به نام خدا تفنگ تهاجمی Vepr ساخت اوکراین Vepr (در زبان اوکراینی- گراز ) در سال 2003 به عنوان یک تفنگ جدید تهاجمی طراحی شده توسط اوکراین و رونمایی شد. اوکراین جمهوری سابق شوروی است و پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی نیروهای مسلح آن از اسلحه های تهاجمی دوران شوروی از جمله Ak-47 , AKM و Ak-74 استفاده می کنند . معلوم نیست که این اسلحه مورد قبول برای به خدمت گیری توسط ارتش و نیروهای انتظامی اوکراین شود , به هر حال این پروژه به موفقیت نرسید . اسلحه ی Vepr دارای سیستم عملکرد گازی , اهنگ اتش انتخابی , بولپاپ , جهت استفاده از مهمات 5.45 x 39 mm می باشد . اسلحه ی Vepr در اصل به یک طرح ارتقا بر روی Ak-47 می باشد ولی در واقع چیزی هنوز بیش از یک طرح تبدیل AK-74 استاندارد به یک سلاح بولپاپ نمی باشد . کلید انتخاب حالت ضامن / آتش شبیه به کلید انتخاب حالت در Ak-74 می باشد . و دارای وضعيت تك تير و رگبار مي باشد. قبل از این هم طرح هایی برای تبدیل خوانواده ی کلاشینکف به یک سلاح بولپاپ مانند اسلحه ی روسی OC-14 Groza , اسلحه ی فنلاندی ValmetM82 و چینیه Type 86 و نوع ساخت افریقای جنوبی CR-21 انجام شده است که هیچکدام به موفقیت نرسیدند . این اسلحه ی تهاجمی دارای قنداق , دستگيره و قبضه پلیمری می باشد . به خاطر نوع طراحی Vepr این اسلحه از AK-74 کوتاه تر می باشد . بر این باور است که که عملکرد های بالستیک Vepr همانند سلف خودش Ak-74 باشدند . امکان استفاده از دو دست در این اسلحه امکان پذبر نیست . این اسلحه با خشاب های 30 تایی استاندارد AK-74 سازگاری دارد . مدل های اولیه ی تفنگ تهاجمی Vepr دارای سایت های نشانه روی باز قابل تنظیم و جایگاه جهت نصب دوربین های نشانه روی و دوربین های دید در شب می باشد . در مدل های بعدی مجهز به ریل پیکاتینی همراه با سایت های نشانه روی نقطه قرمز شدند . در اخرین ورژن , این اسلحه به امکانتی نظیره نارنجک انداز 40 م م یکپارچه مجهز شد و همچنین با صدا خفه کن سازگار شد . نوع ویژه ی تیک تیر انداز : تفنگ تک تیره Vepr که دارای کالیبر 7.62x39 م م می باشد و از خشاب های با ظرفیت 5 و 10 تیر تغزیه می شود .این تفنگ همچنین دارای طول لوله ی بلندتری نسبت به نوع استاندارد Vepr است . می توان این ادعا را کرد که این تفنگ تک تیرانداز دارای دقت هدف گیری قابل مقایسه با SVD را است . کالیبر: 5.45x39 میلی متر عملکرد : Gas operated, rotating bolt طول کلی: 702 میلی متر طول لوله : 415 میلی متر وزن : 3.45 کیلوگرم خالی نرخ آتش : 600-650 دور در دقیقه ظرفیت خشاب : 30 گلوله برد موثر : 500 متر اسلحه ی AK-74 که Vepr از ان اقتباس شده است . OC-14 Groza ValmetM82 Type 86 CR-21 منابع : www.military-today.com http://world.guns.ru تهیه و ترجمه : The Un4given

[quote]مرسی از تاپیکتون منظور از این جمله چیه؟[color=red]توپ 105 میلی متری این تانک با یک توپ تمام ثابت 120 میلی متری L50 CTG بدون خان ساخت شرکت سویسی RUAG جایگزین شده است[/color] نبود خان باعث برد کمتر یا معایب دیگه نمیشه؟[/quote] توپ 120 م م بدون خان دارای شتاب قدرت تخریب و نفوذ در زره و برد بیشتر نسبت به توپ هایی دارای خان هستند . و امکان استفاده از گلوله های استاندارد ناتو در ان وجود دارد . با تشکر

ممنون از دوستان DASHALI عزیز سیستم های هشدار لیزری این تانک توسط شرکت ساب سویس ( Saab company ) ساخته شده و LEDS نام دارد که مخفف کلمه ی Land Electronic Defense System به معنای سیستم دفاع الکترونیکی زمینی می باشد . که توانایی کشف خطر و اعلام خطر و اقدام متقابل را داره .

ممنون LAST-WAR عزیز عالی بود . با اینکه تانک نیست ولی مشخصاتش نشون میده از بعضی از تانکها مثل T-72 برتری بیشتری داره . من کلا عاشق تسلیحات ساخته شده توسط کشورهای اروپای شرقیم . همیشه کاربردی هستن .

