رضا جان، بزرگوار، این حجم خوشبینی جنابعالی حقیقتا جای شگفتی دارد! آن هم در تاپیکی که از همان پست ابتداییش مشخص است داستان از چه قرار است! اگر قرار به حساب بازکردن روی اینگونه اظهار نظرها باشد که الان پروژه شفق هم ادامه دارد دیگر!!! (یادته؟ :winking:)   به سلامتی بالاخره در جنگنده بومی صاعقه از ارابه فرود بومی استفاده شد! خوب خدا را شکر! :cowboy:

Credits: ESA/Rosetta/Philae/CONSERT تخمین محل فرود نهایی فیلی (فعلا دو محل) بر اساس داده‌های ابزار CONSERT این ابزار در اصل برای آزمایش جالبی که طی آن سیگنال‌های رادیویی بین روزتا و فیلی تبادل می‌شود، تعبیه شده است. با قرار گرفتن دو کاوشگر در موقعیت مناسب و اکتساب سیگنالی که از داخل هسته دنباله‌دار عبور می‌کند، و بررسی تغییرات زمان انتشار و دامنه سیگنال،... ...می توان برای تعیین خواص مختلف مواد داخلی دنباله‌دار و انجام نوعی برش‌نگاری استفاده کرد. http://blogs.esa.int/rosetta/2014/11/21/homing-in-on-philaes-final-landing-site/     ESA/Rosetta/Philae/ROLIS/DLR یک تصویر آناگالیف (از عینک آبی-قرمز استفاده کنید) که از ترکیب دو تصویر با جدایی زمانی 2 دقیقه حاصل شده است. این تصاویر، یک ساعت قبل از فرود سطح‌نشین فیلی و توسط ابزار ROLIS آن ثبت شده و رزولوشن آنها 3 متر بر پیکسل است. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2014/11/ROLIS_descent_image_in_3D

به واسطه تصاویری مرتبط با راکت‌های فضایی که در گذر زمان جمع‌آوری شده، بد ندیدم جستجویی در آنها انجام داده و آنهایی که به نظرم از نماهای جالب و شگفت‌انگیز ثبت شده‌اند را گلچین نموده و اینجا در اختیار دوستان قرار دهم:    

یک ویدئو که چندان بی‌ارتباط به این تاپیک و ماموریت OCO-2 نیست. این مصورسازی، حاصل اجرای نوعی شبیه‌سازی به نام Nature Run است که توسط یک مدل کامپیوتری به نام GEOS-5 برای دی‌اکسید کربن اجرا شده است. به گفته دفتر GMAO مرکز گودارد ناسا، رزولوشن اکتسابی آنها 64 برابر بهتر از مدل‌های آب و هوایی نوعی است. شبیه‌سازی مربوطه توسط یک ابرایانه به مدت 75 روز پیاده شده و نزیک به 4 پتابایت داده تولید کرده است. آنها برای این کار داده‌های جوی را از مه 2005 تا ژوئن 2007 لحاظ کرده‌اند. ویدئوی زیر وضعیت غلظت کربن‌دی‌اکسید جو زمین را در طول سال 2006 به تصویر کشیده است. مشاهدات ماهواره ای OCO-2 به همراه مدل‌های کامپیوتری به دانشمندان کمک می‌کند تا به درک بهتری از فرایندهایی که غلظت دی اکسیدکربن را در جو زمین درایو می‌کنند، برسند. http://www.cnet.com/news/hypnotic-nasa-video-makes-earths-carbon-dioxide-gorgeous/ http://svs.gsfc.nasa.gov/cgi-bin/details.cgi?aid=11719   نفس کشیدن زمین در طول یک سال را در چند دقیقه ببینید:   دانلود (حجم: 70.6 مگابایت) http://trainbit.com/files/5296821884/NASA-AYear_intheLife_ofEarths_CO2_1001.mp4   اسکرین‌شات

بزرگوار چرا فاز الکی می‌دی؟؟؟ icon_cheesygrin   https://www.google.com/search?q=iran+deal&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:en-US:official&client=firefox-a&channel=sb#q=iran+deal&rls=org.mozilla:en-US:official&channel=sb&tbm=nws

    تمرینات مشترک رپتور و اف-35 در هفته‌های اخیر. اطلاعات بیشتر: http://globalaviationreport.com/2014/11/18/f-35-and-f-22-combine-capabilities-in-operational-integration-training-mission/    

 

        جوشکاری بشکه‌های تشکیل دهنده قسمت‌های مختلف راکت، از جمله چهار بخش مربوط به مخزن آزمایشی هیدروژن مایع، و بخش میزبان موتورهای RS-25 برای اولین پرواز آزمایشی. اطلاعات بیشتر: http://www.americaspace.com/?p=69435 http://www.nasa.gov/sls/multimedia/gallery/sls-welding-barrels.html http://www.nasa.gov/sls/14-171.html#.VGtgiskasf0     موتور RS-25 شماره 0525 بهینه‌شده برای ماموریت‌‌های SLS در مرکز Stennis ناسا بر ایستگاه آزمون مستقر شده است. آزمون‌های این موتور در اواخر سال جاری میلادی آغاز می‌شود و در سال 2015 ادامه می‌یابد. http://www.nasa.gov/content/giant-leap-forward/#.VGt48skasf0 http://www.nasa.gov/sls/multimedia/gallery/rs25-no0525.html   تکنیسین‌های کمپانی ATK در حال آزمایش بخش دامن انتهایی بوستر سوخت جامد، برای صحه‌گذاری بر عملکرد سیستم کنترل و اویونیک آن در تاسیسات شرکت، در یوتا. این بخش برای یک آزمون مقیاس اصلی صحه‌گذاری موتور (QM-1) در اوایل سال 2015 آماده می‌شود. http://www.nasa.gov/sls/multimedia/gallery/sls-qualification-test.html   کارکنان در حال بتن‌ریزی ایستگاه آزمون 4693 در مرکز مارشال ناسا در هاستنویل آلاباما. این ایستگاه 65 متری برای آزمودن بارگذاری‌های سازه‌ای مخزن هیدروژن طبقه مرکزی راکت اِس‌اِل‌اِس استفاده خواهد شد. ساختار آن به شکل یک برج دوقلو خواهد بود که با کمک 2150 تُن فولاد ساخته می‌شود. انتظار است این سازه در سال 2015 تکمیل شود. http://www.nasa.gov/sls/sls-test-stand141031.html

Credit: ESA/Rosetta/MPS for OSIRIS Team MPS/UPD/LAM/IAA/SSO/INTA/UPM/DASP/IDA   تصویر بالا که از ترکیب چندین تصویر ابزار OSIRIS کاوشگر روزتا تهیه شده است، اتفاقات در طول حدود 30 دقیقه فرایند فرود فیلی در 12 نوامبر را نشان می‌دهد. زمان‌هایی که در داخل کادرهای کوچکتر درج شده‌اند، همگی به وقت گرینویچ به وقت فضاپیما و مربوط به لحظه ثبت آن تصاویر هستند. کادرهایی که در قطر واقع شده‌اند مربوط به لحظات قبل از اولین تماس فیلی با سطح دنباله‌دار هستند. لحظه فرود بر اساس اطلاعات بدست آمده از طریق سایر داده‌ها در 15:34 بود. و مکان فرود در یکی از دو کادر کوچک مربوط به تصویر ثبت شده در 15:43 با عنوان touchdown point مشخص شده است. اما کادر دوم نشان می‌دهد که 9 دقیقه پس از فرود در نقطه اول، سطح‌نشین فیلی از جای خود جدا شده و در حال حرکت به سمت شرق است. سرعت آن با توجه به داده‌های ابزار CONSERT معادل 0.5 متر بر ثانیه تخمین زده شده است. فیلی سپس در 17:25 فرود و جهش دیگری در خارج از کادر این تصویر داشت تا در نهایت در 17:32 در مکانی نامعلوم فرود آمد. تیم تصویربرداری امیدواراند با ترکیب داده‌های رنج ابزار CONSERT و تصاویر ثبت شده توسط دوربین‌های OSIRIS و navcam مدارگرد و نیز دوربین‌های ROLIS و CIVA سطح‌نشین، مکان آن را تعیین کنند. http://blogs.esa.int/rosetta/2014/11/17/osiris-spots-philae-drifting-across-the-comet/

