در همین لحظه 05:22 (به وقت تهران) سیگنال تایید روشن‌شدن تراسترها اعلام شد... 33 دقیقه ادامه سوزش...

امروز صبح (به وقت تهران) شرایط برای پرتاب فضاپیمای باری دراگون از کیپ کاناورال فلوریدا به گونه‌ای مطلوب رقم خورد و موتورهای مرلین راکت فالکون-9 وی1.1 کمپانی اسپیس‌اِکس راس زمان مقرر آتش گشودند و با طی همه سلسله مراحل، فضاپیما اندکی پس از 10 دقیقه از زمان صفر، از طبقه فوقانی رها شد. فضاپیما در مدار از پیش‌تعیین‌شده اولیه 199 در 359 کیلومتر با زاویه میل 51.6 درجه قرار گرفت. درست یک دقیقه پس از رهایش، پانل‌های خورشیدی فضاپیما نیز با موفقیت گشوده شدند. ماموریت در طول امروز به وارسی‌های مداری دراگون و آغاز آتش تراستر‌های آن برای ارتقای مدار به منظور حصول ایستگاه فضایی بین‌المللی امتداد می‌یابد، با ادامه مانوری لازم در روز دوشنبه، دراگون در روز سه‌شنبه 11:04 به وقت گرینویچ، به وسیله بازوی رباتیک ایستگاه دریافت خواهد شد. http://www.spaceflight101.com/dragon-spx-4-mission-updates.html   Photo: SpaceX   [hr] ویدئو پرتاب   دانلود (حجم: 132.09 مگابایت) http://trainbit.com/files/0333671884/SpaceXFalcon9_CRS-4_1001.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_02.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_09.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_08.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_07.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SpaceXFalcon9_CRS-4_06.jpg][/url]

ناسا اسپیس ایکس و بویینگ را برای انتقال فضانوردان ناسا به ایستگاه فضایی بین‌المللی انتخاب کرد به‌زودی، فضانوردان ناسا با فضاپیماهای جدیدی راهی ایستگاه فضایی و سایر مقاصد فضا خواهند شد. پس از یک رقابت چهارساله بین شرکت‌های اسپیس‌ایکس، بویینگ و سیرا نوادا، ناسا شرکت‌های اسپیس‌ایکس و بویینگ را برای تحقق هدف برنامه خدمه تجاری ناسا انتخاب کرد. این شرکت‌ها تا سال 2017 طرح‌های خود را تکمیل و تست کرده و از سال 2017 فضانوردان ناسا از خاک امریکا به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب خواهند شد. اگر همه چیز مطابق نقشه پیش برود، وابستگی ناسا به کپسول‌های #سایوز روسیه کاهش یافته و حتی قطع خواهد شد. از سال 2011 که شاتل‌های فضایی ناسا پس از سی سال فعالیت بازنشسته شدند، کپسول سایوز برای پرتاب فضانوردان ناسا به ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده می‌شود و هزینه هر صندلی بیش از 70 میلیون دلار است. چارلز بولدن، رئیس فعلی سازمان ناسا در مصاحبه با خبرنگاران گفت: “اطلاعیه امروز، زمینه را برای گشایش هیجان انگیزترین و بلندپروازانه ترین دوره در تاریخ ناسا و پرواز فضایی سرنشین‌دار مهیا خواهد کرد.” ناسا با این دو شرکت، قراردادی با مجموع ارزش 6.8 میلیارد دلار منعقد کرده است. گزارش‌های قبلی مدعی بودند که بویینگ در این مرحله اسپیس‌ایکس را پشت سر گذاشته است. اما این ادعاها ناشی از بزرگنمایی بیش از حد این واقعیت بوده که از این 6.8 میلیارد دلار، 4.2 میلیارد دلار به بویینگ و 2.6 میلیارد دلار به اسپیس‌ایکس تعلق گرفته است. اختلافی که چندان قابل توجه نیست و به احتمال زیاد، هر دو شرکت تا 2017 موفق به تکمیل طرح‌های خود خواهند شد. نکته جالب در مورد انتخاب این دو شرکت در کنار هم این است که بویینگ شرکتی با سابقه طولانی و معروف در صنعت هوافضاست، اما اسپیس‌ایکس دوازده سال بیشتر نیست که تاسیس شده است. به‌گفته ناسا، سپردن مسئولیت انتقال فضانوردان به مقاصد ارتفاع پایین به بخش خصوصی می‌تواند دست سازمان ناسا را برای کاوشهای عمیق‌تر منظومه شمسی و رسیدن به مقاصدی مانند مریخ و ماورای آن بازتر کند. هر دوی این شرکت‌ها در وضعیت خوبی هستند و طرح هایشان به‌خوبی پیش می‌رود. بویینگ هزاران پرسنل در حال کار روی کپسول CST-100 دارد و تقریباً تمام فضاپیماهای سرنشین‌دار امریکایی را تاکنون ساخته است. اسپیس‌ایکس هم از بدو تأسیس روی همین هدف کار می‌کرده و کپسول دراگون بدون سرنشین‌اش که مبنای طراحی دراگون سرنشین دار است، اکنون در انتقال محموله به ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌کار می‌رود. بویینگ، کپسول CST-100 را بطور رسمی در ماه می امسال رونمایی کرد. این کپسول، هفت فضانورد را در محیط نسبتاً کوچکی حمل می‌کند، اما استفاده از پنجره‌های بزرگ بدون جوش و آرایه‌ای از LCD های لمسی و استفاده از نور محیطی آبی حس بهتری ایجاد می‌کند و محیط راحت تری برای فضانوردان فراهم می‌کند. چالش باقی‌مانده برای بویینگ، بردن این کپسول به سکوی پرتاب است. بویینگ انتظار دارد از راکت Atlas V استفاده کند، اما با شرکت Blue Origin برای طراحی موتوری برای راکت اطلس همکاری خواهد کرد. چون موتورهای راکت اطلس فعلاً در روسیه تولید می‌شود و بویینگ ترجیح می‌دهد موتوری جایگزین در خود امریکا تولید شود. مسأله پرتاب برای اسپیس‌ایکس چالش بزرگی محسوب نمی‌شود و شاید دلیل تعلق گرفتن بودجه کمتر به اسپیس ایکس همین باشد. اسپیس ایکس در حال حاضر پرتابگر اختصاصی خودش را دارد. راکت فالکون 9 قادر به حمل کپسول دراگون بوده و مرحله اول راکت قابل بازیافت است. کپسول دراگون V2 نیز قادر به حمل هفت سرنشین است. مدل باری آن، تنها مجهز به پیشران‌های کوچک برای مانور مداری است. اما مدل سرنشین دار آن قرار است به موتور نیرومند سوپردراکو مجهز شود، و قادر خواهد بود تا در هر نقطه دلخواهی، با دقتی در حد بالگرد فرود بیاید. با توجه به دستاوردهای مرتبطی که تاکنون شرکت اسپیس‌ایکس داشته، به‌نظر می‌رسد به آنچه که ناسا می‌خواهد نزدیک‌تر است. پس دلیل واقعی کم توجهی جزئی ناسا به اسپیس‌ایکس چیست؟ با اینکه اسپیس‌ایکس در حال به‌کار گیری تکنولوژی‌های جدیدی است و حتی راکت مورد نیاز برای پرتاب را نیز دارد، احتمال می‌رود که محصول بویینگ کاملاً مطمئن و بدون نقص باشد. با اینکه اسپیس ایکس تاریخچه خوبی داشته، به هر حال یک شرکت نوپاست و هر احتمالی را باید در نظر گرفت.   نتیجه هرچه باشد، بویینگ و اسپیس‌ایکس مسلماً تأثیر بزرگی در صنعت خصوصی فضا خواهند گذاشت و این دو شرکت در مورد احتمال همکاری با سایر کشورها و سازمان‌های علمی و هر شخص یا سازمان دیگری که سفارش پرتاب دهد، صحبت کرده‌اند. دو شرکتی که از گردونه رقابت خارج شدند، شرکت‌های سیرا نوادا و شرکت بلو اوریجینز بودند. شرکت سیرا نوادا با فضاپیمای دریم چیسر که مشابه شاتل فضایی ناسا بود و دارای بال بوده و امکان فرود روی باند فرودگاه را داشت و شرکت بلو اوریجینز با کپسولی به‌نام اسپیس ویکل وارد رقابت شده بودند. پایه‌گذار بلو اوریجینز، جف بزوس، مانند الون ماسک یک میلیاردر بوده و پایه‌گذار فروشگاه اینترنتی آمازون است. این دو شرکت همچنان به تکمیل طرح خود و همکاری با سایر سازمان‌ها، اشخاص و شرکت‌ها ادامه خواهند داد.   با اینکه بویینگ و اسپیس ایکس به مرحله جدیدی راه یافته اند، هنوز مراحل مهم دیگری را باید پشت سر بگذارند، ناسا از هردو شرکت انتظار دارد تا 2017 یک مأموریت سرنشین‌دار اثباتگر فناوری، به مقصد ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام دهند. به‌گفته چارلز بولدن، ناسا از هردوی این فضاپیماها تا زمانی که نیازمندی‌های سازمان را تأمین کنند استفاده خواهد کرد.   علي رسول زاده ۲۷ شهریور ۱۳۹۳ منبع: ترنجی

