[quote] اتفاقاً من هم به شدّت تو اين فكرم كه چطورى غلاف ها و ارتقاهاى سوپرتامكت ها(F-14D) آمريكا رو براى تامكت هاى خودمون دست وپا كنيم؟![/quote] این ارتقاها و سیستم ها تا 2-3 سال قبل به راحتی(البته نه اونقدر راحت که شما فکر می کنید) در دسترس بودند و احتمالا دسترسی هایی هم از طرف ایران به اونها بوده که بیشتر از اونها برای دستیابی به فناوری و مهندسی معکوس استفاده خواهد شد تا استفاده مستقیم اما از حدود 2 سال قبل و با تصویب قانونی در کنگره که فروش تجهیزات دسته دوم اف 14 ها را به هر شکل و هر نوع به دلیل امکان دستیابی ایران به اونها ممنوع می کرد( که قبلا بارها اتفاق افتاده بود) این کار خیلی سخت شده ولی غیر ممکن نیست( یه بار نوشتم سعید پاکش کرد فلذا آدم عاقل دوبار از یه جا نمی خوره!) الان دهها اف 14 در بیابانهای پایگاه توسان آمریکا در حال نوش جان نمودن خاک هستند!

ضمن تشکر از دوستان این چند تاپیک برای ادامه بحث( در صورت لزوم) به نظر مناسب میان: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=2539 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=6518 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7851 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5681 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=2821 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3217

عالی بود ابراهیم جان. غلاف بسیار کارآمدی بود، حیف از اف 14 ! [size=7](لا اقل قطعاتشو بدن ما استفاده کنیم!!! )[/size]

خواهش می کنم قابل نداشت ابراهیم جان. احتمالا تو نمایشگاه کمبود سطل زباله داشتن!

برا اینکه احتمال ورود اجسام خارجی تا آخرین لحظه قبل از تیک آف به حداقل برسه. در موقعی که این درپوشها روی دریچه ها قرار دارند، موتورها می توانند تراست کمی( به علت محدودیت ورود هوا) تولید کنند که برای تاکسی کردن تا سر باند کفایت می کنه. البته در پروازهای اسکرامبل و فوریتی از همون لحظه حرکت از آشیانه اونها رو بر می دارن.

جالب بود ممنون.

برادر امین چرا زود قاط میزنی و از کوره در میری؟ همونطور که وریور هم گفتند شرایط زیادی در موفقیت یا عدم موفقیت یه سامانه دفاعی شرط هست، بنابر این نتیجه واقعی تنها در یک نبرد واقعی مشخص خواهد شد(نه مثل جنگهای خلیج فارس 1 و 2 که فیلم سینمایی بودن نه جنگ)

[quote][quote]دوستان در مورد صیاد 2 نظری ندارن اصلا چیزی در موردش میدونید [/quote] تا اونجایی که من می دونم می گند کپی اچ کیو-2 چینی است! البته برخی از منابع هم می گند ایران موشک های صیاد رو تحت لیسانس چین در ایران تولید می کنه![/quote] البته کپی داریم تا کپی!! این دو تا موشک فقط ظاهرشون به هم شبیه، از تغییرات آویونیکی که بگذریم حتی موتور موشک هم با نمونه توانمندتری عوض شده همه می دونیم که سام 2 و خانواده محترمشان(!) یک سر جنگی به وزن 195 کیلو گرم حمل می کنند که برای نابودی بمب افکن های برد بلند طراحی شده بود که این سر جنگی از لحاظ وزن بیشتر مشابه نمونه های زمین به زمین هست تا هوا به هوا اما با کاهش وزن سر جنگی و توانمند سازی اون میشه برد رو تا حد زیادی افزایش داد اما بیس موشک همون اچ کیو 2 بوده که شما فرمودید نه اونطور که بعضی فکر می کنن سام 2.

