امرپ ها به راحتی و به سرعت قابل جایگزینی هستند   همین الانش آمریکا حدود ده الی بیست هزار امرپ بلا استفاده داره و دنبال مشتری!   ضمن اینکه موجودی خودروهای محافظت شده کشورهایی مثل عربستان و امارات اینقدر هست که در میان مدت هم به مشکلی برنخورند   http://www.military.ir/forums/topic/27527-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%DB%8C%D8%B1%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%B1%D9%BE-mrap-%D9%88-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B2%D8%B1%D9%87%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%86%D8%B7/   در کنار اینکه قرار نیست که به یکباره تمامی خودرو های محافظت شده این دو کشور در نبرد به کار گرفته بشه و همه به یک باره منهدم بشن

  سال اول جنگ بحثش با الان زمین تا اسمان متفاوت هست   اون موقع ارتش سوریه نیروی انسانی و تجهیزات داشت ولی الان چی داره؟!   پس نمیشه مقایسه کرد

      اشتباهی در ترجمه رخ داده (که البته امری عادی هست)   بر طبق منبع :   http://www.military-today.com/artillery/a200.htm     هر کدام از راکت های این سامانه 750 کیلوگرم وزن و 7.26 متر طول دارند   طول راکت اشتباها به جای قیمت هر راکت بیان شده!   --------   با تشکر از حمید عزیز بابت این تاپیک :rose:

مدتی قبل در حال جستجوی صفحات دنیای مجازی به مورد جالبی برخوردم (البته برای اولین بار نبود موردی که بهش برخوردم)   سایتی از طریق جمع آوری ، تجزیه و تحلیل کلیپ های منتشر شده از شلیک موشک های هدایت شونده به سمت اهداف در سوریه ، یک اماری به دست آورده بود که جالب بود (خیلی از امار به دست آمده از تحولات سوریه از همین طریق (کلیپ ها وعکس های منتشره) حاصل شده)   امار متعلق به استفاده از موشک های هدایت شونده و اصابت اهداف مختلف ارتش سوریه از ماه فوریه تا ژوئن سال 2015 است که جزئیات جالبی دارد   تعداد اهداف مورد اصابت قرار گرفت به تفکیک ماه :    فوریه : 21  مارس : 8 آوریل : 38  مه : 63  ژوئن : 57  جمعا : 187     تقسیم اهداف براساس منطقه :    حلب : 45  ادلب : 54 قنیطره : 6  درعا : 28  ریف دمشق : 8 سویدا : 1  حما : 37 لاذقیه : 6     تفکیک اهداف :    تانک : 66  نفربر و خودروی رزمی پیاده نظام: 10  شیلکا : 10  انواع خودروهای نظامی و زرهی : 6  انواع کامیون ها و خودروهای پشتیبانی نظامی : 12  بولدوزر و خودروهای مهندسی : 11  قطعات توپخانه ای : 9 و .......... اما تقسیم بندی موشک های مورد استفاده (از همه جالب تر)   US BGM-71 TOW: 150 Russian 9M113 Konkurs: 15 Russian 9M133 Kornet: 7 Russian 9K111 Fagot: 1 Russian 9M14 Malyutka: 2 Russian 9K115-2 Metis-M: 7 French MILAN: 2 Chinese HJ-8 Red Arrow: 3   مدت زمان پرواز موشک تا اصابت به هدف (بر حسب ثانیه) و برد حدودی طی شده:    فوریه:  11.7  / 2193m  مارس: 8 14.4  / 2700m  آوریل: 38 13.3  / 2493m  مه: 63 13.4  / 2512m ژوئن: 57 12.8  / 2400m   همچنان شاهد حماسه (!) تاو های امریکایی اهدایی عربستان در سوریه هستیم! قبلا این امار عکس بود یعنی تاو در محدودیت و موشک های روسی غنیمتی در گستردگی استفاده بودند الان برعکس شده و روز به روز هم بر امار استفاده از تاو اضافه میشه   این موارد قابل استناد و تایید با سند تصویری بود (موارد بدون سند قطعی بماند) در اخر لازم است ذکر فاتحه ای بکنیم برای زرهی از دست رفته سوریه

  قیمت اشتباه هست   در منبع ویکی ذکر شده 30 میلیون ین ژاپن! حالا اگر تبدیل ارز بکنیم و هر دلار امریکا رو 120 ین در نظر بگیریم (حدودی) تقریبا قیمت این خودرو 250000 دلار هست