RapidScat در حال آزمایش   تعقیب بادهای زمین از فضا! در قسمت محموله بیرونی (Trunk) کپسول دراگون یک ابزار مفید برای بهبود شرایط زندگی روی زمین نیز وجود دارد. یک رادار ویژه که می‌تواند اتمسفر زمین را زیر نظر گرفته و سرعت بادهای روی سطح اقیانوس‌ها را اندازه‌گیری کند. به‌گفته ارنستو رودریگز، سرپرست این بخش تحقیقات، برخلاف وسیله‌های اپتیکی ماهواره‌ها که تنها آنچه را که بالای ابرهاست می‌توانند ببینند، این مشاهده کننده راداری موسوم به RapidScat، می‌تواند به زیر ابرها نفوذ کند و سرعت و جهت و تغییرات بادها را اندازه‌گیری کند. بازوی روباتیک بزرگ ایستگاه که از زمین کنترل می‌شود، با احتیاط این ابزار را از قسمت بار کپسول دراگون خارج کرده و روی سطح بیرونی ماژول کلمبیا نصب خواهد کرد. رادار RapidScat بطور شبانه‌روزی به جمع آوری داده خواهد پرداخت و کنترل‌کنندگان مأموریت امیدوارند که این رادار به‌مدت دو سال عملیاتی باشد. این رادار تنها هنگام نزدیک شدن فضاپیماهای دیگر، یا هنگام راهپیمایی فضایی فضانوردان خاموش خواهد شد.   علي رسول زاده ۲۹ شهریور ۱۳۹۳ منبع: ترنجی   [hr] پرتاب فضاپیمای دراگون اسپیس‌اِکس تحت ماموریت خدماتی CRS-4 حامل RapidScat و سایر محموله‌ها (برای آشنایی با سایر محموله‌ها به اینجا و یا اینجا نگاه کنید) قرار بود امروز شنبه راس ساعت 06:14 به وقت گرینویچ (10:44 به وقت تهران) از کیپ کاناورال فلوریدا واقع شود که به دلیل شرایط نامطلوب آب و هوایی (هوای ابری و بارش باران) پرتاب لغو و به فردا موکول شد. تاریخ جدید برای فردا یکشنبه 21 سپتامبر، 05:52 به وقت گرینویچ (10:22 به وقت تهران) با %40 شانس شرایط مساعد به لحاظ آب و هوایی برای پرتاب اعلام شده است. در صورت لغو مجدد، تاریخ‌های دوشنبه و سه‌شنبه می‌تواند مد نظر باشد اما پس از آن، اسپیس‌اکس باید پرتاب خود را به آخر هفته موکول کند زیرا پرتاب فضاپیمای سایوز TMA-14M حامل سه فضانورد به ایستگاه فضایی بین‌المللی در روز سه‌شنبه در پیش است و اولویت با آن است. http://www.spaceflight101.com/dragon-spx-4-mission-updates.html

هسته مرکزی ExoMars 2016 در تاریخ 4 دسامبر 2013   انتظار است ExoMars 2016 TGO در تاریخی بین 7 تا 27 ژانویه 2016 توسط راکت پروتون\بریز-اِم روسی به فضا پرتاب شود و در 16 اکتبر 2016 به مریخ دست یابد. این کاوشگر به هنگام پرتاب 4332 کیلوگرم (1432 کیلوگرم خشگ) جِرم خواهد داشت که 120 کیلوگرم آن را ابزار‌های علمی شامل می‌شود. ماموریت ExoMars 2016 سطح‌نشین Schiaparelli EDM (پودمان اثباتگر فناوری ورود به جو و فرود) به جرم 600 کیلوگرم را با خود همراه خواهد داشت که سه روز پس از قرار گرفتن مجموعه در مدار مریخ، برای عبور از جو مریخ و فرود بر سطح سیاره از کاوشگر TGO جدا خواهد شد.   ExoMars 2016 به همراه کپسول Schiaparelli EDM   مسیر مریخ برای ماموریت سال 2016   Schiaparelli یک پلتفرم علمی است که در داخل کپسولی به قطر 2.4 متر و ارتفاع 1.32 متر قرار دارد. کپسول با سرعت 21,000 کیلومتر بر ساعت وارد جو مریخ خواهد شد. دمای سپر حرارتی (که اساس طراحی آن مبتنی بر سپر حرارتی کاوشگر هویگنس است)، به 1500 درجه سانتیگراد خواهد رسید. این سپر حرارتی از 57 کاشی در بخش جلو و 89 کاشی در بخش پشته در ترکیب با ساختار Norcoat Liege بهره می‌بَرَد. چتر 12 متری کاهش سرعت، در سرعت 1.95 ماخ گشوده می‌شود. سطح نشین به 9 تراستر هیدرازینی 400 نیوتونی در سه گروه مجزا مجهز است که با فرمانی مبتنی بر داده‌های دریافتی رادار داپلر، روشن خواهند شد و سرعت را تا حد ممکن کاهش خواهند داد. Schiaparelli برای فرود نرم طراحی نشده است بلکه با اتکا به ساختار ضربه‌گیریش با سرعت 15 کیلومتر بر ساعت با سطح سیاره برخورد خواهد نمود. این سطح نشین به 5 کیلوگرم ابزار علمی مجهز است، شامل: ایستگاه هواشناسی DREAMSء(تجزیه و تحلیل گرد و غبار، ارزیابی مخاطرات، تجزیه و تحلیل محیط در سطح مریخ)، یک دوربین فرود (DECA)، رادیومتر COMARS، و بعلاوه واحد ترکیبی سنسور رادیومتر و آئروترمال. سطح نشین برای دو تا چهار روز فعال خواهد بود. بیضی فرود ابعادی معادل 100 در 15 کیلومتر دارد.   آزمون فرود با استفاده از یک مدل Schiaparelli   ماموریت اصلی مدارگرد TGO بررسی ترکیبات جو مریخ با دقتی بی‌سابقه و جستجو به دنبال نشانه‌های احتمالی از متان است. این کاوشگر چهار ابزار حمل می‌کند: اسپکترومتر NOMAD، دوربین با رزولوشن زیاد CaSSIS، اسپکترومتر ACS و آشکارساز نوترون FREND   ExoMars 2016 TGO   ابزارهای مدارگرد ExoMars 2016   http://danielmarin.naukas.com/2014/09/14/el-estado-de-exomars/   اطلاعات متنوع دیگری نیز می‌توانید در فایل PDF موجود در لینک‌های زیر (هر کدام به دلخواه) بیابید. http://vsv-oud.tudelft.nl/planetaryexploration/wp-content/uploads/2014/04/Slides-VSV-Planetary-Exploration-Symposium-Vincenzo-Giorgio.pdf http://trainbit.com/files/4514671884/Slides-VSV-Planetary-Exploration-Symposium-Vincenzo-Giorgio.pdf

یک به‌روزرسانی راجع به وضعیت اسپیس‌اِکس تا اوت 2014 میلادی         http://spirit.as.utexas.edu/~fiso/telecon/Reisman_8-27-14/Reisman_8-27-14.pdf   [hr] 4000 پانل خورشیدی نصب شده بر پشت‌بام مقر اسپیس‌اکس در هاوتورن کالیفرنیا، توسط solarcity   تصاویر جالب دیگری در ارتباط با اسپیس‌اکس:    

