WoW! بابا اين جا كه نقشه تمامي جنگ افزارها و سلاح هاي مدرن تا عهد پارينه سنگي هست!! خوب پاشيم بريم از رو همين نقشه ها بسازيمشون ديگه! چرا معطليد؟!! به نظر من بهتره از Boeing E-3 ٬ F-35(در تمامي مدل ها) و MiG-29 SMT شروع كنيم!! البتّه G-36 و نمونه ي آتشبار G-11 رو هم لطفاً در دستور كار قرار دهيد!!

سامانه S-400 از چند [i]نوع[/i] موشك استفاده مي كنه؟ اين طوري كه دوستان گفتند از (حداقل) دو مدل موشك استفاده مي كند!! آيا اين واقعاً صحت داره؟!! در واقع به اين معني است كه SAM 20 يك سامانه قوي و مدرن راداريست٬ چون موشكش از قبل بوده و اون رو با رادار جديد و الكترونيك جديد ارتقاي عملكرد دادن؟!!! بقيه سامانه هاس پدافندي چطور؟ آيا نمونه ي ديگري هم هست كه از چند مدل موشك استفاده كند؟

آقا كسي نيست جواب سؤال ما رو بده؟ چرا تمام يونيت هاي رادار رو روي يك صفحه و در كنار هم مي چينند؟

سلام و تشكر بابت ارسال مطالب مفيد. آيا اين ناو هم همانند ناوهاي هواپيمابر هميشه بايد يك دو جين شناور براي محافظت دور و برش باشه؟

آخه مون طور كه برادر سعيد تو يكي از تاپيك ها فرمودن آمريكايي ها در توليد موشك پدافندي «پاتريوت» به مشكل برخوردن و نتونستند عمودپرتاب طراحيش كنند. البتّه اين مطلب كاملاً واضحه كه هنوز آمريكا يك سامانه موشكي دفاعي عمودپرواز نتونسته به كار بگيره(رو خشكي). [color=blue]Electro_officer[/color] شما مي دونيد چرا از اين سامانه هاي دريايي در خشكي استفاده نمي كنند؟ [quote]نخير تا اونجايي كه بنده اطلاع دارم در هيچ يك از ناوهاي هواپيمابر آمريكايي از اين سيستم استفاده نميشه. اما تقریبا در تمامی ناوهای محافظ و ناوشکن‌های آمریکایی از این سیستم استفاده میشه. [/quote] حالا شما سخت نگير ديگه برادر! منظورم ناوهاي محافظ ناوهاي هواپيمابر بود!(خودم هم نفهميدم چي چي شد! ناوهاي محافظ ناوهاي هواپيمابر!!! )

شليك عمودي موشك در (تقريباً) تمام ناوهاي هواپيمابر آمريكايي استفاده مي شود. امّا اين كه چرا اون ها علي رغم استفاده از اين سامانه در ناوهاشون٬ در خشكي كميتشان لنگه٬ يه علامت سؤاله! البتّه مشخصه كه لابد نوع اين سامانه ها (در خشكي و دريا) بايد يك سري تفاوت هايي بكنه٬ امّا اين تفاوت در چيه و چقدره بايد دوستان مطلع در اين باره توضيح بدهند.

با اين تصويري كه شما گذاشتيد ما نفهميديم كه رژيم مجعول صهونيستي قصد حمله داره يا مسير احتمالي حمله ي ايران به همون رژيم مجعوله؟!! ولي اين جوري كه [color=darkblue]ايران[/color] رو خيلي دست كم گرفتيد؟ پس اين همه قيل و قال براي استقرار S-300 در بندعباس و محدوده وسيع پوشش راداريش و همچنين پايگاه هوايي چابهار چي مي شه؟! يه نكته انحرافي(با اجازه!) : تو تصويري كه جعبه جادوي ايران از رزمايش چندوقت پيش پخش كرد كه S-300 با رنگ آميزي سپاه(سبز تيره) ديده شد؟ از طرفي هم پريروزا بود كه زيرنويس شبكه خبر اعلام كرد كه [i]فدراسيون روسيه [/i]از رژيم غاصب هواپيماي جاسوسي مي خره! اين يعني همون بسته ي مشوق و پيشنهادي رژيم غاصب براي [i]روسيه[/i] كه به [color=darkblue]ايران[/color] S-300 نده. حالا كدومشو باور كنيم؟!!

