خیلی ممنون بابت مطلب خوبی که قرار دادین [quote]و اینهم پرچم آلمان نازی تقدیم به تمام دلسوختگان هیتلر و نازی های سایت از جمله آقا سینا و رایش مارشال و.... روح هیتلر شاد[/quote] این رو گفتی داغ دل من تازه شد .ولی هر چی فکر میکنم روح مرحوم آدولف اصلا شاد نیست بنده خدا افسرده شده تو اون دنیا!

[quote]راستي فقط وظيفه ترابري و و سوخت رسان بهش محول شده و يا كاربردهاي ديگري هم داره ؟ چنذ تا عكس ديگه هم اگه ميذاشتي بد نبود [/quote] فقط همین وظایف براش تعریف شده عکس های جالبتری ازش نداشتم

[quote]اين تاپيك بيشتر شبيه يه خبر بود . آخه اين هواپيما نه سابقه اي داشته و نه توليد . راستي چرا موتورهاي نوك بال توان كمتري نسبت به موتورهاي زير بالها داشتن ؟ ارتفاع پروازيش چقدر بوده ؟ اونقدري هست كه از پدافند برد متوسط بتونه فرار كنه ؟[/quote] صد البته که تاپیک های خبری در این سایت بیشتر مورد توجه هستن!!! نکات طراحی این هواپیما کمی مبهمه برای همین اطلاعات دقیقی ازش پیدا نکردم

[quote]با سلام اقا سينا ضمن تشكر مجدد از شما يه سوالي داشتم اونم اينكه اين انتونف دوزيست نيست؟اخه اين طراحي(موتور و بال)بيشتر براي مدل دوزيستي كاربرد داره٠ [/quote] با سلام خیر دوزیست نیست بابت اون عکس کارتونی هم دوستان ببخشید لازم بود چاره ای جز قرار دادنش نداشتم

http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_(4)~70.jpg T-37 یک هواپیمای جت آموزشی 2 نفره است . خلبانان آموزشی با استفاده از این هواپیما دوره های ناوبری تاکتیکی-آشنایی با ابزار آلات پروازی و و خصوصا پرواز در شب رو فرا میگیرند. مکانیسم موتور های دوقلوی جت T-37 ومشخصات بالهای آنها زمینه ساز پرواز با هواپیماهای آموزشی سریعتر تایلون T-38 ویا جای هاوک T-1A را بعد از دوره آموزش با این هواپیما فراهم میکند. http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_(2)~72.jpg در جت T-37 استاد خلبان و دانشجو هردو کنار هم مینشینند. این کنار هم نشستن تاثیر فراوانی بر روی یادگیری ها دارد! کابین خلبان در این هواپیما ابزار های کنترل جداگانه ایی دارد و همچنین صندلی های پرش( ایجکت) هم دارد. T-37 ترمزهایش به صورت هیدرولیکی عمل میکنند.و طی فرایند سرعت کاهش پیدا میکند.هدایت هواپیما به وسیله 3 چرخ است وکه چرخ جلویی کنترل کننده است.شش مخزن سوختی لاستیکی به هم پیوسته در بدنه و بالهای هواپیما جاسازی شده اند.یک مدل از این هواپیما به نام T-37B مجهز به تجهیزات رادیویی UHF بوده, همچنین سیستم جهت یابی و نیز در آن طراحی داشبورد( پانل) آنه بهتر شده است. کابین http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_(1)~71.jpg T-37B را در نیروی هوایی کشورهای زیادی در خدمت دارند من جمله یونان ، شیلی ، اردن ، ترکیه و پاکستان.دانشجویان خلبانی کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی( ناتو )برای آموزش های هوایی به پایگاه هوایی شیپارد تکزاس منتقل میشوند و آموزش میبینند.بین دیگر کشورها نیروهای هوایی کشورهای پرتغال ، کلمبیا، یونان پروازهایشان را با T-37 C انجام میدهند.T-37 C و T-37B مشابه هم هستند هر دو مهمات یکسان و مخازن سوخت مشابه ایی دارند. این هواپیما قادر به حمل 2 بمب 250 پوندی کیلوگرم هست. و از آن برای بمباران استفاده میکنند.این هواپیما تجهیزاتوابسه ایی هم حمل میکند مثل یک تفنگ 16 میلیمتری دوربین دار با نشانه گیری محاسباتی.همچنین این هواپیما با دوربین های مختلف جهت پروازهای شناسایی میتواند به کار گرفته شود. T-37A اولین پروازش را در سال 1955 انجام داد و پس آن بلافاصله به خدمت نیروی هوایی در آمد.( مورخ 1956) پیشرانه توربوجت J69-T-25 http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_(5)~69.jpg جت آموزشی T-37B در سال 1959 عملیاتی شد. تمام هواپیماهای گونه A به مدل B ارتقا داده شدند.دراوت سال 1989 یک قرار داد با کمپانی سابرلاین بسته شد.این قرار داد به منظور طرح توسعه ساختاری هواپیمای T-37B بود.این قرار داد شامل تجهیز کردن این هواپیما توسط تیمی بود که نیروی هوایی تعیین کرده بود.بیش از 1000 فروند از این هواپیمای جت آموزشی ساخته شد که تعداد 507 فروند در امریکا باقی ماند.تمام این هواپیماها از لحاظ رنگ ظاهری به آبی تیره که یک خط سفید رنگ داشت رنگ آمیزی شدند. این رنگ آمیزی دوباره ( جدیدا) هم انجام شده است.همچنین این هواپیما از لحاظ فنی هم نگهداری خواهد شد. http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_(3)~71.jpg مشخصات هواپیمای آموزشی T-37 پیمانکار: Cessna Aircraft Co پیشرانه: 2 موتور توربوجت J69-T-25 مجموعا با توان حداکثر 9 کیلونیوتن طول هواپیما: 8/9 متر ارتفاع: 2/8 متر ماکزیمم وزن هنگام تیک آف: 2/9 تن طول باله ها: 10/2 متر سرعت:507 کیلومتر در ساعت سقف ارتفاع پروازی: 10670 متر برد:740 کیلومتر مهمات: مدل B هیچ گونه مهماتی حمل نمیکند اما در مدل C این هواپیما جاهایی برای حمل مهمات دارد. خدمه:2 نفر سال طراحی: دسامبر 1956[/align] [align=center]منبع[/align]

[size=4][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bm27_uragan_l1.jpg[/img][/size] [size=4][color=blue]سیستم راکت انداز BM-27 Uragan در سال 1970 به طراحی رسید و در سال 1975 به طور رسمی توسط ارتش اتحاد جماهیر شوروی مورد استفاده قرار گرفت. در حال حاظر این سیستم توسط 10 کشور مورد استفاده قرار دارد که شامل کشورهای بلاروس ، قزاقستان ، سوریه ، آنگولا ، اکراین ، ازبکستان ، یمن ، ترکمنستان ، پاکستان میشود و هر کدام تعداد زیادی را به خدمت گرفته اند.این راکت انداز دارای بزرگترین کالیبر در نوع خود تا سال 1980 بود و پس از آن راکت انداز Smerch ساخته شد.از جمله سوابق عملیاتی این راکت انداز شرکت در جنگ افغانستان ، جنگ چچن و جنگ روسیه با گرجستان است.[/color][/size] [size=4][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bm27_uragan_l3.jpg[/img][/size] [size=4][color=blue]این سیستم از 16 تیوب 220 میلیمتری تشکیل شده که راکت هایی به طول 4.8 متر با سر جنگی 90 تا 100 کیلوگرمی دارد.وزن هر کدام از این راکت ها به 280 کیلوگرم میرسد وعلاوه بر این امکان استفاده از سایر کلاهک ها از جمله HE-FRAG ، دود زا ، آتش زا و شیمیایی را دارد.برد این راکت ها بین 8.5 تا 34 کیلومتر است و امکان انتخاب حجم اتش در دو حالت منطقه ای و نقطه ای را دارا میباشد. یک گلوله باران کامل این سیستم منطقه ای در حدود 4.3 هکتار را پوشش میدهد که از این نظر قدرت اتش مطلوبی دارد.مدت زمان لازم برای بارگذاری راکت ها با وجود 4 خدمه 16 دقیقه است و پس از پرتاب در مدت 3 دقیقه سیستم به محل دیگری منتقل خواهد شد. دستور پرتاب با استفاده از یک کابل به طول 60 متر به سیستم ارسال میشود تا خدمه از امنیت بیشتری در هنگام پرتاب بهره مند شوند.[/color][/size] [size=4][color=green]خودرو پشتیبانی 9T452[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bm27_uragan_l6.jpg[/img][/size] [size=4][color=blue]راکت انداز BM-27 Uragan بر روی کشنده ZiL-135LM نصب شده که با پیکره بندی 8*8 از قابلیت حرکتی بالایی برخوردار است.پیشرانه آن دو موتور بنزینی 180 اسب بخاری مدل ZiL-375 که در پشت کابین نصب شده اند .همچنین کابین آن دارای حفاظت ش م ر است.این راکت انداز امکان عملکرد در شرایط مختلف آب و هوایی از دمای -40°C تا +50°C را دارد و حمل این سیستم با هواپیماهای ترابری نظیر Il-76, An-22 و An-124 امکان پذیر است. راکت انداز Uragan به همراه یک خودرو پشتیبانی و بارگذاری مجدد مدل 9T452 است که امکان بارگذاری 16 راکت اضافه را فراهم میکند .با وجود تمامی قابلیت ها این سیستم در ارتش روسیه با راکت انداز Smerch در حال جایگزینی است.[/color][/size] [size=4][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bm27_uragan_l4.jpg[/img][/size] [size=4][color=green]مشخصات کلی :[/color] [color=blue]کشور سازنده : اتحاد جماهیر شوروی سال ورود به خدمت : 1975 خدمه : 4 نفر کالیبر : 220 میلیمتری تعداد : 16 تیوب وزن راکت ها : 280.4 کیلوگرم وزن سر جنگی : 90 تا 100 کیلوگرم برد راکت ها : 8.5 تا 34 کیلومتر مدت زمان بارگذاری : 15 تا 20 دقیقه پیشرانه : دو موتور بنزینی مدل ZIL-375 با حداکثر توان 360 اسب بخار حداکثر سرعت : 60 کیلومتر در ساعت برد : 500 کیلومتر توانایی های حرکتی : شیب : 60 % شیب جانبی : 40 % گام عمودی : 0.9 متر[/color] [url="http://www.military-today.com/artillery/bm27_uragan.htm"]منبع[/url][/size]