مطلب جالبی بود خسته نباشید :rose:     قادر عزیز فرمودند در این مورد بنده تکمیلش میکنم   انچه که پیشتر ترک ها برنامه ریزی کرده بودند برای پروژه خودروی رزمی پیاده نظام ارتش ترکیه، دستیابی به یک محصول در این زمینه و عملیاتی سازی تا سال 2013 الی 2015 بود که به دلایلی این امر محقق نشد   پروژه خودروی رزمی پیاده نظام ترکیه تقریبا با پروژه تانک اصلی میدان نبرد این کشور موازی هست و در حقیقت زوج رزمی آلتای ، خودروی تولپار خواهد بود   ولی با توجه به تاخیر رخ داده در پروژه التای و تغییراتی که داده شد در این پروژه ، زمان عملیاتی سازی خودروی رزمی پیاده نظام هم به تعویق افتاد در حقیقت زمانی عملیاتی خواهد شد که آلتای به صورت کامل عملیاتی شود.   به این مسئله در متن هم اشاره شده :       -------       آشنایی با استاندارد STANAG 4569 ناتو     وظیفه خودروی رزمی پیاده نظام : حمل پیاده نظام (transport infantry) ، پشتیبانی یا پوشش آتش (سبک) از نیروها (provide fire cover to troops)  و سرکوب خودروهای رزمی دشمن (در کلاس مشابه با خودروی خودی) و در صورت نصب تسلیحات مناسب سرکوب تانک ها (suppress enemy Tanks & fighting vehicles) تا پیاده نظام امکان پیشروی پیدا بکنه   وظیفه خودروی رزمی سواره نظام : به عنوان خودروی طلایه دار و محافظ جناحین (scouting and flank guard) و در نهایت حامل پیاده نظام در حقیقت اینجا ماموریت اصلی حفاظت از ستون های سواره و ادوات زرهی هست تا پیاده نظام   این دو تعریف در ارتشی مثل امریکا در دو خودرو مختلف (مثل ام 2 و ام 3 بردلی) پیاده سازی شده اما در ارتش های دیگر مثل روسیه به صورت همزمان در یک خودرو (سری بی ام پی) ارائه شده است   خودروی پیاده نظام به عنوان یک عضو مستقل امکان انجام عملیات (انتقال و پشتیبانی از پیاده نظام) را دارد اما خودروی رزمی سواره نظام در قالب دیگر تجهیزات همچون تانک ها و ........ میبایست عمل کند     این خودرو با این وزن در کلاس وزنی تانکی مثل تی 72 قرار میگیره در حالی که نقشش کاملا متفاوته و در دسته خودروهای رزمی پیاده نظام جای داره   در ساخت تولپار مشخصا نگاه ترک ها به خودروهای رزمی آلمانی مثل Marder و Puma بوده   https://en.wikipedia.org/wiki/Marder_%28IFV%29   https://en.wikipedia.org/wiki/Puma_%28IFV%29   این خودرو های رزمی جزو سنگین ترین ها در میان خودرو های رزمی پیاده نظام بوده و دارای بالاترین سطوح حفاظت به صورت ماژولار هستند   خودروی تولپار در سنگین ترین و محافظت شده ترین حالت از نظر سطح حفاظت شاسی با شاسی یک تانک برابر خواهد بود.   ---       سیستم مورد اشاره همان سیستم ساخت صنایع آسلسان ترکیه با نام AKKOR با مشارکت طرف تکنولوژیکی کره جنوبی است. از ویژگی های این سیستم حفاظتی میتوان به پوشش 360 درجه ای اشاره کرد.      

کیل مارک اف 16 ترک برای هدف قرار دادن میگ 23 سوری   http://8pic.ir/images/cx7epde9n2l3qkyxbwsi.jpg

لکلر با وجود اینکه در بخش سیستم مدیریت نبرد و کنترل اتش تانک بسیار پیشرفته ای هست اما به جهت حفاظت زرهی ضعف دارد و با توجه به ضد زره هایی که در یمن دیدیم مقابله باهاش کار سختی نیست اما در هر حال تاثیر خودش در نبرد رو دارد     برای همین ضعف در حفاظت بود که فرانسوی ها پروژه تقویت حفاظت این تانک رو کلید زدن و در حال حاضر پیگیری میکنن   بیشتر از امثال لکلر باید از حضور بی ام پی 3 و کلا خودروهای رزمی پیاده نظام از این دست نگران بود که البته دلایلی دارد

برای دوستانی که خیلی علاقه مند مبحث ارتقای هوایی سوریه هستند پیشنهاداتی هست البته این نکته رو باید در نظر گرفت که سوری ها به جهت مدیریت بعد زمینی نبرد به شدت ضعیف عمل کرده اند و انتظار مدیریت مناسب و موثر بعد هوایی از اینها انتظار بی جایی هست خصوصا با توجه به شناختی که از سوری ها در بعد هوایی داریم و نهایت ابتکاری که از اینها دیدیم که به پرتاب بشکه انفجاری ختم میشه   سامانه تسلیحاتی هدایت شونده HERMES-A این سامانه جهت مقابله با تانک های نسل جدید ، ادوات زرهی سبک ، سازه های مهندسی ، اهداف سطحی مختلف از جمله مراکز تجمع نیروهای دشمن و ایضا درگیری با اهداف پروازی کم سرعت در طول شب و روز طراحی و ساخته شده است. پلتفرم این سامانه شامل هواپیماهای پشیبانی نزدیک نظیر سوخو 25 ، بالگرد های ترابری و رزمی نظیر میل می 8 و می 24 و دیگر هواگرد های مشابه است. موشک های این سامانه با حداکثر برد 15 الی 20 کیلومتر ، امکان مقابله با اهداف توسط هواگردها در محدوده ای خارج از برد موشک های پدافندی برد کوتاه (انواع دوش پرتاب و .......) را فراهم میکنند. سر جنگی 30 کیلوگرمی موشک های مورد استفاده در سامانه که از نوع شدیدالانفجار ترکش شونده است قابلیت انهدامی مناسبی دارد.  

سوال اصلی اینه مذاکره نکنیم چه کنیم؟ به جای توافق چه میشود کرد؟ خواهشا نرید سراغ شعار گرایی که گندش درآمده   برفرض ما نخوایم گزینه بهبود شرایط از طریق گشایش در روابط خارجی رو دنبال کنیم ، گزینه در پیش رو با قابلیت اجرا چی هست؟   در کوتاه مدت چه میشه جایگزینش کرد؟ در میان مدت چطور؟   کسانی که مذاکره و توافق رو رد میکنند راه جایگزین دارند؟ (جز راه هایی که آخرش ختم به شعار بشه)

  به به! لندکروز ضد گلوله سردار!