عجب تاپیکی شده این تاپیک انحراف در انحراف! پس اینو هم از من داشته باشید: [quote]شما فکر کن این طوری فکر کن اصلا بلد نیستن هواپیما روشن کنن اینها که مشخص حرف از کجا اومده[/quote] برای پاسخ با نوشته بالا و اینکه معلوم بشه خلبانان عرب و از اونها مهمتر پروگرامرهاشون در اتاقهای جنگ چقدر وارد، فنی، قدر و حرفه ای هستند عینا متن نوشته شده در صفحه 14 شماره اخیر مجله صنایع هوایی(شماره224) رو براتون می نویسم: «[b]در جریان جنگ دوم خلیج فارس قرار بود تا جنگده بمب افکنهای تورنادو پاناویا متعلق به دو کشور [عربستان و انگلیس] هدفی را در غرب بغداد و در نیمه های شب مورد حمله قرار دهند. طرح ریزی عملیات بر عهده عربها گذاشته شد [size=18]اما آنها نتوانستند یک مسأله ساده یعنی محاسبه زمان رسیدن دو گروه پروازی روی هدف را حل کنند [/size]و به ناچار به انگلیسی ها پیشنهاد دادند که هر گروه پروازی که زودتر روی هدف رسید، چراغهای هشدار دهنده هوایی خود را روشن کند و آنقدر در اطراف هدف دور بزند تا گروه بعدی برسد!! طبیعی بود که انگلستان از خیر انجام چنین مأموریت مشترکی بگذرد.[/b]»

آقا مرتضی ممنون. همین و بس. در دولتهای گذشته خیلی به بحث پدافند غیر عامل جفا شد، خدا ازشون نگذره!

بحثهای خوبی شد و همه استفاده کردیم هر چند که با موضوع تاپیک بی ارتباط بود و بهتر بود در تاپیکهای مرتبط پی گیری می شد اما به هر حال از این بحثها باید استقبال کرد چون این طور صحبتهاست که به سایت جون میده. ضمنا دوستان عزیز وریور و جواد، اینطور به هم نپرید بار اول و آخری بود که اخطار دادم!!!! معلوم میشه شب عیدی بجای به کمک به مامان و بابا هی نشستید مطلب جور کردید برای پوز زنی همدیگه! اما جدای از شوخی بحث خوبی شده و ممنون. بقیه دوستان هم مشارکت کنند خوبه. اون تیکه محو کردن دیگو گارسیا از روی دریا رو خیلی حال کردم! تازه خیلی دیگه از فاکتورهای جنگ دریایی در این بحثها در نظر گرفته نشد مثل مین ریزی دریایی، حمله از سمت ساحل کشورهای عربی(غافلگیری کامل) توسط یک گروه نفوذ کننده کماندویی، پهپاد مجهز به ایی ام پی و . . . باز هم از دوستان بخصوص از وریور عزیز به واسطه وقت زیادی که گذاشتند و زحمت زیادی که کشیدند تشکر می کنم.

پسر جان تا همین چند وقت قبل همینطوری بود. الان هم فقط رسیدن اونها تا ژاپن تایید شده اونهم موقتا.

[quote]اول اينكه جديدا در مرزهاي غربي از F22 استفاده مي شه براي شناسايي [/quote] جسارتا با چه مبنایی؟ لینکی چیزی دارید؟ منبع موثقی دارید؟

لطفا آقا بابک یا یکی از مدیران عنوان مطلب رو عوض کنن، ما تهدید برای کسی نیستیم، ما از خودمون دفاع می کنیم.

بحث خوبیه دوستان ادامه بدن

[quote]نه برادر فقط برای این تاپیک نیست خیلی از تاپیک های مشابه مشکل ساز می شن[/quote] چه مشکلی؟ اگه نظر مفیدی داده بشه بالا آوردن تاپیکهای قدیمی نه تنها هیچ اشکالی نداره بلکه خوب هم هست. جوش تاپیکهای اسکرول رو هم نزن.

برادر عزیز، عراق از خودش هیچ اختیاری نداره، تازه اگه داشت هم هیچ وسیله ای برای ساقط کردن این پهپادها نداره، فعلا هم دو طرف(ایران و آمریکا) ترجیح می دن این نبرد پهپادی رو با سکوت برگزار کنن، در این مورد خاص هم اگر درگیری در یک منطقه شلوغ و جلوی چشم تعداد زیادی از افراد صورت نمی گرفت ای چه بسا مانند موارد قبلی هیچ خبری ازش منتشر نمی شد.

