ارنستو جان! می بخشی ولی ممکنه یه مقداری در بکار بردن بعضی از این قبیل جملات محتاط تر باشی ... بالاخره میلیتاری برای خودش یه چارچوبی داره و یه سری قواعد ...

درسته! همون موقع که من 200 فروند هواپیما رو از مرزهای شمال غربی کشور به قصد بمبارون اهداف راهبردی وارد آسمون کشور کردم و شما داشتی اونا رو با پدافند موشکی و اسکادرانای اسکرمبل پذیرایی می کردی!

ارنستو جان از گفتگو با شما بی نهایت لذت بردم و مهم تر اینکه کلی استفاده کردم و برام جالب بود. باز هم بسیار متشکرم از شما. ارادتمند

و این یعنی اینکه آمریکایی ها کم کم باید نگرانی جدی و جدی تری درباره ما داشته باشن ...

خوب ببین خود آمریکایی ها اینو می دونن که در این وضعیت نمی تونن وارد درگیری نظامی درازمدت با ایران بشن ... اما یه چیز دیگه رو هم می دونن اونم اینکه ایران از این فرصت بسیار عالی برای تجهیز و به روز سازی و تقویت بازوی نظامی خودش از یک سو و گسترش و تعمیق و بهره برداری از نفوذش در منطقه از سوی دیگه کمال استفاده رو می بره نظرت در این مورد چیه؟ آیا این کاری که ایران می کنه وزن معناداری در آینده دو یا سه دهه بعد منطقه در رو در رویی احتمالی ایران و آمریکا داره؟ و چطور؟

اول باز هم هزار بار متشکرم از اینکه وقت میذاری واسه بنده دوم خوب این راهبردی که میگی و این الگوی تاریخی تجربه شده قطعا باهاش موافق ام چون آمریکایی ها هم بیکار نمی شینن دست رو دست بذارن اما بحث اینجاست که اولا تضعیف شرایط اقتصادی آمریکا تا حدودی اون اتوریته یا همون آقاییش رو حتی بین دوستاش خیلی خدشه دار کرده قبلا تا همین دو سه سال پیش حرفای اروپاییای بیشتر شبیه نسخه رونوشت حرفای آمریکاییا بود که شما هم تصدیق می فرمایید الان اونقدرا هم نیست و یه سری شکاف های کوچولو موچولو داره کم کم بین این رفقای گرمابه و گلستان خودشو نشون میده ثانیا همین بند اولی که عرض کردم مگر به آمریکا اجازه میده که حتی بعنوان اون شیر پیری که می فرمایین به همین راحتی وارد یه معرکه نظامی درازمدت بشه؟! من اینو در واقع پرسیدم بازم ممنون میشم توجه کنی

ارنستو عزیز حالا میرسیم به یه موضوع دیگه می دونیم که الان سه سال از آغاز بحران اقتصادی در کشورهای توسعه یافته جهان میگذره و بویژه آمریکا با مسائل و مشکلات جدی تری هم روبرو هست از جمله کسری بودجه بسیار نگران کننده ای که الان حسب اطلاعات به روزی که بنده از مجلات آنلاین اقتصادی، وب سایت های رسمی منابع دولتی مثل خزانه داری ملیشون و حتی دوستان و آشنایان دارم داره کار رو به جاهای باریک تری هم می کشونه و همینطور که می دونی و مطمئن ام که می دونی که در یک اقتصاد شفاف و مبتنی بر بازار واقعی در هر حال هر یک سنت جابجا شدن و نوسان اپسیلونی هم در آماره های روز اقتصادی و تجاری با اون جامعه اقتصادی و بازرگانی حرف میزنه و اهمیت جدی داره؛ البته این صرفا نظر من نیست و میتونی به منابع معتبر علوم اقتصادی هم رجوع کنی و خودت مطالعه کنی، در ضمن، علی الظاهر، چشم انداز روشنی هم برای گذر کوتاه مدت از این بحران دیده نمیشه و یا حل اختلافات محسوس و عیان سیاسی در سطح دو حزب شناخته شده در آمریکا خوب ... با این اوصاف ... به گمانت الان و در تحت چنین تنش های اقتصادی باز هم بازوی نظامی آمریکایی ها دست برتر رو در هر گونه درگیری میان مدت تا درازمدت دریایی یا زمینی یا حتی هوایی داره؟ یعنی راهبردها و رویکردهای نظامیشون تحت تاثیر این وضعیت قرار نمی گیره؟ بیا درباره این موضوع هم حرف بزنیم. باز هم متشکرم از شما

