سلام هر دوش شدنی هست. بستگی به بیس موشک داره، اگر از نظر نرم افزاری قابلیتش رو داشته باشه بله. فکر نمیکنم، نه بنظر هدایت مستقیم میاد، بیس تکنولوژی این موشک مال حداقل 20 سال قبله که اون زمان اثری از این تفکر در روسها نبود.

سلام و ارادت ممنون از شما، از عدد 65 کیلومتر قبلاً خیلی مطمئن بودم، ولی بنظر جای 6 و 5 رو جابجا دیدم! باز هم برد قابل توجهی هست و با توجه به دیجیتالیزه شدن موشک و سبک سازی اون و احتمالاً سبک سازی موتور و بدنه، برد بالای 100 کیلومتر هم دور از دسترس بنظر نمیاد.

تجربه تبدیل موشکهای زمین به هوا به نوع هوا به هوا در دنیا نشون داده که برد موشک 2.5 تا 3 برابر شده (به طور متوسط). یا عکس اون (تبدیل هوا به هوا به نوع زمین به هوا) برد را تا یک سوم کاهش داده.

بنظر عدد برد موشک یک دیس اینفورمیشن آشکار هست، حالا چرا؟ اگر برید آمار تست اولیه موشک پروژه سجیل (شلیک هاوک از روی اف 14) رو بخونید میبینید که تست موفق از فاصله 65 کیلومتری بر علیه هدف پرنده داره! اونم موشک پایه هاوک، حالا خودتون حساب کنید این موشک جدید با اصلاحاتی که داشته چقدر میتونه برد داشته باشه....

قطع کردن راه‌های ارتباط زمینی نیاز به 2 کار داره: 1- تسلیحات هدایت دقیق به تعداد زیاد برای بمباران پلها، نقاط اتصال، محلهای تجمع خودروها و .... 2- در نبود مورد شماره یک، بمباران فرشی راهها، پلها، نقاط اتصال مسیرها، نقاط تجمع خودروها و ..... شماره یک که در زرادخانه روسها به تعداد کافی وجود نداره (یعنی تعدادش بسیار کم هست و اونها رو نگه داشتن برای روز مبادا)؛ شماره 2 هم نیاز به اطمینان قطعی از عدم ایجاد مزاحمت توسط پدافند زمینی و هواپیماهای اوکراینی هست که خب میدونیم در سمت غرب اوکراین وضعیت برای روسها به مراتب خطرناک‌تر هست؛ لذا روسها فعلاً ریسک چنین کاری را به جان نمی‌خرند.

برعکس نظر شما من فکر میکنم که روسها با علم و اطلاع به اینکه درگیری نهایی اجتناب ناپذیر خواهد بود از سال 2014 اقدام به تولید و تجمیع مهمات و جنگ افزار نمودند و در سال گذشته با ذخیره مهمات کافی اقدام به شروع درگیری نمودند. و علم به این موضوع هم داشتند که بدلیل اینکه تجهیزات غربی روز به روز بیشتر«های‌تک» شده‌اند لذا «cost per unit» بیشتری دارند و در یک نبرد شبه فرسایشی اقتصادهای غربی اصلا و ابدا امکان تأمین هزینه های آن را نخواهند داشت فلذا در زمانی نه چندان زیاد زمین گیر می‌شوند، کمی رصد اخبار روز اروپا نشان می‌دهد که فریاد الامان غربی‌ها از افزایش روزمره هزینه‌ها بشدت در حال افزایش است.

درسته، کاملاً مشخصه که در پلن B روسها «زمان» اهمیتی کمتر از «ایراد تلفات به دشمن» داره و به همین دلیل روسها تهاجم اصلی را باز هم به تأخیر انداختند؛ البته برای این تأخیر دلیل جذاب‌تری هم دارند؛ در واقع روس‌ها تلاش دارند تا هر آنچه را که ناتو و غرب می‌تواند برای جَبَهات مختلف اوکراین فراهم آورد در «چرخ‌گوشت»های توپخانه‌ای خود خرد و خمیر کنند تا: 1- در زمانی که اراده پیشروی کردند تلفات هرچه کمتری بدهند چرا که تجهیزاتی که در مقابل توپخانه نابود شده‌اند دیگر در مقابل شما نمی‌جنگند. 2- اگر بعداً اراده پیشروی به مرزهای اوکراین قانع نشد و سرزمینهای بیشتری را طلب کرد آنگاه با مزاحمت‌های کمتری در مسیر مواجه‌اند؛ چرا که قبلاً تجهیزات مربوطه در «چرخ‌گوشت‌های تجهیزاتی» نابود شده‌اند.

