ممنون از دوستان [quote]منظور از F5D همون F4D هست ، در ترجمه اشتباهی پیش امده[/quote] بله اقا رضا حق با شما است بنده اشتباها نوشتم اف 5! در حالي كه اف 4 بود و اين به دليل بي دقتي در هنگام ترجمه است.خلاصه اصلاح شد

[align=center]به نام خدا با سلام در میان اسکادران ها و جنگنده هایی که عهده دار حفاظت از آسمان پایتخت ایران تهران شده اند جنگنده های میگ 29 اسکادران یازدهم شکاری-تاکتیکی حضور دارند.جنگنده هایی از اسکادران مستقر در پایگاه یکم شکاری-تاکتیکی مهراباد که نخستین استفاده کننده از جنگنده های میگ-29 فالکروم در ایران می باشد .دو سال پس از تهی شدن اسکادران های یازدهم شناسایی تاکتیکی و شکاری تاکتیکی پایگاه یکم شکاری مهر آباد از جنگنده در جریان جنگ ایران و عراق ، ورود نسل کاملن جدیدی از جنگده های نسل چهارم به ایران شگفتی پرسنل نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران را با خود به همراه داشت.این جنگنده به صورت مستقیم از اتحاد جماهیر شوروی خریداری شده بود. تحویل میگ های 29 خریداری شده به ایران در 7 اکتبر سال 1990 آغاز شد . پس از چند هفته 14 فروند میگ A29(9-12B) تک سرنشین وشش فروند میگ 29UBدوسرنشین به اسکادران یازدهم شکاری تاکتیکی تحویل داده شدند. مراحل خرید جنگنده های میگ 29 از سال 1989 همزمان با بازدید رئیس جمهور ایران آیت الله هاشمی رفسنجانی و گروه همراه وی از مسکو آغاز شده بود. دیدارو گفتگوی مقامات شوروی با مقامات ایران علاوه بر زمینه نظامی ، در زمینه های همکاری اقتصادی و تکنولوژیکی نیز بود که حاصل آن قراردادی به ارزش 10 میلیارد دلار شد. بیش از 52 درصد تجهیزات نیروی هوایی ایران در جریان جنگ با عراق نابود شده بودند و تجهیزات باقی مانده زمان قابل توجهی برای بازیابی توان رزمی نیاز داشتند. در این شرایط منصور ستاری فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی برنامه بازیابی توان نیروی هوایی ایران را مد نظر قرار داد. در شرایطی که بسیاری از جنگنده های غربی ایران نظیر اف 14 ، اف 4 و اف 5 به دلیل نبود قطعات یدکی زمینگیر شده بودند و امکان عملیاتی کردن آنها در کوتاه مدت وجود نداشت تنها گزینه پیش روی مسئولین ایران خریداری تجهیزات شرقی بود. در همین راستا در سال های آخر جنگ مذاکراتی به منظور خرید جنگنده چنگدو جی 7 با چین صورت پذیرفت و در کنار آن مذاکراتی نیز با اتحاد جماهیر شوروی انجام شد که به دلیل حمیات شوروی از عراق نتیجه ای در بر نداشت. با بهبود روابط تهران و مسکو ، در سال 1989 امکان خرید جنگنده جدید از شوروی برای نیروی هوایی ایران فراهم شد و در 15 نوامبر سال 1989 قراردادی بدین منظور به امضای طرفین رسید. با امضای این قرارداد ایران به امکان تشکیل یک اسکادران متشکل از 14 فروند میگ 29A (9-12A) و شش فروند میگ 29UB (9-12B) دست میافت. به موجب قرار داد به امضا رسیده ، شوروی متعهد به آموزش 40 خلبان ( از بین خلبانان جنگنده های اف 14 ، اف 5 و اف 4 آموزش دیده در امریکا) ، بیش از 200 متخصص فنی هواپیما و پشتیبانی کامل قطعات شد. علاوه بر این ، تعداد 150 فروند موشک R-27R ، 400 فروند موشک R-60MK ، 300 فروند موشک R-73E ، 40 مخزن سوخت خارجی مرکزی ، تعدادی غلاف راکت B-8M و تعدادی بمب سقوط آزاد سری FAB به ایران تحویل شد. همزمان با تقویت نیروی هوایی ارتش ، نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که از پشتیبانی کامل حکومت برخودار بود اولین اسکادران خود را با خرید 12 فروند میگ 21PFM چهار فروند میگ 21U از آلمان شرقی تشکیل داد. تحویل میگ های 21 روند عادی خود را طی کرد تا اینکه پس از فروپاشی دیوار برلین و پیوستن آلمان شرقی به غربی تحویل دو فروند باقی مانده از میگ 21U لغو شد. میگ-29 A به شماره 6115-3 در غالب یک گروه پروازی به همراه 6111-3 بر فراز شهر اصفهان در سال 1371 حضور دارد.6111-3 هم اکنون در گردان 22 مشغول خدمت است لازم به ذکر است که تعدادی از اعضای سپاه به منظور آموزش پرواز با میگ 21 به آلمان شرقی و کره شمالی فرستاده شدند که تعداد اندکی از آنها توانستند مراحل آموزشی را با موفقیت پشت سر بگذارند. علاوه بر این 11 فروند میگ 29 به منظور به کارگیری در نیروی هوایی سپاه پاسداران به شوروی سفارش داده شد. 12 خلبان و تعدادی تکنسین از کادر این نیرو به منظور آموزش به شوروی فرستاده شدند. همچنین از مجموع 12 خلبان فرستاده شده به شوروی تنها 3 خلبان موفق به اتمام دوره آموزشی میگ 29 شدند و بقیه تنها برخی دوره های فنی مرتبط با میگ 29 را گذراندند. درماه های دسامبر و اکتبر سال 1990 تمامی خلبانان میگ 29 نیروی هوایی سپاه پاسداران به اسکادران یازدهم شکاری تاکتیکی نیروی هوایی ارتش ملحق شدند. یکی از 11 جنگنده شفارش داده شده برای سپاه در بین مسیر حرکت از شوروی به ایران در اثر نقص فنی در دریایی خزر سقوط کرده و خلبان روسی آن کشته شد. با جایگزینی مجدد جنگنده ساقط شده توسط اتحاد جماهیر شوروی تحویل میگ های 29 سپاه در اواخر سال 1991 آغاز شد اما تنها چهار فروند به همراه قطعات یدکی تحویل شد و تحویل 7 فروند دیگر به دلیل فروپاشی شوروی متوقف شد. چنانچه تمامی جنگنده ها تحویل داده میشدند تنها 3 خلبان برای پرواز با آنها وجود داشت . از آنجایی که تحویل به صورت کامل انجام نشد مقامات نظامی تصمیم بر الحاق سه فروند میگ 29 سپاه به اسکاردارن میگ های 29 ارتش گرفتند. در سال 1988 نیروی هوایی ارتش ایران قصد تشکیل سه اسکادران شکاری تاکتیکی برای تقویت دفاع هوایی منطقه ای در سه پایگاه هوایی تهران ، تبریز و شیراز را داشت که بدین منظور جنگنده های جدیدی مورد نیاز بود. پس از پایان جنگ تنها یک اسکادران شکاری تاکتیکی در پایگاه های این سه شهر ایران وجود داشت . اسکادران شکاری پایگاه یکم شکاری تهران دارای تعداد انگشت شماری F-4D ، اسکادران بیست و یکم پایگاه دوم شکاری تبریز دارای بیش از 20 فروند F-5E/F وهفتاد و یکمین اسکادران شکاری پایگاه هفتم شکاری شیراز نیز دارای تعدادی F-5A و RF-5A و شماری تجهیزات نسبتا کامل آموزشی بود. نیروی هوایی ایران برنامه ای نیز برای تشکیل اسکادران رهگیرهای دوربرد در پایگاه هشتم شکاری و سه اسکاردان جدید متشکل از جنگنده -بمب افکن های دوربرد در نظر داشت. در این برنامه میگ های 29 به عنوان جنگنده و سوخوه های 24 به عنوان جنگنده -بمب افکن انتخاب شده بودند. پس از تحویل 20 فروند میگ 29 ، نیروی هوایی ارتش ایران 48 فروند دیگر از این جنگنده را به روسیه سفارش داد که از این تعداد 40 فروند مدل A و 8 فروند مدل UB بودند. زمان تحویل جنگنده های جدید از سال 1993 الی 1994 تعیین شد اما اینبار قضیه خرید و تحویل متفاوت بود. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، روسیه با مشکلات گسترده اقتصادی مواجه بود و به روابط اقتصادی با امریکا و غرب نیاز داشت و برای حفظ این روابط تسلیم برخی فشارهای امریکا در مورد ایران شد و بسیاری از قراردادهای مهم نظامی خود از جمله فروش 48 فروند میگ 29 به ایران را لغو کرد. هدیه ای از طرف عراق در نتیجه عملیات طوفان صحرا 144 فروند هواپیمای عراقی مابین 23 الی 28 ژانویه 1991 به ایران گریختند . از جمله هواپیما های پناهنده شده چهار فروند میگ 29 از اسکادران واقع در پایگاه تموز بود که در صبح بارانی روز بیست و هفتم ژانویه در فرودگاه نوژه (شاهرخی سابق) در نزدیکی همدان فرود آمدند و در پناهگاه های شمالی پایگاه مستقر شدند. این جنگنده ها در جولای سال 1993 با دستور فرماندهی نیروی هوایی ایران به یگان های این نیرو پیوستند. پس از مدتی متخصصین فنی اسکادران یازدهم شکاری برای بازیابی این جنگنده ها به پایگاه سوم شکاری فرستاده شدند و پس از آن یک فروند میگ 29UB و سه فروند میگ 29B عراقی به مهرآباد تهران فرستاده شده و پس از رنگ آمیزی مجدد ، نشان و سریال نیروی هوایی ایران بر روی آن ها قرار گرفت. پس از طی این مراحل جز یک فروند میگ29UB که به حالت عملیاتی درآمد سه فروند دیگر به دلایل امنیتی به عنوان جنگنده ذخیره در نظر گرفته شدند. نیروی هوایی ایران پیشرانه جنگنده های ذخیره شده را در با پیشرانه برخی جنگنده های عملیاتی جایگزین کرد. علاوه بر این یک فروند میگ 29B عراقی با شماره سریال 3-6307 در یکی از پروژه های جهاد خودکفایی نیروی هوایی تحت نام طالع به کارگفته شد. هدف این پروژه نصب غلاف سوختگیری بر روی میگ 29 بود تا امکان سوختگیری از پاد سوخت رسان هواپیمای بوئینگ 707-3J9C فراهم شود. این پروژه به دلیل عدم موفقیت متخصصین جهاد در اتصال صحیح غلاف سوختگیری به مخازن سوخت داخلی جنگنده لغو شد. در سال 1990 به منظور افزایش شعاع عملیاتی میگ های 29 پروژه دیگری تحت نام خورشید توسط جهاد خودکفایی دنبال شد که حاصل آن نصب دومخزن سوخت خارجی بر روی پایلون های جدید نصب شده بر جنگنده میگ 29UB بود. یک فروند میگ 29UB با شماره سریال 3-6305 از اسکادران یازدهم مجهز به دو تیغه آنتن در بالا و پایین بدنه مرتبط با سیستم راهنمای فرود ساخت چین میگ های بیشتری نیاز است قرار داد خرید 48 فروند میگ 29 از روسیه در سال 1992 با فشار های آمریکا لغو شد ، در حالی که نیروی هوایی ایران برای تقویت اسکادران های هفتاد و یکم و بیست و دوم با میگ 29 برنامه ریزی کرده بود.به منظور جبران این کمبود اولین اقدام این نیرو اضافه کردن شش فروند F-5E از اسکادران بیست ویکم به اسکاردران هفتاد و یکم بود تا قابلیت های دفاعی پایگاه هفتم شکاری تقویت شود. با توجه به حملات ترکیه به چند شهر مرزی ایران ، فرماندهی نیروی هوایی ارتش ایران 9 فروند میگ 29A و دو فروند میگ 29UB را به منظور تقویت دفاع هوایی و همچنین گشت شبانه از اسکادران یازدهم شکاری به اسکادران 22 شکاری واقع در پایگاه دوم شکاری تبریز اعزام کرد تا با این کار ترکیه را از نقض مجدد حریم هوایی ایران باز دارد. در سال 1992 و در شرایطی که تنها 9 فروند میگ 29A و چهار فروند میگ 29UB در اسکادران یازدهم شکاری در اختیار بود ، مسئولین نیروی هوایی ایران به دنبال خرید میگ 29 از کانال های دیگری بودند. در این میان کشورهای استقلال یافته پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بهترین گزینه پیش رو بودند چرا که دهها فروند جنگنده میگ 29 شوروی را در اختیار داشتند. در این میان اوکراین اولین گزینه بود . ایران درخواست خرید 40 فروند میگ 29 را به این کشور ارائه داد که با پاسخ منفی آن رو به رو شد. گزینه بعدی کشور مولداوی بود که در سال 1996 با گمانه زنی CIA نسبت به خرید میگ 29 توسط ایران از این کشور ، قبل از اینکه هر گونه مذارکراتی بین طرفین صورت بگیرد ، ایالات متحده آمریکا تمامی جنگنده های میگ 29 مولداوی و 500 فروند موشک های آن ها را قبل از ایران در 10 اکتبر 1997 خریداری کرد. تعمیر و نگهداری بومی تکنسین های ایرانی پس از تحویل اولین میگ 29 و در زمانی که بیش از چهارصد تکسین و مشاور روسی دربین سال های 1989 الی 1992 در ایران حضور داشتند از توانایی انجام کلیه تعمیرات عمومی این جنگنده برخودار بودند. علاوه بر این در بین سال های 1992 الی 1998 تعدادی مشاور اوکراینی نیز در امور تعمیرات میگ 29 به متخصین ایرانی مشاوره میدادند. اما ایران مشتاقانه خواستار تعمیرات کاملا بومی و بدون نیاز به مشاوره خارجی بود ، همانطور که در مورد تعمیرات اساسی جنگنده های آمریکایی به موفقیت هایی رسیده بودند. اسکادران های شکاری تاکتیکی یازدهم و بیست و دوم از واحد تعمیرات و نگهداری خاص خود برخوردار بودند که انجام تعمیرات دوره ای میگ 29 را بر عهده داشتند. بازبینی و تعمیرات مورد نیاز پیشرانه آر دی 33 بعد از 350ساعت پرواز در مرکز تعمیرات پیشرانه نیروی هوایی ایران تا اواسط سال 1990 به کمک تکنسین های روسی و اوکراینی انجام میشد. بازرسی بدنه میگ های 29 نیز پس از 800 ساعت پرواز در آشیانه های پایگاه یکم و دوم شکاری صورت میگرفت. در قرار داد به امضا رسیده بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی ، این کشور متعهد به پشتیبابی بیست ساله از جنگنده های میگ 29 ایرانی شده بود. اما در اواخر سال 1990 و تحت تاثیر فشار های آمریکا این کشور از تحویل برخی قطعات مهم و همچنین دستورالعمل‌های فنی را برای افزايش ساعت و سيكل پروازی خودداری کرد. علاوه بر این روسیه درخواست ایران برای خرید چند دستگاه پیشرانه آر دی 33 جدید را نپذیرفت. ایران این پیشرانه ها را به منظور جایگزینی با پیشرانه های معیبو جنگنده های عملیاتی نیاز داشت که با عدم تحویل آن بخش قابل توجهی از ناوگان میگ های 29 ایران از حالت کاملا عملیاتی خارج شدند. با این وجود ایرانی ها ناامید نشده و به دنبال انجام تعمیرات اساسی بر روی پیشرانه ها و همچنین دستیابی به دستورالعمل های فنی از طریق جمهوری های استقلال یافته شوروی رفتند. اولین مرحله از تعمیرات اساسی جنگنده های میگ 29 بدون حضور متخصصین کشور سازنده در سال 1998 و با کمک های متخصصین اوکراینی در پایگاه مهرآباد تهران انجام شد. یک فروند میگ 29 به شماره سریال 3-6114 متعلق به اسکادران یازدهم شکاری در حال تعمیر در پایگاه یکم شکاری مهر آباد در آن زمان تعمیرات اساسی یک فروند میگ 29A و یک فروند میگ 29UB با بهره گیری از دستورالعمل های به دست آمده صورت گرفت . انجام تعمیرات بدون پشتیبانی کشور سازنده به کاهش تدریجی و نبود قطعات یدکی در انبارهای نیروی هوایی ایران انجامید ، علاوه بر این فقدان پیشرانه های آردی 33 جدید مجددا مشکل ساز شده و تعدادی از میگ های 29 را از حالت عملیاتی خارج کرد به طوری که تا سال 2004 دراسکادارن های شکاری بیست و دوم و یازدهم تنها سه فروند میگ 29UB و سه فروند میگ 29Aعملیاتی باقی مانده بودند. در سال 2005 چند دستگاه پیشرانه آر دی 33 دسته دوم اما سالم توسط ایران تهیه شد که متخصصین نیروی هوایی با نصب آنها سه فروند میگ را به حالت عملیاتی بازگرداندند. در 16 اکتبر سال 2007 همزمان با ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین ایران و روسیه قرار دادی را به ارزش 150 میلیون دلار به امضا رساندن که به موجب آن روسیه تعداد 50 دستگاه پیشرانه آر دی 33 و برخی دیگر از تجهیزات را به ایران تحویل میداد. همچنین شرکت روسی میگ و صنایع هواپیما سازی ایران به دنبال اجرای برنامه ای برای ارتقا و افزایش عمرعملیاتی میگ های 29 بودند . موارد ارتقای میگ های 29 به شرح زیر است : افزایش عمرعملیاتی جنگنده به مدت 20 سال ( تا سال 2028) افزایش دوره تعمیرات اساسی پیشرانه آر دی 33 به مدت 750 ساعت افزایش دوره تعمیرات اساسی بدنه به 1400 ساعت بسته به روز رسانی اویونیک شامل سیستم های جدید جنگ الکترونیک ، کنترل آتش ، ناوبری ، تشخیص دوست از دشمن ( IFF) ، رادیوهای جدید وی اچ اف و یو اچ اف و جایگزینی نمایشگر های آنالوگ کابین با نمایشگر های دیجیتال چند منظوره تحویل موشک های R-27ER ، R-27ET و R-77 و همچنینی بمب های هدایت لیزری نصب غلاف سوختگیری هوایی بهمراه افزایش ظرفیت مخازن سوخت داخلی تعمیرات اساسی بدنه میگ 29 پس از 800 ساعت پرواز در سال 2008 در حالی که صنایع روسی و ایرانی به حصول توافق نهایی برای اجرای برنامه ارتقای میگ 29 بسیار نزدیک بودند با فشارهای اعمال شده غرب ، روسیه از مشارکت در این برنامه صرف نظر کرد. با وجود این تعداد محدودی پیشرانه آر دی 33 به همراه قطعات مرتبط با آن به ایران تحویل شد.با وجود دستیابی محدود به برخی قطعات یدکی نیروی هوایی ایران همچنان در جهت دستیابی به قطعات یدکی بیشتر و همچنین انجام به روز رسانی میگ های 29 به منظور بالابردن عمر عملیاتی آن ها تلاش میکرد. در راستای همین تلاش ها ایران تهیه قطعات و ارتقای میگ های 29 خود را از طریق بلاروس و چین پیگیری کرد که حاصل آن تهیه سیستم راهنمای فرود و تجهیزات الکترونیکی جدید برای یک فروند جنگنده میگ 29UB (با شماره سریال 3-6305) در سال 2009 از چین بود که با کمک شرکت حمل و نقل هوایی ایران صورت گرفت. در طول سال 2009 یک فروند جنگنده میگ 29A (با شماره سریال 3-6117) نیز با تلاش متخصصین پایگاه یکم شکاری به نمایشگر های چند منظوره ال سی دی مجهز شد. علاوه بر همکاری ایران و چین ، گزارشاتی از توافق صنایع بلاروسی با صنایع هواپیما سازی ایران در زمینه به روز رسانی میگ های 29 و افزایش عمرعملیاتی آنها وجود دارد. به روز رسانی ها تجهیز جنگنده میگ 29 به موشک های هوا به هوای نسل جدید نظیر R-27ER و بمب های هدایت لیزری و تلویزیونی را نیز شامل میشود. برخی گزارشات از کار بر روی به روز رسانی یک فروند میگ 29A ( با شماره سریال 3-6118) توسط صنایع هواپیما سازی ایران در سال 2010 خبر میدهد . این جنگنده به اسکادران یازدهم شکاری تعلق داشته و در سال 2008 به منظور اجرای برنامه لغو شده به روزرسانی میگ 29 توسط صنایع روسی به صنایع هواپیما سازی ایران تحویل داده شده بود. علاوه بر این روند عملیاتی سازی میگ های 29 عراقی با نوسازی یک فروند میگ 29B با شماره سریال 3-6104 در ژوئن 2010 آغاز شد. پس از این دو فروند میگ دیگر نیز پس از تعمیر و نوسازی به خدمت گرفته شدند. این در حالی بود که یک فروند از آن ها به مدت 20 سال به عنوان جنگنده ذخیره و در حالت غیر عملیاتی نگه داشته شده بود. میگ های 29 ایرانی از فرسودگی کمتری نسبت به سایر جنگنده های ناوگان نیروی هوایی این کشور برخوردار هستند و به غیر از حادثه سقوط یک فروند از آنها در سال 2002 در تبریز در اثر نقص فنی سایر موارد سقوط این جنگنده بیش از اینکه به دلیل نقص فنی باشد ناشی از اشتباهات خلبانان بوده است. با انجام برخی به روز رسانی ها بر روی میگ های 29 این جنگنده ها تا آینده ای قابل پیش بینی همچنان به دفاع خود از آسمان پایتخت ایران ادامه میدهند. میگ 29UB متعلق به اسکادران یازدهم شکاری در حال شلیک به اهداف زمینی با استفاده از توپ 30 میلیمتری GSH-301[/align] [align=center]مترجم : گوبلز منبع : سنترال كلاب [/align] باتشکر از جناب گوبلز. به متفرقه نیرو هوایی منتقل شد. REZAT1980

