جنگ!!؟؟ منظورتون چیه؟؟؟

راست میگه چه دردسری!؟!؟!؟

البته آقا مصطفی درست میگه در این مدت کوتاه وقایع سوریه یا پوشش داده نشد و یا محدود شد به چند تیتر خبری درباره دخالت یانکی ها و اذنابشون در این نا آرامی ها؛ به گمان بنده هم رسانه ملی می تونه عاقلانه تر و با سعه صدر بیشتری اقدام به خبررسانی بکنه البته همونطور که پیشتر هم عرض کردم در روابط کشورهایی که متحدیم نزدیک هم محسوب میشن این شکل از پوشش خبری نوعی عرف بحساب میاد

شما درست می گی؛ شما حق داری؛ گفته شده بود که وارونگی اتفاق میوفته: وقتی کشتار با مفهوم شجاعت برابری می کنه؛ وقتی ادای وظیفه در کشتار مردم بی گناه اغلب خودنمایی می کنه؛ وقتی کسی پشت تریبون یک ملت قرار میگیره و از مشتی جانی بالفطره بعنوان "زنان و مردان شجاعی" یاد می کنه که "جان با ارزش" خودشونو به خطر انداختن ... خراب کردن شلوار با خمپاره اهمیتی نداره دوست عزیزم همونقدر که تعدی و هتک حرمت زنان افغان در برهوت دامنه های هندوکوش افغانستان توسط افسران ارشد روس اهمیتی در مقام ارزش ادای وظیفه ملی ! یا شجاعت اخلاقی ! نداشته ... مهم این بود و این هست که اون خمپاره رو کی و برای چی شلیک و بسوی چه کسی شلیک می کنه ... اول این رو مشخص کنید ... نوشتن در یک وب سایت نظامی به مفهوم جعل حقیقت و تاریخ و موجودیتی به نام "انسان" نیست ... جای تاسف داره که ما ریشه ها رو فراموش می کنیم و رو بسوی جعلیات میگذاریم ... در تاپیک "فارسی1: رابرت مردوک" دوستان خودتون رو نسبت به خطرات و واقعیات پیرامون اعم از ناهنجاری های اجتماعی و ... توجه و هشدار دادید ... پس چطور اینجا نسبت به واقعیت های این حیطه از زندگی انسان ها و تاریخ معاصر سیاسی توجهی نشون نمی دید؟ شما هم ایده خودتون رو دارید شما هم مختارید در انتخاب من صرفا نظر شخصی خودمو بیان می کنم

موضوع جالبی داره طرح میشه ... شجاعت جهود؟! انگیزه جهود؟! دوستان مایل هستند مدال شجاعتی حلقه گلی یا ... تقدیم خلبانان شجاع جهود کنیم؟؟؟!!! بمباران غزه؟ بمباران بیروت؟ حمله به یک مرکز نمی دونم چی چی در بیابونای سوریه؟ حمله به اوسیراک عراق؟ وای خدای من... عرق سرد رو روی پیشونی خودم حس می کنم با این همه شجاعت ... با این حساب خلبان های یانکی در جنگ ویتنام خیلی شجاع تر از خلبان های جهود هستن و احتمالا خلبان های روس در جنگ افغانستان حتما خیلی شجاع تر از خلبان های یانکی هستن ... احیانا دوستان نظری درباره فرودگاه های ویران شده ... پایگاه های هوایی مخروبه ... و از این قبیل ندارن ... نکنه جت های جنگی جهود مسافت 10 هزار کیلومتری رو هم رفت و برگشت طی می کنن آهان راستی اینو یادم رفت اضافه کنم: نظرتون درباره فقدان پدافند هوایی در ایران چیه !!! ؟؟؟ و یا فقدان رادار در ایران !!! ؟؟؟ نظرات جالبی رو در این موارد خوندم!!!

دوست عزیزم اسکادران برگردان واژه Squadron انگلیسی است که معنای اصلی اون گروه و معنای نظامی اون: واحد کوچک نظامی تحت فرمان افسر کادر (اعم از دریایی و هوایی) و همچنین جوخه نظامیه