مقدمه جنگنده ميگ-29، يکي از پرفروش ترين جنگنده هاي جهان بوده که تاکنون سود زيادي را نصيب سازندگان آن کرده است، شرکت ميکويان پس از عدم موفقيت در جلب نظر مسئولان روسيه در زمينه طرح هاي خود براي جنگنده نسل پنجم، به توسعه و بهسازي جنگنده ميگ-29 روي آورد که امروزه حاصل آن جنگنده فوق پيشرفته ميگ-35 شده است، جنگنده ميگ-35 در دو گونه اوليه (گونه A تک سرنشين) و گونه دو سرنشين D توليد شده است، لازم به ذکر است که گونه دو سرنشين اين جنگنده تنها يک گونه آموزشي نمي باشد، بلکه اساس توسعه گونه دو سرنشين آن ايجاد جنگنده اي مانند Su-30 بوده تا با تقسيم کار ميان خلبان و افسر تسليحات فشار کار بر روي دو نفر تقسيم شود و عمليات ها نيز با ضريب اطمينان و دقت بالاتري انجام شوند. جنگنده ميگ-35 جنگنده اي است از نسل 4++ که در ادامه طرح هايي مانند MiG-29K/KUB/M/M2 طراحي شده و اساس طراحي آن بر افزايش کارايي، توانايي عملياتي و جامعيت توانايي هاي جنگنده بوده است، بطوري که از آن يک جنگنده چند منظوره ساخته است. در مجموع مي توان ويژگي هاي ميگ-35 را به شرح زير بيان کرد: -سيستم هاي اطلاعاتي و هدفگيري نسل پنجم در سيستم هاي اويونيکي جنگنده بکار رفته است -توانايي بکارگيري تسليحات پيشرفته روسي و خارجي -بقاپذيري بالا در ميدان نبرد بواسطه سيستم هاي دفاعي يکپارچه بکار رفته در جنگنده پيشرفته ترين سيستم هاي اويونيکي در کنار تسليحات پيشرفته به جنگنده ميگ-35 اجازه مي دهند تا ماموريت هاي مختلفي را به انجام برساند: -برتري هوايي برعليه جنگنده هاي نسل چهار و پنج -انجام عمليات هاي هوا به سطح بدون وارد شدن به محدوده دفاعي دشمن در روز و شب و در تمام شرايط آب و هوايي -انجام عمليات هاي شناسايي به کمک تجهيزات الکترو-اپتيک و راديو-تکنيکال -انجام عمليات هاي گروهي و انجام کنترل هوايي عليه گروه جنگنده ها تغيير هاي ايجاد شده در ساختار جنگنده بر اساس موفقيت هاي بدست آمده در طرح هاي MiG-29K/KUB/M/M2 مي باشد که شامل موارد زير مي باشد: -افزايش توانايي حمل تسليحات در نه جايگاه حمل سلاح -افزايش حمل سوخت، توانايي سوختگيري هوايي و امکان سوخترساني به جنگنده هم گروه (عملکرد بعنوان يک تانکر کوچک) -بدنه و سيستم هاي اصلي ساخته شده از مواد ضد خوردگي که امکان استفاده از جنگنده برروي ناو و استفاده در مناطق گرم و مرطوب را فراهم مي آورد. -کاهش چشمگير بازتابش راداري -سيستم پرواز با سيم با کنترل چهارگانه در حين طراحي ميگ-35 بيشترين توجه به افزايش توانايي هاي عملياتي آن اختصاص داده شده است، به شرح زیر: -اعتماد پذيري هواپيما، موتورها و اويونيک بطور چشمگيري افزايش يافته است -زمان دوره هاي بين اورهال جنگنده افزايش يافته است -هزينه پرواز جنگنده دو و نيم برابر کمتر از ميگ-29 است -در زمان طراحي توانايي نگهداري حين فعاليت عملياتي براي جنگنده پيش بيني شده است مجموعه اي از رهيافت هاي تکنيکي و تکنولوژيکي نظير سيستم توليد اکسيژن حين پرواز نيز به جهت افزايش آزادي عملياتي در طراحي جنگنده منظور شده اند، پيشران جنگنده شامل دو موتور RD-33MK با نيروي توليدي بيشتر نسبت به نمونه هاي قبلي است که نسبت به نوع اصلي موتور هاي RD-33 دود به مراتب کمتري نيز توليد مي کند، همچنين سيستم کنترل الکترونيکي موتور ها نيز به افزايش اعتماد پذيري و عمر خدمتي موتور ها کمک مي کند، علاوه بر اين در صورت تقاضاي مشتري امکان