راستي من يادم رفت(كه ali75 جان يادمون انداختند)؛ دو تا سلاح ديگه هم هست: Barrett M-82 كاليبر 50 : http://www.weekendhobby.com/gun/webboard/picture%5C2512254920000.jpg و G-36. به طور عمومي سلاح هاي [i][u]H&K[/u][/i] از خوشدستي و زيبايي قابل قبولي برخوردارند.

با عرض پوزش از [color=yellow]shahm[/color] و [color=blue]amir1357[/color] عزيز(!) يه سؤال داشتم! آيا اين بمب افكن توانايي كروز در ارتفاعات فوقاني جو رو داره؟ مگر نبايد براي حمله به اهداف در مناطق دور دست به اين ارتفاعات بريم؟ خوب اين هواپيما تا چه ميزان از اين قابليت برخورداره؟ عموماً [b]ارتفاع متداول [/b]براي كروز جنگنده ها و ارتفاع متداول براي بمب افكن ها(بمب افكن استراتژيك رو هم لطفاً جداگانه بگيد) چقدر است؟ در تصويري كه در گالري نيروي هوايي تحت عنوان «رويارويي MiG-29 و F-15 در دوران جنگ سرد» وجود داره٬ خلبانا عملاً دارن فضانوردي مي كند كه؟! اينو مي دونم كه مرز رسمي و پذيرفته شده ي جو زمين در ارتفاع 100 كيلومتريه يعني شما بايد در ارتفاع 328 هزار پايي وايسي تا پاسپورتتو چك كنن(!) . حالا اين گونه هواپيماها تا چه مقدار مي تونن برن بالا؟ لطفاً ارتفاع عمومي پروازي براي هواپيماهاي شناسايي-جاسوسي مثل Black Bird و U-2 رو هم از قلم نندازين؛[i] با تشكّر...[/i]

خواهش مي كنم٬ يه مطلب ناقابله ديگه! لطفاً بزرگان(آقا بابك هستن؟ ) هم وارد بحث شوند و بفرمايند ما هم امكان توليد اين سامانه رو داريم؟ البتّه نظر خودم كه [b]مثبته[/b]... راستي كسي نظري درباره ي [i]رادار آرايه فازي[/i] نداره؟ مي تونيم اون رو هم بسازيم تا با اين كلاه ها روي جنگنده هامون سوار كنيم تا يكمي قابليتاشون بالاتر بره؟

من برگشتم! امان از دست اين امتحانات! البّته هنوز 2تاش مونده... [size=18]G11[/size] و [size=18]MP-7[/size]. لينك عكس MP-7: http://www.antiquark.com/img/gun-hk_mp7.jpg http://www.enemyforces.net/firearms/mp7.jpg

خوب منظورم اين بود كه با اضافه كردن يه رايانه و اتصال اون به كلاه ٬ ديگه نخواهيم كلّ كاكپيت رو دستكاري كنيم؟ يعني اينجوري هم نمي شه؟ رادار آرايه فازي هم كه داريم ديگه(طبق نظر كاربران سايت)... خوب ايران هم تو اين زمينه فكر نكنم دچار هيچ گونه كم و كاستي باشه؟!

مثل همه و قبل از هر چيز: [b]يه تشكّر ساده و صميمي [/b] بخاطر زحمات و اطلاعاتتون ٬ برادران [i]وريور [/i]و[i] حامد[/i]. اين كه مي فرماييد توان اسكن 360 درجه بدون چرخش مكانيكي رو داره ٬ پس چرا همه ي واحدها كنار هم چيده شدن و تشكيل يك صفحه ي تخت و نسبتاً بزرگ رو داده اند؟ اگر اين ها رو در يك حجمي مثل مكعب ويا «متشابهً و غير متشابه» مي چيدند بهتر نمي شد؟ اينجوري مي توانستند تعداد بيشتري يونيت رو براي هر استفاده كننده اي قرار بدن و طبيعتاً قدرت تشخيص بره بالاتر.

