سلام برای مواردی که نقل می کنید ، منبع بگذارید .

این لینک مصاحبه برای کسانی که می خواهند تحلیل بکنند . https://mega.nz/file/3LgTnKbb#tns8v15TIzTjY-cV5p5vCnQ19FJ7XgDUS2sFxy8m-gM

جماران و سهند در کنار هم - بندر عباس

سلام . عید دوستان مبارک .از خداوند منان سال خوب ، پربار و پربرکتی برای همه دوستان خواستارم .

سلام منبع ؟

سلام . این میشه شبح تهدید . کار عاقلانه ای است ، هر چند تازه داریم یاد میگیریم چکار کنیم

بسم الله الرحمن الرحیم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران وضعیت نیروهای نظامی به گونه ای پیش رفت که در سطح نیروهای نظامی کشور ما دارای دو نیروی نظامی تقریبا مستقل گردید که علی رغم بعضی تعریفها و مفهومها روی کاغذ ، در بیشتر موارد دارای همپوشانی در عرصه عملکردی شدند . این اتفاق باعث به وجود آمدن موازی کاری و در موارد معدودی منجر به رقابت هایی شده است که باعث هدر رفت منابع محدودی می شود که به زحمت به نیروهای مسلح اختصاص می یابد و گاهی کفاف هزینه های جاری در سطح نیروها را نیز نمی دهد . البته در گذر زمان و با توجه به محدودیت منابع ، در برخی حوزه ها خود به خود این تفکیک برای اجتناب از موازی کاری به وجود آمده است که مثال بارز آن تفکیک نیروهای عمل کننده دفاع ساحلی و نیروهای فراساحلی از هم یا تفکیک نیروی فضایی و نیروی هوایی از هم است . در مواردی هم این تفکیک به صورت تقریبی اتفاق افتاده است مثل اختصاص قسمتی از پدافند کوتاه و میان برد به یک طرف و اختصاص پدافند میان برد و دور برد به طرف دیگر . البته در مورد قسمت بزرگی از جمعیت نیروهای مسلح که شامل نیروهای زمینی و زیر شاخه های آن می شود تقریبا موازی کاری کاملا وجود دارد و تفکیک ماموریتی و عملیاتی تقریبا به هم ریخته است . به نظر می رسد که دو راه حل برای این حل این مشکل وجود دارد : اول : با توجه به این که بیشتر از چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد و تقریبا نیاز به وجود دو نیروی نظامی برای جلوگیری از مشکلاتی که در آن موقع تصور می شد با وجود یک نیرو به وجود بیاید ، برطرف شده است ، می توان نیروهای نظامی را در یک نیروی نظامی و در یک قالب باز آرایی کرد که این کار را می توان به سریعترین روش و با حفظ ساختار موجود در سطح واحد ها انجام داد. دوم : با توجه به این که مقاومتهای بسیاری ( با منطق درست یا نادرست ) در مقابل این تجمیع نیرو وجود خواهد داشت ، می تواند در سطوح نیروهای موجود ، مشابه اتفاقی را که در دریا و آسمان رخ داد ، در نیروی زمینی هم به صورت حداقلی اتفاق بیفتد . هر چند همچنان راه حل اول را درست ترین راه در موقعیت فعلی می دانم ولی می شود فعلا از راه حل دوم هم به صورت موقت برای جلو بردن کار استفاده کرد .

سلام فکر میکنم میشه در مورد احتمال مانور قبل از برخورد موشکها هم فکر کرد ، چون اخلالی که باعث انحراف از مسیر بشه ، برای موشک بالستیک در لحظات پایانی و با توحه به سرعت نهایی کمی عحیب به نظر میرسه . حتی اصلاح نقطه برخورد توسط روشهای هدایت هم احتمالا باید قبل از این مرحله و در ارتفاعهای بالاتر اتفاق بیفتد تا نقش موثری داشته باشد .

میشه بگید کدوم کشور فرضی در حال از سرویس خارج کردن نسل پنج هاش است ؟

سلام چقدر هم که گلوبال سکوریتی منبع معتبری است !!!

