سلام نکته جالبی در [b][url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/70147/%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%A8-17-%D9%85%D8%AA%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%D8%B3%D8%AC%DB%8C%D9%84-23-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%DA%A9%DB%8C%D9%84%D9%88%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D9%87%D8%A7-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84-%D9%85%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF]این مطلب مشرق[/url] [/b]دیدم و اون اینکه نقطه سومی که برای فاصله تا اسرائیل نمایش داده شده و نزدیک مرز غربی ایران هست به نظر میاد کرمانشاه باشه...! http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/7/11/98843_675.jpg

لینک مطلب اصلی دارای یک تصویر بیشتر : http://www.mashreghnews.ir/fa/news/64468/برای-شکار-جنگنده-های-دشمن-هم-صیاد-داریم-هم-شاهین-عکس تور و بقیه : http://www.mashreghnews.ir/fa/news/63175/موشک-های-پدافندی-کوتاه-برد-از-میثاق-تا-تور-ام-1 دوستان دقت دارند که تنها مولفه قدرت یک سامانه برد اون نیست که انتظار داشته باشیم دوربرد ایرانی بردش از اس-300 بیشتر باشه

سلام در مورد [b]شلمچه[/b]: [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/06955548733430795339.jpg[/img]

[quote name="nasirirani"][quote]نصیر جان دست شما درد نکنه اگر ممکنه این قسمت را اصلاح کنید [quote]شده در ایران از نواخت تیر 300 تیر بر دقیقه بر خوردار است و برد نهایی آن به [b]12000[/b] کیلومتر می رسد[/quote][/quote] تشكر پارسا جان!..........از مشرق بعيد بود.....12 هزار كيلومتر برد توپ ضد هوايي!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!...... [quote] سلام نصیر جان در مورد مشرقی ها هم اشتباه تایپی جزئی از کار تایپ هست و اشتباه جزئی از انسان عادی در واقع بجای متر زده کیلومتر اونهم از روی عجله با تشکر از موضوع ایجاد شده و نظرات دوستان.

تصاویر پرواز مهاجر4/شاهین/هدهد(؟؟)/سیمرغ؟ http://photozagros.com/cp/displayimage.php?album=lastup&cat=0&pid=669#top_display_media اینهم یک عکس دیگه http://photozagros.com/cp/displayimage.php?album=lastup&cat=0&pid=668#top_display_media

معاون عمليات نيروي دريايي ارتش از تجهيز شناورها به سامانه‌هاي مدرن پدافند هوايي خبر داد. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، امير دريادار سيد محمود موسوي معاون عمليات نيروي دريايي ارتش در گفتگو با خبرنگار دفاعي خبرگزاري فارس، با اشاره به موضوع تجهيز يگان‌هاي شناور اين نيرو به انواع تسليحات پيشرفته و برد بلند، از مجهز شدن برخي يگان‌هاي پشتيباني و خدمات رزمي نيروي دريايي به موشك‌هاي دوربرد سطح به سطح خبر داد و افزود: ناوچه‌هاي موشك‌انداز و ناوشكن‌ها از مدتها قبل به اين موشك‌ها تجهيز شدند و موشك‌هاي سطح به سطح شناورهاي پشتيباني نيز در رزمايش اخير اين نيرو با نام "جوشن " با موفقيت مورد تست و ارزيابي قرار گرفت. موسوي ادامه داد: اين يگان‌ها پيش از اين نفربر بوده و به كارهاي پشتيباني و خدمات رزمي مي‌پرداختند. وي درخصوص تجهيز يگان‌ها به بالگرد نيز تصريح كرد: در اين باره اقدامات و برنامه‌هاي مفصلي در دست اقدام است چراكه با توجه به سرعت بالاي اين بالگردها و قابليت‌هايي كه دارند، قطعا در افزايش برد عملياتي يگان‌هاي شناور موثر خواهند بود. معاون عمليات نيروي دريايي ارتش به تدبير فرمانده معظم كل قوا مبني بر دست بلند اين نيرو در پهنه درياها اشاره كرد و گفت: تجهيز شناورها به بالگرد و موشك‌هاي دوربرد و نيز افزايش برد موشك ‌هاي ساحلي در همين راستا صورت مي‌گيرد. موسوي در پايان از تجهيز شناورها به سامانه‌هاي مدرن پدافند هوايي خبر داد و خاطر نشان كرد: هم اكنون در حال نصب سامانه‌هاي موشكي دفاع هوايي بر روي برخي شناورهاي سطحي هستيم كه پس از تست‌هاي نهايي، ساير يگان‌ها نيز به اين سامانه‌ها تجهيز خواهند شد. موسوي تاكيد كرد: اينها علاوه بر سامانه‌هاي توپخانه‌اي است كه هم اكنون بر روي اين شناورها نصب هستند. http://www.mashreghnews.ir/fa/news/57724

با سلام خبر مبهمی هست ؛ اون هم از یک مقام ذیربط!! اگر ماله ایران بوده باشه که هیچ، اگه ماله خارج بوده: اگه شناسایی نشده تا رسیدن به فردو وای از رادارهای هشدار و احسنت به پدافند فردو، اما در این فرض باید پرسید چرا نگذاشتن برگرده که مسیر امنی که براش پیدا شده، شناسایی بشه و نقطه یا نقاط کور کشف بشه ، پس بنا به برهان خلف، فرض اول اشکال جدی داره. فرض دیگه اینه که شناسایی شده ولی با توجه به اوضاعی که منجر به سفر رهبری به هرمزگان شده، می خواستن ببینن که کجاها بیشتر مد نظر دشمن هست و مقصد پرنده جاسوس کجاست و بعد که مطمئن شدن زدنش. اما به نظر بنده ، پرنده مال خودمون بوده...

با سلام دوستان آیا میشه احتمال داد که رادار غدیر همین نمونه آرایه فازی باشه که در سمت چپ تصویر مشهود هست؟ : http://www.leader.ir/media/album/news/21600_837.jpg

[quote]شما تو فتوشاپ می تونید زوایا رو به راحتی اندازه بگیرید. مثلا زاویه خط قرمز و آبی در تصویر اول حدود 20-21 درجه هست. ضمنا زوایای واقعی تو عکس به دلیل پرسپکتیو تغییر می کنند مثلا زاویه خط سبز و قرمز حدود 80 درجه هست و نه 90 درجه. متاسفانه سال گذشته که موشک قائم در میدان بهارستان نمایش داده شد فرصت تعیین دقیق ابعاد موشک رو از دست دادیم [/quote] سلام با توجه به مباحثی که در درس نقشه کشی2 داشتیم، این تصاویر و تغییر زاویه ها فایده چندانی ندارند. تجربه بنده از حضور در 20 سانتی متری قیام و شهاب، اینه که قیام قطر کمتری نسبت به شهاب داشت. در اونجا از مسئول غرفه! پرسیدم اینا از زیردریایی پرتاب میشه؟ گفت به دلیل جنس مواد مورد استفاده و عدم همخوانی با محیط دریا نه ولی دارن روش کار می کنن. ویژگی های موشک رو هم گفت که سامانه های کنترلی و نرم افزارهای مربوطه و اینا جزئش بود. اشتباه کردم وقتی برگشتم خونه ننوشتم الان خیلی یادم نیست دقیق چیا گفت. ضمناً برای اندازه گیری قطر دقیق میشه از اون قطعه جعبه مانند در زیر موشک و بین سطوح کنترلی استفاده کرد به نظر در همشون هست یا علی

[img]http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/small/6/4/5/1912546.jpg[/img] [url=http://www.airliners.net/photo/Iran---Air/Sukhoi-Su-24MK/1912546/L/]تصویر بزرگ[/url]

[img]http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/small/1/4/1/1907141.jpg[/img] [url=http://www.airliners.net/photo/Iran---Air/Sukhoi-Su-24MK/1907141/L/&sid=b9c18c762f08a188c8c42a5bb5dec73e]تصوير بزرگ[/url] [img]http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/small/4/2/6/1895624.jpg[/img] [url=http://www.airliners.net/photo/Iran---Air/Sukhoi-Su-24MK/1895624/L/&sid=b9c18c762f08a188c8c42a5bb5dec73e]تصوير بزرگ[/url] [img]http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/small/3/0/1/1876103.jpg[/img] [url=http://www.airliners.net/photo/Iran---Air/Sukhoi-Su-24MK/1876103/L/&sid=b9c18c762f08a188c8c42a5bb5dec73e]تصوير بزرگ[/url]

سلام اين نمونه روزآمد تي هاي قديمي هست ؛ همون تي72زد http://gallery.military.ir/albums/userpics/T_-72_S.jpg

يك تصوير عالي از كابين فنسرهاي ايراني : [img]http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/small/1/3/8/1869831.jpg[/img] [url=http://www.airliners.net/photo/Iran---Air/Sukhoi-Su-24MK/1869831/L/&sid=348d771f52667f8d5fc096ecb37f7119]تصوير بزرگ[/url] رجيستر اين هواپيما 3-6809 هست و تصاويرش رو در [url=http://www.airliners.net/search/photo.search?regsearch=3-6809&distinct_entry=true]اينجا[/url] مي تونيد مشاهده بفرماييد. اين طور كه در زير نويس اين عكس نوشته شده ، اورهال اين فنسر اسكادران 71، ماه آينده آغاز خواهد شد.

