یک سوال مهم که در این تعریفها گم شد، علت جدایی تیپ ذوالفقار از تیپ ابوالفضل العباس چی بود؟

[quote name='SHAHABESAGEB' timestamp='1379934997' post='340523'] [size=4]مثل اینکه کسی اطلاع نداره! تو لینک زیر به [color=#000000][font=tahoma, 'Times New Roman', Helvetica, sans-serif]رادار 2031 اشاره شده ! اونهم تو قسمتی که از تجهیزات دریایی صحبت شده! رادار فوق هم که برادر محسن لطف کردن ازش عکس گرفتن مربوط به نیروی دریایی سپاه هست! احتمالا این همون رادار 2031 هست![/font][/color][/size] [size=4][url="http://www.sepahnews.com/shownews.Aspx?ID=ac089774-6ada-471b-ad53-f486fd94f3f4"]http://www.sepahnews...53-f486fd94f3f4[/url][/size] [/quote] رادار استاندارد آتشبار سی 802

"رژه امسال مصداق بارز کلمه شریفه رفتن انگشت شصت پا توی چشم بود" (تریپ صدا و سیما با صدای اکو دار بخونید- یه قال مرتضی313 هم بذارید اولش ) ولی رونمایی کلاس بهمن بینهایت جالب بود، سیناجان اگر لطف بفرمائید از IMF بیارید تو گالری میلیتاری روش بحث کنیم گندی رو که امروز زدن فراموش کنیم.

[quote]موشک آبی رنگ در تصویر مورد اشاره شما ای جی ام 65 موریک است البته موشک سفید هم به شدت شبیه اش است اما نداشتن باله های انتهایی من را به شک انداخته ؟[/quote] موشک آموزشی ساخت داخل ماوریک، موتور و سرجنگی با یک هارد دیسک برای جمع آوری اطلاعات آموزش و عملکرد دانشجو جایگزین شدن اسم دقیقش الان خاطرم نیست متاسفانه

عرض تبریک دوستان :دی شعار بدید عمو ببینیه .... :دی از اینها بگذریم توی این موشکهای سجیل چون خیلی سریع جمع شده بودن واسه رژه احتمالا بتونیم Steering Nozzle ها رو ببینیم. از این میشه یه چیزهایی در آورد.