ایران با احداث رصد خانه ملی به قطب علمی نجوم منطقه تبدیل می شود در روزگازی که هنوز خبری از تلسکوپ و دوربین های نجومی نبود، خواجه نصیر الدین طوسی موفق به ساخت رصد خانه‌ای شد که سال‌ها به عنوان پیشرفته‌ترین رصد خانه‌های جهان شناخته می شد. سینا پرس: اینک سال ها از آن ماجرا می گذرد. بار دیگر ایران قصد ساخت رصد خانه ای بزرگ دارد. رصد خانه ای که ایران را تبدیل به بزرگترین قطب نجومی می کند.حضوردکتر رضا منصوری، فیزیکدان ایرانی و استاد دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در غرفه خبرگزاری سینا در بیستمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها بهانه ای شد تا بار دیگر با مجری طرح رصدخانه ملی ایران درباره وضعیت این طرح کلان ملی به گفتگو بنشینیم. فکر ساخت چنین رصد خانه‌ای چه زمانی بین فیزیکدان قوت گرفت؟ طرح احداث رصد خانه ملی مربوط به امروز و دیروز نیست. 100 سال پیش در دوران ناصری، محمود خان قمی بسیار تلاش کرد ناصرالدین شاه را متقاعد کند تا رصد خانه ملی در ایران احداث شود اما تلاش های او بی فایده بود. زمانی که اصرارهای محمود خان قمی زیاد شد، ناصر الدین شاه، آب پاکی را روی دست او و دیگران ریخت و گفت ما برای هوا پول نداریم. با این کلام خیال همگان از بابت این قضیه راحت شد اما در سال 1352-1353 با برگزاری یکی از کنفرانس‌های فیزیک ایران دوباره جرقه راه‌اندازی چنین رصد خانه ای در ذهن جامعه نجوم‌داران ایران زده شد؛ فعالیت جامعه نجوم آن زمان به وسعت اکنون نبود در نتیجه این طرح فقط مطرح شد. در دهه 60 تصمیم گرفته شد، حرکتی در این زمینه ایجاد و ایران صاحب یک رصد خانه بزرگ شود. یکی از خیران در آن زمان قصد کرد تا چنین رصد خانه ای را در کرمان دایر کند اما متاسفانه به دلیل پاره ای مشکلات با دانشگاه کرمان این امر محقق نشد. در نهایت در دهه70 (1378) این طرح در شورای پژوهش‌های علمی کشور مطرح شد. با طرح این موضوع در شورای پژوهش‌های علمی کشور قرار بر این شد تا این طرح به عنوان یکی از طرح‌های کلان ملی در اولویت‌های کشور قرار بگیرد. متاسفانه در سال 1379-1380با تعطیلی این شورا، اجرای طرح رصد خانه ملی مسکوت ماند اما سال 1382-1383 دولت طرح رصد خانه ملی ایران را تصویب کرد؛ تصویب این طرح، بزرگترین اتفاقی بود که در دنیای مدرن ایران طی 100 سال گذشته اتفاق افتاد. سال1384نیز با تغییر دولت این طرح کما بیش متوقف شد و تنها بودجه ای اندک برای انجام کارهای مکان یابی کتابخانه ای این طرح ازردیف بودجه سازمان مدیریت وقت تعلق گرفت. وزارت علوم در نیمه سال 1384 در اجرای این طرح مردد بود تا نهایتا در سال 1385 تصمیم گرفتند این طرح را پژوهشگاه دانش‌های بنیادی پیگیری کند. عملا تا سال 1387 هیچ بودجه ای به این طرح تعلق نگرفت. نهایتا سال 1388 بنابر توصیه رهبری به دولت، نخستین اعتبار قابل توجه ای برای مکان یابی کارهای مطالعاتی( یافتن بهترین محل در ایران برای رصد خانه اپتیکی) اختصاص یافت. با مطالعات انجام شده 2 نقطه در ایران بهترین قله نجومی ایران معرفی شدند؛ قله دینوا و قله گرگش بهترین مکان‌های نجومی ایران معرفی شدند. قرار است اولین تلسکوپ ملی ایران در قله گرگش راه اندازی شود. اسفند سال 1392 هم بودجه اندکی به این طرح تعلق گرفت. برای اجرای کامل این طرح چقدر اعتبار نیاز دارید؟ ما برای اجرا و پایان رساندن این طرح نیاز به 93 میلیارد تومان داریم. پیش‌بینی می‌کنید چنانچه این میزان اعتبار تعلق بگیرید، طی چه مدتی نخستین رصد خانه ملی ایران راه اندازی شود؟ ما برآورد کرده‌ایم چنانچه به طور میانگین سالی 20 تا25 میلیارد تومان برای اجرای این طرح به ما تعلق بگیرد تا 4 سال آینده نخستین تلسکوپ ملی ایران را راه اندازی کنیم. تحقق این امر زودتر از این زمان امکان پذیر نیست؟ تحقق چنین امری زمان بر است. ساخت قطعات این تلسکوپ پیچیده است و نیاز به صرف زمان زیادی دارد. فقط سفارش ساخت و نصب آیینه آن حداقل 4-5 سال زمان می‌برد. فناوری ساخت این آیینه تنها در انحصار دو کشور آلمان و آمریکا است. روسیه و چند کشور دیگر نیز صاحب این فناوری هستند اما کیفیت محصولات آنها با نمونه آلمانی برابری نمی کند.ما به کشور آلمان ساخت این آیینه را سفارش داده ایم.هم اکنون کار ساخت آیینه به اتمام رسیده و آماده تحویل است. اگر چنانچه مشکلات مالی این قضیه برطرف شود این آیینه‌ها را تحویل خواهیم گرفت. این تنها یک قسمت از کار ماست. ما باید پس از تحویل، این آیینه‌ها را روی زمین یا سوله‌ای پیاده کنیم و پس از آن روی تلسکوپ که معادل یک ساختمان چند طبقه است سوار کنیم. این تلسکوپ بیش از 60 تن وزن دارد. ما باید ابتدا این تلسکوپ را با جزییات کامل روی زمین آزمایش کنیم، پس از اخذ نتایج مثبت، قطعات را بار دیگر جدا کرده و در قله سوار کنیم زیرا ایراد مکانیکی در کنترل و ایراد الکترونیکی در اپتیک را پس از نصب نمی‌توانیم پیدا کنیم .انجام این آزمایش حداقل یک سال زمان می‌برد بنابراین با چنین حجم کاری اجرای این طرح در طول 4 سال کاری بسیار فشرده است. ما امکان پایان دادن این طرح در طول 4 سال را داریم به شرط اینکه اعتبار مورد نیاز آن به دست‌مان برسد. تاکنون فقط 19 درصد بودجه برای اجرای چنین طرحی به ما تعلق گرفته است. امسال بودجه ای برای اجرای این طرح به ما تعلق نگرفته است. در صحبتی که با معاون علمی ریاست جمهوری داشتم به ایشان اعلام کردم که اگر قرار است با همین وضع و منوال این طرح پیش برود تا 50 سال آینده هم رصد خانه راه اندازی نخواهد شد. اما اگر دولت و سازمان مدیریت این مسایل را حل کنند 4 سال پس از تعلق گرفتن اعتبار جدی، نور‌گیری تلسکوپ آغاز خواهد شد. چنانچهرصد خانه ملی احداث شود چه باری از مشکلات کشور را برطرف خواهد کرد؟ با احداث رصد خانه ملی نان و آب مردم زیاد نمی‌شود اما یک جهش بزرگ علمی در ایران به وجود خواهد آمد و ایران را به قطب علمی نجوم در منطقه تبدیل خواهد کرد. اگر این اتفاق باعث شود که تحول عظیمی در تکنولوژی ایران به وجود آید و علاقه علمی جوانان ما نسبت به علم و دانش بیشتر شود، پس ارزش ساختن را دارد. ارزش افزوده این طرح به مراتب بیش از 100 میلیارد تومانی است که برای ساخت این تلسکوپ هزینه می‌کنیم. ما در گذشته منجم‌های بسیار نامی در علم نجوم داشتیم، اگر این رصد خانه راه اندازی شود، جایگاه پیشین خودمان در دنیا را پیدا خواهیم کرد؟ بله ما در دهه 7و8 هجری قمری بزرگترین رصد خانه دنیا را داشتیم. در دوران حکومت هولاکوخان مغول، خواجه نصرالدین رصد خانه ای با بیش از 100 منجم ساخت. دانشمندان زیادی از اروپا و چین برای آموزش به ایران می‌آمدند و پس از آموزش‌های لازم به کشور خود می‌رفتند و رصد خانه دایر می‌کردند. واقعا حیف است که ما با چنین پیشینه تاریخی اینقدر عقب باشیم. اکنون به غیر از کشورهای اروپایی و آمریکا کشورهای آسیایی مانند چین و ژاپن و هندوستان وضعشان در این خصوص نسبت به ما بهتر است. هندوستان همزمان با ما این آیینه‌ها را خریداری و تحویل گرفته است. ما هنوز مشکل کمبود بودجه داریم. هیچ کشوری در منطقه قابل قیاس با ما در این زمینه نیست. منجمان سراسر دنیا روز شماری می‌کنند تا مراحل ساخت این تلسکوپ به پایان برسد تا از این نقطه ستارگان را رصد کنند. اگر این رصد خانه راه اندازی شود، شهر کاشان و قمصر به عنوان قطب نجوم منطقه اعلام خواهد شد. ما در حال حاضر به جایگاهی رسیدیم که به غیر از ساخت شیشه خام، می‌توانیم 90 درصد قطعات را در کشور بسازیم. ما هم اکنون دانش فنی طراحی اپتیک، مکانیک، کنترل و ... را کسب کرده‌ایم و به زودی می‌توانیم در این زمینه به خودکفایی برسیم؛ ما برای تحقق این منظور شرکت دانش بنیانی تاسیس و از شرکت‌های داخلی مختلفی برای ساخت قطعات این تلسکوپ استفاده کرده‌ایم. ما سال گذشته موفق شدیم اولین قطعه( یاتاقان هیدرو استاتیک) را برای نمونه بسازیم. این قطعه بسیار حساس است.ما نتوانستیم این قطعه را از اروپا تهیه کنیم به همین دلیل خودمان اقدام به ساختش کردیم. نتایج عملکرد این قطعه در آزمایش‌های اولیه بسیارخوب بود و به درستی کار می‌کرد. موفقیت در ساخت چنین قطعه‌ای نشان از توانایی محققان ایرانی در این زمینه دارد. پس کیفیت این محصول با نمونه‌های مشابه خارجی کاملا برابری می‌کند؟ بله ما ادعا می‌کنیم این محصول نه تنها با نمونه‌های مشابه خارجی برابری می‌کند بلکه کیفیتی به مراتب بیشتر از آنها را هم دارد. در حال حاضر تنها مشکل اجرای این طرح ، مساله تامین نشدن اعتبار مورد نظر است؟ خیر. تنها مشکل ما مساله تامین اعتبار نیست. مشکل اصلی ما تفاهم با سازمان مدیریت است. هم‌اکنون با این سازمان در حال مذاکره هستیم. متولیان این سازمان درک درستی از این طرح ندارند و دنبال این سوال هستند که راه اندازی چنین رصد خانه‌ای چه دردی از مردم دوا می‌کند. از دید من اگر دولت به این مساله توجه جدی کند، تمام مشکلات ما حل خواهد شد.   ۲۵ آبان ۱۳۹۳ منبع: سینا

