ممنون برادر مصطفی من آدم سیاسی نیستم و واقعا" می خواستم سر در بیارم که قضیه سیاسی نیست یه موقع

[quote][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/n00002503-r-b-000.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_n00002503-r-b-000.jpg[/img][/url] ارنستوی جوان [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/n00002503-r-b-003.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_n00002503-r-b-003.jpg[/img][/url]ارنستو در جوانی به تحصیل پزشکی پرداخت. تخصص او در پزشکی تنها در مداوای چریکهای زخمی گروه فیدل چاره ساز بود و او به جای لباس سفید طبابت، ردای سبز چریکی بر تن کرد. .[/quote] این ردای سبز چریکی منظور یونیفرم چریکی است یا

18 آذر روزي است كه عراق را به عنوان آغازگر جنگ بر عليه ايران معرفي كرده‌اند (در هيجده آذر 1370، خاوير پرز دكوئيار، دبير كل وقت سازمان ملل، در اقدامى شجاعانه، رژيم بعثى عراق را به عنوان متجاوز در جنگ ايران و عراق به شوراى امنيت معرفى كرد. اين گزارش در عرصه جهانى يك پيروزى سياسى براى ايران به شمار مي‌آمد. دكوئيار صريحا حمله عراق به ايران را نقض حقوق بين‌الملل و اصول اخلاقى دانست و توضيحات عراق را براى جامعه بين‌المللى قابل قبول و كافى ندانست. وى به دليل تلاش‌هاى پيگيرش در ايجاد آتش بس، برنده جايزه «تفاهم بين‌المللى» سال 1987 شد.) تاكنون مقامات نظامي و اداري ايران از پشتيباني آمريكا سخن گفته‌اند، اما بسياري از اسناد در اين زمينه، همچنان محرمانه باقي مانده است. جنگ عراق بر ضد ايران، تنها، خواسته دولت عراق نبود؛ كشورهاى ديگرى نيز در اين جنگ اهدافى را دنبال مى‌كردند. حرف اول زمزمه‌ها و تيترهاى روزنامه‌ها، جنگ ايران و عراق بود و سكوت خفقان بار مجامع جهانى در برابر اين فاجعه انسانى گوش فلك را كر مى‌كرد. اينجانب، پژوهشگر تاريخ معاصر در بوستون، در دومين مجلد از مجموعه سه جلدي «پس از شصت سال» كه به خاطرات جلال طالباني، رئيس جمهور عراق، مي‌پردازد، دوران جنگ را روايت مي كنم. من پس از شش ماه پژوهش در ميان اسناد آرشيو امنيت ملي آمريكا به نكات مهم و اسناد محرمانه‌اي در ارتباط با جنگ ايران و عراق و حمايت‌هاي آمريكا از اين كشور پي برده ام كه به طور اختصاصي خلاصه‌اي از آن در « تابناك» منتشر مي‌شود. اسنادي كه در اين نوشتار به برخي از آنها اشاره مي‌شود، همگي اسناد آمريكاييان است كه هرگز انتشار عمومي نيافته‌اند. [لازم به ذكر است كليه اسامي ذكر شده در بخش‌هاي مختلف اين مطلب، از افراد عالي‌رتبه وزارت خارجه، كاخ سفيد و سازمان سيا آمريكا هستند.] • گروگان‌گيري ـ پناهندگي شاه هنوز سندي در ارتباط با كمك و پشتيباني آمريكا از شكل‌گيري انقلاب اسلامي در ايران به چشم نخورده است. اما پس از گروگان‌گيري، سندهاي زيادي از تصميم آمريكا به دخالت در ايران وجود دارد. سفارت آمريكا، اول سپتامبر 1979، با ارسال دورنگاري. (سند شماره NOD 686-5OF 13-026509147) به سازمان سيا مي‌نويسد: «در يكي ـ دو ماه آينده، رخدادي جدي رقم زده مي‌شود و بايد به فكر حفظ امنيت آمريكا و آمريكايي‌ها در تهران بود.» پس با توجه به اين سند، به روشني مي‌توان دريافت كه آمريكايي‌ها از تصرف سفارت باخبر بودند و حتي پناهنده شدن شاه ايران در آن كشور را به سود منافع آمريكا نمي‌دانستند. گرچه Bruce laingen، 28 جولاي 1979 به Edmund muskie در سفارت نامه فرستاده و او را از قصد شاه مبني بر اقامت در آمريكا آگاه مي‌كند، اما چون دولت وقت آمريكا قصد تعامل با حكومت جديد ايران را داشته است، اين مساله را ناديده مي‌گيرند. اما برژينسكي در اكتبر همان سال در نامه‌اي محرمانه به كارتر و كاخ سفيد، آنها را از بيماري محمدرضا پهلوي و آمدن او به نيويورك آگاه مي‌كند و اين دودستگي در بيشتر اسناد قابل مشاهده است. • اطلاع كامل از حمله نظامي عراق به ايران برژينسكي در سند محرمانه‌اي كه به تاريخ 21 دسامبر 1979 به كاخ سفيد ارسال كرده اظهار داشته است: «بهتر است بدانيم كه آقاي خميني، ممكن نيست با فشار اقتصادي و تحريم و... از قدرت كنار گذاشته شود. حتي چنين چيزي، موجب تحريك افكار جهاني نسبت به آمريكا مي‌شود. درباره حمله نظامي بايد فكر بيشتري كرد. 66 آمريكايي در چهارم نوامبر 1979، به گروگان گرفته شده‌اند؛ حال اگر حمله نظامي به ايران به خاطر آزادي گروگان‌ها باشد، بهتر است كه گروهي، پيش از انجام هر كار، به بررسي نظامي و سياسي جريان بپردازند.» برژينسكي بر اين باور است كه تهديد كاملا محرمانه آمريكا در 23 نوامبر 1979 بر تفكر آيت‌الله خميني تاثير گذاشته است. او در همان سند، توجه به عراق از جهت نظامي سخن مي‌گويد و اين‌كه با Vance در اين باره صحبت و Schlesinger را هم از ماجرا آگاه كرده است. در همان سند، كارتر با خودنويس خود روي سند نامبرده نوشته است: «بايد فهرستي تهيه كنيم، از آنچه دولت خميني نمي‌خواهد رخ دهد.» تا اينكه در 17 سپتامبر 1980، صدام، قرارداد الجزيره را پاره و بيست و دوم همان ماه به ايران حمله كرد. اسناد بي‌شماري در اين فاصله 9 ماهه وجود دارد كه آمريكايي‌ها، ابتدا خواهان ناآرامي مرزها بودند.حتي شوراي امنيت ملي، 17 سپتامبر 1980 در نامه‌اي، جنگ مرزي را يك هشدار براي آغاز جنگ دانست و آن را خطري بزرگ ناميد. در همان روز، يعني 17 سپتامبر 1980 و پنج روز پيش از آغاز جنگ، رئيس وقت سيا هشدار مي‌دهد: بنا به عوامل سياسي و اقتصادي ايران و عراق ـ با توجه به تاسيسات نفتي نوار مرزي ـ دچار مشكلات بسيار جدي هستند كه اگر جنگي رخ دهد، مساله گروگان‌ها پيچيده‌تر مي‌شود. در اين نامه همچنين به غيرقابل تحمل بودن شعارهاي ايران و اين‌كه عراق، قادر به گرفتن خوزستان و تاسيسات نفتي آن است اشاره شده. در اين نامه همچنين آمده كه جنگ، موجب بي‌ثباتي در خاورميانه مي‌شود. زيرا عراق در پي جنگ ميان مردم عرب و فارس است و ايران هم بر شيعيان عراق، عربستان، كويت و بحرين سرمايه‌گذاري مي‌كند حتي با سوريه هم بر عليه دشمن مشترك كه رژيم بعث است به توافق مي‌رسند. • هراس آمريكا از نزديكي روس‌ها و تاكتيك امام از سوي ديگر، روسيه هم نگران جنگ ميان ايران و عراق است؛ چراكه ارتباط اين كشور با حوزه خليج، به ‌ويژه ايران و عراق دچار بحران مي‌شود.شايد روس‌ها تصور مي‌كرده‌اند كه آمريكا در عراق يا ايران نفوذ مي‌كند و شايد به دنبال اين بوده‌اند كه به ايران كمك كنند تا بر صدام و به عبارت دقيق تر بر آمريكا چيره شوند. سازمان سيا، در نخستين روز آغاز جنگ تحميلي، 22 سپتامبر 1980، در گزارش NLC-6-34-2-5-1 به بررسي آشكار وضعيت سياسي ايران، عراق و خليج فارس و تاثيرات اقتصادي جنگ ايران و عراق مي‌پردازد. در نامه‌اي كاملا محرمانه آمده است: «ما نمي‌توانيم روي يك تغيير سياسي داخلي و مهم سرمايه‌گذاري كنيم. موقعيت خميني با بحران متزلزل نمي‌شود. اگر ميانه‌روها بتوانند براي بقاي جمهوري اسلامي، خميني را اقناع كنند. آنگاه رهبران عملگرا مي‌توانند مانع نفوذ راستي‌هاي افراطي شوند... ميانه‌روها بايد فشار بياورند تا بنيادگراها از فضاي تصميم‌گيري دور شوند... به نظر مي‌رسد خميني نمي‌تواند با عراق تعامل برقرار كند. فقط به افكار عمومي و عرب‌ها خوش‌بين هستند كه بتوانند روي عراق تاثير بگذارند تا دست بردار شود!!!» پس از آن به تاثيرات جنگ بر بازار نفت و وضعيت كشتيراني در خليج فارس و واكنش روس‌ها (البته به طور اغراق آميز) توجه مي‌شود: «شايد روس‌ها نگرانند كه ايران، عناد خود با آمريكا را كاهش دهد. آنها مي‌كوشند تا عراق و ايران را از آمريكا دور و تعادل را برقرار كنند. قطعا اگر عراق بيش از اين پيش رود، با تهديد و عدم پشتيباني روس‌ها روبه‌رو مي‌شود... حكومت جديد ايران، پشتيبان روس‌هاست!!!...» و اين توهم نزديكي روس‌ها به ايران از آغاز انقلاب در بيشتر اسناد محرمانه به چشم مي‌خورد. • خواسته‌هاي ايران و عراق در سازمان ملل نكته جالب اين‌كه رفيع‌الدين احمد، در سازمان ملل، طي يادداشتي به تاريخ 23 سپتامبر 1980 نوشته است: «در جريان قرارداد 