البته در بعضی منابع برآورد کردن که تا 2050 دوام میاره، اما فکر می کنم مقصود ارنستو بیشتر نگرش راهبردی به ابزار حامل های انرژی سنتی بود اصولا تا خود مساله نفت، تسلط و نفوذ طولانی مدت غربی ها و بخصوص آمریکایی ها بر بازار انرژی انکارناپذیره

همین که نیم نگاهی به آینده هم داری خودش کلی معنی میده، و نشونه خوبیه همین بدجنس هم ... نیستم! مگر اینکه بعضی ها شایعه انداخته باشه سر زبونا!

اول اینکه بنده ارادتمند همه اساتید و دوستان ارجمند خودم هستم! دوم اینکه چاپ اول این کتاب در 1974 انجام شده یعنی اوج جنگ سرد این کتاب سه تا چاپ دیگه هم داشته که آخرین ورژن که کمی هم توش دست برده نویسنده به لحاظ تغییر شرایط روز دنیا و از بین رفتن نظام دو قطبی فکر می کنم سال 1994 یا 95 بوده. اما ... اصل مطلب! ... خوب البته بقول خودتون چشمک! و بشکل نامحسوس! جواب منو یعنی اون چیزی که رو مایل بودم در تحلیل کلی شما متوجهش بشم در یکی دو خط از پست آخری خودت ارائه کردی! متشکرم! ولی بهت نمیگم دنبال چی بودم! چون بدجنسم و بدجنسم!

سخن شما درسته و کتابی رو که فرمودید چیزی حدود ده سال قبل اگر اشتباه نکرده باشم زمانی که دانشجوی مقطع کارشناسی بودم مطالعه کردم اما چرا ایران با توجه به موقعیت ممتاز و در عین حال حساسی که داره وضعیتی بمراتب پیچیده تر رو برای آمریکایی ها ایجاد نکرده باشه؟ در ضمن از اینکه وقت میذاری و به سوالاتم جواب میدی ازت متشکرم. اسم کامل کتاب که بنده به زبان اصلی مطالعه اش کردم هست The American Way of War: A History of United States Military Strategy and Policy نوشته Russell Weigley که ایشون از تحلیل گران خبره مسائل نظامی روز بوده و مدتی رو با وزارت امور خارجه زمان ریاست جمهوری ریگان همکاری می کرده

با در نظر گرفتن همه این جنبه ها چرا آمریکا برای تهاجم نظامی به کره شمالی سه دهه است که مردده؟

البته بعضی ها هم نظرشون اینه که الان بهترین موقع برای کشوندن پای آمریکایی ها به یک معرکه نظامی تمام عیاره بدلایل اقتصادی و بعضا سیاسی نظر شما در این مورد چیه؟ اگر برعکس باشه چی یعنی اینکه ایران اتفاقا در همین موقعیت بخواد یه ضربه در مقیاس متوسط وارد کنه؟ در این مورد هم بد نیست صحبت کنیم.

ارنستو جان من کاملا مقصودتون رو درک می کنم و از گفتگو با شما در این موضوع عمیقا خوشحالم و لذت می برم شما چیزای زیادی برای یاد دادن به بنده دارید پس بگذارید موضوع رو از این وجه ببینیم: می دونید که ایران به احتمال بسیار زیاد اغلب پایگاه های مهم و راهبردی ایالات متحده رو در خاک کشورهای همجوار مورد حمله قرار خواهد داد و به اونها و قابلیت های فعال اونها آسیب خواهد زد این چیزی که فرماندهان سپاه و ارتش صریحا اعلام کردن صرفنظر از پیامدهای روانی و تلفات جانی احتمالی آیا شما این قبیل موارد رو هم خرده مشکلاتی می بینید که آمریکایی ها براحتی و پس از زمانی کوتاه از پس اونها برمیان؟ خیلی مایل هستم جواب این پرسش رو برای بنده روشن کنید با تشکر از بردباری شما