این سیمرغ هم که موتورش همون «شبکه 3» (موتور TV3 سابق معروف به شبکه 3!) هست! این موتور که می گفتند با آب و هوای گرم ایران سازگاری نداره و مقصر اصلی سقوطهای آنتونوف هست، چرا فکری برای جایگزینی نکردند؟

این متن را از کانال ایران شهر خورشید براتون گذاشتم: تحلیل جالبی هست.

در خصوص بردلی، بنظر اونطوری که براش تبلیغات میکنند -به مانند عراق- موفق نخواهد شد؛ چرا؟ چون در آنجا برتری مطلق هوایی با آمریکا و متحدینش بود و بردلی ها از ناحیه هوا تلفاتی ندادند؛ اما در اینجا برتری هوایی با روسها هست و مطمئن باشید اگر بردلی و لئوپارد و چلنجر به اوکراین وارد شوند آنگاه روسها نیز به طور رسمی پهپادهای مهاجر 6 را وارد میدان نبرد می کنند و با توجه به اینکه اوکراینی ها پدافند موثری در برابر پهپادهای کم‌پیدای ایرانی ندارند و سامانه‌هایی به مانند نسمز و اون یکی که اسمش یادم رفته(!) هم اینقدر تعدادشون معدود هست که فقط صرف استقرار در پایتخت و نقاط استراتژیک بشن و به خط مقدم چیزی نمیرسه، فلذا روزگار زرهی ها از آسمان سیاه خواهد شد. اگر پهپادهای مهاجر 6 یا ابابیل 5 به طور گسترده بر فراز خطوط درگیری توسط روسها بکارگیری شوند با هزینه بسیار پایین، قتل عامی از ادوات مکانیزه و زرهی اوکراینی ها (به مانند همین بردلی و سایر ادوات غربی) به راه می‌اندازند که آبرو برایشان نمی ماند. زره فوقانی تمامی MBT هایی که دارند و یا قرار است به اوکراین داده شود و همچنین IFV هایی که قرار است به ایشان داده شود (مانند همین بردلی) در برابر میزان نفوذ بمبهای پرتابی ضد زره از پهپادها توان مقاومت ندارند. به یاد داشته باشید که عمده امپراطوری غرب بر پایه دوگانه تبلیغات و دروغ استوار است و اگر قرار باشد این بردلی ها هم به سرنوشت ام 777 ها (که قرار بود گیم چنجر باشند) تبدیل شوند آنگاه شاید کل قضیه منتفی شود تا به ضد خود تبدیل نشود.

بله ممکن هست ولکن خود آن ناو هواپیمابر و ناوگروه آن هم می‌توانند از اهداف ناو بالگردبر ایران باشند.