     

به گفته سرلشگر Tom Masiello، فرمانده آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی (AFRL) فناوری مورد نیاز برای یک سلاح ضد الکترونیک هدایت شونده تحت برنامه پروژه موشک پیشرفته ضد الکترونیک مایکرویو با توان بالا (CHAMP)، بر اساس طراحی و توسعه فن آوری در بیش از ده سال و نیم گذشته در سال 2016 "در دسترس" خواهد بود. به گفته وی این سیستم از دیدگاه هدف‌گیری به خوبی می‌تواند بر فراز یک شهر پرواز کند و سیستم‌های الکترونیکی را در یک ساختمان مشخص از کار بیاندازد. به گفته Masiello آزمایشگاه در نظر دارد تا سال 2016 دست به طراحی، توسعه و آزمایش یک پکیج با قابلیت شلیک متعدد، چند هدفه، و مایکروویو با قدرت بالا، برای نصب روی موشک کروز هواپرتاب AGM-86 بزند. فراتر از آن، نقشه راه AFRL برای مایکروویو با قدرت بالا (HPM)، یکپارچه‌سازی فن آوری بر روی "شاید - سلاحی از گونه JASSM-ER" در اواسط سال‌های 2020 و همچنین بر روی "پلتفرم‌های کوچک قابل استفاده مجدد" مانند اف-35 یا پهپادهای پیشرفته تا پایان دهه است. هنوز مشخص نیست که آیا چنین سلاحی واقعا وارد فاز تولید شود یا خیر. Sep. 16, 2014 http://www.airforcetimes.com/article/20140916/NEWS04/309160056/Air-Force-expects-test-counter-electronics-missile-2016   برخی شنیده‌ها حکایت از آن دارد که شاید این فناوری روزی برای پلتفرم‌های هایپرسونیک هم مطرح بشود.

فضاپیمای MOM ایسرو پس از سفری 10 ماهه و 666 میلیون کیلومتری در مدار انتقالی خود به مریخ در آستانه ورود به مدار سیاره سرخ قرار دارد. اگر همه چیز خوب پیش برود تنها 48 ساعت پس از تزریق فضاپیمای MAVEN ناسا در مدار مریخ، سیاره سرخ میزبان فضاپیمای دیگری خواهد بود که امید هند برای کسب افتخار حضور اولین فضاپیمایش در یک ماموریت سیاره‌ای فراتر از مدار ماه محسوب می‌شود. فرایند تزریق در روز 24 سپتامبر در سه ساعت قبل از لحظه صفر (T-3) در  a.m.ء4:17 (زمان‌ها به وقت هند) با فعال شدن آنتن بهره متوسط فضاپیما آغاز خواهد شد. در  a.m.ء6:56 ، 21 دقیقه قبل از شروع مانور اصلی، فضاپیما جهت گیری خود را در راستای درست برای مانور ترمزی تنظیم می‌کند. لحظه سرنوشت‌ساز در a.m.ء4:17 خواهد بود، زمانی که موتور اوج سوخت‌مایع کاوشگر پس از خواب زمستانی 300 روزه باید به فرمان آتش که از قبل در 14 و 15 سپتامبر در فضاپیما آپلود شده، پاسخ درست بدهد و سرعت آن را نسبت به مریخ از 22.3 به 4.2 کیلومتر بر ثانیه کاهش دهد. آنچه هیجان کار را بالا می‌برد این است که فرایند سوزش در سوی دیگر سیاره سرخ آغاز خواهد شد و به این ترتیب جریان داده تله متری در a.m.ء07:22 متوقف می‌شود. آنها سیگنال تاییدیه روشن شدن موتور را تنها در a.m.ء7:30 دریافت خواهند کرد. اگر سیگنال مثبت باشد زمانی برای جشن گرفتن خواهد بود. سوزش موتور در a.m.ء7:41 متوقف می‌شود و ارتباط با فضاپیما در a.m.ء7:47 از سر گرفته خواهد شد. این سناریو به عنوان پلن اِیء(Plan A) شناخته می‌شود و اگر موفقیت آمیز باشد، خبر آن در حدود a.m.ء08:15 اعلام خواهد شد. موتور اوج سوخت‌مایع به مدت 24 دقیقه و 14 ثانیه سوزش خواهد داشت که طی آن 249.5 کیلوگرم سوخت مصرف می‌شود. اگر همه چیز بدون دردسر پیش برود مدار MOM به دور مریخ، یک بیضی در محدوده بین 423 و 80000 کیلومتر از سطح سیاره خواهد بود.   همانند بسیاری از ماموریت های جهانی به سیاره سرخ، درجه ای از عدم قطعیت وجود دارد. اگر موتور اصلی سوخت‌مایع قادر به عملکرد نباشد و پلن اِی کار نکند چه باید کرد؟ در این راستا ایسرو از پلن بیء(ء Plan B) استفاده خواهد کرد. اما قبل از همه اینها ایسرو برای دانستن اینکه از کدام پلن استفاده کند در روز 22 سپتامبر (همان روزی که قرار است مِیوِن ناسا در مدار سیاره تزریق شود) اقدام به آزمایش موتور اصلی خواهد کرد. بدین منظور یک سوزش 4 ثانیه برای موتور اصلی و به دنبال آن مانور اصلاح مداری توسط تراسترها تدارک دیده شده است. در صورتی که موتور اصلی شکست بخورد پلن بی اسیرو از این قرار خواهد بود: در یک سناریوی هر چند نامطلوب، فضاپیما تمام سوخت خود را توسط 8 تراستر 22 نیوتونی مصرف خواهد کرد تا مانور ترمزی را به انجام رسانده و در مدار مریخ قرار گیرد، هر چند مدار آن متفاوت از مدار مطلوب علمی خواهد بود و ممکن است برخی اهداف علمی ماموریت از دست برود. http://www.planetary.org/blogs/guest-blogs/2014/0916-laxman-mars-orbiter-mission-prepares.html   فعلا همه چشم‌ها به 22 سپتامبر دوخته شده تا معلوم شود اوضاع در مریخ چگونه پیش خواهد رفت. :)         http://www.isro.gov.in/mars/pdf/press%20briefing%20on%20MOI.pdf   http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2014/09161033-mars-orbiter-mission-arrival-timeline.html زمان‌های مهم در استانداردهای مختلف زمانی. بدین‌ترتیب مانور آزمون موتور اصلی در 12:42 به وقت تهران 31 شهریور 1393 هجری‌شمسی و استارت MOI در 05:30 به وقت تهران، 2 مهر 1393 هجری‌شمسی خواهد بود.

فضاپیمای مِیوِن ناسا پس از سفری 10 ماهه و 711 میلیون کیلومتری در مدار انتقالی خود به مریخ در آستانه ورود به مدار سیاره سرخ قرار دارد. فضاپیما ابتدا با کمک شِش تراستر، جهت‌گیری خود را اصلاح می‌کند تا در وضعیت مناسب برای اجرای مانور ترمزی قرار گیرد، سپس بلافاصله با آغاز آتش شش موتور اصلی و ادامه سوزش به مدت 33 دقیقه در یک مدار بیضوی با کشیدگی زیاد قرار می‌گیرد. دوره تناوب این مدار 35 ساعت خواهد بود. فضاپیما بعدا شش مانور اصلاحی برای کاهش ارتفاع حضیض و اوج به مدار مورد نیاز مقصد علمی ماموریت انجام خواهد داد. مدار تزریق اولیه به مریخ 150 در 6300 کیلومتر خواهد بود. میون در طول شش هفته پیش رو در فاز راه‌اندازی خواهد بود که شامل مواردی چون مانورهای لازم برای رسیدن به مدار علمی و آزمون ابزارها خواهد بود. ماموریت علمی یک‌ساله فضاپیما در 8 نوامبر 2014 آغاز خواهد شد. در فاز اولیه ماموریت میون پنج کمپین "شیرجه-عمیق" تعریف شده است که طی آن ارتفاع مدار فضاپیما به 125 کیلومتر از سطح کاهش داده خواهد شد.   آتش تزریق به مدار مریخ در ساعت 01:50 به وقت گرینویچ 22 سپتامبر 2014 میلادی (05:20 به وقت تهران، 31 شهریور 1393 هجری‌شمسی) آغاز می‌شود.           http://www.nasa.gov/sites/default/files/files/MAVENOrbitInsertionFactSheet.pdf http://lasp.colorado.edu/home/maven/files/2014/09/MAVEN-MOI-and-Transition-Events-.pdf http://www.space.com/27185-nasa-mars-maven-spacecraft-arrival.html   [hr] ویدئویی کوتاه در رابطه با سفر مِیوِن به مریخ   دانلود (حجم: 30.98 مگابایت) http://trainbit.com/files/1906671884/MAVEN_TargetingMars_1001.mp4   اسکرین‌شات:     ویدئو نشستی با حضور جمعی از مدیران و دست‌اندرکاران پروژه میون در آستانه ورود میون به مدار سیاره سرخ   دانلود (حجم: 413.06 مگابایت) http://trainbit.com/files/2906671884/MAVEN_cF9r2zFEVvE_1001.mp4   اسکرین‌شات:  