حالا با این اوصاف، بیاید یه جمعبندی خیلی کلی انجام بدیم در یه برآورد نظامی، آیا میشه امیدوار بود که بر فرض مثال سازمان رزم کلاسیک ارتش آمریکا که عمدتا بر پایه اندیشه های فرماندهان نظامی اونها در دهه های 60 تا 70 میلادی یعنی اوج جنگ سرد و امکان نزدیک رویارویی نظامی بلوک های شرق و غرب وجود داشت، بنا شده در یک رویارویی با کشوری مثل ایران که از ناحیه و منظر دیگه ای به چنین برخورد نظامی فکر می کنه و اندیشه ها و تئوری های نظامی متفاوت تری رو ارائه می ده و داده دچار چالش قابل بحثی بشه؟

صرفنظر از اینکه این بحث رو ادامه بدیم یا همین جا خاتمه اش بدیم و یا اینکه چه افرادی دارن با هم بحث می کنن این مساله واقعا مهمیه و خوبه که ابعادش روشن و روشن تر بشه ببینید ما در جنگ دقیقا ناگزیر شدیم برای دفاع از خودمون این ترکیبی که شما فرمودید خلق کنیم که در برخی موارد هم خیلی خوب جواب داد اما شکی نیست که اون طرف قضیه هم که هویت ماشینی یک رویارویی نظامی و چه بخوایم و چه نخوایم در دنیای امروز بیش از حد تصور ما تعیین کننده شده، خیلی حرف واسه گفتن داره ... علت اصرار من اینه

ارنستو جان اون بحث ها رو خوندم و اتفاقا نکات جالبی در صحبت های همه دوستانی که نام بردید دیده میشه دست کم برای من که جالب توجه بود و آموزنده اتفاقا من اکیدا قصدم رد کردن حرف کسی نیست من خیلی دوست دارم بدونم آیا این محاسبه ای که شما دارید انجام می دید صرفا بر پایه اعداد و ارقام و تجهیزات و یا عوامل دیگه ای رو هم در نظر می گیرید؟

ارنستو جان اینکه ایالات متحده بنحوی بر دنیای صنایع نظامی و فناوری نظامی فوق پیشرفته حکمرانی می کنه و صد البته در دنیای تئوری های نظامی و جنگی هم برای خودش مولفه خوب شکی نیست که این حقیقت داره شما داری با کسی حرف می زنی که از نزدیک این غول صنایع نظامی رو تجربه کرده و واقعیت هایی رو هم کمابیش دیده با این حال، و برغم این واقعیت انکارناپذیر، مایل ام موقعیت «برخورد نظامی دو کشور» رو مورد بحث قرار بدیم، بر فرض مثال شما در یک پست دیگه بیان کردید که صهیونیست ها دیوانه هستن ولی این دیوانگیشون در اغلب موارد جواب میده (حسب اهدافشون) ... آیا برای خود شما این موضوع تا حدودی قابل تردید نیست ... برای مثال در جنگ 33 روزه لبنان حالا اگر از تمام بزرگنمایی ها و کوچک نمایی ها هم بگذریم دست کم اونا در مدیریت ماشین جنگیشون به اعتراف خودشون مشکلات جدی داشتن، به گمان شما نداشتن؟ و آیا آمریکایی ها هم چنین مشکلاتی نداشتن و یا ندارن و یا در برخوردی احتمالی با ما با چنین چالش هایی مواجه نمی شن؟ یعنی به نظر شما این یک فرض محاله؟ از این هم که بگذریم، باز خود شما در یک تاپیک دیگه تاکید داشتید که ما توانایی وارد آوردن تلفات معنادار رو به آمریکایی ها داریم (شاید بعلت تغییر ساختار ماشین جنگیمون) هر چند که اصرار داشتید این هزینه اونا متقاعد به پس کشیدن از درگیری نمی کنه ... با اینحال حدود یک هفته پیش باز هم فرماندهان نیروی دریایی آمریکا اینو گفتن که با نیروی دریایی سپاه به لحاظ غیرقابل پیش بینی بودن واکنش هاش تا حدودی مشکل دارن، دوست دارم در این موارد هم صحبت کنیم