سلام دوستان این اولین ترجمه ی منه برای همین اینقدر مطلب کوتاهه شما به بزرگیه خودتون منو ببخشید . این قدر هم اشکال نگیرید . M60 Phoenix (ققنوس) <

سلام دوستان یکی از کاربران سنترال کلابز با توجه با اهمیت موضوع زحمت تایپ این مقاله رو کشییده . از sinaset عزیز بابت تایپ این مقاله تشکر می کنم بنام خدا مروری بر زمینه های بهسازی تامکت های نیروی هوای ایران فرزین ندیمی (منبع صنایع هوایی- شماره 93 -اسفند 77) [img]http://up.iranblog.com/images/qumdofwecmi6d6cz8rt.jpg[/img] کارایی بالای هواپیمای رهگیر دوربرد F-14 تامکت برکسی پوشیده نیست. تامکت با استفاده از راداری نیرومند با توانایی ردگیری حین کاوش و موشکهای هوا به هوای کوتاه تا دوربرد خود، می تواند سدمحکمی در برابر تهدیدهای هوای ایجاد نماید. با وجود این،راهکارهای نیز وجود دارند که می توانند نقش مهم و حیاتی این جنگنده کارامد را دراینده تداوم بخشیده و حتی بر ان بیفزایند. کشوری به بزرگی ایران با مرزهای گسترده زمینی و دریایی،نیازمند پوشش هوایی دائمی هواپیماهای رهگیر دوربرد در قالب مناطق تقسیم بندی شده برای اجرای گشتهای هوایی رزمی (CAP "پاورقی1")می باشد.این نیاز به ویژه در شرایط بحرانی،اهمیت بسیاری دارد،زیرا نگاه داشتن هواپیماهای رهگیر در حالت اماده روی باند_بنا به ملاحظاتی همچون کمبود قطعات یدکی یا پایین نگهداشتن میزان استهلاک_به جای در آسمان نگهداشتن اهنا،می تواند در صورت شروع یک حمله هوایی غافلگیرانه به وسیله یک توان هوایی پیشرفته،فاجعه بار باشد،حفظ دائمی تعدادی هواپیمای رهگیر در حال پرواز در محدوده های تعیین شده گشت هوایی رزمی به همراه (در ظرایط ایده ال) هواپیماهای هشدار دهند زود هنگام هوابرد،به ویژه در وضعیتهای بحرانی،میتواند تاحد قابل توجهی از این امتیاز غافلگیری و همچنین زمان واکنش بکاهد.درنتیجه به تعداد قابل توجهی جنگنده رهگیر دوربرد با توانایی سوختگیری هوایی،مجهز به رادار پیشرفته و دوربرد و تعداد زیادی موشک هوا به هوی کارامد نیاز خواهد بود. جنگنده F-14 با انجام برخی بهسازیهای سازه ای همچنان خواهد توانست به خدمت خود ادامه دهد، بسته به اینکه از نظر سیستم جنگ افزار و رادار موجود با مشکلی _از نظر کمبود قطعه و افت کارایی _روبه رو نشود.ولی برای حفظ موقعیت ممتاز تامکت در عرصه دفاع از حریم هوایی کشور،بهسازیهای عمده تر و عمیقتری مورد نیاز خواهد بود. کشور ایالات متحده امریکا به عنوان بزرگترین و اصلیترین کاربر F-14 ،از زمان ورود ان به خدمت در سال 1974 تاکنون همواره برنامه های کوچیک و بزرگی را به منظور بهسازی و افزودن بر کارایی تامکت به اجرا در اورده است که البته با توجه به امکانات ان کشور چند هم عجیب نیست . جزییات این برنامه ها در سلسله مقاله ها F-14 تامکت ، گربه افسانه ای گروه من تشریح شده یا خواهد شد.ولی باید دید با توجه به امکانات وزمینه های موجود در کشور،تا چه حد می توان از ان اقدامات الگو گرفته و چه زمینه های قابل بررسی و در نهایت ،اجراست که در ادامه،رئوس این موارد مطرح شده است.تردیدی نیست که در صورت صلاحدید تک تک موارد مورد نظر را باید به دقت مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد،کاری که به نظر می رسد نیروهای خودی از صلاحیت انجام ان برخوردار باشند. شاید بتوان موارد عمده بهسازی هواپیماهای F-14A ناوگان نیروی هوایی کشورمان را زیر سه عنوان خلاصه نمود: پیشرانه،سیستمهای الکترونیک پروازی (شامل رادار و سیستم جنگ افزار) و سازه. [img]http://up.iranblog.com/images/5scaudanbjh624562vy.jpg[/img] پیشرانه موتور کنونی TF30 تامکت ،باوجود بهسازیهای متعدد،همواره از ضعفهای عمده ای در طول خدمت خود رنج می برده که محدود شدن کارایی پروازی و نقصهای متعدد فنی از جمله مهمترین انهاست. جایگزینی TF30 با موتوری پیشرفته و نیرومندتر،علاوه بر افزایش سرعت ،محدوده های مانور،برد و مداومت پرواز ایمنی و بیشترین وزن هنگام برخاستن،از مصرف سوخت،نیاز به تعمییر و نگهداری وخطر افتادن در سقوط چرخشی نیز می کاهد . نصب یک موتور جدید و بصرفه روی F-14 ،در صورتی که ابعاد و میزان هوای ورودی ان به TF30 نزدیک باشد،با انجام تغییراتی در سازه های فرعی اطراف دهلیز موتور، جایگاههای نصب و نگهدارنده های ثابت جلویی و عقبی ،اصلاح دریچه های دسترسی به موتور،جعبه دنده و کنترولها و متعلقات عملی خواهد شد. در این میان شاید موتور کار ازموده روسی لیولکا/ساترن AL-31F (نصب شده روی جنگنده SU-27) ،یا حتی نوع ضعیف شده ان را بتوان جانشین مناسبی به شمار اورد ،رانش افزوده این موتور در مقایسه با TF30 (پاوند 6740 در حالت پس سوز برای هر موتور) می تواند به میزان زیاد بر کارایی تامکت بیفزاید.