خیر چنین سیستم در زرهی ایران به صورت عملیاتی وجود ندارد ، عمده زرهی نسبتا جدید ما روسی است که البته این بخش از زرهی ما نیز نه براساس استاندارد ها و مفاهیم جدید زرهی روسیه بلکه مفاهیم منسوخ این زرهی پایه گذاری شده است.به عنوان مثال برای تانک ها و ادوات زرهی ما مدیریت رزم به صورت تک واحدی تعریف شده و صرفا شامل یک تانک یا خودروی زرهی است و نه مدیریت جمعی ادوات به صورت یکپارچه (که روسیه مدت ها قبل با ارائه ادوات زرهی فرماندهی (تانک فرماندهی و ......) و هم اکنون با ارائه سیستم یکپارچه مدیریت نبرد روی ادوات زرهی جدید خود همچون تانک تی 90 اس ام  در جهت دستیابی به آن تلاش کرده)   برای دستیابی به سیستم یکپارچه مدیریت نبرد ، علاوه بر نصب تجهیزات ارتباطی و مدیریتی بر روی تانک ها ، خودروهای رزمی پیاده نظام و نفربر ها ، نیاز به تعریف یکسری ادوات جدید مثل تانک فرماندهی ، نفربر فرماندهی ، خودروی زرهی شناسایی و ........... است (در تعریف دیگر تکمیل زنجیره زرهی)     مسئله مهم محدودیت نفوذ موشک های ضد تانک توپ پرتاب و نمونه هایی است که دشمنان قادر به استفاده از آن ها هستند در کنار اینکه برای رقابت با تانک های نسل جدید صرفا قدرت آتش کافی نیست و در مولفه های دیگر همچون تحرک و حفاظت هم باید به سطح قابل رقابت رسید. در صورت برخوداری از صرفا یک مولفه مثل قدرت آتش صرفا امکان زدن ضرباتی به زرهی حریف وجود خواهد داشت و نه رقابت و البته آن ضربات هم شرایط و وضعیت خاصی میطلبد   فرض کنید شما موشک توپ پرتابی با برد 4000 متر دارید و دشمنات میتواند موشک توپ پرتابی با بردی بیش از 10000 متر در اختیار داشته باشد در اینصورت با وجود برخورداری از موشک ضد زره توپ پرتاب باز هم در این زمینه دشمنان از شما برتر خواهند بود     برخی تانک های ایرانی همچون تی 72 اس از قابلیت موشک توپ پرتاب (همچون موشک تندر) برخوردارند که دارای هدایت لیزری است   با نگاهی به قابلیت نفوذ این موشک و همچنین سطح حفاظت زرهی تانک های پیشرفته ای همچون آبرامز (در مدل های جدید) یا لئوپارد به نتایجی میرسیم اینکه این موشک از بخش های عمدتا در تیررس زره تانک در نبرد زرهی (همچون بخش های جلویی) قابلیت نفوذ آنچنانی ندارد و صرفا از برخی بخش های جانبی و عقبی امکان نفوذ دارد که هدف قرار دادن این بخش ها مستلزم قرارگرفتن تانک خودی و تانک دشمن در موقعیت خاصی است که به راحتی هم به دست نمی آید (پهلوگیری و ..........)

  بیشتر تفاوت در نقش است   خودروی رزمی پیاده نظام عمدتا براساس پشتیبانی پیاده نظام و پس از آن زرهی در نظر گرفته میشود اما خودروی رزمی سواره نظام با وجود قابلیت حمل پیاده نظام (و پشتیبانی آن) در وهله اول و به صورت پیش فرض جهت پشتیبانی ادوات زرهی دیگر (با وجود پیاده نظام یا بدون وجود آن) در نظر گرفته میشود     این نفربر ها همانطور که بعضا در متن هم اشاره ای شده است شامل طراحی و ساخت مشترک یا داخلی است و اجزایی مثل پیشرانه نیز عمدتا از یک شریک خارجی تامین میشود هر چند برخی صنایع ترکیه امکان تولید داخلی پیشرانه را  نیز دارند (حالا به صورت خرید لیسانس یا مواردی دیگر)     براساس آمار قرارداد های فروش موسسه صلح استکهلم  تا سال 2013 حدود 70 دستگاه صحیح است .منبع امار نیز قرارداد های رسمی و تایید شده (تا سال 2013) در نظر گرفته شده به دلایلی از جمله اینکه برخی قرارداد های منعقد شده با شرکت های ترکیه از 2013 به بعد در وضعیت مشخصی نیست (به جهت رسمی و تحویل محصول و تعداد تحویل شده) به جز چند مورد برای همین تا سال 2013 مد نظر قرار گرفته     البته آمار 2014 به بعد نیز یک مقدار متناقض است   در مورد خرید های گرجستان نیز چندین آمار وجود دارد   خیلی خودتون رو درگیر آمار فروش به دیگر کشورها نکنید مهم امار خرید های خود ترکیه است و اینکه چه ادواتی را در اختیار دارد   آمار صادرات صرفا برای این است که گفته شود فلان محصول تولید ترکیه صادر نیز شده است حالا تعدادش تفاوتی برای ما ندارد     عمده صنایع سازنده این شرکت در ترکیه است هر چند شریک تکنولوژیکی آمریکایی دارد (با 51 درصد سهام در زمان تاسیس) به همین جهت شرکت FNSS ترکیه ذکر شده وگر نه عمده سهام نیز متعلق به FMC آمریکا است از بدو تاسیس

    جناب MR9 به خوبی حق مطلب را ادا کردند اما بنده نیز مطالبی رو عنوان میکنم :   بخش اول فرمایش شما و برتری هواگردی چون هلیکوپتر بر یک خودرو همچون تانک را میتوان پذیرفت اما نتیجه گیری که شما بر اساس این قیاس انجام داده اید غلط است.بالگرد از تانک برتر است اما یک جنگنده نیز از یک بالگرد برتر است و در نهایت بمب اتم نیز از همه این تسلیحات به جهاتی برتر است اما دلیل بر این نمیشود که وجود یکی  دیگری را حذف کرده و به حاشیه براند   هر سلاح در سازمان رزم تعریف و جایگاه خودش را دارد و وجود ضدش منجر به کنار گذاشته شدنش نمیشود. در ارتش های جهان به جای اینکه زرهی (کلیت آن از جمله تانک) را کنار بگذارند نسبت به تطبیق آن با الزامات و شرایط جدید اقدام کرده اند.   به عنوان مثال برای مقابله با تهدید بالگرد ها یگان های زرهی را به سیستم های پدافندی متحرک مجهز کرده اند ، مسئله ای که در زرهی ترکیه نیز به وضوح قابل رویت است :     فرمودید در نقش زرهی اغراق شده باید عرض کنم به هیچ وجه ، نمونه اش نبرد های آمریکا در عراق و روسیه در چچن ، شما دقت کنید از زمانی که امریکا به سمت استفاده از خودرو های محافظت شده رفت سطح تلفات به چه میزانی رسید یا به همین صورت روسیه در چچن ، زمانی که روس ها به جای استفاده از کامیون های معمول به سمت استفاده از کامیون های با کابین زرهی رفتند سطح تلفاتشان در حملات غافگیرانه تا چه میزانی تغییر کرد   مهمترین نقش زرهی حفاظت است و در حال حاضر حفاظت از اصول مهم در میدان نبرد  زمینی است. شما در میدان نبرد همواره به حفاظت نیاز دارید صرفا سطح این حفاظت متفاوت است ( برای همین خودروهای زرهی در کلاس های متنوع و با سطح حفاظت متفاوتی داریم) در نتیجه نقش زرهی نیز متناسب با مزیت های حفاظتی که ایجاد میکند به اندازه خود مهم خواهد بود و در نقش آن اغراقی نشده     به درستی به مدل تانک اشاره کردی سیاوش جان

مهران جان از توضیحاتی که دادی سپاسگزارم :rose:   این را بدانید که فعالیت بنده و دیگر دوستان در این تاپیک صرف  نظر از حواشی قطعا ادامه خواهد داشت     با حلوا حلوا کردن دهان شیرین نمیشه   نیروی زمینی قدرتمند شامل نفرات آموزش دیده و ورزیده و تسلیحات مناسب است که در این دو بخش ما ضعف بسیاری داریم به خصوص بخش دومش     شما از چه نظر میفرمایید چیز خاصی ندارد؟ این خاص بودن یا نبودن بالاخره در قیاسی باید مشخص بشه   به عنوان مثال ترکیه تانک لئوپارد 2A4 را در اختیار دارد که در مقایسه با تجهیزات زرهی ایران یک سلاح خاص است چون ما معادلی برایش نداریم و ......   و مثال های دیگری که ذکر نمیکنم و با خواندن این تاپیک قابل برداشت هستند     اهدای تجهیزات زرهی از جانب آمریکا نشان دهنده ضعف ترکیه یا اینکه آمریکا روی این کشور حساب نمیکند نیست صرفا مسئله ای است جهت تقویت هر چه بیشتر یک متحد و بیش از آن تحکیم روابط     صد درصد همینه و شما این حق رو دارید که در این تاپیک نظر بدید و باعث خوشحالی بنده و دیگر دوستان هم خواهد بود

  تصویر دوم صرفا یک عکس تزئینی است

چند بخش از لاشه پیدا شده رو در کنار بخش های مشابه بر روی موشک Popeye مشخص کردم تا نظر دوستان چه باشد         http://en.wikipedia.org/wiki/Popeye_%28missile%29

  خیر امید جان براق نیست بلکه BVP-1 AMB-S خودروی آمبولانس زرهی است     توضیح بیشتر :   http://en.wikipedia.org/wiki/BMP-1_variants

  دوست من چنانچه اینطور باشد بنده خدمت شما جسارت نمیکنم و بلکه عذر خواهی میکنم ، اون جفنگیات هم صرفا خطاب به فالس بود نه دوستی همچون شما

