[quote][color=brown]mostafa2426 جان البته منظورم از سیاهچاله دروازه بین لایه ها بود . این تئوری که خدمت شما در پست قبلی ارائه کردم میتونه بلعیده شدن نور توسط سیاه چاله ها را هم توجیه کنه . درسته که به ظاهر این مقالات به مسائل نظامی ارتباطی نداره ولی در واقع الان که میخواهیم رقابت فضایی شروع کنیم باید کم کم ذهن جوانان با اتفاقاتی که در فضا میفته آشنا بشه . پس اگه در مورد فضا مطلبی داری ارسال کن . قطعاً قابل استفاده خواهد بود . با حضور دوستانی همچون شما و worior امیدوارم بخش فضایی سایت بیش از پیش فعالتر بشه . راستی اگه فرصت داشتی به تاپیک زیر سری بزن . اگه نظری داشتی با هم تبادل میکنیم .[/color] [url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=6955]میـکـرو گـراویـتـی و بررسی خـواص فیزیکی در حالـت بی وزنـی ( جاذبه صفر )[/url] [color=brown]worior جان مطلب جالبی را عنوان کردی . دستت درد نکنه . ولی یه خرده جاهای مبهم داره . مثلاً ما که در جهانی زندگی میکنیم که همواره در مکان و زمان محدودیت داریم که نمیتونیم همینطوری کنارش بذاریم . من هم تا جایی که اطلاع داریم همون چهار بعد معروف به گوشم خورده . یه خرده هم فشار آوردن به زمان مبهم بود . اگه فرصت داشتی در این مورد بحث میکنیم . [/color][/quote] چشم حتما . به نظرم تاپیک worior عزیز داره از هدف اصلیش دور میشه . بهتر نیست تو تاپیک دیگری این بحث رو ادامه بدیم ؟ من دارم مقاله مربوط به پاد ماده رو آپلود میکنم البته با این سرعت من اگه بشه . علاوه بر اون یه مقاله دیگری در مورد نحوه ایجاد پاد ماده و .. است که خیلی جالبه . این 2 تا رو حتما یه نگاهی بهش بندازید .

[quote][color=brown] در ضمن یه چیزی هم در مورد سیاه چاله ها دارم . به نظرم این سیاه چاله ها همون دروازه ای باشن که بین لایه ها ایجاد شدند ![/color][/quote] تا حدودی با صحبت های شما موافقم . امااین دروازه های زمانی سیاه چاله ها نیستند . بلکه به آنها کرم چال یا تونل فضا – زماني گفته میشه . ""البته اگه وجود داشته باشه "" من یه مقاله در موردش دارم که خیلی جالبه . البته چون به موضوعات سایت ربطی نداره . گفتم اگه دوستان علاقه مند باشند ارسال کنم .

برای اینکه جسمی بخواد به سرعت نور برسه باید بهش نیرو وارد بشه . طبق فرمول E=MC^2 که البته من بهش شک دارم انرژی با جرم رابطه مستقیم داره که این یعنی کم و زیاد شدن اونها به موازات هم (Cثابته). براساس این فرمول این نیرو میتونه به جرم هم تبدیل بشه. یعنی یه همچین اتفاقی میافته؛ نیرویی به جسم وارد میشه، اون نیرو قسمتیش برای افزایش انرژی جسم برای حرکت صرف میشه و قسمتیش هم برای افزایش جرم برای حفظ همون فرمول و قانون طبیعتش حالا ما چطوری این اضافه جرم رو حذف بکنیم . یه جورایی شد سوال آقا سعید من تا اونجایی که میدونم دانشمندان پیش فرض سرعت 300 هزار كیلومتر در ثانیه رو به عنوان نهایت سرعت در نظر گرفتند . پس در این سرعت جرم ما باید بی نهایت بشه ؟ این حرفهایی که من زدم درسته یا نه ؟

[quote][quote]اگه خدا بخواد دارم مقاله مربوط به پیشران پاد ماده رو آماده میکنم . اون وقت می بینید میشه به چه سرعت هایی دست پیدا کرد .!! [/quote] هیچ وقت پیشران ضد ماده به سرعت 300 هزار کیلومتر در ثانیه نمیرسه هر جند که این سرعتت برای مسافرت های فضایی ناچیزه [/quote] کاملا درسته . منظور بنده دست یابی به سرعت نور نبود . بلکه دست یابی به سرعت های قابل درک بود .

اگه خدا بخواد دارم مقاله مربوط به پیشران پاد ماده رو آماده میکنم . اون وقت می بینید میشه به چه سرعت هایی دست پیدا کرد .!!