بنده نتوانستم پیدا کنم که خانم Lakdawalla این موضوع را دقیقا از کجا نقل کرده است. اما بررسی فَکت‌شیتز سطح‌نشین فیلی نشان می‌دهد این کاوشگر به یک سیستم نزول فعال بر اساس گاز سرد مجهز است.     توصیه می‌کنم این فکت‌شیتز را حتما دانلود و مشاهده بنمایید تا از وجود زیرسیستم‌ها و ابزارهای فراوان و بعضا پیچیده‌ای که در پشت ظاهر ساده این کاوشگر وجود دارد آگاه شوید: (دانلود از طریق هر یک از لینک‌های زیر به دلخواه - حجم: 2.99 مگابایت ) http://trainbit.com/files/2386671884/Philae_Lander_FactSheets.pdf http://www.dlr.de/rd/Portaldata/28/Resources/dokumente/rx/Philae_Lander_FactSheets.pdf

بستگی به تصمیم کمپانی سیرانوادا دارد. این کمپانی چندی پیش ابراز تمایل کرده بود که برنامه این فضاپیما را با همکاری سایر آژانس‌های فضایی (ژاپن، اروپا، آلمان...) و حتی با تغییر کاربری به فضاپیمای بدون‌سرنشین ادامه دهد. (مثلا پرتاب توسط راکت‌های H-IIB و یا Ariane-5 ) http://www.americaspace.com/?p=66395   ناسا هم از قبل اعلام کرده بود طرف‌هایی که کنارگذاشته می‌شوند، کماکان می‌توانند همکاری خود را با آژانس بر اساس قرارداد CCiCAP ولی بدون تامین بودجه از طرف آژانس ادامه دهند. http://www.nasaspaceflight.com/2014/09/dream-chaser-misses-out-cctcap-dragon-cst-100-win/

Credit: ESA/Rosetta/MPS for OSIRIS Team MPS/UPD/LAM/IAA/SSO/INTA/UPM/DASP/IDA   سایت J در قسمت "سر" -در مقابل بدن- دنباله‌دار به اتفاق آرا به عنوان محل فرود سطح‌نشین فیلی برگزیده شد. سایت C در قسمت بدنه نیز به عنوان یک سایت انتخاب پشتیبان تعیین شد. تاریخ فرود فعلا برای 11 نوامبر اعلام شده است اما این تاریخ باید در 26 سپتامبر و پس از تحلیل‌های نهایی روی ترجکتری فرود تایید شود. Go/No Go برای سایت منتخب به دنبال یک مرور جامع آمادگی در 14 اکتبر نهایی خواهد شد. سایت J به دلیل پتانسیل منحصر به فرد علمی، و با توجه به نشانه‌هایی از فعال بودن نواحی اطراف آن، و لحاظ حداقل ریسک برای کاوشگر (تعداد نسبتا کمتر شیب‌های محلی بیش از 30 درجه) و همچنین شرایط نوری مناسب برگزیده شده است. شبیه سازی فرود نشان می دهد کاوشگر با سرعت 0.95 متر بر ثانیه به سطح دنباله‌دار برخورد می‌کند که به خوبی در حدود عملیاتی کاوشگر قرار دارد.   ESA / Rosetta / DLR / MPS for OSIRIS Team MPS / UPD / LAM / IAA / SSO / INTA / UPM / DASP / IDA یک تصویر آناگالیف از سایت منتخب J   لازم به ذکر است ماموریت فرود فیلی، ماموریتی بسیار دشوار و چالش‌برانگیز محسوب می‌شود. تا جایی که به گفته Fred Jansen اگر دنباله‌دار کروی‌شکل می‌بود، آنگاه آنها تنها 70 تا 75 درصد شانس فرود موفقیت آمیز قائل بودند. به گفته وی شکل دو-لوبی فاصله‌دار دنباله‌دار 67P/C-G کار را برای ارسال درست سطح‌نشین بسیار دشوار کرده است. پس از جدایی فیلی هیچ‌گونه کنترلی بر روی آن وجود نخواهد داشت و پس از لحظه رهایش هر جایی که گرانش دنباله‌دار آن را می‌برد، فرود خواهد آمد. حتی اگر ماموریت فرود فیلی شکست بخورد باز هم اطلاعات علمی جالب از ابزارهای علمی مختلف روزتا برای این ماموریت باقی خواهد بود. همانگونه که از جمله GIADA به ردگیری گرد و غبار پرداخته و MIRO بخار آب، آمونیاک، متانول شناسایی کرده است. http://blogs.esa.int/rosetta/2014/09/15/site-j-it-is/ http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2014/09151433-a-landing-site-for-philae.html

شنیده‌ها حکایت از آن دارد که پس از رقابتی چهار ساله بین چهار کمپانی در برنامه تاکسی فضایی ناسا، برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی به عنوان جایگزینی برای شاتل‌ها و قطع وابستگی به سایوز روسی، پس از دوران شاتل‌ها، Dream Chaser سیرا نوادا از روی میز انتخاب‌های ناسا حذف شده است. همچنین Blue Origin نیز آنگونه که به نظر قابل پیشبینی هم بود از این رقابت کنار گذاشته شده است. بدین‌ترتیب دو کمپانی باقی‌مانده اسپیس‌اکس و بوئینگ به ترتیب 2.6 و 4.2 میلیارد دلار دریافت خواهند کرد. ناسا درنهایت خواستار حداقل یک کپسول فضایی عملیاتی برای اواخر 2017 میلادی است. دو کمپانی اسپیس‌اکس و بوئینگ طی قرارداد CCtCap ناسا رقابت را ادامه خواهند داد تا در نهایت حداقل یک پرواز سرنشین‌دار به عنوان نمایش‌فناوری به ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام دهند. پس از تکمیل صحه‌گذاری‌ها، هر کدام از کپسول‌ها حداقل دو، و شاید 6، پرواز سرنشین‌دار هر کدام با چهار خدمه، به و از ایستگاه فضایی انجام خواهند داد. به گفته چالز بولدن، ناسا در صورت احساس نیاز، استفاده از کپسول‌ها را ادامه خواهد داد.

ناسا فضاپیمای اوریون و ماژول خدمات را به تاسیسات سوختگیری PHSFء(Payload Hazardous Servicing Facility) منتقل کرد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/orion-space-capsule-rollout.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Orion-crew-module.jpg][/url]   ویدئو دانلود (حجم: 45.19 مگابایت) http://trainbit.com/files/2228671884/OrionSpacecraft_Preparation_FirstFlight_1001.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/OrionSpacecraft_Preparation_FirstFlight_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/OrionSpacecraft_Preparation_FirstFlight_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/OrionSpacecraft_Preparation_FirstFlight_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/OrionSpacecraft_Preparation_FirstFlight_02.jpg][/url]