مروری بر برنامه های فضایی ایران/6 [b]معرفی ماهواره برهای ایرانی + تصاویر [/b] اولین ماهواره بر ایرانی سفیر امید نام دارد که در نخستین آزمایش عملی سامانه های پرتاب فضایی ایران و پس از راکت های کاوشگر، بکارگرفته شد. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، سفیر در این پرتاب، ماهواره ای حمل نمی کرد و برای اطمینان از صحت عملکرد سامانه های مختلف، مورد استفاده قرار گرفت. البته اغلب رسانه های خارجی با قرار دادن شباهت سفیر و موشک های بالستیک کشور در کانون توجه، این پرتاب را جدی تلقی ننمودند. اما بعد از حدود 8 ماه از این آزمایش، ماهواره بر سفیر امید که حامل ماهواره ملی امید بود، به فضا پرتاب شد و با موفقیت محموله خود را مدار قرار داد. پس از تأیید قرارگیری ماهواره توسط مراجع بین المللی، قدرت فضایی ایران بر جهانیان اثبات گردید. برای آشنایی بیشتر با رکن اصلی این قدرت فضایی، یعنی ماهواره بر، لازم است به مشخصات فنی آنها اشاره شود. با توجه به اطلاعات اعلام شده، موشک سفیر، دارای طول کل22 متر، قطر 1.25 متر، وزن کل 26.5 تن، نیروی رانش(تراست) مرحله ی اول 32 تن-نیرو و مرحله ی دوم 3.4 تن-نیرو، زمان کارکرد مرحله ی اول 150 ثانیه، مرحله ی دوم 315 ثانیه، جرم محموله 27 کیلوگرم، ارتفاع حضیض 250 و ارتفاع اوج 400 کیلومتر و شیب مداری 55 درجه بود. بر اساس همین اطلاعات، ماهواره بر سفیر امید یا سفیر2، از نظر مشخصات با سفیر، تقریباً یکسان می باشد بجز زمان کارکرد مراحل که اندکی کاهش یافته بطوریکه مرحله اول 149.5 ثانیه و مرحله دوم، 312.5 ثانیه کارمی کند و توان قرار دادن یک میکروماهواره ی 27 ک.گ. را در ارتفاع 250 ک.م. دارد. این تفاوت شاید بسیار جزئی به نظر برسد اما در واقع نشان دهنده ظرافت کار طراحی، آزمایش و بهینه سازی ماهواره برهای ایرانی است. نکته ای که شما علاقمندان به موفقیت های فضایی کشور را به آن توجه می دهیم، دو مرحله ای بودن سفیر امید2 است. قرار دادن ماهواره ای در مدار پایین تنها با استفاده از ماهواره بر دو مرحله ای، عملاً یک جهش فناورانه بزرگ برای صنعت فضایی کشور تلقی می شود. در واقع تأمین انرژی فراوان مورد نیاز برای حرکت در خلاف جهت جاذبه زمین، تنها با دو مرحله پیشران ، آنقدر اهمیت دارد که تحلیل گران مراکز معتبر خارجی، از همان ابتدا به آن پرداختند زیرا به این معنی است که ایران موفق شده در شرایط تحریم کامل، پیشرانه های راکتی پرقدرتی طراحی نموده و بسازد و در موشک های ماهواره بر خو بکار ببرد. چند مرحله ای بودن ماهواره برها، از بابت فناوری مورد نیاز جهت سامانه های جدایش مراحل نیز مهم است زیرا در صورت عدم اجرای فرایند جدایش و حتی اجرای غیر صحیح آن، به معنی شکست کل مأموریت خواهد بود. با رها کردن بخشی از پیشران که سوخت آن به اتمام رسید، ماهواره بر،‌ بسیار سبکتر می شود و در لایه های بالایی جو، بیشتر حرکت کرده و توانایی دستیابی به بیشینه ارتفاع بهتری را خواهد داشت که به معنی عمر بیشتر ماهواره در مدار و مدت زمان پوشش دهی بیشتر هم هست. جالب است بدانید، بیشترین سرعت نهایی ماهواره بر سفیر در پایان پرواز و تزریق ماهواره امید در مدار، به حدود 28000 کیلومتر بر ساعت می رسد. موتورهای مرحله اول و دوم ماهواره بر سفیرامید، از نوع سوخت مایع هستند. در مرحله اول، موتور یکی از بالاترین شاخص های انرژی زایی را در میان پیشرانه های هم رده خود در دنیا دارا است. موتور مرحله دوم از سوخت پرانرژی تری استفاده می کند که لزوم کم بودن وزن مجموعه، در مرحله دوم را برآورده می کند. لازم به ذکر است که موتور مرحله دوم، یک موتور کنترلی نیز هست یعنی می تواند جهت جریان خروجی خود را تغییر داده و در هنگام کار، در زوایای متفاوت مورد نیاز قرار بگیرد تا ماهواره بر با دقت بسیار بالایی در جهت و راستای لازم برای قرار دادن ماهواره در مدار تعیین شده حرکت نماید. پس از موفقیت چشمگیر ماهواره بر سفیر امید و دقت بالای آن در قرار دادن ماهواره امید در مدار مورد نظر که باعث افزایش طول عمر آن نیز گردید، این مجموعه به عنوان پایه ای برای خانواده ماهواره برهای ایرانی مورد تأیید قرار گرفت به طوری که انواع بهینه سازی شده آن برای حمل ماهواره های سنگین تر به ارتفاعات بالاتر، ساخته شده اند. ماهواره بر سفیر1 مدل آ، جهت قرار دادن ماهواره بومی رصد1، آماده شده است. این مدل از ماهواره بر سفیر با بهینه سازی موتور ترمزی مرحله دوم، سامانه جدایش ماهواره، حسگرها و سامانه دورسنجی، تجهیزات زمینی و سامانه های هدایت و کنترل و پایگاه پرتاب، با افزایش ارتفاع حضیض مداری از 250 کیلومتر به 275 کیلومتر، ماهواره رصد به عنوان اولین ماهواره تصویربرداری بومی ایران، که قابلیت عکسبرداری با تفکیک بهتر از 200 متر را دارد را به فضا خواهد برد. همچنین، ماهواره بر سفیر1 مدل ب، با افزایش رانش پیشران مرحله اول از 32 به 37 تن-نیرو، افزایش 50 درصدی در وزن(جرم) و 25 درصدی در طول، که به معنی جرم حدود 39 تا 40 تن و طول حدود 27.5 متر با قابلیت حمل ماهواره هایی تا جرم 50 کیلوگرم در مدار بیضوی 300 تا 450 کیلومتری را پیدا کرده است. بهینه سازی سامانه ای که توانمندی آن در عمل به اثبات رسیده و استفاده از فناوری های موجود در آن برای ساخت نمونه های دیگر، گامی منطقی و بسیار صرفه جویانه در جهت توسعه صنعت مورد نظر می باشد که افزایش سرعت پیشرفت در آن، از شیرین ترین نتایجی است که بدست خواهد آمد. شرکت های معتبر خارجی در صنایع مختلف،‌با استفاده از همین رویکرد، به بزرگان صنعت خود تبدیل شده اند که از جمله آنها شرکت تویوتا در خودروسازی و شرکت اسپیس-ایکس در عرصه فضا و پرتاب ماهواره است. تویوتا، با استفاده از پلت فرم خودروهای موجود، زمان حدود 24 ماهه طراحی و ساخت یک خودرو جدید را به حدود 18 ماه کاهش داده و حتی پلتفرم خودروهای سواری را در خودروهای به اصطلاح شاسی بلند(SUV) با حدود 80 درصد مشابهت مورد استفاده قرار می دهد. اسپیس-ایکس نیز به عنوان یک شرکت خصوصی، تنها در کمتر از 10 سال، موفق شده به رقیب جدی برای شرکت های باسابقه چند ده سال در عرصه پرتاب ماهواره تبدیل شود. این شرکت بر اساس ماهواره بر فالکون خود، چندین مدل با توانمندی های بسیار متفاوت را توسعه داده و از نظر قیمت تمام شده نیز فضای رقابت را سخت تر نموده است به طوریکه موفق به دریافت سفارش پرتاب محموله های فضایی از سازمان فضایی آمریکا، ناسا شده است. دانشمندان زیرک و توانمند صنعت فضایی ایران نیز این رویکرد هوشمندانه و صرفه جویانه را در دستور کار قرار داده و ضمن بهینه سازی نمونه موجود که ذکر شد، اقدام به طراحی ماهواره برهای بزرگتر و سنگین تر برای رسیدن به ارتفاعات بسیار بالاتر با استفاده از بخش های نمونه های موجود نموده اند. اولین محصول معرفی شده حاصل این روش، ماهواره بر سیمرغ است که در بهمن ماه سال گذشته رو نمایی شد. سیمرغ، ماهواره‌بری چند مرحله ای است که در راستای دستیابی به بخشی از اهداف برنامه فضایی ایران طراحی و ساخته شده است و با بهرگیری از پیشران سوخت مایع می تواند ماهواره هایی در رده جرمی سنگین تر و با حداکثر وزن 100 کیلوگرم را درمدار حدود 500 کیلومتری و زاویه میل مداری 55 درجه قرار دهد و همچنین قادر به تزریق ماهواره هایی با جرم چند صد کیلوگرم در مدارهای نزدیک به زمینLEO)) می باشد. این ماهواره بر در واقع گام نخست ایران برای انتقال ماهواره ها در مدار برگشت ناپذیر بیش از 1000 کیلومتری از سطح زمین است که علاوه بر تأمین عمرهای بسیار بالاتر برای ماهواره ها، زمان پوشش دهی بر کشور را نیز به نحو چشمگیری می افزاید. البته به گفته مسئولان، ماهواره بر سیمرغ در آینده نزدیک حتی به توان انتقال ماهواره هایی با جرم 700 کیلوگرم به مدار 1000 کیلومتری دست خواهد یافت. اکنون ماهواره بر سیمرغ به توان سرعتی ای برابر با 7500 متر در ثانیه رسیده و پایه مناسبی برای رسیدن به سرعت فرار از جاذبه زمین که برابر 11.2 کیلومتر در ثانیه و توان انتقال ماهواره به مدارهای بالاتر و غیر قابل برگشت در فضا است. محاسبات نشان می دهد که نزدیک به 144 تن نیروی رانش برای قرار دادن یک ماهواره 100 کیلوگرمی در ارتفاع 500 کیلومتری مورد نیاز است. طراحی و ساخت و توسعه موتوری با این قدرت بنا بر استانداردهای بین المللی کمتر از 6 سال طول نمی کشد. اما ماهواره ها منتظر رسیدن به مدار هستند و کشورهای فضایی پرتاب کننده نیز از پرتاب آنها طفره می روند. از اینرو برای رسیدن به این مقدار رانش، 4 موتور بهینه شده مورد استفاده در مرحله اول سفیر، که هرکدام ازآنها رانشی تقریباً به اندازه 32 تن-نیرو دارند، کلاستر شده اند یعنی برای رسیدن به قدرت های بالاتر کنار هم قرار گرفته اند و در مجموع حدود 128 تن-نیرو را ارائه می دهند. سیمرغ 87 تنی باید بتواند در هنگام پرواز زاویه مناسب را بگیرد برای این منظور 4 موتور یا به عبارت دقیقتر محفظه کنترلی دیگر نیز در محله اول سیمرغ حضور خواهند داشت که نزدیک به 15 تن-نیرو ایجاد می نماید. بدین ترتیب با استفاده از پیشرانی که قبلآً بدرستی کار کرده، یکی از اصلی ترین بخش های ماهواره بر سیمرغ، آماده گردید. البته، موتورمرحله اول سیمرغ به گونه ای طراحی شده است که بتواند تمام اعضای خانواده سیمرغ را تأمین کند یعنی تمام اعضای این خانواده که قرار است در سال های آینده ماهواره های سنگین تری را در مدار قرار دهند با همین موتور کار خواهند کرد. در پایان این سلسله گزارشها، مشخصات کلی ماهواره بر سیمرغ را ارائه می نماییم: طول کل ماهواره بر : 25974 میلی متر تعداد مراحل پیشران : دو مرحله قطر مرحله اول : 2400 میلی متر طول مرحله اول : 17816 میلی متر رانش مرحله اول : 142 تن قطر مرحله دوم : 1500 میلی متر طول مرحله دوم : 8158 میلی متر رانش مرحله ی دوم : 7.2 تن http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=28273

