کسی تصویری چیزی از رادار شاهین نداره؟

[quote name="worior"][quote]این موشک به لحاظ الکترونیک و رادار خیلی جلوتر از شاهین قرار داره [/quote] وریور جان این خیلی یعنی چقدر؟

چرا امین جان اتفاقا استفاده میشه : تصویر رادار موشک شاهین

برادر کیانی بنده از خودم در نیاوردم از خاطرات خلبانان در جنگ تحمیلی نقل کردم. با تشکر

رضا جان ممنون عکسهای خوبی بود. گویا رادار آرایه فازی داره خلبانش دید عقب کافی نداره لذا در داگفایت نمره منفی میگیره اون موشک راداری زیرش به نظرم پی ال 11 باشه به نظر من J10 سرتره(البته معلومه!)

عجب استعدادی داریم ما بر و بچ میلیتار در منحرف کردن تاپیکها! ولی از شوخی گذشته همه اینها اونطرف توپ 203 اینطرف!! وزن گلوله اش 95 کیلو!! شعاع موج انفجار 200 متر!! وقتی میومد پایین شل و پل می کرد این عراقی های کافر بیچاره رو!! مخصوصا وقتی خمسه خمسه (5 تا 5 تا) می زدن بچه ها. 155 هم بد نیست

با تشکر از مطلب خوبتون [quote]شناسايي‏كننده‏ي حرارتي (Infrared) اهداف زميني را كشف كرده، با ليزر بر روي آنها قفل مي‏كند، سپس بمبهاي هدايت شونده‏ي ليزري با دقت خيلي زياد، اهداف را نابود مي‏كنند.[/quote] اگر اینطور که ادعا شده ما این سیستم را داشتیم پس چرا برای بمبارانهای لیزری مجبور بودیم از اف 4 مدل دی و سیستم قدیمی تر قیف لیزری استفاده کنیم؟ کار با این سیستم که خیلی راحتتر بود!؟ تعداد فانتومهای مدل ایی هم از مدل دی خیلی بیشتر بود(حدود 4 برابر). [quote]با فرض يک هدف ثابت يا متحرک 2.3 متر در 2.3 متر: بسته به زاويه، فاصله و قابل ديده شدن هدف[/quote] تا چه بردی؟ و آیا اهداف کوچکتر را اصلا نمی تواند شناسایی کند و یا اینکه برد شناسایی کاهش می یابد؟ یه سوال دیگه : برد کلی سیستم چقدره؟ ضمناً تا اونجا که بنده اطلاع دارم 8 فروند فانتوم مدل ایی شرکت کننده در عملیات اچ 3 هر یک مجهز به 8 عدد بمب ام کا 82 بودند. حالا شاید از این سیستم برای شناسایی هواپیماهای بر روی زمین و استتار شده استفاده شده.

دوستان ول کنید این بحثهای بی نتیجه رو . . . تا اونجا که من یادم می آد تا حالا توی چند تا تاپیک سایت به انحاء مختلف روی این مسأله بحث شده و هیچ نتیجه ای هم عاید نشده! (چون هیچکدوم از ما جزء مسئولین تصمیم گیر در این زمینه نیستیم) این بحثها هیچ نتیجه ای جز اعصاب خرد کردن و سر و کله زدن بی خودی نداره. دوستانی که اسم جنگنده های اروپایی و امثال اونها رو میارن بدونن که ساب و . . . رویایی بیش نیستن. روسها هم نامردتر از اون هستن که موافقت کنن هواپیما به سوریه داده بشه و از اون کانال به ایران. اونها اگه هنر دارند در پشتیبانی از میگ 29 ها و سوخو 24 ها نشون بدن. اونطور که من جایی خوندم فقط قراره 5 تا بهش بده!! احتمالاً روسها می خوان بقاپذیری میگ 31 در برابر اف 15 رو تست کنن والا با 5 تا میگ 31 سوری ها حتی درست نمی تونن خلباناشونو آموزش بدن چه برسه به گشت رزمی 24 ساعته و . . . روسها تا از ما امتیاز جانانه ای نگیرن هواپیما بده نیستن. اونها می دونن که قرارداد بوشهر احتمالاً آخرین قرارداد بزرگشون با ایرانه چون به علت بدقولی های مکرر دیگه ایرانی ها روی اونها حساب نمی کنن( به یاد بیارید که نیروگاه بوشهر قرار بود پاییز 2002 تکمیل شود.) و این نکته رو تا حالا چند بار مسئولین ایرانی به کنایه گفتن. ضمنا روسها به دلیل اینکه ما بدون اجازه اونها(!) ماهواره هوا کردیم بشدت از دست ما عصبانی هستند! و اینکه ما بدون اجازه اونها(!) موشکهای جدید می سازیم و مرتب برد اونها رو افزایش میدیم! اون هم بدون اینکه از روسها کمک بخواهیم( و ما به ازاء اون به اونها باج بدیم تا روسها با شل کن سفت کن کردن و یکی به نعل و یکی به میخ زدن از ما و آمریکایی ها امتیاز بگیرن) و اینکه ما به سازنده سلاحهای سبک و انفرادی تبدیل شدیم و قسمتی از بازار(خصوصا در آفریقا) رو از دست اونها در آوردیم. و خیلی دلایل دیگه. بنابراین روسها، اروپایی ها و. . . رو فراموش کرده و دعا کنید مسئولین سریعتر بجنبند و جنگنده داخلی تولید کنیم. که هیچ امیدی به بیگانه نیست.