ممكن است تاكنون زياد واژه ماهواره هاي جاسوسي را شنيده باشيد اما واقعا اين ماهواره ها تا چه اندازه واقعيت داشته و چه توانايي هاي را دارند؟ در اين مقاله تا حدودي با پاسخ اين سئوالات آشنا خواهيم شد. ماهواره هاي جاسوسي قادرند اطلاعات كشورهاي مختلف جهان را بدون اطلاع آنها جمع آوري كرده و در اختيار سازمانهاي جاسوسي خود قرار دهند. اين ماهواره ها قادرند از اجسام روي زمين تصاوير رنگي با كيفيت بالا تهيه نموده و آنها را تحت كنترل خود قرار دهند . اين ماهواره ها ميتوانند حركت يك نفر را بر روي زمين مشاهده كرده و مختصات مكاني او را تعيين كنند. اين ماهواره ها حتي قادرند در خلال شب و يا هواي ابري بوسيله تجهيزات پيشرفته خود اقدام به عكسبرداي كنند. عموما ماهواره هاي جاسوسي بمنظوري جمع آوري اطلاعات نظامي ديگر كشورها و شناسايي استعدادهاي نظامي آنها بكار برده ميشود. اين ماهواره ها همچنين اقدام به جمع آوري راديويي ديگر كشورهانموده و مكالمات راديوي آنها را مورد استراق سمع قرار مي دهند . اين اطلاعات ممكن است مربوط به مكالمات تلفني ، ارتباطات فكس ، تلفنهاي موبايل ، حتي ارتباطات اينترنتي كشورهاي ديگر باشد. اين ماهواره ها مي توانند در تمامي مدارهاي زمين قرار بگيرند . اما عمده ترين فعاليت آنها در مدار پايين زمين است تا بتوانند تمام نقاط زمين را تحت پوشش خود قرار دهند. از اين ماهواره ها همچنين ميتوان بعنوان پايگاه هاي نظامي فضايي استفاده نمود و حتي كلاهك هاي هسته را در آنها مستقر نمود. ماهواره هاي نظامي را مي توان به چهار شكل كلي تقسيم بندي كرد. ماهواره هاي عكسبرداي اپتيكال اين ماهواره ها مجهز به دوربينهاي عكسبرداري با لنزهاي بسيار پرقدرت هستند و ميتوانند تصاوير ديجيتالي دقيقي از اجسام روي زمين تهيه كنند. تصاوير تهيه شده توسط اين ماهواره ها اپتيكال بوده و تنها از مناطقي تهيه ميشود كه در پوشش نور خورشيد قرار داشته باشند . اين ماهواره ميتوانند تصاوير سه بعدي از اجسام روي زمين تهيه نموده و قادرند ارتفاع اجسام را نيز تخمين زده و اطلاعات وسيعي از اين طريق جمع آوري كنند.ساليان مديدي ماهواره هاي عكسبرداري بصورت فوق سري محسوب مي شدند، اما امروزه اين ماهواره ها خدمات خود را بفروش مي رسانند و هر كس مي تواند از آنها بهرمند گردد. با اين وجود ماهواره هاي عكسبرداري جاسوسي توانايي خود را افزايش داده و اكنون قادرند اجسام كوچكي به اندازه يك پرتغال را مشاهده كنند. و قادر هستند از آنها فيلمبرداري كرده و بطور مستقيم به زمين مخابره كنند.از اين ماهواره ها در فعاليتهاي نظامي بسيار استفاده مي گردد. و در حملات نظامي از اين ماهواره ها براي هدايت موشكها نيز استفاده ميگردد. ماهواره هاي عكسبرداري راداري ماهواره هاي فوق داراي تكنولوژي پيشرفته تري بوده و از طريق امواج راديويي و مادون قرمز اقدام به مشاده و تصوير برداري از مناطق مختلف زمين مكنند. با اين تكنيك حتي ميتوانند در خلا شب و يا از ميان لايه هاي ابري اقدام به جمع آوري اطلاعات كنند. اينگونه ماهواره ها با ارسال امواج راديويي با طول موجهاي بسيار كم و در يافت انعكاس اين امواج اقدام به شناسايي، جهت يابي ، تعيين سرعت ، مشخص نمودن جنس اجسام و... مي كنند. ماهواره جاسوسي LACROSSE از اين نوع مي باشد كه در ادامه شرح آن خواهدآمد. 3- ماهواره هاي جمع آوري الكترونيك (Sigint )[1] اين ماهواره ها از سيستم هاي بسيار پيشرفته الكترونيكي بمنظور جمع آوري سيگنالهاي راديوي و استراق سمع آنها برخوردار هستند. اين ماهواره ها هنگامي كه در فراز منطقه اي قرار بگيرند اقدام به شناسايي و جمع آوري سيگنالهاي راديويي آن منطق ميكنند. همچنين اين ماهواره داراي ديكشنريهاي كامپيوتري قدرتمندي هستند كه به نسبت به علائم ، واژه ها ، كلمات خاصي حساس شده اند تا از ميان اطلاعات پراكنده رايويي اطلاعات مورد نظر خود را شناسايي و جمع آوري كنند. 4- ماهواره هاي ارتباط نظامي مآموريت اين ماهواره فراهم ساختن فضاي ارتباطي امن جهت ارتباطات نظامي در سراسر جهان مي باشد . ارتباطات راديويي اين ماهواره بصورت ديجيتالي و در طيف گسترده راديويي برقرارمي شود و از تكنيك هاي هوپينگ فركانس و هوپينگ زماني از با رمزهاي بسيار پيشرفته استفاده ميكند . امكان شنود و يا پارازيت اين ارتباطات بهيچوجه امكان پذير نبوده و ارتباطات امني را براي نظاميان مهيا مي كند. ماهواره هاي جاسوسي از سال 1960 توسط ايالات متحده امريكا و اتحاديه جماهير شوروي مورد استفاده قرار مي گرفته اند. اولين سري ماهواره هاي جاسوسي امريكا ماهواره (Discover ) ناميده مي شد. از آنجا كه اين ماهواره ها عمدتا در مدار قطبي زمين قرار مي گيرند ، مي توانند از تمام نقاط زمين اقدام به عكسبردار و جمع آوري اطلاعات نمايند. سري بعدي ماهواره هاي جاسوسي امريكا با نام رمزي (KEYHOL ) يا KH مورد استفاده قرار ميگرفتند. اين ماهواره در مدار پايين زمين حدود 128 كيلومتري اقدام به عكسبرداري و جمع آوري اطلاعات مي نمود. ماهواره KH-9 سري ديگري از ماهواره هاي جاسوسي امريكا بود كه داراي وزني حدود 30000 پوند و با نام ستعار BIG BIRD شناخته مي شد. اين نام را بخاطر حجم بزرگي كه اين ماهواره داشت انتخاب كرده بودند.اين ماهواره قادر به جمع آوري اطلاعات از ميان لايه هاي قطور ابر و يا در تاريكي شب هستند. ماهواره جاسوسي KH-11 با نام مستعار Kennan در سال 1976 مآموريت خود را آغاز نمود . اين ماهواره در مدار همزمان خورشيدي قرار گرفت .از ديد هر ماهواره در مدار سنكرون زمين خورشيدي ، خورشيد همواره داراي زاويه ثابتي نسبت به اجسام روي زمين است . انتخاب اين مدار به اين منظور بوده كه بتوان از طريق تغيير سايه اجسام به ارتفاع آنها پي برد. اين ماهواره همچنين ازدستگاهي با تكنولوژي جديدي براي تهيه عكسهاي با كيفيت استفاده ميكرد بنا (CCD ). Charge Coupled Devices تكنولوژي CCD در سال 1969 توسط Bell Labs امريكايي اختراع گرديد. اين دستگاه سبك داراي سنسورهاي بي نهايت حساس براي عكسبرداري از اجسام است . حساسيت اين وسيله 15 برابر بيشتر از فيلم هاي عكاسي بوده و سطح CCD از سلولهاي مشبك مستطيل شكلي كه داراي حساسيت نوري ميكروسكوپي است تشكيل شده اند. هنگاميكه تصوير يك جسم بر روي اين صفحه قرار بگيرد سلولهاي آن متناسب با ميزان نور توليد جريان الكتريكي مي نمايد. بوسيله اين شبكه حساس تقريبا تمامي سلولهاي نوري بشمارش در مي آيند. بوسيله اين تكنولوژي كه بر روي لنزهاي پرقدرت دوربينهاي ماهواره هاي جاسوسي قرار ميگيرند ، تصاوير بسيا ر واضح و با رزوليشن بالا مي توان تهيه كرد. ماهواره جاسوسي LACROSSE اين ماهواره در دسامبر 1988 توسط آژانس فضاي امريكا NASA طراحي و ساخته شد. مبلغي بالغ بر 500 ميليون دلار هزينه ساخت اين ماهواره گرديد. ويژگي ماهواره LACROSSE همانند ديگر ماهواره هاي جاسوسي در ميزان حساست عكسبرداري آن مي باشد. اين ماهواره طيفي از انرژي مايكرويو را بر طرف زمين گسيل داشته و سيگناهاي ضعيف منعكس شده از سطح زمين را دريافت ميكند. بر اين اساس ماهواه قادر خواهد بود اجسام روي زمين را حتي در هنگام شب و يا از ميان توده هاي ابري مشاهده كند. اين ماهواره براي توليد انرژي لازم خود از پنلهاي خورشيدي بسيار بزرگي استفاده ميكند كه نسبت به ساير ماهواره ها بسيار قابل ملاحظه مي باشد . همچنين اين ماهواره از آنتنها ي مستطيل شكل بزرگي با ابعاد 16متر طول و 4 متر عرض برخوردار مي باشد. اين سطح مستطيل شكل خود از آنتنهاي افقي وعمودي كوچكي تشكيل شده است كه در دريافت سيگنالهاي ضعيف زميني بسيار مفيد مي باشند. ماهواره LACROSSE همچنين از تكنولوژي ([2](SAR برخوردار مي باشد. اين سيستم راداري ماهواره را قادر مي سازد تا از ميان تاريكي ، توده هاي آبري و يا مه بتوان تصاويري تهيه كند . اين تكنولوژي در ماهواره Radarsat نيز بكار گرفته شده است. با اين وسيله ميتوان اجسام با طول يك متر را مشاهده كرد كه اين ميزان براي مشاهده ادوات نظامي ضروري است . علارغم ساير روشهاي عكسبرداري كه تصاوير بصورت پيوسته و يكجا ثبت مي گردند ، در اين روش تصوير يصورت اجزاء كوچك لحظه اي تشكيل مي گردد. شبكه ماهواره اي جاسوسي اشلون ايستگاه‌هاي گيرنده شبكه‌ جاسوسي اشلون در تمام دنيا مستقر است آژانس امنيت ملي ايالات متحده (NSA) سيستم جاسوسي جهاني با اسم رمز اشلون (ECHELON) را طراحي كرده است. اين شبكه به كليه‌ تماس‌هاي تلفني، فاكس‌ها و پيام‌هاي تله تكس و پست‌هاي الكترونيكي كه در هر نقطه از دنيا رد و بدل مي‌شوند، دسترسي دارد و آن‌ها را بررسي مي‌كند. شبكه‌ اشلون از سوي آژانس امنيت ملي آمريكا كنترل مي‌شود و با همكاري سازمان‌هايي چون، ستاد ارتباطات كل در انگليس، مقر امنيتي ارتباطات در كانادا، رياست امنيت دفاعي استراليا و دايره‌ي امنيت ارتباطات كل در نيوزلند، فعاليت مي‌كند. اين سازمان‌ها تحت يك توافقنامه خيلي محرمانه‌ در سال 1948 آغاز به كار كرد. نحوه‌ فعاليت سيستم اشلون به اين گونه است كه ايستگاه‌هاي گيرنده‌ داخلي خود را در همه نقاط دنيا مستقر مي‌كند تا كليه‌ ماهواره‌ها، طول موج‌هاي كوتاه، ترافيك‌هاي ارتباطاتي سلولي و فيبرنوري را به دام بياندازد و سپس آن را به رايانه‌هاي انبوه و با قابليت بالاي آژانس آمريكايي مزبور براي تجزيه و تحليل و بررسي دقيق ارسال ‌كند. اين پيام‌هاي مختلف پس از دريافت توسط ايستگاه‌هاي شنود، شامل مكالمات و مكاتبات هستند كه توسط يك سيستم تحليلي هوشمند به دقت بررسي مي‌شوند. هدف اصلي از فعاليت آژانس مزبور رديابي و كشف گروه‌هاي سياسي ناشناس و فعاليت‌هاي آنها است. سيگنال‌هاي بسيار اندكي مي‌توانند از دام اين گيرنده‌هاي الكترونيكي فرار كنند. بهره‌گيري از ايستگاه‌هاي گيرنده‌ زميني، كشتي‌هاي هوشمند در آب‌هاي هفتگانه‌ي دنيا و ماهواره‌هاي سري قوي در ارتفاعات 20 هزار مايلي از سطح زمين قدرت فعاليت آژانس امنيت ملي آمريكا و اعضاي پيمان UKUSA را افزايش داده است. مناطق جغرافيايي مختلف در سر تا سر دنيا بين اعضاي اين پيمان تقسيم شده است؛ به طوري كه آمريكا در بخش بررسي سيگنال‌هاي ارتباطاتي قاره‌ آمريكا، انگليس در بخش اروپا، آفريقا و غرب روسيه، استراليا در بخش آسياي جنوب شرقي، جنوب غربي اقيانوسيه و مناطق شرقي اقيانوس هند، نيوزلند در بخش شركت‌هاي غربي اقيانوس آرام و بالاخره كانادا در بخش بررسي سيگنال‌هاي شمال روسيه، اروپاي شمالي و همچنين ارتباطات آمريكايي، فعاليت مي‌كنند. روش كار اشلون به اين نحو است كه مي تواند بخش زيادي از ارتباطات را با استفاده از كامپيوتر رديابي كند اين كار بصورت خودكار و با استفاده از كليد واژ ها مورد نظر صورت مي گيرد .كه كليد واژه ها مي توانند نظامي،سياسي،امنيتي و حتي اقتصادي باشند.بعنوان مثال اتحاديه اروپا در سال 81 اعلام كرد جاسوسي صنعتي بين سيزده تا يكصد و چهل و پنج ميليارد دلار به شركتهاي اروپايي صدمه زده است. گر هارد داشميت دبير كميته تحقيقاتي جاسوسي پارلمان اروپا از همه شر كتهاي اروپايي خواست تا با عوض كردن رمزها و كدهاي شناسايي خود به مقابله با شبكه اشلون آماده شوند ماهواره جاسوسي EarlyBird نمايندگان مجلس اروپا مدعي اند آمريكاييان همه تلفنها و مراسلات الكترونيكي ودور نگارها را جذب و ضبط مي كنند.هر نوع گفتگو يا مكاتبه الكترونيكي يا فاكس يا غيره به زبانهاي زنده دنيا هم اكنون در چنگ ماهواره Earaybird است . باور كردني نيست،اما اگر مثلا در انگلستان يا در يكي از كشورهاي اروپايي يا كلا در يك كشور حساس باشيد واژه مرسدس بنز يا كنكورد يا حتي حزب يا حقوق بشر را طي صحبتي در تلفن ثابت يا سيار بر زبان بياوريديا حتي اگر اين واژه ها با نمابر يا پست الكترونيكي ارسال كنيد يا تحويل بگيريد،مطمئن باشيد كه همه اينها به شكل متن به زبان انگليسي ترجمه مي شود و پس از تقسيم بندي با سرعت نور به ايالات متحده آمريكا ارسال مي گردد در آنجا اين مطالب در ميان دواير‏‎ جاسوسي‌‏خاصي‌‏‎ ‎كه در سالهاي اخيربه‌‏‎ نوعي‌‏‎ از سوپر ماركتهاي آمريكا بدل شده اند توزيع مي شود.اين سوپر ماركتها از اين اطلاعات و اسرار استفاده مي كنند و آنها را در ميان خود مبادله مي كنند يا آنها را مانند يك كالاي تجاري به دولتها و نهادها و اشخاص مي فروشند.در نهايت اينكه شما هر جا برويد از سر تا پا زير نظر هستيد . گلن‌‏‎فورد ‏‎نماينده‌‏‎ انگليس ‌‏‎در‏‎ مجلس‌اروپا‏‎تاكيد‏‎مي‌كند‏‎كه‌‏امريكاييان‌ ‎جهان‌ وبويژه‌‏‎اروپا‏ را با اطلاع‌‏‎‏‎مسئولان‌‏ آن كشور زير نظر دارند وي اكنون در راس گروهي خود دولتها از نمايندگان اروپايي‌‏ قرار‏‎ دارد كه مصمم هستند عمليات جاسوسي فراگيري را كشف كنند كه آمريكاييان همه روزه درمورد ميليلاردها نمابر و نامه هاي الكترونيكي و مكالمه هاي تلفني در اروپا و غير اروپا انجام مي دهند.آنان بدون اجازه كسي از اسرار افراد و شركت ها و دولتها آگاه مي شوند. فرد و همكارانش با عكس، سندواطلاعات بمب خود را در جلسات اروپا كه از 12 تا 16 ماه ژانويه در شهر استراسبورگ فرانسه برگزار شد منفجر كردند وي در آن جلسات گفت ما فعاليت پاگاههاي نظامي آمريكا در قاره اروپا را زير سوال مي بريم زيرا ازحد مجاز فراتر رفته اند وبه منبع خطري براي آزادي هاي عمومي وفعاليتهاي روزانه مردم بدل شده اند فورد تاكيد ميكندكه پايگاه‌‏‎ نظامي‌‏‎ امريكا‏ در‏جنوب‏ شهريور كشاير‏ درشمال‌‏ انگلستان‌‏‎كه‌‏‎ازسال‌هاي جنگ‌‎ سرد‎ درآنجا‏‎مستقراست‌‏‎لانه‌‏‎.اروپاست‌‏‎ در‏‎ امريكا‏‎ جاسوسي‌فراگير‏‎ عمده پايگاه‌يوركشايرداراي دو‏‎ ابركامپيوتر‎ ‎است‌‏ .‌‏‎ اينها‏‎‏‎ طبق برنامه‌اي كار‏‎ مي‌كنندكه‌‏‎ براي‌‏‎ جدا‏‎ كردن‌‏‎ ميلياردها‏‎ مكالمات‌‏‏‎ و‏‎ مراسلات‌‏‎ الكترونيكي‌‏‎ طرح‌ريزي‌‎ شده‌‏ است‌‏‎ مي‌توان‌‏‎‌‏‎ طبق‌‎ واژه معيني‌‏‎ ‏‎كه‌‏ ‎صاحب‏‎ آن‌‏‎ بر‏‎زبان‌‏‎ مي‌آورد‏‎ يا‏‎ ارسال‌‏‎ مي‌كند،به اين مكالمات دست يافت.اين واژه براي هر يك از اين دو ابر كامپيوتر نقش كليد را دارد كه پس از اخذ دوباره اطلاعات از ماهواره جاسوسي خاص اين ماموريت،به فعاليت مي پردازند. اين ماهواره اكيلون نام دارد و در صورتي كه مكالمات يا مكاتبات به زبان ديگري باشد آن را به انگليسي ترجمه مي كند.در صورتي كه ماهواره ديگر كه از نوع آراتوري است اينها را به متن تبديل مي كند و سپس آنها را طبق موضوع تقسيم بندي مي كند. و انها را به ايالات متحده آمريكا مي فرستد. تا دستگاهاي ويژه اي آن را بگيرند به گفته گلن فورد،اين يك فرايند تكنولوژيك است كه فقط آمريكاييان به ان دسترسي دارند. وي مي گويد هدف از پرتاب ماهواره تجسسي –تجاري EarlyBird در ماه فوريه گذشته كه نخستين ماهواره از نوع تجاري است،بر اوردن نيازهاي ديگري است كه پايگاهاي نظامي‌‏ امريكا‏ كه‌‏در دنيا گسترده اندخواهان‌‏ آن‌‏هستند‏. فزون برآن‌‏ خدماتي‌‏است‌‏ كه‌‏ اين‌ ماهواره‌‏‏ به‌‏افراد‏ يا شركت‌هايا‏ دولت‌هايي‌‏ مي‌دهدكه‌‏ خواهان يك عكس معيني هستند‏ كه ماهواره‌‏ دربرابريك‌‏ مبلغ مشخص‌‏‌‏ آنها را تحويل‌‏ ميدهد.گلن فوردمي‌گويد‏‏: اين‌‏ حالت‌‏ به‌‏ معناي‌‏ آن است‌‏ كه‌‏ ايالات‌‏ متحده‌‏ امريكا‏ در‏ آينده‌‏ نزديك‌‏ به‌‏ محتكراسرار‏ واطلاعات‌‏ بدل خواهد‏ شد‏ كه آنها را‏ با‏ هركس‌‏ كه‌‏ بخواهد‏ مبادله‌‏ خواهد‏ كرد‏ يا‏خواهدفروخت‌‏ . اين‌‏ تجارت‌‏قرن‌‏ آينده‌‏است‌‏. هر ‏نوع‌‏ گفتگوي‌‏ تلفني‌‏‎يا‏ ‏يامكاتبه الكترونيكي با‏فاكس غير‏ آن‌‏ وبه‌‏ واسطه‌‏ اغلب‏ زبان‌هاي‌‏ زنده‌‏ هم‌ اكنون درچنگ‌‏‎ ماهواره امريكايي‌‏( ‎EarlyBird) قرار‏ دارد‏ كه‌‏ كار‏ تهيه‌‏ فهرست‌‏ انسان‌ها‎‎ را‏‎ ‎به‎ ‎عهده‌‏‎ دارد‏ اين‌‏‎‎ ‌‏فهرست‌هاشامل‌‌‏‎ افرادو‎ شماره‌هاي‌‏ تلفن‌‏و فاكس‌‏و‏‎ رمزهاي‌‎ پست‌‏‎ ‎الكترونيكي‌‏‎(EMAIL) آنان‌‏ است‌‏ كه براساس طبقه‌بندي موضوعات‌‏‎ مورد‎‌ توجه امريكاييان‌‎ حروفچيني‎ شده‌اند‏‎ گلن‌‏فورد‏ مي گويد و اغراق هم نمي كند كه بسياري از واژه هاي كليدهاي آمريكاييان دست يافته اند آنان از اين واژه ها به عنوان محرك دو دستگاه كامپيوتر‏استفاده‌‏.مي‌كنند‏‎ اگر‏‎ احيانا‏‎ با‏‎ دوستي‌‏‎ به واسطه‌‏‎ ‌‏تلفن‌‏‎‎صحبت‌‏ كرده‌‏‎باشي‌‏‎و به گفته باشي‌‏ امروز‌‎ مرسدسي‌‏ ديده‌اي‌‏‎ كه‌‏‎ترا‏‎ شگفت‌‏ زده‌‏‎ نموده‌‏ است‌ ‎مطمئن‌‏‎ باش‌‏ كه‌‏ ‎بقيه‌‏‎ صحبت‌‏ از‎همان‌‏ ‎هنگام‌‏‎تلفظ‏‎ واژه‌ مرسدس‌‏ تبديل‌‏‎ به‌‏‎متن‌‏‎ شده‌‏‎و‏‎بر روي‌‏‎امواج‌‏راديويي‌به‌‏‎ سوي‌‏ ايالات‌‏‎ متحده‌‏ ‎امريكا‏ پرواز‏ كرده‌‏ ‎است‌‏‎ازديگر‏واژه‌ها‏‎ مي‌توان‌‏‎ به‌‏‎ عنوان‌ مثال‌‏‎ ازكلاشينكف‌‏‎ يا مسلسل‌‏يا‏ ‎شركت‌‏ آيروسپشال‌‏ نام‌‏ ‎‎برد‏‎ كه‌‏‎امريكاييان‌‏‎ اغلب‏‎ رابرمي‌انگيزند‏ ژاپني‌‏‎ يا‏‎ اروپايي‌‏‎ شركت‌هاي‌‏‎ به‌نام مربوط واژه‌هاي‌‏‎ رقيب شركت‌هاي‌‏‎ امريكايي‌‏ در مناقصه ها و داد و ستدها بين المللي نيز،آمريكاييان را برمي انگيزد احيانا اگر نماينده شركت مرسدس با همكارش در فرانكفورت درباره يك ‎موضوع‌‏محرمانه‌‏‎شركت‌‏‎ صحبت‌‏‎ كند، ‏‎پايگاه‌ يوركشاير‏ ‎بلافاصله‌‏‎ اين‌‏‎ گفتگو‏ را مي گيرد و ان چه كه محرمانه بود براي آمريكاييان غير‏ محرمانه‌‏‎ مي‌شودگلن‌‏‎‎‎ فورد‏‎ مي‌گويد‏ آمريكا بسياري از اطلاعات را كه بدست مي آورد به (اف بي آي) (FBI) يا اينتر پول يا به ديگر ادارات مبارزه با جرايم منظم يا قاچاق مواد مخدر تحويل مي دهد. وي شيوه امريكاييان را در كسب اسرارديگران زير‏ سوال‌‏‎مي‌برد‏‎زيرا‏به ‌‏‎نظر‏‎وي‌ما‏‎را‏‎به‌‏‎روبات‌ها‏‎و‏‎آينه‌هايي‌‏ ‎تبديل‌‏‎مي‌كندفورد‏گلن‌‏‎ ‎تاكيد‏‎ مي‌كند‏ يكي‎ از‏‎ واژه‌هاي‌‎كليدي‌‏‎ را كه دست يافته واژه حقوق بشر است اين موضوع به هيچ وجه نه ربطي به جاسوسي صنعتي دارد و نه به امنيت ملي هم‌چنين‌‏‎.‎آن‌‏ را مورد توجه آمريكاييان نمي بينم مگر‏‎اين‌‏‎ به‌قصد‏‎ دستيابي‌‏‎ به‌‏ ‎اطلاعات‌‏‎ و اسراري باشد كه ايالات متحده امريكا با ديگر دستگاههاي جاسوسي مبادله مي كند يا انكه اين فرايند بر اثر تقاضايي باشد كه يك دولت براي خريد اطلاعات معين ارائه مي دهد . همان‌گونه‌‏‎كه‌‏‎فورد‏‎تاكيدمي‌كند ‏‎چون‌‏‎مشكل‌‏‎يك‌‏‎مشكل‌‏‎ويژه‌‏‎اروپايي‌‏‎است‌‏ترس‌‏‎از‏‎آن‌‏‎است‌‏‎ ‎كه‌‏‎ امريكاييان‌‏‎به‌كالايي‌‏‎براي‌‏‎ مبادله‌‏‎ با‏‎ رژيم هاي ستمگر و اطلاعات به دست آمده توسط سركوبگر حقوق بشر تبديل شود وي مي گويد من بعيد نمي دانم كه انان انچه را كه بدست مي اورند مي فروشند لذا اسرار وگرايشهاي شخصي مان در معرض خريد و فروش است. گلن فورد پرده سكوتي را كه پارلمان اروپايي طي ماههاي گذشته تحميل كرده بود شكست ماهواره‌‏‎ EarlyBird- مرتبط‏‎باپايگاه‌هاي‌‏‎ امريكا‏‎ را‏‎ خطرناك‌ترين‌‏‎ تهديدي‌ دانست در‏‎ مورد‏‎ آزادي‌هاي‌‏‎ فردي،‌اجتماعي‌‏‎به خود‏‎ ديده‌‏‌‏ است.وي مي گويد در گذشته به طور كلي مقبول بود اما اكنون با پيشرفت تكنولوژيك همزمان شده كه امريكا به تنهايي مالك ان است اين پيشرفت ايالات متحده امريكا را به يك غول الكترونيك و بلكه به يك چماق روزمره بر سر ما و به تجارت جاسوسي گروهي بدل كرده نوعي كنترل دولتها بر پايگاههاي امريكايي در اروپا شده است ماهواره جاسوسي افق: از ديگر ماهواره هاي جاسوسي كه مي تواند امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران و كشور هاي منطقه را به خطر اندازد ماهواره جاسوسي اسراييل است. درگزارشي كه دبيرخانه اتحاديه كشورهاي عرب منتشر كرده، آمده است: ماهواره جاسوسي افق ـ 5 صهيونيستها كه اين رژيم در 28 مه گذشته آن را به فضا پرتاب كرده است مهمترين خطر براي امنيت ملي كشورهاي عربي به شمار مي رود . اين گزارش مهمترين خطررا ارتباط اطلاعاتي اين ماهواره جاسوسي با برنامه هاي اتمي صهيونيستها بر شمرده است . در اين گزارش همچنين آمده است: اين ماهواره جاسوسي كه در مدار 250 كيلومتري مدار زمين در حال گردش است رژيم صهيونيستي را قادر خواهد ساخت كه به دقيق ترين اطلاعات در مورد كشورهاي عربي و خاورميانه دست يابد و در ادامه مي افزايد: ماهواره هاي جاسوسي دشمن صهيونيستي را از مشكلات سياسي كه استفاده از هواپيماهاي شناسايي و مراقبت به وجود مي آورند، رها خواهد ساخت . در گزارش اتحاديه كشورهاي عربي آمده است: پرتاب ماهواره افق ـ 5 سيطره كشورهاي عربي را از بين نخواهد برد اما آنچه كه حايز اهميت است اينكه اين رژيم را در عرصه فضا از كشورهاي عربي برتر و زمينه سيطره بر كشورهاي منطقه را فراهم ساخته است و زمينه تقويت روابط راهبردي اين رژيم را با مناطق ديگرجهان خصوصا جنوب و شرق و مركز آسيا تثبيت سازد . رژيم صهيونيستي در تاريخ 28 مه اعلام كرد ماهواره افق ـ5 را از مركز پرتاب ماهواره در جنوب تل آويو به فضا پرتاب كرده است . اين ماهواره در هر 90 دقيقه يكبار به دور كره زمين گردش كرده و مجهز به دوربينهايي است كه آن را قادر مي سازد از اجسامي با حجم كمتر از يك متر نيز تصوير برداري كند . طول اين ماهواره دو متر و سي سانتيمتر و قطر آن دومتر و وزن آن 300كيلو وساخت رژيم صهيونيستي مي باشد. به گفته روزنامه هاآرتص (http://www.haaretzdaily.com) اين ماهواره مي تواند شمال آفريقا و خاورميانه و حتي پاكستان و افغانستان را پوشش دهد اگر علاقه مند به عكس هاي ماهواره اي از نقاط مختلف زمين هستيد يه سري به اين سايت ها بزنيد! http://www.digitalglobe.com http://www.spaceimaging.com http://www.spot.com http://www.orbimage.com http://www.terraserver.com http://www.eurimage.com -------------------------------------------------------------------------------- [1] - Signal intelligence [2] - Synthetic Aperture Radar منابع : http://pcpars.blogfa.com/ http://www.bashgah.net http://www.hamshahri.org)