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=14138

مروری بر برنامه های فضایی ایران/5 [b]گزارش ویژه مشرق از پشت پرده آزمایشگاه فضایی + عکس [/b] در آستانه رونمایی از دستاوردهای جدید فضایی کشور و پس از افتتاح رسمی مرکز آزمایشگاه های فضایی، گزارش مشرق با تصاویری که برای اولین بار منتشر می شود، دستاوردهای این عرصه بسیار مهم را بیشتر معرفی می نماید. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، توانایی ساخت و پرتاب ماهواره، موتور محرک برای توسعه سایر فناوری های پیشرفته محسوب می شود و از طرف دیگر نشانگر توان علمی بالا در کشورهای صاحب این فناوری است. پرتاب ماهواره امید با ماهواره بر بومی سفیر، نخستین گام عملی در بومی سازی فناوری فضایی محسوب می شود که توانست نام ایران را در بین معدود کشورهای عضو باشگاه فضایی جهان ثبت کند. تلاش ها قبل از سال 1380 به منظور دستیابی به دانش فنی و ساخت انواع ماهواره ها، ایستگاه های زمینی و پرتاب کننده ها آغاز شد و اولین دستاورد آن طراحی و ساخت ماهواره ملی امید و ماهواره بر سفیر با ایستگاه های زمینی مربوطه است. هم اکنون پس از دو سال از پرتاب ماهواره امید، کشورمان با یک جهش و خیزش عمده در عرصه فناوری های فضایی روبرو است. در واقع باید چندین رشته از علوم و فنون در کنار یکدیگر قرار گیرند تا چنین پروژه بزرگی به اجرا درآید. برای قرار دادن یک ماهواره در مدار زمین، به نیروی بسیار زیادی نیاز است. این نیروی عظیم را ماهواره بر(موشک حامل) تولید می کند. ماهواره برای قرار گرفتن در مدار باید در ارتفاعی بیش از 200 کیلومتر از سطح زمین به سرعتی در حدود 28000 کیلومتر در ساعت برسد. ماهواره برها به شکل موشک های چند مرحله ای با سوزاندن سوخت شیمیایی انرژی لازم برای بردن ماهواره به مدار زمین را فراهم می کنند. در نخستین گام، موتور موشک روشن شده و نیروی بالابرنده فراهم می شود. با ایجاد نیروی بالابرنده ماهواره بر به همراه مخازن سوخت و ماهواره ای که با خود دارد از زمین جدا شده به سوی آسمان حرکت می کند. پس از اینکه سامانه پیشران، تمام سوخت را بسوزاند بخش نخست از بدنه موشک جدا می شود و به زمین سقوط می کند. در گام دوم سامانه پیشران مرحله دوم روشن می شود و چون موشک سبک تر شده است با سرعت بیشتری ماهواره را به ارتفاع بالاتر و برای قرار دادن در مدار به پیش می راند. به همین ترتیب و با پایا ن یافتن سوخت، مرحله دوم نیز از دیگر اجزای موشک جدا می ش.د و بسته مأموریت ماهواره بقیه مراحل انجام می شود. پس از قرارگرفتن ماهواره در ارتفاع مورد نظر، یک سامانه پیشران راکتی دیگر به کار می افتد و ماهواره را در مدار مورد نظر قرار می دهد. پس از قرار گرفتن ماهواره در مدار با توجه به قوانین فیزیک، مأموریت ماهواره ادامه پیدا می کند. ماهواره ها در سر موشک ها جاسازی شده و به فضا پرتاب می شوند. دماغه مخروطی شکل موشک که در برابر گرما مقاوم است ماهواره را از اصطکاک هنگام گذشتن از جو زمین محافظت می کند. بعد از عبور از جو زمین، لایه محافظتی از ماهواره ها جدا شده در مرحله آخر، موشک، ماهواره را در مدار مورد نظر قرار می دهد. بسیاری از ماهواره ها از سامانه پیشران موشکی خود برای رفتن به مدارهای بالاتر استفاده می کنند. بسیاری از شرکت های تجاری و کشورها دارای قابلیت های پرتاب موشک ماهواره بر هستند و ماهواره هایی به جرم چند تن را می توانند سالم درست و منظم قرار دهند. به گزارش مشرق، بیشتر پرتاب های ماهواره ای با موشک هایی انجام می شود که شروع پرتاب آن ها مستقیم به سوی بالا برنامه ریزی شده است. چنین روشی موشک را از میان سخت ترین بخش های جو زمین به سرعت عبور می دهد و بهترین راه برای کاهش مصرف سوخت است. پس از اینکه موشک مستقیم به بالا پرتاب شد مکانیسم کنترل موشک سامانه هدایت اینرسی را به کار می گیرد تا با انجام محاسبات لازم، دماغه موشک را به خط سیری که در طرح پروازیش در نظر گرفته شده متمایل کند. در بیشتر موارد در طرح پرواز، جهت مستقیم موشک را در ابتدا به سمت شرق قرار می دهند؛ چون زمین از غرب به شرق می چرخد و چنین حرکتی، به موشک یک نیروی تقویت کننده اضافی وارد می کند. نیروی این تقویت به سرعت گردش زمین در محل پرتاب بستگی دارد. ماهواره برها به عنوان ابزار قراردادن ماهواره ها در مدار، می بایست از بالاترین استانداردها برخوردار باشند. پرتاب با نیروی عظیم راکتی، تنش های فراوانی به بدنه، سازه و اجزای دیگر آن وارد می آورد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/IMG_0590_copy%7E0.jpg[/img] اصطکاک پوسته بدنه با هوا، و نیز حرکت پرشتاب گازهای بسیار داغ خروجی پیشران، شوک های عظیم حرارتی را به بخش های مربوطه وارد می سازد. و اینها تنها، بخشی از ماجراست. تمامی زیر سامانه های موجود در ماهواره بر، از اجزای مختلف مراحل پیشران سوخت مایع مانند پمپ ها، فشارسنج ها، شیرها و ادوات کنترلی گرفته تا سامانه های ارتباطی ماهواره بر با زمین، باید بدرستی کار کنند تا پس از رسیدن آن به ارتفاعات بالا مانند 250 کیلومتری، 700 کیلومتری و حتی بیشتر، بخش نهایی ماهواره بر، ماهواره را رها کرده و در مدار و موقعیت از پیش تعیین شده، با دقت بسیار بالا قرار دهد، واین کاریست که ماهواره بر ساخته شده بدست متخصصان توانمند و جوان کشورمان موفق به اجرای آن گشته است و هم اکنون برای اجرای مجدد آن، این بار برای انتقال ماهواره های بزرگتر و مهمتر از ماهواره تحقیقاتی امید، به فضا آماده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/IMG_0591_copy%7E0.jpg[/img] با توجه به اینکه، ارسال محموله به فضا معمولاً با موشک های غول پیکر انجام می شود، تنها کشورهایی میتوانند وارد این عرصه شوند که ساختار کارشناسی و فناوری لازم را دارا باشند. پرتاب سفیر امید با اینکه گام اول در این مسیر بود، اما پرتاب یک ماهواره بر26 تنی جهت قراردادن یک ماهواره در مدار بیضوی 530-250 کیلومتری کار بزرگی تلقی می شود. این مهم با تکیه بر سوابق تجربی مراکز هوافضایی ایران که تا کنون بارها موشکهای بزرگی را برای تستهای مختلف و از جمله تست کاوشگر پرتاب نمودهاند قابل انجام میباشد، این مراکز هستند که با داشتن سامانه های مدیریتی و کیفیتی بالا و داشتن متخصصین مورد نیاز می توانند ضریب اطمینان لازم برای اینگونه ماموریتها را ایجاد نمایند. نکته مهم اینکه در ماهواره بر سفیر2 بیش از 10 هزار نوع قطعه به کار رفته است. سهم قطعات پیچیده صنعتی در آن قابل توجه است و تمام قطعات تولیدی آن در صنایع داخلی ساخته میشود. صنایع تولید بخشهای مختلف ماهواره بر بخش طراحی و تحقیقات برای تحقیقات، طراحی و تولید یک ماهواره بر بخش طراحی با توجه به انتظارات کارفرما طراحی کلی ماهواره بر را اجرا مینماید و سپس مشخصات مورد نیاز خود را از مجموعههای موتور و پیشرانه، سوخت، هدایت و کنترل، سازه و محفظه ی ماهواره معلوم مینماید. پس از آن صنایع سیستم، به عنوان کارفرما برای سازنده اجزاء فوق، عمل کرده و پروژههای مختلفی برای هر یک از صنایع تعریف میکند. صنایع موتور ماهواره بر سفیر2 دارای دو موتور مرحله یک و مرحله دو می باشد که هر دو در این صنایع ساخته میشود. موتور مرحله اول که موتور اصلی پرتاب می باشد قادر است موشک 26 تنی را تا ارتفاع 68 کیلومتر حمل نماید و پس از آن با جدایش مرحله اول مامویت موتور مرحله دوم شروع می شود که خود از دو موتور تشکیل شده است و علاوه بر ایجاد رانش، با تغییر زوایه، امکان کنترل مرحله دوم سفیر را فراهم می نماید. در صنایع موتور، فرایندهای پیچیدهای در ساخت قطعات، محفظه موتور، انژکتورها و توربوپمپها وجود دارد که تماماً با توان داخلی انجام میشود. صنایع سازه سازههای فضایی به خاطر نوع کابرد از ویژگی های خاص برخوردارند، و علاوه بر سبک بودن بایستی دارای تحمل خوب مکانیکی باشند تا در برابر فرکانسهای لرزش و تنشها و فشارهای درونی و بیرونی مقاومت نمایند. از اینرو به تخصص بالای طراحی و فناوری قابل قبول تولید نیاز است تا مواد مورد نظر انتخاب شده و اجزاء ساخته شوند و به روشهای علمی و مهندسی اتصالات صورت گیرد. صنایع سوخت ماهواره بر ها در جهان از سوخت های خاصی استفاده می نمایند که تامین آنها به هیچ وجه از منابع خارجی میسر نمی باشد بنابراین در این صنایع تاسیسات صنعتی سوخت های مورد نیاز ایجاد شده که توانایی تامین نیازهای صنایع موتور و بخشهای تحقیقاتی را دارا می باشد. مهندسین طراحی در این صنایع بدون نیاز به کمک خارجی کارخانجات لازم را طراحی نموده و به بهره برداری رساندند. صنایع هدایت کنترل در این صنایع، ده ها مجموعه الکتریکی و الکترونیکی که در سامانه پرتاب ماهواره کاربرد دارند، طراحی و ساخته میشود. قطعات الکترونیک را بخش آماد تهیه کرده و قطعات تولیدی در بخشهای صنعتی تولید می شوند. بلوکهای کامپیوتر پرواز، سامانه های ناوبری، منابع تغذیه، باتریها، عملگرها، فشارسنجها، سیم کشی ها و کلیه آزمایشگرهای داخلی بلوکها، آزمایشگر ماهواره بر و آزمایشگر پرتاب در این صنایع طراحی و ساخته میشوند. صنایع تجهیزات پرتاب در این صنایع، کلیه تجهیزات حمل و آمادهسازی ماهواره بر و تجهیزات میدان تست و پرتاب ماهواره بر ساخته شده و نصب میگردند، برج سرویس مستقر در میدان نیز در این صنایع طراحی و ساخته شده است. همچنین آماده سازی قبل از پرتاب و شارژ سوخت در این میدان انجام میگردد. صنایع ساخت سنسور در صنایع هوافضایی، ساخت سنسورهای شتاب و سرعت از عوامل تعیین کننده است و توانمندی در این زمینه گام مهمی در ساخت سامانههای ناوبری به شمار میآید. [b]عبور سفیر و سیمرغ از هشت خوان رستم[/b] به گزارش مشرق، برای اطمینان از صحت عملکرد سامانه های گوناگون فعال در یک ماهواره بر، لازم است تا پیچیده ترین و سختگیرانه ترین آزمایشات، پس از طراحی و پیش از ساخت نهایی آن به اجرا در بیاید. همه این آزمایشات در داخل کشور و بر روی ماهواره بر بومی سفیر امید، به انجام رسیده که صد البته نیاز به برخورداری از تجهیزات مدرن آزمایش و اندازه گیری و نیز نیروهای مجرب و متخصص دارد که در ادامه به هشت آزمایش مهم اشاره می کنیم : آزمایش استاتیک در این آزمایش، تحقیقات و آزمون های لازم مربوط به استحکام و سختی محصول در سطوح مختلف از قطعات گرفته تا مجموعه های مونتاژی، حین بارگذاری های ثابت یا استاتیک، در فرآیند توسعه و نهایی سازی محصول به اجرا در می آید. این آزمایشات از لحاظ سامانه بارگذاری، پارامترهای مختلف داده برداری و کنترل، در سطح منحصر به فردی در کشور می باشد و در خاورمیانه جزو پیشرفته ترین انواع آن می باشد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Statik-_copy%7E0.jpg[/img] آزمایش خواص جرم خواص جرمی یک سازه عبارت است از جرم، مختصات مرکز جرم و ماتریس ممان اینرسی آن سازه. در صنایعی که کنترل حرکت مجموعه ها مورد نظر باشد از جمله صنایع هوایی و فضایی، اندازه گیری دقیق مشخصات مذکور، بسیار حائز اهمیت است. این آزمایشات برای ماهواره بر، با دقت بالایی انجام شده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Khavase_Jerm_copy%7E0.jpg[/img] آزمایش مودال در این آزمایش، پارمترهای مربوط به ماهیت رفتار سازه تحت بارهای دینامیکی، استخراج شده و برای شبیه سازی دینامیکی سازه که آزمایش عملی آن غیرممکن می باشد، در اختیار گروه مربوطه قرار می گیرد. این آزمایشگاه نیز، پیشرفته ترین آزمایشگاه مودال خاورمیانه است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Modal_copy%7E0.jpg[/img] آزمایش تلاطم در ماهواره برهایی با پیشران از نوع سوخت مایع، از مخازن بزرگی برای ذخیره سوخت و اکسید کننده استفاده می شود. با اجرای آزمایشات لازمه از وضعیت تلاطم سوخت در داخل مخزن، اطلاع کافی و اطمینان حاصل می شود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/talatom_copy----%7E0.jpg[/img] آزمایش ارتعاشات از جمله آزمایشات مورد نیاز، بررسی های تحقیقاتی و محیطی-عملکردی ارتعاشات سازه ها و سامانه های الکترونیکی می باشد که در صورت وجود وضعیت ارتعاشی نامطلوب در سامانه ها، خطر نابودی کل سامانه نیز وجود دارد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ertashat_copy%7E0.jpg[/img] آزمایش شوک سازه های فضایی و به طور کلی، کلیه سازه ها، در تمام طول عمر خود، پدیده شوک را تجربه می کنند که می تواند ناشی از یک پدیده مکانیکی یا طبیعی که موجب تحریک می گردد، باشد. این شوک می تواند اثرات مخربی بر روی سازه یا اجزاء الکترونیکی داخل آن داشته باشد. به عنوان مثال، اعمال شوک های بیش از حد، می تواند بلوک های الکترونیکی هدایت و کنترل موشک را دچار خرابی نماید و اجرای مأموریت ها را دچار اختلال نماید. بنابراین محاسبه میزان این شوک ها چه شوک های کلاسیک و چه پیچیده، بسیار تعیین کننده بوده که نیاز به آزمایشات پیش از پرتاب دارد تا از صحت عملکرد سازه ها و سامانه ها پس از بروز شوک، اطمینان حاصل گردد. آزمایش حرارت سازه هدف از این آزمایش، استخراج پارامترهای مربوط به استحکام/سختی حرارتی قطعه و انتقال حرارت در سطوح مختلف مجموعه شامل قطعات و مجموعه های مونتاژی در فرایند طراحی و توسعه و نهایی سازی سامانه ها است. منحصر به فردترین آزمایشات در کشور و یکی از پیشرفته ترین ها در خاورمیانه در این زمینه بر روی اجزای لازم ماهواره بر به انجام رسیده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/hararat_copy%7E0.jpg[/img] آزمایش جدایش موشک های چند مرحله ای شامل مراحل یا قطعاتی می باشند که در ادامه کار سامانه، مورد نیاز نبوده و به دلایل مختلف لازم است از سامانه اصلی(نهایی) جدا شوند. در واقع جدایش، مرحله ایست که تمام مراحل قبلی در فرآیند پرتاب ماهواره، برای آن اجرا می شود. در اتصال این بخش ها به یکدیگر، نیاز به ابزاری است که در زمان لازم، عمل کرده و باعث جدا شدن مراحل از یکدیگر شود. پس از جدایش مراحل، در ارتفاعی که نیروی آیرودینامیکی وجود ندارد، پوشش ماهواره (در بخش دماغه موشک) نیز باید از موشک جدا شود و سپس، ماهواره با رسیدن مرحله انتهایی ماهواره بر به نقطه مورد نظر برای رها کردن ماهواره، مرحله فعلی و ماهواره نیز باید از یکدیگر جدا شوند. بنابراین پس از طراحی سامانه های جدایش مراحل و همچنین پوشش دماغه(فیرینگ) و ماهواره، قبل از پرتاب، لازم است تا سامانه های مذکور، چه از نظر اجزاء و چه بصورت کلی مورد آزمایشات محیطی و عملکردی قرار گیرند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Jodayesh_copy%7E0.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Jodayesh-_copy%7E0.jpg[/img] پس از اجرای دقیق هر یک از این آزمایش ها و بررسی و تحلیل موشکافانه داده های ثبت شده، تیم های طراحی در صورت نیاز مجدداً اقدام به بازبینی بخش های مربوطه و تجدید طرح و ساخت نمونه جدید و اجرای مجدد آزمایش ها می نمایند و تنها پس از تأیید شدن نهایی تمام بخش ها ماهواره بر برای اجرای آزمایش عملیاتی مهیا می شود. کشور ما نیز پس از طراحی ماهواره بر سفیر امید و اجرای آزمایش های لازم توسط متخصصان توانمند داخلی، اقدام به پرتاب عملی ماهواره بر نمود که با موفقیت کامل همراه بود. این موفقیت مرهون طراحی بسیار دقیق و اجرای سختگیرانه و مکرر آزمایشات پیش از پرتاب بوده و باعث رشد فزاینده و پرشتاب صنعت فضایی کشور گردید. منبع : مشرق نيوز http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=28008

