد موشک های SS-18 خود را تا سال 2003 به 154 فروند به رساند . در نتیجه شوروی تمامی موشک های مربوط به مدل های اولیه را از خدمت بازنشسته کرد و مدل های بعدی خود را حفظ کرد . تمامی موشک های مد 1 در سال 1994 و موشک های مد 2 در سال 2001 نابود شدند . این پیمان ، نابودی تمامی موشک های مد 1 و 2 را تامین کرد و تا سال 2002 تنها 145 فروند موشک SS-18 از مد های 4 ، 5 ، 6 وجود داشت . از این تعداد حدود 122 عدد از مد 3 موشک بود . مشخصات : كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده : Satan , RS-20B گروه بندی : ICBM زمان ورود به خدمت : 1980 جايگاه : سیلو زمینی طول : 34.30 متر قطر : 3 متر وزن پرتاب : 217000 حداکثر قابلیت حمل : 10 عدد سر جنگي : هسته ای KT500 - 550 برد : 15000 كيلومتر سيستم هدايت : هدایت خودکار یه همراه هدایت کامپیوتر دیجیتال دقت : m CEP 920 پيشرانه : 2 مرحله اي سوخت مایع مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد[/b]

worior عزیز دست شما درد نکنه .

[quote]پس مرغ عاشورا کجاست؟! [/quote] مرغ عاشورا که طبق گفته دوستان خیلی وقت پیش پروژش کنسل شده .

[quote]دستت درد نكنه مصطفي عزيز. عكسها و مطالب بسيار جالب هستند. ولي اين اخري اطلاعات زيادي ازش منتشر نشده. ) اين لوله اي كه اززير برجك زده بيرون چي هست؟[/quote] نمیدونم والا . دوستان متخصص باید نظرشون رو بگن . اما من احتمال میدم هواکش باش ..

این خودرو به منظور محافظت از نیرو ها ، کنترل شورش و عمليات ضد اغتشاش و دیگر عملیات شبه نظامی در سال 1935 ساخته شد . این خودرو دارای طراحی متفکرانه و قابل اطمینانی بود . اما برای صفوف خط مقدم و درگیری تن به تن طراحی نشده بود . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/uslt-MarmonHerringtonCTL1.jpg[/img] خدمه : 2 نفر موتور : Ford Lincoln V12 - 110hp سرعت در جاده : 30 مایل بر ساعت وزن:8975 پوند حداقل و حداکثرزره:6-12 ميليمتر

کمپانی American La France تانک TK-6 را در سال 1933 به سفارش ایران ساخت . ( نامی که ایران برای تانک انتخاب کرده بود ناشناخته ماند و این نام رسما در سال 1934 پذیرفته شد ) . این سلاح می توانست هم به سمت جلو و هم عقب حرکت نماید و در هر دو جهت راننده آن را کنترل نماید . قدرت هر یک از چرخ ها می توانست توسط یک زنجیر جلوبرنده منتقل شود . این تانک مجهز به 4 چرخ مستقل بادی بود . علاوه بر آن دارای 2 لاستیک زاپاس نیز بود که در اطراف تانک سوار شده بود . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/IranTK-6.jpg[/img] خدمه : ? موتور : 240 hp American la France سرعت در جاده : ? وزن:10.4 تن طول: "5.'15 عرض: '6 ارتفاع: "5.'8 برددر جاده : ? سلاح : 37mm cannon; 2 x MG حداقل و حداکثرزره:6-10 سانتیمتر

آقا مهدی ما تاپیک نمیزنه تا یکی از اون خوب خوباشو رو کن . دست شما درد نکنه ..

