رادار سیستم پدافند هوایی رعد 1 و 2:           رادار آتش یاب بشری (مکان یابی آتشبارهای توپخانه ای) :   لانچر صیاد 2:     S-300:

رادار جدیدی که بعد از عبور سوم خرداد و قبل از عبور سیستم رعد 1 و 2 از مقابل جایگاه نمایش داده شد و ظاهرا به این سیستم پدافند هوایی تعلق داره!     رعد 1   رعد 2

بنده تمام پست ها رو مطالعه نکردم. در ابتدا باید توجه داشت که تنها دشمنان فرامنطقه ای برای کشور تهدید محسوب نمیشن و برای مقابله با تهدیدات کشورهای مجاور هم باید امکانات لازم رو فراهم کرد! اما اینکه این شناور فرضی چه کاربردی میتونه داشته باشه , پاسخ سختی نداره! قابلیت ماندگاری این شناور در دریا چیزی هست که قایق های تندرو ازش بی بهره هستند! ما غیر از تنگه هرمز باید در خلیج فارس هم حضور مقتدرانه داشته باشیم! در ثانی شناوری با این حجم و تناژ , علاوه بر موشک های ضد ناو میتونه به موشک های پدافندی کوتاه برد و در کل سیستم های CIWS هم تجهیز بشه!

در هنگام رونمایی از این شناور به قابلیت حمل سلاح اشاره ای نشده و صرفا خصوصیت حمل نفرات مورد توجه قرار گرفت! به نظر میرسه برای این شناور ماموریت آموزشی تعریف شده و احتمالا پیش زمینه برای ساخت و بکارگیری شناورهای کاتاماران موشک انداز محسوب میشه ! نمونه فعلی در صورت اعمال تغییرات و حذف پد بالگرد میتونه قابلیت حمل و پرتاب موشک ضد ناو و پدافندی کوتاه برد رو داشته باشه! پیش از این حداقل دو نمونه از این شناورها به تولید رسیده: http://www.military.ir/forums/topic/27196-کاتاماران-موشک-انداز-بهمن-4-نیروی-دریایی-سپاه/ http://www.military.ir/forums/topic/17178-قایق-تندروی-بدون-سرنشین-یا-مهدی-نیروی-دریایی-سپا/

[aparat]I875w[/aparat]

وقتی از احتمال حمایت پاکستان از عربستان صحبت میشه ، بر مبنای اگر اگر و‌ خیال چنین حرفی زده نمیشه! بلکه به دلیل شکل روابط این دو کشور و اشتراکاتشون و همچنین حمایتهای مالی عربستان از پاکستان ، چنین احتمالی مطرح هست! اگرچه روسیه در زمینه مخالفت و تعدیل اقدامات غرب در شورای امنیت ، خدماتی به ما داشته ، اما نباید فراموش کرد که در مواردی هم کم آورده و راضی شده و نتوانسته مانع انجام اقدام غربی ها بشه! http://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/01/09/697104/در-صورت-تهدید-پاکستان-با-تمام-قوا-از-عربستان-حمایت-می-کند

همه این فرمایشات صحیحه ، اما آیا راهکار دیگری هم دارن؟ شما در این بازی چتر هسته ای پاکستان و‌ حمایت آمریکا بعد از موج اول حملات رو‌هم در نظر بگیرید! تصور شرایط جنگ احتمالی دشوار هست! اما نمیشه که بر مبنای این ضعفهای اعراب ، احتمال وقوع جنگ و تهاجم به کشور رو ناچیز عنوان کرد!

بحث بر سر آینده و قدرت حاکم بر منطقه هست! مسلما حکام عرب ، افزایش قدرت و نفوذ ایران رو تحمل نخواهند کرد! از طرفی ممکنه از جانب غرب هم برنامه ای برای تضعیف ایران وجود داشته باشه!