استفاده از موتورهاي RD-33MK مجهز به سيستم تغيير بردار رانش نيز وجود دارد که برتري مطلق جنگنده در نبردهاي هوايي نزديک را تضمين مي نمايد و پيشتر برروي جنگنده آزمايشي MiG-29M OVT نيز با موفقيت آزمايش شده اند. ميگ-35 مجهز به مجموعه اويونيکي نويني است که تماما بر اساس تکنولوژي هاي جديد بوجود آمده است، رادار چند کاره آرايه اي بکار رفته در جنگنده ميگ-35 بواسطه فاکتورهاي زير بر نمونه هاي مشابه خود برتري مي يابد: -افزايش برد در فرکانس هاي عملياتي -افزايش تعداد اهداف قابل کشف، رديابي و حمله -افزايش برد کشف -افزايش وضوح در حين نقشه برداري سطحي -بقا پذيري بالا و مقاومت در برابر اقدامات الکترونيک دشمن سيستم IRST جديد ميگ-35 مرکب از تجهيزات هدفگيري مادون قرمز، تلوزيوني و ليزري است که به کمک تکنولوژي هاي فضايي توسعه يافته است بگونه اي که اين سيستم ها پيش از اين در صنعت هوانوردي بکار نرفته اند. ويژگي جديد اين سيستم توانايي کشف، رديابي و قفل روي اهداف از فواصل بسيار دور است، توانايي که در تمامي ساعات شبانه روز دارد و مي توان از آنها براي مسافت يابي، نشانه گذاري و... نيز بر عليه اهداف سطحي و هوايي استفاده کرد، هر چند سيستم IRST جديد بهمراه سايت نشانه روي جديد کلاه خلبان برروي جنگنده نصب شده است، اما امکان نصب غلاف هدفگيري ويژه اي با توانايي هاي بمراتب بيشتر بر روي جنگنده نيز وجود دارد. ميگ-35 به يک مجموعه دفاعي نيز مجهز مي باشد که شامل موارد زير است: -سيستم شناسايي راديو الکتريک و سيستم اقدام متقابل الکترونيک -سيستم جديد کشف حمله موشکي و تابش ليزري -پخش کننده چف/فلير بمنظور فريب موشک هاي هوا به هوا علاوه بر تسليحات ارائه شده برروي جنگنده هاي MiG-29K/KUB/M/M2 بهمراه ميگ-35 مجموعه تسليحات جديدي ارائه شده که پيش از اين براي صدور به هيچ کشوري ارائه نشده است، اين تجهيزات جديد و دوربرد به ميگ-35 اجازه انجام حملات بر عليه دشمن بدون ورود به محدوده دفاعي آنها را مي دهند. معماري باز اويونيک جنگنده امکان نصب تجهيزات و تسليحات جديد روسي و خارجي را بنا به خواست مشتري به MiG-35 مي دهد، هر دو نمونه A و D داراي ساختار يکسان بوده و از لحاظ تجهيزات موجود يکسان اند. بهمراه ميگ-35 مجموعه کامل آموزشي نظير شبيه سازهاي رايانه اي پرواز و شبيه ساز هاي انجام عمليات ارائه شده اند. در نهايت بايد گفت شرکت ميگ آماده است تا با شرکت هاي مختلف به اجراي برنامه هاي مشترک توسعه و بهسازي گونه اوليه ميگ-35 نيز بپردازد. تصویر کابین عقب هواپیما: تصویر کابین جلوی هواپیما: سایر مشخصات: خدمه: یک یا دو نفر طول: 19 متر دهنه بال: 15 متر ارتفاع: 6 متر وزن خالی: 11000 کیلوگرم وزن بارگیری شده: 17500 کیلوگرم حداکثر وزن هنگام بلند شدن: 29700 کیلو گرم پیشرانه: دو دستگاه موتور آر دی 33 ام کا کلیموف حداکثر سرعت: 2.25 ماخ برد: 2000 کیلومتر حداکثر برد آزاد: 3100 کیلومتر( با سه مخزن سوخت خارجی) ارتفاع پروازی: 17500 متر سرعت صعود: 330 متر بر ثانیه نسبت کشش به وزن: 1.03 تسلیحات: یک توپ تک لول GSh-30-1 با 150 گلوله انواع راکت و بمب های هدایت پذیر و سقوط آزاد موشکهای هوا به هوا شامل: آلامو(تا 4 عدد) آرچر( تا 8 عدد) آفید( تا 8 عدد) آدر ( تا 4 عدد) نقاط نصب تسلیحات: 9 نقطه، شامل 8 نقطه زیر دو بال و یک نقطه زیر بدنه. منبع: http://newcoy.persianblog.ir/post/270 با کمی اضافات