   دوست گرامی    در حال مقایسه ام ولی نظر فعلی بنده اینه که چندان با مخازن سوخت خارجی مورد استفاده جنگنده های اسرائیلی تطبیق نداره   قطعه پیشرانه و امثالهم هم نیست

  خالی بندی مجدد سوری ها ، از جفنگیات فالس نیوز یا واقعیت؟ مسئله این است   http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930916001559   انشالله که اینبار مثل ماجرای پخش کردم اعلامیه روی تلاویو دست به دامن فیلم منتاژی نشن

بخش دوم   خودروی زرهی رزمی پیاده نظام (AIFV) و مشتقات آن خودروی زرهی رزمی پیاده نظام به اختصار AIFV ، پلتفرمی چند منظوره و یک خودروی سبک زرهی است که توسط صنایع FMC به طراحی و ساخت رسیده. این خودرو نمونه ای توسعه یافته از نفربر زرهی M113A1 است که از بدنه ای آلومینیومی برخوردار است. حفاظت جانبی و جلویی این خودرو نیز از طریق افزودن صفحات فولادی افزایش یافته. در سال 1988 صنایع FMC آمریکا و صنایع FNSS ترکیه قراردادی به ارزش بیش از یک میلیارد دلار جهت تولید 1698 دستگاه از این خودرو در چندین مدل (شامل 830 دستگاه نفربر زرهی پیشرفته  AAPC ،حدود 48 دستگاه خودروی ضد تانک مجهز به موشک هدایت شونده و 170 دستگاه خودروی حامل خمپاره انداز) را به امضا رساندند.   AIFV     از تعداد مشخص شده در قرار داد در حدود 285 دستگاه در خطوط تولید کشور بلژیک ساخته شده و مابقی در داخل ترکیه و توسط صنایع FNSS  به تولید رسیدند. پس از قرارداد سال 1988 ، قرارداد جدیدی نیز در سال 2000 به امضا رسید که شامل تولید 551 دستگاه دیگر (از جمله نمونه خمپاره انداز) بود. صنایع FNSS براساس توسعه خودروی AIFV ، نسبت به ساخت نمونه های مختلف از آن در کاربری های جدید اقدام کرد که حاصل آن خانواده خودروهایی بود که با نام خودروی رزمی زرهی 15 (اختصارا ACV-15) شناخته میشوند. این خودرو ها شامل مدل هایی از جمله  نفربر زرهی ، خودروی رزمی پیاده نظام ، خودروی فرماندهی ، خودروی تعمیر و بازیابی زرهی ، خودروی حامل خمپاره انداز 120 میلیمتری ، آمبولانس زرهی و ........... است.   ACV-15     شماری از مدل های این خانواده دارای تغییرات و به روزرسانی هایی نسبت به مدل های پایه ای هستند از جمله مدل ACV-300 مجهز به پیشرانه 300 اسب بخاری.لازم به ذکر است که از خودروی ACV-15 نمونه ای نیز با همکاری صنایع Deftech مالزی برای ارتش این کشور ساخته شد که این نمونه عدنان نام دارد ضمن اینکه به جز مالزی ، کشور های امارات متحده عربی و اردن نیز از جمله مشتریان  ACV-15 هستند.   خودروی ACV-15 خود به عنوان اساسی برای توسعه خودروی رزمی زرهی 19 (اختصارا ACV-19) مورد استفاده قرار گرفته است. مهمترین تفاوت ACV-19 در افزایش طول بدنه و به تبع آن افزایش تعداد محور ها به شش محور است. از این خودرو نیز مدل های متنوعی قابل ارائه است از جمله خودروی پشتیبانی مستقیم آتش مجهز به توپ های 90 و 105 میلیمتری ، خودروی پدافند هوایی ارتفاع پست  ،  خودروی رزمی پیاده نظام مجهز به توپ های 25 و 30 میلیمتری و ............ .   ACV-19       طرح های توسعه صنایع FNSS به خانواده ACV-19 ختم نمیشود و این صنایع پلتفرم جدیدی با نام ACV-30 را نیز براساس دو پلتفرم قبلی ACV-15  و ACV-19 ارائه داده است. خودروی ACV-30 یک پلتفرم چند منظوره میان وزن (20 الی 30 تن) با افزایش عملکرد بسته قدرت و بهبود عملکرد سیستم تعلیق نسبت به دو پلتفرم پیشین است. افزایش توان پیشرانه و بهبود تعلیق آن امکان نصب سیستم های تسلیحاتی سنگین بر روی خودرو بدون از دست رفتن تحرک را فراهم میکند. خودروی ACV-30 را میتوان براساس نیازهای مشتری تغییر داده و با کاربری های مختلفی تطبیق داد. تا به امروز یک نمونه سامانه پدافند توپخانه ای خودکششی بر اساس این خودرو با نام Korkut ساخته شده که در نمایشگاه های دفاعی در معرض دید عموم قرار گرفته. نمونه های دیگر این خودرو نیز براساس اعلام نیاز ارتش ترکیه و یا درخواست خرید یک مشتری خارجی امکان ساخت دارند.   ACV-30 (نمونه پدافندی با نام Korkut)         خرید های مرتبط : ترکیه برای تجهیز خودروهای AIFV خود در مدل رزمی پیاده نظام و مدل های ضد تانک ، در سال 1989 به تعداد 135 دستگاه برجک DAF مجهز به سلاح 25 میلیمتری و در سال 1988 به تعداد 48 برجک ضد تانک ALT را از ایالات متحده خریداری نمود. علاوه بر این در سال 1992 تعداد 515 برجک Dragar نیز از فرانسه خریداری شد که پس از تحویل تعدادی از آن ها مابقی (شامل 448 برجک) در داخل ترکیه و از طریق ایجاد خط تولید و انتقال بخشی از تکنولوژی ها تولید شدند.   طرح مفهومی  زره پوش سبک حامل تسلیحات (LAWC-T) خودروی زره پوش سبک حامل تسلیحات ، پلتفرمی است که توسط صنایع FNSS و در پاسخ به نیاز یک خودروی رزمی زرهی چابک با قابلیت ایفای نقش های مختلف از جمله ضد تانک ، پشتیبانی آتش و شناسایی ، توسعه داده شده است. این خودرو را میتوان به تسلیحات و جایگاه های تسلیحاتی مختلف با توجه به نیاز مشتری مجهز کرد. جایگاه های تسلیحاتی که شامل برجک های سرنشین دار و بدون سرنشین با تسلیحاتی همچون توپ های 25 الی 40 میلیمتری و پرتابگرهای موشک ضد تانک هدایت شونده هستند.   این خودرو با نصب سیستم هایی همچون تصویربردارهای حرارتی ، دوربین های برد بلند CCD و فاصله یاب های لیزری  امکان تبدیل به یک خودروی شناسایی برخوررا دارد.در بخش جلویی خودرو یک بلوک نظارتی سرتاسری متشکل از هشت پریسکوپ تعبیه شده است که میدان دید گسترده ای را برای راننده و فرمانده فراهم میکنند ، علاوه بر این دوربین های دید در روز و نظارت حرارتی تمام جهت (all-around ) نیز برای این خودرو در نظر گرفته شده است که بر آگاهی خدمه از محیط اطراف هر چه بیشتر می افزاید. خودروی LAWC-T مجهز به پیشرانه ای دیزلی با امکان ایجاد "حداقل" نسبت قدرت به وزن 25 اسب بخار بر تن است. سیستم تعلیق این خودروی زرهی نیز از نوع فنر پیچشی یا torsion bar است که بر روی تمامی پنج محور خودرو تعبیه شده.   حفاظت بالستیک (اصابت گلوله) این خودرو منطبق بر سطح چهارم استاندارد حفاظتی STANAG 4569 ناتو است که امکان دفع مهمات کالیبر 14.5 میلیمتری تیربارهای سنگین را دارد. با توجه به نوع طراحی بدنه خودرو ، امکان افزودن صفحات زرهی قابل نصب و جداسازی (ماژولار) و بهبود سطح حفاظتی نیز فراهم شده است. حفاظت این خودرو در برابر تهدیدات انفجاری نیز مطابق با سطح سوم استاندارد حفاظتی STANAG 4569 ناتو و در برابر انفجار تا 8 کیلوگرم ماده منفجر تحت هر یک از چرخ هاست (STANAG 4569 Level 3a). خودروی LAWC-T  امکان حمل توسط هواگردهای ترابری نظیر سی 130 را دارد.     آشنایی با استاندارد حفاظتی STANAG 4569 ناتو     تولپار تولپار (Tulpar) در حال حاضر نمونه ای از یک خودروی رزمی پیاده نظام (IFV) است که توسط صنایع اتوکار ترکیه طراحی و ساخته شده است. این خودرو پس از سه سال طراحی و ساخت نمونه اولیه در نهایت در نمایشگاه دفاعیIDEF 2013  در معرض نمایش قرار گرفت. تیم طراحی این خودرو ، طراحی تانک آلتای را نیز بر عهده داشته اند. خودروی رزمی تولپار جهت پشتیبانی آتش از تانک های اصلی میدان نبرد ترکیه و انتقال پیاده نظام در میدان نبرد در نظر گرفته شده است. انتظار میرود ارتش ترکیه در حدود 400 دستگاه از این خودروی زرهی را سفارش دهد ضمن اینکه کشور آذربایجان نیز به خرید این خودرو علاقه نشان داده.   نمونه رزمی پیاده نظام تولپار در حقیقت اولین خودرو از خانواده خودروهایی است که در کاربری های مختلف امکان تولید داشته و قادر به استفاده خواهند بود از جمله آمبولانس زرهی ، حامل خمپاره انداز 120 ، حامل راکت انداز های 122 و 300 میلیمتری و ............. . حفاظت پایه ای بدنه این خودرو در برابر اصابت گلوله های کالیبر 25 میلیمتری از  بخش جلویی و 14.5 میلیمتری به صورت همه جانبه است. نمونه رزمی پیاده نظام این خودرو مجهز به برجک Mirzak است. این برجک مجهز به توپ 30 میلیمتری ، تیربار کالیبر 7.62 میلیمتری و دارای قابلیت نصب موشک های ضد تانک برد بلند LUMTAS ، از حفاظتی منطبق با سطح دوم استاندارد حفاظتی STANAG 4569 برخوردار است که به معنی حفاظت در برابر اصابت مهمات ضد زره تا حداکثر کالیبر 7.62 میلیمتری است. البته این میزان از حفاظت را با افزودن صفحات ماژولار زرهی میتوان تا سطح پنجم استاندارد STANAG 4569 نیز ارتقا بخشید. بدنه تولپار نیز همچون برجک آن امکان افزودن صفحات ماژولار زرهی را دارد.     با افزودن صفحات و دستیابی به حداکثر حفاظت ، تولپار وزنی در حدود 40 تن خواهد داشت که قابل مقایسه با تانکی همچون تی 72 است. در بالاترین سطح حفاظت ، تولپار در بخش جلویی بدنه قادر به دفع مهمات کالیبر بالا (همچون 90 میلیمتری و  بالاتر) نیز خواهد بود. یکی از مواردی که در حفاظت این خودرو مورد توجه قرار گرفته است تهدیدات تحتانی از جمله مین و بمب های کنار جاده ای بوده اند. با توجه به این مسئله صفحه تحتانی تقویت شده ای برای خودرو در نظر گرفته شده که امکان مقاومت در برابر انفجار تا 10 کیلوگرم تی ان تی را نیز دارد.   لازم به ذکر است که صنایع اتوکار برنامه ای جهت نصب سیستم حفاظت فعال در مدل های آینده تولپار را نیز دنبال میکند که این مسئله به افزایش سطح حفاظت این خودرو کمک شایانی خواهد کرد تولپار 3 سرنشین دارد و از ظرفیت حمل 8 الی 9 سرباز برخوردار است. خودروی رزمی تولپار با توجه به گفته برخی منابع ، با دو پیشرانه DSI 14  یا DSI 16 ساخت اسکانیا قابل تجهیز است. پیشرانه DSI 16 از نوع دیزلی توربوشارژ بوده و از حداکثر توانی معادل با 810 اسب بخار برخوردار است که با اتصال به جعبه دنده SAPA SG-850 امکان حرکت با حداکثر سرعت 70 کیلومتر در ساعت بر روی جاده را برای خودرو فراهم میکند. از جمله سیستم های جانبی این خودروی زرهی میتوان به سیستم حفاظت ش.م.ر ، سیستم تهویه مطبوع ، سیستم ناوبری مبتنی بر GPS و سیستم اطفاء خودکار حریق اشاره کرد. سیستم های همچون واحد قدرت کمکی ، سیستم پیش گرم کن پیشرانه و تجهیزات C4I نیز در صورت نیاز بر روی این خودرو قابل نصب هستند. لازم به ذکر است که خودروی رزمی پیاده نظام تولپار را میتوان با استفاده از هواپیماهای ترابری نظامی همچون Airbus A-400M حمل کرد.     نفربر M-113 خودروی زرهی M113  شامل خانواده ای از خودروهایی است که به عنوان نفربر زرهی از بیشترین میزان تولید و کاربرد در کشورهای غربی برخوردارند. توسعه این خودرو توسط صنایع FMC  و از سال 1956 آغاز گردید و اولین نمونه آن در سال 1957 به تولید رسید. این خودرو از زمان تولید انبوه در دهه شصت میلادی در تعدادی بیش از 32000 دستگاه به ارتش ایالات متحده تحویل شده و تا سال 2001 تولید آن به رقمی بالغ بر 85000 دستگاه رسیده که با این حساب پرتیراژترین خودروی زرهی جهان در کلاس خود است.   این خودرو و تمامی مدل های منشعب از آن تاکنون در بیش از50  کشور جهان مورد استفاده قرار گرفته و کشورهایی نظیر ایتالیا و بلژیک نیز به صورت تحت لیسانس نسب به تولید آن اقدام کرده اند. بدنه M113 از صفحات آلومینیومی تشکیل شده که حفاظت در برابر اصابت گلوله های کالیبر پایین و همچنین ترکش مهمات توپخانه را فراهم میکند. این نفربر از قابلیت های حرکتی مناسبی جهت حرکت در مناطق برفی ، شنی و به طور کلی مناطق صعب العبور برخوردار است.این نفربر از نوع دوزیست یا آبی/خاکی بوده و قابلیت حرکتی آن در آب از طریق گردش شنی ها تامین میشود.   این خودروی زرهی همچون بسیاری از خودروهای زرهی تولید شده در سطح جهان ، جهت تامین الزامات متغیر میدان نبرد در طول سالیان ، به روزرسانی های متعدد و متفاوتی را به خود دیده است به طوری که پس از نمونه پایه ای مدل هایA1/A2/A3  از آن به تولید رسیده اند. نمونه  A1 در سال  1964 به خدمت گرفته شد و عمده تفاوت آن در تغییر پیشرانه و ایضا نصب جعبه دنده خودکار بود. پس از این مدل ، مدل A2  ارائه شد که تولید آن از سال 1979 آغاز گردید. تفاوت این مدل با مدل پیشین در بهبود سیستم خنک کننده پیشرانه و تقویت سیستم تعلیق بود . از نفربرهای  M113 ارتش امریکا در کل 5300  دستگاه از نمونه پایه ای و در حدود 12700 دستگاه از نمونه A1  به استاندارد A2 ارتقا یافتند.   کشور ترکیه در زمره بزرگترین دارندگان این نفربر است. خرید این نفربر با ذکر کشور فروشنده ، زمان امضای قرارداد و تعداد خریداری شده بدین شرح است : از کشور آلمان سال 1974 تعداد 500 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم ، سال 1990 به تعداد 350 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم ، سال 1991 تعداد 137 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم . از کشور ایتالیا سال 1991 به تعداد 100 دستگاه از مدل A1  به صورت دسته دوم. از کشور آمریکا به سال 1961 در تعداد 1000 دستگاه ، در سال 1964 به تعدادی 581 دستگاه از مدل A1  (تولید شده در خطوط تولید ایتالیا) ، سال 1974 به تعداد 150 دستگاه از مدل A1 ، سال 1990 به تعداد 250 دستگاه از مدل M-113A2 به صورت دسته دوم .در مجموع ارتش ترکیه بیش از 3000 دستگاه از نفربر M-113 را در چندین مدل دریافت کرده است.     صنایع FNSS ترکیه جهت به روزرسانی نفربر های  M-113A1/A2 این کشور ، تامین الزامات رو به تغییر نبرد و افزایش طول عمر عملیاتی  آن ها تا 15 الی 20 سال آینده ، استاندارد M-113A4 خود را ارائه داده است که شامل به روزرسانی در سه بخش مهم حفاظت ، تحرک و قدرت آتش نفربرها است. سیستم ها و زیر سیستم های نفربر M-113 دراین استاندارد از خودرو های زرهی عدنان مالزی (نمونه ای از خودروی ACV برای ارتش مالزی که پیشتر بدان اشاره شد) ، خانواده ACV ارتش ترکیه و ACV-350 ارتش امارات متحده عربی برداشته شده اند.    نمونه ارتقا یافته M-113    

