SUPER ETENDARDسوپر اتاندارد کشور سازنده: فرانسه سازنده: شرکت DASSAULT-BREGUET اولین پرواز: Etendard IVمی 1958 سوپر اتاندر آپ گرید شده اکتبر1990 به خدمت در آمدن در نیروی دریایی فرانسه: 1964 Etendard IV ژوئن 1993 سوپراتاندر آپ گرید شده جنگنده های مشابه: Fantan A Mitsubishi F-1 Mirage F1 Yak-38 Forger خدمه: 1نفر نقش: جنگده شکاری عرض: 9.60 متر طول: 14.31 متر ارتفاع: 3.85 متر برد: 750-1080 مایل دریایی بیشترین توان پرواز: یک ساعت و چهل و پنج دقیقه تا دو ساعت و پانزده دقیقه با تسلیحات سرعت: Mach 1,3 در ارتفاع 11000 متری Mach 0,97 در ارتفاع پایین سقف پرواز: 45000 پا 13700 متر وزن: 11.9 تن قابلیت سوختگیری هوایی: دارد سوخت داخلی: 2612 کیلوگرم نوع موتور: SNECMA 8 K50موتور جت تسلیحات : - 2تا توپ 30 میلیمتری - موشک برد متوسط هوا به زمین ASMP - موشک هوا به سطح اگزوست - 2 موشک هوا به هوای مارتا مجیک - موشک هوا به سطح هدایت لیزری AS30 - موشک ها - بمب های سقوط آزاد و چتر کششی - بمب های هدایت لیزری تجهیزت ویژه: Oméra 31 دوربین های موتور: یک موتور SNECMA 8K50 با پیشرانه 5t حسگر: رادار RWR و نشانه روی بمب بالستیک کشورهای استفاده کننده: آرژانتین فرانسه تعداد تولید شده: به طور کل 85 فروند موجودی نیروی دریایی فرانسه: 52 فروند در 2 اسکادران نام این جنگنده برای دوستانی که از رویدادهای جنگ تحمیلی اطلاع دارند آشنا است بخصوص موشک اگزوست که از این جنگنده شلیک می شد خصارات فراوانی به ما وارد کرد. و من فکر میکنم دلیلی که من رو مصمم کرد تا این متن رو برگردانم همین بود که بیشتر با این جنگنده آشنا بشوم. ( در اواخر جنگ فرانسه چند فروند از این جنگنده ها را با موشک های اگزوست و دیگر امکانات پیشرفته به عراق اجاره داده بود. جنگنده شکاری رهگیر سوپر اتاندر ساخت کشور فرانسه است که نمونه به روز شده Etendard IVM می باشد. که دارای تجربه در جنگ کره 1950-53 می باشد. مقامات فرانسه مشخصات یک جنگنده رهگیر را تنظیم کردند. این مشخصات برنامه انتباق سریع جنگنده برای تبدیل شدن به بمب افکن سبک وزن تاکتیکی که بتواند در ماموریت ها برتری قوا را حفظ کند بود. در همان زمان ناتو درخواستی برای یک جنگنده رهگیر سبک وزن تاکتیکی ارائه داد و در پاسخ شرکت Dassault حنگنده های میراژ و اتاندر را ارائه داد. برای تطابق نیازهای برنامه های فرانسه و ناتو ، شرکت Dassault طراحی آیرودینامیک آن را از Super-Mystère ( اولین جنگنده مافق صوت اروپا) گرفت تا آن را برای تجهیز هواپیمای کوچکتر با ماشین آلات قدرتمند که بتواند سرعت آن را به فرا تر از صوت بدون پس سوز برساند به کارببرد. این طرا حی ها از Mystère XXII ( Etendard II ), Mystère XXIV ( Etendard IV ) and Mystère XXVI ( Etendard VI ), برداشته شده بودند که در تیک آف و فرود آمدن در سرعتهای پایین توسعه پیدا کنند. Etendard IV M ابتدا برای ناو هوا پیما بر توسط شرکت Dassault توسعه پیدا کرد. بالهای هواپیما به اندازه متوسط تجهیز می شوند متمایل به عقب هستند که با لبه ای ضخیم باریک هستند . یک موتور توربو جت در درون بدنه وجود دارد. 2تا ورودی هوای نیم دایره زیر کاکپیت وجود دارد وتنها یک خروجی دارد. دماغه آن دراز ونوک تیز است. در ورودی هوا بدنه برآمده است و در ادامه باریک می شود.محفظه شیشه ای آن تا دماغه ادامه دارد. وبرآمدگی عقب آن تا اواسط بدنه ادامه دارد. دم آن بلند است و به عقب تمایل دارد و دم باریک شده آن نوک خمیده دارد. بین سال های 1961 تا 1965 نیروی دریایی فرانسه 65 فروند Etendard IV Mو 21 فروند Etendard IV P دریافت کرد. Etendard IV Mدر نیروی دریایی فرانسه تا جولای 91 در خدت باقی مانده بود حتی امروزه هنوز هم چند جنگنده Etendard IV M و Etendard IV Pدر خدمت باقی مانده اند. جنگنده تک صندلیه دریا پایه Dassault Super-Etendard ورژن مدرنیزه شده Etendard IV M است. اصلاح مدل اصلی شامل به روز کردن سیستم صلاح ها از طریق نصب سیتم مدیریت نبرد و ناوبری مدرن است. Super-Etendard با ورژن دریا پایه جنگنده چند منظوره رافائل Rafaleدر قرن 21 جایگزین خواهد شد. منبع:http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/row/etendard.htm

