آقای سینا نوریخانی درباره سامانه ۱۵ خرداد ایرادی گرفتند که مثلا چون چهار فن در سیستم خنک کاری اتاقک رادار استفاده شده پس تکنولوژی ما قدیمیه اول میخواهم عرض کنم که چنین سیستم خنک کاری چیز بیسابقه ای نیست و در نمونه های خارجی هم هست تصویر زیر یک نمونه از رادارهای قابل حرکت (موبایل) با چهار فن خنک کننده کناریه اونها هم تکنولوژیشون قدیمیه؟‌ http://www.ncsist.org.tw/eng/csistdup/products/product.aspx?product_Id=99&catalog=31 دوم اینکه دلایل مختلفی برای تدارک چنین فنهای قوی تو سیستم ما وجود داره که اتفاقا ربطی به خود رادار آرایه فازی نداره مثلا ما سوپر کامپیوتر نداریم و درنتیجه نیاز به استفاده از چندین کامپیوتر بصورت Raid برای افزایش سرعت محاسبه هست تعداد سیستم بیشتر موجب گرمایش بیشتر میشه بهرحال وقتی ما به سطح رادارهای آرایه فازی اونهم بدون ساپورت و پشتیبانی غربیها رسیدیم نباید انتظار اینو داشته باشیم که برای این کار از لبه تکنولوژی روز بهره برده باشیم به روسیه نگاه کنید! با وجود عقب تر بودن از نظر فن آوری و تکنولوژی اما با تجهیزات سنگینتر و حجیمتر و حتی کند تر باز هم به نتایج خیره کننده ای تو تکنولوژیهای پدافندی رسیده و حتی نمونه های برتر از غرب رو ساخته

ببینید ما داریم درباره یک ابتکار برای بقاپذیری و کارائی اف 14 صحبت میکنیم وقتی درشرایطی قرار داریم که ممکنه نه تو رادار خود تام کت اهداف رو دید یا خیلی دیر دید یا موشک های ما حتی دربرد مناسب نتونه (بدلیل ecm ) هدف رو بزنه و ازطرفی تهدید روی خود ما هم بالا باشه یک راهکار داشتن پهپاد پیشرو تو منطقه درگیریه طبعا اگر برد زیاد و اهداف ما هم پنهانکار یا نیمه پنهانکار باشند بهترین گزینه قرار دادن رادار تام کت روی حالت پسیو و کمک گرفتن از رادار زمینیه اگر چنین پهپادی طراحی و نصب بشه و بتونه همونطور که گفتم یا با بوستر یا با موتور خودش به سمت هدف بره اونوقت اگر اهداف مانورپذیر هم باشند باز هم شانس درگیری موفق با دو پهپاد و موشکهای سبکتر نسبت به فکور خیلی بیشتره اهداف بصورت تصویری از طریق دوربین پهپاد دیده می شوند و امکان هیچ گونه اخلال نخواهد بود و خود پهپاد هم بدون انتشار امواج راداری و با جنس بدنه مناسب و سطح مقطع کم بسیار دیر شناسایی میشه و حتی شکارش هم سخته اینطوری ما یک سد دفاعی / تهاجمی بسیار قوی درمقابل اسکادران مهاجم ایجاد میکنیم و لااقل هر پهپاد با حمل دو موشک نه دی یا چهار موشک قمر (سایندویندر) میتونه چند هدف رو بزنه نهایتا اینه که خودش طعمه میشه و کار رو برای ما ساده تر میکنه و با آسودگی خیال بیشتر ما میتونیم موشک فکور رو بفرستیم درباره اینکه این استراتژی برای سایر هواپیما های ما هم جواب میده باید گفت بله این یک روش جنراله ولی اگر امکان کنترل از خود هواپیما سلب بشه دیگه امکان کنترل عملیات سخت میشه بنابراین این روش باید توسط افسر تسلیحات انجام بشه و دروهله اول به هدایت این پهپاد بپردازه که پیشفرض امکان کنترل یکی رو داره و دومی رو با فاصله زمانی مشخصی میفرسته تا وقتی اولی درگیر شد و موفق نشد یا هدف رو ازدست داددومی با فاصله زمانی مناسبی دوباره اقدام کنه

