خیلی هم خوب ، مبارکه ... همون اول میگفتی میخوایی 1470000 هزینه کنی ، من همین مدل رو پیشنهاد میدادم هر چند شاید اگر این رو پیشنهاد میدادیم قبول نمیکردی ! > شوخی خب به نظر هر کسی بخواد تو این مدت لب تاب ( لپ تاپ ) بگیره کارش راحت شده باشه ...

[color=green]منتقل شد به بخش جنگ [/color]

رئیس مرکز طرحهای کلان ملی معاونت علمی ریاست جمهوری با اشاره به جزئیات طرح های کلان ملی گفت: طرحهای کلان ملی در حال اجرایی شدن هستند که در حال حاضر بین 20 تا 80 درصد پیشرفت داشته اند. دکتر غلامحسین رحیمی امروز چهارشنبه در نشست علم و عمل در سالن اجلاس سران، رسالت از اجرایی شدن طرحهای کلان ملی را بهره مندی جامعه از نتایج تحقیقات دانست و افزود: طرح های کلان ملی دارای ماهیت علمی و کاربرد نتایج آن در سطح ملی و فراملی را شامل می شود. این طرح های ملی همچنین در چارچوب اولویت های کشور تعریف شده است که نیازهای حال و آینده را تامین خواهد کرد. [b]پیشرفت 40 درصدی تولید رادیوداروها[/b] وی همچنین با اشاره به جزئیات طرح های کلان ملی با بیان اینکه در تولید رادیوداروها پیشرفت 40 درصدی داشته ایم ادامه داد: در حوزه سلول درمانی برای درمان بیماریهای صعب العلاج 60 درصد پیشرفت داشته ایم که در پی آن با ایجاد مراکز درمانی، بیماران مبتلا به بیماریهای صعب العلاج با استفاده از روشهای سلول درمانی درمان می شوند. [b]وضعیت کسب دانش فنی فرآورده های دارویی دامی [/b] رحیمی همچنین با اشاره به فعالیت های محققان در حوزه کسب دانش فنی فرآورده های دارویی دامی خاطرنشان کرد: این طرح کلان شامل 3 بخش اساسی است که شامل تولید تخم مرغ اس پی اس است که یکی از روش های تکثیر سلولی است. همچنین شامل تولید واکسن طیور و کیت های تشخیصی می شود که در حال حاضر در موسسه رازی در حال اجرایی شدن است. [b]پیشرفت 40 درصدی تولید داروهای وارداتی [/b] وی همچنین با اشاره به پیشرفت 40 درصدی در حوزه تولید داروهای وارداتی اضافه کرد: این طرح از آغاز سال 88 شروع شد که در حال حاضر 40 دارو به بهره برداری رسیده است. [b]وضعیت تولید واکسن آنفلوآنزا[/b] رئیس مرکز طرح های کلان مالی معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری پیشرفت در حوزه تولید واکسن آنفلوآنزا را 40 درصد ذکر کرد و گفت: قرار است به زودی 2.5 میلیون دز از واکسن آنفلوآنزا در سطح پایلوت تولید شود. [b]وضعیت شبکه ملی ابررایانه [/b] وی همچنین با اشاره به ایجاد شبکه ملی ابررایانه توضیح داد: این طرح کلان ملی شامل 3 طرح است که از آن جمله می توان به طراحی گرید ملی اشاره کرد که شامل ایجاد شبکه کامپیوتری در سطح کشور است تا از آن طریق بتوان از قابلیت های ابرکامپیوترها بهره برداری کرد. طراحی و ساخت ابررایانه نیز از دیگر طرح های پیش بینی شده در طرح کلان ملی است که در دهه فجر به بهره برداری خواهد رسید. [b]وضعیت تولید شتابگر ملی[/b] رحیمی در ادامه با اشاره به پیشرفت های کشور در حوزه شتابگر ملی افزود: طرح تولید و ساخت شتابگر ملی از 3 سال قبل آغاز شد که در حال حاضر پیشرفت 5 درصدی داشته است. وی علت کم بودن پیشرفت را پیچیده بودن فناوری های شتابگر ملی ذکر کرد و گفت: در عین حال معاونت علمی در تلاش است تا این پروژه را به مرحله نهایی برساند. در صورت نهایی شدن این طرح می توان جهش عظیمی در حوزه فیزیک و دانش ذرات بنیادی حاصل کنیم. [b]پیشرفت 22 درصدی طرح رآکتور و نیروگاه گداخت هسته ای [/b] این مقام مسئول با اشاره به پیشرفت 22 درصدی رآکتور و نیروگاه گداخت هسته ای افزود: طراحی و ساخت این نیروگاه در 2 تا 3 مرحله اجرایی می شود و در نهایت با ایجاد نیروگاه گداخت هسته ای می توان انرژی مورد نیاز را تامین کنیم. [b]پیشرفت طرح ملی رصد خانه ملی [/b] رحیمی پیشرفت طرح ملی رصد خانه ملی را 30 درصد اعلام کرد و تصریح کرد: در حوزه طرح کلان ملی شبکه ملی فرهنگ نیز که با همکاری وزارت ارشاد اجرایی می شود قرار است حداقل 500 مرکز فرهنگی با استانداردهای مشخص ایجاد شود که در داخل یک شبکه واحد فعالیت خواهند کرد. [b]بهره برداری از اقیانوس پیمای تحقیقاتی تا یک سال و نیم دیگر[/b] رئیس مرکز طرح های کلان ملی طراحی و تولید اقیانوس پیمای تحقیقاتی را آخرین طرح کلان ملی نام برد و در این باره گفت: علیرغم وجود 2500 کیلومتر مرز آبی، تحقیقات در این حوزه بسیار کم است که با تعریف طرح کلان طراحی اقیانوس پیمای تحقیقاتی امیدواریم که تا یک سال و نیم آینده به بهره برداری برسد تا از خدمات علمی آن در حوزه دریایی کشور مورد بهره برداری قرار دهیم. [b] انعقاد چهار قرارداد برای اجرای پروژه های ملی [/b] وی با اشاره به انعقاد 4 قرارداد برای اجرای پروژه های ملی خاطر نشان کرد: امروز در این نشست تفاهمنامه 4 طرح ملی راه اندازی سامانه حمل و نقل عمومی هوایی و طراحی و ساخت هواگرد، طراحی و ساخت سامانه پرتودهی صنعتی، کسب دانش فنی بهره برداری از تجهیزات پزشکی و طراحی و ساخت 3 نمونه مهندسی حوزه هیبریدی به امضا خواهد رسید. لینک http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1215338

[color=green]منتقل شد به اخبار نظامی [/color]

کجایید ای شهیدان خدایی کجایید ای سبک روحان عاشق کجایید ای شهان آسمانی کجایید ای سبک روحان عاشق کجایید ای ز جان و جا رهیده ، کسی مر عقل را گوید کجایی کجایید ای در زندان شکسته ، بداده وام داران را رهایی کجایید ای در مخزن گشاده کجایید ای نوای بی‌نوایی

[color=green]باتشکر منتقل شد به بخش جنگ [/color]

دیپلماسی ایرانی :کره شمالى باز بازى هسته اى جدیدى را با جامعه جهانى آغاز کرده است. دولت باراک اوباما رئیس‌جمهورى چهل و چهارم ایالات متحده باز در میانه این بازى گرفتار است. نیویورک تایمز در تازه ترین تحلیل خود از شیطنت پیونگ یانگ مى‌نویسد: دولت اوباما به این نتیجه رسیده است که کره شمالى با برنامه جدیدش براى غنى سازى سوخت هسته اى بیشتر که بسیار هم از برنامه هاى هسته اى ایران پیشرفته تر است ، اصلى ترین خطر هسته اى محسوب مى شود. این جملات بدین معنا است که امروز براى دولت امریکا، کره شمالى خطرناک‌تر از ایران است. کره شمالى با برنامه هسته اى خود همگان را در نگرانى فروبرده است و بنا به گفته سرویس‌هاى اطلاعاتى کره جنوبى، نیروگاه هسته اى جدید مورد ادعاى پیونگ یانگ با این سرعت ساخته نخواهد شد چرا که نیازمند چرخه کامل غنى سازى سوخت و دیگر فعالیت هاى مخفى هسته اى توسط این رژیم کمونیستى است . نتیجه گیرى از ادعاى جدید پیونگ یانگ این است که در صورت صحت این مباحث، کره شمالى توانسته است به راحتى لایه‌هاى تحریم اقتصادى را کنار بزند و حتى با وجود انسداد راه هاى آبى و هوایى منتهى به این کشور که در دوران ریاست جمهورى جورج بوش جرقه آن زده شد ، به فعالیت هاى هسته اى خود ادامه دهد. یک سال پیش بود که کره شمالى دومین آزمایش هسته اى خود را هم ثبت و بدین ترتیب با تنبیه بین المللى و دور جدیدى از تحریم‌ها روبه‌رو شد . سرویس‌هاى اطلاعاتى کشورهاى همسایه کره شمالى پیش بینى مى‌کنند که با حرکت جدید پیونگ یانگ ، کار براى دیپلمات‌هاى امریکایى و هیاتى که بیست و چهار ساعت پیش جهت رایزنى وارد چین شد، سخت تر از پیش شده باشد. واشنگتن به روى کمک چین به عنوان تنها دوست منطقه اى دولت کمونیستى کره شمالى بسیار امیدوار است . کره شمالى در حال حاضر سوخت مورد نیاز براى تولید شش تا دوزاده بمب هسته اى را در اختیار دارد و دو آزمایش پیشین هم موفقیت این کشور را در این عرصه به تصویر کشید. نیویورک تایمز در ادامه مى نویسد: کره شمالى هم همان ادعاهاى ایران را تکرار مى‌کند. رهبران پیونگ یانگ ادعا مى‌کنند که مرحله جدید غنى سازى اورانیوم در این کشور در حقیقت براى تولید سوخت مورد نیار در راکتورهاى تولید برق است. این در حالى است که کره شمالى در حال حاضر راکتور تولید جریان الکتریسته در اختیار ندارد . با این همه اگر نیروگاه جدید کار خود را با موفقیت آغاز کند، مى‌توان به صراحت اعتراف کرد که کره شمالى باز در همان مسیر خطرناک افزودن بر توان تسلیحات هسته اى خود قرار گرفته است . امریکایى ها در حال حاضر از این واهمه دارند که کره شمالى با تولید اوارنیوم بیشتر ، این تجهیزات هسته اى را در اختیار کشورهاى ثانى که سوداى هسته اى شدن در سر دارند، قرار دهد. چند استاد امریکایى ماه گذشته از کره شمالى و تاسیسات هسته اى این کشور بازدید کردند و متفق القول تاکید داشتند که از میزان موفقیت این کشور در عرصه دانش هسته اى و سرعت تولید آن شگفت زده شده اند. هفته گذشته بود که مشاور هسته اى باراک اوباما در گفتگویى بى‌پرده تصریح کرد که برنامه هسته اى کره شمالى بسیار خطرناک تر و پیشرفته تر از برنامه ایران است. گرى سامور ادعا کرد که برنامه هسته اى ایران در حال حاضر به دلیل ایرادهاى فنى به مشکل خورده است و این در حالى ست که کره شمالى به راحتى به کار خود ادامه مى دهد . این روزنامه امریکایى در ادامه مى‌نویسد: گزارش‌هاى رسیده از آژانس بین المللى انرژى هسته اى و دیگر سرویس‌هاى اطلاعاتى حاکى از ان است که ایرانى‌ها علم ساختن سانتریفیوژهاى پیشرفته را در اختیار دارند اما هنور اقدام به استقرار آنها در مکانهاى صنعتى مد نظر نکرده‌اند. برخى از منابع غربى ادعا مى‌کنند که این تحریم‌ها است که مهر توقف و سکون بر برنامه هسته اى ایران کوبیده است.گرى سامور با اعتراف به کارشکنى‌هاى غرب در این خصوى مى‌گوید: ما و متحدان مان تمام سعى خود را به کار گرفتیم تا مانع از پیشرفت ایران در حوزه هسته اى شویم. گرى سامور ادعا مى‌کند که کمک هاى اسرائیل به سوریه در ساخت نیروگاه هسته اى که در سال 2007 توسط اسرائیل بمباران شد ، نشان مى دهد که دیگر کشورهاى متمایل به برخوردارى از انرژى هسته اى، مى‌توانند مشترى‌هاى خوبى براى پیونگ یانگ باشند. وى در این خصوص مى افزاید : ما در حال حاضر یک رسالت بر عهده داریم و آن هم حصول اطمینان از عدم فروش تسلیحات کره شمالى به کشورهاى خاورمیانه است. البته غرب پیش از این هم ادعاهایى مشابه را مطرح کرده بود و این در حالى است که هیچ کدام از تلاش‌ها از جمله مسدود کردن مسیرهاى زمینى و هوایى نتوانست موفقیت صد در صدى به دنبال داشته باشد . نیویورک تایمز در ادامه به افشاگرى‌هاى ویکى لیکس اشاره مى کند و مى‌نویسد: بر اساس این اسناد کره شمالى پنج سال پیش نوزده کشتى حامل مواد و تجهیزات ساخت موشک را به سمت تهران روانه کرده است. در برخى از موراد هم چین رابط هوایى میان تهران و پیونگ یانگ بوده است. البته گویا روس‌ها در این موارد با امریکایى ها اختلاف نظر دارند. سه هفته از افشاگرى جدید هسته اى کره شمالى مى‌گذرد و این در حالى است که کره جنوبى، چین، ایالات متحده و ژاپن هیچ کدام نمى‌دانند که با کدامین ابزار باید با پیونگ یانگ برخورد کنند. کره جنوبى به دلیل هم مرزى با کره شمالى از ارجاع پرونده به شوراى امنیت امتناع مى ورزد. دلیل دیگر هم حمایت چین از کره شمالى در شوراى امنیت خواهد بود که عملا تحریم‌هاى بیشتر را وتو و یا حداقل بى‌تاثیر خواهد کرد لینک http://www.khabaronline.ir/news-116232.aspx