سلام عالی بود ، خسته نباشيد علی آقا در ضمن : خودرو مهندسی رزمی تروجان : خودرو مهندسی رزمی تروجان با توجه به نیاز های ارتش انگلستان توسط وزارت دفاع انگلیس به شرکت سیستم های BAE سفارش داده شد.قرارداد این طرح در سال 2001 منعقد شد و تا سال 2004 اولین نمونه به منظور بررسی و آزمایش واحد مهندسان سلطنتی انگلستان به این نیرو تحویل شد. تحویل نهایی این خودرو مهندسی نیز تا سال 2006 انجام پذیرفت و اولین استفاده عملیاتی از آن در سال 2009 در افغانستان صورت گرفت و ارتش انگلستان تنها کاربر این خودرو زرهی است که مجموعا 33 دستگاه از آن رو در اختیار دارد.پلتفرم این خودرو شاسی تانک چلنچر 2 انگلیس است. که متناسب با وظایف به جای برجک تجهیزات جدیدی بر روی آن نصب شده است. این تجهیزات یک بازوی حفار و سیستم نشانه گذاری زمین را شامل میشود.این خودرو در قسمت جلویی مجهز به یک تیغه پاکسازی مین است که مسیر عبوری امنی برای نیرو ها فراهم میکند همچنین امکان تعویض سریع آن با تیغه مخصوص عملیات مهندسی نیز فراهم شده است. بازوی حفار این سیستم به منظور حفاری زمین، برداشتن موانع و جابه جایی Fascine به کار میرود و میتواند وزنی معادل با 6.5 تن را جابه جا کند. Fascine ها به منظور استحکام ساختار زمین در مناطق باتلاقی یا برابر سازی زمین هایی با ارتفاع غیر یکسان به کار میرود . تیغه نصب شده بر روی بازوی حفار 1 مترمکعب گنجایش دارد. علاوه بر این ها میتوان سیستم راکتی پاکسازی مین Python را نیز بر روی این خودرو زرهی نصب کرد. این سامانه مواد منفجره C-4 را که به شکل نواری پشت سر هم قرا گرفته اند توسط یک راکت قدرتمند به فاصله 183-230 متری در یک مسیر صاف پرتاب می کند.با انفجار این مواد منفجره خطی یک معبر امن به عرض 7.3 متر و به طول حدودا 200 متر برای عبور افراد و خودرو ها ایجاد می شود . از جمله سیستم های جالب توجه در این خودرو مهندسی رزمی سیستم نشان گذاری است که در حین پاکسازی با استفاده از میله هایی مسیر پاکسازی شده را مشخص میکند تروجان از حفاظت زرهی در حد تانک چلنجر 2 بهره میبرد که امکان افزایش آن نیز وجود دارد و علاوه بر این بدنه آن در مقابل انفجار مین نیز تقویت شده و از حفاظت ش م ر نیز بهره میگیرد که با این وجود خدمه آن از حفاظت بسیار بالایی برخوردار هستند در نتیجه سیستم میتواند در محیط های پر خطر به راحتی به عملیات بپردازد . این خودرو زرهی برای دفاع از خود مجهز به یک قبضه تیربار کالیبر 7.62 است که امکان کنترل از داخل را نیز دارد.پیشرانه در نظر گرفته شده برای این خودرو نیز از نوع دیزل توربو شارژ مدل Perkins CV12 TCA است که حداکثر توان 1200 اسب بخار را فراهم میکند. همچنین یک واحد تولید نیروی ثانویه برای ان در نظر گرفته شده که در شرایط خاموش بودن پیشرانه اصلی به عملیات ادامه دهد.این خودرو سه خدمه دارد که راننده ، فرمانده و مسئول تجهیزات را شامل میشود. مشخصات : سال ورود به خدمت : 2007 شرکت سازنده : سیستم های BAE خدمه : 3 نفر وزن : 62.5 تن طول : 8.3 متر عرض : 3.5 ارتفاع : 2.5 تسلیحات : یک قبضه تیربار کالیبر 7.62 پیشرانه : دیزل توربو شارژ مدل Perkins CV12 TCA با حداکثر توان 1200 اسب بخار حداکثر سرعت : 59 کیلومتر حداکثر برد : 450 کیلومتر توانایی های حرکتی : شیب : %60 شیب جانبی : %30 گام عمودی : 0.9 متر عبور از گودال : 2.3 متر در کل خودروهای مهندسی نظامی (Military engineering vehicle ) به چند دسته تقسیم میشوند که عبارتند از : Civilian and militarized heavy equipment تجهیزات سنگین نظامی و غیر نظامی همچون گریدر ، لودر ، جرثقیل ، کامیون های سبک ، نیمه سنگین و سنگین زرهی و غیر زرهی Armoured engineering vehicle و combat engineer vehicle خودرو زره پوش مهندسی و خودرو مهندسی رزمی Armoured earth mover بولدوزر های زرهی Breaching vehicle خودروی خط شکن Bridging vehicles خودروهای پل گذار amphibious crossing vehicles خودروهای پل گذار دوزیست Armored recovery vehicles خودروهای بازیابی زرهی Minefield breaching systems سیستم های پاکسازی مین

[quote]جناب گوگلز عزیز، اگه کسی می خواد در هر مورد قضاوت درستی داشته باشه باید موضوع رو از تمام جوانب و نماهاش بسنجه تا حرفاش مورد قبول واقع بشه و یه نظر شخصی صرف حساب نشه. ما تحریمیم ... هیچ جنگنده ای به ما نمی فروشن ... هیچ راداری به ما نمی فروشن... هیچ موشک هوا-به-هوایی...هیچ بمبی ... هیچ لوازمی...هیچیییییییییییییییی... نه چین...نه روسیه ... نه پاکستان ... حتی دسته دومش. تنها امید ما برای تامین وسایل خارجی بازار سیاهه و کشورای ثالث . می گی چکار کنیم؟ چون نیرو هوایی ضعیفی داریم از تمام اصول مون که سی و اندی ساله پاش واسادیم کشته دادیم ادعاهای واهی نخاله های اطراف رو تحمل کردیم جنگ و ترور بهمون تحمیل شد بکشیم کنار و بگیم غلط کردیم ببخشین هر چی گفتین قبول به ما هواپیما بدین تو رو خدا؟ خودتون رو بذارین جای مسولان نظام..یه مشت مدیر و مهندس بی سواد و بدون خلاقیت که رسمی هم هستن هیچ کاربشونم نمی تونی بکنی فوقش توبیخ و اخطار که اونم بی اثره چون پشتشون به آشنائاشون گرمه ، یه مشت کارگر رسمی شده که روزی یکی دو ساعت کار می کنن بقیش از زیر کار در می رن. بیا این یه میلیارد دلار بودجه نیرو هواییو ور دار ببر ببینی باش چکار میتونی کنی؟ 20 تا اف7 دسته دومم نمی توین باش بخری...پروژه های ساخت موتور و رادار و جنگنده و موشک هوابه هوا پیشکش. ما بیرون گود نشستیم میگیم لنگش کن...توان ما همینه دیگه. انواع و اقسام هواپیماهای غربی و شرقی رو اینقدر با شجاعت و با تکیه بر توان داخلی سرپا نگه داشتن، زمینگیر ها رو برگردوندن به چرخه پروازی خدا رو شکر کنین. من که دستشونو می بوسم...[/quote] [b]گوبلز[/b] هستم دوست گرامی و نه گوگلز! در مورد فرمایشات شما هم باید عرض کنم که بنده شاید بیشتر از شما به دنبال جوانب کار نیروی هوایی ایران بوده ام و سعی در تکمیل اطلاعات خودم داشتم و دارم هنوز! اما آنچه گه گفتم صرفا برای این بود که هر حرفی رو به سرعت قبول نکنیم و صرفا آن توانایی حقیقی که داریم شناخته بشه و نه توانایی های تبلیغاتی و پوچ! بنده توقع خاصی از نیروی هوایی ندارم هر چند زمانی داشتم اما دیگر ندارم! و اون صحبت های بنده برخی حقایق بود همین!