AMXسبکترین جنگنده جهان کشورهای سازنده: ایتالیا و برزیل شرکت های سازنده: Alenia, Aermacchi and Embraer جنگنده های مشابه: Alpha Jet Mirage F1 AV-8B Harrier خدمه: 1نفر نقش: بمب افکن سبک و جنگنده عرض: (8.84 m) 29 پا طول: (13.58 m) 44 پا ارتفاع: 14.92 پا مساحت بال: 226 فوت مربع موتور: رولز رویس اسپی توربو فن MK807 وزن تیک آف: 11023 پوند سقف پرواز:13000 متر شعاع گشت زنی: 1150 مایل شعاع عملیاتی: 480 مایل حجم سوخت: 3076 کیلوگرم میزان مصرف سوخت: 500 لیتر سوخت یا 399 کیلو گرم شعاع 75 مایل 1000 لیتر سوخت یا 799 کیلو گرم شعاع 149 مایل قابلیت سوختگیری هوایی: دارد وزن خالص عملیاتی: 14638 پوند بیشترین وزن تیک آف: 28660 پوند حسگرها: طیف نشانه گیرنده FIAR رادار، نشانه رونده روی بمب بالستیک، RWR جنگ افزار: مسلسلM61A1 20mm Vulcan ، ساید وایندر AIM-9L ، Kormoran M117 بمب 750kg ، Belouga ، ELT-555 پاد تولید پارازیت کشورهای استفاده کننده: ایتالیا و برزیل AMX برنامه مشترک سه شرکت Aermacchi، Embraerو Alenia می باشد که پشتیبان نزدیک هوایی و ماموریت های شناسایی را میتواند بر عهده داشته باشد. AMX قادر به انجام ماموریت در ارتفاع پایین و سرعت پایین می باشد. موشکهای هوا به هوا و مسلسل های نصب شده بر روی آن امکان دفاع هوایی را برای آن فراهم می کند. AMX T نمونه دوصندلیه آموزشی این جنگنده میباشد که موتور توربو جت با بازده بالا وسرعت در حدود صوت دارد. سلاح ها رنج گسترده ای از سلاحهای مختلف را میتواند حمل کند. شامل بمب های سقوط آزاد MK84 MK83 MK82 و سلاح های کمکی Skyshark همچنین ساید وایندرها یا AAMها برای دفاع از خود هواپیما حمل می شوند. در صرت نیاز کاربران سلاحهای دور برد نیز میتواند حمل کند. AMX با چهار غلاف سلاح درزیر بالها میتواند تا بیش از 2000 پوند سلاح را حمل کند. در ضمن 580 لیتر مخزن سوخت نیز میتواند زیر بالها حمل شود. رادار AMX ایتالیایی یک رادار تک بانده دارد FIAR که از روی ورژن ELTA EL/M-2001B اسرائیلی ساخته شده است . برزیل هم راداری شبیه به نمونه ایتالیایی دارد Technasa/SMA SCP-01 نمایشگرهای کاکپیت AMX طراحی کاکپیت پیشرفته ای برای راحتی بیشتر کار خلبان دارد. OMI/Selenia نمایشگر بالایی که به وسیله کمپانی Aeritalia کامل شده و نمایشگر چند کاره پایینی که میتواند نقشه های مرکب را نمایش دهد. برزیل 56 فروند از این جنگنده ها را تحویل گرفته و سفارش11 فروند نمونه 2 صندلیه نیز داده است. همچنین این جنگنده آموزشی توسط نیروی هوایی ونزوئلا برای جایگزینی جنگنده های قدیمی برگزیده شده. منبع http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/row/amx.htm world aircraft information files مجله

آيا نسل جديد زيردريايي ها اينطور خواهد بود؟ اينو تو سايت mil.ru ديدم توجهم رو جلب كرد ! دوستان اگر كسي چيزي ميدونه بگه.

كاش اف15 رو هم تو اين نظر سنجي ميزاشتي به نظر من از اف14 قشنگتره

خبر ندارم

بد نيست اين عكسم ببينيد تو نگاه اول شبيه عكسهايي از فيلم هاي هالي ووديه در واقع اون يك عكس واقعيه كه در سواحل افريقاي جنوبي در هنگام تمرين نظامي نيروي دريايي بريتانيا گرفته شده. اين عكس توسط national geographic كانديد عكس سال شده .