بقول مهدوی جان یک کسی هم از این ملت بی پدر مادر سوریه سراغ بگیره، کریستوفر چیورز در نیویورک تایمز: [color=#333333][font=georgia, 'times new roman', times, serif][size=2][left][background=rgb(255, 255, 255)][color=#000000][size=1] Details buried in the United Nations report on the Syrian chemical weapons attack point directly at elite military formations loyal to President Bashar al-Assad, some of the strongest findings to date that suggest the government gassed its own people.[/size][/color][/background][/left][/size][/font][/color] [color=#333333][font=georgia, 'times new roman', times, serif][size=2][left][background=rgb(255, 255, 255)] [b] Multimedia[/b] [/background][/left][/size][/font][/color] [color=#333333][font=georgia, 'times new roman', times, serif][size=2][left][background=rgb(255, 255, 255)][background=transparent] [img]http://graphics8.nytimes.com/images/2013/09/16/multimedia/video-general-banki-on-syria/video-general-banki-on-syria-thumbWide.jpg[/img] [b] [url=""]U.N. Chief Condemns Syrian Use of Sarin[/url][/b] [/background][/background][/left][/size][/font][/color][list] [*] [b] [url="http://www.nytimes.com/video/landing/conflict-in-syria/100000001997657/?ref=middleeast"][font=arial, helvetica, sans-serif][size=1]VIDEO[/size][/font]: Videos on the Syrian Conflict[/url][/b] [*] [b] [url="http://www.nytimes.com/interactive/2013/09/18/world/middleeast/clues-in-the-united-nations-report.html?ref=middleeast"][font=arial, helvetica, sans-serif][size=1]GRAPHIC[/size][/font]: Clues in the United Nations Report[/url][/b] [/list] [background=transparent][indent=1] [b] Related[/b] [list] [*] [b] Times Topic: [url="http://topics.nytimes.com/top/news/international/countriesandterritories/syria/index.html"]Crisis in Syria[/url][/b] [*] [b] [url="http://www.nytimes.com/2013/09/18/world/middleeast/security-council-syria.html?ref=middleeast"]Security Council Returns to Role in Syria Conflict[/url] (September 18, 2013)[/b] [*] [b] [url="http://thelede.blogs.nytimes.com/2013/09/17/russias-foreign-minister-cites-questions-raised-by-nun-in-syria-on-chemical-attacks/?ref=middleeast"]The Lede: Russia’s Foreign Minister Cites Questions Raised by Nun in Syria on Chemical Attacks[/url] (September 17, 2013)[/b] [*] [b] [url="http://thelede.blogs.nytimes.com/2013/09/16/russias-foreign-minister-still-claims-chemical-attack-in-syria-was-fabricated/?ref=middleeast"]The Lede: In Geneva, Russia’s Foreign Minister Still Claimed Chemical Attack Was ‘Fabricated’[/url] (September 16, 2013)[/b] [/list][background=transparent] [url="http://twitter.com/#!/nytimesworld"][img]http://graphics8.nytimes.com/images/2012/04/26/world/nytimesworld-twitter-icon/nytimesworld-twitter-icon-thumbStandard.jpg[/img][/url] [b] [url="http://twitter.com/#!/nytimesworld"]Connect With Us on Twitter[/url][/b] [size=1] Follow[url="http://twitter.com/#!/nytimesworld"]@nytimesworld[/url]for international breaking news and headlines.[/size][size=1] [url="https://twitter.com/nytimesworld/nyt-foreign-journalists"]Twitter List: Reporters and Editors[/url][/size][/background] [right][url=""]Enlarge This Image[/url][/right][url=""][img]http://graphics8.nytimes.com/images/2013/09/18/world/middleeast/WEAPONS/WEAPONS-articleInline.jpg[/img][/url] [b] Local Commitee of Arbeen[/b] [color=#666666][font=arial, helvetica, sans-serif][size=1] A weapons inspector collecting samples near Damascus.[/size][/font][/color][/background][/indent] [b] Readers’ Comments[/b] [background=rgb(235, 241, 245)] [indent]Share your thoughts.[/indent][list] [*][url="http://www.nytimes.com/2013/09/18/world/middleeast/un-data-on-gas-attack-points-to-assads-top-forces.html?ref=global-home&_r=2&pagewanted=all&#postcomment"]Post a Comment »[/url] [*][url="http://www.nytimes.com/2013/09/18/world/middleeast/un-data-on-gas-attack-points-to-assads-top-forces.html?ref=global-home&_r=2&pagewanted=all&#comments"]Read All Comments (37) »[/url] [/list][/background] [color=#333333][font=georgia, 'times new roman', times, serif][size=2][left][background=rgb(255, 255, 255)][color=#000000][size=1] The inspectors, instructed to investigate the attack but not to assign blame, nonetheless listed the precise compass directions of flight for two rocket strikes that appeared to lead back toward the government’s elite redoubt in Damascus, Mount Qasioun, which overlooks and protects neighborhoods and Mr. Assad’s presidential palace and where his Republican Guard and the army’s powerful Fourth Division are entrenched.[/size][/color][color=#000000][size=1] “It is the center of gravity of the regime,” said Elias Hanna, a retired general in the Lebanese Army and a lecturer on strategy and geopolitics at the American University of Beirut. “It is the core of the regime.”[/size][/color][color=#000000][size=1] In presenting the data concerning two rocket strikes — the significance of which was not commented upon by the United Nations itself — the report provides a stronger indication than the public statements of intelligence services of the United States, France or Britain that the Syrian military not only carried out the attack, but apparently did so brazenly, firing from the same neighborhoods or ridges from which it has been firing high-explosive conventional munitions for much of the war.[/size][/color][color=#000000][size=1] Looming over a tense capital and outlying neighborhoods bristling with anger and fear, Mount Qasioun is Damascus’s most prominent military position. It is also a complex inseparably linked to the Assad family’s rule, a network of compounds and positions occupied by elite units led by members of the president’s inner circle and clan.[/size][/color][color=#000000][size=1] The units based on the mountain are “as close to the Assad regime as it’s going to get,” said Emile Hokayem, an analyst at the International Institute for Strategic Studies. Mr. Hokayem added that theories that the chemicals had been launched by a rebel mole seeking to discredit the government were unlikely because of the solidity and tight control of those units.[/size][/color][color=#000000][size=1] Mr. Assad’s government and its ally Russia have continued[url="http://thelede.blogs.nytimes.com/2013/09/17/russias-foreign-minister-cites-questions-raised-by-nun-in-syria-on-chemical-attacks/"]to claim publicly[/url] that Syrian rebels were responsible for the attacks, which killed hundreds of people, many of them children, in the most lethal chemical warfare attack in decades. But the United Nations data, if accurate, would undercut that claim and appear to erase some of the remaining ambiguity.[/size][/color][color=#000000][size=1] Rebel forces have never penetrated the major military installations of Mount Qasioun. In tactical and technical terms, they would almost certainly have been unable to organize and fire sustained and complex barrages of rockets from that location undetected.[/size][/color][color=#000000][size=1] The United Nations’ evidence was gathered through standard measurements and investigative techniques at the places where sarin-filled rockets struck on Aug. 21.[/size][/color][color=#000000][size=1] At one impact site, investigators found both the place where the rocket had passed through a “vegetal screen” above a wall just before it hit the ground, and the small impact crater itself.[/size][/color][color=#000000][size=1] They noted that “the line linking the crater and the piercing of the vegetal screen can be conclusively established and has a bearing of 35 degrees.”[/size][/color][color=#000000][size=1] At another impact area in another section of Damascus, a 330-millimeter rocket landed on what investigators described as “earthy, relatively soft ground, where the shaft/engine of the projectile remained dug in, undisturbed until investigated.”[/size][/color][color=#000000][size=1] The rocket’s shaft, the investigators noted, “pointed precisely in a bearing of 285 degrees.”[/size][/color][color=#000000][size=1] There the investigators’ public comments about their observations at impact sites essentially stopped, except for a parting explanation that shows how to reach a conclusion that the United Nations itself, in accordance with its mandate, did not say.[/size][/color][color=#000000][size=1] These azimuths, or compass bearings, they noted, can be reversed to show the direction from which the rockets had been fired. They point back toward the geographic source of the attack, which investigators on the ground presumably would have been able, with their own eyes, to see high above them in the city.[/size][/color][color=#000000][size=1] When taken together, the azimuths drawn from different neighborhoods lead back to and intersect at Mount Qasioun — so far an impregnable seat of Mr. Assad’s power — according to independent and separate calculations by both The New York Times and Human Rights Watch.[/size][/color][color=#000000][size=1] “Connecting the dots provided by these numbers allows us to see for ourselves where the rockets were likely launched from and who was responsible,” Josh Lyons, a satellite imagery analyst for Human Rights Watch, [url="http://www.hrw.org/news/2013/09/17/dispatches-mapping-sarin-flight-path"]noted in a statement[/url] on Tuesday.[/size][/color][color=#000000][size=1] “This isn’t conclusive,” Mr. Lyons added. “But it is highly suggestive.”[/size][/color][color=#000000][size=1] The map that Mr. Lyons and Human Rights Watch prepared, and a similar map made by The Times with no consultation or exchange of information, suggested that gas-filled rockets, which sailed over central Damascus and landed in civilian neighborhoods, originated “from the direction of the Republican Guard 104th Brigade,” which occupies a large base on the mountain’s western side.[/size][/color][color=#000000][size=1] Depending on the degree of accuracy in the measurements, the flight path for at least one of the rockets could also be read to lead back to the government’s sprawling air base at Mezzeh, near the foot of Mount Qasioun.[/size][/color][color=#000000][size=1] A senior American intelligence official, speaking on the condition of anonymity, said the United States, via satellite, had confirmed rocket launches that corroborated the United Nations data and the Human Rights Watch analysis for one of the strikes.[/size][/color][color=#000000][size=1] American analysts said that the data for the other strike was less clear, but that the United States had stronger data indicating that another Syrian military installation — an air base — was also involved in the sarin attacks on Aug. 21.[/size][/color][color=#000000][size=1] Republican Guard units are responsible for maintaining control of the city and securing the presidential palace.[/size][/color][color=#000000][size=1] “When you fire it from such a place, it means that you don’t care if fingers will be pointed to you in some period of time,” General Hanna said.[/size][/color][color=#000000][size=1] Brownish by day, Mount Qasioun sparkles at night with the lights of neighborhoods climbing its slopes and, higher up, cafes where in normal times Damascus residents go in the evening to enjoy the view. In the midst of a civil war, Mount Qasioun is now largely off limits because it has become a government-controlled military zone.[/size][/color][color=#000000][size=1] On one shoulder of the mountain stands the presidential palace. On another, antennas sprout.[/size][/color][color=#000000][size=1] The government’s presence on the high ground includes elements of two brigades of the Republican Guard, a Special Forces headquarters and many artillery or rocket positions from which Syria’s military routinely fires barrages, rebels and city residents say.[/size][/color][color=#000000][size=1] Over the past year, shelling from Mount Qasioun has become the capital’s familiar soundtrack. At night, Syrian humanitarian workers say, they can see the streak of projectiles flying from the ridge over the city toward rebel-held neighborhoods and suburbs.[/size][/color][color=#000000][size=1] In recent weeks, one group of government supporters protesting the anticipated American strikes gathered on Mount Qasioun, vowing that the attack would happen “over our dead bodies.” But they eventually had to move because the military was firing another barrage from the area, residents said.[/size][/color][color=#000000][size=1] General Hanna and other military analysts said the reason for basing the Republican Guard in the area where the rockets appear to have originated is to prevent a military challenge to the government. The force is officially commanded by Mr. Assad’s brother, Maher, gravely wounded in a bombing last year.[/size][/color][color=#000000][size=1] The entire mountain has remained the most securely held government area on the outskirts of Damascus. If rebels ever managed to take the area, analysts said, it could spell the fall of the government, but they have yet to threaten it seriously.[/size][/color][color=#000000][size=1] Speaking on Tuesday in New York, Ban Ki-moon, the United Nations secretary general, took pains not to express publicly any conclusions about culpability that could be drawn from the report, noting that assigning blame was explicitly beyond the United Nations’ mandate. The investigators’ mission, Mr. Ban noted, “is to find out facts and whether or not chemical weapons were used; if used, to what extent.”[/size][/color][color=#000000][size=1] “It is,” he added, “for others to decide whether to pursue this matter further to determine responsibility and accountability.”[/size][/color][color=#000000][size=1] Pressed later about whether he thought those responsible should be referred to the International Criminal Court, Mr. Ban was unequivocal. “The international community is firm and I am firm that any perpetrators who have used these chemical weapons under any circumstances under any pretext must be brought to justice,” he said.[/size][/color] [color=#000000][size=1][i] Anne Barnard and Hwaida Saad contributed reporting from Beirut, Lebanon; Eric Schmitt from Washington; and Karam Shoumali from Istanbul.[/i][/size][/color][/background][/left][/size][/font][/color]