سلام به وریور جان استاد بنده [quote]در واقع این شماتیک موتور رمجت هست نه اسکرم جت ...[/quote] زیرش نوشته بود اسکرم جت. چی بگم والله؟ البته بنده هندوفیل نیستم ولی بعید نیست با کمک روسها تونسته باشن کاری بکنن به هر حال پیشرفت اونها به ضرر ماست چون اونها متحد اسراییل در منطقه هستن. [quote]این پرنده ایکس 43 از یک بی 52 شلیک شده که قطعا با سرعت زیر صوت پرواز میکرده ...[/quote] بوستر نداشته؟

مشخصة اصلی انتخاب یک ماده در سازه هواپیما، نسبت بار قابل حمل به ابعاد آن میباشد. هواپیماهای اولیه نسبت به اندازة خود سرعت پائینی داشتند و بار روی سازه آنها نیز به نسبتا کم بود. متوسط بار روی بال(W/S) این هواپیماها در حدود Kg / m2 25 الی Kg / m220 بود. در این صورت منطق حکم میکرد که در سازة مربوطه، بار فشاری(Compression Load)را روی چند قطعه میلهای شکل وارد کرده و از سوی دیگر بار کششی(Tension)را در سیمها و پارچه روکش پخش نمایند. این نوع سازه سبکترین و ارزانترین بود و انواع دیگر سنگینتر و گرانتر بودند. مقایسة ابعاد واندازه های جنگنده های اولیه با جنگنده های مدرن امروزی نشان میدهد که تفاوت چندانی بین این دو نسل متفاوت وجود ندارد، ولی وزن جنگنده های اولیه بسیار کمتر بود (وزن سازه هواپیمای تمام فلزی، ده برابر جنگنده چوبی ـ پارچهای قدیمی میباشد). با توجه به قدرت موتورهای آن زمان، سازه روکش پارچهای روی اسکلت چوبی که توسط سیم محکم شده بود، تنها سازه ای بود که می شد انتظار پرواز از آن داشت. جنگنده های دو باله آن زمان از موادی مثل: چوب، سیم فولادی و پارچه جهت روکش کاری ساخته میشدند که این مواد سبک، ارزان و سهل العمل بودند. روش معمول و تجربی اندازه گیری بار قابل تحمل توسط سازه، به این صورت بوده که بار استاتیک توسط کیسه های شن و یا سرب روی سازه بال هواپیمایی که روی سکو وارونه شده بود، اعمال میشد. با شکست بال مشخص میشد که سازه تحمل چه مقدار بار را دارد. با افزایش سرعت در هواپیماهای جدیدتر، بار روی سازه نیز افزایش یافته و سازه مستحکمتری میبایست مدّنظر قرار میگرفت. طراحان سعی میکردند که اعضای باربر سازه را در نزدیکی سطوح آیرودینامیکی و مناطقی که تنش به نسبت بالا بود، قرار دهند. سطح فوقانی بال یک هواپیما، معمولاً در معرض بار فشاری و سطح تحتانی در معرض بال کششی است و در میان این محدوده یک محور خنثی(Neutral Axis) (تار خنثی) وجود دارد که بهترین محل جهت ایجاد دایره های سبک کننده(Lightening holes)میباشد. تغییر روش ساخت به صورت هواپیمای تمام فلزی برای اولین بار در آلمان و از سال1914 آغاز گشت. آلیاژ «دورآلومین»(Duralumin)به طور اتفاقی در سال 1908 تهیه شده بود و مشخصات سازه ای برتر آن، مثل تنش جاری شدن(Yeild Strenght)در 210 اسحاق نیوتن بر میلیمتر مربع، بر طراحان پوشیده نبود ولی روشهای استفادة عملی از آن در دسترس نبود. با تغییر مادة اصلی به کاررفته در سازه هواپیما از چوب به فلز، روشهای ساخت و مونتاژ نیز باید تغییر میکرد. روش بسیار موفق تولید که از دهة1930رواج یافت بر مبنای ساخت قطعات مختلف(Split construction) (بال، بدنه، موتور و…) توسط شرکت سازنده و یا پیمانکاران دیگر ومونتاژ آنها در یک خط تولید اصلی بود که بسیار کارآمدانه بود. تغییر عمده دیگری که در این مدت صورت گرفت، جایگزینی پرچ خزانهای(Flush rivet)به جای پرچ سرگرد(Dimple rivet)بود. در50 سال گذشته، اندازه و وزن جنگنده ها افزایش بسیاری یافته است. با بزرگتر شدن جنگنده ها تصور