موضوع مهم دیگری که باید در ساختار فعلی نبروهای نظامی ما تغییر کند ، ارتباط آموزشی و تمرینی با نیروهای نظامی کشورهای دیگر است . متاسفانه سالهای طولانی بود که این ارتباطات تقریبا وجود نداشت ( به جز موارد معدودی با پاکستان و ... ) و باعث شده بود سیستم آموزشی و پایه ای ما در کارهای نظامی به شکل مرداب دربیاید . این امر کاملا از سخنان و مصاحبه های فرماندهان نیروهای نظامی و یا شکل تفکرات افسران ارشد و یا حتی جزء نیرو مشخص بود . هر چند شرکت محدود در تمرین های نظامی چند سال اخیر در سایر کشورها در این زمینه مثبت ارزیابی می شود ولی این امر کافی نیست و باید در آینده در سطوح بالاتری گسترش پیدا کند . یکی از زمینه های مهم این گسترش ارتباط باید در سطوح فرماندهی ارشد اتفاق بیفتد تا واقعا بتواند به سرعت در وضعیت نیرو تاثیر بگذارد وگرنه با شروع از سطوح پایین ممکن است سالهای طولانی تا رسیدن به نتیجه زمان ببرد و ممکن است به نتیجه هم نرسد . شرکت در مانورهای نظامی مشترک و قرار گرفتن در شرایط عملیاتی و شبیه سازی مشترک هم می تواند در این زمینه خیلی کارگشا باشد.

سلام عرض کردم دو تا راه حل می توان مد نظر داشت : - راه حل کوتاه مدت و به شکل مسکن که می شود پیاده کردن وضعیت فعلی تقسیم کاری که در دریا و هوا انجام شده است ، روی نیروی زمینی . - راه حل اساسی تشکیل یک نیروی نظامی واحد و تشکیل پنج گروه مشخص شده نیروهای نظامی ایران که در این صورت چه اسمی بودن موضوعیت نخواهد داشت . مثال موفق در مقیاس کوچک آن هم قبلا ادغام نیروها و تشکیل نیروی واحد انتظامی بود . برای انجام سریع این تغییر و با کمترین مشکل می توان تمام واحدهای تا سطح یگان های عملیاتی سطح تیپ را بدون تغییر نگه داشت و در مراحل اول فقط سطوح فرماندهی بالاتر از آن را ادغام کرد . به این شکل آسیبی به عملکرد نیروهای عملیاتی نخواهد رسید و فقط تغییر اسمی پیدا خواهند کرد . در بلند مدت خود نیرو کم کم یکدست خواهد شد .

یکی از موضوعات مهمی که وجود داره ، تامین بودجه برای سیستم نظامی است . متاسفانه به همین علت سالهاست که به کمیت و آنهم با کمترین هزینه ممکن پرداخته شده و کیفیت به کنار گذاشته شده است . در نیروهای نظامی بودجه موجود فقط کفاف هزینه جاری را می دهد و امکانی برای هزینه کردن در جهت ارتقا نمی ماند ، گذشته از این که هر چقدر تجهیزات پیشرفته تری وارد سیستم نظامی شود ، هزینه های تعمیر و نگهداری آنها نیز اضافه خواهد شد . ر این شرایط است که هیچ فرمانده کل یا جزئی در نیروهای نظامی جتی اگر امکان ارتقا را هم داشته باشد ، راضی به ارتقای گسترده نیروهایش نیست ، چون در ادامه هزینه های آن را نخواهد داشت . یکی از راههای برون رفت از این مشکل اختصاص یک منبع مالی پایدار علاوه بر بودجه عادی نیرو است که صرفا باید برای نوسازی و بهینه سازی در نیروی نظامی استفاده شود . این کار می تواند با اختصاص منبعی مانند درصد ثابتی از فروش نفت و فرآورده های نفتی برای این موضوع است . البته به این شکل که این منبع مالی برای آموزش و امکانات و از طریق وزارت دفاع ( البته وزارت دفاع نه به شکل امروزی ، بلکه وزارت دفاعی که برای پشتیبانی از نیروی نظامی برنامه ریزی شده است و نه برای دوشیدن آن ) در اختیار قرار بگیرد .