خیلی ممنون از شما کلیپ جالبی بود طالبان رو باید کلا ریشه کن کرد

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/matador_mrap.jpg[/img][/center] [center] [color=blue]خودروی حفاظت شده (Matador (MRAP در گروه صنایع Paramount افریقای جنوبی و در سال 2007 به مرحله طراحی اولیه رسید. تمامی طرح های توسعه انجام شده بر روی این خودرو توسط صنایع Paramount صورت گرفت ولی آزمایشات عملیاتی شامل قابلیت های حرکتی در امارات متحده عربی انجام شد.در سال 2009 آذربایجان تعداد 25 دستگاه از این خودرو را سفارش داد که منتاژ نمونه تعدیل شده آن ها در آذربایجان و تحت نظر شرکت سازنده صورت گرفت. اولین Matador در سال 2010 ساخته و در سال 2011 آماده تحویل شدند.در حقیقت این خودرو یک نفربر با حفاظت بالا محسوب میشود که به منظور انتقال نیرو به میادین جنگی و یا برای استفاده نیرو های صلح بان در نظر گرفته شده است.[/color][/center] [center] [color=blue][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/matador_mrap_l2.jpg[/img][/color][/center] [center] [color=blue]کابین این خودرو از طراحی v شکل بهره میبرد و دارای پوسته زره ای دولایه و شیشه های ضد گلوله نسل جدید بوده که در اینصورت امکان تحمل موج ناشی از انفجار 21 کیلوگرم TNT (سه مین ضد تانک) تحت هر کدام از چرخ های خود و 14 کیلوگرم TNT در زیر بدنه را دارد که تمامی این آزمایشات تایید شده هستند.این خودرو بهترین از نظر وزن و محافظت در کلاس خود است. و همچنین میتواند در برابر انفجار گلوله های 155 میلیمتری در محدوده 60 متری مقاومت کند وعلاوه بر آن نسبت به اصابت گلول های کالیبر 7.62 نیز کاملا حفاظت شده است.[/color][/center] [center] [color=blue][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/matador_mrap_l4.jpg[/img][/color][/center] [center] [color=blue]سطح حفاظت در این خودرو زرهی را میتوان با استفاده از سطوح حفاظتی بیشتر بالا برد علاوه بر این امکان نصب سیستم حفاظت ش م ر به صورت انتخابی وجود دارد. این خودرو گنجایش 2 خدمه بعلاوه 12 سرنشین را دارد که میتواندد از درب انتهایی خودرو و یا دریچه تعبیه شده در سقف به ان وارد یا از ان خارج شوند همچنین در قسمت پنجره ها دریچه ای به عنوان محل شلیک در نظر گرفته شده که امکان هدفگیری را از داخل خودرو میسر میکندو علاوه بر آن امکان نصب انواع تسلیحات بر روی این خودرو وجود دارد تا خدمه با استفاده از طیف گسترده ای از سلاح ها به دفاع یا حمله بپردازند.خودرو زرهی Matadorمجهز به یک موتور دیزلی توربو شارژ با حداکثر توان 296 اسب بخار است و یک خودرو شبانه روزی و تمام چرخ میباشد . پیکره بندی آن از نوع 6*6 و مجهز به سیستم کنترل فشار تایر است که در مناطق مختلف با تنظیم آن بهترین عملکرد حرکتی حاصل میشود علاوه بر این یک مدل 8*8 نیز طراحی شده که بسته به نیاز مشتریان ارائه میشود.[/color][/center] [center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/matador_mrap_l5.jpg[/img][/center] [center] [color=green]مشخصات کلی :[/color] [color=blue]کشور سازنده : آفریقای جنوبی شرکت سازنده : گروه صنایع Paramount سال ورود به خدمت : 2010 خدمه : 2 نفر + 12 سرنشین وزن : 14.5 تن طول : 6.5 متر عرض : 2.3 متر ارتفاع : 2.75 متر پیشرانه : دیزل توربور شارژ مدل Cummins با حداکثر توان 296 اسب بخار حداکثر سرعت : 120 کیلومتر برد : 700 کیلومتر قابلیت های حرکتی : شیب : 70 % شیب جانبی : 30 % گام عمودی: 0.5 متر[/color][/center] [center][url="http://www.mediafire.com/?vcv4b3geeivgz0q"]دانلود کلیپ[/url][/center] [center] [url="http://www.military-today.com/apc/matador_mrap.htm"]منبع[/url][/center]

[quote]بله مستحضر هستم ديگه اينقدر هم خنگ نيستيم كه فرق اتوبوس رو با نفربر زرهي نفهميم اگر توجه ميكرديد متوجه كنايه آميز بودن جمله اينجانب ميشديد به هر حال بنده به يك استثنا اشاره كردم و وقوع چنين حادثه اي رو هم در مناطق ناامن ممكن دونستم (هر چند که بسیار محتمل هست) [/quote] بنده جسارت نکردم فقط گفتم همون به اصطلاح کنایه شما به این نفربر هم اصلا منصفانه نیست! بگذریم

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1532079.jpg[/img] [color=blue]هواپیمای آنتونوف 72 هواپیمای ترابری است که در زمان شوروی سابق طراحی و تولید گردیده است.این هواپیما قابلیت نشست و برخاست کوتاه دارد و برای جایگزینی با آنتونوف 26 ساخته شده بود اما در بازار غیر نظامی نیز به موفقیت های خوبی دست یافته است.به دلیل شباهت ورودی های موتور و معکوس کننده های این هواپیما به گوشهای غیر معمول شخصیت کارتونی معروف شوروی,این هواپیما نام مستعار Cheburashka را گرفته است.[/color] [color=green]Cheburashka[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Cheburashka-Orange.jpg[/img] [size=18][color=green]طراحی و توسعه[/color][/size] [color=blue]اولین آنتونوف به تاریخ 22 دسامبر 1977 پرواز کرد.همزمان با تولید An-72,نمونه ای دیگر ازین هواپیما,An-74,نیز تولید می شد که قابلیت انجام عملیات در شرایط جوی بسیار بد در مناطق قطبی و یخبندان را داشت.زیرا ارابه فرود این هواپیما میتوانست به اسکی زیر چرخ مجهز شود.همچنین میتواند به تجهیزات ضد یخ مخصوص نیز مجهز شود.انواع دیگر An-72 شامل مدل VIP و گشت دریایی است.طراحی غیر معمول آنتونوف 74 به دلیل استفاده از اثر Coanda و قابلیت نشست و برخاست کوتاه قابل بررسی است;گازهای خارج شده از موتور به سطح بالایی بالهای این هواپیما دمیده می شود تا نیروی Lift افزایش پیدا کند.اولین پرواز در 31 آگوست 1977 انجام گرفت اما تولید صنعتی تا 1980 انجام نشد.An-74 از موتورهای لوتارف D-36 نیرو می گیرد.این هواپیما شباهت بسیار زیادی به هواپیمای آمریکایی YC-14 دارد که در آغاز دهه ی 70 طراحی شد و از اثر Coanda نیز استفاده میکرد.[/color] [color=green]Boeing YC-14[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/yc-14-1_072.jpg[/img] [color=blue]قسمت عقب این هواپیما نیز در رمپی در خود جای داده که به سمت عقب باز میشود.این هواپیما میتواند تا 7/5 تن بار را به همراه 52 مسافر که در صندلی های روبرو نشسته اند حمل کند.همچنین قابلیت های بسیار عالی در زمینه قابلیت های نشست و برخاست کوتاه دارد.همانند تمامی هواپیماهای ساخته شوروی این هواپیما به منظور عملیات در زمین های نا آماده و ناهموار طراحی گردیده است.قسمت زیرین قدرتمند این هواپیما قابلیت تحمل شن و ماسه,چمن و باندهای نا آماده را دارد.در ژانویه 1997 و 1998 در جریان مسابقات رالی پاریس-داکار دو فروند هواپیمای آنتونوف 74 نیز شرکت داشتند.در سال 1999 نیز مجموعا 4 فروند حضور داشتند.قیمت هواپیمای آنتونوف 74 بین 17 تا 20 میلیون دلار تخمین زده می شود.نمونه ی هشدار زودهنگام هوابرد این هواپیما که An-71AEW نام گرفته بود نیز به دلیل وجود طرح Yak-44 شرکت یاکولف لغو شد.آنتونوف 71 یک رادار چرخان داشت که به سمت جلو مایل بود و میتوانست 6 اپراتور را در خود جا دهد.امکانات در قسمت بار هواپیما گنجانده شده بود.شایعاتی مبنی بر استفاده این طرح از موتورهای لیفت فن RD-38 نیز شنیده شده بود.[/color] [color=green]کابین[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0521127%7E0.jpg[/img] [size=18][color=green]انواع گوناگون[/color][/size] [color=blue]An-72 'Coaler-A'-پیش نمونه.2 فروند هواپیمای آزمایشی-1 فروند تست استاتیک شامل آن بود. An-72A 'Coaler-C تولید اولیه که بدنه ی کشیده تر و فاصله ی دو سر بال بیشتر داشت. An-72AT - 'Coaler-C' با قابلیت حمل کانتینرهای استاندارد. An-72S - 'Coaler-C' مخصوص VIP,دارای آشپزخانه در کابین جلو,استراحت گاه خدمه در وسط و 24 صندلی راحتی در عقب که در صورت لزوم میتوانست به نمونه باری یا با 38 صندلی نیز تبدیل شود.همچنین قابلیت تبدیل به آمبولانس هوایی با 8 برانکار را دارد. An-74-مدلی مطابق با شرایط قطبی با اتاقی برای استراحت 5 نفر از خدمه,قابلیت حمل سوخت بیشتر,رادار بزرگتر در قسمت رادوم دماغه,تجهزات ناوبری ارتقا یافته,تجهیزات ضد یخ بهتر و قابلیت تجهیز اسکی زیر چرخ. An-74A مدل باری یا مسافری An-74MP مدل گشت دریایی با قابلیت جابجایی 44 سرباز,22چتر باز,16برانکار با تجهیزات پزشکی یا 10تن بار. An-72P هواپیمای گشت.مجهز به یک قبضه توپ 23میلمتری Gsh-23L و جایگاههای بمب و راکت. An-74T مدل باری که به یک جرثقال کوچک و غلطک مجهز است. An-74T-100 با جایگاه ناوبر An-74D An-74-100 An-74-200[/color] [color=green]قسمت حمل بار[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1586910.jpg[/img] [color=blue]An-74TK مدل با قابلیت تغییر سریع به مدل مسافربری/باری که گنجایش 52 سرباز را دارد. An-74TK-100 با جایگاه ناوبر An-74TK-200 An-74TK-200C An-74TK-300 نمونه مسافربری با موتورهای جدید با مصرف سوخت بهتر که در زیر بال ها نصب شده اند(طرح معمول).قابلیت نشست و برخاست کوتاه ندارد اما در عوض مصرف و هزینه ی عملیاتی آن از انواع دیگر پایین تر است. An-74T-200وAn-74T-200A حمل و نقل نظامی An-74TK-300 An-74TK-300D با موتورهای زیر بال An-74-400 مشتق شده از An-74TK-300.بدنه ی آن 8 متر کشیده شده است.[/color] [color=green]آنتونوف An-74 سپاه پاسداران[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0958761.jpg[/img] [size=18][color=green]مشخصات کلی :[/color][/size] [color=blue]کشور سازنده : اتحاد جماهیر شوروی شرکت سازنده : آنتونوف خدمه : 5 نفر تعداد مسافر : حداکثر 52 نفر طول : 28 متر فاصله دو نوک بال : 31.89 متر ارتفاع: 8.65 وزن : 19000 کیلوگرم وزن (باحداکثر بارگذاری) : 34000 کیلوگرم پیشرانه : دو عدد موتور جت مدل Lotarev D-36 هرکدام با حداکثر توان 63.9 کیلونیوتون حداکثر سرعت : 700 کیلومتر در ساعت برد : 4325 کیلومتر[/color][/align] [align=center][url=http://www.aerospacetalk.ir/vb/showthread.php?t=33501]منبع[/url][/align]

[quote]اگر يك گلوله ناقابل آرپيچي به يكي از شيشه هاي اين اتوبوس 14 نفره بخوره كه تمام سرنشين ها الفاتحه شدن .....[/quote] برخورد ارپی جی به پنجره یک اتوبوس!! دوست گرامی این نفربر شناسایی نه اتوبوس بله اگر ار پی جی 1 درصد هم بخوره که!!!! هر چند همونطور که گفتم این شیشه ها فقط در برابر کالیبر 7.62 که فقط خش برمیداره و در مقابل کالیبر های بالاتر تا حتی 30 فقط 1 گلوله رو میتونه تحمل کنه دومی به احتمال زیاد رد میشه حالا شما میگید ار پی جی!