بنوعی یک عرف بین الملل محسوب میشه: شما واکنش ایالات متحده رو به درگیری بریتانیا و آرژانتین بر سر مالکیت جزایر مالویناس (بقول بریتون ها: فالک لند) در اینترنت جستجو بفرمایید می بینید با اینکه حکام نظامی آرژانتین در دوره جنگ کثیف (دیکتاتوری نظامی ژنرال بنینو) از متحدین نزدیک یانکی ها بحساب میومدن ولی آمریکایی ها در قبال تهاجم و زیاده طلبی بریتانیایی ها در این محدوده سرزمینی آرژانتین سکوت کامل خبری رو رعایت کردن و کل اخبار منتشره در اون زمان محدود شد به دو سه تا تیتر خبری نه چندان قابل توجه... این موضوع تازگی نداره، وانگهی مگر ما بین منافع ملت سوریه (بعنوان یک مفهوم کلی عرض می کنم چون بنده از این منافع اطلاعی ندارم البته) و رابطه سوری ها با ایران تعارضی قائل هستیم؛ من نمی دونم چرا تا اسم تحول و تظاهرات و اعتراض مردم کشورهای عربی میاد ما سریعا نگران منافع یا روابط خودمون میشیم؛ رابطه دولت بشار اسد با ایران یک بحثه و کیفیت و نحوه نگرش دولت بشار اسد به مسائل داخلی سوریه یک بحث دیگه؛ می بخشید مگر هر روز صبح اول وقت اداری روزهای کاری هفته خدای نکرده وزارت امور خارجه کشورمون برای دفتر بشار اسد نسخه سیاست داخلی و خارجی تنظیم و ارسال می کنه ... اتحاد و دوستی دولت ها و کشورها بر اساس برهمکنش های پیچیده منطقه ای و جهانی بتدریج شکل می گیره نه حسب سلایق و علائق شخصی افراد

دوست عزیز، جناب فرشته سپاه یا فرشته نبرد اگر مایل هستید قدری عمیق تر درباره "مردم" صحبت کنیم ... در گام اول بیایم مردم رو مجموعه ای مرکب ببینیم که قائل به تقسیم بندی اون هستیم؛ حال، شما می تونید از چند مِتُد مختلف برای چنین تقسیم بندی استفاده کنید: 1- سکشن قومیتی (قومیت) 2- جغرافیای جامعه شناختی (ترکیب قومیت/اقلیم و همچنین سکونت در هارتلند و حواشی [مرز]) 3- رتبه بندی دسترسی به جریان اطلاعات (اعم از انواع رسانه ها با تاکید بر ) 4- برخورداری و محرومیت (کلانشهرها، مراکز استان، شهرستان ها، شهرهای بزرگ، شهرهای کوچک، دهستان ها و ...)، 5- رتبه بندی دهک درآمدی ... و قس علیهذا شما حتی می تونید از نقش های (کارکردهای) تاریخی و فرهنگی هم در چنین نقشه دموگرافیک (مردم شناختی) برای تقسیم بندی های دقیق تر استفاده کنید. (هر چند که تمامی مقیاس های یاد شده ارتباطات سیستمیکی با هم دارن) این تقسیم بندی و در حقیقت این تجزیه موءلفه های جامعه شناختی به ما این امکان رو خواهد داد که برهمکنش های جزئی و کلان مردم: حکومت رو بهتر درک کنیم؛ برای مثال، بنده پیشتر درباره لایه متوسط شهرنشین قدری صحبت کردم چند نفر از دوستان و سروران هم محبت داشتن و تذکرات و پست های ارزشمندی به بنده دادن. شما هم اگر مایل باشید می تونیم در حضور دوستان عزیز بیشتر با هم صحبت کنیم و گفتگو رو از همین نقطه آغاز کنیم. چقدر خوبه که ما بتونیم به دور از احساسات و هیجانات لحظه ای و گذرا با هم گفتگو کنیم. با عرض معذرت من باید یکی از عبارات رو تکمیل کنم: 3- رتبه بندی دسترسی به جریان اطلاعات (اعم از انواع رسانه ها با تاکید بر کیفیت دسترسی به اطلاعات)

من درک نمی کنم شما چرا مدام با هم جدل و دعوا می کنید و سر ستیز دارید. (گیرم که یک طرف قوی و یک طرف ضعیف؛ در جنگ نفتکش ها که این قابلیت ها ظاهرا کاربری جدی و لبه تیزی پیدا نکرد ...؛ ایران گفت که اگر نفت ایران صادر نشه نفت هیچ همسایه ای در محدوده خلیج فارس صادر نمیشه و واقعا هم این اتفاق افتاد ...) اگر ما اینجا جمع شدیم بعنوان برادر و هموطن می تونیم با هم مودبانه تر و منطقی تر هم صحبت کنیم، نمی تونیم؟

گریپن عزیز بنده خودم در همین تاپیک زیاد درباره ایران نوشتم؛ آیا این موضوع شما رو آزار میده؟ خیلی از دوستان دیگر هم نوشتن، بله درسته ممکنه عده ای هم باشن که از چیزی یا کسی عصبانی و دلگیر هستن و درشت هم بنویسن؛ اما در کل با شما موافق ام که باید شفاف و صادقانه نوشت، شما هم شاید هم نظر باشید که تحولات دنیای عرب در دو ماه اخیر بر همسایگان هم اثر خواهد گذاشت: خواه تحلیل، خواه بازخورد در میان ملت ها، خواه واکنش و موضع گیری دولت ها. شاید هدف از نوشتن همه دوستان در اینجا صحبت درباره مصالح و منافع کشور خودمون باشه: برای مثال، بنده حقیر فکر می کنم حمایت ما از فلسطینیان و لبنان در مقابل رژیم صهیونیستی و همینطور سوریه موضعی اصولی و بر مبنای تعاریف ایدئولوژیک ما از روابط و منافع متقابله.