البته به دلیل طول کمتر AL-31F (متر 4/9) نسبت به TF30 (متر 6)،باید بخش خروجی موتور را به اندازه یک متر کشیده تر نمود تا در محل گرانیگاه هواپیما تغییر چندانی به وجود نیایید. اقدام به نصب موتور AL-31F یا انواع بهبود یافته تر ان روی F-14 می تواند امتیازهای استراتژیکی نیز به دنبال داشته باشد ،که جذب سریعتر جنگنده رهگیر Su-27 یا انواع پیشرفته تر ان ،درصورت خریدن چنین هواپیماهای به وسیله نیروهوایی ،از ان جمله است . همچنین در صورت به کار گیری این موتور،استفاده از خروجیهای تغییر دهنده بردار رانش روی F-14 نیز دور از دسترس نخواهد بود همان گونه که نصب چنین خروجیهایی روی نوع پیشرفته پیشنهادی گرومن به نیروی دریایی ،موسوم به تامکت-21 ،در نظر گرفته شده بود. در هر حال موتور جانشین باید به گونه ای انتخاب شود که نیازمندیهایی مربوط به دبی جرمی (پاورقی 2) ورودی به ان چندان متفاوت با TF30 نباشد تا نیازی به ایجاد تغییراتی فیزیکی در شکل ورودیهای هواپیش نیاید. [img]http://up.iranblog.com/images/iep778iwavxsdzu0vnky.jpg[/img] سیستمهایی الکترونیک پروازی این زمینه را شاید بتوان پرکارترین جنبه بهسازی F-14 در نیروی هوایی ایران به شمار اورد،که به طور مستقیم در افزایش کارایی و بقا پذیری ان نقش خواهد داست. رادار AN/AWG-9 با وجود برخورداری از فناوری دهه 1960،همچنان یکی از نیرومندترین رادارهای رهگیر هوایی جهان غرب است.ولی با وجود این ،هب مرور زمان با احساس نیاز به جایگزینی ان،رادار دیجیتالAPG-71 جای AWG-9 انالوگ را در F-14D گرفت. تردیدی نیست که به دلیل عدم دسترسی نیروی هوایی ما به کدهایی مرجع (source codes) رادار AWG-9 ،انجام بهسازی در ان و برای مثال،افزودن حالتهای جدید به ان کاری بی نهایت دشوار،اگر نه ناممکن،خواهد بود.(پاورقی 3) بنابراین شاید منطقیتر باشد که امکان جایزگینی ان با یک رادار جدید دیجیتال و چند منظور مورد توجه قرار گیرد،به ویژه اینکه در درازمدت باید نسبت به نصب موشکهایی هدایت شونده راداری فعال غیر امریکایی روی F-14 اقدام نمود.دراین راستا شاید خانواده رادارهای پالس داپلر مرکب (phased array) و چند منظور روسی ژوک، ژوک PH و سوپر ژوک یا حتی رادار RP-35 و سوکال ،مناسبترین انتخاب برای تامکت باشند.گفته می شود که برای مثال رادار ژوک PH، بردی 170 تا 250 کیلومتر داشته و می تواند ضمن ردگیر همزمان 24 هدف،با 6 عدد از انها به طور همزمان درگیر شود.داده های این رادار را می توان روی نمایشگرهای تلویزیونی (CRT) سیستم الات دقیق پروازی برای افسر رهگیری راداری و خلبان به نمایش دراورد.البته در این میان قط انتن رادار را نیز باید در نظر داشت که با وجود فضای کافی در دماغه F-14 چندان نمی تواند مشکل ساز باشد.قطر انتن مرکب رادارهای RP-35 و سوکال به ترتیب 80 و 100 سانتیمتر می باشند ، درحالی که قطر انتن رادار AWG-9 بر حدود 91 سانتیمتر بالغ می گردد. رادارهای مرکب ضمن فراهم اوردن پوشش گسترده ، امکاندرگیری همزمان با چندین هدف را نیز در مسافتهای دور از یکدیگر ، باشلیک موشکهای راداری فعال پدید می اورند. امتیازهای دیگر این دسته از رادارهای، مقماومت بیشتر انها در برابر اختلالها و اطمینانپذیری بالاتر انهاستو اما رادارهای مرکب پیشرفته بسیار گران و نیازمند کامپیوترهای دیجیتال نیرومند برای پردازش داده های خود می باشند.همچنین باید هردود کابین را به نمایشگرهای دیجیتال مجهز نمود، برای مثال نمایشگرهای مسطح کریستال مایعی که تحت امتیاز سکستان ایونیک فرانسه در روسیه ساخته می شوند. امتیاز دیگر استفاده از رادارهای نسل جدید روسی ،امکان یکپارچه سازی اسان انها با موشکهای هوا به هوا و هوا به سطح بسیار کارامد و پیشرفته روسی همچون R-77/77M،R-37،Kh-31A،KH-31p است. البته در این صورت باید امکان مکش گازهای داغ شلیک این موشکهای به درون موتور به دقت بررسی و پیشگیری گردد. نصب یک سیستم جستجو وردگیری فروسرخ (IRSTS) (پاورقی 4) دوربرد و قابل یکپارچه شدن با رادار، روی تامکت های نیروی هوایی ایران نیز اهمیت بسیاری خواهد داشت. چنین سیستمی امکان ردگیری غیر فعال هدفهای هوابرد_و حتی پنهانکار_را از مسافتهای قابل توجهی فراهم خواهد نمود،بدون اینکه هواپیمای جستجو کننده با روشن نمودن رادار خود،موقعیت خود را به همگان اعلام نماید.دراین میان می توان سیستمهای IRST نصب شده روی MIG-31،Su-27/-27 و Mig-29/-29M را به طور جدی مورد توجه قرار داد. این سیستمها علاوه بر توانایی جستجو و ردگیر فروسرخ، به مسافت یابهای لیزری نیز مجهز می باشندکه در صورت برخورداری از برد کافی ، بازهم از نیاز به روشن نمودن رادار می کاهند و می توانند برای درگیریهای هوایی نزدیک،بسیار مفید باشند.در این بین نصب سایت نشانه گیر روی کلاه پروازی خلبان F-14 نیز به همراه موشکهای پیشرفته فروسرخ R-73 (که پیشتر با هواپیماهای F-14 نیروی هوایی یکپارچه شده)، به میزان زیادی بر کارایی رزم هوایی F-14 خواهد افزود. البته چه بهتر که این سایت ،داده های حیاتی پروازی را نیز برای خلبانان به نمایش دراورد تا اینکه صرف یک نشانه گیر ساده (مانند سایت نصب شده روی کلاه پروازی خلبان Mig-29) باشد.بدین ترتیب بر سرعت واکنش نشان دادن خلبان در حین نبردهای نزدیک بسیار سریع و پرتحرک افزوده می شود. نتیجه :افزایش بقاپذیری. توانایی فرماندهی و کنترول دیگر جنگنده های از دیگر وظایفی است که تامکت در دوران جنگ با عراق در نقش (مینی ای و کس) انجام دادو موفق بود. این توانایی را می توان با فراهم اوردن امکان ارتباط داده ای ایمن بین F-14 و دیگر جنگنده و رادارهای زمینی هرچه بیشتر توسعه داد. در این صورت ،ارتقای تمامی هواپیماهای جنگنده نیرو ، تا حد امکان ، با سیستمهای مشابه ،شامال سیستمهای ناوبری ( از جمله GPS) مدیریت محموله و کامپیوترهای ماموریت با توان پردازش بالا علاوه بر ایجاد توانایی کارکرد هماهنگ و مشترک، از هزینه های به کارگیری و تعمیر و نگهداری خواهد کاست. [img]http://up.iranblog.com/images/jwyqdyyxz33sdmif0kq7.jpg[/img] توانایی هوا به سطح افزودن کارایی هوا به سطح بر دیگر تواناییهای جنگنده های F-14 تامکت کشورمان نیز می تواند کارایی انها را دو چندان نماید ، هرچند که تعداد کم انها در ناوگان نیروی هوایی و نیاز مبرم به حفاظت از حریم هوای کشور ، قدری ضرورت این کار را به پرسش می گیرد.