هدف، پایگاه هوایی ناصریه بود. این پایگاه در نزدیکی شهر بعقوبه عراق واقع شده بود. اهداف مورد نظر در این منطقه از نظر ویژگی های پدافندی، از حساسیت بالایی برخوردار بودند. از زمان شروع جنگ تحمیلی، اغلب ماموریت های روی این منطقه با موفقیت چندانی روبه رو نبود. علاوه بر این بنا بر گزارش اطلاعات و عملیات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، موشک های دفاع هوایی پایین "کروتال" و "رولند" که عراق در سال ۱۳۶۵ از کشور فرانسه خریداری کرده بود، در این شهر مستقر بودند. در واقع این موشک ها از خطرناک ترین موشک های پدافند کوتاه برد به شمار می آمدند و بر همین اساس احتمال تلفات نیروی انسانی و ضایعات تجهیزات در این ماموریت، زیاد بود. اما به دو دلیل باید این عملیات انجام می شد: اول در پاسخ به یاوه گویی های دشمن مبنی بر عدم توانایی خلبانان ایرانی در نفوذ به شهرهای مجاور بغداد. دوم انهدام تاسیسات موشکی این پایگاه می توانست علاوه بر خلاصی هواپیماهای ایران از دست پدافند سنگین این پایگاه، ضربه مهلکی بر پیکره دشمن متجاوز باشد. لذا با ابلاغ دستور این عملیات، تصمیم گرفته شد مبداء عملیات پایگاه هوایی همدان باشد و این عملیات توسط یکی از بهترین خلبان های نیروی هوایی که تا آن زمان ماموریت های حساس ویژه ای را انجام داده بود اجرا شود. برای این منظور سرهنگ خلبان "داوود میرزا علییان" که از خلبانان بنام آن زمان پایگاه هوایی بندرعباس بود انتخاب شد. لذا با ابلاغ ماموریت وی به پایگاه هوایی بندرعباس، از سوی دفتر طرح های ویژه پایگاه نهم شکاری به او ابلاغ شد که سریعا آماده شود و با یک فروند جت فالکن به پایگاه هوایی همدان مراجعت کند. همدان، پایگاه سوم شکاری بعد از حضور در پایگاه همدان از وی خواسته می شود با حضور در اتاق جنگ پایگاه آماده بریفینگ قبل از عملیات شود. فرمانده اطلاعات عملیات پایگاه، جلسه توجیه پیش از ماموریت را آغار نمود. پس از مطالعه و طرح ریزی عملیات، نقشه پروازی آماده شد و یکی از ماهرترین خلبانان پایگاه به نام سروان "مجتبی شهری" برای کابین عقب هواپیما انتخاب شد. سرهنگ علییان شروع پرواز را با سروان شهری این گونه بیان می کند: "مجتبی شهری را کاملا نمی شناختم در بین را از او پرسیدم: - چند تا بچه داری؟ گفت: "دو تا" اوپرسید: "شما چند تا داری؟" گفتم: "یکی و نصفی" خنده اش گرفت. گفتم یکیش پسره و اون نصفه هنوز به دنیا نیامده است." هر دو خلبان برای دریافت تجهیزات انفرادی رفته و بعد از تحویل آن، از زیر کلام الله مجید عبور کرده و به سوی آشیانه هواپیما به راه افتادند. مسئولین فنی، هواپیما را به انواع بمب ها مسلح کرده بودند. با بازید از قسمت های بال، موتور، چرخ و دماغه، سرهنگ علییان زیر برگ پروازی می نویسد: "یاعلی مدد کن" و پس از تشکر از خدمه فنی که تا پاسی از شب سرگرم آماده کردن هواپیما بودند، در داخل کابین قرار گرفته و با بازدید نهایی دستور روشن کردن موتورهای هواپیما را صادر می کند. هواپیما به ابتدای باند رفته و بعد از کسب اجازه پرواز، غرش کنان در دل آسمان بال گشود. مخفی از دید رادارهای دشمن وارد خاک عراق می شوند هواپیما مسیر پروازی را در خاک خودی در ارتفاع ۱۴۰۰۰ پایی با استفاده از پوشش دره های عمیق و در سکوت کامل رادیویی به سمت مرز ادامه می دهد و با مشاهده اولین نقطه مرز بین المللی از سمت ۲۹۰ درجه، وارد خاک عراق می شود. خلبان با دقت نقشه پروازی خود را چک می کند. هرچند دستگاه های ناوبری موقعیت جغرافیایی محلی را که خلبان در آن قرار داشت نشان می دهد، اما این کار برای اطمینان بیشتر از درست بودن مسیر لازم است. با رعایت اصل غافلگیری، تا این لحظه دشمن از حضور هواپیمای ایرانی در منطقه آگاه نشده بود. ۱۵ دقیقه از زمان شروع پرواز می گذشت. هر دو خلبان به دقت گذشت زمان را دنبال می کردند. هواپیما با سرعتی معادل ۵۰۰ نات، قلب آسمان را می شکافت و پیش می رفت. در همین لحظات سرهنگ علییان با نگاهی به منطقه عملیاتی، متوجه حضور نیروهای دشمن بعثی مجهز به تجهیزات گسترده موشکی می شود و تصمیم می گیرد با شلیک مسلسل هواپیما، آنها را به رگبار ببندد. اما با این فکر که با انهدام اهداف بزرگ تر از پیش تعیین شده می توان ضربه مهلک تری بر پیکر رژیم عراق وارد کرد، از این کار منصرف می شود. مسیر پروازی تا رسیدن به هدف، با روش های خاص که روی نقشه پروازی تعیین شده بود، ادامه می یابد. با پشت سر گذاشتن نخستین شهر در مسیر پروازی، مشخص شد که طبق نقشه پروازی درست از مسیرهای تعیین شده عبور شده است. با انجام مانورهای مناسب توسط سرهنگ علییان، تا این لحظه پدافند دشمن موفق به کشف و رهگیری جنگنده نشده بود. پایگاه ناصریه درهم کوبیده می شود هواپیما در چند مایلی هدف قرار می گیرد. سرهنگ علییان به خلبان کابین عقب می گوید: - مجتبی جان پایگاه را دیدم! آماده باش برای عملیات ... با توکل به خدا هواپیما ارتفاع لازم را برای بمباران هدف به دست می آورد. آخرین سمت به سوی هدف مشخص شده و هواپیما آماده فرو ریختن بمب ها می شود. سرهنگ علییان درباره این لحظه می گوید: - در این لحظه به یاد وحشیگری های خلبانان عراقی در به رگبار بستن مردم بی گناه کشورم افتادم، یاد بدن های مجروح و تکه تکه شده دختران معصوم دبیرستان زینبیه افتادم. آتش خشم و انتقام در درونم شعله ور شده بود. تمامی افکارم را روی دکمه رهاسازی بمب ها متمرکز کردم. با تطبیق علامت نشانه روی هواپیما روی هدف، نفس را در سینه حبس کردم و با ذکر نام مبارک یا علی(ع) بمب ها را روی تاسیسات موشکی پایگاه ناصریه فرو ریختم. با برخورد بمب ها به هدف، صدای مهیب انفجار تجهیزات موشکی و دود ناشی از انفجارها فضای منطقه را فراگرفت. آتش به سرعت درحال گسترش بود. سرهنگ علییان با گردشی سریع به چپ، موتورها را در حالت پس سوز گذاشته و با بیشترین سرعت به سوی مرز ایران حرکت می کند. دراین هنگام وضعیت قرمز از رادیو بغداد پخش شده و همزمان با اعلام وضعیت قرمز، گلوله های شلیک شده از جنگ افزارهای با کالیبر مختلف، اطراف هواپیما را احاطه می کنند. تیراندازی به سوی هواپیما قطع نمی شد. هواپیما مورد هدف قرار می گیرد هواپیما در میان آتش پرحجم پدافند دشمن گرفتار شده بود. اما خلبان و کمک مصمم و استوار، به مسیر بازگشت ادامه می دهند. لحظه ها به کندی می گذشت. در این هنگام ناگهان با برخورد جسم سختی به زیر بدنه، هواپیما چند متر به طرف بالا پرتاب می شود. به احتمال زیاد یک موشک کروتال یا رولند بوده که پس از اعلام وضعیت قرمز، به سرعت پس از ردگیری و قفل نمودن موشک، به سوی جنگنده بمب افکن ایرانی شلیک شده بود. در اثر ضربه برخورد موشک، سر سرهنگ علییان با "کاناپی" (طلقی شفاف که روی کابین را می پوشاند) هواپیما برخورد کرده و برای لحظاتی گیج می شود و پس از چند لحظه به حالت عادی برمی گردد. سیستم های اعلام خطر داخل کابین همگی اخطار می دهند. سیستم های هیدرولیک در اثر برخورد موشک از بین رفته بود و چراغ خطر داخل کابین روشن شده بود. ادامه پرواز با وضعیتی که برای هواپیما به وجود آمده بود بسیار دشوار به نظر می رسید. چون تنها بخشی از سیستم های کنترل فرامین عمل می کردند. به علت آسیب دیدگی بال سمت راست، کنترل تنها از طریق بال سمت چپ صورت می گرفت و