منظورم از خیال پردازی فرمایش شما نبود اگر دقت کنید فرمایش شما رو انتهای صحبتم آوردم نه ابتداش

بخش هشتم   منطقه نظامی جینان     پایگاه Guodu طول باند اصلی : 7100 فوت طول باند کمکی :  6300 فوت این پایگاه  جهت استقرار بمب افکن های H-5 طراحی و ساخته شد و دارای آشیانه ای به طول حداقل 500 متر با دو ورودی 20 متری است. باند فرود کمکی این پایگاه از ابعاد مناسب جهت انجام هر دو عملیات فرود و برخاست برخوردار است (برخلاف عمده پایگاه ها که باند کمکی صرفا برای برخاست استفاده میشود) . از جمله تفات های این پایگاه با دیگر پایگاه های هوایی زیر زمینی چین ، نبود تاسیسات و ساختمان های اداری ، مدیریتی و نظامی به شیوه معمول در اطراف پایگاه است.(عمده ساختمان های قابل رویت در تصویر پایگاه مرتبط با بافت شهری جنب پایگاه است)     پایگاه هوایی Jining مختصات : 35°17'32.87"N  و  116°20'48.66"E طول باند : 9500 فوت این پایگاه در اصل به عنوان پایگاهی جهت استقرار بمب افکن های H-6 ساخته شد و دارای آشیانه ای با ورودی دو گانه به عرض 40 متر است با اینحال چند واحد جنگنده از جمله واحد های هفتم و نهم جنگنده های فلانکر (و ایضا نسخه چینی J-11) نیروی هوایی چین نیز در آن مستقر شده اند.     پایگاه  Jiyuan مختصات : 35° 7'11.06"N  و  112°36'31.44"E طول باند اصلی : 9100 فوت طول باند کمکی :  6500 فوت این پایگاه به منظور میزبانی بمب افکن های H-6 ساخته شد و دارای آشیانه ای با دو ورودی 33 متری است که در ناحیه شمالی مجموعه فرودگاهی قرار گرفته. از جمله ویژگی های این پایگاه برخورداری از باند کمکی است.     پایگاه هوایی Luyang / Ranghe Zhen مختصات : 33°41'4.62"N  و  112°53'26.89"E طول باند اصلی : 7200 فوت طول باند کمکی : 5200 فوت این پایگاه از جمله پایگاه های با ساختار غیر معمول است. هر چند ابعاد باند و خزشراه ها برای یک پایگاه شکاری مناسب به نظر میرسد اما پایگاه دارای سه نوع مختلف از آشیانه های زیر زمینی به با ورودی های مستقل 15 متری ، 22 متری و 35 متری است که نشان دهنده استقرار سه نوع هواگرد مختلف (جنگنده و دو نوع بمب افکن H-5 و H-6) است. در حقیقت این پایگاه بستری برای عملیات سه نوع مختلف از هواگرد های نیروی هوایی چین به صورت همزمان بوده است.     پایگاه هوایی Neixiang مختصات : 32°58'21.77"N  و  111°53'7.01"E طول باند :  9100 فوت این پایگاه که فاقد باند کمکی است دارای آشیانه زیر زمینی به طول تخمینی 800 متر است که در دل کوهی در غرب مجموعه فرودگاهی قرار دارد. ویژگی های این پایگاه از جمله خزشراه های عریض (با طول 30 متر) و ایضا باند طویل (به طول 9100 فوت) این پایگاه را به گزینه ای منطبق با پایگاه های بمب افکن H-6 تبدیل میکند.     پایگاه Yantai مختصات : 37°24'3.03"N  و  121°22'2.52"E طول باند : 8800 فوت پایگاه شکاری معمول دارای هر دو آشیانه زیر زمینی و فضای پارکینگ روباز (و پوشیده با خاکریز) با تعدادی کمتر از 25 عدد است. هر کدام از فضاهای پارکینگ جهت استقرار دو فروند جنگنده Q-5 مناسب هستند. آشیانه زیر زمینی در فاصله 2.7 کیلومتری از غرب مجموعه فرودگاهی واقع شده و خزشراه آن از طریق پلی 200 متری از روی رودخانه جنب فرودگاه میگذرد. ورودی های آشیانه در حدود 15 متر عرض دارند (متناسب برای عبور جنگنده ها). وجود پل جهت ارتباط بین فرودگاه و آشیانه زیر زمینی یکی از ضعف های این پایگاه به شمار می آید و چنانچه به هر نحو پل آسیب دیده یا تخریب شود روند عبور جنگنده ها از آشیانه به سمت باند پروازی مختل خواهد شد.     پایگاه  Yidu/Chijian مختصات :  36°35'35.72"N  و  118°31'43.69"E طول باند : نامشخص این پایگاه پیشتر محل استقرار بمب افکن های H-5 نیروی هوایی چین بود که در نهایت با ایجاد سازه های انباری بر روی باند و استفاده از آشیانه ها به عنوان فضای انباری ، کاربری آن به صورت کامل تغییر یافت و هم اکنون فاقد قابلیت استفاده به عنوان پایگاه هوایی است. منطقه نظامی چنگدو : این منطقه  تنها دارای دو پایگاه هوایی زیر زمینی شناخته شده میباشد و از این جهت در کنار منطقه نظامی لانزو قرار میگیرد (دارای کمترین تعداد پایگاه های هوایی در میان مناطق نظامی چین)     منطقه نظامی چنگدو     پایگاه هوایی Guiyang مختصات : 26°24'30.27"N  و  106°32'5.62"E طول باند اصلی : 8200 فوت طول باند کمکی : 6600 فوت از جمله پایگاه های شکاری مجهز به باند کمکی و آشیانه زیر زمینی با چهار ورودی 15 متری است     پایگاه Wenshan/Pinquan مختصات : 23°42'55.90"N  و  103°49'31.40"E طول باند : 8000 فوت به جهت در دسترس نبودن تصاویر با کیفیت از این پایگاه صرفا میتوان از روی برخی مشاهدات محدود (از جمله خزشراه های 15 الی 20 متری) ، ویژگی های این پایگاه را منطبق با ویژگی های پایگاه های هوایی زیر زمینی دانست. این پایگاه از نظر ساختار مشابه پایگاه های Luyang  و Guiyang و است و احتمالا جهت استقرار ترکیبی از بمب افکن های H-5 و جنگنده های نیروی هوایی چین مورد استفاده قرار گرفته. طول فضای داخلی آشیانه زیر زمینی این پایگاه مابین 400 تا 800 متر تخمین زده میشود.  

تا کی قراره خیال پردازی بشه نمیدونم تا کی قراره یک عده خودشون رو سر کار بزارن هم باز نمیدونم   عمری با سرکاری هایی مثل ذوالفقار ، شفق ، قاهر ، صاعقه و امثالهم وقتمون رو تلف کردیم جالبه باز هم که وزیر دفاع اومده و اصل کلام رو گفته هنوز که هنوزه یک عده باور نمیکنن   در مورد زرهی هم سرکارید جماعت حتی اگر همین فردا (اصلا همین الان) ما لئوپارد 2A7 و مرکاوا مارک 4 رو رونمایی کنیم بازم سرکارید   این رو از من داشته باشید که : اگر یک روزی بخوان یک تحولی در زرهی ما ایجاد بکنن قدم اولش ساماندهی وضعیت تاسف بار تجهیزات فعلی هست در ابتدا     پس این چیفتنی که نزدیک 4 دهه در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی خدمت کرده چی هست؟ توپ 120 میلیمتری خان دار

بخش هفتم   منطقه نظامی گوانگژو (یا گوانگجو)   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_CHINAUGFGUANGZHOU.jpg][/url]   پایگاه هوایی Ledong مختصات : 18°41'34.56"N  و  109° 9'40.84"E طول باند اصلی : 9300 فوت طول باند کمکی : 7300 فوت این پایگاه که در جزیره هاینان واقع شده و مورد استفاده واحد هوانوردی نیروی هوایی چین قرار داشته دارای طراحی و ساختار غیر معمول در میان پایگاه های هوایی چین است. در حالی که باند کمکی و آشیانه های زیر زمینی این پایگاه در نگاه نخست جهت میزبانی از جنگنده ها به نظر می آید اما وجود آشیانه ای با ورودی 40  متری  و ایضا باند پروازی با طول و عرض قابل توجه ، این پایگاه را به گزینه ای مناسب جهت استقرار بمب افکن های H-6 تبدیل میکند. به جز آشیانه های زیر زمینی ، پایگاه دارای بیست و چهار آشیانه سبک در کناره محوطه فرودگاهی و مشرف به باند است که جهت استقرار جنگنده های JH-7A مورد استفاده قرار گرفته اند.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Foluo-NE-Hainan-AB-UGH-2011-3.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Foluo-NE-Hainan-AB-UGH-2011-2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Foluo-NE-Hainan-AB-UGH-2011-1.jpg][/url]   پایگاه Guiping Mengshu مختصات : 23°19'58.33"N  و  110° 0'31.93"E طول باند : 10200 فوت از جمله پایگاه هایی که از ابتدا جهت میزبانی و استقرار بمب افکن های H-6 طراحی و ساخته شد و دارای  دو ورودی 33 متری آشیانه زیر زمینی در گوشه شمال شرقی باند اصلی است. خزشراه و ورودی منتهی به آشیانه زیر زمینی با توجه به تصاویر ماهواره ای از وضعیت مناسبی برخوردار نبوده و نیازمند تعمیر و بازسازی به نظر میرسد. لازم به ذکر است که این پایگاه محل استقرار اسکادرانی از نمونه سوخت رسان بمب افکن H-6 است.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Guiping-Mengshu-AB-UGH-2011-1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Guiping-Mengshu-AB-UGH-2011-2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Guiping-Mengshu-AB-UGH-2011-3.jpg][/url]   پایگاه هوایی  Leng Shui Chi مختصات : 31° 6'24.33"N  و  112°24'9.09"E طول باند اصلی : 7200 فوت طول باند کمکی : 6900 فوت از جمله پایگاه های هوایی زیر زمینی با ساختار غیر معمول که در آن باند کمکی تقریبا از اندازه ای برابر با باند اصلی برخوردار است. خزشراه ها و ورودی های 15 الی 20 متری این انتظار را ایجاد میکند که پایگاه جهت استقرار بمب افکن های H-5 ساخته شده باشد. کیفت پایین تصویر مانع از بررسی و ارزیابی دقیق پایگاه است با اینحال طول آشیانه زیر زمینی پایگاه در حدود 400 متر تخمین زده میشود.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Leng-Shui-Chi-AB-UGH-2011-2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Leng-Shui-Chi-AB-UGH-2011-1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Leng-Shui-Chi-AB-UGH-2011-3.jpg][/url]   پایگاه Shaodong مختصات : 27°13'32.16"N  و  111°40'10.54"E طول باند : 9500 فوت محل استقرار بمب افکن های H-6 و دارای آشیانه زیر زمینی به فاصله 3 کیلومتری جنوب غربی مجموعه فرودگاهی و دارای دو ورودی به عرض 33 متر است   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Shaodong-AB-UGH-2011-3.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Shaodong-AB-UGH-2011-1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Shaodong-AB-UGH-2011-2.jpg][/url]   پایگاه هوایی Shaoguan مختصات : 24°58'54.46"N   و  113°25'18.19"E طول باند : 7100 فوت پایگاه شکاری نیروی هوایی چین دارای آشیانه زیرزمینی به طول حدودی 750 متر و دارای دو ورودی 12 متری   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Shaoguan-AB-UGH-2011-1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Shaoguan-AB-UGH-2011-2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Shaoguan-AB-UGH-2011-3.jpg][/url]   تصویر ماهواره KH-4 از این پایگاه در زمان ساخت در سال 1962   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Shaoguan-KH-4-Corona-1S.jpg][/url]   پایگاه هوایی Wudangshan مختصات : 32°23'21.74"N  و  111°41'43.57"E طول باند : 10400 فوت این پایگاه ساختاری غیر معمول دارد چرا که دارای باندی  بزرگتر از باند های پروازی پایگاه های شکاری بوده و باند پروازی آن به پایگاه های بمب افکن شباهت دارد با وجود اینکه این پایگاه صرفا محل استقرار واحد های جنگنده بوده و دارای آشیانه ای با ورودی 15 متری است. آشیانه زیر زمینی این پایگاه دارای دو ورودی است که یکی از آن ها به نظر ناتمام رها شده است. این پایگاه در حال حاضر محل استقرار جنگنده های J-7 میباشد.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Guangzhou-AB-UGH-2011-3.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Guangzhou-AB-UGH-2011-1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Guangzhou-AB-UGH-2011-2.jpg][/url]   پایگاه Yaotian مختصات : 26°31'48.26"N  و  112°50'38.01"E طول باند :  9500 فوت این پایگاه در حقیقت جزء اقماری پایگاه Leiyang / Hsin Shi (پایگاه اصلی منطقه) است با اینحال به دلیل وجود رودخانه مابین این پایگاه و پایگاه اصلی هیچ راه دسترسی زمینی بین آن دو وجود ندارد. پایگاه Yaotian محل استقرار اسکادران بمب افکن های H-6 بوده و دارای آشیانه ای با دو ورودی 33 متری است   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Yaotian-AB-UGH-2011-2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Yaotian-AB-UGH-2011-3.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/PLA-Yaotian-AB-UGH-2011-1.jpg][/url]   ادامه دارد.........   هر گونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری مجاز است