اگه به این سادگی بود که تا حالا خط تولید راه انداخته بودیم مشکل اولیه ما برای قاهر ( بعنوان نمونه دردست ساخت) و قبل از اون شفق اولا یک موتور قدرتمنده که بتونه تراست مناسب برای سرعت مافوق صوت جنگنده ای با محموله مناسب ایجاد بکنه و مصرف سوختش هم مناسب باشه هنوز ما نتونستیم حتی rd33 رو مهندسی معکوس کنیم و موتور توبوفن ملیمون برمبنای ارتقاء موتور های موجود هنوز به اتمام نرسیده سایر موارد هم جای خود داره ولی موتور جت برای پهپاد دردسترس تره و عملی تره مساِل یک پهپاد خیلی خیلی کمتر از یک جنگنده حامل نفره

سرعت پیشرفت ما درپهپاد با جنگنده سرنشین دار مطلقا قابل مقایسه نیست ما الان پهپاد پنهانکار داریم و حتی نمونه scale شبیه اف 22 هم ساختیم پس اگر چنین پهپادی کمبود موتور جتش تامین بشه تقریبا به نتیجه رسیدیم البته موارد تکنیکی مهمی باید کار بشه ولی خیلی قابل دسترستره تا یک جنگنده سرنشین دار

سلام بهترین راهکار ممکن برای ما استفاده از پهپاد جنگنده است البته اینکه شما مثال زدید که میثاق روی کرار ببندیم هم خوبه اما برد 10 -15 کیلومتری میثاق تو حالت هوایی خصوصا بدون قابلیت lock after lunch عملا برد درگیری رو کم میکنه و سرعت کم کرار هم خودش یه محدودیته و فقط تو حالت head on ممکنه بدرد دفاع بخوره اینجا چندتا کار قشنگ میشه کرد یه موقع هدف گمراه کردن صرف دشمنه که بله همونطور که گفتید حضور پرتعداد کرار میتونه کمک کنه اما بیایید فرض کنیم که امکان تشخیص پهپاد از جنگنده براساس ابعاد و ارتفاع پروازی و سرعت و فاکتورهای دیگه وجود داشته باشه که به نظرم یک فرض واقعیه و نمیشه روی ضعفی که قبلا در 20-30 سال قبل وجود داشته زیاد حساب کرد اما باید کاری بکنیم که این پهپادها برای دشمن خطر جدی باشه برای اینکار ما نیاز به امکان شلیک موشک هوا به هوا با برد قابل توجه داریم چیزی که الان با موشک نه دی محقق شده و وزن مناسبش میتونه پاسخ خوبی باشه احتمالا با کمی تلاش بشه دو تا موشک نه دی یا یک موشک نه دی و دو تا قمر بنی هاشم بست که در هردوحالت ما دفاع پدافندیمون رو چند صد کیلومتر جلوتر بردیم و با توجه به پرواز نزدیک به سطح زمین پهپادمون میتونیم از مشکل شکارش تو برد زیاد جلوگیری کنیم پهپاد های دیگه مانند کپی آرکیو هم مطرحه که میشه با خیال راحت به فاصله 40 کیلومتری رسید و بعد کار مقابله رو انجام داد البته ساخت پهپاد با موتور جت و با قابلیت مانور پذیری بالا و البته پنهانکار چیزیه که بعنوان یک هدف جدی باید دنبال کنیم و این رو بعنوان خط مقدم فرض کنیم برگردیم روی بحث ارتقاء اف 14 ما لازمه دو پهپاد مخصوص با قابلیت نصب و رها شدن زیر دو آویز بیرونی برای اف 14 داشته باشیم همون کاری که بالاتر گفتم یعنی بردن موشک نه دی و قمر به برد زیاد و نزدیک به اسکادران مهاجم رو اینطوری انجام میدهیم و کار هدایت این پهپادها و انجام شکار هدف توسط افسر دوم خلبان انجام میشه اینطوری با یک فاصله امن میشه با دشمن درگیر شد و نگرانی شکار شدن رو نداشت درنهایت اگر هم مثلا جنگنده دشمن مشغول تقابل با این پهپاد بشه اونوقت میشه موشک فکور رو هم سراغش فرستاد ( البته تو برد مناسب) به نظر من از نظر فنی این پیشنهاد عملیه و اگه پهپاد مورد نظر جت باشه به سرعت میشه به منطقه هدف برسه یه کار خیلی پیچیده تر اینه که پهپادی با بال جمع شده طراحی کنیم که روی بوستر مناسب نصب بشه و اینطوری با سرعت مافوق صوت بفرستیمش تو منطقه هدف و اونجا بعد از آزاد شدن از بوستر کار تعقیب و شکار رو انجام بده این کار پیچیده است ولی مثل خیلی از طرحهایی که از ابتدا مشکلات تکنولوژیکی داشته و اونها رو حل کردن این هم ممکنه