1975، شاه ايران در الجزاير و به طور خصوصي بيان كرد: اگر جنگ بين ايران و عراق باشد، عراقي‌ها دست بالا خواهند داشت» و نكته قابل توجه اين‌كه محمدرضا پهلوي با وجود پيش بيني چنين وضعيتي باز هم، دلباخته آمريكا بوده است. صدام حسين در نامه UN/18B كه در تاريخ 26 سپتامبر 1980 و از سوي صلاح عمر علي به سازمان ملل تقديم شده، آورده است: «در پاسخ به نامه‌هاي 22 و 25 سپتامبر؛ عراق به دنبال مشروعيت حقوق خود است... اگر ايران آماده آتش‌بس باشد يا شما پيشنهاد كنيد، مورد موافقت است.» همچنين اكتبر 1980، ابوالحسن بني‌صدر، نامه‌اي را توسط جمال شميراني براي رئيس سازمان ملل ارسال مي‌كند كه در پاسخ به نامه‌هاي 22 و 25 سپتامبر نوشته است: «عراق از تاريخ 11فوريه 1978 (پيروزي انقلاب) از قرارداد الجزاير عدول كرده است. عوامل عراق به مرزهاي كردستان و خوزستان فرستاده شده‌اند... 40 هزار عراقي، اصالت ايراني دارند و... آتش بس در صورتي كه عراق به عنوان متجاوز شناخته شود، مورد تاييد است.» پس از نامه بني‌صدر به سازمان ملل در سي‌ام سپتامبر 1980 نيروهاي ارتش به دستور رياست جمهوري وقت ايران، وارد مهاباد مي‌شوند. همزمان در اين شهر، 325 كرد كه گويا با احزاب در ارتباط بوده‌اند، كشته مي‌شوند و اين در حالي است كه مشابه اين سند در ايران وجود ندارد. • تحليل برژينسكي و جلوگيري از صلح اين نامه‌ها از يكسو و نامه محرمانه برژبنسكي به كاخ سفيد از سوي ديگر، سير چندگانه سياست ايالات متحده آمريكا را نشان مي‌دهد. برژينسكي در سوم اكتبر 1980 به مدت زياد جنگ بين ايران و عراق اشاره مي‌كند و اين‌كه ايران بدون خوزستان نمي‌تواند به زندگي خود ادامه دهد. او همچنين به كسب خبر از ايران توسط روس‌ها براي كمك نظامي و تقاضاي عراق از آمريكا براي تهيه و تكميل ابزار جنگي اشاره كرده است. امكان تحريك شيعيان كويت، بحرين و عربستان، تمايل اسرائيل به برقراري نوعي مصالحه و رعايت اعتدال (بين دو كشور ايران و عراق)، موقعيت آمريكا در منطقه و... از موارد ديگري است كه در نامه برژينسكي به آن اشاره شده است. آمريكا، جنگ را عاملي براي كنترل نفوذ روس‌ها و كشورهاي عربي، بازاريابي تسليحاتي و حضور در منطقه مي‌دانسته و تمايلي به پايان يافتن آن نداشته است. حتي شهيد رجايي و بني صدر نيز در سند 20 نوامبر 1980به Olof Palme گفته‌اند تا اشغالگر در داخل كشور ماست، تقاضاي پذيرش آتش بس بي‌معناست. جالب اين‌كه در سند طبقه‌بندي نشده 15 ژانويه 1981، كارتر به كابينه خود اعلام مي‌كند كه به بررسي امنيت در خليج فارس بپردازند تا مولفه‌ها و عناصر لازم در سياست آمريكا در منطقه را مشخص كنند و دريابند آمريكا چه سياستي را بايد در منطقه پيش بگيرد. در اين سند همچنين 12 مولفه براي برقراري صلح در منطقه مطرح شده كه روي آن را با ماژيك سياه كرده‌اند. • هماهنگي با سياست آمريكا و گرفتن چراغ سبز نماينده سازمان ملل، 21 ژانويه 1981 در كاخ رياست جمهوري با صدام حسين، طارق عزيز، سعدون حمدوي و...به طور محرمانه ديدار مي‌كند. صدام به Kurt Waldheim اظهار مي‌كند كه براي گرفتن اروند رود و عقب نشاندن ايرانيان چنين بوده و هيچ سندي، مبني بر اعتراض سازمان ملل به صدام وجود ندارد. همچنين وزير خارجه آمريكا، Alexander Haig در آوريل 1981، ديدار محرمانه‌اي با ريگان داشته و از او خواسته تا محكم قدم بردارند و از اطلاعات درست استفاده كند. در اين سند، آشكارا گفته شده كه كارتر به بغداد چراغ سبز نشان داده تا جنگ عليه ايران را آغاز كند و اين سند در شوراي ملي امنيت آمريكا موجود است. سندي كه به دهم نوامبر 1980 برمي گردد و در پوشه مخصوص آمده حكايت از آن دارد كه علاءالدين كيانوري، رئيس حزب توده براي رشد و توسعه ايران از «ك.گ.ب» خواسته تا سلاح لازم در اختيار اين حزب بگذارد و Yuri Andropor اين تقاضا را به رهبران روس اعلام كرده است. • اطلاع آمريكا از حمله اسرائيل و نزديكي به عراق در سند 0810151-.145 از كمك نظامي رياست جمهوري مصر به بغداد سخن گفته شده و يا Richard Allen درباره زمينه ديپلماتيك حمله اسرائيل به تاسيسات اتمي عراق به ريگان نامه نوشته است. همچنين سازمان امنيت عراق و بلغارستان با يكديگر ديدار و قرارداد امنيتي مشتركي را امضا كرده‌اند. همچنين در اسنادي به صدام حسين، اطمينان خاطر داده‌اند كه هيچ چيز، حكومت و قدرت او را تهديد نمي‌كند. حتي سيا در اسنادي، نقشه‌ها و گزارش‌هاي مفصلي درباره قدرت و امكانات ايران در اختيار صدام گذاشته و به تحليل حمله نظامي ايران پرداخته است. در بعضي اسناد از جمله F97-003# 66، علاوه بر حمايت‌هاي آمريكا از عراق در جريان جنگ حتي به تحريك نيروهاي كرد براي ايجاد فضاي ناامن در مرزها اشاره شده است. به عبارتي در اسنادي كه به ژوييه 1982 برمي‌گردد حمايت مشهود آمريكا از عراق به چشم مي‌خورد. • هراس آمريكا از صدور انقلاب سازمان سيا در 14 جولاي 1982 گفته كه آيت‌الله خميني مي‌خواهد صدام برود و ايران به شدت، خواهان جا‌به‌جايي قدرت در عراق است. سيا، مدل ايران اسلامي را تهديدي براي منطقه مي‌داند و به تقويت نيروهاي آمريكا در منطقه سفارش مي‌كند تا مبادا جمهوري اسلامي دومي شكل بگيرد. اسنادي هم از ارتباط ايران با حزب الوعده و چگونگي ايجاد بي‌ثباتي در ايران و ترور اسلامي‌هاي بنيادگرا، محدوديت شيعيان كويت و تقويت سني‌هاي عربستان و... به چشم مي‌خورد. همچنين در اين اسناد هراس اردن از جبهه آزاديبخش فلسطين و ارتباط آن با ايران نيز بررسي شده است. نماينده سيا، آذر 1961 به ارائه گزارشي درباره تهران مي‌پردازد كه تمام جزييات نظامي، اقتصادي و شرايط و احوال ايران را دربرمي‌گيرد و به‌طور بسيار دقيق از ميزان سلا‌ح‌هاي مختلف در ايران مي‌گويد. • اطلاع آمريكا از استفاده سلاح شيميايي توسط عراق در اسنادي كه به ژوئن 1983 برمي‌گردد از حمايت آشكارتر آمريكا به عراق و اختصاص بودجه‌اي خاص از جانب بانك‌هاي آمريكا به عراق سخن به ميان آمده است. سفير روس در بوداپست هم به مقامات مجارستان اعلام مي‌كند كه فعاليت‌هاي ضدروسي ايران، موجب ارسال نشدن محموله‌هاي نظامي به آن كشور خواهد شد و اين تحليل قابل تامل است زيرا روس‌ها اصرار دارند كه اين ارتباط را تعديل كنند و دخالتي در امور ايران نداشته باشند و سياستي خنثي در پيش گيرند. در سند ديگري به تاريخ اول نوامبر 1983، گزارش آمريكا درباره استفاده از سلاح شيميايي توسط عراق به چشم مي‌خورد كه آقاي Shultz به وزارت خارجه نوشته است. چون در پاريس با طارق عزيز در اين‌باره ديدار و به او گفته شده بود: «حمايت ما و همكاري شما، صفحه جديدي از سياست هر دوي ما در جهت حفظ منافع باز خواهد كرد.» و اين مساله برايم بسيار شگفت‌انگيز بود كه آمريكا اطلاعات كاملي از دستاوردهاي عراق درباره سلاح‌هاي شيميايي و توانايي توليد آن داشت و حتي در سند محرمانه اول نوامبر «ريچارد مورفي» و «جاناتان هورد» به حكومت نوشته‌اند كه بهتر است عراق را از حد و اندازه استفاده از سلاح شيميايي آگاه كنيم. يعني مي‌خواسته‌اند بر استعمال اين مواد هم نظارت داشته باشند و اين چيزي شبيه جنايت عليه بشريت است، نه چيز ديگر. رامسفلد در بحبوحه استفاده از سلاح شيميايي و در 14 دسامبر 1983 به ديدار طارق عزيز و صدام مي‌رود و «شكست عراق را شكست غرب توصيف و تاكيد مي‌كند كه سلاح شيميايي در قرار قبلي نبوده است.» • نفت؛ هدف نخست ريگان اين مساله نشانگر وجود دو نوع ديدگاه نسبت به مساله است، اما گروهي آن را براي عراق ضروري مي‌دانند و ريگان هم نسبت به فروش و توليد نفت عراق و تاثير آن بر بازار جهاني و باز بودن تنگه هرمز تاكيد دارد.در هرحال در اين اسناد ديدار آمريكايي‌ها با مقامات عراقي و توصيه‌هاي آنان به حفظ سياست مشترك مطرح شده است. مك فارلين موضوع طرح ملي عملياتي را دوم فوريه 1984 بله شواتز مطرح كرده و علي اكبر ولايتي، وزير خارجه وقت ايران، 14 فوريه همان سال با دكويار، ديدار و ديدگاه‌هاي ايران را مطرح كرده است. [url=http://www.dsrc.ir/view/article.aspx?id=853]پایداری[/url]