بخش ششم   منطقه نظامی لانژو : این منطقه در زمره مناطقی است که کمترین تعداد از پایگاه های هوایی زیر زمینی نیروی هوایی چین را در خود جای داده     پایگاه هوایی Urumqi مختصات : 43°27'57.91"N  و  87°31'56.45"E طول باند : 9100 فوت از جمله پایگاه های شکاری دور دست نیروی هوایی چین که فاقد باند کمکی بوده و آشیانه زیر زمینی آن دارای فاصله غیر معمول 3.5 کیلومتری از مجموعه فرودگاهی است.     پایگاه Yinchuan/Xincheng طول باند اصلی : 9100 فوت طول باند کمکی : 6500 فوت در نگاه نخست این پایگاه یکی از پایگاه های شکاری معمول نیروی هوایی چین مجهز به باند کمکی به نظر میرسد (محل استقرار واحد های جنگنده) اما برخی مسائل از جمله وجود دو ورودی 15 متری در کنار دو ورودی بزرگتر 22 متری برای آشیانه های زیر زمینی ، این تصور را ایجاد میکند که این پایگاه پیشتر بین بمب افکن های H-5 و جنگنده های نیروی هوایی چین به صورت مشترک استفاده میشده و از این جهت پایگاهی نسبتا غیر معمول بوده است (با دو کاربری به صورت همزمان).لازم به ذکر است که علاوه بر مجموعه آشیانه زیر زمینی ، بیست و چهار آشیانه سبک نیز در کناره باند پروازی ساخته شده.     منطقه نظامی نانجینگ (یا نانکینگ)     پایگاه هوایی Anqing طول باند اصلی : 9500 فوت طول باند کمکی : 6500 فوت این پایگاه در ابتدا به عنوان محل استقرار جنگنده های نیروی هوایی چین طراحی و ساخته شد اما در نهایت با توسعه و تغییر ، به پایگاه بمب افکن های H-6 تبدیل گردید. هر چند برخی منابع از ساخت آشیانه های زیر زمینی برای بمب افکن های H-6 در این پایگاه خبر داده اند اما هیچ گونه شواهدی در تایید این مسئله وجود ندارد (در نهایت ورودی های 15 متری آشیانه زیر زمینی در تصاویر ماهواره ای رویت میشود که فاقد قابلیت ورود بمب افکن های H-6 میباشد). آشیانه های زیر زمینی جنگنده که برای این پایگاه ساخته شد نیز با تغییر کاربری پایگاه ، در کاربری دیگری از جمله انبار تجهیزات و مهمات مورد استفاده قرار گرفته است.       تصور ماهوارهKH-4  از پایگاه Anqing در سال 1962-1963 که ورودی های آشیانه های زیر زمینی را نشان میدهد     پایگاه Changzing مختصات : 30°58'14.07"N  و  119°43'46.08"E طول باند اصلی : 8300 فوت طول باند کمکی : 4500 فوت از جمله پایگاه های محل استقرار بمب افکن های H-5 دارای آشیانه ای با ورودی 22 متری و باند برخاست/باند کمکی     پایگاه هوایی جزیره Daishan مختصات : 30°17'12.71"N  و  122° 8'34.30"E طول باند اصلی :  7500 فوت طول باند کمکی :  6500 فوت پایگاه شکاری جزیره Daishan که پیشتر تحت کاربری واحد هوانوردی نیروی دریایی چین قرار داشت و جهت تامین دفاع هوایی محلی از خلیج شانگهای مورد استفاده قرار میگرفت. در تصاویر ماهواره ای ورودی دو گانه 13 متری برای آشیان زیر زمینی پایگاه رویت میشود که یکی از آن ها مسدود شده است.  باند اصلی و باند کمکی پایگاه نیز در حالتی غیر اماده و نیازمند تعمیر دیده میشوند.     تصویر ماهواره ای از پایگاه هوایی جزیره که توسط ماهواره KH-4 که در سال 1962 گرفته شد     پایگاه هوایی Feidong مختصات : 31°54'39.07"N  و  117°39'58.71"E طول باند اصلی : 8500 فوت طول باند کمکی : 5600 فوت این پایگاه دارای باند کمکی و آشیانه ای با ورودی 22 متری بوده و پیشتر به عنوان پایگاه بمب افکن های H-5 مورد استفاده نیروی هوایی چین قرار داشت. به جز مجموعه آشیانه زیر زمینی در حدود بیست و چهار آشیانه سبک نیز در کناره باند فرود پایگاه رویت میشوند.     پایگاه هوایی Suzhou مختصات : 31°15'46.75"N  و  120°24'8.00"E طول باند : 8200 فوت این پایگاه از جمله پایگاه های پیشین بمب افکن های H-5 نیروی هوایی چین و مجهز به آشیانه ای با ورودی 22 متری است که در شمال شرقی مجموعه فرودگاهی واقع شده.     پایگاه Taihe مختصات : 26°51'30.16"N  و  114°44'15.07"E طول باند اصلی : 8700 فوت طول باند کمکی : 5900 فوت از جمله پایگاه های پیشین بمب افکن های  H-5 و دارای ورودی های 22 متری     پایگاه هوایی Yiwu مختصات : 29°20'43.73"N  و  120° 2'4.10"E طول باند اصلی :  8500 فوت طول باند کمکی : 6000 فوت این پایگاه پیشتر به عنوان میزبان بمب افکن های   H-5مورد استفاده قرار میگرفت     تصویر ماهواره ای از این پایگاه که توسط ماهواره KH-4 مابین سال های 1962-1963  گرفته شده و مسیر های دسترسی و ورودی آشیانه زیر زمینی را نشان میدهد.       ادامه دارد............

  مهمتر از حضور پرتابگرها و به قولی قبضه ، راکت هایی هست که اینها پرتاب میکنن   گراد از ابتدای درگیری های سوریه استفاده شده منتهی اثربخشیش پایین بوده (خصوصا با روش های استفاده ارتش سوریه)   از وقتی پای روس ها باز شد در سوریه (البته از خیلی وقت پیش باز بوده) و از وقتی که یکسری تجهیزات جدید به سوریه داده شد از جمله راکت های خوشه ای گراد ، این راکت انداز هم تاثیرش تقویت شده   راکت اندازی مثل گراد با راکت های معمول ممکنه خیلی تاثیر گذاری نداشته باشه ولی وقتی مهمات تخصصی بشه و دامنه تنوعش بره بالا اثر بخشی هم ایجاد میشه   این مسئله در مورد اسمرچ هم صادقه و راکت های تخصصی این راکت انداز هم شدیدا موثر هستن از ترموباریک تا ................   همین اسمرچ بالای چهار نوع راکت براش توسعه دادن   سوریه حقیقتا میدان خوبی هست برای کسب تجربه ما و اینکه درس بگیریم ، تخصصی شدن مهمات توپخانه (خصوصا در بخش راکتی) یکی از مهمترین مسائلی هست که ما باید بهش توجه کنیم ،  اون فیدبک رو باید داشته باشیم کار رو اصلاح کنیم   دوره حجم آتش صرف گذشته و الان دقت و حجم در کنار مهمات تخصصی برای کاربرهای مشخص (ضد نفر ، ضد زره و .......) لازمه ، نمونه یک توپخانه غیر موثر توپخانه سوریه (البته الان وضعیت بهتر شده) است و نقطه مقابلش میتونه توپخانه روسیه باشه   ------   از راکت انداز اوراگان خیلی خبری نیست در حالی که اسمرچ زیاد رویت میشه و این هم جالبه

  پروژه ای از صنایع شهید کلاهدوز رو به یاد میاره این حرکت سوری ها     زره واکنشگر رو دوبل کرده بودن برای افزایش حفاظت

نباید اجازه میدادن این آدم بره به جنگ ، وقتی آدم به این پنج تا طفل معصوم بدون پدر فکر میکنه اصلا ...............