[quote]جناب گوبلز عزیزم خدای نکرده زبانم لال تصور شما این نیست که طی سال های پس از جنگ تحمیلی فرماندهان نیروی هوایی ما مشغول «یک قل- دو قل کردن» با هواگردهای نظامی و تجهیزات اکسسوری این ادوات بودن؟ لطفا ذهن حقیر جاهل رو نسبت به این موضوع تنویر بفرمائید.[/quote] خير بنده همچين تصوری نكردم صد البته که از تلاش شبانه روزی بچه های نیروی هوایی برای سرپا نگه داشتن جنگنده ها خبر دارم اما منظور صحبت من این بود و هست که تبلیغات زیادی در بخش نیروی هوایی ما توسط فرماندهان ارتش انجام میشه که میشه گفت صحیح نیست و در جای به عوام فریبی میرسه!و این کاملا مشخصه! هر صحبتی رو نمیشه زود باور کرد! به خصوص قدرت نیروی هوایی ما در برابر نیروی هوایی امریکا و کشور های منطقه! مثلا بعد از جنگ قرار بود تعدادی جنگنده میگ 29 از شوروی خریداری بشه که تعداد اون به یک دوم یا یک سوم رسید! صرفا به دلیل نبود بودجه! این نیرو در سال های پس از جنگ تحمیلی به شدت در تلاش بود و هست که جنگنده های زمینگیر رو عملیاتی بکنه و ما بعضا در یکی دوسال گذشته شاهد این بودیم که گفته شده فلان اف 14 بعا از 20 سال زمینگیر بودن با تلاش فراوان متخصصین دوباره به پرواز درآمده! بودجه این نیرو صرفا صرف همین نگهداری میشه که هزینه عجیبی دارد و هر چقدر که عمر هواپیما ها بیشتر بشه این هزینه بالاتر میره! آمار سقوط جنگنده های ما رو که حتما ملاحظه کردین! در کشور های دیگر بیشتر اشتباهات خلبان در سقوط موثر است اما در کشور ما عامل هواپیما است! این که گفته شده ما جنگنده صاعقه رو داریم تولید میکنیم و به گفته فرمانده ارتش جناب صالحی از اف 18 توانا تر است!! خوب با بودجه ای که به این نیرو تعلق گرفته و میگیره در تضاده این صحبت ها. ما تنها یک فروند(نهایتا دو فروند) صاعقه به تولید رسانده ایم بقیه هر چه که هست همان اف 5 است با کمی تغییرات! و این تغییرات از اف 5 جنگنده جدیدی نمیسازد و به قول فرماندهان ارتش نسل چهارمشان نمیکند! در مورد آذرخش هم که باز کاملا مشخصه! برای اثبات صحبت های خودم هم اسنادی موجوده! تصویری و نوشتاری بنده منکر کارهای مثبتی که در نیروی هوایی به انجام رسیده نیستم مثلا اورهال مستقل میگ 29 و... ولی اینکه ما بیایم و بزرگ نمایی بیش از حد بکنیم و نیروی هوایی فرسوده خودمون رو مقتدر نشان بدیم صحیح نیست همانطور که قبلا هم گفتم جنگنده های ما اکثرا به سن 40 الی 50 سال رسیدن! و 8 سال جنگ رو پشت سر گذاشتند و قطعا از خستگی شدید سازه رنج میبرن! و این هواپیما رو شما تا چه حد میتوانی ارتقا بدی؟ نسلش که تغییر نمیکنه! با اف 5 نمیتوانید در آسمان خلیج همیشه فارس به مقابله با تایفون و ایگل و هورنت و سوپر هورنت بروید چون نتیجه به احتمال 99 درصد شکست خواهد بود .در مورد اف 14 و میگ 29 و .... هم امکان موفقیت بالا نیست . همانطور که عرض کردم میراژ ها هم از پس اف 14 ما بر آمدند پس تاکید بیش از حد بر روی اف 14 درست نیست به خصوص اینکه در نبرد دوربرد موفقیت دارد و چنانچه در نبرد دوربرد موفقیتی حاصل نشود و کار به نبرد نزدیک هوایی برسد .................... هر چقدر هم که اف 14 رو ارتقا بدهید باز هم جنگنده ای ایست متعلق به 30 و خورده ای سال پیش و نسل گذشته! اینکه مدام میان از قدرت ایمان در مقابل سلاح صحبت میکنند و شاید و باید می آورند دیگر خود بخوان حدیث مفصل............

سلام هر چند انحراف تاپیک است اما : نیروی هوایی ایران به هیچ وجه پاسخگوی تهدیدات نیست و ما هیچ گاه نباید شروع کننده جنگی باشیم و حریف بطلبیم! اف 14 ، اف 4 ، اف 5 همه بالای 30 سال عمر دارند تعداد کمی میراژ اف 1 و میگ 29 هم داریم که مشکلات خودشون رو دارند! اما در مورد اف 14 این جنگنده در طول جنگ تحمیلی با وجود سوابق درخشان چندین مورد توسط جنگنده های عراقی از جمله میراژ اف 1 مورد هدف قرار گرفت! یکی از روش های میراژ ها برای مقابله با اف 14 پرواز در اتفاع نسبتا پایین بود چون اف 14 با وجود تمامی قابلیت های راداری در بحث کشف اهداف در ارتفاع پست بسیار مشکل داشت! اف 4 و اف 5 هم که تکلیفشان مشخص است! باز حداقل اف 14 از قابلیت نبرد هوایی میان برد و دوربرد برخوردار است. هر چند که تعداد اف 14 ها به هیچ وجه پاسخگوی تهدید موجود نیست! در مقابل عربستان و کشور های حاشیه خلیج فارس از جنگنده های نسبتا به روزی برخودار هستند ! ایگل ها هر چند دانگرید شده ولی به مراتب پیشرفته تر و قویتر از اف 4 ها و اف 5 های ما! یاد قضیه شکار دو فروند اف 4 ما توسط ایگل های عربستانی افتادم! 72 فروند یورو فایتر تایفون! با پیشرفته ترین موشک های هدایت حرارتی میان برد و کوتاه برد و قدرت مانور فوق العاده و سیستم های جنگ الکترونیک به روز و ایضا آموزش های مورد نیاز خلبان های عربستانی در انگلستان! به هیچ عنوان نباید به تبلیغات فرماندهان ارتش اعتماد کرد! به هیچ وجه باز حداقل سپاه در بحث موشکی اگر حرفی زده در خیلی موارد ثابت کرده ولی ارتش.... به عنوان نمونه سخن جناب صالحی : صاعقه مشابه اف 18 است اما از آن تواناتر است یا صحبت های جناب چیت فروش : [quote]این هواپیماها [b]شاید [/b]قابلیت های بیشتری هم نسبت به هواپیماهای ما داشته باشند، [/quote] شاید!!!! یعنی فقط شاید!!! اف 22 و اف 35 چندین و چند ده میلیون دلاری با بودجه تحقیقات و ساخت چند میلیارد دلار که نسل پنجم به حساب میایند فقط [b] شاید[/b] از جنگنده های ما بهتر باشند؟؟؟؟!!! با این صحبت ها به حرف ایشون میشه استناد کرد یا به حرف جناب صالحی؟ اگر دوستان یک تحقیق جامع در مورد تکنولوژی های به کار رفته در جنگنده های روز دنیا داشته باشند به خوبی متوجه فاصله وحشتناک ما با کشور هایی مثل آمریکا و روسیه خواهند شد! که خیلی کشور های دنیا از جمله اعراب از تکنولوژی های این دو کشور بهره میبرند و در گذشته ما نیز از تکنولوژی های روز بهره میبردیم در بخش هوایی (الان شده تکنولوژی های منسوخ) ما به امید صاعقه (1 فروند تولید شده و مابقی ارتقا یافته اف 5 ) یا آذرخش ( باز هم ارتقا یافته اف 5) نسل 3 (نسلی از رده خارج) و اف 14 ، اف 5 و کلا جنگنده های 30 تا 50 سال پیش هستیم در آن سو دشمن به پیشرفته ترین تجهیزات مجهز است و ایضا آموزش های مناسبی هم دارد. البته نباید کاملا نا امید بود اما دل خوشی بی مورد نیز به شدت مردود است. به نظر حقیر نبرد در آسمان 20 درصد ایمان ، 30 درصد آموزش و 50 درصد تجهیزات است که متاسفانه ما در مورد دوم و سوم ضعیف هستیم به هیچ وجه نباید دنبال جنگ باشیم به خصوص جنگی که شروع کننده اون ما باشیم! که البته هیچ گاه اتفاق نخواهد افتاد چرا که در صورت وقوع بازنده اصلی ما خواهیم بود! این گنده گویی ها رو باید از کانال های دیپلماتیک رفع و رجوع کرد که البته ....................