طرح جديد امريكا براي از سرگيري مذاكرات ميان طرف‌هاي فلسطيني و اسرائيلي بر ايده تشكيل دو كشور و گسترش مشارکت در يافتن راه‌حل به كشورهاي هم‌جوار استوار است. دولت پرزيدنت اوباما مي‌گويد كه تاكتيك خود را در تلاش براي دستيابي به صلح در خاورميانه تغيير داده است. جرج ميچل اين هفته با مسئولان اسرائيلي و فلسطيني ملاقات كرد و به واشنگتن بازگشت. ايده اصلي كه امريكا عنوان مي‌كند، مذاكرات موازي بين دو طرف است. سال گذشته واشنگتن مذاكرات غيرمستقيم ميان نتانياهو و محمود عباس را با وساطت جرج ميچل در پيش گرفت كه در واقع بازگشت به نقطه صفر در مذاكراتي بود كه از اوايل دهه 90 شروع شده و به نتيجه خاصي نرسيده بود. طرف اسرائيلي بارها اعلام كرد كه اعتقاد چنداني به اين نوع مذاكره ندارد. امريكا براي تضمين مذاكرات توقف 10 ماهه شهرك‌سازي را پيشنهاد كرد. اين مهلت در ماه سپتامبر پايان گرفت و ماه بعد از آن، حزب دموكرات امريكا در انتخابات ميان‌دوره‌اي اكثريت را در كنگره از دست داد. دولت پرزيدنت اوباما، بعد از بيهودگي مذاكرات غيرمستقيم، تلاش كرد كه مذاكرات مستقيم را ميان نتانياهو و محمود عباس سازماندهي كند، ولي موفقيتي به دست نياورد و اسرائيل حاضر به توقف شهرك‌سازي نشد؛ موضوعي كه اوباما و هيلاري كلينتون دو سال قبل آن را شرط موافقت مذاكرات اعلام كردند و طرف فلسطيني نيز همچنان آن را شرط اصلي خود براي شركت در مذاكرات مي‌داند. اينك دوباره امريكا به ايده مذاكرات غيرمستقيم بازگشته و جالب آن كه مورد استقبال نتانياهو هم قرار گرفته كه خود را در هم‌آوري با دولت امريكا در موقعيت برتر مي‌بيند و حاضر است مخالفت قبلي خود را با مذاكرات غيرمستقيم كنار بگذارد تا پرزيدنت اوباما احساس شكست كامل نكند. قبل از ورود جرج ميچل به رام‌الله براي مذاكره با محمود عباس، دولت امريكا برگه‌اي غيررسمي (Non paper) را به طرف فلسطيني داد كه شامل اين محورها مي‌شود: ـ بحث مرز دو كشور فلسطيني و اسرائيلي با مشاركت مصر و اردن ـ يافتن راه‌حلي عادلانه و منطقي براي پناهندگان فلسطيني ـ توافق بر سر تقسيم منابع آب ـ بحث ديدگاه‌هاي دو طرف درباره سرنوشت قدس ـ آينده شهرك‌هاي اسرائيلي به نظر مي‌رسد كه اين چند محور همه جوانب مشكل را در نظر گرفته است. آيا بايد براي آن دست زد و هورا كشيد؟ مسئولان فلسطين بر عكس اين non paper را بسيار نااميد كننده قلمداد كرده‌اند، چون به مرزهاي ژوئن 1967 و عقب‌نشيني كامل اسرائيل از بخش شرقي قدس،‌طبق قطع‌نامه‌هاي ملل متحد، اشاره‌اي نمي‌كند. در واقع، طرحي كه اين بار بر دوش جرج ميچل نهاده شده تا برايش بازاريابي كند، مواضعي مبهم و شناور است كه بدون تأكيد بر توقف شهرك‌سازي، ديدگاه اسرائيل را پذيرفته است. از اين رو، امر ثابت و روشن و محكمي وجود ندارد كه بتوان مذاكرات جدي را بر آن بنا كرد و «برگه پيشنهادي امريكا از قرار اسلو هم بدتر است». كميته پيگيري اتحاديه عرب نيز نكته جديدي در سفر جرج ميچل نديد و با مذاكرات در شرايط «غير جدي» كنوني مخالفت كرد. اين عقيده وجود دارد كه، علاوه بر دولت اسرائيل، دولت امريكا نيز اعتقادي به نتيجه‌مند بودن دور جديد مذاكرات غيرمسقيم يا موازي ندارد. 17 سال مذاكره بايد جزئيات مسائل و خواست دو طرف را مشخص كرده باشد. استقبال نتانياهو از مذاكرات براي مديريت آن تا يك سال ديگر است. در آن زمان مدتي كه امريكا براي حل بحران ديرين خاورميانه تعيين كرده است پايان مي‌گيرد و امريكا نيز وارد مبارزات انتخاباتي رياست جمهوري مي‌شود و نخست وزير اسرائيل، در حالي كه به شهرك‌هاي جديد در حال ساخت نگاه مي‌كند، نفس راحتي خواهد كشيد. تا سال ديگر مهلت ديگري نيز تمام مي‌شود. سلام فياض، نخست وزير تشکيلات خودگردان فلسطيني، مدت‌هاست كه اعلام مي‌كند در سال 2011 زيربناي لازم براي اعلام موجوديت كشور فلسطين در سرزمين‌هاي اشغالي 1967 فراهم خواهد آمد. آيا اين كشور در آن زمان با شناسايي جهاني روبرو خواهد شد؟ پرزيدنت اوباما به نتانياهو تضمين داده است كه مانع از هر گونه تحرك فلسيني در شواري امنيت و ملل متحد و ديگر سازمان‌هاي جهاني براي شناسايي كشور فلسطين بشود. در مجلس نمايندگان امريكا نيز حركت مشابهي شروع شده است. شناسايي كشور فلسطين موجب نگراني اسرائيل و و امريكا و برخي از دولت‌هاي اروپايي همچون آلمان است. وزارت امورخارجه اسرائيل «خشنودي خود را از بيانيه اخير اتحاديه اروپا بيان كرد كه كشور فلسطين را به رسميت نشناخت و نتيجه اقدام اخير برزيل و آرژانتين را بي‌اثر ساخت». اين خشنودي موقتي است. در واقع، اتحاديه اروپا كشور فلسطين را به صورت دوفاكتو به رسميت شناخته است. آخرين بيانيه وزيران امورخارجه اروپا موافقت اين اتحاديه را با شناسايي كشور فلسطين «در زمان مناسب» اعلام كرد. اين زمان مناسب مسلما 5 يا 10 سال ديگر نيست. خشنودي اسرائيل فرار به جلو است. اتحاديه اروپا در موضوع ديگري نيز با امريكا فاصله گرفت. هيلاري كلينتون هفته گذشته اعلام كرد كه شهرك‌سازي نبايد محور مذاكرات صلح باشد و نتانياهو هم با لحني تحقيرآميز گفت كه سرانجام امريكا بعد از يك سال و نيم فهميد كه اشتباه كرده است و نبايد بر توقف شهرك‌سازي اصرار ورزد. با اين حال، اتحاديه اروپا نه نتها از مخالفت اسرائيل با توقف شهرك‌سازي ابراز تأسف كرد، بلكه شهرك‌سازي را غيرقانوني خواند. با اين‌كه وزير خارجه آلمان بيش از ديگران با احساس بيشتري مي‌گفت كه هنوز براي شناسايي كشور فلسطين بسيار زود است؛ برخي ديگر از وزيران اروپايي تأسف خوردند كه بيانيه جديد جديت لازم را ندارد. وزير امور خارجه لوكزامبورگ، اسرائيل را به توقف موافقت‌نامه‌هاي دوجانبه تهديد ضمني كرد و همتاي فنلاندي او گفت تا زماني كه شهرك‌ها ساخته مي‌شود، امكان ارتقاي روابط ميان اتحاديه اروپا و اسرائيل (معلق شده از 2008) بسيار مشكل است. اسرائيل بتدريج تنها به امريكا متكي مي‌شود و واشنگتن را نيز هم‌چون خود منزوي مي‌كند. اروپا اسرائيل را تأسيس كرد و روزي خود را ناچار مي‌بيند كه در راه تشكيل فلسطين نيز گام بردارد. س م س/ح ش لینک http://previous.presstv.ir/Detail.fa.aspx?id=155727§ionid=351021510