زرهی ترکیه : دارایی ها  و محصولات (بخش نخست)   تانک M-48 در سال 1960 قرارداد تحویل 1250 دستگاه از این تانک نسل اولی مابین ترکیه و ایالات متحده منعقد گردید و تحویل این تانک ها مابین سال های 1961 الی 1965 صورت پذیرفت. این تانک ها به صورت دست دوم توسط ترکیه خریداری شدند. قرارداد دوم برای خرید تانک های M-48 به تعداد 1000 دستگاه و در سال 1971 منعقد شده و تا سال 1973 به اجرا درآمد. دومین سری خریداری شده نیز دست دوم بودند. پس از آمریکا ، ترکیه به سراغ خرید این تانک از آلمان رفت و در اولین قرارداد در سال 1969 تعداد 600 دستگاه تانک دسته دوم را از آلمان خریداری کرد.   قرارداد دوم با کشور آلمان به سال 1991 و جهت خرید 20 دستگاه تانک دیگر منعقد شده و تا سال 1993 به اجرا درآمد. لازم به ذکر است که به جز تانک ها تعداد  قابل توجهی خودروی بازیابی زرهی M-48 نیز از آلمان و آمریکا خریداری شد که وظیفه پشتیبانی تانک های خریداری شده را بر عهده داشتند. ارتش ترکیه پس از چند سال استفاده شماری از این تانک ها را تحت به روزرسانی قرار داده و آن ها را تحت مدل های M48A5T1 و M48A5T2 به خدمت گرفت. مدل M48A5T1 شامل ارتقا به استاندارد تانک M60A1 بود که نصب توپ 105 میلیمتری ام 68 ، سیستم دید در شب غیر فعال ، نصب سیستم کنترل آتش تانک M-60A1 و تغییر پیشرانه را در بر میگرفت.   مدل M48A5T2 نیز نسخه ارتقا یافته ای از مدل T1 است و براساس استاندارد تانک M-60A3 ارتقا یافته که شامل نصب سیستم کنترل آتش جدید است.لازم به ذکر است که ترک ها خودروی بازیابی زرهی کنترل از راه دوری با نام  M48T5 "Tamay" و ایضا یک خودروی مهندسی زرهی (AEV) را نیز  براساس شاسی M-48  توسعه داده اند. در حدود 90 دستگاه خودروی پل گذار زرهی M-48 AVLB نیز توسط ترکیه از آلمان خریداری شده است. در حال حاضر بیش از 700 دستگاه از مدل M48A5T2 در خدمت عملیاتی ارتش ترکیه قرار دارد و مابقی مدل ها از جمله مدل M48A5T1 از حالت عملیاتی خارج شده و به صورت رزرو نگهداری میشوند.       خودروی بازیابی زرهی Tamay     خودروی مهندسی زرهی     تانک M-60 ترکیه در سال 1991 قرارداد خرید 274 دستگاه تانک نسل دومی M-60A1 و حدود 658 دستگاه M-60A3 را با امریکا منعقد کرد که این قرارداد مابین سال های 1992 الی 1994 به اجرا گذاشته شد.کلیه تانک های خریداری شده به صورت دسته دوم بودند. شماری از تانک های M-60A3 ترکیه با نصب سایت حرارتی AN/VSG-2  به استاندارد M-60A3 TTS ارتقا یافته اند ضمن اینکه 170 دستگاه از تانک های M-60A1 این کشور نیز با همکاری صنایع نظامی اسرائیل (IMI) و با قراردادی به ارزش 687.5 میلیون دلاری از سال 2005 الی 2010 به استاندارد دوم سابرا (سابرا مارک 2) ارتقا یافته اند که این تانک ها در ترکیه با نام M-60T شناخته میشوند.   به روزرسانی این تانک ها شامل نصب بسته ارتقای حفاظت زرهی ، تعویض مجموعه تولید و انتقال نیرو (نصب پیشرانه MTU 881 KA-501 و جعبه دنده  RENK 304S) ، ارتقای سیستم کنترل آتش ، افزایش قدرت آتش با نصب توپ 120 میلیمتری بدون خان MG253  است. به جز بسته حفاظت زرهی برخی بخش های مورد نیاز این تانک با تولید تحت لیسانس و انتقال تکنولوژی در ترکیه ساخته شده اند. لازم به ذکر است که تانک های M-60T ترکیه با بهترین تانک های موجود در ایران (T-72S) قابلیت رقابت داشته و حتی برتری دارند. به جز تانک M-60T ارتقای دیگری نیز با نام تانک مقرون به صرفه (Affordable main battle tank) نیز توسط صنایع StandartBio ترکیه ارائه شده است.   ارتقای این تانک شامل نصب توپ 120 میلیمتری ، دو جایگاه تسلیحاتی کنترل از داخل از جمله جایگاه تسلیحاتی مجهز به سلاح 25 میلیمتری ATK LW25 ، نصب صفحات زرهی قفسی و کامپوزیتی بر روی شاسی و برجک ، نصب پیشرانه 1200 اسب بخاری در کنار تعبیه واحد قدرت کمکی، نصب سیستم کنترل آتش نسل سوم کامپیوتری و ....... است. هر چند این تانک ارتقای همه جانبه ای را به خود دیده اما همچنان در سطح یک تانک تمام عیار (تانک اصلی میدان نبرد) نبوده و صرفا در حد و اندازه یک تانک پشتیبانی با امکان اجرای آتش سنگین است.       M-60T       Affordable main battle tank     جهت آشنایی بیشتر : تانک M60 Patton لئوپارد 1 کشور ترکیه از جمله بزرگترین و مهمترین مشتریان محصولات زرهی آلمان است. اولین قرارداد خرید تانک نسل دومی لئوپارد 1 از آلمان در سال 1980 منعقد و تا سال 1984 به اجرا درآمد. این قرارداد برای خرید 77 دستگاه تانک لئوپارد 1A3 در کنار چهار دستگاه خودروی بازیابی زرهی  Bergepanzer-1 بود. قرار داد دوم به ارزش 384 میلیون دلار در سال 1985 منعقد شده و تا سال 1991 در مجموع 150 دستگاه تانک لئوپارد 1A3 به صورت دسته دوم به ترکیه تحویل شد.   یکی از مفاد این قرارداد ارتقای تانک ها به استانداردی بالاتر پیش از تحویل بود. قرارداد بعدی آلمان و ترکیه در زمینه خرید تانک مرتبط با خرید 85 دستگاه لئوپارد 1A1 دسته دوم بود که در سال 1989 منعقد شده و تا سال 1992 به مرحله تحویل تمامی تانک ها و اجرای کامل رسید. آخرین قرارداد جهت خرید تانک لئوپارد 1 از آلمان نیز شامل خرید 85 دستگاه لئوپارد 1A1 دسته دوم بود که این قرارداد در سال 1991 منعقد و تا سال 1993 به صورت کامل به اجرا درآمد.   لازم به ذکر است که بخش سیستم های کنترل آتش صنایع آسلسان ترکیه سیستم کنترل آتش ولکان را برای ارتقای تانک های لئوپارد 1 این کشور ارائه داده که قابلیت این تانک در کشف اهداف در طی شب/روز و تمامی شرایط آب و هوایی و همچنین دقت در اجرای آتش بر روی اهداف به خصوص در شرایط حرکت را افزایش میدهد. تانک های لئوپارد 1 ترکیه مجهز به سیستم کنترل آتش ولکان را لئوپارد 1T نامیده اند. سلاح اصلی تانک های لئوپارد 1 توپ 105 میلیمتری خان دار است. این تانک ها از پیشرانه 819 اسب بخاری بهره میبرند که حداکثر سرعت 65 کیلومتر بر ساعت و نسبت قدرت به وزن 19.6 اسب بخار بر تن را برای آن ها فراهم میکند.         سیستم کنترل آتش ولکان     برای اطلاح از سطح حفاظت زرهی لئوپارد 1 به جدول زیر مراجعه کنید :         لئوپارد 2 در سال 2005 مهمترین قرارداد زرهی ترکیه با آلمان منعقد شد. این قرارداد به ارزش 365 میلیون یورو جهت خرید 298 دستگاه تانک نسل سومی لئوپارد 2A4 دسته دوم و تحویل آن ها تا سال 2010 بود. قرار داد دومی نیز در سال 2009 منعقد شد که جهت خرید 56 دستگاه دیگر از این تانک بود که تا سال 2013 تحویل آن ها تکمیل گردید. لئوپارد 2A4 در حال حاضر برترین تانک عملیاتی در زرادخانه ارتش ترکیه است که این کشور را از نظر زرهی سنگین به همسایگانی چون ایران برتری میبخشد. تانک های لئوپارد 2A4 از قابلیت ارتقای بالایی برخوردارند ، مسئله ای که از چشم ترک ها نیز به دور نمانده است.   ترک ها با توجه به خرید تعداد قابل توجهی از این تانک و لزوم حفظ قابلیت های رزمی آن در برابر الزامات رو به تغییر و تهدیدات رو به فزونی میدان نبرد،  پروژه ارتقای این تانک به لئوپارد نسل جدید یا NG را کلید زدند. لئوپارد 2NG یکی از بسته های ارتقای قابل توجه جهت به روزرسانی تانک لئوپارد 2 است که بر دو بخش حفاظت و سیستم کنترل آتش تاکید ویژه ای دارد.البته این تانک به جز استانداردی برای ارتقای لئوپارد 2 به عنوان بستری جهت توسعه تکنولوژی های لازم برای تانک آلتای نیز مطرح بود از جمله سیستم کنترل آتش آن که نمونه مشابهش در تانک آلتای نیز به کار گرفته شد. لازم به ذکر است که تا کنون ارتقای لئوپارد 2NG تنها در یک نمونه آزمایشی به اجرا درآمده و همچنان در انتظار اجرا بر روی دیگر تانک های لئوپارد 2 ترکیه است.   جهت آشنایی با لئوپارد 2A4 و لئوپارد 2NG   LEOPARD 2 NG .......... تانکی برای نسل آینده   تانک افسانه ای Leopard 2 - شامل تمامی نسخه ها     لئوپارد 2A4 ترکیه       تانک لئوپارد 2NG     حفاظت زرهی لئوپارد 2A4     تانک آلتای پروژه ساخت تانک ملی ترکیه موسوم به آلتای (Altay)  یکی از پروژه های نظامی  مهم کشور ترکیه است که در سطحی ملی و با جذب همکاری خارجی و انتقال تکنولوژی دنبال میشود. این پروژه به افتخار ژنرال فخرالدین آلتای کسی که فرمانده سپاه پنجم سواره نظام ترکیه در مرحله پایانی جنگ استقلال ترکیه بود نام گذاری شده است. هدف ترک ها از تعریف این پروژه دستیابی به تانک اصلی میدان نبرد نسل سومی است که تولید ، توسعه و تعمیر آن در داخل این کشور صورت پذیرد.   تانک آلتای به سیستم کنترل آتش پیشرفته با دو کانال نظارت و هدفگیری مستقل برای توپچی ، زره ترکیبی (کامپوزیتی) چند لایه ماژولار ، پیشرانه قدرتمند 1500 اسب بخاری ، سیستم تسلیحاتی کنترل از راه دور ، سامانه هشدار قفل لیزری ، سیستم مدیریت میدان نبرد و ............ مجهز است. در مجموع برای ساخت 1000 دستگاه از این تانک در چهار سری تولید (هر سری 250 دستگاه) برنامه ریزی شده است. تاکنون 4 نمونه از این تانک تولید شده که جهت انجام آزمایشات به ارتش ترکیه تحویل شده اند. جهت آشنایی بیشتر با این تانک به تاپیک ذیل مراجعه کنید :   آشنایی با تانک آلتای ترکیه       خودروهای بازیابی زرهی به جز خودروی بازیابی زرهی Bergepanzer-1 که پیشتر بدان اشاره شده و به عنوان بخشی از قرار داد خرید تانک لئوپارد  1 از آلمان خریداری گردید ، کشور ترکیه تعدادی خودروی بازیابی زرهی Bergepanzer-2  و M-88A1 نیز به صورت دسته دوم و جهت پشتیبانی از تانک های اصلی میدان نبرد خود خریداری کرده است. خودروی M-88A1 نسخه بهبود یافته ای از خودروی بازیابی زرهی M-88 است که در سال 1973 ارائه گردید. تفاوت های اصلی آن در تغییر پیشرانه از نوع بنزینی به دیزلی (مدل Continental AVSI-1790-6A) و تجهیز به سیستم حفاظت ش.م.ر است. این خودرو دارای یک وینچ با قدرت کشش بیش از 40 تن و جرثقیلی با توان جا به جایی بیش از 20 تن است.   بدنه خودروی M-88A1 در برابر اصابت گلوله های تیربارهای سبک و همچنین ترکش گلوله توپ و خمپاره مقاوم است. خودروی Bergepanzer-2 نیز نسخه بعدی خودروی بازیابی زرهی Bergepanzer-1 و براساس شاسی تانک لئوپارد 1 ساخته شده. از جمله تجهیزات این خودرو یک جرثقیل ، وینچ و یک تیغه بولدوزر است که به جز پشتیبانی از ادوات زرهی امکان ایجاد سنگر و انجام تغییر در عوارض زمین را برای این خودرو ممکن میسازد. سطح حفاظت زرهی این خودرو مشابه شاسی تانک لئوپارد 1 بوده و بدنه آن از صفحات فولادی 25 الی 35 میلیمتری در بخش های جانبی و 10 میلیمتری در بخش های فوقانی تشکیل شده. در آخر لازم به ذکر است که به جز خودروهای مورد اشاره ، ترکیه تعدادی خودروی بازیابی سبک M-578 نیز به صورت دسته دوم و در سال 1999 از ایالات متحده تحویل گرفته است.   M-88A1     Bergepanzer-2     خودروی بازیابی سبک M-578  