علارغم ادعای مسئولین سیاسی مبنی بر دفع احتمال حمله نظامی به کشور پس از انعقاد و اجرای برجام ، تهدیدات با تغییر ماهیتشون همچنان پابرجا موندن! همچنان که مقامات نظامی این مسئله رو به صراحت اعلام کردن! حقیقت این هست که توان و امکانات ائتلاف عربی بر ضد ایران ، خیلی بالاتر از اون چیزی هست که ما امکان فراهم سازیش رو داشته باشیم! اولا مانع بزرگی به نام قطعنامه 2231 وجود داره که برخلاف تصور دوستان نمیشه با ترفند ساخت در ایران (حالا بگذریم از اینکه کشورها مجوز مونتاژ و تولید بخش محدودی از قطعات رو به خریدار ارائه میدن!) دورش زد و ثانیا اگر این مانع هم نبود ، دریافت به صورت تدریجی و تاخیر در عملیاتی شدن جنگ افزارها همچنان کفه ترازو رو به نفع دشمن سنگین تر میکنه! و به دلیل وجود تهدید رژیم اسرائیل و آمریکا درست نیست که توان موشکی کشور رو در تقابل با ائتلاف عربی صرف کنیم! و نکته آخر اینکه در صورت دریافت صد و خورده ای فروند جنگنده SU-30 اتفاق خاصی رخ نمیده! فراموش نکنیم که در اوایل دفاع مقدس ، نیروی هوایی ما متشکل از مجموعا صدها فروند جنگنده سالم و سرحال و نسبتا بروزی بود که اصلی ترین و برترین جنگنده موجود در این ناوگان که تامکت محسوب میشد ، برتری کاملی بر جنگنده های عراقی داشت! هم در زمینه کشف و رهگیری اهداف و هم در زمینه تسلیحات! اما امروز فلانکر از چنین ویژگی هایی در برابر جنگنده های ائتلاف عربی بی بهره هست! چیزی که میتونه مانع تهاجم اعراب به کشور بشه ، یک گیم چنجر هست! حالا هر چیزی که بتونه چنین نقشی رو ایفا کنه! http://www.presstv.ir/DetailFa/2016/04/22/461960/Iran-Jafari-IRGC-JCPOA