برای این ناو پهپادبر سناریوهای جالبی به ذهن انسان می‌رسد! مثلاً با توجه به اینکه ناوهای هواپیمابر آمریکا از خلیج فارس خارج شده اند، در زمان درگیری احتمالی کافی است این ناوپهپاد به فاصله ۱۷۰۰ کیلومتری تا ۲۰۰۰ کیلومتری ناو مقابل برسد (یا خود را در مسیرهای احتمالی آنها در جهت نزدیک شدن به منطقه قرار دهد) و با حملات فوجی (بخصوص در شب) آن را مورد عنایت قرار بدهد. شاید بگویند که ممکن است با فالانکس ناو همه پهپادها زده شوند، که اگر به حافظه پهپاد پروفایل پروازی مناسبی داده شود که در لحظات آخر خودش را بالا بکشد و از زاویه ۸۵+ به ناو حمله کند (باتوجه به محدودیت فالانکس به حداکثر ۸۵+ درجه) فالانکس‌ها از ردیف تسلیحات دفاعی ناو خارج می‌شوند. می‌ماند جنگنده‌هایی که برای مقابله اسکرامبل می‌کنند، باتوجه به سطح مقطع پایین پهپاد، اولاً در فاصله نزدیکی توسط رادار اصلی ناو یاهواپیمای E-2 آن شناسایی می‌شوند و اگر زمان حمله با هوشمندی در شب انتخاب بشود احتمال شناسایی بصری عادی هم به صفر می‌رسد. می‌ماند احتمال شناسایی با سیستمهای IR هواپیما، که زاویه دید محدودی (رو به نیمکره جلو) دارند و احتمال کشف همه اهداف پایین می‌آید. در ثانی، حتی در صورتی که کشف هم بشوند مقابله به این راحتی نیست و بخاطر سطح مقطع راداری بسیار پایین پهپادها، قضیه امرام تقریباً بسیار سخت است مگر از فاصله نزدیک، سایدویندرهای قدیمی (نوع ال و ام) هم شانس چندانی ندارند، می‌ماند نوع ایکس که پرنده باید خوش شانس باشد که ۲ عدد از آن نوع را به همراه داشته باشد که آنهم موفقیت صد در صدی را تضمین نمی‌کند و تازه می‌شود ۲ پهپاد برای هر پرنده (حساب کنید در یک فوج مثلاً ۶۰ پهپاد حمله کنند) در خصوص تعداد پهپادهای انتحاری قابل حمل توسط این ناو هم بنظر تعداد خیلی خیلی زیاد باشد؛ به طوری که برای حمله به هر ناو حداقل 50 تا 60 پهپاد را بتوان در نظر گرفت؛ پهپادهای انتحاری در حالت پکینگ فضای کمی اشغال می‌نمایند. در نهایت می‌ماند توپ هواپیما که ضریب موفقیتش از همه بیشتر است ولی سرنوشت اون دو میگ ۲۹ اوکراینی احتمالاً در انتظار هواپیما خواهد بود؛ چرا؟ چون سرجنگی آرش/آرش ۲ از شاهد ۱۳۶ قوی تر است و موج انفجار و ترکشزایی بیشتری هم دارد؛ در شب هم ترکشها و تیکه های پهپاد قابل مشاهده نیستند و احتمال برخورد آنها به هواپیما بیشتر، پس وضعیت برای آنها بسیار سخت است، تازه کرارِ رهگیر/انتحاری را اصلا حساب نکردم و یا یورشهای ترکیبی که مثلاً کرارها، رهگیرها را مشغول می‌کنند و آرش ها حمله به ناو؛ یا از آن بدتر، کرارها با رهگیرها درگیر شده و شاید تعدادی از رهگیرها را با موشکهای مجید خود ساقط کنند حتی! البته حتی برخورد یکی از آرش‌ها به عرشه ناو باعث ساعتها از کار افتادن عرشه آن و سقوط اضطراری کلیه پرنده‌های رویِ هوای آن ناو بدلیل اتمام سوخت خواهد شد. و برخورد 10 تا 15 پهپاد (با فرض ساقط شدن 35 تا 40 عدد از آنها) تا روزها ناو را از سرویس خارج خواهد نمود و حتی شاید مجبور به بازگشت به پایگاه اصلی نماید. سناریوی دوم برای دیه‌گو گارسیا و گوام است! حملات فوجی/زنبوری پهپادهای انتحاری می‌تونه مدت‌های طولانی اونجا رو از سرویس‌دهی خارج کنه، خصوصاً که اون نزدیکی‌ها پایگاه هوایی دیگری هم برای پشتیبانی از اون دو جزیره وجود نداره تا بتونه علیه ناو پهپادبر عملیاتی انجام بده. جهت نابودی کامل این دو پایگاه هم یکی از همین ناوها می‌تونه به عنوان سکوی پرتاب موشک کروز ابومهدی یا موشکهای بالستیک استفاده بشه و تمام آشیانه‌های هواگردها و انبارهای مهمات و مخازن سوخت اونجا رو مورد عنایت قرار بده.

خیر، صدا خفه کن اگزوز وزن داره و برای پهپاد نسبتاً سبکی در رده وزنی شاهد 136 همون قدر وزن هم قابل ملاحظه هست ولیکن؛ ولیکن اینجا موضوع فقط وزن نیست، بلکه اثر روانی صدای پهپاد بسیار مهمتر هست که برای حفظ اون از نصب انباره بر روی اگزوز خودداری شده است.

این همونی هست که روی آب فرود داشته، بالاترین احتمال اتمام سوخت هست و فرود نرم روی آب. فیلم یدک کشیدنش روی آب(!) موجود هست.