گزارش مشرق از برنامه های فضایی ایران/4 [b]کاوشگرها؛ خط شکن های فضایی ایران+عکس[/b] پیش از پرتاب ماهواره برها و محموله بسیار ارزشمند آنها، باید اطلاعات لازم از محیط فضا کسب شود. برای اینکار از راکت های کاوشگر استفاده می شود. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، راکت‌های کاوشگر از جمله وسایلی هستند که امروزه در زمینه تحقیقات فضایی و به کارگیری فناوری‌های جدید سهم بسزایی دارند. سادگی این نوع راکت‌ها سبب شده است تا هزینه ساخت و پرتاب آنها نسبت به ماهواره‌ها کمتر باشد. به همین دلیل بسیاری از کشورها پیش از دستیابی به فناوری ساخت و پرتاب ماهواره، توانسته اند با به کارگیری راکت‌های کاوش، نقش فعالی در عرصه تحقیقات فضایی ایفا کنند. راکت‌های کاوشگر، راکت‌های زیرمداری هستند که تا ارتفاعی معین (‌نقطه اوج مداری) بالا رفته و سپس به زمین بازگردند. حداکثر ارتفاع کاری بیشتر این راکتها، در محدوده 70 تا 300 کیلومتر است. برای آزمایش در ارتفاع کمتر از 70 کیلومتر از بالن و در ارتفاعات بالاتر از 300 کیلومتر از ماهواره کمک گرفته می شود. با توجه به حساسیت و هزینه بر بودن سیستمهای ماهواره‌یی و تجهیزات فضایی موفقیت انجام پروژه بسیار حائز اهمیت است و آزمایشگاه هایی که بتوانند آن محیط را شبیه سازی کنند یا فراهم نبوده و یا این که بسیار سخت فراهم می‌شوند بنابراین راکتهای کاوشگر، آزمایشگاهی است برای رایانه‌ها یا سنسورهایی که قصد استفاده از آنها را بر روی ماهواره دارند. کاربرد دیگر راکت‌های کاوش‌، مطالعات علمی خاص در ارتفاعات مذکور در جو است زیرا بالن‌های توانایی رسیدن به آن ارتفاع را نداشته و ماهواره‌ها نیز نمی‌توانند به دلیل خطر سقوط زیر ارتفاع مشخصی کار کنند؛ بنابراین معمولاً مطالعات علمی در این فاصله از جو را با راکتهای کاوش انجام می ‌دهند به طوری می‌توان سرعت باد، فشار هوا و برخی تستهای نجومی را با این نوع راکتها انجام داد. این نوع پرتاب ها به علت سادگی هنوز هم در سازمان فضایی آمریکا (ناسا) رایج است و دانشگاه های معتبر آمریکا برای آموزش پرسنل و دانشجویان، پرتاب راکت های کاوشگر را به تعداد زیاد انجام می‌دهند. در منطقه خاورمیانه نیز در کشور پاکستان و هند این نوع پرتابها رایج است. یک راکت کاوشگر شامل تجهیزاتی برای ثبت و مخابره اطلاعات از فضا به زمین است و در موارد متعددی از قبیل کاوش‌های هواشناسی، مطالعات ستاره شناسی و کیهان شناسی، آزمایش‌های علم مواد، آزمایش‌های زیست فناوری فضایی و پدیده‌های علمی خاص مرتبط با علوم فضایی، کاربرد دارند. بعلاوه استفاده از راکت‌های کاوش ، یک روش اقتصادی برای بررسی عملکرد نمونه آزمایشی تجهیزات ماهواره و فضاپیماها، است. راکت‌های کاوشگر شامل مجموعه‌های اصلی موتور، محموله آزمایشگاه فضایی، مجموعه بازیابی، مجموعه جدایش و ایستگاه زمینی هستند که برای اهداف تحقیقاتی و آزمایشگاهی مختلف و کاوش در ارتفاعات گوناگون، با طراحی ساده تا بسیار پیچیده و دقیق، ساخته می شوند. مدت زمان فعالیت آنها در فضا بر اساس نوع مأموریت و ارتفاع پروازی متفاوت است. پس از اتمام سوخت پیشران، مجموعه آزمایشگاهی با استفاده از سیستم جدایش، از موتور جدا شده و بعد از اتمام مدت زمان مأموریت به وسیله چتر فرود ‌آمده و بازیابی می شود. در طی این مدت، مجموعه آزمایشگاهی با استفاده از حسگرهای ویژه‌ای که در آن قرار داده شده است، اندازه گیری ها و آزمایش های لازم را اجرا نموده و داده های جمع آوری شده را به کمک فرستنده تله متری، به زمین ارسال می کند. این داده ها با توجه به ماموریت های تعریف شده، شامل پارامترهایی مانند درجه حرارت،‌ فشار محیط و شتاب را می شود. همچنین با استفاده از دروبین های تعبیه شده در محموله، ‌امکان تصویربرداری از تجهیزات مورد آزمایش یا محیط فضا فراهم شده و این تصاویر به کمک تله متری به زمین ارسال می شود. محموله آزمایشگاه فضایی آزمایشگاه فضایی عبارت است از محموله علمی- پژوهشی که به وسیله یک پرتاب کننده به فضای ماورای جو غلیظ انتقال می یابد و ضمن ارسال و مخابره نتایج،‌ در بازگشت به زمین، بازیابی شده و نتایج آزمایش های علمی و تحقیقاتی از آن استخراج می شود. این محموله از سامانه های زیر تشکیل شده است: محموله ثابت سامانه های ثابت محموله، شامل مجموعه ای از حسگرهای اندازه گیری پارامترهای مختلف بر مبنای ماموریت تعریف شده برای راکت کاوشگر است. این حسگرها برای اندازه گیری کمیت هایی از قبیل دما، فشار و پارامترهای مسیر مانند شتاب و سرعت زاویه ای به کار می روند که در هر پرتاب بنا به ماموریت، ارتفاع و شرایط محیطی، انتخاب شده و مدارهای راه انداز و تجهیزات جانبی آنها طراحی و ساخته می شود. سامانه‌های پشتیبان سامانه های اندازه گیری به مجموعه ای از سامانه های پشتیبان از قبیل سامانه های ارتباطی و ارسال اطلاعات، تغذیه، تصویربرداری و بازاریابی نیاز دارند. سامانه های ارتباطی، وظیفه جمع آوری و ارسال اطلاعات را از حسگرها به ایستگاه زمینی به عهده دارند. با استفاده از این اطلاعات، فرامین به عملگرهای مختلف ارسال می شود. سازه محموله تمام سامانه های یاد شده، در محفظه ای با استحکام و مقاومت حرارتی بالا، به نام «سازه محموله» قرار می گیرند. تحلیل های ایرودینامیکی برای تخمین ضرایب ایرودینامیکی، تعیین توزیع فشار و دما بر روی سطح خارجی سازه محموله و تحلیل های سازه ای به منظور بررسی اثر بارهای ایرودینامیکی، حرارتی، جرمی، ضربه ای و غیره بر پایداری و یکپارچگی سازه محموله انجام می گیرد. در زمینه انتقال حرارت نیز هدف، تعیین توزیع درجه حرارت در کل محموله بر اساس عواملی چون توزیع دما روی سطح بیرونی و منابع حرارتی داخل شامل تجهیزات محموله است. این توزیع درجه حرارت، برای تحلیل سازه و همچنین برآورد عملکرد اجزای محموله- که از دمای محیط اثرمی پذیرند- به کار می رود. سامانه بازیابی یکی از اهداف مهم طرح آزمایشگاه فضایی، بازیابی محموله علمی است که پس از پرتاب و جدایش پیشران، به زمین بازمی گردد. برای دستیابی به این هدف باید برای هر محموله و با توجه به وزن و ارتفاع پروازی آن، سامانه و مکانیزم بازیابی مناسب طراحی شود. طراحی مکانیزم شامل انتخاب اجزاء و چترهای آن است که با توجه به نتایج شبیه سازی مرحله بازگشت و با هدف کنترل سرعت محموله در هنگام رسیدن به سطح زمین انجام می شود. سامانه جدایش محموله آزمایشگاه فضایی با استفاده از نیروی پیشران تا ارتفاع مورد نظر پرتاب می شود و پس از اتمام سوخت، با استفاده از سامانه جدایش از پیشران، جدا می شود. مسیر حرکت پیشران و محموله با استفاده از نرم افزار شبیه ساز پرواز مدلسازی می شوند تا با انتخاب مناسب پارامترهای سامانه جدایش و زمان بندی مراحل کاری کاوشگر، از برخورد محموله و پیشران جداشده جلوگیری شود. سامانه اخذ، ضبط و ارسال اطلاعات اطلاعاتی که در حین پرواز راکت کاوش به دست می آید در داخل محموله ثبت می شود. بخشی از این اطلاعات نیز مستقیماً و توسط سامانه های تله متری به ایستگاه زمینی مخابره می شود که شامل نتایج اندازه گیری های انجام شده به وسیله حسگرها و تصاویر تهیه شده در کل مسیر پرواز است. اطلاعات کسب شده در حین انجام آزمایش کدگذاری شده است که با استفاده از نرم افزارهای ایستگاه زمینی تحلیل و استفاده از این داده ها امکان پذیر می شود. ایستگاه زمینی کنترل تمام مراحل پرواز، از جمله پرتاب و شناسایی مسیر پرواز راکت، جدایش موتور و شناسایی محل فرود، و دریافت و ثبت اطلاعات تله متری نیاز به تأسیساتی بر روی زمین دارد که مجموعه آنها ایستگاه زمینی را تشکیل می دهد. طرح آزمایشگاه فضایی شامل « طراحی، ساخت و پرتاب محموله های علمی برای راکت های کاوشگر» است و از سال 1381 در پژوهشگاه هوافضا در حال اجراست. هدف از پرتاب کاوشگر3 ایجاد آزمایشگاه فضایی زیرمداری برای آزمایش عملکردی و محیطی زیرسامانه های فضایی تحت شرایط واقعی پرتاب است که در ادامه پرتاب کاوشگر 1 و 2 در سال های 1385 و 1387 انجام شده است. به گزارش مشرق، اولین محموله آزمایشگاه فضایی، در آذرماه 1385 پرتاب شد. این محموله به نحوی طراحی شده بود که در حین اوج گیری، اندازه گیری هایی انجام دهد و سپس در بازگشت به زمین بازیابی شده و نتایج اندازه گیری ها و داده برداری ها از آن استخراج شود. این محموله پس از پرتاب موفقیت نسبی به دست آورد. به دنبال پرتاب اول، فعالیت های مربوط به بهینه سازی عملکرد سامانه ها برای پرتاب بعدی آغاز شد. این فعالیت ها عمدتاً بر اساس تجارب به دست آمده از پرتاب اول و به منظور بهینه سازی سامانه ها و زیرسامانه ها، عملکرد محموله و ایستگاه زمینی انجام گرفت و سرانجام در آذرماه 1387 دومین محموله آزمایشگاه فضایی با موفقیت پرتاب شد. بازیابی محموله و اولین تصویربرداری فضایی توسط یک سامانه فضایی ایرانی از دستاوردهای این پرتاب بوده است. محموله آزمایشگر که به جو زمین رفته و بازیابی می‌شود در واقع قسمت ارزشمند کار بوده و در آن تجهیزاتی از قبیل دوربین، سنسورها و کامپیوتر پروازها قرار دارند. با سوختن سوخت موتور تنها یک پوسته استوانه‌ یی از آن باقی‌ می‌ماند و این بخش در نهایت برای افزایش ارتفاع قابل دستیابی سایر مجموعه، جدا می‌شود. در ادامه برای بازگشت محموله به زمین سرعت آن به تدریج کاهش می‌یابد و ابتدا پره کاهنده سرعت باز شده، سپس چتر ترمزی و در نهایت چتر اصلی باز می‌شود تا راکت با سرعت مناسب به زمین برسد. وزن محموله حدود 150 کیلوگرم و تمامی اجزای راکت کاوش2 ساخت داخل بوده است به طوری که در طراحی و ساخت اجزا، محققان پژوهشگاه هوافضا شرکت داشته اند و در ساخت اجزای دیگر آن از بخشهای خصوصی و دولتی توانمند داخلی استفاده شد. به این ترتیب در طراحی، ساخت و حتی تستهای قبل از پرتاب هیچ طرف خارجی حتی در حد مشاوره در این پروژه وجود نداشته است. کل مراحل پرتاب کاوشگر2 در 10 دقیقه انجام شده است که محموله نیز پس از این زمان به زمین رسیده است. محموله سوم آزمایشگاه فضایی که در کاوشگر3 قرار داده شده بود، علاوه بر زیرسامانه های ارسال داده و تصویر، رایانه پرواز، سنجش محیطی، جدایش و بازیابی شامل نخستین محموله زیستی نیز بود. این کاوشگر توانست نخستین محموله زیستی را با هدف مطالعات زیستی پایه و فراهم کردن زمینه مطالعات پیشرفته تر در آینده، به فضا بفرستد. هدف از کاوشگر3، پرتاب یک محفظه زیستی، ارتقای سامانه های الکترونیکی و تله متری داده ها وسامانه سنجش محیطی بود. در این راکت، سامانه های الکترونیکی محموله بر اساس شواهد پرتاب های قبلی، بهینه سازی شده اند. سازه این راکت نیز همانند نمونه پیشین آن، بر اساس تئوری مجموعه های مستقل طراحی شد و به نحوی که برای ایجاد محموله ای با قابلیت های مختلف، مجموعه های مستقل با ماموریت مشخص به یکدیگر مونتاژ می شوند. بنابراین گسترش محموله علمی برای انجام تحقیقات مختلف امکان پذیر است. با یکپارچه سازی محموله کاوشگر3 و انجام آزمایش های پیش از پرتاب، و پس از اتصال محموله به موتور پرتاب کننده و استقرار ایستگاه های زمینی، مجموعه کاوشگر3 آماده پرتاب شد. در این پرتاب تصاویر ارسالی و نتایج اندازه گیری شده هم زمان برای کارشناسان مستقر در ایستگاه زمینی سیار و ثابت ارسال می شود. تصاویر ارسال شده نشان می دهد که محموله تا لایه های فوقانی جو بالا رفته است و به نحوی که انحنای کره زمین در فیلم ها آشکار است. با رسیدن محموله به نقطه اوج، فرایند بازگشت محموله به جو آغاز شد و پس از دقایقی، ‌محموله به وسیله سامانه بازیابی خود به زمین بازگشت و منطقه فرود آن شناسایی شد. تمام عملیات محموله از ایستگاه های زمینی ثابت و سیار مستقر در سایت پرتاب کنترل و مراقبت می شد. شایان ذکر است که ایستگاه های یاد شده توسط پژوهشگران و کارشناسان پژوهشگاه هوافضا طراحی و ساخته شده است. محموله سوم از زیرسامانه های سازه، محفظه زیستی، ارسال داده، ارسال تصویر، رایانه پرواز، سنجش محیطی، بازیابی و جدایش تشکیل شده بود. به گزارش مشرق، سامانه های الکترونیکی و الکتریکی، مکانیکی و ایرودینامیکی کاوشگر3 کارکردی موفقیت آمیز داشتند و تمامی مراحل و رویدادهایی که در طول مسیر پیش بینی شده بود مانند جدایش موتور، رسیدن به نقطه اوج، بازگشت به جو، ارسال منظم داده و تصویر از محموله پرتابی و دریافت آنها در ایستگاه زمینی، با موفقیت به انجام رسید. از ابتدای اکتشاف فضا و تحقیقات فضایی در جهان، انسان ها موفقیت های خود را مدیون مطالعه بر روی موجودات زنده بوده اند. بنابر این ایجاد مراکز تحقیقات زیست شناسی فضایی و فرستادن موجوداتی کوچک به فضا، گام های آغازین این راه است که می تواند به شکل گیری تحقیقات زیست فضایی در ایران کمک کند. از اهداف محفظه زیستی کاوشگر3 آماده سازی و سازگاری موجود زنده برای کاهش استرس های وارد شده به آن، ثبت علائم حیاتی در مسیر پرتاب و انجام مجموعه آزمایش های سلولی شامل سلول های بنیادی و سوماتیک(بدنی) و بررسی اثرات ناشی از استرس پرتاب و بر شکل و عملکرد رده های سلولی مختلف است. کاوشگر3 با فرستادن محفظه زیستی بر اساس ضوابط و استانداردهای مربوطه، زمینه جدیدی از فعالیت های علمی را در عرصه فناوری فضایی کشور ایجاد کرده است. استفاده از راکت های کاوشگر، به منظور مطالعات زیستی در برنامه های تحقیقاتی بخش زیست فضایی کشور حائز اهمیت بسیاری است. از این رو، با توجه به رویکرد کشور به تخقیقات زیستی در فضا و به پشتوانه موفقیت های کسب شده در زمینه فناوری فضایی، لازم است که برای رسیدن به این مهم گام های سنجیده ای برداشته شود. مهمترین اهداف پروژه پرتاب محفظه زیستی به شرح زیر است: • مطالعه تأثیر فضا بر مودات زیستی: بررسی امکان حیات، مطالعه و ثبت عملکرد رفتاری در موجودات زنده • مطالعه تأثیر فضا بر ساختار های زیستی: بررسی میزان رشد و مرگ و میر 5 رده مختلف سلولی • ایجاد بستر و آمادگی لازم برای تخقیقات پیشرفته زیستی در مطالعات اینده دستاوردها پرتاب و بازیابی سومین محموله آزمایشگاه فضایی پژوهشگاه هوافضا توسط کاوشگر 3، در نتیجه انجام پرتاب های قبلی و کسب تجربه و دانش بهینه سازی از این طریق بوده است. فناوری پرتاب راکت های کاوش که در بسیاری از کشورهای صاحب فناوری، طی سالیان متمادی و صرف میلیون ها دلار هزینه به دست می آید، در ایران و از طریق پژوهشگاه هوافضا و با انجام دو پرتاب حاصل شده است. دستیابی به چنین موفقیتی نتیجه ایجاد زیرساخت های منسجم مطابق علوم نوین بوده است. دستاوردهای پرتاب محموله آزمایشگاه فضایی در کاوشگر 3 عبارتند از: • ارسال اولین محموله زیستی با یک سامانه فضایی ایرانی • ثبت تصویر از فضا توسط یک سامانه فضایی ایرانی • ایجاد دانش فنی بازیابی محموله های علمی با سرعت های مافوق صوت • دستیابی به فناوری طراحی و ساخت سازه های ماژولار با پروفایل بهینه ایرودینامیکی • ایجاد فناوری تله متری داده و تصویر بر خط بلادرنگ در شرایط سخت(20g) • توسعه فناوری تغذیه مدارهای الکترونیکی برای مدت زمان و شرایط سخت پرواز از دیگر دستاوردهای پرتاب کاوشگر3 می توان به موارد زیر اشاره کرد: • تدوین و صحه گذاری نرم افزار شبیه سازی پرواز( پرتاب، جدایش، پرواز در خلأ و بازیابی) • سیستم نظارت بر فعالیت های طرح • بسته بندی و حمل و نقل محموله • به کارگیری سیستم تأیید طراحی و اطمینان از عملکرد • مستند سازی • کارگروهی موفق محققان دانشگاهی در یک پروژه علمی- فناوری فیلم های به دست آمده از محموله علمی در این پرتاب و ارسال داده و تصویر برخط، از محموله در حال پرواز، ‌در نوع خود بی نظیر است. پژوهشگاه هوافضا امیدوار است با ادامه فعالیت های طراحی و ساخت محموله های راکت کاوشگر بتواند در ارتقای پژوهش های علوم و فناوری فضایی سهم عمده ای داشته باشد و در این راه همچون گذشته، از همکاری تمامی پژوهشگران و دانشمندان و امکانات کشور بهره مند گردد. پژوهشگاه هوافضا تلاش می کند به عنوان یک مرکز علمی و پژوهشی، در پروژه‌های ملی دیگر و فعالیت های علمی و صلح آمیز در عرصه بین المللی نیز نقش بسزایی داشه باشند. http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=27474