  50000 تن بمب داریم که میشه 50 کیلوتن (هر 1000 تن برابر 1 کیلوتن)   برفرض این 50 کیلوتن بمب در حدود 35 الی 40 کیلوتن ماده منفجره باشه (که بعضا موادی حتی قوی تر از تی ان تی هستند و انفجار شدید تری هم میتوانند ایجاد کنند)   این دقیقا بیش از دو برابر قدرت انفجاری بمب فرود آمده بر سر هیروشیما (با قدرت انفجاری برابر 16 کیلوتن) است.    تعداد کشته ها چقدر خواهد بود؟ خسارت ها چقدر؟   یا آن مقام همانطور که عرض کردم طرفش (مقام عالی ایرانی) رو احمق فرض کرده (که یک توهین آشکار است) یا اینکه خودش دچاره حماقته       بنده چنین آرزویی برای مردم غزه ندارم   ولی امیدوارم که اگر زنده بودم و روزی روزگاری اسرائیلی در کار نبود اینها بعدش در قالب برخی گروهک های سنی سراغ ما نیان (در جهت پاک کردن دامان اسلام از رافضی های بد دین!!!!!)

  مثل اینکه طرف حماسی (حالا مقام ارشد یا هر عنوان دیگری) مقام عالی ایرانی را مثل خودشان دراز گوش تصور نموده اند (اگر یکی از شاهکارهای خبرگزاری داخلی نباشد و واقعا چنین صحبتی مطرح شده باشد)   50 هزار تن بمب اگر روی غزه فرود آمده بود که این مقام ارشد نمیتوانست از این مصاحبه ها انجام دهد و باید در آن دنیا در جوار یاسر عرفات به مصاحبه میپرداختند   بد نیست جهت اطلاع از آمار تلفات زرهی دشمن کمی به ویدئو هایی که خودشان زحمت تهیه اش را کشیده اند رجوع کنند   به صورتی گفته شده بسیار بالا (به بالا هم رضایت نداده اند) که گویی نیمی از زرهی اسرائیل را نابود کرده اند

کشور ترکیه           جغرافیا و ارتباط مرزی با ایران یکی از حساس ترین نقاط مرزی جمهوری اسلامی ایران ، مرزهای مشترک با جمهوری ترکیه بشمار می آید. در حقیقت ترکیه نقطه تلاقی دو قاره بسیارمهم آسیا و اروپا بوده و بدین لحاظ از اهمیت راهبردی برخوردار می باشد. این کشور در جنوب شرقی اروپا ، جنوب غربی آسیا و در مختصات جغرافیایی میان 35 درجه و 51 دقیقه تا 42  درجه و 6 دقیقه عرض جغرافیایی و 25 درجه و 40 درجه تا 44 درجه و 50 دقیقه طول جغرافیایی ، در نیمکره شمالی قرار گرفته است.سرزمین ترکیه به صورت یک مستطیل قابل تصور است که طول آن از شرق تا غرب 1660 کیلومتر و عرض آن به طور متوسط 550 کیلومتر است . این کشور از سه طرف توسط دریا احاطه شده و چیزی درحدود 780580 کیلومتر مربع مساحت دارد.    مرز ترکیه با ایران در حدود 499 کیلومتر است که فقط مرز خشکی را شامل شده و فاقد مرز آبی می باشد. اما بخشی از رودخانه ارس که در مرز ایران است از ترکیه سرچشمه می گیرد. بخش اعظم مرز ایران و ترکیه کوهستانی بوده و تقسیم بندی مناطق کوهستانی دو کشور به روش تعیین خط الراس می باشد و به تبع آن نوار مرزی دو کشور عمدتا" خاکی بوده و پوشش گیاهی آن عمدتا" چمنزار و گاهی نیزار مخصوصا"  در مناطق چالدران ، بازرگان تا مسیر رودخانه ساری سو و منطقه چشمه بولاران تا منطقه سه گوش مرزی با نخجوان می باشد . شدت تراکم پوشش جنگلی در مناطق  مرزی ترکیه اکثرا بیش از مناطق مرزی ایران است. جاده های مرزی موجود به موازات مرز به فاصله صفر تا 20 کیلومتر از نقطه صفر مرزی ، در سمت ایران نسبت به سمت ترکیه بیشتر می باشد.   نقشه راه های اصلی     نقشه سیاسی     نقشه ارتفاعات و ناهمواری ها     جایگاه ترکیه در جغرافیای جهان     تجهیزات ، آموزش و تجربیات کشور ترکیه به عنوان عضو اوراسیایی و یکی از مهمترین اعضای پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ، زرهی خود را عمدتا براساس تجهیزات و آموزه های غربی بنا نهاده است ضمن اینکه بخش محدودی از زرهی این کشور را نیز ادوات شرقی (زرهی سبک در کلاس نفربرهای زرهی) تشکیل میدهند. ترکیه با توجه به حضور در ناتو ، خود را با تجهیزات ، استاندارد ها و سطوح آموزشی این پیمان در بخش زرهی و بخش های مرتبط با آن تا حدود زیادی تطبیق داده است. عنصر اصلی در این مسئله خرید تسلیحات غربی و منطبق سازی تجهیزات و آموزش ها با کشورهای غربی و عضو ناتو است.   تمرینات زرهی ترکیه در میدان تیر       جهت حفظ و افزایش سطح آموزش زرهی ، ارتش ترکیه دوره های آموزشی مختلفی را با حضور کارشناسان ناتو برگزار کرده و رزمایش های متفاوتی را در طی سالیان گذشته و با حضور ادوات و تجهیزات زرهی به مرحله اجرا رسانده است. در زمینه تجربیات رزمی زرهی ترکیه ، میتوان به نبرد سال 1974 قبرس  اشاره کرد. در این نبرد با وجود استفاده طرفین از زرهی ، عمده تلفات نه در نبرد زرهی با زرهی بلکه از طریق تهدیداتی همچون تهاجم هوایی ، گلوله باران توپخانه و اصابت تسلیحات ضد زره وارد آمده است 1.   عمده تجربیات رزمی زرهی ترکیه در دو دهه اخیر نیز نبرد با گروهک پ.ک.ک است که این نبرد ها در دسته نبرد های زرهی با ضد زره (پیاده نظام مجهز به تسلیحات ضد زره) تقسیم بندی میشوند و موردی از نبرد زرهی با زرهی در آن ها وجود ندارد. به طور کلی تجربیات زرهی نوین ترکیه در زمینه نبرد زرهی با زرهی ، نه در میدان نبرد بلکه در شبیه سازی های رزمی و رزمایش های برگزار شده به دست آمده اند.   تصاویری از رزمایش های برگزار شده           یکی از مواردی که در بخش تجربیات زرهی ترکیه باید مورد توجه قرار گیرد مسئله رقابت بر سر انتخاب تانک اصلی میدان نبرد این کشور در سال 2000 است. در جریان این رقابت ، تانک هایی از هر دو نوع شرقی (اوکراینی) و غربی (آمریکایی ، فرانسوی ، آلمانی) توسط متخصصین ترکیه مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند. این رقابت و آزمایشات چند مرحله ای صورت گرفته در طی آن ، قطعا به شناخت و کسب تجربه متخصصین ترکیه از زرهی سنگین شرقی/غربی کمک شایانی کرده است.   تصاویری از رقابت انتخاب تانک اصلی میدان نبرد ترکیه در سال 2000     تکنولوژی و زیر ساخت ترکیه در ضمن واردات تجهیزات غربی و بعضا شرقی نسبت به ایجاد زیرساخت های گسترده تعمیرات و نگه داری این تجهیزات اقدام کرده تا در حد ممکن از قابلیت نگهداری مستقل و داخلی برخوردار باشد. ایجاد توانمندی تعمیرات داخلی و تا حد ممکن مستقل از طریق ایجاد زیر ساخت ، آموزش و تامین نیروی انسانی متخصص ، در طی سالیان تجریبات ارزشمندی را در اختیار متخصصین زرهی ترکیه قرار داد که این تجربیات بعد ها در پروژه های زرهی این کشور مورد استفاده قرار گرفتند. در کنار آن ترکیه  در طی دهه های اخیر تلاش های  گسترده ای را در جهت بومی سازی تکنولوژی ها و ایجاد زیرساخت ها برای ساخت محصولات زرهی به صورت داخلی داشته است.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/Untitled~27.jpg][/url]   به عنوان نمونه پروژه ساخت تانک ملی ترکیه که از اواسط دهه 90 و جهت ایجاد زیرساخت های مستقل و بومی برای تولید تانکی ملی  در ترکیه کلید خورد. از جمله تلاش های ترکیه برای ایجاد توان ساخت داخلی در بخش زرهی ، تولید محصولات به صورت تحت لیسانس ، انتقال تکنولوژی های به روز و برتر از کشورهایی نظیر امریکا ، اسرائیل و کره جنوبی و همکاری و حضور در ساخت محصولات زرهی با شرکت های فعال در بخش زرهی دیگر کشورها بود که به رشد و توسعه هر چه بیشتر زرهی این کشور منجر شد.   از جمله همکاری های ترکیه و حضور این کشور در پروژه های زرهی با همکاری دیگر کشورها میتوان به پروژه ساخت تانک آلتای با همکاری صنایع Hyundai Rotem کره جنوبی ، پروژه نفربر RN-94 و همکاری با شرکت Romarm کشور رومانی ، همکاری صنایع سیستم های دفاعی FNSS با صنایع GPV ایالات متحده در ساخت نفربر PARS و چندین پروژه دیگر از جمله پروژه تولید نفربر Yavuz از طریق همکاری با صنایع زرهی سنگاپور اشاره کرد.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/fnss-sirket-yapisi.jpg][/url]   پروژه های یاد شده هر یک به سهم خود در ارتقای توان فنی و زیرساخت های زرهی ترکیه نقش داشته اند اما مهمترین نقش را میتوان به پروژه تانک آلتای نسبت داد چرا که در این پروژه کشور ترکیه و صنایع زرهی آن از طریق همکاری با شریک کره ای به تکنولوژی های روز در عرصه زرهی سنگین دست یافتند ، تکنولوژی هایی که پس از آلتای در محصولات مهمی نظیر خودروی رزمی پیاده نظام تولپار نیز نمود پیدا کردند. در حال حاضر صنایع مختلفی در ترکیه در زمینه زرهی و موارد مرتبط با آن فعالیت دارند از جمله صنایع اتوکار ، صنایع مکانیکی و شیمیایی ترکیه  (MKEK) ، صنایع  Roketsan ، گروه  STM، صنایع آسلسان ، سیستم های دفاعی FNSS ، صنایع خودروسازی BMC ، صنایع Katmerciler  ، صنایع Nurol Makina  ، صنایع دفاعی HEMA و ............. .       نکته قابل توجه در مورد بخش مهمی از صنایع زرهی ترکیه ایجاد این صنایع از طریق توسعه صنایع خودروسازی غیر نظامی و ایجاد بخش های نظامی در آن هاست از جمله صنایع اتوکار و BMC که در هر دو زمینه خودروسازی نظامی و غیر نظامی فعالیت میکنند.هدف گذاری شرکت های فعال در عرصه زرهی در ترکیه ، نه فقط تجهیز ارتش این کشور بلکه ایجاد قابلیت صادرات و حضور در بازارهای جهانی است ، موضوعی که ترک ها تاکنون در آن به موفقیت هایی نیز دست یافته اند.     en.wikipedia.org/wiki/Reported_military_losses_during_the_Turkish_invasion_of_Cyprus -1   در بخش های بعدی به دارایی ها و محصولات زرهی ترکیه پرداخته خواهد شد