  بحث روی امکان اعزام نیروی هوایی و استقرار جت هاش در سوریه نیست! این خواسته و آروزی بنده هم هست که چنین ظرفیتی در نیروی هوایی ما هم وجود داشت و مجبور نبودیم که از توان روسیه بهره ببریم! اما مسئله اصلی اینه که مشکل در نبود سخت افزار لازم نیست! بلکه مسئله تقابل مطرحه! اونهم نه تقابلی از جنس درگیری مرزی! برای مثال و درک بیشتر به این مسئله فکر کنید که آیا انهدام کمتر از چهل (متاسفانه از رقم فعلی هواگردهای روسی مطلع نیستم) جنگنده روسیه  برای رژیم های عربی و رژیم اسرائیل کاری داره؟ چه چیز باعث میشه که در عین دشمنی این رژیم ها با سوریه و مخالفتشون با عملیات جنگنده های روسی , اینکار انجام نشه؟ آیا ما هم از چنین ظرفیتی برخوردار هستیم که مثلا یکی دو اسکادران جت رزمی در سوریه مستقر کنیم و کسی جرات تعرض به هواگردهای ما یا مقابله به مثل (تشکلیل ائتلاف برای حمله به قوای سوری) رو نداشته باشه؟  اگر قرار هست که با پشت گرمی روسیه ما بتونیم در سوریه  هواگرد مستقر کنیم , اینکه نقض غرضه! همین الان بدون دردسر روسیه اینکار رو (حالا با هر کیفیتی) انجام میده!    مسئله استقرار جنگنده چیزی هست که در صورت داشتن امکان تحقق هم در داخل کشور مطمئنا با اما و اگرها و مقاومت های زیادی همراه خواهد بود! مثلا در خصوص اعزام نیروی های پیاده ما قبلا سعی داشتیم که تا حد امکان از نیرویهای غیر ایرانی بهره بببریم و حضور نیروهای ایرانی رو در حد مستشاری عنوان میکردیم! آیا این دلیلش این بود که در داخل کشور نیروی نظامی یا داوطلب کم داشتیم؟ مسئله موافقت سوریه هم با اعزام نیروهای ما خیلی اهمیتی نمیتونه داشته باشه! در طی سالهای گذشته مشروعیت این حاکمیت رو اونقدر زیر سوال بردن که بعیده کسی با چنین توجیهی از تقابل و مقابله به مثل دست برداره! در منطقه کسی از ایده تشدیده تنش حمایت نمیکنه ولی انتظار هم نداشته باشید که سرمایه گذاران جنگ سوریه , در برابر اقدامات ما هیچ واکنشی نداشته باشن! روند رو به رشد تجهیز کشورهای عربی به تسلیحات غربی , نشون میده که اعراب مدیریت ایران بر منطقه رو بر نمیتابن!    --------------------------------   به اعتقاد بنده در زمان فعلی که یک توان موشکی هوافضا به یک نیروی بازدارنده تبدیل شده (هرچند مکمل این توان که ذخایر اورانیوم غنی  شده و چرخه غنی سازی بود , آسیب دید یا از بین رفت) و ماهیت تهدیدات هم تغییر کرده (البته تهدیدات سابق هم به کلی از بین نرفتند) , باید ترمیم پدافند هوایی هواپایه در دستور کار قرار بگیره و به اولویت اصلی دفاعی کشور (بدون آسیب رسانی به توسعه کیفی نیروی موشکی) تبدیل بشه! در این خصوص نیروی هوایی ارتش نیازمند یک جنگنده برتری هوایی مانند فلانکر و ترمیم زیرساختهاست و هوافضای سپاه هم به یک جنگنده چند منظوره سبک با قابلیت پشتیبانی از نیروی زمینی و دریاییش احتیاج داره!      مشکل ما با گفته های سایر دوستان در این مسئله نفهته هست که مسیر طی شده در جهت ایجاه نیروی موشکی رو اشتباه عنوان میکنن و برای این نیرو در بازدارندگی نقش بسیار ضعیفی قائل میشن! انگار که تا همین یکی دو سال پیش بحث حمله آمریکا و ائتلاف به کشور مطرح نبود! و اینها در جهت رضای خدا به عملی و تحقق تهدیداتشون دست نزدند! مسئله تهدیدات رژیم های حاشیه خیلیج فارس چند سال بیشتر نیست که با تهدیدات فرامنطقه ای جایگزین شدند! اگر در زمان توافق هسته ای ,  این مسئله مورد توجه قرار میگرفت و ارزش صنعت هسته ای در بازدارندگی دفاعی درک میشد! در ازای از آسیب جدی زدن به این صنعت , حداقل امتیاز خرید تسلیحات و نوسازی نیروی هوایی (بدون هیچ محدودیتی) از طرفین مذاکره ستانده میشد و برای خرید به این شکل محدودیت تعریف نمیشد!   حرف اینه که به اندازه کافی از داخل و خارج (حتی کسانی مثل ندیمی) به توان موشکی کشور تاخته میشه! نباید در میلیتاری هم با این هجمه همراهی و همصدایی کرد!

  در ۲۹ ژانویه ۲۰۰۲ (9 بهمن 1380 شمسی) جورج دبلیو بوش در سخنرانی سالیانه در کنگره ایالات متحده آمریکا سه کشور ایران، کره شمالی و عراق رو به دلیل حمایت این کشورها از تروریسم و تلاش برای دستیابی به سلاح‌های کشتار جمعی , محور شرارت نامید! بعد از حمله به افغانستان و پیش از تهاجم به عراق , بحث این بود که به ایران حمله بشه یا به عراق! در نهایت به این نتیجه رسیدن که عراق گزینه بهتری هست! بنابراین اینطور نبود که به دلیل حمله به عراق ایران از مهلکه جان سالم به در برده باشه! بلکه مجموعه عواملی موجب شدن که جای ایران و عراق تغییر کنه! یکی از این عوامل موشک شهاب 3 بود که در سال 1377 رونمایی شد و برخلاف عراق که کلاهک سیمانی پرتاب میکرد , ایران اهل نمایش بازی کردن نبود! دلایل دیگری مثل حمایت مردمی از نظام و... رو هم میشه ذکر کرد!         بیشتر همون محدودیت تسلیحاتی مد نظر بود که البته دقیقا اطلاع ندارم که آیا به صورت نرم افزاری هم این محدودیت در بکارگیری این سلاح ها ایجاد شده یا اینکه تنها این تسلیحات به عراق تحویل داده نشدن!  به هر حال وقتی این بی اعتمادی با وجود تغییر رژیم برطرف نشده , هیچ بعید نیست که در زمینه نرم افزاری هم محدودیت هایی لحاظ شده باشه! چه در زمینه تسلیحات و چه در زمینه شناسایی و رهگیری اهداف!   و نکته دیگر اینکه رژیم عراق تا پیش از تهاجم به این کشور خیلی هم با غرب مشکلی نداشت و بلکه تحت حمایت کشورهای غربی قرار داشت! تا جایی که مواد اولیه برای ساخت تسلیحات شیمیایی در اختیارش قرار میدادن و حتی فرانسه مقدمه ساخت سلاح هسته ای رو براش فراهم میکرد! این کشور و رژیم حاکم بر اون ایدئولوژی خاصی نداشت و تهدیدی برای تمدن غرب محسوب نمیشد! تنها بعد از جنگ ایران و عراق به کویت حمله کرد که موجب نابودیش شد!