سلام بر دوستان عزیز بنظر میرسه باز هم کار از مسیر مباحثه خارج و به راه جدل و مرافعه داره کشیده میشه؛ خوب البته اختلاف آراء و ایده خیلی هم خوبه اما بیاید چند لحظه روی نقاط اشتراک ایده ها و باورهامون تمرکز کنیم: 1- تصور شخصی این حقیر اینه که همه دوستان دغدغه منافع راهبردی و درازمدت ایران رو دارن پس شکی نیست که خواهان متدولوژی و تمهیدات و تدابیری (اعم از سیاسی و اقتصادی و نظامی و امنیتی) هستن که این منافع رو برای کشور و ملت تضمین و ایمن کنه 2- باز تصور شخصی این حقیر اینه که همه ما بر سر این موضوع توافق داریم که ایران پتانسیل خوبی برای یارگیری منطقی از میان اعضای باشگاه خاورمیانه رو داره: مسلمان بودن و اشتراکات تاریخی و فرهنگی می تونه زمینه ساز روابط گرم و عمیق فرهنگی و سیاسی/اقتصادی باشه 3- نظر شخصی بنده اینه که همه دوستان و سروران گرامی لزوم پاسخ ایران رو (پاسخ مبتنی بر عزت و حکمت و مصلحت رو) به محرک های سیاسی و امنیتی و نظامی (بله! نظامی!) درک می کنیم و مایل هستیم برای چنین پاسخ دهی دکترین جامع و هوشمندانه و انعطاف پذیری تعریف بشه. 4- روش ها، استراتژی ها، رویکردها، راهکارهای موضعی و اصولی و ... قس علیهذا می تونه بر اساس همین نقاط اشتراک بحث و ارزیابی بشه امیدوارم دوستان و اساتید عزیزم این پیشنهاد رو از این برادر کوچک خودشون بپذیرن و دست کم بهش فکر کنم پذیرای انتقادات و ایرادات و تذکرات دوستان عزیزم هستم

کاملا با دوست عزیزمون، جناب رویال فالکون، موافق ام. یانکی ها الان حدود نیم قرنه که دارن با تمام قدرت و جدیت این تجربه رو در دنیا پیاده سازی می کنن. رسانه ها از هر سلاحی خطرناک تر و موثر تر هستن.