سیاوش عزیز انتخاب شایسته شما به مدیریت بخش زمینی رو تبریک عرض میکنم

  شک نکنید بیش از خیال نیست فعلا   این رو کسی به شما میگه که در مورد زرهی ایالات متحده و طرح های آینده اش تحقیق کرده!   ارتشی که قراره تا بیش از 20 سال دیگه تانک آبرامز رو به صورت ارتقا یافته در سازمان رزمش داشته باشه و ارتشی که به دنبال طرح M1A3 است خیلی مانده طرح هایی مثل GXV-T رو عملیاتی کنه   شوخی که نیست شما سازمان رزم رو باید به کلی تغییر بدید و نقش های جدید رو تعریف کنید و نقش های قبلی رو باز تعریف   صرفا با حذف تانک قضیه حل نمیشود خودروهای رزمی پیاده نظام و .......... هم در این زنجیره باید دچار تحول بشن که حداقل 30 سال دیگه طول میکشه به صورت گسترده این رو ببینیم     دیگر به آن احتیاج ندارد! (یعنی همین الان تمامش کنیم)   این خیلی فرق میکنه با اینکه ما در چهار دهه دیگه شاهد طرح های جدید باشیم که قطعا خواهیم بود   بر حسب این نقل و قول شما بنده اون مطلب رو عرض کردم