  برنامه چین برای پرتاب مریخ‌نورد تا سال 2020 پس از موفقیت هند در ارسال کاوشگر به مدار سیاره سرخ، چین نیز قصد دارد تا سال 2020، مریخ‌نوردی را راهی این سیاره کند. به گزارش سرویس فناوری ایسنا، طرح رسمی کاوشگر مریخ چین هنوز به طور رسمی اعلام نشده است، اما «اویانگ ژیوان»، محقق ارشد مأموریت کاوشگر ماه چین از طرح این کشور برای ارسال مریخ‌نورد به سیاره سرخ در سال 2020 و طرح جمع‌آوری نمونه خاک و بازگرداندن به زمین تا 2030 خبر داد. در حال حاضر مدلی در اندازه واقعی از این مریخ‌نورد در نمایشگاه هوایی چین 2014 به نمایش گذاشته شده است؛ این مریخ‌نورد از لحاظ اندازه نسبتا بزرگ و مقاوم‌تر بوده و از توانایی بهتر بالا رفتن از موانع برخوردار است. طرح مفهومی این مریخ‌نورد شامل وسیله‌ای شش چرخ مشابه ماهنورد یوتو، اما از لحاظ اندازه کمی بزرگتر است. درحالی که یوتو نمی‌تواند از موانعی بلندتر از 20 سانتی‌متر عبور کند، انتظار می‌رود که قدرت عبور از موانع مریخ‌نورد جدید بسیار بالاتر باشد. وزن این مریخ‌نورد مشابه مریخ‌نوردهای روح (Spirit) و فرصت (Opportunity) ناسا در حدود 180 کیلوگرم خواهد بود. سال گذشته (آذر 92) ماهنورد Jade Rabbit ملقب به یوتو به عنوان اولین ربات فرود آمده بر روی سطح ماه پس از نزدیک به چهار دهه، بر روی دشت آتشفشانی SINUS IRIDUM قرار گرفت؛ همچنین مدارگرد آزمایشی چانگه-4 اوایل ماه جاری در مدار ماه قرار گرفت. چین علاوه بر موفقیت در مأموریت به ماه، در تلاش برای ساخت ایستگاه فضایی اختصاصی بوده و تلاش ناموفقی نیز در پرتاب کاوشگر به مریخ در سال 2011 داشته است.   ۲۶ آبان ۱۳۹۳ منبع: ایسنا   یک منبع انگلیسی: http://www.universetoday.com/116166/china-reveals-designs-for-mars-rover-mission/   تاپیک‌های مرتبط: ماه‌نورد چین در ماه، ماموریت اکتشافی ماه چین در فاز دوم / برنامه برای ورود به فاز سوم امید روسیه برای بازگشت به مریخ با Phobos-Grunt / ماموريتي كه در مدار زمين با شكست مواجه شد    