دو تا مشکل جدی برای جایگزینی لیست بالا وجود داشت اول اینکه این رادارها رو ندادند دوم اینکه قرار بر دانگرید نبود یعنی برد کمتر از آنچه هست مدنظر نیست از طرفی هم رادارهای برد بالاتر با قطر آنتن بزرگتر عملا دردماغه اف 14 ما جا نمیشد ارتقایی که اخیرا داده شده از خیلی از موارد بالا بهتره بجز سوخو 35 و البته F14D که بردش درست نوشته نشده - تو این نسخه برد رادار به 330 تا 360 کیلومتر رسیده درباره سایر توانمندیهای رادارها فعلا بحث نمیکنیم (نقشه برداری- و..)

سلام بله مدنظر همینه - هدایت پسیو با لینک دیتا با هواپیما تا نزدیک هدف و بعد الکترواپتیک پیتون 4 هم مشابه همین عملکرد رو داره

سلام بر دوستان تشکر از مطالب مفیدتون یکی از مهمترین محدودیتها پیش روی ارتقاء اف 14 بحث رادار است - دماغه اف 14 حدود 80 سانتیمتر قطر داره که طبعا موجب کوچکتر بودن رادار محصور در اون نسبت به سوخو 27 با قطر 1.5 متر و میگ 31 با قطر 2 متر است اما برای جبران این مشکل قدرت پرتو دهی رادار افزایش پیدا کرده طوری که تقریبا برد شناسایی مدل F-14A تقریبا با سوخو 27 برابری میکنه (213 کیلومتر در مقابل 240 کیلومتر درمقابل یک هدف مانند اف 4 ) به نظر میرسه ارتقاء اخیر روی رادار اف 14 اون رو به سطح مدل d رسونده باشه که بردش درحدود 330 کیلومتر است( درمقابل یک هدف مانند اف 4 ) با توجه به اینکه این برد با طول موج X اعلام شده که اهداف پنهانکار روی این باند بسیار موفق هستند ؛ پیشنهاد استفاده از باند L برای شناسایی بلند برد تر میتونه کمک شایانی به مقابله با اهداف پنهانکار بکنه دومین بهبود روی سیستم شناسایی قوی با برد بلند حرارتی - اپتیکیه مثل نصب یک دوربین الکترواپتیکی قوی با برد بالا (80 -50 کیلومتر ) نصب جمرهای کششی و پادهای اخلالگر (مانند ALQ-50) و رنگ آمیزی بدنه با رنگ جاذب رادار این موارد میتونه تا حدی بقا پذیری تامکت های ما رو بیشتر کنه درباره موشک هم به نظر بنده استفاده از طائر2 زیر دو جایگاه بیرونی ممکنه و میتونه با تعریف مسر بالستیک بردهایی درحد +300 کیلومتر رو پوشش بده اما یکی از مهمترین پیشنهادات , تغییر سیستم سوخت موشک فونیکس به حالت DUAL PHASE است که چیزی حدود 10- 5درصد از سوخت با یک جدا کننده برای فاز آخر حفظ بشه چون الان دیگه اهداف به راحتی شکار نمیشوند و نیاز به حداقل یکبار مانور جاماندن تو فاز آخر هست که این با تمام شدن سوخت به شدت موجب کاهش سرعت موشک و ناتوانی از شکار میشه همچنین استفاده از جستجوگر الکترواپتیکی هم بجای راداری میتونه موجب شکار پنهانکارها بشه درصورت ساخت و استفاده از موشک بلند برد حرارتی دو مرحله ای ما به یک گزینه بسیار مانورپذیر در فاز آخر هم میتونیم برسیم