علي رغم اينكه ظاهرا اين موضوع امكان انتقال به بخش خاصي رو نداره اما قسمت سومش رو ميگذارم : گزارش مشرق از برنامه های فضایی ایران/3 [b]در انتظار طلوع فرزندان امید[/b] پرتاب موفقیت آمیز ماهواره امید بازتاب گسترده‌ای در محافل خبری و مطبوعاتی جهان داشت و این خبر به سرعت در صدر اخبار آنها قرار گرفت. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، خبرگزاری‌های خارجی، بلافاصله نسبت به این خبر واکنش نشان داده و در اخبار فوری خود، دستیابی ایران به این تکنولوژی مهم را مخابره کردند. از آن جمله، مطبوعات و دیگر رسانه‌های چین، صلح جویانه بودن فناوری فضایی ایران را انعکاس دادند. رادیو بین‌المللی چین نیز در پایگاه اینترنتی خود نوشت ماهواره ملی امید بوسیله ماهواره بر سفیر-2 که به صورت کاملا بومی در ایران طراحی و ساخته شده است، با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت. خبرگزاری عربستان، رادیو و تلویزیون مصر و خبرگزاری بحرین نیز ضمن پخش خبر پرتاب ماهواره امید ایران تاکید کردند «همه قطعات و اجزای این ماهواره را متخصصان صنایع هوا فضای ایران طراحی و کرده اند». روزنامه عربستانی الجزیره نوشت: «پرتاب ماهواره بر سفیر با حمل نخستین ماهواره امید هدیه ای به ملت ایران است. این موشک به دست کارشناسان ایرانی و بدون نیاز به برخی کشورهای که در ارایه ساده ترین قطعات برای ساخت این سیستم به ایران بخل ورزیدند، صورت گرفت». رئیس سازمان فضایی رژیم صهیونیستی نیز پرتاب ماهواره ایرانی به فضا را تائید کرده و آن را مایه شگفتی نخوانده است. او گفته است در عصر اطلاعات و فن آوری و با دانشمندان ایرانی که خارج از این کشور تحصیل کرده اند، آنها می توانند به هر دانشی دست پیدا کنند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/IMAGE634319916188144886.jpg[/img] اما دولتمردان و رسانه های خبری غربی در انتشار این خبر عمدتاً تلاش کردند این دستاورد بزرگ علمی را تحت الشعاع مسایل سیاسی قرار داده و آن را مرتبط با برنامه های نظامی جلوه دهند. رسانه های روسی عموماً‌ اعلام کردند ایران فضا را تسخیر کرده است. اما یکی از شبکه های تلویزیونی روسی به نقل از کارشناسان اعلام کرد که ایران به ساخت موشک های دوربرد نزدیک شده است. آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی مانند فرانسه که ایران را متهم می کنند درصدد دستیابی به سلاح هسته ای است ابراز نمودند برنامه فضایی ایران نیز می تواند مقاصد نظامی داشته باشد. دولت‌های غربی اعلام داشتند: ایران گام هراس انگیزی برداشته‌است تا موشک‌های دور بردی پرتاب کند که چه بسا قادر به حمل کلاهک‌های هسته‌ای است. وزیر امور خارجه بریتانیا، بیل رامل در پی این پرتاب، «نگرانی‌های جدی» را اعلام کرد. سخنگوی وزارت خارجه فرانسه از پرتاب ماهواره ایرانی امید به شدت ابراز نگرانی کرد و به زعم خود، آن را شبیه پرتاب موشکهای بالستیک دانست. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا به خبرنگاران گفته است که پرتاب ماهواره احتمالا می تواند منجر به شکل گیری موشک های قاره پیمای بالستیک شود سخنگوی پنتاگون نیز با اذعان به پیشرفت فناوری موشکی ایران مدعی شد: پرتاب ماهواره به خودی خود نگران کننده نیست، بلکه پیشرفت قدرت موشکی تهران و انجام چنین پرتابی برای اولین بار نگران کننده است. کاخ سفید در واکنش به پرتاب راکت ماهواره بر سفیر امید ایران، آن را «دردسرساز» خواند و افزود که چنین فن آوری می تواند برای پرتاب موشک های بالستیک به کارگرفته شود. سخنگوی کاخ سفید، گفت: «تولید و آزمایش راکت ها در ایران دردسرساز است و سوالات بیش تری را درباره نیات آن ها مطرح می کند». [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/%25D8%25A7%25D9%2585%25D9%258A%25D8%25AF.jpg[/img] اما هفته نامه نیوزویک در اقدامی مبتکرانه، علاوه بر پیوند زدن سفیر-2 به موشک های بالستیک قاره پیما، سعی در باستانی نشان دادن دستاور فضایی ایران نمود و نوشت: تکنولوژی این ماهواره به 50 سال قبل بازمی‌گردد و این مشابه راکتی است که ماهواره اسپوتنیک-1 روسی را در سال 1957 در فضا قرار داد. پرتاب این ماهواره که به معنی افزایش برد موشک‌های ایران به 2500 کیلومتر است، به نفع هوادارن سپر موشکی آمریکا است. این درحالی است که دانشمندان کشورمان با استفاده از علوم روز و پس از کار مشترک با چند تیم خارجی در برنامه های سینا-1 و مصباح و به بلوغ رساندن فناوری های کسب شده از خارج، اقدام به طراحی، ساخت، آزمایش و پرتاب ماهواره امید نمود. نیویرک تایمز اظهار داشت که پرتاب ماهواره امید فقط یک پیشرفت نمادین بوده‌است چرا که ماهواره بسیار کوچک بوده‌است ولی این عمل اشارات نظامی بالقوه‌ای در پی داشته‌است. این روزنامه همچنین به نقل از جفری فوردن از موسسه فناوری ماساچوست نوشت: ایران با وجود رویایویی مخالفت جهانی و تحریم‌های متعدد، به این مجمع (کشورهای دارای فناوری ماهواره) منحصر بفرد پیوست. وی حرکت ایران را یک شاهکار تکنولوژیکی توصیف کرد. جفری فوردن تحلیلگر تحقیقاتی دانشگاه ام آی تی گفته است: ایران با وجود تحریم ها و مخالفت جهانی، به باشگاه کاملاً انحصاری کشورهایی که ماهواره در مدار زمین قرار داده اند پیوسته است. وی پرتاب ماهواره ملی امید را یک دستاورد فناوری ارزیابی کرد. فوردن، با استناد به اطلاعاتی که سازمان فضانوردی آمریکا ناسا منتشر کرده و گزارشهای رصدگران آماتور گفت: به نظر می رسد این ماهواره با موفقیت در یک مدار پایین زمین قرار گرفته است. وی افزود: مشخص نیست که ایران برای پرتاب این ماهواره از راکت سه مرحله ای نظیر موشکهای اسکاد شوروی سابق بهره گرفته یا یک راکت دو مرحله ای ساخته است. فوردن اظهار داشت: برخی رصدگران آماتور معتقدند ایران از راکت دو مرحله ای استفاده کرده است و چنانچه این راکت، یک راکت دو مرحله ای باشد به منزله جهش بسیار بزرگی در فناوری ایران است که بسیار نگران کننده خواهد بود. جفری فوردن که در ام آی تی متخصص و آنالیزور توانایی های عملیاتی کشورهای خارجی است بر اساس شواهد، بر دو مرحله ای بودن پرتاب راکت تاکید دارد. به اعتقاد وی مرحله دوم پرتاب این راکت بسیار پر انرژی تر بوده و تصور می شد چنین فعالیت علمی و مبتنی بر فناوری بسیار فراتر از توانایی های علمی ایران باشد. در صورت درست بودن این فرضیه این موفقیت می تواند یکی از دلایل توانایی ایران در ارسال فضانورد به فضا باشد. گلوبال تایمز نیز به نقل از محافل خبری غرب نوشت: این اقدام به معنای آن است که تهران گام تازه‌ای برای رسیدن به هدف دستیابی به موشک قاره پیما برداشته است . رویتر نیز اعلام کرد: ایران موفق شد با وجود محدودیت های اعمال شده غرب، نخستین ماهواره بومی خود را در مدار زمین قرار دهد. رویتر با اتخاذ رویکرد نظامی نشان دادن پروژه های علمی ایران، ادامه داده است: این اقدامی است که احتمالا نگرانی های غرب درباره خواسته های هسته ای را افزایش می دهد. فناوری بالستیک دوربرد که برای قرار دادن ماهواره در فضا استفاده می شود می تواند در تسلیحات پرتابی نیز مورد استفاده قرار گیرد. شبکه فرانس 24 نیز ضمن پخش موفقیت آمیز پرتاب ماهواره ملی امید اعلام کرد: ایران توان فضایی خود را به دنیا نشان داد. این شبکه همچنین گفت که بسیاری از کشور های غربی و اسرائیل از قرار گرفتن ماهواره امید در مدار بیم دارند. البته فرانس پرس اعلام کرد: تمام قطعات ماهواره امید ساخت ایران است. خبرگزاری آلمان اما، پرتاب ماهوراه امید با ماهواره بر بومی سفیر-2 را نشانه پیشرفت بزرگ تکنولوژیک ایران نامید. مجله آلمانی اشپیگل نیز درباره پرتاب ماهواره ملی امید به فضا نوشت: توانایی پرتاب ماهواره به فضا، یک پیشرفت بالا در برنامه فضایی و موشکی ایران است. این مجله آلمانی در گزارشی با عنوان «ایران نخستین ماهواره ساخت خود را به فضا پرتاب کرد» افزود: در حالی که نخستین ماهواره ایرانی در سال 2005 میلادی با استفاده از فناوری روسی به فضا پرتاب شد، ایران هم اکنون ماهواره‌ای با فناوری بومی را به فضا پرتاب کرد. اشپیگل از یک تحول در برنامه فضانوردی ایران خبر داد و نوشت: تهران با توجه به تحریم‌های بین‌المللی علیه این کشور، آزمایش موشک حامل ماهواره را که در سال گذشته انجام شد، موفقیت بزرگی برای کشور قلمداد کرد. این مجله افزود: ایران در اوایل سال جاری، اولین مرکز فضانوردی خود را افتتاح کرده و در اوت سال گذشته (2008) میلادی، اجرای آزمایش‌ها برای تدارک پرتاب اولین ماهواره ساخت این کشور به فضا، اعلام شدند. اشپیگل در ادامه نوشت: بنا بر اعلام مقامات ایرانی، برنامه موشکی این کشور به ویژه بر روی تحقیقات و بخش‌های علمی تمرکز دارد و قرار است در دو سال آینده نیز چهار ماهواره دیگر نیز به فضا پرتاب شوند. این ماهواره‌ها قرار است در بخش‌های ارتباطات و مخابرات، حوادث طبیعی چون زلزله یا سیل فعالیت داشته باشند اما انتظار می‌رود که به ویژه برای مراقبت وضعیت در عراق و افغانستان نیز به کار گرفته شوند که نیروهای نظامی خارجی در آنجا مستقر هستند. نشریه معتبر علمی نیوساینتیست با اعلام شگفتی متخصصان دنیا از توانایی علمی ایران در پرتاب ماهواره امید در گزارشی به بررسی عملیات پرتاب ماهواره امید توسط ایران پرداخته و تاکید کرده است: توانایی های ایران در زمینه علوم فضایی بسیار بیشتر از سطح توقع جهانی است. «پرتاب موفقیت آمیز اولین ماهواره داخلی ایران به مدار زمین طی روزهای گذشته همچنان متخصصان علوم فضایی را در شگفتی باقی گذاشته است». این اولین جمله ای است که نشریه علمی و معتبر نیوساینتیست در گزارش خود در رابطه با پیشرفت شگفت انگیز برنامه های فضایی ایران ذکر کرده است. این نشریه در ادامه آورد: چگونگی موفقیت این پروژه پاسخی است که می تواند زمان احتمالی رسیدن به هدفی مانند ارسال فضانورد به فضا توسط ایران را نیز تحت تاثیر قرار دهد. به گزارش نیوساینتیست، در ابتدا متخصصان بر این باور بودند که راکت ماهواره بر سفیر-2 با استفاده از موشکی ضعیف و جنگی پرتاب شده است اما شواهد جدید مبنی بر این است که انرژی پرتاب کننده این راکت بیش از انرژی موشکی بوده که برخی کشورها تصور آن را می کرده اند. [b]فناوری هایی که با امید بومی شدند [/b] اما در برنامه ماهواره امید، فناوری های جانبی نیز توسعه داده شده که در واقع از ملزومات پرتاب و کنترل و کاربری ماهواره است. ماهوارهٔ امید به همراه ایستگاه‌های زیرزمینی و پرتاب فضایی، جمعاً نخستین سامانه فضایی بومی ایران را تشکیل می‌دهند. در این میان انتخاب محل استقرار پایگاه پرتاب فضایی مساله‌ای بسیار مهم است و باید بررسی‌های بسیاری برای انتخاب بهینه این جایگاه انجام شود. همچنین تعیین جهت برای ماهواره‌ها بسیار مهم و حساس است، زیرا ماهواره‌هادر فضاثابت نمی‌مانند و در اثر وجود عواملی، جهت آنها در فضا تغییر می‌کند. بنابراین باید به صورت لحظه‌ای جهت ماهواره‌ها نسبت به یک نقطه مرجع، مشخص شود. در حقیقت ماموریت یک سیستم حامل ماهواره قرار دادن محموله خود در محل مناسب و در زمان مشخص شده است و می‌توان گفت یک سیستم پرتاب ماهواره موشکی است با دو یا چند مرحله که هر مرحله شامل موتور راکت (با سوخت شیمیایی) و سازه(بدنه) و مکانیزم جدایش است. هر مرحله پس از اتمام سوخت موجود در آن از راکت جدا می‌شود و موتور مرحله بعد روشن می‌شود تا با شتاب دادن به محموله آنرا به مقصد نهایی خود برساند. این سامانه همراه با فن‌آوری ساخت و پرتاب ماهواره، به کشورمان امکان آن را می‌دهد تا دانش فضایی را برای پوشش و نظارت بر سرزمین خود در ابعاد مختلف چون ارتباطات، زمین شناسی، نظارت بر تحولات آب و هوایی، نگهبانی از جنگل ها و پایش میزان گرمای زمین در اختیار بگیرد. ساختار ایستگاه های زمینی ماهواره امید شامل ایستگاه های رنجینگ (4 ایستگاه)، ایستگاه های تله متری و تله کامند(3 ایستگاه)، ایستگاه کنترل مرکزی (یک ایستگاه) می باشد. از جمله فناوری های کلیدی در پروژه ماهواره امید می توان به موارد زیر اشاره نمود: تولید الکترونیک ماهواره، تولید فرستنده و گیرنده فضایی، فناوری QSM به‌عنوان فناوری حساس سازه‌ای در ماهواره، فناوری TVT به‌عنوان فناوری حساس طراحی حرارتی ماهواره، تست‌های محیطی فضایی بعنوان بالاترین رده کیفی قطعات، فناوری بکارگیری GPS فضایی بخصوص در ماهواره بدون پایداری امید، فناوری Ranging، فناوری شبیه‌سازی پرواز ماهواره، مهندسی سامانه فضایی بصورت کاملاً بومی، اثبات وجود ماهواره در مدار، تعیین دوره تناوب و زمان طلوع ماهواره با دقت بالا، ارتباط تله متری تله کامند با ماهواره و تهیه نرم افزارهای گزارش گیری برای تحلیل اطلاعات تله متری. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/%25D8%25A7%25D9%2585%25D9%258A%25D8%25AF-1.jpg[/img] شاید مهمترین دست آورد پروژه امید به عنوان اولین سامانه فضایی بومی جمهوری اسلامی ایران، اثبات امکان کار مستقل و بومی بر روی برنامه های ساخت و پرتاب ماهواره باشد که به معنی هموار شدن راه برای فعالیت های مهمتر و کاربردی تر در آینده است. سایر دستاوردهای پروژه امید را نیز می توان در بومی سازی فناوری فضایی به عنوان قطب مهم مولد دانش و فناوری در سایر صنایع، اقتدار ملی از منظر دستیابی و تسلط به فضا، نقطه عطف در صنعت فضایی کشور، ورود اساتید دانشگاه‌ها و دانشجویان رشته‌های مختلف مهندسی به عرصه‌های عملی فضایی، شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی، ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره و ایستگاههای زمینی در تعامل با موشک حامل داخلی، طراحی و ساخت اولین ایستگاه کنترل و هدایت ماهواره ها در سطح کشور بصورت بومی به دست متخصصین داخلی، دستیابی به دانش طراحی سیستمهای سروسیستم کنترل آنتن ردگیر ماهواره، کسب دانش بالستیک مدار و اختلالات فضایی تأثیر گذار ماهواره ها، طراحی نرم افزارهای مونیتورینگ و کنترل ماهواره، طراحی نرم افزارهای پردازش کدینگ و رمزگذاری داده های تله متری، تله کامند، طراحی نرم افزارهای جستجوگر ماهواره (رنجینگ ،داپلر،تک ایستگاهی)، کسب دانش فنی طراحی و ساخت ایستگاههای TT&C میکروماهواره، کسب تجربه ارتباط مخابراتی بین تجهیزات ایستگاه زمینی و تجهیزات ماهواره، کسب تجربه ردگیری و دریافت سیگنال از ماهواره های عملیاتی توسط ایستگاه زمینی بومی. در نهایت، نتایج بدست آمده از پرتاب ماهواره امید،‌ به واقع مایه افتخار شد. به طوریکه معاون رئیس سازمان هوا فضای ایران گفت: دقت بالای ماهواره امید دور از انتظار بود. اگر بخواهیم منحنی اطلاعات شبیه سازی شده قبل از پرتاب این ماهواره و منحنی اطلاعات پس از پرتاب را رسم کنیم این دو منحنی بسیار به هم شبیه خواهد بود که نشان از دقت بالای ماهواره امید دارد. این مسئول بخش فضایی صنعت، ماموریت ماهواره پژوهشی، تحقیقاتی و مخابراتی امید را ارسال داده های اطلاعاتی در بخش های شدت جریان، ولتاژ و دمای محیط برشمرد و افزود: ماهواره امید این اطلاعات را ثبت کرده و به زمین ارسال می نمود. این مسئول گفت: در ایستگاه های مرکزی و فرعی که در مناطق مرکز، جنوب، جنوب شرق و جنوب غرب کشور واقع بود با تجهیزات درون ماهواره امید ارتباط برقرار می شد. وی افزود: ماهواره امید با وزن 27 کیلوگرم دارای ده هزار قطعه مکانیکی است و در مدارleo ، مدار نزدیک زمین قرار گرفته و در نزدیک و دورترین فاصله به زمین در مسافت های حدود 250 و 400 کیلومتر قرار داشت و به علت اینکه ماهواره امید در مدار پایین قرار گرفته بود، با آن فقط سه بار در روز و سه بار در شب در تماس بودیم. این سخنان معاون رئیس سازمان هوا فضای ایران و نیز عمر حدود 80 روزه ماهواره امید که فراتر از عمر 50 روزه پیش بینی شده بود، نشان دهنده طی شدن فرآیند طراحی و ساخت ماهواره امید، به بهترین وجه ممکن است. در واقع، ماهواره امید اهمیت بیشتری نسبت به ماهواره سینا دارد، زیرا برخلاف ماهواره سینا که به کمک کشوری خارجی ساخته و به فضا پرتاب شد، ماهواره امید و ماهواره بر آن بومی بود و تمام کار برقراری ارتباط و کنترل آن نیز از داخل خاک کشور و با تجهیزات داخلی انجام شد. [b]فرزندان امید[/b] امید، آغازی برای برنامه 10 ساله برای ساخت و پرتاب ماهواره های تصویربرداری و مخابراتی با ماهواره برهای ایرانی است که پس از دو سال، با ساخت چندین ماهواره دیگر از جمله ماهواره طلوع، ‌رصد-1 و نیز ماهواره فجر که به زودی پرتاب خواهد شد پیگیری می شود. ماهواره طلوع می تواند با دقت 50 متری از سطح زمین تصویربرداری کرده و داده ها را همزمان به ایستگاه های زمینی ارسال نماید؛ علاوه براین می تواند داده های تصویربرداری را ذخیره نموده و پس از قرار گرفتن در دید ایستگاه های زمینی ، اطلاعات ذخیره شده را ارسال کند. این ماهواره چندین ایستگاه زمینی عملیاتی دارد که شامل ایستگاه های ارسال و دریافت اطلاعات، ایستگاه فرماندهی و کنترل ماهواره و همچنین ایستگاه های دریافت و پردازش تصویر است. ماهواره سنجش از دور طلوع دارای فناوری های جدید مانند محموله تصویر برداری، کنترل وضعیت، مکانیزم ها و سلول های خورشیدی است که برای اولین بار در آن به کار رفته است. مأ موریت اصلی این ماهواره، تصویر برداری تک طیفی با تفکیک پذیری 50 متر،‌ ذخیره و ارسال داده ها است که به این منظور با ایستگاه های زمینی تله متری، ردگیری و فرمان و مرکز کنترل پرواز، قابلیت تبادل داده های پایش و کنترل ماهواره را دارد. مدار ماهواره طلوع از نوع ارتفاع پایین دایروی و ارتفاع مدار آن بیش از 500 کیلومتر است و دو سال عمر مفید برای آن پیش بینی می شود؛ انرژی این ماهواره را آرایه های خورشیدی بر روی بدنه و باتری های ثانویه تأمین می کند. جرم این ماهواره 100 کیلوگرم و ابعاد سازه آن مقطع شش ضلعی به عرض 86 و ارتفاع 100 سانتی متر است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/%25D8%25B7%25D9%2584%25D9%2588%25D8%25B9.jpg[/img] ماهواره فجر نیز دارای تجهیزاتی برای مأموریت های اشاره شده در بالا است که تمام اطلاعات خود را مستقیماً به ایستگاه های داخلی فرستاده، دارای دوره عمر و خدمات دهی مناسب است و یکی دیگر از نمونه های «چشم سوم» کشور خواهد بود. http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=27147