ممنون جناب رایش مارشال، اما فکر نکنم از ژاپن دیگه اینورتر اومده باشن. به نظر میرسه نبرد پهپادی شدیدی بین ایران و آمریکا در منطقه جریان داره، جالبه که دو طرف هم به راحتی از کنار این تیپ از تجاوزات یکدیگر می گذرن و خیلی اونها رو پیگیری نمی کنن.

وریور جان ممنون تحلیل جالبی بود و مفید. من هم هر چی بالا پایین کردم واقعا مقابله با این روش خیلی برای آمریکایی ها سخته، حتی با هواگردها هم باید تلفات سنگینی رو به جان بخرند( چون اون قایقها هم مجهز به موشکهای پدافندی و توپهای سبک ضد هوایی هستند) تا بتونن با اونها مقابله کنن. تازه باز هم نتیجه براشون قطعی نخواهد بود.

[quote]این گزارش می افزاید، نیروی هوایی آمریکا اخیرا هواپیماهای پیشرفته F22 را نیز در برخی از این ماموریت ها شرکت می‌دهد.[/quote] از کی تا حالا اف 22 ها از خاک آمریکا زدن بیرون؟ به نظرم این تیکه اش خالی بندیه.

عالی بود ابراهیم جان دستت درد نکنه. [quote]تایگر های خودمون هم از اینا دارن؟![/quote] تایگرهای خودمون بهترشو دارن، برد رادار تایگرهای ما خیلی بیشتر شده البته با تغییرات و بهسازی هایی که روی اون انجام شد

دوستان یه جوری از ایی ام پی حرف می زنن که انگار ما از اون به تعداد زیاد داریم! اگر هم ما این بمب را داشته باشیم، جزء سلاحهاس استراتژیک محسوب شده و تا حداقل 10 سال وجود اون افشا که نمیشه هیچ، اگر لو بره، انکار هم میشه. بنابراین فعلا بنا را بذارید بر وجود همین موشکهای موجود. با همون تاکتیک ذکر شده و توسط 4 یا 5 قایق مسلح عملیات قابل انجام است(البته سایر بخشهای عملیاتی برای کوتاه شده مطلب ذکر نشده اند مانند پوشش هوایی و . . .) اون 15 یا 20 موشک هم برای بدترین حالت بود و الا اگر حمله در شرایط غافلگیری کامل صورت بگیره( مانند قضیه ناو استارک یا ساعر 5) همون یک یا 2 موشک برای از کار اندازی و 4 موشک برای غرق کامل ناو کفایت می کنه. در مورد بازتاب راداری این کلاس از قایقهای تندرو هم توضیحاتی دادم که تکرار می کنم: این قایقها به دلیل استفاده از بدنه از مواد مرکب(مانند فایبر گلاس) در فواصل بالای 10 یا 20 کیلومتر عملا بازتاب راداری ندارند(بدنه) و بازتاب راداری اونها محدود به بازتاب تجهیزات اونهاست(مانند لانچر موشک، پایه های لانچر، پایه های رادار و . . .) که اونها هم با روشی بسیار ساده و ارزان مانند پوشش با مواد مرکب همجنس بدنه (و یک روش ساده و ارزان دیگر که قابل بیان نیست) با کاهش قابل توجه بازتاب راداری روبرو خواهند شد، بنابراین حمله مخفیانه و شبانه اونها بسیار زهردار خواهد بود. مطالب دیگری هم هست که بدلیل عدم تشابه با موضوع تاپیک مجال بیان آنها نیست. تا همینجا هم تاپیک را کمی(یا شاید کلی!) منحرف کردم!