[align=center][b][color=green][size=18]به نام خدا[/size] با سلام خدمت دوستان[/color][/b] [color=blue]هواپیمایJ-7 یا جیان 7 (با نام صادراتی اف 7) جنگنده ای مافوق صوت است که کپی چینی جنگنده میگ 21 ساخت شوروی به حساب می آید. تا کنون بیش از 1000 فروند از نمونه های مختلف آن توسط صنایع هوایی شنیانگ ، چنگدو و گوئیژو به ساخت رسیده است. J-7 در اواخر دهه 60 به تولید انبوه رسید و به کشور هایی مختلفی در جهان نظیر آلبانی ، برمه ، مصر ، ایران، بنگلادش ، عراق ، پاکستان ، کره شمالی ، سودان ، نانزانیا ، زیمباوه و سریلانکا نیز صادر شد.این هواپیما در نیروی هوایی کشورهای ذکر شده اغلب به عنوان یک رهگیر مورد استفاده قرار میگیرد.جیان 7 علاوه بر ایفای نقش به عنوان رهگیر از قابلیت ثانویه حمله زمینی نیز برخوردار است. این جنگنده تک موتوره از طراحی دلتا شکل بالها بهره میبرد و از مانور پذیری بالایی برخوردار است اما ازجمله ضعف های آن نبود سیستم های الکترونیکی و کنترلی پیشرفته و همچنین دید محدود کابین خلبان است .وجود این ضعف ها جنگنده را صرفا برای نبرد های نزدیک هوایی و یا دفاع نقطه ای با استفاده از موشک های هوا به هوای حرارتی مناسب میسازد.[/color] [b]J-7[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_14large.jpg[/img] [color=blue]در ماه مارس سال 1961 ، جمهوری خلق چین و اتحاد جماهیر شوروی قراردادی در زمینه انتقال تکنولوژی ساخت جنگنده میگ 21 را به امضا رساندند. به موجب این قرارداد امکان ساخت تحت لیسانس پیشرانه توربو جت مدل Tumansky R-11F-300 و همچنین موشک هوا به هوای K-13 ( نامگذاری ناتو : AA-2 Atoll) توسط چین فراهم میشد. صنایع هواپیما سازی شنیانگ ساخت این جنگنده و صنایع موتورهای هوایی شنیانگ ساخت پیشرانه توربوجت آن را بر عهده گرفتند. تعدادی جنگنده میگ 21 به منظور آزمایش به چین تحویل شد علاوه بر این تعدادی از طرح های ساخت نیز در اختیار صنایع چینی قرار گرفت. روند انتقال تکنولوژی با بروز مشکلات در روابط چین و اتحاد جماهیر شوروی متوقف شد. در همین زمان صنایع شنیانگ نسبت به بومی سازی کامل جنگنده میگ 21 با استفاده از مهندسی معکوس بر روی نمونه های موجود اقدام کرد. این تصمیم هر چند روند تولید بومی این جنگنده را با تاخیر مواجه کرد اما شروعی بود بر دستیابی متخصصان چینی به فن آوری ساخت جنگنده که نتایج آن در دهه های بعدی به خوبی مشخص شد. در ابتدا نام تایپ 62 برای کپی چینی جنگنده میگ 21 انتخاب شد که پس از ورود به خدمت در نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق این نام به جیان 7 ( به اختصار j-7) تغییر پیدا کرد. تست استاتیک جیان 7 در ماه نوامبر سال 1965 با موفقیت انجام شد و اولین نمونه از این جنگنده با شماره سریال 0002 در ژانویه سال 1966 اولین پرواز خود را انجام داد. یکی از مهمترین بخش هایی که چینی ها امکان مهندسی معکوس آن را یافتند پیشرانه توربوجت Tumansky R-11F-300 بود. اولین نمونه چینی از این پیشرانه تحت نام WP-7 در اکتبر سال 1965 به تولید رسید واولین آزمایشات خود را با موفقیت پشت سر گذاشت . این پیشرانه در ماه دسامبر سال 1966 به منظور تولید انبود مورد تایید قرار گرفت. سرانجام در ماه ژوئن سال 1967 تولید انبود جنگنده جیان 7 نیز تایید شد. از جمله موفقیت های این جنگنده سرنگونی شش فروند هواپیمای بدون سرنشین ایالات متحده با استفاده از توپ 30 میلیمتری و راکت های هوا به هوا مابین سال های 1966 تا 1968 است. در چندین مورد جنگنده های چینی سعی در سرنگونی بی سرنشین ها با استفاده از موشک های هوا به هوای PL-2 ( کپی چینی موشک K-13/AA-2 ) داشتند که هیچکدام موفقیت آمیز نبود.[/color] [b]J-7I[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_02large%7E0.jpg[/img] [color=blue]در اواسط دهه 60 دولت چین دستور انتقال تمامی امکانات و تجهیزات ساخت و توسعه جنگنده جیان 7 به مناطق جنوب غربی چین صادر کرد. تمامی تجهیزات مورد نیاز برای تولید به صنایع هوایی تازه تاسیس چنگدو منتقل شد. در سال 1968 تولید پیشرانه های توربوجت WP-7 نیز به صنایع موتور های هوایی لیانگ واقع در استان گوئیژو منتقل شد. صنایع چنگدو در طی سال های 1969 الی 1975 تغییراتی در طراحی جی 7 به وجود آورد که به ساخت جنگنده J-7I انجامید. این جنگنده رسما در سال 1976 معرفی شد اما تولید انبوه آن به دلیل پاره ای از مشکلات داخلی چین با وقفه زیادی مواجه شد. این جنگنده در هنگام ورود به خدمت از سسیتم های به نسبت قدیمی و منسوخی بهره میبرد که پاسخگوی نیاز های روز نبودند و علاوه بر این کیفیت ساخت این جنگنده بسیار پایین بود در نتیجه نیروی هوایی جمهوری خلق چین آن را صرفا به صورت محدود به خدمت گرفت و پس از مدتی دراوایل 1990 به طور کامل بازنشسته کرد. از جمله تغییرات این مدل از جیان 7 نسبت به نمونه اولیه اضافه شدن یک توپ به قسمت زرین بال سمت چپ و تقویت و ایجاد تغییرات دربرخی نقاط بدنه است. این جنگنده امکان حمل دو فروند موشک چینی PL-2 را داشت. لازم به ذکر است که تعدادی از جنگنده های J-7I پس از بازنشستگی با ایجاد تغییراتی به عنوان هواپیمای هدف مورد استفاده قرار گرفتند. این تغییرات حذف صندلی و برخی تجهیزات و امکانات پروازی خلبان و جایگزینی آن با سیستم های کنترل از راه دور را شامل میشود. این جنگنده با برخورداری از قابلیت مانور مناسب در سرعت مافوق صوت گزینه مناسبی برای آموزش پرسنل پدافندی ، تست موشک های زمین به هوا ، هوا به هوا و آموزش نبردهای هوایی به خلبانان است.[/color] [b]F-7A[/b] [color=blue]نوع صادراتی جنگنده J-7I است که از پیشرانه بهبود یافته WP-7B با حداکثر توان 58.8 کیلو نیوتون بهره میبرد. از جمله ویژگی های پیشرانه جدید افزایش زمان نیاز به تعمیرات اساسی است. در جنگنده F-7A تغییراتی در سطوح پروازی نیز اعمال شده است تا عملکرد آن در برخاست و فرود بهبود یابد. لازم به ذکر است که چین در دهه 70 تعدادی از این مدل جنگنده را به کشورهای آلبانی و تانزانیا صادر کرده است.[/color] [b]J-7II[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_03large.jpg[/img] [color=blue]پس از عدم موفقیت جنگنده J-7I در رفع نیازها و برآورده کردن خواسته های نیروی هوایی ارتش آزادی بخش ، صنایع هوایی چنگدو در اواخر 1970 به ساخت نمونه بهبود یافته جیان 7 اقدام کرد که حاصل آن طراحی و ساخت جنگنده J-7II شد. این جنگنده اولین مدل از جیان 7 است که در تعداد بالایی ساخته شده است. چهار ویژگی مهم این مدل : تغییر سیستم خروج اضطراری : سیستم خروج اضطراری جنگنده های جیان 7 بر پایه نمونه چینی صندلی های پرتاب شونده میگ 21 ساخت اتحا جماهیر شوروی بود. این صندلی ها از اطمینان پذیری پایینی برخوردار بوده و در چندین مورد منجر به مرگ خلبانان چینی شدند. پس از وقوع چند حادثه ، متخصصین چینی نسبت به ساخت صندلی پرتاب شونده بومی اقدام کردند که حاصل آن صندلی پرتاب شونده راکتی HTY- 2 بود. این صندلی از اطمینان پذیری بالایی برخوردار بود و بیش از 300 آزمایش پرتاب درهوا و زمین بر روی آن انجام شد. از جمله قابلیت های این صندلی پرتاب در ارتفاع صفر و سرعت پایین است. اما به منظور نصب سیستم خروج اضطراری جدید تغییراتی در کابین هواپیما اعمال شد که یکی از آن ها تغییر جهت باز شدن کاناپی به سمت عقب است. تغییر پیشرانه : جایگزینی پیشرانه اصلی با مدل بهبود یافته WP-7B که از 12 درصد کشش بیشتر در حالت معمول و 70 درصد کشش بالاتر در حالت پس سوز برخوردار است. مدت زمان نیاز به تعمیرات اساسی این پیشرانه 200 ساعت است. افزایش میزان سوخت : با استفاده از جایگزینی مخزن 750 لیتری جدید با مخرن 480 لیتری اصلی و در نتیجه آن افزایش برد و شعاع عملیاتی جنگنده. نصب چتر فرود : با استفاده از چتر فرود سرعت جنگنده پس از قرار گرفتن بر روی باند به میزان قابل توجهی کاهش میابد که در نتیجه مسافت مورد نیاز جهت توقف جنگنده نیز کاهش خواهد یافت. با استفاده از چتر فرود جنگنده J-7II قادر است در باند هایی به طول کمتر از 800 متر فرود آید جنگنده J-7II اولین پرواز خود را در دسامبر سال 1978 انجام داد وتغییرات نهایی در طراحی آن نهایتا تا سپتامبر سال 1979 صورت گرفت.[/color] [b]F-7B[/b] [color=blue]مدل صادراتی جنگنده J-7II است . این جنگنده به صندلی های پرتاب شونده بهبود یافته مجهز است . علاوه بر این برخی از تجهیزات پروازی کابین خلبنان در این مدل به روز رسانی شده است . F-7B از قابلیت حمل دو فروند موشک هوا به هوای PL-2 و یا موشک ماژیک فرانسوی برخوردار است. از این مدل جنگنده در دهه 80 به تعداد 90 فروند به کشور عراق و 22 فروند به کشور سودان صادر شده است.[/color] [b]J-7IIA[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_04large%7E0.jpg[/img] [color=blue]این جنگنده اولین پرواز خود را در 7 مارس سال 1984 انجام داد. . به طور کلی بسیار شبیه به جنگنده J-7II است با این تفاوت که از آویونیک غربی بهره میبرد[/color] [b]J-7IIH[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_05large%7E0.jpg[/img] [color=blue]J-7IIH که بعدها به J-7H تغییر نام یافت مدل بهبود یافته جنگنده J-7II است که اولین پرواز خود را در ماه مارس سال 1985 انجام داد. پایلون های این جنگنده به گونه ای طراحی شده اند که به آن امکان حمل همزمان بمب های سقوط آزاد و موشک های هوا به هوای حرارتی را میدهد. از جمله موشک های قابل نصب بر روی این جنگنده موشک هوا به هوای حرارتی PL-8 است. سایر موارد بهبود در جنگنده J-7H ، افزایش عمرعملیاتی موتور و تقویت ارابه فرود را شامل میشود.[/color] [b]F-7M/MP گاردهوایی[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_06large.jpg[/img] [color=blue]در اوایل دهه 80 که روابط چین با غرب بهبود یافته بود ، وزارت هوانوردی چین (MOA) تصمیم به خرید 100 مجموعه تجهیزات آویونیکی ساخت صنایع GEC-Marconi بریتانیا گرفت که این تجهیزات در به روز رسانی ناوگان J-7II های چین توسط صنایع چنگدو مورد استفاده قرار میگرفتند . این پروژه به دلیل نیاز های در حال تغییر نیروی هوایی چین توسط دولت لغو شد اما صنایع چنگدو به روز رسانی ها را به طور مستقل ادامه داد که حاصل آن جنگنده بهبود یافته F-7M بود. سازنده چینی این جنگنده را به منظور صادرات در نظر گرفت و از سال 1985 توانست 164 فروند از آن را به کشور های ایران ، بنگلادش ، میانمار و زیمباوه صادر کند. تجهیزات خریداری شده از انگلیس به منظور ارتقای جنگنده J-7II ، رادار هوا به هوای اسکای رنجر با قابلیت مقابله با جنگ الکترونیک ، ارتفاع سنج راداری ، سیستم پیشرفته شناسایی دوست از دشمن ، سیستم ارتباطات رادیویی ایمن ، کامپیوتر پروازی ، HUD و سیستم هدفگیری کامپیوتری تسلیحات مدل تایپ 956 را شامل میشود. از جنگنده F-7M نمونه بهبود یافته F-MP نیز به ساخت رسید که اولین پرواز خود را در 9 ژوئن سال 1988 انجام داد. دو مدل ذکر شده علاوه بر تجهیزات الکترونیکی بهبود یافته از پیشرانه بهبود یافته WP- BM ، کاناپی مقاوم به برخورد پرندگان ، ارابه فرود تقویت شده ، دو جایگاه حمل تسلیحات اضافی و توانایی حمل و پرتاب موشک هوا به هوای PL-7 چینی و ماژیک فرانسوی برخوردار هستند.[/color] [b]F-7P پیچ آسمان (Skybolt)[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/f-7p_pakaf_548.jpg[/img] [color=blue] مدل اصلاح شده جنگنده F-7MP است که به سفارش نیروی هوایی پاکستان (PAF) ساخته شده است. تغییرات مد نظر نیروی هوایی پاکستان توانایی حمل چهار فروند موشک AIM-9 سایدوایندر ، صندلی های پرتاب شونده Mk 10L ساخت ایالات متحده آمریکا ، سیستم ناوبری پیشرفته و نصب رادار کنترل آتش FIAR Grifo 7 با برد 55 کیلومتر را شامل میشود.[/color] [b]جنگنده آموزشی JianJiao-7[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/untitled%7E15.jpg[/img] [color=blue]جیان جیائو 7( با نام صادراتی FT-7) ، مدل دوسرنشینه و آموزشی جنگنده جیان 7 است که توسط صنایع هوایی گوئیژو در سال 1981 به طراحی وساخت رسیده است. این جنگنده حاصل توسعه جنگنده J-7II بوده و از نظر طراحی و عملکرد مشابه جنگنده MiG-21U Mongol-A است. لازم به ذکر است در حال حاظر نیروی هوایی ارتش آزادی بخش به دنبال جایگزینی این جنگنده با نمونه های جدیدتر است . نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق در سال 1979 از طریق مصر به جنگنده MiG-21U دست پیدا کرد و آن را برای مهندسی معکوس به صنایع هوایی گوئیژو تحویل داد. کپی چینی اولین پرواز خود را در جولای سال 1985 انجام داد و طرح نهایی آن تا سال 1987 پذیرفته شد و تا اواخر سال 1987 تولید آن آغاز شد. جیان جیائو 7 در نیروی هوایی چین به طور گسترده ای به منظور آموزش خلبانان جنگنده های جی 7 و جی 8 مورد استفاده قرار گرفته است.این جنگنده در مقایسه با جنگنده J-7II از سرعت برخاست و فرود و همچنین پایداری بیشتری برخوردار است علاوه بر این ابعاد مخازن سوخت داخلی آن افزایش پیدا کرده و به رادار تایپ 226 ، رادیوی CT-3 ، قطب نمای LZ-2-II ، گیرنده هشدار قفل راداری (RWR) و (HUD) مجهز شده است. این جنگنده از پیشرانه توربوجت مدل WP-7B با کشش 43.15 کیلو نیوتون در حالت خشک و 59.82 کیلونیوتون در حالت پس سوز بهره میبرد و مجهز به یک قبضه توپ 30 میلیمتری تایپ 30 با مجموع 60 گلوله است. علاوه بر این این جنگنده امکان حمل موشک های هوا به هوا ، انواع راکت و مخازن سوخت خارجی را نیز دارد. جیان جیائو 7 به سیستم ارتباطی بین دو کابین ، سیستم ضبط اطلاعات پروازی ، دو سیستم پرواز جداگانه برای مربی و کارآموز نیز مجهز است .[/color] [b]مدل ها :[/b] [color=blue](JJ-7 (FT-7: کپی جنگنده MiG-21U Mongol-A ، اولین پرواز در جولای 1985 (JJ-7A (FT-7A : مدل بهبود یافته مجهز به HUD ، اولین پرواز نوامبر 1990 FT-7P : مدل صادراتی به سفارش نیروی هوایی پاکستان FT-7B : مدل صادراتی FT-7N : مدل صادراتی FT-7PG : مدل صادراتی به سفارش نیروی هوایی پاکستان[/color] [b]مشخصات کلی :[/b] [color=blue]خدمه : دو نفر طول : 13.95 متر ارتفاع : 4.1 متر طول بال : 7.15 متر حداکثر وزن برخاست : 8.5 تن حداکثر سرعت : 2.05 ماخ برد عبوری : 1010 کیلومتر[/color] [b]J-7C[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_07large.jpg[/img] [color=blue]نمونه های J-7I و J-7II هر دو دارای یک ضعف بزرگ بودند و آن نبود توانایی انجام ماموریت در تمامی شرایط آب و هوایی در شب و روز بود.بدین منظور شرکت چنگدو در اوایل دهه 1970 شروع به توسعه نمونه ای از جنگنده J-7 کرد که توانایی انجام ماموریت در تمامی شرایط آب و هوایی را داشته باشد.این پروژه قرار بود در سال 1972 شروع شود اما شروع همه جانبه و جدی آن در اواخر دهه 1970 بود.مسولیت توسعه این پروژه بین دو شرکت هواپیما سازی Chengd (چنگدو) و شرکت هواپیما سازی Guizhou تقسیم شد.شرکت چنگدو مسئول طراحی و ساخت بدنه هواپیما و همچنین تست های پرواز آن بود و شرکت گیوئیز نیز مسئول طراحی و ساخت بال ها و ارابه فرود هواپیما بود.به صورت رسمی نام این هواپیما J-7III گذاشته شد که بعد ها به J-7C تغییر کرد.جنگنده J-7III را می توان همکلاس با جنگنده های MiG-21MF (نامگذاری ناتو:Fishbed-J) ساخت شوروی دانست که آن هم همانند J-7III یک جنگنده چند منظوره از خانواده جنگنده های میگ-21 بود که توانایی انجام ماموریت در تمامی شرایط آب و هوایی را داشت.