بخش ششم   یک روش پیشنهادی انتقال بازی از زمین ارتش به زمین طرف مقابل هست. البته بازی در زمین طرف مقابل الزاما با قواعدی که اون تعین میکند نخواهد بود و میتوان قواعد رو تغییر داد (که البته شرایطی دارد). در طرف مقابل (تروریست ها)به صورت گسترده از خودروهای موسوم به تکنیکال استفاده میشود چه در تهاجم و چه در دفاع ، میتوان همین روش را به صورت گسترده در ارتش سوریه در پیش گرفت با این تفاوت که میبایست سطح کیفی کار را بالاتر برد. به عنوان مثال از تسلیحات موثرتری بر روی خودرو ها استفاده کرد و سطوح حفاظتی برای آن ها در نظر گرفت. یک گزینه مناسب نصب ماژول های تسلیحاتی همچون پرتابگر KVARTET است. این مجموعه که از محصولات دفتر طراحی KBP است ، یک شبه برجک سبک و قابل نصب بر روی خودروهای سبک و تاکتیکی نظامی است که دارای چهار پرتابگر موشک هدایت شونده ضد زره Kornet-E است. مزیت عمده این پرتابگر در مشابهت عملکرد با پرتابگر های معمول موشک کورنت و در عین حال ارائه چهار موشک آماده به شلیک است.     با روشی مشابه به استراتژی دشمن حمله میکنید

بخش پنجم   بعد از ارتقای تانک ها موضوعی که میبایست مورد توجه قرار گیرد ارتقای خودروهای رزمی پیاده نظام است. این خودرو ها به جهت برخی ویژگی ها و قابلیت ها به نسبت تانک ها از تطبیق بالاتری با نبرد شهری برخوردارند ضمن اینکه میتوان آن ها را به عنوان یک خودروی مکمل همراه با تانک ها مورد استفاده قرار داد و یک واحد رزمی موثر در نبرد شهری ایجاد کرد (که البته نیازمند روش ها و تاکتیک های مناسب در به کارگیری است و صرف همراهی این خودرو ها با تانک ها موثر نخواهد بود). چندین گزینه مطرح میشود که عبارتند از :   ارتقای خودروی رزمی BMP-1 صنایع KURGDANMASHZAVOD روسیه مجموعه ارتقای خودروی رزمی پیاده نظام BMP-1 را در سه فاز مختلف ارائه داده است ، فاز اول شامل نصب خمپاره انداز خودکار ، سیستم موشکی ضد تانک 9P135M همراه با موشک 9M113M Konkurs  و نصب شماری از اجزای حرکتی خودروی رزمی BMP-2 شامرا شامل میشود و فاز سوم شامل ارتقای سطح حفاظت ، نصب سیستم تهویه مطبوع KBM-2  و ......... است.     ارتقای خودروی رزمی BMP-2 این به روزرسانی مشابه به روزرسانی خودروی BMP-1 توسط صنایع KURGANMASHZAVOD روسیه ارائه شده است و شامل چهار بخش حفاظت ، تحرک ، قدرت آتش و ارگونومی است. در بخش حفاظت ، افزودن صفحات زرهی جهت افزایش حفاظت بالستیک  و افزودن صفحات تحتانی مقاوم به انفجار مین. در بخش تحرک نصب پیشرانه UTD-23 ، ارتقای اجزای حرکتی و تعبیه سیستم نظارت در شب/روز TVK-1 برای راننده. در قسمت قدرت آتش ارتقای سیستم کنترل آتش و نصب سیستم تهویه مطبوع KBM-2 با قابلیت تامین تهویه در محیط هایی با دمای بیش از 50 درجه.     مجموعه تسلیحاتی و کنترل آتش Б05Я01 از محصولات دفتر طراحی KBP که جهت افزایش قدرت آتش خودروهای رزمی BMP-1  ، BMP-2  و دیگر خودروهای زرهی مشابه ارائه شده است. این محصول شامل  سیستم کنترل آتش نسل جدید ، نارنجک انداز خودکار 30 میلیمتری ، توپ 30 میلیمتری ، پرتابگر های موشک ضد تانک Kornet-E  و تیربار 7.62 میلیمتری است. سیستم کنترل اتش این مجموعه مجهز به تجهیزات نظارتی مستقل برای توپچی و فرمانده ، کامپیوتر بالستیک و مجموعه حسگرهای مرتبط ، سیستم رهگیری خودکار هدف ، تثبیت کننده توپ ، پنل کنترل مستقل برای فرمانده و توپچی و واحد کنترل الکترونیکی است.  