[quote]با سلام به دوستان ميگن شاهنامه آخرش خوشه ! كشور تركمنستان گاز صادراتي رو لب مرز خودش ميفروشه اگه دوستان شرايط قرار داد رو مطالعه كنند ميبينند بقول آمريكايها if هاي زيادي داره با شرايطي كه طالبان تانكرهاي سوخت دارند منهدم ميكنند شما فكر ميكنيد بگذارند يك خط لوله گاز طولاني از كشور افغانستان عبور كنه ![/quote] نگرانی امنیتی در ولایت‌های هلمند و قندهار افغانستان و مناطق آشوب‌زده پاکستان وجود داره در این خصوص حامد کرزی و اصف‌علی وعده تامین امنیت خط لوله داداند ! گویا بخشی از این خط لوله از زیر زمین میگذره ! [color=green]منتقل شد به اخبار تحلیلی [/color]

شرکت Acer محصولات سه بعدی جدید خود را با قابلیت پشتیبانی از تکنولوژی Nvidia 3D Vision معرفی کرد. جدیدترین مدل سه بعدی معرفی شده که Aspire 5745DG نام دارد، لپ‌تاپی است 15.6 اینچی که از توان بسیار بالایی جهت انجام کارهای گرافیکی برخوردار است که البته قیمت نسبتاً بالاتری از محصولات کنونی خواهد داشت. برای این مدل از موتورهای گرافیکی جدید Nvidia استفاده شده است که قابلیت پشتیبانی از پخش تصاویر سه بعدی به واسطه تکنولوژی 3D Vision را دارند. قابلیت‌های این محصول با مدل سه بعدی پیشین این شرکت یعنی لپ‌تاپ Aspire 5738DG متفاوت است و در واقع مدل 5745DG، نسل جدید این نوع محصولات به حساب می‌آید. محصول یاد شده به همراه نسخه 64 بیتی سیستم عامل ویندوز7 عرضه خواهد شد و از میان سایر امکانات و قابلیت‌های آن می‌توان به درگاه خروجی HDMI، بلوتوث داخلی، شبکه بی‌سیم با پشتیبانی از استانداردهای 802.11 b/g/n، وبکم داخلی 1.3 مگاپیکسلی، شیار کارت حافظه SD و عینک مخصوص 3D Vision برای تماشای تصاویر سه بعدی اشاره کرد. شرکت Acer برای این مدل سنگ تمام گذاشته است که از مشخصات فنی آن می‌توان به استفاده از پردازنده قدرتمند Core i5-460M با فرکانس پایه 2.53 مگاهرتز، موتور گرافیکی قدرتمند NVidia GeForce GT 425M (با قابلیت بازپخش تصاویر سه بعدی با سرعت پردازش تصویر 120 Hz) اشاره کرد. همچنین برای این مدل 4 گیگابایت نیز حافظه از نوع DDR3 و هارددیسک با ظرفیت 640 گیگابایت در نظر گرفته شده است. http://www.itna.ir/archives/news/015207.php

[color=green]منتقل شد به اخبار نظامی [/color]

اپل تا حدودی شاید ... اما فرقی بین برند ها نیست مگر در ساخت بدنه لب تاب ها ( اونم نه همشون ) یعنی انقدر پیچیده هست ، قطعات استفاده شده همشون از شرکت های یکسانی هستند . > در مورد پول مفت اون بر میگرده به به میزان اعتبار و اسم و رسم شرکت مربوطه شما پول مارک رو میدی شاید چشم بصیرت میخواد ! >

[quote]خب بازم همون مشکل قبلی! یکی از اچ پی حمایت می کنه یکی از ایسوس!! چیکار بکنم از دست شما! [/quote] [quote][color=red]اقا جان گفتم خودتو درگیر برند نکن همشون تقریبا در یک سطح هستند ![/color][/quote] تمام این برند ها کارشون اسنبل کردن هست ( اسمبل ،اسد میلان ) مثل اینکه شما بخوای pc بگیری ، پیش خودت میگی cpu اینتلی (بایک مشخصات ) که اذرخش نصب ( نسب ) کرده از مال نصیر بهتره ! اگر اینجور ببینیم ، طرفدار های هر کدوم به یکی از شما دو تا رای میدن ! > من به نصیر عزیز رای میدم اخه دستش خوبه برام یه عمر کار میکنه ! شما به کی رای میدید !!؟

[b]مشخصات و قیمت [/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/notebook2.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/noteb0ok1.jpg[/img]

گویا خطا در برنامه نویسی پرتابه موشک بوده !

[color=green]منتقل شد به اخبار نظامی [/color] [color=red]قفل شد ![/color] [quote]برای توضیحات بیشتر رجوع کنید به این جا http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=13596 فکر کنم این مطلب رو من زود تر ارسال کرده بودم ممنون از توجه مدیران[/quote]

چه خبر اینجا >> شد قضیه دریای خزر ... اقا جان گفتم خودتو درگیر برند نکن همشون تقریبا در یک سطح هستند ! فقط ببین پولت با امکاناتی که مد نظرت هست به هم میخوره اینجور که معلوم هست دنبال مولتی مدیا هستی که همه فن حریف باشه ! اما ... نسیت هزینه که کردی ! خب بگذریم [b]msi [/b] مدل[b] cx620-h[/b] سرعت پردازنده core i5 - 2.53 رم 4 گیگ ddr3 هارد 500 sata گرافیک 5470 ati ِ یک گیگ ddr3 صفحه نمایش 16 led قیمت 1.030.000 تومان [b]del [/b] مدل های [b]studio xps [/b] [b]asus [/b] مدل [b]N 61 JV - C[/b] 2.4 Core i5 M450 3 MB Cache 2 GB DDR3 320 GB SATA Geforce 325 1024 GB DDR3 16 LED Lan / WiFi / BlueTooth / Web Cam / HDMI / eSATA / USB3 قیمت 1000000 لب تاب متفاوت ساخت ایران ! > حداقل جناب سعید فکنم موافق باشه ... ! A14HM-X1 مشخصات http://juniperdigital.com/p/55/Juniper-A14HM-X1

اول مشخص کن لپ تاب رو برا چه کاری میخوایی ؟ دوم اینکه برا خرید حتما به نوع گرانتی شرکت مربوطه اهمیت بده سوم اینکه زیاد به برند خاصی توجه نداشته باش ! سعی کن مدل خوب هر برند نسبت به نیازت رو خرید کنی .

وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت:این طرح در چند مرحله اجرایی می شود که مرحله نخست آن امسال به بهره برداری می رسد اما مرحله پایانی آن در سال 92 به پایان خواهد رسید. تقی پور افزود: شبکه های ملی اینترنت یا شبکه اطلاعات ملی بر پایه پروتکل اینترنت طراحی شده و یکی از زیرساخت های اصلی دولت الکترونیک محسوب می شود . وی پهنای زیاد باند ارسال تصویر ، صوت و حجم زیاد اطلاعات را از ویژگی های این شبکه دانست. وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات درباره افزایش سرعت اینترنت گفت: پهنای باند یعنی محدودیتی در سرعت نخواهیم داشت و خدمات را می توان با سرعت بیش از 8 مگابیت دریافت کرد. تقی پور درباره دکل های ایرانسل در منازل نیز گفت: این دکل ها در زمان ثبت سفارش ، گمرک و پس از نصب از لحاظ استانداردهای زیست محیطی بررسی می شوند و اگر استانداردها رعایت شوند ، اجازه فعالیت دارند. لینک http://www.irinn.ir/Default.aspx?TabId=15&nid=198719

[color=green]منتقل شد به اخبار نظامی [/color]

اصولا در مورد حزر هیچ فرمول کاملی بدست نمیاد چون موضوع از جنبها مختلف و زوایای مختلف دچار تعارض و بررسی هست .. فقط تنها چیزی که ملاک ارزش گذاری هست اینکه تا اونجا که وظیفه هر ایرانی هست ( سوای خدا پیغمبر گفتنمان ! ) باید بدنبال منافع ملی و سهم حداکثری از دریایی خزر بود . که با تمام دعواها و توهینهایی که به هم کردین باز برگشتیم سر خونه اول و سوالی که در پست اول دادم در مورد دور نمایی خزر و چگونگی بهر برداری از دید گاه وزیر امور خارجه بود ؟ و در پست های قبلی در خصوص سیاست صبر و انتظار مصوبه شورایی عالی امنیت ملی ...