[quote]به به مشعوف شدیم!! می بخشید کسی در مورد ماهواره ی Vsat اطلاعاتی نداره ؟؟[/quote] سلام دوست عزیز . من سوال شما رو کامل متوجه نشدم . Very Small Aperature Terminal يا بطور خلاصه Vsat به مفهوم يک پايانه زمينی بسيار کوچک ميباشد که برای ارسال و دريافت اطلاعات از طريق ماهواره مورد استفاده قرار می گيرد. یا یکم ساده ترش همون دیش های روی پشتبوم ها بنابراین نمیشه به اون ماهواره گفت .

[quote]اقا مصطفی سلام کاش مثل دوستان دیگه یه خلاصه اخر کار مینوشتی تا ادمهایی که فرصت زیادی ندارن بتون با استفاده از اون خلاصه یه چیزایی دستگیرشون بشه. انشاالله فردا بصورت اف میخونم. در ضمن دوتا عکس کنارش بزاری بد نیستا ممنون از لطفت.[/quote] اخه ميدوني مشكل همينه اين مطالب تقريبا خلاصه كل مطالب هست و الا هر كدوم از اين مباحث براي خودشون دنياي مطلبن. همچنين اين مطالب عكسي براش نيست . يا نهايت عكس يك ماهواره رو بايد بزارم كه خوب نميشه . ام حتما سعي ميكنم اوامر شما رو اطاعت كنم .

[quote][quote][quote][quote]ممنون وریور جان با خوندن این خلاصه مطلب میشه امیدوار بود با موشک ماهواره بر ایرانی دو نوع ماهواره رو ( با احتساب داشتن ماهواره ) یکی هواشناسی و یکی هم جاسوسی در مدار قرار بدیم. البته فکر نکنم راه زیادی تا ساخت اینگونه ماهوارها داشته باشیم. در مورد ماهواره های مخابراتی و تلویزیونی هم فکر کنم فعلا به صرفه باشه که ما اجاره کننده فرکانس باشیم تا تولید و پرتاب کننده. حال این سوال پیش میاد که ماهواره های مدار لئو رو چهطوری میشه منهدم و یا مختل کرد و یا از مدار خودش منحرف کرد؟[/quote] فکر نکنم نابودی ماهواره ها در مدار LEO کار مشکلی باشه . اونطوری که من می دونم شوروی سابق در سال های 1966 طرح system orbit bombardment رو مطرح کرد . حتی در سال 1968 این طرح رو مورد آزمایش قرار داد . آمریکا هم که هم اکنون از سلاح های مختلفی استفاده میکنه که یکیش پروژه كلاهك شكاري است .[/quote] اقا مصطفی سلام الان 2008 هستیم نه 1966 عزیز. احیانا نظریات جدیدی هست که امکان نابودی ماهواره رو فراهم میکنه . به نظر دوستان میشه از لیزر جامد برای انهدام و یا اختلال در ماهواره استفاده کرد؟[/quote] لیزر برای انهدام بسیار مفید و کاربردی است و میتواند آنتن های ماهواره ها را براحتی از کار بیندازد . میگن چین ماهواره جاسوسی امریکارو با این روش کور کرده . اما مهمتر کشف محل دقیق ماهواره و مدار حرکتی اونه دیگه باقی مسایل حله . لیزر جامد برای اینکار ضعیفه بهتره از لیزر های شیمیایی یا دی اکسید کربن بصورت چند لیزری روی یک هدف استفاده کرد . ضمن اینکه لیزر باید با دقت میکرو متری بسیار دقیقی در فضا بصورت متحرک با مدار ماهواره مذکور تابیده شود . سایت فضایی شد [/quote] فضایی حالش بیشتره منم در مورد چین یه چیزایی شنیده بودم . میشه در مورد روش های کور کردن دید ماهواره ها کمی توضیح بدبد ؟؟

[quote]نمیشه در مورد لیزر ایران چیزی گفت اما فقط بدونید ایران 30 سال تحقیقات لیزر داره جالب اینجاست که فقط تحقیقات داشته همه جور لیزری هم ساختیم دیگه قدرتمندتر از لیزرهای دی اکسید کربن که قطعات زخیم فولا رو در ایک ثانیه برش میدن نیست که اون رو هم ساختن . اما مسئله ساخت لیزر مهم نیست تبدیل اون به تکنیک قابل کاربرد جهت ردیابی و کنترل انرژی مولتی فاز روی هدف است . مشکل اصلی این لیزرها نیاز شدید به انرژی گسیل است . که منبع برق بسیار قدرتمندی رو میخواد و حجم بسیار بزرگی رو میطلبه به دلیل تولید گرما هم زیاد نمیتونه روشن باشه و خیلی مسائله دیگه . ایران حتی تکنولوژی غنی سازی لیزری هم داره ..... [/quote] خیلی جالبه .... مشکل اصلی همین حجم بالا و منبع انرژی زیاده که کشورها هنوز نتونستن از لیزر به عنوان یک سلاح استفاده کنند . البته کانونی کردن این انرژیِ هم هنوز حل نشده . یعنی بتونن یک لیزری با قدرت چند مگا وات رو به صورت یک باریکه بر روی هدف بتابونن . شما حساب کن برا نابوذی یک خمپاره باید یک کامیون نجهیزات رو با خودت اینور اونور ببری . راستی در مصارف نظامی ما میتونیم از لیزر های دی اکسید کربن استفاده کنیم ؟ یا فقط باید از لیزر های شیمیایی استفاده کنیم ؟ اخه لیزر های co2 درسته قدرت بالایی دارن اما نمیشه در فواصل دور از اون ها استفاده کرد . میشه ؟ ببخشید من الان ساعت رو نگاه کردم خیلی دیرم شده باید برم کلاس .