بجای این کارها و بحثهای صد من یک ریال بشینید نقشه توزیع تسلیحات نیروهای شیعه رو در سوریه رسم کنید

مائیم و آلبالوئیت در مباحث جنگ الکترونیک: اما SideLobe Rejection به نظر می تونه در مقابل Cross-Eye موثر باشه، اینطور نیست؟

باز هم ممنون، اما امکان قرار دادن خود اسناد یا اشاره به کتاب/صفحه هست؟ اثر روی تانک لزوما مربوط به سرجنگی نیست، این موشکهای الگوریتمهای خاص محاسبه/تصحیح خطا دارند که باعث حرکت سینوسی/مارپیچی در اونها میشه، بعضا و درصورت شلیک از فاصله نزدیک خصوصا (که برای تانک که یک هدف کوچک محسوب میشه) خصوصا با استراتژی آتش منحنی زرهی ارتش عراق که به خوبی تانکها رو سنگر بندی می کرد و عملا برجک رو بیرون میذاشت این موشکها مشکل دقت داشتند نه قدرت و اگر بخوایم شروع کنیم به سوال پرسیدن، باید بپرسیم مهر تا آذر 59 زرهی قزوین کجا بود؟ (جواب بینهایت جالبی داره)، ماههای ابتدایی جنگ رو هم در مورد ایران و هم در مورد عراق (عراق هم شکر خدا حماقتهایی داشت وگرنه اوضاع اونجوری رقم نمی خورد) مسائل رو دایورت کنید روی عدم وجود فرماندهی قدرتمند و باهوش. بازهم ممنون بابت این نوشتار ارزشمند

خیلی خیلی ممنون

[quote name='Goebbels' timestamp='1379105547' post='338539'] RG31 MK3 متعلق به سازمان ملل! رنگ این امرپ سفید بوده و توسط معارضین یک دست رنگ سیاه به آن زده شده که البته هنوز هم بخش های سفید رنگ قابل مشاهده هستند!( در سمت راست تصویر) [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/unrg31.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_unrg31.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/nyala_002.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_nyala_002.jpg[/img][/url] [/quote] ممنون برای در آوردن تهدیگش سینا جان :دی منطقی هم هست؛ تو درعا اینا از سازمان ملل اسیر گرفته بودن و ول کرده بودن

مشاهده اولین مرپ ها در سوریه [img]http://upload7.ir/images/89521915942968898430.jpg[/img] مکانش جالبه: درعا

فرصت های خوبی هست برای زدن تو سر نفت عربستان یک نمونه کوچیکش مجتمع ابقیاء هست که کار پایدارسازی 60 درصد نفت تولیدی عربستان رو انجام میده، از طرفی، این خطوط لوله تلمبه و تاسیسات کنترل دارن دیگه، میشه زدشون. تمام نفت تولیدی حضارت خلیج هم از تنگه هرمز می گذشت باز زدن تاسیسات نفتی با توجه به استراتژی حملات حجیم ما خیلی به صرفه تر بود، جالبه بدونیدسواحل شمالی عربستان و چند تا شهر مهم با پاتریوت حفاظت میشن تنها موسسه نفتی که به خاطر حساسیتش یک سایت اختصاصی پاتریوت داره همین ابقیاست، در کمتر از 250 کیلومتری خاک ما (اگه درست یادم باشه) پاتریوت هم به خوبی اشباع پذیره

سایت دیدبانی گریف جالبه؛ فکر کنم ما داریمش، اطلاعات دیگه ازش این سایت نیست؟

یک موشک کرونت بیم رادار،اتاق فرماندهی، آتشبار فالانکس یا RIM و یا از اونها بهتر، توپ سینه (و مهمات زیرش) رو میبره