بخش پنجم   منطقه نظامی پکن : این منطقه با دارا بودن حدود 11 پایگاه (یک پایگاه به عنوان موزه استفاده میشود)، بیشترین تعداد پایگاه های هوایی زیر زمینی در میان مناطق نظامی کشور چین را داراست.     پایگاه Shahezhen این پایگاه که در حومه شهر پکن واقع شده هم اکنون تغییر کاربری یافته و با نام جدید Datangshan به عنوان موزه هوانوردی مورد استفاده قرار دارد. این پایگاه دارای آشیانه هایی با عرض ورودی 33 متر جهت استقرار بمب افکن های H-6 میباشد.     پایگاه Chen-Chuan مختصات : 37°52'23.26"N  و  110° 4'17.29"E طول باند : 8500 فوت این پایگاه در ابتدا جهت استقرار بمب افکن های H-5 ساخته شد و دارای آشیانه ای به طول حدودا 600 متر با دو ورودی به عرض 22 متر است. در حال حاضر شواهد حاکی از غیر فعال بودن این پایگاه دارند.     پایگاه Chifeng مختصات : 42° 9' 32N  و 118° 50' 31E طول باند اصلی : 8100 فوت طول باند کمکی : 7000 فوت (5900 فوت قابل استفاده در زمان اخذ تصویر ماهواره ای) این پایگاه که جهت استقرار واحد های جنگنده در نظر گرفته شده دارای طراحی غیر معمول باند کمکی است ، در این فرودگاه باند کمکی بیش از دیگر فرودگاه ها به باند و مجموعه فرودگاهی اصلی نزدیک است. در تصاویر بخشی از باند کمکی تحت تعمیر دیده میشود. این پایگاه به جز مجموعه آشیانه زیر زمینی با دو ورودی 13 متری ، بیست و هشت آشیانه سبک کناره باند نیز دارد (به رنگ آبی)     پایگاه Fengning مختصات : 41°15'39.31"N  و  116°37'8.91"E طول باند : 7500 فوت از جمله پایگاه های فاقد باند کمکی و دارای آشیانه های زیر زمینی با دو ورودی 15 متری     پایگاه Hohhot مختصات : 40°44'19.38"N  و  111°13'46.22"E طول باند : 7800 فوت این پایگاه که فاقد باند کمکی است محل استقرار جنگنده های نیروی هوایی چین بوده و دارای آشیانه هایی با دو ورودی 15 متری در کناره جنوبی کوه مجاور به پایگاه است. حداقل دو اسکادران از جنگنده جی 7/میگ 21 در این پایگاه رویت شده اند     پایگاه Jizhuang مختصات : 38°35'50.20"N  و  112°58'8.80"E طول باند : 8200 فوت پایگاه Jizhuang که جهت استقرار جنگنده ها در نظر گرفته شده دارای آشیانه ای به طول حدودا 700 متر با دو ورودی به عرض 15 متر میباشد که از کناره جنوبی تا کناره شمالی کوه مشرف به پایگاه قرار گرفته اند.     پایگاه هوایی Pingquan مختصات : 40°53'52.41"N  و  118°40'53.63"E طول باند : 7800 فوت از این پایگاه برای استقرار بمب افکن های H-5 استفاده میشد و دارای دو ورودی 22 متری آشیانه های زیر زمینی است که در کناره های جنوبی کوه مشرف به پایگاه قرار گرفته اند     پایگاه Wenshui مختصات : 37°24'30.17"N  و  111°57'55.62"E طول باند : 10400 فوت این پایگاه محل استقرار اسکادران هشتم بمب افکن های  نیروی هوایی چین است و همچنان به صورت کاملا فعال مورد استفاده قرار دراد. پایگاه Wenshui دارای آشیانه ای به طول حدودا 600 متر با دو ورودی به عرض 40 متر است که از طریق خزشراه به باندی طویل به طول 10400 فوت متصل میشوند     پایگاه هوایی Yongning مختصات : 40°30'14.69"N   و  116° 6'22.71"E طول باند : 7500 فوت این پایگاه که در ابتدا جهت استقرار بمب افکن های H-5 ساخته شد ، فاقد باند کمکی بوده و دارای آشیانه زیر زمینی با دو ورودی به عرض 22 متر است. از این پایگاه هم اکنون به عنوان پایگاه جنگنده استفاده میشود.     پایگاه هوایی Zhangjiakou مختصات : 40°44'15.98"N  و  114°55'51.02"E طول باند :  8100 فوت این پایگاه که جهت استقرار واحد های جنگنده مورد استفاده قرار دارد دارای دو مجموعه آشیانه زیر زمینی هر کدام با دو ورودی به عرض 15 متر است. پایگاه فاقد باند کمکی بوده و فرود و برخاست جنگنده ها تنها از طریق یک باند صورت میگیرد. از جمله جنگنده های مستقر شده در این پایگاه جنگنده جی 11 است که به جهت عدم تناسب ابعاد با آشیانه های زیر زمینی (که صرفا مناسب جنگنده هایی با ابعاد جی 6 و جی 7 هستند) ، صرفا در داخل آشیانه های موجود بر روی زمین نگهداری میشوند.     پایگاه Zunhua مختصات : 40° 6'23.74"N  و  117°53'10.20"E طول باند اصلی : 7900 فوت طول باند کمکی : 5200 فوت پایگاه جنگنده دارای باند کمکی عریض (غیر معمول) و آشیانه زیز زمینی با عرض ورودی 15 متر. باند کمکی که به صورت مورب با باند اصلی قرار گرفته ، از یک سو به بخش ابتدایی مجموعه فرودگاهی اصلی و از سوی دیگر به ورودی آشیانه زیر زمینی متصل است.     ادامه دارد.........   هر گونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری مجاز است