چهاردهمين نشست سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي در حالي امروز دهم آذرماه در لاهه برگزار مي شود كه احقاق حقوق جانبازان و قربانيان سلاح هاي شيميايي در دوران دفاع مقدس، از سوي كشورهاي تامين كننده مواد شيمايي صدام، ديكتاتور سابق عراق فراموش شده است . كنوانسيون سلاح هاي شيميايي در 29 آوريل 1997 ميلادي لازم الاجرا شد و هم اينك 12 سال از زمان آن مي‌گذرد. در اين مدت، اعضا تلاش كرده اند تا از اين سند و مكانيسم براي رفع هرگونه امكان توسعه، توليد، استفاده، ذخيره‌سازي و يا انتقال سلاح هاي شيميايي به ديگران استفاده كرده و به سوي انهدام نهايي سلاح هاي مزبور گام بردارند. وظيفه سازمان منع سلاح هاي شيميايي، آنچنانكه مديركل سازمان بيان مي دارد اجراي مفاد كنوانسيون براي تحقق جهان عاري از سلاح هاي شيميايي و نيز تحقق همكاري هاي بين المللي براي توسعه مواد شيميايي صلح‌آميز است. با وجود اينكه حدود 12 سال از لازم الاجرا شدن مفاد اين كنوانسيون مي گذرد اما تا كنون حق و حقوق جانبازان شيميايي ما از سوي سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي و كشورهاي توليد كننده اين مواد احقاق نشده و به نوعي به دست فراموشي سپرده شده است. اين درحالي است كه سازمان منع گسترش سلاح هاي شميايي با ناديده گرفتن هزاران جانباز شيمايي ايران بجاي مانده از تجاوز وحشيانه بعثيان عراق ، مي گويد: مساله حملات شيميايي رژيم بعثي عراق به ايران پيش از وجود اين سازمان بوده و اين سازمان صلاحيت رسيدگي در اين زمينه را ندارد و تنها مي تواند به مسايلي رسيدگي كند كه به پس از تشكيل اين سازمان برگردد. غلامحسين دهقاني دبير مرجع ملي كنوانسيون منع سلاح‌هاي شيميايي در رابطه با پيگري حقوق مصدومان شيميايي ايران در مجامع بين المللي به ويژه در سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي كه برخي از كشور هاي عضو اين سازمان، تامين كننده مواد شيميايي صدام بودند، به گفت: به دنبال جمع‌آوري اسنادي براي احقاق حقوق مصدومان شيميايي هستيم و در حال حاضر روي تهيه فيلم، عكس و مصاحبه از افرادي كه اظهاراتشان براي ارايه در مجامع بين‌ المللي مفيد است، تمركز كرده‌ايم. دهقاني با بيان اينكه هيچ دادگاه بين‌المللي براي رسيدگي به اين موضوع وجود ندارد، اضافه كرد: كنوانسيون منع گسترش سلاح‌هاي شيميايي نيز بعد از جنگ عراق عليه ايران لازم‌الاجرا شده و به مواردي ترتيب اثر مي‌دهد كه بعد از تاسيس اين سازمان به وقوع پيوسته است. وي با بيان اينكه حل مشكلات مصدومان سلاح‌هاي شيميايي در دراز مدت جواب مي‌دهد و نبايد تصور كنيم كه طي دو يا سه سال مي توانيم نتيجه بگيريم، تصريح كرد: پس از جمع‌آوري اسناد مورد نياز بايد منتظر زماني بود تا شرايط مطرح كردن حقوق مصدومان شيميايي و پيگيري آن در مجامع بين‌المللي فراهم شود، مانند حكم اخير دادگاه لاهه كه صدام را شروع كننده جنگ عليه ايران و استفاده كننده از سلاح‌هاي شيميايي دانست كه اين براي ما بسيار اهميت دارد و يك سند محسوب مي‌‌شود. به گفته كارشناسان حقوق بين المللي ، علاوه بر فعاليت هاي بين المللي براي احقاق حقوق مصدومان شيميايي بحاي مانده از جنگ ناجوانمردانه رژيم بعثي سابق عراق عليه كشورمان، بايد فعاليت هايي نيز در داخل كشور براي احقاق حقوق اين قربانيان انجام شود كه در اين راستا نياز است دستگاه ديپلماسي كشور پيش قدم شود. بر اساس اين گزارش، چندي پيش نمايندگان مجلس شوراي اسلامي در همين رابطه طرحي را تنظيم كردند كه به استناد آن دولت مكلف به پيگيري حقوق مصدومان و شهداي ناشي از استفاده سلاح‌هاي شيميايي جنگ تحميلي عراق عليه ايران، در محاكم داخلي و خارجي شد. اين طرح كه با 198 راي موافق و 3 راي مخالف به تصويب نمايندگان رسيد، دولت را مكلف كرد كه از زمان ابلاغ اين قانون تا 2 ماه، ضمن تجميع دستگاه‌هاي فعال در پيگيري حقوق جانبازان و بازماندگان شيميايي جنگ، يك دستگاه مشخص پاسخگو به مجلس را به‌عنوان مسوول پيگيري و اجراي اين قانون تعيين كرده و با جمع‌آوري اسناد جنايات شيميايي عليه ملت ايران، يك بانك اطلاعاتي تشكيل داده و اسناد مربوطه را بروز رساني كند. همچنين بر اساس اين قانون ،‌دولت و قوه قضاييه موظف شدند با رعايت قوانين و مقررات ملي و بين‌المللي، حمايت‌هاي فني، حقوقي و ديپلماتيك را از تمام اتباع و اشخاص ايراني صدمه ديده از حملات و كاربرد مواد شيميايي ناشي از هشت سال جنگ تحميلي عراق عليه ايران به عمل آورند. گفتني است، بر اساس اين مصوبه مجلس شوراي اسلامي، دولت مكلف است هر شش ماه يك‌ بار گزارش اقدامات مربوط به اجراي قانون را به كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس ارايه دهد. هادي مقدسي عضو كميسيون اجتماعي مجلس شوراي اسلامي در باره طرح اخير مجلس در باره پيگيري حقوق مصدومان شيميايي توسط دولت گفت: بررسي اين طرح از كميسيون امنيت به كميسيون اجتماعي مجلس منتقل شده و كميسيون اجتماعي نيز بررسي در اين زمينه را به يك كميته تخصصي محول كرده است. وي خاطر نشان كرد: در حال حاضر كار بررسي كميته تخصصي بر روي طرح به اتمام رسيده و طي روزهاي آتي در كميسيون اجتماعي مورد بررسي قرار مي گيرد. موضوعي ديگري كه در رابطه با سازمان منع گسترش سلاح هاي شيمايي مطرح است، عضويت كشورهايي است كه خود از عاملان اصلي و تامين كننده سلاح هاي پيشرفته شيميايي و فروش به صدام براي استفاده عليه نظاميان و مردم ايران در ايام جنگ تحميلي است. دهقاني دبير مرجع ملي كنوانسيون منع گسترش سلاح هاي شيميايي يكي از مشكلات پيش‌روي گروه‌هاي پيگيري حقوق مصدومان شيميايي ايران در مجامع بين‌المللي بويژه سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي را همين مساله مي داند و مي گويد: مساله مصدومان شيميايي براي كشور ما يك مساله حياتي است اما با توجه به روابط سياسي و بين‌‌المللي كه ميان كشور ما و كشورهايي كه اتباع آنها در دادن سلاح‌هاي شيميايي به عراق نقش داشته‌اند، وجود دارد، اين كشورها در اين زمينه همكاري لازم را نمي‌كنند. با توجه به اين مساله ،ريشه و بنيان تشكيل اين سازمان و برخي كشور هاي عضو و گرداننده آن همانند، آلمان، آمريكا، فرانسه، ايتاليا و ... زير سووال مي رود به طوري كه هادي مقدسي نماينده مردم بروجرد در مجلس شوراي اسلامي و عضو كميسيون اجتماعي مجلس، با اشاره به چهاردهمين نشست سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي، ريشه و ماهيت اين نشست را نادرست خواند گفت: ريشه اين نشست تقريبا زير سووال است زيرا در حال حاضر دست اندركاران تامين مواد شيميايي رژيم بعثي در جنگ تحميلي عليه ايران، از اعضاي اين سازمان هستند كه بايد ابتدا خود اين كشور ها پاسخگو باشند. وي افزود: اين كشورها اگر مي خواهند راجع به اين موضوع يعني منع توليد و گسترش سلاح هاي شيميايي و ضد بشر صحبت كنند، ابتدا بايد به جنايت هاي خود عليه ايران اعتراف كرده و پاسخ گويند. اين نماينده مجلس شوراي اسلامي، تاكيد كرد: نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران، هر گونه استفاده از سلاح هاي كشتار جمعي را كه در هر نقطه از جهان باشد خلاف قوانين بشري مي داند و براي مقابله با آن تنها شعار نمي دهد بلكه به صورت عملي و كاربردي برخورد خواهد كرد. وي ادامه داد: كساني كه صدام را تا دندان عليه ايران مسلح كردند امروز داعيه حمايت از حقوق بشر را دارند در حاليكه فعاليت ذرات خانه هاي توليد سلاح هاي شيميايي آنها بر هيچ كس پوشيده نيست. مقدسي ،‌رژيم غاصب صهيونيستي را از سردمداران توليد سلاح هاي شيميايي عنوان كرد و خواهان محكوميت اين رژيم در چهاردهمين نشست سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي شد. چهاردهمين اجلاس سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي از امروز نهم آذر ماه جاري به مدت پنج روز و با حضور 186 كشور عضو در لاهه آغاز مي شود كه در اين نشست پنج روزه جانبازان شيميايي كشور ما نيز حضور خواهند داشت. مساله اي كه اذهان عمومي و بيش از آن ذهن جانبازان شيميايي را به خود مشغول كرده، نتيجه حاصل از اين نشست است و اين سووال در ذهن بسياري مطرح است كه آيا چهاردهمين نشست نيز همانند سيزده اجلاس گذشته در رابطه با پيگيري حقوق مصدومان شيميايي ايران اسلامي، بي نتيجه خواهد بود؟!! هر چند به نوعي جواب اين سووال مشخص است اما براي پاسخگويي قاطع به آن بايد منتظر بود تا چهاردهمين اجلاس نيز پايان يابد. در حال حاضر، بيش از 98 درصد جمعيت جهان در كشورهايي زندگي مي‌كنند كه در آنها كنوانسيون منع سلاح هاي شيميايي تصويب شده است. كشور ما نيز كه يكي از بزرگترين كشور هاي متضرر در نتيجه كاربرد اين سلاح ها توسط رژيم بعثي عراق در دوران دفاع مقدس است ، از جمله كشورهاي عضو سازمان منع گسترش سلاح هاي شيميايي است . [url=http://www.chemical-victims.com/DesktopModules/News/NewsView.aspx?TabID=0&Site=chemical&Lang=fa-IR&ItemID=39196&mid=12546&wVersion=Staging]منبع: قربانیان سلاح های شیمیایی[/url]