در مورد سلاح هسته ای یک مطلب همیشه هست که قید سلاح کشتار جمعی اون برای ما مانع اخلاقیه چون موجب کشته شدن بی گناهان میشه اما اگر زمانی مورد تهدید اتمی و حتی حمله اتمی واقع بشویم آیا امکان جداکردن این قید از سلاح هست یا خیر؟ جواب مثبته چون در راهبرد جدید آمریکا سلاحهای اتمی کوچک تعریف شده که دیگه این حالت رو نداره و بجای زدن صد موشک برای نابودی یک پایگاه , یک موشک سبک جواب کار رو میده البته دکترین ما زدن دقیق هدفها با موشکه که اهداف تا 1300 کیلومتری که اسرائیل است رو به راحتی جواب میده و نیازی به کاهک اتمی نیست حالا اگر فرض کنیم در یک جنگ طولانی و گسترده نیاز به زدن خاک آمریکا باشه توجیه اینکه ما موشک قاره پیما با کلاهک یک تن منفجره کلاسیک اونجا بفرستیم واقعا چیه؟ من هنوز جوابی برای این موضوع که توسط فرماندهان اعلام شده ندارم؟

فرضیات محتمل حالتهای مختلفی را ایجاد می کند هدف از ایجاد تنش ترساندن ایران است پس اگر در یک درگیری محدود آمریکا دست برتر را نداشته باشد و لااقل با تلفات قابل توجه به ما کار را جلو نبرد به این نتیجه نخواهد رسید بنابراین برای حالت درخواست اتمام تنش حتما چند مورد مهم بغیر از خود قایقها هدفگیری خواهند شد مثل پایگاه ها یا تجهیزات نظامی در منطقه نزدیک و مشکوک به تهاجم و نیز ناوچه های مستقر در بندر ما و بطور قطع هرگونه هواپیمای نظام که ما بلند کنیم بنابراین در یک سناریوی درگیری سنگین باید فرض کرد که ما ناوچه آمریکایی را در ازاء چند ناوچه و قایق و هواپیما و بمباران مکانهای پرتاب موشک خواهیم زد و طبعا برتری هوایی هم نخواهیم داشت و فقط تهدید موشکی به زدن سایر ناوچه ها و مراکز نظامی اطراف تاحدی مانع گسترش درگیری خواهد شد سناریوی مثبت تر اینست که ما عاوه بر ناوچه بتوانیم سوپر هورنت را هم مجبور به ترک منطقه و عقب نشینی از درگیری کنیم ( بعید است بتوانیم بزنیم) و از این نظر سلطه هوایی رفع شود و درمقابل مواجه با شلیک انبوه موشک های تام هاوک یا شلیک موشک های دورایستا از هواپیما ها باشیم بهرحال در یک درگیری محدود چند اصل مهم باید رعایت شود عمل و عکس العمل سریع نیروهای نزدیک منطقه تنش برآورد صحیح از قدرت نیروهای خود و طرف مقابل حاضر درصحنه برآورد صحیح از تلفات رخ داده و تخمین وضع پیش رو همه اینها اگر بهمراه نوع یا کیفیت تجهیزات غافلگیر کننده باشد به سرعت به سمت خاتمه خواهد رفت اما اگر احساس شود که پاسخ ما قوی و موثر نیست باید گفت نتیجه به نفع دشمن رقم خورده و حتی احتمال اینکه جنگ گسترده هرچه زودتر مجدد رخ بدهد خواهد بود تاکید فرماندهان که در اولین دقیقه ما 17000 گلوله و موشک شلیک خواهیم کرد نشان از این دارد که ما ضربه خود را قوی خواهیم زد