جنگ ، قدمتی به اندازه دوره حضور انسان بر کره زمین دارد ، به اندازه ای که جامعه بشری در طول چندین هزار سال ،جنگهای بزرگ و کوچکی را بخود دیده است . برخی از این جنگها داخلی ، برخی منطقه ای و برخی نیز در مقیاس جهانی بوقوع پیوسته و قربانیان زیادی نیز از خود بر جای گذاشته است . با این وصف ، علت علاقه انسان به این پدیده نامانوس ، همچنان ناشناخته است  و علل متفاوت و بعضا" متناقضی برای آن ذکر شده است ، بنابراین موضوع مورد نظر ما ، بررسی ماهیت جنگ نخواهد بود ،  چرا که تحلیل این مفهوم ، بسیار پیچیده است  و فرصتی دیگر می طلبد .   با آغاز دهه پایانی قرن بیستم ، "فضا" ، بعنوان بعد چهارم ( در کنار ابعاد زمین ، دریا ، و هوا) وارد صحنه نبرد شد و ورود آن ، دقت و قدرت آتش تسلیحات را به گونه ای چشم گیر افزایش داد ، اما ظهور این عامل در کنار توان برتر هوایی و دریایی ، نتوانسته است جایگزین نیروی زمینی شود . قدرت آتش ،  بلحاظ تاثیر فوق العاده اش ، حریف را زمین گیر خواهد کرد ، اما تاثیرات فلج کننده اش زودگذر خواهد بود .   این شرایط بصورت آشکار برای ورماخت در استالینگراد ، ارتش ایالات متحده در ویتنام و ارتش سرخ در افغانستان تجربه شد و در آخرین مورد از نبردهای کلاسیک ،  یعنی در سال 1991 ، صرفا" بمباران گسترده هوایی نتوانست ارتش عراق را مجبور به عقب نسینی نماید و فقط زمانی که یگانهای پیاده – زرهی متحدین ، وارد عمل شدند ، توانستند ، ارتش بعث عراق را از کویت بیرون کنند .بر پایه این شواهد ، در صورتی که هدف از جنگ ، اشغال کشور هدف و تغییر ساختار سیاسی آن باشد ، زمین ، نقشی تعیین کننده خواهد داشت . در این میان ، ستاره نبرد های زمینی ، بدون شک ، یگانهای زرهی بوده و خواهند بود و این رسته شاخص در نیروی زمینی ، موضوع بررسی ما بشمار می رود .   رزمناوهای زمینی وارد می شوند : در ارتباط با ظهور تجهیزاتی با سطح حفاظت بالا در میادین نبرد ، نظرات متفاوتی وجود دارد و کارشناسان نظامی در این زمینه ، عقاید گوناگونی را ارائه نموده اند .به اعتقاد برخی ، نخستین وسیله جنگی متحرک که در هزاره دوم قبل از میلاد ابداع شد ، ارابه جنگی بوده که بوسیله اسب کشیده می شد . در ایران باستان و سرزمین بین النهرین ، ارتش ها از این شکل تجهیزات در میادین رزم و در زمین های ناهموار استفاده کرده و تیراندازان ماهر با چابکی هر چه تمام تر از بالای آن بسوی دشمن تیراندازی می نمودند .    بعدها ، یعنی در سال 1484 میلادی ، دانشمند مشهور ، لئوناردو داوینچی ، طرح هایی را برای استفاده از چنین تجهیزاتی ارائه داد که هرگز در شرایط واقعی رزمی  مورد استفاده قرار نگرفت . تا سالیان طولانی ، چنین ایده های ، صرفا" بر روی کاغذ موجودیت می یافت و هرگز وارد  صحنه عملیات رزمی نگردید ، اما شروع جنگ بزرگ به  سال 1914، به تمام این طرح ها ، جان تازه ای بخشید .   طرح لئوناردو داوینچی     از آغاز جنگ ، یعنی اوت 1914 تا نبرد مارن ، سرعت نبردها طبیعی بود ، چرا که تجهیزات جدیدی وارد سازمان رزم ارتش ها گردید و این مساله موجب افزایش تحرک آنها شده بود . اما از این تاریخ تا اوت 1916، بدلیل محافظه کاری شدید فرماندهان دوطرف ، نبردهای پر تحرک ،  بسرعت تبدیل به "جنگ سنگرها" شد  و هر دو طرف ، راه حل هایی را برای فرار از این سکون و پیروزی با کمترین هزینه بر دشمن خود ، جستجو می کردند.   بنابراین در پاسخ به این مشکل ، وینستون چرچیل (لرد اول دریاداری ) با تشکیل کمیته ای با عنوان " کمیته رزمناوهای زمینی" ، تلاش ها برای رفع سکون همراه با تلفات شدید متفقین را آغاز نمود .ورود تانک به صحنه نبرد ، به معنای بازگشت به دوران "جنگ متحرک" بود ، یعنی برای نخستین بار از زمان شوالیه های پوشیده از زره ، منبع به اندازه کامل فشرده شده ای از انرژی (پیشرانه هایی با سیستم احتراق داخلی ) بوجود آمد تا طراحی و ساخت خودروهای زرهی تاثیر گذار بر عملیات نظامی ، عملی گردد .   ظهور این رزمناوهای زمینی ، خدمه را از آتش متقابل دشمن مصون می داشت و نفوذ به سیستم پدافند چند لایه دشمن را آسانتر می نمود ، چنانکه تاثیر ظهور تانک در میادین نبرد را با تاثیر ورود منجنیق در اوایل قرون وسطی که موجب ایجاد شکاف در استحکامات حریف می شد ، مقایسه می کردند .با این وجود و علیرغم خوش بینی های نخستین ، تحرک تانکهای اولیه بسیار محدود بود و از این رو منحصرا" برای ایجاد شکاف در استحکامات صحرایی به کار می آمدند و در عین حال ، بطور همزمان در مقابل آتش پیاده نظام مقاوم بوده و در کنار آن ، وظیفه اصلی خود را که همانا پشتیبانی از یگانهای پیاده نظام بود ، اجرا می نمودند .   کامبری ، 1917     در حقیقت ، نخستین کاربرد گسترده واحدهای زرهی در تاریخ نبردهای معاصر ، کامبری و در نخستین جنگ جهانی بود .   علاوه برآن ، نخستین برخورد میان یگان های زرهی دو طرف نیز در همین موقعیت رخ داد       در نخستین جنگ جهانی ، بزرگترین و اولین دشمن یگانهای زرهی ، آتشبارهای توپخانه بشمار می آمدند .   تصویر فوق ، بخوبی تاثیر آتش توپخانه سنگین را روی یک تانک مارک چهار بریتانیایی نشان می دهد        تانک مارک چهار بریتانیایی در اختیار ارتش قیصر ویلهلم   با وجود مخالفتهای شدید ژنرال های محافظه کار پروسی ستاد کل ارتش آلمان ، برنامه ساخت تانک در این کشور آغاز شد ، اما تا پایان جنگ ، تعداد محدودی تانک A7 وارد سازمان رزم این نیرو گردید . تانکهای مارک چهار بریتانیایی ، پس از پایان جنگ و در جریان سرکوب کمونیستهای آلمانی ، توسط " سپاه آزاد" مورد استفاده قرار گرفت     تانک مارک IIII بریتانیایی   این تانک بدلیل مشکلات متعدد فنی ، به تعداد محدودی تولید و به کار گرفته شد       تانک سنت چاموند فرانسوی   با پایان یافتن جنگ در نوامبر 1918 و خارج شدن ارتش ها از حالت بسیج عمومی ، بودجه های تحقیقاتی نیز بسرعت قطع شد و این مساله در بریتانیا ، نمود بیشتری داشت . چنانکه علیرغم نظرات بسیار نوآورانه لیدل هارت ، عقاید وی در بریتانیا مورد توجه قرار نگرفت . اما در آنسوی ماجرا ، ورماخت که پس از شکست آلمان در جنگ ،در نوامبر 1919 تبدیل به رایشسوهر شده بود ، بسرعت نظریات لیدل هارت را مورد توجه قرار داد و پس از تجدید تسلیحات توسط هیتلر به سال 1933، یک نیروی زرهی مدرن را سازماندهی نمود ، که این نیرو در قالب  تاکتیک های بلیتز گریک ،در دو سال نخست جنگ ، تاثیر خود را نشان داد .   پس از گذشت دوسال از جنگ ، متفقین و بویژه روسها ، از شکستهای اولیه ، درس های لازم را فراگرفته و بسرعت به تقویت توان زرهی خود پرداختند و این مساله در کنار توان تولید سایر کشورهای درگیر ، در نهایت موجب ظهور تجهیزات و تاکتیک های ضد زره گردید ، تا جایی که نظریه پرداز مشهوری نظیر لیدل هارت  بتدریج ، عقاید خود را تغییر داد و چنین گفت :   " اتلاف یگان های موثری به مانند واحدهای تانک و استفاده از آنها برای نبرد با یگانهای زرهی دشمن ، درست به همان اندازه احمقانه است که یک بازیگر شطرنج در آغاز بازی ، وزیر خود را به کشتن دهد "   بر همین اساس ، دکترین های رزمی نیز تغییر نمود و یگانهای زرهی دیگر نبردهای طولانی مدت را تجربه نکردند و  صرفا" در عملیات هایی با مدت زمانی کوتاه به کار گرفته می شدند . اصل بنیادی که فرماندهای واحدهای زرهی دوطرف ، آن را مبنا قرار دادند ، عبارت بود از "تمرکز قوای زرهی در نقاط حساس ". با پایان یافتن جنگ به سال 1945 و ظهور تسلیحات نامتعارف ، بیش از پیش ، اهمیت واحدهای زرهی را نمایان شد  ، چرا که در صورت وقوع یک جنگ متعارف ، این تجهیزات هنوز اهمیت خود را داشته و در صورت آغاز یک جنگ نامتعارف ، بهترین حفاظ را در برابر حرارت و تشعشعات مهمات هسته ای ایجاد می نمودند .   