بخش چهارم   نتیجه گیری شبکه ای از حدود چهل پایگاه هوایی زیر زمینی چین ، قابلیتی منحصر به فرد و فوق العاده برای نیروی هوایی این کشور جهت مقابله با عملیات سرکوب توان هوایی در مقایس گسترده ایجاد کرده است به صورتی که جهت غیر فعال سازی پایگاه ها به صورت موقت یا به طور دائم ، مهاجم نیازمند استفاده از حجم عظیمی از بمب ها و تسلیحات نفوذگر در کنار مدیریت و پشتیبانی از ده ها سورتی پرواز خواهد بود. با توجه به قابلیت مخفی کاری ذاتی این پایگاه ها ، امکان اختفای عملیات آماده سازی جنگنده ها از چشم ناظران (زمینی ، هوایی یا ماهواره ) در زمان جنگ یا در مدت کوتاهی پس از آغاز نبرد وجود دارد که این مسئله موجبات بی اطلاعی و غافلگیری نسبی دشمن از وضعیت طرف مقابل در زمینه انجام عملیات هوایی را فراهم میکند.   ظرفیت استقرار آشیانه های زیر زمینی چین در حدود 1500 فروند هواگرد رزمی است که البته این ظرفیت پتانسیل افزایش و توسعه هر چه بیشتر را نیز دارد. ظرفیت این آشیانه ها به اندازه ای است که امکان میزبانی از کلیت ناوگان هواگرد های مدرن نیروی هوایی چین را دارد در نتیجه در صورت بروز درگیری ، چین میتواند بخش مهمی از دارایی های رزمی نیروی هوایی خود را که شامل جنگنده های پیشرفته نسل چهارم است از آسیب موج اول حمله هوایی سرکوب کننده دشمن حفظ کند. در حال حاضر هیچ مدرک محکمی در زمینه استفاده انحصاری پایگاه های زیر زمینی برای استقرار جنگنده های نسل جدید چین در دست نیست چرا که در حال حاضر نیروی هوایی چین جنگنده های خود را در هر دو پایگاه های فاقد و دارای آشیانه های زیر زمینی مستقر کرده است.   با اینحال الگوی استقرار در زمان صلح الزاما منعکس کننده الگوی استقرار جنگنده ها در زمان افزایش تنش و بروز جنگ نیست. از لحاظ استراتژیک ، زیرساخت پایگاه های زیر زمینی چین امکان جلوگیری از تحمیل فرسایش شدید ناشی از تهاجم سرکوب کننده هوایی به ناوگان هوایی چین را در برابر تهاجم هر مهاجمی حتی مهاجم فوق العاده نیرومندی همچون ایالات متحده دارد. در صورتی که حریفی همچون نیروی هوایی امریکا به دنبال سرکوب توان هوایی نیروی هوایی چین باشد میبایست به یک نبرد فرسایشی وارد شده و حملات مکرری را جهت از بین بردن توان عملیاتی پایگاه های زیر زمینی انجام دهد. این مسئله ممکن است هفته ها یا ماه ها تا پیش از تحمیل خسارت سنگین به نیروی هوایی چین به طول بی انجامد مسئله ای که موجبات فرسایش ناوگان طرف مقابل نیز خواهد شد (به جهت توان دفاعی و رزم هوایی چین).   چنانچه ایالات متحده به دنبال دستیابی به توان مقابله موثر با پایگاه های زیر زمینی چین باشد میبایست علاوه بر توسعه تسلیحات سنگرشکن ، بر قابلیت های جنگنده و بمب افکن های نسل آینده خود بی افزاید چرا که علاوه بر شبکه ای از از استحکامات ، با شبکه پدافندی مدرن و گسترده ای رو به رو خواهد بود که توانایی های آن رو به روز در حال توسعه است. هر چند پایگاه های زیر زمینی ، میراث نیروی هوایی چین از دوران جنگ سرد هستند اما تاثیر گذاری بلند مدت این استحکامات ، آن ها را به دارایی های ارزشمند و استراتژیک ملی چین بدل ساخته است.   ----------   لازم به ذکر است که عمده موارد مطرح شده در این نوشتار برمبنای مقابله متعارف ایالات متحده با پایگاه های زیر زمینی چین است و چنانچه موارد غیر متعارف همچون بمب های نفوذگر اتمی (امثال بمب B61) مد نظر قرار گیرند برخی از مسائل گفته شده ، شکل متفاوتی به خود خواهند گرفت و نتیجه متفاوتی خواهند داشت. (خصوصا در مبحث مقاومت ساختارهای زیر زمینی و مسائلی همچون مقاومت در برابر موج لرزه ای عظیم حاصل از انفجار زیر زمینی بمب اتمی)   پیوست نخست – نقشه برداری از پایگاه های هوایی مجهز به آشیانه های زیر زمینی   تصاویر مورد استناد توسط برنامه Google Earth و در اوایل سال 2011 تهیه شده اند. این تصاویر از ماهواره تصویر برداری مدار لئو است که در بیش از چهار سال گذشته (پیش از 2011) گرفته شده اند. تصاویر دارای کیفیت های متفاوت بوده و در برخی موارد امکان ارزیابی دقیق و مطمئن را فراهم نمی آورند (صرفا یک ارزیابی کلی بدون ورود به جزئیات از جمله تعیین وضعیت عملیاتی). به منظور تشخیص و ارزیابی پایگاه های هوایی زیر زمینی چین از طریق تصاویر ماهواره ای چندین معیار در نظر گرفته شده است که عبارتند از :   1-آشیانه یا آشیانه ها میبایست تحت یک تپه یا عوارض مرتفع (همچون کوه) با ارائه عمق محافظ مناسب باشد 2- وجود خزشراه ها و ایضا باند کمکی با ابعاد و کیفیت مناسب که آشیانه های زیر زمینی را به باند پروازی اصلی متصل سازند 3 -ساختار ورودی آشیانه های زیر زمینی میبایست مطابق با شناخت حاصل شده از آشیانه های زیر زمینی نیروی هوایی چین باشد و خزشراه های منتهی به آن ها نیز میبایست از ابعاد و طراحی مشخصی برخوردار باشند. 4- پایگاه میبایست یک فرودگاه شناخته شده و با سابقه چین و با تایید روش ها و اصول شناخته شده ساخت پایگاه های هوایی توسط نیروی هوایی چین باشد. 5- در صورت امکان استفاده از دیگر تصاویر ماهواره ای همچون تصاویر ماهواره KH-4 جهت تطبیق با تصاویر جدید و تعیین اعتبار مشاهدات   تعدادی از سایت های یافت شده در تصاویر ماهواره ای در ابتدا به عنوان آشیانه های زیرزمینی شناخته شده و در نهایت با بررسی تکمیلی به عنوان پناهگاه های تسلیحات طبقه بندی شدند. این موارد از بررسی و ارائه به عنوان پایگاه هوایی زیر زمینی خارج شده و در پیوست به آن ها پرداخته نمیشود. در اکثریت موارد یافت شد هبه عنوان پایگاه زیرزمینی ، آشیانه های زیر زمینی در فاصله 1 الی 2 کیلومتری از باند واقع شده اند با اینحال موارد معدودی نیز وجود دارد که فاصله آشیانه ها نسبت به باند پروازی به مراتب بیشتر است. تعدادی از فرودگاه های نیرویه وایی چین که در فاصله مناسب از یک تپه یا گوه ساخته شده اند به دلیل عدم وجود خزشراه ها و مسیر های دسترسی ، فاقد آشیانه های زیر زمینی در نظر گرفته شده اند هر چند که به جهت موقعیت میتوان گفت که این پایگاه ها در ابتدا جهت ساخت آشیانه های زیر زمینی مد نظر قرار داشتند که این امر به دلایل مختلفی محقق نشده و پایگاه همچنان فاقد آشیانه های زیر زمینی است.   در حقیقت مسئله مهم برای تشخیص یک فرودگاه با آشیانه های زیر زمینی ، نه قرارگیری در کنار یک تپه یا کوه بلکه مسیر های دسترسی و خزشراه هایی است که برای آن تعبیه شده چرا که این خزشراه ها عمده تعیین کننده وجود یا عدم وجود آشیانه های زیر زمینی هستند. از میان فرودگاه های دارای آشیانه زیر زمینی شناسایی شده تعدادی از فرودگاه ها در دست بازسازی  یا تغییرات قرار دارند ، معدودی تغییر کاربری یافته اند و بخشی از فضای آشیانه آن ها به انبار یا موزه تبدیل شده است. نیروی کاربر (نیروی هوایی چین یا واحد های هوانوردی نیروی دریایی چین) عمده پایگاه ها مشخص است با این حال تعدادی پایگاه با کاربری نامشخص نیز وجود دارد. در نهایت انچه که در ضمیمه عنوان میشود تنها یک بررسی نسبی و نه کامل و قطعی از پایگاه های هوایی زیر زمینی چین است. این احتمال وجود دارد که تعداد دیگری از پایگاه های هوایی شناسایی نشده نیز در چین موجود باشد.   منطقه نظامی شنیانگ شامل پنج پایگاه     پایگاه هوایی Fuxin مختصات : 42° 4' 44N و 121° 39' 43E طول باند : 7200 فوت این پایگاه دارای طرح معمول پایگاه های هوایی چین است با اینحال فاقد باند کمکی یا باند برخاست بوده و ورودی آشیانه ها نیز به باند فرودگاه بسیار نزدیک است. این پایگاه دارای آشیانه هایی با ورودی 15 متری جهت استقرار جنگنده است.     پایگاه هوایی Jichang مختصات : 43° 12'N و 125° 53'E طول باند : 7100 فوت پایگاه دارای طرح غیر معمول با دو مجموعه آشیانه زیر زمینی جدا از هم بر روی دو تپه مجاور به فرودگاه است. این پایگاه پیشتر محل استقرار و عملیات بمب افکن های H-5 بوده و دارای آشیانه هایی با ورودی 22 متری است.     پایگاه Jinzhou Xiaolingzi مختصات : 41° 6'3.98"N و 121° 3'47.38"E طول باند اصلی : 8500 فوت طول باند برخاست یا باند کمکی : 5800 فوت این پایگاه جهت استقرار واحد جنگنده های رهگیر ساخته شد و دارای باند برخاست یا باند کمکی و دو ورودی 15 متری آشیانه های زیر زمینی است.     پایگاه  Lihue مختصات : 42°15'16.42"N و  125°42'19.39"E طول باند اصلی : 7200 فوت طول باند کمکی : 6500 فوت از جمله پایگاه های فعال ، دارای باند کمکی به عرض 40 متر و آشیانه های زیر زمینی قرار گرفته در دره بین دو کوه در بخش جنوبی پایگاه. پایگاه دارای دو ورودی است که دسترسی به آشیانه های زیر زمینی به طول حدود 800 متر را فراهم می آورند. کیفیت تصویر مانع از  ارزیابی دقیق ورودی و تخمین ابعاد آن است.     پایگاه هوایی Nangangzi مختصات : 43°48'56.35"N و 127°30'25.28"E طول باند : 7100 فوت ( 6400 فوت قابل استفاده در زمان اخذ تصویر ماهواره ای) این پایگاه که پیشتر محل استقرار و عملیات بمب افکن های H-5 بود ، فاقد باند کمکی و دارای آشیانه زیر زمینی به طول حدودی 800 متر با ورودی های 20 متری است که در کوه واقع در غرب فرودگاه قرار گرفته اند. در زمان تهیه عکس ماهواره ای از این پایگاه بخشی از باند نیازمند تعمیر بوده و تنها در حدود 6400 فوت از آن قابل استفاده به نظر میرسید     ادامه دارد ..............

  مسافت یاب لیزری هست     همان جمری هست که پیشتر دیده شد منتهی روی یکی پارچه کشیدن     خیلی جالبه که یک منبع دو روایت از یک ماجرا قرار میده :   http://www.defapress.ir/Fa/News/69461   حسینی در رابطه با نحوه شهادت این فرمانده مدافع حرم گفت: به گفته دوستان و همرزمانی که در سوریه با ایشان بودند، سردار شهید قاجاریان در چند روز نخستی که به سوریه رفته بود اقدام به شناسایی منطقه کرد و سپس در طراحی عملیات آزادسازی شهرک‌های شیعه نشین نبل و الزهرا نقش داشت. در این عملیات نیز به همراه یکی از نیروهایش در کنار تانکی مستقر بودند که دستور شلیک به سوی هدفی را داد که از سوی دیگر موشک ضدتانکی به تانکشان برخورد کرد و سردار شهید محسن قاجاریان پس از سال‌ها دوری از یاران شهیدش آسمانی شد.   البته چنانچه روایت دوم درست باشه باید بگم که ایشان اشتباه فاحشی مرتکب شدن

  نه اینکه پاسخی برای فرمایشات شما نداشته باشم ولی خوب چون تکرار مکرارت میبینم گفتن برخی صحبت ها رو و ایضا ایجاد بحثی بی حاصل از پاسخ صرف نظر میکنم و وقت خودم و شما رو نمیگیرم   فقط یک توصیه دارم (چیزی که خودم به دنباش هستم) به مسائل دید سطحی و همراه با قضاوت عجولانه نداشته باشید (جوانب کار و مسائل رو بسنجید و در موردش تحقیق کنید) و به این نکته هم توجه کنید که هر مسئله ای رو در زمان خودش و براساس پیچیدگی های موجود مورد بررسی قرار میدن   تولید تی 34 با تولید آرماتا یکی نیست که از تی 34 مثال آوردید صحبت ما تولید تانک در دهه 40 میلادی نیست صحبت تولید تانک در زمان حال هست که از زمین تا آسمان تفاوت پیدا کرده با گذشته (چه هزینه چه سرعت تولید چه پیچیدگی تولید و ...............)   در عالم میلیتاریسم وقتی شما با یک موضوع ساده و روتین مثل استفاده از یک جمر اینطور عقیده تون عوض میشه در مورد مسائل مهمتر مجبور خواهید بود که مدام نظر و عقیده عوض کنید   -----------------------   دوستان در مبحث زرهی علت بی فایده بودن زرهی رو با امریکا اثبات میکنن   من یک چیز میگم  قضاوت رو به خودتون واگذار میکنم : جندالله شرق کشور = انهدام زرهی سپاه = آر پی جی 7 اس پی جی 9   والسلام

  کار یک کار اصطلاحا هیئتی هست (10 تا جمر رو کنار هم بزاری در ظاهر مشابه هستن ولی وقتی ریز میشه آدم روی جزئیاتش میبنه 10 تا با هم تفاوت دارن هر کدام به نحوی که مشخصه تولید کارگاهی یا به قولی هیئتی هست) مشخصه کار ایرانه منتهی خیلی دیر خون به مغزمون رسیده (کلا در مبحث زرهی همیشه عقب بودیم)   همون زمان که به سوری ها یاد دادیم چطوری زره قفسی بسازن باید فکر جمر رو هم میکردیم که نکردیم (خصوصا در ماه های اخیر که کولاک کردن تاو ها در سوریه)   اینکه 100 درصد جواب بده هم حرف بی ربطی هست خصوصا که مقابله غیر فعال یا نرم هم انجام میشه و اما و اگر درش زیاده (مقابله فعال یا سخت اطمینان بخشی بالاتری داره)   به طور کلی دو نوع اقدام در رابطه با پرتابه های ضد تانک هست : 1- مقابله نرم 2- مقابله سخت (Hard Kill & Soft Kill) هر کدامش هم سطحی از حفاظت رو تامین میکنه در برابر یکسری تهدیدات مشخص   همان مرکاوا 4 هم در ضمن داشتن تروفی سیستم هشدار دهنده قفل لیزری روش نصب شد + پرتابگرهای دودزا   روش مقابله نرم و سخت هر کدامش سطحی از نتیجه رو هم میده و صد البته بر خلاف تصور روش های مقابله نرم ساده هستند و در عین حال موثر ، به عنوان مثال روش استفاده از دود استتاری همچنان از روش های موثر در مقابله نرم هست و .............   این جمر هم حرکت خوبی هست هر چند خیلی دیر ولی حرکت خوبی هست ولی اینکه مداومت داشته باشه جای تردید داره کافیه اصلاحاتی در سیستم رهگیر موشک تاو انجام بشه و ............. (البته نه از سوی تروریست ها از سوی سازنده اش)   ------   ای کاش سوری ها در سال های گذشته از تجربیات روس ها و تکنولوژی اون ها در زمینه زرهی استفاده میکردن خصوصا که روس ها چه از نظر تجربه چه از نظر تکنولوژی زرهی دستشون از ما خیلی بازتر هست و در نبرد زرهی در شهر هم تجربیاتشون با ما قابل قیاس نیست و ...............