آقا توي اون تاپيك جناب كلنل كه استتار حيوان ها رو مطرح كرده بودند ٬ من هيچ حيووني نديدم!! البتّه دليلش هم اينه كه عكس ها رو باز نكردم. ولي از حق نگذريم هنوز خيلي مونده كه با اين همه پيشرفت فناوري به پاي يه اعجوبه اي مثل [color=brown]«آفتاب پرست»[/color] برسيم!!! واقعاً اين آفرينش پر از شگفتي و آيه هست ٬ امّا كو چشم بينا و گوش شنوا...

در ابتدا كلاه پرواز شامل يك كلاه چرمي بود كه سر خلبان را از برخورد مستقيم باد و متقاعب آن سردرد خلبان ٬ جلوگيري كند. با اوج گيري هواپيماها در جنگ جهاني و خانمان سوز (و البتّه باحال ) دوّم ٬ يك قسمت پشمي به كله اضافه شد تا بتوان خلبان را از سرماي ارتفاعات بالا مصون نگه داشت. پس از به كارگيري كاكپيت هاي بسته و كسب تجاربي درباره صدمات وارد به خلبان درپي سقوط هواگرد ٌ كلاه ها به شكل كلاه كاسكت هاي موتوسيكلت در آمدند و براي حفاظت چشمان خلبانان و راحتي آن ها عينك آفتابي جزو لوازم آن ها گنجانده شد. با اضافه شدن تأسيسات راديويي به هواگردها بلندگو و ميكروفون نيز به كلاه خلبان اضافه شد؛ در همين دوران به علت به كار گيري موتورهاي نوين و قدر «جت» ارتفاع پروازي به طور محير العقولي بيش تر شد و به همين دليل نيز كلاه ها با ماسك هاي اكسيژن يك پارچه سازي شد. با پيشرفت روز به روز فناوري ٬ از عينك تعبيه شده در كلاه هاي ايمني پرواز به عنوان نمايشگر اطلاعات محدود ولي ضروري استفاده شد. با اقتصادي شدن و رواج يافتن استفاده از ژيروسكوپ ها(شتاب سنج) اين فكر به ذهن طراحان خطور كرد كه با توجه به وضع قرارگيري سر خلبان به او خدماتي آنلاين ارائه داد. كلاه هاي ايمني خلبانان بالگرد هاي نوين تهاجمي به چنين سامانه اي مجهز شد تا آنان به راحتي بتوانند به هدف گيري توپ خود بپردازند. مدرن ترين جنگده بمب افكن جهان JSF يعني F-35 ساخت لاكهيدمارتين ٬ فاقد نمايشگر Head Up Display است و به جاي آن در نظر دارند از خجالت كلاه ايمني خلبان در بيايند! اين وظيفه را هم بر عهده ي شركتVision System International =VSI گذاشته اند. نام اين نسل از كلاه ها HMDS گذاشته شد و انبوهي از تجهيزات را به عنوان كلاه بر سر خلبان بيچاره خراب كرده اند! اطلاعات مهم پروازي براي هدايت هواپيما و تصاوير دريافتي از حساسه هاي فروسرخ كه در نقاط مختلف كلاه نصب شده است ٬ بر روي نمايشگر انعكاس مي يابد وبه همين دليل به راحتي كلاه به عنوان دوربين عمل نموده و سامانه نشانه روي راكت بر روي اهداف مختلف را هدايت مي كند.براي اين كه وضعيت سر به خوبي مشخص و محرز گردد ٬ در كاكپيت براي كلاه HMDS ميدان مغناطيسي توليد مي شود ٬ سپس يك حساسه كه داراي سه مغناطيس عمود بر هم است وضعيت قرار گرفتن سر خلبان را ثبت مي كند.جهت به دست آمدن بيشينه دقّت بايد كليه پارازيت ها نيز لحاظ شوند و به همين منظور كاكپيت F-35 كاملاً ايزوله طراحي شده است. امكان ديگر ٬ بهره گيري از طيف ديودهاي نوراني در HMDS است. بدين منظور سه دوربين ويدويي كوچك وضعيت LED ها را ثبت مي كند و برحسب اوضاع آن ها چگونگي شرايط سر خلبان را مشخص كرده و در محاسبات خود مد نظر قرار مي دهد.در كلاه ايمني پرواز F-35 از يك نمايشگر LCD بهره گيري مي شود كه قادر است تصويري با مشخصه ي 1280*1024 پيكسل(!) ارائه دهد!