آنتی وار عزیز از تذکر شما متشکرم؛ علی ایحال، من صرفا نظر شخصی خودمو نوشتم، بله این بحث بسیار فنی تر از اون چیزیه که بنظر میرسه با این وجود، فردی که علاقمند باشه می تونه با مطالعه منابع مناسب و قدری دقت و نکته سنجی موارد جالبی رو در این حوزه متوجه بشه؛ توجیه افکار عمومی و تئوریزه کردن اهداف سیاسی و اقتصادی دراز مدت و راهبردی؛ ارائه تصویر از آینده جهان و منطقه، تاثیرگذاری خواه و ناخواه امواج رسانه ای غرب بر اذهان گاه بی اطلاع جوان در همین دنیای مسلمان؛ دور ساختن نسل های جوان از کسب بینش سیاسی و تعمق در سرنوشت ملل مسلمان در همین منطقه خاورمیانه ... همه و همه از طریق جبهه رسانه ای در همین لحظه که ما با هم گفتگو می کنیم در این وب سایت بسرعت و با هزینه های بقول شما سرسام آور در جریانه؛ بطور قطع، ما توانایی هزینه کردن اون حجم پول رو برای چنین دستگاهی نداریم (شاید هم نیازی به این کار نداشته باشیم) اما وقتی می بینیم که حامیان مالی اصلی چنین دستگاه رسانه ای عریض و طویلی چه کمپانی ها و افراد و جریان هایی هستن یک عقل سلیم حقیقتا احساس نگرانی پیدا می کنه، ببینید دوست من، وقتی انقلاب صنعتی در بریتانیا و بعد در قلب اروپا آغاز شد تنها یک اقلیت منورالفکر شروع به ابراز نگرانی کردن اونها کسانی بودن که اعتقاد داشتن برده داری کلاسیک دوره میانه و کهن داره جای خودش رو به شکل بسیار خطرناکی از برده داری مدرن میده و دقیقا هم همینطور شد و این جریان تا دهه چهارم قرن بیستم تداوم پیدا کرد، زمانی که جنگ های جهانی اول و دوم به پایان رسید و اروپایی ها متوجه شدن که این جنگ ها ریشه های تاریخی عمیقی در همون شکل از برده داری مدرن ابداعی اونها داره (و این در حالی بود که برده داری بسیار فجیع و وحشیانه اونها همچنان در قاره سیاه، خاورمیانه و جنوب شرق آسیا در جریان بود) سعی کردن راه جدیدی برای کسب منافع و برآورده شدن مطامع خودشون (و در حقیقت حفط برتری سیاسی و اقتصادی خودشون) پیدا کنن و اون همون راهی بود که تئوریسین های آمریکایی در قالب ارائه و تحمیل فرهنگ مصرفی چند سالی بود داشتن در کشور خودشون آزمایش و مطالعه می کردن: رسانه! رسانه ها از دهه 60 میلادی مثل یک بمب در دنیا ترکیدن بمبی که می رفت تا از هر نوع سلاح کشتار جمعی دیگه خطرناک تر و آسیب زا تر بشه ... با این حساب، اونها روی تسخیر اذهان و تاثیرگذاری روی سیاق و نحله فکری و استحاله بنیان های فرهنگی جوامع هدف خودشون تمرکز کردن؛ الان از اون زمان حدود نیم قرن میگذره، در برخی برهه ها اونا تونستن موفق باشن مثل تبلیغاتی که در بازه زمانی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در کشورهای عربی از طرف رسانه های غربی اعمال میشد و یه جاهایی هم کاری از پیش نبردن؛ بقول شما دوست عزیزم، بحث درباره این موضوع احتیاج شدیدی به مطالعه پیگیر و جدی داره. من بعنوان یه مخاطب عام صرفا نظرات شخصی خودمو بیان می کنم. در هر حال خود این رسانه ها و نقش ذاتی اونها در تحولات منطقه ای و جهانی محل تأمل و مداقه است و باید از طرف ما رو این قضیه سرمایه گذاری های بیشتری بشه.

ببینید اصولا دیگه اون دوره که بشه به یک جماعت اعم از خانواده و قوم و ملت و جامعه دیکته کرد که "باید" چی "فکر کنن" گذشته ... این درسته اما این نکته رو هم فراموش نکنیم که برای اینکه همون جمع "حفظ و حراست" بشه؛ اون جماعت باید پارامترها و قواعد رفتار اجتماعی و سیاسی رو همزمان مراعات کنه؛ اعتراض مردم فی نفسه به معنای شورش و در هم ریختگی و انفجار اوضاع نیست، در اغلب موارد حکومت ها خیلی مته به خشخاش میذارن؛ مثلا در سوریه ماجرا از اعتراض بخشی از مردم شهر درعا به عملکرد استاندار اون استان آغاز شده و بعدش ... شده اینکه می بینیم. اینجا بد نیست این نکته رو هم بیاد بیاریم که این قبیل حرکات اجتماعی می تونه بستر مناسبی رو برای فرصت طلب های سیاسی و ورشکسته های دنیای سیاست ایجاد کنه تا بتونن با پناه گرفتن در پس صدای مردم حرف های خودشونو بزنن ...