[quote]انهدام ماهواره های جاسوسی که با سرعت نا معلوم در حد 27 هزار کیلومتر حرکت میکنند و مدار های نا مشخصی دارند نیاز به برنامه ریزی محاسبات پیچیده و دقت عمل بالاست . ضمن اینکه مدار LEO شلوغ ترین مدار و حجم زیادی از ماهواره های کشور های مختلف توی این مدار واقع شده باید نهایت دقت رو در عدم رسوندن خسارت به ماهواره های چند میلیون دلاری کشورهای دیگه کرد . چون یک تیکه فلز جداش ده در اثر نابودی این ماهواره ها حتی اگر به اندازه یک بند انگشت باشه بدلیل وجود سرعت و اینرسی بالا میتونه خسارت بسیار زیادی تا حد انهدام به ماهواره های دیگه بزنه.[/quote] حرف شما کاملا درسته . ماهواره های جاسوسی درسته که در ارتفاع کم قار می گیرند اما سرعت بسیار بالایی دارن و هدف قرار دادن اونا با سلاح های موشکی بسیار کار مشکلی هست به همین دلیل دارن بر روی سلاح های لیزری کار میکنند تا بتونند یک شی رو با سرعت نور نابود کنند .

[quote]آيا ممكن ما در حال ساخت اولين توپ ليزري باشيم ! آيا ممكن ما درحال آزمايش اين توپ در كوير سمنان باشيم ! آيا ممكن اين توپ مراحل آزمايشي خودش رو خوب طي كرده باشه ! آيا ممكن اين توپ قابليت هدف قرار دادن يك موشك رو در آسمان داشته باشه ! و آيا ممكن بشه با اين توپ يك بمب افكن پنهان كار رو هدف قرار داد ....[/quote] ما تو کشور عزیزمون حتی از موارد خیلی جزئی هم اطلاع نداریم . حالا اگه همچنین پروژه ای رو مشغول هستیم که دیگه بماند ... . البته متخصصان ما هر کار ی که اراده کنند با لطف خدا انجام میدن . در زمان حال تنها امریکا است که تونست یک توپ لیزری شیمیایی فوق قوی ATL بسازه و اون رو با موفقیت آزمایش کنه. اگر یادتون باشه خرداد همین امسال بود که کلی هم واکنشهایی رو در بر داشت . چون به گفته خیلی ها سلاح های لیزری می تونه ماهیت جنگ رو به کلی تغییر بده . البته این ATL با اون چیزی که ما تو فیلم های تخیلی میبینیم خیلی متفاوته . حالا شما اکه اطلاعاتی دارید که میشه در اختیار کاربران قرار داد بفرمایید . ما گوش می کنیم .

خشونت در فضا همزمان با سير تكاملي تحقيقات فضايي در جهان، نويسندگان و فيلمسازان بسياري نيز داستان هاي گوناگوني از جنگ هاي فضايي نوشته و روي پرده به نمايش درآورده اند. البته ما هميشه شاهد جنگ ميان زميني ها و بيگانه هاي فضايي بوده ايم، ولي اكنون نبرد فضايي آنچنان كه ملاحظه خواهيم كرد از حالت داستان و افسانه به واقعيت نزديك مي شود و اين در حالي است كه از بيگانه هاي ناشناخته عجيب و غريب هم خبري نيست و جنگ دقيقا بين ماهواره هاي ملت هاي مختلف رخ خواهد داد، البته هنوز تسليحات انهدام ماهواره وجود ندارد، امانخستين كشوري كه در راه به وجود آوردن سيستم هاي ضد ماهواره اي اقدام كرد، آمريكا است. اين كشور در سال 1963 پروژه محرمانه اي را با رمز 437 دنبال كرد. در اين پروژه قرار بود يك راكت تور (Thor) كه كلاهك آن حاوي مواد منفجره اتمي بود، ماهواره هاي شوروي را در مدار پايين هدف قرار دهد، البته اين پروژه به دليل يكسري مشكلات فني متوقف شد. در مقابل اين حركت آمريكا، شوروي نيز در اين سو دست به كار شد و اولين سفينه با قابليت مانور فراوان را در اوايل سال 1964، به نام Polyot به فضا پرتاب كرد. در پي اين پرتاب موفقيت آميز Polyot -2 نيز در 12 آوريل 1964 به فضا پرتاب شد. اين سفينه در نخستين روز پرتاب، مانور جالبي در ارتباط با مانور سفينه هاي فضايي به نمايش گذاشت، ولي پس از آن از كار افتاد و سرانجام در 8 اوت 1966 از بين رفت. اقدام شوروي در 1966 براي طراحي سيستم تسليحاتي به نام سيستم بمباران مداري (system orbit bombardment) مي توانست شروع مرحله جدي جنگ بين ماهواره ها باشد. شوروي تا سال 1968 اين سيستم را آزمايش كرد. در اين آزمايش شوروي توانست تكنيكي را نشان بدهد كه براساس آن به جاي پرتاب يك كلاهك هسته اي در مسير سنتي بالستيكي (به شكل منفي) شيئي به وزن 4هزار و 500 كيلوگرم (كه مي توانست يك بمب باشد) را به مدار پايين در زمين بفرستد. اين شيء از طريق يك مسير صاف و در حالي كه بر پشت پره هاي رادار آمريكا و اروپا ظاهر مي شد، به اتمسفر زمين برگشت! جديدترين آزمايش ماهواره كش ها توسط شوروي، سرانجام در سال 1980 با سفينه شكاري كاسموس 1174 و ماهواره هدف فضايي كاسموس – 1171 كه قرار بود رهگيري و زده شود، انجام شد. حالت و مسيرهاي مختلف آزمايشي: سفينه هاي ماهواره كش شوروي در چهار حالت و مسير مختلف برحسب مورد به انجام ماموريت مي پردازند. 1 – مدار سفينه شكاري: رهگير دايره اي است تا بتواند كاملا از نزديك ماهواره هدف را رهگيري كند. در اين سبك كه با يك بار عبور از كنار هدف و با سرعت كم انجام مي گيرد، بازرسي و شناسايي صورت مي گيرد. 2 - سفينه شكاري: رهگير با سرعت زياد از كنار سفينه هدف كه در پايين ترين نقطه مدار از يك مدار بيضوي قرار دارد، عبور مي كند. 3- ماهواره شكاري: زماني كه سفينه هدف در بالاترين نقطه مداري قرار دارد، رهگير با فاصله نزديكي از كنار آن عبور مي كند. 4 – در اين حالت و مسير، انجام عمليات نابودي ماهواره ها بدين شكل انجام مي شود كه دو سفينه شكاري – رهگير و هدف به گونه اي كه قصد پهلوگيري از كنار يكديگر را دارند به هم نزديك مي شوند و در اين لحظه ماهواره شكاري منفجر مي شود. ديگر سلاح هاي ضد ماهواره اي: هر دو كشور شوروي و آمريكا تحقيقات گسترده اي در مورد سلاح هاي ضد ماهواره اي ليزري و پرتوي ذره انجام دادند. نمونه اي از سلاح هاي ليزري شوروي مي توانست ماهواره هاي مختلف را تا برد موثر 200 كيلومتر هدف قرار دهد و آنها را از كار بيندازد. اين نوع ليزر از نوع كربن دي اكسيد - نوع ديگري كه تا سال 1985 به اتمام رسيد- بردي در حدود 5 هزار تا 40 هزار كيلومتر را مورد هدف قرار مي دهد و ماهواره ها را با مشكل جدي اختلال در عملكرد روبه رو مي سازد. تحقيق روي سلاح هاي پرتو ذره اي كه روي پرتوهاي ذره اي باردار متمركز مي شد، از سوي شوروي بشدت انجام شد. آمريكا در اين فرضيه از شوروي عقب تر بود. اكثر سلاح هاي پرتوذره شوروي خطرشان متوجه ماهواره هاي جاسوسي – عكاسي آمريكا موسوم به Big Bird بود. در يكي ديگر از طرح هاي شوروي براي سلاح هاي ضد ماهواره، چنين در نظر است كه تكنيكي براي نابودي ماهواره ها به وجود آيد كه بتواند در مدت بسيار كوتاهي و خيلي سريع، يك سلاح ماهواره كش را روي زمين از آشيانه به سكوي پرتاب آورد و آن را به سوي هدف نشانه گيري كند. ماهواره هاي جاسوسي – عكاسي آمريكا چندين بار توانستند به نشانه هايي دست يابند كه روس ها اين برنامه را ظرف 90 دقيقه اجرا كرده اند. يكي از سلاح هاي ضد ماهواره اي آمريكا، پروژه كلاهك شكاري است. اين پروژه شامل نوعي كلاهك پرتاب شونده است كه از دو طبقه تشكيل شده است؛ طبقه اول شامل موشك پرقدرت Sram ساخت بوئينگ و طبقه دوم آن را بوستر آلتير ساخت ووت تشكيل مي دهد. اين كلاهك كه بسيار ظريف و كوچك است، در مقر اسلحه اف – 15 – ايگل نصب مي شود. زماني كه قرار باشد ماهواره اي نابود شود يك فروند F-15 به پرواز درمي آيد. در حين پرواز هدف و مسير آن از طرف فرماندهي پدافند فضايي آمريكاي شمالي به خلبان اطلاع داده مي شود. پس از رها كردن، موشك، همچون ماهواره كش هاي شوروي سلسله عملياتي را در نابود كردن هدف به كار مي گيرد. نوع ديگري از سلاح هاي ماهواره كش، سلاح هاي پرتوي هستند. اينگونه سلاح ها علاوه بر اينكه براي جنگ هاي فضايي به كار مي روند، براي نابودي موشك هاي بالستيك بين قاره نيز استفاده مي شوند. به طور خلاصه اعم پروژه هاي آمريكا براي تكميل سلاح هاي پرتوي به اين قرار است: ايستگاه هاي نبرد ليزري يا Laser Bottle Station مستقر در فضا به منظور نابودي موشك هاي قاره پيماي دشمن. ايستگاه هاي نبرد ليزري مستقر در فضا به منظور نابودي ماهواره هاي دشمن. سيستم هاي ليزري به منظور حفاظت از انواع ماهواره هاي نظامي. مهمترين پروژه اين سري از تسليحات مرگبار آمريكا، پروژه اي است موسوم به white horse . نحوه عملكرد اين سلاح بدين صورت است كه ابتدا در يك سفينه فضايي گذارده مي شود. در اين سلاح پرتو منفي هيدروژن شتاب داده مي شود و با گذشتن از يك سلول تخليه و بارگيري به صورت خنثي درمي آيد. هدف فضايي: در كنار پيگيري پروژه هاي مربوط به كلاهك هاي ضد ماهواره اي، وزارت دفاع آمريكا برنامه تكميل يكسري هدف هاي فضايي را دنبال مي كند. اين هدف ها به اين منظور به كار گرفته مي شوند تا سلاح هاي ضد ماهواره اي را بتوان همزمان با ساختشان آزمايش كرد. اگر روزي نبردي حقيقي در فضا ميان آمريكا و ديگر ملت ها از جمله روسيه به وقوع بپيوندد، احتمالا آمريكا از روسيه بيشتر زيان خواهد ديد. به اين دليل كه كيفيت ماهواره هاي نظامي آمريكا بالاتر و دوامشان و قيمتشان هم خيلي بالاتر از ماهواره هاي مشابه روسيه است. از اين رو در چنين جنگي، روسيه چنانچه ماهواره اي از دست بدهد، مي تواند به آساني ماهواره ديگري جانشين آن كند، در حالي كه ضرر چنداني هم نكرده است. البته خطر سلاح هاي نظامي روسيه در ابتدا متوجه ماهواره هاي چيني است، چون آنها در ارتفاع كمتري نسبت به ماهواره هاي نظامي آمريكا هستند. ماهواره هاي آمريكا به جز يكسري ماهواره جاسوسي در ارتفاع خيلي بالايي مستقر هستند. با اين تلاش هاي بي وقفه دو ابرقدرت شرق و غرب، اگر روزي سلاح هاي ضد ماهواره وارد عمل شوند و در جنگي حقيقي به كار آيند، دو طرف در حالي كه سعي دارند تا ماهواره هاي يكديگر را از بين ببرند، از اين نكته هم غافل نخواهند بود كه در وهله اول ايستگاه مركزي كنترل سلاح ها و ماهواره ها در پايگاه هاي زميني را نابود كنند و براي اين كار راهي جز استفاده از موشك هاي قاره پيما باقي نمي ماند. باتوجه به اينكه ايستگاه هاي ارتباطي و كنترل و ردگيري ماهواره هاي نظامي تنها در خاك آمريكا يا روسيه قرار ندارند، الزاما جنگ فضايي و بين قاره اي بر فراز خاك آمريكا يا روسيه نيست و عملا در حريم فضايي كشورهاي ديگري انجام خواهد شد، بنابراين پاي كشورهاي ديگر هم به ميان مي آيد كه از نظر حقوقي، استراتژي پيچيده اي به وجود خواهد آمد. نویسنده مطلب : محمد بدخشان hamshahrionline.ir