براي اين كه چنين تصويري در مقابل چشم هاي خلبان قرار گيرد بدون اين كه اشكالي در ديد كاربر ايجاد كند ٬ از يك سامانه نوري استفاده مي شود كه با دقّت زياذي كار مي كند و با بكار گيري از منشورها و عدسي ها از تقليل كيفيت نوري پيش گيري مي كند. اكنون توانسته اند تا با همين كلاه 10 درجه ديد خلبان را افزايش دهند و در برنامه افزايش اين رقم به 30 تا 50 درجه نيز گنجانده شده است. كلاه بايد قديمي ترين وظيفه خود را كه همان حفاظت از سر خلبان است ٬ به خوبي در مقابل شرايط غير عادي همانند پرتاب صندلي در سرعت تا 1100 كيلومتر بر ساعت انجام دهد و نبايد بر اثر نيروي g در مانورهاي پروازي تغيير شكل يابد؛ چرا كه در اين صورت امكان هدف گيري دقيق از بين مي رود. هدف گيري با همين كلاه انجام مي شود و سامانه نشان دهنده بر آن نصب خواهد شد ٬ بنابر اين مي بايست وزن آن تا حد امكان پايين آورده شود و به حدود 8/1 تا 2 كيلوگرم برسد تا اخلالي در روند نشانه گيري خلبان ايجاد نكند. به همين منظور وزن بايد به طور تقريباً يك نواخت پخش شود تا مركز ثقل آن زياد به جلو متمايل نشود تا براي كاربر دردسر ايجاد نكتد. با نرم افزارهاي گوناگون و فراواني هماهنگي اين كلاه با سامانه هاي هدايتي و كنترل آتش هواپيما به دست آمده است و نشانه هاي اطلاعاتي گوناگوني با توجه استانداردهاي مختلف ديگر كشورها ٬ با آن سازگار شده است.براي جلوگيري از گيجي خلبان در مقابل دريافت انبوهي از اطلاعات ٬ داده ها را به صورت كنترل شده در نمايشگر به نظر كاربر مي رسانند؛ به عنوان مثال تنها زماني كه خلبان به روبه روي خود ٬ يعني جلوي هواپيما نگاه كند ٬ داده هاي كنترل پرواز پيش بيني شده در Head Up Display را مي بيند. اين حجم خرد كننده از سامانه هاي مختلف و فناوري هاي نوين ٬ هزينه ي وحشتناكي را براي توليد ٬ حتي در تيراژ انبوه ٬ ايجاب مي كند؛ به طوري كه نمونه ي ساده تر و اين كلاه يعني JHMCS كه توسط همين كمپاني براي F-15 ٬ F-16 و F-18 ساخته شده است «150 هزار يورو» تداركات ارتش را پياده مي كند!! به ازاي هر عدد!! ولي متخصصين معتقدند كه اين خرج لازم است تا خلبان بتواند از سامانه هاي پيچيده و پرتحركي مثل AIM-9X و يا IRIS-T استفاده بهينه كند! اوّلين پرواز آزمايشي با كلاه پرواز HMDS در آوريل 2007 انجام شد. شركت انگليسي BAE Systems نيز وظيفه توليد HMDS را براي جنگنده هاي يورو فايتر تايفون بر عهده گرفته است. برگرفته از: ماهنامه نوآور ٬ شماره 47 ترجمه: دكتر پرويز طلاچيان به همّت و تنظيم: اينجانب! اين جا هم چندتا لينك عكس از HMDS : http://www.defenseindustrydaily.com/images/ELEC_HMD_F-35_HMDS_Testing_lg.jpg http://gizmodo.com/assets/resources/2007/05/f-35-HMDS2.jpg http://www.defenseindustrydaily.com/images/ELEC_JSF_HMDS_Day-Night_lg.jpg و لينك عكس هاي JHMCS : http://www.flightgear.ch/Pictures/CH JHMCS/JHMCS 90 CH Bo Main.jpg http://www.globalsecurity.org/military/library/budget/fy2001/dot-e/images/01jhmcs.jpg http://www.ausairpower.net/JHMCS-1.png http://www.ausairpower.net/JHMCS-2.png http://www.defenseindustrydaily.com/images/ELEC_HMD_JHMCS_Collage_lg.jpg به جز تنظيم صحيح و ايمني بالا براي نمايشگر كه بتونه در مانورهاي سنگين دوام بياره ٬ فكر نكنم ما كاستي اي براي توليد اين كلاه داشته باشيم. به نظرم ما مي تونيم با ساخت چنين كلاه هايي جنگنده هاي قديمي مان را ديجيتال و بروز كنيم تا با نسل جديد سلاح هايمان همخواني پيدا كنه. نظر شما چيه؟