ماهیت یگان های زرهی : در جنگ جهانی نخست ، واحدهای زرهی ، بیشتر ماموریت پشتیبانی از یگانهای پیاده نظام را بر عهده داشتند . اما در  سالهای میان دو جنگ ، این تجهیزات بسرعت تبدیل به یک جنگ افزار تهاجمی شدند . نکته بسیار مهمی که کارشناسان نظامی در طول این سالها بدان می پرداختند ، از این قرار بود که آیا یگانهای زرهی می بایست  همچنان جهت پشتیبانی از پیاده نظام مورد استفاده قرار گیرند ، یا اینکه این واحدها می بایست بطور مستقل دست به حمله بزنند . بنابراین ، وجود عامل " تحرک" که مشخصه اصلی یگانهای زرهی بشمار می رفت ، باعث شد تا فرماندهان نظامی بدین نتیجه برسند که می بایست از چنین واحدهایی برای حمله به ضعیف ترین نقاط خطوط پدافندی دشمن و یا در عمق جناحین ، استفاده کنند .   در نتیجه ظهور چنین تاکتیکها و در کنار آن وجود عامل " تحرک" ، عنصر " غافلگیری " بسرعت در صدر اصول رزم کلاسیک قرار گرفت . تشکیل تیپ ها ، لشکر ها و سپاه های زرهی ، نه فقط منجر به تمرکز تاکتیکی تانک ها شد ، بلکه در سطح راهبردی نیز چنین وضعیتی را بدنبال داشت . این تمرکزها ، که توسط یگانهای توپخانه ، واحدهای سوار زرهی ( پیاده - مکانیزه ) ، پشتیبانی هوایی نزدیک و در نهایت استقرار یک شبکه کنترل- فرماندهی ( C&C)  تقویت می گردید ، بتدریج تبدیل به عناصر اصلی موفقیت در یک طرح آفندی شد . بنابراین ، به کارگیری یگانهای زرهی در هر گونه پلان رزمی ( حملات مستقیم به خط دفاعی دشمن ، حمله به جناحین ، حملات احاطه ای ، مانورهای دورانی و ضد حملات .. ... ) ضروری گشت .   تقسیم بندی های زرهی         جایگاه آسیای جنوب غربی در جغرافیای جهان : بر اساس تئوری خاورمیانه بزرگ ، این منطقه ،  چهار ضلعی بـــزرگی بشمار می آید ، بطوریکه یک نقطه مرکزی جغرافیایی و چهار راهی که اروپا ، آسیا ،آفریقا و روسیه ، یکدیگر را در آن نــــقطه قطع می کنند .به اعتقاد اینان ، این منطقه از غرب به محدوده بیابانی دریای مدیترانه ،از شمال به دریـــای سیــــاه و کوههای قفقاز و رشته کوههای البرز و هندوکش ، از شرق به جلگه های هندوستان و از جنــــوب به اقـیانوس هند محدود میگردد .     جفری کمپ و رابرت هارکاوی ،  در اثر خود با عنوان جغرافیای استراتژیک خاورمیانه ، این منــــطقه را بوســــیله دو محدود اصلی مشخص کرده اند :   الف - محدوده موانع پیرامونی : این محدوده دربردارنده مرزهای زمینی و دریایی مستحکمی است . در زمینهای جنوب و غرب ، راههای زمینی به بیابانهای صحرا محدود میشود و حرکت روسیه را در شمال ، به رشته کوههای قفقاز و در شمال شرقی با رشته کوههای البرز و هندوکش محدود میگردد .   ب - محدوده داخلی و منطقه ایی : مرزها و موانع داخلی و منطقه ای موجود در قلب خاورمیانه نیز ، مرزهای گــــسترده و برجسته ای هستند . ایـــن مولفه ها شامل رود نیل در مصر ،باریکه خشکی ساحل شرقی مدیترانه (فلسطین اشغالی )، رشته کوههای زاگرس در ایران ، باتلاقهای جــــنوب عـــراق ، منطــــقه کوهستــــانی هیــــمالیا و هــــندوکش و جـــلگـــــه سنــــد و ایندوس میباشد .   ویژگی های طبیعی :  خصیصه اصلی جغرافیای طبیعی خاورمیانه ، بامواره کم ارتفاع و پرفراز و نشیبی است که از شمال شرقـی آفریقا تا جنوب غربی آسیا گسترده شده است . این منطقه دراحاطه پنج دریای مهم میباشد که شامل دریای کاسپیـــن ، دریای سیاه ،مدیترانه شرقی ، دریای سرخ ،خلیج عدن و خلیج فارس میگردد . از این پنج دریا، سه دریای کــــم عرض در این بامواره نفوذ کرده است که دریای مدیترانه در غرب ، خلیج فارس در شرق و دریـــای ســـرخ در جنوب میباشد .   نزدیکی این سه دریا به هم و مسطح بودن نسبی بامواره یاد شده ، ارتباط متقابل میان آنها را امــــکان پـذیر کرده است . البته در شمال ، رشته کوههای شرقی- غربی که از شبه جزیره بالتیک شروع شده و پـــس از گـــذشتن از بامواره آناتولی و در شرق ، یعنی ایران ، به دو رشتــــــه تقسیم شـده و بامواره ایــــران را نـــیز بــه دو قســـمت منقسم می نماید ، از موارد استثنا بشمار می آید .   از نظر محلی ، ارتفاعات کوچک پراهمیت دیگری نیز وجود دارند . یکــــی از ایـــن ارتفـاعات که از شمال بـه جنوب کشیده شده و سوریه ، لبنان و فلسطین اشغالی را در بر میگیرد و دیگری در گوشه جنوبی-غربی و شـرقی شبه جزیره عربستان قرار دارد .    آب وهوای خاورمیانه بطورکلی به دو قسمت شمال مرطوب و جنوب خشک تقسیم میگردد . امـــا تنــوع محلی قابل مقایسه ای به نسبت با ارتفاع از سطح دریا و وضع جغرافیایی وجود دارد . متوسط درجه حرارت در جـنوب بین 30 تا 35 درجه سانتی گراد بوده و درجه حرارت مطلق هوا گاه تا 50درجه سانتی گـــــراد میرسد . لــــیکن بســــمت شـــــمال و نواحی مرتــــفع متـــــوسط درجــــه حرارت به کمـــتر از 27 درجــــــه ســـــانتی گراد ،کاهش میابد .   تهدید از ناحیه مرزهای شمال غربی : تا قبل از سال 1920، بیشتر فشار ها و تهدیدات برای ایران از ناحیه شمال غربی بوده است و حکومت ترکهای عثمانی از قرن 14 تا ربع اول قرن بیستم یکی از کانون های اصلی تهدید محسوب می شده است . با تشکیل دولت صفویه در ایران ، این منازعات آغاز شد و هر دو دولت بدلیل داشتن اختلافات مذهبی نمی توانستند  یکدیگر را تحمل نموده و طی جنگهای متعدد ، دولت عثمانی بخش هایی از آذربایجان ، کردستان و همدان را تصرف نمود و بدین لحاظ ، ایران همواره بصورت متناوب در حالت پدافندی و آفندی بوده است ، بصورتی که سرزمین های از دست رفته در زمان نادر شاه و شاه اسماعیل و شاه عباس از ترکها بازپس گرفته شد و پس از طی این دوره ، ایران به مرزهای سابقش بازگشت .   از سال 1920 ، بدلایل مختلف ، از جمله هماهنگی در جهت اتخاذ سیاست واحد در مقابل اتحاد شوروی ، هر دو کشور وارد پیمان سنتو شده و در کمربند استراتژی "محاصره سازی" ایالات متحده قرار گرفتند . هر دو کشور به افزایش قدرت عراق  حساس بوده و سعی در کنترل آن داشتند . از سویی دیگر ، در دوران جنگ سرد ، خطر حمله پیمان ورشو از بالکان ، ترکیه را تهدید می نمود ، فلذا ترکیه ، ایران را بعنوان یک عقبه مطمئن می نگریست . ایران نیز برای دسترسی زمینی به خاک اروپا ،  به ترکیه نیاز داشت . بطور خلاصه ، میان دو کشور چند مساله اساسی وجود دارد :   در دوره جنگ سرد : مساله کردها مکمل بودن دو کشور در زمینه اقتصادی رقابت دو کشور برای نفوذ در آسیای میانه ، قفقاز و بویژه آسیای جنوب غربی رقابت دو کشور در سازمان اکو در دوره پس از پایان جنگ سرد : پدید آمدن  جمهوری های تازه استقلال یافته بعنوان حائلی میان ایران و روسیه ظهور کانون های بحران و بی ثباتی ظهور و رواج  تفکرات شوونیستی نظیر " پان ترکیسم" توسط ترکها بعنوان عاملی برای نفوذ به این کشورها رونق روابط تجاری در آسیای میانه و از رونق افتادن تجارت در قفقاز تبدیل دریای کاسپین از یک دریای بسته به یک دریای فعال جنگ داخلی در سوریه و ناامنی های فزاینده در عراق منابع این قسمت :   1- جایگاه های راهبردی گیتی ، کشور دوست ، علیرضا، چاپ اول ، 1379 2- صد جنگ بزرگ تاریخ ، علی غفوری ، چاپ نخست ، 1389 3-پژوهشی ، امین ،تاریخچه جهانی موشکهای ضد زره  انتشارات یا مهدی (عج) 4-عقلمند ، احمد ، مروری بر تاریخ تحولات فناوری نظامی ، دانشگاه عالی دفاع ملی ، 1380 5-جغرافیای نظامی ایران ، جلد سوم ، دانشکده فرماندهی و ستاد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی 6-عزتی ، عزت ا.... ، جغرافیای نظامی ایران ، 1390 land force and warfare , international military and defence encylopdia , london, 2012-7