[quote]مصطفی جان کاش تو تاپیک قبلی میگفتی مطلبی داری و میزاری. اخه اونجا فقط از سال 1966 صحبت کرده بودی. مطلب جالبی بود ولی مختص به دو ابرقدرت. ما باید چیکار کنیم و بهترین گزینه چی میتونه باشه؟ همونطور که قبلا هم گفتم میشه دانشمندان ما روی لیزر کارهای جدی انجام بدن ؟ در چند سال اخیر کارهای بسیار مهمی در جهت ساخت لیزر با قدرت بالا در دانشگاههای کشور داره انجام میشه. در مورد لیزرهای با توان پائین که برای مصارف پزشکی بکار میره فعلا در حد خودکفائی هستیم و نمونه های تولیدی رو میشه دید.[/quote] در مورد کشور عزیزمون اطلاعی ندارم ، ولی بعید میدونم در این زمینه ها کاری کرده باشیم . چون متاسفانه کشور ما آینده نگر نبود و فقط زمانی که نیاز داشت کار رو انجام میداد . الانم پروژه های خیلی مهمتری داریم . البته ما میتونیم پروژه ای رو مانند پروژه كلاهك شكاري آمریکا رو داشته باشیم . لیزر هم در بعد استفاده به عنوان یک هدایتگر انرژی هنور مقدور نیست . کشور های مختلفی دارن روی این پروژه کار میکنن ولی هنوز به نتیجه نرسیدن . آمریکا و روسیه که هنیزه های هنگفتی رو بر روی این پروژه گذاششتن . در این مصارف ما به لیزری با توان های مگاواتی نیاز داریم . اگه ما بتونیم لیزری با توان حدود 5 مگا وات رو برای چند ده ثانیه به صورت یک باریکه نوری به شی بتابونیم دیگه چیزی از اون شی باقی نمیمونه راستی میدونستید اولین لیزر گازی رو یک ایرانی اختراع کرد .

[quote][quote][quote]ممنون وریور جان با خوندن این خلاصه مطلب میشه امیدوار بود با موشک ماهواره بر ایرانی دو نوع ماهواره رو ( با احتساب داشتن ماهواره ) یکی هواشناسی و یکی هم جاسوسی در مدار قرار بدیم. البته فکر نکنم راه زیادی تا ساخت اینگونه ماهوارها داشته باشیم. در مورد ماهواره های مخابراتی و تلویزیونی هم فکر کنم فعلا به صرفه باشه که ما اجاره کننده فرکانس باشیم تا تولید و پرتاب کننده. حال این سوال پیش میاد که ماهواره های مدار لئو رو چهطوری میشه منهدم و یا مختل کرد و یا از مدار خودش منحرف کرد؟[/quote] فکر نکنم نابودی ماهواره ها در مدار LEO کار مشکلی باشه . اونطوری که من می دونم شوروی سابق در سال های 1966 طرح system orbit bombardment رو مطرح کرد . حتی در سال 1968 این طرح رو مورد آزمایش قرار داد . آمریکا هم که هم اکنون از سلاح های مختلفی استفاده میکنه که یکیش پروژه كلاهك شكاري است .[/quote] اقا مصطفی سلام الان 2008 هستیم نه 1966 عزیز. احیانا نظریات جدیدی هست که امکان نابودی ماهواره رو فراهم میکنه . به نظر دوستان میشه از لیزر جامد برای انهدام و یا اختلال در ماهواره استفاده کرد؟[/quote] ببخشید اگه جواب مناسبی بهتون ندادم من اون مثال رو زدم که این مطلب رو برسونم که چندین سال پیش این کار امکان داشته تو این سالها که دیگه نگو ... . یه تاپیک در این مورد زدم بخونید جوابتون رو میگیرید . یکی از پروژه های امریکا همین سلاح لیزری هست .

[quote]ممنون وریور جان با خوندن این خلاصه مطلب میشه امیدوار بود با موشک ماهواره بر ایرانی دو نوع ماهواره رو ( با احتساب داشتن ماهواره ) یکی هواشناسی و یکی هم جاسوسی در مدار قرار بدیم. البته فکر نکنم راه زیادی تا ساخت اینگونه ماهوارها داشته باشیم. در مورد ماهواره های مخابراتی و تلویزیونی هم فکر کنم فعلا به صرفه باشه که ما اجاره کننده فرکانس باشیم تا تولید و پرتاب کننده. حال این سوال پیش میاد که ماهواره های مدار لئو رو چهطوری میشه منهدم و یا مختل کرد و یا از مدار خودش منحرف کرد؟[/quote] فکر نکنم نابودی ماهواره ها در مدار LEO کار مشکلی باشه . اونطوری که من می دونم شوروی سابق در سال های 1966 طرح system orbit bombardment رو مطرح کرد . حتی در سال 1968 این طرح رو مورد آزمایش قرار داد . آمریکا هم که هم اکنون از سلاح های مختلفی استفاده میکنه که یکیش پروژه كلاهك شكاري است .

وقتی سال سوم دبیرستان بودم یه اردوی 3 روزه از طرف بسیج ترتیب داده بودن که بریم . ما هم خوشحال از اینکه 3 روز از مدرسه راحت میشم سریع ثبت نام کردیم . شب اول ما رو بردن تو این بیابونای اطراف اردوگاه ، اولش با خیال راحت میرفتیم با بچه ها جک می گفتیم که یه دفعه انگار وسط دشمن گیر افتاده باشی و از همه طرف مورد حمله قرار بگیری فقط صدای انفجار و تیرو نارنجک میومد . به قول بچه ها بابامونو آوردن جولو چشمامون . از اون موقع دیگه تا اسم اردو بسیج و این حرفا میشه فقط فرار میکنم . تازه این اردو ما آموزش رزم شبانه نبئد فقط یه اردوی آمادگی بود ببین اگه ببرنمون از این آموزشا چکارمون می کنن . البته این اردوها برا آمادگی خیلی خوبه

[quote name="armani"][quote][quote] ممنون از آرمانی عزیز بخاطر قراردادن اون عکسها [/color].[/quote] خواهش میکنم .وظیفه بود قربان. در مورد نظر دوستمون در مورد ماهواره ها و مدارات مختلف من هم موافقم . چون اینروزها زیاد میشنویم که فلان کشور فلان ماهواره رو جهت ...... فرستاد. راستی دو تا سوال : 1- ماهواره امید با این شکل و اندازه خیلی ابتدائی نیست ؟ البته میدونم نمیشه از شکلشش کارکردشو توضیح داد ولی ..... ؟ 2- کشوری میتونه ماهواره ای رو بدون اطلاع دیگر کشورها به فضا بفرسته؟ اصلا قوانینی هست که کشور پرتاب کننده نوع ماهواره و مدار اونو اعلام کنه ؟[/quote] سوال اولتون برا منم پیش اومده اما به جوابی نرسیدم . اما در مورد سوال دوم بله قوانینی داریم . اصلا در سازمان ملل یک کمیته دائمی وجود داره به نام كميته دائم سازمان ملل متحد براي استفاده صلح اميز از فضاي ماوراي جو(كوپيوس) که البته الان مانند دیگر کمیته های سازمان ملل تقریبا کمی جنبه تشریفاتی داره . قوانین این کمیته موارد زیادی رو شامل میشه مانند بررسي فعاليت ها و كنترل منابع فضايي بررسي وضعيت هيئت هاي نمايندگي و ديگر هيئت هاي بين المللي كه گزارش فعاليت هاي خود را به مجمع عمومي ارائه مي كنند. تقويت دسترسي به اطلاعات مرتبط با فضا همكاري بين المللي و تهيه ي گزارش در اين باره كه نشان از پذيرش تعهدات بين المللي داشته باشد تهيه ي امكانات فني براي كشورهاي عضو واحد ها نهاد ها موسسه ها و سازمان هاي بين المللي جلب حمايت براي ظرفيت سازي در كشورهاي در حال توسعه از طريق مراكز منطقه اي براي علوم فضايي و .... در کل قوانین کاملی هستند اگه کشورها بهش پایبند باشن . ایران نیز عضو این کمیته هست و معاهدات اونو مانند معاهده ي 1972 و 1968 را امضا كرده . امیدوارم تونسته باشم تا حدودی جوابتون رو بدم

[quote]متشکرم> مواردی که توی تاپیک پیشران های اینده در این مورد زدی اینجا هم بیار تا در موردش صحبت کنیم چندتا عکس هم دارم که میزارم . ما که امکان دانلود از راپید شیر یا اون یکی رو به دلیل خراب کردن امکان دانلود توسط سرور ها نداریم . اگر کسی میتونه اونها رو دانلود کنه توی گالری سایت قرار بده.[/quote] دوستان لینک مستقیم برای دانلود هم قرار دادم تا کسی مشکلی نداشته باشه .