Credit: NASA   ابزار جوشکاری 51.8 متری که به طور اختصاصی برای ساخت طبقه مرکزی 61 متری راکت اِس‌اِل‌اِس به کار گرفته خواهد شد رسما توسط ناسا افتتاح شد. http://www.space.com/27141-nasa-worlds-largest-welder-megarocket.html

http://en.wikipedia.org/wiki/File:PIA17358-MarsInSightLander-20140326.jpg   ویدئویی راجع به عملکرد ابزار HP3 ابزار HP3ء(Heat Flow and Physical Properties Package) به عنوان یکی از دو ابزار علمی اصلی ماموریت InSight، یک پروب جریان حرارتی است که توسط آژانس هوافضای آلمان (DLR) برای کاوشگر محیا می‌شود. این ابزار به گونه‌ای طراحی شده که به عمق 5 متری سطح مریخ نقب می‌زند و با استفاده از سنسورهای بسیار دقیقی که در بند آن جایگذاری شده، دما را به فواصل هر 30 سانتی‌متر در زیر سطح اندازه‌گیری می‌کند تا بدین‌ترتیب مقدار حرارتی که از هسته مریخ نشات می‌گیرد سنجیده شود. اینگونه به آشکار کردن تاریخچه حرارتی سیاره سرخ کمک می‌کند. این ابزار، mole نیز نامیده می‌شود. http://en.wikipedia.org/wiki/InSight#Scientific_payload   دانلود (حجم: 14.48 مگابایت) http://trainbit.com/files/8260871884/HP3EXPERIMENT_DLR_MISSIONINSIGHT.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/HP3EXPERIMENT_DLR_MISSIONINSIGHT_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/HP3EXPERIMENT_DLR_MISSIONINSIGHT_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/HP3EXPERIMENT_DLR_MISSIONINSIGHT_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/HP3EXPERIMENT_DLR_MISSIONINSIGHT_02.jpg][/url]   [hr]  Has NASA Become Mars-Obsessed? big_grin

کشاورزی در مریخ بهتر است یا ماه؟ محققان هلندی در یک مطالعه، شرایط رشد و پرورش گونه‌های مختلف گیاهی در نمونه خاک شبیه‌سازی شده ماه و مریخ را مورد بررسی قرار دادند. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در صورت تحقق ساخت کلونی‌های انسانی بر سطح سیاره سرخ، نجات ساکنان آینده مریخ به وجود منابع تولید اکسیژن و غذای تازه وابسته خواهد بود. به گفته محققان، رشد گیاهان در محیط خشن مریخ بصورت هیدورپونیک (کشت بدون خاک) و آئروپونیک (هواکشت) خواهد بود. محققان سه موسسه تحقیقاتی در هلند امکان رشد و پرورش مستقیم گیاهان در خاک شبیه‌سازی شده مریخ و ماه را مورد مطالعه قرار دادند؛ در این مطالعه گونه‌های مختلف گیاهی مورد آزمایش قرار گرفت. دانه‌ها در دو نوع از خاک زمین با ویژگی‌هایی مشابه خاک ماه و مریخ کاشته شدند و در طی 50 روز، وضعیت جوانه زدن دانه‌ها، رشد گل‌ها و برگ‌ها و زنده ماندن تا پایان مدت در نظر گرفته شده بررسی شد. نتایج نشان می‌دهد، در خاک مصنوعی مریخ امکان رشد بهتر گیاهان وجود دارد که در برخی موارد این شرایط حتی بهتر از شرایط خاک زمین است! برعکس خاک شبیه‌سازی شده ماه چندان برای رشد گیاهان مناسب نیست. هردو خاک شبیه‌سازی شده حاوی عناصر سنگین بودند؛ خاک مصنوعی ماه از لحاظ مواد مغذی ضعیف و اسیدیته (pH) آن بالاتر از خاک مریخ بود، اما هیچکدام برای رشد گیاه سمی نبودند. محققان تأکید می‌کنند که امکان رشد گیاهان در هر نقطه از مریخ یا ماه وجود ندارد و کشت گیاهان باید صرفا در یک محیط با کنترل دمایی – با شرایط دمایی نزدیک به زمین – انجام شود؛ دمای مریخ بین منفی 132 تا 26 درجه سانتیگراد متغیر است، چون این سیاره جو بسیار ضعیفی دارد. همچنین ساکنان آینده مریخ باید برای کشاورزی به نیتروژن طبیعی نیاز دارند که یک ترکیب مهم برای رشد گیاه محسوب می‌شود و این ترکیب باید به خاک افزوده شود. البته مشخص نیست که خاک واقعی مریخ یا ماه از شرایط لازم برای رشد گیاه برخوردار باشد.   ناسا قصد دارد با اجرای پروژه احداث باغ فضایی، شرایط کشت گیاهان برای ساکنان آینده مریخ را فراهم کند؛ پروژه Mars Plant Experiment شامل بررسی امکان رشد گل‌هایی از گونه آرابیدوپسیس (Arabidopsis) در سیاره سرخ است. گیاهان گلدار بطور مستقیم در خاک مریخ کاشته نمی‌شوند تا اکوسیستم احتمالی این سیاره دست نخورده باقی بماند؛ در پروژه MPX از یک ماهواره کیوب‌ست (CubeSat) استفاده می‌شود که به قسمت خارجی بدنه مریخ‌نورد 2020 ناسا متصل شده و جعبه حاوی هوا و 200 دانه گیاه آرابیدوپسیس است.    ۲۳ شهریور ۱۳۹۳ منبع: ایسنا

NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona   کاوشگر کنجکاوی ناسا به مقصد جدید خود در دامنه کوه Sharp در سیاره سرخ رسیده است. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این کوه در مرکز دهانه وسیع گیل واقع شده و مقصد بلندمدت این کاوشگر اعلام شده است. بالارفتن کنجکاوی از این کوه با بررسی دامنه‌های پست‌تر آن آغاز خواهد شد و این عمل را در نقطه‌ای در نزدیکی Pahrump Hills شروع می‌کند. اواخر سال 2013، تیم علمی کنجکاوی متوجه شد ناحیه‌ای از خاک مریخ پوشیده از صخره‌های تیز است و این که این صخره‌ها در چهار چرخ از شش چرخ کاوشگر حفره ایجاد کرده بودند. بنابراین دانشمندان تصمیم گرفتند مسیر کنجکاوی را به زمینی ملایم‌تر تغییر دهد و آن را به سمت جنوب و پابه کوه Sharp هدایت کردند. پس از فرودآمدن در دهانه گیل در اوت سال 2012، کنجکاوی نخستین سال ماموریتش را با دستیابی به این کشف علمی انجام داد که مریخ زمانی شرایط محیطی ایده‌آل برای حیات میکروبی داشته است. صخره‌های رسوبی حاوی گل در کف این دهانه (در ناحیه‌ای موسوم به Yellowknife Bay) شواهدی از بستر دریاچه‌ای ارائه دادند که میلیاردها سال پیش حاوی آب شیرین، عناصر کلیدی برای حیات و یک منبع شیمیایی انرژی برای میکروب‌ها بوده است.   ۲۲ شهریور ۱۳۹۳ منبع: ایسنا   به گفته Jennifer Trosper مشکلات چرخ‌ها هرچند در انتخاب مسیر جدید در نقطه ورودی کوه شارپ موثر بوده، اما تعیین کننده نبوده است. پس از ماه‌ها تلاش سخت برای راندن کاوشگر به نقطه فعلی، اولویت از راندن وسیله به تحقیقات در مورد هر لایه مورد نظر کوه شارپ تغییر می‌کند. http://www.nasa.gov/press/2014/september/nasa-s-mars-curiosity-rover-arrives-at-martian-mountain/