  مطابق صحبت بنده؟   این مسئله یک اصل در زرهی هست سه عامل مهم در تجهیزات زرهی که شامل حفاظت ، قدرت آتش و تحرک و یکسری عوامل جنبی میشه ، در نتیجه صحبت بنده نیست اصولا موارد اساسی در مبحث زرهی هست   این تاثیر شگرف چی هست اصلا؟ شما تعریف خودتون رو از شگرف عنوان بفرمایید در ابتدا که این تاثیر از نظر شما چی هست؟ تا بعد برسیم به اینکه چنین تاثیری رو ایجاد میکنه یا نه

  صحبت از ابتدا ساخت نبوده بلکه تولید بوده   عرض شد تولید  ، صرف نظر از اینکه توانایی طراحی و ساخت یک تانک مدرن و قابل رقابت با تانک های روز توسط ایران هم جای بحث داره

این جزء ناشناسی که اخیرا روی تانک ها و ادوات زرهی سوریه دیده میشه یحتمل جمر تاو هست   بین اجزای شیشه ای قابل رویت روی این جزء و ایضا چراغ های زنون مورد استفاده در موشک های تاو (خصوصا انواع داخلی) شباهت هایی هست       یحتمل چراغ زنون باشند که برای به اشتباه انداختن پرتابگر تاو استفاده میشن و چون جهت تهدید هم قابل شناسایی نیست (سیستمی براش وجود نداره) ، چراغ ها در چند جهت نصب شدن   جالبه در این چند وقت اخیر از کولاک تاوها هم خبری نیست دیگه و امار شکارها به مراتب کمتر شده از قبل در حالی که در مناطقی نبرد ها شدت هم گرفته

  هر وقت این تانک ادعایی به تعداد حداقل 100 دستگاه تولید شد (اصلا تخفیف میدیم 30 دستگاه تولید شد) و به یگان ها تحویل ، انوقت خدمت از شما هست ولی اگر نشه خدمت از ما خواهد بود :winking:   شب دراز است و .............   خواهیم دید هر چند که در مورد بالگرد سپاه وخیلی مسائل هم حرف ها و دیزی زنی های یک عده رو اینجا دیدیم بعدش حقایقش هم مشخص شده و فاصله حرف اون عده تا حقیقت هم مشخص

اشتورا از قابلیت اخلال بر روی تاو برخوردار هست   تاو جهت هدایت از یک چراغ زنون در انتها استفاده میکنه که سیستم هدایتی پرتابگر از طریق مکانیزم رهگیری حرارتی این چراغ ، پرواز موشک رو تصحیح میکنه ، اشتورا با ایجاد یک منبع حرارتی دیگه موجب اخلال در پردازش سیستم  رهگیر فروسرخ هدایتگر و در نتیجه اخلال در هدایت موشک میشه ، منتهی اشتورا در بحث مقابله با تاو یک مشکل اساسی داره و اون هم نبود مکانیزم کشف برای تهدیدی مثل موشک تاو هست. سامانه اشتورا به سیستم آشکار ساز پرتو لیزر مجهز هست که امکان کشف پرتابگر موشک های هدایت لیزری رو فراهم میکنه ولی برای تاو روشی برای کشف نداره   اخلالگرهای فروسرخ اشتورا در سیستم نظارت و هدفگیری در روز تاو به این صورت دیده میشن :     که مانعی برای نظارت و هدفگیری نیستن ولی در سیستم هدایتی موشک که مبناش دریافت نور چراغ زنون عقب موشک هست ایجاد اخلال میکنه  در حقیقت سیستم رهگیر فروسرخ همچنان قادر به دریافت پرتو از چراغ زنون موشک هست ولی به دلیل وجود پرتو فروسرخ سیستم اخلالگر ، با دو پرتو مواجه شده و به خطا می افته   اما در سیستم نظارت و هدفگیری در شب مسئله جور دیگری رقم میخوره و سیستم به جهت شدت تابش اخلالگرها اشباع میشه (به نوعی کور میشه) و شما قادر به هدفگیری هم نخواهید بود   با توجه به مسائل و موارد عنوان شده خدمه باید تنها روی شانس حساب کنن که پرتابگر موشک تاو در جهت رو به روی برجک تانک و در محدوده پوشش اخلالگر ها قرار بگیره ، در حقیقت به دلیل نبود مکانیزم کشف هست که گفته میشه اشتورا قابلیت مقابله موثر با تاو رو نداره ، چنانچه از کناره ها یا عقب تانک یا به هر نحو که در محدوده پوشش اخلالگرهای فروسرخ نباشه ، موشک شلیک بشه به هدف خواهد خورد.موشک تاو دارای دو مجموعه نظارت و هدفگیری هست یکی دید در روز و دیگری دید در شب . روش اخلال اشباعی تجهیزات اپتیکی ، صرفا در مورد کانال دید در شب تاو جوابگو هست و نه دید در روز ، روش اخلال در هدایت در روز موشک تاو همان روشی است که عرض کردم در ابتدا   اولین مرحله در مقابله موثر با تهدید ، کشف تهدید هست وقتی اشتورا مکانیزمی برای کشف تاو نداشته باشه مقابله موثر هم منتفی میشه و صرفا میشه روی مقابله شانسی و احتمالی حساب کرد.   البته یک روش دیگر هم هست استفاده از نارنجک های دودزا برای مسدود سازی پرتو فروسرخ موشک     که باز هم نیازمند کشف تهدید و جهت دقیق اون هست   در مورد این جزء :     چند احتمال میشه مطرح کرد :   1-سیستم آشکارسازی لیزر مرتبط با سیستم هشدار قفل لیزری : خوب این سیستم نیازمند یک مجموعه پرتابگر دودزا جهت اقدام متقابل و اخلال در هدایت لیزر هست که چنین چیزی روی تانک رویت نمیشه پس این احتمال کنار میره   2-سیستم نظارتی : با توجه به تصاویر منتشر شده ، پوشش شیشه ای اجزا به صورت کدر یا مات هست پس در نهایت این گزینه هم کنار میره چرا که پوشش شیشه ای محافظ یا لنز سیستم های نظارتی کاملا شفاف هست تا کیفیت دید رو کم نکنه   3-سیستم اخلالگر فروسرخ یا کور کننده لیزری که البته این هم جای بحث داره   4- سیستم کشف بازتاب اپتیک (کشف تک تیرانداز و امثالهم) : یک مسئله مطرح میشه چرا روی تانک نصب شده؟ باید روی خودروهایی مثل BMP-2 نصب بشه تا در صورت کشف بتونه با تک تیر انداز در ساختمان ها مقابله بکنه چون پوشش آتش تانک خیلی محدوده   تصویر ذیل به خوبی این مسئله رو توضیح میده : (خودروهای رزمی پیاده نظام بر خلاف تانک ها از قابلیت پوشش گسترده زوایای عمودی در فواصل پایین برخوردار هستند)  

در مورد تی 90 این مورد جالبه :   http://www.armyrecognition.com/february_2016_global_defense_security_news_industry/uralvagonzavod_is_ready_to_establish_t-90s_licensed_production_in_iran_tass_50302162.html   امادگی شرکت سازنده برای تولید تحت لیسانس تی 90 در ایران

