خوب اینم گل سرسبد موشک های روسی . نظرتون درباره کلاهک 24 MT چیه تو متنی که ترجمه می کردم نویسنده انقدر کلمه بسیار خطرناک رو به کار برده بود که منم ترسیدم .

17000 کیلومتر در ساعت ؟؟ دست شما درد نکنه آرمانی عزیز ...

[quote]2.25 تن سر جنگی ممنون جالب بود !......[/quote] واریو عزیز تا مدتی دیگه برات یه موشک معرفی می کنم ببین چه کلاهکی داره . شانس آوردیم جنگ سرد تموم شد و الا ...

منم به تمامی دوستان تبریک می گم . انشا ا.. این موفقست ها ادامه داشته باشه من تو اخبار ساعت 9 دیدم پرتاب رو از همون موقع یع سوال داشتم چرا هنگام ارسال پیام صدای رئیس جمهور بهم ریخته بود ؟ بازم تبریک میگم !!

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/200px-R-16_ICBM.jpg[/img][/center] [b]نشان روسی : Sinner، RS-14/Temp-2S موشك SS-16 , یک موشك بالستیک قاره پيما , همراه با جایگاه متحرک وپيشرانه ی سوخت جامد بود . این موشک اولین موشک قاره پیمای عملیاتی شوروی بود که می توانست از لانچرهای متحرک پرتاب شود . اگرچه هرگز ورود به خدمت آن رسما اعلام نشد . این اولین موشک روسی بود که توسط سیستم های PBV حمل می گردید ، مهمترین مولفه این موشک بهره گیری از کلاهک های MIRV بود . اگرچه این سیستم کلاهکی تا زمان موشک SS-17 به طور کامل عملیاتی نشد . SS-16 اولین موشک قاره پیمای اتحاد جماهیر شوروی با جایگاه متحرک بود به گونه ای که ایالات متحده در صورت حمله روسیه نمی توانست در یک حمله متقابل آنها را نابود سازد ، همچنین این موشک توانایی پرتاب از سیلو را نیز داشت . هدایت موشک SS-16 از طریق یک سیستم هدایت خودکار داخلی انجام می گرفت . تخمین زده می شود کهSS-16 توانایی انتقال باری به وزن حدود 1000 کیلوگرم تا برد 9000 کیلومتر ( 5.592 مایل ) را داشته است . با این میزان قابلیت حمل بار براورد می شود که SS-16 می توانسته یک کلاهک با قدرت تخریبی MT1 را حمل نماید ، اگرچه منابع روسی اعلام کردند که کلاهک این موشک قدرتی بینMT 0.65 – MT 1.5 را داشته است . وزن پرتاب آن 44000 کیلوگرم بود . این موشک از یک موتور 3 مرحله ای سوخت جامد استفاده می کرده و دارای 18.5 متر طول و قطر 1.79 متر بوده است . دقت این موشک مشخص نیست اما با نوسعه این موشک بوسیله سیستم PBV می توان دقتی در حدود چند 100 متر را برای موشک تخمین زد . توسعه موشک SS-16 از سال 1964 آغاز شد . اما هیچگاه رسما" از طریق مقامات اتحاد شوروی تایید نشد . روس ها در ابتدا ادعا می کردند که استقرار این موشک تنها به صورت آزمایشی صورت گرفته است ، به هرحال 2 گردان از این موشک برای انجام ماموریت های رزمی پذیرفته شد . ایالات متحده معتقد بود که تقریبا 50 فروند از این موشک بین سال های 1978 الی 1985 در سیلوهای زمینی مستقر گردیده اند . زمان از رد خارج کردن این موشک ها تا کنون نا مشخص می باشد ، اگرچه بر اساس پیمان دوم محدودیت سلاح های استراتژیک(SALT II ) تمامیSS-16 ها به همراه تجهیزات مربوط به آن می بایست از رده خارج می شدند . مشخصات : كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده : Sinner , RS-14/Temp-2S گروه بندی : ICBM مدت زمان خدمت : 1985- 1978 جايگاه : متحرک ، سیلو طول : 18.50 متر قطر : 1.79 متر وزن پرتاب : 44000 كيلوگرم حداکثر قابلیت حمل : 1 عدد ، 1000 کیلوگرمی سر جنگي : هسته ای MT 1 برد : 9000 كيلومتر پيشرانه : 3 مرحله اي سوخت جامد وضعیت : از رده خارج شده مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد [/b]

[quote][quote]در واقع می شه یه طرح 'روش ریخت که چندین لانچر 40 میلیمتری داشته باشه و به محض شناسایی دشمن ناگهان اون منطقه رو نارنجک بارون کنه!!البته این طرح من باسه سنگر ها و مکان هایی که ادوات نظامی هست به درد می خوده!!حتی می شه روش 1 یا نهایتا 2 عدد لانچر ضد تانک نصب کرد![/quote] سامان جان سلام ميشه اين روبات ها رو جوري اتوماتيك ساخت كه در صورت ورود دشمن در منطقه خاصي اونجا رو با نارنجك و يا هر وسيله ديگه هدف قرار بده؟ منظور عدم نياز به اپراتور هست؟[/quote] میشه رو ربات یه رادار نصب کرد که خوب هزینه خیلی زیاد میشه و به صرفه نیست . اما راحت ترین کار اینه که منطقه هدف رو با یکسری حسگرها مجهز کنیم . با وارد شدن هدف یه منطقه مورد نظر ربات شروع به شلیک کنه که این مورد هزینش کمتره . اما ساخت ربات جنگی بدون اپراتور علاوه بر هزینه بسیار بالا هوش مصنوعی زیادی رو می طلبه که این خودش مشکله بزرگیه .

آقا رضا درست میگن این تانک ماله چکسلواکی هست من اشتباهن گفتم بریتانیا . شرمنده اما می دونم که ایران 4 مدل اولیشو تحویل گرفته . من یه مطلب در این مورد داشتم اگه شد ترجمه می کنم می زارم .

اولین تانک ایران تانک Renault FT بود که در سال 1924 تحویل ایران شد . بعد از اون به ترتیب CTL1 , TK-6 , CKD AH-IV ، CKD TNH ، CKD PI وارد خدمت شدند . تصویری هم که دوست عزیزمون گذاشته است مربوط به CKD AH-IV هست که فکر میکنم ماله بریتانیا باشه فقط یادمه این تاپیک رو مدتی قبل تو سنترال کلوب دیده بودم . فکر میکنم تو اون تاپیک این موضوع ادامه نداشت و تنها یک عکس ( همین عکس ) گذاشته شده بود . امیدوارم که تو این تاپیک دوست عزیزمون ادامه تاپیک رو فراموش نکنند .

آقا رضای عزیز دست شما درد نکنه . مطلب زیبایی بود .

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/frog_7.jpg[/img][/center] [b]نشان روسی : FROG-7 FROG-7 یک راکت غیر هدایت شونده کوتاه برد با جایگاه متحرک و سوخت جامد است که برای استفاده در میدان جنگ طراحی شده است . FROG نامی است که ناتو بر روی آن گذاشته است که از واژه Free-Rocket-Over-Ground برذاشت شده است . طراحی مدل ابتدایی فراگ از سال 1950 آغاز گردید و حداقل 6 مدل مختلف از این موشک قبل از چایگزینی با موشک های SS-21 تولید گردید . اگرچه اعتقاد بر این است که موشک FROG-7 مشغول به خدمت می باشد . راکت های فراگ به عنوان یک سلاح تاکتیکی نیمه هسته ای به شمار می رود . یکی از دلایل طراحی این موشک ها ، مستقر کردن آنها هنگام مبارزه در برابر اهداف نظامی اروپایی بود . در هنگام کشمکش نظامی شوروی و ناتو ، متوسل شدن به استفاده از سلاح های هسته ای تاکتیکال می توانست جریان جنگ را دگرگون سازد . در این سناریو ، اتجاد جماهیر شوروی می توانست موشک های فراگ مسلح شده به کلاهک هسته ای را به سوی نیروهای متمرکز دشمن پرتاب کند . فراگ یک موشک غیر هدایت شونده است ، در اصل یک سیستم توپ خانه دور برد می باشد . زاویه و مسیر پرتاب برای اصابت راکت به هدف مورد نظر از همان ابتدای پرتاب بر اساس یک سری معادلات ریاضی تعیین می شود . سیستم های راکت در مدل های اولیه سیستم های بی ثباتی بودند ، دقت آنها بسیار کم بود و تنها استفاده از کلاهک هسته ای می توانست این دقت کم را تا حدودی جبران نماید . برد موشک در مدل های اولیه فراگ برای درگیری با اهداف استراتژیک کافی نبود در نتیجه پیاده نظام مجبور بود برای قرار گیری اهداف در برد جنگ افزار لانچرها را به خطوط دشمن نزدیک نماید. FROG-1 دارای برد 25 کیلومتر ( 16 miles ) و کلاهک 1200 کیلوگرمی مجهز به یک سر جنگی هسته ای با قدرت احتمالی 30 الی 50 کیلو تن در این برد بود . فراگ 1 دارای 10.37 متر طول ، قطر 0.61 متر و وزن پرتاب 4930 کیلو گرم بود و از طریق لانچرهایی که بر روی شاسی تانک نصب شده بود پرتاب می شد . FROG-2 دارای برد 18 کیلومتر ( 11 miles ) و کلاهک 565 کیلوگرمی مجهز به یک سر جنگی هسته ای ضعیف شده بود . فراگ 2 دارای 9.04 متر طول ، قطر 0.32 متر و وزن پرتاب 1760 کیلو گرم بود FROG-3 دارای برد 45 کیلومتر ( 28 miles ) و کلاهک 358 کیلوگرمی تجهیز شده با یک سر جنگی با ماده منفجره شدید ( HE ) بود . فراگ 3 دارای 9.1 متر طول ، قطر 0.42متر و وزن پرتاب 2175 کیلو گرم بود . FROG-5 دارای برد 32 کیلومتر ( 20 miles ) و کلاهک 503 کیلوگرمی مجز به یک سر جنگی هسته ای بود . اعتقاد بر این است که ای سر جنگی می توانسته قدرتی بین 20 الی 100 کیلو تن را داشته باشد . فراگ 5 دارای طول 10.6 متر ، قطر 0.54 متر و وزن پرتاب 2287 کیلو گرم بود . FROG-7 اخرین مدل سری موشک های فراگ بود که در سال 1965 وارد خدمت در نیروی نظامی شوروی گردید . این موشک دارای برد 68 کیلومتر (42 miles ) و دارای یک کلاهک در 6 مدل مختلف بود . کلاهک های AA-22 و AA-38 کلاهک هسته ای بودند که قدرتی بین 3 الی 5 کیلو تن را برای موشک فراهم می ساختند . کلاهک AA-53 می توانست قدرتی بین 5 تا 200 کیلو تن را فراهم سازد . علاوه بر این ها فراگ 7 می توانست کلاهک های خوشه ای و شیمیایی را حمل نماید . فراگ 7 دارای طول 9.4 متر ، قطر 0.54 متر بود . وزن پرتاب آن با توجه به نوع کلاهک آن بین 2450 الی 2485 کیلو گرم متغیر است . FROG-7 به تعداد زیادی در سراسر پایگاه های نظامی روسیه در کشور های مختلف توسعه پیدا کرد . بر ساس گزارشاتی در سال 1994 تقریبا 350 لانچر متحرک به همراه 1450 موشک فراگ 7 در حالت عملیاتی قرار داشتند .این راکت به تعداد زیادی صادر گردید و هم اکنون در مالکیت تعداد زیادی از کشورها قرار دارد . از این جمله می توان کشورهای افغانستان ، الجزایر ، آنگولا ، کوبا ، مصر ، عراق ، کره شمالی ، لیبی ، صربیا ، سوریه و یمن اشاره کرد . مشخصات: كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده : R-65/70 ، Luna ، FROG-7 گروه بندی : BSRBM زمان ورود به خدمت : 1965 جايگاه : متحرک طول : 9.40 متر قطر : 0.54 متر وزن پرتاب : 2485 كيلوگرم تعداد کلاهک : 1 عدد ، 200 - 457 کیلوگرم سر جنگي : Nuclear 3-200 kT , HE , chemical , submunitions برد : 68 کیلومتر پيشرانه : 1 مرحله اي سوخت جامد وضعیت : عملیاتی مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد [/b]

[quote]د در ضمن لیچ عزیز بهت پیشنهاد می کنم موشک R-36 رو در ویکی پدیا سرچ کن ببین سرعتش چند در می یاد . موشک ار-36 سرعتش بیش از 8 کیلومتر بر ثانیه هست یعنی تقریبا سرعتش 29 ماخ هست . یه چیزی تو مایع های 28800 کیلومتر در ساعت .[/quote] بابا R-36 که نسلش منقرض شده !! R-36 اسم ناتو SS-9 هست . منظور شما احتمالا R-36M هست که نام اولیه SS-18 بود اما دیگه نام گذاری به این اسم نشد و اسم اون به RS-20 تغییر کرد .