پيشرانهاي فضايي، ابزاري براي تغيير سرعت موشكها، ماهواره‌ها و فضاپيماها هستند. آنها روشهاي متفاوتي براي توليد شتاب در سيستمهاي فضايي دارند كه هر كدام مزايا و معايب خاص خود را دارد كه با توجه به نوع كاربرد، در سفر به �فضا و يا كنترل وسيله فضايي در مدار از آنها استفاده‌هاي متفاوتي مي‌شود. اكثر پيشرانهاي امروزي بر مبناي افزايش انرژي جنبشي سوخت و خروج سريع آنها از دهانه خروجي استوار مي‌باشند. در اين‌گونه سيستمها به سوخت به اصطلاح داغ شده مجال داده مي‌شود تا از مجرايي به بيرون فرار كند. سرعت بسيار زياد گازهاي خروجي طبق قانون سوم نيوتن مجموعه موتور و هرآنچه را كه به آن متصل است را در جهت مخالف خروج گازها به جلو هل خواهد داد. اين نوع از پيشرانهاي فضايي را موتورهاي راكت مي‌نامند. موتورهاي راكت با توجه به فرآيند كسب انرژي توسط گازهاي خروجي به دو دسته راكتهاي شيميايي و راكتهاي غير شيميايي تقسيم مي‌شوند. اكثر فضاپيماها از راكتهاي شيميايي استفاده مي‌كنند. در اينگونه موتورها ماده شيميايي قابل اشتعالي در مجاورت اكسيدكننده مناسبي قرار گرفته و شرايط لازم براي احتراق تركيب فراهم مي‌شود. حاصل احتراق گازهاي پرانرژي و داغي است كه مأموريت توليد پيشران را به عهده دارند. اين دسته از موتورها با توجه به نوع سوخت و اكسيدكننده به دو دسته كلي تقسيم مي‌شوند. موتورهاي سوخت جامد و موتورهاي سوخت مايع كه موتورهاي سوخت مايع خود دو نوع دارد. بعضي انواع موتورهاي سوخت مايع كه براي عمل در اتمسفر زمين طراحي مي‌شوند مكنده بوده و اكسيد كننده خود را كه همان اكسيژن هوا است از راه مكش هوا به داخل موتور به دست مي‌آورند. اين عمل نظير رفتار موتورهاي جت هواپيماهاي جنگي است. نوع دوم موتورهايي است كه اكسيد كننده در داخل مجموعه حمل مي‌شود مانند بسياري از موشك‌هاي فضايي يا جنگي. امروزه يكي از قديمي‌ترين و در عين حال مدرن‌ترين موتورهاي فضايي غيرشيميايي، موتورهايي با پيشرانه‌هاي يوني هستند. اين موتورها كه در دسته موتورهاي الكتريكي جاي مي‌گيرند و در حال حاضر در چند پروژه مهم فضايي مورد استفاده قرار گرفته و به ‌خوبي پاسخگوي نيازمنديها بوده‌اند. جالب است كه ايده استفاده از نيروي الكتريسيته براي توليد پيشران به سالهاي اوليه توليد و گسترش موتورهاي موشك باز‌مي‌گردد اما به دليل محدوديتهاي فناوري در آن روزگار اين ايده تا به امروز عملياتي نشده بود. در اينگونه موتورها جريان سريع محصولات داغ احتراق جاي خود را به جرياني بسيار سريعتر از يونهاي پرانرژي مي‌دهند. يك پيشران يوني در حال آزمايش. جريان آبي رنگ به دليل بازگشت از برانگيختگي اتمهاي زنون به وجود مي‌آيد اين موتورها نيروي پيشران بسيار اندكي توليد مي‌كنند اما در مقابل مصرف آنها فوق‌العاده ناچيز است. از اين رو اين قبيل موتورها صرفاً براي استفاده بسيار طولاني مدت كه زمان كافي جهت افزايش سرعت وجود داشته باشد، كاربرد دارند. يون يك تك اتم يا مجموعه‌اي از اتمها است كه با از دست دادن و يا به دست آوردن تعدادي الكترون، حالت خنثي الكتريكي خود را از دست مي‌دهد و تقارن بين تعداد پروتون‌هاي هسته و الكترون‌هاي پوسته در اين حالت به هم مي‌ريزد. اگر اتم تعداد الكترون بيشتري نسبت به پروتون داشته باشد به آن يون منفي يا آنيون گويند و در صورتي كه تعداد الكترون كمتر از پروتون باشد به آن كاتيون يا يون مثبت مي‌گويند. در موتورهاي الكتريكي روشهاي متفاوتي براي شتاب دادن به يونها وجود دارد كه تمام آنها يك نقطه مشترك دارند و آن اين است كه با تأمين نسبت شارژ به جرم بسيار زياد، يونها را تا آنجا كه مي‌شود با سرعت بيشتري به بيرون پرتاب مي‌كنند. سرعت خروج گازهاي يونيده شده در اين گونه موتورها گاهي تا بيش از 10 برابر موتورهاي شيميايي مي‌باشد اما از آنجاييكه جرم گازهاي خروجي بسيار كمتر از پيشرانه‌هاي شيميايي است، پيشرانش (تراست) اين‌گونه موتورها خيلي كمتر از اسلاف شيميايي آنها است. موتورهاي يوني انواع متنوعي دارد كه بعضي از آنها ساخته شده و به كار گرفته شده‌اند و پاره‌اي ديگر در حد نظر و نقشه هستند. ساده‌ترين موتور يوني پيشنهاد شده تا كنون، موتور الكترواستاتيكي است كه ساختمان و طريقه عملكرد ساده‌تري نسبت به همتايان مدرن خود دارد. در يك پيشرانه يوني الكترواستاتيكي، گاز نسبتاً سنگيني (نيروي پيشران موتور به حاصل‌ضرب دو عامل سرعت خروجي گازها و جرم آنها وابسته است) مانند آرگون با جرم اتمي 40 گرم بر مول يا بخار جيوه با جرم اتمي 200 گرم بر مول به عنوان سوخت مورد استفاده قرار مي‌گيرد. ابتدا اتمهاي سوخت، در حالت طبيعي خود، از روزنه كوچكي وارد محفظه موتور مي‌شوند و در آنجا توسط الكترونهاي حاصل از يك تفنگ الكتروني (مانند آنچه در لامپ تصوير تلويزيونها وجود دارد) بمباران مي‌شوند. برخورد الكترونهاي سريع به اتمهاي گاز باعث مي‌شود كه اتمها يك يا چند الكترون از دست داده و به شكل يون مثبت درآيند. الكترونهاي آزاد شده خود در نقش بمبهاي جديد عمل كرده و فرآيند يون‌سازي شتاب مي‌گيرد. در ديواره محفظه موتور حلقه‌هاي مغناطيسي مخصوصي نصب شده تا با سرعت دادن به الكترونها، فرآيند بمباران را بهبود بخشند. الكترونها پس از برخورد با اتمها و از دست دادن انرژي خود، در نهايت توسط ديواره محفظه و يا شبكه توري با بار مثبت كه در انتهاي موتور قرار دارد، جذب مي‌شوند و جاي خود را به الكترونهاي تازه‌نفس مي‌دهند. يونهاي مثبت بر اثر خاصيت پخش اتمي، سرانجام از منافذ شبكه توري با بار مثبت عبور كرده و وارد ميدان الكتريكي بسيار قوي بين دو شبكه مثبت و منفي مي‌شوند. اختلاف پتانسيل بسيار شديد بين دو شبكه باردار مثبت و منفي باعث مي‌شود كه يونها به سمت توري محتوي بار منفي شتاب بگيرند. پتانسيل الكتريكي شبكه مثبت بسيار بيشتر از پتانسيل الكتريكي شبكه منفي انتخاب مي‌شود. از اين رو يونهاي مثبت بيشتر از آنكه تحت تأثير جاذبه شبكه منفي باشند، از دافعه شبكه مثبت پيروي مي‌نمايند. اين امر باعث مي‌شود كه تعداد بسيار زيادي از يونها قادر به فرار از منافذ شبكه منفي شوند. فرار بسيار سريع يونهاي مثبت از انتهاي موتور بر طبق قانون سوم نيوتن باعث توليد نيروي پيشراني در جهت خلاف حركت يونها مي‌شود. اگر يك موتور يوني به اين شيوه به كار خود ادامه دهد، رفته رفته تجمع بار منفي در موتور افزايش يافته و سيستم حالت خنثي خود را از دست خواهد داد. از اين رو در اينگونه موتورها يك تفنگ الكتروني اضافي در پشت موتور به گونه‌اي نصب شده است كه الكترونهاي پرتاب شده با يونهاي مثبت برخورد نموده و علاوه بر آنكه اتم را به حالت خنثي تبديل مي‌كنند، باعث تخليه بار منفي تجمعي موتور نيز مي‌شوند. چنانچه مجموعه موتور و يا سفينه فضايي حامل آن از نظر بار الكتريكي خنثي نباشد باعث ايجاد ميدان الكتريكي مضاعف در پشت شبكه مثبت، جايي بين اين شبكه و محفظه اصلي موتور خواهد شد. ايجاد چنين ميداني حركت يونهاي مثبت به سمت خروجي موتور را مختل كرده و سيستم كار نخواهد كرد. سرعت گازهاي خروجي از يك موتور نه‌چندان كارآمد يوني باز هم به مراتب از سرعت گازهاي خروجي يك موتور شيميايي بيشتر است. در موتورهاي اوليه يوني اين سرعت به حدود 30 كيلومتر بر ثانيه مي‌رسيد كه امروزه تا حدود 200 كيلومتر بر ثانيه افزايش يافته است. در مقابل سرعت گازهاي خروجي يك موتور شيميايي بين 3 تا 5 كيلومتر بر ثانيه است. هرچند سرعت گازهاي خروجي بسيار زياد است اما از آنجاكه جرم مصرفي به عنوان سوخت خيلي اندك مي‌باشد، نيروي پيشران چنين موتورهاي بسيار كم است. اما در مقابل اين گونه موتورها مي‌توانند مدت زمان زيادي تا حدود 2 سال مداوم كار كرده و اندك اندك سرعت سفينه را افزايش دهند. اغلب نيرويي كه توسط چنين موتورهايي توليد مي‌شود در حد وزن يك برگ كاغذ است. چنين نيروي پيشران اندكي مي‌تواند يك سفينه فضايي را با توجه به جرم آن با شتابي در حد يك ده هزارم تا يك ميليونيوم شتاب جاذبه زمين به حركت وادارد. در سفرهاي اكتشافي فضا و يا ماهواره‌هاي زمين‌آهنگي كه براي مدت طولاني به دور زمين مي‌چرخند، استفاده از چنين موتورهايي توجيه دارد. مدت زمان طولاني چنين مأموريتهايي به طراحان اجازه مي‌دهد كه با استفاده از نيروي پيشران اندك اين موتورها، تغيرات دلخواه سرعت را به دست آورند. مصرف انرژي الكتريكي اين‌ موتورها بين 2 تا 25 كيلووات بوده كه تأمين چنين انرژي زيادي نيز خود مشكل تكنيكي ديگري است. اكنون سفرهاي فضايي انگشت‌شماري از موتورهاي يوني به عنوان پيشران استفاده كرده‌اند كه از آن‌جمله مي‌توان به ديپ اسپيس-1 كه در 24 اكتبر 1998 توسط ناسا پرتاب شد،�اسمارت-1� كه در 27 سپتامبر 2003 به قصد گردش به دور ماه توسط اِسا به فضا فرستاده شد و كاوشگر فضايي هايابوسا كه توسط آژانس فضايي ژاپن در 9 مي 2003 به قصد كاوش خرده‌سيارك سيب‌زميني شكل ايتوكاوا راهي بيكران فضا گرديد، اشاره نمود. براي نمونه مشخصات موتور يوني ديپ‌اسپيس-1 به قرار زير است: قطر : 30 سانتي‌متر وزن : 8 كيلوگرم ضربه ويژه : 3100 ثانيه پيشرانش : 20 تا 92 ميلي‌نيوتن سرعت خروج يونها : 30 كيلومتر بر ثانيه وزن گاز زنون به عنوان سوخت : 5/81 كيلوگرم مدت زمان كاركرد : 20 ماه تغيير سرعت نهايي 5/4 كيلومتر بر ثانيه موتور يوني به كار رفته در ديپ اسپيس-1 هنگام آزمايش در مورد كاوشگر هايابوسا كه مأموريت ويژه‌اي را انجام داد وضع به ‌گونه ديگري بود. لزوم رسيدن به خرده سيارك ايتوكاوا با سرعتي معقول، قرارگيري در مدار مشابه هدف، تعقيب ايتوكاوا با سرعتي برابر سرعت مداري آن و دور و نزديك شدن به سيارك با سرعتي بسيار آرام لزوم استفاده از چنين موتور قابل كنترلي را دو چندان كرده بود. هايابوسا براي طي بيش از دو بيليون كيلومتر راه تا رسيدن به ايتوكاوا در مدت 25800 ساعت كار مداوم موتورهاي يوني خود فقط 29 كيلوگرم زنون مصرف كرد� و� به‌ازاي آن به اختلاف سرعتي معادل 1400 متر بر ثانيه دست‌ يافت. نزديك شدن به ايتوكاوا در مراحل نمونه‌برداري با سرعت اندك 5 سانتي‌متر بر ثانيه كه به سيستم كنترل فرصت لازم براي تصحيحات ضروري را مي‌داد از ديگر كاربريهاي اين موتورهاي كم‌ مصرف بود. براي کسب اطلاعات بيشتر در اين مورد، مراجعه فرماييد به: ������ ...�Ion Thruster ������ ...�Electric Propulsion ������ ...�FREQUENTLY ASKED QUESTIONS ABOUT ION PROPULSION .�شهرام يزدان‌پناه، پژوهشگر علوم و فناوري فضايي� .�� � منبع njavan.ir

سلام به تمام دوستان . امیدوارم از این مطالب استفاده کرده باشید . ببخشید اگه مکان تاپیک درست نیست خیلی سعی کردم بهترین مکان برا تاپیک رو انتخاب کنم . این نوشته ها هم هرکدوم از جاهای مختلف گرداوری شده و تقریبا آخر هر پست منبع رو گفتم . چون میخواستم تاپیک جامعی بشه همه مطالب رو تو یه تاپیک گزاشتم . البته مطالب دیگه ای هم هست که سعی میکنم تمام مطالب رو جمع بندی و ویرایش کنم و به عنوان یه مفاله کامل تو فرم قرار بدم .

در ادامه بحث میرم سراغ پیشرانش هسته ای: منبع سوخت فضاپیما ها همواره یکی از محدودیتهای اساسی دانشمندان برای کاوش در منظومه شمسی، فراتر از سیاره مریخ بوده است. اخیرا سازمان فضا و هوانوردی ملی آمریکا (ناسا)، خواستار استفاده از رآکتورهای هسته ای کوچک در یکی از برنامه های فضایی دهه آینده شده است. استفاده از صفحات خورشیدی برای ماموریتهای در دست انجام به سیارات دورتر منظومه شمسی عملا غیر ممکن است زیرا انرژی نور خورشید در این فواصل، بسیار اندک است. در سی سال گذشته، تنها منبع انرژی جایگزین برای فضاپیماها، «مولدهای گرما برقی رادیو ایزوتوپی» (RTG ها) بوده اند. توان تولید شده بوسیله ی RTG های فضاپیمای آپولو، حدود 70 وات و در ماموریت فضاپیمای گالیله به سیاره مشتری، حدود 210 وات بوده است. اما راکتورهایی که ناسا قصد دارد در ماموریتهای آینده خود استفاده کند، توانی معادل چند کیلو وات تولید خواهند کرد! البته روسیه قبلا در چندین فصاپیمای خود از رآکتورهای شکافت هسته ای استفاده کرده است ولی ایالات متحده تنها در ماموریت «SNAP-10A» در سال 1965 از رآکتور شکافت هسته ای استفاده کرد. به گفته «پوستون»، برای طراحی رآکتور هسته ای ماموریت «جیمو»، باید در عرض دو سال، آزمایشهای غیر هسته ای واقعی و سریع بر روی یک رآکتور مدل انجام شود. فضاپیمای «جیمو» با سه تا از قمرهای سیاره مشتری، به نامهای «کالیستو»، «گانیمد» و «اروپا» که جزو بزرگترین اقمار این سیاره هستند، دیدار خواهد کرد و به ترتیب بدور این سه قمر می گردد. هدف اصلی ماموریت «جیمو» بررسی وجود اقیانوسهای وسیع در زیر پوسته یخی این سه قمر بزرگ مشتری است؛ موضوعی که احتمال آن چندی پیش در داده های ارسالی توسط فضاپیمای گالیله مطرح شده بود. برای حمل تجهیزات علمی فضاپیمای «جیمو»، چندین کیلو وات و برای موتور یونی آن حدود 100 کیلو وات انرژی الکتریکی مورد نیاز است. استفاده از نیروی پیشرانش یونی، قبلا در ماموریت «Deep Space 1» ناسا مورد آزمایش قرار گرفته است و هم اکنون نیز در فضاپیمای «SMART-1» آژانس فضایی اروپا (اسا) که در حال پیشروی به سوی ماه است استفاده می شود. البته در این دو ماموریت، از صفحات خورشیدی برای تولید الکتریسیته مورد نیاز استفاده شده است. این خبری بود در رابطه با استفاده از این نوع سوخت. فکر میکنم دید خوبی به خواننده میده اما از مشکلات این نوع سوخت میشه به وزن زیاد راکتور ها اشاره کرد و البته گران بودن با توجه به عدم امکان استفاده مجدد از راکتور درباره نحوه عملکرد هم باید بگم از فرمول مشهور انیشتین برای تبدیل جرم به حجم استفاده میکنن درواقع یه نیروگاهو میفرستن وسط آسمون!!!