تعادل هواپیما برقرار می شد. در آن سرعت زیاد هواپیما به سمت چپ کشیده می شد. در این لحظات خلبان و کمک با توجه به دستور کار پروازی مختار هستند که اقدام به ترک هواپیما نمایند، ولی هر دو با وجود همه خطرات ناشی مصمم بودند که هواپیما را به داخل کشور هدایت کنند. مشکل اول حل نشده بود که مشکل دوم . . . دیری نپایید که هواپیما در همان حالت با دشواری دیگری روبه رو شد و آن ایجاد بی وزنی در هواپیما بود. سرهنگ علییان این لحظات را این گونه توصیف می کند: - احساس می کردم برای لحظه ای به سقف کاناپی چسبیده ام و کنترل فرامین از دستم خارج شد. ماسکی که روی صورت داشتم کنار رفته و هیچ کنترلی بر استیک یا همان دسته هدایت هواپیما نداشتم. هواپیما از حالت تعادل خارج شده و در پیچ افتاده بود. نمی توانستم با کابین عقب تماس بگیرم. درحالی که دعا می کردم که او اقدام به ترک هواپیما نکند. سرانجام از حالت بی وزنی خارج شدم و دوباره دستم به دسته فرامین رسید. پس از جابه جایی ماسک اکسیژن، بی درنگ با کابین عقب تماس گرفتم و به او اطمینان دادم که کنترل هواپیما را مجددا برعهده دارم. سرهنگ علییان بار دیگر وضعیت سوخت، سرعت و ارتفاع را به دقت بررسی می کند. علییان برای ایمن ماندن از آتش پدافند دشمن، ارتفاع را کم می کند. این پایان کارنبود مشکل اساسی تازه نمایان شده بود هنوز این مشکل برطرف نشده بود که مشکل دیگری پیش می آید. سرهنگ علییان این لحظات را این گونه توصیف می کند: - با نگاهی به سایه هواپیما که همچون شبهی روی زمین هویدا بود، متوجه شدم که شیئی در زیر هواپیما آویزان است. با تعجب به کابین عقب گفتم: - مجتبی ... ما که تمامی بمب هایمان و حتی سنر (مخازن بنزین خارجی هواپیما که در زیر بدنه نصب می شوند) را رها کرده ایم. این دیگر چیست که زیر هواپیما مانده؟ منتظر جواب بودم که در داخل کابین به نشان دهنده های ارابه های فرود نگاه کردم. حدسم درست بود. بر اثر برخورد موشک، چرخ سمت راست خود به خود پایین آمده بود. تازه به عمق فاجعه ای که برای هواپیما اتفاق افتاده بود پی بردم. چون هواپیما با آن وضعیت در صورت رسیدن به پایگاه به احتمال ۹۰ درصد قابل نشستن نبود. در چنین شرایطی، برای این که چرخ کنده نشود، هواپیما نباید بیش از ۲۵۰ مایل بر ساعت سرعت داشته باشد و این در صورتی بود که هواپیما برای در امان بودن از آتش پدافند و موشک های پیشرفته دشمن، سرعتی معادل ۵۵۰ مایل بر ساعت داشت. طبق استانداردهای پروازی، امکان فرود با چنین شرایطی ممکن نیست. با در نظرگرفتن تمامی مسایل و میزان خسارت وارده به هواپیما، مشخص نبود که سیستم رهاسازی کاناپی عمل خواهد کرد یا خیر. خلبانان لحظات سخت و طاقت فرسایی را سپری می کردند و خود را برای شهادت آماده می کردند. سرهنگ علییان درباره این دقایق می گوید: - خود را برای شهادت آماه کرده بودم. یاد همسر و فرزندم، نوزادی که هنوز پا به عرصه گیتی ننهاده بود، همکاران و بستگانم افتادم. با تاثر عمیقی به کابین عقب گفتم: "با وضعیتی که هواپیما دارد ادامه پرواز بسیار مشکل است. اگر مایل هستی می توانی هواپیما را ترک کنی، اما من مصمم هستم که تا جایی که امکان دارد هواپیما را به سمت ایران هدایت کنم." کابین عقب با لبخندی گفت: "رفیق نیمه راه که نمی خواهی تا آخرش با هم هستیم." در آن شرایط حرف های مجتبی برایم قوت قلب بود. گفتم: "یا علی، پس ادامه می دهیم." تلاش های خلبان و کمک همچنان ادامه دارد اما. . . تلاش برای جمع کردن چرخ بی فایده بود، چرا که سیستم هیدرولیک از دست رفته بود. خلبان مجبور بود با همان سرعت پیش رود. هواپیما در این دقایق تقریبا به ۱۰۰ کیلومتری مرز کشور رسیده بود. به محض رسیدن به مرزهای بین المللی، پدافند هوایی دشمن مستقر در نوار مرزی که از پیش، از حضور آنها آگاه شده بودند، آتش بی امان ضدهوایی خود را روی آنها گشودند. علییان و شهری با وجود صدمه دیدن هواپیما و این که نمی توانستند به آن گردش لازم را بدهند، با استفاده از معلومات شان که در کلاس های تئوری آموخته بودند، توانستند از سمت چپ به داخل مرزایران گردش کنند و از روی شهر کرمانشاه به طرف پایگاه ادامه مسیر بدهند. به دلیل سرعت زیاد چرخ هواپیما کنده شده بود با ورود به خاک میهن، آرامش نسبی بدست می آید و هر دو خلبان صدمات وارده به هواپیما را تاحدی فراموش می کنند. علییان بی درنگ با رادار منطقه تماس گرفته و موقعیت خود را به آن اطلاع می دهد. افسر کنترلر رهگیری رادار ضمن خوشحالی از بازگشت آنها اعلام می کند: - با هوشیاری کامل مسیر را با همان سرعت ادامه بدهید. در ضمن هواپیماهای رهگیر دشمن به دنبال شما هستند ولی هواپیماهای گشت درمنطقه هستند و هواپیماهای دشمن قادر به هیچ گونه تحرکی نخواهند بود. در همین لحظه صدایی از رادیوی هواپیما شنیده می شود. صدای گرم و آرامبخش تیمسار "باهری" فرمانده وقت پایگاه همدان بود که مرتب علییان را صدا می زد. سرهنگ علییان از طریق رادیو وضعیت هواپیما را برای او تشریح می کند. تیمسار باهری در جریان بال هواپیمای سرهنگ علییان قرار می گیرد و وی وضعیت هواپیما را برای خلبان بازگو می کند. تیمسار باهری از خلبان می خواهد با اطلاعاتی که از وضعیت هواپیما دارد خودش تصمیم بگیرد که روی باند بنشیند و یا هواپیما را ترک کند. سرهنگ علییان پاسخ می دهد: - با این که می دانم چرخ هواپیم کنده شده است، تصمیم گرفته ام هواپیما را بنشانم. فرمانده پایگاه درحالی که از لحن کلامش اضطراب و نگرانی خاصی موج می زند، به خلبان می گوید توکل به خدا کن و آماده نشستن باش. همه چیز برای فرود شما مهیا شده است. با کاهش سرعت کنترل فرامین سخت تر شد همه چیز برای فرود مهیا شده بود. هواپیما دیگر به نزدیکی پایگاه رسیده بود. خلبان با تماس رادیویی متوجه می شود چند تن از فرماندهان و همکارانش در داخل کاروان نزدیک باند (اتاقکی که در ابتدای باند قرار دارد و افسر کنترل هدایت های لازم را در هنگام فرود از آن جا هم انجام می دهد) با هیجان خاصی راهنمایی های لازم را گوشزد می کنند. هرچه سرعت هواپیما را برای نشستن کم تر می شود، کنترل آن دشوارتر می شود؛ چرا که با کاهش سرعت، جریان هوا روی کنترل فرامین کم تر می شد، به ویژه روی آن بالی که تقریبا از بین رفته بود. سرهنگ علییان با دشواری هواپیما را در امتداد ضلع آخر باند پایگاه برای نشستن قرار می دهد. چرخ جلو و سمت چپ را با وضعیت اضطراری به پایین می زند. کنترل فرامین بسیار سخت شده است. هواپیما تمایل داشت به سمت بال راست که از بین رفته بود گردش کند. سرهنگ علییان به خلبان کابین عقب می گوید: - هر دو باید با تمام توان، دست های مان را روی کنترل فرامین قرار بدهیم تا هواپیما تعادل خود را از دست ندهد. با تماس افسر کاروان، علییان متوجه می شود برای نشستن و برای درگیر شدن قلاب هواپیما با کابل نگاهدارنده (باریر) باید ۱۸۰ نات سرعت داشته باشد. در این وضعیت، در صورت افزایش سرعت، پاره شدن کابل حتمی بود. از سوی دیگر با کاهش سرعت، هواپیما دیگر قابل پرواز نبود. برای شکستن این سد چاره ای جز پذیرفتن خطر نبود. شرایط بحرانی ترشد چتر ترمز کنده شد و کابل اضطراری نگه دارنده هم پاره شد سرهنگ علییان هوک (قلاب) هواپیما را برای درگیرشدن با کابل باریر پایین می آورد. با همان سرعت چرخ های هواپیما را برابر دستورالعمل پروازی چند صد متر پیش از کابل باریر روی زمین می زند. ناگهان دود سیاه رنگی برخاست و هواپیما همچون فنری تا شد و به پایین رفت و دوباره به حالت نخست بازگشت و تعادل خود را باز یافت. علییان این شرایط را این گونه توصیف می کند: - با تماس چرخ های هواپیما با باند، احساس مبهمی بین غم و شادی سراسر وجودم را فرا گرفت. شادی از این بابت که هواپیمای سانحه دیده را در باند پرواز قرار داده ام و هواپیما با آن آسیب دیدگی کلی، با برخورد به زمین دچار آتش سوزی نشده بود و غم از این که آیا با این سرعت هواپیما قادر به کنترل آن خواهم بود؟ هواپیما همچون اسبی سرکش و مهار گسیخته روی باند پیش می رفت. به منظور کم کردن سرعت، خلبان با زدن دکمه چتر ترمز دم، سعی می کند تا اندکی از سرعت هواپیما بکاهد. ولی متاسفانه به محض انجام این کار چتر ترمز دم کنده شد و مهار هواپیما از این طریق سودی نبخشید. کوبیدن چندین باره پدال ترمز توسط خلبان هم تاثیری بر کاهش سرعت نداشت. آمبولانس حامل کادر پزشکی گروه امداد و خودروهای آتش نشانی، موازی با هواپیما از کنار باند فرعی به سرعت درحال حرکت بودند تا به کمک بشتابند. وضعیتی فوق العاده اضطراری در پایگاه به وجود آمده بود. هواپیما همچون ببری تیر خورده، خشمگین غرش کنان روی باند می دوید. خلبان و کمک خلبان هر دو با تمام توان دسته های فرمان هواپیما را گرفته بودند تا هواپیما از باند خارج نشود. چیزی به پایان باند نمانده بود و آنها می بایست آخرین شانس نجات خود را برای متوقف کردن هواپیما می آزمودند. استفاده از سیستم قلاب و کابل باریر آخرین شانس بود. پرسنل کابل باریر نگهدارنده از زمان وقوع وضعیت اضطراری تا آن لحظه در کنار باند آماده برای اجرای عملیات بودند. کابل نگهدارنده در وسط باند به صورت عرضی آماده درگیر شدن با هوک یا همان قلاب هواپیما بود. لحظه به لحظه هواپیما به کابل باریر نزدیک تر می شد. در یک لحظه قلاب هواپیما با کابل باریر درگیر شد. هواپیما به شدت تکانی خورد و نزدیک بود که دماغه هواپیما با زمین برخورد کند. سرعت بیش از حد، منجر به پاره شدن کابل ضخیم نگهدارنده (باریر) شد و آخرین شانس برای متوقف کردن هواپیما از دست رفت. سرانجام مجبور به خروج اضطراری بر روی باند شدیم هواپیما با آخرین سرعت به دویدن روی باند ادامه می داد و هر لحظه به انتهای باند نزدیک تر می شد. خلبان از همکارش که تا این لحظه وی را در اجرای فرامین یاری می داد، می خواهد آمادگی خود را برای خروج از کابین اعلام کند، چرا که ماندن در هواپیما مساوی مرگ بود و خروج با صندلی پرتاب شونده نیز با توجه به ارتفاع صفر، چیزی کم تر از مرگ نبود. به هر حال می بایست از میان بد و بدتر، بد را انتخاب می کردند. التهاب و اضطراب وصف ناپذیری تمامی اطراف باند و پرسنل ناظر بر اجرای عملیات را در بر گرفته بود. خلبان برای لحظه ای تصمیم گرفتم بار دیگر از زمین بلند شود. اما این فکر که تا دقایقی دیگر سوخت به پایان خواهد رسید و در صورت برخاستن، با کمبود سوخت مواجه خواهد شد و روی منازل مسکونی سقوط خواهد کرد، او را از این کار منصرف ساخت. تنها راه باقی مانده خروج از کابین هواپیما بود. خلبان به کمک اطلاع می دهد باید آماده خروج اضطراری شود و خود نیز حالت پرش می گیرد تا آخرین شانس خود را برای رهایی از هواپیمایی که اینک از بال هایش آتش زبانه می کشید و در آن سرعت زیاد محسوس نبود، بیازماید. با کشیدن ضامن صندلی پران، کاناپی از سقف جدا شد و خلبان و کمک با سرعت به سمت بالا پرتاب می شوند. هر دو بیهوش می شوند. سرهنگ علییان با بر خورد باد سرد به صورتش و گشوده شدن چتر نجاتش از حالت بی هوشی خارج می شود. در واقع، چتر زندگی دوباره او باز شده بود. وی تا می خواهد حالت فرود مناسبی به خود بگیرد، به دلیل این که فاصله اش تا زمین کم شده بود، با پشت سر به زمین برخورد می کند. احساس درد شدید تمام وجود علییان را فرا می گیرد ولی او با دیدن خلبان کابین عقب، که به فاصله چند ثانیه در مسافت دورتر از هواپیما خارج شده بود، تمامی دردهایش را فراموش می کند. آمبولانس بی درنگ هر دوی آنها را به بیمارستان منتقل می کند. سرهنگ علییان از ناحیه گردن و سروان شهری هم از ناحیه مهره های کمر آسیب می بینند که پس از چند روز هر دو از بیمارستان مرخص می شوند. حوادث با پریدن خلبان ها تمام نشده بود حوادث برای هواپیما با پریدن خلبان ها تمام نشده بود. در اثر برخورد موشک، سیستم های خطوط سوخت آسیب دیده بود و این امر باعث شعله ور شدن آتش به هنگام فرود شده بود. در هنگام پرواز سرعت بیش از حد هواپیما باعث شده بود جریان شدید هوا از شعله ور شدن و سرایت آن به کابین هواپیما جلوگیری کند. به همین علت خلبانان متوجه وجود آتش در هواپیما نشده بودند. هنگامی که سرعت هواپیما کم می شود و هواپیما روی باند قرار می گیرد، شعله های آتش فرصت می یابند تمام هواپیما را فرا بگیرند و اگر به هنگام نشستن کابل نگهدارنده پاره نمی شد و هواپیما از باند خارج نمی شد، هر دو خلبانان در داخل کابین می سوختند. خارج شدن هواپیما از باند از لطف های خداوند بود که خلبانان را ناگزیر کرد تا هواپیما را ترک کنند و زنده بمانند. پس از مدتی که هواپیما بدون سرنشین در زمین خاکی کنار باند درحال حرکت بود، راننده آمبولانس و پزشک با مشاهده هواپیما که به سرعت به سوی آنها می آمد، هر دو به سرعت از آمبولانس خارج می شوند و هواپیما پس از عبور از روی آمبولانس، کمی جلوتر داخل یک گودال افتاده و متوقف می شود. بلافاصله تیمسار "پردیس" جانشین وقت پایگاه، با شجاعت تمام به منظور جلوگیری از آسیب دیدگی کامل هواپیما، بدون درنگ به داخل کابین هواپیما می رود و موتورهای هواپیما را خاموش می کند. این عملیات هم با تمام مخاطراتش، با موفقیت به پایان رسید در مجموع،این ماموریت با تمامی مخاطراتش، موفقیت های بسیاری را به دنبال داشت. در آن برهه از جنگ در سال 1365 خلبانان ایرانی به دشمن ثابت کردند که نیروی هوایی زنده است. از دیگر نتایج این ماموریت توقف موقت بمباران دشمن و افزایش اعتماد به نفس خلبانان در پرواز به مراکز مهم عراق و برتری قدرت هوایی ما بود. هواپیمای آسیب دیده توسط پرسنل غیور نیروی هوایی آماده پرواز می شود خوشبختانه پرسنل گردان نگهداری پایگاه سوم با همت و تلاش شبانه روزی،هواپیمای آسیب دیده را با تعمیرات اساسی طی چند هزار ساعت نفر کار آماده پرواز کردند. سرهنگ علییان تصمیم می گیرد که شخصا پرواز آزمایشی این هواپیما را انجام دهد. سرهنگ علییان این لحظات را این گونه تعریف می کنند: - پرواز مجدد با هواپیمایی که 4 سال قبل با آن ماموریت مهمی را انجام داده بودم و حالا پس از بازسازی کامل دوباره به ناوگان عملیاتی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوسته، یکی از زیباترین پروازهایم به شمار می آید. جهت اطمینان از بخش های مختلف، پرواز آزمایش را در حالت های گوناگون در همان مناطق عملیاتی ماموریتم انجام دادم. وقتی که هواپیما را در پایگاه نشاندم، در انتهای باند در داخل کابین دست هایم را به شکرانه و سپاس از خداوند بالا بردم. خوشحال بودم از این که پس از انجام ماموریت های بی شمار برون مرزی در دوران دفاع مقدس، زنده بودم. منبع: www.sajed.ir