با تشکر از جناب cheka که همیشه با نظرات و تحلیل ها و نکات بسیار جالب خودشون تاپیک های بنده حقیر رو تکمیل میکنن باز هم ممنون از شما

reza4087 بابت عكس ها دستت درد نكنه لطف كردی ممنونم ازت [quote]دوستان تلفظ درست اسم اين هواپيما ايلوشين هست يا ايليوشين؟ [/quote] ایلوشین بیشتر استفاده میشه تا ایلیوشین شما دقت كرده باشيد از هر دواسم استفاده ميشه حالا تلفظ مهم نيست به اصل موضوع بپردازيد دوست گرامي

[quote]بسيار عالي. توي ايران هم ترابري بعضي از ايرلاينرها از اينوع هواپيما استفاده ميكنن. همچنين ترابري هوايي هلال احمر. چندتا عكس ناب هم در ادامه: [/quote] خیلی ممنون دوست عزیز که زحمت کشیدی و به من لطف کردی این عکس ها رو قرار دادی ممنونم ازت

[align=center][size=18][color=red]ماموریت پایگاه حبانیه، پالایشگاه البکر[/color][/size] [size=18][color=green]دوربردترین عملیات نیروی هوایی بعد از حمله به اچ – 3[/color][/size] [color=blue]نزدیک به بیست روز از شروع جنگ تحمیلی می گذشت و اکثر مراکز حساس عراق در این مدت آماج حملات تیز پروازان نیروی هوایی قرار گرفته بود.طراحان نیروی هوایی به دنبال اهدافی می گشتند که کم تر در این مدت مورد حمله قرار گرفته باشد. پایگاه حبانیه و پالایشگاه البکر جزو این اهداف بودند که در این مدت به دلیل بعد مسافت، کم تر مورد توجه قرار گرفته بودند. کار طراحی بر روی این اهداف آغاز شد و دو فروند هواپیمای شکاری بمب افکن فانتوم برای این عملیات در نظر گرفته شد. قرار شد که هواپیماها راس ساعت مقرر به پرواز درآیند و پس از عبور از شهرهای مرزی در نزدیکی مرز عملیات سوخت گیری هوایی انجام پذیرد و هواپیماهای رهگیر اف – 14 نیز در کنار مرز حضور داشته باشند تا اگر هواپیماها در هنگام بازگشت از جانب گشتی های دشمن مورد تعقیب قرار گرفتند، از آنها حمایت کنند و همچنین تانکر سوخت رسان هم در محل حاضر باشد تا در صورت کمبود سوخت به کمک فانتوم ها بشتابد. مشکل بعدی عبور از رینگ های پدافندی بغداد بود. پایگاه حبانیه و همچنین پالایشگاه البکر در 70 مایلی غرب بغداد قرار داشتند و هواپیماها برای رسیدن به این اهداف باید از فراز شهر بغداد عبور می کردند و برای این کار نیز باید از رینگ های پدافندی می گذشتند. مقرر شد پودهای جنگ الکترونیک متناسب با پدافند قدرتمند بغداد بر روی هواپیماها نصب شود و همچنین تدابیری برای جنگنده های رهگیر نیز اندیشیده شود. قرار شد پایگاه حبانیه به عنوان هدف اصلی و پالایشگاه البکر به عنوان هدف ثانویه در نظر گرفته شود. مشکل بعدی این بود که اطلاعات دقیقی از محل و نوع پدافندهای مستقر در منطقه نبود که برای حل این مشکل نیز بنا شد یک فروند فانتوم شناسایی به محل اعزام شود و از محدوده عکس برداری کند. در جمع بندی نهایی طراحان به این نتیجه رسیدند که ابتدا هواپیمای شناسایی از منطقه عکس برداری کند تا نقاط پدافندی مشخص شود. هواپیماهای رهگیر اف – 14 نیز در منطقه مرکزی حضور یابند و از نفوذ هواپیماهای دشمن در صورت تعقیب احتمالی فانتوم ها در مسیر بازگشت جلوگیری کنند. محل استقرار تانکر سوخت رسان نیز مشخص شد. همچنین مدت زمان لازم برای رفت و برگشت و مسیر رفت و برگشت نیز تعیین گردید چگونگی فرود اضطراری و دستورالعمل های مورد استفاده در مواقع اضطراری هم مورد بررسی قرار گرفت. [/color] [size=18][color=green]فانتوم شناسایی به سوی هدف پرواز کرد[/color][/size] [color=blue]در زمان مقرر یک فروند فانتوم شناسایی به خلبانی سروان ایلخانی از پایگاه یکم شکاری به پرواز درآمد و درحالی که باک های سوخت اضافه را در زیر بال ها و بدنه خود داشت، با کم کردن ارتفاع به سرعت از مرز عبور کرد و با رسیدن به محل های مورد نظر درحالی که دشمن در غفلت کامل به سر می برد، با گردش های از پیش تعیین شده از تمامی نقاط مورد نظر عکس های لازم را تهیه کرد. اینک پدافند عراق متوجه حضور او شده بود. از هر طرف پدافند در حال شلیک بود. اولین موشک سام به سوی هواپیما شلیک شد که کمک بلافاصله به خلبان اطلاع داد و او نیز با گردشی سریع و متحمل شدن مقدار جی بالا موفق به فرار از دست موشک شد. سرانجام فانتوم گردشی سریع انجام داد و با تمام سرعت سمت مرز را درپیش گرفت و به سلامت به پایگاه خودی مراجعت کرد، با ظهور عکس ها آخرین مرحله کار نیز انجام شد و نقاط پدافندی روی نقشه مشخص شد.[/color] [size=18][color=green]خلبانان انتخاب و مراحل نهایی کار انجام می شود[/color][/size] [color=blue]فرمانده پایگاه بعد از مطالعه طرح به دلیل حساسیت بالا و خطرات احتمالی تصمیم گرفت که خلبانان پرواز به صورت داوطلب انتخاب شوند که از بین داوطلبین چهار نفر خلبان زبده و ماهر انتخاب شدند. سرگرد محمودی به عنوان لیدر دسته پروازی و سروان عصاره نیز به عنوان وینگ من پرواز معین شدند.کار خلبانان بر روی نقشه آغاز شد با توجه به نوع پدافند، مسیر رفت و برگشت و بررسی دستورالعمل هایی که در مواقع اضطراری پیش می آمد کدهای ارتباطی بین خلبانان رد و بدل شد و همچنین نوع بمب و مهمات نیز انتخاب گردید و قرار شد عملیات در ساعات آغازین روز شروع شود طوری که در نزدیکی هدف هوا کاملا روشن شده باشد. این ساعت با توجه به اختلاف 30 دقیقه ای طلوع خورشید بغداد با پایگاه تعیین شده بود. در نهایت قرار شد پرواز با دو فروند فانتوم دی انجام شود هر کدام از فانتوم ها مجهز به بمب های M-117 و غلاف های جنگ الکترونیک باشند. روز موعود فرارسید. سحرگاه روز بیست و چهارم مهر ماه سال 1359 خلبانان پس از رسیدن به پست فرماندهی به اتاق تجهیزات رفتند و بعد از تحویل گرفتن تجهیزات به سمت آشیانه به راه افتادند. پرسنل گروه پروازی که از پاسی از شب مشغول آماده کردن هواپیماها بودند در کنار پرنده های آهنین بال ایستاده بودند و از خلبانان استقبال می کردند. خلبانان از زیر کلام الله مجید گذشتند و پا در پلکان هواپیما گذاشته و در کابین جای گرفتند. پرسنل پروازی مشغول کمک به خلبانان شدند تا آنها راحت تر بتوانند بندهای چتر و ... را به صندلی ببندند. با علامت دست خلبانان برق و فشار هواپیما به موتور سمت راست وصل شد و سپس موتور سمت چپ، اینک هر دو موتور هواپیما روشن شده است خلبانان شروع به بازرسی رادار و وسایل ارتباطی می کنند و پس از تماس با برج اطلاعات پرواز را دریافت می کنند.[/color] [size=18][color=green]شرح عملیات [/color][/size] [color=blue]خلبانان با اشاره دست به پرسنل کروی خاتمه بازرسی را اعلام می کنند و آنها نیز موانع را از زیر چرخ های هواپیما بر می دارند. هواپیماها به آرامی بر روی باند تاکسی کردند و اندکی بعد در ابتدای باند قرار می گیرند. با علامت برج مراقبت شبح های آهنین قدرت موتور خود را به حداکثر رسانده و به پرواز در می آیند و در دل آسمان جای گرفتند. بلافاصله بعد از پرواز خود را به ارتفاع 10000 پایی رساندند. سپس سرعت را به 400 نات می رسانند و از فراز شهرها عبور می کنند. در پایگاه های دیگر دو فروند اف 14 مسلح جهت اسکورت فانتوم ها به پرواز در می آیند و مسیر نقطه ملاقات را در پیش می گیرند. همزمان تانکر سوخت رسان 707 نیز به پرواز درآمده است تا در محل مورد نظر به فانتوم ها سوخت رسانی کند. فانتوم ها تا نزدیکی مرز ادامه می دهند. در نزدیکی مرز تانکر سوخت رسان منتظر هواپیماها بود. خلبانان ارتفاع خود را به 13000 پایی رسانده و با علامت هایی که به صورت رمز بود، شروع به سوخت گیری می کنند. بعد از سوخت گیری، فانتوم ها ارتفاع خود را به حداقل رسانده و سرعت را به 500 نات افزایش می دهند و از لابه لای دره های عمیق گذشته و از مرز عبور می کنند.[/color] [size=18][color=green]به هر قیمتی باید یکی از اهداف را منهدم کرد[/color][/size] [color=blue]قرار بر این بود که هواپیماها برای رسیدن به هدف از جنوب بغداد عبور کنند اما درحالی که هواپیماها 20 مایل بیشتر از خاک عراق را پشت سر نگذاشته بودند، توسط رادارهای عراقی شناسایی شدند. در این هنگام آژِیر خطر در بغداد به صدا در آمده بود. ثانیه هایی بعد رادار جست وجوگر سام – 2 در 30 مایلی بغداد برای پیدا کردن هدف شروع به سرچ کردن می کند که خلبانان به وسیله دستگاه جنگ الکترونیک سعی در اختلال در کار آن می کنند. لیدر دسته پروازی با توجه به حجم بالای پدافند به هواپیمای شماره دو اطلاع می دهد که حجم پدافند سنگین است و او اگر مایل است هدف ثانویه را بزند و یا ادامه دهد که خلبان شماره دو بلافاصله پاسخ منفی می دهد. 4 دقیقه تا هدف مانده هواپیماها تا ثانیه هایی دیگر بر فراز بغداد می رسند. حجم پدافند بسیار سنگین است و هر چند ثانیه گلوله هایی به بدنه هواپیماها برخورد می کنند. تمام نشان دهنده های اعلام خطر در داخل کابین هواپیماها در حال چشمک زدن است. خلبانان مجبورند جهت مصون ماندن از دید رادارهای دشمن ارتفاع خود را کاهش دهند پس بلافاصله ارتفاع خود را کم کرده و موتورها را در حالت پس سوز قرار داده و به سمت هدف ادامه طریق می دهند. چراغ اخطار قفل راداری دشمن در کابین هواپیمای لیدر روشن می شود. موشک در تعقیب هواپیمای شماره یک است. اکنون خلبان ها بر فراز شهر بغداد قرار دارند. خیابان ها نسبتا خلوت هستند. به دلیل ارتفاع کم و سرعت بالا، مردم وحشت زده ماشین های خود را وسط خیابان رها کرده و هر کدام در جایی پناه گرفته بودند. غافل از این که تیزپروزان نیروی هوایی ایران هیچ گاه مردم بی گناه را بمباران نمی کنند و این کار تنها توسط خلبانان مزدور عراقی صورت می پذیرفت. ارتفاع به قدری کم بود که هر آن امکان برخورد با زمین وجود داشت. تهدید دیگر در این هنگام کابل های فشار قوی برق بود که هرآن امکان برخورد با آنها وجود داشت.