پیشرانش خورشیدی [img]www.andybrain.com/extras/images/solar-sail-2.jpg[/img] چون مطلب کاملی در این مورد پیدا نکردم فعلا خودم یه سری اطلاعات مینویسم . فضاپیماهای خورشیدی با استفاده از انرژی ذرات فوتون حرکت میکنند این فضاپیماها که بادبان مانندی دارند میتوانند انرژی ذرات فوتون را به انرژی جنبشی تبدیل کنند و با توجه به نبود نیروی مقاوم در فضای بین ستاره ای به راحتی و بدون اتلاف انرژی حرکت کنند طرز کار این فضاپیماها در عین سادگی بسیار پیچیده است چون نمیتوان از هر جنسی برای بادبان استفاده کرد این بادبان باید توانایی بازتاباندن فوتونها را داشته باشد تا از انرژی آنها حداکثر استفاده را بکند اولین نوع این بادبانها مربوط میشود به فضاپیمای کاسموس که بادبانی 6 ضلعی داش که به صورت دایروی جمع شده بود و وقتی از حامل خود جدا میشد برای گرفتن نیروی لازم برای حرکت بادبانش را باز میکرد. این نوع بادبانها باید سبک و قابل جمع شدن باشندزیرا برای گرفتن این نیرو هرچه سطح بیشتر باشد کار بیشتری گرفته میشود.

بالابر ها یا آسانسورهای فضایی .مقدمه با پرتاب شاتل فضايي كلمبيا در تاريخ 12 آوريل 1981 از مركز فضايي كندي ، نخستين ماموريت شاتلهاي فضايي اغاز شد و روياي بشر براي به كار بردن فضا پيماهايي _ كه دوباره قابل استفاده باشند._ به واقعيت پيوست. از آن زمان ناسا بيش از 100 بار شاتل هاي فضايي را به فضا فرستاده است، ولي هزينه ي ماموريتهاي فضايي فقط اندكي تغيير كرده و اين در حالي است كه چه شاتل فضاي باشد و چه از ياسر فضا پيماها اتفاده شود ، هزينه ي پرتاب هر كيلوگرم به فضا در حدود 22 هزار دلار است . با اينكه شاتلهاي فضايي قابل استفاده ي دوباره هستند ، ولي هنوز ماموريت ها با هزينه هاي زيادي انجام ميپذيرد . تعداد شاتلها به نسبت كم است و هر پرتاب شاتل فضايي در حدود نيم ميليارد دلار هزينه در بر دارد . سامانه ي نويني در حمل و نقل فضايي در حال توسعه است كه مسافرت به مدار همسانگرد زمين را به عنوان يك رويداد روزانه ممكن ميسازد و از نظر اقتصادي بسيار با صرفه است. يك پرسش يك پاسخ؟ همسانگرد زمين (geo)چيست؟ مدار geo،مدار گرداگرد زمين است كه داراي دوره ي تناوب 24 ساعته مياشد. اين مدار در ارتفاع 35786 كيلومتري زمين قرار دارد. بالا برهاي فضايي مدار(geo) ، داري گرداگرد زمين است كه داراي دوره ي تناوب 24 ساعته ميباشد . اين مدار در ارتفاع 35786 كيلومتري زمين قرار دارد. بالابر هاي فضايي سامانه ي نويني هستند كه از نوارهاي كامپوزيتي نانو لوله هاي كربني استفاده ميكنند. اين نوارها از يك طرف به سكوي سياره اي در داخل اقيانوس و از طرف ديگر به يك وزنه ي برابر در 100000 كيلومتري سطح زمين در فضا بسته خواهند شد. بالا روهاي مكانيكي به نوار متصل شده و انسانها و ساير محموله ها را به فضا خواهند برد . بالابرهاي فضايي بسيار با صرفه هستند و هر كيلوگرم بار را با هزينه ي 220 الي 880 دلار خواهند برد 2- بالابر فضايي چيست و چگونه كار ميكند؟ بالابر فضايي يك ساختار پنداريست كه براي انتقال مواد از سطح يك سياره به فضاي خارج آن طراحي شده است . انگاره ي بالابر فضايي در سال 1985 و توسط دانشمند روسي ،كنستانتين تيسكولوفسكي ،پديدار شد. او با ديدن برج ايفل در فرانسه به اين فكر افتاد كه يك برج بسيار بلند ساخته شود تا از آن طريق بتوان به فضا رفت. ساختارهاي بسيار گوناگوني از بالابر هاي فضايي پيشنهاد شده اند كه همه ي آنها به منظور جايگزيني سامانه هاي پيشرانش راكتي طراحي شده اند. اين ساختارها ، پيمايشي را انجام ميدهند كه بي شباهت به پيمايش بالابر هاي معمولي نيستند . از اين رو بالابر هاي فضايي نام گرفتند . البته آنها به پلهاي فضايي و نردبان هاي فضايي نيز مشهورند . پايه ي بيشتر طراحي ها بر اين اساس است كه يك نابل با يك نوار از سطح سياره ي زمين به نقطه اي بالاتر از مدار همسانگرد زمين متصل شود . همزمان با چرخش سياره مقابله ي لختي در انتهاي نوار و نيروي گرانش زمين ، نوار را محكم كشيده و نگه ميدارد. رسانگرها ميتوانند از نوار بالا رفته و از نيروي گرانش زمين گريز كنند بدون آنكه از پيشرانها راكتي استفاده كنند . چنين ساختار ي ميتواند بسياري از انسانها و بارها را به مدار برساند. يك پرسش يك پاسخ؟ بلندي يك بالابر فضايي چقدر است؟ بلندترين برج روي زمين، برج cn ،در تورنتوي كانادا است، كه 34/553 متر بلندي دارد. بالابر فضايي 180720بار بلندتر از برج cn خواهد بود . يعني حدود 100000 كيلومتر ، و اين تقريبا يك چهارم فاصله ي زمين تا ماه است . 3-ساختار يك بالابر فضايی طرح های گوناگونی برای بالابر های فضايی پيشنهاد شده اند در اين طرح ها ، قسمت هاي مختلفي مورد استفاده قرار گرفته اند .اين قسمت ها عبارت اند ا ز: ايستگاه پايه ، نوار ، بالاروها ، وزنه ی برابر ، سامانه پرتو افكنی انرژی و ... 3-1- ايستگاه پايه (ايست گاه زمينی) ايستگاه پايه قسمتی از بالابر فضايی است كه نوار از يك طرف به آن بسته می شود .طرح های ايستگاه پايه به دو رده تقسيم می شوند . برخی از این ايستگاه ها ساكن هستند و برخی‌سيار. بيشتر ايستگاه های سيار از گونه ی شناورهای اقيانوسی هستند . البته ايستگاه های سيار هوابرد نيز پيشنهاد شده اند . ولی سكوهای ساكن در موقعيت هايی با ارتفاع بالا قرار مي گيرند (به عنوان مثال بالای يك بلند) . سكوهای سيار با آن كه هزينه های بيشتر و ساختار پيچيده تری نسبت به سكو های ساكن دارند ، از امتيازاتی از قبيل توانايی حركت در مواقع خطر برخوردار هستند . 3-2-نوار همان كابلی است كه از يك طرف به ايستگاه پايه و از طرف ديگر به وزنه ی برابر بسته مي شود نوار بايد از ماده اي باشد كه از مقاومت كششی بالايي نسبت به چگالي برخوردار باشد .نانولوله هاي كربني بهترين موادي هستند كه براي ساختن اين نوارها پيشنهاد شده اند . يك پرسش يك پاسخ؟ چگونه وزنه ي برابر و ايستگاه پايه نوار را محكم و كشيده نگه مي دارند؟ براي درك بهتر ساختار بالابر فضايي به توپي فكر كنيد كه با يك طناب به ميله اي متصل شده است ، حال تصور كه توپ تحت نيروي هميشگي دور ميله ميچرخد. اين گردش باعث ميشود كه طناب هميشه كشيده و سفت باقي بماند. در بالابرهاي فضايي توپ همان وزنه ي برابر است زمين همانند ميله و طناب همان نواري است كه وزنه ي برابر را به ايستگاه پايه ميبندد. انگاره ي اصلي اين بود : وزنه ي برابر با چرخش دور زمين ،نوار را كشيده و در حالت عمودي نگه ميدارد تا بالا روهاي مكانيكي و رباتيكي سراسر نوار بالا و پايين روند. بلندي نوارهاي بالابر هاي فضايي در حدود 100000 كيلومتر خواهد بود . نوارهاي كاپوزيتي نانو لوله هاي كربني در طرح بالا برهاي فضايي فقط چند سانتيمتر پهنا دارند و ضخامت آنها به نازكي يك برگه كاغذ معمولي است. يك پرسش يك پاسخ؟ نانو لوله هاي كربني چيست؟ نانو لوله هاي كربني در سال1991 ساخته شدند و با ساخته شدن آنها دانشمندان اميدوار شدند كه روزي بتوانند بالابر هاي فضايي بسازند. نانو لوله هاي كربني 100 برابر از فولاد قوي تر هستند و از نظر انعطاف پذيري همانند پلاستيك رفتار ميكنند . نيروي زياد نانولوله ها از ساختار منحصر به فرد آنهاست كه در آن با استفاده از ريز فناوري ذرات همانند توپهاي فوتبال كنار هم چيده شده اند. دانشمندان تا به حال موفق به ساختن اليافي از نانو لوله هاي كربني شده اند و ممكن است اين الياف براي ساختن نوارهاي بالابرهاي فضايي استفاده شوند . اين در حالي است كه ساير مواد ف در مقايسه با نانو لوله هاي كربني بسيار ضعيف و شكننده هستند. نوارهايي كه براي بالابرهاي فضايي پيش بيني شده اند ميتوانند به دو روش ساخته شوند: 1- روش نانو لوله هاي كربني بلند: در اين روش نانولوله ها يي با بلندي چندين متر به هم بافته ميشوند تا ساختاري شبيه يك طناب ايجاد كنند. البته تا سال 2005 بلند ترين نانو لوله ها فقط چند سانتي متر بلنددي داشتند. 2- روش نانولوله هاي كربني كوتاه : در اين روش نانولوله هاي كوته در قالبهاي پليمري قرار ميگيرند و ساختارهاي بلندي از نانولوله هاي كربني را به وجود مي آورند. بالابر هاي فضايي از چه سالي شروع به كار خواهند كرد؟ نوار ، تنها بخش پنداري يك بالابر فضايي است ، اما ساير قسمتهاي آن با استفاده از فن آوري شناخته شده به سادگي قابل ساخت است . پيش بيني هاي انجام شده حكايت از ان دارند كه نوارهايي از نانولوله ها ي كربني تا سالهاي بعد ساخته خواهد شد و احتمالا تا سال 2018 بالابرهاي فضايي مورد استفاده قرار خواهند گرفت. 3_3 بالا رو بالا رو هاي روباتيكي قسمتهاي ديگري از يك بالابر فضايي هستند كه ساختار چندان پيچيده اي ندارند. بالابرها فضايي نميتوانند همانند بالابرهاي عادي قابل حس و درك باشند .اين موضوع به علت نياز به نوار است كه بايد قسمت مركزي اس پهن تر از دو انتهاي آن باشد . در بيشتر طرحها بالا روهايي پيشنهاد شده اند كه به صورت خودكار روي نوار بالا و پايين ميروند. مهمترين اصل در بالا روها ، ايجاد انرژي براي راندن در سراسر نوار است. اين بالا رو ها به انرژي اي نياز دارند كه يك حركت كامل را پيشتيباني كند.اين انرژي ميتواند انرژي هسته اي باشد. برخي از راه حلهاي ديگر نيز پيشنهاد شده اند كه در بيشتر آنها استفاده از پرتو افكني انرژي ، توصيه شده است. يك پرسش يك پاسخ؟ پرتو افكني انرژي چيست؟ حركت دادن انرژي از يك مكان به مكان ديگر در سر تا سر فضاي خالي يا هوا ، پرتو افكني ناميده ميشود. با پرتو افكني انرژي ، توان لازم براي به كار انداختن يك دستگاه( همانند يك رسانگر) تامين ميشود. در پرتو افكني انرژي ف افزون بر اينكه نياز به سوخت گيري دوباره نيست، نيازي هم به حمل دستگاه توليد انرژي توسط رسانگر نميباشد و هيچگونه اتصالي از قبيل سيم و .... نياز ندارد. در روش پرتو افكني انرژي ، گرماي زياد ي از بين ميرود و بازده نيز كم است. البته با پيشرفت علم اميد است اين مشكل نيز حل شود. بالا رو هاي فضايي بايد در زمان بندي هاي بهينه اي حركت كنند تا فشار روي نوار و نوسان را به كمترين مقدار و بازده را به بيشترين مقدر برسانند. در برخي از طرحها استفاده از بالا روهاي يگانه پيشنهاد شده است. استفاده از يك بالا رو ميتواند بازده بيشتر ي داشته باشد. اما عيبهايي نيز دارد . مثلا اگر بالارو در ميان راه خراب شد ف ديگر نميتواند به پايين بر گردد يا بالاتر رود و همانجا باقي ميماند . بالارو ها از نظر اندازه و جرم انواع گوناگوني دارند. بالا رو هاي كوچكتر، بازده بيشتري دارند ، اما از نظر فني داراي محدوديتهاي ويژه اي هستند. 3-4- وزنه ي برابر وزنه ي برابر( وزنه ي تعادل)، قسمتي از سامانه ي بالابر فضايي است كه انتهاي نوار در فضا به آن بسته ميشود. در بيشتر طرحها دو روش براي سر و كار داشتن با نياز به وزنه ي برابر پيشنهاد شده است. در طرحها قديمي تر قرار بود يك شهابسنگ يا سيارك بالاي مدار همسانگرد زمين دستگير شود و نوار به آن بسته شود. ولي انگاره هاي نو حمايتهاي بيشتري كسب كردند .در آنها قرار شد وزنه ي برابر ساخته ي دست بشر باشد . انگاره ها ينو به علت سادگي و نزديكي به واقعيت مورد استقبال بيشتري قرار گرفته اند. البته قرار است در ساختار وزنه ي برابر نيز از ريز فن آوري استفاده شود . 3-5- سامانه ي پرتو افكني انرژي بالا رو هاي فضايي به وسيله ي يك سامانه ي ليزري الكترون �آزاد كه بالا يا نزديك ايستگاه پايه قرار خواهد گرفت ، روشن خواهند شد. اين سامانه در حدود 2.4 مگاوات انرژي ، پرتو افكني خواهد كرد. اين انرژي به انرژي الكتريسيته تبديل شده و موتور هاي الكتريكي بالارو ها را به كار خواهد انداخت. به اين ترتيب هر روز بالارو ها به فضا خواهند رفت . 4- برخورد با ناگواري ها در 100000 كيلومتري سطح زمين ، بالابرها بسيار آسيب پذير خواهند بود. خطراتي همچون سنگريزه ها ي فضايي ، طوفانها، جنگها و ...نيز بالابر هاي فضايي را تهديد خواهند كرد. با پيشروي طراحي قسمتهاي مختلف بالابر هاي فضايي توسعه دهندگان همواره در مورد اين خطرات نگرانند . در برخي از طرحها بالارو هاي چندگانه پيشنهاد شده اند كه در صورت خرابي يكي از بالاروها ساير بالاروها به ماموريت ادامه دهند. بالابرهاي فضايي بايد توانايي پرهيز از اشياي مداري را داشته باشند. اشياي مداري همان سنگريزه ها و ماهواره ها هستند. در حال حاضر توانايي ردگيري اشيا بزرگتر از 10 سانتيمتر وجود دارد . ولي براي محافظت از بالابر هاي فضايي به گونه اي از سامانه هاي رد گيري نياز است كه بتوانند اشياي بزرگتر از 1 سانتيمتر را آشكار كنند.. البته خطرات زيادي نيز ايستگاه هاي پايه را تهديد ميكند . براي محافظت از ايستگاه هاي پايه يگانها ي نظامي ويژه اي در نظر گرفته شده است . ايستگاه هاي سيار از توانايي گريز در مواقع خطر نيز برخوردارند.