یک نظر دیگه هم هست که معتقد هستند از مهاجر 6 برای این کار استفاده میشه؛ حتی دلیل سقوط مهاجر شیشی که به دست اوکراینی ها افتاد رو میشه اتمام سوخت بدلیل اصرار به هدایت تعداد بیشتری پهپاد با یک سورتی پرواز دانست و بی تجربگی کاربر روس هم مزید بر علت شده است و آنطوری هم که از فیلم بر می‌آمد؛ پهپاد یک سقوط نرم روی آب داشته و خیلی سالم بود!

کاملاً درسته ولی غربی‌ها یکسری واقعیات میدانی را نمی‌بینند (یا نمی‌توانند ببینند): 1- اوکراینی ها روزی بین 150 تا 300 یا 400 نفر نیرو در آتشباری های توپخانه روسها یا در اثر تکهای نافرجام از دست می‌دهند، در بازه 4 ماهه گذشته و ایضاً ادامه این وضع در 4 تا 5 ماه آینده ارتش اوکراین را به نقطه بدون بازگشت می رساند؛ برای درک بزرگی این عدد باید بدانیم که طبق اطلاع بنده ارتش اوکراین از نظر عددی یکی از بزرگترین ارتشهای اروپا (البته تا قبل از شروع جنگ) بوده است ولی از دست دادن این تعداد نیروی انسانی (که با نرخ جایگزینی کوچکتری همراه است) آنها را با مشکل مواجه کرده است. برعکس روسها هیچ ترسی از تلفات انسانی سنگین ندارند؛ از زمان تهاجم ناپلئون تاکنون هر دولت مهاجمی که روی عقب نشینی روسها در اثر ترس از تلفات انسانی حساب کرده از روسها شکست خورده است. 2- غربی‌ها امیدوار بودند تا با یک بسیج عمومی از سرتاسر جهان تعداد زیادی نیروی داوطلب برای اوکراین برسد، اما واقعیات تلخ میدانی و تار و مار شدن آن تعداد پیش قراولان اولیه باعث شد تا نه تنها این روند ادامه پیدا نکند بلکه اکثر افراد باقیمانده به سرعت اوکراین را ترک کنند. 3- روسها هنوز هم (و احتمالاً حداقل تا 6 ماه آینده) دست برتر را از نظر تجهیرات زمینی و تعداد مهمات قابل مصرف در روز خواهند داشت و از آنجا که نتیجه جنگ‌ها بر روی زمین مشخص می‌شود و با توجه به بند یک، روسها به پیش‌روی آهسته و پیوسته خود ادامه خواهند داد. روسها در ماههای اخیر نشان داده‌اند که اصلا دنبال یک پیروزی برق‌آسا (به مانند پلن A ایشان) نیستند؛ بلکه دنبال تمام کردن مهمات غربی‌ها در جبهه اوکراین هستند تا فتح سنگرهای بعدی آسانتر و آسانتر شود. روسها می‌دانند که این نبرد ادامه دارد و به اوکراین ختم نخواهد شد؛ لذا انرژی، مهمات و مواد و نیروی انسانی خود را برای مصرف دسته بندی کرده‌اند. 4- تا اینجا عمده نقطه ضعف روسها در نداشتن مهمات دورایستای «به معنای واقعی کلمه دقیق» هوایی/موشکی/پهپادی جهت انهدام مراکز تجمعی و انبارهای مهمات و تجهیزات استراتژیک دشمن بوده که احتمالاً با تجهیز به پهپادهای ایرانی و مهمات آنها وضع شان بهتر خواهد شد؛ در صورتی که تجهیز شدن روسها به پهپادهای ضربتی ایرانی با نرخ خوب و بالایی انجام شود تأثیر فوری در نتایج میدانی نبرد دارد؛ زیرا که نه اوکراین توان ضد پهپادی و هوایی کافی جهت پوشش گشت هوایی 24 ساعته برای مقابله با پهپادها دارد و نه غربی‌ها در مقابله با یک قدرت اتمی توان ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین به دفاع از دولت کیف. 5- ظاهراً امسال سرمای زودرس در اروپا در پیش است و اعتراضات و تجمعات مردمی در اعتراض به حمایت از اوکراین در پیش، اگر هرچه سریعتر غربی‌ها فکر اساسی‌ای نکنند (که نشانه‌ای هم از آن دیده نمی‌شود) خود سرمای اروپا و اعتراضات مردمی دولتهای اروپایی را مثل دومینو ساقط خواهد کرد و بعد هم انتخبات زودرس و روی کار آمدن دولتهای مخالف حمایت از اوکراین و دیگر نتیجه هم که مشخص است. 6- بدون یک حمله بزرگ با استعداد نیروی انسانی سنگین، و حمایت گسترده نیرو هوایی (که هیچ نشانه‌ای از این 3 دیده نمی‌شود) امکان یک موفقیت بزرگ تا قبل از زمستان وجود ندارد.