[/color] [size=18][color=green]لیدر دسته مورد هدف قرار گرفت[/color][/size] [color=blue]هواپیمای شماره یک همچنان مشغول فرار از دست موشک است. محمودی در تلاش است که به هر نحوی از دست موشک خلاص شود ولی در این تلاش او موفق نیست. از هر طرف موشکی به سمت هواپیماها شلیک می شود و در نهایت یکی از این موشک ها به هواپیمای محمودی برخورد می کند. هواپیمای شماره دو که اینک به شمال کربلا رسیده بود سرعت خود را به 1300 کیلومتر افزایش می دهد و ارتفاع را به حداقل ممکن می رساند تا از گزند موشک های دشمن در امان باشد. در همین زمان محمودی با او تماس می گیرد و می گوید که مورد اصابت موشک قرار گرفته. شماره دو سریعا موقعیت او را سوال می کند محمودی می گوید در ارتفاع 2000 پایی کمی عقب تر از تو هستم. شماره دو می دانست که در صورت ارتفاع گرفتن امکان مورد اصابت قرار گرفتن زیاد می شود ولی این کار را انجام می دهد. ثانیه هایی بعد عصاره هواپیمای شماره یک را می بیند که به سختی آتش گرفته و آتش از بال هایش زبانه می کشد. هواپیما دچار انفجارهای شدید شده بود. شماره دو فریاد می زند : - محمودی هواپیما آتش گرفته سریعا آن را ترک کن[/color] [size=18][color=green]خلبانان هواپیمای شماره یک مجبور به اجکت می شوند و ... [/color][/size] [color=blue]ناگهان هواپیما در پیچ سختی می افتد و آتش بیشتری از آن زبانه می کشد. شماره دو درحالی که هواپیما را در دید خود داشت، مشاهده می کند که هر دو خلبان بیرون پریده و چترشان باز می شود. او تصمیم می گیرد تا موقعی که آنها به زمین می رسند در آن جا حضور داشته باشد ولی بلافاصله بعد از این که محمودی و حیدری (کمک خلبان) فرود می آیند کمکش فریاد می زند : - موشک ! موشک سام – 6 رویمان قفل کرده سریع کاهش ارتفاع بده ... خلبان سرعت را افزایش داده و شروع به مانور می کند تا از دست موشک خلاص شود. موشک هر لحظه به هواپیما نزدیک تر می شد و خلبان هر کاری که انجام می دهد نمی تواند از دست موشک رهایی یابد. موشک درحال اصابت به هواپیما بود که خلبان به عنوان آخرین حرکت هواپیما را به شدت گردش داد. در این لحظه فشاری معادل 11 جی به خلبانان وارد می شد. این فشار برای هواپیما کم تر از اصابت موشک نبود وامکان زنده ماندن خلبان نیز در این حرکت بسیار پایین است زیرا احتمال شکسته شدن مهره های گردن و کمر بسیار بالاست. اما چاره ای نبود. با این کار موشک از بین دم و بال گذشت و به هواپیما اصابت نکرد. خلبانان درد شدیدی را در کمر و گردن حس می کردند ولی حال عمومی خوبی داشتند.[/color] [size=18][color=green]پالایشگاه البکر به سختی بمباران می شود[/color][/size] [color=blue]آنها با توجه به وضعیت پیش آمده تصمیم می گیرند هدف ثانویه را بمباران کنند زیرا درحال حاضر هم در تعقیب و گریز بودند و هم برای تشریح وضعیت هواپیمای دوست و همکارشان مجبور شده بودند از مسیر اصلی خارج شوند. علاوه بر این اگر به مسیر ادامه می دادند در راه برگشت دچار کمبود سوخت می شدند. لذا گردشی سریع می کنند و مسیر پالایشگاه البکر بغداد را در پیش می گیرند. پدافند پالایشگاه به شدت کار می کرد هواپیمای دچار تکان های شدیدی شده بود که ناشی از انفجار گلوله های ضد هوایی در زیر هواپیما بود. عصاره اینک پالایشگاه را در دید دارد او با رسیدن به پالایشگاه پاپ آپ کرده و با شیرجه بر روی هدف تمامی بمب های خود را بر روی پالایشگاه فرو می ریزد. زبانه آتش ناشی از انفجار مخازن سوخت به آسمان بلند می شود. عصاره تصمیم می گیرد بلافاصله گردش کرده و به سمت مرز حرکت کند.[/color] [size=18][color=green]میگ 23 در تعقیب فانتوم[/color][/size] [color=blue]به دلیل این که هواپیما مدت زمان زیادی در آسمان بغداد بوده رادارهای دشمن موقعیت آن را به پایگاه الرشید اطلاع دادند. در همین هنگام دو فروند میگ – 23 برای مقابله با فانتوم از پایگاه هوایی به پرواز درمی آیند. اینک هواپیما سبک شده بود ولی به علت استفاده زیاد از پس سوز موتور، سوخت در شرایط بدی قرار داشت. میگ ها در تعقیب فانتوم بودند. در فاصله 50 مایلی مرز ایران یکی از میگ های 23 اقدام به شلیک یک موشک راداری به سمت فانتوم می کند. کمک خلبان بلافاصله شروع به شکستن قفل راداری موشک می کند و در نهایت موفق می شود موشک را منحرف کند. در همین هنگام رادار قدرتمند هواپیمای اف – 14 موفق به رهگیری میگ ها شده بود و یکی از اف 14 ها با سرعت به سمت میگ ها حرکت می کند. میگ ها که متوجه حضور اف – 14 می شوند تغییر مسیر می دهند و به سمت خاک خود فرار می کنند. لحظاتی بعد خلبانان اطلاع پیدا می کنند که میگ ها فرار کردند و دیگر تهدیدی از جانب آنها برای فانتوم ایجاد نمی شود پس ارتفاع را زیاد کرده و به وسیله کد به رادار اطلاع می دهند که در چه موقعیتی هستند؛ همچنین می گویند به دلیل درگیری در بغداد سوخت شان درحال اتمام است و احتمالا قادر به رسیدن به مرز نیستند و از رادار می خواهند که اگر مجبور به فرود اضطراری در نوار مرزی شدند تیم امداد نجات هلی کوپتری نیروی هوایی برای نجات آنها فرستاده شود،[/color] [size=18][color=green] آیا فانتوم موفق به عبور از مرز و سوختگیری می شود ؟[/color][/size] [color=blue]در همین هنگام پایگاه با تانکر تماس می گیرد و سمت و موقعیت فانتوم را به او اطلاع می دهد. اکنون فانتوم در 30 مایلی مرز قرار دارد و خلبان تقریبا مطمئن شده که به مرز نمی رسد در همین لحظه از سوی تانکر با خلبان تماسی گرفته می شود با این مضمون: - عقاب سمت و موقعیت شما را دارم و به داخل خاک عراق می آیم با خونسردی ادامه بده. خلبان مخالفت می کند و می گوید : - این کار را نکن هواپیمای شما بهترین هدف برای پدافند عراق است. ولی خلبان تانکر نمی پذیرد و می گوید تو ارتفاع بگیر گلوله های دشمن در ارتفاع بالا به من نمی رسند تامکت ها هم مراقب هستند. با توجه به شرایط جسمی که خلبان داشت امکان این که بتواند عمل سوخت گیری هوایی را انجام دهد بسیار کم بود چون این کار بسیار حساس است و باید با دقت زیادی انجام شود. خلبان تانکر مرتب به خلبان فانتوم دلداری می داد و می گفت تحمل کند تا او برسد. موتور هواپیما وقتی کم تر از 500 پوند بنزین داشته باشد، خاموش می شد و اکنون هواپیما تنها 700 پوند بنزین داشت، در همین لحظه خلبان تانکر تماس می گیرد و می گوید : - در 5 مایلی شما هستم مرا نمی بینید؟ خلبان که درد زیادی را تحمل می کرد می گوید نه نمی توانم شما را ببینم. آمپر بنزین هر لحظه پایین تر می آمد که ناگهان خلبان متوجه تانکر می شود. تانکر در 5 درجه به سمت چپ حدودا 1000 پا بالاتر از فانتوم درحال پرواز بود. خلبان بی درنگ با تانکر تماس می گیرد : - دلیجان شما را دیدم در چند مایلی شما هستم. خلبان تانکر تغییر مسیر می دهد و می گوید : من گردش می کنم به سمت مرز و اهرم سوخت گیری را پایین می دهم سرعت را نیز به 300 نات می رسانم. عصاره با شنیدن این توضیحات کمی ارتفاع گرفته و در آخرین لحظات موفق به سوخت گیری می شود. پس از پایان سوخت گیری خلبانان فانتوم از خلبان تانکر که با شجاعت مثال زدنی خود را به عنوان یک طعمه به خاک عراق رسانده بود، تشکر کرده و به سمت پایگاه حرکت می کند. بر اثر فشار بیش از حد جی، چند مهره گردن و کمر خلبان و کمک شکسته شده بود با نزدیک شدن به پایگاه خلبان به سختی آماده فرود می شود و سرانجام موفق می شود هواپیما را به سلامت بر زمین بنشاند. پرسنل فنی به سرعت به سمت هواپیما می آیند و خلبان و کمک را از آن خارج می کنند. سرگرد محمودی و ستوان حیدری نیز پس از تحمل 10 سال اسارت آزاد شده و به همراه دیگر آزادگان به میهن باز می گردند.[/color][/align] [align=center][size=18][color=green]ادامه دارد......[/color][/size][/align]