شاید ما بیشتر متوجه استفاده از تامکت های موجود به طور اختصاصی در ماموریتهای رهگیر هوایی باشد:انتخاب درست. ولی به هرحال در اینجا گفتنی است که F-14 از ابتدا برای حمل جنگ افزارهای هوا به زمین نیز طراحی شده بوده و این هواپیما بدین منظور دارای سیم کشیهای لازم می باشد. در صورت افزودن جدی ماموریت هوا به زمین به وظایف F-14 ، این هواپیما به سیستمهای تدابیر متقابل الکترونیکی تهاجمی ، سیستم تصویر برداری فروسروخ جلونگر و مسافت یاب / نشانه گذار لیزری، دوربین تلویزیونی و غلافهای سنجشگر فروسرخ ناوبری/تهاجمی (مشابه لانتیرن) نیاز خواهد داشت. چنین غلافهایی را یا می توان به زیر بدنه هواپیما متصل نمود یا در پوششهای ایرودینامیکی جایگاههای موشکهایی فینیکس زیر بدنه ، حاوی پمپهای مایع خنک کننده و موشکها،نصب نمود. در این میان مکانیزه کردن کنترول سنجشگرها و استفاده از هوش مصنوعی در انها بسیار مهم خواهد بود. جنگ افزار هرچند که F-14 برای حمل حدود 14500 پاوند (6577 کیلوگرم) محموله خارجی طراحی شده ، هواپیمایی که برای اجرای ماموریت هوا به زمین تجهیز می شود،به طور معمول باید حدود 10000 پاوند (4536 کیلو گرم) جنگ افزار (شامل چهار بمب 2000 پاوندی ، دو موشک اسپارو و دو سایدوایندر) حمل نماید. شعاع پروازی رزمی تهاجم زمینی F-14 حدود 400 ناتیکال مایل (740 کیلومتر) تخمین زده می شود.هواپیمای F-14A تامکت را در حالت عادی می توان به بستهای BRU-10 (پاورقی 5) برای حمل و رهاسازی بمب مجهز نمود، ولی سرعت رهاسازی این بستها کم است.در نتیجه ، دور شدن بمبهای سری MK.80 از هواپیما اغلب با تاخیر همراه بوده و ممکن است با ان برخورد کنند. در عوض ، نیروی دریایی امریکا از بستهای BRU-32 استفاده می کند که بمبها را با سرعت بیشتری رها می سازند. استفاده از این بستها به عنوان منطبق کننده جایگاه (پاورقی 6) برای حمل موشکهایی هوا به هوای جدید نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. همچنین برای جا دادن موشکهای R-37 یا R-77 در زیر بدنه تامکت (به جای موشکهای فینیکس یا اسپارو) باید منطبق کننده های ویژه ای طراحی نمود. افزودن یک جایگاه شانه ای(پاورقی 7) دیگر به جایگاه زیر بخش ثابت بال F-14 نیز امکان حمل دو موشک سایدوایندر یا R-73 اضافی را فراهم نموده و بری پایایی رزمی هواپیما می افزاید. نوسازی سازه عمر خدمتی F-14 بیش از 6000 ساعت پرواز تعیین شده است و هرچند که سازه هواپیما در شرایط ازمایشگاهی،تا حدود 7100 ساعت معادل پرواز را نیز پشت سر گذاشته،ولی به دلیل بهره برداری زیاد از هواپیماهای F-14a قابل پرواز نیروی هوایی در طول جنگ هشت ساله با عراق به نظر می رسد که عمر خدمتی بیشتر انها پس از گذشت حدود 26 سال ، به سرعت به حد نهایی خود نزدیک گردیده است. بنابراین ضروری است که پیش از هرگونه بهسازی سیستمهای تامکت های نیروی هوایی ، انجام یک سری نوسازی اساسی روی سازه (شامل بال ، بدنه و ارابه های فرود ) هواپیما انجام گرفته و در صورت امکان،عمر انها را به صفر (پاورقی 8) رسانده. یافتن راههای برای کاستن از سطح مقطع راداری هواپیما از روبه رو نیز ایده ال خواهد بود، هرچند کهF-14 چندان قابل تطابق با نیازمندیهای بهبود (کم - پیدایی) راداری نیست:ولی پوشاندن لبه های حمله بالها و سکانها و سطوح درونی مجراهای هوای موتورها با مواد جاذب امواج رادار (RAM) (پاورقی 9) ،به میزان قابل توجهی از سطح مقطع راداری هواپیما می کاهد. استفاده از مواد و رنگهای جاذب امواج رادار بر وزن هواپیما می افزاید که باید با افزایش گنجایش حمل سوخت جبران گردد،برای مثال با طراحی مخازن خارجی سوخت بزرگتر. در همین راستا تعبیه یک مولد داخلی اکسیژن نیز باعت افزایش زمان دیرپایش (loiter time ) هواپیمای F-14A بر فراز صحنه نبرد خواهد شد. در پایان یافتن راههای برای ارتقا و بهسازی ناوگان F-14A نیروی هوایی کشورمان می تواند تداوم بهرهگیری از انها را تا دست کم پایان دهه نخست سده بیست و یکم تضمین نماید. در این مسیر باید بررسیهای مهندسی گسترده در زمینه عملی بودن زمینه های پیش گفته ، یافتن تامین کنندگان خارجی احتمالی و میزان دخالت کارشناسان خارجی ، نوع و سطح کار مورنیاز و تخمین هزینه ها ، صرفه برنامه و توجیه پذیری ان انجام گیرد.تنها در این صورت است که تامکت های بلند پرواز ما همچنان خواهند تواانست به حفاظت از اسمان نیلگون کشورمان ادامه دهند. پاورقی ها 1-CAP=Combt air patrol 2-mass-flow 3-برای بهسازی سیستم AWG-9 بهبود توانایی (نگاه به پایین - شلیک به پایین) بر فراز زمین افزایش برد، افزایش مقاومت در برابر تدابیر متقابل الکترونیکی ، ازودن بسامد تکرار پالس (PRF) متوسط به حالتهای پیشین پایین و بالا و بهسازیهای نرم افزاری برای افزایش دقت تیربار و همچنین دیگر کارکردهای تاکتیکی رادار ضروری خواهد بود. 4-IRSTS=Infra-Red Search and Track System 5-bomb rack 6-pylon adaptor 7-stub pylon 8-zero time 9-RAM=Radar Absorbent Material برخی شرکتهایی شیمیایی،این گونه مواد پلیمری را ساخته و در بازارهای بین المللی عرضه می نمایند. [url=http://www.centralclubs.com/topic-t75014.html#p297649]منبع[/url]