مجری طرح رصدخانه ملی ایران گفت: در شرایطی که امیدوار بودیم با دریافت بودجه مصوب سال جاری، فاز «طراحی جزئی رصدخانه» تا پایان سال به اتمام برسد به دلیل عدم اختصاص ریالی از این مبلغ، طرح رصدخانه عملا در شرف توقف است. دکتر رضا منصوری در گفت‌وگو با خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) با اشاره به توقف چند ساله طراحی و ساخت بخش‌های مختلف رصدخانه ملی به دلیل عدم تخصیص بودجه یا مشکلات ناشی از عدم همکاری مناسب شرکت‌های خارجی دارنده این فناوری گفت: طراحی تلسکوپ رصدخانه ملی شامل دو بخش حیاتی طراحی «محفظه تلسکوپ» و «اپتیک فعال» است که طی شش ماه اخیر پس از مدتها توقف، مجددا اجرای آنها را پی گرفته بودیم و همچنین آماده شده بودیم تا فعالیت‌های عمرانی طرح مثل احداث ساختمان رصدسرا و سازه بالای قله را هم پس از دو سال توقف آغاز کنیم که متاسفانه به دلیل عدم تخصیص حتی یک ریال از بودجه مصوب این طرح کلان علمی از ابتدای سال جاری تاکنون، اینک در شرایطی قرار گرفته‌ایم که عملا امکان ادامه فعالیت را نداریم. استاد دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: امسال پس از حدود دو سال توقف، توان جذب 17 میلیارد تومان بودجه برای پیگیری مراحل مختلف طرح رصدخانه ملی را داشتیم که متاسفانه اختصاص کمتر از یک پنجم این بودجه یعنی حدود دو میلیارد و ششصد میلیون تومان در مجلس تصویب شد. در صورتی که این بودجه اندک در نیمه اول سال تخصیص می‌یافت می‌توانستیم امیدوار باشیم که لااقل قسمت‌های حیاتی طراحی تلسکوپ را پیش ببریم و طی شش ماه اخیر نیز پژوهشگاه دانش‌های بنیادی از محل اعتبارات خود طرح را حمایت کرد ولی با توجه به این که پژوهشگاه نمی‌تواند بیش از این برای این طرح کلان ملی هزینه کند، طرح عملا به حالت استندبای (توقف) می‌رود. با این که تلاش خواهیم کرد با نیروهای موجود، بخش‌هایی از طراحی را که مقدور است با حداقل بودجه ادامه دهیم ولی مطمئنا بخش عمده طراحی و همچنین کارهای عمرانی طرح و احداث جاده و روند ساخت و ساز در قله متوقف شده و امکان شروع عملیات احداث رصدسرا را نیز نداریم.   مجری طرح رصدخانه ملی با بیان این که این طرح، تنها طرح کلان علمی کشور است که با تصویب هیات دولت از سال 83 ردیف بودجه مستقلی برای آن در نظر گرفته شده است، اظهار داشت: متاسفانه این طرح کلان ملی همواره مورد بی‌مهری قرار گرفته و هر ساله تنها بخش اندکی از بودجه مورد نیاز آن محقق شده است که امیدواریم با پیگیری وزارت علوم به عنوان متولی طرح و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری که از اجرای آن حمایت کرده است، مجموعه دولت، اهمیت این پروژه را درک کرده و زمینه اجرای آن را فراهم کنند. منصوری در ادامه درباره وضعیت آیینه تلسکوپ رصدخانه ملی که مرحله تراش آن سال گذشته در خارج کشور انجام شده و قرار بود به ایران منتقل شود، گفت: آیینه تلسکوپ اواخر سال گذشته تست شد که اشکالاتی در تراش آیینه مشاهده شد که شرکت مسوول تراش با پذیرش آنها مجددا تراش آیینه را عهده‌دار شد که قرار است تست دوم به زودی بر روی آن انجام شود. آیینه، دو هفته دیگر از روی صفحه تراش جدا می‌شود که باید مورد تست مکانیکی نیز قرار گیرد اما با توجه به عدم تخصیص بودجه نه تنها قادر به پرداخت هزینه اعزام کارشناس برای تست آیینه نیستم که بعد از سه، چهار سال کار مداوم برای آینه حتی پول انتقال آن به کشور را در اختیار نداریم. استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در گفت‌و‌گو با ایسنا تصریح کرد: اگر حساسیت و دقت لازم اعمال نمی‌شد، شاید می‌توانستیم سال گذشته آیینه را به کشور منتقل کنیم ولی با توجه به اهمیت تراش آیینه در عملکرد تلسکوپ، حداکثر دقت را در تست آیینه اعمال کردیم که امیدواریم مجموعه دولت چنین حساسیت‌ها و ملاحظات ضروری را که در اجرای این پروژه کلان ملی صورت گرفته و طبعا هزینه‌بر است، مد نظر قرار دهند. جای تاسف است در حالی که در دوران هلاکوخان مغول، بزرگترین رصدخانه دنیا در مراغه احداث شده امروز به دلیل ناهماهنگی‌ها و مشکلات مالی پس از سالها پیگیری در ساخت رصدخانه ملی ناکام مانده ایم. مجری طرح رصدخانه ملی در پایان در پاسخ به این سوال که مسوولیت عدم تخصیص بودجه و در نتیجه عدم امکن پیشبرد طرح رصدخانه با کدام وزارتخانه یا دستگاه است، گفت: تخصیص بودجه قاعدتا باید توسط معاونت راهبردی صورت گیرد ولی وظیفه وزارت علوم است که این مساله را پیگیری کند که شاید عدم ثبات مدیریتی در این وزارتخانه نیز که ماه‌ها با سرپرست اداره شده و وزیر علوم هم پس از چند ماه با رای عدم اعتماد جای خود را به سرپرستی تازه داده در بروز مشکلات موجود بی‌تاثیر نباشد. البته معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری هم علی‌الاصول می‌تواند از محل اعتبارات در اختیار این دستگاه به رفع مشکلات طرح کمک کند که امیدواریم با آگاهی از حساسیت و اهمیت طرح همچنان که در گذشته از طرح حمایت کرده مانع از توقف مجدد آن شوند.   ۲۲ شهریور ۱۳۹۳ منبع: ایسنا

مجری طرح رصد خانه ملی گفت: امیدوار بودیم رصد خانه ملی تا پایان امسال به اتمام برسد اما در حال حاضر این پروژه عملا متوقف شده است و دلیل آن هم عدم تخصیص بودجه است. دکتر رضا منصوری در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: پیش بینی می شد که تا پایان سال، ساخت رصد خانه ملی به پایان برسد ولی به دلیل عدم دریافت بودجه،عملا این پروژه متوقف شده است. وی با بیان اینکه ما توان جذب 17 میلیارد تومان را برای اتمام ساخت رصد خانه ملی در سال جاری داشتیم، اظهار داشت: آنچه که دولت در مجلس برای ساخت رصد خانه ملی در نظر داشت، 2 میلیارد و ششصد هزار تومان بود که هنوز این بودجه در اختیار این پروژه قرار نگرفته است. مجری طرح رصدخانه ملی با توضیح اینکه 3 هزار کار مختلف برای تکمیل رصد خانه باید انجام می شد، عنوان کرد: این بودجه اختصاصی در سال جاری در جهت کارهای عمرانی، ساخت قطعات و کارهایی از این دست بوده تا رصدخانه به اتمام برسد. منصوری اظهار داشت: در راستای دریافت این بودجه جهت به اتمام رساندن فعالیت های انتهایی رصدخانه ملی مکاتباتی صورت گرفت و برای اجرای آن معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری پیگیری هایی صورت داد که بی نتیجه ماند. مجری طرح رصدخانه ملی با توضیح اینکه امیدوار بودیم تا پایان امسال پروژه رصد خانه ملی به اتمام برسد، اذعان داشت: رصد خانه ملی طرحی بود که به تصویب دولت رسیده بود و ما امیدوار بودیم تا دست کم این مقدار بودجه ای را که دولت تصویب کرده بود، به این پروژه اختصاص پیدا کند. وی افزود: تا پایان مهر ماه سال جاری برای بودجه منتظر می مانیم در صورت عدم اختصاص اعلام می کنیم که این پروژه به صورت کامل تعطیل شده است. به گزارش مهر، مدیریت ساخت این رصدخانه با پژوهشگاه دانش‌های بنیادی است. این طرح از متخصصان متعددی در حوزه‌های مختلف مهندسی و علمی بهره می‌برد. بخشی از مطالعات مرحله اول آن در سال ۸۹ توسط مشاور سازه به اتمام رسیده‌است.   ۱۳۹۳/۶/۱۹ http://www.mehrnews.com/detail/News/2367384