قسمت چهارم   یکی از پیشنهادات قابل بررسی انجام به روزرسانی های چند جانبه بر روی ادوات زرهی سوریه است. در مورد این به روزرسانی ها چند نکته وجود دارد ابتدا اینکه بر خلاف به روزرسانی های تک بعدی همچون نصب زره واکنشگر ، انجام ارتقای چند بعدی زمان بر بوده و به سرعت قابل انجام نیست. نکته دوم این است که به تعداد مد نظر جهت به روزرسانی میبایست ادواتی از سازمان رزم خارج شده و در طی مراحل ارتقا قرار گیرد. این مسئله در صورت نبود محدودیت در کمیت ادوات ، مشکل ساز نخواهد بود اما چنانچه بخواهیم در مورد سوریه به اجرا درآوریم ، با محدودیت شدید در ادوات عملیاتی رو به رو خواهیم بود. البته این مسئله راه حلی دارد که بر پیچیدگی و مشکلات می افزاید و آن خرید و تجهیز واحد ها و همزمان با آن تغییر وضعیت بخشی از ادوات به غیر عملیاتی و انجام ارتقا بر روی آن هاست. نکته دیگر این است که انجام این به روزرسانی ها که در ادامه پیشنهاد میشوند ، نیازمند همراهی کامل از سوی طرف ارائه دهنده (مشخصا روسی) است و میبایست کلیه قطعات مورد نیاز در ارتقا به صورت کیت از سوی سازنده تامین شود و البته متخصصینی جهت نصب آن ها نیز در اختیار قرار گیرد. در غیر اینصورت این گزینه نیز قابل اجرا نخواهد بود. نکته آخر نیاز به افزایش سطح آموزش جهت به کارگیری تانک های ارتقا یافته است که براساس سطح ارتقا و استاندارد به روزرسانی مد نظر باید مورد توجه قرار گیرد (برخی نیازمند اموزش های اندک و سریع و برخی دیگر نیازمند اموزش های تکمیلی)   به روزرسانی تانک تی 72 از صنایع uralvagonzavod شامل ارتقای تانک تی 72 در بخش های اصلی حفاظت ، نظارت و کنترل آتش و تحرک است ضمن اینکه برخی دیگر از بخش ها نظیر ارتباطات ، ناوبری و  .......... را نیز شامل میشود. حفاظت تانک از طریق نصب زره واکنشگر Kontakt-5 ارتقا یافته و سیستم کنترل آتش و نظارت آن از طریق نصب سیستم های نظارتی جدید و به روز برای فرمانده و توپچی (با قابلیت بهبود یافته کشف ، تشخیص و مقابله با اهداف) تقویت شده است. در بخش تحرک نیز نصب پیشرانه جدید 1000 اسب بخاری صورت گرفته است.     گزینه ارتقا به استاندارد تی 90 این استاندارد در حقیقت شامل نصب شماری از تجهیزات و اجزای تانک تی 90 همچون زره Kontakt-5 ، سامانه اقدامات متقابل Shtora ، سیستم کنترل آتش و .............. بر روی تانک تی 72 است. لازم به ذکر است که به روزرسانی مشابهی بر روی تانک M-84 صربستان انجام شده که این تانک را از بسیاری جهات به سطح تانک تی 90 ارتقا داده است. این به روزرسانی با نام M-84AB1 شناخته میشود.     مجموعه ارتقای نبرد شهری تی 72 این مجموعه به منظور تامین برخی از الزامات نبرد شهری برای تانک تی 72 ارائه شده است. از جمله تغییرات اعمال شده در این تانک بهبود سطح نظارت با نصب سیستم نظارتی جدید ، ارتقای سطح حفاظت برجک و شاسی با افزایش سطح پوشش زره واکنشگر و افزودن زره قفسی به بخش های عقبی ، نصب  سپر حفاظتی برای فرمانده/تیربارچی تانک در بالای دریچه ، نصب تیغه مهندسی در جلوی تانک و تعبیه سیستم هشدار قفل لیزری است.     استاندارد تی 72 ام 1 ام این به روزرسانی که توسط صنایع  uralvagonzavod ارائه شده و با نام تی 72 ام 1 ام  شناخته میشود شامل ارتقای سیستم کنترل آتش ، افزایش سطح حفاظت زرهی با نصب زره واکنشگر نسل جدید ، بهبود تحرک با نصب پیشرانه 1000 اسب بخاری ، نصب سیستم حفاظت فعال ، سیستم هشدار قفل لیزری و .......... است که در مجموع قابلیت های رزمی تانک تی 72 ام1 را به میزان قابل توجهی افزایش داده و به سطح تانک های روز نزدیک ساخته است.     استاندارد تی 72 بی 3 این استاندارد که جهت ارتقای تانک های تی 72 ارتش روسیه ارائه شده شامل ارتقای سیستم کنترل آتش ، حفاظت و ............ است.  