می شد که موقعیتی برای بهبود کیفی طراحی سازه به وجود آید. در همین راستا، انتظار میرفت که با پیشرفت فن آوریهای دخیل در طراحی و ساخت، نسبت وزن سازه به حداکثر وزن در هنگام برخاستن نیز کاهش یابد، امـّا این انتظار برآورده نشد در جنگنده های جنگ جهانی دوم، نسبت وزن سازه به حداکثروزن در هنگام برخاستن (Maximum Take-off weight) ،1به3 بوده و جالب توجه است که امروز این نسبت به دلیل ، افزایش فاکتور بار محاسباتی در مرحلة طراحی هنوز تغییری نکرده است. با وجود کاهش وزن سازه بال، وزن قسمتهای دیگر اویونیک ، سیستم ها و…) افزایش چشمگیری یافته اند، به علاوه، سازه ها به گونه ای طراحی میشوند که عمر خدمتی جنگنده به نسبت جنگنده های قدیمی بسیار بیشتر است. در طول حیات یک هواپیما، تمام قسمتهای سازه آن تحت بارهای متناوب متغیر میباشند. که در این حالت، پدیدهای به نام خستگی سازه پیش میآید. خستگی سازه، در اصل مرگ تدریجی یک قطعه در طول میلیونها دفعه اعمال بار متناوب روی آن میباشد. امّا این خستگی دو تفاوت عمده با خستگی در انسان دارد. اولاً، با استراحت کردن برطرف نمیشود و ثانیاً عارضة خارجی نداشته تا وقتی که ترکها در سازه هویدا شوند که البته آن وقت دیگر خیلی دیر است. لازم به ذکر است که کارشناسان سالها بود به این مسئله واقف بودند که اگر بار روی یک قطعه به صورت متناوب اعمال شود، بار گسیختگی آن قطعه بسیار پائینتر از حالت اعمال بار در شرایط استاتیک میباشد. قبل از سال1940، به دلیل عمر کم جنگنده ها و در کل هواپیماها، توجه کمی به مسئله خستگی سازه در فاز طراحی میشد. برداشت عمومی این بود که با طراحی سازه جهت بار استاتیکی بیشتر، مسئلة خستگی سازه منتفی میشود. مهمترین اثر استفاده از یک مادة جدید در یک هواپیما، کاهش وزن میباشد. آسانترین روش جهت کاهش جرم سازه، کاهش چگالی آن میباشد. آلیاژ فولاد ضریب انعطاف کم و استحکام کششی بالایی دارد، امّا چگالی آن نیز بالا است (سه برابر آلیاژهای آلومینیوم). در سازه هواپیما عموماً از فولاد آبدیده استفاده میشود. در جنگنده ضربتیF-111 ، جعبه مشترک محورهای تغییر زاویة بال(Carry-through wing box)از این آلیاژ ساخته شده است. امّا به دلیل وزن زیاد فولاد، روند کنونی در جهت استفاده از فلز تیتانیوم است. به جرأت میتوان ادعا کرد که مهمترین ماده وارد شده در سازه هواپیما، ماده ترکیبی از فیبر کربن (CFC) میباشد.CFC تشکیل شده است از الیاف کربن بسیار مستحکم که در بستری از مواد چسبنده اپاکسی(Matrix ofEpoxy resin)قرار گرفته است. این ماده برای اولین بار در سال1961 در مؤسسه سلطنتی تحقیقات هواپیمایی در شهر معروف فارن برو در انگلستان تولید شد. نه تنها نسبت استحکام به وزن این ماده بالاست، بلکه ضریب انعطاف آن نیز پائین است. به علاوه، استفاده از مواد ترکیبی، امکان طراحی سازه و مواد مصرفی سازه را در یک زمان برای گروه طراحان فراهم میآورد. از طرفی با استفاده از ویژگی جهتدار بودن(Directional properties)استحکام و سختی سازه ساخته شده از این مواد ساخته شده، میتوان آن را به گونه ای طراحی کرد که تحت فشار دینامیکی، انعطاف و قوس مناسب رژیم سرعتی و مانور را تولید کند. از زمان اولین تولید مواد CFC حدوداً 10 سال طول کشید تا این مواد به طور جدی در سازه هواپیما به کار رفت. اولین کاربرد گستردة CFC در برنامة توسعه جنگنده عمود پرواز هاریر مدل AV8-B و توسط شرکت مک دانل داگلاس و بریتیش ایر واسپیس بود. منبع: http://toronto.blogfa.com/87091.aspx