گزارش مشرق از برنامه‌های فضایی ایران/2 [b]امید؛ پله پله تا ثریا[/b] حضور کشور عزیزمان در فضا و پرتاب موفقیت آمیز ماهواره ایرانی امید توسط ماهواره بر ایرانی سفیر خبر بهت آوری بود که در پانزدهم بهمن 1387 منتشر گردید. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، البته برخی خبرگزاری ها و رسانه های غربی با غیر بومی نشان دادن این فناوری و انتساب آن به تکنولوژی چین، روسیه و کره شمالی سعی در کمرنگ نشان دادن این رخداد داشتند، اما حقیقت این بود که علیرغم میل همه بدخواهان، این تکنولوژی در دست ایران بود. ایران پیش از این نیز در فضا حاضر شده بود اما تفاوت این ماهواره که درواقع حضور ایران را در این عرصه علمی نشان داد در بومی بودن تکنولوژی استقرار آن در فضاست زیرا ماهواره پیشین توسط روسیه در مدار قرار گرفته بود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/IMAGE634318101479401250.jpg[/img] پرتاب ماهواره امید از همان ابتدا با واکنش های صریح کشورهای غربی روبرو شد، واکنش هایی که پس از پرتاب سینا-1 دیده نشده بود. همین موضوع نشان دهنده اهمیت ماهواره امید و پرتاب بومی آن است. ایران اولین کشورمنطقه و از اندک تعداد کشورهای جهان بود که به فناوری فاخر و بسیار پیچیده و دقیق و ظریف پرتاب ماهواره، و سامانه های فوق العاده حساس و پیچیده پرتاب، راهبری و استقرار آن در مدار کره زمین آن هم به صورت کاملا بومی دست یافت. ماهواره ملی امید بوسیله ماهواره بر سفیر-2 که در کشورمان طراحی و ساخته شد، درمدار زمین قرار گرفت که فناوری پیچیده این صنعت در ایران را نیز کامل کرد. این پروژه از پانزدهم اسفند ماه سال 1384 آغاز گردید و طی 2 سال آماده انجام تستهای مشترک شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/O01.jpg[/img] امید، اولین ماهواره ای است که تمام قطعات در صنایع فضایی کشور ساخته شد. ماهواره امید 3 فوریه 2009 میلادی 15 بهمن 1387 مدار زمین قرار گرفت و در 5 اردیبهشت 1388 با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و به عمر 82 روزهٔ خود که حدود 30 روز بیش تر از پیش بینی طراحان آن بود،‌ پایان داد. طراحی سامانه‌ای ماهواره امید با توجه به شرایط و امکانات داخلی طی سه ماه نهایی گردید و پس از آن طراحی اولیه زیرسامانه‌های ماهواره با هدف تعیین مشخصات کلیدی و تفصیلی هر کدام آغاز گردید. هدف از این مرحله (طراحی زیرسامانه‌ها) رسیدن به مرحله ساخت نمونه‌های آزمایشگاهی هر یک از زیرسامانه‌ها بود تا بتوان طراحی انجام شده را بصورت آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار داد. کلیه مشخصات طراحی در مراحل بعدی پروژه و توسط آزمایش‌های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت و اصلاحات مورد نیاز در طراحی اعمال گردید. در مرحله ساخت نمونه آزمایشگاهی، کلیه اشکالات و اصلاحات عملکردی ناشی از طراحی اولیه مشخص و مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به آخرین اصلاحات بدست آمده، مرحله ساخت نمونه مهندسی ماهواره آغاز گردید. هدف در این مرحله، دستیابی به یک نمونه کامل ماهواره از لحاظ مشخصات فیزیکی و عملکردی بوده است. با توجه به عدم تجربه قبلی کشور در خصوص انجام تستهای مورد نیاز یک محصول فضایی، تلاشهای ارزشمندی در خصوص شناسایی و یا تجهیز امکانات داخلی برای انجام چنین تستهایی صورت پذیرفت. تست نمونه مهندسی ماهواره توانست شرایط کار را برای ساخت نمونه پروازی هموار سازد. تست‌هایی که برای نمونه پروازی ماهواره در نظر گرفته شده بود، مطابق استانداردهای معتبر فضایی و با توجه به شرایط داخلی کشور تنظیم شده بود. خوشبختانه تمهیداتی که در طراحی برای تحمل شرایط محیطی شامل لرزه‌های ناشی از موشک حامل، تغییرات دمایی بسیار زیاد در مدار زمین و شرایط خلأ، اندیشیده شده بود با انجام موفق تست‌های محیطی اثبات گردید و بدین ترتیب اولین ماهواره بومی جمهوری اسلامی ایران آماده پرتاب گردید. کشورهای خارجی با در اختیار قرار ندادن اطلاعات لازم، سعی در جلوگیری از رسیدن ایران به فناوری بومی پرتاب حامل ها و قرار دادن ماهواره ها در مدار داشتند. در همین راستا، روسیه برای تبدیل نشدن ایران به رقیب خود در بازار پرمنفعت فضا، و عدم تقویت توان نظامی و امنیتی کشور، در فناوری پرتابگرها به ایران کمک نکرد و حتی از پرتاب ماهواره مصباح و زهره خودداری نمود. اما پیش از اقدام به قرار دادن ماهواره در مدار، پرتاب راکت «کاوشگر یک» انجام شد که در ارتفاع پایین، وظیفه شناسایی محیط پروازی ماهواره‌ها را قبل از پرتاب برعهده دارد. پرتاب راکت های کاوشگر، اولین و مهمترین گام در مقدمات لازم برای پرتاب ماهواره به فضا است و با این راکت‌ها شناسایی محیط پروازی ماهواره‌ها قبل از پرتاب انجام می‌پذیرد. ساخت یک مرکز ویژه برای پرتاب ماهواره و ایستگاه ثابت کنترل و نیز سامانه های سیار ردیابی و برقراری ارتباط با آن نیز از فعالیت هایی بود که پیش از پرتاب ماهواره بومی انجام شد. ایستگاه هدایت و کنترل ماهواره در مدار ارتفاع پایین، وظیفه تعیین موقعیت ماهواره در مدار را بر عهده داشته و ارتباط رادیویی با ماهواره برقرار می‌کند و فرمان‌های کنترلی را به ماهواره ارسال نموده و پاسخ آن را دریافت می‌نماید. کشورهای آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلستان، هند، ژاپن ، کره شمالی، برزیل و رژیم صهیونیستی دارای فناوری طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره هستند اما پیش از ایران، شوروی در سال 1957، ایالات متحده آمریکا در 1958، فرانسه در1965، ژاپن 1970، چین 1970، بریتانیا 1971، هند 1980 و رژیم اشغالگر قدس در 1988 مستقلاً موفق به پرتاب ماهواره شده بودند و سایر کشورها به کمک این کشورها اقدام به قراردادن ماهواره های خود در فضا می نمودند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/O02.jpg[/img] البته کشور قزاقستان دارای بزرگترین مجتمع پرتاب ماهواره دنیا است اما خود اقدام به پرتاب ماهواره نمی‌کند و سکوی خود را به کشورهای دیگر برای پرتاب اجاره می‌دهد و از این راه، مبالغ هنگفتی نیز آمد به دست می‌آورد. اما پس از اعلام پرتاب موفق ماهواره ملی امید، به غیر از واکنش ها و اظهار نظرهای سیاسی، مراجع معتبر علمی نیز مواضع خود را در مورد این خبر اعلام نمودند. سازمان فضایی آمریکا، ناسا، اولین عناصر مداری ماهواره و بدنه راکت آن را که با پرتاب از سایت پرتاب در ساعت 18و 38 دقیقه روز دوم فوریه سال 2009 به وقت گرینویچ کاملا مطابقت دارد، منتشر کرد. بدین ترتیب، ناسا موفقیت آمیز بودن پرتاب ماهواره ملی امید به مدار زمین را تایید کرد. رصدگران آماتور ماهواره در انگلیس نیز با استفاده از علایم رادیویی وجود این ماهواره را تایید کردند. گزارشهای ناسا و رصدگران مبنی بر این بود که ماهواره ماهواره با موفقیت در مدارهای پایینی زمین قرار گرفته است. رصدهای نوری نشان می دهد بدنه راکت بسیار درخشانتر از ماهواره است که بیانگر آن است که ایران احتمالا ترکیب سوخت و موتور قدرتمندی برای راکت تهیه کرده است. پس از تأیید حضور امید در فضا، خبر پرتاب موفق سفیر-2 و رساندن امید، به مقصد، در صدر اخبار رسانه های جهان قرار گرفت. ماهواره امید از نظر مشخصات فنی، به عنوان یک ماهواره سبک وزن مخابراتی دارای شکل مکعبی با ابعاد کلی سازه در حالت بسته 40 * 40 * 40 سانتیمتر و وزن 27 کیلو گرم و با کنترل حرارات پسیو با استفاده از تابش حرارتی و عایق پوشش حرارتی و باند فرکانس سامانه مخابراتی UHF، در هر 24 ساعت، 15 بار به دور زمین می‌چرخید که به معنی هر یک بار چرخش به دور زمین در مدت تقریبی 90 دقیقه بوده و گزارش‌های دورسنجی را به مرکز فضایی در ایران می‌فرستاد. این ماهواره همچنین دو باند بسامد و هشت آنتن برای ارسال اطلاعات داشت که در هربار چرخش، دوبار توسط ایستگاه‌های زمینی، کنترل و هدایت می‌شد. این ماهواره با زاویه میل مداری 55٫5 درجه در مدار زمین قرار گرفته و ارتفاع مدار این ماهواره 246 تا 377 کیلومتر بود. این ماهواره با هدف برقراری ارتباطات متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی، تعیین مشخصات مداری و دورسنجی مشخصات زیرسامانه‌ها، در مدار زمین قرار داده شده‌است. مدت زمان فعالیت این ماهواره، 50 روز اعلام شده است. با توجه به اینکه برنامه امید، اولین تلاش عملی برای بومی سازی کامل فناوری ماهواره بوده است مهمتر و پیچیده تر از دستیابی به این محصول بومی، ایجاد بسترهای لازم برای صنعت فضایی در کشور بود. بر این اساس شناسایی صنایع داخلی و ظرفیت‌های موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره و ایجاد بستر فعالیت‌های فضایی در شرکت‌های خصوصی بعنوان اهداف بسیار مهم این پروژه بوده است. شناسایی ظرفیت‌های موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره در تعامل با ماهواره بر، ایجاد بستر فعالیت های فضایی در شرکت‌های خصوصی از اهداف برنامه ماهواره ملی امید می باشد. ماموریت فنی ماهواره امید به گونه ای تنطیم شد که بتوان با حداقل ریسک به حداکثر اطمینان در یک ارتباط ماهواره‌ای رسید. از اینرو ماموریت ماهواره ای امید به صورت برقراری ارتباط متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی شامل ماموریت های تعیین مشخصات مداری ماهواره پس از جدایش از موشک حامل، تله متری مشخصات زیرسامانه های ماهواره (ارسال اطلاعات داخلی ماهواره به ایستگاه زمینی) برای بررسی وضعیت ماهواره و ارسال فرمان از ایستگاه زمینی به ماهواره تعریف گردید. http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=26666