ترک مخاصمه با استکبار و به رسمیت شناختن و مصالحه منجر به رفع مشکلات موجود نمیشه! این همون اشتباهی هست که در موضوع برجام رخ داد! نهایتش ما بعد مصالحه به وضعیت فعلی عراق می رسیم که با مصیبت چند فروند اف 16 خریداری و دریافت کرد! اونهم اف 16 هایی دانگرید شده و در سطح پایئن تر از اف 16 های ترکیه و جنگنده های اعراب! بعد از انقلاب اسلامی بسیار بعید هست که آمریکا حتی در صورت مصالحه و پذیرفتن سلطه این کشور بر جهان (به معنای تسلط و پذیرفتن حق مدیریت و کنترل جهان) , ارتباطی از نوع ارتباط قبل از انقلاب با ایران برقرار کنه و جنگ افزارهایی نظیر اف 14 (معادل اف 22 امروز) یا جنگ افزارهایی هم تراز جنگنده های اعراب رو جهت برقراری موازنه در اختیار ایران قرار بده! حتی این مسئله در خصوص کشورهای اروپائی هم صادقه! به طور کلی تا زمانی که ایده انقلاب اسلامی وجود داره (هرچند حکومت نابود یا دچار استحاله بشه) این وضعیت پایداره! و این ایده حداقل در ذهن چندین میلیون نفر ریشه داره که نمیشه اینها رو نابود کرد و این ریشه بعد از سالها دوباره میتونه منجر به روئیدن مجدد و باز تولید نظریات انقلاب و تکرارش بشه! در شرایط کنونی بهترین راهکار حفظ توان موشکی و رسیدن به آستانه ساخت سلاح هسته ای هست (فقط داشتن توانایی ساخت و داشتن اورانیوم غنی شده و زنجیره غنی سازی مجدد و تولید پلوتونیوم) تا در کنار قدرت پدافند هوایی زمین پایه و ابزارهای دیگیری که وجود دارند , فرصت ایجاد زیرساخت برای تولید داخلی و ایجاد یک نیروی هوایی غیر وابسته مقتدر شکل بگیره و تولید موتور جت که گلوگاه بحث تولید جنگنده هست , نشون داد که این توان وجود داره و تنها نیازمند توجه و سرمایه گذاری بیشتره! البته اگر بشه یک تعداد محدودی جنگنده su-30 یا su-35 برای تقویت کوتاه مدت پدافند هوایی خریداری کنیم , کار با ارزشی هست که بیشتر هم در مقابل رژیم های عربی یا تهاجم های محدود(مثل حمله به تاسیسات هسته ای) جوابگو خواهد بود! در بحث کاربرد نیروی هوایی مسئله اولویت و شدت تهدیدات مطرحه! تهدیدات به دو گروه اصلی و فرعی تقسیم میشن! رژیم های عربی حاشیه خلیج فارس از ابتدای انقلاب دشمن و تهدید بالقوه ایران محسوب میشدن و حمایت مالی رژیِم بعث عراق رو هم بر عهده داشتند اما تهدید اصلی محسوب نمیشدن! بنابراین تمرکز بر روی تهدید فرعی و ضعیف تر اقدامی غیر عاقلانه محسوب میشه! اما با این وجود بنده هم به بازدارندگی ترکیبی و مبتنی بر ابزارها و سخت افزارهای متعدد معتقد هستم ولی باید دید که چرا در زمینه هوایی یک حداقلی ایجاد نشده! بنده معتقدم اگر به اطلاعات کانالیزه بسنده نشه , جوابهای قابل تاملی در این خصوص وجود دارن و به صورت کلی میشه به تحریم ها و سابقه سنگ اندازی آمریکا در خرید میگ 29 های دست دوم مولداوی و همکاری روسیه با ایران در پروژه شفق یا حتی ممانعت از تحویل اس 300 اشاره کرد!