از ميان ۴۴۵ شركت تجهيزكننده ارتش صدام در زمينه هاى مختلف به خصوص سلاح هاى شيميايى، شركت هايى از ژاپن، هلند، سوئد، بلژيك، اسپانيا، فرانسه و آلمان سهم بيشترى داشتند. فهرست مهمترين شركتهايي كه عوامل شيميايي را به عراق فروختند: -1 شركت شيميايي Nace فرانسوي كه در آمريكا نمايندگي داشت و با مراجعه به شركت Fadler در نيويورك، زمينه لازم را براي اعزام دو مهندس شيمي به نامهاي «جوزف.ام.كالوتا» و «موريس گرو ور» جهت مشاوره به تأسيسات سامره را فراهم ساخت. -2 شركت بزرگ «پتروبراس» به مديريت فروش جهاني آقاي«كارلوس سانتا»،كه از بزرگترين صادركنندگان تسليحات شيميايي به عراق بود. -3 شركت هاي فرانسوي «تامسون C.S.F »،«آلكاتل»،«ماترا». -4 شركت «K.B.S » هلند كه با دلالي آقاي «دكتر العاني»، 500 تن تيودي گليكول (ماده اوليه تهيه عامل تاول زاي خردل گوگردي) را به دولت عراق فروخت كه اين مواد در ژوييه 1983 به عراق برده شد. -5 لازم به ذكر است كه كمك فني براي راه اندازي تأسيسات از جانب آلمان فدرال صورت گرفته بود. (شركت آلماني KARL KOLBE تجهيزات و نحوه ساخت را در اختيار عراقي ها قرار داده بود.) -6 شركت هاي انگليسي «بابكاك»و«ويلكاكس» كه درخواست داير نموده كارخانه هاي توليد عوامل شيميايي با ماهيت حشره كشي نظير آميتون، دمنون، پارااكسان، و پارايتون از طرف عراقي ها با آنها بسته شد ولي اطلاعات چگونگي توافقات و انجام تعهدات به دليل محرمانه بودن پرونده بايگاني شده است. -7 شركتهاي بزرگ شيميايي«مونته ديسون» و «تكني پترول» (TP & MD) كه عراقيها جهت تهيه عوامل فلج كننده اعصاب به آنها مراجعه كردند و نام اين شركتها ورد زبان روزنامه نگاران شد. همچنين كميته روابط سياست خارجي آمريكا در زمره فروشندگان سلاح هاي شيميايي به عراق به ثبت رسيده است. -8 شركتهاي آلماني«هي برگ»،«كارل كولب»،«پروساگ» و ... عمده ترين قسمتهاي فني و تجهيزاتي تاسيسات سامره را ساخته و كارخانه با نظارت مهندسان و كارشناسان خبه آنان راه اندازي گرديد. لازم به ذكر است كه 22 نفر از مهندسان شوروي و تعدادي از متخصصان فرانسوي نيز در اين زمينه همكاري داشتند تا اينكه خردل ساخته شده در اين تاسيسات در سال 1983 و در عمليات خيبر در حالي كه وزير امور خارجه آميكا در بغداد بود عليه رزمندگان ايراني به كار رفت. جالب اينجاست كه در سال 1985 بيش از 150 شركت آلماني در بغداد در اين سوداگري دفاتر بازرگاني داشتند. بدينسان مدعيان حقوق بشر و احترام به مباني انساني، امكانات ساخت و به كارگيري انواع عوامل سمي را در اختيار ارتش عراق قرار دادند به ويژه اينكه آلماني ها با توجه به عدم توانايي به كارگيري عومل شيميايي جنگي طي جنگ جهاني دوم كه آن هم نه به سبب رعايت قوانين و كنوانسيون هاي جهاني بلكه به دليل وحشت از مقابله به مثل نيروهاي متفقين عليه خود بودند، توانستند قدرت شيميايي خود را در آزمايشگاه انساني به آزمون گذاشته و با مطالعات و درمانهايي كه بر روي مجروحان جنگ شيميايي به ويژه مجروحان شيميايي ايراني به انجام رساندند، پرونده هاي مطالعاتي خود و نيز راهكارهاي نظامي كاربرد اين گونه تسليحات را براي قدرتهاي نظامي تكميل تر نمايند. منبع: [url=http://www.chemical-victims.com/DesktopModules/News/NewsView.aspx?TabID=0&Site=chemical&Lang=fa-IR&ItemID=39508&mid=12546&wVersion=Staging]قربانیان سلاح های شیمیایی[/url]