فضاپیما با استفاده از سیستم تصویرساز CIVA سطح‌نشین فیلِی، یک تصویر از خود گرفت.   ESA/Rosetta/Philae/CIVA   CIVAء(Comet Infrared and Visible Analyser) یکی از 10 ابزار نصب شده بر روی فیلِی است. CIVA-P به عنوانی بخشی از ابزار یاد شده از 7 میکرو-دوربین ساخته شده که پس از فرود سطح‌نشین بر سطح دنباله‌دار، تصاویر پانکروماتیک 360 درجه از سایت فرود تهیه می‌کند. CIVA-M میکروسکوپ تصویر‌بردار\طیف‌سنج، مرئی\فروسرخ است که به مطالعه ترکیب، بافت، و سپیدایی سطح نمونه‌ها خواهد پرداخت. تصویر فوق که در 7 سپتامبر (16 شهریور) توسط یکی از دوربین‌های CIVA-P از فاصله 50 کیلومتری ثبت شده، یکی از پانل‌های خورشیدی 14 متری فضاپیما و دنباله‌دار 67P/C-G را در پیش‌زمینه نشان می‌دهد. برای تهیه این تصویر و استخراج جزئییات کم‌فروغ در این کنتراست بالا، از ترکیب دو عکس با زمان‌های نوردهی متفاوت استفاده شده است. این تصویر در ادامه فعالیت‌های تیم فرود فیلِی در امتداد آماده‌سازی‌های سطح‌نشین تهیه شده است. اولین تصمیم برای انتخاب محل فرود نهایی در هفته آینده ، 15 سپتامبر (24 شهریور)، اعلام خواهد شد. http://blogs.esa.int/rosetta/2014/09/10/rosetta-and-philae-snap-selfie-at-comet/

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000CD]طی دهه آینده، یکی از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های ساخته دست بشر، گذشته پیش از این نادیدنی جهان را برای انسان آشکار خواهد کرد.[/color] محمود حاج‌زمان: تلسکوپ غول‌آسای ماژلان (GMT) یکی از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌هایی خواهد بود که تا کنون به دست بشر ساخته شده است. به کمک این تلسکوپ دانشمندان قادر خواهند بود تا قلمروهای دوردست کیهان را با جزئیاتی باور نکردنی مشاهده کنند. این تلسکوپ دوردست‌ترین نقاط کیهان را با تفکیکی 10 برابر بیشتر از تلسکوپ فضایی هابل به تصویر می‌کشد، و همچنین قادر است تا طیف این اجرام دوردست را نیز اندازه‌گیری نماید. تلسکوپ GMT که در صحرای آتاکامای شیلی واقع شده است، طی 10 سال آینده تکمیل خواهد شد و ساخت آن نیازمند صرف دقت و مراقبت فوق‌العاده‌ای است.[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Still-GMT-S21-large.jpg[/IMG][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]هفت «آینه بی‌نقص» به قطر 8.4 متر که هر کدام از 20 تن شیشه تشکیل شده است، در سازه‌ای به ارتفاع یک ساختمان 22 طبقه در کنار یکدیگر قرار خواهند گرفت و تلسکوپی به قطر معادل 24.5 متر را پدید خواهند آورد. کیفیت هر کدام از آیینه‌ها و واسنجی (کالیبراسیون) هر یک از آنها بی‌اندازه مهم و چالش برانگیز است. دکتر پات مک‌کارتی، سرپرست اجرایی پروژه GMT می‌گوید: «ما باید این ابزارهای اپتیکی را با دقتی بی‌نظیر بسازیم تا وقتی نوری که 5 تا 10 میلیارد سال در راه بوده است به این تلسکوپ رسید؛ اطلاعاتی را که برای چنین فاصله طولانی در راه بوده‌اند از دست ندهیم.»[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Still-GMT-S24-large.jpg[/IMG][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]گروه GMT می‌دانند که این تلسکوپ ارزش خود را اثبات خواهد کرد. دکتر وندی فریدمن، رئیس پروژه GMT پیش‌بینی می‌کند: «ما مستقیما شاهد شکل‌گیری نخستین کهکشان‌ها، شکل‌گیری نخستین ابر نواخترها، شکل‌گیر نخستین سیاه‌چاله‌ها، و نحوه ایجاد جهانی که در آن زندگی می‌کنیم خواهیم بود.»[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#FF8C00]22 مرداد 1392[/color][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع:[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]http://www.khabaronline.ir/detail/307498/science/astronomy[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/magellan2.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_magellan2.jpg[/IMG][/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/GMT1-in-SOML.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_GMT1-in-SOML.jpg[/IMG][/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/gmt3dlarge.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_gmt3dlarge.jpg[/IMG][/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/1432_fig1.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_1432_fig1.jpg[/IMG][/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]تاپیک‌های مرتبط[/b][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][url="http://www.military.ir/forums/topic/21431-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D9%84%D8%B3%DA%A9%D9%88%D9%BE-%D8%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-%D8%A7%D8%B9%D9%84%D8%A7/"]کشورهایی که برای ساخت بزرگترین تلسکوپ دنیا اعلام آمادگی کردند/ تلسکوپ 39 متری E-ELT[/url] [url="http://www.military.ir/forums/topic/24535-%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%D8%AA%D9%84%D8%B3%DA%A9%D9%88%D9%BE-30-%D9%85%D8%AA%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%A7%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D9%88%D8%B2-%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA-%D8%AA%D9%84%D8%B3%DA%A9%D9%88/"]طرح تلسکوپ 30 متری دانشگاه هاوایی مجوز گرفت / تلسکوپ TMT[/url][/b][/font][/size]

اخترشناسان با راه‌اندازی تلسکوپ غول‌پیکر GMT قادر به حل عمیق‌ترین اسرار کائنات خواهند بود. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تلسکوپ ماژلان بزرگ (GMT) در ارتفاع 2550 متری بر فراز رشته کوه آند نصب خواهد شد؛ محل نصب در مارس 2012 با انجام چند مرحله عملیات انفجار، آماده‌سازی شد. با تکمیل و ساخت تلسکوپ ماژلان بزرگ تا یک دهه آینده، بررسی انرژی و ماده تاریک، شناسایی سیارات فراخورشیدی جدید، بررسی نحوه شکل‌گیری و تکامل ستارگان و کهکشان‌های اولیه امکان‌پذیر می‌شود.   «پاتریک مک‌کارتی» مدیر پروژه تلسکوپ GMT تأکید کرد: مراحل نهایی آماده‌سازی محل نصب تلسکوپ از اوایل سال جاری میلادی آغاز شد و انتظار می‌رود که تا قبل از پایان 2014 مراحل ساخت بطور رسمی آغاز شود. این تلسکوپ شامل هفت آینه اولیه 8.4 متری است که بزرگترین آینه نجومی تک قطعه‌ای محسوب می‌شود؛ میدان دید و وضوح این تلسکوپ 10 برابر تلسکوپ فضایی هابل خواهد بود.   وزن آینه‌های اولیه 20 تن است و مراحل ساخت آنها در آزمایشگاه آینه رصدخانه استووارد دانشگاه آریزونا آغاز شده است؛ تاکنون یکی از آینه‌ها بطور کامل ساخته شده و دو آینه دیگر در مراحل ساخت و تکمیل قرار دارند و ساخت چهار آینه دیگر از مارس 2015 آغاز خواهد شد. همچنین هفت آینه ثانویه کوچکتر برای این تلسکوپ در نظر گرفته شده است که با تغییر شکل دادن، با اثرات محدود جو زمین مقابله می‌کند.   بودجه در نظر گرفته شده برای این پروژه بالغ بر 860 میلیون دلار است که احتمالا 100 میلیون دلار دیگر به رقم پیش‌بینی شده افزوده خواهد شد. این بودجه از طریق دانشگاه‌های آریزونا، هاروارد، شیکاگو، موسست خصوصی مانند موسسه علوم کارنگی، سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان فضایی سائو پائولو در برزیل تأمین می‌شود. فعالیت اولیه تلسکوپ از سال 2021 با چهار تا پنج آینه اولیه آغاز شده و تا سال بعد (2022 میلادی) به قدرت نهایی خواهد رسید.   ۱۹ شهریور ۱۳۹۳ منبع: ایسنا