بخش سوم   راه حل بعدی که میتوان ارائه کرد همچنان بعد حفاظتی دارد منتهی از نوعی متفاوت و در تعریفی نوین که استفاده از سیستم های حفاظت فعال مشخصا روسی هست. میتوان سطح حفاظت ادوات را در دو بعد و به صورت ترکیبی افزایش داد بعد اول نصب زره واکنشگر و بعد دوم سیستم حفاظت فعال. زره واکنشگر تانک را در برابر تهدیدات سطح پایین تا متوسط حفاظت میکند حال آنکه تهدیدات سطح بالا همچون موشک کورنت یا نمونه هایی از تاو توسط سیستم حفاظت فعال دفع میشوند. این سیست ها علاوه بر قابلیت استفاده در نبرد هایی در فضاهای باز امکان استفاده در نبرد های شهری را نیز دارند. البته بالاترین میزان کارایی را عمدتا در فضای باز ارائه میدهند چرا که موانع کمتری بر سر راه شناسایی تهدید وجود دارد و تهدید در فواصل بیشتری کشف و رهگیری میشود. البته لازم به ذکر است که میبایست به این نکته توجه داشت که سامانه های حفاظت فعال گزینه های ارزانی نیستند و مشکلات عملیاتی و نگهداری خاص خودشان را هم دارند.   سیستم حفاظت فعال Drozd سامانه Drozd-1 نخستین سیستم حفاظت فعال روسی که به صورت عملیاتی در افغانستان (در تهاجم شوروی) مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج مطلوبی از مقابله با تهدید پرتابه های ضد تانک از خود برجای گذاشت. این سامانه شامل مجموعه راداری برای کشف و رهگیری پرتابه ایی با سرعت 70 الی 700 متر برثانیه ، سیستم پردازش مرکزی اطلاعات و تعدادی پرتابگر جهت شلیک پرتابه های 107 میلیمتری دفاعی به سمت تهدید است. این سامانه دارای مشکلاتی از قبیل پوشش محدود ناحیه جلوی تانک (صرفا 60 درجه) و نبود سیستم هشدار دهنده موثر جهت اخطار به پیاده نظام اطراف تانک در زمان فعال سازی سیستم در نتیجه ایجاد تلفات انسانی است.   جهت رفع این سیستم ها سامانه اصلاح شده ای با نام Drozd-2 نیز توسعه داده شد که از سیستم هشدار دهنده و قابلیت پوشش 120 درجه ای ناحیه جلویی تانک برخوردار است. این سامانه در مقایسه با سامانه ARENA-E از قیمت کمتری برخوردار است اما در نقطه مقابل ضعف هایی دارد از جمله  زاویه پوشش محدود تر و ......... البته نسخه جدیدتری از این سامانه با رفع مشکلات و محدودیت ها با نام Drozd2 نیز توسعه داده شده که از وضعیت تولید و ارائه آن به مشتریان خارجی اطلاعی در دست نیست.     سیستم حفاظت فعال ARENA-E سیستم های حفاظت فعال (به اختصار APS) بُعد جدیدی از حفاظت برای خودرو های زرهی هستند که بر مبنای کشف و انهدام عامل تهدید کننده (موشک های ضد زره) پیش از اصابت به خودروی زرهی عمل میکنند. این سامانه ها را میتوان در طیفی از خودرو های زرهی از جمله تانک ها ، خودروهای رزمی پیاده نظام و ............ نصب کرد. به عنوان مثال تانکی همچون تی 72 از نظر حفاظتی در برابر تهدیدی همچون موشک کورنت از شانسی برخوردار نیست اما در صورت نصب سامانه حفاظت فعال و انهدام موشک پیش از اصابت به تانک ، شانس بقای آن در میدان نبرد به میزان قابل توجهی افزایش میابد بدون آنکه نیاز به افزایش سطح زره تانک در میان باشد.   کشورهای مختلفی جهت ساخت ، آزمایش و نصب این سامانه بر روی ادوات زرهی خود اقدام کرده اند. موجودیت اشغالگر اسرائیل نیز سامانه حفاظت فعال تروفی را به طراحی و ساخت رسانده و بر روی تانک های مرکاوا مارک 4 خود نصب کرده است که این سامانه در نبرد غزه عملکرد قابل توجهی از خود بر جای گذاشت و عمده موشک های شلیک شده از سوی فلسطینیان را پیش از اصابت به تانک های مرکاوا 4 مورد هدف قرار داد. یکی از کشورهایی که در زمینه ساخت این سیستم ها قدم برداشته ، کشور روسیه است.    از سامانه های حفاظت فعال پیشرفته ساخت این کشور سامانه ARENA است که نسخه صادراتی آن با نام ARENA-E نیز ارائه شده. این سامانه براساس کشف راداری پرتابه تهدید و مقابله خودکار با آن از طریق فعال سازی مهمات دفاعی (با الگوی انفجاری جهت یافته) عمل میکند. سطح پوشش حفاظتی این سامانه به تعداد و نحوه چینش مهمات دفاعی نصب شده بر روی خودرو مرتبط  بوده و بیشترین  میزان آن 270 الی 300 درجه است. سامانه ARENA-E از قابلیت مقابله با موتهدیداتی مجهز به سر جنگی دو مرحله ای و با حداکثر سرعت 700 متر بر ثانیه برخوردار است.     نمونه جدیدی از این سامانه با طراحی متفاوت نیز ساخته شده است که دارای چهار واحد مستقل در اطراف برجک جهت ایجاد پوشش کامل به دور تانک است. هر کدام از واحد ها از دو مجموعه حسگر و دو پرتابگر مهمات دفاعی برخوردارند و امکان مقابله با دو هدف در فواصل 0.3 ثانیه ای در هر جهت را دارند. سیستم حفاظتی جدید از قابلیت مقابله با پرتابه های تهدید در فاصله 50 متری و زوایای عمودی 20+ درجه و افقی 6- درجه برخوردار است.با توجه به گفته صنایعUralvagonzavod  سیستم حفاظت فعال جدید امکان مقابله موثر با انواع تهدیدات (نظیر راکت های آر پی جی و موشک های ضد تانک هدایت شونده) با حداکثر سرعتی در محدود 70 الی 1000 متر بر ثانیه را دارد و از این جهت نسبت به نمونه پیشین (با قابلیت مقابله با اهدافی با حداکثر سرعت 700 متر بر ثانیه) از برتری برخوردار است.  

وزن بسته کنتاکت ۵ حدود ۳ تن هست و نیازی به ارتقای پیشرانه ایجاد نمیکنه http://fofanov.armor.kiev.ua/Tanks/EQP/kontakt5.html حالا در مورد مبحث خرید زرهی در ادامه صحبت هایی رو مطرح میکنم اما فعلا با توجه به اینکه بحث قیمت مطرح شد ، این منبع در مورد قراردادهای خرید تی 90 هست (قرارداد کلی شامل خرید تانک و مسائل جنبی مثل پشتیبانی قطعات و .......)   http://www.army-guide.com/eng/product889.html     البته در حال حاضر تانک تی 90 در حدود 4 الی 4.5 میلیون دلار قیمت دارد که رقم قرارداد خرید برای حدود 500 دستگاه رو به چیزی حدود 3 الی 3.5 میلیارد دلار میرساند (خرید تانک + پشتیبانی قطعات و دیگر مسائل جنبی)   جدای از بحث قیمت ، از همه مهمتر مدت زمان ساخت و تحویل هست که در نهایت خرید در چنین تعدادی رو ان هم در کوتاه مدت به گزینه  غیر ممکن تبدیل میکنه