ترامپ به شدت دنبال یک درگیری محدود و ترساندن ایران بود و حداقل دوبار تا الان دستور زدن قایقهای ایران را داده اما ارتش انجام نداده است درصورت هرگونه تنش حتما این اتفاق خواهد افتاد و بعد از یک ضربه محدود درخواست اتمام درگیری را خواهد داد و ما هم در آن موقع بین ادامه درگیری تا حد یک جنگ تمام عیار یا اتمام تنش حتما اتمام تنش را انتخاب خواهیم کرد موضوع مهم فقط تلفات ضربه اول آنها و ماست مثلا آیا ما ناوچه ای که قایقهای ما را بزند غرق خواهیم کرد یا فقط صدمه میزنیم؟ آیا سوپر هورنت هایی که درگیر خواهند شد را اصولا خواهیم توانست بزنیم؟ یا درمقابل اف 14 های بلند شده شکار خواهند شد ؟

سیستم راداریش بله - موشک نه

وقتی سامانه سوم خرداد ما ضعیفتر از bookm2 باشه لو رفتنش بی معنیه - مزیت ما رادارهای پسیو و شلیک نا همتراز موشکهای پدافندیه که درسوریه عملی نیست انتظار تست باور رو اونجا نداشته باشید مطمئن باشید همین میزان موفقیت پدافند سوریه در شکار برخی اهداف هم کار ما و رفع همون اشکالاته

بررسی بیشتر نشان داد درحالت اتومات تصاویر مسیر ماهواره ای برای مسیریابی در حافظه موشک لود می شود اگرچه سیستم استاندارد اولیه همان electro-optical/ gps guidance است پاکستان مدعی دراختیار گرفتن دوعدد از spice های ساقط شده سالم هندی است

با سلام و با تشکر از جناب MR9 چند مطلب مورد سوال و اشکال است اول اینکه برد 60 کیلومتری در چه ارتفاع پرتابی بدست می آید ؟ چون حتما می دانید که برد مهمات سرشی به سرعت و ارتفاع آزاد شدن مرتبط است - طبعا ارتفاع بیشتر هم به نوبه خود یعنی امکان کشف در برد بیشتر دوم اینکه درحالت دستی مشخص است که امکان ارسال اطلاعات هدف به بمب هواسرش داده می شود ولی درحالت خود کار و قبل از رسیدن به هدف که با فرض سرعت 0.8 صوت ( لطفا اگر درست است تایید کنید) به نظر در طول 3.5 دقیقه طی مسیر اطلاعات هدایت به سمت هدف صرفا از روی gps درونی هدفیاب جلو انجام می شود و تا فاصله چند کیلومتری هدف بدلیل ارتفاع و محدودیت دید (زیر 10 کیلومتری) امکان دیدن و مچ تصویر وجود ندارد بنابراین درصورت ادعای سازنده به عدم تاثیرگذاری اخلالگران gps باید گفت یا یک سیستم موقعیت یاب ژیرسکوپی درونی و یا مسیریابی تصویری از روی تصاویر ازپیش تعیین شده از مسیر توسط سر هدایتی هواسرش باید انجام شود که به نظر بعید است بنابراین هدایت تا نزدیک هدف در حالت اتومات همان gps است سوم اینکه محدوده موثر پرهیز از برد موشکهای پدافند براساس اطلاعات قبلی و رادارهای فعال تهیه شده است درصورتی که فاصله رادار با سایت پرتاب موشک متفاوت باشد (چیزی که در مانورهای اخیر ما تست کردیم) به نظر دیگر چنین محدوده ای قابل شناسایی نیست لذا به نظر بنده راهکار آخر در استفاده از چند پرتاب گر خارج از مرکز برای افزایش برد موشک و امکان شکار هواپیمای مهاجم و استفاده از اخلالگر جی پی اس برای اخلال در حالت اتومات می تواند موثر باشد نکته آخر اعلام عدم موفقیت عملکرد spice های هند در حمله به اهداف مورد نظر درپاکستان بود دراینباره علت چیست ؟ دانگرید محصول صادراتی یا نداشتن اطلاعات هدف در دیتا بیس حافظه هواسرش ؟