  راهبرد توسعه دفاعی ما :     زرهی میبینید؟ به کل چه خرید چه منتاژ و حتی تولید داخلی فعلا منتفی هست   در مورد صنایع بنی هاشم که mjb عزیز اصل مطلب رو عنوان کرد و البته بنده هم پیشتر چندین بار در مورد صنایع بنی هاشم و وضعیتش خدمت دوستان گفته بودم ، چیزی که mjb عزیز در مورد بنی هاشم درود گفتن (ساخت تجهیزات بنادر) موردی بود که بنده با حضور در نمایشگاه دریایی تهران و دیدار از غرفه بنی هاشم به عینه بهش رسیدم (ایضا سامان جان هم حضور داشتن همراه بنده در نمایشگاه)   در کل در کشور ما دو قطب زرهی وجود داره یا بهتر بگیم وجود داشت 1-صنایع بنی هاشم درود = منتاژ زرهی سنگین (یا همون منتاژ تی 72) 2- صنایع شهید کلاهدوز = تعمیرات و نگهداری ، منتاژ و ساخت زرهی سبک (نفربر های براق و .....)   صنایع بنی هاشم درود هم در اصل جهت منتاژ (نه ساخت داخلی) تانک تی 72 در ایران در نظر گرفته شد و در نهایت مدت ها بعد از تاسیس این صنایع وزارت دفاع به مرحله ای رسید که توانست 60 تا 70 درصد از قطعات تی 72 رو در ایران تولید کنه از جمله توپ ، بارگذار ، کنترل آتش و ........  به طوری که ما بعد از گذشت چند سال به توان ساخت داخلی تی 72 رسیدیم (البته به جز پیشرانه که عمده پیشرانه محصولات دفاعی خودرویی ما وارداتی هست و ایضا با تغییر مجموعه کنترل آتش به kat-72). این صنایع در حال حاضر فاقد قابلیت کار در عرصه زرهی هست چون تغییر کاربری داده شده و مشغول تولید محصولات دیگری هست   میماند صنایع شهید کلاهدوز که در حد و اندازه تولید تانک نیست و همانطور که پیشتر عرض کردم قابلیت های مشخص و معینی دارد در زمینه زرهی سبک و تعمیرات و نگهداری زرهی   سپاه هم چندین مجموعه کارگاهی و محدود زرهی در اختیار داره که تا جایی که خاطرم هست زیر مجموعه قرارگاه خاتم بودن از جمله موسسه شهید زین الدین و شهید کاوه ، اینها مجموعه های بازسازی کارگاهی زرهی هستند وظیفه شون هم در نهایت بازسازی ادوات زرهی در کلاس های مختلف هست که البته قطعات رو از وزارت دفاع میگیرن. این کارگاه ها به هیچ وجه در حد و اندازه تولید نیستن     در نهایت در حال حاضر ما توان صنعتی تولید زرهی سنگین رو نداریم و باید میلیارد ها خرج کنیم تا این توان ایجاد بشه بعدش بریم سراغ تولید ، برای تولید تانک به صورتی که زمانبندی و روند قابل قبولی داشته باشه ما به چیزی به مراتب بیشتر از صنایع درود نیاز داریم شاید سه الی چهار مجموعه مثل صنایع درود یا یک مجموعه متمرکز عظیم سه الی چهار برابر صنایع درود ، ما دیگه مثل درود کیت زرهی قرار نیست منتاژ کنیم ، قراره تا جای ممکن قطعات رو در داخل تولید کنیم   یک مسئله دیگه هزینه تولید هر دستگاه تانک هست. ما الان برای تانکی که توانایی رقابت با تانک های روز و تانک های موجود در منطقه رو داشته باشه حداقل بین 5 تا 7 میلیون دلار برای هر تانک باید خرج کنیم.(و شاید بیشتر) دیگه ارزان تر از خطوط تولید چین و پایین تر از هزینه تمام شده چین که نداریم (بعید میدونم تولید تانک توسط ما از چینی ها ارزان تر باشه) ، چینی ها برای تولید تایپ 99  حداقل در حدود 2.5 میلیون دلار خرج میکردن (تازه این رقم برای چندین و چند سال قبل هست و هزینه تولید این تانک الان به مراتب بیشتر هم میشه و به ارقام 4 الی 5 میلیون هم خواهد رسید). این در حالی هست که تانک تایپ 99 در نهایت در رده بندی از تمامی تانک های روز پایینتر هست (انتهای لیست قرار میگیره). ما با توجه به وضعیت فعلی زرهی و برخی دیگر از مسائل (از جمله وسعت سرزمینی و .........) نیازمند حداقل 500 تا 700 تانک جدید هستیم تا علاوه بر افزایش تعداد یک تعداد از تانک های از رده خارج رو هم از خدمت کنار بگذاریم. حساب کنید چه هزینه ای خواهد شد   با توجه به مسائلی که عرض شد به نظرتون ما در شرایط فعلی دنبال ساخت تانک یا حتی مونتاژ خواهیم رفت؟   بنده هم دلم میخواد کشورم زرهی نیرومند و به روزی داشته باشه ولی خوب با دل خوش کنی های ناشی از خیال پردازی و رویا مسئله ای حل نمیشه

  icon_cheesygrin   سپاه؟ با کدوم ظرفیت در زمینه زرهی؟   این ظرفیت که ازش صحبت میکنم منظور چندین برابر صنایعی مثل بنی هاشم درود هست نه دو تا کارگاه بازسازی زرهی سپاه (که اون هم قطعات رو از درود میگرفت)

  ایشان دقیقا از کدوم ظرفیت دارن صحبت میکنن؟ این ظرفیت کجاست دقیقا؟

ناصر گرامی   به صورت منطقی وقتی کلاهک موشک فاقد مکانیزم هدایتگر مستقل هست ، کلاهک جهت حفظ دقت میبایست توسط سطوح هدایتی نصب شده روی بدنه مورد هدایت قرار بگیره و به همین دلیل کلاهک  توچکا غیر جداشونده است ، چون فاقد مکانیزم هدایت مستقل هست و به تصحیح مسیر تا لحظه اصابت از طریق سطوح هدایتی بدنه نیازمند (این مسئله خصوصا در مورد موشک هایی که تاکید بر حفظ دقت نسبی اون ها میشه مثل توچکا مطرح هست)   دلایل دیگری هم میشه در تایید فرمایش شما ذکر کرد منتهی مهمترین دلیل مورد فوق هست که مطرح شد.

  به این دست صحبت ها خیلی اعتنا نکنید دوست عزیز که اعتباری ندارن   در اصل 40 فروند سوخو 22 و 4 فروند سوخو 20 پناهنده شد   کل حواشی و مسائل مرتبط با سوخو 22 ایرانی در سوریه هم برای یک عکس (یا چند عکس از یک کلیپ) هست که استناد درستی نمیشه بهش داشت    مرجع اصلی بازسازی سوخو 22 در ایران هم صنایع هوایی پارس هست که رسما تا الان سه یا چهار فروند (اگر درست یادم باشه) رو بازسازی یا اورهال اساسی کرده ولاغیر (صحبت حقیر با مسئولین غرفه صنایع هوایی پارس در نمایشگاه اخیر دستاورد های هوایی و فضایی)   البته پیشتر اورهال این هواپیما توسط نیروی هوایی هم صورت گرفته (این رو خاطرم نبود که الان اضافه میکنم به صحبتم) ولی خوب فعلا مرجع اصلی پارس هست (و ایضا چنانچه قرار باشه جنگنده اورهال شده ای بره به سوریه از همین صنایع خواهد بود)