با نزدیک شدن تابستان، رسانه های عربی و غربی هر چه بیشتر درباره امکان وقوع جنگ در خاور ميانه می نویسند. روزنامه مصری الاهرام می نویسد: جنگ می تواند هرجایی آغاز شود، در ایران، سوریه، لبنان، فلسطین و محتمل ترین تاریخ آن، پس از آن است که اسرائیل در ماه مه 60-مین سالگرد تاسیس دولت یهودی را جشن می گیرد. روزنامه لبنانی النهار بتازگی به نقل از منابعی بلند پایه در لابی اسرائیلی در واشنگتن اطلاع داد که "جرج بوش" رئیس جمهور آمریکا تنها منتظر دسیسه ای بزرگ از سوی ایران است تا دستور دهد که به این کشور حمله شود. اما همه با چنین پیشبینی هایی موافق نیستند. "امین حتیت" ژنرال سابق ارتش لبنان و کارشناس نظامی در گفتگویی با «نووستی» اظهار داشت: سال 2008 سال بحران های حل نشده خواهد بود، اما نه سال جنگ. دلیل آن ناتوانی آمریکا و اسرائیل برای دستیابی به نتایح مطلوب به روش های نظامی است. اگر آمریکا یقین داشت که می تواند به اهداف تعیین شده دست یابد، مدت ها پیش حمله به ایران را آغاز می کرد. اما با در نظر داشتن وسعت ایران، توان نیروهای مسلح آن، آمریکایی ها نیاز به ارتشی یک و نیم یا دو میلیونی خواهند داشت تا تنها بتوانند مراکز اصلی استراتژیک کشور را در دست گیرند، نه این که تمامی کشور را اشغال کنند. آمریکا و تمامی کشورهای ناتو در حال حاضر توان این را ندارند که بیش از 500 هزار نظامی جمع کنند. تنها حمله موشکی باقی می ماند. آمریکایی ها عملاً می توانند از همه سو به ایران حمله کنند، از پایگاه های خود در پاکستان، افغانستان و عراق، با کشتی در دریای مدیترانه، خلیج فارس و اقیانوس هند. اما برای اینکه آمریکا بتواند تمامی دستگاه های موشکی ایران را نابود کند، به دو ماه فرصت نیاز خواهد داشت و طی 10 روز اول ایران توان ایران را خواهد داشت که پاسخ دهد و از جمله روزانه یک یا دو هزار موشک به اسرائیل پرتاب کند. این در حالیست که 10 هزار موشک می تواند اسرائیل را نابود کند. علاوه بر این، تهران توان این را دارد که 50 هزار نفر از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را برای جنگ مستقیم علیه آمریکایی ها به عراق و سپاهی 20 هزار نفری را به افغانستان اعزام کند. نباید فراموش کرد که ایران در جهان متفقینی نیز دارد، از جمله حزب الله. جنگ علیه ایران سبب رشد قیمت نفت تا 500 دلار به ازای هر بشکه خواهد شد. این تهدیدی جدی برای بحران اقتصادی در اروپا و ژاپن است. در مدت اخیر در آمریکا مذاکراتی درباره حمله محدود هسته ای به ایران انجام می شوند. اما در درجه اول روسیه و چین نمی توانند اجازه دهند که در نزدیکی مرزهای آنها جنگ هسته ای رخ دهد. دوماً با استفاده از سلاح هسته ای در جنگ تهاجمی، توافق جهانی نقض می شود که طبق آن سلاح هسته ای تنها "سلاح دفاعی و بازدارنده" محسوب می شود. دومین صحنه جنگ پس از ایران می تواند سوریه باشد، اما آمریکا علیه آن نخواهد جنگید، اسرائیل می تواند جنگ را آغاز کند، اما نمی تواند آن را طبق میل خود به پایان برساند. پس از جنگ اسرائیل در لبنان در تابستان سال 2006 میلادی، سوریه تصحیحاتی در دکترین نظامی خود انجام داد. اکنون بخش اعظم ارتش آن نه تنها آماده جنگ به روش های معمول، و بلکه روش های غیر معمول نیز می باشد، همانطور که حزب الله انجام داد. در اسرائیل تصمیم قطعی برای جنگ علیه لبنان وجود دارد و نه علیه سوریه. اما تل آویو بدان نیز اقدام نخواهد کرد. جامعه اسرائیل آماده قربانی دادن نیست. در صورت پاسخ متقابل که بطور قطع دیده خواهد شد، اسرائیل نمی تواند امنیت را برای بیش از یک سوم مردم خود تضمین کند و آماده جنگ طولانی نیست. امروز در اسرائیل مقامی سیاسی وجود ندارد که توان اتخاذ تصمیم به آغاز جنگ داشته باشد. منبع: خبرگزاری «نووستی»