در خصوص تاثیر توان موشکی در حفظ امنیت کشور هم ، باید توجه داشت که از دهه هشتاد شمسی تا الان که جزو پر تنش ترین دوره های بعد از دفاع مقدس محسوب میشه و اتفاقا دیوانه ای مثل جرج بوش هم در آمریکا در راس قدرت قرار داشت و چندین تهاجم نظامی رو هم کلید زده بود ، کشور در امنیت نسبی قرار داشت و در کف جامعه کسی نگران وقوع جنگ نبود!

یک‌ تاپیک جالب و مرتبط با بحث فعلی: http://www.military.ir/forums/topic/2989-هواپيماهاي-بخت-برگشته/ برادر علی گرامی ، موضوع عراق با سوریه متفاوت هست! دولت عراق خودش بدون واسطه از کشورهای خارجی تسلیحات خریداری میکنه! سوریه محل منازعه غرب و دشمنان منطقه ای با ایرانه و از ترکیه تا رژیم های عربی و عبری در این کشور منافع دارن و به این راحتی اجازه حضور موثر هوایی (مثل روسیه) به ایران رو نمیدن! حتی در برهه ای روسیه (قدرت جهانی دارای سلاح هسته ای و توان متعارف بالا) هم دچار مشکل شد و ترکیه جنگنده سوخو 24 این کشور رو هدف قرار داد! بنابراین ، هرچند امکان حضور میتونه وجود داشته باشه ، اما با مخاطرات بالا هم همراه هست و میتونه منجر به تقابل بشه یا پای اعراب و طرف های یاد شده رو‌ به سوریه بیشتر باز کنه! فراموش نکنیم که روسیه یک‌ قدرت هسته ای محسوب میشه و حرف و مواضعش برش و اثرگذاری دارن!

در این مدتی که مباحث و موضوعات میلیتاریستی رو پیگیری کردم ، اشخاص نسبتا زیادی اثرگذاری توان مشکی رو سعی کردن با توجیحات مختلف زیر سوال ببرن! اما هیچگاه دیده نشد که در خصوص اثربخشی توان هوایی در مقابل تهدیداتی که وجود داشت و داره ، حاضر به پاسخگویی و توضیح صریح و دقیق باشن! به عنوان یک علاقه مند به حوزه هوایی (بیش از بخش موشکی) از مدعیان مذکور این سوال رو دارم که آیا ایده اتکاء به نیروی هوایی (در کنار قدرت موشکی محدودتر و امکاناتی که در حوزه پدافند هوایی و دریایی و ضد زره وجود داره) در برابر توان هوایی رژیم اسرائیل و آمریکا (حتی بدون احتساب ناتو) اثر بخشی لازم و بازدارندگی کافی رو میتونست برای کشور ایجاد کنه؟ سوال دوم اینکه چه تعداد جنگنده برای این هدف نیاز بود و در طی چند سال امکان فراهم کردن این تعداد (به لحاظ ظرفیت خط تولید فروشنده و بودجه و تهدیدات موجود) وجود داشت؟ و سوال نهایی اینکه پشتیبانی و تامین قطعات این نیروی هوایی به چه صورتی قرار بود شکل بگیره؟ یک نیروی هوایی وابسته (در حقیقت بازدارندگی وابسته) پیشنهاد میشه که تنها در چند ماه ابتدایی جنگ در حداکثر آمادگی رزمی قرار داره؟ ایده بازدارندگی بر مبنای وابستگی در تامین قطعات و پشتیبانی ، نیازمند داشتن اتحاد یا وابستگی سیاسی به یکی از قدرت های جهان هست ، درست مثل سیاستی که رژیم سابق اتخاذ کرده بود و کاری که الان عربستان سعودی انجامش میده! و این با اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی در تعارض مستقیمه! در چنین شرایطی که توان موشکی کشور ، که ستون فقرات بازدارندگی ماست ، سیبل دشمنان خارجی و داخلی قرار گرفته ، دور از مصلحت هست که ما هم در این مسیر قرار بگیریم و با دشمن هم نوا شده و بی اثر بودن قدرت موشکی رو‌ تئوریزه کنیم! نیروی هوایی مهم و موثر هست و باید هم در جهت ایجاد یک نیروی هوایی مقتدر و بروز تلاش کرد ، ولی الان هم اگر نیروی هوایی مقتدری داشتیم ، به این راحتی نمیشد در سوریه ورود کرد (مشابه روسیه) و نتیجه جنگ رو تغییر داد! مضاف بر این تهدیدات جدید زمان زیادی نیست که شکل گرفتن! پ.ن: در عرایض فوق ، امکان خرید و تمایل کشورهای تولید کننده هواپیماهای رزمی نسبت به فروش این سلاح (در تعداد بالا) و سنگ اندازی غرب و رژیم اسرائیل و رژیم های حاشیه خلیج فارس نادیده گرفته شده!