البتّه كه به چگالي ربط نخواهد داشت برادر عزيز! منظورم اين بود كه به اوّلين «جسمي» كه برسه ٬ ديگه رسيده!! بر هم نمي گرده! مي خواستم به زعم خودم يه خرده علميش كنم ٬ گفتم چگالي! [quote] به نظر من کلا میشه از طرقی منحرفش کرد .... نشد نداریم تو کاری! [/quote] بالآخره بايد به يه انتها و مرزي برسيم يا نه؟! اگه كار نشد نداره ٬ بسم الله! بليط مي گيرم پس فردا دوتايي بريم يه پيك نيكي رو خورشيد داشته باشيم! فقط عينك آفتابي و كلاه پشمي و كاپشن يادت نره!!

گونه ي نظامي كه فرموديد بال و پايلون براي بارگذاري تسليحات داره و همچنين برنامه ي ارتقايي كه گفتيد برجك توپ 20 ميليمتري بهش ببندند ٬ هيچ عكسي نداره؟ حالا بال (ثابت مگه نبود؟! ) هيچي ٬ برجك توپ رو كجاش نصب مي كنند برادر [color=yellow]RezaKiani[/color] ؟

حجم انرژي وحشتناكي كه در اين انرژي گنجانده شده با رسيدن به يك چيزي مثل آينه كه مد نظر شماست ٬ گول نمي خوره و منحرف نمي شه! به طور كلي با رسيدن به اولين چيزي كه به طور محسوسي چگالي بيشتر از هواي منطقه ي درگيري داشته باشه٬ اثر خودشو مي گذاره و ديگه بايد گفت:[i]رحم الله من يقرأ الفاتحه مع الصلوات![/i]

من توي باري فوق العاده ي Battle Field 2 در رقبابتي نفس گير تونستم با خرس به اين گندگي(Su-34) از چنگ F-35 چابك در بيام و حتّي يك موشك حرارتي(آمرام بود ديگه؟) به جنگنده ي رقيب شليك كنم!! البتّه اين ها سواي از چند تيري بود كه تونستم به F-35 بزنم . اين نكته از نظر دور نماند كه مشخصاً در اين نبرد چالاكي مؤثر بوده نه سامانه هاي جنگ از دور. شايد هم خلبان رقيبم يكي دو مورد اشتباه تكنيكي داشت ولي در هر حال هواپيمام كم نياورد و به خوبي از پس نبرد با يك جنگنده بمب افكن كوچك و فرز بر اومد...

بنده ي حقير يه علاقه مندي دارم ٬ روم رو زمين نزن برادر بزرگوار!! خيلي دوست دارم بشم [b]مدير سايت [/b]كه شما بتوني يه مدت استراحتي بكني!! وقتي حال و هواي تازه اي گرفتيد بنده دودستي بهتون بر مي گردونم!!!!

به هر چيزي كه بالش بگرده!! پس به زودي به «باز» بگيم بالگرد تهاجمي!