زیبا بود دستت درد نکنه

مجله «نيوزويك»يكي از پر تيراژترين مجلات آمريكايي با اعزام خبرنگار اختصاصي به جبهه هاي جنگ در سال 1365 چنين گزارش مي دهد:حضور بسيجي ها در جبهه ها مايه كابوس رژيم عراق است و اين طور به نظر مي رسد كه تعداد آنها تمامي نداشته و حضورشان در جبهه ها، هيچ گاه توقف نمي يابد. «واحدهاي بسيج متشكل از نوجوانان تا پيرمردان از قوي ترين تهديدها عليه صدام به شمار مي روند. آنان اكنون به ويژه پس از عمليات والفجر 8 و والفجر 9 ،ثابت كرده اند كه نيروهايي هستند كه مي توانند در سخت ترين شرايط وارد ميدان نبرد شوند.» «يك بسيجي مجروح شيميايي در پاسخ به سوال خبرنگار اعزامي ما، از ميان لب هاي ترك برداشته خود مي گويد: به جهان اعلام كنيد كه ما از جنگ نمي ترسيم زيرا براي خدا نبرد مي كنيم.» خبرگزاري رويترز نيز با انتشار مطلبي از ضعف و ناتواني ارتش عراقي در جنگ تحميلي و برتري ارتش ايران چنين گزارش مي دهد: «اكنون جوانان 18ساله تا مردان 48 ساله عراقي به خدمت اجباري فراخوانده شده اند. بعضي از اين افراد، حتي طول خدمتشان به ده سال هم مي رسد و هر كسي كه توانايي جسمي دارد بايد به نوعي اجبارا خدمت كند. رويترز مي افزايد: ارتش عراق با سيستم هاي دفاعي پيچيده و تلويزيون هاي مستقر در سنگر با قواي ايران كه پراكنده عمل مي كند و در پي حملات غافلگير كننده هست، تفاوت دارد. قواي ايران متكي به داوطلبان و شبه نظاميان انقلابي است كه مدت ماموريت در جبهه شان سه ماه است اما برخي هرگز جبهه را ترك نمي كنند. رويترز در پايان گزارش خود ضمن اذعان به حضور گسترده بسيجيان در دفاع از انقلاب اسلامي مي نويسد: «حدود سه ميليون داوطلب بسيجي در ايران وجود دارد كه آموزش ديده اند و تجربه جنگي دارند، برخي از آنها قبلا مجروح شده اند و حتي مورد حمله سلاح شيميايي قرار گرفته اند. بسيج محدوديت سني ندارد و رسما جوانان پانزده سال به پايين را نمي پذيرد اما ديده شده كه برخي شناسنامه هاي خود را دست كاري كرده و بدين ترتيب موفق به رفتن به جبهه شده اند.» دشمنان انقلاب اسلامي از اذعان اين قدرت معنوي و مادي در آن مقطع زماني پرهيز داشتند لكن به واسطه عمليات هاي گسترده رزمندگان اسلام به خصوص عمليات بزرگ والفجر 8 كه در 20 بهمن 1364 انجام گرفت و شهر بندري و صنعتي فاو در دهانه خليج فارس به تصرف قواي ايراني درآمد، آنان را در انفعال قرار داد و ناچار شدند به توانايي ايرانيان اعتراف نمايند. [url=http://www.dsrc.ir/Contents/view.aspx?id=2937]سایت پایداری[/url]

درد بزرگیه بسیجی بمیر تا بهترین باشی چون اگر زنده باشی هم ضد آزادی هستی و هم قاتل بیگناهان هم بی فرهنگ عقب مانده و هم......... خدیا چقدر غمگینم

شرح منطقه عمليات منطقه عملياتي كه دشمن بروي آنها مسلط بود اهميت ويژه اي هم براي ما و هم براي عراق دارد لذا دشمن در حالي مستقر بود كه تمام نيروهاي ما در ديد آنها قرار داشتند و لذا با گرفتن اين ارتفاعات دشمن در دشت قرار مي گيرد بنابر اين دشمن بر روي ارتفاعات سوق الجيشي قرار مي گيرد و مسلط بر ما مي باشد ارتفاعات مهم در منطقه سومار ارتفاعات سارات 327 متر سيدك 253 ارتفاع دروازه تپه شلوغ 235 گيسكه 330 ارتفاع واروالين كه از مرتفع ترين تپه در اين منطقه مي باشد با 402 متر ارتفاع سانوابها وسلمان كشته و ... را مي توان نام برد. در ضمن شرق و غرب اين ارتفاعات مرزي پاسگاههاي زيادي از ما و همين طور از عراق وجود دارد پاسگاه دوله شريف – كومه سنگ و ميان تنگ. كه پاسگاه دوله شريف متعلق به عراق و كومه تنگ و ميان از پاسگاه هاي ايران مي باشد كه پاسگاه ميان تنگ در دهنه تنگه قرار دارد كه در زمان استقرار دشمن كاملا خراب شده است. در روي اين ارتفاعات چند تنگه وجود دارد. 1- تنگ ميان تنگ كه در وسط ارتفاع قرار دارد و تهديد مستقيمي است بر شهر مندلي كه نيروهاي عمده عراق در اين تنگه قرار داشتند. 2- تنگه سانواب ها كه در سمت راست ارتفاع و در امتداد آن ارتفاع سلمان كشته قرار دارد. وضعيت دشمن در اين منطقه چون اين منطقه كه گفته شد اهميت ويژه اي براي عراق دارد و با تصرف اين ارتفاعات ورود نيروهاي اسلام به خاك عراق آسان خواهد شد دشمن نيروهاي خود را تقويت نموده و با اينكه عراق از حمله ما به اين منطقه اطلاع داشت طبق گفته يك افسر اسير، فرماندهان عراقي تصور اين را داشتند كه نيروهاي ايراني قادر نخواند بود از 50 رده مين و تله هاي انفجاري كه عراق بر روي زمين كار گذاشته بودند بگذرند. نيروهاي دشمن در منطقه شامل لشگر 12و 8 مي باشد، كه عبارتند از: 1-تيپ 412لشگر 12 1- تيپ 46 لشگر 12 مي باشد تيپ 421 لشگر 12 از جنوب به اين منطقه جهت تقويت مامور مي كند اين تيپ 20 روز قبل از عمليات مذكور 80% منهدم شده و در ضمن لازم به تذكر است كه اين تيپ سومين با زاست كه از بين مي رود يكي در بستان و ديگري در شوش. طرح عمليات براي شروع عمليات با وسعت زياد و با هدف اين كه ما قادر هستيم در هر كجا كه صلاح بدانيم نيروهاي خود را وارد عمل نمائيم در غرب قرار گاه نجف تشكيل شد كه قرار گاه لشگر ظفر زير نظر اين قرار گاه مي باشد ارتفاعات اين منطقه در حدود 22 كيلومتر مي باشد و براي ما از چند نظر اهميت دارد: 1- از نظر تاكتيك نظامي داراي اهميت فراوان بود و با گرفتن اين ارتفاعات دشمن در دشت قرار مي گيرد و ما نيز كاملا روي آنها تسلط پيدا مي كنيم. 2- نزديك شدن به شهر مندلي و تهديد به بغداد كه از جنبه تبليغاتي نيز براي ما پيروزي خواهد آورد. كل منطقه عمليات ما از درواز(سمت چپ ميان تنگ)تا سلمان كشته بود و همچنين گرفتن پاسگاه دوله شريف و كوله سنگ. بعد از شناسايي منطقه و بررسي استعداد دشمن قرارگاه نجف تصميم مي گيرد كه بايك قرار گاه لشگر به نام ظفر كه از 2 لشگر نصر و 81 زرهي باختران تشكيل شده بود اين عمليات را روي ارتفاعات مرزي سومار انجام دهد. عمليات عمليات در ساعت 47 دقيقه بامداد 9/7/61 