  دهه 80 شمسی (خصوصا سالهای انتهایی) همون برهه ای هست که ما انتظار به نتیجه رسیدن پروژه شفق رو داشتیم! به نظر میرسه بعد از جدایی روسیه از این پروژه و توقف پروژه شفق , ساخت کوثر 88 پیگیری شده و چون نیروی هوایی توان خاصی در طراحی محصول جدید نداره (به غیر طراحی  یکی دو تا پهپاد) و کارهاش عمدتا مهندسی معکوس به شمار میرن از پلت فرم اف 5 برای ساخت هواپیمای آموزشی جدید استفاده شده! مثلا همین مشکل دم و ایراینتیک های صاعقه سالها طول کشید تا مرتفع بشن! اونهم به اون صورتی که مطلعید!   به نظر بنده بعید نیست که علارغم نصب ماکت تسلیحات بر روی ماکاپ برهان , این مدل هیچگونه توانایی در زمینه حمل و پرتاب تسلیحات نداشته باشه و صرفا برای ارزیابی طرح جدید (ظاهرا همون فرم دایره ای موسوم به اینتگرال در برهان هم حفظ شده) مورد استفاده قرار بگیره! که اسم این هواپیما هم میتونه دلیلی بر این فرضیه باشه! به طور کلی برهان نسبت به شفق آموزشی تفاوت ابعادی خاصی نداره و احتمالا در صورت موفقیت میشه با کمترین تغییرات موتوری مشابه RD-33 (فاقد پس سوز) رو در این هواپیمای آموزشی هم بکار برد! هرچند هواپیماهای آموزشی هم وجود دارند که توان پیشرانشون معادل جی 85 هست و با قاطعیت نمیشه گفت که در طرح برهان (شفق جدید) به موتور پرتوان تری فکر شده!    

ایکاش ازاین بنرها هم عکسی بهتری وجود داشت تا قضیه حضور این موتور (RD-33) در این نمایشگاه و نمایشگاه توانمندی های دفاعی چند سال قبل بیشتر روشن میشد! نکته جالب اینه که توان این موتور در همون حدودی هست که منطقی چند روز پیش وعده اون رو داده! و نکته دیگر اینکه موتور اوج هم در سال 91 به همین ترتیب نمایش داده شد!   "منطقی در شبکه افق اگر این موتور (اوج) رانشش حدود 5000 پاوند هست بعدی که 4 برابر حدود 20000خواهد بود"   http://www.iribnews.ir/fa/news/1261248/رونمایی-از-نخستین-موتور-ملی-توربو-جت-هواپیما     موتور توربوجت اوج در نمایشگاهی که در حاشیه مراسم روز صنعت دفاعی سال 91 برگزار شده بود :