یک فیلمی دیدم از تست این سامانه در قطر، که یک پهپاد کوچک را در فاصله حدود 1 کیلومتری زد؛ چیزی که در این برد در هیچ سامانه توپخانه ای دیگری مشاهده نمیشه. با تست موفق فوق بود که قطری ها برای جام جهانی قرارداد فوق را نهایی کردند. ------------------------------------------------------ اضافه شده در ویرایش: تصویر تست فوق قطر میزبان بازی های جام جهانی ۲۰۲۲ است و برای آماده شدن و تامین امنیت بازیها تصمیم های جدی اتخاذ کرده است. مشکلاتی همچون پهپادها و ریز پهپادها به راحتی میتواند امنیت بازی های جام جهانی ها به عنوان یک رویداد بزرگ بین المللی به خطر بیندازند. از همین رو مقامات قطری به عنوان یکی از راه حلهای پیش رو، از آلمان و شرکت دفاعی KMW خواستند تا سیستم Gepard را جهت مقابله با پهپادها در این کشور تست کند. اواخر سال ۲۰۱۸ به درخواست قطر ، هئیت آلمانی به همراه سامانه پدافندی 1A2 Gepard جهت تست وارد قطر شدند. تست های سامانه Gepard در قطر بخشهای مختلفی داشت اما مهمترین بخش مقابله با کوادکوپتر های تجاری کوچک فانتوم-3 بود. در این تست سامانه Gepard به راحتی با کمک رادار جستجوگر باند S و رادار ردیابی باند Ku توانست کوادکوپتر را در فاصله یک کیلومتری شناسایی، اطلاعات را به سرعت پردازش کند، روی کوادکوپتر قفل کند و آنها را تا زمانی که با موفقیت سرنگون نشده اند، ردیابی کند. در این آزمایش فقط با شلیک ۶ گلوله ۳۵م.م کوادکوپتر در فاصله یک کیلومتری از بین رفت. مقامات قطری از تست سامانه Gepard در مقابله با تهدیدات پهپادی بسیار راضی بودند. در نتیجه 15 دستگاه Gepard را به همراه قطعات یدکی و مهمات از آلمان خریداری کردند‌‌. تصویر دیگری از تست فوق که فاصله تا هدف و ارتفاع پهپاد را نشان می‌دهد. برگرفته از کانال کاتافراکت

Air Defence با برد 08 کیلومتر.

درسته، ولی 2 تا نکته: 1- طبق تجربه‌ها (از پروژه سجیل و دیگران به این طرف) وقتی یک سامانه زمین به هوا تبدیل به هوا به هوا میشه بردش 2.5 تا 3 برابر میشه. 2- سامانه کشف اهداف منصوب روی اف 14 های آمریکایی ( با تکنولوژی دهه 70 میلادی) تونست یک اف 4 را که از پس سوز استفاده می‌کرد از فاصله 185 کیلومتری کشف کنه؛ به احتمال زیاد توقع کشف اهداف با پس سوز خاموش از فاصله 30 کیلومتری برای یک سامانه به روز، توقع زیادی به حساب نمیاد.

عالی ابراهیم جان ولی برد بعضی زیرسامانه‌ها دقیق نیست. مثلا موشک مجید در حالت هوا به هوا تا 25 یا حتی 30 کیلومتر هم میتونه برد داشته باشه.

انگلیسی ها هم برای نسل جدید تانکشون به سراغ توپ 130 میلیمتری رفتند که خاندار هست و دقت و برد بالاتری را نسبت به توپهای اسموت بور تضمین میکنه.

موشک 9 دی (بدون پوسته رویی بدنه) و موتور آن.

در مورد بالگردها که حله، در مورد هواپیماها هم قابل نصب هست. حداقل در مورد اف 5 های جدید (کوثر) سیستم راداری شون (جهت اکتساب هدف و هدایت موشک) برد قابل قبولی داره که من امیدوار هستم حتی نسخه نیمه فعال 9 دی رو بشه روش نصب کرد.

