من وقتی برای اولین بار اعلام شد نسل دوم آذرخش به پرواز در خواهد آمد خیلی خوشحال شدم . اما وقتی گفته شد که نسل دوم آذرخش همون صاعقه است و اقعا نا امید شدم.
برای خود من هم سواله که آذرخش و صاعقه به لحاظ کارکرد و وظیفه ای که به عهدشون هست چه تفاوتی می تونن با هم داشته باشن که همزمان بخوان با هم تولید انبوه بشن. شخصا فکر می کنم کار بیشتری روی آذرخشی که چند وقت پیش تصویرش منتشر شد انجام شده تا صاعقه البته فقط به لحاظ ظاهری یعنی اون چیزی که می شه دید. محل بال ها و ورودی هوای موتور تغییر کرده و این تغییر مطمئنا موجب تغییر ارابه فرود هم شده همین طور تعبیه اسلت ها روی بال های آذرخش (مشابه F-18) . اما در صاعقه فقط چیزی که در ظاهر معلومه فقط سکان دوم هستش. ولی احتمالا باید تفاوت های کارکردی دیگری داشته که باشند که بخوان همزمان به تولید انبوه برسن. چون اگه فقط تفاوت سازه مطرح بود عاقلانش اینه که اون طرحی که بهتره تولید انبوه بشه.
پارسال تو رزمایش ضربت ذولفقار اعلام شد که صاعقه یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک هست و با توجه به تصاویری که از هواپیما و تسلیحاتش منتشر شد میشه این نتیجه رو گرفت که احتمالا بیشر برای اهداف زمینی طراحی شده و نه درگیری های هوایی ولی اینکه 30 - 40 درصد بزرگتر از آذرخشه کاملا اشتباهه و در همان اندازه F-5 هست این از تصاویر منتشر شده کاملا مشخصه. ولی به نظر میاد که آذرخش احتمالا قابلیت های هوایی بیشتری داشته باشه البته فقط در حد اون چیزی که از طرح هواپیما میشه فهمید.
اما اینکه بخواهیم آذرخش رو یک رهگیر واقعی بدونیم فکر می کنم اشتباهه. این هواپیما جنگنده کوچکی به شمار میاد . و حتی اگه موتور های J-85 در این هواپیما دچار تغییرات و اصلاحات شده و اونطور که گفته میشه به توربوفن تبدیل شده باشن باز هم اونقدر قوی نیستند که بخوان نیروی لازم برای یک جنگنده رهگیر متوسط رو فراهم بیارن. موتور های J-85 در F-5 حدود 18-22 کیلو نیوتون نیرو تولید می کنند در حالی که مثلا موتور های مورد استفاده در هورنت با پس سوز تا 80 کیلو نیوتن نیرو می تونن تولید کنند. حالا تصور کنید این محدودیت در پیشرانه چگونه می تونه ویژگی های لازم برای یک هواپیمای رهگیر رو فراهم بیاره ( قابلیت حمل موشک های دوربرد بزرگ و سنگین . رادار های قوی تر با ابعاد و وزن بیشتر و توام با سرعت بالا و افزایش ارتفاع سریع ، ارتفاع پروازی بالا و ... ) البته J-85 در اندازه خودش موتور قابلیه و بیشترین نسبت نیرو به وزن رو در میان موتور های توربو جت داره و این طور که در ویکی پدیا می خوندم خود آمریکا قصد داره تا سال 2040 از این موتور ها استفاده کنه.
با این تفاسیر من فکر نمی کنم نه آذرخش نه صاعقه بتونن نیاز های هوایی ما رو به عنوان رهگیر یا یک جنگنده برتری هوایی برطرف کنن. ولی اگه تونسته باشیم به توانایی و تکنولوژی ساخت کامل و تولید انبوه اون ها رسیده باشیم جهش بسیار بزرگیه و می تونیم مطمئن باشیم که در سال های آینده قادر به ساخت یک هواپیمای رهگیر واقعی خواهیم بود. به همین دلیل خبر پرواز چند فروند هواپیمای آذرخش بر فراز تهران در هفته دفاع مقدس برای خود من خبر جالبی بود چون وقتی شاهد هر چه بیشتر تعداد این هواپیما ها باشیم، بیشتر میشه اطمینان پیدا کرد که ما به توانایی تولید انبوه این جنگنده دست پیدا کردیم و این هواپیما ها فقط حاصل یک پروژه ارتقای F-5 های قدیمی نیست.که به هیچ وجه دور از ذهن نیست.