جناب مهدي 42 با سلام و احترام بيكران برادر عزيزم گزاره شما تاكيدي بر اين حقيقته كه رژيم صهيونيستي چيزي براي از دست دادن نداره ... و قطع به يقين بدونيد براي اونها اتفاقا اين يك نقطه ضعف بسيار خطرناك و بزرگه ... چرا كه اونا هستن كه مشكل مشروعيت منطقه اي دارن نه طرف متخاصم اونا بنابراين اينكه صهيونيستا چيزي براي از دست دادن ندارن دقيقا تاييدي بر اينه كه ما از هر گزينه لازم بشكل دلخواه براي كوبيدنشون استفاده مي كنيم و به شما اطمينان ميدم كه اين كارو مي كنيم در ضمن ... بياد داشته باشيد كه همين صهيونيست هايي كه شما مي فرماييد مشكل تسليحاتي ندارن در مديريت اين ابزار ها و منابع انساني كاربري اين ادوات در جنگ 33 روزه بشكل محسوسي مشكل داشتن ... اينو كه بخاطر مياريد؟

شايد ارنستو جان در برخي جنبه ها حق با شما باشه اما اينطور كه مباحث شما رو مطالعه مي كنم البته بخش عمده استدلال ها و استنتاج هاي شما رو شايد شما تو برخي جنبه هاي مربوط به قابليت هاي نظامي در دريا و همينطور پدافند هوايي يه مقدار طرف ايراني رو دست كم گرفتيد اشتباه مي كنم يا اينكه اين ايده حقيقي شماست؟ حاضرم در اين مورد مبسوط صحبت كنم

اصولا در حال حاضر امکان دست بردن به سلاح هسته ای برای هیچ کشوری حتی کشورهای قدرتمند در اقتصاد و نظامی گری هم وجود نداره، چه برسه به یه پایگاه نظامی کاشته شده در خاورمیانه ... حتی فکر تسلیحات شیمیایی یا میکروبی رو هم باید از سرشون بیرون کنن چون در این منطقه در بین ملت های منطقه انگیزش های زیادی برای هلاکت هر چه سریع تر ساکنین صهیونیست فلسطین اشغالی وجود داره ... ببینید کار داره به یه لبه اصطکاک بسیار تیز و واضح میکشه و دیگه زمانه محافظه کاری گذشته آقای اوباما خیلی راحت اعلام کرد که ما حتی جلوی اعلام رسمی تشکیل کشور فلسطین رو هم در شورای امنیت و سازمان ملل می گیریم و از این مهملات ... بنابراین تا این لحظه آمریکایی ها خیلی صریح حرف آخرشونو که همون حرف اولشونم بوده زدن حالا مونده بقیه حضرات اروپایی و استرالیا و ژاپن و چین و روسیه البته کشورهای عربی هم چاره ای جز بیرون اومدن از پرده ابهام و دو پهلو حرف زدن ندارن ... بنابراین وضعیت به اندازه کافی انفجاری و شکننده هست. اینو خدمت شما عرض کنم که حدود یه سال پیش در یکی از خبرگزاری های داخلی خوندم که فرماندهان ارتش سوریه تهدید کرده بودن که در صورت بروز هر گونه درگیری با اسرائیل از بکارگیری هیچ نوع سلاحی علیه صهیونیست ها هیچ ابایی ندارن و حتی اگر این صرفا یک ادعا هم باشه میشه تصور کرد که چه دردسر روانی برای ساکنین صهیونیست فلسطین اشغالی ایجاد می کنه. بنابراین، تا حدود زیادی با دوستمون موافق ام که هیچ کشوری نمی تونه به همین راحتی از اینجور خیالپردازی ها بکنه.