[quote="Morteza313"] [center]هو اول النور[/center] [center][color=#17365D][b]پاشنه آشیل پدافند ارتش جمهوری اسلامی ایران – پداجا[/b][/color][/center] روز 17 ژانویه 1991، بیش از دو هفته پس از شروع جنگ عراق، یک پکیج استراتژیک شامل حداقل سه موج از بمب افکن های B-52G به همراه تمام یگانهای پشتیبانی کننده شامل حداقل 4 فروند اخلالگر EF-111، بیش از 10 فروند جنگنده سرکوب دفاع هوایی حامل موشکهای ضد رادار هارم و هدایت تلوزیونی ماوریک، جنگنده های پوشش هوایی، سوخترسانها و غیره از پایگاه هوایی جده (وپایگاههای تابع) به مقصد جنوب بصره و به منظور بمباران مواضع گارد ریاست جمهوری و خطوط ریلی پشتیبانی کننده از این یگانها پرواز نمود. مدت کوتاهی پس از شروع حمله و 90 ثانیه پیش ا ز رسیدن بمب افکن سرگرد استوارت هاگبرگ (متعلق به WB42)، اولین علائم حاکی از فعالیت های راداری پدافند عراق در منطقه مشاهده شد (طبیعتا در این زمان هشدار به گروههای پشتیبانی شامل اخلالگر ها و سرکوبگرها ارسال شده بود). حدود 100 ثانیه پس از اولین اخطار و زمانی که هاگبرگ با خالی کردن محموله خود راه خروج از منطقه را درپیش گرفته بود ستوان رابرت کاچکا افسر الکترونیک هواپیما باصدای بلند اخطار قفل راداری سیستم سام2 را در بیسیم فریاد کشید و بدون از دست دادن حتی یک لحظه مشغول متمرکز کردن متعلقات جنگ الکترونیک هواپیما روی مشخصات بدست امده از سیگنال قفل گردید. اقدامات ناموفق بود چند ثانیه بعد خدمه اولین انفجار را در اطراف خود حس کردند، برخلاف انفجار اول انفجار دوم در زیر بال راست بسیار شدید تر بود بخشی از سامانه های کنترلی بمب افکن سنگین از دست رفته بود و خدمه برای خروج اماده می شدند اما مهارت هاگبرگ 6 خدمه B-52 را از اسارت و نیروی هوایی امریکا را از یک ضربه سنگین نجات داد. تا پایان جنگ حداقل 4 فروند B-52 دیگر دچار خسارات سنگین گردیدند. در جنگ اول خلیج فارس نیروهای ائتلاف 38 فروند هواگرد بال ثابت جنگی را از دست دادند. سایتهای ثابت موشکهای زمین به هوا در حضور اخلالگر های قدرتمند و شلیک بی دریغ موشک های ضد رادار با شکار جنگنده های چابکی چون F-14 تامکت و پاناویا تورنادو نشان می دادند که فاصله تکنولوژیکشان با نیروهای ائتلاف مانع از عملکرد آنها نیست. اما در پایان جنگ تمام ناظران پاسخ پدافند عراق را از هم گسیخته، بدون تاثیر گذاری استراتژیک، موردی و در یک کلام ناموفق ارزیابی نمودند. درحالی که تحلیل های فنی پس از جنگ به تمجید از قدرت سرکوب دفاع هوایی و جنگ الکترونیک نیروهای ائتلاف می پردازد چندین مورد و مثال (که پیوستگی آنها حاکی از یک روند مشهود است) نشان می دهند دلیل سرکوب دفاع هوایی عراق چیزی فراتر شلیک موشکهای ضد رادار و یا جنگ الکترونیک سنگین بود. [center][url="http://upload7.ir/viewer.php?file=14449169647835486565.jpg"][img]http://upload7.ir/images/14449169647835486565_thumb.jpg[/img][/url] خدمه زمینی در حال عملیات کنترل نشت سوخت هواپیمای سرگرد استوارت هاگبرگ[/center] کلید درک شکست پدافند عراق، درک نحوه عملکرد سیستمهای پدافندیست و مهمترین مولفه در عملکرد پدافند ارتباط واحد های عمل کننده با فرماندهی منطقه ای می باشد. پدافند اولین رده رزمی است که به سمت استفاده از مفاهیم یکپارچه حرکت کرد و این خیز عظیم به سمت کاهش فاصله مراکز تصمیم گیری و مراکز عمل نه به سنت های فرماندهی که به نیازهای واقعی صحنه نبرد بر می گردد. حضور جنگنده های خودی در صحنه نبرد، لزوم اجرای تاکتیک های پیچیده (که در مبحث پدافند بر تکنیک و سلاح برتری محسوسی دارند) در مواجهه با پکیج های رزمی دشمن، لزوم جمع بندی اطلاعات برای جلوگیری از فریب آتشبارهای خودی (خصوصا لایه های کوتاهبرد و میانبرد که زمان بسیار محدودی جهت درگیری با هدف دارند)، حساسیت بسیار بالای عملکرد پدافند و حفاظت از تاسیسات حیاتی در زمان صلح که امکان اشتباه پرنده های غیر نظامی و ورود به مناطق پرواز ممنوع وجود دارد (و غیرقابل قبول بودن هزینه درگیری با اهداف غیرنظامی) و ... الزاماتی هستند که ارتباط پیوسته و موثر آتشبارها با مراکز فرماندهی را اجتناب نا پذیر می سازند. در واقع کوچکترین حرکت یگانهای آتشباری مدرن، از روشن کردن رادارها، تا انتخاب هدف و قفل تا استفاده از فرکانسهای ذخیره و اقدامات متقابل الکترونیک بدون دستور مستقیم یگان فرماندهی مادر غیر قابل انجام هستند. در عملیات طوفان صحرا نیرو های ائتلاف و در راس آنها نیروی هوایی ایالات متحده با درک این ظرافت اقدام به اعمال یک سیاست سرکوب با دو اهرم نمودند. اهرم اول حمله سنگین به مراکز فرماندهی مادر (به عنوان اولین هدف هواپیما های F-117 در بغداد) و سپس آرایش یک صحنه پیچیده شامل اونواع تهدیدات که نیاز به فرماندهی متمرکز را دو چندان می نمود. نکته مهم در انتخاب این استراتژی تفاوت چشمگیر آن با تجربیات قبلی ایالات متحده در ویتنام و عملیات دره الدورادو در لیبی است. این تفاوت نشان میدهد اتخاذ استراتژی سرکوب فرماندهی نه به تجربیات ارتش امریکا که به یک طرف ثالث یعنی تجربیات پدافند ارتش جمهوری اسلامی ایران در مقابل نیروهای سرکوب دفاع هوایی عراق بر می گردد. [center][url="http://upload7.ir/viewer.php?file=74443370692878217374.jpg"][img]http://upload7.ir/images/74443370692878217374_thumb.jpg[/img][/url] -مورد هدف قرار گرفتن هواپیماهای دارای تجهیزات جنگ الکترونیک سنگین ازجمله F-4G و B-52G نشان داد فاصله تکنولوژیک عامل برتری قاطع برفراز عراق نبود[/center] هر چند نیروی هوایی عراق در پی یک حماقت سازمان یافته (و تصور اینکه تنها 2 تا 5 سایت پدافندی در تمام ایران فعال هستند) برنامه جامعی برای سرکوب دفاع هوایی ایران نداشت اما این به معنی عدم تلاش این نیرو برای ضربه زدن به پایگاههای اساسی کنترل و فرماندهی نیروی هوایی نبود. بیش از 150 مورد تلاش برای حمله به رادار کرج، بیش از 170 مورد حمله بر علیه رادار سوباشی از جمله این تلاشها بود که البته در 5 مرداد سال 1367 و با حمله موفق اتاق کنترل سایت سوباشی ارزش بالای این حملات و تاثیر گران آنها (در صورت موفقیت) بر ساختار پدافند و نیروهای دفاع هوایی ایران مشخص گردید. لحظاتی قبل از اثابت سوباشی یکی از سایت های هاوک تحت امر این سایت اقدام به شناسایی و حتی قفل بر روی دسته چهار فروندی مهاجم نمود اما به دستور سوباشی با احتیاط از اینکه دسته در حال فریب سایت هاوک (ویا