  ماجرا از این قرار است که حادثه عجیبی در سه‌شنبه گذشته، 2 سپتامبر، بر فراز آسمان کلرادو و وایومینگ آمریکا رخ داد. در حدود 22:30 به وقت محلی (04:30 به وقت گرینویچ) یک گوی آتشین درخشان از مرکز کلرادو تا جنوب وایومینگ دیده شد که شاید حتی در سراسر نیومکزیکو، داکوتای جنوبی و جنوب مونتانا قابل مشاهده بود. بیش از 30 گزارش مردمی از این رویداد توسط انجمن شهاب‌سنگ آمریکا منتشر شده است. برخی از شاهدان مخصوصا آنهایی که آشنا به مشاهدات آسمانی هستند توصیف کردند که گوی آتشین با سرعت کمتر از معمول حرکت می‌کرد. تعدادی از آنان بلافاصله نتیجه‌گیری کردند که آنچه مشاهده شد، سقوط یک زباله فضایی بوده است. گزارش‌های رسیده به AMS در مورد زمان واقعه توافق خوبی با هم دارند، همچنین اکثر مشاهده‌گران قادر به دنبال کردن شیئ مورد نظر برای مدت قابل توجهی بوده‌اند که فرضیه ماهواره در حال سقوط را محتمل می‌سازد.   مشاهدات گزارش شده راجع به گوی آتشین از نیومکزیکو، کلرادو، وایومینگ، داکوتای جنوبی و مونتانا (جهت‌گیری نهایی مشاهدات به رنگ قرمز)   بیشتر شاهدان اینگونه توصیف کرده‌اند که شیئ ابتدا به دو بخش، یکی بزرگتر و دیگری کوچکتر نقسیم شد، سپس به طور کامل از هم پاشید و اجزای درخشان به تدریج محو شدند.   Dan B که واقعه را از طریق یک دوربین دوچشمی تثبیت شده از نیومکزیکو دیده است، در گزارش خود به شیئ نارنجی‌رنگ که با نرخ یک دور بر ثانیه به دور خود می‌چرخید و دنباله دود آشکاری داشت اشاره کرده است. او همچنین می گوید آن جسم بسیار کندتر از یک که شهاب‌سنگ‌ بود.   نگاهی به اطلاعات بازگشت به جو برای 2 سپتامبر، ارایه شده توسط نظارت فضایی ایالات متحده، بازگشت به جو چهار شیئ را اعلام می‌کند: یک زباله فضایی کوچک بخشی از یک ماهواره، یک کیوبست تک واحدی به نام INVADER ، ماهواره 5 تنی  Yaogan-5 چین، و ماهواره  Kosmos 2495 روسیه که اوایل امسال به فضا پرتاب شده بود. با توجه به اندازه گوی آتشین، زباله کوچک و کیوب‌ست را می‌توان از لیست حذف کرد. بازگشت به جو ماهواره چینی در ساعت 20:30 به وقت گرینویچ با اطمینان توسط مشاهده‌گران زمینی بر فراز اقیانوس هند مشاهده شده است.   بنابراین تنها گزینه‌ای که باقی می‌ماند ماهواره Kosmos 2495 روسی که یک ماهواره رصد زمینی فیلم-به-زمین-برگردان است و 6 مه 2014 بر فراز یک راکت سایوز از پلستسک به فضا پرتاب شده بود. سری ماهواره‌های Kobalt-M ، میراثی از دوران شوروی سابق تحت پروژه جاسوسی تصویری Yantar که سابقه‌اش به سال‌های 1964 می‌رسد. به نظر می‌رسد ماهواره مذکور جزو آخرین ماهواره‌های این خانواده باشد. روسیه مدتی‌ است استفاده از ماهواره‌های الکترواپتیکی مجهز به لینک زمین‌سو (به جای بازگرداندن فیلم‌ها به صورت فیزیکی) را در دستور کار قرار داده است.     ماهواره‌های Kobalt-M برای تهیه تصاویر با رزولوشن زیاد، در ارتفاع نزدیک به زمین (200 کیلومتر) به دور زمین می‌گردند. این ماهواره‌ها 6.3 متر طول و 2.7 متر قطر دارند همچنین 900 کیلوگرم از جرم 6600 کیلوگرمی لحظه پرتابشان را سوختی تشکیل می‌دهد که برای بقای ماهواره در ارتفاع بسیار پایین عملیاتیش ضروری است. برای بازگرداندن فیلم‌ها دو کپسول-بازگرداندن-فیلم در بیرون بدنه و یکی هم در ساختار داخلی بدنه ماهواره قرار دارد. دوتای اول در زمان‌های معینی جدا می‌شوند و در خاک روسیه فرود می‌آیند، در حالی که سومی در پایان ماموریت و پس از بازگشت به جو برنامه‌ریزی‌شده ماهواره در محدود معینی از خاک روسیه فرود می‌آید.   نگاهی به آخرین پارامترهای مداری معین برای Kosmos 2495 در 2 سپتامبر در 17:11:55 گرینویچ، ماهواره در مدار 201 در 246 کیلومتر با زاویه میل 81.4 درجه قرار داشت. این اطلاعات از دو جنبه قابل توجه است. یکی اینکه زمان از قبل اعلامی برای ورود به جو ماهواره، 7:48 به وقت گرینویچ 3 سپتامبر بوده و ماهواره کماکان در مدار قرار داشته اما اندکی پیش از آن تاریخ وارد جو شده است. نکته دوم و مهمتر اینکه ماهواره در مداری نبود که به صورت طبیعی، و غیر کنترل شده وارد جو شود. (با مرجع قرار دادن نرم افزار SatEvo نشان داده می‌شود که عمر مداری از مرتبه تقریبا دو هفته وجود داشته است) این نشان می دهد ورود به جو ماهواره در نتیجه یک رویداد پیشرانشی بوده است - آتش معکوس تراستر یا نشت سوخت/تحت‌فشار به گونه‌ای که دلتا-وی منفی ایجاد کرده باشد.   ترسیم رد زمینی مسیر ماهواره برای شب دوم سپتامبر نشان می دهد که ماهواره‌ی Kosmos 2495 یک گذر همزمان با گزارشات مشاهده شیئی نورانی بر فراز نیومکزیکو، کلرادو و وایومینگ داشته که شک و تردید در مورد ماهیت شیئ مشاهده شده را از بین می‌برد.   رد زمینی Kosmos 2495   مکان مشاهده‌گران و جهت‌های آخرین مشاهده (قرمز) و رد زمینی Kosmos 2495 (زرد)   با وجود جرم 6.6 تن ماهواره‌ معقول است فرض کنیم تعدادی از قطعات پس از ورود مجدد، جان سالم به در برده و به زمین رسیده باشند. همچنین با توجه به روندهای قدیم در توسعه ماهواره‌ها، پلتفرم Yantar از سازه‌ مستحکم‌تر با اجزای ساختاری سنگین‌تری در مقایسه با سازه های سبک متعارف مورد استفاده در فضاپیماهای مدرن استفاده می‌کند که شانس بیشتری برای عبور از لایه‌های متراکم جو دارد. علاوه بر این، کپسول فیلم فضاپیما به طور خاص برای سالم ماندن و حفاظت از تصاویر در هنگام ورود مجدد به جو ساخته شده است. معمولا قطعات متراکم ماهواره‌ها پس از ورود به جو می توانند 800 تا 1300 کیلومتر در فرادست نقطه ازهم‌پاشی حرکت کنند. با فرض این که از‌هم‌پاشی مداری در مرز کلرادو و نیومکزیکو رخ داده باشد، اجزای ماهواره به طور بالقوه از آنجا تا مرز کانادا پرواز کرده‌اند.   اما همه این‌ها این سوال را بر می‌انگیزد که چرا ماهواره Kobalt-M به جای انجام سوزش برنامه‌ریزی شده با هدف بازگشت به جو و بازگرداندن فیلم به روسیه، دچار سقوط بر فراز آمریکای شمالی شده است. بر اساس آخرین اطلاعات مداری، Kosmos 2495 می‌بایست یک فرود برنامه ریزی‌شده در 2 سپتامبر در منطقه اورنبورگ روسیه در حدود 18:25 به وقت گرینویچ می‌داشت. توضیح احتمالی برای ورود به جو اشتباهی می‌تواند به نقص در عملکرد ماهواره نسبت داده شود که به زمان بندی نادرست خروج از مدار، (احتمالا به سبب یک خطای نرم افزاری و یا آتش‌معکوس جزئی در زمان زودتر از برنامه) منجر شد و ماهواره را در مداری با بقای کوتاه قرار داد و منجر به سقوط بی‌هدف آن شد.   باید دید آیا قطعاتی از اجزای ماهواره که به احتمال زیاد در ناحیه وسیعی پخش شده‌اند، و یا حتی کپسول فیلم آن یافت خواهند شد یا خیر. منبع: http://www.spaceflight101.com/kosmos-2495-re-entry.html     تاپیک مرتبط: روسیه یك ماهواره نظامی به فضا پرتاب كرد/ ماهواره اپتیکی کبالت-ام (کازموس-2480)