موضوع دیگری که در سیستم موجود نیروهای نظامی ما وجود دارد و همواره مورد بحث بوده است ، بحث سرباز محور بودن این نیرو است . در مقابل البته داشتن یک ارتش کاملا حرفه ای هم مشکلات خودش را دارد و علی رغم تلاشهای زیاد به این راحتی برای کشوری با اقتصاد ما قابل دسترسی نیست . یک سیستم سرباز محور با شرایط فعلی ما طبیعی است که مشکل دائمی برای تجهیز نیرو و آموزش خواهد داشت و با توجه به کوتاه بودن و غیر تخصصی بودن حضور یک سرباز در سیستم اول این که آموزش کامل و کافی برای این رده نیرو به صرفه نیست و در نتیجه با توجه به همین کمبود آموزش ، تجهیز و به کار گیری تجهیزات توسط این نیرو هم ممکن نیست . راه حل قابل دستیابی که برای سیستم ما قابل تصور است استفاده همزمان از هر دو سیستم ، البته با برنامه ریزی درست است .یعنی استفاده از سرباز در پستهایی که نیاز به آموزش تخصصی بالایی ندارد ، در کنار استفاده از نیروی حرفه ای در واحدهای تخصصی و ماهر رزمی . به عنوان مثال می توان از سرباز در تامین نیروی خدماتی و پشتیبانی و نگهبانی و یا در بخشهای خدماتی و اجتماعی استفاده کرد و نیروی حرفه ای را برای کار حرفه ای به کار برد . در این صورت به راحتی می توان با استفاده از نیروهای نخبه و آموزش دیده و حرفه ای و با کوچکتر کردن سازمان رزم به شکل راحت تر و البته موثرتر ی تجهیزات را تامین و استفاده کرد .

گاهی وقتها موضوعات ساده ای هم وجود دارند که اصلاح آنها باعث تغییر اساسی در ساختار نمی شود ولی نمای نیرو را بهتر می کند و در مواردی در صحنه های عملیاتی نیز کارآیی را افزایش خواهد داد . یکی از این موارد همسان سازی شکل درجه های نظامی در کشور ماست که باید با محوریت ستاد کل نیروهای مسلح و در سطح تمام نیروهای نظامی و انتظامی صورت بگیرد .البته قسمتی از این مشکل با تجمیع نیروهای نظامی قابل حل است ولی در کوتاه مدت و بدون این کار هم منطقی است که این کار را انجام دهیم. موضوع دیگری مانند به وجود آمدن یک سیستم واقعی برای نظام مند کردن لباسهای نظامی در سطح نیروها است ؛ در مواردی کاربرد این کار اهمیت بین المللی دارد و در مواردی مانند شکل استتار نیاز عملیاتی نیروها است و بقا پذیری آنها را بالا می برد .

مشکل دیگری که به نظر می رسد باید در صورت یکپارچه سازی نیروهای نظامی مورد نظر قرار بگیرد نوع ارتباط نیرو با ستاد کل نیروهای مسلح است . به نظر می رسد ساختار فرماندهی و تعداد رده های فرماندهی باید بهینه شود و می توان به جای سیستم فعلی که وجود سیستمی با حضور فرمانده کل نیرو و در زیر مجموعه ایشان فرماندهان نیروهای مختلف قرار می گیرند که کل مجموعه هم به صورت غیر مستقیم زیر نظر ستاد کل قرار می گیرد ، بهتر است همزمان با یکپارچه سازی نیروهای نظامی ، پست فرماندهی کل نیرو را حذف کرد و فرماندهان نیروهای مختلف را به صورت مستقل به این سیستم وصل کرد . در واقع یک نیروی نظامی با پنج فرماندهی مستقل و تحت نظر ستاد کل منطقی تر به نظر می رسد . موضوع دیگری که متاسفانه در کشور ما در سطح کلان نیروهای مسلح وجود دارد ، موضوع محدودیت درجه های ارشد در سطح بالای نیرو است .فعلا بالاترین درجه موجود در نیروهای ما از درجه سرلشکری بالاتر نمی رود ، با توجه به این که درجات تعریف شده بالاتر مانند سپهبد وجود دارند و نیاز به آنها برای مرتب سازی سطوح فرماندهی هم واقعا مورد نیاز به نظر می رسد ، تعریف درجه های خاص برای پستهای خاص باید به درستی صورت بگیرد .