چین با زیرکی خاصی که داشت توانست در سال 1979 یک فروند جنگنده MiG-21MF را از طریق مصر به دست آورد.این هواپیما ابتدا به خدمت نیروی هوایی چین در آمد و سپس برای مهندسی معکوس به شرکت چنگدو تحویل داده شد.توسعه پروژه در ماه مه سال 1979 آغاز شد و درست یک سال بعد در ماه مه سال 1980 پایان یافت.J-7C اولین هواپیمای چینی بود که کار طراحی آن به وسیله کامپیوتر انجام شده بود.تست های استاتیک بدنه هواپیما در آوریل 1984 تمام شد و J-7III اولین پرواز خود را در همان ماه انجام داد.با این که این جنگنده جزو سری جنگنده های J-7 محسوب می شود ولی J-7III تا حدود زیادی دارای طراحی جدید و 80 درصد قطعات و سیستم های متفاوت و جدیدتر از نمونه های قبلی است.این هواپیما شباهت بسیار زیادی به جنگنده MiG-21MF در ایرودینامیک دارد اما سیستم های ارتباطی ، تسلیحات و پیشرانه آن به صورت کامل بومی است.بر روی جنگنده چینی J-7III سیستم های الکترونیکی و خودکار زیادی نصب شده است تا هواپیما بتواند در تمامی شرایط آب و هوایی به ماموریت بپردازد.یکی از تفاوت های این مدل از جنگنده J-7 با دیگر نمونه ها دماغه مخروطی شکل بزرگ آن است که بر خلاف نمونه های قبلی دارای اندازه بزرگ تری است.در داخل این دماغه مخروطی شکل یک رادار چند منظوره پالس داپلر کنترل آتش JL-7 با توانایی کشف اهداف هوایی تا برد 30 کیلومتر نصب شده است.این رادار می تواند در دو حالت هوا به هوا و هوا به زمین عمل کند.در حالت هوا به هوا رادار می تواند به جستجوی اهداف هوایی ، کسب اطلاعات از هدف ( مانند نوع هدف ) ، شناسایی دوست از دشمن و ردیابی و شلیک به سمت هدف بپردازد.در حالت هوا به زمین این رادار توانایی شناسایی اهداف زمینی از راه دور و همینطور حمله به آن ها توسط سامانه های اپتیکی را دارد.ابتدا بر روی این هواپیما سامانه اپتیکی SM-8 نصب شده بود اما بعد ها این سامانه با نمایشگر سربالا HK-13A تعویض شد.از دیگر سیستم های الکترونیکی و خودکار این جنگنده می توان به سامانه خلبان خودکار (اتو پایلوت) KJ-11 ، کامپیوتر داده ها و اطلاعات پرواز (شامل ارتفاع ، سرعت و...) ، قطب نمای رادیویی WL-7 ، ارتفاع سنج رادیویی 264A ، نشانگر XS-6A ، سامانه انتقال داده ها و ناوبری Type 481 ، رادیو Type 506 (موج HF) ، فرستنده Type 605A ، رادار هشدار دهنده Type 930-II و سامانه چف و فلیر GT-1 اشاره کرد.این هواپیما نیروی پیشرانه خود را از موتور توربو جت WP-13 ساخت شرکت سازنده موتور هواپیماهای جنگنده Guizhou Liyang می گیرد.این موتور دارای تراست خشک 4,100 و با پس سوز 6,600 کیلوگرم است.یکی از مشکلات این هواپیما طراحی کاکپیت خلبان آن است که دید کمی را برای خلبان فراهم می آورد و باعث می شود خلبان بیشتر برای دیدن پشت سر خود به آینه های تعبیه شده در کابین تکیه کند و هنگام درگیری در فاصله بسیار نزدیک نیز دید کمی داشته باشد.بر روی این هواپیما یک صندلی پرتاب شونده HTY-4 به منظور خروج از هواپیما در مواقع اضطراری (ایجکت) نصب شده است.جنگنده J-7III می تواند تا 4 فروند موشک های هوا به هوای کوتاه برد PL-2 یا PL-5 را در زیر بال های خود حمل کند.ظرفیت مخزن های سوخت داخلی این هواپیما 480 لیتر است که با نصب مخزن های خارجی این مقدار به 760 لیتر افزایش می یابد. این جنگنده توانایی حمل غلاف ناوبری ، غلاف هدفگیری ، غلاف شناسایی یا غلاف جنگ الکترونیک( EW/ECM) را دارد.این هواپیما در حملات هوا به زمین متکی به تسلیحات غیر هدایت شونده مانند بمب های غیر هدایت شونده و راکت انداز های 57 ، 90 و 130 میلیمتری است.سلاح ثابت و متداول هواپیما در حملات ضد نفر و درگیری های نزدیک یک توپ دو لول 23 میلیمتری Type 23-III با نواخت تیر 200 گلوله در دقیقه است.با وجود امید زیادی که نیروی هوایی چین (PLAAF) به این جنگنده داشت عیب ها و مشکلات آن بعد ها پدیدار شد.رادار JL-7 این جنگنده یک رادار غیر قابل اطمینان و دارای بردی کم و فاقد ویژگی هایی مانند:نگاه پایین و شلیک پایین بود.البته این مشکل برای هواپیمایی که در اوایل دهه 1980 وارد خدمت شده است مشکلی عادی محسوب می شد کما این که در آن زمان جنگنده های غربی و روسی نیز از این امکانات برخوردار نبودند.به دلیل تغییر طراحی بدنه این هواپیما نسب به مدل پایه (J-7) و افزایش وزن و اندازه هواپیما قدرت مانور آن نسبت به دیگر نمونه های J-7 کم تر است.جنگنده J-7C تنها به صورت محدود (بین 20 تا 30 فروند) به خدمت نیروی هوایی چین در آمده است.[/color] [b]J-7D[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_08large%7E0.jpg[/img] [color=blue]به منظور رفع اشکالات و ضعف های نمونه J-7C شرکت های Chengdu و Guizhou تصمیم به ساخت نمونه بهینه سازی شده این جنگنده گرفتند.این نمونه که با نام J-7D شناخته می شود ( اسم اصلی آن J-7IIIA یا J-7IV است) در اوایل سال 1990 رونمایی و معرفی شد.در این جنگنده بهینه سازی هایی بر روی سیستم های الکترونیکی و خودکار انجام گرفت مانند تعویض رادار JL-7 با رادار کنترل آتش بهینه سازی شده JL-7A ، نمایشگر سر بالا HK-13A ، سامانه ناوبری JD-3II ، سامانه ناوبری انسریایی Type 563B ، رادار هشدار دهنده KJ-8602 و رادیو TKR-122 (در موج VHF).موتور WP-13 جنگنده J-7C با موتور بهینه سازی شده WP-13F1 که دارای نیروی پیشرانه بیشتری بود تعویض شد.جنگنده J-7D توانایی شلیک موشک های هوا به هوای کوتاه برد پیشرفته تر (نسبت به موشک های PL-2 و PL-5 نمونه پیشین) PL-7 و PL-8 را دارد اما هنوز قادر به نبرد در فاصله های فراتر از دید (فرا بصری ) نیست.توسعه جنگنده J-7D در سال 1988 آغاز شد و اولین بار در 20 اوت سال 1991 پرواز کرد.تولید جنگنده در سال 1994 به تصویب رسید و در سال 1995 در نیروی هوایی چین عملیاتی گشت.در آن زمان نیروی هوایی چین (PLAAF) ترجیح می داد بیشتر بر روی جنگنده های مدرنی مانند Su-27/30 و J-8B سرمایه گذاری کند ، به همین دلیل تنها تعداد معدودی از جنگنده J-7D (بین 20 تا 30 فروند) ساخته شد.بر خلاف دیگر جنگنده های خانواده J-7 چین اجازه صادرات این نمونه را به کشورهای دیگر نداد.[/color] [b]J-7E[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_09large.jpg[/img] [color=blue]جنگنده J-7E توسط شرکت هواپیما سازی Chengdu چین و بر اساس نمونه J-7II ساخته شد.با آن که این جنگنده بر اساس نمونه J-7II ساخته شده بود اما بال های آن دوباره طراحی شده بودند و سامانه های الکترونیکی و خودکار پروازی آن بهینه سازی شده بودند.نام نمونه صادراتی این جنگنده F-7MG گزاشته شد و مدتی نگذشته بود که مشتری های زیادی پیدا کرد.این هواپیما با نام F-7PG (با کمی تغییرات) به خدمت نیروی هوایی پاکستان در آمد.تولید جنگنده J-7E در اوایل دهه 1990 شروع و در سال 2002 متوقف شد.در سال 2002 نمونه بهینه سازی شده جنگنده J-7E با نام J-7G معرفی شد.شرکت چنگدو در حال مهندسی معکوس MiG-21MF (نامگذاری ناتو:Fishbed-J) به دست آمده از مصر بود اما این جنگنده آنچنان که از آن می گفتند نمی توانست در همه شرایط آب و هوایی به انجام عملیات بپردازد.همین شرکت چنگدو را بر آن داشت تا بر اساس جنگنده J-7II که خود بر اساس جنگنده MiG-21F-13 Fishbed-C ساخته شده بود جنگنده دیگری را طراحی کند.طراحی این جنگنده که J-7E نام داشت در اواخر دهه 1980 پایان یافت.این جنگنده در ماه مه سال 1990 پرواز کرد و آزمایش ها و تست های پروازی آن در سال 1992 پایان یافت.جنگنده J-7E ابتدا به خدمت نیروی هوایی چین و سپس به خدمت یگان پروازی یا هوادریای نیروی دریایی چین در سال 1995 در آمد.در سال 1996 و در نمایشگاه هوایی Zhuhai نمونه صادرتی این جنگنده با نام F-7MG معرفی شد.این نمونه دارای ایونیک و سیستم های خودکار غربی است و نسبت به نمونه چینی دارای برتری های نسبی بود.در طراحی و ساخت جنگنده F-7MG از طراحی به وسیله کامپیوتر ، سیستم کنترل پردازش عددی ، تست لیزری / الکترو مغناطیسی و مواد کامپوزیت استفاده شده است که باعث شده تا این جنگنده نسب به نمونه های قبلی دارای کارایی و قابلیت های بهتری باشد.بیشتر بهینه سازی های جنگنده J-7E در ایرودینامیک و سیستم های الکترونیکی و خودکار پروازی است.بال های دلتا شکل جدید آن که از طراحی "دوبل دلتا " بهره می برد از جنگنده های Su-15 روسی و Saab J-35 Draken سوئدی الهام گرفته شده اند.این طرح باعث افزایش طول و سطح بال و در نتیجه افزایش ظرفیت مخزن سوخت داخلی (از 2,080 کیلوگرم تا 4,165 کیلوگرم) و همچنین افزایش چشمگیر مانور پذیری جنگنده شده است.این جنگنده از موتور بهینه سازی شده Wopen-13F که دارای تراست خشک 44.1kN و با پس سوز 66.7kN است استفاده می کند.از دیگر ویژگی های جنگنده J-7E افزایش برد آن از 1500 کیلومتر به 220 کیلومتر و همچنین افزایش تحمل فشار جی از 7 به 8 جی است.شرکت چنگدو در تبلیغات خود مدعی است که کارایی این جنگنده در زمینه ایرودینامیک نسبت به نمونه J-7B به میزان 43% افزایش یافته است.دستگاه های الکترونیکی و خودکار پروازی نصب شده بر روی جنگنده J-7E عبارتند از:رادار اصلی Type 226 ، نمایشگر سربالا JT-1 ، رادار هشدار دهنده KW8602 ، کامپیوتر داده های پروازی (مانند ارتفاع ، سمت و سرعت هواپیما) Type 8430 ، سامانه ناوبری تاکتیکی JD-3 ، رادار جمر KG-8605 و سامانه چف و فلیر Type 941-4AC.بر روی جنگنده J-7E همانند اکثر جنگنده ها یک توپ به منظور استفاده در نبردهای نزدیک نصب شده است.توپ نصب شده بر روی این جنگنده Type 30-1 نام دارد که یک توپ 30 میلیمتری است و در پایین و سمت راست جنگنده در مجاورت کاکپیت خلبان نصب شده است.در زیر دو بال این جنگنده چهار مکان و آویزگاه نصب انواع بمب ها و تسلیحات وجود دارد که مجموعا می توان تا 2000 کیلوگرم انواع بمب و تسلیحات را بر روی آن نصب کرد.سلاح های معمول و متداول جنگنده J-7E عبارتند از:موشک های هوا به هوای کوتاه برد PL-5 و PL-8 ، بمب های سقوط آزاد 500 ، 200 ، 100 و 50 کیلوگرمی و راکت اندازهای هفت تایی یا 12 تایی 50 و 90 میلیمتری.به منظور افزایش برد جنگنده می توان در زیر هر بال یک مخزن سوخت خارجی با 720 لیتر گنجایش نصب کرد.[/color] [b]F-7MG[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/j7_10large%7E0.jpg[/img] [color=blue]جنگنده F-7MG یک جنگنده صادراتی است که توسط شرکت چنگدو و بر اساس جنگنده J-7E ساخته شده است.این پروژه به صورت مشترک توسط شرکت های هواپیمایی چنگدو ، شنیانگ و شرکت واردات و صادرات حمل و نقل هوایی چین ساخته شده است.شرکت چنگدو مسئول طراحی و توسعه یک موتور بهینه سازی شده از روی موتور WP-13F بود و شرکت واردات و صادرات حمل و نقل هوایی چین نیز مسئول بازاریابی و فروش هواپیما بود.همانطور که گفته شد این جنگنده بر اساس نمونه J-7E ساخته شده بود اما در جنگنده F-7MG سیستم های الکترونیکی و خودکار پروازی با نمونه های غربی عوض شده بود.رادار این جنگنده یک رادار کنترل آتش پالس داپلر سوپر اسکای رنجر بهینه سازی شده ساخت شرکت Marconi انگلیس بود.این رادار نمونه بهینه سازی شده رادار اسکای رنجر است که بر روی جنگنده F-7MG مورد استفاده قرار می گیرد.این رادار توانایی نگاه به پایین و شلیک به پایین را دارد و دارای 5 حالت کار مختلف است.این رادار می تواند همزمان تا 8 هدف را رهگیری و دنبال کند و با 1 هدف درگیر شود.نمایشگر سر بالا Marconi و کامپیوتر کنترل آتش به صورت استاندارد بر روی جنگنده F-7MG نصب شده است.در صورت نیاز می توان این جنگنده را با صفحه نمایش کلاه خلبان یکپارچه سازی کرد.بر روی این جنگنده یک توپ 30 میلیمتری Type 30-I به همراه 60 فشنگ به منظور استفاده در نبردهای نزدیک نصب شده است.دیگر دستگاه های الکترونیکی و خودکار پروازی جنگنده F-7MG عبارتند از:سیستم مدیریت تسلیحات ، این سیستم به خلبان کمک می کند تا از وضعیت ، نوع ترکیب و کدهای تسلیحات خود با خبر شود ، سامانه هشدار دهنده صوتی ، سامانه ضبط ویدیو از ماموریت های جنگنده ، سیستم کنترل پرواز الکترونیکی تمام رنگی ، این سیستم شامل دو نمایشگر یکی به منظور نمایش ارتفاع و دیگری به منظور نمایش دیگر اطلاعات مانند:سمت ، سرعت و ...،سامانه ناوبری تاکتیکی(تکن) ، سامانه فرود هواپیما و...[/color] [b]F-7PG[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/PAFF-7PGUAEExercise001.jpg[/img] [color=blue]جنگنده F-7PG به نمونه ای از جنگنده F-7MG گفته می شود که در خدمت نیروی هوایی پاکستان (PAF) است.به طور کلی این جنگنده همان F-7MG است اما سامانه های الکترونیکی و خودکار پروازی آن متناسب با نیازهای نیروی هوایی پاکستان تغییر کرده است.به عنوان مثال رادار سوپر اسکای رنجر F-7MG با رادار کنترل آتش پالس داپلر ایتالیایی FIAR Grifo-7 با برد 37 کیلومتر عوض شده است.این رادار برای جنگنده F-7PG این امکان را فراهم می آورد تا از موشک های هوا به هوای کوتاه برد AIM-9L سایدویندر که از برتری محسوسی نسبت به موشک های کوتاه برد چینی برخوردار است استفاده کند.در سال 1997 خلبانان پاکستانی در پایگاه تست جنگنده های شرکت چنگدو پرواز هایی را با این جنگنده داشتند و پس از کسب رضایت ، نیروی هوایی پاکستان دستور خرید 46 فروند جنگنده F-7PGs و 9 فروند FT-7PG را صادر کرد.نیروی هوایی پاکستان از عملکرد این جنگنده به اندازه ای راضی بود که قرار داد خرید 11 فروند F-7PGs دیگر را نیز مدتی بعد امضا کرد.[/color] [b]J-7G[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1224310118.jpg[/img] [color=blue]موفقیت جنگنده F-7MG/PG و فروش خوب آن در بازار صادرات شرکت چنگدو را بر آن داشت تا نمونه داخلی و بومی آن را با نام J-7G تولید کند.این جنگنده از رادار کنترل آتش پالس داپلر KLJ-6E که در موج I و J عمل می کند بهره می برد.گفته می شود که این رادار نمونه ای از رادار کنترل آتش پالس داپلر اسرائیلی EL/M2001 است.از دیگر بهینه سازی های انجام شده می توان به طراحی یکپارچه کابین خلبان اشاره کرد که دید بهتری را نسبت به دیگر نمونه ها برای خلبان فراهم آورده است.دیگر بهینه سازی ها عبارتند از : بهبود سیستم اقدامات متقابل الکترونیک (ECM) و تعویض صندلی خلبان با صندلی بهتر و قدرتمند تر که در مواقع ایجکت خلبان را به فاصله بیشتری به هوا پرتاب می کند و در نتیجه شانس زنده ماندن خلبان بیشتر است.جنگنده J-7G اولین پرواز خود را در سال 2002 انجام داد و در سال 2004 وارد خدمت نیروی هوایی چین (PLAAF) شد.[/color] [b]J-7EB و J-7GB[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0670592.jpg[/img] [color=blue]جنگنده J-7EB بر اساس جنگنده J-7E به منظور استفاده در تیم آکروجت نیروی هوایی چین ساخته شده است.در این جنگنده دو توپ 23 میلیمتری دماغه حذف شده و یک ژنراتور دود زا در مرکز بدنه به منظور استفاده در پروازهای نمایشی نصب شده است.این هواپیما در حال حاضر با هواپیمای J-7GB جایگزین شده است.[/color] [b]جدول خریداران جیان 7[/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Snap_2012_05_01_18h04m05s_001.png[/img] [b][color=red]مترجمان : سورنا نوشاد - گوبلز[/color] [color=red]منبع : [/color][url=http://www.militaryparsi.ir][color=red]میلیتاری پارسی[/color][/url][/b][/align]