[align=center][size=18][color=red]حمله به پایگاه های هوایی التقدم و تموز [/color][/size] [color=blue]سوم مهر است. چهار روز از شروع جنگ تحمیلی می گذرد. از پایگاه های هوایی کشور روزانه بیش از 50 سورتی پرواز به قصد حمله به پایگاه های هوایی، پالایشگاه ها، مخازن سوخت و تاسیسات زیربنایی عراق انجام می شود.سوم مهر است. چهار روز از شروع جنگ تحمیلی می گذرد. از پایگاه های هوایی کشور روزانه بیش از 50 سورتی پرواز به قصد حمله به پایگاه های هوایی، پالایشگاه ها، مخازن سوخت و تاسیسات زیربنایی عراق انجام می شود.[/color][color=blue]در کنار این پروازها، در این چهار روز جنگنده های رهگیر اف 14 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران همواره درحال حراست و نگهبانی از آسمان کشور و دادن پوشش هوایی به جنگنده های دیگر هستند. در سه روز گذشته خلبانان تیزپرواز نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، علاوه به حملات گسترده به اکثر مناطق اقتصادی و نظامی عراق موفق به سرنگونی بیش از 20 فروند هواپیمای متخاصم دشمن شده بودند. پدافند قدرتمند کشور نیز نزدیک به 15 فروند هواپیمای دشمن را هدف قرار داده بود. ولی این پایان کار نبود. عراق که متوجه اشتباه خود شده دست به دامان قدرت های بزرگ از جمله شوروی و فرانسه شده بود تا به کمک آنها بتواند جلوی حملات گسترده نیروی هوایی ایران را بگیرد. [/color] [size=18][color=green]طرحی برای حمله ای گسترده [/color][/size] [color=blue]سوم مهر ماه سال 1359، طرحی رسیده بود که طی آن پایگاه های اول و سوم شکاری مامور شده بودند دو پایگاه مهم هوایی دشمن را در عمق خاک دشمن هدف قرار دهند. پایگاه یکم شکاری مامور بمباران پایگاه هوایی تموز شده بود و پایگاه سوم شکاری مامور بمباران پایگاه هوایی التقدم. هر دو پایگاه نزدیک به هم قرار داشتند. پایگاه تموز در نزدیکی پایگاه حبانیه و پایگاه التقدم که در فاصله ای حدود 74 کیلومتری غرب بغداد قرار داشت. طرح عملیاتی آماده شد. پرواز در اولین ساعات صبح انجام می شد و زمان بندی به شکلی انجام شده بود که 10 دقیقه بعد از بمباران پایگاه تموز توسط فانتوم های پایگاه یکم شکاری، پایگاه التقدم توسط فانتوم های پایگاه سوم شکاری هدف قرار گیرد. [/color] [size=18][color=green]فانتوم های پایگاه یکم به سمت هدف پرواز کردند [/color][/size] [color=blue]راس ساعت مقرر 6 فروند فانتوم مسلح به بمب های BL775 و MK82 از پایگاه یکم شکاری مهرآباد به پرواز در آمدند. فانتوم ها بلافاصله ارتفاع خود را تا حد ممکن افزایش دادند و با عبور از شمال قم به سمت کمیجان و سپس فیروزان و در نهایت بر روی شهر کرمانشاه رسیدند که در این جا با دوفروند تانکر سوخت رسان ملاقات کرده و اقدام به سوخت گیری هوایی نمودند. جنگنده ها پس از سوخت گیری، با کاهش تدریجی ارتفاع به سمت مرز حرکت کردند و با عبور از روی شهر کرند ارتفاع را تا حد ممکن کاهش داده و با عبور از روی نفت شهر وارد خاک عراق شدند. به دلیل تغییرات زیادی که جنگنده ها در مسیر خود داده بودند، امکان رهگیری بسیار پایین آمده بود و آنها بدون هیچ مشکلی به پیش می رفتند. [/color] [size=18][color=green]پایگاه هوایی تموز در هم کوبیده شد[/color][/size] [color=blue]تا پایگاه تموز چندین مایل بیشتر نمانده بود که لیدر دسته اعلام آماده باش نمود. جنگنده ها در یک چشم برهم زدن به بالای سر پایگاه رسیده بودند. پدافند پایگاه که تازه متوجه موضوع شده بود، از هر طرف به سمت جنگنده ها شلیک می کردند. خلبانان متوجه هواپیماهای عراقی شدند که در جلوی شیلتر و رمپ پروازی پارک شده اند و با فرمان لیدر حمله آغاز شد. فانتوم ها دو به دو به سمت هر هدف روانه شدند و در کم تر از چند ثانیه آتش سرتاسر پایگاه تموز را در خود گرفت. تعدادی از جنگنده های دشمن بر روی زمین منهدم شدند. یکی از آشیانه های اصلی پایگاه دقیقا هدف قرار گرفته بود؛ به طوری که سقف بتونی آن سوراخ و منهدم شده بود.درنگ جایز نبود با فرمان لیدر دسته هر دسته دو فروندی بعد از رها کردن بمب ها به سمت مرز گردش می کردند و از معرکه دور می شدند. این حمله با موقیت کامل انجام پذیرفت و حتی کوچک ترین تیری به جنگنده ها اصابت نکرد. فانتوم ها به سرعت پیش می آمدند. در این سوی مرز جنگنده های اف 14 وارد عمل شده بودند و آماده حمایت از فانتوم ها بودند. دقایقی بعد فانتوم ها همگی بدون کوچک ترین مشکلی وارد مرز شده بودند و درحال سوختگیری برای بازگشت به پایگاه بودند.[/color] [size=18][color=green]خلبانان پایگاه همدان عملیات را شروع کرده بودند [/color][/size] [color=blue]در آن سوی ایران در پایگاه هوایی همدان نیز اتفاقاتی افتاده بود. جنگنده ها به پرواز درآمده بودند. هدف فانتوم های پایگاه سوم شکاری، پایگاه بزرگ التقدم بود. پایگاه التقدم دارای باندهای پروازی بلند بود و همچنین داری مخازن سوخت تامین کننده سوخت مورد نیاز پایگاه های همجوار. همچنین اکثر بمب افکن های عراقی در این پایگاه نگهداری می شدند. با توجه به گستردگی این پایگاه از همدان 8 فروند فانتوم باید به پرواز در آمده بود. فانتوم بدین شکل آرایش یافتند : 5 فروند فانتوم دی که از سریع ترین جنگنده های نیروی هوایی به شمار می آمد و 3 فروند فانتوم ئی. تمامی فانتوم های مجهز به بمب های BL775 و MK82 بودند که 2 فروند از فانتوم های ئی مجهز به موشک های هوا به هوای راداری و گرمایاب بودند تا در صورت حضور گشتی های دشمن بتوانند برای محافظت از فانتوم ها با آنها درگیر شوند. جنگنده ها پس از پرواز از پایگاه با ارتفاع متوسط از جنوب شهر سقز گذشته و با عبور از روی کرمانشاه به ایلام رسیدند. در این نقطه فانتوم ها شروع به کاهش ارتفاع نمودند و در نهایت با حداکثر سرعت و حداقل ارتفاع با عبور از روی شهر مرزی صالح آباد وارد خاک عراق شدند. هواپیماها برای این که رهگیری نشوند با تمام توان پیش می رفتند. در عین حال عراقی ها نیز انتظار نداشتند که به فاصله ده دقیقه پس از حمله به تموز به التقدم نیز حمله شود. آنها نمی توانستند تصور این موضوع را نیز بکنند و این شاید بخاطر ضعف هوایی آنان بود که حتی بارها در تقابل با هواپیماهای ایرانی فرار را ترجیح به درگیری می دادند.[/color] [size=18][color=green]فانتوم به پایگاه رسیدند، در اولین اقدام باند منهدم شد[/color][/size] [color=blue]لیدر متوجه یک فروند آنتونف 26 بر روی زمین می شود که با شیرجه، دو تیر بمب بر روی آن فرو می ریزد و آن را منهدم می کند. بر روی پایگاه التقدم غوغایی بر پا بود و فانتوم ها اکثر نقاط پایگاه را هدف قرار دادند که از آن جمله می توان به هدف قرار دادن دو فروند میگ 23 عراقی که در رمپ پروازی بودند اشاره نمود. پدافند از هر طرف شلیک می کرد و این شلیک ها چون بی هدف و به هر سویی بود می توانست بسیار خطرناک باشد. در همین حین دو فروند فانتوم برای زدن مخزن سوخت به سمت آن شیرجه رفتند خلبانان ارتفاع خود را کم کرده و مخزن سوخت موجود در پایگاه که یکی از منابع تامین سوخت بود را هدف قرار دادند و با شنیده شدن صدای انفجار مهیب این مخزن حجم آتش در پایگاه بسیار زیاد شده بود که لیدر بلافاصله دستور بازگشت فانتوم ها را به سمت مرز صادر نمود که در همین موقع یکی از فانتوم ها هدف پدافند دشمن قرار گرفت و به ناگه ارتفاع خود را از دست داد ولی خلبان با مهارت خود توانست هواپیمایی را که در ارتفاع کم پرواز می کرد هدایت کند و از سقوط ناگهانی آن جلوگیری کند. جنگنده ها اینک چندین مایل از هدف فاصله داشتند که لیدر شروع به بررسی فانتوم آسیب دیده نمود و متوجه شده به اثر اصابت گلوله توپ های ضد هوایی به فانتوم یکی از موتورهای آن به طور کامل از کار افتاده و به همین دلیل خلبان فانتوم آسیب دیده نمی توانست با حداکثر سرعت به راه خود ادامه دهد. در همین زمان نیز با اعلام حمله هوایی از سوی پایگاه التقدم چهار فروند جنگنده رهگیر میگ 21 از پایگاه هوایی کرکوک به قصد سرنگونی فانتوم ها به پرواز درآمدند. [/color] [size=18][color=green]اسکورت فانتوم و حمله میگ ها[/color][/size] [color=blue]لیدر باید چاره ای می اندیشید پس به لیدر دسته دو فروندی که جنگنده های آنان مسلح به موشک های هوا به هوا فرمان داد تا فانتوم آسیب دیده را تا مرز اسکورت نمایند. سپس خود به همراه 4 فروند دیگر با تمام سرعت به سمت مرز حرکت کردند. رادارهای فانتوم های ئی بکار افتاده بود. اینک جنگنده ها تا مرز فاصله زیادی را داشتند ولی تهدیدها همچنان ادامه داشت. در همین حین خلبان یکی از فانتوم ها توسط سیستم درختی رادار خود موفق به شناسایی 4 فروند میگ 21 عراقی در فاصله 55 کیلومتری شد که از سمت شمال به طرف آنها می آمدند. خلبان که می دانست با نزدیک شدن میگ ها احتمال هدف قرار گرفتن هواپیمای آسیب دیده 100 درصد می باشد به خلبانان فانتوم با گردشی به سمت شمال به جنگ با چهار فروند هواپیمای دشمن رفت. خلبان هواپیمای دیگر می دانست که جنگیدن با چهار فروند هواپیمای دشمن با یک فروند کار آسانی نیست. پس بلافاصله او نیز به سمت هواپیماهای دشمن گردش نمود و موفق به قفل راداری روی یکی از میگ ها شده و یک تیر موشک به سمت آنها شلیک کرد. لیدر میگ ها که متوجه این موضوع شد بلافاصله دستور داد جنگنده ها از هم جدا بشوند. متاسفانه موشک به خطا رفت و در 3 کیلومتری یکی از میگ ها منفجر شد. جنگ بر روی آسمان شروع شده بود دو هواپیمای ایرانی با چهار هواپیمای عراقی.[/color] [size=18][color=green]فانتوم هدف قرار می گیرد، میگ منهدم می شود[/color][/size] [color=blue]دو فروند میگ به سمت فانتوم فرمانده حرکت کردند و درست در پشت سر او قرار گرفته و آماده شلیک بودند. خلبان با تمام شدت به چپ چرخید و با کاهش ارتفاع ناگهانی موفق شد یکی از میگ ها را جا بگذارد و آن را دقیقا در جلوی خود قرار دهد. او آماده شلیک به سمت میگ بود که میگ دوم درست پشت سرش قرار گرفت و دو تیر موشک R-13 به سمت او شلیک نمود. موشک اول به خطا رفت ولی موشک دوم درست به موتور برخورد کرد. ولی معجزه ای رخ داده بود موشک با برخورد به دهانه موتور منفجر نشد فقط به اثر ضربه که وارد کرده بود قسمت پس سوز را از بین برده، با دم انتهای برخورد کرده و به دهانه یکی از موتورها آسیب رسانده بود. در لحظه برخورد، هواپیما تکان شدیدی خورد و خلبان متوجه برخورد موشک شده بود. با توجه به این که موشک منفجر نشده بود هواپیما کاملا می توانست پرواز کند ولی به دلیل آسیب دیدن دم، دیگر قادر به مانور برای تعقیب و گریز نبود و هر آن با یک حرکت نادرست احتمال کنده شدن دم می رفت. خلبان فانتوم دیگر در همین حین درست پشت سر میگ قرار می گیرد. خلبان عراقی که غافل از پشت سر خود می خواست بداند که چه بلایی سر فانتوم ایرانی آورده، که یک تیر موشک حرارتی به سمت او شلیک می شود. موشک با رفتم به داخل اگزوز موتور عمل می کند و میگ عراقی در دم در هوا منفجر می شود. به نظر می رسید خطر تا حدودی از بین رفته. لیدر از خلبان فانتوم دیگر می خواهد تا به کنار او آمده و خسارت وارد را برآورد کند ولی میگ ها نمی خواستند بدون شکار بروند.[/color] [size=18][color=green]خلبان فانتوم به شدت آسیب می بیند، میگ دوم هم هدف قرار می گیرد [/color][/size] [color=blue]ناگهان یک میگ دیگر اقدام به برش مسیر فانتوم فرمانده می کند و با گردش به سمت چپ هواپیمای لیدر را توسط توپ 23 میلمتری جنگنده خود هدف قرار می دهد. تیرها از دماغه شروع به برخورد می کنند تا این که شیشه طلقی کابین عقب برخورد کرده و پنجره را منهدم می کنند. خلبان از ناحیه دست و پای سمت چپ به شدت آسیب می بیند. قسمتی از رادار جنگنده، سیستم کنترل آتش و سیستم ارتباط رادیویی از کار می افتد. همچینین سیستم تهویه جنگنده به طور کل از کار می افتد. خسارت بسیار بالا بود. اکثر سیستم ها از کار افتاده و جنگنده به سختی به پرواز ادامه می داد. در این زمان فانتوم آسیب دیده که بر روی پایگاه هدف پدافند قرار گرفته بود نیز از مرز گذشته و خود را برای فرود اضطراری آماده می کرد. خلبان فانتوم دیگر بلافاصله به سمت میگ گردش می کند و اقدام به رهگیری آن می نماید و در فاصله کمی از فانتوم آسیب دیده موفق به رهگیری و هدف قرار دادن آن می شود. او بلافاصله گردش کرده و به سمت هواپیمای فرمانده باز می گردد. [/color] [size=18][color=green]اف 14ها آماده شکار می شوند [/color][/size] [color=blue]در این هنگام شکاری های اف 14 نیز وارد معرکه شده بودند که رادار مرزی عراق به میگ ها خبر ورود اف 14 ها را می دهد. خلبانان عراقی که می دانستند در 3 روز گذشته دست کم 15 فروند از هواپیماهای آنها توسط اف 14 ها هدف قرار گرفته اند، پا به فرار می گذارند. فانتوم آسیب دیده با همراهی فانتوم دیگر موفق به عبور از مرز می شود و به سمت پایگاه حرکت می کنند. با نزدیک شدن به پایگاه رادار اعلام می کند که به پایگاه حمله هوایی شده. درنگ جایز نبود هم فانتوم آسیب دیده قادر به پرواز بیشتر بود و نه سوختی باقی مانده بود.[/color] [size=18][color=green]فرود اضطراری در قصرشیرین و ثبت یک حماسه[/color][/size] [color=blue]جنگنده ها گردش کرده و بالاجبار در باند کمکی قصرشیرین فرود می آیند. شهر قصرشیرین و فرودگاه کمکی زیر آتش شدید توپخانه عراق بود. بلافاصله بعد از فرود هواپیماها، برای مصون ماندن از دید گشتی های عراقی به داخل آشیانه برده می شوند. با آرام شدن اوضاع خلبان هلی کوپترجهت انتقال خلبانان به منطقه اعزام می شود که خلبان آسیب دیده به بیمارستان منتقل شده و مابقی به پایگاه عزیمت می کنند. در حمله موفق به پایگاه های تموز و التقدمف دست کم 9 فروند هواپیمای جنگنده و بمب افکن عراقی بر روی زمین منهدم می شوند. اکثر آشیانه های موجود در این دو پایگاه از بین می روند و یا خسارات زیادی می بینند. مخزن بزرگ سوخت پایگاه التقدم به طور کل منهدم می شود و همچنین باند فرودگاه التقدم نیز به طور کل منهدم و غیر قابل استفاده می شود. با حمله به این دو پایگاه، حجم حملات بمب افکن های عراقی به طرز فاحشی کاهش یافت و برگ زرین دیگری به افتخارات نیروی هوایی و خلبانان تیزپرواز آن اضافه می شود.[/color][/align]