موضوع مهم دیگری که باید حتما در مورد آن اقدام شود و از نظر ساختاری باید اصلاح شود رابطه نیروی نظامی و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است . متاسفانه در ساختار فعلی وزارت دفاع و نیروهای نظامی تداخل وظایف فراوانی به وجود آمده است . جالب است که وزارت دفاع به صورت مستقل دارد تحقیق و توسعه انجام می دهد و این کار به صورت مستقل و مجزا در سطح نیروهای نظامی هم اتفاق می افتد . کارهای اقتصادی در سطح نیروهای نظامی و مستقل از وزارت دفاع اتفاق می افتد ، ساختار وزارت دفاع به جای تامین نیاز نیروهای نظامی به صورت یک ساختار مستقل درآمده است که فقط نقش یک فروشنده مستقل برای نیروهای نظامی را با عرضه محدود کالاهای مشخص دارد . این ارتباط نیاز به یک تجدید نظر کلی دارد . در واقع تمام ارتباطات اقتصادی نیروی نظامی با بیرون باید در قالب وزارت دفاع صورت بگیرد و در مقابل در سطح نیروی نظامی دغدغه ای از نظر مالی و اقتصادی وجود نداشته باشد و وزارت دفاع نقش تامین نیرو و تجهیزات و پشتیبانی را به طور کامل به عهده بگیرد . در کنار آن در یک ارتباط درست و سازنده با نیروی نظامی براوردی از نیازهای نیرو را برای جهت دادن به تحقیق و توسعه و ساخت و ارائه تجهیزات جدید به نیرو را ، البته با نظر کارشناسی خود نیروی نظامی ، داشته باشد .

قسمت مهمی که در بازآرایی نیروهای نظامی وجود دارد و در سالهای اخیر شاهد تلاش برای انجام آن بوده ایم تلاش در زمینه افزایش تحرک و سرعت عملکرد و توانایی بقاپذیری واحدها است که مد نظر قرار می گیرد . کارهایی که در این زمینه صورت گرفته اند مثل تبدیل ساختارهای لشکر به تیپهای مستقل ، تلاش برای مکانیزه کردن واحدهای پیاده و افزایش تحرک نیروهای زرهی بوده اند . در مانورهایی که اخیرا انجام می شود علی رغم تمام مشکلات و کاستی ها ، شاهد برخی موفقیتها در این زمینه بوده ایم . یکی از موارد مهمی که می تواند برای بهبود وضعیت فعلی نیروها صورت بگیرد ، بازآرایی آنها از نظر تسلیحاتی است . متاسفانه به خاطر مشکلات در زمینه بروز آوری تجهیزات ، الان با مجموعه ای از تسلیحات ناهمگون و گاهی ناسازگار با هم در سطح واحدهای مختلف نیروهای نظامی روبرو هستیم که منجر به افت عملکرد و کاهش توانایی برای بقا پذیری در موارد واقعی خواهد شد. راه حل هایی برای این موضوع می توان پیشنهاد داد که البته می تواند به صورت راه حل موقت یا قطعی در نظر گرفته شود . به عنوان یک راه تسکینی و موفت می توان از تجمیع تسلیحات خاص و مشابه در واحد های مشخص استفاده کرد و در صورت نیاز به صورت ماموریتی بین واحدهای مختلف از آنها استفاده کرد .. قبل از انقلاب این روش در مورد نیروی هوایی به صورت واضح داشت استفاده می شد و مثلا پایگاه اصلی مدلهای مختلف هواپیماهای خاص در پایگاههای مختلف قرار داشت . الان بیشترین مشکل در این زمینه با توجه به گستردگی زیاد نیروی زمینی ، در این نیرو وجود دارد . به عنوان مثال تجمیع تانکهای چیفتن موجود در تمام واحدهای زرهی کشور در چند تیپ زرهی خاص و تجمیع تانکهای تی 72 و کرار در چند تیپ زرهی دیگر و در صورت استفاده از مثلا تانکهای ام 60 یا تی 55 ، جمع آوری آنها در واحدی خاص . طبیعی است که قدم بعدی که به عنوان راه حل واقعی می تواند استفاده شود نوسازی این تسلیحات در واحدها است که باید به ترتیب و از سطح قدیمی ترین یا تجهیزات تقریبا از رده خازج شروع شود . به این شکل مثلا در نیروی زرهی یگانی که دارای تی 72 و کرار است و فعلا برای ما کاربردی تلقی می شود درگیر بازسازی و نوسازی کلی و دریافت تجهیزات جدید نخواهد شد و عملکرد خودش را از دست نخواهد داد و به طور همزمان ضعیفترین بخش مانند واحدی که ام 60 دارد با بازسازی و نوسازی ( جایگزینی تجهیزات در حد امکان ) ارتقا خواهد یافت و توان بیشتری پیدا خواهد کرد . این کار را می توان یک چرخه در نظر گرفت که همواره باعث می شود سطح توانایی نیروهای شما افزایش پیدا کند ، بدون این که نیروهای سطح بالاتر و با عملکرد بالاتر شما را درگیر نوسازی کند و توان عملکردی آنها را کاهش دهد .