[quote]سلام کسی پرینتر مجازی win2pdf نداره ؟ واسه ویندوزسون یدونه داشتم که گم شد تو نرم افزار فروشیها پیداش نکردم. از اینترنت هم هرچی گرفتم یا کرکش خراب بود یا نرم افزار درست کار نمیکرد خدا هیچ کس رو واسه نرم افزار لنگ نظاره.[/quote] بفرما دوست عزیز [url=http://soft98.ir/software/pdf/334-novapdf-pro-7-3-build-353.html]Link[/url] من دارم استفاده می کنم تا حالا هم مشکلی نداشته .

عالی بود DASHALI عزیز کلیپی از شلیک توپ های این نابودگر [url=http://www.mediafire.com/?bt45azla4vzxvvy]1.9 Mb[/url]

[quote]Mag-7 دوستان ببخشید اگر ترجمه زیبایی نداشت چون اولین ترجمه من بود و با نرم افزار موبایل تکی تکی ترجمه کردم.[/quote] با تشکر از LAST-WA عزیز این کاره شما میتونه یک الگو باشه برای افراده تنبلی مثل من که فقط دوست دارن مطالعه کنند. این هم 3 تا کلیپ از این شات گان تقدیم به دوستان [url=http://www.mediafire.com/?gawbj2kjv1v1oqb]1.58 mb[/url] [url=http://www.mediafire.com/?bax3597xk3qmw8t]3.7 mb[/url] [url=http://www.mediafire.com/?bcqbq4innq63d2a]1.6 mb[/url] [url=http://www.youtube.com/]منبع[/url]

سلام دوستان چند وقت پیش داشتم یک نگاهی به ارشیوه ماهنامه ی صنایع هوایی پدرم می انداختم که مقاله ای نظرمو جلب کرد . مقاله ی علمی و جالبیه ولی قدیمی اسکن کردم که دوستان ببینن و نظر بدن که این راهکارها چقدر می تونن عملی باشند . Page 1 Page 2 Page 3 Page 4 Page 5

[quote]یه سری اطلاعات دیگه از این آواکس عرض کنم --------------------------------------------------------- اول از همه کشورهایی که این آواکس رو در اختیار دارن: [b]1- امارات متحده عربی[/b] 2- پاکستان (پاکستان 14 فروند SAAB 2000 خریده که 7 فروند اونا قراره به عنوان آواکس فعالیت کنند.) 3-تایلند 4-برزیل 5-مکزیک 6-سوئد ---------------------------------------------------------- 1- مساحتی که رادار میتونه پوشش بده حدود 500000 کیلو متر مربع هست. 2- این آواکس توانایی ترکیب نظارت هوایی و دریایی رو داره و میتونه این دو تا رو همزمان انجام بده. 3- حداکثر توانایی مداومت پروازی اون 9.5 ساعته. 4- قیمت هر فروند حدود 1.2 میلیون دلاره. [img]http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/row/s-100-3tv.gif[/img][/quote] با تشکر از marshal1987 marshal جان مطمئنی برزیل این هواپیما رو خریده اخه خوده برزیل AWACS EMB 145H میسازه . شاید منظورش رادار این پرنده باشه که بین هر دوتا هواپیما مشترکه . [img]http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/photos/5/0/0/0678005.jpg[/img]