سلام به دوستان عزیز صرف شعار دادن و بخرج دادن احساسات مشکلات و خطرات اطراف ما رو رفع و رجوع نمی کنه. واقعیت اینه که یانکی ها و اذنابشون با تمام قدرت و ابزاری که در دست دارن حدود 30 ساله دارن تلاش می کنن تا با سرمایه گذاری های سنگین و در حقیقت یارگیری از اعضای باشگاه خاورمیانه بنحوی ایران رو ایزوله کنن و در گوشه ضعف قرار بدن و یادمون نره که اونها از زمینه ها و ریشه های تاریخی اختلافات نژادی و فرقه ای و مذهبی در این منطقه بخوبی آگاهی دارن بنابراین روی همین رخنه ها بشکل کاملا هدایت شده پول خرج کردن و الان از این رخنه ها و سوراخ سنبه های کوچولو غارهای عمیق و ترسناکی از ترس و بی اعتمادی و نفرت ساختن که نمونه بارزش کشوری مثل عربستانه که حاضر میشه در 1365 شمسی (1986 میلادی) دقیقا مثل یک غلام حلقه به گوش اون همه زائر بی گناه و بی دفاع ایرانی رو به خاک و خون بکشه اونهم فقط برای خوشآمد یانکی ها و عرض ارادت به سران یانکی (تاریخ رو مرور کنید می بینید که تنها به فاصله چند هفته بعد از این اتفاقات یانکی ها کمک های تسلیحاتی پر زرق و برقی به آل سعود ارائه کردن)؛ گو اینکه بنده هم بعنوان یک ایرانی می گم: خواب دیدن خیر باشه! اما باید به توانایی های رسانه ای خطرناک این یانکی ها و گروه متحدشون دقت کرد، بهتره این خطر رو جدی گرفت؛ همونطور که دوست عزیزمون قدری پیش گفت که: ... هر حکومتی که تونسته باشه دشمن خارجی رو برای مردمش جا بندازه ... الی آخر... باید همین داستان رو درباره جریان مسلط رسانه ای یانکی چه در خاورمیانه و چه در سایر نقاط جهان پذیرفت؛ یانکی ها هم دارن با جدیت میرن سراغ این هدف که ایران و ایرانی رو برای دوستان منطقه ایش برای همسایه هاش و برای همه دنیا خطر و دشمن و هیولا معرفی کنن همون ماجرایی که ما بهش می گیم: پروژه ایران هراسی ... البته این پروژه ایران هراسی یک هدف رو دنبال نمی کنه بلکه تضعیف و آسیب زدن به زیربناهای اقتصادی و اجتماعی ایران؛ محروم سازی ایران از امتیازات طبیعی که همه کشورها می تونن ازش استفاده کنن (وام های بانک جهانی و ... قس علیهذا)؛ افت توان نظامی ایران از طریق سرد کردن و تخریب روابط تکنیکال و علمی/ نظامی ایران با کشورهای دیگه و ... طیف وسیعی از اهداف اجتماعی و فرهنگی رو هم پیگیری می کنن. آنچه که مسلمه تا امروز اینه که ایران تونسته بخشی از این اقدامات رو خنثی و حتی باعث بی آبرو شدن یانکی ها بشه اما این اتفاق در همه موارد نیوفتاده و امکان گسترش این اقدامات همیشه از سوی یانکی ها و اذنابشون وجود داره، بنابراین از همین حالا باید نشست و یک اسلوب و نظریه جامع دفاعی و تهاجمی دیپلماتیک و سیاسی رو هم بر اساس تمام نقاط ضعفی که میشه در این ابزار مهم و حیاتی یانکی ها یعنی "رسانه" (اقسام مختلف اون) دید، تنظیم و پیاده سازی کرد. من یادم میاد حدود چهار ماه قبل بود که خبری رو در یکی از رسانه های یانکی (نیویورک تایمز) می خوندم که از ساخت و اکران فیلم "ملک سلیمان" بشدت ابراز ناراحتی و حتی خشم کرده بودن یانکی ها و حتی گفته شده بود که شرکت ارائه کننده جلوه های ویژه این فیلم رو به ایرانی ها که یه کمپانی هنگ کنگی بود باید مجازات کنن ... و از این قبیل مهملات ... اما نکته مهم واکنش تند اونها بود ... زمانی که می خواستن جلوی اکران این فیلم رو در ترکیه و قطر و همین بحرین بگیرن که نتونستن خوشبختانه همین اقدام رو می خواستن در افغانستان انجام بدن که باز هم نتونستن... در هر حال این مساله برای یانکی ها حیاتیه و برای ما حیاتی تر ما باید بنحوی دست روی این شاهرگ حیاتی یانکی ها در بازی های بین المللیشون بگذاریم البته این تازه شروع این راهه. به گمان حقیر داستان از همین نقطه یعنی شبکه ها، فضای وب، صفحات تلویزیون و مشابه اون شروع میشه.

دوست عزیزی که از سکوت در برابر کشتار اویغورهای چینی صحبت می کنید کی گفت ایران سکوت کرده ایران یکی دو روز بعد نسبت به این اتفاقات ابراز تاسف و نگرانی کرده بود (همین اندازه هم کفایت می کرد )؛ بعدشم خیلی ها در برابر خیلی چیزها سکوت کردن حالا همه پارامترهای تحلیلی ما ناکارآمد شده فقط مونده سکوت و اعتراض!؟!؟؟ چین و روسیه موضع واضحی درباره غرب و تنظیم رابطه خودشون با غرب ندارن؛ بیشتر شبیه ... راهزنایی می مونن که تکلیفشون با خودشونم روشن نیست نه دوستی دارن نه دشمنی؛ دوره گرد ... اما درباره اصل موضوع: بنده حقیر پیشتر هم اشاره کردم ما در برابر مشکلاتی که کشورهایی در حد و قواره بحرین و امارات و امثالهم به زعم خودشون ایجاد می کنن می تونیم با یه سری تمهیدات نظامی و سیاسی "دست کم قدرت نمایی کنیم"؛ حالا دوستان فرمایش می کنن که این گزینه ایرادات اساسی داره و برای ما مشکلات منطقه ای ایجاد می کنه ... بماند