       

برای مشاهده اندازه بزرگتر روی تصویر کلیک کنید. http://www.jpl.nasa.gov/infographics/infographic.view.php?id=11232         [hr] دو ویدئو راجع به ماموریت:   دانلود (حجم: 62.5 مگابایت) http://trainbit.com/files/2810721884/SMAPsGlobalImpact_-_NASAs_SoilMoisture_1001.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPsGlobalImpact_-_NASAs_SoilMoisture_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPsGlobalImpact_-_NASAs_SoilMoisture_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPsGlobalImpact_-_NASAs_SoilMoisture_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPsGlobalImpact_-_NASAs_SoilMoisture_02.jpg][/url]     دانلود (حجم: 50.67 مگابایت) http://trainbit.com/files/1810721884/SMAPAtWork_-_NASAs_SoilMoisture_1001.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPAtWork_-_NASAs_SoilMoisture_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPAtWork_-_NASAs_SoilMoisture_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPAtWork_-_NASAs_SoilMoisture_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/SMAPAtWork_-_NASAs_SoilMoisture_02.jpg][/url]

انرژی کاوشگر فیلِی تمام شد و این کاوشگر به خواب فرورفت فیلِی، اولین کاوشگری که روی یک دنباله‌دار فرود آمده، اکنون به خواب فرورفته است. خوابی احتمالاً سرد و طولانی، مثل خواب زمستانی! کاوشگر فیلِی آژانس فضایی اروپا جمعه گذشته، 14 نوامبر، حدود ساعت 36 دقیقه بامداد به‌وقت گرینویچ (ساعت 4 و شش دقیقه بامداد به‌وقت‌تهران) آخرین اطلاعاتش را مخابره کرد و سپس با اتمام باتری‌اش، به حالت hibernation وارد شد. این کاوشگر قبل از اتمام باتری، 57 ساعت در حال مطالعه سطح دنباله‌دار 67P چوریوموف گراسیمنکو بود. مدیر کاوشگر فیلِی، استفان اولامک در آژانس هوافضای آلمان (DLR) که از مرکز عملیات فضایی آژانس فضایی اروپا در دارمشتات آلمان فرود فیلِی را تعقیب می‌کرد، در یک بیانیه گفت: “موفقیت بزرگی بود، تمام اعضای گروه خوشحال هستند. باوجود سه برخورد پشت سر هم و غیرمنتظره، تمام ابزارهای علمی سالم هستند و اکنون باید ببینیم که چه‌کاری می‌توانیم بکنیم.” کاوشگر فیلِی با وزن 100 کیلوگرم که اندازه‌ای حدود یک ماشین لباسشویی دارد، به دلیل عمل نکردن نیزه‌های لنگر مانند و پیشران‌های رو به پایین، قبل از آرام گرفتن روی دنباله‌دار، دو جهش غیرمنتظره داشت. محل نهایی قرارگیری این کاوشگر جایی در نزدیکی و در سایه یک صخره در قسمت سر دنباله‌دار چهار کیلومتری است که شکلی شبیه یک اردک پلاستیکی دارد. تمام 10 ابزار علمی کاوشگر، ازجمله مته‌ای که سطح دنباله‌دار را حفاری کرد، به گفته مقامات آژانس، کار خود را در این بازه 57 ساعته انجام دادند. استفان اولامک در پستی در بلاگ آژانس فضایی اروپا گفت: “این دستگاه تحت شرایطی سخت، به‌طور باشکوهی کارکرد و ما می‌توانیم کاملاً به موفقیت علمی بی‌نظیری که فیلِی به دست آورد ببالیم.” هدف مأموریت رزتا و فیلِی مطالعه دنباله‌دارها است تا بفهمند که از چه موادی تشکیل‌شده‌اند. به گفته دانشمندان، در دنباله‌دار یخی 67P ممکن است سرنخ‌هایی از منشأ آب و مواد آلی تشکیل‌دهنده حیات روی زمین یافت شود. بااینکه کاوشگر فیلِی تمام اندازه‌گیری‌های علمی‌اش را روی دنباله‌دار انجام داد، صفحات خورشیدی کاوشگر، نور خورشید کافی برای شارژ کردن باتری‌هایش را دریافت نکرد. دنباله‌دار 67P هر 12.4 ساعت یک‌بار به دور خودش می‌چرخد. این احتمال وجود دارد که همین‌طور که دنباله‌دار در حال حرکت در منظومه شمسی است، توان جذب‌شده صفحات خورشیدی به‌قدری باشد که فیلِی دوباره بتواند بیدار شده و با زمین ارتباط برقرار کند. روز جمعه، قبل از اتمام باتری کاوشگر، دانشمندان مأموریت در آژانس فضایی اروپا به کاوشگر فرمان دادند که بدنه‌اش را حدود چهار سانتی‌متر بلند کند و قسمت بالایی آن را 35 درجه بچرخاند تا صفحات خورشیدی‌اش در وضعیت بهتری برای جذب نور خورشید قرار بگیرند. استفان اولامک در این مورد گفت: “ما هنوز امیدواریم که در یک مرحله دیگر از این مأموریت، شاید وقتی‌که به خورشید نزدیک‌تر شدیم، نور کافی برای بیدار کردن کاوشگر و برقراری ارتباط تأمین شود.” باوجوداین امید، دانشمندان مأموریت گوش‌به‌زنگ نیستند (لازم نیست)، چون کاوشگر پشتیبان فیلِی، یعنی رزتا، به‌طور خودکار همچنان منتظر خواهد بود تا شاید پیامی از فیلِی دریافت شود. بااین‌حال، به دلیل نرخ کم انرژی خورشیدی دریافتی، در آینده نزدیک احتمال برقراری تماس بسیار کم خواهد بود.   مأموریت رزتا ادامه دارد مدارگرد رزتا همچنان در مدار دنباله‌دار است و مأموریت ادامه دارد. هنوز کلی داده‌های علمی باید جمع‌آوری شود. اگر کاوشگر کوچک تاریخ‌ساز فیلِی دیگر بیدار نشود، هنوز هم سفر دورودراز دیگری در پیش روی رزتا قرار دارد. در حال حاضر، رزتا خود را بالا کشیده و به مدار 30 کیلومتری رسانده است. اوایل ماه بعد، دوباره نزدیک خواهد شد تا جزئیات بیشتری از دنباله‌دار به دست آورد و در برخی از پروازهایش تا 8 کیلومتری پایین خواهد آمد. مجموعه دنباله‌دار و دو کاوشگر همراه آن، ماه اوت آینده به نزدیک‌ترین فاصله از خورشید خواهند رسید.   ۲۵ آبان ۱۳۹۳ علي رسول زاده منبع: ترنجی   تصویر متحرک زیر شواهاد فرود اول را نشان می‌دهد که توسط دوربین NAVCAM روزتا رصد شده است: http://blogs.esa.int/rosetta/files/2014/11/Touchdown_w_shadow.gif Credits: ESA/Rosetta/NAVCAM; pre-processed by Mikel Catania http://blogs.esa.int/rosetta/2014/11/16/philae_spotted_after_first_landing/ دایره قرمز-رنگ بزرگتر، سایه گرد و غبار بلند شده ناشی از برخورد را نشان می‌دهد.   Image: TU Braunschweig/IGEP پاسخ ابزار ROMAP در طول فرود فیلی، وظیفه این ابزار مطالعه فعل و انفعالات میدان مغناطیسی و پلاسما دنباله‌دار است، و علاوه‌بر آن زمان‌های تماس با سطح دنباله‌دار را نیز به دقت نشان داده است. http://www.spaceflight101.com/play-by-play-philae-landing.html   Photo: Twitter/Ptolemy Project مرکز کنترل سطح‌نشین   [hr] Image credits: Comet 67P/C-G [Rosetta/Philae]: ESA / Rosetta / Philae / CIVA / Michiel Straathof. Asteroid Itokawa [Hayabusa]: ISAS / JAXA / Gordan Ugarkovic. Moon [Apollo 17]: NASA. Venus [Venera 14]: IKI / Don Mitchell / Ted Stryk / Mike Malaska. Mars [Mars Exploration Rover Spirit]: NASA / JPL / Cornell / Mike Malaska. Titan [Cassini-Huygens]: ESA / NASA / JPL / University of Arizona. Earth: Mike Malaska نمایی از جهان‌هایی که فضاپیماهای ساخت بشر در طول اولین 57 سال آغاز اکتشافات فضایی بر سطح آنها "فرود نرم" داشته‌اند. http://www.universetoday.com/116274/comet-landing-side-by-side-pics-of-all-alien-surfaces-humanity-explored/