[align=center][size=18][color=green]در آستانه هفته دفاع مقدس به مرور برخی از عملیات های غرور آفرین دلاور مردان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران خواهیم پرداخت[/color][/size][/align] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/arton145_new%281%29.jpg[/img][/align] [align=center][size=18][color=red]شناسایی پل های مواصلاتی، پادگان و فرودگاه اربیل[/color][/size] [color=blue]جنگی ناخواسته شروع شده بود. در مدت زمانی که از جنگ گذشته بود، نیروی هوایی اکثر هدف هایی از قبل پیش بینی شده را مورد حمله قرار داده بود و نیاز به کسب اطلاعات از هدف های دیگر به شدت احساس می شد. در این بین گردان های هواپیماهای شناسایی نیروی هوایی بیشترین نقش را در این مهم ایفا می کردند .جنگی ناخواسته شروع شده بود. در مدت زمانی که از جنگ گذشته بود، نیروی هوایی اکثر هدف هایی از قبل پیش بینی شده را مورد حمله قرار داده بود و نیاز به کسب اطلاعات از هدف های دیگر به شدت احساس می شد. در این بین گردان های هواپیماهای شناسایی نیروی هوایی بیشترین نقش را در این مهم ایفا می کردند . خلبانان تیز پرواز نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در حالی که بدون هیچ مهماتی باید در عمق خاک دشمن و آن هم با ارتفاع کم پرواز می کردند ولی هرگز از این مسئولیت سرباز نمی زدند و همواره با عکس برداری از مناطق مهم و استراتژیک عراق چه نظامی و چه اقتصادی، کمک شایانی می نمودند، زیرا پس از عکس برداری، با مشخص شدن مختصات دقیق نقطه هدف خلبانان می توانستند با در نظر گرفتن سمت و همچنین موانع در بین راه ، بهترین مسیر را برای رسیدن به هدف انتخاب کنند و با خیالی آسوده تر تمرکز خود را معطوف به انهدام هدف نمایند. فصل پاییز بود و هوا نسبتا سرد و تقریبا ابری بود . در همین اثنا ماموریتی به گردان شناسایی پایگاه یکم شکاری محول شد که برمبانی آن یک فروند فانتوم شناسایی می بایست با پرواز بر روی خاک عراق، ماموریتی را انجام می داد . [/color] [size=18][color=green]عکس برداری از 3 نقطه در یک پرواز [/color][/size] [color=blue]ماموریت آن روز به شکلی بود که برگشت از آن قطعیت نداشت زیرا خلبانان باید با نفوذ به خاک عراق، از چندین نقطه عکس برداری می کردند و این کار را برای آنان دشوار می کرد زیرا با شناسایی شدن و در اولین نقطه، احتمال هدف قرار گرفتن در نقطه بعدی و یا هدف قرار گرفتن توسط گشتی های دشمن بالا می رفت . به هر شکل دو تن از بهترین خلبانان برای این ماموریت انتخاب شدند. همان طور که عنوان شد هدف سه نقطه مختلف بود و پرواز در آن روز به سه بخش تقسیم می شد . خلبانان باید از سه هدف مختلف عکس برداری می کردند . هدف اول یک پل مواصلاتی در منطقه کوهستانی "رواندوز" بود ، پس از آن پل بزرگی در جاده " موصل" به "اربیل" بر روی رودخانه " زابرگ" و هدف سوم فرودگاه و پادگان نیروی زمینی شهر "اربیل" بود که پس از شناسایی هدف سوم خلبانان باید تغییر سمت داده و در مسیر بازگشت قرار می گرفتند . [/color] [size=18][color=green]عملیات طرح ریزی شد [/color][/size] [color=blue]درفصل پاییز و هوای مناطق شمال غرب کشور و شمال عراق معمولاً ابری است و ابرها گهگاه آن قدر پایین می آیند که پرواز ناوبری و عکس برداری در ارتفاع کم به خاطر پوشش ابر و عدم امکان دیدن نقطه نشانه های زمینی با مشکلات بسیار مواجه می شود .آتشبارها و توپخانه ها و سایت های موشکی نیزبه هوای دشمن در نقاط حساس و اطراف شهرها مستقر بودند . سیستم پدافند هوایی عراق در نقاط کوهستانی و مرزی، تعداد بسیار زیادی دیده بان گمارده بود که این دیده بان ها با مواضع توپخانه زمین به هوا در نزدیکی خودشان ارتباط مستقیم داشتند واطلاعات خود را در کوتاه ترین زمان در اختیار یکان ها ضد هوایی قرار می دادند . این یکان ها در مقابل پروازهای هواپیماهای ما به صورت خودکار عمل می نمودند و با هدایت کامپیوتری به سمت هدف شلیک می کردند و تهدید عمده ای به شمار می آمدند . با در نظر گرفتن تمام این مسایل کار طراحی پرواز و ترتیب عبور از هدف ها توسط خلبانان شروع و برنامه ریزی شد و به اقتضای نوع ماموریت از یکان نگهداری خواسته شد که هواپیماها را به دوربین های مناسب تجهیز کنند. همچنین به دلیل بعد مسافت و گستردگی عملیات فانتوم به طور حتم دچار کمبود سوخت می شد. پس قرار شد هواپیمای سوخت رسان نیز در قسمت غرب کشور مستقر شود تا در هنگام بازگشت فانتوم به آنها سوخت لازم را جهت بازگشت به پایگاه انتقال دهد .[/color] [size=18][color=green]شرح عملیات [/color][/size] [color=blue]لحظه موعود فرا رسیده بود. خلبانان با قدم های استوار و با آمادگی کامل در حالی که تجهیزات پروازی را تحویل گرفته بودند، به سمت هواپیمای آماده رهسپار شدند و پس از وارسی های لازم، سوار بر پرنده آهنین بال خود که فاقد هرگونه تجهیزات دفاعی بود و فقط با انواع دوربین ها تجهیز شده بود شدند و در ساعت مقرر با تاکسی بر روی باند پایگاه پروازی به ابتدای باند رسیده و لحظاتی بعد در آسمان غوطه ور شدند . فانتوم بلافاصله بعد از پرواز به آرامی ارتفاع گرفت و در ارتفاع بالا به سمت شمال غرب کشور حرکت کرد . در طرح ریزی پروازی پیش بینی شده بود که در نقطه ای نزدیک مرز ارتفاع را کم کرده و دور از دید رادارهای دشمن بر فراز مناطق کوهستانی به سمت اولین هدف پرواز کنند . با رسیدن به نقطه مورد نظر خلبان ارتفاع را کم کرده و با عبور از مرز در لا به لای کوه ها شروع به پرواز نمود . هواپیما در ارتفاع 30 متری زمین پرواز می کرد ، خلبان به تدریج سرعت هواپیما زیاد نمود تا این که به سرعت 1100 کیلومتر در ساعت رسید . پرواز با سرعت بالا و در ارتفاع 30 متری خطرات زیادی را می توانست به همراه داشته باشد . [/color] [size=18][color=green]عکس برداری از اولین هدف بدون هیچ تهدیدی [/color][/size] [color=blue]لحظاتی بعد هواپیما به منطقه اولین هدف یعنی پل در منطقه رواندوز نزدیک شد و خلبانان خود را برای عکاسی از آن آماده نمودند . شرایط از هر جهت مطلوب بود و عکاسی را به بهترین نحو انجام شد . خوشبختانه بدلیل سرعت زیاد و غافل گیری دشمن ، پدافند آنها فرصت کوچک ترین عکس العمل را نتوانستند پیدا کنند . پس از عبور از هدف اول برابر طرح ریزی اولیه خلبان با گردش هواپیما به سمت چپ به سمت هدف دوم به حرکت در آمد . پل ارتباطی در بزرگراهی که شهر های اربیل و موصل را به هم متصل می کرد هدف دوم بود . داشتن اطلاعات کافی از این پل مهم برای حملات بعدی هواپیماهای شکاری بمب افکن نیروی هوایی لازم بود تا بتوانند با آگاهی هر چه بیشتر از شرایط آن و مواضع پدافندی دشمن ماموریت های خود را طراحی و اجرا کنند . [/color] [size=18][color=green]عبور از روی دومین هدف ، آتش سنگین پدافند دشمن [/color][/size] [color=blue]خلبانان برای این که بتوانند از تمام اجزای پل عکس برداری کنند ، تصمیم گرفتند از داخل رودخانه به آن نزدیک شوند و از روبه رو به سمت آن پرواز کنند . وضعیت دشواری بود زیرا در این نوع پرواز پدافند زمین به هوای دشمن به وضوح آنها را در دید داشت و در تیررس کلیه جنگ افزار ها قرار می گرفتند . خلبانان از وضعیت پدافند قدرتمند پل ، آگاهی داشتند ولی به خاطر گرفتن عکس های مناسب خود را در بدترین شرایط ممکن قرار داده بودند . تنها راه نجات خلبانان و هواپیما در این شرایط سرعت زیاد در ارتفاع کم و انجام گردش های تند پس از عکاسی بود . انجام هر گونه مانور در مجاورت پل غیر ممکن بود چون باعث به هم خوردن دوربین های عکس برداری هواپیما می شد . خطر اصلی خلبانان و هواپیما را تهدید می کرد . زیرا آنها باید بدون هیچ حرکتی و در پروازی مستقیم از منطقه پل و از میان آتش توپ های ضد هوایی دشمن عبور می کردند . خلبانان با یاد خدا در موقعیت مناسب روی رودخانه قرارگرفتند و با سرعتی بسیار بالا بی امان به سمت پل پیش رفتند . پدافند زمین به هوای دشمن با عبور از هدف اول از حضور هواپیمای ایرانی در منطقه مطلع شده بود . تیراندازی کلیه توپ های هوایی مستقر در سمت چپ و راست پل از فاصله دور مشخص بود و هر آن احتمال اصابت گلوله ها به کابین هواپیما می رفت . خلبانان در نزدیک پل از کف رودخانه اوج گرفته و با ارتفاع مناسب برای عکاسی از روی آن عبور کردند . توپ های ضد هوایی به شدت شلیک می کردند . [/color] [size=18][color=green]گردش به سمت هدف سوم و آتش سوزی در زیر باک[/color][/size] [color=blue] خلبانان بلافاصله پس از عبور از پل گردش های تند به چپ و راست را آغاز کرده و بعداز طی مسافتی با گردشی گود به سمت شمال تغییر جهت دادند و به سمت هدف سوم یعنی فرودگاه و پادگان نیروی زمینی دشمن در اربیل رهسپار شدند . هر دو خلبانان از این که توانسته بودند عکس های خوبی بگیرند خوشحال بودند . احتمال داشت شلیک توپ های ضد هوایی دشمن را دوربین های پهلویی هواپیما ثبت کرده باشند و فعالیت آنها را می توانستند در عکس ببینند .برای مقابله با توپ های ضدهوایی خلبانان به ناچار از مسیر تعیین شده منحرف شده و از شهرکی در حوالی شهر اربیل عبور کردند . خلبان کابین عقب در نگاهی گذرا به بال چپ هواپیما دودی غلیظ همراه با شعله را در زیر بال مشاهده نمود . خلبانان بی درنگ باک های سوخت خارجی هواپیما را رها کردند زیرا در غیر این صورت گسترش آتش به سر تا سر بال چپ و بدنه هواپیما حتمی بود .[/color] [size=18][color=green]عکس برداری از هدف سوم ، باک های آتش گرفته روی سر دشمن [/color][/size] [color=blue]هواپیما داخل خاک عراق بود و کاهش میزان سوخت خطر بعدی پرواز بود. هواپیما فاصله زیادی از پایگاه های خودی داشت . پادگان و فرودگاه روبه روی خلبانان بود بنابراین آنها تصمیم گرفتند که عکس آن جا را نیز بگیرند . هواپیما به سرعت به پادگان رسید . دوربین ها به خوبی کار می کردند. از گوشه و کنار دائماً به سمت فانتوم تیر اندازی می شد . حالا بهترین زمان بود. خلبانان باک های اضافی هواپیما را که منشاً آتش بودند روی محوطه پادگان رها کردند . توده ای از آتش همراه با باک های بنزین بر سر دشمن فرو ریخته شد . خلبانان به سرعت و با گردشی سریع به سمت راست در مسیر بازگشت قرار گرفتند . آتش کنترل شده بود و با فرو افتادن باک ها دیگر اثری از آن باقی نمانده بود .[/color] [size=18][color=green]عبور از مرز و سوختگیری هوایی [/color][/size] [color=blue]لحظاتی بعد خلبانان با رسیدن به کوه های مرزی کمی اوج گرفتند و بعد از تماس با رادار منطقه به سمت هواپیمای سوخت رسان حرکت کردند . سوخت هواپیما رو به اتمام بود و هواپیمای سوخت رسان هم منتظر خلبانان بود . لحظاتی نگذشته بود که خلبان با دیدن تانکر با اعلام رمز پروازی به سمت او حرکت نمود و ثانیه هایی بعد کار سوخت گیری شروع شد ، تمام باک های داخلی فانتوم از سوخت پر شدند . خلبانان بی درنگ هواپیما را به سمت پایگاه به پرواز درآوردند و دقایقی بعد به سلامت در فرودگاه فرود آمدند .پس از پارک هواپیما ، خلبانان از آن پیاده شده و شروع به وارسی بدنه فانتوم پرداختند . هواپیما از چند نقطه مورد اصابت گلوله های توپ ضد هوایی دشمن قرار گرفته بود. مقدار ضایعات در بال چپ بیشتر بود اما به نظر می رسید که خطر اصلی را باک خارجی سمت چپ از هواپیما دور کرده است . این باک مانند سپری در مقابل گلوله های دشمن عمل کرده بود و بعد از انفجار آنها در داخل باک آتش سوزی شده بود ولی مانع از برخورد مستقیم گلوله به باک های داخلی هواپیما شده بود. با رها شدن باک های خارجی روی پادگان دشمن ، کانون آتشی که خود دشمن بر پا کرده بود بر سر خودشان فرود آمده بود .ماموریت در سایه توکل به ذات باری تعالی و توسل به ائمه اطهار به خیر و خوشی به اتمام رسید . فیلم دوربین ها برای ظهور فرستاده شد . وقتی عکس ها آماده شدند خلبانان متوجه شدند که عکس های خوبی از هر سه نقطه گرفته اند . ولی مهم تر از همه این که از سایه هواپیما در حالی که بر اثر گلوله های ضد هوایی دشمن دچار آتش سوزی شده بود نیز عکس های جالبی ثبت شده بود .[/color][/align]