دريادار سیاری خبر داد: [b]خارک؛بزرگترین ناو ایرانی به خلیج عدن می‌رود+عکس[/b] فرمانده نیروی دریایی ارتش: در این ماموریت که حدود 60 روز به طول می‌انجامد ناو بالگردبر خارک به همراه یک فروند بالگرد و ناوشکن جمهوری اسلامی ایران الوند به استعداد 575 نفر به مدار 10 درجه شمالی اعزام می‌شود. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق به نقل از فارس، حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش ظهر امروز در آئین بدرقه ناوگروه آموزشی، اطلاعاتی و عملیاتی ارتش به خلیج عدن که از اسکله منطقه یکم نداجا در این شهر صورت گرفت، اظهار داشت: اهمیت اجرای این مأموریت راهبردی برای نظام و ارتش بر هیچ کس پوشیده نیست چرا که در پی اجرای آن تدابیر و منویات رهبری مبنی بر "دست بلند نظام در آب‌های بین‌المللی " تحقق می‌یابد. وی افزود: همه به دنبال این هستیم که در این ماموریت‌ها علاوه بر انجام وظیفه محوله، اقتدار و صلابت نظام را نیز بیش از پیش به گوش جهانیان برسانیم. فرمانده نیروی دریایی ارتش با بیان اینکه حضور ناوگان‌های این نیرو در آب‌های بین‌المللی بیانگر دو موضوع مهم است، بیان داشت: دریانوردی ناوها و ناوشکن‌های یک نیرو در آب‌های بین‌المللی و دور دست از سرزمین اصلی، بیانگر عقبه قوی علمی و دانش بالای هر کشوری است، که جهانیان در پی مشاهده ناوگان شناوری ایران مطمئنا خود به توانایی‌های ایرانیان در ابعاد دفاعی پی می‌برند. وی همچنین اضافه کرد: نشان دادن اقتدار ایران در منطقه نیز از دیگر دستاوردهای انجام ماموریت در آب‌های بین‌المللی است. به گفته سیاری، مأموریت دوازدهم نداجا در آب‌های عدن با دیگر ماموریت‌ها متفاوت است، چراکه در این ماموریت دانشجویانی حضور دارند که به عنوان آینده‌سازان نداجا باید انجام وظیفه کنند. وی همچنین خطاب به دانشجویان دانشگاه علوم و فنون دریایی امام خمینی نوشهر تاکید کرد: باید تمام کسانی که در این مأموریت شرکت می‌کنند، از فرصت طلایی به دست آمده نهایت استفاده را ببرند. فرمانده نیروی دریایی ارتش از کارکنان ناوگروه اعزامی خواست نسبت به رعایت نظم و انضباط بیش از پیش توجه داشته باشند و در همین راستا تصریح کرد: علاوه بر رعایت انضباط گروهی، رفتار شخصی نیز نقش بسیار مهمی در اقتدار هر چه بیشتر مملکت در اذهان نیروهای حاضر در منطقه دارد. به گفته مسئولان دانشجویان مذکور در حال گذراندن کارورزی دوم خود هستند. در این ماموریت که حدود 60 روز به طول می‌انجامد ناو بالگردبر خارک به همراه یک فروند بالگرد و ناوشکن جمهوری اسلامی ایران الوند به استعداد 575 نفر به مدار 10 درجه شمالی اعزام می‌شود. http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=26470