برادر عزیز ما نمی تونیم همینطوری و بدون سند و مدرک بگیم هندی ها خالی بندی می کنند یا نمی کنند. [quote]مثلا یه جا گفته بودند با ساختن ترکیب جدیدی برای دماغه موشکها برد اونها رو 40 درصد افزایش دادند ... ... خوب چه منطقی میتونه چنین چیزی رو بپذیره ...[/quote] منطق کاهش احتمالی درگ [quote]این موتور روی این موشک رمجت هست و نمیتونه اون شکل ظاهری بیان کننده اسکرم جت باشه ! که برای اسکرم جت شدن باید تغییر اساسی بکنه ...[/quote] برادر وریور این موشک هنوز ساخته نشده که تصویری ازش منتشر شده باشه و فعلا در مرحله تستهای آزمایشگاهی هست. گفته شده در سال 2013 یا 2014 به تولید می رسه. لینک زیر رو مطالعه بفرمایید بد نیست: http://www.defence.pk/forums/india-defence/11449-hypersonic-version-brahmos-undergoes-successful-lab-test.html ضمنا از روی شکل خیلی نمیشه رم جت یا اسکرام جت رو از هم تشخیص داد و تفاوتهای اساسی این دو موتور بیشتر به شکل نازل اونها برمی گرده. باز هم لینکهای زیر رو ببینید بد نیست: http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www.firstscience.com/home/images/stories/articles/ramjet1.jpg&imgrefurl=http://www.firstscience.com/home/articles/machines/an-aircraft-capable-of-bombing-any-target-on-earth-within-two-hours-page-2-1_39585.html&usg=__L7QIvXWUxzmCz3I6oA01T3yIfgc=&h=132&w=250&sz=10&hl=en&start=34&um=1&tbnid=NBfT9-x2D1sFzM:&tbnh=59&tbnw=111&prev=/images%3Fq%3Dscramjet%2Bengine%26ndsp%3D20%26hl%3Den%26sa%3DN%26start%3D20%26um%3D1 http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www.bustachange.com/wp-content/uploads/2007/12/scramjet-engine.jpg&imgrefurl=http://www.bustachange.com/2007/12/&usg=__hE9HR1p0nlsCsYUYwQVPHsF2k_g=&h=225&w=450&sz=39&hl=en&start=24&um=1&tbnid=mcJXs_ioCZI-SM:&tbnh=64&tbnw=127&prev=/images%3Fq%3Dscramjet%2Bengine%26ndsp%3D20%26hl%3Den%26sa%3DN%26start%3D20%26um%3D1 http://images.google.com/imgres?imgurl=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Scramjet_operation.png&imgrefurl=http://orbiter-forum.com/showthread.php%3Ft%3D10606&usg=__IVcq9k_2xBNsPOrIuW7kKP0ME1A=&h=300&w=745&sz=19&hl=en&start=34&um=1&tbnid=5NtPTjGdxo5dhM:&tbnh=57&tbnw=141&prev=/images%3Fq%3Dscramjet%2Bpropulsion%26ndsp%3D20%26hl%3Den%26sa%3DN%26start%3D20%26um%3D1 حالا یه سوال: اگه از اثر کاویتاسیون در موشک استفاده بشه آیا میشه درگ رو کاهش داد و به نظر شما آیا هندی ها دنبال این راه هستند؟