[b]ماهیت بحث رژیم حقوقی دریای خزر[/b] بحث، رژیم حقوقی خزر است و طبیعتا ماهیت حقوقی دارد اما هر مساله حقوقی در جهان امروز پوشش سیاسی دارد و منافع اقتصادی سرمایه گذاران می طلبد که تضمین جدی برای سرمایه گذاری وجود داشته باشند. لذا موضع گیری هایی که صورت گرفته در جهتی بوده که بار سیاسی داشته و مسائل اقتصادی مستتر در آن بوده است. بحث در مورد تقسیم آب و خاک در هر جای دنیا حقوقی است اما کار عملی آن با جغرافیا سر و کار دارد. تنها بحث رژیم حقوقی خزر جنبه حقوقی دارد. در بحث هایی که پیرامون خزر آغاز شد متاسفانه تنها چیزی که مورد غفلت قرار گرفت این بود که در خصوص یک منطقه جغرافیایی بحث می شود [b]علل بلاتکلیف ماندن رژیم حقوق خزر[/b] درباره دریاچه ها قاعده حقوق بین المللی نداریم. سه رویه وجود دارد: یک رویه تقسیم کامل است. یعنی بر اساس طول سواحل تقسیم مساوی و مشاع مطرح است. آنچه در دریای مازندران مطرح است مشترکات عامه است. یعنی استفاده یکی منوط به موافقت دیگری نیست. در صورتی که در حقوق داخلی زمانی که از حقوق مشاع صحبت می شود در کلیه جزییات طرفین مشترکند و استفاده یکی منوط به رضایت دیگری است. همسایگان میان خود توافق های مفصلی انجام داده اند. ایران از دور بخشی از توافق ها از جمله مشاع بودن بخشی از دریا را پذیرفته است. ظاهرا ایران پذیرفته که بخش از دریا مشاع باشد که عاقلانه است و همچنین ظاهرا ایران توافق کشورهای ساحلی خزر در خصوص داشتن 15 مایل نوار ساحلی را پذیرفته است. [b]ملاک تعیین حقوق کشورهای ساحلی خزر[/b] آنچه مبانی این تقسیم قرار داشت، طول سواحل بود در صورتیکه بر اساس قراردادهای 1921 و 1940 طول سواحل مبنای حقوق دو طرف ایران و شوروی نبود و اگر قرا بود طول سواحل مبنا باشد، سهم ایران از ابتدا همان خط موهوم آستارا- حسین قلی بود. اما بر خلاف ضوابط مندرج در دو قرارداد مذکور، بر اساس طول سواحل، بحث تقسیم بستر و آب های فوقانی به صورت مشترک مطرح شد. چون خزر دریای بسته است باید توافق همسایگان در نظر گرفته شود. در عین حال اگر قرار باشد بخشی از آب یا کل آب تقسیم شود، شکل ساحل و شکل وارد شدن مرز به ساحل پایه بحث است. پس از آن مقررات بین المللی باید در نظر گرفته شود. به این ترتیب شکل ساحل، طول ساحل، مقررات بین المللی و توافق با همسایگان دستور عمل کار است. [b] سهم واقعی ایران از خزر[/b] معتقدم ایران به موجب عهدنامه های 1921 و 1940 دارای حقوق مساوی و برابر و مشترک با شوروی سابق بوده است، اینک در نتجه قراردادهای دوجانبه غیر قانونی حقوق ما دچار تضعیف فاحش شده است لذا برای حفظ حداقل حقوق حقه خود، دیگران مجاز نیستند وارد بیست درصد آب های مجاور ایران شوند. در امر تقسیم آب و خاک با وجود همسایگان نمی توان درصد یا سهمی را برای خود مشخص کرد. [b]نفت خزر[/b] میزان ذخایری اعلام شد که در آن مبالغه بوده است. در آب های طرف ایران که عمیق ترین بخش دریاست تاکنون برای برداشت نفت نتیجه ای حاصل نشده است اما در بخش البرز که در عمق متوسط و مورد اختلاف است، احتمال دارد که ایران و آذربایجان و کشورهای شمالی به این نتیجه برسند که به صورت مشترک بهره برداری کنند از نظر میزان ذخایری که پیش بینی شده بود در عمل معلوم شد کاملا دروغ است. در اعلام حجم قابل توجهی از نفت در خزر تعمد وجود داشت. [b]صرفه اقتصادی نفت خزر برای ایران[/b] نفت خزر زمانی برای ایران صرفه اقتصادی خواهد داشت که در منطقه مورد استفاده قرار گیرد. [color=red] خزر از دیدگاه دکتر باوند ، دکتر مجتهدزاده[/color] ● آیا توافق های چندجانبه یا دوجانبه میان همسایگان شمالی خزر برای تقسیم دریا نافذ است یا خیر؟ باوند: خیر. روسیه خود در دبیرخانه سازمان ملل سند توزیع کرده و متذکر شده که آذربایجان حق ندارد یک طرفه امتیازاتی را به طرف دیگر ارائه دهد. بنابراین قراردادهای دو جانبه یا چند جانبه بدون هماهنگی کلیه طرف ها قابل قبول نیست. مجتهدزاده: چهار کشور ساحلی در برخی از جلسات حتی ایران را هم دعوت نکردند. چرا اینگونه شد. زمانی که ایران هنوز با این کشورها در خصوص این اقدامات بحث نکرده چگونه می توان مسائل را به دیوان بین المللی ارجاع دهد. باوند: چطور بحث نشده است. ایران از تاریخ 1998 تاکنون در حال مذاکره با آذربایجان و ترکمنستان بوده است. مجتهدزاده: چرا کار به اینجا رسید و طرف های مقابل ایران هماهنگی های فی مابین را بدون حضور ما انجام دادند؟ آیا غیر از این است که بلاخره نفهمیدند ما در ایران چه صحبتی داریم؟ بحث درصد در هیچ یک از چهار کشور ساحلی مطرح نشد. هیچ کشوری در هیچ دریا و دریاچه ای از درصد سخن نگفت. ● دکتر باوند هم معتقدند که بحث درصد مطرح نیست. باوند: بله. مساله درصد نیست. تعهدات و قراردادهای قبلی باید مبنای رسیدگی قرار گیرد و عوامل دیگر هم همراه آن مورد توجه باشد. ● تقسیم جغرافیا در دریاچه میان دو کشور نه هر پنج کشور مورد قبول است یا خیر؟ مجتهدزاده: توافق میان چهار کشور ساحلی خزر میان خودشان قابل اجراست و به ایران ارتباطی ندارد. باوند: دو کشور ایران و شوروی قائل به نوعی از سیستم مشاع در پهنه آبی دریا بودند. آنها نگفتند تقسیمی در خزر شکل گرفته چراکه سند تقسیمی در مورد خزر وجود ندارد. در تمامیت پهنه آنها دارای حقوق مشترک و مشاع بودند. مجتهدزاده: از حقوق مشترک و مشاع سخنی به میان نیامده بلکه آمده است دریای خزر مشترک است. ● آقا دکتر باوند شما دریای مشاع را مد نظر دارید؟! باوند: با نگاه به پیشنهاد روسیه در دبیرخانه سازمان ملل مشخص می شود که سیستم مشاع مد نظر است. پیشنهاد آقای پریماکوف بود و مشاع محدود را مطرح کرد. مجتهدزاده: این استباط را ایجاد کرده اید که قراردادهایی موجود است که دریای خزر را مشاع می کند. باوند: این دریا مشاع هست! ● چرا مشاع بودن خزر را زیر سوال می برید؟ مجتهدزاده: در قراردادها آمده که دریای مشترک ایران و شوروی و کسی نگفته دریای مشاع. باوند: در قراردادها گفته شده که بستر تقسیم می شود و آب های فوقانی مشترک است. مجتهدزاده: به هیچ وجه این طور نیست ایشان قراردادهای جدید دوجانبه میان چهار کشور را می فرمایند نه قرارداهای میان ایران و شوروی. ● یعنی بحث مشاع در قراردادهای 1921 و 1940 نیامده است؟ باوند: آمده اما ایشان می گویند واژه مشترک این معنا را نمی دهد. در قراردادهای دوجانبه روسیه با قزاقستان، روسیه با آذربایجان تاکید شده که بستر تقسیم شود و آب های فوقانی مشترک است. پس مشترک چه معنایی دارد؟ مجتهدزاده: مشترک یعنی که کشورهای ساحلی حضور دارند. در حضور داشتن شریک هستند. در کشتی رانی حق مشترک دارند شرکت دارند نه اینکه رژیم حقوقی دریا مشاع است. باوند: 5 کشور مطرح است و تصریح شده آب های فوقانی مشترک است. مجتهدزاده: آن قرادادهای 1921 و 1940 صحبت از حضور در دریا دارند. شما صحبت از متن قراردادهای فیمابین چهارکشور جدید دارید. باوند: من معتقدم مشترک همان مشاع است. شما خلاف این نظر را دارید. اگر نیست پس واژه مشترک در این قراردادها چه معنایی دارد؟ مجتهدزاده: لطفا یک سلسه از مقررات بین المللی را به ما عرضه کنید که تصریح کند مشترک همان مشاع است. معتقدم نمی توان در این مسائل بسیار حساس واژه ها را دل به خواه تعریف کرد. باوند: زمانی که گفته می شود آب های فوقانی مشترک یعنی چه؟ مجتهدزاده: این مساله در قراردادهای جدید مطرح شده و به این معنا نیست که در قراردادهای 1921 و 1940 عنوان شده باشد. درست نیست ما قراردادهای جدید را طوری مطرح کنیم که مردم فکر کنند این حرف ها در قراردادهای قدیم آمده است. درست نیست برای مردم ایران این استباط را ارائه دهیم که این دو قرارداد تکلیف تقسیم خزر را مشخص کرده است. ● ظاهرا در خصوص مشاع بودن خزر اشتراکی میان شما وجود ندارد. در امر تقسیم آب و خاک با وجود همسایگان نمی توان درصد یا سهمی را برای خود مشخص کرد. باوند: طرف های مقابل اقدام به تقسیم کرده اند. مجتهدزاده: آنها با زبان مشترک تکلیف را روشن کردند اما ما میان خود به زبان مشترکی پیدا نکردیم. ● چهار کشور توافق مشترک می کنند و یک کشور کنار می ماند. این وضع رژیم حقوقی می تواند به کشور پنجم دیکته شود؟ باوند: تفاهم باید بین همه کشورهای ساحلی باشد. دو کشور نمی توانند میان خود توافق کنند و دیگری را در عمل انجام شده قرار دهند و سپس تهدید کنند که کشور ثالث این توافق را باید بپذیرد. مجتهدزاده: این درست است اما آنها توافق هایشان برای خودشان محترم است و بدون چانه زنی با ایران می توانند میان خود اجرا کنند که چنین نیز کردند. باوند: چطور آنها می توانند این مساله را به ما تحمیل کنند. بستری که برای ما تعیین کرده اند حدود 12 درصد است. مجتهدزاده: روسیه و آذربایجان و قزاقستان و ترکمنستان تکلیف سواحل خود را مشخص کرده اند و این توافق رسمی یا غیر رسمی میان خودشان نافذ است. باوند: زمانی که بستر را تقسیم کرده اند سهم ایران حدود 12 درصد است. بر این اساس آنها نقشه کشیدند. مجتهدزاده: زمانی که ما این توانایی را پیدا نکرده ایم که بحث های خود را شفاف و حقوقی با طرف مقابل مطرح کنیم، نتیجه همین می شود که به آنها اجازه دهیم بدون ما مطالب بین خودشان را بررسی کنند. ما می گوییم 50 درصد و آنها می گویند 12 درصد. باوند: اصلا عددی مطرح نبوده است. مجتهدزاده: اختیا دارید مثل اینکه جناب عالی دچار فراموشی شدید. زمانی این چانه زنی ها به جایی نرسید گفتند دریا را به پنج قسمت مساوی تقسیم کنیم و به هر کشور بیست درصد برسد. این هندوانه نیست که گرد باشد و چنین تقسیم شود. این دریا اشکال مختلف دارد. سواحل قزاقستان بیش از دو برابر سواحل ایران است. چطور می شود که سهم ما بیست درصد باشد و سهم این کشور هم بیست درصد باشد. ما با این زبان پیش رفتیم در حالی که این بحث درصدی نیست. اگر بیست درصد ملاک ایران باشد این نکته باید به کشورهای همسایه قبولانده شود. ما در مورد خزر صحبت از کشورهایی می کنیم که قبل از فروپاشی شوروی وجود داشتند و استالین مرزهای آنها را تعیین کرد. ● آقای باوند چرا نظر آقای مجتهدزاده را رد می کنید؟ باوند: زمانی که از اراده حاکمه کشورهاصحبت می کنید باید توجه داشته باشید که برخی کشورها بر اساس اراده سیاسی به کشور دیگر واگذار کند. اراده حاکمه کشورها اصل است. اراده حاکمه دو کشور - ایران و شوروی- در شرایط تاریخی خاصی توافق کردند که خزر یک پهنه آبی مشترک است. مجتهدزاده: از نگاه تفسیر دل به خواه می شود. برای سهم گیری هیچ نتیجه ای حاصل نخواهد شد مگر اینکه با همسایگان به توافق برسید حتی اگر مساله به دیوان بین المللی دادگستری ارجاع داده شود. دکتر باوند می گویند اگر توافق میان همسایگان حاصل نشد باید به دادکاه بین المللی ارجاع شود. ارجاع به دادگاه بین المللی زوری نیست. باوند: ماده 33 منشور سازمان ملل می گوید کشورها در موارد اختلافی که ادامه آن صلح و امنیت بین المللی را به مخاطره می اندازد باید از طریق مذاکره، میانجی گری، پایمردی، کمیسیون سازش و داوری و تصفیه قضایی مساله را حل و فصل کنند. ماده 47 تصریح می کند چنانچه کشورها نتوانستند از طریق این موارد به نتیجه برسند باید به شورای امنیت رجوع کنند. شورای امنیت در صورتیکه متوجه شود موضوع ماهیت بین المللی دارد بهتر می داند که به دیوان بین المللی دادگستری ارجاع شود. مجتهدزاده: تا دعوایی صورت نگرفته باشد نمی توان به دادگاه مراجعه کرد. اگر توافق حاصل نشود و میانجی گری و سایر اه ها هم بی فایده باشد آن زمان می توان به دادگاه بین المللی رجوع کرد. اکنون با مراجعه به نقشه بررسی کنید آیا می شود سهم بیست درصد را برای ایران تعیین کرد بدون آنکه توافقی با همسایگان حاصل شود. طرف های مقابل می خواهند ایران در قالب مذاکرات آنها را قانع کند. ● پس در این میان چرا چهار کشور ساحلی خزر میان خود توافقاتی را انجام داده اند؟ مجتهدزاده: این چهار کشور میان خود در رابطه با سواحل شان بحث و توافق کردند. آنها در واقع دور محدوده مشاع را خط کشیدند نه اینکه سهم ما را تعیین کنند. ● چرا این توافقات همه جانبه میان کشورهای حوزه خزر شکل نمی گیرد و پنج کشور برای توافق نهایی پشت یک میز نمی نشینند؟ باوند: اصل این است که در یک دریاچه که بین المللی است هر توافقی باید با رضایت کشورهای ساحلی باشد. حالا اگر عده ای خلاف این روند پیش رفته و به صورت دوجانبه نه چندجانبه تقسیماتی میان خود انجام داده اند، عملی خلاف انجام داده اند. کشور ما به دلیل شرایط تعاملات بین المللی و برای راضی نگه داشتن روسیه سعی کرده چشم پوشی کند. واقعیت امر این است که تعهدات قراردادی باید مد نظر قرار گیرد که دو قرارداد1921 و 1940 است و در کنار این مساله باید مقتضیات تحولات زمان هم مورد نظر قرار گیرد. در مورد سهم ایران باید گفت که اگر قرار بود طول سواحل ملاک باشد دیگر بحثی نبود. معتقدم اگر یک دیوان بخواهد بر اساس قراردادهای 1921 و 1940 قضاوت کند، بر اساس انصاف آنچه به ایران تعلق می گیرد فراتر از حتی بیست درصد است. مجتهدزاده: دیوان بین المللی دادگستری وارد چنین بحثی نخواهد شد چراکه در این دو قرارداد هیچ نشانه ای برای تعیین مالکیت میان ایران و شوروی سابق یا ایران و چهار کشور فعلی وجود ندارد. برای رسیدن به تفاهم باید بحث عاقلانه را دنبال کرد. ● یعنی چهار کشور ساحلی خزر را به سوی یک توافق جامع سوق دهیم؟ مجتهدزاده: خیر. اول تکلیف خود را در داخل روشن کنیم. ما نمی توانیم در عین آنکه با هم در داخل نزاع می کنیم به سراغ دیگری برویم. ابتدا باید تفاهم ملی در مورد مسائل خزر در داخل ایجاد شود و تلاش نشود از مساله ای که جنبه ملی و میهنی دارد به عنوان ابزار سیاسی بر علیه رژیم استفاده کنیم. بحث ما حقوقی است و کار ما جغرافیایی است. ● اکنون آنچه در رژیم حقوقی خزر مطرح است یک امر عرفی است. آیا اگر کشوری فراتر از عرف تصریح شده اقدام به فعالیتی کند یا مثلا دکل نفتی تاسیس کند برای سهم خواهی بیشتر موثر است یا خیر؟ باوند: ایران اکنون دکل را در محدوده بیست درصد احداث کرده است. مجتهدزاده: آذربایجان نیز قصد احداث دکل در منطقه ای را داشت که ایران معتقد بود جزء بیست درصد کشور است. ایران اعتراض کرد و این اعتراض نیز اثر کرد. ● پس این اقدامات در تعیین سهم نهایی کشورهای ساحلی موثر است؟ باوند: بله. بر این باروم که حقوقی فراتر از این که مطرح است برای ایران وجود داشته اما با وقوع تحولات، اکنون باید بر اساس تحولات تقسیماتی صورت گیرد. در واقع باید حقوقی که بر اساس تعهدات قراردادی وجود داشته ملحوظ شود. اما اگر انصاف بر اساس اراده حاکمه کشورها که مبنای ایجاد قراردادهای مذکور بوده است، ملاک قرار گیرد، سهم ایران در این پهنه آبی مشترک حتی فراتر از بیست درصد است. ● نفت دریای خزر واقعی است یا خیر؟ مجتهدزاده: از نظر میزان ذخایری که پیش بینی شده بود در عمل معلوم شد کاملا دروغ است. در اعلام حجم قابل توجهی از نفت در خزر تعمد وجود داشت. باوند: میزان ذخایری اعلام شد که در آن مبالغه بوده است. مجتهدزاده: من معتقدم دروغ عمدی بود برای به تله انداختن ما و دیگران. باوند: چرا فکر می کنید تمام دنیا جمع شده اند تا ما را به تله بیندازند. تا زمانی که با امریکا و امثال امریکا حل نکنیم دچار این مشکلات خواهیم بود. ممکن است در برخی مقاطع تاریخی حتی دو کشور دشمن منافع همسویی با هم پیدا کنند. آنچه پس از 11 سپتامبر در منطقه رخ داد بیش از همه ایران را منتفع کرد. مجتهدزاده: ایالات متحده امریکا پس از فروپاشی شوروی تلاش کرد که به طرف شرق نفوذ خود را تسری دهد. برای انتقال پایگاه اینتلیجنت با آذربایجان هم قرارداد منعقد کرد. در این مسیر برنامه ژئوپلوتیک داشت. ما در صورت هوشیاری متوجه می شویم که این برنامه برای انزوای ایران است. لوله کشی نفت باکو- جیحان برای آن بود که از ایران گذر نکنند. مساله سیاسی نیست بلکه منافع ملی است. از دید من هیچ کس در هیچ جای دنیا منافع دیگری را مد نظر ندارد بلکه به فکر منافع خود است. باوند: امروز تلاش می کنند مبانی امنیت را تغییر دهند. تلاش می شود منافع اقتصادی و تجاری را با هم پیوند زده و بر اساس آن نوعی فضای جدید را ایجاد کنند. ژاپن در 40 ایالت امریکا بزرگترین سرمایه گذاری ها را کرده است. چین نیز همین کار را در پیش گرفته است. کشورها سعی می کنند با پیوند منافع تجاری و اقتصادی، اثر متقابل بر کشور طرف خود ایجاد کند تا دیگر آن جنبه های نظامی و هیاهوهای دوران کلاسیک افت پیدا کند. اکنون همه کشورها در مسیری حرکت می کنند که تعارض کمتر است. ● ارزیابی شما از گفته های سال گذشته وزیر خارجه در مورد سهم 11 درصدی ایران چیست؟ باوند: سخنان وزیر امورخارجه در مورد سهم 11 درصدی ایران از خزر نشان از یک نوع توافق شفاهی است. وزیر خارجه یک مقام رسمی است و همین امر سبب شده که در ماده یک کنوانسیون قراردادها یا معاهدات درج شده که ممکن است قراردادها به صورت شفاهی باشد. از این جهت گفتار آقای متکی به عنوان وزیر خارجه مستند خواهد بود. مجتهدزاده: 11 درصدی که آقای وزیر خارجه از آن صحبت کرد به همان اندازه غیر واقعی است که ادعای 50 درصد سهم ایران از خزر غیر واقعی است. اینکه ما در خزر به کجا خواهیم رسید تماما بستگی به این دارد که پنج کشور ساحلی بتوانند با یکدیگر زبان مشترک پیدا کرده و با هم مسائل را مورد توافق قرار دهند. زبان مشترک در درجه اول ناظر بر آن است که هر پنج کشور حق دارند. ما باید تمام تلاش خود را به کار گرفته و از بیست سال گذشته تجربه بگیریم. یاد بگیریم که مساله خزر مساله درصد و سهم نیست. این مورد تنها در ایران مطرح شد و حتی چهار کشور دیگر ساحلی نیز حرفی از درصد نزدند. ما باید اساس کار خود خود را بر چهار اصل قرار دهیم؛ توافق همسایگان، در نظر گرفتن مقررات بین المللی در عمل، شکل سواحل و شکل دریا. ما باید سهم مورد نظر خود را به همسایگان بقبولاند. قبولاندن به همسایگان نیاز به دیپلاماسی ورزیده، آشنایی با شکل بحث کردن و ظرافت بحث دارد. مساله آینده در خزر این است که چنانچه توافق نهایی حاصل نشود، هزار بلای بیشتر بر سر منطقه خواهد آمد. باوند: من چنین نظری ندارم. اگر کشوری حقوقی دارد و بر اساس مبانی حقوقی و مقتضیات سیاسی بتواند به حداقل های حقوق حقه خود برسد، باید در این مسیر تلاش کند. آنچه در مورد دریای مازندران مورد تصمیم گیری قرار خواهد گرفت، گریز ناپذیر بر اساس انصاف خواهد بود. به نظر شما اراده سیاسی جمهوری اسلامی ایران در خزر بدنبال چیست؟ باوند: تاکنون هر اقدامی در این حوزه انجام گرفته پیرامون تقسیم بستر دریا بوده است. مسائل دیگری باقی مانده است. ایران خواستار آن بود که دریای مازندران غیر نظامی شود و همواره به عنوان یک پل ارتباطی محسوب شود اما اکنون کاملا این دریا نظامی شده است. روسیه در نظامی شدن این دریا بیشتر فعال بوده است. این کشور بخشی از ناوگان خود را از دریای سیاه به دریای مازندران منتقل کرده اند. روسیه حدود 30 پایگاه در آسیای میانه و قفقاز دارد. این پایگاه های به لحاظ سیاسی مدت دارد اما ناوگان دریای مازنداران می توان پایگاه پایداری برای روسیه باشد. مساله دیگر شیلات این دریاست؛ روسیه در طرحی که پیشنهاد داده بود بخش آب های مجاور را منطقه ویژه اعلام کرده است و در مورد سایر پهنه دریا نوعی سهمیه بندی را پیش بینی کرده که از مولفه های ان یکی مساله صید است. به طور کلی صید در پهنه، پیشرفت تکنولوژی مورد استفاده در صنعت شیلات، میزان تکثیر ماهی ها و ... روسیه بر اساس این فاکتورها سهم عمده را برای خود قائل است. نکته دیگر مساله محیط زیست دریای مازندران هم از نظر آلودگی و هم از جهت صید بی رویه به خصوص از سوی جمهوری آذربایجان و روسیه است. این ها مسائلی است که علی رغم انجام برخی تفاهم ها، در عمل همچنان باقی مانده است. از سوی دیگر سهم ایران بر اساس آنچه که از قراردادهای 1921 و 1940 برخواسته است می تواند فراتر از بیست درصد است اما امیدواریم که این حداقل سهم تحقق پیدا کند. مساله تقسیم دریا مشکلی نیست اما اراده حاکمه طرفین بر استفاده مشترک از پهنه آبی دریا توافق کرده بودند. حال اگر شوروی اشتباه کرده یا غفلت داشته، این واقعیت بوده است. به این ترتیب اگر قرار است این دریا تقسیم شود باید بر اساس انصاف عمل شود و بر مبنای انصاف سهم ایران فراتر از بیست درصد است. بنابراین اراده سیاسی ایران تحقق حداقل سهم بیست درصد از این دریاست. معتقدم ایران به موجب عهدنامه های 1921 و 1940 دارای حقوق مساوی و برابر و مشترک با شوروی سابق بوده است، اینک در نتجه قراردادهای دوجانبه غیر قانونی حقوق ما دچار تضعیف فاحش شده است لذا برای حفظ حداقل حقوق حقه خود، دیگران مجاز نیستند وارد بیست درصد آب های مجاور ایران شوند. اکنون بحث از رژیم حقوقی خزر دیگر بی معناست، همه مسائل به صور مختلف در این دریا انجام شده و تنها یک ماده از بیانیه 10 ماده ای متذکر شده بود که جلسات میان کشورهای حوزه خزر برای دست یافتن به رژیم حقوقی مورد توافق این کشورها تشکیل شود. وضع موجود نشان می دهد چنانچه قرار باشد کشورهای این حوزه به یک تفاهم برسند باید سهم بیست درصد ایران را بپذیرند و این حداقل است. این بیست درصد هم در مورد بستر دریاست و آب های فوقانی مطرح نیست. در خصوص آب های فوقانی همچنان ظاهرا مشاع است. در شرایط فعلی سهم بیست درصدی ایران از سوی کشورهای شمالی دریا به صورت دوفاکتو مورد پذیرش است و هنوز شکل دژوره به خود نگرفته است. چنانچه آنها بپذیرند که این سهم را به صورت دژوره مورد پذیرش قرار دهند شاید دیگر اختلافی از این لحاظ باقی نماند. این در حالی است که سهم و وضعیت هر یک از چهار کشور شمالی دریا به صورت دژوره مورد پذیرش هر چهار کشور قرار گرفته اما میان انها و ایران وضعیت همچنان دوفاکتو است.