[align=center]به نام خدا با سلام حجم فایل : 26.9 مگابایت دانلود از مدیا فایر دانلود از پرشین گیگ کلیپ شماره 1 را از اینجا دانلود کنید فقط برای میلیتاری[/align]

[align=center]به نام خدا با سلام دانلود با حجم 39 مگابایت[/align]

با تشکر فراوان از جناب M-ATF ما شدیدا به باور 373 ، تعداد بیشتری شناور موشک انداز کلاس باور ، پرتابگر های ساحل به دریا موشک ضد کشتی ، حفظ وضعیت عملیاتی تامکت ها ، ساخت هر چه بیشتر موشک بالستیک سجیل ، نصب اخلال گرهای حرارتی و لیزری بر روی تانک ها ، تولید هر چه بیشتر موشک ضد زره مناسب ، آموزش بهتر نیروها و ................ نیاز داریم! مهمتر از همه باور 373 است! در شرایط فعلی ساخت جنگنده شدیدا بی فایده است!

با تشكر از دوستان [quote]برادر سینا اگر قابل بدونید ما رو![/quote] اين شما هستين كه بايد بنده رو قابل بدونيد [quote]بسیار خوب بود - استفاده کردیم- دست شما سیناجان دردنکند درباره مقاومت زره واکنشی - تاحدی که من خبر دارم نسل های جدید نیاز به مقاومت دربرابر گلوله 30 میلیمتر رو الزام داره- برای مثال این زره ها دربرابر تاندربولت A10 (شکارچی تانک) با گاتلینگ 30 میلیمتریش مقاومت نخواهد داشت تعداد گلوله محمول تانک چند عدده؟ حداکثر مسافت قابل پیمایش تانک با سوخت داخلیش چقدره؟ از بابت مقاومت به موشک جاولین که مستقیما از بالا و عمودی به سمت هدف میاد و نیز بمبهای کراسنوپول و نمونه ایرانی بصیر - فکر کنم کار زیادی نمیشه کرد چون از سمت سقف و با وزن زیاد موشک و بمب - زره واکنشی هم به خوبی پاسخگو نیست درباره موشکهای موج میلیمتری جدید که دردست تحویل به ارتش آمریکاست و نسل بعدی موشکها به این سیستم مجهز میشوند هم محدودیت انحراف در تدافع وجود داره درباره سیستم ARENA اطلاعاتی ندارید که الان تو اوکراین هم استفاده شده یا نه؟ فکر کنم این نوع سیستم یک پاسخ خیلی خوب فعال به انواع موشکها باشه موفق باشید[/quote] طاهای عزيز در مورد تعداد گلوله محمول تانک و ایضا حداکثر قابلیت پیشمایش در منبع اصلی مطلبی وجود ندارد اما به نقل از army-guide : تعداد گلوله محمول تانک برای سلاح اصلی 45 عدد و قابلیت پیمایش 480 کیلومتر است در مورد کراسنوپول و بصیر زره واکنشگر به هیچ وجه پاسخگو نیست و سیستم های دفاع فعال هم قادر به مقابله نیستند اما سیستم ARENA تا جایی که بنده اطلاع دارم در اوکراین مورد استفاده قرار نگرفته و اوکراینی ها به دنبال ساخت سیستم دفاع فعال و غیر فعال بومی هستند که نتیجه اش سیستم زاسلون و varta است

[quote]گوینده رژه هم که مرخص بود کلا [/quote] سلام این رو خوب اومدی شدیدا موافقم! بهتره کسی رو برای اینکار انتخاب کنند که اندکی سواد نظامی داشته باشه!

[align=center][b][color=green][size=18]به نام خدا[/size] با سلام به کاربران محترم[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/tip65.jpg[/img] [color=darkblue]در این فیلم که در سال ۱۳۸۱ از برنامه ارتش جمهوری اسلامی ایران پخش شده ، شما شاهد تمرینات و نحوه عملکرد تیپ ۶۵ نیروهای ویزه هوابرد (نوهد) در یک ماموریت گشتی رزمی تاخت در یک منطقه کوهستانی و برفی خواهید بود.لازم بذکر است که توضیحاتی هم توسط سرتیپ حسین پور فرمانده سابق تیپ ۶۵ نوهد در سال ۸۱ داده میشود … برای سهولت در دانلود فیلم به فرمت ۳gp تبدیل شده و بصورت ۱۳ پارت ۵ مگابایتی برای دانلود در سرورهای مختلف آپلود شده تا تمام دوستان بتوانند این فیلمو دانلود کنند…[/color][/b] [b][url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part01.rar]قسمت اول[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part02.rar]قسمت دوم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part03.rar]قسمت سوم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part04.rar]قسمت چهارم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part05.rar]قسمت پنجم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part06.rar]قسمت ششم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part07.rar]قسمت هفتم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part08.rar]قسمت هشتم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part09.rar]قسمت نهم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part10.rar]قسمت دهم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part11.rar]قسمت یازدهم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part12.rar]قسمت دوازدهم[/url] [url=http://arteshi.com/dl/movie/tip65/tip65%5Bwww.arteshi.com%5D.part13.rar]قسمت سیزدهم[/url][/b] [b]پسورد : [url=www.arteshi.com]www.arteshi.com[/url][/b][/align] [color=red]منتقل شد به "گالري عكس و فيلم " REZAT1980[/color]