ممنون جالب بود و عبرت آموز

به به لیچ بزرگ! این مدت که نبودی معلومه خوب با برادران پاکستانی ریختی رو هم! بله درسته قراره کلاهک اتمی هم حمل کنه.

سازه ی هواپیماهای جنگنده در طول صد سال گذشته شاهد تغییرات رو به رشدزیادی بوده بهتره که دوستان با مشارکت خودشون بر غنای علمی مطلب بیفزایند. راستی کسی از دوستان از تولید سی اف سی در ایران اطلاعی داره؟

آقا رضا ممنون عکسهاش رو هم بذار. لطفا ضمنا مقالاتت توی مجله جنگ افزار رو بعد از چاپ مجله سریعتر بذار تو سایت دوستان حالشو ببرن ما هم یه کم بیشتر چیز یاد بگیریم.

دوست عزیز سوالتون رو در تاپیکی که به همین منظور توسط وریور ایجاد شده بپرسید بهتره و سریعتر به جواب می رسید.

این موشک سلاحی است فاقد محدودیت جوی، با برد متوسط و چند منظوره، نوع هوا به هوای آن در هواپیمای F-104S نیروی هوایی ایتالیا ، نوع دریاپایه آن در شناورهای آلباتروس و نوع زمین پایه آن به نام «اسکای گارد/اسپادا» مخصوص دفاع هوایی در ارتفاع پست می باشد. نوع زمین پایه ی سیستم، توان هدف گیری هواپیماهای بدون سرنشین و مهمات هوا به زمین را داراست. موتور موشک یک مرحله ای سوخت جامد به جرم 55 کیلوگرم و میزان تراست آن 125 کیلونیوتن است. این موتور می تواند سر جنگی به جرم 32 کیلوگرم را با فیوزی که بر اثر پدیده داپلر عمل می نماید، تا 80 کیلومتر حمل نماید.(در حالت هوا به هوا) هدایت موشک آشیانه یاب از نوع راداری نیمه فعال و توسط شرکت سلنیا(Selenia) ساخته شده است. از نظر ناوبری، موشک از سیستم ناوبری نسبی استفاده می کند، زمانی که از نظر ECCM شرایط سنگینی در منطقه حاکم باشد، سیستم از کاوشگر تک پالسی در حد 3 الی 3.5 سانتی متر استفاده می کند. ضمناً سیستم آشیانه یابی راداری فعال نیز در حال توسعه است. بخش کنترل آن شامل رادار تجسس و تعقیب و ردیاب است که هر دو دارای یک فرکانس می باشند. شناور آلباتروس از لانچرهایی که 8 فروند موشک بر روی آنها مستقر است، استفاده می کند. این لانچر توسط شرکت اوتومالرا(Otomalera) [شرکت سازنده توپ معروف 76 میلی متری دریایی که در بسیاری از کشورهای دنیا از جمله ایران، آمریکا و انگلیس استفاده می شود و ایران بر مبنای آن توپ دریایی فجر 27 را ساخت] ایتالیا ساخته شده است. در نوع زمین پایه موشک اعم از متحرک و ثابت، از لانچر 6 فروندی استفاده می شود که ممکن است بر روی خودرو قرار گیرد.هر اتشبار اسپاید شامل: رادارِ تعقیب و تابان سازی هدف، آنتن، سیستم تلویزیونی، کنترل آتش و لانچرهای 6 فروندی می باشد. اسپاید موشکی است که با لانچرهای مختلفی ارائه شده است، مع هذا این سیستم دارای انواع مختلف به شرح ذیل می باشد: MK-1: مدل اصلی اسپاید همراه با آشیانه یاب راداری نیمه فعال. مشابه موشک اسپارو MK-2: مدل جدید این موشک همراه با سیستم آشیانه یاب راداری فعال. مشابه موشک آمرام ASPIDE 2000: جدیدترین نمونه موشک از نوع زمین به هوا. ALBATROS: مخصوص دفاع از شناورهای دریایی. SKYGUARD: سیستم دفاع هوایی مخصوص خشکی. SPADA: نوع زمین پایه سیستم که مخصوص ارتش ایتالیاست. تا سال 1990 تعداد 2900 موشک اسپاید کامل شده که این تعداد، انواع تحقیقاتی را نیز شامل می شود. از نظر قیمت(195000 دلار در سال 1991) مشابه موشک اسپارو آمریکا و در اصل برگرفته از آن(مانند موشک PL-11 چینی) می باشد. سایر مشخصات تکمیلی: طول: 370 سانتی متر قطر: 20.3 سانتی متر پهنای بالک: 80 سانتی متر جرم: 220 کیلوگرم سقف پرواز(هوا پایه): تا 8 کیلومتر بالاتر از نقطه شلیک برد(نمونه هواپایه): 80 کیلومتر برد رادار زمینی: 60 کیلومتر برد نمونه زمین پایه: 25 کیلومتر ضریب برخورد با یک شلیک: 80 درصد سرعت موشک: 4 ماخ برای نمونه هوا پرتاب سایر کشورهای کاربر: کویت، آرژانتین، قبرس، اکوادور، مصر، یونان، عراق، لیبی، مراکش، نیجزیه، پرو، اسپانیا، تایلند، ونزوئلا، برزیل، مالزی، پاکستان و چین(چین بعد از قضایای میدان تیان آنمن مورد تحریم ایتالیا قرار گرفت و بعداً موشک PL-10 و موشک PL-11 را بر اساس این موشک تولید نمود!) فری گیت ونزوئلایی در حال شلیک موشک: منبع : کتاب راکت و موشکهای استراتژیک جهان جلد 5 با کمی اضافات خودم از اینترنت