... شازده کوچولو به سیاره سوم که رسید مرد میگسار رو دید که داشت شراب می خورد ازش پرسید چرا این کارو با خودت می کنی ... مرد گفت: تا فراموش کنم شازده کوچولو پرسید: چی رو؟ مرد گفت: که شرمنده ام! شازده کوچولو پرسید: از چی؟ مرد با نگاه عجیبی تو صورت شازده کوچولو جواب داد: از اینکه می می خورم! شازده کوچولو همونطور که داشت از اون سیاره می رفت با خودش زمزمه کرد: این آدم بزرگ های عجیب و غریب ... اصلا قابل درک نیستن!!!! حالا شده آقای قذافی ... آقا تو که از آدمکشی و آدم ربایی و جفا شرمندگی نداری (اگه مایه فخر و مباهات حضرتعالی نباشه) دست کم ... از خر شیطون بیا پایین ... بسه دیگه ...

مصطفی عزیز من هم تصور می کنم بهتره از مسائل داخلی و بتدریج برای کاهش آسیب پذیری اجتماعی و فرهنگی و بعد سیاسی و اقتصادی شروع کنیم؛ بطور قطع این فرآیندی با هزینه های سیاسی/اجتماعی و زمانی به نسبت سنگین خواهد بود ولی متدولوژی منطقی بنظر میرسه. من همچنان بر آرام سازی و آزادسازی فضای اجتماعی و امکان مدیریت انرژی های منفی سیاسی و اجتماعی تاکید می کنم: این موضوع این روش این تمهید بشدت به قوام و قدرت حکومت کمک می کنه (اگر عالی بوده تا بحال اونو ممتاز و درخشان میکنه؛ دیگه نمی دونم به چه زبونی باید اهمیت این نکته رو بیان کنم مصطفی جان)؛ ببینید لایه متوسط شهرنشین شاید (عرض می کنم شاید) گرایشات ویژه ای داشته باشن که یک تحلیلگر و منتقد سیاسی متوسط الحال رو قدری نگران می کنه اما من باور دارم میشه راهی برای تعامل مثبت و سازنده نظام با این لایه از مردم پیدا کرد.

آخرین اخباری که داره میرسه از پرس تی وی و الجزیره و فرانس پرس: ظاهرا قذافی از طریق نمایندگان ویژه خودش در حال مذاکره برای خروج از لیبی هستش آمریکا همچنان با سایر اعضای ناتو بر سر راهبری حمله هوایی به لیبی و همکاری های اعضای ناتو دچار مشکل و اختلافه درگیری های شدیدی در زنتان و مصراته در لیبی همچنان ادامه داره یکی از فرماندهان وفادار به قذافی در اطراف طرابلس کشته شده و در یکی از شهرهای نزدیک به طرابلس درگیری شدیدی میان مردم و نیروهای وفادار به قذافی در جریانه

با مصطفی عزیز موافق ام؛ شعار کمتر و آنالیز و عمل بیشتر دقیقا اون چیزیه که بهش نیاز داریم. تئوریسین هایی می خوایم که با ذکاوت و نکته سنجی بتونن مسیرهای کوتاه مدت و میان مدت کسب منافع سیاسی و اقتصادی رو برای ایران ترسیم کنن؛ البته اینجا مساله هزینه های دستیابی به منافع هم مطرح میشه؛ من تصور می کنم خوب خواهد بود که ایران صرفا در فضای نگاتیو یانکی ها حرکت نکنه (جایی که اونها حضور فعال ندارن)، بنظر میرسه در حال حاضر ایران داره به این شکل بازی می کنه. دوستان منو تصحیح کنن خوشحال میشم با تشکر