به نقل از وبلاگ جناب پوریا ناظمی: داستان رزتا و فیله این متن در روز پنجشنبه در جام جم منتشر شد و این ساعاتی پس از آن بود که رزتا و فیله داستانی شگفت انگیز را پشت سر گذاشتند. در آغاز بسیاری از روزها، صبح که از خواب برمی‌خیزیم یا شب قبل، پیش از آن که به بستر برویم با خود زمزمه می‌کنیم که ای‌کاش امروز در فلان جای جهان بودم. دنیای ما دنیای پرآشوبی است و هر روز در هر گوشه‌ای از آن اتفاق‌هایی می‌افتد؛ اتفاق‌هایی شادمان‌کننده یا غم‌انگیز. رویدادهایی که به صدر خبرها راه می‌یابد و رویدادهایی که فراموش می‌شود و گاه که آنها را مرور می‌کنیم آرزو می‌کنیم ما هنگام رخ دادن برخی از آنها در آنجا قرار داشتیم. اینها انتخاب‌هایی شخصی است و کم پیش می‌آید کسی بتواند با قطعیت به دیگری توصیه کند که باید آرزو می‌کرده که کجا باشد. روز گذشته از آن معدود روزها بود. روزی که بسیاری از ما دوست داشتیم برای ساعاتی در دارموشتات در آلمان حضور داشته باشیم تا بتوانیم رویدادهایی را از نزدیک ببینیم که درک ما را از جهان تغییر می‌دهد و نمایشی از بهترین وجود ماهیت انسانی ماست؛ دنبال کردن کنجکاوی تا فراتر از سرحدات ممکن. دیروز از ساعت ۱۲ و ۳۳دقیقه به وقت ایران، عملیات نفسگیری در دوردست‌های منظومه شمسی آغاز شد که هفت ساعت به طول انجامید. وقتی حدود ساعت ۱۹ و ۳۳دقیقه دیروز، سیگنالی رادیویی پس از ۳۰ دقیقه سفر در فضا خبر آورد که تلاش «فیله» برای فرود بر دشتی کوچک به نام آجیلکیا (Agilkia) روی دنباله‌دار هدف رزتا به انجام رسیده است، همه می‌دانستیم این روز در تاریخ انسان‌ها به یاد خواهد آورده شد و روزی است که ما قدم به دورانی تازه گذاشته‌ایم. آنچه در هفت ساعت سرنوشت‌ساز بامداد روز چهارشنبه رخ داد، نقطه اوجی در مأموریتی بسیار طولانی بود. ده سال پیش، آژانس فضایی اروپا کاوشگری رباتیک را عازم سفری متهورانه کرد. پس از سال‌ها تحقیق و طراحی، کاوشگر رزتا بر فراز موشک آرین ۵ سفر خود را به‌سوی هدفی کوچک و دوردست در منظومه شمسی آغاز کرد، سفری که ده سال به طول انجامید. منشا نام رزتا رزتا نام خود را از لوحی باستانی به عاریت گرفته است. زمانی که شرق‌شناسان و باستان‌شناسان خود را با دنیای غنی و شگفت‌انگیز مصر باستان مواجه دیدند، با چالش بزرگی روبه‌رو شدند. برخلاف بسیاری از تمدن‌های دیگر این تمدن مملو از سنگ‌نوشته و پاپیروس‌هایی بود که می‌توانست تاریکخانه دانش ما را از دانش و تاریخ مصر باستان چراغانی کند، اما مشکل اینجا بود که زبانی که این ثبت‌های تاریخی به آن انجام شده بود، یعنی خط هیروگلیف، مدت‌های طولانی بود که منقرض‌شده و از بین رفته بود. برای همین باید رمزهای آن شکسته می‌شد. کلید حل این معما، لوحی باستانی بود که به سه زبان مختلف و ازجمله هیروگلیف حکاکی شده بود و در دلتای رود نیل کشف شد. سنگ رزتا به کلیدی برای کشف اسرار فراموش‌شده تمدن مصر باستان بدل شد. نامگذاری مأموریت رزتا به این اسم هم تصادفی نبود و به ماهیت هدفی که قرار بود این مأموریت مورد مطالعه قرار دهد بازمی‌گشت: دنباله‌دارها. هدف ماموریت رزتا هدف مأموریت رزتا، دنباله‌داری به نام چریمایوف ـ گرازمنکو است، اما چه چیزی باعث شده است سفر به این جرم ناشناخته اینقدر مهم باشد که از آن به رزتای منظومه شمسی نام برده شود. واقعیت این است که هیچ ویژگی خاصی درباره این دنباله‌دار بخصوص وجود ندارد، غیر از این که دنباله‌داری با دوره تناوب نسبتا کوتاه‌مدت است. ابتدا قرار نبود این دنباله‌دار مقصد مأموریت رزتا باشد. طراحان مأموریت دنباله‌دار دیگری به نام ویرتانن (Wirtanen) را برای این مأموریت انتخاب کرده بودند، اما قبل از این که پرتاب صورت گرفت نقصی در سیستم پرتابگرهای آرین به وجود آمد و مسئولان مأموریت تصمیم گرفتند زمانی که از امن بودن پرتاب اطمینان حاصل نکرده‌اند، دست به آغاز مأموریت نزنند. تا زمانی که آنها این اطمینان را کسب کنند پنجره پرتاب به‌سوی آن دنباله‌دار بسته شد و به‌عبارت‌دیگر مأموریت نمی‌توانست به آن برسد. به همین دلیل آنها به دنبال هدف دیگری گشتند و دنباله‌دار ناآشنای چریمایوف ـ گرازمنکو را انتخاب کردند؛ دنباله‌داری که سپتامبر ۱۹۶۹ توسط دو ستاره‌شناس آماتور با همین نام‌ها و با تلسکوپی ۲۰ اینچی کشف شده بود. آنها روی صفحات عکاسی که از بخشی از آسمان تهیه کرده بودند این دنباله‌دار را به دام انداخته بودند. این دنباله‌دار متعلق به خانواده‌ای از دنباله‌دارهاست که به خانواده مشتری معروف است. علت این نامگذاری این است که زمانی دور هسته این دنباله‌دارها در منطقه‌ای فراتر از قلمرو سیاره‌های منظومه شمسی که به نام کمربند کوئیپر شناخته می‌شود و تحت تأثیر برخوردهای داخل این منطقه و همچنین گرانش نپتون به منطقه داخلی منظومه شمسی کشیده شده و پس‌ از آن تحت تأثیر گرانش مشتری، پرجرم‌ترین سیاره منظومه شمسی مداری کوتاه دوره را به دور خورشید تشکیل داده است. آنچه مأموریت رزتا را مهم می‌کند این دنباله‌دار خاص نیست، بلکه بررسی یکی از اعضای خانواده دنباله‌دارها است. برای قرن های طولانی ما از دنباله دارها می ترسیدیم و اینک بر قلب یکی از آنها فرود آمده ایم. آنچه ما را از هراس از ناشناخته به کاوش قلب یک دنباله دار رساند مسیر علم بود دنباله‌دارها اجرام خیره‌کننده‌ای هستند. زمانی که یکی از آنها به خورشید نزدیک می‌شود، گیسو می‌افشاند و به موجودی دلربا و مسحورکننده در آسمان شب بدل می‌شود، اما علاوه بر این چهره دلفریب، رازهایی که در دل دارد برای ما مهم است. دنباله‌دارها بقایایی باستانی از زمان شکل‌گیری منظومه شمسی ما هستند. در حالی که عمده موادی که در آن