[center][b][color=green][size=5]به نام خدا[/size] با سلام خدمت دوستان[/color][/b][/center] [color=darkblue]تی 72 از جمله تانک های ساخته شده توسط اتحاد جماهیر شوروی است که در کشور های بسیاری به خدمت گرفته شده است. تعدادی از کاربران این تانک به منظور افزایش قابلیت های رزمی به روزرسانی هایی را بر روی آن انجام داده اند که یکی از این به روزرسانی ها توسط دفتر طراحی ماشین آلات خارکف موروزوف کشور اوکراین انجام شده که حاصل آن تانک ارتقا یافته تی 72 ای جی است . در این به روز رسانی که افزایش سطح حفاظت ، تحرک و قدرت آتش را شامل میشود از بسیاری از قطعات تانک ارتقا یافته Oplot استفاده شده است. یکی از نکاتی که سازنده اوکراینی مد نظر قرار داده است کاهش حداکثری هزینه های این به روز رسانی است که در راستای آن امکان منتاژ بسیاری از قطعات مورد نیاز در کشور خریدار فراهم شده و صرفا تعدادی از قطعات خاص که تولید داخلی آن ها به صرفه نیست از سازنده خریداری میشوند. انجام این به روز رسانی تانک تی 72 را برای 15 الی 20 سال آینده از توان زرمی مطلوبی برخودار خواهد کرد.[/color] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-72ag-frontL.jpg[/img][/center] [b]در ابتدا حفاظت (Protection) :[/b] [color=darkblue]افزایش سطح حفاظت زرهی در تانک تی 72 ای جی ، تقویت برجک و قسمت جلویی بدنه با نصب زره اضافی و زره واکنشگر انفجاری (ERA) و تقویت دو طرف بدنه صرفا با نصب زره واکنشگر انفجاری را شامل میشود . طراحی و عملکرد زره واکنشگر انفجاری این تانک مشابه نسل سوم زره واکنشگر انفجاری نوژ به کار رفته در تانک Oplot است. زره اضافه شده به این تانک از طراحی مدولار بهره میبرد بدین معنی که زره قابلیت نصب و جداسازی دارد که مزیت های آن عبارت است از : •امکان حذف زره فعلی و نصب زره هایی با مقاومت بالاتر و وزن کمتر که در آینده با پیشرفت در فناوری مواد ساخته خواهند شد. این ویژگی جفاظت زرهی پایداری را برای تانک فراهم میکند که بسته به تهدیدات تغییر خواهد کرد •به جای تعمیرات اساسی بر روی زره تانک صرفا همان بخش آسیب دیده تعویض میشود. این ویژگی امکان تعمیر زره تانک در میدان نبرد و در حداقل زمان ممکن را فراهم میکند •در زمان صلح میتوان اجزای زره واکنشگر انفجاری را از تانک جداکرده تا با این کار وزن و مصرف سوخت آن کاهش یابد. در شرایط اضطراری زره های واکنشگر را میتوان به سرعت بر روی تانک نصب کرد.[/color] [center][color=red]زره برجک پس از ارتقا[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t72m1l.jpg[/img][/center] [color=darkblue]نتایج حاصل از تقویت زره و نصب زره واکنشگر انفجاری بر روی این تانک به شرح زیر است : •افزایش مقاومت در برابر گلول های انرژی شیمیایی یا گلوله های شدید الانفجار ضد تانک تا میزان 2 برابر •افزایش مقاومت در برابر برخودر گلول های انرژی جنبشی 1.6 تا میزان 1.6 برابر زره واکنشگر انفجاری این تانک را در برابر تهدیدات زیر حفاظت میکند : •نارنجک های دستی ضد تانک ، گلوله نارنجک اندازها، گلوله تفنگ های ضد زره بدون عقب نشینی (recoilless) •موشک های هدایت شونده ضد تانک (ATGM) مانند موشک تاو و موشک میلان •گلوله های شدیدالانفجار(HE) شلیک شده از توپ های 125 میلیمتری •گلوله های انرژی جنبشی(KE) شلیک شده از توپ های 125 یا 120 میلیمتری از فاصله 100 متری[/color] [center] [color=red]زره قسمت جلویی بدنه پس از ارتقا[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t72m2l.jpg[/img][/center] [color=darkblue]از آنجایی که عنصر انفجاری زره واکنشگر این تانک در بین صفحاتی فولادی قرار گرفته است در برابر برخورد گلوله های کالیبر 7.62 و 12.7 ، گلوله نارنجک انداز های 30 میلیمتری ، ترکش گلوله توپ و خمپاره و مواد آتش زا کاملا مقاوم بوده و فعال نخواهد شد. بسته زرهی اضافه شده به تانک تی 72 ای جی که زره واکنشگر انفجاری را نیز شامل میشود وزنی معادل به 3150 کیلوگرم دارد .خدمه برای نصب بسته زرهی بر روی تانک نیازی به داشتن تخصص بالا و همچنین استفاده از ابزارهای ویژه ندارند و میتوانند آن را در مدت زمان 5.5 الی 6 ساعت بر روی تانک نصب کنند.[/color] [center] [color=red]نمای کناری تانک[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-72ag-rightviewl.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-72ag-leftviewl.jpg[/img][/center] [b]حفاظت ش م ر[/b] [color=darkblue]تانک تی 72 ای جی مجهز به سیستم حفاظت در برابر سلاح های کشتار جمعی نظیر شیمیایی ، میکروبی و اتمی است . این سیستم با مکانیزم تصفیه هوای تحت فشار مانع ورود عناصر شیمیایی و گرد و غبار اتمی از طریق هوای ورودی به تانک میشود و دارای سنسور هایی است که هوای اطراف تانک را از نظر وجود مواد غیر مجاز شیمیایی بررسی میکنند و در صورت وجود هر عامل شیمیایی توسط چراغ های هشدار دهنده داخل کابین و یا زنگ هشدار خدمه تانک را از وجود آن مطلع میکند . علاوه بر این سیستم حفاظتی دارای سنسور های حساس به تشعشع است که قادر به اندازه گیری تابش گاما در محدوده 0.9 الی 150 R/h هستند ودر هنگام ورود به مناطق آلوده به رادیو اکتیو خدمه را از خطر موجود آگاه میکنند.[/color] [b]سیستم اخلالگر الکترواپتیکی Varta[/b] [color=darkblue]Varta (نگهبان) از جمله سیستم های اخلالگری است که برای مقابل با موشک های هدایت لیزری و فروسرخ مورد استفاده قرار میگیرد این سیستم به صورت استاندارد بر روی تانک تی 72 ای جی نصب نمیشود و نصب آن صرفا به درخواست خریدار صورت میگیرد . از این سیستم برای اخلال در هدایت موشک های هدایت فروسرخ و لیزری استفاده میشود که عملکرد آن به شرح زیر است : •مقابله با موشک های هدایت فروسرخ با استفاده از اخلالگر های فروسرخ : این اخلالگر ها دارای زاویه پوششی از 20- الی 20+ درجه در جهت افقی و 2- الی 2+ در جهت عمودی هستند و عملکرد آن ها بدین صورت است که با فرستادن طیف هایی از امواج به صورت پالسی باعث گمراه شدن حسگر موجود در موشک دشمن شده و کار هدفیابی آن را دچار اختلال می کنند. این امواج تداخلی به طور معمول چند برابر قوی تر از پرتوهای فروسرخ ساطع شده از پرحرارت ترین ناحیه هدف به عنوان مثال موتور تانک هستند. به طور کلی سیستم اخلال فروسرخ دارای اجزای مختلفی است که دو اخلالگر فروسرخ نصب شده در جلوی برجک تانک ، دو تعدیل کننده (مدولاتور) و یک پنل کنترل را شامل میشود.[/color] [center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t72agcl.jpg[/img][/center] [color=darkblue]•مقابله با موشک های هدایت لیزری : برای مقابله با موشک های هدایت لیزری در ابتدا سیستم هشدار دهنده لیزری مورد استفاده قرار میگیرد که از چهار دستگاه آشکار ساز لیزر که بر روی برجک تانک نصب میشوند و وظیفه کشف پرتو لیزر تابیده شده بر روی تانک را برعهده دارند تشکیل میشود. پس از کشف تهدید توسط آشکار ساز ها اطلاعات به واحد کنترل مرکزی ارسال میشود تا جهت دقیق تهدید مشخص شود . پس از طی مراحل فوق و به منظور شکستن قفل لیزری ، نارنجک های دودزای آئروسل (aerosol) به همان سمتی که تهدید مشخص شده پرتاب میشوند که این عمل بسته به نوع کنترل سیستم متفاوت است ، چرا که کنترل سیستم و پرتاب نارنجک های دودزا در پنل کنترل توپچی صرفا به صورت دستی و با تصمیم خدمه انجام می پذیرد حال آنکه در پنل کنترل فرمانده تانک سه حالت کنترلی خودکار ، نیمه خودکار و دستی برای پرتاب نارنجک های دودزا قابل انتخاب است که در حالت خودکار بدون نیاز به خدمه سیستم به محض دریافت هشدار از آشکارسازهای لیزر نسبت به پرتاب نارنجک های دودزا اقدام میکند .در این سیستم دو پرتابگر در طرفین برجک تانک نصب میشود که هر کدام مجهز به 6 عدد نارنجک دودزای آئروسل هستند و محدوده ای از -45 الی + 45 درجه را پوشش میدهند. لازم به ذکر است که علاوه بر نارنجک های دودزا در مواقع اضطراری تانک میتواند با تزریق مستقیم سوخت دیزل در اگزوز ،دودلازم برای استتار را فراهم نماید.[/color] [center][color=red]نمایی از پشت برجک تانک[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-72ag-turretrearl.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pp72exl.jpg[/img][/center] [center][color=red]پیشرانه 6TD-1[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1113.jpg[/img][/center] [color=darkblue]بدین منظور سیستم خنک کننده با مایع برای پیشرانه ها در نظر گرفته شده است. در این نوع سیستم، مایع خنک کننده در لوله ها و معابر موتورعبورکرده و در حین عبور گرمای موتور را جذب کرده و سبب کاهش دمای آن می شود.بعد از اینکه این مایع، موتور را ترک میکند از مبدل گرمایی یا رادیاتور عبور میکند که در این حین توسط هوای دمیده شده به رادیاتور خنک میشود. حداکثر دمای مایع خنک کننده در این سیستم 130 درجه سانتی گراد است. اما تفاوت این سیستم با سایر سیستم های خنک کننده با مایع ، عدم استفاده از فن به منظور دمیدن هوا به رادیاتور است . در این سیستم به جای فن از گاز های خروجی اگزوز استفاده میشود به این صورت که کانال هایی در سیستم خنک کننده تعبیه شده که در انتها متصل به اگزوز موتور است . در زمان فعالیت موتور و خروج گازها از اگزوز با ایجاد خلع در کانال های ذکر شده هوای تازه از سمت دیگر به درون سیستم خنک کننده مکیده میشود. پیشرانه های 6TD-2 و 6TD-1 علاوه بر سیستم خنک کننده مناسب به سیستم تصفیه هوای پیشرفت های نیز مجهز هستند. این سیستم هوا را در دو مرحله تصفیه میکند که مرحله اول فیلتر سیکلون (cyclone) و مرحله دوم فیلترهای صفحه ای را شامل میشود.[/color] [center][color=red]پیشرانه مسطح[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/engine-flat-4.jpg[/img][/center] [color=darkblue]سیکلون از جمله وسایلی است که برای جداسازی ذرات جامد از فاز گاز مورد استفاده قرار می گیرد. در این دستگاه جریان گاز همراه با ذرات ریز جامد وارد یک محفظه استوانه ای یا مخروطی شکل می شود.اساس جداسازی این ذرات از توده جریان گاز به این صورت است که نیروی اینرسی وارد شده بر ذرات جامد در سیکلون ها، چندین برابر نیروی اینرسی وارد شده بر فاز گاز می باشد و لذا این ذرات از کناره های محفظه سیکلون به پایین محفظه هدایت می شوند. ولی فاز گاز تحت تاثیر نیروی کمتری قرار می گیرد و از نقاط فوقانی ذرات جامد، به سمت پایین محفظه می رود. فیلتر سیکلون با تصفیه 99.8 درصدی گرد و غبار وارد شده ، امکان 35 ساعت فعالیت موتور(معادل با طی مسافت 1000 کیلومتری توسط تانک) در مناطق کویری را بدون نیاز به تمیز کردن سیستم تصفیه هوا فراهم میکند. علاوه بر اجزای ذکر شده پیشرانه های 6TD-2 و 6TD-1 به گرمکن پیش از راه اندازی (Preheater) نیز مجهز هستند تا امکان راه اندازی در دمای های بسیار پایین را نیز داشته باشند.[/color] [center][color=red]نحوه ورود هوا به سیستم خنک کننده موتور قبل و بعد از ارتقا[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pp72l%7E0.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pp72ml%7E0.jpg[/img][/center] [b]سیستم انتقال قدرت :[/b] [color=darkblue]مهمترین نکته ای که برای طراحی و ساخت سیستم انتقال قدرت تانک تی 72 ای جی مد نظر قرار گرفته است ، اصل یکپارچه سازی است. با توجه به این اصل ، تعدادی از اجزای سیستم انتقال قدرت حذف شده که امکان ایجاد یک بسته قدرت واحد شامل پیشرانه و سیستم انتقال قدرت در حجم 3.2 متر مکعب را فراهم کرده است. یکپارچه سازی پیشرانه و سیستم انتقال قدرت ، نصب و جداسازی آسان و سریع را در پی خواهد داشت. سیستم انتقال قدرت جدید از دو جعبه دنده سیاره ای جانبی به همراه کنترل هیدرولیکی تشکیل شده است که به دو طرف میل لنگ متصل میشوند. این جعبه دنده ها دارای 7 دنده به جلو و 1 دنده به عقب هستند. علاوه بر این چهار دنده نهایی ، هم راستا با دو جعبه دنده جانبی در نظر گرفته شده اند . سیستم انتقال قدرت در صورت نصب پیشرانه 1200 اسب بخاری 6TD-2 ، سرعتی معادل با 70 کیلومتر در حرکت به جلو و 35 کیلومتر در حرکت به عقب را برای تانک فراهم میکنند. مشخصات کلی پیشرانه 6TD-2 ( به همراه سیستم انتقال قدرت) نوع : دیزل دو زمانه مسطح تعداد سیلندر ها : 6 عدد حجم : 3.2 متر مکعب وزن : 1180 کیلوگرم طول : 1602 میلیمتر عرض : 955 میلیمتر ارتفاع : 581 میلیمتر حداکثر توان خروجی : 882 کیلو وات ( 1200 اسب بخار) میزان مصرف سوخت در حداکثر توان : 218 گرم بر کیلو وات ساعت جعبه دنده : دو جعبه دنده سیاره ای جانبی با 7 دنده به جلو و 1 دنده به عقب[/color] [center][color=red]پیشرانه 6TD-2 به همراه سیستم انتقال قدرت[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mod-08l.jpg[/img][/center] [b]سیستم تعلیق :[/b] [color=darkblue]تانک تی 72 ای جی دارای 12 عدد چرخ جاده است که برخی از آن ها به ضربه گیر های هیدورلیکی مجهز هستند .این تانک مجهز به شنی کف لاستیکی است که به همراه ضربه گیری های نصب شده در چرخ ها سواری راحتی را در مناطق مختلف به خدمه ارائه میدهد.لازم به ذکر است که شنی های نصب شده بر روی این تانک دو برابر مقاوم تر از شنی های نمونه اصلی تانک تی 72 هستند. مشخصات کلی شنی : طول هر قطعه : 137 میلیمتر عرض هر قطعه : 580 میلیمتر تعداد قطعات شنی : 97 قطعه وزن : 1798.57 کیلوگرم[/color] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t72trackl.jpg[/img][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/fcsl.jpg[/img][/center] [b]تسلیحات (Armament) :[/b] [color=darkblue]سلاح اصلی تانک تی 72 ای جی یک قبضه توپ تثبیت شده 125 میلیمتری KBM1 از نوع بدون خان است . این توپ از دقت و قدرت آتش بالاتری نسبت به توپ 125 میلیمتری 2A46 برخوردار است. توپ KBM1 مجهز به فشار شکن بوده و قادر به پرتاب گلوله های شدیدالانفجار (HEAT) ، شدیدالانفجار ترکش شونده (HE-FRAG) ، ضد زره ثاقب (APDSFS) و موشک های هدایت لیزری است .مشخصات کلی این توپ به شرح زیر است : کالیبر : 125 میلیمتر نوع : بدون خان وزن : 2500 کیلو گرم طول : 6903 میلیمتر طول پس زنی معمول : 260 الی 300 میلیمتر حداکثر طول پس زنی : 310 میلیمتر نیروی وارده از پس زنی : 98000 kgf (کیلو نیرو) سرعت خروج گلوله از دهانه : 1700 متر بر ثانیه برای گلوله های ضد زره 3VBM17 Mango[/color] [center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/kbm1ml.jpg[/img][/center] [color=darkblue]علاوه بر سلاح اصلی ، تانک تی 72 ای جی به یک قبضه تیربار ضد هوایی کالیبر 12.7 با قابلیت کنترل از داخل مجهز است که بر بالای برجک نصب شده و توسط فرمانده تانک کنترل میشود. این تیربار زاویه حرکتی معادل با 70-/+ درجه در جهت افقی و 3- الی 20+ درجه در جهت عمودی دارد و به منظور مقابله با اهداف هوایی و زمینی مورد استفاده قرار میگیرد. مهمات این تیربار که گلوله های رسام و ضد زره را نیز شامل میشود در سه خشاب 150 تایی ذخیره میشوند.[/color] [b]سیستم کنترل آتش: [/b] [color=darkblue]تانک تی 72 در نمونه اصلی از سیستم کنترل آتشی بهره میبرد که در مقابله با اهداف متحرک از دقت پایینی برخوردار است. در به روز رسانی های انجام شده که حاصل آن تانک تی 72 ای جی است سیستم کنترل آتش مجهز به سامانه هدفگیری در روز 1G46 بر روی تانک نصب شده است که قادر به هدفگیری در شرایط مقابله ثابت – ثابت ، ثابت – متحرک ، متحرک- ثابت و متحرک – متحرک . این سامانه بر خلاف نمونه اصلی TPD-K1 که صرفا در جهت عمودی تثبیت شده ، در دو جهت عمودی و افقی تثبیت شده است. سامانه هدفگیری 1G46 به فاصله یاب لیزری با حداکثر خطای 10 متر مجهز بوده و از قابلیت هدایت موشک های هدایت لیزری برخوردار است. به منظور حفاظت از المان های اپتیکی این سامانه در مقابل نور ناشی از شلیک گلوله ی توپ ، کانالهای اپتیکی این سامانه مجهز به حسگرهای نوری شده اند که در هنگام کشف نور شلیک توپ ، کانالهای اپتیکی بطور اتوماتیک خاموش میشوند تا از آسیب جلوگیری شود . اما ویژگی های این سامانه به شرح زیر است : حداکثر برد تشخیص هدف : 5000 متر تثبیت دیدی : در دو جهت عمودی و افقی حداکثر خطای دید : 0.2 حداکثر میزان بزرگنمایی : 12 برابر[/color] [center][color=red]جایگاه توپچی[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-72ag-gunner-stationl.jpg[/img][/center] [color=darkblue]سیستم هدفگیری در شب تانک در نمونه اصلی TPN-3 است که قابلیت تشخیص اهداف در فواصل 300 الی 600 متری را فراهم میکند . این سامانه با سامانه هدفگیری در شب TPN-4E جایگزین شد که قابلیت تشخیص اهداف تا فاصله 1200 متری را برای خدمه فراهم میکند و از قابلیت آشکار سازی حرارتی برخوردار است که در شرایط نامساعد جوی که میدان دید به شدت کاهش میابد مورد استفاده قرار میگیرد. این سامانه در جهت عمودی تثبیت شده است.[/color] [center][color=red]جایگاه فرمانده [/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-72ag-comm-stationl.jpg[/img][/center] [color=darkblue]سامانه دید و نظارت TKN-3 که برای فرمانده تانک در نظر گرفته شده است با سامانه TKN-4S جایگزین شده است. این سامانه دارای سه کانال دید است که کانال دید در روز معمولی ، کانال دید در روز به بزرگنمایی 8 برابر و کانال دید در شب با بزرگنمایی 5.4 برابر را شامل میشود. برد تشخیص هدف این سامانه در روز برابر با 5000 متر و در شب برابر با 700 متر است .[/color] [center][color=red]سامانه کنترل توپ ضد هوایی PZU-7[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/232312.jpg[/img][/center] [color=darkblue]علاوه بر سامانه های نظارتی فوق ، سامانه PZU-7 نیز به منظور کنترل تیربار ضد هوایی 12.7 میلیمتری توسط فرمانده تانک در نظر گرفته شده است. برد تشخیص این سامانه برای اهداف زمینی 1600 متر است و فرمانده تانک را قادر میسازد که با اهداف هوایی با حداکثر سرعت 100 الی 300 متر بر ثانیه مقابله کند. اما قلب سیستم کنترل آتش کامپیوتر بالستیک است. این کامپیوتر به حسگر های مختلفی متصل است که اطلاعاتی نظیر سرعت تانک ، سرعت زاویه ای هدف ، سرعت و جهت باد ، دمای هوا و فشار هوا را جمع آوری میکنند. پس از ورود اطلاعات ، کامپیوتر محاسبات بالستیک را برای گلوله های مختلف انجام میدهد.در برنامه های به روزرسانی شرکت اوکراینی طرحی نیز برای نصب سامانه های دید و نظارت تانک oplot بر روی تانک تی 72 ای جی وجود دارد که به خواست مشتری صورت میگیرد[/color] [b]سایر تجهیزات :[/b] [color=darkblue]به منظور افزایش تحرک تاکتیکی تانک تی 72 ای جی سیستم ناوبری ماهواره ای برای آن در نظر گرفته شده است . این سیستم موقعیت تانک را با استفاده از سیستم های جی پی اس امریکا و یا گلوناس روسیه مشخص میکند. حداکثر زمان دریافت اطلاعات در این سیستم 5 دقیقه و حداکثر خطای ان برابر 20 متر است. این سیستم امکان دریافت اطلاعات از واحد های خودی و نمایش موقعیت آن ها بر روی نقشه را دارد علاوه بر این ، سیستم امکان انتخاب مسیر و یا ذخیره مسیر طی شده فراهم میکند.[/color] [b][color=#ff0000]مترجم : گوبلز هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام سایت میلیتاری پارسی امکان پذیر است[/color][/b] [color=red]باتشكر منتقل شد به خودروهای زرهی و غیر زرهی REZAT1980[/color]