جناب مهدوی عزیز با بخشی از نظرات شما موافق ام اما در خصوص نقش محوری صهیونیست ها در همه چیز و همه کار حس می کنم این بزرگنمایی هم تا حدودی فتنه خود غربی هاست ... آنها چاره را در این دیده اند که از یک سگ نگهبان یک هیولا بسازند که چنانچه اراده کند دروازه های هستی بر سر مردمان فرو بریزد ... من قائل به نفوذ و قدرت بی نهایت و آنچنانی صهیونیست ها نیستم ... بنده بدلیل تجربیاتی که طی اقامت در کشور یانکی ها بدست آوردم بر این باورم که صاحبان صنایع نظامی و صنایع رسانه ای (هر نوع رسانه تاثیرگذار) که در کمال شگفتی اغلب آنها کاتولیک های دو آتشه و صد البته نژاد پرست اند (کاملا مشابه کوکلوس کلان های دهه 1840 تا نیمه 1960 میلادی) از جمله خطرناک ترین و رذل ترین موجودات روی زمین به لحاظ میزان فساد و نفوذ و قدرت نامشروع سیاسی و اقتصادی محسوب می شوند. هر چند صهیونیسم ارتباطی با پسوند یهودی ندارد و می تواند در قالب مسیحیت نیز فرصت بروز و ظهور داشته باشد اما تجربیات و شنیده های بنده نشان از این بود که این دسته از افراد که عرض شد در حقیقت گردانندگان اصلی صحنه سیاست های داخلی و خارجی یانکی ها هستند. خوشحال می شوم در این باره بیشتر با هم صحبت کنیم

دوست عزیزم سیاست در حقیقت بر خلاف تصور عامه مردم دانش پیشگویی نیست؛ می توان پارامترهایی را بررسی و ارزیابی کرد و شاید حدس و گمانه زنی هایی در باب اشکال کلی حرکات و واکنش های سیاسی روز میسر شود، سیاست ماهیتا تحلیل و بازبینی است ... اینکه هیأت حاکمه سوریه چه واکنش های بعدی نشان خواهند داد بنا به قاعده وابسته به فاکتورهای متعددی است که می توان بجای طرح این پرسش، در خصوص آنها سوالاتی را مطرح ساخت ... واقعیت این است که سوریه پس از حافظ اسد سوریه دوران گذار از فضایی بشدت بسته به سوی جامعه ای متعادل تر به لحاظ بیان سیاسی و اجتماعی است اما بنا به طبع فرهنگی و تاریخی این کشور، این مسیر به کندی و گاه افتان و خیزان پیش می رود در ضمن در نظر داشته باشید که این نوع گذار با تغییرات مهندسی شده و مورد نظر یانکی ها تفاوت های جدی دارد حقیر از نقد و خرده گیری دوستان عزیز صمیمانه استقبال می کنم

دوستان! برادرهای عزیز! باز که داریم با هم دعوا و مرافعه می کنیم ... خیلی خب، حالا یه مطلبی نوشته شده و ایراداتی هر چند اساسی داره ... بگذارید با هم حرف بزنیم ... دوست عزیزی که از شریعت اسلام چنین توصیفی ارائه می دید بعنوان یک برادر کوچک تر خواهش می کنم یک بار دیگه منابع مناسبی رو برای مطالعه و بررسی در خصوص اسلام و مباحث حقوقی و کلامیش پیدا کنید و بدقت بخونید ... دوست عزیزم، روزی یکی از دشمنان سقراط بسراغش اومد و بهش گفت که او (سقراط) مشتی مهملات بخورد جوان های مردم میده ... سقراط هم در کمال خونسردی ازش خواست "مهملات" رو تعریف کنه ... ! و اون فرد در جواب در موند ... ببینید اسلام یکی از پیشروترین و قابل احترام ترین تئوری های زیستن رو به انسان ها عرضه می کنه حال اگر انسان ها در مسیر گرایش به چنین تئوری تفسیر به رأی می کنن و کارهایی می کنن که ممکنه قدری نامتعارف و عجیب بنظر بیاد اینو به پای متن و نص صریح این دین توحیدی سرشار از معانی ظریف انسانی نمی نویسن. هیچ دین ابراهیمی به حد و اندازه اسلام درباره زندگی خاکی و قراردادی انسان ها با دقتی تحسین برانگیز سخن نگفته و هیچ دین توحیدی تا به این اندازه از نظام و ساختار اجتماعی معتقدین به اون دین (مسلمانان) تحلیل و گزینه ارائه نکرده ... دوست احتمالا جوان من، شما بهتر بود منابع مکفی رو در این خصوص مطالعه می کردید؛ با افراد آگاه و آشنا به امور دینی و کلامی هم سخن می شدید؛ حتی نظرات جالب توجهی رو که کلامیون و حکمای غرب نسبت به اسلام و وجوه مختلف این دین مترقی نوشتن و منتشر کردن می خوندید و بعد نسبت به برخی جنبه های ویژه حقوقی و فقاهتی در آیین اسلام تا این حد توجه نشون می دادید. اسلام بطور قطع درباره بخش های متنوع و متفاوت زندگی فردی و اجتماعی ما انسان ها سخن می گه چرا که دقیقا داره با "انسان" صحبت می کنه (انسانی که مدام در خسران و ضرر و خطاست) ... برادر خوب من،اگر دزدی به حریم خصوصی شما وارد بشه انتظار شما از دستگاه عدل حکومت اسلامی این نیست که این شخص به مجازات عمل ناشایستی که انجام داده برسه؟ اگر خدای نکرده قتلی رخ بده آیا انتظار آحاد جامعه اعمال عدل در خصوص این جرم نیست؟ خوب اینها هر یک در فرهنگ ما که ریشه ای دیندارانه داره کاملا و بطور مشخصی تعریف و تبیین شده: اسلام برای برقراری نظم و عدل هم رهنمود و پروتکل داره ... من با اون دوست عزیزی که فرمود اگر اسلامی در لیبی برپا می بود الان قذافی وجود نداشت در مصدر کار که بتونه مردم آزاری و آدمکشی بکنه موافق ام ... به شما پیشنهاد می کنم به این نکته اساسی فکر کنید: آزادی های اساسی انسان چه در حوزه عمومی و چه در حوزه خصوصی فقط و فقط در پرتو عدالت و امنیت شکل می گیره توسعه پیدا می کنه و معنا خواهد داشت مردم خاورمیانه که اغلب مسلمان هستن آرمان های خود رو آرمان های سیاسی و اجتماعی خود رو با تأسی به فرهنگ و بستر تاریخی دینی خود تعریف و ترسیم کردن بد نیست قدری تاریخ کهن و دوره های میانه خاورمیانه رو مطالعه کنید ... واکنش تند و بدخلقی کردن به شما، جوان ایرانی با ذکاوت و اهل آگاهی برازنده نیست چقدر خوب خواهد بود که به وقت جوانی هم بتوانید و هم بدانید با تشکر از حوصله دوستان