با تشکر از دوستانی که در بحث شرکت داشتن     این کاری هست که اتحاد جماهیر شوروی با مصر جمال عبدالناصر انجام داد به مصر وام میداد بعدش با تخفیف تجهیزات میفروخت که مصری ها پولش رو با همون وام میدادن   منتهی توان تامین ما در بخش هایی محدوده خصوصا در بخش زرهی سنگین ، مهمترین و بزرگترین صنایع سازنده زرهی ما که توان تولید زرهی سنگین رو داشت صنایع زرهی بنی هاشم درود بود که خوب  مسائلی براش به وجود آمد و فعلا دیگه قادر به تولید نیست ضمن اینکه در صورت ایجاد توان برای تولید هم محدود خواهد بود (در مورد قرارداد منتاژ تانک های تی 72 در ایران ، مدت زمانی که طول کشید با ارائه کیت ها از روسیه تانک ها ساخته بشن تحقیق کنید به نتایج جالبی میرسید خصوصا به جهت مدت زمان که ما اینجا در موردش محدودیت داریم)   مورد دیگری هم هست سامان عزیز پاسخ گفتن :     -----------     شما ایده تقویت و انتقال نبرد به هوا رو دادید اما به این نکته توجه داشته باشید که در نهایت در سوریه این عرصه زمینی هست که تعیین کننده است و جنگ در زمین باید دنبال بشه   حملات هوایی و انتقال بخشی از نبرد به عرصه هوایی (با بمباران و پشتیبانی نزدیک) صرفا موجبات تضعیف طرف مقابل خواهد شد و باز هم در نهایت شما در زمین باید با دشمن مقابله کنید خصوصا ارتشی مثل ارتش سوریه که در نبرد شدیدا زمین محور هست و از پس مدیریت هوا به خوبی برنمیاد     -----------   برخی از دوستان به صورت مداوم موشک تاو رو مثال میزنند ، ببینید مبنای پیشنهاداتی مثل ارتقای سطح حفاظت ، جلوگیری از همه تهدیدات و دفع کامل یک نوع تهدید نیست ضمن اینکه تهدید زرهی در سوریه صرفا تاو نیست و مشکل ارتش سوریه این هست که در برابر تهدیدات به مراتب کمتر هم زرهی از دست میده شما اگر بتونید در برابر همون دست تهدیدات پایین تر از تاو هم ایمن باشید بخش قابل توجهی از راه رو رفتید. قرار نیست همه تهدیدات به کورنت یا تاو 2A ختم بشن   ----------   در مورد ارتقای حفاظت دو مورد زره روسی پیشنهاد شد لازم است که یک نکته رو هم اضافه کنم که مرتبط با ایران هست و البته حاج رضوان هم اشاره کردند   ایران از سال های دهه هفتاد پروژه تانک خرمشهر رو با همکاری اوکراین کلید زد که این تانک در حقیقت نصب برجک تی 80 اوکراین بر شاسی تی 72 ایرانی بود   این تانک به زره نسل جدید واکنشگر نوژ 3 مجهز بود که میشه گفت معادل کنتاکت 5 روسی هست ، ما نمونه این زره رو در اختیار داشتیم حداقل برای دو دهه و تکنولوژی ساخت این زره هم چیزی نیست که برای ما چالشی داشته باشه ولی متاسفانه به دنبال ساختش نرفتیم و با کنسل شدن پروژه خرمشهر ، کلیت موارد جنبی رو هم قلم گرفتیم   اگر به این صورت و اینقدر ضعیف عمل نمیشد ما علاوه بر اینکه تانک های خودمون رو به زره واکنشگر نسل جدید مجهز میکردیم (اون هم از سال ها قبل) میتوانستیم نیاز حفاظتی تانک های سوری رو هم رفع کنیم ولی الان تنها چیزی که مانده است تاسفه!     ----------   در مورد زمان که دوستان مطرح کردند! برای آموزش سطح بالا و برنامه دراز مدت قطعا دیر هست اما ما اینجا سه سطح از برنامه میتونیم ارائه بدیم که یک سطح کوتاه مدت و برای رفع مشکلات فعلی هست   برنامه های میان مدت و یا دراز مدت برای ایجاد یک تغییر اساسی و بازتعریف کلی استراتژی  و .......... هست که در حال حاضر نیاز فوری این نیست! نیاز به اصلاح روش های فعلی در استفاده از زرهی سوریه است که در یک برنامه کوتاه مدت هم قابل انجامه منتهی با توجه به مدت زمان اجرا میشه ازش سطحی از نتیجه انتظار داشت نه رفع تمام مشکلات (بدیهی هست که حصول نتیجه از اموزش و اعمال تغییر معیارهایی دارد که یکی از این معیارها صرف زمان کافی هست)   گاهی یک تغییر در کوتاه مدت مثل حملات متحرک و پرهیز از ایستایی در زرهی به عنوان مثال میتونه در مقابله با تهدیدات و کاهش تهدید علیه زرهی موثر باشه