کویت 28 فروند اف 18 را در اختیار دارد!

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/North-Korea-shows-off-new-missile-at-parade-5D1ADO94-x-large.jpg[/img]

این شکست غرور آفرین رو به رژیم ضد بشری کره شمالی تبریک و تسلیت عرض می کنم! باشد که از این شکست ها درس گرفته و 1000 سال دیگر به موفقیت دست یابند!

[align=center]به نام خدا با سلام قسمت اول [/align] [align=center] [/align] [align=center]لطفا به بخش مربوطه منتقل شود [/align]

[quote]دستت درد نکنه داداش . یه سوال ... همه قسمت ها رو باید با هم دانلود کنم تا اجرا بشه ؟؟؟ چون من تا 4 رو دانلود کردم ,برنامه میگه 5 رو هم باید دانلود کنم.[/quote] خواهش ميكنم بله همه قسمت ها رو بايد دانلود كنيد

به نام خدا با سلام مین میراث جنگ های بشری سالیان متمادی است که در اقصی نقاط جهان قربانی میگیرد و به یکی از مشکلات کشور های جنگ زده تبدیل شده است. همچون بسیاری از تسلیحات راهکارهایی برای مقابله با آن در نظر گرفته شده که دو راهکارعمده پاکسازی توسط انسان و پاکسازی مکانیزه توسط مین کوب را شامل میشود. پاکسازی مین توسط انسان به کندی صورت میگیرد و علاوه بر آن احتمال آسیب و تلفات در آن بسیار زیاد است ، اما یکی از راهکارهایی که كمترين احتمال تلفات در پاکسازی را دارا می باشد پاکسازی مکانیزه با بهره گیری ازخودرو های مین کوب است. بدین منظور کشورهای مختلفی در جهان خودروهای مین کوب با ویژگی های متفاوتی را به ساخت رسانده اند که از جمله آن ها مین کوب Aardvark (مورچه خوار) ساخت بریتانیا است.شرکت سازنده این مین کوب صنایع پاکسازی مین Aardvark است که در طراحی و ساخت انواع تجهیزات خنثی سازی مین تخصص دارد. این مین کوب برای پاکسازی مین های ضد نفر (AP ) و ضد تانک (AT ) تا حداکثر وزن 10 کیلوگرم طراحی شده است و به منظورعملیات پاکسازی مین توسط نیروهای صلحبان مورد استفاده قرار میگیرد. اصولا مین کوب ها به دو دسته کلی تقسیم میشوند : دسته اول مین کوب های خط مقدم هستند که آنان را خط شکن می نامند و دسته دوم مین کوب هایی است که برای پاکسازی مین در شرایط صلح مورد استفاده قرار میگیرند .مین کوب فوق از دسته دوم است که توسط بیش از 24 کشور دنیا از جمله کانادا، فرانسه، ایتالیا، پاکستان، عربستان سعودی، کره جنوبی، سوئد، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا به خدمت گرفته شده و علاوه بر آن نیروهای صلحبان سازمان ملل نیز آن را مورد استفاده قرار میدهند . این خودرو به منظور پاکسازی میادین مین بر جای مانده از جنگ هایی در اروپا ، آفریقا و خاورمیانه ( دو جنگ عراق و افغانستان) به کار گرفته شده و پس از 15 سال شرکت در عملیات پاکسازی هیچ خبری مبنی بر کشته یا مجروح شدن کاربران آن گزارش نشده است.این مین کوب در چندین مدل به تولید رسیده است اما مدلی که هم اکنون به تولید میرسد مدل ارتقا یافته Mk.4 است. مکانیزم پاکسازی مین کوب Aardvark از نوع زنجیر و چکش است که در آن از 72 ردیف زنجیر که چکش هایی در انتهای آن وصل شده ، استفاده شده است. مکانیزم پاکسازی زنجیر وچکش برای اولین بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت و عملکرد آن به این صورت است که تعدادی زنجیر به محوری متصل شده که با گردش آن و ایجاد نیروی گریز از مرکز به شدت با زمین برخورد میکنند که در نتیجه آن چکش های وصل شده در انتهای زنجیر ها به عمق مشخصی از خاک وارد شده و باعث انفجار مین ها می شوند. از جمله مزیت های این روش جایگزینی آسان و سریع زنجیر های آسیب دیده و امکان انتخاب نوع چکش با توجه به شرایط زمین و نفوذ پذیری آن است. سرعت گردش محور زنجیر ها در این مین کوب 300 دور در دقیقه است و مکانیزم پاکسازی آن امکان پاکسازی مسیری به عرض 3 متر را فراهم میکند . علاوه بر این Aardvark به سیستم هوشمند پاکسازی مجهز است که عمق و سرعت پاکسازی را به صورت لحظه ای کنترل میکند. این مین کوب داری بدنه ای زره پوش است و علاوه بر این مجهز به یک سپر فولادی در قسمت عقبی مکانیزم پاکسازی است که بدنه را از موج و ترکش حاصل از انفجار مین محافظت میکند. این خودرو از کابین تمام زرهی برخوردار است که در مقابل گلول هایی با کالیبر پایین کاملا مقاوم است و سایر ویژگی های کابین طراحی V شکل قسمت زیرین به منظور حفاظت در برابر انفجار مین و استفاده از عایق های صوتی برای جلوگیری از انتقال صدای انفجار به داخل کابین را شامل میشود. علاوه بر این دو دریچه در سقف آن تعبیه شده تا امکان نصب تیربار های کالیبر 7.62 و 12.7 به منظور دفاع از خودرو فراهم شود. ظرفیت کابین با توجه به مدل مین کوب متفاوت است به طوری که در مدل Mk.4 ظرفیت آن یک خدمه و یک سرنشین است و در مدل Mk.3 ظرفیت آن یک خدمه به هماره دو سرنشین است. مین کوب Aardvark با استفاده از پیکره بندی نیمه شنی دار از قابلیت حرکتی مناسبی برخوردار است به طوری که امکان پاکسازی مین در زمین های شیب دار و گل آلود را دارد .پیشرانه این خودرو همانند کابین آن بسته به مدل متفاوت است. مدل Mk.4 از پیشرانه دیزل توربوشارژ با توان160 اسب بخار ساخت New Holland diesel بهره میبرد در حالی که مدل Mk.3 مجهز به پیشرانه ای ضعیفتر با توان 120 اسب بخار است. در هر دو مدل پیشرانه در قسمت مرکزی بدنه نصب شده و از حفاظت زرهی بالایی برخوردار است. در آخر این مین کوب با توجه به ابعاد و وزن 15.3 تنی خود قابلیت حمل توسط هواپیمای های ترابری نظامی نظیر C-130 را دارد. مشخصات کلی : کشور سازنده : بريتانيا شرکت سازنده : صنایع پاکسازی مین Aardvark خدمه : 1 نفر وزن : 15.3 تن طول : 8.4 متر عرض : 3.56 متر ارتفاع : 3.19 متر مکانیزم پاکسازی : زنجیر و چکش عرض مسیر پاکسازی شده : 3متر حداکثر سرعت پاکسازی : 15 کیلومتر بر ساعت پیشرانه : دیزل توربوشارژ ساخت New Holland diesel حداکثر سرعت جاده ای : 20 کیلومتر بر ساعت توانایی های حرکتی : شیب : %33 شیب جانبی : %30 عبور از گودال : 0.5 متر مترجم : گوبلز منبع

[quote]اخوی سینای دستت طلا و صد البته لبخندت مستدام ....باز این لئو خوشکله مامانیرو برامون لینک کردی دهنمونو آب انداختی نمیگی ملت دستشون نمیرسه حسرت میخورن ! هرچی خاک شنیشه بقای عمر دبابه های ما باشه ( عربا به تانک میگن دبابه البته فکر نکنم فرق بین دبه و دبابه رو بدونن ! ) ... عین بنزشون میدرخشه ![/quote] قربانت! [quote]دوست عزيز حق با شماست!!! من فقط مي خواستم اين نكته را اضافه كنم اولا همين كامپوزيت پيشتر توسط خود آلمان طراحي شده بود و هنر تركيه در همكاري با اين كشور بود. دوما اين طرح زيباي برجك در واقع از اصل آلماني مي آيد و كار خود تركيه نيست البته هنر اين كشور وارد كردن اين تكنولوزي بود.چون شما آلتاي را ببيني به وضوح مي بيني برجكش به اين قشنگي اصلا نيست[/quote] دوست گرامی : ترکیه تکنولوژی زره کامپوزیتی رو احتمالا از طریق آلمان به دست آورده ، اما با استفاده از این تکنولوژی در کنار طراحی بومی خودش تانک لئوپارد رو ارتقا داده! مثل تکنولوژی موشکی ایران که در ابتدا از کره شمالی آمد و بعد ها موشک هایی با طراحی ایرانی ساخته شد و تکنولوژی موشکی ما ارتقا پیدا کرد! ارتقای تانک لئوپارد NG هم با طراحی متخصصین آسلسان ترکیه صورت گرفته و صرفا پایه تکنولوژی زره کامپوزیتی از جای دیگری بوده که عیبی هم ندارد! با این وجود باز هم میتوان گفت که اصل کار رو ترک ها انجام دادند . چون بر پایه تکنولوژی به دست آمده از فلان کشور ، زره مناسبی برای لئوپارد طراحی کرده و به ساخت رسانده اند! پاورقی : متاسفانه ما توانمندی کشور های دیگر به خصوص ترکیه رو در زمینه دفاعی هیچ گاه نمی خواهیم بپذیریم! و همواره به دیگران نسبتش میدهیم! [quote]دوست گرامي اگر ممكنه نمونه اصلي آلماني را هم معرفي كنيد و بفرماييد كدام بهتر آخرين مدل آلماني يا نوع تركيه ايي[/quote] تانک لئوپارد در مدل های متنوعی ارتقا یافته که توضیح هر یک در این تاپیک ممکن نیست و از حوصله بنده هم خارجه . انشا الله اگر فرصتی بود در آینده تعدادی از این ارتقا ها رو با جزئیات خدمت شما و دوستان معرفی میکنم

دوست گرامی : تانکی که شما عکسش رو قرار دادین Leopard 2 A4 Evolution است که توسط صنایع ibd-deisenroth-engineering آلمان ارتقا یافته اما ارتقای تانک Leopard 2 NG متفاوت از ارتقای شرکت آلمانی است. این موضوع با نگاهی به تصاویر هر دو تانک به خوبی مشخص میشه در واقع Leopard 2 NG سکوی پرتابی بود برای ترک ها که به تکنولوژی ساخت زره های کامپوزیتی نسل جدید و همینطور سیستم های کنترل آتش دست پیدا کنند و اون رو در ساخت تانک التای مورد استفاده قرار بدن! طراحی ترک ، اجرای ترک!

[quote][color=darkblue][size=18]ببخشيد آيا كار بهينه سازي تركيه شامل اون تعويض يرجك هم كه در عكس اول مشهوديه مي شود؟؟؟[/size][/color][/quote] بهینه سازی شامل ارتقای برجک هم میشود و نه تعویض برجک! ارتقای سیستم های اپتیکی نصب شده بر روی برجک و همچنین ارتقای سطح حفاظت زرهی با نصب زره کامپوزیتی!

[align=center]قسمت دوم [/align]

[quote]سینا جان می بینم که دوباره انگیزه گرفتی ! ما که دانلود کردیم ولی لینکشو درست کن چون خرابه ![/quote] امین داشتیم؟! در ضمن لینک مشکلی نداره بررسی کردم!