(Xian KJ-200) هیچ نیروی دریائی نمی تواند داعیه حضور قدرتمند در پهنه آب های بین المللی داشته باشد ، مگر آنکه به ناوهای راهبردی مسلح باشد و در میان ناوهای راهبردی ، نقش ناوهای هواپیمابر انکار ناپذیر است. نیروی دریائی چین هم خود را از این قاعده مستثنی ندانسته است و برنامه تجهیز و تسلیح خود به ناوهای هواپیمابر را دنبال میکند بطوریکه گفته می شود تا سال 2035 این نیرو 6 ناو هواپیمابر عملیاتی خواهد داشت. اما ضعف عمده ناوگان هواپیمابر چینی نداشتن هواپیمائی است که ضمن ایجاد یک پست اخطار زود هنگام هوائی ، توان نشست و برخواست بر روی ناوهای هواپیمابر این کشور را داشته باشد. امروزه این خلاء را در ناوهای چینی ، هلیکوپترهای اخطار زود هنگام پر میکنند . اما این هلیکوپترها بخاطر رادار کوچکتر خود ، توان پوشش محدوده حداکثر 200 کیلومتری را دارا می باشند ؛ در حالی که هواپیماهای آواکس بال ثابت در همین بازه زمانی ، توان پوشش محدود 400 الی 450 کیلومتر را دارا هستند.صنایع تسلیحاتی چین برای رفع این نقیصه دست بکار شده اند و نتیجه این تلاش ها هواپیمائی است که در این پست به معرفی آن خواهیم پرداخت. http://gallery.military.ir/albums/userpics/kj200-1.jpg هواپیمای پیش اخطار KJ-200 موسوم به Balance Beam در سال 1990 در چین و توسط صنایع هواپیمایی شانخی پایه ریزی شد، رادار خطی شکل آن که به سیستم سوئدی ERIEYE شباهت زیادی دارد توانایی اسکن 360 درجه را به این هواپیما اعطا می نماید، برد رادار این هواپیمای پیش اخطار چینی نیز چیزی حدود 300 تا 450 کیلومتر می باشد. هرچند شباهت های زیادی میان این هواپیمای چینی و Ericsson PS-890 Erieye سوئدی وجود دارد، اما این امر که فناوری آن از سوئد به دست آمده قطعی نیست لیکن بخاطر در دسترس بودن چنین فناوری هایی در بازار تسلیحات این امر دور از ذهن نیز نمی باشد. در صورتی که چینی ها از فناوری سوئدی در ساخت این هواپیما استفاده کرده باشند، به احتمال زیاد امکان اسکن سطح و تعیین موقعیت اهداف سطحی نیز در این هواپیما وجود خواهد داشت. http://gallery.military.ir/albums/userpics/kj200apr292kv6.jpg با وجود اینکه در چهارم ژوئن 2006 یکی از نمونه های آزمایشی KJ-200 دچار سانحه شد و سقوط کرد، لیکن پروازهای آزمایشی این پرنده چینی همچنان ادامه دارد، هرچند هنوز زمان دقیق ورود به خدمت این پرنده چینی مشخص نیست لیکن چینی ها اولا بخاطر دارا بودن مرز های گسترده و دوما قیمت نسبتا کم KJ-200 نسبت به KJ-2000 (نمونه مونتاژ شده در چین A-50I) علاقه زیادی به ورود به خدمت هرچه سریعتر KJ-200 دارند. گفتنی است که KJ-200 برپایه هواپیمای ترابری Y-8 (نمونه چینی An-12) ساخته شده است، لیکن در طی مراحل طراحی دستخوش تغییرات زیادی شده از جمله کاکپیت سه نفره آن به دو نفره تبدیل شده، قسمت شیشه ای دماغه آن حذف گردیده و با یک پوشش فلزی که در آن سیستم های راداری جای دارد جایگزین شده است، بجای موتور های روسی از چهار موتور توربوپراپ پرات اند ویتنی کانادا PW150B با ملخ شش تیغه ای Dodi R-408 انگلیسی استفاده شده است، وزن برخواست و برد آن افزایش یافته و همچنین در نوک بال ها و نوک سکان عمودی غلاف هایی نصب شده است. http://gallery.military.ir/albums/userpics/kj-200.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/kj-200beam.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/post-131-1244172315.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_post-131-1244172315.jpg منبع: http://air-mag.blogsky.com/1385/10/07/post-191/

ایی ام پی نمی خواد همون راهی که وریور گفت جواب میده، اساسی هم جواب میده. برای یک ناو 3000 تا 4000 تنی شلیک همزمان 15 تا 20 موشک (هر قایق 4 تیر موشک حمل می کند) کفایت می کنه، احتمالا 10 تا 15 موشک (حداکثر و در حالت خیلی بد بینانه) بوسیله سیستم های پدافندی ناو(شامل فالانکس و موشکهای ضد موشک) نابود میشن، خشاب سیستم فالانکس هم بعد از هدف قرار دادن 2 تا 3 موشک تموم میشه و فرصت پرکردن مجدد هم وجود نخواهد داشت. 4 تا 5 موشک برای غرق کردن کامل اون ناو کفایت می کنه، البته اگه بد شانسی نیاریم و موشکهامون به جاهای پرت ناو نخوره.