دوران باستانی و در حدود چهار میلیارد سال پیش به ساختار سیاره‌ها پیوستند و در طول زمان با فرسایش‌های متعددی روبه‌رو شدند، مواد بازمانده از این جریان، سیارک‌ها و دنباله‌دارها را تشکیل دادند. موادی که نه‌تنها میزبان عتیقه‌های دوران شکل‌گیری منظومه شمسی که حتی براساس برخی فرضیه‌ها ممکن است درآوردن آب و حتی برخی بلوک‌های سازنده حیات روی زمین نقشی مؤثر داشته باشد. به هر حال با وجود اهمیت موجود تا پیش ‌از این هیچ گاه نتوانسته بودیم از نزدیک به بررسی ساختار هسته یک دنباله‌دار که به‌طور عمومی به گلوله برفی کثیف و غبارآلود تشبیه می‌شود، بپردازیم و این زمان مواجهه نزدیک ما با گنجینه‌ای فرارسیده است که شاید نقشی مانند لوح رزتا را بازی کند و نوری بر تاریکخانه دانش ما از گذشته منظومه شمسی خودمان و آغاز و تحول آن بیندازد. رزتا مسیری طولانی و ده ساله را برای رسیدن به هدف خود سپری کرده بود. مدار پیچیده‌ای که این کاوشگر به‌گونه‌ای طراحی‌شده بود که این سفینه بتواند با کمک گرفتن از نیروی گرانش سیاره‌های مختلف نیروی لازم برای سفر به‌سوی مقصد نهایی خود را به دست آورد. به همین دلیل این کاوشگر سه بار از نزدیک زمین و یک‌بار از اطراف مریخ عبور کرد تا بتواند این نیروی لازم را کسب کند. در طول مسیر همچنین به تصویربرداری و بررسی سریع از دو سیارک کوچک هم پرداخت، اما پس از ده سال سفر سرانجام وقتی به مدار دنباله‌دار هدف خود رسید و نخستین تصاویر از آن را به زمین فرستاد یکشبه دید ما از ساختار هسته تاریک یک دنباله‌دار تغییری اساسی کرد. رزتا در اولین مأموریت پس از رسیدن به مدار هسته دنباله‌دار شروع به داده‌سنجی با هدف تعیین محلی روی سطح این هسته دوبخشی کرد که در کنار دارا بودن ارزش‌های علمی محلی امن به شمار می‌آید. محلی که قرار بود میزبان نخستین سطح‌نشین تاریخ کاوش‌های ما روی یک دنباله‌دار باشد. بررسی‌های اولیه چند نامزد ابتدایی را مشخص کرد، اما واقعا از همان ابتدا می‌شد فهمید منطقه‌ای با مساحت یک کیلومترمربع که به نام نقطه J شناخته می‌شد شاید بهترین محل برای فرود خواهد بود. نام این منطقه چند روز پیش و براساس نتایج یک مسابقه جهانی که آژانس فضایی اروپا ترتیب داد به طور رسمی به آگیلکیا که نام جزیره‌ای در رودخانه نیل است تغییر یافت. آنچه دیشب رخ داد… ساعت ۱۲ و ۳۳دقیقه دیروز به وقت ایران، دستور رهاکردن کاوشگر فیله از بدنه رزتا اجرا شد. این کاوشگر پس از این که ده سال را بر عرشه رزتا و همراه با او از دل فضای منظومه شمسی سفر کرده بود سرانجام با همراه قدیمی خود بدرود گفت و سفری را که بیش از ۵/۶ ساعت به طول انجامید به سوی منطقه فرود آغاز کرد. منطقه‌ای که ازنظر شیب سطحی و مسطح بودن در کنار ارزش‌های علمی هدفی جذاب برای فیله به شمار می‌رود. زمانی که فیله از رزتا جدا شد، این کاوشگر حدود ۵/۲۲ کیلومتر از سطح دنباله‌دار فاصله داشت. سرعت فرود این سطح‌نشین حدود یک متر بر ثانیه بود. اندکی پس از جدا شدن از بدنه رزتا، سه پایه فرود فیله باز شد و اگر همه‌چیز خوب پیش رفته باشد، به محض این که حسگرهای بدنه فرود بر سطح دنباله‌دار را تعیین کردند مکانیسم ویژه‌ای برای نگهداشتن سطح‌نشین روی دنباله‌دار اجراشده است. این مکانیسم شامل پرتاب دو لنگر و همچنین پیچ کردن پایه‌های سطح‌نشین به سطح دنباله‌دار است. این بخش شاید یکی از پیچیده‌ترین و غیرقابل‌پیش‌بینی‌ترین رویدادهای این مأموریت بوده باشد، زیرا با وجود همه برنامه‌ریزی‌ها هنوز ما درک درستی از ساختار و ترکیب‌بندی سطح هسته یک دنباله‌دار نداریم و همین امر ممکن بود مراحل فرود را با مشکل مواجه کند. علت استفاده از لنگر و همچنین پیچ کردن پایه‌ها ساده است. هسته دنباله‌داری که رزتا در اطراف آن در حال گردش است عمدتا از یخ آب و غبار ساخته‌شده و قطری حدود چهار کیلومتر دارد. به عبارت دیگر ما با جرمی سبک و کوچک سرکار داریم که در نتیجه میدان گرانش اندکی را ایجاد می‌کند که شاید برای نگهداشتن جرم صد کیلویی فیله روی خود کافی نباشد و فیله ناچار باشد از ابزار جنبی برای چسباندن خود به سطح استفاده کند. اگر همه چیز خوب پیش رفته باشد اکنون بخش اصلی مأموریت آغاز شده است. مأموریتی که در آن دو دوربین پانوراما و یک دوربین تصویربردار جزئی سطحی، نماهایی از سطح دنباله‌دار را برای اولین بار تهیه و به زمین ارسال می‌کند و ابزارهای علمی نصب‌شده روی این سطح‌نشین ازجمله بازوی کوچکی که از سطح نمونه‌برداری می‌کند به کار خواهد افتاد تا برای اولین بار ما داده‌های دست اولی از این اجرام مرموز و گیسو افشان منظومه داشته باشیم. مهندسان طرح امیدوارند اگر مراحل فرود فیله بخوبی پیش برود این مأموریت در حدود چند ماهی بر سطح این هسته دنباله‌دار فعالیتش را ادامه دهد، اما در همین مدت هسته دنباله‌دار در حال نزدیک شدن به خورشید است. به این ترتیب این سطح‌نشین می‌تواند تغییرات سطحی را از زمانی که فرود می‌آید و دنباله‌دار در فاصله حدود ۴۵۰ میلیون کیلومتری ما قرار دارد تا زمانی که دنباله‌دار به حدود ۳۰۰میلیون کیلومتری ما می‌رسد از نزدیک بررسی کند. پایان مأموریت فیله اما پایان مأموریت رزتا نیست. این مدارگرد چون پروانه‌ای که به دور شمعی می‌گردد تا مرداد سال ۱۳۹۴و زمانی که دنباله‌دار به حضیض خورشیدی خود نزدیک می‌شود و با نزدیک شدن، کم‌کم گیسویی از ذرات و غبار را در اثر مواجهه با بادهای خورشیدی آزاد می‌کند، آن را همراهی خواهد کرد. ما برای اولین بار داده‌های بی‌نظیر و نمایی خیره‌کننده از آغاز گیسو افشانی دنباله‌دار را در اختیار خواهیم داشت. بامداد چهارشنبه، هیچ جایی از جهان نمی‌توانست به‌اندازه