[quote]این شیشه هاییی که مثل اتوبوس گذاشتن تا چه حدی قدرت دارن !؟ می تونن در برابر دشکا مقاومت کنند !؟ [/quote] این شیشه ها در برابر کالیبر های بالا مقاومت نداره فقط در برابرکالیبر 7.62 بهترین مقاومت رو داره

[quote]تشکر مطالب جالب بود اما چند نکته قیمت ؟ پنهانکار هست یا نه ؟[/quote] با سلام رادار گریز اصلا نیست قیمت مشخصی هم ازش پیدا نکردم

http://gallery.military.ir/albums/userpics/an_22_l8.jpg An-22 یا Antei هواپیمای ترابری عظیم الجثه ای است که مدتی بزرگترین هواپیمای دنیا بود اما بعد با ورود C-5 و An-124 این عنوان را از دست داد.اما هنوز هم به عنوان بزرگترین هواپیمای توربوپراپ دنیا محسوب می شود.اولین حضور این هواپیما به سال 1965 و در نمایشگاه هوایی پاریس بر می گردد. طراحی و تولید در اواخر دهه ی 50 نیروی هوایی شوروی به هواپیمایی با قابلیت جا به جایی حجم عظیمی بار و تجهیزات نیاز داشت که بتواند مکمل An-8 و An-12 های نیرو باشد.این طرح در واقع با کد An-20 مطرح بود که هواپیمایی بال بالا و چند موتوره بود.در اوایل 1960 شوروی ها نمونه ی چوبی این هواپیما را در کیف ساختند و با کد -100 شناخته شد.اما اولین پیش نمونه ی این هواپیما در 27 فوریه 1964 به پرواز در آمد و به آن لقب Antheus دادند.بعد از 4 ماه این هواپیما در نمایشگاه هوایی پاریس شرکت کرد.هواپیماهای An-22 در تاسیسات تاشکند تولید می شدند و اولین هواپیما به اسکادران ترابری واقع در پایگاه هوایی ایوانوا تحویل داده شد. http://gallery.military.ir/albums/userpics/an_22_l7.jpg هواپیما برای ایفای نقش ترابری استراتژیک طراحی شده بود و بیشتر برای حمل چتربازان به همراه نفربرهای BMD-1 شان اختصاص یافته بود.قابلیت حمل بار این هواپیما از دیگر هواپیمای باری نیروی هوایی شوروی,An-12,بسیار بیشتر بود.این هواپیما قادر به انجام عملیات در باندهای نا آماده و کوتاه است و این امکان را به چتر بازان می دهد که عملیات خود را به سهولت انجام دهند.به مانند Tu-114,این هواپیما نیز از 4 موتور با پروانه خلاف گرد استفاده می کند.موتورها نیروی تراست بسیار بالایی و باعث ایجاد فشار هوا در بالای بال ها و فلپ های بزرگ این هواپیما می شود.ارابه ی فرود این هواپیما سخت تر طراحی شده تا هواپیما قادر به انجام عملیات در زمینهای نا آماده را داشته باشد.البته در مدل های اولیه این هواپیما قابلیت تنظیم فشار باد تایر ها در پرواز برای ایمنی هر چه بیشتر در زمان فرود را داشت که در مدل های بعدی حذف گردید. کابین http://gallery.military.ir/albums/userpics/1211505.jpg طراحی An-22 همان طراحی هواپیماهای باربری معمول است.به صورتی که بالهای بزرگ این هواپیما در بالای بدنه قرار گرفته و حدود 33 متر فضا برای بارها در نظر گرفته شده.حجم این قسمت نیز 639 متر مکعب است.قسمت جلوی این هواپیما نیز Pressurize شده است و می تواند بین 5 تا 8 نفر خدمه یا 25 مسافر را در خود جا دهد.اما فشار هوا در قسمت بار هواپیما فقط 3.55 PSI یا 0/245 Bar است.البته در این قسمت یک تیغه قسمت اصلی بار هواپیما را از قسمت بارهای سبکتر جدا می کند.این توانایی باعث می شود که در حین عملیات چتر بازان,در عقب هواپیما در پرواز باز شود و مشکلی برای بار بوجود نیاید.An-22 تا بحال چند رکورد از خود بجای گذاشته است.در نگاه اول به نظر می رسد An-22 نمونه بزرگتر شده ی An-12 است.هر چند دم H شکل هواپیما این مسئله را کمرنگ تر می کند.مزایای این دم ها برای An-22 عملکرد بهتر موتورها و جایگیری بسیار آسان تر هواپیما در آشیانه(به دلیل طراحی دم)است. پیشرانه توربوپراپ Kuznetsov NK-12MA http://gallery.military.ir/albums/userpics/Museum_Finnland_Kuznetsov_Triebwerk.jpg تاریخچه ی عملیاتی این هواپیما اصلا برای نیروی هوایی شوروی و ایرفلوت ساخته شده بود.بعضی از یگان های An-12 به سرعت An-22 را به خدمت گرفتند. در خلال حمله شوروی به افغانستان,An-22ها بیشتر سربازان چتر باز شوروی را به کابل , قندهار و بگرام انتقال می دادند. در سال 1984 این هواپیماها هلیکوپترهای Mi-8 را به اتیوپی حمل می کردند سال 1986 و واقعه ی چرنوبیل ماموریت مهمی برای این هواپیما بود.چرا که تمامی موادهای آلوده را از چرنوبیل انتقال می دادند. در سال 1987 این هواپیما تسلیحات نظامی به آنگولا حمل کرد.همچنین در زلزله ی ارمنستان بازهم این An-22 بود که در عملیات کمک رسانی حرف اول را می زد. در نمایشگاه Le Bourge پاریس در سال 1988 حضور داشت. بعد از فروپاشی شوروی بسیاری از سربازان امنیتی داخلی با این هواپیما انتقال پیدا کردند. در سال 1995 و جنگ بوسنی این هواپیما شرکت داشت. تخمین زده می شود حدود 45 فروند ازین هواپیماها باقی مانده است.هر چند رفته رفته جای خود را به هواپیمای بزرگتر و پیشرفته تر An-124 می دهد اما هنوز یکی از اسب های بارکش روسیه همین هواپیماست.1 فروند ازین هواپیما نیز در Antonov Airlines فعالیت می کند و به جا به جایی بارها و سفارشات غیر نظامی می پردازد. نمونه ای ازین هواپیما با گنجایش 724 مسافر در قسمت بالا و پایین در شرف ساخته شده بود که این پروژه لغو شد.(توجه داشته باشید حداکثر گنجایش مسافر در بویینگ 747 ,400 الی 500 نفر است!) قسمت حمل بار http://gallery.military.ir/albums/userpics/an_22_l9.jpg نمونه های مختلف An-22 نمونه های اولیه با دماغه ی شیشه ای که در کیف و تاشکند ساخته می شدند.جمعا 40 فروند ازاین مدل تولید شد. An-22A مدل بهبود یافته با سیستم استارت هوایی,سیستمهای الکتریکی تغییر یافته و ادوات و تجهیزات ناوبری و رادیوی بهتر.28 فروند ازین مدل در تاشکند ساخته شد. مشخصات کلی : کشور سازنده : اتحاد جماهیر شوروی شرکت سازنده : آنتونوف سال ورود به خدمت : 1969 خدمه : 5 نفر طول : 57.9 فاصله نوک دو بال : 64 متر ارتفاع : 12 متر وزن : 115 تن وزن (با حداکثر بارگذاری) : 250 تن پیشرانه : 4 عدد موتور توربوپراپ مدل Kuznetsov NK-12MA مجموعا با حداکثر توان 60000 اسب بخار حداکثر سرعت : 740 کیلومتر در ساعت برد : 11950 کیلومتر برد (با حداکثر بارگذاری) : 5250 کیلومتر حداکثر وزن قابل بارگذاری : 80 تن بارگذاری استاندارد : 50 تن (با قابلیت حمل 290 سرباز با تجهیزات کامل رزمی)[/align] [align=center]منبع[/align]