دوستان عزیزم با سلام و احترام بحث این تاپیک که بسیار واضح و برجسته در سر خط صفحه تایپ شده: خریدهای نظامی عربستان از آمریکا+سند پس نه بحث مقایسه قدرت نظامی ما و عربستانه و نه موضوع بحث ما درگیری احتمالی نظامی با عربستان و یا آمریکاست این رو عرض کردم در مقدمه که مساله بطور اصولی روشن باشه و تاکید کرده باشم رو این قضیه که از بحث اصلی خارج نشیم اما بحث بر سر «تاثیر این چنین خریدهایی بر موازنه نظامی در منطقه» است که دوستان عزیزمون به تفصیل در باب این موازنه سخن گفتن، دوستان بجای بحث از حواشی بیان بر این وجه مساله تمرکز کنن که اصولا فارغ از بحث این خریدهای تازه یعنی با فرض وضعیت پیش از این خریدهای نظامی سعودی ها از آمریکا، وضعیت موازنه نظامی رو در منطقه قلب خاورمیانه چطور می بینن؟ من از دوستان دعوت می کنم نظرات خودشون رو در این مورد بیان بفرماین که بحث جان تازه ای بگیره ای. بعد از اینکه عزیزان و سروران صحبت کردن در این مورد بیایم و خبر خریدهای تازه رو در تحلیل های خودمون بگنجونیم. البته در تاپیک مقایسه قدرت نظامی ایران و عربستان دوستان و سروران به تفصیل در این مورد سخن گفتن اما در اینجا می تونیم چکیده ای از نظرات رو ارائه بدیم.

موضوع پدافند هوایی رو هم فراموش کرده بودم این رو هم دوستان به مجموع صحبت های اخیر بنده اضافه بکنن ممنون میشم