پست رو اشتباه شدم

[color=blue]درياي مازندران حوضچه ماست. زندگي ما در اطراف اين دريا مي گذرد. در قلب آسيا جاده ابريشم احيا مي شود. اين دريا قلب دنيا مي شود. هر كس آن را داشته باشد رهبر دنيا خواهد بود. فلات ايران بر ما كه اهل درياييم بقا نمي كند. روزي كه يكي از فرزندان مرا اهل كوير بكشند كار سلطنت قجرها تمام مي شود. صد سال پس از آن است كه من از كنار همين درياي مازندران بيدار مي شوم. طلا، نفت، آب، گندم، همه چيز در اينجا هست و من دوباره مي رويم...»[/color] شايد كمتر ايراني اي از وصيتنامه امينه خاتون مادربزرگ آغامحمدخان قاجار خبر داشته باشد. وصيتنامه اي كه براي ايرانيان نوشته بود براي مازندران، دريا و خاك ايران اما شايد «صفر مرادنيازف» رييس جمهور تركمنستان آن را خوانده بود كه چنان مصرانه همسايگان را بارها براي نشستن بر سر ميز مذاكره درباره درياي خزر دعوت مي كرد. دعوتي كه ايران دوبار توانست آن را به تعويق بيندازد و از شركت در آن طفره رود تا هرگز روساي جمهور ۵ كشور جمع نشوند. عشق آباد، پنج رئيس جمهور كشورهاي ساحلي درياي خزر در ضيافتي عصرانه براي نخستين بار پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و زايش همسايگان جديد خزر دور هم جمع شده بودند. اين روسا چهار نفرشان به زبان مشترك روسي باهم سخن مي گفتند!!! و شايد هم درنگي به خاطرات گذشته شان داشتند. آنها تقريباً همه از كمونيست هاي كهنه كار روزگار سپري شده شوروي و از اعضاي رهبران كا. گ. ب بودند. رهبراني كاركشته در بزرگ ترين كشورسرخ جهان! اما ديگري از دياري ديگر با زبان، فرهنگ و تاريخي ديگر بود كه نه قدرت سرخ ها را تجربه كرده بود و نه فروپاشي را. مردي كه براي تمام دردها گفت وگوي تمدن ها ... !!! را تجويز مي كرد. رئيس سني ضيافت حيدرعلي اف رئيس جمهور هفتاد و نه ساله جمهوري آذربايجان بود و جوان ترينشان ولاديمير پوتين رئيس جمهور روسيه. علي اف زماني رياست كا. گ. ب آذربايجان را به عهده داشت و اوايل دهه ۱۹۸۰ به عضويت گروهي سياسي درآمد تا بر مبارزه عليه فساد نظارت كند. سخنوري حاذق و زبردست كه به خوبي تجربيات و دانسته هايش را در چنگ داشت با همان سياست استاليني ....! صفر مرادنيازاف رئيس جمهور تركمنستان ، ميزبان اجلاس كه خود پيش از برگزاري آن گفته بود حل معضل خزر زماني بس طولاني را نياز خواهد داشت چرا [color=blue]كه هركس بايد به فكر منافع ملي خود باشد[/color]. منافع ملي اي كه گاه و بي گاه همسايگان را با هم دچار تنش مي كند. او در جاي جاي گفته هايش درباره مخازن گاز و سياست خارجي بي طرفي مثبت كشورش سخن مي گويد. [color=blue]نور سلطان نظربايف رئيس جمهور قزاقستان كه كشورش بيشترين سهم را از درياي خزر مي برد در كنار ميزبان نشسته. نظربايف شصت و دو ساله با شور جواني و علاقه وافر به تنيس چندي است كه كتابي درباره چشم انداز آينده كشورش منتشر كرده و دلگرم از اينكه در جولاي ۱۹۹۸ قرارداد دوجانبه اي براي بهره برداري از نفت خزر با بوريس يلتسين رئيس جمهور وقت روسيه بسته با كمترين دغدغه و نگراني به نظاره همسايگانش نشسته است. [/color]درواقع قرارداد سه جانبه اي كه چنديش پيش ميان آذربايجان، روسيه و قزاقستان به امضا رسيد تنها تأكيدي بيشتر بر اين قرارداد و معاهده آذربايجان و روسيه بود. اما بر سر ميز، دو رئيس جمهور ديگر هم حضور دارند كه از قضا هر دو هم به مردم كشورشان وعده اصلاحات سياسي و اقتصادي داده اند. محمد خاتمي و در كنار او ولاديمير پوتين كه چندي پيش ميزبان رئيس جمهور ايران در مسكو بود و ساعاتي پيش از شروع اجلاس با تأخير وارد عشق آباد شد. دو رئيس جمهور در حالي كنار هم نشسته بودند كه همكاري هاي روسيه و ايران تا چندي پيش از آن بسيار اميدبخش بود و از احتمال تشكيل اتحاديه اي از اين دو كشور در آينده نويد مي داد. اتحاديه اي در مقابل آمريكا كه شايد هر دو كشور به نوعي با گسترش نفوذش در آسياي ميانه و قفقاز مخالف بودند. روسيه ظاهراً نزديك ترين موضع را به ايران درباره خزر داشت و قولي كه روس ها در مورد همكاري به ايران داده بودند خاتمي را اندكي آرام تر كرده بود. اما نه به آن آرامش خاطري كه مقامات ايراني در زمان فروپاشي شوروي و استقلال جمهوري هاي نوپا داشتند. در آن دوران كشورهاي نو استقلال يافته مبهوت از فروپاشي يكي از ابرقدرت هاي جهان درگير مسائل و مشكلات داخلي بودند. هريك به نوعي جنگ داخلي را تجربه مي كردند و قدرت مانور چنداني در مسائل خارجي نداشتند. اما در عشق آباد شرايط متفاوت بود. جمهوري هاي تازه تأسيس اكنون به ياد لوله هاي نفتي افتاده بودند كه پايه هاي آنها در زمان اتحاد جماهير شوروي در خزر كاشته شده بود. شايعه وجود ۲۰۰ ميليارد بشكه نفت كه از سوي كشورهاي غربي مطرح شده بود اين كشورها به ويژه آذربايجان و تركمنستان را براي رايزني هاي محكم تر بر سر سهمشان در خزر مصمم كرده بود. قزاقستان اما از مدت ها قبل توافقاتش را با روسيه انجام داده و از نفت خزر استفاده مي كرد. در اين ميان روسيه و ايران كمتر از بقيه به نفت توجه مي كردند. روس ها از يك سو مي دانستند كه به نوعي با كودكان خود به نتيجه رسيده و از سوي ديگر مطمئن بود اين كشورها به دلايل مشكلات اقتصادي نمي توانند به تنهايي و بدون حمايت روسيه از پس استخراج طلاي سياه برآيند ليكن دغدغه گرايش چشمگير اين كشورها به آمريكا روسيه را نگران مي كرد. اما ايران مغرور از نفت خليج فارس ومنابع نفتي عظيم جنوب، چشم به روي نفت شمال بست. اگرچه اين كشور در جنوب نيز به اندازه همسايگان دريايي اش برنده نبود كه گواه آن تأخير چندين ساله در استخراج نفت پارس جنوبي است كه قطر بيش از ۳۰ سال است كه از آن بهره برداري مي كند. به هرحال هريك از پنج كشور با آرزوها و خواسته هاي مختلف بر سر يك ميز نشسته بودند تا در بازي كه تحليلگران غربي از آن به عنوان [b][color=blue]بازي بزرگ خزر[/color][/b] نام مي برند زورآزمايي كنند. البته تا پيش از آن كه سران گردهم بيايند، هيچ كس از عمق اختلاف نظرها آگاه نبود. [color=blue]آنها حتي در تعريف خزر نيز هم عقيده نبودند، ايران، روسيه و تركمنستان آن را درياچه و آذربايجان و قزاقستان خزر را دريا مي شمردند.[/color] با همين تعريف ايران كماكان بر موضع [b]سهم ۲۰ درصدي خود پافشاري مي كرد[/b]. حتي قرار بود در اين نشست طرح كارشناسي خود را نيز براي حصول اين سهم ارائه كند. شايد بدترين لحظه نيز در اجلاس عشق آباد براي ايران زماني بود كه سران چهاركشور ديگر از آن خواستند تا نحوه محاسبات و عملي كردن طرح را به نقشه خزر نشان دهد. چرا كه گويا از يك سو كارشناسان هيأت همراه رئيس جمهور چندان براي توضيح درباره محاسباتشان آماده نبودند و از سوي ديگر شايد انتظار نداشتند كه سياست روسيه در خزر به طرفةالعيني به سمت آذربايجان و قزاقستان و نگاهي دورتر به سوي آمريكا چرخش كند. چنين شد كه كمردرد آقاي خاتمي عود كرد و رئيس جمهور راهي بيمارستاني، در عشق آباد شد!!! که اجلاس كشورهاي خزر را ناموفق و شكست نامیدن ! حدود دو ماه پيش از اجلاس عشق آباد نمايندگان پنج كشور ساحلي خزر در مسكو نشستي برگزار كردند كه روزنامه الشرق الاوسط آن را نمايش خنده دار ديپلماتيك خواند. نشستي كه نمايندگان روسيه، آذربايجان، قزاقستان و ايران در آن حضور داشتند اما از نماينده تركمن ها خبري نبود. [b]در عوض نماينده ايالات متحده كشوري كه ۱۰ هزار كيلومتر از خزر فاصله دارد در آن حضور داشت. [/b] [color=red]آمريكايي ها [/color]معتقدند كه دوري جغرافيايي آنها از منطقه را نزديكي تاريخي شان جبران مي كند. نخستين چاه هاي نفت درياي خزر در قزن نوزدهم با سرمايه هاي «راكفلر» حفر شدند و شركت هاي آمريكايي تا هنگام روي كار آمدن كمونيست ها در مسكو در سال ،۱۹۱۶ نفت درياي خزر را در انحصار خود داشتند و در واقع به اجبار با نظام كمونيستي در ارتباط ماندند چندان كه يكي از آمريكايي ها دوست شخصي لنين و مشاور بازرگاني استالين شد. كرسي تركمن ها كه قرار بود دو ماه بعد ميزبان سران كشورهاي ساحلي خزر شود در اجلاس مسكو خالي بود. آنها از يك سو از جانب مسكو و واشنگتن و از سوي ديگر از طرف تهران تحت فشار بودند. تركمنستان ۹۹۲ كيلومتر مرز مشترك با ايران دارد و اين تنها خود مي توانست عاملي براي جلب نظر تهران براي تركمن ها باشد. از سوي ديگر [color=blue]عشق آباد ميزبان بزرگ ترين پايگاه اطلاعات مركزي آمريكا ـ سيا ـ در منطقه است[/color] و يكي از وزراي امور خارجه سابق آمريكا، مشاور ويژه مراد نيازاف رئيس جمهور تركمنستان است. به نظر مي رسد تركمن ها ناچارند بايد مزاج خود را با روسيه هم هماهنگ كنند چرا كه روسيه هنوز در درون بازمانده اي از ساختار كمونيستي اين جمهوري نوپا، دوستان فراواني دارد. اين وضعيت نزديكترين و هماهنگ ترين كشور ساحلي خزر با ايران است. در واقع اما اطميناني به اين نزديكي نيست. آنها در مورد تعيين محدوده حاكميت شان با آذري ها مشكلات اساسي دارند چون در محدوده فرضي براي مزرهاي دو كشور، حوزه نفتي مهمي وجود دارد كه عشق آباد و باكو چالشي سنتي بر سر مالكيت آن دارند. آذري ها هم كه بخش عمده اي از منابع نفتي خزر در نزديكي خاك اين كشور است به شدت از موضع تقسيم درياي خزر به شعبات ملي طرفداري مي كنند. چنانكه با افزايش سطح تماس ها و رايزني هايشان با روسيه و قزاقستان ابتدا درچارچوب توافقنامه هاي دوجانبه و اينك در مرحله اي تازه با امضاي توافقنامه سه جانبه راه را براي استفاده از منابع زير بستر در مناطق شمالي و مركزي باز كردند. آذري ها اكنون دو خط لوله فعال براي صادرات نفتشان دارند كه يكي از باكو به بندر «سوپساي» گرجستان مي رود و ديگري به بندر «نوروسيسك» در درياي سياه. طبق گزارشي كه وزارت انرژي آمريكا منتشر كرده است، ۶ درصد كل انرژي دنيا در كشورهاي بلوك شرق است كه ۸۵ درصد از آن در خاك روسيه و مابقي كه حدود ۱۵ درصد از اين ۶ درصد است در بقيه كشورهاي بلوك شرق از جمله در درياي خزر است. اما اين قصه براي آذربايجان متفاوت است. ساحل آذربايجان قسمت اعظم منابع نفتي خزر را در خود جاي داده است كه حوزه نفتي البرز يكي از آنها است. [color=blue]هرچند از ۵ قراردادي كه آذربايجاني ها بسته اند تنها يكي از آنها نتيجه داده كه آن هم منبع گاز بوده اما اين كشور كه اقتصاد ضعيف اش توان سرمايه گذاري براي اكتشاف و استحصال منابع را ندارد دايم از فراواني منابع خزر براي جذب سرمايه گذاران خارجي سخن مي گويد. بي جهت نيست كه پوتين شركت «لوك اويل» را تشويق كرده تا در پروژه هاي بين المللي آذربايجان سهام عمده اي را به قيمت گزافي خريداري كند تا مانع از حضور كشورهاي غيرساحلي در خزر شود و امنيت منطقه را چون شير پيري در دست داشته باشد. [/color] قزاق ها نيز كه در اين زمينه مشكلات را با عقد توافق نامه سه جانبه حل كرده اند و زير نظر روس ها با همكاري شركت هاي نفتي اين كشور مشغول بهره برداري از منابع زير بستر خزر هستند. [color=red]درواقع گاه به نظر مي رسد كه سرمايه گذاري روس ها و كمك آنها به آذري ها و قزاق ها تنها براي تسلط بر اين درياچه است[/color] و اگر نه اكنون پيش از هميشه اين گمان تقويت شده كه ذخاير نفتي خزر بسيار كمتر از آن است كه مردم اين