مرکز کنترل پروازهای فضایی آژانس فضایی اروپا در شهر دارموشتات شمارا به تجربه ذات انسانی ما نزدیک‌تر کند. اگر چیزی ما انسان‌ها را از دیگر جانداران جدا کرده است کنجکاوی و دنبال کردن آن است. داشتن رویای کشف دوردست‌ها و شیرجه زدن به ژرفاهای عمیق‌تر آب‌های ناشناخته. گذشتن از آخرین سرحدات جهان و ماجراجویی برای شناخت بیشتر. شما بامداد چهارشنبه شاهد رقم خوردن صفحه‌ای فراموش‌نشدنی از تاریخ علم معاصر بودید. به روز رسانی روز فرود تقریبا همه چیز مطابق برنامه پیش رفت. حدود ۳۰ دقیقه از زمانی که قرار بود فیله بر سطح دنباله دار فرود آید گذشته بود که سرانجام نخستین خبر به زمین رسید ساعت۱۱:۰۴ بامداد (به وقت شرقی امریکا) نخستین داده های تله متری دریافتی از فیله نشان داد که این سطح نشین بر سطح دنباله دار فرود آمده است. ثانیه هایی پس از شور و هیجان ایجاد شده در اتاق فرمان یک بار دیگر مسولان با نگرانی به سراغ مونیتورهای دریافت داده های تله متری رفتند. چند دقیقه زمان برد تا بار دیگر با اطمینان از فرود فیله بر دنباله دار سخن بگویند. در کنفرانسی خبر مدیر اسا و مدیران ماموریت جزییاتی از فرود را ارایه دادند. مدیر آزانس فضایی اروپا در این برنامه با اشاره ه انیکه ما برای اولین بار تواسنته ایم به چنین موفقیتی دست پیدا کنیم گفت: «بزرگترین مساله درباره چنین موفقیت هایی این است که به نظر ساده می آیند.» رزتا بیش از ۱۰ سال پیش و با فناوری یک دهه قبل سفر شگفت انگیزش را آغاز کرده بود. برای اینکه مقایسه ای از وضع فناوری در آن زمان داشته باشید باید به یاد بیاورید که ۱۰ سال پیش در چه شرایطی زندگی می کردیم. در آن زمان هنوز سید محمد خاتمی رییس جمهور ایران بود. تازه یک ماه از تاسیس فیس بوک گذشته بود و تا ۲ سال بعد از آن فیس بوک درهای خود را به روی مردم عادی باز نکرده بود. هنوز سه سال تا معرفی اولین گوشی آی‌فون فاصله بود و یک سال تا تاسیس یوتیوب زمان باقی بود. توییتر که منبع اصلی دنبال کردن خبرهای فرود فیله بر دنباله دار بود تا ۲ سال پس از پرتاب ماموریت راه اندازی نشده بود. رزتا با آن فناوری مسیر خود را آغاز کرد. همکاری بین المللی، دانش ریاضی و مهندسی و میل به پاسخ دادن به پرسش های اساسی ما در کنار آینده نگری معقول چنین ماموریتی را امکان پذیر کرد. اما در اتاق فرمان هنوز دقایقی از جشن عمومی در جهان نگذشته بود که خبری غیر رسمی از اتاق فرمان ماموریت به بیرون درز کرد که یکی از مکانیسم های تثبیت کننده فیله فعال نشده است. بنابراین در حالی که فیله بر سطح دنباله دار فرود آمده بود هنوز در جای خود مستقر و تثبیت نشده بود. ساعاتی بعد مدیران ماموریت به بررسی مجدد داده های تله متری پرداختند. مدیر ماموریت در این باره در کنفرانس خبری اعلام کرد: «تمام ابزارها کار می کند و داده ها به زمین رسیده نشان از کار کردن ابزارها دارد. اما لنگرها فعال نشده اند. هنوز دقیقا نمی دانیم چه اتفاقی افتاده است و در حال بررسی هستیم. اما برخی از داده ها را می توان اینگونه تفسیر کرد که شاید بعد از فرود فیله دوباره از سطح بلند شده و دوبره فرود آمده است بدین ترتیب شاید امروز به جای یک بار دو بار فرود آمده باشیم. باید داده ها را بررسی کنیم تا ببینیم دقیقا چه اتفاقی افتاده است اما فعلا ارتباط برقرار است و دستگاه های علمی در حال کار است .» اربتاط فیله با رزتا اندکی زودتر از زمان تعیین شده قطع شد. این امر می توانست یا به دلیل این باشد که توپوگرافی محل متفاوت با پیش بینی دانشمندان بود و وجود تپه ها یا بلندی هایی باعث شده تا رزتا زودتر غروب کند یا به دلیل محکم نشدن اتصال ها فیله از جای خود بلند شده و در نقطه ای دیگر فرود آمده است. مدیر پروژه شب گذشته در این باره گفت: « الان ارتباط ما قطع شده است که قابل انتظار بود اما اندکی زودتر از انتظار ما ارتباط قطع شده که هیچ وقت دوست نداریم این اتفاق بیفتد اما به دلیل توپوگرافی سطحی موضوع غیر منتظره ای نیست. رزتا دوباره فردا به بالای افق فیله می رسد و ما ارتباط را دوباره برقرار می کنیم. فردا ساعت۱۴ به وقت مرکزی اروپا کنفرانس خبری دیگر خواهیم داشت که جزییات بیشتری خواهیم گفت. اما فعلا فیله روی دنباله دار و دقیقا در محل پیش بینی شده فرود آمده است و داده ها به زمین رسیده معتبر و کامل است.» بررسی های بعدی نشان از آن داد که این حدس درست بوده است. فیله نه یک بار بلکه دوبار از روی سطح دنباله دار بلند شده و دوباره فرود آمده است. یکی از دلایل این امر – که در مرحله اول نیز وجود مکانیسم های تثبیت کننده را ضروری می کرد گرانش کم دنباله دار و سرعت فرار اندک آن است. اگر شما برروی سطح این دنباله دار باشید و از جای خود بپرید به مدار می روید و دیگر به سطح بازنمی گردید. این وضع ناپایدار باعث شده تا دانشمندان و مهندسان ماموریت به دنیال جمع آوری هرچه سریعتر داده باشند. تصاویری که فیله از محیط اطراف خود منتشر کرده است نشان می دهد که این کاوشگر روی دنباله دار است – اگرچه هنوز محلی که دقیقا این کاوشگر قرار دارد مشخص نیست – به نظر می رسد دنباله دار در حالتی نیمه پایدار قرار دارد و بررسی اولیه داده ه نشان می دهد در موقعیت فعلی دو پایه کاوشگر روی سطح دنباله دار و پایه سوم معلق است. این مساله به خصوص می تواند بخش جمع آوری نمونه ها و مته کاری سطح دنباله درا را با مشکل مواجه کند. هنوز مهندسان تصمیمی درباره تلاش برای شلیک دوباره لنگر نگرفته اند. در روزهای آینده مجموعه جدیدی از داده ها منتشر خواهد شد که کمک خواهد کرد تا موقعیت این کاوشگر دقیق تر مشخص شود.   ۲۲ آبان ۱۳۹۳ منبع: وبلاگ پوریا ناظمی