گزارش مشرق از برنامه های فضایی ایران-1 [b] چشم سوم ایران چگونه روشن شد[/b] فعالیت های دامنه دار و آینده نگرانه کشور در زمینه فناوری های فضایی، امروزه ایران را به باشگاه فضایی جهان ملحق کرده است. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق ، شاید پس از وقایعی چون عملیات کربلای4 بود که تأثیر اطلاعاتی که از طریق ماهواره ها قابل کسب است برای اولین بار، مسئولین را به اهمیت دانش فضایی و تلاش در زمینه تولید محصولات فضایی واقف کرد. ماهواره‌ها، به عنوان «چشم سوم بشر» در فضا، مجموعه وسیعی از امکانات را در اختیار می‌گذارند و با توجه به همین موضوع، کشورهایی که ماهواره‌ای متعلق به خود را ندارند، کشورهای «کور» لقب می‌دهند. تصاویر ارسالی ماهواره ها، جهت پیش‌بینی بلایای طبیعی و مدیریت پیامدهای آن جهت کاهش خسارات، اکتشافات معدنی، بررسی تغییرات آب و هوایی و اقلیمی، پایش جنگلها، مراتع، اقیانوسها و کاربردهای متنوع دیگر به کار می‌روند. استفاده از ماهواره در ارتباطات، انتقال داده و تصویر مدتهاست کیفیت زندگی بشر را ارتقا داده و پخش زنده تلویزیونی و ارتباطات تلفنی از اقصی نقاط جهان مدیون توسعه فناوری فضایی است. همچنین ناوبری و تعیین مسیر حرکت هواپیماها، کشتی‌ها و هر نوع وسیله دیگر امروزه به کمک ماهواره‌ها تسهیل شده است. از کاربردهای ماهواره ها باید به امکان برقراری انواع ارتباطات از جمله رادیویی، تلویزیونی،‌ بیسیم ها و تلفن، بین نقاط کور کشور با سایر مناطق اشاره نمود که بدون استفاده از ماهواره در نقش یک واسطه، بایستی از تعداد زیادی ایستگاه های واسطه روی زمین استفاده نمود که هزینه بسیار بالایی در بر خواهد داشت. اما وقوع بلایای طبیعی و نیاز به پایش منابع طبیعی و بسیاری کاربردهای دیگر ماهواره ها نیز به جدیت بیشتر این برنامه انجامید. وجود ماهواره های ایرانی، این امکان را به کشورمان می دهد تا در عرصه های مختلف علمی و تحقیقاتی و مراقبت های محیطی، همچنان حرف اول را در منطقه بزند. ماهواره های جدید همراه با فناوری ساخت و پرتاب ماهواره، به ایران امکان آن را می دهد تا دانش فضایی را برای پوشش و نظارت بر سرزمین خود در ابعاد مختلف چون ارتباطات، زمین شناسی، نظارت بر تحولات آب و هوایی، نگهبانی از جنگل ها و پایش میزان گرمای زمین در اختیار بگیرد. موقعیت جغرافیایی ایران و قرارگرفتن آن در یک گستره جغرافیایی با گوناگونی های بسیار، ما را نیازمند آن ساخته است تا برای پوشش کشور از ماهواره کمک بگیریم. در واقع دانشمندان کشورمان می خواهند با دسترسی به فناوری ساخت، پرتاب و ردگیری ماهواره، پدیده های مذکور را تحت کنترل و نظارت داشته و قابل بهره برداری سازند. در کاربردهای امنیتی نیز ماهواره ها با داشتن دوربین های پیشرفته و با قدرت تفکیک بالا، کمک شایانی به افزایش توان نظارتی نهادهای مربوطه در حوزه های تحت نظارت خود می نماید. نیروی های نظامی نیز علاوه بر بهبود پوشش ارتباطی خود و نیز تأمین امنیت انتقال داده ها از طریق ماهواره ها، برای کاربردهای شناسایی در داخل و خارج از مرزهای کشور از این وسیله ارزشمند استفاده می نمایند. تجارت در بخش فناوری فضایی اکنون رونق بسیاری دارد و در تمام دنیا از ماهواره‌ها برای خدمات مخابراتی، انتقال داده و بسیاری موارد دیگر استفاده می‌شود. رویکرد به فضا به دلیل جنبه‌های اقتصادی باعث شده اغلب کشورهای دنیا، با دید اقتصادی به فناوری فضایی نگاه کرده و این موضوع حتی موجب روی آوردن کشورهای در حال توسعه به این حوزه از فناوری است. موفقیت ایران در پرتاب و قرار دادن ماهواره امید و ماهواره های جدید در مدار، این امکان را می دهد تا در آینده به عنوان یک تولیدکننده بالابرها و پرتاب کننده ماهواره، سهمی از بازار پرسودی که اینک در اختیار تعداد اندکی از کشورها از جمله آمریکا، روسیه، فرانسه، چین و هند قرار دارد، ازآن خود کرده و در نتیجه می توان حدس زد که رقبا بیکار ننشسته و جوسازی های خود را علیه تهران با پوششی سیاسی، تشدید کنند. در دانشگاهها و پژوهشکده های ایران در سالهای اخیر رشته های تحصیلی جدیدی در زمینه علوم فضایی دایر شده است و این مراکز فارغ التحصیلانی داشته اند که اینک بدنه علمی هیات های تحقیقاتی و علمی کشور را در امور فضایی می سازند. ساخت ماهواره در دانشگاه علم و صنعت به این معنا است که ایران علاوه بر دستیابی به فناوری ساخت و پرتاب ماهواره و در مدار قراردادن آن، این فناوری را آنقدر بومی کرده که توانسته است طراحی و ساخت ماهواره ها را به دانشگاه های خود نیز گسترش دهد. در نخستین تلاش ها، برای کسب دانش فوق پیشرفته طراحی و ساخت ماهواره ها کارهای مشترکی با کشورهای روسیه و ایتالیا صورت گرفت. ماهواره سینا با کمک روسیه طراحی شد و ماهواره مصباح با کمک ایتالیا. در ادامه و با فراگیری و تولید دانش طراحی و ساخت ماهوراه ها، امید، مصباح-2، زهره، طلوع، رصد-1،فجر و نوید علم و صنعت نیز ساخته شدند. به گزارش مشرق، ماهواره سینا-1 (Z.S.4) به عنوان اولین تلاش کشور در این زمینه، ‎ 35دقیقه پس از پرتاب در سال 1384، از موشک روسی کاسموس جدا شده و در مدار زمین قرار گرفت و پس از گذشت 1/5 ساعت از جدا شدن موشک، با ارسال سیگنال بین زمین و ماهواره، خبر قطعی قرار گرفتن ماهواره در مدار داده شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/sinah-1.jpg[/img] فعالیتهای کاربردی این ماهواره 160 کیلوگرمی، در دو محور مخابراتی و تصویربرداری از سطح زمین برای نیازهای عمومی بود. تصویربرداری این ماهواره برای فعالیتهایی نظیر حوادث غیرمترقبه، کشاورزی، منابع زمینی و سایر نیازهای عمومی مورد استفاده قرار گرفت. این ماهواره می‌توانست اطلاعاتی را بصورت محدود در باندهای فرکانس وی.اچ.اف و یو.اچ.اف ارسال و دریافت کند. ماهواره سینا-‎1 طی قراردادی با انستیتو هواپیمایی روسیه «مایی» و شرکت‌های روسی «آپتک» و «پالیوت» و با شرکت چند گروه از تیم‌های تخصصی ایرانی از طرف وزارت علوم و نیز انستیتوی نقشه‌برداری و شرکت صنایع الکترونیک ایران در سال 2005 ساخته شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/sina-1-.jpg[/img] این ماهواره توانست محققین و دانش‌پژوهان ایرانی را با یافته‌های دانشمندان روس آشنا کرده و از ترکیب این دو گروه، کار انجام شده است. ماهواره سینا-‎1 سه سال عمر داشت و در مدار دایره‌ای (خوشید آهنگ) در ارتفاع ‎ 700 کیلومتری قرار گرفت. سینا-‎1 با داشتن 170کیلوگرم وزن مجهز به دو دوربین بود و می‌توانست از سطح زمین تصاویری برای نیازهای عمومی با دقت 250 و ‎50 متر تصویر تهیه کند. این ماهواره مزین به پرچم جمهوری اسلامی ایران با نمایی از نقشه ایران و خلیج فارس بر روی بدنه آن بود و دوره مأموریت خود را با موفقیت به پایان رساند. پروژه مصباح از سال 1376 شروع شده و ماهواره مصباح با همکاری شرکت ایتالیایی CG ساخته‏ شد. بدین ترتیب، ایران به جمع معدود کشورهای دارای فناوری طراحی ماهواره پیوست. طرح ماهواره مصباح جهت دستیابی به فناوری فضایی، مأموریت انتقال داده بین ایستگاه های زمینی به صورت ذخیره و ارسال(Store & Forward) را هدف گذاری نمود. ماهواره مصباح، 75 کیلوگرم وزن دارد و ابعاد آن 50 در 50 در 70 سانتیمتر مکعب و دارای عمر مفید 3 تا 5 است و برای قرار گیری در مدار ارتفاع پایین، LEO طراحی گردید. کنترل موقعیا در این ماهواره، از نوع غیرفعال با استفاده از بوم مغناطیسی و کنترل حرارت نیز از نوع غیر فعال است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mesbah-.JPG[/img] مراحل ساخت نمونه آزمایشگاهی ماهواره در خرداد 1380 به پایان رسیده و اقدامات بعدی جهت اجرای مراحل ساخت نمونه مهندسی(EM) و نمونه فضایی(FM) آغاز شد که در بهمن ماه سال 1381 منجر به عقد قرارداد انتقال دانش فنی گردید. به گزارش مشرق، با کارشکنی روسها، برنامه پرتاب این ماهواره که قرار بود با موشک کاسموس3ام انجام شود، لغو گردید. اما این عدم پایبندی به تعهدات از سوی روسیه که در اینگونه حرکات، در سطح جهان بسیار بدنام می باشد موجب تصمیم جدی متخصصات داخلی برای توسعه سریعتر ماهواره برهای بومی گردید. قرار است ماهواره مصباح برای قرارگیری در ارتفاع مداری بیش از 800 کیلومتر و برای تعداد 14 دور در شبانه روز گرد زمین و طول مدت رؤیت 45 دقیقه توسط ماهواره برهای بومی به فضا پرتاب شود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mesbah.jpg[/img] پس از کسب دانش طراحی و ساخت ماهوراه ها، گام منطقی بعدی، ‌اقدام به طراحی و ساخت یک ماهواره کاملاً بومی با اتکا به دانش داخلی و بدون مشارکت هیچ کشور خارجی بود که نتیجه آن، ماهواره ملی «امید» است. این ماهواره، با اولین نسل از پرتابگرهای بومی با نام «سفیر» با موفقیت کامل پرتاب شد و جالب اینکه فراتر از حد انتظار نیز ظاهر شد. http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=26415 [color=orange] حهت نظم بخشی منتقل شد به اخبار علمی 00Amin[/color]

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی و فرمانده کل قوا در حکمی امیر سرتیپ فرزاد اسماعیلی را به سمت فرماندهی قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و سلم منصوب کردند. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، متن این حکم به این شرح است: بسم الله الرحمن الرحیم امیر سرتیپ فرزاد اسماعیلی به پیشنهاد فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران و نظر به تعهّد و شایستگی، شما را به فرماندهی قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و سلم منصوب می کنم. ارتقاء آمادگی مورد نیاز و تحقق اهداف پیش گفته را انتظار دارم. از تلاشهای ارزشمند امیرسرتیپ میقانی در مدت تصدی این مسئولیت تشکر می کنم. توفیق همگان را از خداوند متعال مسئلت دارم. سیدعلی خامنه ای 3/بهمن ماه/1389 http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=25974

برای ارتقای سطح آمادگی قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) در دفاع از مراکز حساس و حیاتی کشور سامانه موشکی بهینه سازی شده هاگ با موفقیت کامل شلیک شد. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق به نقل از مهر، سامانه موشکی زمین به هوای ارتفاع متوسط هاگ که توسط متخصصان قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) بهینه سازی شده است در کنار مراکز هسته ای خنداب با موفقیت مورد تست گرم قرار گرفته و هدف مورد نظر را مورد اصابت قرار داد. سرهنگ فرمهینی معاون عملیات قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) هدف از شلیک موشک بهینه سازی شده هاگ را ارزیابی میزان آمادگی سامانه های موشکی مستقر در اطراف مراکز حساس و حیاتی کشور اعلام کرد و گفت: بررسی میزان کارآیی این سامانه پدافندی اعم از بخش موشکی و راداری و همچنین ارتقای سطح مهارت ودانش کارکنان عملیاتی و فنی در مراحل مختلف، از اهداف شلیک این سامانه پرقدرت پدافند موشکی برد متوسط است. سرهنگ فرمهینی افزود: آزمایش سامانه های پدافندی بهینه سازی شده به منظور ارتقای توانمندیهای دفاعی و افزایش میزان آمادگی در عرصه سخت افزاری و نرم افزاری در دستور عملیاتی قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء قرار دارد و چنین ارزیابی هایی به صورت دوره ای در سرتاسر کشور انجام خواهد شد. وی موفقیت شلیک موشک بهینه سازی شده هاگ و انهدام هدف مورد نظر را نشان از آماده بکاری لحظه ای کارکنان قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) در دفاع از حریم هوایی کشور دانست و گفت: مدافعان آسمان ولایت در قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) در آمادگی کامل دفاعی به سر می برند. http://www.mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=25203

[b]شاهد 278؛ جت رنجر بومی سپاه [/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/IMAGE634309674965126250.jpg[/img] شاهد 278 یکی از محصولات بومی کشور بوده که به تولید انبوه رسیده و در نهادهای نظامی و غیر نظامی وارد خدمت شده است. صنایع هوایی شاهد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با هدف اجرای مطالعه و تحقیقات، پیرامون بالگردها و طراحی و تولید آنها، بر اساس نیازها و تعاریف محیط عملیاتی کشور، در سالهای دفاع مقدس، آغاز به کار نمود و با ساخت چند نمونه بالگرد تحقیقاتی، پس از حداقل یک دهه تلاش بی وقفه، موفق به طراحی و تولید بالگرد ترابری سبک شاهد 278، با الگو برداری از بالگرد سبک و بسیار موفق «جت رنجر» گردید. این بالگرد 5 سرنشینه و چند منظوره دارای کاربردهای متنوعی بوده و هم اکنون هم در نیروهای نظامی مانند سپاه و هم در نهادهای غیرنظامی مانند سازمان حفاظت از محیط زیست، مشغول ارائه خدمات می باشد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/2%7E36.JPG[/img] فراگیری فن پرواز با این پرنده، ساده است که موجب کاربری آسان آن و زمان مورد نیاز کوتاه، برای آموزش خلبانان می گردد و درنتیجه به دلیل کاهش هزینه های آموزش پرواز با آن نیز، از سوی نهادهای غیرنظامی، مورد توجه قرار دارد. بدنه و ملخ های این بالگرد از جنس مواد مرکب غیر فلزی ساخته شده که علاوه بر کاهش وزن پرنده عدم ایجاد خوردگی و زنگ زدگی و در نتیجه امکان کار در محیط های گوناگون را به دنبال دارد. جذب و مستهلک کردن ارتعاشات تولیدی موتور و همچنین عمر و دوام بالاتر قطعات مربوطه نیز از ویژگیهای استفاده از این مواد پیشرفته می باشد که باعث کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری در طول دوره عمر پرنده گشته و استفاده از این بالگرد کاملاً بومی را دارای صرفه اقتصادی بیشتری می نماید. البته کاهش وزن پرنده در اثر استفاده از مواد کامپوزیتی که از فلزات سبکتر هستند، باعث افزایش وزن بار قابل حمل این پرنده نیز می شود. همچنین استفاده نسبتاً‌ زیاد از سطوح شیشه ای در بدنه بالگرد علاوه بر کاهش وزن، وسعت دید بالایی برای خلبان و سرنشینان این بالگرد ایرانی به ارمغان آورده است. فضای مناسب کابین این بالگرد، امکان حمل سه سرنشین در عقب و یک سرنشین در جلو، در کنار خلبان را ممکن می سازد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/3%7E137.jpg[/img] سقف پرواز بالای این بالگرد، امکان اجرای عملیات در محیط های مرتفع و کوهستانی که در کشور ما نیز فراوان هستند را موجب می شود. سرعت پروازی بالای این بالگرد نیز اجرای سریع مأموریت را به دنبال دارد. مداومت پروازی بیش از 4 ساعت، از نقات قوت این پرنده ی بومی است که در کنار برد حدود 600 کیلومتری آن، نیاز به سوختگیری را کمتر نموده و مسافت قابل توجهی را تحت پوشش این پرنده قرار می دهد. مشخصات عملکردی: سقف پرواز ایستایی IGE 7750 متر سقف پرواز ایستایی OGE 5800 متر سقف پرواز سرویس: 8750 متر بیشترین نرخ صعود: 8 متر بر ثانیه بیشرین سرعت: 230 کیلومتر بر ساعت برد(5000پایی): 605 کیلومتر مداومت پروازی:بیش از 4 ساعت [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/4%7E126.jpg[/img] مشخصات فنی: طول: 92/11 متر عرض: 91/1 متر ارتفاع: 75/2 متر قطر روتور اصلی: 16/10 متر قطر روتور دمی: 57/1 متر وزن خالی: 682 کیلوگرم حداکثر وزن برخاست: 1450 کیلوگرم حداکثر قدرت موتور 420 اسب بخار کاربردها: • گشتی و شناسایی در نیروهای مسلح • جابجایی فرماندهان و کنترل هوایی • آموزش خلبانی نظامی و تجاری • کنترل ترافیک شهری • آمبولانس هوایی و حمل مصدوم • گشت حفاظت محیط زیست • بازدید خطوط نفت و گاز و برق ویژگی‌ها: • بالگرد 5 نفره چند منظوره • تناسب با شرایط جغرافیایی متنوع • سامانه کنترل دوگانه • بدنه و پره‌ها از مواد مرکب پیشرفته • دارای عملکرد بالا و نمای زیبا [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/5%7E115.jpg[/img] مشرق نيوز http://www.mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=25123

شرکت انگلیسی رولزرویس برای کشتیهای لاکهید مارتین پیشرانه تولید می کند. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق به نقل از اسکای نیوز،‌ شرکت انگلیسی رولزرویس بزرگترین قرارداد خود با نیروی تفنگداران دریایی آمریکا را منعقد کرد. دراین قرارداد رولزرویس متعهد شده پیشران توربین گاز، واتر جت و نرم افزار سامانه های رانشی برای 10 فروند کشتی رزمی ساحلی که توسط لاکهید مارتین ساخته شده است را تأمین کند. رولزرویس هم اکنون تدارک تجهیزات رانشی دو کشتی ساخت لاکهید مارتین را بر عهده دارد البته این شرکت آمریکایی امکان حق انتخاب برای نه کشتی دیگر را نیز، در آن قرارداد برای خود منظور نموده است. ارزش قرار داد جدید، به طور دقیق مشخص نشده است اما بالغ بر چند صد میلیون پوند تخمین زده می شود. نوع پیشران توربین گاز انتخابی، MT30 است که در نیروی دریایی سلطنتی انگلستان نیز بکار برده می شود و دارای حدود 80 درصد مشابهت با موتورهای ترنت800 است که در هواپیمای مسافربری کاربرد دارد. مشرق نيوز http://www.mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=25045