بِسمِ الله الرَحْمنِ الرَحیمِ   لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلا بِالله اَلعَلِیِّ العَظیمِ   با عرض سلام و احترام خدمت دوستان   در انجمن وزین میلیتاری تا امروز مطالب مختلفی از حوزه زرهی از جمله بررسی و تحلیل ادوات و تجهیزات ، معرفی برخی صنایع این عرصه و بعضا مقایسه محدود برخی کشورها با هم در این زمینه ارائه شده است. با این وجود همچنان نیاز به یک تاپیک جامع جهت زرهی منطقه با بررسی وضعیت و جایگاه ایران احساس میشد. با توجه به این مسئله و با همراهی شماری از دوستان بر آن شدیم تا تاپیک جامعی جهت بررسی زرهی کشورهای منطقه و ارائه وضعیت زرهی ایران و تعیین جایگاه آن ایجاد کنیم.   در این تاپیک بررسی زرهی کشورها محدود به وجود مرز مشترک خاکی نبوده و کلیت کشورهای موجود در پیرامون ایران به جز عراق و افغانستان و همچنین موجودیت اشغالگر اسرائیل را شامل میگردد. عدم ارائه وضعیت از دو کشور مورد اشاره به دلایلی از جمله عدم وجود یک نیروی زرهی تهدید کننده و نیرومند است. جهت ارائه مطالب از زرهی کشورها در این تاپیک اولویت هایی در نظر گرفته شده است از جمله وجود مرز خاکی یا عدم وجود آن ، تهدیدات و زمینه های آن (شامل رقابت های منطقه ای).   براساس این اولویت ها به زرهی کشورهای پاکستان و ترکیه پیش از دیگر کشورها پرداخته خواهد شد و در نهایت با ارائه مطالب از تمامی کشورها نوبت به بررسی وضعیت و جایگاه زرهی ایران خواهد رسید و در نهایت یک جمع بندی ارائه خواهد شد. صرف نظر از آن دوستان براساس نظر خود میتوانند به ارائه جمع بندی از مطلب و بحث و تبادل نظر نسبت به آن بپردازند.لازم میدانم از دوستان گرانقدر MR9 ، Crash ، aboshaban و siavash75 که بنده حقیر را در جمع آوری مطالب این تاپیک یاری دادند نهایت سپاسگزاری را داشته باشم.   در آخر هر گونه برداشت از مطالب این تاپیک صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری به عنوان منبع مجاز است.

به طور اتفاقی این عکس رو در آرشیوم پیدا کردم :   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/cab04fece9d4a295476fc1d6407a3880.jpg][/url]

  2B9M نمونه ای از خمپاره انداز با قابلیت شلیک مستقیم (این خمپاره انداز در زاویه 1- میتواند به اجرای آتش بپردازد یعنی پایین دست رو بزنه!!!)   http://www.military.ir/forums/topic/26364-%D8%AA%D8%A7%D9%BE%DB%8C%DA%A9-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9-%D8%B1%D8%B5%D8%AF-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DA%A9%D8%A7%D8%AA-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87/page-5   خیلی از تعاریف امروزه تغییر کردن و مثل گذشته نیستن و موارد نقض زیادی دارند     تاپیکش رو جناب واریور ایجاد کردن

  از نظر مکانیزم بارگذاری گلوله ما دو نوع خمپاره انداز داریم خمپاره اندازهای معمول با بارگذاری از سر لوله و خمپاره انداز هایی با مکانیزم بارگذاری از ته لوله (اصطلاحا دارای مکانیزم BREECH LOADING)   در خمپاره اندازی که در تاپیک معرفی شده به جهت ابعاد غیر معمول گلوله امکان بارگذاری از سر لوله میسر نبوده به همین جهت از انتهای لوله این عمل صورت میگرفته است   البته استفاده از مکانیزم بارگذاری از ته لوله به جهت بلند بودن طول لوله خمپاره انداز و عدم دسترسی به ابتدای لوله توسط بارگذار (همچون خمپاره انداز Klokan) و برخی دیگر از مسائل نیز مرتبط است

  مشکل ترکیه با سوریه بیش از این مسائل است در زمان حافظ با حمایت از کرد های معارض ترکیه (که حتی در یک مرحله به تهدید ترک ها به جنگ و عقب کشیدن حافظ منجر شد) ، یک کینه ای به دل ترک ها مانده که خوب الان دارن برای پسرش بشار جبران میکنن   به قول معروف اگر یکی بزنی یکی میخوری این مثل دیروز و امروز ترکیه و سوریه است ، دیروز سوریه زده و ترکیه خورده حالا امروز ترکیه داره میزنه و سوریه داره میخوره

  امریکا در گلوله های مجهز به خرج گود مورد استفاده تانک های خود از اورانیوم استفاده نکرده   تنها شکافنده های مهمات انرژی جنبشی ساخت امریکا از جنس اورانیوم ضعیف شده است   در مورد سایر مهمات هم نظری ندارم ، چون فرمودید گلوله بنده مهمات تانک رو عرض کردم وگرنه جاولین و تاو و ماوریک که موشک هستند