  شاید در وزارت دفاع این پروژه با نام شفق پیگیری میشه (در واقع همون شفق با دم معمولی) و چند وقت پیش هم گفته شد که این پروژه ادامه داره.  اطلاق چنین اسمی به یک هواپیمای آموزشی یا رزمی چندان منطقی به نظر نمیرسه! این اسم (به معنای دلیل,حجت,دلیل قاطع) بیشتر برای یک پیش نمونه آزمایشی مناسبه! از طرفی طرح این هواپیما چیز خیلی خاصی نیست که مانند قاهر برای ارزیابی به نمونه 50 تا 70 درصد نیاز داشته باشه! در کل این عزیزان معلوم نیست با خودشون چند چند هستن! به مدت سه سال سرنوشت پروژه ای به نام قاهر رو ابهام آلود کردند و هر سال یک حرف متناقض به مردم تحویل دادند! تا اینکه جدیدا گفته شد که در مراحل نهایی تولید قرار داره و به زودی قراره پرواز کنه!   -------- وی درباره آخرین وضعیت طراحی و ساخت جنگنده قاهر نیز بیان داشت: ایده ای وجود داشت که بتوان هواپیماهای سبک و ارزانی برای ماموریت های رزمی در پشتیبانی نزدیک تولید کرد که به صورت انبوه قابل تولید و به کارگیری باشد که این ایده در تولید قاهر ۳۱۳ تجلی پیدا کرد. وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ادامه داد: نمونه هایی از این جنگنده در مقیاس های یک دوم و یک چهارم ساخته شده و پرواز هم کرده و امروز نیز مقیاس یک یکم آن نهایی شده و موتور به روی آن نصب می شود تا پرواز را شروع کند. وی اعلام کرد: امسال قادر خواهیم بود این جنگنده آماده پرواز شود و بحث انبوه تولید آن نیز بسته به سفارشی است که در این رابطه وجود داشته باشد http://www.mehrnews.com/news/3748024/محل-استقرار-سامانه-S-۳۰۰-به-آمریکایی-ها-ربطی-ندارد

این عدد تقریبا درسته! چون خود صیاد 2 حدودا 6 متره و اگر بوستر هم بهش اضافه بشه چنین رقمی بدست میاد! علاوه بر این تصویری هم که برای اندازه گیری پرتابگر استفاده شده خیلی نامناسبه! موقعیت عکاس نسبت به پرتابگر زاویه داره و علاوه بر این , از پائین به بالا گرفته شده که خطای اندازه گیری رو مضاعف میکنه! به هر حال این کنیستر زیر 7 متر طول داره و برای صیاد 4 مناسب نیست! 

زوایای بالک ها با پهپاد هدف تفاوت دارن! همچنین بالک عمودی پهپاد مذکور هم کمی بزرگتر به نظر میرسه!   به نظرتون ممکنه یک نمونه راکتی از موشک یاعلی باشه؟یا اینکه ورودی هوا در این مدل برای پرتاب از تیوب های های دریاپایه به صورت متغییر (با قابلیت بازشدن بعد از خروج از آب) طراحی شده باشه؟

  ورودی هوا دیده نمیشه و بوستر هم تغییر کرده! در همین تصویر هم تغییر زاویه بال ها نسبت به حالت قبل از پرتاب قابل مشاهده هست.

  مشخص نیست این تصاویر آرشیوی و فیلم پرتاب برای چه زمانیه! ممکنه در اون زمان پرتابگر صیاد 2 آماده نبوده و موقتا از پرتابگر مشابه استفاده شده! حالا باید ببینیم که کی از این تلاش 1 اطلاعاتی منتشر میشه! با توجه به اختصاص رادار حافظ به سیستم پدافندی مرصاد و صحبت از مرصاد 2 در مصاحبه ها , شاید بشه گفت که یک سیستم  پدافند هوایی میانبرد با استفاده از فکور(برای ارتفاع پست) و صیاد 2 (برای ارتفاع پست به بالا) تولید شده باشه که فعلا با توجه به اولویت داشتن باور , کارهای  این سیستم کندتر جلو رفته! 

در ادامه اندازه گیری های دیشب:         به نظرم به صورت قطعی میشه گفت که لانچر مربوط به صیاد 3 هست و نه صیاد 4! احتمالا  مکانیزم پرتاب هات لانچ و کولد لانچ به صورت هم زمان پیگیری شده!  در خصوص اون تصویری که قرار دادید , هنوز بنده به نتیجه خاصی نرسیدم! با توجه به اشاره ای که به سیستم ارتفاع پست تلاش 1 شده! ممکنه این لانچر برای تلاش 1 و برای نمونه زمین به هوای موشک فکور (جایگزین احتمالی هاوک و شاهین) ساخته شده باشه!