اقدام SIGINT با هدف مورد اثابت قرار دادن سایت در مرحله بعد) است دستور شلیک را صادر ننمود. تاثیر حذف سوباشی از حلقه پدافند آنچنان سنگین بود که حتی سایت هاوک که قبل از رهاسازی مهمات 2000 پوندی هدایت لیزری روی پکیج مهاجم قفل نموده بود، پس از حمله به سوباشی با گروه مهاجم درگیر نشد. علی رغم اینکه در روز واقعه و روزهای پس از آن اقدامی علیه سایتهای هاوک و اسکای گارد تحت امر سوباشی صورت نپذیرفت اما این سایتها به دلیل نداشتن فرماندهی در روزهای بعد حتی تلاشی برای ورود به صحنه نبرد نکردند. این نمونه ای سبک بود از اتفاقی که دو سال بعد بر فراز عراق اتفاق افتاد. [center][url="http://upload7.ir/viewer.php?file=70255234664507052662.jpg"][img]http://upload7.ir/images/70255234664507052662_thumb.jpg[/img][/url] -بزرگترین شکست پدافند هوایی اارتش ایران در جنگ با بمب های هدایت لیزری رقم خورد نه موشکهای ضد رادار[/center] سرکوب فرماندهی به عراق 1991 یا پس از آن بالکان محدود نگردید، مثل همیشه هوشمند ترین کاربر این سلاح نیروی هوایی اسرائیل بود. درسال 2007 در عملیات "باغ"(Orchard) نیروی هوایی اسرائیل در فاز اولیه حمله با هدف گیری یک مرکز کنترل فرماندهی پدافند سوریه (احتمالا مسئول کنترل منطقه شرق) با استفاده از بمب های هدایت لیزری برای چند دقیقه ارزشمند پدافند دفاع هوایی سوریه را در سردرگمی قرار داد تا بتواند به هدف اصلی خود یعنی راکتور اتمی واقع در استان دیر الزور دست یابد. درچنین شرایطی بود که علی رغم کشف هواپیما های اسرائیلی توسط رادارهای ارتفاع پست سایت 1 دیر الزور، هرگز دستور مقابله به هیچکدام از نهادهای دفاع هوایی سوریه صادر نشد. البته هنوز راه زیادی تا استفاده کامل از پتانسیل های سرکوب فرماندهی در سال 2013 وجود دارد و برای بررسی حمله احتمالی به ایران باید فاکتور فشار (همان فاکتوری که در سال 91 با استفاده از جنگ الکترونیک و موشکهای ضد رادار اعمال شد) را نیز در نظر گرفت. فاکتور فشار عاملیست که تحرکات جسورانه را محدود می کند. یک افسر TCO در حال فرماندهی یک آتشبار بوک یا هاوک شاید در صورت عدم احساس تهدید اقدام به تخطی از دستور و رهگیری هدف نماید (که البته تجربه الدورادو –لیبی نشان داد یک آتشبار به تنهایی برای به چالش کشیدن یک عملیات کافی نیست) اما در شرایطی که حضور چند دیکوی یا هواپیمای پشتیبان صحنه ای نا متعارف را در برابر مسئول آتشبار قرار دهد طبیعتا اولویت اول با حفظ آتش بار از عملیات سرکوب احتمالی (هرچند با احتمال کم) خواهد بود. در چنین شرایطی حتی آلوده شدن یک سایت راداری به ابزارهای جنگ سایبری و ارائه اطلاعات مخدوش در چند دقیقه حساس حمله و نبود مرکز مورد اعتماد فرماندهی تمام پدافند را در سکوت مطلق فرو خواهد برد. اما یک سوال هنوز باقیست. علی رغم انگیزه جدی و محکم حریف (نیروی هوایی اسرائیل) در استفاده از حلقه فرماندهی به عنوان پاشنه آشیل پدافند آیا پدافند جمهوری اسلامی ایران و قرار گاه خاتم الانبیا به طور خاص در برابر چنین حربه ای آسیب پذیر است؟ پاسخ دقیق به این سوال منوط به بررسی قرائن و شواهد مربوط به پدافند صحنه نبرد است. مقاومت پدافند در برابر سرکوب فرماندهی را با استفاده از شاخصه های زیر میتوان بررسی نمود: [i]1. سرعت جایگزینی لایه های فرماندهی[/i] پنهان کردن ایستگاههای فرماندهی در عمق زمین و یا انتقال آن به ارتفاعات برای آشکارسازی نیروی مهاجم (استراتژی پدافند ایران برای حفاظت از سایت های فرماندهی در دهه 70 میلادی) پاسخ مناسبی برا تهدیدات قرن 21ام نیست. وجود سلاح های دور ایستا مجهز به پیشرانه های قوی و سلاحهای الکترو مغناطیسی عملا این گزینه ها را ناکارآمد می سازد. ایجاد پست های فرماندهی جایگزین و ثانویه و سوئیچ فرماندهی به سایت های رزرو نیز پاسخ قطعی و سریعی نخواهد بود. در شرایط حضور اهرم فشار و تحت تاثیر قرار گرفتن بخشی از سیستم به حملات سایبری تمام کدهای اعلام از سوی مقر های جایگزین غیر قابل اعتماد خواهد بود هرچند ایجاد ایستگاههای فرماندهی موازی با اختیارات یکسان می تواند یک گام موثر در راستای بالا بردن بقا پذیری پدافند در برابر سرکوب فرماندهی پدافند باشند [center][url="http://upload7.ir/"][img]http://upload7.ir/images/88272390764413724307.gif[/img][/url] -فرماندهی دفاع هوایی عراق برنامه ای برای جایگزینی سریع مراکز فرماندهی پدافند خود نداشت[/center] هرچند پی بردن به ساختار دقیق فرماندهی پدافند به دلیل حساسیت بسار بالای آن بسیار دشوار است، اما مشاهدات اولیه نشان می دهد فرماندهی پدافند ارتش جمهوری اسلامی ایران-پداجا (حداقل قسمتی از آن که مسئول دفاع در برابر حملات ضربتی است) از یک ساختار کلاسیک عصبی شامل یک هسته اصلی در تهران و هسته های ثانویه در مراکز مناطق جداگانه پدافندی می باشد. باید دوباره متذکر شد که اظهارات فرماندهان پدافند نشان دهنده تمام سیستم فرماندهی و کنترل پداجا نیست و سیستم اعلام شده نیز (مانند هر سیستم محتمل دیگر) تناقضی با ساختارهای لازم برای جلوگیری از سرکوب فرماندهی ندارد. با این وجود موراد اعلام شده توسط مسئولان پداجا کوچکترین اشاره ای به ابقای پدافند در برابر حملات ضربتی ندارد. با جمع بندی اظهارات انجام شده، مکان رزمایش ها و ... می توان دو تفاوت اصلی را در ساختار فرماندهی پدافند با سال 68 را مشخص نمود. در درجه اول در صورت مورد اصابت قرار گرفتن مقر فرماندهی مادر در تهران، حوضه های منطقه ای استقلال عمل کامل خواهند داشت (مساله که نبود آن عراق را زمینگیر کرد) و اینکه جایگاههای ثانویه برای پست های فرماندهی پدافند تعیین گشته تا درصورت تکرار فاجعه سوباشی، فاجعه ای که در ادامه فاجعه سوباشی رخ داد (یعنی سکوت پدافند به مدت حداقل دو روز) تکرار نشود. [i]2. ارتقای قدرت پردازش و دید تک تک سامانه ها[/i] ازجمله راهکارهای بسیار موثر برای برای جبران سرکوب فرماندهی پدافند تبدیل پست های فرماندهی آتشبار به یک پست منطقه ای کوچک است. اشتراک اطلاعات بین واحد ها (که با توجه به خطر حمله سایبری نیازمند سخت افزارهای جداگانه نیز میباشد)، افزایش ابزارهای کنترل و نظارت در اختیار هر آتشبار و ایجاد همپوشانی بین این ابزارها و در یک دیدکلی ایجاد توان آنالیز صحنه نبرد با توجه به ورودی های متعدد از سامانه های مختلف می توان عامل فشار را تا حدود بسیار زیادی کمرنگ کرده و هر آتشبار پدافندی را به یک پست فرماندهی محلی تبدیل