نشان روسی : RS-16 موشك SS-17 , یک موشك بالستیک قاره پيما , زمين پايه , با پيشرانه ی سوخت مایع بود . این موشک ها با یک برنامه زمان بندی شده جایگزین موشک های SS-11 شدند و در سیلوهای بسیار مستهکم SS-11 با یکسری تغییرات انجام شده مستقر گردیدند . این اولین موشک طراحی شده شوروی بود که می توانست با چندین هدف مستقل با استفاده از سیستم MRIV درگیر شود . SS-17 به علت محدودیت هایی در حجم به پرتاب سرد نیاز داشت ، یعنی قبل از اینکه موتور روشن شود باید پرتاب می شد . این موشک از یک سیستم هدایت داخلی استفاده می کرد . همچنین استفاده از 4 کلاهک MRIV به همراه منحرف کننده ها اثر پذیری موشک در برابر سیلو های ایالات متحده را افزایش می داد . SS-17 در 2 مدل اصلی توسعه پیدا کرد ، مد 1 و مد 2 . تکنولوژی MRIV این توانایی را برای SS-17 فراهم می ساخت تا با دقت بالایی چندین هدف را در یک منطقه وسیعی نابود سازد . این سیستم به طور زیادی اثر پذیری موشک در برابر اهدف نظامی را افزایش می داد ، همچنین بازده سر جنگی نیز افزایش پیدا می کرد . این تکنولوژی به طور چشم گیری اثر پذیری موشک های روسی را افزایش داده بود به گونه ای که تنها با یک موشک می توانست تعدادی از سیلو های موشکی دشمن را نابود سازد . عملیاتی شدن تکنولوژی کلاهک MIRV در این موشک به همراه تجهیزات نفوذ در سپر دفاعی دشمن ، باعث گردید SS-17 به عنوان یک سلاح بسیار موثر در ضربه زدن به دشمن شناخته شود . این موشک می توانست با آرایش گرفتن بوسیله چندین کلاهک هسته ای با قدرت متوسط به همراه دقت کافی خود ، در برابر تعدادی از سیلوهای موشکی دشمن در یک ناحیه قرار بگیرد و به این سیلو ها به همراه موشک های درون آن آسیب جدی وارد نماید . استفاده از تجهیزات گمراه کننده توانایی عبور از سپر دفاعی موشکی را برای آن فراهم ساخته بود . همچنین استفاده از تکنولوژی MRIV به طور خیلی زیادی در برابر اهداف شهری موثر بود ، تکنولوژی چند کلاهکی این توانایی را برای موشک ایجاد می کرد تا با استفاده از یک موشک به توان چندبن شهر یا هدف را مورد حمله قرار داد . SS-17 ، مد 1 دارای ماکزیمم برد 10200 کیلومتر ( 6338 مایل ) و سر جنگی 2550 کیلوگرمی بود . این موشک می توانست 4 کلاهک هسته ایMIRV با قدرت متغیری بین KT 300 و KT 750 را با دقت در حدود m CEP 470 شلیک نماید . مد 1 دارای وزن پرتاب 71100 کیلوگرم ، طول 20.9 متر و قطر 2.25 متر بود . همچنین این مد از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کرد . SS-17 ، مد 2 دارای برتری هایی در زمینه دقت ، برد و قدرت کلاهک هسته ای نسبت به مد 1 بود . آن دارای ماکزیمم برد 11000 کیلومتر ( 6835 مایل ) و سر جنگی 2550 کیلوگرمی بود . این موشک می توانست 4 کلاهک هسته ایMIRV با قدرت متغیری بین KT 500 و KT 750 را با دقت در حدود m CEP 300 شلیک نماید . مد 2 دارای وزن پرتاب 72000 کیلوگرم ، طول 20.9 متر و قطر 2.25 متر بود . همچنین این مد از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کرد . طراحی موشک SS-17 از سال 1970 آغاز شد . اولین تست پرتاب موشک در سال 1972 انجام گرفت . مد 1 موشک در سال 1975 ابتدا" با تبدیل سیلوهای SS-11 در اتحاد جماهیر شوروی مستقر گردید . توسعه مد 2 آن 5 سال بعد آغاز گردید ، در سال 1991 تمامی موشک های SS-17 مد 1 از رده خارج شد و تنها مد 2 موشک به همراه کلاهک های MRIV در حالت عملیاتی باقی ماند . در دسامبر سال 1994 تنها 11 عدد از مد 2 ، موشک SS-17 باقی ماند و در ژوئيه 1996 تمامی موشک ها به همراه سیلو های آن نابود گردید . مشخصات : كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده : Spanker, RS-16 گروه بندی : ICBM مدت زمان خدمت : 1991- 1975 : مد 1 ، 1996-1980 : مد 2 جايگاه : سیلو زمینی طول : 20.90 متر قطر : 2.25 متر وزن پرتاب : 71100 كيلوگرم : مد1 ، 72000 كيلوگرم : مد2 حداکثر قابلیت حمل : 4 عدد 2550 کیلوگرم سر جنگي : هسته ای KT300 تا KT750 : مد 1 ، هسته ای KT500 تا KT750 : مد 2 برد : 10200 كيلومتر : مد 1 ، 11000 کیلومتر : مد 2 سيستم هدايت : هدایت خودکار دقت : m CEP 470 : مد 1 ، m CEP 300 : مد 2 پيشرانه : 2 مرحله اي سوخت مایع وضعیت : از رده خارج شده مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد

[quote][color=brown]mostafa2426 جان سلام . انشاا... به زودي دوباره خدمت ميرسيم . عكس دوم كه موشك نيست . يه موتور توربوجته .[/color][/quote] راست میگی ها . دیدم وسط موشکا یه چیز متفاوتی گذاشتن گفتم حتما موشکه . دست شما درد نکنه که ما رو از بی اطلاعاتی نجات می دید .