بخش سوم   بررسی آسیب پذیری پایگاه های هوایی زیر زمینی چین تکنیک های موجود برای ساخت پایگاه های هوایی مستحکم یا پایگاه های زیر زمینی جهت کاهش آسیب پذیری (ونه حفاظت کامل) از این پایگاه ها در برابر تهدید سلاح های معمولی و نامتعارف (نظیر اتمی) است. این پایگاه ها خصوصا در شرایطی که استفاده از مهمات هدایت شونده رو به گسترش باشد ، گزینه جذابی هستند خصوصا که در کنار ایجاد حفاظت در برابر تهدیدات موجبات ایجاد سطحی از اختفا در انجام امور اماده سازی عملیاتی هواگرد ها و دوری این عملیات از چشم دشمن میشوند. عمده تهدیداتی که امروزه بر علیه استحکامات مطرح است ، سلاح های نفوذگر یا ضد سنگر (اصطلاحا Bunker Buster) هستند که انواع مدرنی از آن ها با قابلیت های نفوذ بالا نیز  هم اکنون به ساخت رسیده است. به صورت خلاصه بمب های سنگر شکن به چند دسته تقسیم میشوند که در جدول ذیل ارائه شده :       بمب های کم قطر (Small Diameter Bombs) و بمب های نفوذگر استاندارد (Standard Penetrators) در درجه اول به منظور مقابله با اشیانه های مستحکم هواپیما و سایر ساختارها و سازه های مستحکم سطحی (با ساختاری متشکل از بتن تقویت شده) ساخته شده اند. این سلاح ها قادر به نفوذ در دیواره بتنی به قطر حدودی 1 الی 3 متر (6 الی 12 فوت) طراحی شده اند. این سلاح ها عمدتا در جایگاه های خارجی بدنه و بال جنگنده ها حمل میشوند هر چند که از امکان حمل در تعداد در جایگاه های داخلی بدنه انواع بمب افکن را نیز دارند. نفوذگر های عمیق (Deep Penetrators) به منظور نفوذ در پناهگاه های زیر زمینی توسعه داده شده و قادر به نفوذ در دیواره های بتنی به قطر 5 الی 6 متر (حدود 18 الی 19 فوت) هستند. این نوع از بمب ها ساختارهای مستحکم زیر زمینی با عمق پایین را هدف قرار میدهند.   این نوع از تسلیحات ضد سنگر نیز امکان حمل در جایگاه های داخلی بمب افکن های سنگین یا جایگاه های خارجی جنگنده بمب افکن هایی همچون اف 15 یا خانواده فلانکر روسی را دارند. نوع دیگری از تسلحیات ضد سنگر ، بمب های نفوذگر سنگین (Heavy Penetrators) با قابلیت نفوذ در ساختار های مستحکم با عمق استقرار بالا هستند این بمب ها را میتوان نمونه های به روز شده و مدرنی از بمب های لرزه ای دانست که در دهه چهل میلادی (سال های جنگ جنگ جهانی دوم) مورد استفاده قرار گرفتند. حمل این قبیل مهمات نیازمند آویزگاه های خاص و توان حمل بالایی است که صرفا میتوان در بمب افکن های سنگین انتظار داشت. بمب های نفوذگر سنگین به منظور ایجاد یک شوک لرزه ای نیرومند در عمق زمین و شکست در ساختارهای مستحکم زیر زمینی (تونل ، پناهگاه و .........) طراحی شده اند.   بمب های زمین لرزه ای در گذشته و حال     بمب افکن لنکستر از اسکادران 617 نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در لحظه رها سازی بمب Tallboy ،  جهت حمل این بمب و ایضا بمب Grand Slam ، تغییراتی در بمب افکن اعمال گردید.     بمب Tallboy لحظاتی پس از رها سازی (عکس از نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا)     بمب 5400 کیلویی Tallboy در حال جا به جایی     بمب 13600 کیلوگرمی GBU-57A/B موسوم به مهمات نفوذگر عظیم (یا Massive Ordnance Penetrator) که جهت حمل بمب افکن های همچون B-1B ، B-2A و B-52H ساخته شده است. (عکس از صنایع بوئینگ)     حمل و رهاسازی بمب GBU-57A/B از بمب افکن B-52H     تاکتیک های سرکوب توان هوایی دشمن که امروزه مطرح هستند عمدتا براساس الگوی سرکوب توان هوای عراق در عملیات طوفان صحرا طراحی شده اند با این تفاوت که در برخی بخش ها به روزرسانی شده و با تجهیزات و تسلیحات روز انجام میشوند. در طوفان صحرا بمب افکن های F-117A و F-111F از طریق بمب های GBU-24/27/BLU-109B اقدام به مقابله با آشیانه ها و با استفاده از بمب های GBU-10/Mk.84 اقدام به تخریب خزشراه ها و باند فرود میکردند. یک چنین حرکتی توسط دیگر اعضای ائتلاف همچون نیروی هوایی بریتانیا نیز با استفاده از جنگنده بمب افکن های تورنادو صورت میگرفت. در نبرد های امروزی پلتفرم حمل تسلیحات جنگنده رادارگریزی همچون F-22 مسلح به بمب های نفوذگر کم قطر GBU-39/B و بمب افکن های رادارگریز B-2A مجهز به بمب های نفوذگر GBU-39/B یا GBU-31/B/BLU-116/B هستند. تنها یک چنین ترکیبی از هواگرد های رزمی از بقاپذیری کافی جهت انجام عملیات های نفوذ مکرر به شبکه های یکپاچه و مدرن پدافندی امروزی برخوردار است بدون آنکه تلفات و هزینه غیر قابل تحملی را بر ناوگان تحمیل کند.. (یک نتیجه گیری متعادل در انهدام اهداف در کنار تلفات پایین هواگرد ها).   ترکیب مورد اشاره از قابلیت تهاجم به تاسیسات زیر زمینی در عمق خاک دشمن برخوردار است اما این تهاجم سطح اثر مشخصی داشته و خسارت های غیر قابل بازیابی ایجاد نمیکند. دامنه خسارت های وارده به تاسیسات زیر زمینی دشمن در طی چنین حمله ای توسط برخی عوامل محدود میشود که در ادامه مورد بررسی قرار خواهند گرفت. استفاده از بمب های سنگر شکن امکان مقابله با ورودی های آشیانه های زیر زمینی را فراهم میکند اما چنین مقابله ای هیچ تصمینی در ایجاد آسیب های قابل توجه بر هواگرد ها و تاسیسات زیر زمینی نخواهد داشت و در نهایت موجبات آسیب دیدگی و ریزش ورودی ها خواهد شد. یک چنین آسیبی با توجه به روش های مهندسی امروزی به سرعت بازسازی و رفع شده و در ادامه پایگاه پس از یک یا دو روز عملیاتی خواهد شد. چنانچه هدف قراردادن باند و خزشراه ها مد نظر قرار گیرد باز هم کاری کم اثر و در حد خرید زمان به میزان محدود خواهد بود چرا که این مسیر ها به سرعت قابل ترمیم و بازسازی هستند.     ترکیب بمب افکن B-2 با جنگنده F-22 تنها ترکیب عملیاتی که  از بقاپذیری لازم جهت نفوذ در شبکه پدافندی یکپارچه رو به توسعه چین  برخوردار است ، با اینحال ناوگان موجود (خصوصا B-2) صرفا بخش کوچکی از آن نیرویی است که جهت از بین بردن توان رزم نیروی هوایی چین نیاز است.   توانایی نفوذ مهمات سنگر شکن در نفوذ به مسیر های ورودی پایگاه های زیر زمینی ، نه تنها به طراحی و خط سیر پروازی مهمات در فاز نهایی بستگی دارد بلکه به سطح مقاومت بتن مورد استفاده در ایجاد ساختارهای ورودی و خصوصا به جنس زمین بالای ورودی مرتبط است. ساختار زمین در بخش های جنوبی و شرقی چین که عمده پایگاه های زیر زمینی در این مناطق قرار گرفته است از نوع سنگی متراکم آذرین است که از چقرمگی شکست بالایی (high fracture toughness) برخوردارند. چقرمگی شکست خاصیتی است که مقاومتی را که اجسام دارای شکاف در برابر شکست نشان می‌دهند توصیف می‌کند. سنگ های آذرین با تراکم و چقرمگی شکست بالا مقاومت قابل توجهی در برابر نفوذ مهمات نفوذگر ایجاد میکنند که از نفوذ این مهمات به میزان قابل توجهی میکاهد. در اینجا نقش عملیات زمین شناسی در یافتن موقعیت مناسب (از جهت بافت زمینی) جهت ساخت پایگاه های زیر زمینی مشخص میشود. سیستم هدایتگر برخی از مهمات سنگر شکن (یا نفوذگر) امکان طی بخش نهایی پرواز به صورت تقریبا افقی و یا با زاویه اندک را فراهم میکند در اینصورت از این بمب ها میتوان به صورت مستقیم و تقریبا نزدیک به زوایای افقی بر علیه ورودی آشیانه های زیر زمینی استفاده کرد.   چنانچه کلاهک بمب ها از انواعی همچون ترموباریک باشد که اثرات گرمایی قابل توجهی ایجاد کند میتوان با ایجاد یک آتش  سوزی داخلی خسارت های قابل توجهی به فضای داخلی آشیانه یا پایگاه وارد آورد هر چند که البته این خسارت ها نیز قابل جبران هستند اما این جبران امری زمان بر بوده و تا بازسازی پایگاه یا آشیانه ، زمان قابل توجهی را برای مهاجم فراهم میکند. نقطه ضعف استفاده از روش هدایت بمب به دهانه آشیانه (یا اصطلاحا flying the bomb in through the front door) آن است که این نوع حملات را میتوان از طریق ساختار های سد کننده (از جمله دیوارهایی با ساختار بتن مسلح) و ایضا لایه های منفجرکننده پیش از موعد بمب های نفوذگر (اصطلاحا burster slab) قبل از ورودی آشیانه به میزان قابل توجهی خنثی کرده و سر جنگی بمب را پیش از ورود به فضای داخلی آشیانه یا پایگاه منفجر کرد تا بدین صورت خسارت های احتمالی کاهش یابد. چگونگی قرارگیری ورودی آشیانه یا پایگاه زیر زمینی نیز در موفقیت یا عدم موفقیت تهاجم بمب به دهانه ورودی موثر است چنانچه ورودی در داخل یک دره یا شکاف عمیق در کناره تپه یا کوه قرار گرفته باشد عملا نمی توان از این روش استفاده کرد و میبایست به صورت مورب کناره تپه را که منتهی به بخشی از ورودی است مورد هدف قرار داد.   این مسئله نیز دارای راهکارهایی برای مقابله است از جمله استفاده از لایه های پیش منفجر کننده (burster slab) و ایضا لایه های بتنی با شبکه های انحرافی (deflection grids) است. لایه های بتنی با شبکه های انحرافی با تغییر سطح شتاب در نفوذگر در زمان عبور از این لایه باعث اعمال سطح مشخص و یکسانی از تنش به ساختار نفوذگر شده و موجبات شکست ساختاری و خم شدن ساختار نفوذگر و جلوگیری یا کاهش سطح نفوذ آن را فراهم میکنند. استفاده از لایه های دارای شبکه انحرافی و ایضا لایه های پیش منفجر کننده جزو اصولی است که امروزه در طراحی و ساخت استحکامات مد نظر قرار دارد. اصول نسبتا ساده و ارزان مهندسی سازه های مستحکم که به صورت کاملا موثر جهت مقابله با نفوذ بمب های سنگر شکن کاربرد دارند. این قبیل اقدامات در ساخت استحکامات را میتوان در زمره اقدامات پدافندی غیر عامل دانست که ساخت آن را با توجه به سطح مهندسی قابل قبول چین ممیتوان از این کشور انتظار داشت. یکی از مواردی که میبایست مد نظر قرار داد استفاده از بتن های فوق مقاوم یا UHPC در کنار بهره گیری از اصول طراحی مطرح شده در ساخت صفحات و لایه های بتنی است که موجبات افزایش هر چه بیشتر مقاومت در برابر نفوذ مهمات نفوذگر میشود. علاوه بر این در کنار در نظر گرفتن یکسری روش ها و الزامات در ساخت سازه های زیر زمینی میتوان از روش های دیگر حفاظت غیر فعال ، از جمله افزایش تعداد ورودی های پایگاه زیر زمینی و ایجاد تونل ها و ورودی های فرعی بهره گرفت که کار مقابله را هر چه بیشتر سخت میکند.دو برابر شدن ورودی آشیانه ها ، سطح تلاش لازم جهت مسدود سازی را نیز دوبرابر میکند.     یکی از رویکردهای تهاجمی معمول در حمله از کناره های تپه به صورت مورب. این حمله قسمتی از ساختار تونل های ورودی را از بخش بالایی تخریب میکند.   