با تشكر از آمارتون

يك منبع معتبر خارجي در همان زمان طي تحقيقاتي اعلام كرده بود كه اگر فقط 3 هفته هواپيما هاي ترابري عراق تسليحات و تجهيزات را از فرانسه به عراق نمي رساندند ايران پيروز جنگ بود. زيرا تقريبا هر روز اين هواپيما در فرانسه بودند ودر حال بارگيري مهمات وتجهيزات به سر مي بردند. بهتره سري به گالري عمومي بزنيد من در اونجا پوسترهايي از واقعيت هاي جنگ گذاشتم ُخودتون قصاوت كنيدُ چون عكس كوچيك بود يو آر ال گذاشتم URL: http://gallery.military.ir/displayimage.php?pos=-1488 URL: http://gallery.military.ir/displayimage.php?pos=-1478 URL: http://gallery.military.ir/displayimage.php?pos=-1496

به نظر من آمريكا تاحالا مارا زياد تحديد كرده ولي نه مثل الان با تعيين زمان دقيق تجربه نشان داده وقتي آمريكا زمان تعيين كنه ( جنگ يوگوسلاوي جنگ افغانستان جنگ عراق و...) يه اتفاقيي مطمپنا مي افته اميدوارم اين حدسم اشتباه باشه چون معايب جنگ بسيار بيشتر از دستاوردهاي احتمالي اونه تازه اونم اگر رقيب امريكا باشه... :mrgreen:

چندتا عكس از خبر گزاري فارس كه به نظر مياد با تصاوير تلويزيون فرق نميكنه.

دوستمون آقاي artaxerxes يك سري آمار از نبردهاي هوايي گذاشته بود ولي من در بين اونها سوپر اتاندر نديدم... اگر كسي ميدونه لطفا بگه

به دلیل افزایش فشارها بر نیروهای نظامی آمریكایی در عراق و افغانستان میزان خودكشی و ترك خدمت در میان افسران جوان بسیار بالا رفته است و از سوی دیگر استفاده گسترده از نیروهای عراقی باعث شده است تا آمریكایی‌ها از حضور در درگیری‌های متعدد در این كشور امتناع كنند. فرماندهان و افسران ارشد ارتش آ‌مریكا هشدار داده‌اند كه كاهش بی‌سابقه‌ نیروی داوطلب نظامی تهدیدی برای سلامت و آ‌مادگی ارتش آمریكا شده است . ژنرال "ریچارد كودی"، معاون رییس ستاد مشترك ارتش آمریكا همزمان با حضور ژنرال "پترائوس"، فرمانده ارشد آمریكا در عراق و "رایان كروكر"، سفیر آمریكا در بغداد در كنگره، در مقابل قانون‌گذاران آمریكایی به توضیح این مساله كه چطور سربازان و خانواده‌های آنها به دلیل جنگ‌های طولانی در عراق و افغانستان دچار مشكل شده‌اند و دورنمای سال‌های آتی درگیری‌ها و ارتش آمریكا در جنگ جهانی با ترور چگونه خواهد بود، پرداخت. "كودی" گفت: این ماراتن برای سربازان ما یك بار بسیار بزرگ است و نیروهای ما مجبورند كه آن را تحمل كنند. همین امر جسم و روح كسانی كه در این ماراتن شركت كرده‌اند را فرسوده كرده و حتی كسانی كه در حاشیه این ماراتن نشسته‌اند نیز قادر به تشویق شركت كنندگان نمی‌باشند. وی در سخنان خود به این موضوع اشاره كرد كه در حال حاضر انبارهای نظامی برای مرمت و بازسازی صدها هزار تجهیزات از بین رفته از رادیوها گرفته تا خودروهای نظامی و سلاح‌ها مشغول كار می‌باشند و همین امر باعث شده كه سربازان و افسران نظامی تا حدود زیادی اعتماد خود را به ارتش از دست بدهند. وزارت دفاع آمریكا ‌‌46 میلیارد دلار برای جنگ سال جاری جهت مرمت و جایگزینی تجهیزات از بین رفته در عراق و افغانستان درخواست كرده است. ارتش و تفنگداران دریایی مجبورند این تجهیزات را از واحدهای خود جمع‌آوری كنند و برای پر كردن نیازها در مناطق جنگی به محل‌های دیگر بفرستند یا در صورت غیر قابل استفاده بودن به آمریكا بازگردانند . به گفته ‌ "كودی" واحدهای گارد ملی تنها حدود ‌‌61 درصد از تجهیزات مورد نیازشان را برای مقابله با فجایع و حملات در اختیار دارند. "كودی" و "رابرت مگنس"، همتای وی در واحد تفنگداران دریایی به كمیته سرویس‌های مسلح مجلس اظهار داشتند كه آنها نمی‌توانند اطمینان داشته باشند كه می‌توانند بار دیگر از همین نیروها در درگیری‌ها استفاده كنند. هزاران سرباز آمریكایی هر سال با مشكلات روحی به دلیل صحنه‌های جنگی كه در عراق و افغانستان شاهد آن هستند به كشور باز می‌گردند. حضور طولانی مدت ‌‌15 ماه در مناطق جنگی دلیل اصلی مشكلات پیش روی سربازان پس از بازگشت به خانه عنوان شده است. ‌‌27 درصد از سربازان در سومین یا چهارمین دوره‌ حضورشان در مناطق جنگی دچار عصبانیت، ناامیدی، استرس و دیگر مشكلات روحی هستند و این تعداد در میان كسانی كه برای اولین بار به مناطق جنگی اعزام می‌شوند ‌‌12 درصد عنوان شده است. بر اساس ارزیابی‌های مركز ارزیابی نظامی آمریكا مشكلات بهداشت روانی در میان سربازانی كه به افغانستان اعزام می‌شوند به شدت رو به افزایش است و ‌٤/١١ درصد از شركت كنندگان در این نظرسنجی گفته‌اند كه از استرس و ناامیدی رنج می‌برند. متخصصان امور بهداشتی نیز معتقدند مراقبت‌های بهداشتی بیشتری برای این سربازان لازم است. آنها می‌گویند: حضور طولانی‌تر سربازان در خانه بین دو زمان اعزام می‌تواند به آنها كمك كند و هم‌چنین باید بر روی سربازان جهت آموزش ممانعت از خودكشی كار شود. این متخصصان می‌گویند روانشناسان و دیگر كارشناسان بهداشت رفتاری باید به همراه سربازان به مناطق جنگی اعزام شوند. از سوی دیگر میزان آمار طلاق میان سربازان اعزامی به مناطق جنگی به شدت بالا رفته است. سربازان می‌گویند با همسران خود به دلیل جدا بودن طولانی مدت و مكرر از آنها مشكلات عدیده‌ای دارند. ‌‌121 سرباز آمریكایی در سال ‌‌2007 دست به خودكشی زدند كه این میزان نسبت به سال ‌‌2006، ‌‌20 درصد افزایش داشته است. منبع: خبرگزاری «نووستی» روسیه

درسته نظر منم همينه در واقع با بررسي اين جنگنده به صنايع هوايي كشور خودمون اميد وار شدم. برزيل وايتاليا با اين همه پشرفت در صنعت حاصل كارشون اينه. اميد وارم هرچه زودتر جنگنده شفق رو به توليد انبوه برسونيم. من كه بهش خيلي اميد دارم.