[quote]می دونم مجاز به گذاشتن عکس از باقی سایت ها نیستیم ولی خوب چاره چیه این ها خالی از لطف نیست http://lh6.ggpht.com/_cTaLGgz4Ru8/RtlIMKgwjoI/AAAAAAAAB-0/R5hwSBZ_j6k/Topol-M+(SS-27+Topol)+TEL+2.jpg http://lh6.ggpht.com/_cTaLGgz4Ru8/RtlIMKgwjnI/AAAAAAAAB-s/3h99F3J0arY/Topol-M+(SS-27+Topol)+launching_1.jpg http://img.blog.yahoo.co.kr/ybi/1/24/56/shinecommerce/folder/44/img_44_18376_1?1210844416.jpg[/quote] دوست عزیز لینک های شما به جز لینک آخری خراب هست . یک تاپیک در مورد SS-27 هست . چرا عکساتون رو در اون تاپیک نمیزاربد ؟؟

سلام ... مصطفي جان ضمن تشكر فقط چرا وضعيت اون از رده خارج اعلام شده .... قيمت هر عدد رو هم بتوني پدا كني عالي ميشه ... دوستان واقعا شرمنده . این موشک عملیاتی هست فعلان هم خواهد بود . بازم شرمنده از اشتباه مصطفي جان سلام دستت درد نكنه. با اين حساب اين موشك ديگه قابليت حمل كلاهك هسته اي رو نداره. از موشكهاي بالستيك كدوم يكي الان عملياتي هست ؟ ( در روسيه )[/quote] ارمانی عزیز : تا جایی که من می دونم اینا : SS-27 SS-26 SS-25 SS-24 SS-19 SS-18 مد 4 ، 5 ، 6 Scud مدل های A ( به ندرت در بعضی از کشورها ) ، B ، C ، D ، E FROG-7B و یک موشک دیگه به نام RS-24 که اطلاعات زیادی ازش نیست البته اینها موشک های زمین پایه بودند ( متحرک ، سیلو ، ریل ) + یک سری دیگه موشک بالستیک با قابلیت شلیک از زیر دریایی اما در حال حاضر روسیه دلیلی بر تجهیز این موشک به کلاهک هسته ای نمیبینه اما در صورت لزوم می تونه از کلاهک های هسته ای هم استفاده کنه . اما همین کلاهک هایی که استفاده می کنه کمتر از هسته ای نیست با این کلاهک ها می تونه یه لشکر رو به راحتی از پا در بیاره و مشکلات ناشی از استفاده کلاهک هسته ای رو هم تحمل نمیکنه ( البته از بعد سیاسی ) دست شما درد نکنه !!! مصطفی خان ما گناه داریما !! دلت نمی خواد یه موشک در خدمت هم معرفی کنی؟ باور کن آذرخش جان این موشک رو فقط به خاطر شما معرفی کردم و الا باید الان موشک SS-16 رو می زاشتم . حالا از شوخي گذشته. امارات اگر خريدار بلقوه اين موشك باشه مناطق جنوبي ما از دست اين موشك در امان نخواهد بود . به نظر شما دوستان چه راه حلي وجود دارد كه اين خطر را به حداقل رساند دستیابی امارات می تونه یه خطر جدی باشه چون به نوعی در آزمایشات این موشک به هدف اثابت کرده و سپر موشکی نتونسته اونو دفع کنه . این موشک هنگام تغییر مسیر شتابش 30 جی هست بعلاوه اون اهداف فریبش البته انشا ا.. متخصص های ما برا اینم یه فکری می کنن . یا شایدم کردن

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_ur100k_4.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_rs10ss11c.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/83_ss11.jpg[/img] [/center] [b]نشان روسی : RS-10 موشك SS-11 , یک موشك قاره پيما , زمين پايه , با پيشرانه ی سوخت مایع بود . این موشک طراحی شد تا به عنوان یک موشک ICBM برتر در زرادخانه هسته ای روسیه عمل نماید . باکوچکتر شدن موشک ، در عوض فدرت کمتر آن این اجازه داده می شد تا بتوان موشک را از میان کانیستر پرتاب کرد ، با این کار تعداد موشک هایی که می توان از یک سیلو پرتاب کنند افزایش پیذا می کرد . همچنین با کاهش قابل ملاحظه ی هزینه ها نسبت به موشک های دیگر ، هزینه ساخت و پرتاب آن کاهش یافت و در نتیجه امکان تولید این موشک در تعداد زیاد فراهم گردید . SS-11 از یک سیستم هدایت خودکار داخلی بهره می برد . SS-11 برای جلوگیری از حمله به روسیه ساخته شد ، موشک ICBM روسی کاملا موفق بود و بقدر کفایت می توانست نقش یک سلاح بازدارنده را ایفا نماید ، همچنین توانایی عبور از سپر دفاعی موشکی آمریکا را داشت . گرچه قدرت و دقت کم آن مانع استفاده از این موشک برای نابود ساختن سیلو های موشکی آمریکا می شد ، اما می توانست اهداف نچندان سخت مانند شهرها را نابود سازد . بدلیل پیشرفت تکنولوژی در پرتاب موشک ، این موشک می توانست تنها در چند دقیقه پرتاب گردد . 3 مدل اصلی از SS-11 وجود داشت ، گرچه منابع روسی اذعان داشتند که مد 1 این موشک به عنوان یک موشک کوتاه برد با یک کلاهک هسته ای قدرتمند مجهز شده است . مد 2 و 3 این موشک نسبت به مد 1 آن به طور اساسی بهبود پیدا کردند و به سرعت جایگزین مد 1 شدند . مد 3 توانایی حمل 3 کلاهک MRV را داشت که باعث بالا رفتن شعاع انفجار می شد ، همچنین در هم شکستن هرگونه سپر دفاع موشکی را فراهم می ساخت . تمامی سری های SS-11 از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کردند . مد 1 و 2 این موشک توانایی حمل یک کلاهک تا برد 12000 کیلومتر ( 7456 مایل ) را داشتند . مد 1 دارای وزن پرتابه 42300 کیلوگرم بود که توانایی حمل یک کلاهک هسته ای با قدرت تخریب KT 500 یا 1.1 MT را داشت . وزن پرتابه مد 2 به 50100 کیلوگرم افزیش پیدا کرد همچنین دقت آن بیشتر گردید ، این مد توانایی حمل یک کلاهک هسته ای با قدرت 1.3 MT را داشت . مد ا و 2 به ترتیب دارای دقت m CEP 1400 و m CEP 1000 ، طول 16.97 متر و قطر 2 متر بودند . مد 3 می توانست 3 کلاهک هسته ای با قدرت KT350 را تا فاصله ای بین 10300 کیلومتر تا 12000 کیلومتر انتقال دهد ، وزن پرتاب آن 51240 کیلو گرم بود . این مد مانند مد 2 از یک سیستم هدایت خودکار داخلی استفاده می کرد که دقت m CEP 1000 را برای موشک فراهم می کرد . طول این موشک نسبت به مد 1 و 2 افزایش پیدا کرد و به 18.95 متر رسید . توسعهSS-11 از سال 1963 آغاز و اولین تست پرتاب آن در سال 1965 انجام شد . مد 1 این موشک در سال 1965 ، مد 2 در سال 1972 و مد 3 آن در سال 1974 وارد خدمت در اتحاد جماهیر شوروی شد . در سال 1974 حدود 1030 فروند موشک از مد 2 یا مد 3 ، SS-11 مستقر گردید . در سال 1981 تعداد موشک ها به 500 فروند کاهش داده شد تا موشک های SS-17 و SS-18 جایگزین آنها شوند . بعد از امضاء پیمان SALT(Strategic Arms Limitation Treaty) اتحاد جماهیر شوروی برای اینکه بتواند تعداد موشک های SS-25 را افزایش دهد ، مجبور گردید تعداد موشک های SS-11 خود را به 326 فروند موشک کاهش دهد . بر اساس گذارشات در ژوئيه 1994 تمامی SS-11 ها به همراه تاسیسات پرتاب آنها اسقاط گردید و به این ترتیب پرونده سری موشک های SS-11 در سال 1994 بسته شد . مشخصات : كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده : Sego , RS-10 گروه بندی : ICBM مدت زمان خدمت : 1994-1964 : مد 1 و 2 ، 1994-1974 : مد 3 جايگاه : ثابت زمینی طول : 16.97 متر : مد 1 و 2 ، 18.95 متر : مد 3 قطر : 2 متر وزن پرتاب : 42300 كيلوگرم : مد1 ، 50100 كيلوگرم : مد2 ، 51240 كيلوگرم : مد3 حداکثر قابلیت حمل : 1 عدد : مد 1 و 2 ، MRV 3 : مد 3 برد : 12000 كيلومتر : مد 1 و 2 ، 10300 – 12000 کیلومتر : مد 3 سيستم هدايت : هدایت خودکار دقت : m CEP 1400 : مد 1 ، m CEP 1000 : مد 2 و 3 پيشرانه : 2 مرحله اي سوخت مایع وضعیت : از رده خارج شده مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد[/b]

نشان روسی : Tender مدل صادراتی : Iskander-E SS-26 یک سیستم موشک بالستیک کوتاه برد با جایگاه متحرک و سوخت جامد است . توسعه این موشک در اتحاد جماهیر شوروی در طی سالهای 1970 به بعد جهت جایگذاری کردن با موشک های Scud B صورت گرفت . توسه SS-26 بعد از منع شدن موشک های SS-23 در جریان پیمان INF در سال 1987 به دلیل کمبود یک سیستم موشکی مدرن با سرعت بیشتری پیگیری شد . SS-26 با نام "Son of Scud " شناخته می شود که شاید علت این نام گذاری امکانات و حالت هر دو موشک به عنوان یک جنگ افزار صادراتی باشد . SS-26 درای دو lمدل مختلف است . یکی Tender مربوط به نیروی نظامی فدراسیون روسیه و دیگریIskander مدل صادراتی آن . SS-26 دارای 7.3 متر طول و قطر 0.92 متر است ، وزن پرتاب آن 3800 کیلوگرم تا 4020 کیلوگرم می باشد . Tender دارای برد 400 کیلومتر و محهز به سر جنگی به وزن حدود 700 کیلوگرم می باشد . Iskander-E دارای برد کاهش یافته 280 کیلومتر و سر جنگی حدود 480 کیلوگرم می باشد . هر دو موشک از یک کلاهک جداشونده مجهز به سیستم هدایتی موشک در مرحله آخر(terminal guidance ) استفاده می کنند . سیستم هدایت خودکار داخلی در صورت استفاده احتمالا دقتی در حدود m CEP 200 فراهم نماید ، در صورتی که ، ترکیب آن با ماهواره موقعیت بابی جهانی ( GPS ) می تواند دقتی در حدود 50 m CEP ایجاد نماید . استفاده ازسیستم هدایت خودکار ، GPS و رادار فعال یا سنسورهای الکترو اپتیکال با یکدیگر می تواند دقتی بین 10 تا 30 m CEP فراهم نماید . این موشک با کلاهک های مختلفی از قبیلHE ، HE submunitions، fuel-air explosives یا HE penetrator مجهز شده است . در فاز نهایی مسیر حرکت ، موشک توانایی انجام مانور و رها سازی اهداف مصنوعی جهت فریب دادن سیسستم دفاع موشکی را داراست . SS-26 یک سیستم موشکی جنگی طراحی شده جهت استفاده در صحنه مبارزه مستقیم است ، این موشک می تواند ضربات جدی را در یک جنگ مهم به دشمن وارد ساخته و از نیروهای خودی پشتیبانی نماید . این موشک طراحی شد تا جایگزینی برای موشک های SS-23 باشد زیرا بر اساس پیمان INF شوروی می باست تعداد موشک های SS-23 را به دلیل برد 500 کیلومتری خود کاهش می داد . شاید این موشک به دلیل عدم برد بالا و سر جنگی قوی نتواند در برابر اهداف استراتژیک به کار برده شود اما دقت بالا و تنوع این موشک در استفاده از کلاهک مختلف می تواند بشدت شرایط میدان جنگ را عوض نماید . این موشک برای نابود سازی اهداف ثابت و متحرک طراحی شد است بویژه سایت های SAM، لانچرهای موشکی کوتاه برد ، فرودگاه ها ، بنادر ، قرار گاه ها ، مراکز ارتباطی ، کارخانه ها و اهداف پدافندی سخت . خودرو پرتاب گر SS-26 می تواند 2 موشک را حمل نماید که محفظه این موشک ها با یک زره بسیار قوی برای جلوگیری از خطرات احتمالی پوشیده شده است ، خدمه این خودرو 3 نفر می باشند . این موشک توانایی عمل در دماهای بین -50° تا +50° درجه سانتیگراد را دارا است بعلاوه در برابر انواع حملات هسته ای ، بیولوژیکی ، شیمیایی پایدار می باشد . به عبارت دیگر این موشک قابلیت شلیک در هرگونه شرایط زیست محیطی و دمایی را دارد . خودرو پرتاب گر ، یک خودرو آبی خاکی بوده که توانایی حرکت با سرعت km/h 70 را داراست و می تواند با یک باک کامل خود مسیر 1100 کیلومتری را طی نماید . هر کدام از خودرو ها به تمامی نیازمندیهای خود به طور مستقل مجهز شده اند . توسعه SS-26 از سال 1970 آغاز شد تا جانشین سیستم موشک های Scud B گردد . به دنبال خارج کردن موشک های SS-23 در سال 1987 توسعه SS-26 با شدت بیشتری ادامه پیدا کرد . اولین تست پرتاب آن در اکتبر 1995 انجام شد و در سال 1998 - 1999 به تولید رسید . به دلیل محدودیت در تامین مخارج SS-26 تست نهایی آن به تاخیر می افتاد . اگرچه در سال 2003 گذارشاتی مبنی بر تست نهایی و موفقیت آمیز این موشک انتشار یافت . در August سال 2004 ، 13 تست پرتاب را به طور کامل پشت سر گذاشت ، آخرین پرتاب آزمایشی آن در may 2007 انجام گرفت . مدل صادراتی SS-26 یرای اولین بار در سال 1999 به نمایش گذاشته شد بر اساس گذارشات اولین خریدار بلقوه آن امارات متحده عربی بود ، بر اساس همان گذارشات ایران نیز جهت خرید این موشک ها مذاکراتی را انجام داده است . سوریه این موشک ها را در سال 2005 خریداری کرد . بر اساس گمان هایی سوریه 12 موشک را سفارش داده ( یا به عبارتی مستقر کرده است ) و در مجموع 60 موشک به همراه خودرو های پرتاب گرآن را تا سال 2010 خریداری می کند . مشخصات: كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده :SS-26 ،Stone , Iskander , Tender گروه بندی : SRBM جايگاه : متحرک طول : 7.30 متر قطر : 0.92متر وزن پرتاب : 3800 كيلوگرم تعداد کلاهک : 1 عدد ، 480 - 700 کیلوگرم سر جنگي : HE unitary, HE submunitions, FAE , HE penetration برد : 280 كيلومتر در مدل صادراتی و 400 کیلومتر در مدل اصلی پيشرانه : 1 مرحله اي سوخت جامد وضعیت : عملیاتی مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد

شبیه این تیغ های صورت n سال پیش میمونه . در کل عکس مخوفیه !!!

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ss-13-DFSN8301196.JPG[/img] [/center] [b]نشان روسی : RS-12 موشك SS-13 , یک موشك قاره پيما , زمين پايه , با پيشرانه ی سوخت جامد بود . این موشک اولین موشک طراحی شد شوروی بود که از سوخت جامد استفاده می کرد . این موشک در داخل سیلو سر هم و محکم می شد بعلاوه میزان سوخت موشک نیز کاهش پیدا کرد . با استفاده از سوخت جامد مدت زمانی که سوخت می توانست در موشک باقی مانده و آماده شلیک باشد افزایش و طول عمر موشک بیشتر می شد . با این سوخت سرعت موشک هنگام پرتاب افزایش و خطرات احتمالی برای تکنسین های پرتاب کاهش پیدا می کرد . SS-13 در 2 مدل اصلی توسعه پیدا کرد . هر دو مد این موشک از یک سیستم هدایت داخلی برای هدایت خود استفاده می کردند . SS-13 از نمونه آزمایشی سیستم پرتاب سرد استفاده می کرد . در این سیستم ترکیبی از بخار آب و گاز ، موشک را به خارج از سیلو پرتاب می کرد و در خارج از سیلو موتور مرحله ی اول موشک روشن می شد . اگرچه پرتاب اصلی این موشک با سیستم پرتاب گرم انجام می شد . این موشک ها از سیلوهای بسیار مستحکمی پرتاب می شدند ، این سیلو ها این اجازه را میداد که در صورت حمله احتمالی تقریبا تمامی موشک ها سالم باقی بمانند و بتوانند به سوی هدف پرتاب شوند . به دلیل کلاهک نسبتا کوچک و دقت کم آن تنها برای نابود سازی شهرها می توانست مورد استفاده قرار بگیرد . مد 2 نیز تنها ترقی کمی در برد و دقت نسبت به مد 1 پیدا کرده بود . بر اساس یک سری گذارشات این موشک با یک کلاهک 1400 کیلوگرمی مجهزو در عوض برد آن به 4000 کیلومتر تا 5000 کیلومتر کاهش پیدا کرده بود . با این کار برد موشک محدود می شد اما در عوض به کلاهک هسته ای بهتری مجهز می شد ، از نظر تئوری سرجنگی 1400 کیلوگرمی را می توان به کلاهک هسته ای MT 5 تجهیز کرد این قدرت آنقدر زیاد بود که بتواند پایگاه های سیلو موشکی ایالات متحده را به راحتی نابود سازد . هرچند که تعداد اهداف استراتژیک دربرد جنگ افزار به دلیل کاهش پیدا کردن برد موشک کم می شد . SS-13 ، مد 1 دارای ماکزیمم برد 10200 کیلومتر ( 6338 مایل ) و سر جنگی 600 کیلوگرمی بود که می توانست یک کلاهک هسته ای با قدرت kT 750 با دقت m CEP 1300 را شلیک نماید . مد 1 دارای وزن 51000 کیلوگرم ، طول 21.20 متر و قطر 1.84 متر بود . SS-13 مد 2 دارای ماکزیمم برد 10600 کیلومتر ( 6587 مایل ) و سر جنگی 500 کیلوگرمی بود که می توانست یک کلاهک هسته ای با قدرت kT 750 با دقت m CEP 1100 را شلیک نماید . مد 2 دارای وزن 52000 کیلوگرم ، طول 21.35 متر و قطر 1.84 متر بود . هر دو مد این موشک از موتور 3 مرحله ای سوخت جامد استفاده می کردند . توسعه SS-13 از سال 1961 آغاز و اولین تست پرتاب آن در سال 1966 انجام شد . مد 1 این موشک در سال 1968 و مد 2 آن در سال 1972 وارد خدمت در اتحاد جماهیر شوروی شد . از سری مد 1 و 2 SS-13 به تعداد 60 فروند تا سال 1974 تولید گردید . بر اساس پیمان اول کاهش سلاح های استراتژیک (START I ) تنها 20 فروند موشک SS-13 تا دسامبر 1994 در حالت عملیاتی باقی ماند ، و در ژوئيه 1996 تمامی موشک های SS-13 از رده خارج شده وبا موشک هایSS-25 توپول جایگزین شدند . مشخصات : كشور : فدراسیون روسیه نام ثبت شده : Savage , RS-12 گروه بندی : ICBM مدت زمان خدمت : 1995- 1968 : مد 1 ، 1994-1972 : مد 2 جايگاه : سیلو زمینی طول : 21.20 متر : مد 1 ، 21.35 متر : مد 2 قطر : 1.84 متر وزن پرتاب : 51000 كيلوگرم : مد1 ، 52000 كيلوگرم : مد2 حداکثر قابلیت حمل : 1 عدد 500 کیلوگرمی : مد 1 ، 1 عدد 600 کیلوگرمی : مد 2 برد : 10200 كيلومتر : مد 1 ، 10600 کیلومتر : مد 2 سيستم هدايت : هدایت خودکار دقت : m CEP 1300 : مد 1 ، m CEP 1100 : مد 2 پيشرانه : 3 مرحله اي سوخت جامد وضعیت : از رده خارج شده مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد[/b]

[quote]سلام ممنون مصطفي جان . كم كم داريم به موشكهاي نسل جديد نزديك ميشيم. ميتوني نحوه از رده خارج كردن و منهدم كردن اين موشكها و كلاهكهاي اونو توضيح بدي؟[/quote] قابلی نداشت . برا از رده خارج کردن موشک ها فکر نمی کنم کار زیادی انجام داده باشن . کلاهک موشک ها رو جدا می کردن و برا روز مبادا نگه می داشتند . بدنه رو هم به چندین تکه تقسیم می کردن ، موتور رو هم بقیراز چند عدد جهت کار های آموزشی بقیه رو اسقاط می کردن . اینم یه عکس از رده خارج کردن موشک اگه گفتید کدوم موشکه عکسش رو قبلا گذاشته بودم . [img]http://www.enemyforces.net/missiles/otr_23.jpg[/img]

خوشحالم که دوستان خوششون اومده . اما یه اتفاق عجیب افتاده ، سایت برا من ف#یل % ت #ره ، الانم با ف#یل % ت #ر ^ ش %کن اومدم . کلا سایت رو بلوکه کردن یا شهره خراب شده ما اینطورب کرده ؟؟؟؟

آذرخش جان ایول ، یه رکورد جالب در زمینه زنده کردن تاپیک های فسیل شده زدی . تقریبا یه 1 سال و نیمی از قدمت این تاپیک میگذره . اما در کل اطلاعاتی که شما قرار دادین این مطلب علی آقا رو کاملتر کرد .

[b]بابک عزیز عکس ها ( کاریکاتور ) های زیبا و پر معنایی رو قرار دادید . دسته شما درد نکنه . [/b] [color=red]استفاده از فونت بزرگ براي متن ممنوع است. لطفا تكرار نشود. sina12152000[/color]

[quote]مطلب مقاله اي چيز ديگه اي نيست؟[/quote] واریو عزیز این عنصر رو به طور مختصر شهر دادن شما در چه مورد اطلاعات می خواین . من یه توضیح خیلی کم در مورد این عنصر که الان یه عصر خانه برانداز شده می گم ، امیدوارم مفید باشه . فسفر در طبیعت به حالت آزاد پیدا نمیشه . مهمترین سنگ معدنی که ازش فسفر استخراج میشه فسفات کلسیم هست که اونو به همراه سیلیس و زغال کک در کوره الکتریکی حرارت می‌دن . فیفر سفید ( p4 ) ، فسفر سیاه ، و فسفر قرمز که همون فسفر سفید هست که حرارتش می دن . خطر ناک ترین فسفر سفید هست . اما این عنصر چیه : ( این قسمتشو چون یکم تخصصی هست از داشنامه براتون نقل قول می کنم ) "" فسفر سفید ، جامدی مومی‌شکل است که بلورهای آن از تجمع مولکولهای P4 شده است. اما در حالت بخار ، به صورت مولکولهای مجزا وجود دارد. مولکولهای P4 به صورت چهار وجهی منتظم است و در هر یک از گوشه‌های این چهار وجهی ، یک اتم فسفر وجود دارد که با پیوندهای کووالانسی با سه اتم فسفر دیگر متصل است و از آنجا که زاویه پیوندهای آن ، 60 درجه دارد و همین زاویه که انحراف زیادی از زاویه عادی اوربیتالهای P (90درجه) دارد، موجب می‌شود که پیوند P-P ضعیف و ناپایدار باشد. از این رو ، فسفر سفید بسیار فعال می‌باشد، یعنی انرژی فعالسازی آن خیلی پایین است و به همین دلیل ، در هوا خود به خود آتش می‌گیرد. بنابراین فسفر سفید را در زیر آب نگهداری می‌کنند تا از تماس با هوا مصون بماند. نیروی بین مولکولی در فسفر سفید از نوع لاندن است. فسفر سفید در آب حل نمی‌شود، چون مولکول آن غیر قطبی است. ولی در حلالهای غیر قطبی نظیر نفت و دی‌سولفید کربن حل می‌شود. فسفر سفید خاصیت سمی دارد "" همونطور که گفته شد این ماده در برابر اکسیزن بسیار سریع واکنش میده . اگه دوران دبیرستان (فکر کنم سال دوم) یک آزمایش بود مبنب بر تولید آتش زیر آب ، اگه اون آزمایش رو انجام داده باشید درک می کردید که الان داره سر مردم غزه چی میاد . تو اون آزمایش تنها 1 گرم فسفر سفید استفاده می شد اما باید از 5 ، 6 متریش اونو نگاه می کردید تا خطری براتون نداشته باشه . تازه دره و پنجره هارو هم باز کنید . این ماده تنا در صورتی خاموش میشه که یا اکسیژن بهش نرسه یا ماده اش تموم بشه . هیچ راه دیگری برای خاموش کردنش نیست . اگرم روش آب بریزی اون مواد حاصل از سوختن فسفر تبدیل می شه به اسید فسفریک

[b] [align=justify]مقدمه روابط ایران و رژیم صهیونیستی اسرائیل به دو دوره همکاری استراتژیک و خصومت آشکار تقسیم می‌شود. دوره محمد‌رضا شاه دوره همکاری استراتژیک میان ایران و اسرائیل است و دوره جمهوری اسلامی، دوره دشمنی آشکار میان ایران و رژیم صهیونیستی می‌باشد. روابط ایران و اسرائیل در دوره شاه را باید در دو سطح تحلیل داخلی و بین المللی بررسی کرد. نظام پهلوی از طریق کودتای نظامی با حمایت و احتمالاً دخالت مستقیم مشاوران نظامی امریکایی تثبیت شده بود و بنابراین وابستگی استراتژیک به ایالات متحده داشت. دینی که محمدرضا شاه در قبال امریکا داشت حمایت از منافع امریکا در منطقه خلیج فارس، خاورمیانه و بویژه آسیای میانه و قفقاز بود که حوزه نفوذ رقيب بزرگ امریکا یعنی اتحاد شوروی بود. به عبارت دیگر، امریکایی‌ها در یک موفقیت بزرگ توانسته بودند همسایه جنوبی اتحاد شوروی را که بزرگترین کشور خاورمیانه هم بود تحت نفوذ درآورند. در دوره محمد‌رضا شاه و پس از کودتای 28 مرداد 1332، امریکا جایگزین استعمار پیر انگلیس در ایران گردید. به تدریج آشکار شد که ایران و اسرائیل از سوی طراحان استراتژی ایالات متحده به عنوان قدرت منطقه‌ای متحد امریکا در نظر گرفته شده‌اند. آنگونه که هانتینگتون اشاره می‌کند بر مبنای طرح امریکا، قدرتهای غالب منطقه‌ای یا «هیولاهای محلی»1شروع به ایجاد شدن کردند: برزیل در امریکای جنوبی، آفریقای جنوبی در جنوب افریقا، اسرائیل در خاورمیانه، ایران در خلیج فارس، هند در شبه قاره، و ویتنام شمالی در هندوچین (Beit-Hallahmi, 1988: 195) و (Huntington, 1973: 5). در تحقیق حاضر، سابقه همكاري رژيم شاه در طرحهاي نظامي منطقه‌اي با اسرائيل و نقش نظاميان ايراني در حمايت از موجوديت اسرائيل بررسی شده است. همکاری میان رژیم پهلوی و اسرائیل پس از به رسمیت شناختن اسرائیل توسط ایران و عمدتاً از سال 1333 (1954) یعنی دوران پس از مصدق آغاز شد. این تعاملات که در ابتدا در قالب همکاري‌های محدود اقتصادی آغاز شده بود، به همکاری‌های گسترده نظامی ـ‌امنیتی و تأمین نفت اسرائیل ـ بویژه در دوره‌های بحرانی رژیم صهیونیستی همچون دوران جنگ با اعراب و تحریم نفتی غرب توسط اعراب- منتهی شد. اتحاد استراتژیک شاه و رژیم صهیونیستی از نیمه دوم دهه 30 تا دهه 50 شمسی (نیمه دوم دهه 50 تا دهه 70 میلادی) بود که ایران و اسرائیل به عنوان بازوهای منطقه‌ای امریکا مطرح شدند. در این دوران، این دو کشور در چند عرصه با یکدیگر همکاری کردند. در عرصه بین‌المللی برجسته‌ترین همکاری ایران و اسرائیل، در قضایای مربوط به فلسطین بویژه جنگ های اعراب و اسرائیل و تامین نفت اسرائیل از سوی شاه بود. همکاری ساواک و موساد، دخالت نظامی و اطلاعاتی ایران و اسرائیل در مسائل منطقه‌ای بطور آشكار و نهان و خرید تسلیحات از اسرائیل، نمونه‌هائي از همکاریهای دو رژیم بود. روابط این دو نظام بیشتر در دو چارچوب اقتصادی‌ ـ استراتژیک (نفت) و نظامی ـ امنیتی بوده است. آنچه در این تحقیق به عنوان همکاری‌های نظامی ایران و اسرائیل مورد مطالعه قرار گرفته است عبارت است از: آموزش نیروهای نظامی و اطلاعاتی ایران و مبادله اخبار میان دو کشور، کمک نظامی‌ـ اقتصادی(نفت) ـ اطلاعاتی (در زمينه اعراب و گروه‌هاي مبارز فلسطيني) ایران به اسرائیل، خرید تسلیحات از اسرائیل، دخالت‌های نظامی ـ اطلاعاتی ایران و اسرائیل بویژه در عراق، دخالت نظامی ایران در شورش داخلی عمان و همکاری ایران و اسرائیل به منظور بهره‌برداری از جنگ داخلی یمن. لازم به ذکر است که درباره آمار و اطلاعات مربوط به موضوع تحقیق، منابع مطمئن و دقیقی در دسترس نیست و محققین و نویسندگان ایرانی و خارجی به مصاحبه و خاطرات، اسناد منتشر شده از جمله اسناد لانه جاسوسی و اطلاعات روزنامه‌ای، استناد کرده‌اند. به علاوه درباره آمار کلی همکاری‌های نظامی ـ تسلیحاتی و اقتصادی نیز ـ به جز آمار تقریبی فروش نفت ـ به منبعی دست نیافتم. زمینه‌های همکاری نظامی ایران و اسرائیل روابط ایران و اسرائیل بر پایه دو اصل امنیت برای اسرائیل و ایران (Reppa, 1974: 96-98) و نفت برای اسرائیل، امریکا و اروپا (Reppa, 1974: 85) شکل گرفته بود. به عبارت دیگر، در کنار عوامل داخلی، ابر قدرت های جهانی نیز در تحکیم این نوع روابط مؤثر بودند. در ابتدای تشکیل دولت رژیم صهیونیستی، ایران از اولین کشورهایی بود که ـ پس از ترکیه ـ اقدام به شناسایی دو فاکتو اسرائیل در سال 1328 کرد و کنسول‌گری ایران در بیت المقدس تشکیل شد. جلال آل احمد در سفرنامه خود به اسرائیل در این باره می نویسد: «ایران از معدود کشورهای مسلمانی بود که با اسرائیل روابط دیپلماتیک برقرار کرد و طبیعی است که این امر، باعث خرسندی خاطر حکومت اسرائیل شد... برای اسرائیل که در یک منطقه مسلمان‌نشین از جهان، به کلی تک افتاده بود، چه چیزی طبیعی‌تر از اینکه دست دراز تنها کشور منطقه را که به سمتش دراز شده بود با شادی بسیار بفشرد. اما پشت این ظاهر طبیعی، و در متن روابط پیچیده سیاست خارجی، این دوستی به ظاهر بی شایبه، پر از رمز و راز بود (آل‌احمد، 1374: 104). در دوره مصدق روابط ایران و اسرائیل قطع شد و سفارت ایران در بیت المقدس تعطیل شد. متعاقب وقفه‌ای که در دولت مصدق در روابط ایران و اسرائیل به وجود آمد و پس از کودتای سال 1332 (1953)، مابین سالهای 1954 تا 1973، میان محمد‌رضا شاه و رژیم صهیونیستی ائتلافی دوستانه شکل گرفت. کودتای 28 مرداد 1332 نفوذ امریکا در ایران را حداکثر کرد بطوریکه محمد‌رضا شاه بقای خود را مدیون امریکایی‌ها می‌دانست. بنابراین در راستای هماهنگی با اولویت های سیاست خارجی ایالات متحده، روابط خود را با اسرائیل گسترش داد. کودتای جمال عبدالناصر در مصر در 1952 یکی از عوامل بین‌المللی بود که اشتیاق ایران و اسرائیل و ترکیه را برای ائتلاف با يكديگر می‌افزود. ناصر كه با شوروی هم پیمان بود ناسیونالیسم عربی را در کشورهای مسلمان و عرب ترویج می کرد و از اینرو در برابر ایران که ضد شوروی بود و ناسیونالیسم عربی را برنمی تابید، قرار گرفت. منافع ایران پهلوی و رژیم صهیونیستی در اینجا به هم نزدیک شده بود (حاجی یوسفی، 1382: 114-112). در دوران سلطنت محمد‌رضا شاه، عوامل و علایق مشترکی نظیر جهت‌گیری و وابستگی دو کشور ایران و اسرائیل به بلوک غرب بویژه ایالات متحده امریکا، ضدیت با اتحاد جماهیر شوروی و بلوک شرق، مخالفت با رادیکالیسم عرب باعث نزدیکی تهران و تل‌آويو شد. شاید از بعد کلان بین‌المللی مهمترین علت همسویی ایران و اسرائیل آن بود که از سوی بلوک غرب، این دو در کنار پاکستان به عنوان متحدین نظامی منطقه‌ای در نظر گرفته شده بودند. در همین راستا، سفارتهای امریکا و اسرائیل درباره مسائل منطقه‌ای به صورت هماهنگ عمل می‌کردند. ارتباط سفارت امریکا و اسرائیل و همسویی سیاست‌های آنها در اسناد لانه جاسوسی (سفارت امریکا) بوضوح و به کرات به چشم می‌خورد. این اسناد حاکی از مبادله اطلاعات میان امریکا و اسرائیل درباره ایران و کشورهای عربی بوده، و همسویی این دو کشور را در سياستهايشان نشان می‌دهند. همچنین این اسناد بیانگر آن هستند که درباره محورهای ذکر شده میان رئیس هیئت اعزامی اسرائیل به ایران و سفیر سیاسی امریکا در ایران ملاقات صورت می‌گرفت. (اسناد لانه جاسوسی (31)، 1379: 4040) و (اسناد لانه جاسوسی، شماره 19 «امریکا حاکی اشغالگران قدس») و (اسناد لانه جاسوسی (33)، 1379: از جمله در ص 4390). خط مشی مشترک «دکترین اتحاد پیرامونی» بن گوریون2، اولین رئیس جمهوری اسرائیل، و سیاست «ناسیونالیسم مثبت» محمد‌رضا پهلوی موجب ایجاد و تحکیم مناسبات دو کشور ایران و اسرائیل شد (حسینی سمنانی، 1377: 4). به موجب دکترین اتحاد پیرامونی، اسرائیل می‌بایست روابط خود را با کشورهای اطراف جهان عرب، بویژه ترکیه و ایران، توسعه می‌داد. از نظر بن گوریون، تحکیم روابط دوجانبه با چنین کشورهایی در دراز مدت می‌توانست اسرائیل را از انزوای سیاسی خارج کند و منافع اقتصادی ـ امنیتی این کشور را در برابر کشورهای عربی تامین کند. بدین‌سان پس از سقوط دولت دکتر مصدق و به قدرت رسیدن مجدد شاه، نفوذ اسرائیل در سطوح مختلف گسترش یافت. (جدید بناب، 1385: 208). ایران و شوروی در این زمان درباره خطر ناسیونایسم عربی و موج ناصریسم، و نیز خطر اتحاد شوروی باهم توافق داشتند و تشکیل جمهوری متحد عربی (مصر و سوریه) در 1958 و کودتای عبدالکریم قاسم در عراق آنها را در این باره مصمم‌تر کرد. (Segev, 1988: 71-73). روابط ایران و اسرائیل به دلیل آنکه امنیت منطقه خلیج فارس و خاورمیانه را بر پایه منافع اروپا و امریکا تضمین می‌کرد، ادامه می‌یافت (Reppa, 1974: 164). همچنین اروپائیان به تنش اسرائیل ـ اعراب به عنوان انگيزه‌اي براي رونق بازار اسلحه و بهترین شرایط برای واردات نفت ارزان می‌نگریستند و بنابراین در لزوم ادامه این شرایط شکی نبود (Reppa, 1974: 162). در حالی که نظام شاه به سوی میلیتاریسم فزاینده حرکت می کرد از همکاری ها و تجارب دولت میلیتاریستی اسرائیل، که از نظامی ترین دولت های معاصر است، بهره برد. تاریخ قدیمی یهود منشا تفکر نظامی اسرائیل است. تاریخ قدیم یهود چنانکه تورات نقل می‌کند یک تاریخ نظامی است. ارتش موسی، یهود و داوود ـ بنا به نوشته های تورات موجودـ مدام در حال جنگ با دشمنان یا جنگ‌های داخلی بودند. در این باره «بن گوریون» چنین می‌گوید: «براساس آنچه کتاب مقدس برای ما نقل می‌کند تاریخ قدیم اسرائیل در درجه اول تاریخ نظامی اسرائیل است. یهودا [خدای بنی اسرائیل] با آشوری‌ها، بابلي‌ها، مصری‌ها، کنعانی‌ها، آموری‌ها، فارس‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها جنگید». (به نقل از: ربابعه، 1368: 65). مورخین ارتش اسرائیل به منظور تثبیت این تفکر نظامی، نهایت تلاش خود را بکار گرفتند تا آنچه را که تاریخ نظامی یهود می‌نامند از آن استخراج کنند. شیوه مرسوم آنها این بود که میان نبردهای عبرانی در گذشته بسیار دور و جنگ‌های دولت اسرائیل در حال حاضر، ارتباط محکمی برقرار سازند تا قبل از هر کس، این پندار را به خود بقبولانند که دارای رسالت و ماموریتی الهی هستند. بنابراین، جنگ یک جبر تاریخی است و برای یهودیان، توسل به جنگ امری اجتناب‌ناپذیر می نماید. در همین حال، چون بسیج یک ارتش بزرگ، تنها از طریق تبدیل جامعه اسرائیل به یک ملت مسلح ممکن بود، گسترش این ایده ضروری به نظر می‌رسید. زيرا جنگ بايد در هاله‌ای از تقدس قرار گیرد تا شرف پیوستن به خدمت مقدس سربازی به آرزویی تبديل شود که همه در پی آن هستند. آنها به این آیه تورات استناد می‌کردند: «هر محلی که کف پایتان برآن قرار گرفت بر اساس آنچه به موسی گفته‌ام به شما اعطا می‌کنم» (ربابعه، 1368: 68-66). همکاری‌های نظامی ایران پهلوی و رژیم صهیونیستی اسرائیل در عرصه نظامی چهار‌گونه همکاری میان ایران پهلوی و رژیم اسرائیل انجام پذیرفت. نخست، آموزش نیروهای نظامی ایران از سوی اسرائیلی‌ها؛ دوم، همکاری‌های امنیتی میان ساواک و موساد؛ و سوم، خرید تسلیحات از اسرائیل (حاجی یوسفی،1382: 119-115) و چهارم، عملیات مشترک نظامی ـ امنیتی ایران و اسرائیل که بصورت پنهان و آشکار در خاورمیانه انجام پذیرفت. این همکاریها در سه مورد عراق، عمان، یمن با دخالت‌های نظامی آشکار همراه بود و در سایر موارد به صورت مبادله اخبار اطلاعاتی ـ امنیتی و سیاست مداخله پنهان (ارسال اسلحه، آموزش نیروهای نظامی و کمکهای مالی) بود. ایران و اسرائیل از نظر همکاری‌ها دارای دو بعد داخلی و بین‌المللی بودند. مهمترین آثار این همکاری در عرصه داخلی، استفاده سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) از تجربیات سازمان اطلاعاتی موساد بود. در عرصه بین‌الملل، رژیم پهلوی با این شعار که «دشمن دشمن من، دوست من است» بیش از هر چیز به دنبال متحدی در برابر اعراب بود که با نقش منطقه‌ای ایران در منطقه هماهنگ باشد. به دلیل حمایت امریکا از اسرائیل، دوستی با اسرائیل دقیقاً در راستای منافع مشترک ایران و امریکا یا به عبارت دیگر سیاست‌های کلی واشنگتن بود. (حاجی یوسفی، 1382: 119). همکاری نظامی بین ایران و اسرائیل از تابستان 1336 (1957)، زمانی که دکترین آیزنهاور اعلام گردید، آغاز شد. امریکا در دکترین جدید به دنبال این بود که سیاست خاورمیانه‌ای خویش را برای جلوگیری از نفوذ شوروی فعال‌تر سازد. سیاست خارجی امریکا در قبال ایران در این زمان، بر دو پایه پشتیبانی از حکومت ایران و تحکیم قدرت آن از یکسو و تقویت نیروهای مسلح ایران از سوی دیگر استوار بود. (گازیوروسکی، 1371: 215-123 و 244). پیش از آن، از سال 1954، همکاری‌های نظامی ایران و اسرائیل در قالب آموزش نیروهای ساواک توسط موساد به شکلی نه چندان آشکار، جریان داشت (Beit-Hallahmi, 1988: 11). الف- خرید تسلیحات از اسرائیل همکاری‌های نظامی ایران و اسرائیل گسترده بود و شامل همکاری درباب فروش اسلحه و نیز آموزش نیروهای ایرانی در حوزه جنگ زمینی، اطلاعات، ضد اطلاعات و نیروهای هوایی بود. اسرائیل در ایران رسماً وابسته نظامی3 داشت. همکاری‌های نظامی دو طرف تا سرنگونی رژیم پهلوی ادامه داشت. در تحکیم و گسترش این روابط، سرهنگ یعقوب نیمرودی4، وابسته نظامی اسرائیل در ایران، و ارتشبد حسن طوفانيان، معاون تسليحاتي وزارت جنگ، نقش محوری ایفا کردند. نیمرودی، یهودی عراقی‌الاصل متولد بیت‌المقدس بود. (جدید بناب، 1385: 212) و از سال 1968 که از خدمت نظامی در دولت اسرائیل بازنشسته شده بود به عنوان دلال اسلحه کار می‌کرد. (Beit-Hallahmi, 1988: 14). در دهه 1960/1340 سفارشات تسلیحاتی ایران از اسرائیل رشد پیدا کرد. این در حالی بود که ایران در همان سالها هم از شوروی و هم از امریکا، سلاح خریده بود. شاید یکی از مهمترین دلایل این موضوع پیروزی اسرائیل در جنگ با اعراب و بویژه جنگ شش روزه 1967 و نیز، اعلام بیطرفی امریکا در جنگ هند و پاکستان بود که نشان دهنده ناکارایی پیمان سنتو5 بود. همچنین فعالیت‌های اطلاعاتی در سازمان سه جانبه، میان ایران، اسرائیل و ترکیه افزایش یافت. گرچه سازمان سه جانبه تا اندازه‌ای نقش کمیته ضد براندازی سنتو را بازی می کرد، ولی برای اعضای آن مزیتی روشن داشت، چون جایگاهی را بدون حضور امریکا، انگلیس و پاکستان فراهم می‌آورد. (گازیوروسکی، 1371: 271). از جمله معروف‌ترین خریدهای تسلیحاتی شاه از اسرائیل، مسلسل‌های یوزی6 بود. در ژانویه 1963 رئیس ستاد ارتش7 اسرائیل، زوی تزور8 از ایران دیدار کرد و این دیدار طلیعه گسترش همکاری‌های نظامی دو کشور بود. پس از توافقات انجام شده میان ایران و اسرائیل، ایران مقادیر قابل توجهی سلاح یوزی از اسرائیل خرید. زمانی که ملک فیصل در 1965 از ایران دیدار کرد سربازان ایرانی در رژه خود مسلح به این سلاحها بودند. این سلاحها با دستور مستقیم شاه توسط ژنرال طوفانیان از اسرائیل خریداری گردید. همچنین قراردادهای متعددی برای تعمیر هواپیماهای جنگنده مانند هواپیمای F-86 در اسرائیل به امضای مقامات ارتش دو کشور رسید. (Segev, 1988: 39). یکی از پروژه‌های مشترک ایران و اسرائیل، توسعه موشک‌های دوربرد با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای بود. این موشک‌ها از تولیدات خود اسرائیل بود و تحقیقات مربوط به آن از دهه 1950 آغاز شده بود. در بهار 1977 شیمون پرز، وزیر دفاع اسرائیل، در تهران موافقتنامه محرمانه‌ای برای تولید یک موشک پیشرفته، امضا کرد. ایران باید هزینه این طرح را از طریق معادل یک بیلیون دلار نفت صادراتی به اسرائیل می‌پرداخت. همچنین ایران موظف بود یک فرودگاه ویژه، یک کارخانه مونتاژ، و سایتی برای آزمایشات گسترده‌تر فراهم می‌ساخت (Beit-Hallahmi, 1988: 11). این پروژه با سقوط شاه به پایان رسید و جزئیات آن زمانی آشکار شد که جمهوري اسلامي ایران، اسناد مربوط به سفارت اسرائیل را چاپ کرد. این اسناد همچنین آشکار کردند که اسرائیل قصد داشته نظر ایران را برای پروژه «لاوی»9 جلب نماید که طرحی بلند پروازانه برای تولید جتهای جنگنده مدرن10 با جدیدترین تکنولوژی تا دهه 1990 بود. (Beit-Hallahmi, 1988: 12). از میزان دقیق و وسعت خرید تسلیحات در زمان شاه اطلاع دقیقی در دست نیست. بویژه همکاری‌های نظامی میان ایران و اسرائیل، به دلیل آنکه دشمنی مسلمانان و اعراب را با ایران بر‌می‌انگیخت و دارای تبعات منفی داخلی بود، چندان آشکار نبوده است. بسیاری از ابعاد این همکاری‌ها، محرمانه و امنیتی بوده و باید سری باقی می‌ماند. اسرائیل شاهاک11 یهودی مخالف رژیم صهیونیستی می‌نویسد: اشتباه است فکر کنیم پیوندهای میان ایران و اسرائیل به همکاری در نسل‌کشی محدود مي‌شود. همکاری‌های اقتصادی نیز همزمان با همکاری برای گسترش شیوه‌های شکنجه و زجر انسانها، میان این دو کشور گسترش یافته است. نمونه‌ای از وسعت این همکاری‌ها زمانی آشکار شد که پس از انقلاب ایران، 2000 نفر در صنایع نظامی سولتام12 بیکار شدند. سیستم‌های پیشرفته توپ و خمپاره انداز، همراه با لوازم جانبی و کمکی، و سلاح‌های گوناگون استفاده در شب همچون مواد عملیات تخریبی شبانه، ابزارهای دید در شب، نارنجک و بمب‌های شیمیایی از جمله تولیدات سولتام بودند (Shahak, 1982: 36). ب- همکاری‌های اطلاعاتی ایران و اسرائیل در سطح منطقه‌ای در دوره محمد‌رضا شاه، ایران با بسیاری از کشورهای خاورمیانه، همکاری دو جانبه امنیتی برقرار کرد و در دهه‌های 60 و 70 میلادی در دو سازمان امنیتی منطقه‌ای (پیمان بغداد و سنتو) شرکت کرد. اعضای سنتو هم پیمانان امریکا بودند و در برابر سازمان نظامی ـ امنیتی ورشو که کشورهای بلوک شرق عضو آن بودند تشکیل شد. گرچه امریکا مستقیماً در روابط امنیتی ـ نظامی درگیر نبود ولی شاه را تشویق می‌کرد وارد این پیمان‌ها شود. ولی شاید بتوان گفت ایجاد روابط متنوع امنیتی غیر‌رسمی، بیش از سنتو در امنیت رژیم شاه موثر بوده است. (گازیوروسکی، 1371: 268). مهمترین این روابط، پس از روابط امنیتی با امریکا، روابط امنیتی ایران و اسرائیل بود. این همکاری‌ها اساسا از آن رو به وجود آمد که ایران و اسرائیل، از شوروی، عراق، مصر و سوریه به عنوان دشمنان مشترک واهمه داشتند و به همین بهانه، همکاری اطلاعاتی ـ امنیتی علیه اتحاد شوروی و کشورهای عربی را آغاز کردند (گازیوروسکی، 1371: 268). برخی از منابع از برنامه‌ریزی هماهنگ سیا و M.I.6 برای سوق دادن ساواک به سوی اسرائیل ـ در راستای طرح‌های خاورمیانه‌ای امریکا ـ خبر می‌دهند (حسینی سمنانی، 1377: 109). موساد13 به دلیل آنکه اعضای سرویس‌های مختلفش را از میان یهودیان شاغل در سرویس‌های اطلاعاتی اروپا و امریکا برگزیده بود، از ورزیده ترین افراد و قابلیت‌های بالایی در عملیات اطلاعاتی برخوردار بود. موساد، توانایی‌های عملیاتی بالایی در منطقه داشت و به دلیل جنگ‌های چهارگانه‌ای که با اعراب انجام داد نیاز و انگیزه بالایی نیز برای اینگونه عملیاتها داشت. تعداد بی‌شماری از ایرانیان، از جمله کسانی که در جریان امور قرار داشتند، گزارش کرده‌اند که اسرائیلی‌ها بر شیوه کار ساواک نظارت داشتند (Beit-Hallahmi, 1988: 11). به تدريج ساواك در زمينه آموزش به خودكفائي رسيد و توانست اساتيد كافي تربيت كند ولي رابطه با اسرائيل قطع نشد و در برنامه‌های آموزشی که اسرائیلی‌ها به ساواک می‌دادند، گاهی از اساتید اسرائیلی دعوت به عمل می‌آمد و گاهی هیئت‌های 6-5 نفره، در مواردی که استاد مربوطه نمی‌توانست به تهران بیاید، به اسرائیل اعزام می‌شد. موارد آموزش عبارت بودند از: 1ـ کلیاتی درباره وظایف و مقررات کارگزینی، که بوسیله رئیس کارگزینی (سروان خداداد) تدریس می‌شد. 2ـ کلیاتی درباره مخابرات، که توسط رئیس اداره مخابرات ساواک تدریس می‌شد. 3ـ آموزش کامل برون مرزی توسط اداره کل آموزش ساواک. 4ـ آموزش روسای نمایندگی‌های ساواک در خارج از کشور، توسط استادان دعوتی از اسرائيل در عالی ترین سطح. 5ـ آموزش کامل ضد براندازی توسط استاد اداره کل آموزش ساواک. 6ـ توضیحاتی درباره فعالیت های براندازی و ضد براندازی توسط روسای ادارات کل سوم. 7ـ حفاظت پرسنل و اماکن و اسناد بوسیله استاد اداره کل آموزش. 8 ـ امور فنی و امکانات فنی ساواک توسط روسای بخش‌های اداره پنجم. 9ـ اطلاعات کلی درباره مسائل مالی ساواک توسط نماینده اداره کل ششم. 10ـ آموزش بررسی اطلاعات خارجی توسط اداره کل آموزش. 11ـ آموزش تحقیق بوسیله اداره کل آموزش (فردوست، 1369: 446-445). سرویس‌های اطلاعاتی ایران و اسرائیل در دهه‌های 1960 و 1970 روابط رسمی با دستگاه اطلاعاتی ترکیه برقرار کردند. این سازمان که به نام «سه جانبه»14 مشهور شد، در طی جلسات منظمی که برقرار می‌شد، به عرصه تبادل اطلاعات ایران، اسرائیل و ترکیه در زمینه فعالیت‌های شوروی و کشورها ـ گروههای تندرو عرب در خاورمیانه، تبديل گرديد؛ و این اطلاعات برای هر سه کشور عضو بسیار مفيد بودند. البته بیشتر همکاری ها میان سازمان های اطلاعاتی ایران و اسرائیل، خارج از سازمان سه جانبه و جدا از اسرائیل به انجام می‌رسید (گازیوروسکی، 1371: 271). افزون بر عراق، ساواک و موساد همکاری‌های قابل توجهی درباره دیگر کشورهای عربی منطقه تبادل می‌کردند. از آن جمله اطلاعاتی بود که جاسوسان ساواك در سراسر کشورهای عربی درباره سازمان‌های مبارز فلسطینی و بویژه فتح جمع‌آوری می‌کردند و در اختیار اسرائیل می‌گذاردند. ایران و اسرائیل در این راه با ترکیه همراه بودند. اطلاعات مربوط به تندروهای عرب و اتحاد شوروی، از دیگر اخباری بودند که بین ایران، ترکیه و اسرائیل مبادله می‌شدند (حاجی یوسفی، 1382: 118). ج- عملیات های مشترک ایران و اسرائیل 1- جنگ اعراب و اسرائیل و جایگاه ایران به عنوان هم پیمان اسرائیل ورود یهودیان به اسرائیل در ابتدا با رفتار مهمان نوازانه و به عبارتی دیگر، ساده لوحانه‌ای از سوی اعراب همراه بود اما كم كم این رفتار به خاطر عملكرد يهوديان جاي خود را به سوءظن و ناراحتي داد. اخراج مداوم زارعان و كارگران از سوي يهوديان و تحريم محصولات اعراب، تنفر عمومي را برانگيخت، ولي اعراب هنوز متوجه ابعاد سياسي و ناسيوناليستي برنامه بسيار وسيع صهيونيست‌ها نشده بودند. انگليسی‌ها به عنوان قدرت حاکم در منطقه پس از آنكه از كارهاي ابتدايي مربوط به استقرار یهودیان در میان اعراب فارغ گرديدند در 2 نوامبر 1917 با صدور «اعلاميه بالفور» خط‌مشي سياسي خود را بطور رسمي روشن كردند. در اين اعلاميه انگليس متعهد شد كه از استقرار يك كانون ملي يهود در فلسطين حمايت كند. در مقابل صهيونيست‌ها نيز از كنفرانس صلح ورسای خواستند تا قيمومت فلسطين را به انگليسي‌ها بدهد (مومنی، 1384: 24). در 9 دسامبر 1917 اشغال بيت‌المقدس از سوي انگليس، اعراب را كمي به خود آورد. از اين دوره به بعد است كه فلسطين صحنه مقاومت مداوم بر ضد صهيونيست ها مي شود. فاصله سالهاي 1948-1917 را مي‌توان دوره مقاومت كامل فلسطين نام نهاد و سالهای پس از آن، دوره مقاومت کشورهای عربی در برابر یهودیان و پشتیبانان غربی‌شان بود. در سال 1936 فلسطینیان جنبش عدم اطاعت عمومی را آغاز کردند و این شورش و اعتصاب که 174 روز طول کشید شامل تمام سازمانها و وسایل ارتباط جمعی می‌شد که توسط اعراب اداره می‌گردید. این اعتصاب با دخالت رهبران کشورهای عربی پایان یافت (مومني، 1384: 25). پس از سال 1948 و پایان قیمومت انگلیس بر فلسطین، تشکیلات صهیونیسم و دولت آن علنی و رسمی شد و فلسطین به دو بخش امنیتی و غیر‌امنیتی تقسیم شد. 90 درصد اعراب در بخش امنیتی به سر می‌بردند (مومني، 1384: 26). از زمانی که دولت یهودی در سال 1948 در فلسطین تشکیل شد تا سال 1973، چهار جنگ بزرگ میان اعراب و اسرائیل رخ داد. 1ـ جنگ 1948 میان 5 کشور عربی مصر، سوریه، اردن، عراق، لبنان و صهيونيستهاي سازمان یافته در گروههای نظامی، پس از آن آغاز شد که بن گوریون در 14 می 1947 تشکیل کشور اسرائیل را اعلام کرد. تا پایان سال 1948 و پایان جنگ، 78 درصد از خاک فلسطین توسط یهودی‌ها تصرف شد. اسرائیلی‌ها از استراتژی قتل عام بی‌رحمانه و کشتار وسیع اعراب برای ایجاد رعب و وحشت در میان اعراب بهره بردند. یهودیان به هر جا که رسیدند کسی را زنده نگذاشتند و به وحشیانه‌ترین شکل همه را می‌کشتند (سروش نژاد، 1385: 128-127). قتل نخستین بازرس سازمان ملل و دستیارش در فلسطین اشغالی روشن ساخت که هیچکس نمی‌تواند با برنامه‌های صهیونیستی مخالفت نماید و به سرعت گرفتار خشم و تنبیه مقامات صهیونیستی می‌گردد. کشتار دسته جمعی دیر یاسین، عین الزیتون و صلاح الدین در آوریل 1948، کشتارهای آگاهانه ای برای اخراج فلسطینی‌ها از راه ترور و وحشت بود (مومني، 1384: 29). 2ـ جنگ دوم پس از ملی شدن کانال سوئز توسط عبدالناصر در سال 1956 و تجاوز اسرائیل، فرانسه و انگلیس از راه هوا، دریا و زمین به مصر آغاز شد. با دخالت امریکا و شوروی دروازه‌هاي سوئز، پس از تخلیه کلیه نیروهای نظامی مصری و خارجی، ملی اعلام شد ولی بخش‌هایی از خاك مصر در تصرف اسرائیل باقی ماند (سروش نژاد، 1385: 129-128). 3ـ جنگ سوم اعراب و اسرائیل، که به جنگ پنجم ژوئن یا جنگ شش روزه مشهور است با حمله هوایی ناگهانی اسرائیل به مصر آغاز شد که نتیجه آن نابودی نیروهای هوایی مصر در در بامداد 5 ژوئن 1967 بود. هواپیماهای اسرائیلی، سپس به سوریه، عراق و اردن نیر حمله کردند و پس از آن نیروهای زمینی یهودیان در مدت شش روز، تمام فلسطین و بیت‌المقدس، و بخش‌هایی از سوریه و اردن را تصرف کردند (سروش نژاد، 1385: 130-129). 4ـ جنگ چهارم اعراب و اسرائیل به جنگ اکتبر 1973، جنگ رمضان و یا جنگ یوم کیپور مشهور است. این جنگ با حمله نیروهای سوریه و مصر، با همکاری ارتش آزادیبخش فلسطین، به جبهه‌هاي صهيونيستها آغاز شد. این جنگ نیز در همان سال با حمایت نیروهای بین‌المللی و ناتو و بویژه آلمان از اسرائیل و رخنه در اتحاد اعراب، با شکست اعراب به پایان رسید. در جنگ چهارم اعراب و اسرائیل بود که عربها از سلاح نفت علیه اسرائیل و حامیانش بهره بردند (سروش نژاد، 1385: 131). منابع داخلی و خارجی بسیاری بر همسویی سیاست‌های پهلوی با امریکا و اسرائیل در طی جنگ با اعراب خبر داده اند. خاطرات اطرافیان شاه نیز بیانگر این واقعیت است که ایران در جبهه حمایت از اسرائیل قرار داشته است: «دو سال پیش [1967/1346] به هنگام جنگ عرب و اسرائیل، ما تعمدا جریان نفت را ادامه دادیم تا ما را در زمره عربها محسوب نکنند» (علم،1371-الف : 73). یکی از پژوهشگران تاریخ نیز به این موضوع اشاره روشن تری دارد: در جنگ 1973 متحدین اصلی اسرائیل (و امریکا) عبارت بودند از؛ پرتغال، هایلا‌سیلاسی14 از اتیوپی، شاه ایران (به عنوان متحد نزدیک)، آناستازیو سوموزو15 (دوست قدیمی اسرائیل)، یان اسمیت از آفریقای جنوبی، و رژیم سایگون از ويتنام جنوبی .(Beit-Hallahmi, 1988: 199) یک محقق و روزنامه نگار امریکایی، نیز در تحلیل‌هایش به این موضوع اشاره می‌کند که در تمام دوره‌های سهولت یا صعوبت (سختی) اسرائیل، از میان سه کشور عربستان سعودی، اردن و ایران، که از سال 1957 خود را اتحاد اسلامی می‌نامیدند، کشور ایران تامین کننده اصلی نفت اسرائیل از طریق بندر ایلات16 در خلیج عقبه بوده است (Draper, 1968: 219-220). 2- همکاری ایران و اسرائیل در برانگیختن کردها علیه عراق مرزهای عراق حساس‌ترین منطقه نظامی بالقوه خطرناک برای ایران بود، زیرا سایر همسایگان ایران انگیزه یا قدرتی برای حساسیت‌زایی نظامی در برابر ایران نداشتند. بویژه آنکه شوروی نیز از عراق و سوریه حمایت می‌کرد و به آنها اسلحه می‌داد (Reppa, 1974: 69). محمد‌رضا شاه به اسرائیل اجازه داد از مرزهای مشترک ایران و عراق برای فعالیت‌های جاسوسی استفاده کند و مخالفان دولت عراق را آموزش داده و به آنها سلاح بدهد. لزوم و دلایل همکاری ایران و اسرائیل در این زمینه در یکی از اسناد ساواک به خوبی تشریح شده است: «اطلاعات و تجارب حاصله نشان داده است که لبنان و سوریه از یک طرف، و عراق از طرف دیگر، به صورت پایگاه‌های اصلی فعالیت‌های فلسطینی‌ها علیه کشورهای مورد هدف درآمده است. با وقوع تحولات اخیر خاورمیانه و پشتیبانی بی‌دریغ شوروی از عراق و فلسطین، بدون تردید یکی از مراکز اصلی فعالیت‌های فلسطینی‌ها در مورد آموزش، طرح‌ریزی، رخنه در خلیج فارس و گروه‌های افراطی ایران، اسرائیل و غیره خواهد شد. روابط مصر و شوروی رو به تیرگی است و اگر صلح بین مصر و اسرائیل عملی شود، بدون شک مصر دیگر نمی‌تواند از فلسطینی‌ها حمایت کند؛ در حالی که شوروی‌ها نه تنها حمایت خود را از فلسطینی‌ها دریغ نخواهند نمود، بلکه به احتمال قوی، عراق را به صورت یک پایگاه قوی در خواهند آورد که فعالیت فلسطینی‌ها و عراقي‌ها علیه ایران در آنجا متمرکز خواهد بود. با توجه خاصی که دولت عراق به ادامه فعالیت‌های فلسطینی‌ها به صورت رخنه در کشورهای ساحل خلیج فارس و یا به صورت حمایت از گروه‌های افراطی چپ معمول می‌دارد، این ضرورت احساس می‌شود که به ایرانیان تعلیم دیده یا در حال تعلیم در اردوگاه‌های آموزشی فلسطینی که مجددا به داخل ایران رخنه داده می‌شوند، یا ایرانیانی که علیه منافع و موسسات ایران در خارج از کشور به ویژه اروپا به کار برده می‌شوند، توجه خاص مبذول گردد. رخنه در سازمان‌ها، ستادها، اردوگاه های آموزشی فلسطینی و غیره و سپس مطلع شدن از اقدامات مورد نظر آنها قبل از حصول امکان به مبادرت به آنها باید هدف اصلی قرار گیرد؛ بنابراین پیشنهاد می‌کنیم با استفاده از تجارب ما که به سهولت آن را در اختیار شما [سرویس اطلاعاتی اسرائیل] خواهیم گذاشت، در چارچوب یک عملیات مشترک ستادی، رخنه به درون سازمان‌های مختلف فلسطینی را مورد مطالعه قرار داده و سپس در صحنه بوسیله سرویس ایران، هدایت و اجرا گردد و از نتایج حاصله، هر دو سرویس [ساواک و موساد] بهره مند گردند...» (جدید بناب، 1385: 220). در سال 1961 مقاومت سازمان یافته مسلحانه به رهبری ملا‌مصطفی بارزانی علیه بغداد آغاز شد. در شورش‌های 14 ساله کردها به رهبری ملا‌مصطفی (اسناد لانه جاسوسی (31)، 1379: 4016) ایران و اسرائیل از کردها حمایت می‌کردند (حسینی سمنانی،1377: 125). امریکا و اسرائیل به نیروهای بارزانی برای مخالفت با دولت عراق کمک می‌کردند. سند شماره (2) خیلی محرمانه ، تاریخ 19 دسامبر 1970، به «درگیری بلند مدت اسرائیل در منطقه کردستان و حمایت از بارزانی» اشاره مستقیم می‌کند (اسناد لانه جاسوسی (31)، 1379: 4040). البته جلال طالبانی، رهبر چپگرای کردهای عراقی که با رژیم بغداد مبارزه می‌کرد، در جناح ضد ایرانی قرار داشت و رقیب ملامصطفی بارزانی بود (علم،1371-الف: 78). موساد و ساواک در آبادان عملیات مشترکی را برای گردآوری اطلاعات که توسط شبکه گسترده‌ای از خبرچینان در داخل عراق جمع آوری می‌شد، آغاز کرده بودند. این همکاری‌ها در نیمه دهه 1960 با استقرار ایستگاه‌های استراق سمع در مرزهای ایران و عراق تکمیل شد (حاجی یوسفی، 1382: 118). اسرائیل سه پایگاه برون مرزی در ایران مجهز به دستگاه‌های استراق سمع الکترونیک ایجاد کرد که در سال 1337/1958 در طول مرز ایران و عراق در پایگاه‌های خوزستان (مرکز اهواز)، ایلام (مرکز ایلام) و کردستان (مرکز بانه یا مریوان) به فعالیت مشغول بوده است. این پایگاه‌ها به جاسوسی و کسب اطلاعات از عراق و دیگر کشورهای عربی مشغول بودند (فردوست، 1369: 369). موساد از 1337/1958 به کردها کمک می‌کرد و از 1342/1963 کردها را آموزش می‌داد. در سال 1963 رهبران کرد و اسرائیلی‌ها (و در 1966 با حضور لوی اشکول17) در تهران سر میز مذاکره نشستند. کردها در جهت تضعیف دولت عراق از سوی اسرائیل تجهیز و آموزش داده می‌شدند .(Beit-Hallahmi, 1988: 19) در خاطرات علم، چنین ادعا شده است که کردهاي عراق تنها به کمک ایران قادر بودند به مقاومت علیه صدام ادامه دهند و به گفته شاه «بدون حمایت ما [شاه] ده روز هم در برابر عراقی‌ها دوام نمی‌آوردند» (علم، 1371-الف: 664). گازیوروسکی نیز عقیده دارد پس از آنکه ایران پیمان الجزایر را امضا کرد از حمایت نیروهای بارزانی دست برداشت و در نتیجه به دولت عراق اجازه داد قیام بارزانی‌ها را در هم بکوبد (1371: 270). به نوشته علم، پس از قرارداد الجزایر و آواره شدن کردهای مخالف عراقی، جامعه بین‌المللی ایران را به خیانت متهم کرده بود. (علم، 1371-الف: 665). یکی از مهمترین عملیات برون مرزی ایران و اسرائیل، کشف توطئه عراق در ایجاد یک آشوب در خوزستان و تاسیس جمهوری مستقل در آن ناحیه بود. این عملیات در زمانی صورت گرفت که در طول منازعات مربوط به جنگ سرد، روابط ایران و اعراب خصمانه بود و پس از به قدرت رسیدن جمال عبدالناصر مناسبات ایران و مصر به دستور ناصر قطع شده بود. اختلاف بر روی اروند رود روابط ایران و عراق را تیره کرده بود عراقي‌ها آبادان را «عبادان»، اروند‌رود را شط‌العرب و خوزستان را «عربستان» می‌نامیدند، پس از آنکه عبدالناصر از خلیج فارس به عنوان خلیج عربی یاد کرد اتحادیه عرب در 23 مرداد 1342/1963 تصمیم گرفت از نام «خلیج عرب» در اسناد رسمی و برنامه‌های درسی کشورهای عضو اتحادیه استفاده نماید (حسینی سمنانی، 1377: 115). 3- همکاری ایران و اسرائیل در جنگ داخلی یمن در مهر 1341/ 26 سپتامبر 1962 از سوی نظامیان طرفدار ناصر به رهبری سرهنگ عبدالله سلال علیه امام محمد بدر پادشاه یمن، کودتایی انجام شد و حکومت جمهوری اعلام شد. امام البدر به عربستان گریخت و با حمایت عربستان و طرفداری قبایل شمال یمن، آتش جنگ داخلی در یمن برافروخته شد (حسینی سمنانی، 1377: 122). در طی جنگ داخلی در یمن شمالی میان سلطنت‌طلبان و جمهوری‌خواهان (1970-1962)، شوروی و مصر از جمهوری‌خواهان حمایت کردند و با برقراری یک خط هوایی از قاهره به صنعا، محمولات نظامی و پشتیبانی خود را به انقلابیون رساندند. اسرائیل، اردن، ایران و عربستان سعودی نیز با ارسال امکانات جنگی و آموزش نیروها، از سلطنت‌طلبان حمایت می‌کردند (Beit-Hallahmi, 1988: 17). همکاری دستگاه امنیتی ایران و عربستان سعودی در قضیه یمن جنوبی، برجسته‌ترین نمود رابطه نیروهای امنیتی ایران (و اسرائیل) با عربستان بود. عربستان، ایران و اسرائیل در احساس نفرت از شوروی، تمایل به بلوک غرب، مخالفت با چپروی و نیروهای انقلابی بویژه در میان اعراب، با یکدیگر هماهنگ بودند (گازیوروسکی، 1371: 271). اسرائیلی‌ها در حمایت از سلطنت‌طلبان یمن، از یهودیان یمنی ساکن اسرائیل بهره بردند که با همکاری سیا و موساد برای آموزش نظامی سلطنت‌طلبان از اسرائیل به یمن بازگشتند و با کمک از ایران ردپای دخالت اسرائیل در این قضایا پاک شد. به منظور کمک به نیروهای امام البدر، اسرائیل سلاح‌های روسی به غنیمت گرفته شده در جنگ با اعراب را به ایران می‌فرستاد تا پس از بازسازی و بسته بندی جدید (پاک کردن هرگونه نشانه‌ای درباره مبدأ اصلی) به یمن ارسال شود. پیش از هر چیز، یک مقام بلند پایه ساواک به منظور ملاقات با «کمال ادهم»18 رئیس سازمان اطلاعات عربستان سعودی و انجام هماهنگی‌های لازم به عربستان سفر نمود. همزمان یکی از معاونان سرلشکر نعمت الله نصیری رئیس ساواک به یمن شمالی اعزام گردید تا قبایل حامی سلطنت‌طلبان را از کمک‌های امریکا و هم پیمانانش آگاه ساخته، هماهنگی‌های لازم را درباره چگونگی دریافت این کمکها به عمل آورد (Sobhani: 45-46). 4- دخالت نظامی ایران در عمان ایران و عربستان سعودی پس از همکاری موفق در زمینه بازگرداندن خاندان سلطنتی یمن در دهه 60، اقدام به سازمان دهی یک سازمان اطلاعاتی غیر رسمی به نام باشگاه سافاری19 نمودند. این سازمان که شامل فرانسه، مصر و مراکش هم می‌شد در دهه 1970 برای مقابله با نفوذ کمونیسم در افریقا تاسیس شد تا برای کشورهای افریقایی دوست که در خطر حمله نیروهای طرفدار شوروی بودند، اسلحه، اطلاعات و منابع مالی فراهم کند. گرچه ایالات متحده رسماً عضو باشگاه نبود ولی به شدت فعالیت‌های این باشگاه را تایید می‌کرد زیرا خود امریکا هم عملیات‌هایی مشابه و هم راستای آن در افریقا به عمل می‌آورد و ظاهراً باشگاه سافاری، امریکا را در جریان کامل فعاليتهاي خود می‌گذارد. این باشگاه در زئیر، سومالی، اتیوپی و عمان فعالیت‌هائي به عمل آورد. در میانه دهه 1970 ایران کمک نظامی گسترده‌ای برای دولت عمان فراهم آورد تا شورش ظفار را درهم شکند (گازیوروسکی، 1371: 272-271). ایران با حمایت مشترک امریکا و اسرائیل، اسلحه در اختیار سلطان قابوس قرار داد. در 29 آذر 1352 ارتش ایران مستقیماً وارد عمل شد و در طول دو سال بعد منطقه ظفار را از چریک‌های عمانی پاکسازی نمود (حسینی سمنانی،1377: 130). استدلال ایران این بود که مخالفان نظام ایران در این منطقه جمع آمده‌اند: «سفیرمان از عمان همراه با نامه‌ای از ملک حسین وارد شد، که اسامی تعدادی از ملی‌گرایان کرد را که علیه جان شاه توطئه می‌کردند فاش ساخته است. فوراً نامه را به ساواک دادم» (علم، 1371-الف: 667). س م حسینی منابع 1. آل احمد، جلال. (1374). سفر به ولایت عزرائیل. با مقدمه و نظارت شمس آل احمد. تهران، انتشارات مجید. 2. اسناد لانه جاسوسی امریکا. (1379). جلد 9، شماره 31 «کردستان1». دانشجویان مسلمان پیرو خط امام. تهران، انتشارات جهان کتاب. 3. اسناد لانه جاسوسی امریکا. (1379). جلد 10، شماره 33 «غید متعهدها». دانشجویان مسلمان پیرو خط امام. تهران، انتشارات جهان کتاب. 4. اسناد لانه جاسوسی امریکا. (1379). جلد 5، شماره 19«امریکا حاکی اشغالگران قدس». دانشجویان مسلمان پیرو خط امام. تهران، انتشارات جهان کتاب. 5. جدید بناب. علی. (1385). عملکرد صهیونیسم نسبت به جهان اسلام. تهران، مرکز انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. 6. حاجی یوسفی. امیرمحمد. (1382). ایران و رژیم صهیونیستی از همکاری تا منازعه. تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق. 7. حسینی سمنانی. سید حمید. (1377). بررسی روابط بین ایران و اسرائیل در دوران سلطنت محمد رضا پهلوی. استاد راهنما: دکتر مقتدر. استاد مشاور: دکتر رحمانی. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی. 8. ربابه، غازی اسماعیل. (1368). استراتژی اسرائیل (1967-1948). ترجمه محمد رضا فاطمی. تهران، نشر سفیر. 9. سروش نژاد، احمد. (1385). صهیونیسم: نوزایی، استقرار، فروپاشی. تهران، نشر نی. 10. فردوست. حسین. (1369). ظهور و سقوط سلطنت پهلوی؛ خاطرات ارتشبد سابق حسین فردوست. تهران، موسسه مطالعات و پژوهش هاس سیاسی، انتشارات اطلاعات، جلد اول. 11. فلاح نژاد، علی. (1381). مناسبات ایران و اسرائیل در دوره پهلوی دوم. تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. 12. گازیوروسکی، مارک ج. (1371). سیاست خارجی امریکا و شاه؛ ایجاد یک حکومت سلطه پذیر در ایران. ترجمه جمشید زنگنه. تهران، موسسه خدمات فرهنگی رسا. 13. علم. امیر اسد الله. (1371)-الف. گفتگوهای من با شاه (خاطرات محرمانه امیر اسدالله علم). ترجمه گروه مترجمان انتشارات طرح نو. تهران، طرح نو، چاپ سوم. 14. علم. امیر اسد الله. (1371)-ب. یادداشتهای علم، متن کامل دست نوشته امیر اسد الله علم. ویرایش و مقدمه: علینقی عالیخانی. تهران، کتابسرا. 15. مومنی. میرقاسم. (1384). صهیونیسم و پسا صهیونیسم در اسرائیل. کتاب خاور میانه (3) (ویژه بررسی مسائل داخلی رژیم صهیونیستی). تهران، موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران. 16. Abadi, Jakob. (2004). Israel’s Quest for recognition and Acceptance in Asia: Garrison State Diplomacy. London, FRANK CASS PUBLISHERS. 17. Beit-Hallahmi, Benjamin. (1988). The Israeli Connection: Whom Israel Arms and Why? London, I.B.TAURIS & Co Ltd. 18. Draper. Theodore. (1968). Israel and World Politics, Roots of the Third Arab-Israeli War. New York, The Viking Press. 19. Huntington, Samuel p. (March 1973; 406). After Containment: The Functions of the Military Establishment. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science. pp 1-16. 20. Reppa. Robert B. (1974). Israel and Iran; Bilateral relationship and Effect on the Indian Ocean Basin. USA, PRAEGER PUBLISHERS. 21. Segeve, Samuel. (1988). The Iranian Triangle: The Untold Story of Srael’s Role in the Iranian Iran-Contra Affaires. New York, The Free Press. 22. Shahak, Israel. (1982). Israel’s Global Role: Weapons for Repression. AAUG. Belmont, Masahuset. پي‌نوشتها: 1- David Ben Gurion 2- Military Attaché 3 - Colonel Yaakov Nimrodi 4 ـCENTO ،پیمان امنیتی امریکایی که در برابر پیمان امننیتی سیتو با محوریت شوروی ایجاد شده بود. 5- Uzi 6- Chief-of-Staff 7- Zvi Tzur 8- Lavi Project 9- State-of-the-art Jet Fighter 10- Israel Shahak 11- Sultam Military Enterprises 12- Mossad 13- Trident 14- Haile Selassie 15- Anastasio Somozo 16- Eilat Port 17- Levi Eshkol 18- Kamal Adham 19- Safari Club[/align] [/b]

[quote]اي اس پي ها با هم فرق دارند ! بعضي سايت ها روي اي دي اس ال جواب ميدن و بعضي ها ديگه روي اينترنت معمولي ديال آپ بسته شده اند ! اينترنت اهواز تا چند روز پيش اينطور نبود الان ريخته بهم كه درست ميشه ! در مورد اون يو 92 و ... ممنون بابك جان من دارم اين رو به همراه چند تاي ديگه اما فقط صفحه اول رو نشون ميدن و صفحات بعدي باز نميكنند ! اينجا اي اس پي ها خيلي سخت گيرند. من توي گوگل اگر بنويسم ضد موشك صفحه بلوك ميشه ! كلا خيلي قاطي كرده .. [/quote] ایران از سرچ کلمه ضد جلوگیری می کنه . تو بیشتر جستجو گرها با نوشتن کلمه ضد صفحه فی*لت_ر میشه [color=brown]سلام mostafa2426 جان ، لطفاً از کلمه {فی*لت_ر} در پستها استفاده نکنید . اگه هم مجبور شدید ، یه چند تا کاراکتر بهش اضافه کنید Babakim1[/color]

این ماده به نوعی ادم رو زجر کش می کنه و در نهایت می کشه . ( واقعا درد اوره ) worior عزیز عکس های خیلی دلخراشی گذاشتی . اینا رو که تو iهارد pc سیو نداری که ؟؟ آدم می ترسه . خدا از باعث و بانیش نگذره . البته اونی که فسفر رو کشف کرد منظورم نبود اونی که بمب فسفری رو تولید کرد تا رو سر مردم بی گناه بریزند .