در مورد موشک مجید، خب بسیار سامانه خوب و بدرد بخوری هست و همونطور که گفتید برای شلیک از روی پلتفرم‌های هواپایه هم بسیار عالی می‌باشد. یه سری ویژگی داره این موشک که به چندتاشون اشاره می‌کنم: موشک مجید از یک موتور بدون دود (و بدون آتش) استفاده میکنه که مزیت ضربه‌ی غافلگیرانه‌ی درجه یکی را در روز و شب به آن می‌دهد. از همه مهمتر اینکه این کلِ سامانه وزن بسیار پایینی داره به طوری که با وانت های معمولی نظامی (همانطور که دیدید) قابل حمل و به کارگیری هست و احتمالاً در ورژن نهایی، نسخه‌ای که توسط وانت حمل میشه شاید هشت فروندی و حتی ۱۲ فروندی باشه یعنی در هر طرف ۴ یا ۶ موشک خواهیم داشت که خیلی عالی هست. نکته دیگه اینکه موشک وزن بسیار کمی داره نکته بعدی اینکه موشک دقت فوق العاده‌ای داره که در فیلم تست دیدیم که از نسخه ای استفاده شده بود که اصلاً سرجنگی نداشت و به صورت برخورد مستقیم عمل کرد که نشون میده ما به یک سطح بسیار بالایی از توان و تکنولوژی دفاعی رسیدیم که به ما اجازه میده موشکی در این سطح بسازیم و خود نفس این عمل پیامی بود به جهان؛ (هرچند نسخه اصلی سرجنگی دارد) در فیلم هدف قرار دادن که در رونمایی به نمایش در آمد اگر یاد دوستان باشد موشک (فاقد سرجنگی) دقیقاً از میان یک پهپاد بسیار کوچک (به ابعاد تقریبی یک متر و خورده‌ای طول و دو متر دهانه بال) رد شده بود که دیوانه کننده هست! بسیار جای تبریک دارد به دوستان. مسئله بعدی اینکه طول بسیار کمی داره که به راحتی پشت وانت جا میشه. حالا از همه این المان‌ها نتیجه گیری می‌کنم: پس وزن کم، دقت بالا، طول کم و قطر کم. حالا چه کاربردهایی دیگه میتونه این موشک برای ما داشته باشه؟ این موشک به صورت شلیک کن فراموش کن است که نیاز به سامانه های هدایتی ثانویه در بین مسیر رو از بین می‌بره پس به راحتی توسط پهپادها قابلیت بکارگیری داره، ترکیب پهپاد کرار با ۳ فروند از این موشک (به وزن ۲۲۵ کیلوگرم، یعنی ۲ کیلو سبک‌تر از بمب Mk-82 که کرار در پایلون مرکزی حمل می‌کند) که با لانچر لوله‌ای خودشون در زیر پایلون مرکزی بدنه نصب شده‌اند یا در 3 جایگاه مجزا (2 تا زیر بالها و یکی در پایلون مرکزی) ترکیب زهرداری بر علیه هر نوع هواگرد مزاحمی تا فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری ایجاد می‌کند. یعنی با یک موشکی که در حالت هوا به هوا مثلاً ۲۰ تا ۳۰ کیلومتر برد دارد و ترکیب آن با یک پهپاد با شعاع رزمی ۱۰۰۰ کیلومتر، انگار که شما یک سامانه‌ی زمین به هوا با برد ۱۰۲۰ کیلومتر دارید. منتها بسیار دقیقتر و فلکسیبل‌تر. با عدم امکان نابود سازی با بمب‌های هوشمند دشمن! و تازه در فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری توان حمله به ۳ هدف مستقل را دارد و سرجنگی ۱۴ کیلوگرمی موشک مجید نابودی/ازکارافتادگی اهداف بزرگ را هم تضمین می‌کند. تصور کنید اگر کشوری مانند