منطقه تصور مي كردند مشكل زماني پيچيده تر مي شود كه كشورهاي ساحلي بر سر شيوه تقسيم درآمد اين دريا هم يك رأي [color=red]نيستند. کشورمان از تقسيم مشاع خزر حمايت مي كند و خزر را يك درياچه مي داند كه بايد به انصاف سطح و زير بستر آن ميان كشورهاي ساحلي تقسيم شود كه در صورت تصويب چنين طرحي حق ايران بيست درصد از دريا خواهد شد و در زمينه سرمايه گذاري آمريكا هم حق وتو مي يابد. شيوه ديگر پيشنهاد آذربايجان و قزاقستان و روسيه است كه تازه به اين دو پيوسته اند و برپايه آن درآمد نفت به نسبت طول ساحل هر كشور تقسيم و سطح دريا به شكل مشاع مي شود. [/color] با اين تقسيم نيمي از ثروت درياي خزر ميان آذربايجان و قزاقستان مي ماند و اين دو، كشورهايي هستند كه سرمايه گذاري و پشتيباني آمريكايي ها را پذيراترند. تركمنستان اما تنها كشوري است كه در هر دو حالت بيست درصد سهم خواهد برد. از اين جهت ايران سعي دارد تركمن ها را با خود همراه كند در شرايطي كه روسيه نيز تا چندي پيش سياست ايران را ترجيح مي داد اما با تغيير در موضع گيري اوضاع را به نفع آذربايجان و قزاقستان تغيير داد و تسلط نظامي خود را بر خزر استوارتر ديد. اين موضع گيري ها زماني خود را نشان دادند كه پوتين در مزرعه رئيس جمهور آمريكا در تگزاس با وي ديدار كرد و يك شراكت راهبردي را در درياي خزر ميان ايالات متحده روسيه بنيان گذاشت. شايد ولاديمير چاره اي جز اين نداشت و مي بايست ميان همكاري هسته اي با ايران و همراهي در تكميل رژيم حقوقي درياي خزر يكي را برمي گزيد. پس همكاري هسته اي را انتخاب كرد كه هم منافع اقتصادي اش را تامين كرده و هم دشمن سال هاي جنگ سرد را از رويگرداني از تهران خوشحال مي كرد و هم اقتدار امنيتي اش را بر خزر حفظ مي كرد. اين چنين بود كه روياهاي تهران در پديد آوردن يك ائتلاف با مسكو در خزر براي دور كردن واشنگتن از بزرگترين درياچه جهان، يك شبه آشفته شد. مسكو به ازاي سياست تازه خود در قبال ايران، دو وعده بزرگ از آمريكا دريافت كرد>[b]اول[/b] اينكه دست كم بخشي از خط لوله نفت درياي خزر از سرزمين روسيه بگذرد و [b]دوم[/b] اينكه آمريكا در همه مسائل سياسي ويژه آسياي ميانه و افغانستان با روسيه رايزني كند. شايد دخالت نكردن آمريكا در درياي خزر [b]سومين [/b]وعده اي بود كه آمريكايي ها به روس ها داده اند. چنين بود كه ولاديمير پوتين رئيس جمهور روسيه بلافاصله پس از اجلاس عشق آباد راهي بندر آستراخان شد و با صيد يك ماهي خاويار در مقابل دوربين تلويزيون روسيه خبر از مانور نظامي اين كشور در نيمه هاي مرداد در خزر داد. درواقع مانور نظامي روسيه در خزر هدف اين كشور مبني بر تسلط بر اين درياچه را محقق كرد. به فاصله چند روز پس از سخنان پوتين ميدان عمليات «اسكورپيون» در سه كيلومتري شهر كاسپيسك داغستان مملو از ژنرال هاي چند ستاره شد. در ساحل دريا دستاوردهاي نظامي از دستگاه آتشزاي بوراتينو تا جيره خشكه سربازان ترتيب داده شده بود. آن طور كه عنوان مي شود روسيه به تمام كشورهاي ساحلي پيشنهاد شراكت در مانور داده بوده اما تنها آستانه و باكو پاسخ مثبت دادند. تركمن ها دعوت به شراكت در مانور را ناديده گرفتند و حتي ناظران خود را به منطقه نفرستادند و اعلام كردند كه چون مانور نظامي كاري مطلوب براي آينده خزر نيست، عشق آباد در آينده هم نه به عنوان ناظر و نه به عنوان شركت كننده شريك مانورها نخواهد شد. در جريان انجام مانور ايران هم اعلام كرد كه قصد دارد سال اینده در خزر مانور بزرگ نظامي برگزار كند. درواقع ايران در حال حاضر در دريا نيرويي ندارد كه از لحاظ كيفي و كمي حتي نزديك به ناوگان روسيه باشد. ايران قصد داشت تا در جريان مانور ۴ ناو مستقر در خليج فارس را از طريق شاهراه هاي رودخانه اي روسيه وارد خزر كند كه پاسخ رد به آن داده شد. شايد همين واكنش منفي به استقبال ايران از مانور بود كه باعث شد ايران حضور خود را در درياي خزر قوي تر از گذشته كند. به همين منظور سفارش خريد كشتي بزرگ كانتينربر به شركت هاي خارجي داده شد و اقدامات لازم براي پيوستن كشتي هاي خريداري شده به مجموعه ناوگان درياي خزر صورت گرفت. نخستين كشتي خريداري شده كه به نام دكتر معين استاد زبان فارسي نام گذاري شده بود با عبور از كانال «ولگا ـ دن» به مجموعه ناوگان تجاري كشتيراني درياي خزر پيوست. و .... با اين همه به نظر مي رسيد مانور نظامي روسيه در خزر دست كم دو حسن براي ايران داشت > اينكه روسيه با همه چرخشي كه در مقابل ايران داشت مانع از حضور نظامي آمريكا در خزر شد و به دنبال آن ايران را بر آن داشت تا با خريد كشتي هاي تجاري و حتي توريستي حضور پررنگ تري در دريايي داشته باشد كه تا قرن هجدهم ميلادي حاكميت انحصاري بر آن داشت. تسلط ايران در درياي خزر تا زمان قراردادهاي گلستان و تركمانچاي ادامه داشت كه طي آن قراردادها به دليل اوضاع سياسي ويژه، ايران امتيازات زيادي به روس ها داد. با انقلاب اكتبر ۱۹۱۶ در روسيه و استقرار حكومت بلشويكي روابط دو كشور وارد مرحله تازه تري شد و دولت جديد در جهت تثبيت انقلاب و تأمين امنيت روسيه، سلسله معاهداتي با ديگر كشورهاي همسايه براي جلوگيري از دخالت آنها در امور داخلي و حمايت از طرفداران تزار ـ روسيه سفيد ـ امضا كرد. در پي همين سياست بود كه رژيم انقلابي روسيه عهدنامه مودت را در ۲۶ فوريه ۱۹۲۱ با ايران امضا كرد. اين معاهده در مقابل قبول حق براي رژيم شوروي جهت ارسال براي سركوب روسيه سفيد، نيروهاي مسلح ضدانقلابي روسيه آن زمان از داخل ايران، كليه امتيازات روسيه تزاري در ايران را ملغي كرد و حق دريانوردي را به ايران بازگرداند. اين برابري حقوقي در موافقتنامه بحرپيمايي در ۲۵ مارس ۱۹۴۰ بين دو كشور تاييد و امضا شد و رژيم حقوقي فعلي درياي خزر بر پايه اين دو عهدنامه شكل گرفت. از همين سال بود كه ايران و شوروي جهت تعيين چارچوب حقوقي همكاري هايشان را در زمينه هاي مختلف با حفظ منافع مشترك ادامه دادند. تا قبل از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي در دسامبر ۱۹۹۱ خزر چندان محل مناقشه ميان تهران مسكو نبود. پس از سال ۱۹۶۰ كه ايران منابع غني نفت و گاز جنوب را كشف و مشغول استحصال از آن بود چندان به منابع خزر توجهي نشان نمي داد چنانكهتاكنون نيز ايران در خزر فعاليت اكتشافي نداشته است. شوروي هم كه پهناورترين سرزمين آن روزگار نه چندان دور بود چندان علاقه اي به نفت خزر نشان نداد مگر منابع غني قفقاز. علت اين دو امر كمبود سرمايه و فقدان تكنولوژي مناسب براي حفر درياي خزر بود. با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي اما شرايط به كلي تغيير كرد. قزاقستان، آذربايجان و تركمنستان همسايه هاي تازه خزر شدند و پيشرفت هاي علمي در زمينه بهره برداري منابع نفتي همه را تشويق به شروع اكتشاف كرد. اين چنين بود كه ضرورت تكميل رژيم حقوقي درياي خزر بيش از پيش خود را نمايان كرد. آن زمان خيال تهران از آينده رژيم حقوقي درياي خزر به مراتب راحت تر از امروز بود چرا كه هر ۴ كشور قزاقستان، روسيه، آذربايجان و تركمنستان در يك گردهمايي در آلماتي متعهد شدند كه به قراردادهاي شوروي سابق كه مهم ترين آنها قرارداد ۱۹۲۱ و ۱۹۴۰ بود وفادار بمانند. [color=blue]اما مشكلات از زماني آغاز شد كه ۵ كشور سعي كردند حوزه نفوذ خود در خزر را مشخص و منابع آن را تقسيم كنند.[/color] منحصر به فرد بودن درياچه خزر در جهان مشكلاتي در راه تكميل رژيم حقوقي به وجود آورد. چرا كه براي اين دريا هم بايست يك رژيم حقوقي منحصر به فردي تعريف مي شد. [color=blue]منتقدان سياست خارجي معتقدند كه در سال هاي گذشته، ايران نتوانسته است از حقوق خود به ويژه در زمينه منابع بزرگ انرژي در بستر خزر دفاع كند و ديگر كشورهاي ساحلي با دستيابي به توافق هاي دو و سه جانبه شرايط را به شكل محسوسي به سود خود تغيير داده اند.[/color] هر چند كمال خرازي چندين بار بر سر مسئله خزر به مجلس رفته معتقد است كه اگر چه ايران به نتيجه نهايي نرسيده اما در مسير نتايج مطلوب قرار دارد. او در پارلماني خطاب به نمايندگان مجلس گفته بود كه حل مسئله رژيم حقوقي درياي خزر يك مسئله زمان بر است و نبايد در آن شتاب كرد. به گفته خرازی تاكيد بر معتبر بودن قراردادهاي ۱۹۴۰ و ۱۹۲۱ ايران و شوروي سابق و دفاع از رژيم حقوقي مشاع تامين كننده منافع ايران است. با اين همه از بين پنج كشور ساحلي خزر، تنها ايران است كه از سياست تقسيم مشاع دفاع مي كند. ا[color=blue]لبته برخي از كشورها همچون روسيه به زيركي اصرار دارند بگويند كه ايران مي خواهد خزر را به ۵ قسمت مساوي تقسيم كند. ويكتور كاليوژني، معاون وزير خارجه روسيه و نماينده پوتين در امور درياي خزر حتي اصرار ايران را براي تقسيم مساوي وقت تلف كردن مي خواند. او به يك روزنامه روسي گفته كه با توجه به امضاي پروتكل مربوط به نقاط اتصال و در برگرفتن ۶۰ درصد فضاي دريا براساس قراردادهاي امضا شده، سخن گفتن از ۲۰ درصد در مورد دولت هايي كه هيچ گونه موافقتنامه اي را امضا نكرده اند وقت هدر دادن است.روسيه در اجلاس آلماتي نشان داده حاضر به پذيرش حقوق ديگر كشورها در زمينه ماهيگيري و كشتيراني در خزر نيست و مانع حصول توافق در اجلاس آلماتي شده است. [/color] به هر روي شكل روسيه و قزاقستان و آذربايجان براي بهره برداري از منابع خزر تا حدود زيادي مرتفع شده است. تركمنستان كه خود را به ايران نزديك تر از همه كشورها مي داند نشانه هاي روشني از تمايلي براي پيوستن به اين سه كشور دارد. تحقق چنين رژيم حقوقي اي موجب خواهد شد كه ايران منابع نفتي حوزه البرز را از كف بدهد و [color=blue]عملاً سهم ۲۰ درصدي به ۱۳ درصد كاهش يابد.[/color] همين موضوع است كه حساسيت ها و واكنش هاي بسياري در ايران ایجاد کرده. در واقع به نظر مي رسد كه با دستيابي ديگر كشورهاي ساحلي خزر به توافق جمعي بدون توجه به خواست هاي ايران، شرايط بيش از هر زمان ديگري براي دستيابي به سهم مطلوب و محق ايران دشوار شده است. [color=blue]به گفته كمال خرازي[/color] برخي به اشتباه تصور مي كنند ما براي تامين منافع مان در خزر متكي به روسيه هستيم. اما چنين نيست. جمهوري اسلامي ايران براي احقاق حقوق خود در خزر به بيگانگان تكيه نخواهد كرد. [color=red]منتقدان سياست خارجي ايران در خزر معتقدند كه تهران وجه المصالحه كشورهاي خزر شده است به طوري كه روسيه با كارت ايران بازي مي كند و تركمن ها نيز از موقعيت ما بهره مي برند. [/color] [color=blue]به گفته يكي از نمايندگان مجلس ( کدوم نماینده یادم نیست ...!)كه همه به جز مردم از اين موقعيت ايران بهره مي برند. گويي تمام تلاش هاي آمريكا به عنوان يك بازيگر هم منطقه براي محروم كردن ايران از منافع اش در منطقه است. در اين ميان بايد منتظر ماند و ديد همزمان با تحولات پرشتاب و شكل گيري هماهنگي بيشتر در ديگر كشورهاي ساحلي درياي خزر سياست صبر و انتظار ايران كه مصوب شوراي عالي امنيت است چه نتايجي را در برخواهد داشت. [/color] [color=red]در هر حال قبل از هر چیز باید در کشور تکلیف خود در خصوص سهم و حقوق دریا خزر به اجماع رسید ه و در مرحله بعد مبانی اشتراک و اختلاف خود با سایر کشورهای ساحلی مشخص نماییم .[/color]