بله اونها هم اشتباه کردن. . . این اشتباه به خاطر اینه که بعضا از مرورگرهای متفاوت استفاده میشه یا مثلا مقاله با ورد تایپ میشه و بعد توی سایت آپلود میشه که باعث جابجایی اعداد دو طرف ممیز میشه و برای خود من هم توی تاپیک بمب دوراندال این اتفاق افتاده.

رضا جان ممنون عالی بود آمریکایی ها برای تشخیص موقعیت هر لحظه این قطارها اساسی سرویس شدن! تازه بازهم اطمینان قطعی نداشتن. سیستم موفقی بود البته برای موشکهای جدیدشون رفتن سراغ خودروهای همه جا رو.

هادی جان این لینکها رو ببینی بد نیست: http://toronto.blogfa.com/87091.aspx http://www.aviation-history.com/engines/ramjet.htm http://en.wikipedia.org/wiki/Scramjet http://sames.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=66:-&catid=33:--&Itemid=206

ابراهیم جان شرمنده حق با شما بود 4 تاس نه 8 تا! پیریه دیگه ببخشید. ضمنا برادر عزیزمون کینگ رپتور یه اشتباه کوچولو کردن و قیمت هر واحد آتش رو که 1.5 میلیون بوده نوشتن 5.1 !! و قیمت هر عدد موشک رو هم با اضافه کردن اشتباهی یه صفر ناقابل از 80،000 دلار به 800،000 دلار رسوندن!! برای توضیحات بیشتر لینک زیر را ملاحظه فرمایید: http://en.wikipedia.org/wiki/MIM-72_Chaparral

قیمت 800 هزار دلاری سامانه یا موشکهاش؟ یه موشکش یا هر 8 تا؟ میشه اینها رو روشن کنید تا بشه بررسی کرد؟

فکر کنم قبلاً توی سایت مطلبی در این زمینه دیدم یه سرچ بکن اگه به چشمت نیومد یه کاریش می کنیم ان شا الله

[quote] اما مسئله اینجاست که باید محدوده زیادی رو بصورت راکتی طی کنه و در ارتفاع متوسط حدود تا هم توان تنفس داشته باشه و هم بتونه روشن بشه اما چنین کاری خیلی سخت به نظر میرسه برای موشکی با این وزن و این مورد یعنی کروز در ارتفاع پایین .[/quote] بله سخته ولی ممکنه(یعنی شده!)

اینم لینک استاد ابی عزیز: http://www.brahmos.com/content.php?id=27 امیدوارم مطلب قابل هضم شده باشه!