طي عملياتي كه با فرياد ابوالفضل العباس آغاز شد دشمن چندين كيلومتر از نوار بين المللي به عقب رانده شد و نيروهاي رزمنده با روحيه بالا به دشمن هجوم مي بردند و با وجود تپه هاي بلند در اين ارتفاعات دقايقي بعد از صدور حمله نيروهاي عمل كننده با عبور از ميادين مين و سيم خاردار هاي زياد يك به يك به اهدافشان رسيدند بطوري كه بعد از گذشت 15 دقيقه از شروع عمليات ارتفاعات كيسكه تا كله شوان فتح مي شود و به ترتيب ارتفاعات از قلعه مين تا سمت راست تنگه جوق ارتفاعات مثلثي تصرف مي شود. هم اكنون اكثر نيروهاي صدامي در جلگه مستقر شده اند كه نيروي اسلام مسلط بر منطقه مي باشد. ياد آوري مي شويم با وجود آن كه دشمن از جريان حمله با خبر بود و بعلت آماده باش هاي پي در پي و خستگي شديد نيرو شب عمليات اكثر نيروهاي دشمن در خواب بودند و تلفات سنگيني را متحمل شدند. در سمت راست ارتفاع بنام سلمان كشته نيروهاي خودي بدون درگيري به مواضع خود رسيدند آنچنان دشمن غافلگير شده بود كه توپخانه دشمن تا چند ساعت از كار افتاده بود درست با روشن شدن هوا ساعت هاي متوالي در طول جبهه ما كرد توسط نيروهاي ظفرمند اسلام دفع شد. كل نيروهاي موجود دشمن بعد از عمليات 1- تيپ 46 لشگر 12 2- تيپ 421 لشگر 12 3- تيپ 412 زير امر لشگر 12 4- تيپ 5 زرهي لشگر 12 و تيپ 37 لشگر 12 هنوز وارد عمل نشده. 5- تيپ 51 لشگر 1 كه در ارتفاعات آقداغ با تانك هاي تي 72 مستقر مي باشد) تي4 لشگر 2 و تي 30 زرهي 65 65- تيپ 2 لشگر 2 در ميمك و تيپ 43 لشگر 9 و تيپ 19 لشگر 7 و تبپ 39 –تيپ 28 تي 38 و تيپ 90 لشگر 4 و تيپ 10 لشگر 4 و تيپ 37 يك روز قبل از حمله از بصره به مندلي آمده ولي هنوز وارد عمل نشده. دشمن به جهت اين كه بتواند دور مندلي را خاكريز بزند و نيروهاي خود را تقويت كند با آتش شديد توپخانه و پاتك ها شايد بتواند ارتفاعات تصرف شده را باز پس بگيرد اما رزمندگان اسلام با روحيه كه سرشار از ايمان به خدا مي باشد تمام پاتك هاي دشمن را دفع نمودند و با كشته و زخمي كردن هزاران بعثي همچنان بر روي ارتفاعات به غير از سلمان كشته مستقر مي باشند و چون سلمان كشته در زاويه قرار دارد و از سه طرف:1- جاده نفت شهر جنوبي 2- جاده مرزي 3- جاده داخل خاك عراق مورد حمله قرار داشتيم و ممكن بود تلفات زيادي را بدهيم لذا تصميم گرفته شد نيروها بر روي ارتفاعات سانواب ها استقرار يابند و همچنين پاسگاه دوله شريف كه روزهاي عمليات در دست نيروهاي ما قرار داشت هم اكنون در دست عراق مي باشد و ما بر روي تپه هاي كومه سنگ و پاسگاه كومه سنگ قرار داريم لازم به توضيح است كه اين دو پاسگاه در پشت تنگه ميان تنگ قرار دارد و ما كاملا روي تنگه مسلط مي باشيم. شكل پاتك در روز 10/7/61 منطقه عملياتي مسلم بن عقيل زير نظر لشگر 12 بوده و دشمن با استعداد 2 گردان از تي 4 و 1گردان از تيپ 3و2 گردان از تي 418 در منطقه مندلي اقدام به تك نمود كه بتواند ارتفاعات مشرف بر مندلي را اشغال نمايد كه اين تك با مقاومت شديد نيروهاي ما قرار گرفت و اقدام به فرار نمود و گردان 155 از تيپ 3 گارد مرزي كه در عمليات شركت كرده بود حدود 70% منهدم گرديد و2 گردان از تيپ 418 كه زير نظر لشگر 7 بود و جهت تك به منطقه مندلي آورده شده بود منهدم گرديد. شرح پاتك 20/7/61 دشمن در گذشته بطور متوالي حركت هاي كوچكي با واحد هاي ضربه خورده در خط پاتك نمود و هر بار با تلفات سنگين متواري گشت و هدف از اين عمليات مشغول نمودن نيروهاي خودي و خسته كردن آنها در خط مي باشد تا اين كه بتواند تيپ هاي پياده 39 و 19 لشگر 7 را به منطقه اعزام نمايد تا بتواند تك اصلي را انجام دهد اين دو تيپ در تاريخ 15/7/61 از خانقين به مندلي با پوشش امنيتي كه فقط در شب حركت مي كردند بعد از 4 روز به مندلي رسيدند و فرداي آن روز دشمن با اين دو تيپ در سه محور تك نمود: 1-سلمان كشته 2-ميان تنگ 3-كاني شيخ و دروازه و با پشتيباني توپخانه هلي كوپتر و هواپيما هجوم خود را آغاز نمود كه با مقابله شديد نيروهاي خودي قرار گرفت بطوري كه در محور سلمان كشته نيروهاي دشمن روي تپه ها سامواپا (ارتفاع 402) توسط نيروهاي خودي دور زده شدند و علاوه بر تلفات سنگين اسراي زيادي نيز از اين محور تخليه شد و بيش از صد نفر اسير و حدود 400 نفر كشته و زخمي بجاي گذاشت بطوري كه در محور كاني شيخ طبق گفته شنود تمام نيرو هاي عمل كننده بجز چند افسر بقيه كشته و اسير و يا فرار نمودند: ميزان خسارات و غنائم بدست آماده از دشمن در كل عمليات مسلم بن عقيل تا تاريخ 12/7/61 1- آزاد كردن بيش از 150 كيلومتر مربع از خاك جمهوري اسلامي ايران. 2- كشته شدن و زخمي كردن بيش از 4000 نفر از نيروهاي كفر بعثي. 3- انهدام 79 دستگاه تانك و نفربر كه تعدادي از تانك ها تي 72 بوده است. 4- گرفتن 275 نفر اسير كه بين آنها افسر هم ديده مي شدند. 5- انهدام 20 دستگاه خودرو و 3 دستگاه لودر و بولدوزر 6- انهدام 3 كاتيو شا 7- بدست آوردن يك دستگاه رادار 8- بدست آوردن يك دستگاه ردياب صوتي توپخانه 9- بدست آوردن 3 دستگاه لودر بولدوزر دي- 8 10- 3 قبضه توپ 100 م م دوربين دار تير مستقيم 11- 1قبضه توپ 22 م م 12- 4قبضه تفنگ 106 م م 13- 3قبضه ضد هوايي 7م م 14- 4قبضه تفنگ 106م م 15- 1دستگاه كمپرسور سنگر كني 16- تعداد 60 دستگاه تلفن صحرايي 17- 8 دستگاه تلسكوپ (دوربين تلسكوپي 20 كيلومتر) 18- 3دستگاه موشك ميلان با مهمات 19- تعدادي خمپاره انداز 60 م م و 82 م م با مهمات 20- تعداد بسيار زيادي(قابل توحهي) سلاح سبك و آرپيجي 21- جمع آوري 4000 مين ضد تانك و 170000 مين ضد نفر 22- مقدار زيادي مهمات كه آمار دقيق آن در دست نيست. 23- تعداد 9 قبضه مسلسل و دوشكا 24- و حدود 7 هواپيما دشمن كه توسط جنگنده هاي نيروي هوايي جمهوري اسلامي سقوط كردند. نمايندگي امام در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي مجله رويدادها و تحليل - شماره 46