قرارداد ساخت اولین بندر خصوصی ایران در گناوه استان بوشهر با سرمایه گذاری بخش تعاون و همکاری مشترک کشور چین عصر امروز سه شنبه در اتاق تعاون ایران امضا شد. به گزارش خبرنگار مهر، نشست مشترک تشریح جزئیات قرارداد ساخت اولین بندر خصوصی ایران عصر امروز سه شنبه در اتاق تعاون با حضور رئیس اتاق بازرگانی چین در خاورمیانه، تعاونی بندرسازان گناوه به عنوان اولین سرمایه گذار ساخت بندر خصوصی در ایران و دبیرکل اتاق تعاون در محل این اتاق تعاون برگزار شد. در این نشست مشترک روابط تجاری مشترک اتاق بازرگانی کشور چین در جریان انعقاد قرارداد برای ساخت اولین بندر نسل سوم در گناوه استان بوشهر و همچنین تامین نیاز کارخانجات این استان، کمک به بازاریابی و صادرات در استان بوشهر و همچنین شرایط سرمایه گذاری در بندر گناوه مورد بررسی قرار گرفت. [b] چین دیدگاه مردم ایران نسبت به تولیدات خود را تغییر دهد[/b] حسین رحمانی نیا در این جلسه مشترک با استقبال از گسترش همکاری جمهوری اسلامی ایران و کشور چین در حوزه های مختلف اقتصادی گفت: هم اکنون کشور چین می تواند از فرصت به دست آمده استفاده کند و ضمن ارائه کالاهای باکیفیت از نظر مرغوبیت، دیدگاه مردم ایران را نسبت به ضعف های موجود در تولیدات خود عوض کند. دبیرکل اتاق تعاون ایران اظهار داشت: به وجود آمدن شرایط در بازار ایران مستلزم برنامه ریزی و اتخاذ استراتژی مناسب برای عرضه محصولات با کیفیت و قیمت پایین است. رحمانی نیا ادامه داد: در قالب همکاریهای مشترک بین شرکتهای تعاونی در ایران و بخش اقتصادی کشور چین، تعاونیها قادر خواهند بود مواد خام اولیه با قیمت مناسب و رقابتی را در اختیار تولیدکنندگان چینی قرار دهند که در این ارتباط امکان صادرات مواد خام اولیه مورد نیاز کشور چین از طریق ایران نیز امکانپذیر خواهد بود. به گفته وی، اتاق تعاون ایران حمایت خود از پروژه مشارکتی اتاق بازرگانی چین و شرکت تعاونی بندرسازان ایران جهت ایجاد و ساخت یک بندر نسل سوم را اعلام می کند. [b] اولین بندر خصوصی کشور در بخش تعاون[/b] همچنین در ادامه این نشست مشترک، خدری مدیرعامل تعاونی بندرسازان گناوه ضمن اظهاراتی گفت: از طریق این سرمایه گذاری مشترک بندر گناوه به عنوان یک پایگاه ترانزیتی جهت پوشش بازار کشورهای CIS و عراق عمل خواهد کرد. وی افزود: با ایجاد اولین بندر خصوصی ایران، استان بوشهر به تامین کننده مواد اولیه خطوط تولید کارخانجات چین تبدیل خواهد شد. در هر حال برای انعقاد قرارداد ساخت این بندر خصوصی با کشورهای دیگری مانند کره جنوبی و اتریش نیز علاوه بر چین مذاکراتی صورت گرفته بود. [b]شرکتهای چینی را متقاعد می کنیم[/b] ژائو لی رئیس اتاق بازرگانی چین در خاورمیانه نیز در این جلسه در خصوص پروژه مشترک ایجاد این بندر خصوصی در گناوه استان بوشهر گفت: هدف پروژه مشترک با بندر گناوه این است که از این طریق فعالیتهای صنعتی و تجاری در آنجا توسعه داده شود. این مقام مسئول اتاق بازرگانی چین در خاورمیانه تصریح کرد: همچنین در نظر داریم تا از طریق این بندر، مواد اولیه مورد نیاز بازار چین را از طریق ایران منتقل کنیم. لی خاطر نشان کرد: می خواهیم شرکتهای چینی را متقاعد کنیم تا به بندر گناوه در استان بوشهر بیایند و محصولات تولیدی خود را جهت عرضه در بازار ایران معرفی کنند. http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1201862