[quote][color=brown]به طور موقت به بخش گالري نيروي هوايي انتقال يافت[/color][/quote] بابک عزیز کم پیدایی ؟؟ معلومه سرت بد شلوغه ها !!! یک سوال ؟ اون عکس دومی مربوط به چه موشکیه ؟ همین X-25M بدونه بدنه هست یا یه چیز دیگه

شاه ایران مدل هایی دیگر کمپانی CKD چکسلوواکی را خریداری کرد این تانک ها شهرت خود را در ایران به اثبات رساندند . این تانک همچون مدل TNH یک تانک منحصر به فرد بود . این تانک توسط CKD ساخته شده بود . توپ اصلی آن از مدل های Skoda گرفت شده بود و مسلسل آن از مدل های ZB . عکس ها در سایز متوسط گذاشته می شو . برای بزرگ دیدن عکس ها که خودتون می دونید باید چه کار کرد . تقدیم به آرمانی عزیز

[quote]روسها در دوران جنگ سرد نشون دادن كه در زمينه موشكلي اقلا دو دهه از امريكا جلوتر هستن تنوع و عملكرد اين موشكها فراتر از توان امريكا بود. اشكال روسها كمبود موشكهاي درياپايه است كه مدل درياپايه توپول هم موفق نبوده[/quote] موشک های دریا پایه روسی آنقدر هم کم نیستند . اونها تقریبا از هر مدل موشک زمین پایه عالی شون یک مدل در یاپایه هم دارند . از مین موشک SS-18 ، 3 مدل دریاپایه رو ساختند . فقط این SS-NX-30 داره کمی ازیتشون میکنه . اگه عمری بود بعد از موشک های زمین پایه موشک های دریاپایه رو شروع می کنم .

[align=justify]در بین 2 جنگ جهانی ساختن تجهیزات نیروی زمینی شکل فعالانه ای پیدا کرد . در این بین ایران در جستجوی خودرو های زرهی بود . بین سال های 41-1931 ایزان بیش از 30000 تفنگ سبک ، حدود 6000 قبضه سلاح سنگین و حدود 350 عدد توپ از مدل های مشهور خریداری کرد . ایرانبرای خرید خودروهای زرهی تاتک های CKD AH-IV و TNH چکسلواکی را انتخاب کرد . ایران در ابتدا 50 عدد تانک TNH سفارش داد . خرید ایران در ماه اوت 1936 انجام شد . اولین محموله ایران که توسط کشتی حمل می شد در مه سال 1937 وارد ایران نشد . بعد ها حدود 300- 100 عدد تانک سفارش داده شد . [/align] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Ira-TNH-P.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Ira-TNH-drawing.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Ira-TNH.jpg[/img] خدمه : 4 نفر موتور : Praga TN100 4cyl wather cooled 7940cc 100hp سرعت در جاده : 38 کيلومتر برساعت وزن:8.2 تن طول:4.051متر عرض:2.08متر ارتفاع: 2.3متر برددر جاده : 200 کیلومتر سلاح : 3.7cm Skoda A4 BETA; 2 x ZB vz.35 MG حداقل و حداکثرزره:8-15 ميليمتر