تنها راه موثر و تاکتیک نابودی فوری بر علیه یک آشیانه زیرزمینی با احتمال بالای ایجاد ریزش آشیانه به درون خود به صورتی که به صورت همیشگی غیر قابل استفاده باشد ، استفاده از مهمات نفوذ گرعظیم GBU-57A/B و مهمات "زمین لرزه ای " مشابه است. در حریم های هوایی محافظت شده نظیر شبکه پدافندی یکپارچه شرق چین ، تهاجم موثر به اهداف از طریق بمب GBU-57 صرفا با حمل توسط بمب افکن B-2A قابل انجام است. تخریب موثر آشیانه های زیر زمینی نیروی هوایی چین به چند مرحله تهاجم دقیق توسط بمب GBU-57A نیاز دارد و صرفا با یک بمب قابل تضمین نیست. این مسئله پیشتر و در طول جنگ جهانی دوم توسط نیروی هوایی سلطنتی و در مورد بمب های زمین لرزه ای Tallboy  و  Grand Slam تجربه شده است. تجربه بریتانیایی ها با این دو بمب نشان داد که با وجود قابلیت نفوذ استثنای آن ها (به نسبت سلاح های آن روزگار) ، این بمب ها به سختی در استحکاماتی که دارای ساختارهای غیر معمول بتنی و سنگی  بودند ، نفوذ میکردند و غالبا این نفوذ به میزان و عمق کافی در جهت تاثیر گذاری کامل در تخریب استحکامات نمیرسید. این مسئله در مورد آشیانه های زیر زمینی که زمین هایی با سنگ های آذرین و سخت همچون گرانیت ، بازالت ، دیوریت و ......... هستند صدق میکند. توانایی نفوذ بمب ها در زمین هایی با سنگ های مورد اشاره به مراتب کمتر از زمین هایی با ساختار و لایه های رسوبی (یا مشابه) است.   استراتژی بریتانیایی ها برای مقابله با اهداف مستقر در زمین هایی با ساختار مستحکم و منسجم ، هدف قراردادن بخش های نرمتر و ضعیف تر زمین در کناره محل قرارگیری استحکامات زیر زمینی بود تا به این صورت موج حاصل از انفجار از لایه های نرم تر عبور کرده و از کناره ها یا از زیر (بسته به نحوه ایجاد موج انفجار و پخش آن در لایه های زمین) استحکامات زیر زمینی را تخریب کند. بررسی طراحی آشیانه های زیر زمینی چین ، ساختار قوسی سقف و وجود دیوارهای حامل قوس در طرفین آشیانه را نشان میدهد. این نوع از طراحی با انتقال وزن و فشار از قوس سقف به دیواره های حامل کناری و در نهایت زمین ، استحکام بخش فوقانی آشیانه را افزایش میدهد. حتی در صورت ایجاد امواج لرزه ای از بمب های سنگرشکن یا امواج ضربه ای حاصل از انفجار های اتمی ، ساختار قوسی امکان انتقال تنش و فشار وارده به دیواره های کناری و از آن جا به زمین را دارد که نتیجه آن حفظ یکپارچکی ساختاری و جلوگیری از ریزش سقف آشیانه است.   نقطه ضعف طراحی آشیانه های زیر زمینی چینی بخش کف آشیانه است که به صورت کاملا مسطح طراحی و ساخته شده. این نوع از طراحی فاقد قابلیت انتقال فشار به دیواره ها است در نتیجه ساختار کف تضعیف میشود. استفاده از بمبی همچون GBU-57A/B با هدفگیری زمین های اطراف ورودی آشیانه موجب ایجاد یک موج لرزه ای بزرگ میشود که به صورت عرضی حرکت کرده و کف تونل ها را تحت تنش قرار میدهد. هر چند بتن مسلح از قابلیت محدود و مشخص در برابر تنش های کششی برخوردار است اما ساختار زمینی غیر منسجم فاقد این قابلیت است. این مسئله موجبات فروپاشی تونل از قسمت زیرین خواهد شد. چنانچه این مسئله محقق نشود در نهایت تخریب صرفا بخش زیرین تونل موجبات ایجاد مشکل در حرکت و انتقال هواگرد ها شده و بعضا حتی ترکش های بتنی نیز ایجاد خواهد کرد که با تجهیزات داخلی صدمه میزند.     اجرای نقشه موسوم به Wallis و هدف قراردادن زمین های اطراف ورودی های آشیانه یا پایگاه جهت ایجاد موج لرزه ای به منظور تخریب تونل ها از بخش کف     نحوه اعمال نیرو به سقف تونل و انتقال آن به زمین از طریق دیوارهای جانبی/وارد آمدن نیروی حاصل از موج لرزه ای به کف تونل و جهت تخریب آن به سمت داخل     سامانه های پدافندی قادر به مقابله با مهمات هدایت شونده دقیق همچون LD-2000  که شامل یک گتلینگ 30 میلیمتری است که قابلیت دفاع از پایگاه های زیر زمینی نیروی هوایی چین در برابر مهمات هدایت شونده دقیق  را دارد. این سامانه در حقیقت نمونه ای مشتق شده از سامانه دریاپایه Type 730 است که خود نمونه ای برگرفته از گتلینگ Goalkeeper است.     تصویری از سامانه پدافندی  Tor M2E / SA-15Dکه به صورت ویژه جهت دفاع از زیرساخت های حیاتی در برابر حملات مهمات هدایت شونده دقیق توسعه داده شده و رقیبی برای سامانه هایی همچون Pantsir S1E / SA-22 است. ارتش آزادی بخش خلق چین نسخه اول این سامانه با نام Tor M1 را در اختیار دارد که از قابلیت های کمتری برخوردار است.     اثربخشی بالا و ایضا هزینه به کارگیری بمب های نفوذگری همچون GBU-57A/B MOP به خوبی استفاده از سامانه های پدافندی منطقه ای همچونHQ-12  یا  HQ-9 را توجیه میکند. بمب های بزرگی همچون MOP توسط سامانه های ذکر شده از فواصل قابل رهگیری هستند. سمت چپ  واحد پرتابگر سامانه HQ-12/KS-1A و رادار کنترل آتش H-200 ، سمت راست پرتابگر سامانه HQ-9 و رادار کنترل آتش HT-233.   پس از مبحث پدافند غیر عامل ، مبحث پدافند عامل مطرح میشود که توسط انواع سامانه های پدافندی صورت میگیرد. دفاع فعال یا پدافند عامل از پایگاه های هوایی با استفاده از سامانه های پدافندی توپخانه ای و موشکی ، یکی از موارد اساسی در دکترین دفاعی چین است و هم اکنون واحد هایی از سامانه های HQ-7 و HQ-6D/HQ-64 و ایضا دیگر سامانه های پدافندی به صورت مستقر شده در نزدیکی پایگاه های هوایی دیده شده اند.سامانه هایی که قابلیت مقابله با تهدیدات هوایی ارتفاع پست نظیر موشک های کروز را دارند. به جهت الگوبرداری چین از روسیه در بحث پدافند ، این کشور مجموعه ای از سامانه های پدافندی موشکی و توپخانه ای با قابلیت مقابله با تسلیحات دورایستا یا مهمات هدایت شونده دقیق را از طریق توسعه داخلی یا خرید از روسیه مورد استفاده قرار داده است. حتی یک واحد آتشبار از یک چنین سلاح هایی در هر پایگاه هوایی ، پیچیدگی بیشتر در تهاجم و کاهش امکان حمله موثر به پایگاه را برای مهاجم در پی خواهد داشت.در مورد بمب های سنگر شکن بزرگی همچون GBU-57A/B MOP نه تنها امکان کشف و مقابله توسط سامانه های پدافندی برد کوتاه و متوسط وجود دارد بلکه به جهت ابعاد و سطح مقطع راداری ، توسط سامانه های پدافندی برد بلند نظیر HQ-9 ،  S-300PMU/PMU1/PMU2 نیز میتوان با چنین بمبی مقابله کرد هر چند که این سامانه ها نسبت به سامانه های برد کوتاه هزینه استفاده به مراتب بیشتری دارند اما دو مسئله یکی سطح بالای تهدید بمب MOP و دیگری توانایی بیشتر سامانه های پدافندی برد بلند برای مقابله با یک چنین تهدیدی (از جمله توانایی مقابله در برد و ارتفاع بالاتر و وجود سر جنگی قوی تر و موثرتر) ، استفاده از سامانه های دفاعی برد بلند را توجیه پذیر میسازد.   جدول ذیل نمونه ای از اثر بخشی اقدامات دفاعی متفاوت در برابر اقدامات تهاجمی مختلف است :     بدون در اختیار داشتن ناوگان گسترده ای از بمب افکن های رادار گریز همچون B-2 (محدودیت ناوگان این بمب افکن به 20 فروند) در کنار نبود ذخیره گسترده ای از بمب های GBU-57A/B (ذخیره گسترده شامل چند صد بمب) در کنار دیگر مسائل و مشکلات از جمله محدودیت حمل بمب های MOP توسط بمب افکن B-2 (در مجموع توانایی حمل دو بمب) ، مقابله موثر و در مقیاس گسترده با پایگاه های زیر زمینی چین را برای امریکا به یک چالش حقیقی تبدیل کرده است. حتی اگر یکسری از مشکلات همچون ذخیره مهمات مورد نیاز بر طرف شود همچنان مسائل و چال های دیگری مطرح هستند. با توجه به این مسئله ، پایگاه های زیر زمینی یک دارایی فوق العاده ارزشمند و استراتژیک برای چینی ها محسوب میشود ، دارایی که نیروی هوایی چین را از نابودی در طی موج اول حمله هوایی دشمن حفظ میکند و به آن امکان انجام یک عملیات هوایی فرسایشی بر علیه نیروی هوایی متخاصم را میدهد.     نمونه ای از سناریوی تهاجم به پایگاه های هوایی زیر زمینی چین. مدل فرضی ارائه شده برای انهدام بخش های مختلف پایگاه شامل استفاده از بمب های GBU-39/B (نقاط قرمز) و GBU-57A/B (نقاط آبی) است حداقل در حدود 51 بمب GBU-39 برای مقابله تاسیسات فرودگاهی در روی زمین و در حدود 2 بمب MOP برای مقابله با آشیانه ها و تاسیسات زیر زمینی نیاز است. حمل بمب های MOP نیازمند استفاده از بمب افکن B-2A است در حالی که بمب های کم قطر GBU-39 را میتوان با استفاده از بمب افکن B-2 یا جنگنده های F-22 حمل کرد. حداقل هفت سورتی پرواز با جنگنده های F-22 جهت حمل و رهاسازی بمب های کم قطر بر روی اهداف نیاز است. با در نظر گرفتن تعداد پایگاه های زیر زمینی چین (بیش از 40 پایگاه) ، به منظور مقابله جامع با پایگاه ها نیازمند افزایش چهل برابر آمار ارائه شده شامل حجم مهمات و سورتی های پرواز هستیم. ضمن اینکه مسائل و موارد جمعی از جمله توانایی طرف مقابل در مقابله با هواگرد ها و بمب های رها شده را نیز میبایست مد نظر قرار داد.     نمودار فوق نشان دهنده توازن پایگاه های هوایی نیروی هوایی چین در برابر توان تهاجمی ایالات متحده ، متحدان غربی آن و کشورهای ژاپن و استرالیا است.(توان تهاجمی ایالات متحده از طریق پایگاه های موجود در آسیا و با قابلیت دسترسی به چین). ستون قرمز رنگ پایگاه های هوایی و ستون آبی رنگ توان طرف مقابل برای انهدام این پایگاه ها است. پایگاه ها شامل فرودگاه های غیر نظامی (با قابلیت تبدیل در کاربری نظامی) ، پایگاه های هوایی با کاربری دوگانه نظامی و غیر نظامی و ایضا پایگاه های با کاربری صرفا نظامی است. ارتش آزادی بخش خلق در حدود 150 فرودگاه با کاربری نظامی در اختیار دارد که در میان آن ها تعداد قابل توجهی فرودگاه ها با آشیانه های مستحکم و یا آشیانه ها و تاسیسات زیر زمینی قراردارد. نیروی هوایی چین با برتری هفت برابری در تعداد فرودگاه ها نسبت به آمریکا و متحدین در آسیا ، از مزیت بزرگی جهت حفظ توانایی رزمی و انتقال سریع هواگرد ها در زمان آسیب دیدگی یا تخریب یک پایگاه برخوردار است. پایگاه های مجهز به آشیانه زیر زمینی چین به تنهایی در حدود دو برابر بیشتر از تعداد پایگاه های هوایی هستند که آمریکا و متحدان آن در محدوده قابل دسترسی به چین جهت پشتیبانی از یک عملیات گسترده و موثر هوایی در اختیار دارند. با این وجود چین در سناریوی حملات پیشگیرانه یا نبرد های هوایی فرسایشی جهت از بین بردن توان هوایی طرف مقابل (با هدف قراردادن زیر ساخت های هوایی و جنگنده ها در پایگاه های مستقر بر روی زمین) دارای مزیت های قابل ملاحظه ای نسبت به آمریکا و متحدان آن است.   ادامه دارد..........   هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری مجاز است