خیلی عالی بود دستت دردنکنه واقعا" انسان متاسف می شود یک روی درناک قضیه هم فقر و نکبت حاکم بر آفریقا است که مصببینش همین اروپای های استعمارگر هستند خدا ازشون نگذره.

دستت درد نکنه مهدی جان با وجودی که سرت شلوغه ولی باز هم بیکار ننشستی دمت گرم

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t5nlzm.jpg[/img] اولین حادثه هواپیماربایی جهان در سال 1930 و در آغاز جنگ سرد، بین شرق و غرب به وقوع پیوست. در این حادثه انقلابیون پرو یک هواپیمای فوکر را به تصرف خود در آوردند تا بدین وسیله از کشور فرار کنند. موج عمده ی هواپیماربایی از آگوست 1947 شروع و تا مارس 1953 ادامه داشت. پنج سال بعد در سال 1958، موج دوم هواپیماربایی شروع شد این دوره آغاز شد که هم زمان با به قدرت رسیدن کاسترو در کوبا بود. به گونه ای که طی مدت 13 سال حدود 25 هواپیماربایی موفق و 7 مورد ناموفق به وقوع پیوست. هدف بیش تر هواپیمارباها فرار از یک کشور کمونیستی به یک کشور غیرکمونیستی بود. هواپیماربایی در جهان: به طور کلی 364 مورد هواپیماربایی از سال 1930 تا 1981، در جهان به وقوع پیوسته است که 124 مورد آن در آمریکای شمالی، 103 مورد در آمریکای جنوبی، 83 مورد در اروپا، 40 مورد در آسیا و 14 مورد در آفریقا اتفاق افتاده است. اولین حادثه ی انهدام هواپیما در تاریخ 7 می سال 1949، هنگامی رخ داد که یک هواپیمای خطوط هوایی فیلیپین، در جریان یک عملیات برنامه ریزی شده سقوط نمود. در این حادثه یک بمب ساعتی که توسط یک زن و مرد اجیر شده به قصد کشتن یکی از مسافرین در هواپیما جاسازی شده بود، منفجر شد. دومین حادثه انهدام هواپیما در تاریخ 9 سپتامبر 1949، زمانی که یک هواپیمای 3- DC خطوط هوایی کانادا در فاصله ی 40 مایلی منطقه ی کبک در حال پرواز بود، به وقوع پیوست. بعد از این تاریخ از سال های 1971 تا 1991، به تناوب، هواپیماهای کشوری مورد انهدام واقع شده اند. بیشترین تعداد انهدام هواپیما 31 مورد بوده که در سال 1977 اتفاق افتاده است. از طرف دیگر حمله به فرودگاه های غیرنظامی و هم چنین سایر تاسیسات مشابه، در تاریخ هوانوردی جهان، تا کنون باعث تلفات، جراحات و خسارات زیادی شده است. قبل از 28 دسامبر سال 1968، فرودگاه بین المللی بیروت، به وسیله ی نیروهای رژیم اشغالگر قدس مورد حمله قرار گرفت. در فاصله ی سال های 1985 تا 1998، موارد متعددی از حمله به تاسیسات فرودگاه ها و هواپیماها اتفاق افتاد که عبارتند از: 2 دسامبر 1984: یک هواپیمای ایرباس خطوط هوایی کویت که با 161 سرنشین راهی کراچی بود، توسط چهار نفر فلسطینی در فرودگاه تهران ربوده شد. این راهزنان هوایی خواستار آزادی 17 زندانی در کویت بودند، نیروهای ایرانی توانستند پس از شش روز هواپیما را به تصرف درآورند و گروگان ها را آزاد کنند. 14 ژوئن 1985: بوئینگ 727 TWA که با 153 نفر مسافر به سوی رم در پرواز بود، به بیروت برده می شود. پس از 17 روز یعنی در 30 ژوئن، با دخالت دولت سوریه، تمام مسافران آزاد می شوند. 23 نوامبر 1985: سه هواپیماربا، یک بوئینگ 737 شرکت هواپیمایی مصر را که با 97 سرنشین راهی قاهره بود، در فرودگاه مالت می ربایند. آنان خواهان حرکت به سوی لیبی یا تونس بودند. دو مسافر از پنجره هواپیما بیرون انداخته می شوند. پس از 22 ساعت مذاکره یکی از واحدهای خبره مصر، عملیات خود را آغاز می کند و هواپیمارباها مغلوب می شوند. 25 دسامبر 1986: یک بوئینگ 737 خطوط هوایی عراق با 91 مسافر توسط یک کماندو ربوده شد. هواپیما که در حال پرواز از بغداد به عمان بود در فرودگاهی در عربستان سعودی فرود آمد و در آن جا منفجر شد که در نتیجه 62 نفر جان خود را از دست دادند. 20 آوریل 1988: بوئینگ 737 خطوط هوایی کویت با 11 سرنشین در مشهد (ایران) ربوده می شود. این ماجرا که 16 روز به طول می انجامد، سرانجام در الجزایر با ناکامی هواپیماربایان به پایان می رسد. 24 دسامبر 1994: چهار نفر الجزایری، هدایت یک ایرباس 300- A را در فرودگاه الجزایر به دست می گیرند. روز 26 دسامبر، ایرباس از الجزیره بر می خیزد و در مارسی فرود می آید نیروهای ضربت ژاندارمری فرانسه، با حمله به داخل هواپیما، مسافران را آزاد می کنند. در این عملیات چهار هواپیماربا کشته می شوند. 21 ژوئن 1995: یکی از اعضای فرقه ی آئوم، یک بوئینگ 747 ژاپنی را، با 365 سرنشین، در فرودگاه هاکودات (شمال ژاپن) به تصرف در می آورد. او خواهان آزادی شوکوآساهارا، رهبر فرقه ی آئوم است، 16 ساعت بعد، حمله ی نیروهای ژاپنی آغاز می شود و تمامی مسافرین بی هیچ آسیبی آزاد می شوند. 26 اوت 1996: یک ایرباس 310- A شرکت هواپیمایی سودان که با 199 مسافر از خارطوم به سوی عمان در پرواز بود، توسط 7 هواپیماربای عراقی ربوده می شود و به فرودگاه استانستر، (در شمال لندن) برده می شود. آنان پس از 20 ساعت و بدون هیچ خشونتی تسلیم می شوند. 23 نوامبر 1996: هواپیماربایان اتیوپیایی، یک بوئینگ خطوط هوایی اتیوپی در مسیر آدیس آبابا، به نایرویی و آبیجان را بر فراز کنیا می ربایند. این هواپیما، به علت کمبود سوخت در اقیانوس هند سقوط می کند. 24 مه 1998: سه پاکستانی مسلح یک هواپیمای فوکر خطوط داخلی پاکستان را با 29 مسافر، می ربایند تا مخالفت خود را با آزمایش های هسته ای پاکستان در ایالت بلوچستان ابراز کنند. روز 25 مه، هواپیماربایان در شهر حیدرآباد در 160 کیلومتری کراچی دستگیر می شوند. 12 آورین 1999: چهار چریک ارتش آزادی بخش کلمبیا، خلبان یک فوکر 50 شرکت هواپیمایی آوانسای کلمبیا را وادار می کنند که در باند مخفیانه ای در شمال کشور فرود آید. آنان 26 مسافر و خدمه را به جنگل سیمیتی می برند. 24 دسامبر 1999: چهار هواپیماربای مسلح، کنترل یک ایرباس شرکت هواپیمایی هند را با 192 سرنشین که ازکاتماندو (نپال) راهی دهلی نو بود، به دست گرفتند، طی این حادثه 4 نفر جان خود را از دست می دهند. جداول زیر مهم ترین هواپیماربایی و آمار تلفات انسانی ناشی از آن را در فاصله ی سال های 1930 تا 1981 نشان می دهد. آمار هواپیماربایی در جهان از سال 1930 تا 1981 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/zsx0l4.jpg[/img] آمار هواپیماربایی و تلفات انسانی از سال 1930تا 1981 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/2946xzm.jpg[/img] هواپیماربایی در ایران: اولین هواپیماربایی از ایران در تاریخ 31/3/1349 به وقوع پیوست. در این روز سه نفر ایرانی، یک هواپیمای جت مسافربری هواپیمایی ملی ایران را با تهدید مسلحانه ربوده و آن را به عراق بردند و دولت عراق به آن ها پناهندگی سیاسی داد. شهریورماه 49: دومین هواپیماربایی از ایران انجام گرفت و یک فروند هواپیمای مسافربری هواپیمایی ملی ایران توسط سه ایرانی به کشور عراق برده شد و سه هواپیماربا از دولت عراق پناهندگی سیاسی گرفتند. دی ماه 49: سومین هواپیمای مسافربری ایران توسط 6 نفر ربوده و به عراق برده شد، هواپیماربایان در عراق تحت تعقیب قرار گرفته و برای محاکمه به ایران منتقل شدند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هواپیماربایی در ایران طی سال های 1358، 1362، 1363، 1364، 1365 و 1368 تکرار شد. آخرین هواپیماربایی در سال 1374 اتفاق افتاد، در این واقعه هواپیمای ساها در مسیر تهران- کیش، توسط یکی از خدمه ی هواپیما ربوده شده و در فلسطین اشغالی به زمین نشست. دولت اشغالگر اسراییل در یک برنامه ی نمایشی مسافران را بعد از یک روز توقف آزاد نمود و با تشکیل یک دادگاه فرمایشی، برای رباینده حکم 15 روز حبس و اعطای پناهندگی صادر نمود. هم چنین موارد متعددی از هواپیماربایی به کشور ایران به وقوع پیوسته است که برخی از آن ها عبارتند از: ربودن بوئینگ 737 خطوط هوایی عراق به ایران در سال 1353 دومین مورد هواپیماربایی به ایران در تاریخ 9/6/58 از فرودگاه رم اتفاق افتاد. در این واقعه هواپیمای 8- DC آلیتالیا با 129 سرنشین در مسیر تهران- بیروت- رم، پس از برخاستن از فرودگاه رم ربوده و به تهران آورده شد. در تاریخ هوانوردی ایران تاکنون با مواردی از انهدام هواپیما روبه رو بوده ایم: در تاریخ 13/2/61 هواپیمای حامل اقای بن یحیی، وزیر امور خارجه ی الجزایر، در مسیر پرواز به تهران، مورد حمله ی رژیم عراق قرار می گیرد که در اثر آن کلیه ی سرنشینان هواپیما از بین می روند. در تاریخ 1/12/64 یک فروند هواپیمای شرکت خدمات هوایی کشوری آسمان از نوع اف 27 در حوالی اهواز با 44 سرنشین مورد حمله موشکی هواپیمای جنگی عراق قرار گرفت و کلیه ی سرنشینان آن شهید شدند. در روز یک شنبه 12 تیرماه 67 (سوم ژوئیه 1988) هواپیمای غول پیکر جت ایرباس 300- A شرکت هواپیمایی ج.ا.ا با 296 سرنشین (با بیش از 118 کودک و زن) از ملیت های مختلف (15 نفر تبعه ی امارات متحده ی عربی، 10 نفر تبعه ی هند، 6 نفر تبعه ی پاکستان، 6 نفر تبعه ی یوگسلاوی، یک نفر تبعه ی ایتالیا، 258 نفر تبعه ی ایران) و با شماره ی پرواز 655 و علامت ثبت EP- IB، در مسیر بندرعباس- دبی، از طریق راه هوایی بین المللی آ- 59 و در ارتفاع 14000 پا، هدف دو فروند موشک (اس- ام) پرتاب شده از سوی ناوگان فوق مدرن وینسنس آمریکای جنایتکار قرار گرفت و در آب های خلیج فارس سقوط کرد.[url=http://sanate-havaee.blogfa.com/8708.aspx]صنعت هوایی[/url]

بله همینطور است روزی فرا خواهد رسید که این جانیان در محظر پیشگاه صاحب عصر باید منتظر اجرای حد الهی باشند به امید آنروز

[quote]شما یه راه حل برای تحریم روسیه بگو . من همین امشب اجراش می کنم. آخه برادر من چجوری ما می تونیم روسیه رو تحریم کنیم ؟؟؟؟[/quote] غرب به این نکته پی برده که دوستی روسها دوستی خاله خرسه است و راهبرد جدیدش در برابر این کشور این است که با دادن امتیازاتی از این کشور برای مقابله با خطر فزاینده چین و ایران استفاده کنه بهترین راه برای فشار به روسها فعالتر شدن دستگاه دیپلماسی کشور برای صادرات گاز به اروپا است و ارائه خدمات بیشتر از روسها در زمینه گازی است این کار اگر چه مشکله ولی با برنامه ریزی صحیح می توان روسها رو به این نکته واقف کرد که نباید به ایران به عنوان یک طعمه برای امتیاز گیری از غرب نگاه کنه بلکه به ایران به دید شریک استراتژیک که اگر بخواد بازی در بیاره منافعش رو در خظر ببینه

با تشکر از Babakim1 عزیز راستی دوستان اگر مطلب یا تصویر یا چیز جدیدی در رابطه با این موضوع دارند ارسال کنند که تاپیک کاملتر بشود .

[quote][quote][quote]خداییش از سر لج روسیه هم شده ما باید رابطه رو با آمریکا تا سطحی بهبود بدیم و دخل این روس های کثیف رو بیاریم![/quote] هدف هم همینه اینها می خواهند ایران رو یکه کنند تا ایران در مقابل آمریکا نرمش نشان بدهد. [/quote] عزیزم این روسیه رو باید نابود کرد این ها خیلی نامرد هستند! شما اینها رو با آمریکا مقایسه نکن! حتی اسرائیل هم بهتر از اینهاست!!! بابا این اسرائیل های بی خدا قبل از انقلاب در یک پروژه ای با ما همکاری داشتند بنام Flower که هدف اون توسعه موشک های بالستیک بود! این روس ها به ما نقشه کلاشینکف هم نمی فروشند![/quote] باور کن من هم موافق روسیه و کشورهای بلوک شرق و غرب نیستم استقلال در همه زمینه ها بهتر و موثر تره درست است که دردسر زیاد داره ولی بهترین روشه در مورد نامردی روسها هیچ شکی نیست به عنوان مثال همین قطعات میگ-29 که هیچ کدوم به همدیگه نمیخوره ولی کلا" همینه که ما باید مستقل باشیم و به هیچ کس باج ندیدم.