سازد. بررسی اجمالی سیستمهای بومی پدافندی معرفی شده توسط سپاه و پداجا نشاندهنده یک شکاف مهلک در این زمینه است. یک بررسی کلی نشان میدهد (احتمالا برای افزایش بقا پذیری) پداجا کاملا بر عکس انتظارات معتقد به تفکیک سامانه هاست. رونمایی جدای سیستم های موشکی و راداری، رونمایی از سیستمهای موشکی مثل یازهرا-3 بدون رادارهای هشدار زودهنگام و حتی جداسازی سیستم های هشداری مثل اتفاقی که در سامانه مصباح افتاد نشان دهنده فاصله گرفتن واحدهای پدافندی از یکدیگر است که آسیب پذیری پدافند را به طرز شگرفتی افزایش می دهد. شگفتی مضاعف این امر انجاست که در بررسسی سامانه های پدافندی شوروی علی رغم در نظر گرفتن رادارهای هشدار زودهنگام برای سیستمهای پدافندی مستقر در خط حمله نبرد (که احتمال بالاتری برای قطع ارتباط آنان متصور بود) در کنار رادار هشدار زود هنگام اصلی (مانند رادارهای خانواده پی14 و پی 40) یک رادار هشدار زودهنگام کوچک نیز به صورت استاندارد در کنار هر آتشبار قرار داده میشد. [center][url="http://upload7.ir/viewer.php?file=12489295353397593506.jpg"][img]http://upload7.ir/images/12489295353397593506_thumb.jpg[/img][/url] -رادار هشدار زودهنگام پی40 به عنوان المان هشدار زود هنگام در کنار واحد TELAR سیستم های سام6 و 8 عمل می کند[/center] عصاره تفکر مدهوش کننده پداجا در بحث توانمند سازی نرم افزاری آتشبار ها را می توان در سیستم پدافند مرصاد ملاحظه نمود. این سیستم برخلاف تمام سیستمهای بهینه شده پدافندی هاوک در جهان از همان اجزای چهارگانه استاندارد برای رهگیری اهداف استفاده می نماید: یک رادار هشدار زود هنگام، یک رادار هشدار ارتفاع پائین، دو رادار هدف گیری برای هدایت موشکها و یک رادار مسافت سنج. این چیدمانی در درجه اول نشاندهنده ثابت ماندن پروتوکل های درگیری و روابط استاندارد بین افسران است (که به رقیب به راحتی اجازه می دهد به ریز ترین رفتار آتشبار اشراف داشته و هر حرکت آتشبار را قبل از وقوع به راحتی هرچه تمام پیشبینی کند). اما برای این فاجعه اسناد محکمتری نیز میتوان یافت. یکی از نشانه های بارز سیستم های مدرن جنگ افزاری سیستم های سخت افزاری ارائه اطلاعات منعطف در آتشبارها و مراکز فرماندهی می باشد که از جمله آنها می توان از نمایشگر های صفحه تخت چند منظوره، کاهش سوئیچ ها و نشانگر ها به منظور افزایش تمرکز پرسنل بر تاکتیک های درگیری و چابکی بیشتر آتشبار اشاره نمود. سیستم مرصاد در این زمینه شگفتی ساز است. بابررسی تصاویر منتشر شده از اتاق کنترل آتشبار یک نکته به طرز عجیبی به چشم می آید. علی رغم تبدیل نمایشگر های کاتدی قدیمی (به دلیل عدم دسترسی؟) به نمایشگر های صفحه تخت و اضافه شدن صفحات نمایش مربوط به سیستم های الکترو اپتیکال به نظر میرسد حتی زوایای چینش خدمه نیز همان زوایای پیشنهادی 40 سال پیش است. صفحات نمایشگر برخلاف تمام سیستمهای کنترل و فرماندهی ساخته شده پس از دهه 90 بجای تجمیع داده های صحنه نبرد و احیانا اولویت بندی اهداف و تحلیل آنها (به منظور کاهش وابستگی کارایی سیستم به توانایی های فردی پرسنل) تمام اهداف را به صورت "بلیپ" یا نقطه های گنگ نشان می دهند. در ملغمه ورودی های خطا، تشعشعات پس زمینه و ... تنها تشخیص یک هدف (جدای از کار تاکتیکی روی آن) در سیستم مرصاد یک تخصص جدی عملیاتیست. [center][url="http://upload7.ir/viewer.php?file=23666153568184721826.jpg"][img]http://upload7.ir/images/23666153568184721826_thumb.jpg[/img][/url] -جایگاه استاندارد پست کنترل سیستم هاوک (به موقعیت 90 درجه و سوئیچ های افسر TCO دقت کنید) [url="http://upload7.ir/viewer.php?file=53733997345038436545.jpg"][img]http://upload7.ir/images/53733997345038436545_thumb.jpg[/img][/url] -نحوه نمایش اهداف در اسکوپ رادار قدیمی هاوک [url="http://upload7.ir/viewer.php?file=12910729672985526716.jpg"][img]http://upload7.ir/images/12910729672985526716_thumb.jpg[/img][/url] -نمایش اهداف و چینش خدمه در سیستم مرصاد[/center] با توجه به این مستندات و شواهد درصورت اصابت فرماندهی نمی توان به عملیات مستقل آتشبارها دلبست. [i]3. بهبود پرتکل های درگیری[/i] بهبود پروتکل های درگیری به معنای ایجاد استقلال عمل بیشتر در سیستمهای پدافندیست. هرچند بهبود پرتکل های درگیری نیازمند به کارگیری سخت افزار مناسب جهت افزایش توان درک آتشبارهای پدافندی از محیط خود است اما حتی بدون در نظر گرفتن این سخت افزارها می توان گامهای مهمی در افزایش پایایی پدافند درصورت از دست رفتن فرماندهی مرکزی پدافند برداشت. ازجمله اقدامات مفید در بحث ارتقای پروتکل های درگیری می توان به انتقال ابتکار عمل به سایت های پدافندی و عقب کشیدن پست های فرماندهی در حد نظارت و جلوگیری از درگیری های نامطلوب و ... اشاره نمود که در نهایت به آزادی عمل بیشتر سایتهای پدافندی می انجامد. دو نشانه مهم بیانگر عدم تغییر پرتکل های درگیری در پدافند ارتش جمهوری اسلامی ایران است. نخست افزایش مناطق پرواز ممنوع در کشور که در تضاد با آزادی هرچه بیشتر آتشبارهای پدافندیست چرا که احتمال بروز درگیری های نامطلوب (با هواپیماهای غیر نظامی) را افزایش می دهد. دوم وقایع مورد از جمله ازدیاد نقاط پرواز ممنوع در 10 سال اخیر (حدودا 200 نقطه) ، رهگیری پرنده های بی سرنشین بر فراز اصفهان با استفاده از جنگنده های تامکت، تجاوز های مکرر هوایی به حریم کشور در بازه سالهای 2003 تا 2007 و که در هر مورد علی رغم رهگیری عدم درگیری با متجاوز نشاندهنده کنترل کامل فرماندهی مرکزی بر روی آتشبار ها می باشد. شواهد نشاندهنده قصد متجاوزین به استفاده از ضعف شدید نیروی پدافند هوایی در حلقه های کنترل و فرماندهی به عنوان پایه اصلی حمله های ضربتی میباشد. این ضعف شدید حتی درصورت عدم وجود سخت افزارهای مخصوص تا حد بالایی قابل جبران است اما سوال اساسی اینجاست که آیا پدافند تمایلی به رفع این معضل دارد؟ خودداری از بازنشسته سازی المانهای از رده خارج مانند رادارهای سوپر فلدرماوس یا آتشبارهای رپییر در کنار گرایش فرماندهان این نیرو به بحث های عقیدتی محض و بی برنامگی تحویل سلاحها و از همه مهمتر گرایش (یا اجبار؟) رسانه ها به سکوتی تملق آمیز در برابر پدافند که مانع از حتی انتشار یک خط نقد تند و جدی به این رسته می گردد فضایی مملو از نا امیدی را نسبت به جبران ضعف ها نشان می دهد.[/quote]