اوکراین چنین چیزی داشت، چه قتل عامی از هواگردهای روسی (اعم از بالگرد، جنگنده، بمب‌افکن و ...) به راه می‌انداخت.... تجربه جنگ اوکراین هم نشان داد که اخلال عملی در پرواز و ارتباط پهپادها به آن سادگی و قدرتی که همه تصور می‌کردند نبوده و نیست؛ روس‌ها با داشتن سیستم جنگالی مانند کراسوخا-۴ و سیستم ابر جنگالی مانند مورمانسک هم نتوانستند حتی از پس کوادکوپترهای اوکراینی‌ها بر بیایند، امثال تی بی۲ که جای خود. نسخه‌ای از پهپاد سیمرغ هم برای عملیات در ارتفاعات بالاتر نسبت به کرار (و مداومت پروازی بیشتر نسبت به کرار، که خیلی مهمتر برای من هست) می‌شود به کار گیری کرد که در ارتفاع بالا اصطلاحاً گشت هوایی خودش (یا CAP ) رو برقرار کنه. با توجه به برد این سامانه از زمین به هوا ۸ کیلومتر اعلام شده و این مقادیر در ارتفاعات بالا تا ۳ برابر تغییر افزایش پیدا می‌کنه که ۲۴ کیلومتر تا ۲۵ کیلومتر رو احتمالاً بتونه پوشش بده و وزنش هم 75 کیلو هست که خب وزن خوبیه و میشه گفت عالیه. مشخصات اعلامی طبق کاتالوگ منتشر شده توسط وزارت دفاع: حداقل و حداکثر برد درگیر : ۷۰۰ - ۸۰۰۰ متر حداقل و حداکثر ارتفاع درگیر : ۲۰ - ۵۰۰۰ متر وزن موشک : ۷۵ کیلوگرم وزن سر جنگی : ۱۴ کیلوگرم (با سرجنگی 4.5 کیلوگرمی سایدویندر نسخه جِی مقایسه کنید) تعداد موشک برای هر لانچر : ۴ تیر نوع هدایت موشک : جستجوگر فروسرخ یا همون passive IIR Homing برد سامانه ی الکترواپتیک : ۱۵ کیلومتر حداکثر اهداف رهگیری شده بصورت همزمان : ۴ هدف مورد بعدی برای بالگردها است، کبراهای هوانیروز و شاهد ۲۸۵ سپاه، اینها می توانند این موشک رو حمل کنند و از خودشان در برابر تهدیدات دفاع کنند مورد بعدی که باز برای خودم خیلی هیجان انگیزه، اف ۵ های نیرو هوایی سالیان سال سلاح دفاع از خود و به نوعی هجوم‌شون به پرنده‌های دشمن، موشک سایدویندر در مدل پی و جِی بوده، اما برد این موشک در حال حمله Head on یا رو در رو چیزی بین ۵ تا ۸ کیلومتر و در حالت تعقیبی چیزی حدود یک و نیم کیلومتر گزارش شده که بسیار کم هست. حالا فرض کنید این موشک با موشک مجید جایگزین بشه و با اون دقت فوق العاده که اصلاً قابل مقایسه با سایدویندرهای قدیمی نیست بتونه اهداف رو نابود کنه و حتی اگر از نظر وزنی از سایدویندر سبک تر باشه شاید بشه با طراحی یک پایلوت های خاص، در حالت عادی به جای دو فروند، ۴ فروند موشک کوتاه برد حمل کنه. در مجموع موشک بسیار خوبیه در پلتفرم های مختلف برای ما کاربرد داره و از جمله در پلتفرم دفاع از شناورها، که می تونه با یک حجم جاگیری بسیار کم و کارایی بسیار بالا، شناورهای ما را در برابر تهدیدات هوایی از جمله ریز پرنده ها، موشک های کروز، بمب های بالدار و تهدیدات سبک دریایی مثل قایق های تندرو و قایق های انتحاری حفاظت کنه. اینها مواردی بود که به ذهنم رسید بازهم اگر شما مواردی دارید اضافه کنید.