ممنون ColonelShak عزیز فقط ای کاش تو سایت www.mediafire.com اپلود می کردین . چون هم سرعتش بالاتره هم قابلیت Resume داره . اگر هم محدودیت حجمیش تموم شد می تونید با یک ایمیل l دیگه ثبت نام کنید .

[quote]دوست گلم ترجمش میکردی ![/quote] بابا حال داری .من بخوام دو خط فارسی بنویسم 2 روز طول میکشه . این تصویر هم جالبه از این سایتی که دوستان معرفی کردن دراوردم www.modlex.ir . Light Modern ballistics Armour [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=94007236329512945622.jpg][img]http://irupload.ir/images/94007236329512945622_thumb.jpg[/img][/URL] By light and modern ballistics armour, all types of personnel carrier, vehicle and significant centers and establishments resist the following projectiles in accordance with standard stanag 4569: 7.62x 39 AP (AK47) 14.5 mm AP 30.06AP M2(NIJ) 20 mm FSP 12.7 mm AP (0.50 calibre AP) 23 mm APDS and 30 mm AP In our country, this armour is used to make resistant the personnel carriers such as MBP2 and M113. As effects of present weapons on armour equipment in term of energy and calibre increase, it is necessary that personnel carriers get resistant against these threats. Is should be mentioned that M113 and BMP2 resist only up to calibre 7.62 mm and BMP2 and BORAQ resist only up to calibre 12.7 mm weapons. این قسمت زیر نوشته کشورهای دارنده ی تکنولوژی ساخت این زره ها شامل امریکا فرانسه اسراییل و ایران میشه . مگه روس ها نمیسازن !!!!!! The countries that take advantage of the technology of these armours include U.S, France, Israel and Iran.

سایت های جالبی بودن . اکثر مطالبشون با Diomil.ir مشترک بودن . اگه میشد یک سایت مثل www.israeli-weapons.com برای محصولات دفاعیه خودمون داشتیم خیلی خوب میشد .

سیستم های حفاظتی M-113 های اسراییل برای مقایسه : [b] L-Vas Light Vehicle Armour System[/b] In order to maintain maximum safety of APCs personnel, and to increase battlefield survivability, the Land systems division of IMI has developed the Light Vehicle Armour System (L-VAS) which can be deployed on various models of the American M113 armored personnel carrier (APC). [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=77567298818499418187.jpg][img]http://irupload.ir/images/77567298818499418187_thumb.jpg[/img][/URL] [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=72997310781063245693.jpg][img]http://irupload.ir/images/72997310781063245693_thumb.jpg[/img][/URL] [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=75836639012733914363.jpg][img]http://irupload.ir/images/75836639012733914363_thumb.jpg[/img][/URL] M113 (Bardehlas) [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=81369479756055763662.jpg][img]http://irupload.ir/images/81369479756055763662_thumb.jpg[/img][/URL] The oldest of the IDF APCs is the M-113, it was developed and manufactured in the United States in the 60s, and its purpose was to bring troops to and from battle- returning them efficiently, and protecting them. Its official IDF name is the “Bardelas” but soldiers call it the M-113 or “Zelda” (named after an armor addition) or simply “The APC”. They first arrived in Israel in 1972, although most APCs of this type were acquired through American aid in the Yom Kippur War. The M-113 was intended to replace the antiquated armored vehicles which the IDF was using at the time, which were partly exposed, and were an easy target for hostile fire. The M-113 has many advantages. Among them: excellent maneuvering capabilities in difficult terrain, compatibility for air transport, and amphibious capabilities. The IDF M-113 has undergone various upgrades, in order to improve its resistance to hazardous materials, and to protect it from anti-tank fire, IEDs, and machine-gun fire. Among the many special models of the APC is the armored ambulance, a version with additional protection against anti-tank missiles. Changes have been made which enable it to participate in urban warfare, and to keep the peace. The APC serves in almost all of the combat units of the IDF, in virtually all of the action areas, alongside other advanced APCs. As time progresses, the M-113 is slowly leaving the front lines, being replaced by more advanced models, and is joining the reservist units. The M-113 took part in the Yom Kippur War, in Operation Peace for Galilee, in campaigns in Lebanon, and in the regions of Judea, Samaria, and Gaza. Apart from the M-113, the IDF has various other APCs which are based on tank bodies; heavy APCs. چقدر خوشکله .14 تا رینگ اسپرت با یک سیستم صوتی خفن لازم داره. تنها وسیله ای که میشه باهاش تو جاده های ایران با خیال راحت رانندگی کرد .