بخش دوم   در بخش زرهی آنچه که پیشنهاد میشه سازمان دهی مجدد یا Reorganization هست که با در نظر گرفتن دو عامل یکی عامل انسانی و دیگری عامل تجهیزات صورت میگیره. اولویت با عامل انسانی هست که خودش چند زیر مجموعه مثل آموزش خدمه رزمی ، آموزش فرماندهی و تغییر رویه و استراتژی و.......... دارد. در اینجا  نقش مشاوره و مستشاری خصوصا از نوع روسی (با تاکید بر روسی و نه ایرانی) پر رنگ میشه چرا که روس ها خصوصا در زمینه نبرد زرهی در شهر و نبرد زرهی با گروه های چریکی تجربه چچن و افغانستان رو دارند که میتونه خیلی کمک بکنه. عامل بعدی تجهیزات هست که چند مورد رو باید در بر بگیره.   اولین مورد تهیه دقیق یک لیست از دارایی ها و تقسیم بندی اون ها به سه بخش عملیاتی ، رزرو و غیر عملیاتی است (اعمال مدیریت قوی بر روی دارایی ها). به این صورت با اطلاع دقیق از دارایی ها میتوان پیش از اینکه در میدان نبرد دچار محدودیت تجهیزات عملیاتی بشویم ، تجهیزات غیر عملیاتی رو با تعمیر و بازسازی در سطح مشخص به فاز رزرو و در نهایت  به فاز عملیاتی برسانیم تا به وقتش به کارگیری بشه (روشی که در زرهی اسرائیل ، روسیه و ........ مورد استفاده هست و دور اندیشی در تامین تجهیزات براساس مدیریت دارایی ها). مورد بعدی استعداد تجهیزات در واحد ها هست. با توجه به اینکه در طی چند سال از جنگ ، واحد های مختلف زرهی سوریه تجهیزات زیادی از دست دادن لازم است که با حداقل دو روش ، ترمیم تجهیزات در این واحد ها صورت بگیره. روش اول ادغام واحد ها هست (مثلا ادغام دو تیپ که از تجهیزات در سطح تیپ برخوردار نیستند) این روش در صورت عدم امکان خرید تجهیزات مطرح میشه.   روش دوم دوباره تجهیز هست که با خرید تجهیزات و تحویل به واحد ها استعداد واحد ترمیم میشه و به سطح مطلوبش میرسه. روش های دیگری هم قابل مطرح کردن هستند به عنوان مثال تعدیل سطح واحد براساس استعداد و تغییر انتظارات رزمی از واحد (از لشکر به تیپ و امثالهم) این روش موجبات کوچک شدن سازمان رزم خواهد شد و مطلوب نیست. مواردی که گفته شد در سه مرحله به صورت کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت قابل اجرا هست اما براساس شرایط سوریه و نیازی که وجود دارد و میبایست به سرعت پاسخ داده بشه ، باید به شرایط کوتاه تا میان مدت اکتفا کرد. برای اطلاع از دارایی های زرهی سوریه لازم است که دوستان تاپیک زرهی سوریه در نبرد شهری رو مورد مطالعه قرار بدن   http://www.military.ir/forums/topic/24595-%D8%B2%D8%B1%D9%87%DB%8C-%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AA/   برای تجهیز زرهی سوریه دو راه در پیش رو هست راه اول ارتقای تجهیزات موجود براساس تهدیدات و الزامات و راه دوم خرید تجهیزات جدید. راه اول در حقیقت سریع ترین راه ممکن و راه موثر در کوتاه مدت هست که به دو روش انجام میشه ارتقای سطح پایین و ارتقای سطح بالا. ارتقای سطح پایین مواردی است که به صورت تک بعدی و به سهولت و سرعت قابل اجرا هستند مثل ارتقای سطح حفاظت با نصب زره های واکنشگر نسل جدید به عنوان مثال :   زره Kontakt-5 این زره از دسته زره های واکنشگر انفجاری (اختصارا ERA) است که علاوه بر افزایش سطح حفاظت تانک در برابر تهدیدات انرژی شیمیایی (پرتابه های دارای سرجنگی خرج گود یا مهمات اصطلاحا HEAT) ، حفاظت در برابر اصابت مهمات انرژی جنبشی (مهمات APFSDS) را نیز افزایش میدهد. بنا بر ادعای سازنده مقاومت این زره در برابر پرتابه های انرژی شیمیایی در حدود 600 الی 650 میلیمتر و در برابر پرتابه های انرژی جنبشی در حدود 200 الی 250 میلیمتر است. یک بسته حفاظتی کامل از این نوع زره در حدود 3 تن وزن دارد. زره Kontakt-5 تاکنون بر روی تانک هایی نظیر تی 90 ، تی 80 ، تی 72 (در به روزرسانی) و تی 55 (در به روزرسانی) نصب شده است.     زره Relikt نسل نسبتا جدیدی از زره های واکنشگر ساخت روسیه که قابلیت حفاظتی آن در برابر تهدیدات (مهمات انرژی جنبشی و شیمیایی) در حدود دو برابر بیشتر از زره Kontakt-5 است. به عنوان نمونه از این نوع زره در به روزرسانی تانک های تی 72 و تی 90 (به صورت نمونه های آزمایشی و البته قابل ارائه) استفاده شده است.     دو زره واکنشگر مورد اشاره در عین قابلیت تطبیق و نصب آسان با تانک های روسی مورد استفاده در ارتش سوریه (در مدل های مختلف) از قابلیت افزایش سطح حفاظت تانک ها تا میزان قابل توجهی برخوردار هستند و میتوانند طیفی از تهدیدات بر علیه زرهی سنگین سوریه رو دفع کنند. در ادامه به موارد دیگری از ارتقا پرداخته میشود ............

قبل از هر چیز یک تغییر ساختاری ، یک تحول و تجدید سازمانی براساس معیار ها و الزامات امروزی ، رفع مشکلات و ضعف های ساختاری و اجرایی و حرکت به سمت تخصصی سازی هر چه بیشتر در بخش نیروی انسانی (به جای تعریف مفاهیم مسخره و خجالت آوری مثل سرباز 18 ساله) ، بعدش فرماندهانی خلاق ، به روز و به دور از شعار زدگی و ........ و در نهایت تجهیز در بخش های مختلف از انفرادی تا زرهی در ابتدا براساس توان داخلی   همه اینها هم میشه چی؟ چه رویاهایی می آیند!

از معدود تصاویر موشک های OTR-21 Tochka یمن   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/11701094_10204409718867604_4630343495261267134_n.jpg][/url]   یادگار زمان جدایی یمن (به دو قسمت شمالی و جنوبی) که توسط یمن شمالی بر علیه بخش جنوبی به کار گرفته شد