[quote]خداییش از سر لج روسیه هم شده ما باید رابطه رو با آمریکا تا سطحی بهبود بدیم و دخل این روس های کثیف رو بیاریم![/quote] هدف هم همینه اینها می خواهند ایران رو یکه کنند تا ایران در مقابل آمریکا نرمش نشان بدهد.

دوستان عزیز قرار نیست که این سلاح از چدن یا فلزات سنگین ساخته بشه شاید ظاهرش هیولا بنظر بیاد ولی اگر قسمت عمده اون رو با آلیاژ کربن بسازند جدای از قسمت های اجتناب ناپذیر بقیه قسمت هاش آلیاژی خواهد بود اونقت وزنش سبکتر از کلاش هم میشه البته من از نوع ترکیبات به کار رفته در اون خبر ندارم اگر کسی می دونه به ما هم بگه. در ضمن کلنل جان دستت درد نکنه.

قیمتش 25 هزار دلار است توان ما که نمی رسه ولی وضعم خوب شد یکی می گیرم دستت درد نکنه

[quote]خدا بیامرزدشان و قرین رحمت و مغفرت خویش قرار دهد. به بخش دفاع مقدس منتقل شد.[/quote] خداوند روحشان را شاد کند خیلی ناراحت شدم سعید جان کم پیدایی

کلنل جان دستت درد نکنه یکی از الزامات جوامع اسلامی همین حفاظت از اطلاعات است که وظیفه هر شخص مسلمانی است هنوز ضربه هایی که ما در جنگ از این ناحیه خوردیم فراموش نشده.

خیلی جالبه از یک طرف کشورهای غربی دارند هزینه های دفاعی خودشون رو کاهش می دهند نمونه اش همین قضیه و طرح لغو خرید راپتور برای ارتش آمریکا از یک طرف هم اعراب همسایه ما دارند تسلیحات می خرند که چی ما قدرتمندیم به راستی که خلایق هر چه لایق

[quote]جناب جک توربو از تاپیک خوبه شما کمال تشکر را دارم. من در یکی از انجمن ها مطالبی درباره زندگی ساده پاک و بی ریا حضرت مطالبی را خواندم که بسیار جالب بود. ایشان خانه و زندگی بسیار ساده ای دارند که برای یک رهبری مثل ایشان واقعا تعجب برانگیز است. کاش ان هم در این تاپیک مطرح شود.[/quote] برادر جان تقدیم به شما و میلیتارهای عزیز ساده همچون آینه زندگی مقام معظم رهبری آیت الله خامنه ای، بسیار ساده و در پایین ترین سطح و با كم ترین امكانات می باشد. معظم لَه مانند معمولی ترین افراد جامعه زندگی می‌كنند. ما زمانی خدمت ایشان رفتیم و از آقا درخواست نمودیم تا اجازه بفرمایند از داخل منزلشان و وضیعت زندگیشان فیلم‌برداری كنیم، تامردم وضیعت زندگی رهبر خود را ببینند و بفهمند كه ایشان چگونه زندگی می كنند. آقا فرمودند: «اگر شمابخواهید زندگی مرا نشان بدهید می ترسم خیلی‌ها باور نكنند.» راوی: سید علی اکبر حسینی ********************* پناه بردن به موكت نه از باب این كه رهبر عزیزانقلاب ما به این حرف ها نیاز داشته باشند، بلكه وظیفه خود می دانم تا این مهم را به مردم مسلمان وانقلابی ایران بگویم. من از داخل منزل ایشان مطلع هستم. مقام معظم رهبری درخانه، بیش از یك نوع غذا در سفره ندارند. خانواده ی معظم لَه روی موكت زندگی می كنند. روزی به منزل ایشان رفتم، یك فرش مندرس آن جا بود. من از زبری آن فرش به موكت پناه بردم! راوی: مرحوم حاج سید احمد خمینی ********************* ایـن غـذا مـال بیـت المال است ، شما هم مهمان بیت المال هستید . برای بچه ها جایز نیست كه بر سر این سفره بنشینند .شامی در محضر آقا روزی كه در منزل مقام رهبری، در خدمت ایشان بودم، بحث قدری به طول انجامید و نزدیك مغرب شد. پس از نماز، معظم لَه با مهربانی به من فرمودند: «آقا رحیم! شام را مهمان ما باشید.» بنده در عین حال كه این را توفیقی می دانستم، خدمتشان عرض كردم: «اسباب زحمت می شود.» مقام معظم رهبری فرمودند: «نه، بمانید ؛ هرچه هست با هم می خوریم.» وقتیكه سفره را گشودند و شام را آوردند، دیدم شام چیزی جز املت ساده نیست! راوی: سردار سید رحیم صفوی فرمانده سابق سپاه ساده و کم خرج مصرف گوشت خانه‌ی آیت الله خامنه ای در زمان ریاست جمهوری تنها از طریق كوپن بود. ایشان درآن زمان به من فرمودند: «من تاكنون غیرازهمان گوشت كوپنی كه به همه مردم داده می شود گوشت دیگری از بازار نخریده ام.» امروز هم زندگی ایشان مثل زندگی مردم محروم ومستضعف است. راوی: آیت الله مصباح یزدی خانه ای كوچك و غذایی ساده زمانی كه مقام معظم رهبری در ایرانشهرتبعید بودند، در ساختمانی كه یك اتاق و یك آشپزخانه داشت زندگی می كردند. همین مكان كوچك هر روز پذیرای تعداد زیادی از مهمانانی بود كه از راه های دور و نزدیك به آن جا می آمدند. من هم توفیق داشتم كه در آن روزها به دیدن ایشان بروم. چون به ایرانشهر رفتم وآقا را زیارت كردم، دیدم كه تك و تنهایند و كسی كمك كار ایشان نیست. تصمیم گرفتم چند روز در آنجا بمانم و به معظم لَه كمك كنم. درتمام روزهایی كه من در محضر آقا بودم، غذای ایشان و مهمان ها سیب زمینی، نیمرو و تخم مرغ آب پز بود. راوی: حجت الاسلام والمسلمین سید علی اصغر باقی‌زاده ********************** ساده زیستی آقا با اینكه مقام معظم رهبری می توانند از همه ی امكانات مادی بهره مند شوند، سطح زندگی خصوصی ایشان از سطح زندگی یك شهروند معمولی پایین تر است. معظم لَه علاوه بر این كه از یك زندگی معمولی سطح پایین بهره می برند، دائماً به مسئولان سفارش می كنند: «مواظب زندگی خود باشید. اسراف نكنید.» آیت الله خامنه ای معتقدند كه مردم را باید عملاً به ساده زیستی دعوت نمود. خودشان در صف مقدم این دعوت هستند. خود آقا هم در زندگی خصوصی شان، دقیقاً همین طور عمل می كنند. معظم له نه حقوق از جایی دریافت می كنند و نه از وجوهاتی كه از اطراف و اكناف خدمت ایشان می آید، برای زندگی شخصی خود استفاده می كنند. فرزندان آقا هم همین طور زندگی می كنند و همین سادگی و ساده زیستی را دارند. راوی: حجت الاسلام و المسلمین محمدی گلپایگانی ایشان در مناسبت های خاصی كه برنامه خواندن صیغه ی عقد دارند، قبل از اجرای عقد، حدود یك ربع، عروس و داماد و خانواده های آن ها را به رعایت صرفه جویی دعوت می نمایند و می فرمایند: «خرج های گزاف نداشته باشید؛ تشریفات و ریخت و پاش نداشته باشید.» صف نانوایی چند سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود كه ایشان در حال مبارزه با رژیم شاه بودند . مأموران شاه ، همه جا به دنبال ایشان بودند و هر لحظه امكان داشت كه دستگیر شوند . یك روز كه من برای خرید نان در صف ایستاده بودم ایشان هم آمدند و در صف ایستادند . میان من و ایشان دو نفر فاصله بود . من بعد از سلام و احوالپرسی گفتم : حاج آقا ! چند تا نان می خواهید ؟ اجازه بدهید برایتان بگیرم . ایشان با فروتنی فرمودند : « چون بین من و شما دو نفر در صف هستند . من خودم نان می گیرم تا حق این دو نفر از بین نرود .» راوی: یكی از همسایگان رهبری در مشهد ********************** غذای بیت المال یك روز مهمان مقام معظم رهبری بودم . سفره را كه گستردند ، فرزند ایشان نیز نشسته بـود . آیت الله خامنه ای به وی نگاهی كردند و فرمودند : « پاشو برو ! » من خدمت ایشان عرض كردم : اجازه بفرمایید آقازاده هم باشند ؛ من از او خواستم كه با هم باشیم . آقا فرمودند : « ایـن غـذا مـال بیـت المال است ، شما هم مهمان بیت المال هستید . برای بچه ها جایز نیست كه بر سر این سفره بنشینند . آنها به منزل بروند و از غذای خانه بخورند » من در آن لحظه فهمیدم كه خداوند چرا این همه عزت به حضرت آقا داده است . راوی: آیت‌الله جوادی آملی *********************** [url=http://www.tebyan.net/social/house_family/partners/aftermarriage/2009/6/4/93368.html]تبیان[/url]

[quote][quote]http://alef.ir/1388/content/view/56993[/quote] اين موقع هايه كه نقش نيروي هوايي در جنگ مشخص ميشه![/quote] کشت و کشتار هم جزء نقش های نیروی هوایی است؟

راست میگی ولی خوب دیگه خود تبعه عربستان و جنگ ارتش عربستان لژیون زیاد داره مخصوصا" از پاکستان و سومالی