با تشکر از DASHALI عزیز بخاطر مطالب مفیدشون البته نیروهای نظامی ما دست به ساخته این کلاس از بالگردها زده که نمونش ساخت (Shahed-278(Oh-78 بود که به Shahed-285 منتهی شد . [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=02654098871966062660.jpg][img]http://irupload.ir/images/02654098871966062660_thumb.jpg[/img][/URL]

سلام دوستان حق با DASHALI تبدیل به نفربر می شدن بهتر بود . چند تصویر دیگه از Achzarit : [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=87528068648286938372.jpg][img]http://irupload.ir/images/87528068648286938372_thumb.jpg[/img][/URL] The APC known as the "Achzarit" is an APC which is based on the "Tiran" a Russian model captured in combat- the T-55/T-54. The tank has been converted by the Armament Corps into a heavy APC. The motor and gearbox have been changed, with additional armored plating, an external rear exit and updated suspension in order to improve maneuvering and handling. The Achzarit has advanced armored plating, and is equipped with four MAG machine guns, one of which is controlled from the inside of the vehicle, and a smoke-grenade launcher of IDF manufacture. The APC started serving the IDF at the end of the 80s, and has served in the northern region of the country since then. In recent years it has begun entering service in Judea, Samaria, and the Gaza regions. In 2005 certain models of the Achzarit were updated to serve as ambulance/APC Achzarit With RCWS [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=54187902012718582653.jpg][img]http://irupload.ir/images/54187902012718582653_thumb.jpg[/img][/URL] Achzarit With RCWS-30 [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=51947303639578419042.jpg][img]http://irupload.ir/images/51947303639578419042_thumb.jpg[/img][/URL] Crew 3+7 Armament 4x7.62mm Ammunition storage 4000x7.62mm Armour 200 mm Length 6.20 m Width 3.60 m Height~2 m Weight 44 tons Engine Mk 2 850 hp Mk 1 650 hp

با تشکر از king-kaveh عزیز M-113 های ارتش هم به این توری ها مجهزند . [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=87368202153738197133.jpg][img]http://irupload.ir/images/87368202153738197133_thumb.jpg[/img][/URL] [URL=http://irupload.ir/viewer.php?file=27884452200796930495.jpg][img]http://irupload.ir/images/27884452200796930495_thumb.jpg[/img][/URL]

با تشکر از TNT عزیز دانلود کلیپ مربوط به این اسلحه : [url=http://www.mediafire.com/download.php?kbrqlr2hlvzoueh]6.85 MB[/url] Has no analogues in the world!!! APS underwater assault rifle (Russia). Caliber: 5.6x39 mm MPS Action: Gas operated, rotating bolt Overall length: 823 mm (butt retracted), 615 mm (butt collapsed) Barrel length: n/a Weight: 2.4 kg less magazine; 3.4 loaded Rate of fire: 600 rounds per minute (in air) Magazine capacity: 26 rounds The APS (Avtomat Podvodnyj Spetsialnyj = Special Underwater Assault rifle) was developed during the early 1970s at TSNIITOCHMASH (Central Institute for Precision Machine building) by the team lead by V. Simonov. APS has been in active service with combat divers of the Soviet and Russian Navy since circa 1975. The APS is designed for special underwater cartridges, which fire 5.66 mm needle-like projectiles 120 mm long. The projectiles are stabilized using a hydrodynamic cavity, generated by the flat point of the projectile. The cartridges use standard 5.45 x 39 cases, sealed from water. The APS itself is a relatively crude, smoothbore arm, with a gas operated, rotating bolt action, fired from an open bolt. Single safety / selector switch is located at the left side of the receiver and allows for single shots and full automatic fire. The gas system features a patented self-adjusting gas valve, which allows the gun to be fired both underwater and in atmosphere. The simple trigger unit allows for single shots and full automatic fire. The rate of fire under water, as well as the effective range, depends on the actual depth. Sights are crude: a non-adjustable open notch rear and post front. The retractable buttstock is made from steel wire. The most complicated thing in the whole design is the feed system, which includes several parts to avoid double and even triple feed with the extremely long projectiles. Unusually deep (front to back) magazines are made from polymer and hold 26 rounds. It must be noted that while APS could be fired "above the water", it should be done only in the case of emergency. According to the available sources, the expected service life of the APS when fired "in the air" degrades severely, and the effective range is limited only to several tens of meters. So, the APS is useful only under the water, where it is quite efective. SPP-1 underwater pistol (Russia) Type: Double Action Only Caliber: 4.5x40R Weight: 950 g empty Length: 244 mm Barrel length: 203 mm Capacity: 4 rounds in separate barrels The SPP-1 (Spetsialnyj Podvodnyj Pistolet = Special Underwater Pistol) has been developed in late 1960s by the TSNIITOCHMASH organization on request from the Soviet Navy. The SPP-1 was intended for Soviet combat divers ("frogmen"). Later the SPP-1 has been modified to SPP-1M, with several internal upgrades, and is still used by Russian Navy special forces, as well as offered for export through Russian Governments' military sales organization, RosOboronExport. SPP-1 is a non-automatic, manually operated handgun with four barrels. Barrels are hinged to the frame in the same manner as on break-open shotguns. For reloading, barrel cluster is tipped to expose chambers, and four cartridges are inserted into barrels. To speed up ejection and reloading cycle, cartridges are loaded using flat clips, made from steel. The double-action trigger unit consists of a striker, mounting on a rotating base, so during the each trigger pull the striker is cocked and simultaneously rotated to the next, unfired barrel. The single lever, located at the left side of the frame, controls the safety and reloading. It has three positions, top for "Reloading" (barrel release), middle for "Safe" and bottom for "Fire". To be effective underwater, SPP-1 uses special proprietary ammunition, with rimmed bottlenecked cases 40mm long, sealed from water. Unusually long bullets are made from mild steel, and are drag-stabilized underwater; on air, bullets are not stabilized at all, so the effective range "above the air" is limited, but the "lethality range" is about 15 to 20 meters. When underwater, lethality range degrades with the increase of the depth: at 5 meters depth, the effective range is about 17 meters; at 20 meters depth, the effective range is only about 11 meters.