با سلام به همه دوستان عزیزم در خصوص صحبت های دوست عزیزمون جناب ارنستو رومل بد نیست به نکات ذیل اشاره کنم: ضمن تایید بخش هایی از سخنان این دوست عزیز 1- توانایی های یگان های زیرسطحی (ابرای مثال اژدر حوت) و یگان های موشک انداز تندرو رو مضاف بر توانایی موشکی ایران در هدف قرار دادن ناوهای دشمن در دهانه اقیانوس هند در دریای عمان نباید از نظر دور کرد. بعلاوه، موشک های فراصوت ضد ناو ایران رو باید در محاسبات گنجوند. 2- نیروی هوایی ایران هر چند که نیازمند بازسازی و تقویت جدیه اما در حد و اندازه ای ضعیف نیست که نیرویی فرتوت و از رده خارج و دست و پا بسته در برابر اقسامی از تهدیدات هوایی بحساب بیاد. بدون اینکه بخوام حاشیه رفته باشم و از حدسیات و گمانه زنی های داخلی و خارجی تاثیر پذیرفته باشم، نیروی هوایی فعلی ایران رو میشه چیزی شبیه نیروی هوایی یوگسلاوی سابق در زمان نبرد با آمریکا و متحدینش ر اوج جنگ بالکانه؛ دست کم ظاهر امر که اینطور نشون میده. البته شاید ساخت جنگنده صاعقه و پروژه هایی مثل شفق بارقه هایی از امید به آینده ای روشن تر رو برای این نیرو در دل ایرانی ها ایجاد کرده باشه. 3- نیروی دریایی ایران هم در این دهه بیکار ننشسته و ظاهرا رو آورده به ساخت انواع و اقسام زیردریایی و ناوشکن و سامانه های دفاعی از نوع موشکی و توپخانه دریایی مستقر در ناو که علاوه بر تشکیل یک دیواره ساحلی می تونه اقدام به درگیری های نزدیک هم بکنه. هر چند این ممکنه کلی گویی بنظر برسه اما در همون درگیری های سال های 65 تا 66 به نسبت امکانات موجود خسارات قابل تأملی به برخی یگان های کوچک مقیاس تر آمریکایی ها در خلیج فارس وارد شد البته بنده تاکید می کنم که به نسبت امکانات موجود میشه با توجه به امکانات موجود امروز ایران برآوردهایی رو در نظر گرفت. 4- نفس حضور نظامی ایران در دریاهای آزاد آثار خاص خودشو بجا میگذاره اگر نیروی دریایی ایران برغم عدم پشتیبانی هوایی و شاید زیرسطحی (بنده اطلاعی از پشتیبانی زیرسطحی از ناوگروه های ایرانی ندارم) در دریای مدیترانه ظاهر میشه و یا اونطور که از سوی فرماندهان نیروی دریایی ارتش اعلام شده قصد حضور میان مدت رو در اقیانوس اطلس داره خوب این دست کم نشون دهنده یک پیام تقریبا واضح برای دشمنان ایرانه که شاید در این مرحله سیاسی- نظامی باشه اما ممکنه بتدریج رنگ نظامی تر و حتی تهاجمی تری به خودش بگیره. 5- خوبه این نکته در نظر گرفته بشه که ایران دارای دو بازوی نظامی در دریاست: سپاه و ارتش؛ وجود دو نیروی هماهنگ شده در قالب یک ابزار نظامی سطحی و زیرسطحی می تونه تاثیر منفی جدی بر برنامه های تهاجمی دشمن باقی بگذاره؛ چرا که همون بحث هزینه ها که دوست عزیزمون ارنستو رومل مطرح کردن در اینجا خودشو خیلی واضح نشون میده و دشمن نمی تونه از گزند این عامل محدود کننده آزادی مانور نظامی چشم پوشی کنه و همین پوئن منفی برای اونها می تونه به تعبیری یک پوئن مثبت برای نیروهای سطحی و زیرسطحی ما محسوب بشه. شاید یک نیروی کلاسیک تر قابل پیش بینی تر باشه اما اون نیروی دیگه که معمولا حرکات و رفتار نظامی غیرقابل پیش بینی هم داره رو باید در نظر داشت از سوی دیگه، بنده خودم از تجهیزات دریایی سپاه اطلاع چندانی ندارم اما تصور معقولم بر این نیست که نیروی دریایی سپاه محدود باشه به یک سری هر چند پر شمار قایق موشک اندازه تندرو ... هر چند که همین یگان های موشکی تندرو هم دردسرهای مخصوص به خودشونو برای نیروی دریایی آمریکا ایجاد می کنن 6- در مورد درگیری با عربستان، بخشی از واقعیت همونطور که دوست عزیزمون ارنستو فرمودن مربوط به هویت ماشینی یک ارتش کلاسیکه با این حال بخش دیگه ای از واقعیت توان حقیقی مقابله با نیروی نظامی ایران و اصولا قدرت ابتکار عمل و مانور مدبرانه نظامی در زمان درگیریه؛ شخصا تصور می کنم که بر فرض مثال اصابت موشک های ایرانی می تونه براحتی عربستان رو از گردونه درگیری خارج کنه که البته دلایل مهم اقتصادی و سیاسی داره؛ اگرچه من اعتقاد دارم که درگیری با ایران کوچک ترین تاثیرش گرانی شدید نفت بدلیل واکنش احتمالی ایران در مسدود کردن کم دردسرتر تنگه هرمزه ( با روش های مختلف مثل مین گذاری و انهدام یک نفت کش بزرگ که بیرون کشیدنش از آبراهه ای به عرض واقعی 6 کیلومتر که صرفا برای عبور نفت کش های مساعده و مناسبه). واقعیت اینه که عربستان حتی در زمان جنگ تحمیلی برغم حمایت آشکار مالی و سیاسی از صدام و برغم رخ دادن برخی درگیری های محدود با ایران مثل اون درگیری هوایی که ازش زیاد یاد میشه در خیلی از موارد دیگه که حتی ما محموله های نفتی اون رو از بین بردیم و یا به برخی اسکله های اون حملاتی انجام دادیم واکنش ویژه ای نشون نداد. در هر حال این نکات هم بنظر بنده رسید که خدمت دوستان طرح بشه البته تقریبا تمامی این موارد برای همه دوستان عزیزم آشنا هستن و نیت بنده تدام گفتگو با عزیزانه.

سلام، می بخشید منبع این متن انگلیسی رو ذکر می کنید؟