جاگذاری لنز های سیستم یموت قابل توجه هست، خصوصا برای وزارت دفاع که دقیقا بر عکس این عمل می کنه

تصویری از پوشش های استاندارد فاکسبت دارید؟ سیل های مخصوص؟ چرا دیکوی باید وسط بیابون خدا گذاشته بشه؟ فاکسبت عملیاتی توی آشیانه پوشش دائم داشته باشه؟ (پارچه ها و چسبی که به اطراف ورودی هوا خوردن به نظر یه پوشش موقت نمیاد) از طرفی کسی که عکس رو گرفته میگه حداقل اون فاکسبت غیر عملیاتیه. اضافه کنید به این مورد این رو که فاکسبت نه در مانور های اخیر نیروی هوایی سوریه دیده شده و نه در درگیری های داخلی پرواز یا بمبارانش (علی رغم قابلیت های بمباران ارتفاع بالای خیلی خوبش) ثبت شده.

تدمر تا جایی که من می دونم اسم شهر نزدیک پایگاه هست نه خود پایگاه، البته شاید من اشتباه می کنم ولی چجوری این عکسها حاکی از عملیاتی بودن فاکسبت ها داره؟ جمع کردنشون توی یک محیط کوچیک به صف (که یک مار 82 یا دو سه تیر 120 هم می تونه درو شون کنه، پوشوندن کانوپی داخل آشیانه، ول کردنشون تو محیط باز و حتی خارج از رمپ. عملیاتی/رزرو/ از رده خارج ... دوتای آخر غیر عملیاتی محسوب میشن

منابع غربی و شرقی بهتره ورای چک کردن خروجی سیستم های سیجینت ترک و اسرائیلی که خیلی وقته ردی از پرواز میگ25 های سوری نگرفتن یکبار گوگل ارث رو هم چک کنن عکسهایی از پایگاه تیاس (طیاس؟) T-4 پایگاه اصلی فاکسبت ها تجمیع میگ های 25 در حالت رزرو: [img]http://upload7.ir/images/60348084370303618460.jpg[/img] میگ 25 های رها شده در بیابان: [img]http://upload7.ir/images/91006484382985857344.jpg[/img] میگ25 غیر عملیاتی در حالت رزرو خارج از آشیانه: [img]http://upload7.ir/images/79385959137663136861.jpg[/img] آر بی در حالت رزرو در آشیانه: [img]http://upload7.ir/images/91534986391729119443.jpg[/img] فاکسبت زمان خودش بقدری وحشتناک بود که غرب و نه تنها امریکا به قدری سرش متمرکز شدن که زود فلسفه بکارگیریش از رده خارج شد. فنسر برای ماموریتهای شناسایی به مراتب کارآمد تر هست.