نگاهي به كاركرد فضاپيماي ضد ماده اكثر سفينه هايي كه در داستان هاي علمي تخيلي شگفتي خوانندگان را بر مي انگيزند براي سوخت خود از ضد ماده استقاده مي كنند دليل آن هم ساده است:� ضد ماده� قدرتمند ترين سوختي است كه تا به حال شناخته شده است در حالي كه چندين تن سوخت شيميايي براي فرستادن كاوشگرها به مريخ نيازاست،تنها ده ها ميلي گرم از ضد ماده براي همين منظور كفايت مي كند.اين مقدار ازضد ماده حدود يك هزارم وزن يك آب نبات كوچك است.اما در واقع اين نيروخطرات خاص خود را دارد. برخي از واكنش هاي ضدماده فوران هايي از پرتوهاي پرانرژي گاما توليد مي كنند. آنها به درون ماده نفوذ مي كنند و مولكولهاي موجود درسلول ها را متلاشي مي سازند . بنابر اين وجود آنها در محيط باعث خطراتي براي سلامتي مي شود.پرتو هاي پر انرژي گاما همچنين مي توانند با متلاشي كردن اتم هاي مواد موتورها باعث راديواكتيو شدن آنها(موتورها) شوند. اكنون �مؤسسه ايده هاي پيشرفته� (NIAC) سازمان ناسا در حال بشتيباني مالي گروهي از پژوهشگران است كه در حال تحقيق و كار بر روي طرحي جديد جهت ساخت يك سفينه با سوخت �ضد ماده �هستند.اين سفينه با ايجاد پرتوهاي كم انرژي تر خطرات ذكر شده را قابل اجتناب مي سازد. ضد ماده گاهي وقت ها �تصوير آينه اي� ماده عادي ناميده مي شود زيرا در حالي كه مانند ماده عادي به نظر مي رسد برخي از خواص آن معكوس هستند.براي مثال الكترونهاي عادي ذراتي كه جريان الكتريكي را در همه چيزاز تلفن هاي همراه گرفته تا تلويزيون هاي پلاسمايي انتقال مي دهند داراي بار منفي هستندوضد الكترون ها داراي بار مثبت هستند وبه همين دليل دانشمندان آنها را �پوزيترون� ها نامگذاري كردند.زماني كه ضد ماده با ماده برخورد مي كند ،هر دوي آنها با تبديل شدن به انرژي از بين مي روند.همين تبديل شدن كامل به انرژي است كه باعث قدرتمند شدن ضد ماده مي شود.در طرح هاي قبلي براي ساخت سفينه هايي كه از سوخت ضد ماده استفاده مي كردند،فقط ضد پروتون ها منظور مي شدند كه در زمان نابود شدن پرتوهاي پر انرژي گاما توليد مي كردند.طرح جديد از پوزيترون استفاده مي كند كه پرتو گاماي توليدي آن حدود400 بار كم انرژي تر است. پژوهش هاي صورت گرفته در موسسه NIAC در واقع بررسي اين مسئله است كه آيا ايده مورد نظر عملي است يا خير؟اگر اين تحقيق اميد بخش باشد و سرمايه لازم نيز براي ايجاد موفقيت آميز فناوري تأمين شود آنگاه فضا پيماهايي كه از پوزيترون به عنوان سوخت استفاده مي كنند مزاياي زيادي در مقايسه با طرح هاي موجود براي ماموريت ها ي مريخ خواهند داشت.دكتر �جرالد اسميت �از بخش تحقيقات پوزيتروني در سان تافه نيومكزيكو مي گويد:�مهمترين مزيت اين فضا پيما ايمني بيشتر آن است.� ماموريت هاي فعلي به مريخ مستلزم وجود رآكتورهاي هسته اي است تا فضاپيما را به سوي اين سياره حركت دهند استفاده از اين رآكتورها راهكاري مطلوب است زيرا پيش رانش هسته اي زمان مسافرت به مريخ و همچنين زماني كه فضانوردان در معرض پرتوهاي كيهاني قرارمي گيرند را كاهش مي دهد كه در نتيجه ايمني آنها افزايش مي يابد . فضاپيمايي كه از سوخت شيميايي استفاده مي كند وزن بسيار زيادي دارد و هزينه هاي پرتاب آن نيز بسيار زياد است .رآكتور هسته اي همچنين نيروي كافي براي يك ماموريت سه ساله فراهم مي كند اما رآكتورهاي هسته اي پيچيده هستند بنابراين ممكن است طي ماموريت برخي حوادث بالقوه ناخوشايند اتفاق بيافتد.اسميت كه محقق ارشد اين پروژه است ،مي گويد:�رآكتور پوزيتروني تمامي اين مزيت ها را دارد با اين تفاوت كه نسبتا ساده است.�رآكتورهاي هسته اي همچنين حتي بعد از اينكه سوخت خود را كاملا مصرف مي كنند راديواكتيو باقي مي مانند.در ماموريت هاي فعلي بعد از اينكه فضاپيما به مريخ مي رسد رآكتور به مداري هدايت مي شود كه حد اقل يك ميليون سال با زمين مواجه نخواهد شد.طي يك ميليون سال تشعشعات پس مانده تا حد بي خطر كاهش مي يابد.گروه تحقيقاتي مي گويد كه در رآكتورهاي پوزيتروني زماني كه سوخت به اتمام مي رسد هيچ گونه تشعشعي باقي نمي ماند در نتيجه اگر رآكتور پوزيتروني مصرف شده به طور تصادفي مجددا به جو زمين وارد شود هيچ گونه نگراني براي سلامتي ساكنان زمين ايجاد نمي كند. پرتاب فضاپيماي ضد ماده ايمن ترهم خواهد بود.اگر يك راكت كه يك رآكتور هسته اي را حمل مي كند منفجر شود، مواد راديواكتيو را به درون جو زمين آزا د مي كند.اسميت مي گويد:�فضاپيماي پوزيتروني ما در صورت انفجار،يك لحظه كوتاه پرتوهاي گاما رها مي كند كه اين پرتوها طي يك زمان بسيار كوتاه ناپديد مي شوند.در نتيجه ذرات راديواكتيوي وجود نخواهند داشت تا توسط باد جابه جا شوند. اين گسيل كوتاه مدت از پرتوهاي گامانيز به يك ناحيه نسبتا كوچك محدود خواهد شد.ناحيه خطر فقط يك كيلومتر در گرداگرد فضاپيما است.�يكي ديگر از مزاياي برجسته اين فضاپيما سرعت آن خواهد بود.فضاپيماهاي فعلي مسافران خود را طي 180 روز به مريخ مي رسانند .�كربي ماير�كه مهندس بخش پوزيتروني است و در اين تحقيق شركت دارد،مي گويد:طرح هاي ما ممكن است اين زمان را به نصف و حتي شايد به 45 روز كاهش دهند.� هزينه ي توليد پوزيترون بزرگترين چالش فني است كه تبديل اين فضاپيما به واقعيت را مشكل مي سازد.ضد ماده به دليل تاثير چشم گيري كه بر روي ماده عادي مي گذارد به مقدار زياد يافت نمي شود.در فضا ضد ماده در اثر برخوردهاي ذرات پرانرژي موسوم به پرتوهاي كيهاني توليد مي شود.بر روي زمين مي بايد آن را در شتاب دهنده هاي ذرات توليد كرد.به گفته اسميت:�با كمك فناوري اي كه هم اكنون در حال ايجاد است براي توليد ده ميلي گرم پوزيترون كه براي فرستاده انسان به مريخ لازم است حدود 250ميليون دلار هزينه لازم است .اين هزينه ممكن است زياد به نظر برسد اما مي بايد هزينه اضافي پرتاب يك راكت سنگين تر با سوخت شيميايي و يا هزينه سوخت وايمن سازي رآكتورهاي هسته اي را در نظر گرفت.هزينه هاي فعلي پرتاب حدود 10هزار دلار براي هر پوند وزن است.براساس تجارب در زمينه فناوري هسته اي انتظار مي رود كه هزينه توليد پوزيترون با تحقيقات بيشتر كاهش يابد.� چالش ديگر ذخيره سازي مقدار كافي پوزيترون است.به دليل اينكه پوزيترون ها ماده عادي را نابود مي كنند نمي توان آنها را در يك بطري قرار داد.در عوض مي بايد آنها را در ميان ميدان مغناطيسي و الكتريكي جاي داد.اسميت مي گويد :�ما اطمينان داريم كه با تحقيقات بيشتر برنامه توسعه اي اين چالش ها برطرف خواهند شد.� اگر اين ايده ها به حقيقت بپيونند شايد منبع سوخت فضاپيمايي كه اولين انسان ها را به سياره سرخ مي رسانند همان منبعي باشد كه سفينه هاي ستاره اي را در عرصه كيهان هاي رويايي علمي ـ تخيلي ما به حركت درمي آورند. http://www.universetoday.com,Apr.2006 نشريه دانشجويى انجمن علمى فيزيك دانشگاه قم انجمن فيزيكدانان جوان ايران