[quote]دستت درد نکنه مصطفی جان رسیدی به موشک بی همتای تاریخ! یه توضیح مختصر تکمیلی دربارش میدم. موشک زاتان قویترین موشک بالستیک ساخته شده تاکنون است هم از نظر تعداد هم قدرت تخریب و برد و دقت و ...! این موشک به تعداد 308 فروند عملیاتی ستون فقرات واحدهای موشکی شوروی بود و از دهه 1970 میلادی تولید شد. هر موشک حامل 10 کلاهک هسته ای و محدوده عمل هر کلاهک دایره ای به شعاع 3000 کیلومتر میباشد! برد نهایی موشک 16000 کیلومتر است. میتوان گفت قویترین موشک بالستیک تاریخ است چون از نظر ظرفیت حمل کلاهک فوق العاده میباشد! توانایی حمل کلاهکی به وزن 8800 کیلوگرم که میتوانست تا 38 کلاهک 250 کیلوتنی یا 24 کلاهک 500 کیلوتنی یا 15 الی 17 کلاهک 1 مگاتنی حمل کند! دو مدل هم برای کلاهکهای هدایت شونده دارد که به ترتیب توان حمل 28 کلاهک 250 کیلوتنی و 19 کلاهک 500 کیلوتنی دارند! البته بخاطر توافقات بالستیک و هسته ای با آمریکا تعداد کلاهکها کاهش یافت و مدلی تولید شد که 10 کلاهک 800 (550 الی 750 در بعضی منابع) کیلوتنی یا یک کلاهک 8.3 مگاتنی (7.5 در بعضی منابع) یا یک کلاهک 20 مگاتنی حمل میکرد. اما نکته قوت این موشک علاوه بر توان حمل کلاهکهای زیاد در سرعت ، دقت و برخورداری از 40 کلاهک فریب است! حداکثر سرعت این موشک به 8 کیلومتر بر ثانیه ( تقریبا 29000 کیلومتر بر ساعت) و دقت آن بین 220 الی 1000 متر بود (منابع آمریکایی دقیقتر گفتن) که در برد 16000 کیلومتری و قدرت تخریب چند کیلومتری مناسب به نظر میرسد. کلاهکهای فریبی که اشاره شد به همراه 10 کلاهک اصلی کلا 50 کلاهک هسته ای را برای سایت پدافندی شبیه سازی میکند که مقابله همزمان با این تعداد کلاهک تقریبا ناممکن است! تعداد 40 فروند از این موشک ارتقا یافته و قرار است تا سال 2020 در خدمت نیروهای استراتژیک روسیه باشد و به مرور با موشک جدید توپول ام جایگزین خواهد شد.[/quote] دسته شما درد نکنه آقا سعید . هنوز 4 مد دیگه از این موشک رو معرفی نکردم . امروز نتونستم ترجمه کنم انشا ا.. فردا . ولی بجاش تاپیک تانک های قدیمی رو تموم می کنم

[quote]سلام خيلي جالب شد. مصطفي جان عكسها رو از كجا اوردي؟ كاش يه توضيح كوتاه در مورد اين تانك ميزاشتي.[/quote] دیدم دوستمون ادامه نداد گفتم من ادامشو بدم . قبلا رو هاردم عکسارو داشتم . یه سرچی میزنم ببینم برا این تانک چیزی گیر میاد یا نه . این عکس هایی که می زارم به جزء عکس اولی مربوط به تانک ها ی خود ایرانه با اجازه دوستان ادامه تانک هارو فردا بزارم .

تانک بعدی که تحویل ایران شد تانک CKD PI ساخت چکسلواکی بود . از این تانک 74 عدد در ابتدا به صورت نمونه و آزمایشی ساخته شد که تماما به شاه ایران به عنوان هدیه داده شد این هدیه به شدت شاه ایران رو تحت تاثیر قرار داده و قرار داد سنگینی برای خرید مدل های بعدی بست . ( ببخشیدا ولی ببینین چجوری یه نفر رو خرش میکردن ، با چنتا تانک اونم مدل آزمایشی ) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/PI-Tancikvz33.jpg[/img] مشخصات خدمه : 2 نفر موتور : Praga 4cyl water cooled 1950cc 30hp سرعت در جاده : 35 کيلومتر برساعت وزن:2.3 تن طول:2.7متر عرض:1.75متر ارتفاع: 1.45متر برددر جاده : 100 کیلومتر سلاح : 2x Light ZB vz.26 MG حداقل و حداکثرزره:4-12 ميليمتر

با اجازه از دوستان ادامه تاپیک رو من می زارم . اولین تانک ایرانی تانک Renault FT ساخت چکسلواکی است . این تانک مجهز به یک قبضه مسلسل 8mm بوده و در سال 1924 تحویل ایران شده . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/RenaultFT.jpg[/img]

فکر نمیکنم تصاویر گوگل زیاد قدیمی باشه . من خودم به شخصه داخل دانشگاهمون رو با گوگل نگاه می کردم چندین ساختمان که شاید 1 سال هم نشده که ساخته شده است را دیدم . 1 سال هم خوبه دیگه .

[quote][quote]امین جان ممنون. حالا این سامانه سرد پرتاب کن چی هست و طرز کارش چه طوریه[/quote] راستش منم دوستدارم طرز کارش رو بدونم ولی نمی دونم شرمنده[/quote] اینجاست که واریو عزیز ( آچار فرانسه سایت ) باید جواب بده . واریو کمی در مرد این روش توضیح می دی ؟ البته یه چیزایی می دونم . شبیه پرتاب موشک از زیردریایی که ابتدا موشک تا ارتفاع مشخصی بوسیله ( گاز یا بخار آب ) پرتاب میشه و بعد موتور شروع به روشن شدن میکنه . واریو اگه می تونی با عکس توضیح بده .