سلام بله، با سرجنگی کاهش یافته حتی در وسط مناطق مسکونی قابل استفاده هستند (رجوع کنید به حمله به مقر داعش به بوکمال که با سرهای جنگی کاهش یافته انجام شد.) برای این مأموریت از پهپادها استفاده میشه: از جنگنده‌ها ارزانتر هستند، در تعداد بیشتری قابلیت بکارگیری دارند، خطر اسارت/از دست دادن/ جراحت برای نیروی انسانی ارزشمند (خلبان) وجود نداره، هزینه و تعداد تجهیزات زمینی مورد نیاز اونها حتی تا یک دهم پرنده‌های سرنشین‌دار هم میرسه، و . . . . اگر پستهای مربوط به 28 سکوی متحرک اسکاد صدام رو نخوندید، برید ببینید؛ حتی حوثی‌ها هم هنوز دارن از سکوهای متحرک موشکهای خانواده اسکاد شلیک می‌کنن، جایی که زیر پایش 7/24 آواکسهای عربستانیه، ثانیا، کشنده‌های با ظاهر تجاری و روکش برزنتی برای همین توسعه پیدا کرده‌اند، ثالثاً، در بالاتر هم اشاره کردم، رونمایی از مزرعه‌های موشکی برای رفع همین دغدغه بود، یعنی اینکه تعداد فراتر از تصور ما هست... این کارو رو هم پهپادها با پایش 24 ساعتی منطقه و با هزینه یک دهم یا یک بیستم هواگردهای سرنشین‌دار انجام میدن، با بمبهای هدایت شونده/هوشمندی نظیر قائم، بالابان، یاسین و سدید که وزنی به مراتب کمتر از مهماتِ محمول پرنده‌های سرنشیندار و دقتی به مراتب بیشتر از اونها دارند اهداف متحرک هم در دسترس‌اند. (نمونه اخیر، جنگ قره‌باغ. و نموه جاری‌تر، جنگ سوریه) خب این هم به نوعی وظیفه پهپادها (بر فراز خاک خودی و دشمن) و پدافند (بر فراز خاک خودی و یک حاشیه 200 کیلومتری فراتر از مرزها -با فرض برد 250 کیلومتری برای نمونه دوربرد صیاد 4 و استقرار در حدود 50 کیلومتری مرز-) هست؛ درسته پهپادهای رهگیر به تازگی رونمایی شده‌اند، ولی همیشه دیده‌ایم که رونمایی‌ها در مملکت ما همیشه یک مدت زمان معنادار و قابل توجه از تولید (و حتی بکارگیری) عقب است؛ که البته دلایل حفاظتی خاص خودش را هم دارد. شما تصور کنید یک یورش پر تعداد و فوجی از پهپادهای رهگیر به سمت پرنده‌های مهاجم دشمن را، ولی یک سوال: آیا اگر اف 15 پس سوز را بزند و پا به فرار بگذارد پهچادی مانند کرار به آن می‌رسد؟ مسلماً خیر، پس مزیت آن چیست؟ مزیت آن در این است که وقتی پرنده‌ای به قصد نهاجم به سمت شما می‌آید شما یا باید خودش را بزندی و یا اینکه او را مجبور به Abort Mission کنید، همین که اف 15 مجبور بشود بمبهای خود را رها کند و دور بزند و با پس سوز برگردد و ماموریتش کنسل شود شما برنده شده‌اید، حالا اگر پدافند یک نقشه اجرا کند و همزمان یک سری پهپاد را آشکارا برای مقابله بفرستد و یکسری را هم در کمین پرنده‌های در حال بازگشت (پس از کنسل کردن ماموریت) بگذارد، تا حد زیادی حتی می توان به اسقاط پرنده‌های دشمن نیز امیدوار بود. حالا این وسط تعدادی پهپاد هم ساقط بشوند؛ مهم نیست، ارزش هر اف 15 یا اف 16 بیش از شاید 50 فروند (یا بیشتر) کرار و امثالهم باشد..... بالاتر اشاره شد. مسئله اینجاست که اتفاقاً تعداد کمی از شهرها و دهانه‌های خروج موشکها شناسایی شده هستند، در 30 سال گذشته به حدی سپاه در زیر این کشور حفاری انجام داده که قابل تصور نیست. حتی شناسایی مابقی اونها هم در ادامه کمک آنچنانی به دشمن نمیکنه، چون استراتژی شلیک ما ترکیبی هست، از انواع پلتفرمها. به شما توصیه دوستانه می کنم اینگونه به مسائل نکاه نکنید، اینکه شما فکر کنید هر آنچه به ذهن شما رسیده همان درست است و غیر آن نیست، خیر چنین نیست. اگر با این پیش‌فرض با دیگران بحث می‌کنید که حرف خودتان در هر حالتی صحیح است و غیر از آن نیست، توصیه می‌کنم وقت خودتان و دیگران را نگیرید، و اصلا نیازی به مطرح کردن نظراتتان هم نیست، چون در هر حالت صحیح هستند.