  این فرمایش شما رو میپذیرم منتهی بنده هم عرض کردم :     یعنی براساس ویژگی های دو طرف ماجرا یک نتیجه گیری صورت بگیره که دقیق نیست نه براساس آزمایشات میدانی   البته روسیه به نسبت ایالات متحده در ارائه نتایج حاصل از آزمایش تسلیحات محافظه کار تر هست و تقریبا ما در این زمینه (عمومی سازی نتایج آزمایش بعضا با ارائه برخی جزئیات ، ارائه عکس ، سند و .....) در جهان شاید معادلی برای امریکا نداشته باشیم   --------   یک مورد رو هم فراموش کردم عرض بکنم که دوستی  در استدلال توانایی شلیک موشکی از سوی داعش مثال طالبان رو زدند کاملا درسته   طالبان در سال 1998 در حدود 110 فروند موشک اسکاد در مدل های A و B رو به همراه چهار  پرتابگر در منطقه مزار شریف به غنیمت گرفت که بعضا با کمک های کارشناسان پاکستانی موفق شد تعدادی از این ها رو شلیک بکنه منبع یک بخش صحبت هم کتاب Inside ISI: The Story and Involvement of the ISI, Afghan Jihad, Taliban هست صفحه 106   طالبان در مقایسه با داعش گروهی است با ارتباطات فنی به مراتب محدودتر (عمدتا پاکستان) و از جنبه جذب نیروی انسانی متخصص هم در سطوحی به مراتب پایین تر قرار داره و  قابل قیاس نیست. داعش در عضو گیری موفق شده که افرادی از نقاط مختلف دنیا رو در تخصص های مختلف جذب بکنه (الان در بالاترین سطوح رشته هایی مثل شیمی اینها نیروی متخصص دارن و یکی از ترس ها در مورد این گروه تولید سطح بالای سلاح شیمیایی هست که صرفا نیاز دارن به تاسیسات) در کنار این میتونه از مافیای فنی و تخصصی دنیا (مثل بسیاری از زمینه ها علم و فنون هم مافیای خودش رو داره) هم بهره مند باشه یک نمونه اش متخصصینی مثل جرالد بول که با خیلی از دیکتاتورها و حکومت های بعضا مورد مخاصمه غرب همکاری مستقیم یا غیر مستقیم داشتن برای پول و پروژهای فنی و نظامی این ها رو پیش بردن حالا پیدا کردن متخصص برای شلیک موشک های منسوخی مثل اسکاد برای داعش کار سختی نیست مهم به دست اوردن یک ذخیره موشکی مناسب با قابلیت عملیاتی سازی هست (مثل طالبان)   پس تهدید موشکی داعش هم دور از ذهن نیست   --------   در مورد عربستان و بمب اتمی هم توصیه میکنم این مطلب رو بخوانید : http://www.bbc.com/news/world-middle-east-24823846

در مورد DF-3 و آنتی ۲۵۰۰ روی کاغذ بخوایم حساب کنیم نتایج جالبی به دست میاد   دی اف ۳ که موشک بالستیک میان برد هست دقیقا همان طیف تهدید بالستیک که سامانه انتی ۲۵۰۰ توانایی مقابله با اون رو داره   این مشخصات رسمی از سازنده که صنایع آلماز انتی روسیه باشه :   http://www.almaz-antey.ru/en/catalogue/millitary_catalogue/1218/1221/1223/1227   چند عامل  در توانایی رهگیری انتی ۲۵۰۰ در برابر دی اف ۳ مطرحه که سرعت هدف ، برد شلیک ، ارتفاع درگیری و ......... رو شامل میشه   مثلا حداکثر سرعت هدف قابل رهگیری 4500 متر بر ثانیه حدود 16000 کیلومتر بر ساعت (چیزی حدود 15 الی 16 ماخ) عنوان شده که حالا باید دید درفاز ترمینال DF-3 چقدر سرعت خواهد داشت (به نظر نمیرسه از این میزان بیشتر باشه)   در مورد برد شلیک هم این موشک برای شلیک از عربستان به ایران در حداکثر بردی حدود 2000 الی 2500 کیلومتر باید شلیک بشه (در یک شلیک دور برد از یک نقطه عمقی عربستان به سمت نقطه عمقی ایران) پس در محدوده مقابله هست   ارتفاع مقابله هم حدود 24 کیلومتر هست که باید دید برای یک موشک اتمی کافی هست یا نه   البته DF-3 هم موشک به روزی نیست در نهایت تکنولوژی دهه هفتاد و هشتاد چین هست و قابلیت خاصی هم در مورد عبور از سیستم های پدافندی ندارد   این منابع هم برای مطالعه خوبه :   http://www.ausairpower.net/APA-BMD-Survey.html#mozTocId611007   http://www.ausairpower.net/APA-Giant-Gladiator.html   اصولا قابلیتی که اس 300 وی یا انتی 2500 رو از امثال پی ام یو متمایز میکنه تاکید بر ضد بالستیک بودن سامانه هست و اینکه ازش به عنوان Ballistic Missile Defence System یاد میشه   یک مقایسه :  

  حسگرهای نسل دومش رو صایران تولید میکنه ولی برای نسل سوم ها که تکنولوژی روز هستند وارداتی هست (اکثر سنسورهای مورد استفاده در محصولات به روز شرکت هایی مثل رایان رشد افزار و رایان پردازش) از روسیه و ....... میاد

    با تشکر از کرش عزیز   اصولا این عکس هم بیشتر گویای جنبه حمل نفرات (و تجهیزاتشون) با تانک است تا اجرای تاکتیک تانک دیزانت ، چون یکسری از ویژگی های لازم در این تاکتیک در عکس دیده نمیشه و خصوصا تراکم نفرات بیش از حد هست

دوستان توجه داشته باشند که تاکتیک تانک دیزانت ، مربوط به دوران  جنگ دوم جهانی هست و در جریان جنگ در ویتنام هم استفاده شده در جریان نبرد های روسیه در چچن هم استفاده شده حتی در جریان نبرد های روسیه با گرجستان هم استفاده شده و همچنان شاهد استفاده نسبتا گسترده این تاکتیک با استفاده از نفربرهای زرهی هستیم. خودروهایی که در نقطه مقابل این تاکتیک قراردارند ، خودروهای مقاوم به مین و کمین یا اختصارا امرپ (MRAP) هستند.           این تاکتیک به هیچ وجه مناسب کمین های انفجاری امروزی نیست و روس ها بارها در چچن تجربه کردن این مسئله رو با نفربرهای BTR   ----------   اما در مورد استفاده از این تاکتیک در جنگ تحمیلی باید عرض کنم که ما بعضا به جهت کمبود تجهیزات لجستیکی (شامل انواع حامل) مجبور بودیم در برخی از عملیات ها از ادوات زرهی مثل تانک به عنوان حامل استفاده کنیم یا نفرات رو بیش از ظرفیت نفربر و بر روی نفربرها سوار کنیم ولی نه با این تعریف که در ابتدای تاپیک به عنوان تانک دیزانت مطرح میشه :     عمدتا به عنوان یک روش انتقالی و نه تعریف دقیق تاکتیک تانک دیزانت