خیر. بدین‌گونه نخواهد بود. ارسال‌هایی که جنبه خبری و اطلاع دارند و منبعی برایشان ذکر نشود، ویرایش و حذف خواهند شد. و این تذکر را بار دیگر تکرار نخواهم کرد. (این شامل تمامی پست‌های اخیر این تاپیک هم خواهد بود)   خود این ارسال هم پس از مدتی از دسترس خارج خواهد شد.

اینجا احیانا انجمن شایعه‌پراکنی پیرامون پروژه‌های فضایی و موشکی ایران نیست. اگر حرف قائم به سند و مدرک قابل ارئه دارید، بفرمایید. در غیر این صورت و غیر فعالیت مفید، لطفا صرفا بیننده باشید.

خیر جناب SHAHABESAGEB این صرفا نظر شما هست و لزوما به معنای ساخته شدن پرتابگر قائم نیست (همانطور اشاره شده چنین چیزی اعلام نشده است).

نکته اول اینکه جناب Ernesto_Rommel شما چه کاره هستید؟ (در واقع خیلی بی‌جا می‌کنید) که حتی اگر مثل منی تقاضای افشای اطلاعات طبقه‌بندی مملکت را کرد آنها را افشا کنید. نکته دوم اینکه اگر شما حتی ادعاها و خبرهایی را از خودتان مطرح هم کنید باز هم ما اینجا صرفا به دید شایعه‌ها و شنیده‌ها بهش نگاه می‌کنیم و ارزش تحلیلی برایش قائل نخواهیم بود.   ما اینجا مبنای بحثمان اطلاعات اعلامی از منابع رسمی داخلی و کمی هم تصاویر بدون اشکال منابع غیر رسمی (مثل تصاویری که دوستان از رژه‌ها تهیه می‌کنند و امثالهم) و احیانا اطلاعات قابل اتکای منابع خارجی (مثلا تصاویر گوگل‌ارث و امثالهم) هست. حال اگر منابع رسمی اون چیزی که دلبخواه شما هست را اعلام نمی‌کنند (یا شاید اصلا وجود ندارد که اعلام کنند) آن دیگر تقصیر ما نیست!

معمولا بدین گونه‌ هست که قبل از ساخت یک پرتابگر محموله فضایی (که خود معمولا از حداقل دو طبقه تشکیل شده)، هرکدام از طبقات قبل از یکپارچه‌سازی در قالب راکت نهایی، جداگانه تست می‌شوند و عملکرد و خواص آنها بررسی و صحه گذاری می‌شود. به عنوان نمونه، آزمون زمینی موتور سوخت جامد از نوع Castor 30XL مورد استفاده در طبقه دوم راکت آنتارس:    

همانطور که در چند ارسال قبلی هم اشاره کردم، این طرز بیان گنگ هست و صراحتی ندارد. ممکنه منظور اصلاح سوخت باشد، ممکنه تست زمینی طبقه اول منظور باشد و... هیچکدام بدان معنی نیست که لزوما پرتابگر ساخته شده است.   چرا حرف در دهان بنده می‌گذارید؟ کجا و کی عرض شد که چون تست طبقه اول شکست خورد، پس راکت الان موجود نیست؟ عرض کردم شما و دوستانی که با قاطعیت حرف از ساخته شدن راکت می‌زنید، منبع معتبر ارایه بدهد که به صراحت حرف از ساخته شدن پرتابگر قائم زده باشد.

جناب babak1985 برای رد وجود راکتی که الان اثری از وجود آن دیده نمی‌شود منبع و استدلال ارائه نمی‌کنند، بلکه برای اثبات وجود آن نیاز به شواهد و قراین و ادله و منبع هست! و فکر کنم بسیار واضح هست این قضیه!   جناب haman10 راکتی که طبقه اولش موفق نبود و به نقل از جناب اُمی، اتفاق ملارد ناشی از تست طبقه اول آن بود چگونه می‌تواند با استناد به اینکه تست سه طبقه بالایی آن موفق بود، وجود خارجی داشته باشد!!!؟؟؟ وقتی می‌گوییم منبع برای استناد، یعنی منبع معتبری که به صراحت گفته باشد: "ماهواره‌بر چهار مرحله‌ای قائم ساخته شده است"   جناب Ernesto_Rommel بنده نتوانستم ارتباطی بین این واقعیت که ما در جمهوری اسلامی زندگی می‌کنیم و... را با عدم لزوم ارائه شواهد و قرائن و منابع در مورد ادعاها و حرفهای خبری دریابم. و از طرف دیگر هم نتوانستم دریابم که چه ارتباطی بین ابهام بُرد و اثر اثباتی بر "وجود پرتابگر قائم" می‌توان یافت. اگر منبعی سراغ دارید که به صراحت اعلام کرده است پرتابگر قائم ساخته شده است، ارائه بدهد، در غیر این صورت و در غیر فعالیت مفید در راستای تاپیک، توصیه می‌کنم صرفا بیننده باشید و در موضوع نحوه مدیریت آن مداخله نکنید.

  منبعی که نشان می‌دهد ماهواره‌بر ساخته شده است را معرفی نمایید. در غیر این صورت ارسال شما حذف خواهد شد. متشکرم.

به نظرم به دلیل اینکه راکتی به این ابعاد نیاز به پایگاه پرتاب مخصوص و بزرگ دارد و ساخت و حمل و نقل آن نیز ساده نیست، حتی اگر بتواند فرضا در یک طراحی خاص چند تن کلاهک را هم به سمت هدف ببرد تنها چند پرتاب محدود در سناریوی مورد نظر شما امکان‌پذیر باشد! (چند تن کلاهک متعارف در یک جنگ تمام عیار خیلی تاثیر گذار به نظر نمی‌رسد مگر منظور شما سرجنگی غیر متعارف باشد...)