توانايي سوخت گيري هوايي چطور؟

سامانه منحرف كننده ي موشك كه دوستمون درباره ي بازي جنرال ازش پرسيدند ٬ چيز متفاوتيست. اين ابر سلاح هدف رو نابود مي كنه ٬ نه منحرف! به عبارت ديگر بي رحم تر از اين حرف هاست! نمونه ي سامانه ي مورد اشاره ي دوستمون رو در اين تاپيك مي بينيم: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=8034 اين سامانه در زماني نزديك به 2 ثانيه از خجالت هدفش در مي آد! و اين نشان از سرعت عمل بسيار بالاي اين سلاح داره! همه ي اين كارها در همين زمان انجام مي شود: [b]1-ردگيري هدف[/b] هنگامي كه هواپيما C-130 در فاصله ي تقريباً 9 كيلومتري هدف هست توسط رادار از موضع هدف نگون بخت(!) مطلع مي شود و توپخانه را به سمت او مي چرخاند.يك دوربين ويديويي (در قسمت شكمي هواپيما( يه تصوير برداري از هدف مشغول مي شود(احتمالاً از اين تصوير براي اطمينان خدمه از فرآيند كار استفاده مي شود). پس از آن رايانه بر روي هدف قفل مي كند و خدمه سلاح به تعيين قدرت ليزر مي پردازند تا همه چيز براي صدور فرمان «[i]آتش[/i]» فرمانده آماده شود! [b]2-گداختن اشعه ليزر[/b] در كمتر از يك ثانيه گاز كلر با پر اكسيد هيدروژن مخلوط مي شود كه منجر به بروز واكنش قوي شيميايي مي شود. حال نيتروژن پرفشار ٬ اكسيژن حاصل از فرآيند قبلي را به سوي مولكول هاي يد ٬ كه به صورت غبار در آمده اند ٬ مي راند. حال يك توده مولكولي نوراني و سخت پر توان داريم. تمامي موادي كه در اين مرحله نامشان برده شد ٬ در مخازن تحت فشاري در انتهاي هواپيما نگهداري مي شوند(پس شايد بتوان با شليك يه سمت اواخر هواپيما اين سامانه رو از كار انداخت؟! ). [b]3-تقويت پرتوها[/b] يك حساسه ي تشديد كننده ي نور وظيفه دارد طيف نور را بين آينه ها به حركت درآورد و با افزودن يد به فوتون ها قدرت آن ها را بيافزايد. سپس پرتوها به «سكوي نور» هدايت مي شوند تا در آنجا نيز حساسه هاي ديگري كيفيت ليزر را بالا ببرند. در اين مرحله قدرت ليزر متناسب با شرايط جوي(دما ٬ رطوبت ٬ فشار و غلظت هوا و...) و فاصله ي هدف تنظيم مي شود تا در هنگام برخوردبا هدف از توان كافي برخوردار باشد. [b]4-اصابت به هدف[/b] در انتها نوعي تلسكوپ با معكوس سازي ٬ بزرگنمايي و متمركز نمودن ليزر ٬ هماهنگ با رايانه مركزي(كه بر هدف قفل نموده) آن را براي شليك آماده مي كند. اين بخش برجك ناميده مي شود كه بيرون از بدنه هواپيما قرار گرفته و قطرش 57 سانتي متر است(در اين جا هم طبق تصاوير كه اين برجك به شكل ضايعي از هواپيما بيرون زده ٬ با هدف قرار دادن برجك بايد از دست اين سلاح مصون بمانيم؟!). جهت اطمينان از دقت هدف گيري يك ميكروسكوپ هوشمند با توجه به سرعت هواپيما و هدف و تغيير سمت و سوي آن ها ٬ شدت و درجه ي شليك را تنظيم مي كند و فاز نهايي!! بالأخره رسيديم به جاي جذابش! [b] [size=18]آتش![/size] [/b] ليزر با متمركز كردن مقادير فراواني انرژي در محل هدف ٬ آن را به ذوب و در صورت امكان بخار مي كند! در محل هدف خدابيامرز گودالي عميق خودنمايي مي كند... طبق برآوردها و حساب كتاب كردن هاي متخصصين دست اندر كار اين پروژه(چقدر طولاني شد! ) هزينه هر شليك براي فرستادن يك تانك به جمع باقالي ها ٬ هزينه اي در حدود 5 پني(پول خرد انگليس بي پدر مادر!) در بر خواهد داشت! البتّه اين سواي از 200 ميليون دلاريست كه براي انجام اين پروژه به بوئينگ پرداخت شده.

ممنون از توجهي كه دوستان دارند. ولي خوب اگر قرار بوده در تمام آرايش هاي تسليحاتي تانك سوخت خارجي رو قرار بدن ٬ پس چرا از اوّل به فكر باك هاي بزرگتري براي هواپيما نبودند؟ يا حداقل يه چيزي مثل F-16 هاي سفارشي امارات(F-16E بود يا F-16F؟) براش طراحي مي كردند؟! باز هم به خاطر توضيحاتتون ممنون.

صحيح! علي آقا و بقيه دوستان شرمنده! صد البتّه اسم [b]شهيد شيرودي [/b]ماندگارتر از اونيه كه نام نبردن من حقير بخواد بهش خدشه اي وارد كنه٬ يادشان گرامي...