یک ساختار پیشنهادی برای نیرو می تواند به این شکل باشد : فرماندهی دریایی نیروی دفاع ساحلی نیروی فراساحل نیروی واکنش سریع دریایی : که می تواند از ادغام دو نیروی موازی موجود به دست بیاید . فرماندهی هوا فضا نیروی فضایی نیروی هوایی نیروی پدافند که ادغام به صورت ناقص انجام شده است و باید کامل شود . فرماندهی زمینی هوانیروز واحدهای زرهی نیروهای مکانیزه ( حذف عنوان و عملکرد نیروی پیاده ) واحدهای توپخانه ای نیروی واکنش سریع فرماندهی دفاع عمومی ( بسیج ) نیروی دفاع شهری نیروی اجتماعی - فرهنگی فرماندهی سپاه قدس نیروی عمل کننده خارج از مرزها

موضوع اصلی بعدی در سطح نیروهای نظامی که اتفاقا گاهی وقتها به خاطر این دوگانگی و همپوشانی و موازی کاری ها مشکلات موجود در آن بدتر هم می شوند ، موضوع نوسازی در سطح نیروهای نظامی است . یک مشکل اصلی که در این مدت برای نوسازی وجود داشته است تحریمهای نظامی عمده ای است که از بعد پیروزی انقلاب اسلامی بر علیه بخش نظامی ما اتفاق افتاد و تقریبا بجز موارد خاصی امکان دریافت تجهیزات جدید به وجود نیامد . مشکل دیگری که در این زمینه وجود دارد و کاملا بارز به نظر میرسد موازی کاری در سطح نیروهای نظامی و گاهی وقتها حتی وزارت دفاع به عنوان رقیب سوم است که همان منابع خیلی کم اختصاص یافته را هم بی اثر و کم اثر می سازد . مشکل عمده بعدی تعریف نشدن درست موضوعات تحقیق و توسعه و روابط اقتصادی در رابطه با نیروهای نظامی است و نقش وزارت دفاع در این زمینه هم کاملا نادرست به نظر می رسد . در نهایت به نظر می رسد برنامه ریزی در سطح مدیریتی و کلان نیز برای بازسازی منطقی نیروها وجود ندارد و این امر نیز بیشتر به علت ناآگاهی سطوح تصمیم گیر از وضعیت فعلی و عدم تعریف درست از وضعیت مورد انتظار در سطح نیروها است .

سلام اتفاقا این یک فرصت عالی برای ماست تا با به روزترین و پیشرفته ترین تکنولوژی دنیا روبرو شویم و در زمان غیر جنگ تجربه های لازم را به دست بیاوریم .

سلام اگر کمی به قوانین دریاهای آزاد دقت کنید ، کشتی تجاری وضعیتش با یک ناو پشتیبانی نظامی کاملا متفاوت است

سلام هیچ ناو پشتیبانی بدون ناو جنگی نمیره عملیات

سلام البته دیگه ایرانی محسوب نمی شوند . تمام آمریکایی های سفید پوست یک جایی تبار هستند ولی خودشون رو آمریکایی خالص میدونند . بگذریم خوبه که خودتون بهتر شدید. شکر خدا

سلام https://wwi.lib.byu.edu/index.php/Treaty_of_Lausanne ببخشید پست قبلی را ندیده بودم . تکراری شد .