فاکسبت های سوری غیر عملیاتی هستند

من بحث فلسفی نمی کنم، بحث فنی می کنم و بحث فنی یعنی جزئیات، در مقابل استدلال شما میشه استدلال آور که بعله بخشی از پدافند عراق شرقی بود و حتی با نبود کاری می تونست سرپا بایسته، بخشی از این سیستم رو عراقی ها تغییر داده بودند یا مدولار خرید کرده بودن که بتونن بعضی جزئیات رو خودشون تغییر بدن یا اینکه تکیه به نقطه ضعفهای کاری هزینه جانی می تونست داشته باشه. ولی این بحث های بی پایه و اساس و بی سند و مدرک (یه اسم قشنگ داره)، از همون دست بحثهایی هست که از پدافند میزنه به اغتشاشات 88 و شقیقه و انگشت دونه رو بهم متصل میکنه. شما ادعا دارید که پدافند عراق نه به خاطر سرکوب فرماندهی که به خاطر "لو رفتن کد" (هر چند ناتوانید از اینکه دقیقا تشریح کنید کدوم "کد"، یه چیزایی مثل حاجی نخود کشمش بریز؟ یا حاجی حاجی سیدتو کشتن؟) سرکوب شد. دلیل فنی ارائه بدید. برای اینکه یاد بگیرید هم من یک نمونه دلیل فنی (اشباع کاری) رو براتون مثال آوردم.

دوباره: این کد رو باز کنید، کدوم کد؟ ارتباطات؟ کد های تکرار رادار؟ چی؟

1. 30 آپریل 2013 شلیک 12 تا 14 موشک SS-21 اسکراب به محله برزه در دمشق: [CODE]http://www.youtube.com/watch?v=yoFhE_ohz5o[/CODE] 2. برد موشک های اسکراب سوریه حدود 180 کیلومتر و فاصله پایگاه اینجرلیک از استان امن لاذقیه حدود 015 کیلومتر هست 3. در جنگ 2011 لیبی، در مواقعی نیروهای معمر قذافی، چندین ماه پس از شروع دخالت ناتو اقدام به شلیک موشکهای اسکاد بی و سی از شهر سرت به مصراته و بعضا اهدافی در ایتالیا کردند. یکی از این حملات که با موشکهای اسکاد بی به هدف مصراته انجام شد سه موشک به صورت همزمان شلیک شدن. این یعنی حضور یک کاروان متشکل از حداقل ده خودرو شامل حداقل سه خودرو سنگین قابل تشخیص در محوطه ای که نیروهای ائتلاف حتی با هواپیماهای گشت دریایی هم بمباران کرده بودند قبلا. در طی جنگ هیچ ادعایی از سمت ناتو مبنی بر هدف قرار دادن سکوهای اسکاد نشد. 4. در جنگ 33 روزه سال 2006 علی رغم وجود دفاع ضد بالستیک سنگین در اطراف حیفا با شروع شلیک راکت های فجر5 با یک گردان پاک3 اضافی تقویت شد. با اینحال اسرائیل ادعای ساقط کردن حتی یک فجر5 رو نداره (سطح مقطع فجر 5 بیش از 3 متر مربع هست و سرعتش در یک مدت قابل توجهی ساب سونیکه). چرا سیستمهای ضد بالستیک متداول در 2006 نا کارآمد بودن؟ چرا بعد از 2006 تلاشها معطوف هدف قرار دادن موشکها در فضا شد؟ 5. حضرت پرزیدنت امروز مصاحبه فرمودند گفتند سوریه رو بزنید دوستان ما پاسخ خواهند داد. من یکی نمی تونم تصویر بهتری از گذاره: می تونه ولی نمی خواد رسم کنم.

خوب من با قضیه وجود کروتال در عراق مشکل دارم، اگر منظورتون رولند هست بحثش جداست. کجای رفرنس شما به دادن اطلاعات سیستم کاری توسط فرانسه به نیروهای متحد اشاره کرده آقای ادیب؟ میشه نقل قول بیارید که بعد خود اون رفرنس انسایکلو پدیایی شما به کی ارجا داده؟ و دوم اینکه کدوم اطلاعات؟ "کد" چه "کدی" کد های ارتباط مراکز فرماندهی؟ کد های تکرار فرکانس رادارها (اونهم رولند با اون دم و دستگاه غیر قابل پیش بینیش)؟ این اطلاعاتی که لو داده شده رو بیارید بذاریم جلومون ببینیم متحدین جایی ازش استفاده کردن یا نه، نمونه ای وجود داره یا نه، من یک مورد رو به وضوح گفتم، یکی از ضعفهای کاری اشباع پذیریش بود؟ آیا هرگز اشباع شد؟ هیچ وقت حتی تعداد تاماهاوک هایی که شلیک شد به هر کدوم از سکتور ها همیشه زیر میزان اشباع بود. ایالات متحده هم علیه ما وارد جنگ شد و از ادبیات شما آدم باید این برداشت رو بکنه که ایالات متحده رو متحد عراق می دونید، چه بهتر، چرا در سال 67، علی رغم اینکه تجهیزات سرکوب دفاع هوایی عراق با متحدین تقریبا همسان و از اسرائیل بسیار برتر بود، پدافند ما حتی شکارهای چند بعدی پیچیده ثبت کرد اونهم در جایی مثل جزیره خارک؟ مشخصات میخواین؟ مارچ 1988 یک فروند سوخو22 ام3 و یک فروند میگ23 بی ام به فاصله چند دقیقه، بفرمائید در آمارهای رسمی جنگ سرچ کنید