سلام دوستان دانلود کلیپ تست میدانی این جنگ افزار : The light armored vehicle (air defense variant) consists of what equates to an Avenger turret mounted on the chassis of a light armored vehicle (LAV)-25. Its primary mission is to provide low altitude air defense against forces from airborne threats by fixed and rotary winged aircraft and unmanned aerial vehicles capable of speeds of zero to 500 NMPH, at ranges within the envelope of the Stinger Missiles and the 25mm ammunition. A secondary mission is to provide ground defense against light armored mechanized forces. The Blazer turret includes a forward-looking infrared targeting sight, a laser rangefinder, and the option of employing either Stinger missiles or the rapid-fire GAU-12/U 25mm Gatling gun. The system maintains all the capabilities of the LAV-25 and Avenger with subtle differences. The turret is modified to fit the light armored vehicle and does not have the large crew space of Avenger. The crew compartment inside the light armored vehicle allows two operators with separate windows in the turret to search and scan the air from inside the vehicle. [url=http://www.mediafire.com/download.php?xtxjt8l40b0e08s]4.2 MB[/url] این کلیپ مربوط به شلیک کاتلینگ این جنگ افزار در شب در جنگ سال 2003 عراقه . ( زیاد مفهوم نیست ) Marine Corps light armored vehicles fit for air defense in 2003. With two four-cell pods for stinger missles a 25mm gatling gun and primary target engagement provided by the FLIR TV sight sytem, this vehicle was feared by the enemy and many fell prey to it. Hoorah, devil dogs! [url=http://www.mediafire.com/download.php?2dz64cz375pqaix]5.21 MB[/url]

[quote]un4given جان کلیپهات حرف نداشت . میشه بازم از اینجور کلیپها بذاری ببینیم ؟ داش رضا عکس شما هم بسیار عالی بود . تو کلیپ اولی بمب بعد از رها شدن از هواپیما توسط بوستر سرعت میگیره و تا نزدیکیهای هدف مثل گلایدر پرواز میکنه . اما وقتی به نزدیکی هدف میرسه شیرجه ی سریعی میزنه .[/quote] قربانت ESIBANDARI جان کاری نداره . میرم youtube اسم موضوع رو سرچ می کنم .کلیپ های قشنگش رو دانلود می کنم ( بوسیله ی برنامه ی Moyea YouTube FLV Downloader ) بعدش میرم mediafire اپلود میکنم . تنها مشکلی که هست این کارا ترافیک زیاد می خورن برای همین هم باید 1 شب به بعد که ترافیک مجانیه این کارو انجام بدم که الان وسط امتحانات پایانیمم نمیتونم شبا بیدار بمونم . انشاء الله بهد از امتحانات دوباره شروع می کنم . [color=red]ویرایش شد . تکرار نشود ! 00Amin[/color]

سلام دوستان کسانی که میخوان نحوه ی هدف قرار گرفتن هدف ها رو ببینن کلیپ های زیر رو دانلود کنن ازمایش موشک AGM-130 به وسیله ی F15 : [url=http://www.mediafire.com/download.php?cq1o7nzbnut9brv]1.85 Mb[/url] کلیپ های زیر مربوط به جنگ Kosovo هستن : هدف قرار دادن یک Mig-29 روی باند : [url=http://www.mediafire.com/download.php?ui6d19adv1lf0kl]600 Kb[/url] هدف قرار دادن یک Mig-21 روی باند : [url=http://www.mediafire.com/download.php?04rw8l8ghi6x33y]800 Kb[/url] هدف قرار دادن پل : [url=http://www.mediafire.com/download.php?861qlvn0qsh91ki]2.5 Mb[/url]

ا تشکر از Stuka عزیز یک کلیپ دیگه از Arena که محل بعد از برخورد رو نشون میده : [url=http://www.mediafire.com/download.php?ooekfvamq3g8c7m]Arena[/url] این کلیپ از بازی operation flash point 1 پر شده جالبه ( یادش بخیر . کسایی که مسائل نظامی علاقه دارن این بازی رو انجام بدن با اینکه گرافیک پایینی داره ولی فیزیکش نسبت به بازیهای دیگه خیلی به واقعیت نزدیک تره ) [url=http://www.mediafire.com/download.php?nkj4gvh0xggyjbb]OFP[/url] دانلود کلیپ T-90 Active Protection Systems: [url=http://www.mediafire.com/download.php?e4oe4a4dv1cqcs9]T-90[/url] دانلود کلیپ AMAP Active Defence System : [url=http://www.mediafire.com/download.php?aqsn42a52awmmg0]AMAP[/url]

قاصد 1و2 بمب محسوب میشن (Guided Bomb Unit 15) ولی قاصد 3 یک موشکه ( air-to-surface missile) که به ترتیب GBU-15 و AGM-130 نامیده میشن . برد نمونه امریکاییش قاصد 3 60 کیلومتره ولی کپی ایرانیش 100 کیلومتر یک سوال خارج از موضوع دارم : موتور TV3-117-VMA-SBM1 که تو ایران مونتاژ میشه قابلیت نسب روی بالگرد داره؟ [url=http://en.wikipedia.org/wiki/AGM-130]AGM-130[/url] [url=http://en.wikipedia.org/wiki/GBU-15]GBU-15[/url] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/dc/AGM-130camera.jpg[/img]

سلام دوستان این تصویر مربوط به نسل سوم بمب‌هاي‌ (موشک) هوشمند قاصد با برد 100 كيلومتر : http://xlpar.com/9mq93e1spdbw/pishi94a3wo6u3ew72rc.jpg.html که تو سایت هم هست ولی به خاطر محدودیت های جدید نتونستم وارد گالری نیروی زمینی بشم. یک سوال : این بمب دارای هدایت تلوزیونیه . امکان اتصال تصویری بین بمب و هدایتگر در فاصله ی 100 کیلومتری با چه اتصالی امکان پذیره (نوع امواج )[/img]