  :) اگر این سیستم در روز پدافند هوایی رونمایی نشه , دیگه حداقل تا چند ماه  امکان دیگری برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر وجود نداره!    از ابتدای نمایش این موشک در نمایشگاه توانمندی های وزارت دفاع , بر روی این قسمت موشک بحث وجود داشت که بوستر هست یا بخشی از خود موشک؟ به دلیل وضوح پائین تصویر نمیشه با قاطعیت صحبت کرد! خصوصا اینکه این موشک به هر حال از خانواده  موشک استاندارد آمریکایی محسوب میشه و در روند توسعه این موشک , از بوستر استفاده شده! بنابراین احتمالش کم نیست! اضافه کردن بوستر به نظر خیلی راحت تر از تغییر دادن طول موشک هست! و در پرتاب عمودی هم در حد فاصل خاموش شدن بوستر تا روشن شدن موتور اصلی موشک , یک فاصله ای ایجاد میشه تا موشک با شتاب کمتر و از ارتفاع پائین تری به سمت هدف متمایل بشه! شاید این موشک از لحاظ برد تفاوت خاصی با صیاد 2 نداشته باشه! و اگر ماموریت ضد بالستیک برای این موشک تعریف شده باشه , همین برد پنجاه تا صد کیلومتر کفایت میکنه و سیستم های مشابه هم علارغم داشتن موشک های دوربرد , در بالاتر از این رنج نمیتونن بر علیه بالستیک ها کاری انجام بدن!            ایده جالبیه! هر قدر برای مبنا اندازه بزرگتری تعریف بشه , در نهایت این مسئله روی شمارش تعداد پیکسل ها تاثیرگذاره و ابعادی با سایز بیشتر بدست میاد. علاوه بر این معمولا جسم نزدیک به دوربین , از جسم دورتر (بدون زاویه)  بزرگتر دیده میشه! مثل تصویر زیر: http://gallery.military.ir/albums/userpics/10327/4~2.jpg بنابراین باید در اندازه گیری ها مبنا رو از نزدیکی اون جسم پیدا و لحاظ کرد! حالا با دونستن طول تقریبی موشک صیاد 3 , باید این محفظه حداقل طول شش متری داشته باشه که  قابلیت نگهداری و پرتاب این موشک برای محفظه مذکور فراهم بشه!           ظرفیت این پرتابگر با این حامل خیلی بیبشتر از دو فروند موشکه! شاید حداقل شش فروند و اگر محدودیت ارتفاع  وجود نداشته باشه , تا 9 فروند هم میتونه برسه! در زمان رونمایی صیاد 2 هم , بر روی  پرتابگر شلیک کننده تنها 2  فروند موشک نصب شده بود.  

  با توجه به این گفته فرمانده قرارگاه پدافند هوایی , احتمالش وجود داره که سلاح تخصصی باور 373 برای مقابله با تهدیدات بالستیک , موشک صیاد 3 باشه! احتمالا از جت وین هم برخورداره! و در صورت صحت احتمالاتی که مطرح شدند , ممکنه صیاد 4 از تیوب هایی  مشابه اس 300 بهره ببره و حتی به دلیل تشابه به موشک اس 300 و تفاوت با موشک های استاندارد , احتمال پرتاب به صورت کولد لانچ هم محتمل به نظر میرسه!   ----- خودروی حامل رادار حافظ که صیاد 3 در کنار این خودرو دیده شده , کامیون IVECO Trakker هست که متاسفانه تنوع بسیار بالایی داره و نمیشه به صورت دقیق مدلش رو مشخص کرد! احتمالا یکی از نمونه های سری 380 یا 350 باید باشه! در صورت مشخص شدن مدل تایر , میشه سایزش رو بدست آورد و به سادگی اندازه ها رو مشخص کرد!   http://autoline.info/sf/truck-chassis-IVECO-380T41-EUROTRAKKER-6X6-MODELLO-CUBE--16031017113306440000.html http://autoline.info/sf/truck-hook-lift-IVECO-EUROTRAKKER-380E44--16052909295217967200.html http://autoline.info/sf/truck-tipper-IVECO-Trakker-350--16081901193743804300.html     اما به صورت تقریبی  (با سایز تایر مدل دیگری از این کامیون) میشه گفت طول قسمت پشت کابین تا انتهای کامیون حدود 7 متره! صیاد 3 هم حدود نیم تا یک متر از این قسمت کوتاه تره!       متاسفانه فعلا امکان بررسی بیشتر برای بنده میسر نیست.