دوست عزیزم تغییرات اجتماعی و سیاسی در هر حال در همه کشورهای خاورمیانه محتمله اما شما باید قابلیت مدیریت کردن این تغییرات رو هم در نظر بگیرید: ببینید چه در دنیای سیاست روز و چه در دنیای اقتصاد روز فرصت یک طرف بحران برای دیگری یا دیگرانه بنابراین همه ساختارهای حکومتی باید چنین توازن ظریفی رو تحت مراقبت بگیرن و مدیریت کنن؛ یادمون باشه که در کنار همه اصول قابل احترام حقوق انسانی مسائلی مهمی هم مثل: منافع و امنیت و ثبات ملی هم وجود داره؛ بنده خودم یکی از اون کسانی هستم که احترام خاصی برای فردیت انسان ها قائلم اما یادمون باشه که یکی از شروط پیشرفت و حرکت رو به جلو برای هر جامعه ای پذیرش قواعد بازی اجتماعی و روح ملی اون ملت و کشوره ... درباره لحاظ کردن اخوت اسلامی و روح اسلام در سیاست خارجی ایران: شما خود به قضاوت بنشینید ... طیف وسیعی از کمک های انسان دوستانه و روابط خوب فرهنگی با بسیاری از کشورهای خاورمیانه، بسیاری از کشورهای دنیا اتباع ایرانی رو حتی موقع ورود مورد اهانت قرار می دادن اما کشور ایران به تمامی حقوق و شأن انسانی مسافران و توریست های فرنگی احترام گذاشت و میگذاره مواضع متعادل در خیلی از موارد کاملا مشهوده؛ در همین ماجرای بحرین که همچنان هم در جریانه ما چیزی جز حمایت از حقوق مردم غیرنظامی و بیگناه بیان نکردیم ... (کدوم دخالت در امور داخلی بحرین!؟؟!؟) در بسیاری از موارد ما خویشتنداری و مدارا بخرج دادیم بنحوی که صدای اعتراض دلسوزان انقلاب هم درومد ... به گمان شما چه کردیم که دوری از روح اسلام و برادری و انسانیت بوده ... در مورد قضیه چچن اینقدر به تهمت زدن که حد و حساب نداشت در حالی که ما بلادرنگ بعد از حمله روس ها به چچن موضع رسمی خودمونو اعلام کردیم و خواستار احترام به حقوق مردم مسلمان چچن شدیم، در مورد اویغورهای چین هم باز اینو گفتیم ... دوست خویم ما اصولا کشوری هستیم که باورش اینه که بهتره اعضای جامعه جهانی مدام تو کمد لباس همدیگه سرک نکشن و تعداد گل های روی شلوار و پیرهن همو نشمارن!!!!! البته ما هرگز نگفتیم که هر کشوری هر حکومتی هر کاری هم دلش خواست با مردمش انجام بده راهش باز و جاده دراز و اعتراض و نقد خودمونو مودبانه و بر خلاف یانکی ها بدون سمپاشی های مضحک بیان کردیم...

آر پی جی جان! حرف نامربوطی زدم؟