[align=center][/align] [align=center]پس از معرفی هواپیمای اف-16 فایتینگ فالکون، نوبت به مدل جدید و نوین هواپیمای اف-16 می رسد که با طراحی متفاوت و رادیکال خود، توانایی های منحصر به فرد خود را نمایان ساخته و البته تا حدود زیادی، کاستی های نمونه اصلی هواپیمای اف-16 را با طراحی جدید برطرف نموده است. این هواپیما، بر پایه بدنه اصلی هواپیماهای اف-16 معمولی بنا نهاده شده است که مشخص ترین اختلاف این هواپیما با نمونه های معمولی اف-16، بال های دلتایی شکل آن می باشد. این بال ها، به شکل یک مثلث هستند که گوشه های آن به سمت بیرون کشیده شده اند. استفاده از چنین طرح بالی، به دلیل فراهم آمد فضای بیشتر برای نگهداری سوخت، برد بیشتری به این هواپیما می دهد. همچنین، این شکل دلتایی بال، امکان حمل تسلیحات بسیار بیشتری نسبت به نمونه معمولی اف-16 را به هواپیمای اف-16 ایکس ال اعطا می نماید. به مدد استفاده از بال های دلتا یا مثلثی شکل، مساحت بال بیشتری برای این هواپیما فراهم آمده است که در نتیجه، هواپیما قادر به نشست و برخاست در سرعت های بسیار کمتر از نمونه معمولی هواپیماست. این هواپیما، در حقیقت برای پاسخگویی به نیاز نیروی هوایی آمریکا برای هواپیمایی که قادر به کروز یا گشت زنی در سرعت های مافوق صوت، بدون از دست دادن قابیلت مانوردهی و توانایی های دیگر باشد، طراحی گشت. به همین منظور، می بایست در طرح اف-16 های معمولی آن دوران، تغییراتی به وجود می آمد که علاوه بر ایجاد توانایی سوپرکروز دیگر قابلیت های هواپیما نیز مانند برد و توانایی حمل تسلیحات افزایش می یافت. به منظور به کارگیری بال های دلتا شکل، لازم بود که طول بدنه نیز افزایش یابد. در راستای همین هدف، طول کلی بدنه هواپیما، به میزان 146 سانتیمتر، افزایش یافت تا ریشه گسترده بال، بتواند روی بدنه نصب شود. بال های دلتا شکل این هواپیما، بر خلاف هواپیماهایی مانند خانواده میراژ که تنها از مثلثی ساده تشکیل می شوند، این گونه نبود. بلکه انتهای بال های این هواپیما، تا حدودی به بیرون امتداد داده شده بود تا برخی از توانایی های آیرودینامیکی هواپیما برای پرواز در سرعت های مافوق صوت افزایش یابد. در اف-16 های مدل های قدیمیتر، در صورت حمل سیستم ناوبری شبانه برای عملیات کور یا سیستم لانتیرن، دو مقر حمل تسلیحات اشغال می شد که از توانایی حمل تسلیحات بیشتر هواپیما می کاست. اما در هواپیمای اف-16 ایکس ال، به لطف وجود مقرهای فراوان برای حمل تسلیحات، دیگر این ضعف چندان محسوس نیست. این هواپیما برای تامین نیروی پیشرانش خود، از دو مدل موتور ساخت شرکت های مشهور پرات اند ویتنی و جنرال الکتریک استفاده می نماید، مدل جنرال الکتریک F-110، توانایی ایجاد نیروی رانشی معادل 28.000 پوند تولید می نماید که به راستی نیروی بسیار عظیمی برای پیشرانش یک جنگنده نسبتاً متوسط به شمار می آید. این هواپیما، دارای وزن خالی معادل 11 تن و بیشینه وزن برخاستی برابر با حدود 25 تن است. همچنین این هواپیما، قادر است به سرعت هایی در حدود 2 ماخ در ارتفاع حدود 15 کیلومتری، که البته سقف پرواز هواپیما نیز در همین حد است، دست یابد. طول بال های این هواپیما به 10 متر، طول خود هواپیما به حدود 16 متر و مساحت بال این هواپیما به 58 متر مربع می رسد. این هواپیمای متفاوت، در ابتدای زمان طراحی اش در شرکت جنرال داینامیکز، رقیبی برای نمونه جدید هواپیمای اف-15 E ساخت شرکت مکدانل داگلاس به شمار می آمد. اما سرانجام، با وجود مزایا و ویژگی های بسیار عالی که این هواپیما از آنان بهره می برد، هواپیمای اف-15 ئی در این رقابت پیروز گردید و این هواپیما، که هم اکنون از آن با نام F-16 E نام می برند، هرگز به تولید انبوه برای کابرد های نظامی نرسیده و تنها چند نمونه از آن تولید شد. البته، با وجود اینکه برنامه هواپیمای اف-16 ایکس ال ادامه نیافت، اما هم اکنون شاهد تولید نسل جدیدی از جنگنده های اف-16 با نام دیزرت فالکون و با کد E/F هستیم که از آن ها با نام بلاک 60 نیز یاد می شود. اگرچه در این جنگنده های بسیار پیشرفته ادامه دهنده راه ایکس ال، بال دلتا شکل به کار گرفته نشده، اما بسیاری از ویژگی های مثبت هواپیمای اف-16 ایکس ال، هنوز پا بر جا هستند.[/align] [align=center]مشخصات فنی: طول: 51/16 متر عرض: 03/10 متر مساحت بال: 62 متر مربع وزن معمول برای تیک آف: 19505 کیلوگرم (حدود 19 تن) حداکثر وزن برای تیک آف: 21773 کیلوگرم (حدود 22 تن) بیشترین سرعت دست: 2126 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 36000 فوتی برد پروازی (خطی): 4630 کیلومتر موتور در مدل 1 نفره: Pratt & Whitney F100-PW-100 turbofan با کشش 23830 پاوند موتور در مدل 2 نفره: General Electric F110-GE-129 سقف پرواز خدمتی: 50000 فوت تسلیحات: مسلسل 20 میلی متری M-61A1 Vulcan به همراه انواع موشکهای هوا به هوا و هوا به زمین [/align] [align=center]منبع[/align]

به دنبال طراحی بمب افکن سنگین B-52 از سوی ایالات متحده و شروع دوران جنگ سرد بین دو قدرت، اتحاد شوروی به قصد ساخت بمب افکنی افتاد که قابلیت هایی بیش از همتای غربی اش داشته باشد. ضمن آنکه با سرعت فوق العاده، بتواند خود را سریعتر به خاک دشمن برساند و با موشکهای کروز دوربرد خود، ضربات خرد کننده وارد کند. کار ساخت بمب افکن مافوق صوت بین قاره ای M-50 موسوم به Bounder در سال 1956 به وسیله ی دفتر طراحی Myasishchyev در اتحاد شوروی آغاز شد. طرح هواپیما از ابتدا قرار بود مافوق صوت، با برد پروازی زیاد و قابلیت حمل موشکهای دوربرد کروز M-61 باشد. این بمب افکن استراتژیک شوروی، قرار بود برد پروازی در حدود 10000 کیلومتر داشته باشد، ضمن آنکه موشکهای کروز با بردی 1000 کیلومتری را حمل کند. M-50 بالهایی دلتا شکل داشت که برای پرواز مافوق صوت ایده آل بود. فاصله ی دو نوک بال آن 1/35 متر و طول هواپیما نیز 5/57 متر را شامل می شد. این بمب افکن سنگین، از چهار موتور بسیار پرقدرت توربوجت موسوم به «17-16» ساخت P.F. Zubets بهره می جست. دو موتور پرقدرت تر در جایگاههایی در زیر بالها و دو موتور کم قدرت تر در نوک بالها نصب یافته بودند. نمونه ی اولیه ی این هواپیما به سال 1959 آماده ی پرواز شد و اولین پرواز خود را به تاریخ 27 اکتبر 1959 با موفقیت انجام داد. به دلیل اینکه موتورهایی که قرار بود از ابتدا بر روی این بمب افکن نصب شوند، در آن زمان در دسترس نبودند، در نمونه ی اولیه ی این هواپیما، از دو موتور VD-7 و دو موتور VD-7g استفاده شده که این موتورها نمی توانستند این بمب افکن سنگین را به سرعتی بیش از 99/0 ماخ برسانند. دومین نمونه ی M-50 به مدل M-52 معروف گشت. این بمب افکن با موتورهای ساخت Zubets مجهز شده بود که از ابتدا قرار بود بر روی این بمب افکن نصب شوند. نحوه ی نصب موتورها تغییر یافته بود و دو موتور مانند بالچه ی کوچکی، در انتهای بالها نصب شده بودند. در دسامبر 1960، دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی (خورشچف)، طی سخنانی در حضور مقامات عالی رتبه ی اتحاد شوروی، اظهار داشت که طرح و توسعه ی بیشتر صنعت هواپیماهای نظامی به مصلحت نمی باشد. رهبر شوروی، که شیفته ی اکتشافات فضایی و توسعه ی صنعت فضانوری اتحاد شوروی بود، دستور داد که تمام اموری که قبلا قرار بود توسط هواپیماهای نظامی انجام شوند، با انواع مختلفی از موشکهای هدایت شونده جایگزین شوند. بدین جهت، مجلس وزرای اتحاد شوروی، طی لایحه ای به ستاد مشرک کل نیروهای اتحاد شوروی، خواستار توقف کلیه ی کارهای تحقیقاتی بر روی هواپیماهای جدید شد. اولین قربانیان این دستور نابخردانه، دفاتر طراحی هواپیمایی Lavochkin و Myasischev بودند. کارشناس معروف دفتر طراحی معروف به V. Myasischev به ریاست مرکز TsAGI انتخاب شد. وی از ادامه ی کار بسیار ناامید و سرخورده بود، زیرا از هواپیمای طراحی شده ی او یعنی M-50 و M-52 که اولین بمب افکن های مافوق صوت و بسیار دوربرد در کل جهان به شمار می رفتند، تنها تعداد بسیار اندکی ساخته شده بود. به سال 1960، طرح و توسعه ی بمب افکن M-50 ، به دلیل فروپاشی دفتر طراحی Myasishchyev ، برای همیشه متوقف شد. به طرز شگفت آوری، اطلاعات در مورد M-50 یا Bounder کم است. یکی از مهندسین اتحاد شوروی بعدها اظهار کرد که این هواپیما یک مشکل بزرگ داشت و آن کمبود اطلاعات در مورد پرواز مافوق صوت در زمان طراحیش بود. مشخصات : ماموریت: بمب افکن استراتژیکی مافوق صوت موتورها: 4 موتور توربوجت D-15 در مدل M-50 با میزان کشش هرکدام 28660 پاوند 4 موتور ساخت Zubetc در مدل M-52 با میزان کشش نامعلوم. سرعت کروز: 4/1 ماخ فاصله دو نوک بال: 1/35 متر طول هواپیما: 5/57 متر ورود به خدمت: 1959 پایان کار: 1960 منبع

[quote]تولید این هواپیما متوقف نشده ، فقط بخاطر برخی مسایل انتقال خط تولید و محدودیت های کارخانه ی هواپیماسازی Chkalov مستقر در تاشکند ازبکستان که تنها شرکت اصلی مونتاژ هواپیماهای ترابری IL-76 تا سال 2007 بود و در زمان شوروی پایه گذاری شد ، کند شده . بعد از سفارش 1.5 میلیارد دلاری ارتش چین در سال 2006 برای خرید 34 فروند هواپیمای ترابری IL-76 و 4 فروند سوخترسان IL-78 ، مشخص شد که شرکت ازبکستانی توانایی بر عهده گرفتن این سفارش را ندارد . بهمین دلیل مسکو تصمیم گرفت خط تولید این هواپیما رو از ازبکستان به روسیه انتقال بده . در حال حاضر روند انتقال خط مونتاژ اصلی IL-76 از کارخانه ی Chkalov به کارخانه ی Ulyanovsk (تحت سرپرستی شرکت Ilyushin) در حال انجام هست که طبق برنامه ریزی ، تا سال 2012 ، خط تولید اصلی هواپیمای فول مونتاژ در کارخانه ی Ulyanovsk عملیاتی خواهد شد و کارخانه ی Chkalov با پیوستن به مجموعه ی کارخانه های هواپیماسازی روسی ، به کارخانه ی تولید قطعات یدکی هواپیمای IL-76 تبدیل میشود . با این حال ، تولید Il-76 در جریان انتقال خط تولید متوقف نشده است .[/quote] این تولید نصف و نیمه و محدود که تولید نیست هر موقع کارخانه جدید را ساختن بعد میشه تولید درست وحسابی در متن هم به همین دلیل توقف تولید گفته شد چون تولید ناچیزه

[quote]اين از همون هواپيماهاي نيست كه چند وقت پيش در روسيه ي سقوط كرد؟ ظاهر زيبايي داره و خوبيش اينه كه ميشه ازش در موارد بسيار زيادي استفاده كرد. ترابري، سوخت رسان، آواكس ، حمل ونقل مسافر و .... [/quote] احتمالا از انواع مسافربری بوده نه این مدل از جمله ماموریت های قابل توجه این مدل برای ایران ارسال محموله دارویی و غذایی به سومالی بود

[quote]هر کدام از موتور های این هواپیما ( همان طور که می دانید ) دارای دو پروانه ی خلاف گرد است و پاد ساعتگرد بودن این موتور ها معنایی ندارد. اگر احیاناً منظور شما چیز دیگری بود، لطفاً به آن اشاره کنید[/quote] ببخشید یک قسمتی از متن اصلاح شده ولی یک بخش جا موند بود که شما بهش اشاره کردین ممنون از تذکر شما اصلاح شد(چون پروانه ها یکی ساعت گرد و دیگری پاد ساعت گرد هستن برای همین گفته شده که البته به صورت ناقص بیان شد)