Jaguar تیم سازنده: تیم فرانسوی انگلیسی Dassault / BAe نوع ماموریت: پشتیبان نزدیک هوایی اولین پرواز: مارچ 1969 تاریخ پذیرفته شدن در نیروی هوایی فرانسه: می 1969 جنگنده های مشابه: F-4 Phantom II Mitsubishi F-1 MiG-27 Flogger AMX قدرت : دوتا توربو مکا یا توربو فن104 آدور رولز رویس عرض: 8.69m طول: 16.83m ارتفاع: 4.80 m وزن خالص: 7.5 t بیشترین وزن در تیک آف: 15 t گنجایش سوخت: 4200 لیتر ورودی و با توان سوختگیری هوایی قدرت موتور: دو تا رولز رویس موتور جت 102 ام کا با پس سوز بیشترین سرعت: 1.35 ماخ 1,593km/h سقف پرواز: 40000 پا نمونه های ساخته شده : 1نوعGR1B تک خلبانه و نوع آموزشی T2 تجهیزات: موشک هوا به سطح لیزری as 30 بمبهای هدایت لیزری موشکهای مارتل بمب های هدایت لیزری امکانات خاص: محاسبه گر فاصله الکترونیکی دوربین اومرا40 با قابلیت شناسایی عکس وهدایت ژیروسکپی قابلیت همکاری با ناتو: در سوختگیری به وسیله یگان ناتو جنگ افزار و امکانات مطابق با امکانات ناتو تعداد تولید شده: بیش از 450 فروند کشورهای دارنده: اکوادور فرانسه هند نیجریه عمان بریتانیا تعداد موجود در نیروی هوایی فرانسه: 40 فروند در 2 اسکادران جنگنده جگوار محصول مشترک فرانسه و انگلیس و جنگنده دو منظوره تاکتیکی و پشتیبا ن هوایی است که نمونه آموزشی نیز دارد. در اوایل دهه 1960 فرانسه به دنبال جایگزین لاکهید T33 و آموزشی فوگا مجیستر و جنگنده تاکتیکی میستیری 5 بود. صنایع هوایی برجت طرح هایی پیشنهاد کرد مانند Br 121از طرف دیگر نیروی هوایی سلطنتی انگلستان نیز به جنگنده ای با خصوصیات Br 121 احساس نیاز کرد . بنا براین دو کشور برای مطالعه و ساخت بر روی این جنگنده و جنگنده آموزشی توافق کردند. مسولیتها بین دو کمپانی صنایع هوایی برجت و صنایع هوایی بریتانیا تقسیم شد. اولین نمونه جگوار A در 8 سپتامبر 1968 از استر فرانسه پرواز آزمایشی خود را انجام داد. در انتها همه 573 هواپیما سفارش داده شد فرانسه و انگلستان 403 فروند خریدند 54 فروند به 3 کشور اکوادور عمان نیجریه صادر شد و 116 فروند نیز هند که 70 فروند آن تحت لیسانس در هند تولید شد. نیروی هوایی سلطنطی انگلستان در اکتبر 1969 ، 200 فروند شامل 165 فروند تک صندلی و 35 فروند 2 صندلی دریافت کرد. که در سال 1973 به 8 اسکادران جنگی ویک اسکادران آموزشی در پایگاه های نیروی هوایی سلطنتی منتقل شد. اسکادران های 14،17،20، 31 در بروگن پایگاه کالتیشال اسکادران های 6،41،54 و پایگاه لوسیموث اسکادران 16 . جگوار سلاح های گوناگونی شامل بمب خوشه ای ،بمب سقوط آزاد،بمبهای هدایت لیزری وراکتها ميتواند حمل كند. دو تا مسلسل 30 میلیمتری درون آن سوار شده. برای نشانه رفتن با سلاح های هدایت لیزری فن آوری حرارتی و لیزری در آن طراحی شده است. برای دفاع از خود دو تا موشک فرو سرخ ساید وایندر روی بالهای خود دارد. موثرترین مشخصه جگوار سیستم ناوبری و حمله آن میباشد. سیستم به روز شده آن با نمایشگرهای جدید توانایی بیشتری به جنگنده برای حمل موشکهای هوا به هوا می دهد. جگوار بدنه صاف با باله های عقب نوک تیز دارد بدنه ودماغه دراز و ورودی هوای مستطیلی پهن از مشخصه های این هواپیما می باشد. بالهای نسبتا کوچک بر شانه های بدنه سوار شده و خروجی های موتور در زیر باله های عقب هواپیما مشخص است . http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/row/jaguar.htm منبع

خواهش مي كنم.

به نظر ميرسه ضعيفترين و فقير ترين نيروي هوايي منطقه باشه

در مورد اف16 مطمپنم ولي آيا جي10 و جي17 ميتونن ستون فقرات مطمپن دفاعي يك كشور باشند با توجه به اينكه خود چين هم بزرگترين خريدار جنگنده از روسيه است؟

در كل بهنظر ميرسه پاكستان از لحاظ نيروي هوايي از بقيه ي كشور هاي منطقه ضعيف تر باشه مثل هند تركيه عربستان ... ولي در عوض با اتكا به نيروي موشكي و موشك هاي هسته اي به امنيت خودش اميدواره.

اميد واريم هرچه زودتر به توليد انبوه برسد با آرزوي موفقيت براي كارشناسان كشورمان

آقاي ليچ دستت درد نكنه اين نشون ميده كه عربستان به عنوان يك رقيب در منطقه دايما در حال به روز رساني نيروي هوايي خودشه متاسفانه اين خبر خوبي براي ما نيست

كليپ جالب x35 جنگنده عمود پرواز ساخت لاكهيد مارتين... [video width=400 height=350:776ba42777]http://gallery.military.ir/albums/userpics/x35%5B1%5D__Hiten_Raja.wmv[/video] URL: http://gallery.military.ir/displayimage.php?pos=-2613

دوست عزیز با توجه به شرایطی که شما دارید یعنی متناسب با شرایط نا هموار خشکی و دریا به نظر من عکسهای آقای"hamed_713" مناسب هستند ولی من هم چندتا عکس براتون میزارم. با آرزوی موفقیت برای شما...

ممنون آقا سعيد درست شد :mrgreen: